NL Socialisme

Category: Blokbuster

  • Extreemrechtse studenten verdeeld over haatmars. Voor een sterke antifascistische betoging op 22 maart

    Foto: Jente

    Elk jaar organiseert de extreemrechtse NSV (Nationalistische Studentenvereniging) een haatmars door één van de Vlaamse studentensteden. Steeds nemen de Actief Linkse Studenten en Blokbuster het initiatief voor een tegenbetoging in solidariteit met de geviseerde bevolkingsgroepen. Even leek er dit jaar geen betoging te komen, maar nu heeft een deel van NSV toch beslist om op 22 maart in Gent op straat te komen. Ook nu willen we een veelvoud aan tegenbetogers mobiliseren.

    door Franz en Koerian (Gent)

    Er werden de afgelopen jaren miljarden bespaard op publieke voorzieningen, de werkdruk nam toe en de sociale zekerheid werd uitgehold. In 2017 moest een recordaantal van 157.510 mensen beroep doen op voedselbanken. In Gent wacht een gemiddelde kandidaat-huurder zes jaar op een sociale woning. Overal zijn er tekorten, wachtrijen, burn-outs, …

    Dit neoliberale afbraakbeleid heeft de sociale basis van de traditionele partijen uitgehold. Dit proces is sinds de grote recessie van tien jaar geleden nog versterkt. In een aantal landen leidde dat tot de opkomst van linksere partijen, maar ook rechtse populisten spelen hierop in. Ze doen dit door de verantwoordelijkheid niet bij de winsthonger van de superrijken te leggen, maar bij vluchtelingen, holebi’s, vrouwen, transgenders en andere minderheidsgroepen.

    Het waren vooral nieuwe rechtse populisten, zoals Trump en eerder ook Wilders in Nederland, die een steile opgang kenden. Oudere extreemrechtse partijen, zoals Vlaams Belang, Front National (Frankrijk) of FPÖ (Oostenrijk), probeerden zich met wisselend succes aan die nieuwe rechtse populisten aan te passen. Het Vlaams Belang botst daarbij op het bestaan van N-VA, een partij waarin het rechtse populisme een grote impact heeft.

    De druk op de bestaande extreemrechtse formaties betekent niet dat het gevaar van straatgeweld geweken is. Dat zagen we in de VS waar Alt-Right op basis van een groeiend zelfvertrouwen overging tot een betoging in Charlottesville in de zomer van 2017. Het leidde meteen tot dodelijk geweld en grote tegenmobilisaties, onder meer met 40.000 antifascistische betogers in Boston. Alt-Right moest binnen de 24 uur maar liefst 67 bijeenkomsten en acties annuleren. Massale mobilisaties tegen extreemrechts kunnen hun ruimte en vertrouwen tijdelijk breken.

    Mobilisatie tegen verdeeldheid

    De antifascistische campagne Blokbuster baseert zich op mobilisatie rond een programma voor sociale verandering. De afgelopen 25 jaar hebben we stelselmatig tegenbetogingen gehouden als de extreemrechtse studenten van NSV op straat kwamen. Er betoogden telkens een veelvoud van antifascisten waardoor de haatmars zich nooit kon normaliseren.

    Extreemrechts werd hierdoor afgeremd. De afgelopen jaren had NSV het erg moeilijk om nog mensen op de been te krijgen. Vorig jaar zakte hun aantal naar een dieptepunt: er waren maximaal 80 tot 90 betogers. Het leidde in hun kringen tot vragen of het nog de moeite was om een betoging te organiseren.

    De huidige generatie NSV’ers was niet enthousiast om dit jaar een betoging te organiseren en zich opnieuw te laten vernederen. Onder druk van de oudere generatie komt er echter toch een NSV-betoging in Gent op 22 maart. Het is belangrijk dat we onze campagnes van de afgelopen 25 jaar verderzetten en er door een sterke tegenbetoging voor zorgen dat dit mogelijk de allerlaatste NSV-betoging wordt. De zwakte van NSV mag geen reden zijn om geen sterke mobilisatie te organiseren. Als de zeepbel van rechtse populisten als Theo Francken en Bart De Wever uiteenspat, dreigen het Vlaams Belang en aanverwante groepen als NSV terug meer ruimte te hebben.

    De NSV is momenteel verzwakt, maar het is niet langer de enige kracht op het extreemrechtse terrein. De concurrentie is groot met een erg reactionaire rechtse koers bij het KVHV en de nieuwe groep ‘Schild en Vrienden’. Zij gingen over tot intimidatiecampagnes met stickers als ‘Liever dood dan rood’ of ‘Maak komaf met Comac.’ Er waren ook provocaties aan stakersposten bij de NMBS aan Gent-Sint-Pieters tijdens de staking voor openbare diensten op 10 oktober vorig jaar. Antifascistisch verzet blijft meer dan nodig!

    We moeten een alternatief bieden op het beleid van sociale tekorten, dat eigen is aan het kapitalisme. Mobilisaties vormen een uitstekende gelegenheid om de discussie daarover aan te gaan. We koppelen ons verzet tegen extreemrechts, racisme, seksisme en homofobie aan eisen die de voedingsbodem voor verdeeldheid bestrijden. We komen op voor massale investeringen in openbare diensten, pensioenen, voor een verkorting van de werkweek zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen, …

    In de strijd voor deze eisen blijkt dat onze belangen lijnrecht tegenover die van de superrijken en hun politieke vertegenwoordigers staan. De besparingen waren niet bedoeld als tijdelijke maatregel om de crisis op te lossen, maar om een versnelling hoger te schakelen in de aanvallen op de werkenden en jongeren om de winsten van de superrijken nog sneller te laten stijgen. Verzet tegen extreemrechts kan niet los gezien worden van de strijd tegen een kapitalistisch systeem dat enkel opereert in naam van de winst, en daartoe verdeeldheid stimuleert. Enkel solidariteit op basis van een socialistisch programma kan breken met elke vorm van verdeeldheid.

    Mobiliseer met ons mee naar de betoging tegen de haatmars van NSV op 22 maart in Gent!

  • Kamervoorzitter Bracke (N-VA) vindt interview met neofascist “heerlijk uitdagend”

    Extreemrechtse jongeren gingen vorige week in Gent over tot vandalisme om een actie voor mensenrechten te saboteren. De Morgen vond het nodig om meteen de woordvoerder van dit groepje neofascisten uitgebreid te interviewen. Kamervoorzitter Bracke (N-VA) vindt het interview “heerlijk.” (foto door Jean-Marie)

    Vorige week waren er in Gent verschillende acties die elk een verschillend soort mediabelangstelling genoten. Er was een actie van politiek vandalisme door een tiental leden van de neofascistische groupuscule ‘Schild en Vrienden’ waarbij actievoerders bedreigd werden en spandoeken beschadigd. Er was een optocht van 160 extreemrechtse aanhangers van Voorpost tegen een moskee en voor gesloten grenzen. Een groep Nederlanders stak de grens over om de sluiting van de grenzen te eisen. En er was een mars tegen seksisme met 1200 aanwezigen.

    Artikel overgenomen vanop blokbuster.be

    Schild en Vrienden werd uitgenodigd voor een interview in de zaterdageditie van De Morgen. Voorpost haalde het VTM Nieuws en verschillende kranten. De grootste betoging daarentegen moest het doen met een klein artikel in Het Nieuwsblad. Wie enkel de gevestigde media volgt, zou kunnen denken dat enkel extreemrechts actie voert.  Met 1200 aanwezigen was de mars tegen seksisme nochtans de grootste betoging die dit jaar al plaatsvond in Gent en bovendien is het rond een thema dat onder bredere lagen van de bevolking een grotere rol is gaan spelen: de strijd tegen seksisme.

    Bij De Morgen oordeelde men het nuttig om Dries Van Langenhove op te voeren. Dat is de woordvoerder van ‘Schild en Vrienden’. Om hem even te situeren: eind 2015 deed hij een reeks vormingen voor de Vlaams Belang Jongeren, hij was betrokken bij provocatie-acties tegen stakersposten aan het station Gent St Pieters, hij zette ‘Schild en Vrienden’ op naar aanleiding van de meetings van Theo Francken aan de universiteiten, zijn rechtse studentenclub KVHV liet zich opmerken met homofobie, hij kwam op nationale televisie met zijn transfobie naar aanleiding van het nieuws over Bo Van Spilbeeck, hij nam een goede week geleden het voortouw in een op voorhand geplande daad van politiek vandalisme tegen een actie voor mensenrechten. Dat De Morgen deze figuur een uitgebreid interview aanbiedt, zegt natuurlijk veel over de sensatiezucht van die krant.

    Sommigen zullen zich afvragen waarom ze destijds voor de redding van De Morgen opgekomen zijn. Anderen dan weer niet: Siegfried Bracke was ten tijde van de redding van de Morgen nog een SP’er, maar ondertussen is hij N-VA’er en vond hij het interview met de neofascist Van Langenhove “heerlijk uitdagend.” De Kamervoorzitter, logebroeder en prominente N-VA’er heeft naar eigen zeggen slechts hier en daar een meningsverschil met een oersconservatieve katholieke neofascist die ook door VB-voorzitter Van Grieken “bewonderd” wordt (De Standaard noteerde vandaag dat de Vlaams Belanger Schild en Vrienden “bewondert” en het “knap vindt hoe ze propaganda voeren en jongeren verenigen.”) Het is niet omdat Van Langenhove vormingen gaf aan de Vlaams Belang Jongeren dat de neofascistische groep ‘Schild en Vrienden’ zich tot die partij beperkt: er zitten ook jonge N-VA’ers in deze kringen. Dat Bracke een interview met Van Langenhove als “mooi” en een “mustread” omschrijft, geeft aan dat N-VA-kopstukken hun jonge leden die in kringen van Schild & Vrienden zitten geen haarbreed in de weg leggen. Er wordt integendeel geprobeerd om deze neofascistische groupuscule op te vrijen.

    Het is opmerkelijk dat er niet meer reactie komt op het feit dat een parlementsvoorzitter zo enthousiast is over een groepering van haatzaaiende extremisten die de provocatie steeds meer laten overgaan in gespierde acties van vandalisme en intimidatie. Deze politieke hooligans de hand boven het hoofd houden en aanmoedigen, zoals Bracke doet, zal hun zelfvertrouwen enkel versterken en leiden tot meer geweld. In plaats van de eigen jongeren die daarin meestappen op de vingers te tikken, worden ze aangemoedigd door Bracke, De Wever en Francken.

    Extreemrechtse provocaties en geweld kunnen gestopt worden door grote tegenmobilisaties die duidelijk maken dat de steun voor deze neofascisten onder bredere lagen van de bevolking uiterst minimaal is. Door in onze mobilisaties een sociaal programma van jobs, huisvesting en openbare diensten te verdedigen, gaan we in tegen de verdeeldheid die door de extreemrechtse haatzaaiers wordt gestimuleerd. Op 22 maart is er in Gent een mars tegen racisme naar aanleiding van de derde extreemrechtse actie in die stad op een maand tijd. Dan wil NSV (Nationalistische Studentenvereniging) betogen voor apartheid in Zuid-Afrika. Doe mee met de mars tegen racisme op 22 maart. Afspraak om 20u aan de UFO, St Pietersnieuwstraat.

     

  • 22 maart: Mars tegen racisme. Stop de haatmars van NSV

    Kom op straat tegen racisme op 22 maart

    Op donderdag 22 maart organiseert de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) haar jaarlijkse haatmars, ditmaal in Gent. Zoals steeds nemen Actief Linkse Studenten en Blokbuster het initiatief voor een tegenbetoging in solidariteit met de geviseerde bevolkingsgroepen.

    De NSV – de officieuze studentenclub van het Vlaams Belang – is bij een jongere generatie van antiracisten wellicht minder bekend maar daarom niet minder gevaarlijk. In 2015 organiseerde de Antwerpse afdeling van NSV nog een internationale neonazi-meeting met o.a. Alexander Dugin, een Russische professor die oproept om Oekraïners uit te moorden en Manuel Ochsenreiter, een Duitse holocaustontkenner.

    Geen haatmars in onze stad!

    Dit jaar komt de NSV op straat tegen de ‘plaasmoorde’ in Zuid-Afrika, moorden op grootgrondbezitters, die ze omschrijven als een “genocide op de blanke boeren”. In elke emmer leugens zit een druppel waarheid: er is in de uiterst ongelijke Zuid-Afrikaanse maatschappij een toename van geweld tegen grootgrondbezitters – 17% van de bevolking is blank maar zij bezitten 80% van de grond. In 2016 werden naar schatting 70 ‘plaasmoorde’ gepleegd. Dit geweld is afschuwelijk maar maakt deel uit van een veel groter geweldprobleem in Zuid-Afrika. Er worden naar schatting 18.000 moorden per jaar gepleegd. NSV misbruikt de plaasmoorde slechts om racisme tegen gekleurde mensen te stimuleren en om samen met allerhande neofascistische groepen, in een pro-apartheidsmars door Gent te trekken.

    We moeten dit beantwoorden! Daar waar extreemrechts erin slaagt om ongecontesteerd door de straten te paraderen gaan ze een stap verder en gebruiken ze straatgeweld tegen mensen met een andere huidskleur, LGBTQI+ en andersdenkenden. Eind 2014 kwam het in het Duitse Dresden zelfs tot brandstichting in een asielcentrum na een betoging van het extreemrechtse PEGIDA. Door elk jaar op hetzelfde moment, maar veel talrijker, op straat te komen hebben we de NSV er tot nu toe van weerhouden openlijker haar haatpropaganda te verspreiden en systematisch geweld te gebruiken.

    Stop apartheid! Stop racisme!

    28 jaar na het einde van de wettelijke apartheid is er geen echte verandering voor de gewone Zuid-Afrikanen. Torenhoge werkloosheid en ongelijkheid zijn verder toegenomen. Er bestaat nu ook een kleine zwarte elite. Deze mag als beloning voor haar loyale medewerking met het Westen de immense bodemrijkdommen mee beheren en profiteert zo mee van de brutale uitbuiting van de meerderheid, die in erbarmelijke arbeidsomstandigheden werkt of probeert te overleven. Dat is de voedingsbodem van het geweld en de criminaliteit in de samenleving.

    In België heeft het (subtiele) racisme van N-VA meer ruimte gecreëerd voor extreemrechts om plat racistisch naar buiten te komen. Zolang er een tekort is aan degelijke jobs, betaalbare huisvesting en onze openbare diensten en gezondheidszorg onder druk staan van besparingen, zal er een voedingsbodem zijn voor (extreem)rechts om verdeeldheid op te zaaien. We bestrijden hun racisme met solidariteit tussen alle werkenden en jongeren, los van huidskleur, religie, seksuele voorkeur of gender, verenigd in een strijd voor jobs, huisvesting en onderwijs voor iedereen.

    Alles wat ons verdeelt verzwakt ons! Kom mee op straat tegen racisme!

    Afspraak om 20u00 aan het Studentenplein aan het Ufo (Sint-Pietersnieuwstraat 43, Gent)

    -> Facebook evenement

  • Extreemrechtse jongeren gaan over tot fysieke intimidatie tegen actie voor mensenrechten…

    Extreemrechtse jongeren gaan over tot fysieke intimidatie tegen actie voor mensenrechten…

    Geweld door Schild & Vrienden, groep mee opgezet door Jong N-VA’ers. Reageert N-VA tegen politiek geweld door eigen jongeren?

    Foto: Jean-Marie
    Op zaterdag 3 maart voerden onder andere Belmundo en Vluchtelingenwerk Vlaanderen een actie aan het Gentse Gravensteen met de eis om de mensenrechten te respecteren. Ze hielden drie keer een ludieke bestorming van het fort, dat voor de gelegenheid Fort Europa moest voorstellen en was behangen met spandoeken. Mensenrechten zijn blijkbaar een doorn in het oog voor Schild & Vrienden en leden van KVHV, NSV! en Jong N-VA. Zij intimideerden actievoerders, dreigden met geweld en vernielden materiaal. Na eensgezinde tegenstand van de aanwezige actievoerders maakten ze zich uit de voeten.

    Schild en Vrienden is het extreemrechtse haatclubje rond Dries Vanlangenhove, die onlangs in de media kwam met zijn transfobe uitspraken. Dat ze niet vies zijn van intimidatie wisten we al: eerder stuurden leden van Jong N-VA, NSV! en KVHV seksistische commentaren en verkrachtingsmemes rond naar personeelsleden van de Ugent. Nu gaan ze een stapje verder en vallen ze onder de vlag van Schild en Vrienden fysiek acties aan.

    In een klimaat waar Theo Francken mensen zonder verpinken kan uitleveren aan martelende dictaturen, N-VA collega Jambon zonder pardon razzia’s kan uitvoeren op culturele organisaties en dodelijke ongevallen louter afgedaan worden als zelfgezochte onvoorzichtigheden, is het niet verwonderlijk dat groepjes als ‘Schild en Vrienden’ aan zelfvertrouwen winnen. Gewapend met het voorbeeld van hun Amerikaanse alt-right collega’s proberen ze hun racisme in daden om te zetten en elke kritische stem via intimidatie het zwijgen op te leggen.

    De alt-right beweging kreeg echter een enorme klap toen het bij provocaties op straat te ver ging. Nadat er een dode viel in Charlottesville afgelopen zomer volgenden massale betogingen en acties waardoor extreemrechts terug in de verdrukking kwam. Grote mobilisaties zijn nodig om extreemrechts te marginaliseren en het zelfvertrouwen te ontnemen. Als we extreemrechts met tak en wortel willen uitroeien, moeten we van die mobilisatie gebruik maken om de discussie aan te gaan over het programma waarmee we een antwoord bieden op de voedingsbodem van haatgroepen als ‘Schild en Vrienden.’

    Door de werkende klasse te verdelen tussen Vlamingen en migranten (of werkenden en niet-werkenden, vrouwen en mannen etc.) wil deze regering de aandacht afleiden van de echte breuklijn. Die tussen de 99,9% werkenden, studenten, gepensioneerden en werkzoekenden die besparing na besparing moeten slikken, en het minieme aantal bedrijfsleiders en aandeelhouders dat door de regering op hun wenken worden bediend. Terwijl bespaard wordt op onderwijs, gezondheidszorg, pensioenen, … passeerde in 2016 221 miljard euro door belastingparadijzen. Dat is niet allemaal fraude, maar het geeft wel een idee van de enorme middelen die er zijn.

    Het zijn niet de vluchtelingen die de sociale zekerheid ondermijnen, het zijn de werkgevers en hun politieke marionetten in de rechtse regering. Zij hollen de sociale zekerheid uit om de middelen ervan cadeau te doen aan de speculanten en grote aandeelhouders. N-VA voorzitter De Wever beweert dat we moeten kiezen tussen vluchtelingen menswaardig opvangen of de sociale zekerheid overeind houden, maar hij voert een beleid dat zowel ingaat tegen de sociale zekerheid als tegen de vluchtelingen. De Wever en Francken proberen verdeeldheid en racisme te stimuleren om er electoraal voordeel uit te halen om daarmee de grote bedrijven nog meer van dienst te kunnen te zijn. Hun verdelende retoriek wordt steeds erger, hun jongeren voelen zich hierdoor gesterkt en gaan over tot fysiek geweld.

    Het is hoog tijd om dit een halt toe te roepen. Racisme kunnen we het beste bestrijden door op te komen voor een programma dat alle werkenden en jongeren verenigt, los van hun afkomst. Het betekent opkomen voor degelijke jobs aan goede lonen, betaalbare huisvesting, uitgebouwde openbare diensten, een menswaardige pensioenleeftijd, …  Niet de vluchtelingen maar de rechtse regering vallen al die zaken aan.

    Laten we samen strijden tegen extreemrechts en zijn  verdeel-en-heers politiek. De eerste afspraak is op donderdag 22 maart in Gent op een betoging tegen een geplande pro-apartheidsmars (25 jaar na de val van de apartheid!) van de extreemrechtse studentenclub NSV (gelinkt aan het Vlaams Belang, maar met ook leden van N-VA erin betrokken).

    We vroegen Pascal Debruyne (Vluchtelingenwerk Vlaanderen) wat er exact gebeurd was:

  • Na 25 jaar tegenmobilisaties: extreemrechtse haatmars dit jaar onzeker

    Verdeeldheid bij extreemrechts over NSV-betoging

    Anti-NSV betoging 2017. Foto: Jente

    De afgelopen jaren verzamelden antifascisten begin maart telkens in een studentenstad (afwisselend Gent, Leuven en Antwerpen) om te protesteren tegen een haatmars van extreemrechtse studenten. De officieuze studentenclub van het Vlaams Belang, de Nationalistische Studentenvereniging, had het daardoor moeilijk om te verbreden en zichzelf respectabel voor te doen. Na 25 jaar ziet het er naar uit dat er dit jaar geen NSV-betoging zal zijn of toch niet op initiatief van de huidige generatie NSV’ers.

    Door Geert Cool, woordvoerder Blokbuster

    Vorig jaar was de opkomst voor de NSV-betoging naar een absoluut dieptepunt gezakt: nog geen 100 aanwezigen in het nochtans traditionele bastion Antwerpen. Het Vlaams Belang voelde de bui al eerder hangen en aarzelde niet om evengoed vriendschappelijke banden te onderhouden met andere extreemrechtse studentenclubs. Denk maar aan het KVHV van de Gentse studentenvertegenwoordiger Van Langenhove die onlangs op Ter Zake zijn transfobie tentoon kwam spreiden. Diezelfde Van Langenhove gaf in 2015 al vormingen aan de Vlaams Belang Jongeren.

    Maar meer nog dan de concurrentie onder extreemrechts zorgde de aangehouden consequente tegenmobilisatie ervoor dat de jaarlijkse extreemrechtse haatmars in een studentenstad nu ook in hun eigen kringen in vraag gesteld wordt. Niet dat het gevaar geweken is natuurlijk, mogelijk komt er later in maart toch nog een initiatief. We zullen acties en campagnes blijven organiseren.

    25 jaar consequente tegenacties

    De doorbraak van het Vlaams Blok op zwarte zondag 1991 leidde tot een groei van extreemrechts, ook onder jongeren. Tegelijk was er een tegenreactie met een sterke antiracistische beweging. Er waren grote acties in Brussel, maar vooral ook tientallen kleine lokale acties georganiseerd door jongeren en werkenden. Blokbuster was een instrument voor die jongeren en werkenden om zich in het verzet tegen racisme en extreemrechts te organiseren en om de discussie over politieke antwoorden te voeren.

    In deze context was er een heropleving van de Nationalistische Studentenvereniging, de kweekvijver van het Vlaams Blok (zie dit artikel over de achtergrond van NSV). Er kwamen vanaf 1992 jaarlijkse betogingen met telkens ook een tegenbetoging. Er was doorheen de jaren heel wat discussie over de vorm van de tegenacties. Wij hebben daarbij steeds gepleit voor een strijdbare betoging met een duidelijk politiek profiel. De verdeeldheid van extreemrechts beantwoord je niet met een moraliserend vingertje, maar met een sociaal programma van jobs, huisvesting en openbare diensten. Dat programma wordt het best verdedigd met een strijdbare optocht die er bovendien voor zorgt dat extreemrechts geen vrije baan in een studentenstad krijgt.

    Sommigen meenden dat de anti-NSV betoging beter een directe confrontatie aanging met extreemrechts. Wij hebben er steeds op gewezen dat directe actie een massale betrokkenheid vereist, anders dreig je jezelf te beperken tot een kat-en-muisspel met de politie. Daarmee overtuig je misschien jezelf, maar niet de bredere lagen die wel nodig zijn om tot een geslaagde directe actie te komen. Met een mobilisatie van 10.000 kan je een extreemrechtse optocht van enkele honderden aanwezigen volledig afblokken. Dat is waartoe de syndicalisten van de voormalige Boelwerf opriepen toen het Vlaams Blok in 1997 een 1 mei-optocht in Temse aankondigde. Die optocht van het Vlaams Blok is niet doorgegaan…

    Anderen dachten dat de tegenbetoging politiek zo breed mogelijk moest zijn, zodat het ook aanvaardbaar was voor delen van het establishment. Politieke eisen moesten afgezwakt worden tot nietszeggende algemeenheden en ook de actievorm moest afgezwakt worden, liefst beperkt tot een feest. Wij hebben zeker geen probleem met feesten, maar om een duidelijke politieke boodschap naar voor te brengen is een betoging geschikter. Dat is bovendien een nuttiger instrument om wekenlang met studenten in discussie te gaan, hen te overtuigen van de noodzaak van verzet tegen extreemrechts en hen te vragen om daar zelf een engagement in te nemen. Een betoging politiseert, een feest werkt in deze context veelal depolitiserend.

    Nog anderen stelden dat het beter was om geen tegenbetogingen te houden omdat zo de aandacht op extreemrechts zou gevestigd worden. Als extreemrechts het gedaan krijgt om ongehinderd op straat te komen, dan gaat het een stap verder en is straatgeweld niet ver weg. De groei van extreemrechts begin jaren 1990 leidde tot verschillende incidenten in die zin: in Brugge was er in 1996 een heuse terreurcampagne tegen linkse activisten die met fysiek geweld van de straat verdreven werden, ook in Gent probeerden dezelfde straatvechters een stap vooruit te zetten. Door nationale campagnes tegen fascistisch geweld met een betoging in Brugge in 1997 en een anti-NSV betoging van het comité tegen fascistisch geweld in Gent in 1998 werd daar een einde aan gemaakt. In 1993 hadden wij nog geen werking in Antwerpen waardoor er dat jaar geen tegenbetoging was. Bij de NSV-betoging dat jaar vielen rake klappen. Geweld stop je niet door je andere wang aan te bieden, maar door er resoluut tegenin te gaan en op basis van een actieve mobilisatie aan te tonen dat er geen maatschappelijke steun voor fascistisch of racistisch geweld is.

    De afgelopen 25 jaar was Blokbuster de enige kracht die stelselmatig telkens opnieuw is blijven mobiliseren voor een tegenbetoging. Midden jaren 1990 werd daar actief aan meegewerkt door zowel PVDA als anarchisten, naast andere krachten. Met het wegebben van de antiracistische beweging, stonden we er stilaan alleen voor. We zochten echter steeds bondgenoten onder syndicalisten en jongeren en slaagden er op die basis in om elk jaar opnieuw met meer te zijn dan extreemrechts, vanaf 2003 was dit ook in Antwerpen het geval dankzij de opbouw van onze organisatie in die stad. De PVDA koos er enkele jaren voor om niet te betogen. Toen stelde de jongerenafdeling van de PVDA dat tegenbetogen contraproductief was en werden hoogstens ‘ludieke’ acties gehouden (zoals ballonnen oplaten aan het rectoraat in Gent in 2009 of nog de actie ‘Uit de kleren voor verdraagzaamheid’ waarbij in Antwerpen een tiental militanten uit de kleren gingen op de Meir in 2007). Er waren ook enkele edities van een feest tegen racisme (daar werd de naam ‘Manifiesta’ voor het eerst gebruikt) maar de laatste jaren werd gelukkig wel opnieuw aangesloten bij de anti-NSV betoging, in 2016 was er een gezamenlijke solidariteitsmars in Leuven.

    Terwijl anderen regelmatig van positie veranderden, hebben wij al die jaren consequent vastgehouden aan de nood van een strijdbare tegenmobilisatie. Rond de verschillende tactieken van links publiceerden we in 2009 deze uitgebreide tekst waarin we het mobilisatiemodel plaatsten tegenover zowel het model van absenteïsme als dat van escalatie.

    Gevaar niet geweken, strijd gaat door

    De afgelopen jaren kreeg de NSV steeds minder mensen op de been en werd ook minder actief campagne gevoerd. Dit had onvermijdelijk ook gevolgen voor de tegenbetoging die eveneens beperkter was qua omvang. In 2017 waren er nog geen 100 NSV-betogers (zelfs RechtsActueel had het over 80 tot 90), daartegenover betoogden we met ruim 250 antifascisten. Wellicht draagt dit bij tot het feit dat er dit jaar binnen NSV verdeeldheid is over de betoging.

    Dit betekent echter niet dat het gevaar geweken is of dat we kunnen stoppen met antiracistische acties. Onder studenten zijn er pogingen om nieuwe extremistische clubs op te zetten, denk maar aan ‘Schild & Vriend’ dat ontstond uit de studentenmeetings die Theo Francken (N-VA) hield. Tegelijk is er het asociale beleid van de rechtse regering die steevast uit is op verdeeldheid: tegen migranten, tegen werklozen, tegen werknemers die opkomen voor hun rechten, … De afgelopen maanden hebben wij verschillende initiatieven genomen om daartegen in actie te gaan, zo lagen we aan de basis van een geslaagde actie tegen een meeting met Francken aan de Antwerpse universiteit eind oktober. En indien er alsnog later een NSV-betoging komt, zullen we uiteraard opnieuw betogen.

    Malcolm X merkte al op: “You can’t have capitalism without racism.” Een systeem in crisis leidt tot meer sociale spanningen. De linkerzijde moet daar collectieve antwoorden op bieden. De arbeidersbeweging heeft een enorme potentiële kracht: het zijn de werkenden die alles doen draaien en die de welvaart creëren. Om tegen het kapitalisme en de gevolgen ervan op vlak van ongelijkheid en uitsluiting in te gaan, moeten we de pogingen om ons te verdelen stoppen. Dat kan het beste door samen in actie te gaan rond gemeenschappelijke eisen voor een betere toekomst: degelijke jobs, betaalbare huisvesting, massaal plan van publieke investeringen in zorg en onderwijs, uitbouw van openbare diensten, … Dat is het onderliggende idee achter onze centrale antiracistische slogans als “Jobs, geen racisme” en “Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons.” Blokbuster zal verder blijven mobiliseren en opkomen voor een andere samenleving!

    Update. Meteen na verschijnen van dit artikel hebben we het aangepast: er is een gerucht dat er later in maart alsnog een NSV-actie komt. Zekerheid daarover is er niet, over de verdeeldheid omtrent deze betoging wel.

    • zondag 25 februari: nationale betoging tegen het asociale en repressieve asielbeleid
    • zaterdag 24 maart: nationale betoging tegen racisme

  • Geen transfobie in de Raad van Bestuur! Campagne nodig tegen Van Langenhove aan UGent

    Extreemrechtse transfobie bij jonge VB’ers en N-VA’ers

    Foto: Jente

    Het was bijna onvermijdelijk: een positief verhaal over transgenders moest wel tot kritiek van extreemrechts leiden. Het conservatief-katholieke KVHV en de extreemrechtse NSV probeerden elkaar te overtroeven in transfobie naar aanleiding van de aandacht rond de coming-out van Bo Van Spilbeeck.

    In het rechtse opbod – verdeeldheid is zo hard hun core-business dat ze ook onderling verdeeld zijn – haalde het KVHV de meeste aandacht. De extreemrechtse studentenvertegenwoordiger Dries Van Langenhove mocht zelfs zonder kennis over genderdysforie en transitie een woordje op Terzake komen zeggen. Daarmee werd meteen ook de aandacht gevestigd op zijn extreemrechtse club ‘Schild & Vriend.’

    De Gentse afdeling van het KVHV stelde: “De nieuwe keizer van politiek correct Vlaanderen is geen vrouw, maar een man die worstelt met een genderidentiteitsstoornis. De dapperen zijn zij die deze dystopische bubbel doorprikken.” Van Langenhove had het in Terzake over een genderidentiteitsstoornis en hij veroordeelde het normaliseren van geslachtsverandering. Hij werd daar vakkundig van antwoord gediend door Petra De Sutter, maar achteraf bleef de vraag: waarom in hemelsnaam een extremist als Van Langenhove in een TV-studio uitnodigen? Aanzetten tot haat is immers iets anders dan vrije meningsuiting.

    Ook bizar dat Van Langenhove na alle mediabelangstelling die hij kreeg, bleef uithalen naar de “politiek correcte gedachtenpolitie.” Alsof wie vandaag tegen verdeeldheid en haat ingaat “mainstream” en “politiek correct” zou zijn… De heersende ideologie is nog steeds die van de heersende klasse en die heeft verdeeldheid nodig om de eigen heerschappij te behouden.

    Als er verdeeldheid kan gezaaid worden, staan KVHV en co op de eerste rij. Deze rechtse studenten voerden eerder protestacties tegen werknemers die voor hun rechten en verworvenheden opkwamen in de stakingen van 2014. Van Langenhove en co werden daarin bijgestaan door Siegfried Bracke en andere N-VA’ers. Toenmalig Antwerps KVHV-kopstuk Wouter Jambon (zoon van) sprak zich op hetzelfde moment uit voor hoger inschrijvingsgeld voor studenten zodat niet iedereen zou kunnen studeren. Jambon jr en zijn Antwerpse KVHV’ers waren nadien ook betrokken bij een actie van katholieke fundamentalisten waarbij onder de naam ‘mars voor het gezin’ onder meer werd uitgehaald naar holebi’s (en dat op dezelfde dag als de Brusselse Pride waarop N-VA partijgenoten een delegatie had…). Ondertussen organiseerden de KVHV’ers een reeks meetings met Theo Francken aan de universiteiten om duidelijk te maken dat ook migranten niet welkom zijn. Het was overigens bij deze meetings dat Van Langenhove en co overgingen tot het opzetten van hun groep ‘Schild en Vriend.’

    Nadat ze hun afkeer tegenover armere studenten, holebi’s, migranten en syndicalisten in de verf gezet hebben, is het niet verrassend dat de rechtse studenten ook transfoob zijn. Deze verdeeldheid heeft uiteraard een doel: het asociaal beleid gemakkelijker kunnen opleggen. KVHV en co werpen zich op als de stoottroepen van de neoliberale regering. Door ‘Schild en Vriend’ op te zetten, maken ze dat nog concreter. Intimidatie tegen andersdenkenden op het internet dreigt daardoor over te slaan naar intimidatie en geweld op straat. Dat zagen we eerder ook met de Amerikaanse alt-right, een belangrijke inspiratiebron voor de extreemrechtse studenten.

    Deze positionering van de extreemrechtse jongeren wijst op een zoveelste spreidstand bij N-VA. Van Langenhove was amper uitgesproken op televisie of in het daaropvolgende programma verklaarde Liesbeth Homans dat N-VA positief staat tegenover transgenders. Dat geldt alvast niet voor de studenten die de ordedienst tijdens de Francken-meetings organiseerden en ook binnen de familie-Jambon is de steun voor transgenders niet bepaald unaniem. Als we dan toch een overaanbod aan N-VA’ers op ons scherm krijgen, kan misschien van de gelegenheid gebruik gemaakt worden om eens wat kritischer vragen te stellen?

    In KVHV zitten verschillende leden van N-VA, naast al dan niet verdoken Vlaams Belangers. Dries Van Langenhove hoort bij die laatste groep. Naar eigen zeggen heeft hij geen partijkaart om zowel bij VB als N-VA een voet binnen te hebben. Zijn KVHV liet zich bij de verkiezingsoverwinning van N-VA in 2014 opmerken op een overwinningsfeest van die partij in Gent waar de KVHV’ers subtiel ‘Cyaankali voor het FDF’ scandeerden. Eind 2015 hield Van Langenhove een reeks vormingen voor de Vlaams Belang Jongeren over ‘hoe spreken in het publiek’. Deze vormingen vonden plaats in alle Vlaamse provincies en zullen gezien het onderwerp niet snel uitbesteed worden aan een buitenstaander.

    Het is schandalig dat de haatboodschap van KVHV en NSV gesubsidieerd wordt door onder meer de Gentse universiteit. Het erkennen van KVHV en NSV als studentenverenigingen normaliseert hun transfobie. De Raad van Bestuur moet zich uitspreken tegen transfobie om de eigen transpersoneelsleden en -studenten duidelijk te maken dat het standpunt van Van Langenhove niet normaal is. Ook is er nood aan een actieve campagne om de transfoob Van Langenhove uit de Raad van Bestuur van de UGent te krijgen. Hoe kan iemand met zo’n boodschap immers de studenten vertegenwoordigen?

    Wij koppelen ons verzet tegen alles wat ons verdeelt (transfobie, seksisme, racisme, …) aan een actieve strijd voor een alternatief: goede jobs, betaalbare huisvesting, investeringen in onderwijs en zorg, … De ‘Mars tegen Seksisme’ van 8 maart is een uitstekende gelegenheid om het actief verzet tegen transfobie zichtbaar naar voor te brengen.

    • Mars Tegen Seksisme op 8 maart. 16u ULB Brussel, 19u Ossenmarkt Antwerpen, 19u30 Stadshal Gent.

  • Weg met Theo ‘Trump’ Francken en deze regering!

    Foto: protestactie tegen Theo ‘Trump’ Francken in Antwerpen op 26 oktober laatstleden. Verslag van die betoging. (foto door Liesbeth)

    Het asielbeleid van Theo Francken past perfect in het neoliberale beleid van de rechtse regering: werklozen worden verantwoordelijk geacht voor het gebrek aan jobs, daklozen voor de huizencrisis, gepensioneerden voor de tekorten die in de sociale zekerheid ontstaan door de vele geschenken aan de grote bedrijven, … Op dezelfde manier worden migranten gezien als overlast die zo snel mogelijk “#opgekuist” moet worden. Akkoorden met dictator Erdogan in Turkije, slavenkampen in Libië of samenwerking met de Soedanese dictatuur van al-Bashir: het kan allemaal voor Francken en co.

    De woede tegen het asociale beleid wordt versterkt door de arrogantie van Theo ‘Trump’ Francken. Als die met zijn openlijke leugens wegkomt en De Wever met zijn chantage, is het omdat alle regeringspartijen en een groot deel van de parlementaire oppositie het eens zijn over het gevoerde beleid. Dan komt het niet op een leugentje meer of minder aan: premier Michel aarzelde niet om op lasterlijke wijze de tienduizenden die eind december voor hun pensioenen betoogden af te doen als ‘leugenaars.’ De regering liegt als ze zegt dat onze levensstandaard erop vooruit gaat: onze reële lonen nemen af en de veel aangeprezen ‘nieuwe jobs’ zijn in grote meerderheid laag betaalde onzekere jobs.

    De mainstream kritiek beperkt zich tot de stijl van Francken. Louis Tobback (SP.a) vatte het goed samen: “Veel van wat Theo Francken doet, zou ik ook doen.” En dat heeft hij ook gedaan: in 1998 moest hij ontslag nemen toen zijn repressief asielbeleid tot een dode had geleid: Semira Adamu. Wat doet Francken fout volgens Tobback? “Hij geniet er teveel van.” Met zo’n oppositie komt de regering met alles weg.

    Breken met het asociale asielbeleid dat mensen veroordeelt tot oorlog, foltering en extreme uitbuiting, is niet evident. Het vereist een breuk met het kapitalisme waarin de concentratie van rijkdom bij een kleine elite gepaard gaat met groeiende ellende en bijhorende tegenstellingen onder de rest van de bevolking, neokoloniale plunderingen en de gevolgen daarvan, …  Een sociaal asielbeleid moet vertrekken van maatregelen die ertoe leiden dat mensen niet meer hoeven te vluchten en van maatregelen die ervoor zorgen dat migranten hier niet uitgespeeld kunnen worden tegen andere werkenden. Degelijke jobs, massale publieke investeringen in sociale huisvesting, onderwijs en zorg, … zijn daartoe nodig. Maar dat kan enkel door te breken met de winstlogica van het kapitalisme, wat niet aan de gevestigde politici besteed is.

    Er is nood aan actief verzet tegen het asociale beleid en dit op internationaal vlak. In Zweden hebben jonge asielzoekers zich in de scholen georganiseerd en een scholierenstaking tegen uitwijzingen opgezet. Ook onder dictatoriale omstandigheden, zoals in Iran of in Soedan, zijn er protestbewegingen die onze solidariteit vereisen.

    Hier in België kunnen we de strijd tegen de rechtse regering en alle onderdelen van het asociale beleid het beste voeren door aansluiting te zoeken bij onze natuurlijke bondgenoten: de gewone werkenden en hun gezinnen. De pensioenbetoging voor de kerstvakantie, met ook een delegatie van mensen-zonder-papieren, toonde het potentieel. Hierop verder bouwen aan een actieve oppositie op straat die gaat voor het einde van het besparingsbeleid, is de uitdaging. Wij koppelen dat aan de noodzaak van een alternatief op het kapitalisme: een socialistische samenleving stelt de noden en behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal in plaats van de winsten van enkelen.

    • Zaterdag om 14u aan Brussel Noord: actie tegen Theo Francken

  • Extreemrechts gevaar in Oost-Europa. Interview met een Poolse antifascist

    Poolse socialisten op de antifascistische
    tegenbetoging van 11 november

    Na Orban in Hongarije en de rechts-conservatieve regering in Polen, won in Tsjechië de rechts-populistische miljardair Andrej Babis de parlementsverkiezingen. Beelden van een extreemrechtse betoging in Polen met 60.000 aanwezigen schokten velen. Wat is het gevaar van extreemrechts in Oost-Europa en hoe zit het met het verzet ertegen? We spraken met Kacper van Alternatywa Socjalistyczna (Socialistisch Alternatief), onze Poolse zusterorganisatie.

    Interview door Clément (Luik)

    De media berichtten dat er op 11 november, de Poolse onafhankelijkheidsdag, maar liefst 60.000 mensen deelnamen aan een betoging van extreemrechts. Wat is er aan de hand?

    “Het cijfer is correct. Extreemrechtse organisaties, waaronder het fascistische Nationaal-Radicale Kamp (ONR), houden elk jaar een betoging op 11 november, de Poolse onafhankelijkheidsdag. Deze betogingen bestaan sedert 2010 en zijn massaal omdat nationalisme mainstream geworden is. Maar in tegenstelling tot wat de internationale media stelden, is het niet zo dat de betoging dit jaar een uitzonderlijk succes was voor extreemrechts. Het was niet de grootste 11 november-betoging.”

    Vanwaar die massale aanwezigheid?

    “Er is al enkele jaren een toename van nationalisme in Polen. De populariteit van nationalistische ideeën heeft verschillende oorzaken. Er is het karakter van het Poolse kapitalisme: de overgang van een geplande economie naar een markteconomie gebeurde zonder een sterke nationale kapitalistische klasse, veel sectoren zoals de automobiel, telecom of banken worden gedomineerd door buitenlands kapitaal. De werkende bevolking is het neoliberalisme beu en zoekt naar alternatieven. De populistische en nationalistische Partij voor Gerechtigheid en Orde (PiS) speelde daarop in en won de verkiezingen.

    “Niet enkel de heersende PiS-partij speelt in op nationalisme. Er is sprake van een rechtse herschrijving van de geschiedenis met veel aandacht voor anti-semitische en anti-communistische guerrillabewegingen uit de jaren 1940, angst voor Rusland en een pro-militaristisch beleid. Dit was ook al het geval onder de ‘liberale’ regering.

    “Een belangrijk element is dat de fascisten slechts een minderheid vormen op deze betogingen. Er zijn heel wat gewone mensen die aan de patriottische golf deelnemen vanuit een anti-vluchtelingengevoel. Er zitten ook heel wat jongeren tussen die vooral betrokken zijn bij voetbalhooliganisme.”

    Hier en daar hoorden we iets over antiracistisch protest. Kan je daar iets meer over zeggen?

    “Er was op 11 november een antifascistische en antikapitalistische betoging georganiseerd door de linkerzijde. Daarop waren er een paar duizend aanwezigen. Dat is veel minder dan op de extreemrechtse betoging, maar gezien de zwakke positie van de Poolse linkerzijde is het wel hoopgevend. Behalve grote mobilisaties zoals op 11 november zijn er ook lokale inspanningen om fascisten niet te laten betogen in kleinere steden, maar die acties verschillen sterk in kracht en karakter.”

    Waren er grotere arbeidersorganisaties zoals vakbonden of linkse partijen actief betrokken in het protest?

    “De nieuwe linkse reformistische partij Razem was aanwezig. Er was niet veel steun van de vakbonden, behalve van anarchosyndicalisten of ‘rode vakbonden.’ Maar in het verleden heeft de belangrijkste vakbondsfederatie, OPZZ (sociaaldemocratisch), zich wel uitgesproken tegen fascisme en xenofobie. Zeker in het syndicaal bastion van de lerarenvakbond is dat aanwezig. Het lijkt misschien paradoxaal, maar ook de woordvoerder van de politievakbond sprak zich uit tegen de fascisten.”

    Wat is voor Socialistisch Alternatief de weg vooruit in de strijd tegen neofascisme?

    “We moeten lokale mobilisaties opzetten tegen extreemrechts waarbij dit verbonden wordt met een sociaal programma dat vertrekt van de noden van de werkenden en armen. Een nieuwe kwestie waar we rekening mee moeten houden, is de massale migratie van Oekraïense arbeiders in Polen. Werkgevers gebruiken dit om te dreigen met sociale dumping. We moeten de verdeeldheid overstijgen en alle werkenden in de vakbonden organiseren, los van hun nationaliteit. De arbeidersbeweging moet ook de verdediging opnemen van wie direct geconfronteerd wordt met de door de regering gesteunde nationalistische propaganda, denk maar aan onderwijspersoneel en journalisten. We moeten ons tenslotte ook organiseren om racistisch en homofoob geweld op straat te stoppen.”

  • Fundamentalistische predikant in Antwerpen: Baudet op sponsordiner Doorbraak.be

    Thierry Baudet. Foto vanop Wikipedia

    Niet alleen extremistische salafisten houden spreekbeurten in ons land. Extreemrechtse collega’s die zich op andere godsdiensten beroepen doen het ook. Thierry Baudet, de racistische en seksistische fundamentalist van het misnoemde ‘Forum voor Democratie’, spreekt volgende week op een sponsordiner voor de rechtse website Doorbraak. Of Bart De Wever er zal passeren om een Cola Zero te drinken, is niet geweten, maar ongetwijfeld zullen er mensen uit zijn omgeving bij zijn. Aanwezigen betalen 175 euro per persoon.

    Overgenomen vanop blokbuster.be

    Baudet is een controversieel figuur die een nieuwe extreemrechtse beweging heeft opgezet in Nederland. Eerst was hij actief als columnist en opiniemaker in de gevestigde media, waar rechts-populistische ideeën er als zoete broodjes ingingen, zeker als die wat controverse en bijhorende leescijfers opleverden. Met zijn ‘Forum voor Democratie’ haalde Baudet twee parlementszetels en sindsdien kent hij een opmars in de peilingen. Momenteel worden hem tot 12 zetels gepeild, een deel daarvan komt over van die andere rechtspopulist: Geert Wilders.

    Inspiratie haalde Baudet onder meer bij het Amerikaanse alt-right. Hij trok naar de VS om met Milo Yiannopoulos rond te hangen. Dat is een van de voortrekkers van Breitbart. Na het fascistisch geweld bij een optocht van extreemrechts in Charlottesville waarbij een dode viel, ontstond een grote beweging tegen alt-right. Hierdoor werden tal van acties afgelast en Steve Bannon, een alt-right adviseur van president Trump en eveneens voortrekker van Breitbart, werd de laan uit gestuurd. Het leidde ook tot meer onderzoek naar alt-right. In oktober van dit jaar kwam Buzzfeed met een verslag waaruit blijkt dat Yiannopoulos regelmatig overleg pleegde met allerhande neonazi’s om zijn campagnes en artikels op Breitbart te onderbouwen. In plaats van op deze beschuldigingen te antwoorden, schoot Yiannopoulos eerder al op de journalisten van Buzzfeed. Eén van is volgens de man een “media-Jood die zo dik is als varkensschijt.” De blanke suprematie wordt in deze kringen als iets cultureel voorgesteld: zo cultureel als ‘varkensschijt’ wellicht? Yiannopoulos haalt regelmatig uit naar onder meer het feminisme (‘feminism is a cancer’ stond op een bordje dat hij ooit in de lucht hield op een bijeenkomst), antiracisme, de linkerzijde, … Officiële banden met neonazi’s werden steeds weggestopt, maar stilaan wordt voor iedereen duidelijk dat ‘alt-right’ slechts een nieuw imago voor hetzelfde oude neofascistische extreemrechts is.

    Een van de sprekers die Baudet voor het Forum voor Democratie liet overkomen uit België is Sam Van Rooy, de ‘islamspecialist’ van het Vlaams Belang die de teksten en boekjes van Filip Dewinter mag volpennen. In 2012 sprak Baudet zelf op een meeting van het Vlaams Belang (waarna hij volgens de extreemrechtse website Rechts Actueel nog een bezoekje bracht aan de N-VA). Migratie is voor Baudet het centrale probleem, het zorgt er volgens zijn partij voor dat de “Nederlandse bevolking homeopathisch wordt verdund met alle volkeren van de wereld, zodat er nooit meer een Nederlander zal bestaan.” Anders gezegd: ‘rassenvermenging’ is uit den boze, Europa moet een “blank continent” blijven (?) zei Baudet. Ook haalt hij regelmatig uit naar feministische standpunten en meent hij dat vrouwen ondergeschikt zijn. Baudet bouwt aan een beweging en beperkt zich niet tot een éénmanspartij zoals Wilders maar probeert regelmatig te mobiliseren en dit niet enkel via sociale media. Het verstoren van verkiezingsdebatten waren de eerste wapenfeiten van de groep rond Baudet.

    De vraag is of we het hier zo ver moeten laten komen als in de VS waar alt-right zich uiteindelijk sterk genoeg voelde om de straat op te trekken in Charlottesville en daar gewelddadig op elke andersdenkende te reageren? Protest tegen extreemrechts blijft meer dan ooit noodzakelijk.

    ‘Aanvaardbaar’ Vlaams-nationalistisch rechts ziet er nu geen punt in om de fundamentalistische predikant Thierry Baudet naar Antwerpen te halen voor een sponsordiner in zaal Horta in Antwerpen op woensdag 29 november. Voor een driegangenmenu met aangepaste wijnen en een toespraak door Thierry Baudet betalen aanwezigen 175 euro per persoon, een tafel van acht personen levert 150 euro korting op: 1.250 euro voor het gezelschap. Het evenement wordt ondersteund door ‘Pro Flandria’, een netwerk van Vlaams-nationalistische ondernemers en academici, waar N-VA en VB-kopstukken kind aan huis zijn voor toespraken.

    Een racistische en seksistische fundamentalist wordt uitgenodigd door een zogenaamd ‘aanvaardbaar’ rechts forum dat ook in kringen van regeringspartij N-VA populair is. De ene haatpredikant is blijkbaar niet de andere in die kringen. Onze mening is niet verschillend naargelang de achtergrond van reactionaire fundamentalisten: we bestrijden ze allemaal en plaatsen tegenover hun boodschap van verdeeldheid de noodzaak van solidariteit in de strijd voor een andere samenleving zonder de extreme ongelijkheid, die eigen is aan het kapitalisme en verdeeldheid op basis van racisme, seksisme, … vereist om verzet tegen die ongelijkheid te stoppen.

  • Geslaagde mars tegen het racistisch asielbeleid van Theo Francken

    Theo ‘Trump’ Francken botste nu ook in Antwerpen op protest bij zijn meeting aan de universiteit. Tussen 250 en 300 betogers trokken vanop het De Coninckplein naar de Ossenmarkt in een levendige en luide betoging. Twee initiatieven voor protest tegen Francken werkten samen aan een grotere mars.

    Voor Theo Francken is het asielbeleid een kwestie van cijfers: hij klopt zichzelf op de borst met het aantal uitwijzingen. Achter de cijfers zitten mensen. Mensen zoals Mohammed, een Kasjmiri activist die op vorige antiracistische acties van Blokbuster in Antwerpen regelmatig aanwezig was. Voor de zomer werd hij met zijn gezin uitgewezen naar Pakistan. Een maand later werd zijn zoon vermoord. Een repressief asielbeleid maakt levens kapot en legt de verantwoordelijkheid bij de slachtoffers ervan: dit is ‘victim blaming’. Enkele Kasjmiri activisten vroegen ons in de zomer al om een actie tegen Francken te organiseren. Daarop namen we het initiatief voor een protestmars.

    Het is positief dat er een tweede initiatief kwam voor een mars, voornamelijk uit de hoek van Comac maar met als doel om ook andere organisaties mee te trekken (Hart boven Hard, Jong Groen, Jongsocialisten, …). Wij vinden het positief dat we in Antwerpen, toch nog steeds een bastion van zowel het extreemrechtse Vlaams Belang als van de rechtse populisten van De Wever, niet langer quasi alleen staan in het antiracistisch protest.

    Video met een overzicht van de betoging door Stream Media:

    Protest is noodzakelijk tegen een beleid dat sterk en stoer is tegen de zwaksten om te verbergen dat het wel erg zwak is tegen de bevriende sterksten, de superrijken. Vluchtelingen, maar ook wie hier uit de boot valt, worden hard aangepakt. Wie denkt dat dit is om ‘onze’ levensstandaard of ‘onze’ sociale zekerheid te beschermen, is eraan voor de moeite. Het is onderdeel van een algemene aanval op onze levensstandaard. Na de vluchtelingen, werklozen en daklozen volgen ook de gewone werkenden. Neoliberalen zoals die van N-VA zijn niet bepaald geloofwaardige verdedigers van de sociale zekerheid die ze zelf actief afbreken. Zij verdedigen de belangen van de superrijken.

    Het was belangrijk dat op de actie een link werd gelegd met het protest tegen de vermarkting van het sociaal werk in Antwerpen. Als het van het rechtse bestuur afhangt, wordt sociaal werk straks politiewerk: controleren en repressie in plaats van sociale begeleiding tot deelname aan de samenleving. Het verband met het protest tegen de vermarkting van het sociaal werk had wat ons betreft nog krachtiger mogen gemaakt zijn. Nu trok een groep na de antiracistische betoging naar de Groenplaats om de sociaal werkers te vervoegen. Wat zou het effect niet geweest zijn indien de betoging daar gewoon was geëindigd en de noodzaak van solidariteit in onze strijd zo had geconcretiseerd?

    Tegenover de verdeeldheid en het racisme van het gevestigde beleid, komen wij op voor een andere samenleving: een alternatief op het huidige rotte systeem dat bijhorende rotte politici als Trump en Francken voortbrengt. Wij komen op voor een systeem waarin mensen niet genoodzaakt zijn om te vluchten. Een systeem ook waarin de meerderheid van de bevolking niet moet inleveren om de superrijken nog rijker te maken – dit beleid heeft de 8 rijksten ter wereld ondertussen even rijk gemaakt als de armste helft van de wereldbevolking. Om dit te keren, moeten we de samenleving met de meerderheid van de bevolking zelf in handen nemen. Dan kunnen we werk maken van een massaal plan van publieke investeringen in huisvesting, sociale diensten, infrastructuur en jobs. Een samenleving dus die afgestemd is op de noden van de bevolking, niet de winsten van enkelingen. We kunnen dat enkel indien we de sleutelsectoren van de economie zelf controleren en dus ook bezitten. Kortom: er is nood aan een socialistische samenleving.

    Voor onze toekomst zullen we moeten strijden en ingaan tegen alle vormen van discriminatie. Op 12 november is er een betoging van mensen-zonder-papieren in Brussel, op 25 november is er een betoging tegen geweld op vrouwen. De mars tegen racisme was een goede stap, maar slechts een begin!

    Fotoreportage door Mario:
    Mars tegen Francken // Mario

    Fotoreportage door Liesbeth:
    Mars tegen Francken // Liesbeth

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping