Category: Op de werkvloer

  • Solidariteit met de arbeiders van ArcelorMittal

    Pamflet van de Actief Linkse Studenten

    PDF van dit pamflet

    De laatste maanden revolteerden jongeren in verschillende landen op massale schaal tegen de werkloosheid en werkonzekerheid dat dit systeem in crisis ons te bieden heeft. Op 15 oktober nog trokken we met vele duizenden pleinen en straten op in meer dan 900 steden in bijna 100 landen om te protesteren tegen de besparingen en om ons te verzetten tegen de dictatuur van de patroons en de bankiers. In Brussel waren we met bijna 10.000.

    ArcelorMittal toont ons opnieuw wat dictatuur van de winst betekent: 1.000 directe jobs zijn bedreigd door de sluiting van de warme fase en nog veel meer indirecte jobs zullen volgen. Moeten we deze logica onze toekomst laten bepalen?

    In Seraing is 35% van de jongeren werkloos. Onder het voorwendsel van het redden van hun jobs, hebben de arbeiders in 2009 een grote arbeidsflexibiliteit aanvaard alsook een bevriezing van hun lonen. Maar het enige wat uiteindelijk gered werd, zijn de winsten van ArcelorMittal.

    In 2010 maakte ArcelorMittal Belgie een winst van 59 miljoen €. Op deze som betaalde de multinational welgeteld… 42.000 € belastingen aan de gemeenschap! ArcelorMittal Liège Upstream, het deel dat ze nu willen sluiten, maakte op zijn eentje in 2010 een winst van 35 miljoen € en betaalde daarvoor … 936 € belastingen! Dit soort van fiscale cadeaus, die een dergelijke absurde belastingsvoet legaal maakten en de staatsschuld verder deden oplopen, waren zogezegd nodig omdat dit de enige manier was om jobs te redden. Zie hier het resultaat…

    Komende woensdag roepen de vakbonden op tot een betoging tegen deze sluiting en voor solidariteit. Het ABVV roept ook op tot de nationalisatie van de warme fase. Een optie die dezelfde politici die vorige week nog Dexia hebben gekocht om de winsten van de speculanten te redden, nu onmiddellijk verwerpen.

    Wij jongeren hebben er alle belang bij om deze betoging te steunen en er zelf ook bij te zijn: dit gaat namelijk niet enkel om hun toekomst, maar ook om die van ons. Het vakbondsfront verwacht dat dit slechts het begin zal zijn van een lange strijd. Met welk actieplan? Zullen de arbeiders overgaan tot het bezetten van hun fabriek, net zoals men de afgelopen maanden wereldwijd pleinen heeft bezet om te protesteren tegen dezelfde winstlogica?

    Eén ding is zeker: door samen deze strijd aan te gaan en onze solidariteit in de praktijk te betuigen, kunnen we de strijd versterken.

    Solidariteitsbetoging: woensdag 26 oktober, 10u Gemeentehuis Seraing


    Lees ook:

    • Nationaliseer ArcelorMittal onder arbeiderscontrole. Jobs redden, niet de winsten
  • Verenigd verzet tegen afbouw publieke spoorwegen nodig!

    Alle onderdelen van het spoorverkeer liggen onder vuur. Bij het personenverkeer wil de directie 170 treinen schrappen en besparen op zowat alle elementen van dienstverlening. Bij het goederenverkeer is het statuut van het personeel bedreigd en worden verdere stappen gezet naar een privatisering die nefast is voor personeel en samenleving. Dinsdag en woensdag werd actie gevoerd.

    Verslag en foto’s

    [box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

    Lees ook:

    • Houd het goederenvervoer per spoor publiek (Pamflet van Libre Parcours op 19 oktober)
    • Vecht voor behoud statutaire tewerkstelling en meer middelen voor openbare dienstverlening! (Pamflet van Libre Parcours op 18 oktober)
    • Laat je niets wijsmaken door Logistics NV! (Pamflet van Libre Parcours op 16 oktober)
    • Foto’s van de actie op 7 oktober
    • Weg met het besparingsplan bij de NMBS!(Pamflet van Libre Parcours op 7 oktober)

    [/box]

    Dinsdag was er een actie aan de Raad van Bestuur van de NMBS. Vakbonden alsook enkele vertegenwoordigers van reizigersvereniging TreinTamBus protesteerden tegen de afbouw van de dienstverlening. Wij denken dat het belangrijk is dat personeel en reizigers samen protesteren, beiden worden immers het slachtoffer van het besparingsbeleid. Wij waren er aanwezig met een pamflet van Libre Parcours dat je hier kunt lezen.

    Een dag later volgde in de Antwerpse haven een actie om het goederenverkeer in publieke handen te houden. De directie wil het goederenverkeer door een privaat filiaal laten uitvoeren als opstap naar een volledige privatisering met bijhorende ondermijning van de loon- en arbeidsvoorwaarden voor het personeel en afbouw van de minst winstgevende transporten, het zogenaamde ‘verspreid verkeer’ met wagons van verschillende bedrijven. Als dit verspreid verkeer sneuvelt, betekent dit dat er dagelijks tot 8.000 extra vrachtwagens de weg worden opgestuurd. Dat is catastrofaal voor het milieu en voor het fileleed. Op de nationale actie in Antwerpen verdeelden we dit pamflet.

    Het zal er op aankomen om het ongenoegen te organiseren en te verenigen. Met personeel en reizigers moeten we opkomen voor degelijk openbaar vervoer. Dat vereist investeringen in personeel en materieel alsook het uitbreiden van het aanbod. Dat is niet de optie waar de directie, de traditionele partijen of het patronaat voor gaan. We zullen nood hebben aan een actieplan dat van onderuit wordt opgemaakt om de strijd tegen de aanvallen te organiseren en de discussie over alternatieven op de agenda te zetten. Het actieblad Libre Parcours wil daar verder een rol in spelen.


    Foto’s van de actie op woensdag in Antwerpen


    Foto’s van de actie op dinsdag in Brussel

  • Houd het goederenvervoer per spoor publiek!

    Gisteren werd actie gevoerd aan de raad van bestuur van de NMBS waar werd gediscussieerd over het besparingsplan. De directie heeft het voorstel om 302 treinen af te schaffen afgezwakt tot 170 nationale treinen die verdwijnen. De sluiting van 36 stopplaatsen wordt even in beraad gehouden. De rest van het besparingsplan blijft overeind. Intussen blijft het ook rommelen bij het goederenverkeer waar de directie het personeel wil overtuigen om naar de NV Logistics over te stappen en waarbij wellicht het statutaire karakter van de tewerkstelling op de helling staat. Vandaag wordt actie gevoerd in Antwerpen. Wij zullen er aanwezig zijn met een pamflet van Libre Parcours.

    Pamflet van Libre Parcours

    [box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

    Lees ook:

    • Vecht voor behoud statutaire tewerkstelling en meer middelen voor openbare dienstverlening! (Pamflet van Libre Parcours op 18 oktober)
    • Laat je niets wijsmaken door Logistics NV! (Pamflet van Libre Parcours op 16 oktober)
    • Foto’s van de actie op 7 oktober
    • Weg met het besparingsplan bij de NMBS!(Pamflet van Libre Parcours op 7 oktober)

    [/box]

    Vandaag voeren we actie voor de verankering van 531 statutaire posten in B Freight Services. In het akkoord dat de leiding van ACV Transcom in november vorig jaar tekende, werd de statutaire tewerkstelling maar gegarandeerd tot 2014.

    Maar zelfs met 531 arbeidsplaatsen boeren we achteruit. Amper een jaar geleden waren er nog 900 betrekkingen. De leiding van ACOD-Spoor mikt op niet-discriminerende rangeeractiviteiten voor alle operatoren. Door een ‘oplossing’ te zoeken binnen de marktlogica winnen we slechts tijd. Het is net de liberalisering die ons in deze situatie bracht. Het is goed dat er een lijn in het zand getrokken wordt, maar er is meer nodig.

    Van de treinbestuurders wordt polyvalentie verwacht. In mensentaal: dat ze er ook de taken van anderen bijnemen. Voortaan zullen ze bijvoorbeeld moeten koppelen. Dit zal de werkzekerheid van rangeerders nog meer bedreigen. Treinbestuurders worden onder druk gezet om in te stemmen met een terbeschikkingstelling aan Logistics NV. De hele constructie is juridisch erg wankel. Er is enkel een wettelijke basis voor de terbeschikkingstelling van de Holding aan NMBS en Infrabel. Je behoudt naast je personeelsstatuut ook je syndicaal statuut. Dit betekent dat er een gemengde ondernemingsraad moet komen waarin ook de personeelsorganisaties van de statutairen vertegenwoordigd zijn. Aangezien er geen ondernemingsraad is, kan Logistics NV dus geen arbeidsreglement hebben. Dit is een kat in een zak. Bovendien vallen de terbeschikkinggestelden nog steeds onder bundel 541. We roepen de vakbondsleiding op haar tanden in deze kwestie te zetten.

    De eenzijdig opgelegde arbeidsvoorwaarden zijn onaanvaardbaar. De directie verlangt dat we meer en flexibeler werken. Een 38h week betekent dat zowel sedentair als rijdend personeel 13 compensatiedagen verliest. PC 226 staat voor minder verlofdagen. Het rijdend personeel levert bovendien 7 kredietdagen en meerdere overgangen in. Men kan ons doen aanvangen in gelijk wel depot en enkel het eerste half uur van de rit telt als arbeidstijd. De bedrijfswagen is een vergiftigd geschenk waar we bovendien op belast worden. De maximum prestatieduur wordt opgetrokken. De internationale treinbestuurders gaan in de praktijk naar gesplitste diensten zodat uitslapen uitzonderlijk worden.

    Werkzekerheid bij Logistics NV is onbestaande. De directie kan de terbeschikkingstelling eenzijdig beëindigen. Bij je terugkeer heb je geen post meer, je verliest je premies en valt terug op je naakte barema. Herbenutting bij Mobility wordt er niet evidenter op. In het besparingsplan dat voorlag op de Raad van Bestuur, worden 105 posten afgeschaft in het kader van de treinbestuurders in het reizigersverkeer. Bovendien is het niet onwaarschijnlijk dat Mobility eenzelfde lot beschoren is bij de liberalisering van het binnenlandse reizigersverkeer.

    Het volstaat niet betere arbeidsvoorwaarden af te dwingen die dan even later toch weer in vraag gesteld worden. Het komt er op aan dit hele scenario collectief af te blokken. Logistics NV kan niet om ons heen, in die zin staan we sterk. Het komt erop aan collectief de overstap te weigeren.

    De actie van vandaag zal niet volstaan. Er is nood aan een actieplan opgesteld door de basis. We moeten ook aansluiting zoeken bij het verzet tegen de besparingen in het reizigersverkeer. Daar staan o.a. 1000 statutaire posten op de helling.

  • Vecht voor behoud statutaire tewerkstelling en meer middelen voor openbare dienstverlening!

    NMBS

    Vandaag, dinsdag 18 oktober 2011, komt de Raad van Bestuur opnieuw samen in een poging een besparingsplan goed te keuren. Het getalm heeft veel te maken met de vele neoliberale politici die gewonnen zijn voor besparingen zolang ze niet in hun electorale achtertuin treffen. De directie wil 302 treinen afschaffen, loketten en stopplaatsen schrappen en besparen op personeel. Dat zal leiden tot minder dienstverlening die duurder kost.

    Pamflet van Libre Parcours. PDF

    Op de actie van 7 oktober 2011 maakte ook Guido De Padt (Open VLD) zijn opwachting. Aan ‘zijn’ Geraardsbergen mag niet geraakt worden. Partijgenoot Dewael is dan weer enkel bezorgd om zijn herverkiezing in Tongeren. Ook is het nog niet duidelijk wat in de volgende beheersovereenkomst zal staan.

    Reizigers de dupe

    De directie van de vervoersmaatschappij NMBS wil 302 treinen afschaffen, ongeveer 8% van het totale treinaanbod. 222 van deze treinen zouden zelfs hun energiekost niet opbrengen. De 80 andere wel, maar zouden niet aan een bezetting van 40 reizigers komen. Er werd echter een zeer nadelig energiecontract afgesloten. Energie kost ons €10 miljoen te veel. We zijn verworden tot een melkkoe voor de private winsten van Suez. Dit probleem zou zich niet stellen als de energiesector genationaliseerd werd.

    Het schrappen van 302 treinen zou 6000 reizigers treffen, vooral pendelaars die in shiften werken en geen alternatief hebben. De vervoersmaatschappij NMBS heeft Infrabel gevraagd om de investeringen in 36 stopplaatsen te bevriezen. Dat geeft ons een idee van de omvang van de besparingsoperatie.

    Er is nood aan een maatschappelijke discussie over openbaar vervoer van personen en goederen. Deze discussie moet vertrekken vanuit de behoeften. Geld is een kwestie van keuze waaraan je als maatschappij je geld wil geven.

    Meer dan 1000 statutaire jobs op de tocht

    Bij het rijdend personeel gaan 210 posten verloren, aan de loketten een gelijkaardig aantal.

    Een derde van het personeel in de administratieve diensten zou niet vervangen worden. Dit zou een jaarlijkse besparing van €3 miljoen betekenen.

    In de ateliers wil de directie een ‘efficiënter’ werkregime opleggen, goed voor een jaarlijkse besparing van €12 miljoen. Op termijn worden 650 voltijdse posten in de ateliers afgeschaft. Gepensioneerden zullen niet meer vervangen worden.

    Descheemaecker beweert dat de prijzen van de diensten van de Holding op vlak van HR en ICT niet marktconform zijn. De Holding en het personeelsstatuut zijn hem een doorn in het oog en hij maakt er geen geheim van dat wat hem betreft contractuele tewerkstelling de regel wordt.

    Verrottingsstrategie?

    Jos Digneffe van ACOD Spoor merkte terecht op dat het zeer merkwaardig is dat we jaar na jaar met minder personeel op het terrein meer reizigers vervoeren en meer inkomsten genereren, en toch verlies maken. Je zou bijna denken dat er sprake is van kwaad opzet.

    Hoe verder?

    De actie vandaag zal niet volstaan. Dit besparingsplan is slechts een voorsmaakje. De komende regering gaat besparen. Er gaan stemmen op voor de verkoop van het resterende publieke deel in Belgacom en bpost. Er is nood aan een actieplan opgesteld door de basis. Een eerste stap is het verbreden van het verzet tegen de besparingen in het binnenlandse reizigersverkeer naar de rangeerders en de bestuurders in de goederen.


    Morgen, woensdag 19 oktober 2011, wordt actie gevoerd voor de tewerkstelling in de vroegere RCC’s. In het akkoord dat de leiding van ACV Transcom in november 2010 tekende, verzekert de directie het behoud van 531 statutaire posten maar tot 2014. ACOD-Spoor wil dit verankerd zien. De leiding van ACOD-Spoor ziet een uitweg in niet-discriminerende rangeeractiviteiten, dus ook voor private operatoren. Maar de marktlogica zelf is de oorzaak van onze problemen, dit is uitstel van executie.

  • Ineos in Feluy. Politie ingezet om het stakingsrecht aan banden te leggen

    De arbeiders van het chemiebedrijf Ineos in Feluy (Henegouwen) gingen afgelopen vrijdag in staking om te protesteren tegen de impasse bij de onderhandelingen over een nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst. Met de staking wilden ze druk zetten op de directie. Die riep de hulp in van de provinciale autoriteiten om arbeiders op te eisen.

    De vakbonden klagen aan dat 46 arbeiders de politie bij hen thuis over de vloer kregen. Dat gebeurde soms midden in de nacht. ABVV-delegee Thierry Allard reageert geschokt: “Dit is nooit gezien. Het zijn maatregelen die vierkant ingaan tegen het stakingsrecht.” Hij vervolgt: “Een collega zei dat hij dit in zijn carrière van 42 jaar nooit heeft meegemaakt. De politie zat de arbeiders op de huid en er werd hen gezegd dat ze een gevangenisstraf riskeerden als ze niet ingingen op de opeising.” De directie heeft het over veiligheidsmaatregelen die het opeisen van arbeiders noodzakelijk zouden maken. De site van Ineos staat geklasseerd als Seveso 2 (een industriële site met gevaar van ernstige ongevallen). De vakbonden stelden evenwel dat de arbeiders alle nodige veiligheidsmaatregelen in acht hadden genomen en dit nog voor de staking begon.

    De stakers stellen dat ze hun strijd zullen opvoeren. Ze hebben groot gelijk. Er is een beroep ingediend bij de Raad van State om de intrekking van de opeisingen te bekomen. Dit beroep komt morgen vroeg voor.

    Dit incident komt er na verschillende inbreuken op de syndicale vrijheden. Er werden delegees afgedankt bij onder meer BRC en Clariant, waar de afdankingen na strijd gedeeltelijk werden ingetrokken. Maar het patronaat blijft in het offensief gaan tegen de syndicale rechten, nu ligt het stakingsrecht openlijk onder vuur. Er is nood aan een ernstige en offensieve mobilisatie voor de bescherming van de delegees en de syndicale rechten, zoals het recht op collectieve actie waaronder staking. We moeten een krachtsverhouding uitbouwen. Dat is hoe het stakingsrecht en de bescherming van delegees zijn afgedwongen, het zal ook de manier zijn waarop we dit behouden. Solidariteit!

  • Laat je niets wijsmaken door Logistics NV!

    Pamflet van Libre Parcours naar aanleiding van de ‘hotelsessies’ die de directie van Logistics NV houdt

    Op verschillende ‘hotelsessies’ zal de directie van Logistics NV haar arbeidsvoorwaarden toelichten. Deze werden niet onderhandeld met de vakbonden. De directie benadert ons individueel. Het komt erop aan hen collectief van repliek te dienen. Samen staan we sterker!

    Logistics NV legt de arbeidsvoorwaarden eenzijdig op, zonder overleg met de bonden:

    • Binnenlandse bestuurders werken maximum 10h
    • Internationale 13h, waarvan 3h ‘pauze’. Doel is duidelijk het aantal uitslapen en prestaties beperken.
    • Een arbeidsduurverlenging van 36 naar 38h per week. We verliezen dus 13 compensatiedagen.
    • Een bruto loonsverhoging van 2%.
    • Een bruto maandpremie van 100 euro voor internationale bestuurders. Dit zal het verlies aan uitslaapvergoedingen niet compenseren.
    • Bedrijfswagen met tankkaart (Skoda Break of Sedan) om diensten aan te vangen in andere depots. Maximum een half uur per rit telt als werktijd. Je draagt zelf €90 bij.

    Behoud van statuut bij externe detachering?

    Volgens de wet moet het tijdelijk zijn. Slechts twee termijnen van 6 maanden zijn toegestaan. Daarna vervalt het statuut.

    Zelfs al wordt het behoud van het statuut ingeschreven in de arbeidsovereenkomst, of verlengt men je detachering, strookt dit niet met de wet. De kans is reëel dat een private operator een klacht indient. De vakbondsleiding heldert dit best snel op.

    Geen overname door een buitenlandse operator?

    Eens voldoende contractuelen aan de slag zijn bij Logistics NV, is verkoop mogelijk. Met een nieuwe crisis voor de deur, en een dreigend faillissement, zal het als onvermijdelijk voorgesteld worden.

    Niet tekenen staat gelijk aan niet meer rijden?

    Je zal wel herbenut worden binnen de NMBS Groep, maar je bent je oude job kwijt, met alle voordelen die eraan vast hingen. Voor diegenen met te weinig jaren betekent het zelfs loonsverlies. Dit is chantage! Maar het werkt enkel als anderen wel tekenen.

    Werkzekerheid?

    De onzekerheid van gedetacheerden is haast even hoog als die van contractuelen. Wat bij langdurige ziekte of conflicten over arbeidsomstandigheden of veiligheid? Met één pennentrek sta je ter beschikking van de Holding. Uitslaapvergoedingen en bedrijfswagen kan je dan op je buik schrijven. Je valt terug op een (lager) barema. Met de toename van het aantal contractuelen, verzwakt de positie van de gedetacheerden. Werkzekerheid is net de grote troef van het statuut.

    Het is niet duidelijk of Logistics NV over voldoende geld beschikt om zelf contractuelen op te leiden. Bovendien zou het wel eens kunnen dat dit niet goedkoper uitkomt dan het ‘huren’ van statutaire bestuurders. Logistics NV kan niet om ons heen, in die zin staan we sterk. Het komt erop aan collectief te weigeren.

    Als Logistics NV het niet lucratieve verspreid vervoer afstoot, heeft het veel minder treinbestuurders nodig.

    Het goederenvervoer per spoor moet afgestoten worden aan de privé maar de regering heeft wel €4 miljard veil voor het veiligstellen van de private winsten van Dexia. Terwijl men hier verder het pad van de liberalisering en privatisering inslaat, klinkt in Groot-Brittannië de roep tot hernationalisatie van de volledige spoorwegsector steeds luider. Personeel en reizigers eisen er een nationalisatie onder controle van de arbeiders en de gebruikers.

  • ArcelorMittal. Jobs redden, niet de winsten!

    Nationaliseer ArcelorMittal onder arbeiderscontrole

    Woensdagavond kwam een sociale bom tot ontploffen in de Luikse regio. De groep ArcelorMittal kondigde de definitieve sluiting van de warme fase in het Luikse aan. Meer dan 600 directe jobs zijn hierdoor bedreigd, naast honderden andere bij onderaannemers of het vernietigende effect op de begroting van Seraing. Waarom wordt ArcelorMittal niet in publieke handen genomen? Dat is wat de vakbonden van ArcelorMittal alvast aan Di Rupo vragen: een miljard euro op tafel leggen. Het lukte wel om op een weekend 4 miljard voor Dexia te vinden.

    [box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

    ArcelorMittal: zelfde baas, zelfde strijd

    Een persbericht van het NPA-comité aan de grens tussen Luxemburg en Frankrijk stelde: “In Luxemburg werd de informaticadienst gedelokaliseerd en nu kondigt ArcelorMittal de ‘tijdelijke’ sluiting van de staalgieterij en een van de twee walserijen in Schifflange, de productie op de site van Rodange wordt gehalveerd. Met de medeplichtigheid van de Luxemburgse regering, nog steeds aandeelhouder van ArcelorMittal, worden 600 metallos in de beruchte “herklasseringscel” geplaatst. Dat betekent dat de staat de arme aandeelhouders zal bijstaan door een groot deel van de lonen van die arbeiders voor haar rekening te nemen. Over het enorme jobverlies bij de onderaannemers wordt niet eens gesproken.

    In Frankrijk was er het uitdoven van de site van Grandrange en nu valt het doek over de site van Florange-Hayange: 1.100 arbeiders worden op technische werkloosheid gezet en minstens 400 interimmers verliezen hun werk. (…) Om de inhaligheid van de aandeelhouders van ArcelorMittal te stoppen en om in te gaan tegen de zogenaamde “vrije concurrentie” moeten we onze argumenten scherp stellen in een strijd die zich uitstrekt over de gehele groep. We moeten de acties een internationaal karakter geven. De metallos moeten hun strijd kunnen organiseren door samenwerking van de vakbonden over de grenzen te eisen”.

    Internationale solidariteit, voor een internationale strijd!

    “Bende hypocrieten, jullie hebben de arbeiders altijd verteld dat ze competitief moesten zijn en dat het dan wel zou lukken. De arbeiders hebben aanvaard om inspanningen en opofferingen te leveren. En nu wordt toch gesloten! Als Mittal de arbeidsmiddelen niet meer wil, laat het ons dan zelf overnemen”. Dat is wat Francis Gomez, de voorzitter van de metallos van het FGTB verklaarde. Anne Demelenne, de algemeen-secretaris van het ABVV, en Thierry Bodson, voorzitter van het Waalse ABVV, werden gisteren door formateur Di Rupo ontvangen. Ze hebben hem gevraagd om ArcelorMittal te nationaliseren.

    Velen zijn bijzonder geschokt door het cynisme van de directie van de groep, door alle niet nagekomen beloften in ruil voor een toegenomen flexibiliteit. De arbeiders voelen zich gepluimd en met hen de hele samenleving. De vakbonden protesteren terecht en wijzen op het specifieke moment van dit drama, vlak na wat bij Dexia gebeurde.

    Anderzijds komen er in de marge van deze aankondiging verschillende feiten opnieuw aan de oppervlakte. Zo was er het dossier van Trends een jaar geleden over het feit dat de “20 grootste bedrijven geen belastingen betalen”. In dat dossier was ArcelorMittal in goed gezelschap: ook Belgacom, Delhaize,… betalen amper. In 2009 betaalde Arcelor Mittal Finance & Service Belgium slechts 496 euro belastingen, terwijl maar liefst 1,3 miljard euro winst werd gemaakt. Dat betekent dat het bedrijf 0,00038% belastingen betaalde (terwijl de officiële belastingtarief 33,99% bedraagt). Wie durft nog te beweren dat de bedrijven teveel belast worden in ons land? Volgens Trends maakte ArcelorMittal in 2010 maar liefst 2,9 miljard dollar winst, in het eerste kwartaal van dit jaar was er 1,1 miljard dollar winst. Zelfs Etienne Botton, woordvoerder van ArcelorMittal in Luik, moest erkennen dat het lage belastingtarief in 2009 het resultaat is van de notionele intrestaftrek. Dat systeem werd destijds ingevoerd met het argument dat het werk zou creëren in ons land…. De houding van ArcelorMittal is duidelijk: ‘take the money and run’.

    Welke vorm van nationalisatie?

    2003: LSP, langs Franstalige kant toen nog onder de naam ‘Mouvement pour une Alternative Socialiste’, kwam op verschillende betogingen en acties tussen. Op deze foto in Luxemburg. Daarbij verdedigden we de eis van de nationalisatie van Cockerill onder arbeiderscontrole zonder schadeloosstelling voor de grote aandeelhouders.
    [/box]

    Toen de groep Arcelor (in 2006 overgenomen door Mittal) op 12 maart 2003 besliste om de warme fase van Cockerill Luik te sluiten, namen 50.000 mensen deel aan een protestbetoging. Dat aantal is een uitdrukking van het potentieel van solidariteit. Dit was de grootste arbeidersbetoging in de ‘Vurige Stede’ sinds de algemene staking van 1960-61. Er waren andere sectoren aanwezigen, naast Franse en Duitse metallo’s. Destijds schreven we: “De betoging toonde enerzijds de potentiële kracht maar anderzijds ook een gevoel van onmacht. De kracht van de mobilisatie. De onmacht van de politieke leiding. De arbeiders van Cockerill volgden hun delegees die de secretarissen volgden die op hun beurt de lokale politici volgden. Dat betekent niet dat de arbeiders vertrouwen stellen in de traditionele politici. Tijdens de meeting op het einde van de betoging volstond het om naar de politieke verantwoordelijken te verwijzen om een fluitconcert te veroorzaken. Maar bij gebrek aan een politiek alternatief, volgen de arbeiders met het nodige wantrouwen. Op de meeting riep een syndicale verantwoordelijke op om waakzaam te zijn om te vermijden dat een dergelijk drama zich nog zou voordien. Mijn buur, een ex-arbeider van Continental die uit solidariteit aanwezig was, zei me: ‘Ze laten ons al vallen, ze hebben het over drama’s in de toekomst’.”

    Wij verdeelden toen een pamflet waarin we noodzaak van een nationalisatie van Cockerill onder arbeiderscontrole verdedigden als enige manier om de jobs te behouden. Sommigen stelden toen dat deze eis te verregaand was, maar vandaag kunnen we enkel maar vaststellen dat de situatie muurvast zit.

    Nationalisatie is de enige oplossing, maar we moeten niet gelijk welke nationalisatie eisen. De verantwoordelijken van het Waalse Gewest zijn niet in staat om de metaalsector te leiden. Dat zagen we bij Forges de Clabecq of toen de Belgische staat in 1981 Cockeril-Sambre (veel te duur) opkocht om het nadien aan het Waalse Gewest over te laten. Als wij het over nationalisatie hebben, bedoelen we niet dat het bedrijf binnen het kader van het kapitalisme en de logica van dit systeem moet functioneren. Dat houdt immers slechts in dat middelen van de gemeenschap worden gebruikt om de gaten te vullen in functie van de belangen van het patronaat als een sector niet genoeg winst oplevert.

    Bij Cockerill-Sambre heeft dit uiteindelijk geleid tot de uitverkoop van de sector in de groep Arcelor. Het Waalse Gewest bleef wel de hoofdaandeelhouder van een groep die vooral werd gecontroleerd door Amerikaanse pensioenfondsen. In 2006 werd Arcelor omgevormd tot ArcelorMittal na een vijandige overname door Mittal Steel (de aandelen werden overgekocht zonder voorafgaand akkoord), de wereldwijde nummer 1 in de staalsector.

    De enige manier om de jobs te beschermen, is door de activiteit te richten naar een ecologisch verantwoorde en sociaal nuttige productie in het kader van een nationalisatie zonder schadeloosstelling en onder de democratische controle van de arbeiders. De metallo’s kennen hun bedrijf het beste en zijn in staat om de leiding ervan in handen te nemen op basis van de mobilisatie en betrokkenheid van alle arbeiders doorheen onder meer waakzaamheidscomités en arbeiderscontrole. Om duidelijkheid te krijgen over de financiële kant van de zaak moeten de boeken worden geopend en moet het bankgeheim worden afgeschaft. Als we dit niet doen, zal alles op termijn weg gaan: de warme fase, de koude fase, de onderaannemers en de diensten. De eis van nationalisatie wordt ook bediscussieerd in andere landen waar ArcelorMittal actief is, onder meer in Algerije waar er in mei van dit jaar een algemene staking hiervoor was, of in Kazachstan.

    Op termijn is een nationalisatie onder arbeiderscontrole slechts houdbaar indien het gepaard gaat met de vestiging van een andere samenleving waarin de sleutelsectoren van de economie (onder meer energie en de banken) uit de greep van de privésector worden gehaald om in publieke handen te komen in het kader van een democratisch geplande economie en dus volledig aan de chaos van de kapitalistische economie onttrokken.

    Wij eisen:

    • Nationalisatie zonder schadeloosstelling. Dit moet niet gebeuren door het bedrijf over te kopen, de arbeiders hebben al betaald met hun arbeid en hun gezondheid.
    • Open de boeken en afschaffing van het bankgeheim van het bedrijf en haar filialen. De arbeiders hebben het recht om te weten waar het geld naartoe is gegaan en wie ervan heeft geprofiteerd.
    • Om iedereen aan het werk te houden, verdedigen we de 32-urenwek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen
    • Arbeiderscontrole op het bedrijf. We hebben geen enkel vertrouwen in de politici of in het Waalse Gewest om het bedrijf te beheren. We moeten in iedere vestiging van het bedrijf afgevaardigden verkiezen die deel uitmaken van een comité van arbeiderscontrole (dat veel uitgebreider moet zijn dan de syndicale delegaties) om de arbeiderscontrole te organiseren: controle van de stocks, de afgewerkte producten, bestellingen, leveringen, betalingen, infrastructuur,…
    • Nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie in het kader van een democratische planning van de economie in functie van de behoeften van de meerderheid van de bevolking.
    • Voor een democratisch socialistische samenleving!
  • Protest van spoorpersoneel aan NMBS-gebouwen

    Afgelopen vrijdag verzamelden enkele honderden personeelsleden van het spoor voor de kantoren van de NMBS in de buurt van het Brusselse Zuidstation. Er werd geprotesteerd tegen de besparingsplannen die op de raad van bestuur werden besproken. De vakbonden nemen het niet dat meer dan 300 treinen per dag dreigen geschrapt te worden en dat loketten en stations dreigen te sluiten. Voor Dexia werd onmiddellijk gemeenschapsgeld gevonden, maar voor een openbare dienstverlening als het spoor zijn altijd te weinig middelen (en gaan de weinige middelen teveel naar het waterhoofd aan de top). Vandaag tellen de winsten van de private bedrijven als absolute prioriteit. Wij zijn ervoor om van de belangen van de meerderheid van de bevolking de prioriteit te maken en bijgevolg niet te besparen op openbaar vervoer.

    Foto’s door Karim

    • Pamflet van Libre Parcours dat op de actie werd verspreid

  • Leuvense 101-centra in actie tegen werkdruk en personeelstekort

    Woensdagochtend gingen de calltakers van de 101-centrale in Leuven in actie tegen de toenemende werkdruk en het gebrek aan personeel. Vanaf 6u30 groeide het piket gestaag aan met medewerkers. De werkonderbreking duurde tot 10u en het was de eerste actie van dit type van de Leuvense calltakers. Aan het piket op de Philipssite werd een bord met de belangrijkste eisen geplaatst: "Wij willen meer personeel! Geen uitstel meer!" En verder: "Meer personeel in de meldkamers voor een goede dienstverlening".

    Verslag door Peter, foto’s door Jan

    Ann Van Cutsem (ACOD): "De problemen stellen zich hier, maar ook sterk in de steden Antwerpen en Gent. In Antwerpen was er op vrijdag 23 september reeds een goed opgevolgde actie. Daar gingen de mensen reeds vanaf middernacht in actie, terwijl officieel om 7u zou worden begonnen. Ondertussen kregen we nog geen enkele reactie van Annemie Turtelboom (Open VLD), minister van Binnenlandse Zaken. Die lijkt van de aardbol verdwenen."

    Tegen 7u was het piket aangegroeid tot een 20-tal mensen. Een delegatie van VSOA kwam haar solidariteit betuigen aan de Leuvense calltakers. De acties bij de calltakers worden ondersteund door ACOD, VSOA en ACV.

    Niet alleen het personeel van de 101-centrales wordt met een gebrek aan middelen en personeel geconfronteerd. Het neoliberale beleid zorgt voor tekorten in het onderwijs (aan onderwijzend personeel, overvolle klassen – en aula’s aan de KUL bijvoorbeeld), in sociale huisvesting, gezondheidszorg, etc. De jarenlange politiek van cadeaus aan de rijken en grote bedrijven, gekoppeld aan de economische crisis van het systeem, maken dat bij verschillende openbare diensten de grenzen van wat voor het personeel draaglijk is, meer en meer werden overschreden. Met een nieuwe besparingsregering in het vooruitzicht moet de arbeidersbeweging zich voorbereiden via informatiecampagnes en verenigde actie om onze levensstandaard te verdedigen.

    Daarvoor zullen we ons moeten organiseren, in strijdbare vakbonden maar ook via democratisch werkende, politieke instrumenten. Vandaar dat we met LSP niet enkel onze steun betuigden aan het personeel dat in actie kwam, maar ook opriepen voor de publieke meeting van Rood – een breder links initiatief rond ex-SP.a-lid Erik De Bruyn – een dag later, op donderdag, in Kessel-Lo (Jeugdherberg De Blauwput, 20u). Werkende mensen hebben een politiek orgaan nodig om hun eisen en strijd te bediscussiëren. LSP wil elke stap in die richting ondersteunen en bekendmaken onder syndicalisten en jongeren.

  • Weg met het besparingsplan bij de NMBS!

    Op vrijdag 7 oktober 2011 beslist de Raad van Bestuur van de NMBS groep over het besparingsplan van de directie van de vervoersmaatschappij NMBS. Voor de zomer was er sprake van het afschaffen van 941 treinen, het sluiten van 38 loketten en niet langer bedienen van een zestal stopplaatsen. Nu zou het aantal treinen op het hakblok verminderd zijn tot een 300tal.

    Dit is een aanval op de statutaire tewerkstelling en de openbare dienstverlening. Het zijn dus het personeel en de reizigers die getroffen zullen worden. Een vermindering van het aantal treinen betekent een vermindering van het aantal prestaties voor treinbestuurders en –begeleiders. Het aantal kaderposten wordt afgebouwd. Bij de loketten zouden ongeveer 200 betrekkingen sneuvelen.

    Voor de reizigers betekent het een verminderde dienstverlening. Dit komt bovenop wat ze de afgelopen periode al te slikken kregen qua vertragingen en afgeschafte treinen.

    De NMBS bestelde nieuwe verkoopautomaten. Zelfs al werken ze beter dan de huidige, dan nog kan je een mens niet volledig vervangen door een machine. Een automaat beantwoordt geen vragen. Je tot een loketbediende wenden zal je in de toekomst trouwens meer kosten. In het internationale reizigersverkeer, een markt die al ‘vrijgemaakt’ werd, betaal je tot €7 meer aan de loketten. Behalve dat de sluiting van loketten nefast is voor de dienstverlening, zal het wegnemen van de zichtbare aanwezigheid van spoorwegpersoneel leiden tot stations zonder enige vorm van sociale controle.

    Patronaat en media willen sanering en overgave spoor aan privaatmarkt

    Rudi Thomaes van het VBO roept de regeringsonderhandelaars op tot € 910,6 miljoen te besparen bij de NMBS groep. Tot 16000 man wil hij bij pensionering niet vervangen zien. Nu al kampen vele beroepscategorieën met een personeelstekort. Bovendien wil hij nog meer activiteiten in handen zien van onderaannemers.

    Als de media de malaise in het treinverkeer aankaart, is dat niet om oorzaken als het ontbreken van preventief onderhoud aan te pakken. De problemen worden misbruikt om publieke steun te vinden voor een sanering op maat van diegenen die zitten te azen op deze markt.

    Vertrek vanuit de noden

    Als maatschappij moet je de discussie voeren over hoe je het vervoer van zowel goederen als personen wilt organiseren. Ongeacht de keuze, moeten daar middelen tegenover staan. Openbare dienstverlening en winstbejag zijn onverenigbaar. Het huidige wanbeleid kost ons veel geld. Vorig jaar werd €210 miljoen weggegooid aan externe consultancy. Met de ervaring aanwezig onder het eigen personeel gebeurt te weinig. De splitsing, moeder van vele problemen, kost jaarlijks € 100 miljoen aan bijkomende directies en administraties.

    Voor de tweede ‘redding’ van Dexia is meteen publiek geld voorhanden in de vorm van een staatsborg voor een ‘bad bank’. De private winsten moeten gevrijwaard worden en spoorwegpersoneel en gebruikers kunnen creperen. Wij staan voor een samenleving die andere keuzes maakt.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop