Category: Feminisme

Geen kapitalisme zonder seksisme

• “Vrouwen willen de privileges van mannelijke bescherming en geld, maar ze willen wel hun benen niet meer opendoen.” Jeff Hoeyberghs
• “Als mannen te vrouwelijk worden, krijgen we een probleem.” Vincent Cassel, Frans acteur

Elke dag, elke maand, of elk jaar heeft zijn portie vrouwenhaters, seksistische kletspraatjes of gewelddadige en haatdragende uitspraken tegen vrouwen en LGBTQIA+mensen.

door Brune (Brussel)

Dat sommige van die uitspraken nu minder voorkomen, is dankzij het hogere bewustzijn, de druk van 10 jaar nieuwe internationale dynamiek in de feministische strijd en 5 jaar aanklachten à la Metoo op sociale media (mag het even?). Toch zijn er nog steeds mensen die het zich veroorloven weerzinwekkende dingen te zeggen en helaas lijkt er een publiek te bestaan voor dit soort uitspraken. Ze minimaliseren de reële en talrijke ervaringen waarmee vrouwen en LGBTQIA+personen dagelijks worden geconfronteerd.

Seksisme is overal en permanent: STOP!

Wil je (enge) cijfers? In de afgelopen 6 jaar waren er in België minstens 173 slachtoffers van feminicide. Dit zijn vrouwen die vermoord werden omdat ze vrouw zijn. Dit is ondraaglijk.

Jaarlijks zijn er 75.000 gevallen van seksueel geweld in België. Slechts 8.000 worden aangegeven bij de politie, en van deze 8.000 worden er slechts 900 veroordeeld! Wanneer vrouwen dan hun aanrander aanklagen op sociale media, krijgen ze te horen ‘laat de politie en justitie het maar doen’. Moeten we er een tekening bij maken?

Laten we het ook hebben over economisch geweld: de loonkloof tussen vrouwen en mannen bedraagt 23,1% in België. Is dat normaal? Vrouwen zijn in de meerderheid in deeltijdse jobs, want velen onder hen moeten zorgen voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Die magische formule is: deeltijds werk = deeltijds loon = onzekerheid = geweld …

De zorgsector (net als het onderwijs), een essentiële sector, is overwegend vrouwelijk. We hebben geapplaudisseerd tijdens de lockdown. Toch blijft het vandaag een ondergewaardeerde, onderbetaalde, ondergefinancierde sector. Waarom blijft de regering het budget hiervoor verwaarlozen? Antwoord: omdat de regering andere prioriteiten heeft: het “concurrentievermogen” van bedrijven. Om nog maar te zwijgen van de komende aanval op de pensioenen … Dat heeft steevast een veel grotere impact op vrouwen. Trouwens, laten we het luid en duidelijk zeggen: deze regering is vals feministisch, we moeten de hypocrisie ervan aan de kaak stellen!

Een algemene strijd om dit verrotte systeem omver te werpen tot in de kern …

Dus ja, we hebben vooruitgang geboekt, maar nee, we zijn er nog niet. We kunnen geen tientallen jaren wachten op gelijke lonen (75 tegen het huidige tempo, volgens Oxfam)! Seksistisch en seksueel geweld is dodelijk, het is een absolute noodsituatie!

We moeten zoveel mogelijk mensen samenbrengen om een brede strijdbeweging op te bouwen. Feministische bewegingen moeten zich verbinden met andere sociale strijd. Ze hebben allemaal een gemeenschappelijke tegenstander: het kapitalistisch systeem, dat de meerderheid uitbuit ten gunste van een extreme minderheid van ultrarijken en dat seksisme en racisme gebruikt als verdeelstrategie.

We mogen niet stoppen. Iedere dag van het jaar is er strijd, want seksisme is dagelijkse kost. 8 maart, de internationale dag van de strijd voor vrouwenrechten, is een niet te missen actiedag. Het is een essentiële stap in de opbouw van een beweging die in staat is het kapitalistisch systeem omver te werpen, en het is met dat doel dat deze dag meer dan een eeuw geleden werd bedacht.

Om degenen die ons willen intimideren, de Jeff Hoeyberghsen en Vincent Cassels van deze wereld, het zwijgen op te leggen, is het tijd om mee te strijden! Sluit aan bij Campagne ROSA en neem samen met ons deel aan 8 maart 2023!

Afspraak woensdag!

• Gent: 17u30 Vrijdagmarkt. Facebook evenement voor het ROSA-blok
• Antwerpen: 17u30 Operaplein. Facebook evenement voor het ROSA-blok
• Brussel: 17u30 Kunstberg. Facebook evenement voor het ROSA-blok
• Leuven 18u Martelarenplein. Facebook evenement voor het ROSA-blok
• Aalst 19u Hopmarkt
• Luik: 14h30 Place Cathédrale Facebook evenement voor het blok van Campagne ROSA en Koerdische organisaties

Vijf jaar na #MeToo blijven de getuigenissen binnenstromen en alle studies wijzen op een toename van seksistisch geweld. Feministische mobilisaties hebben tot enige vooruitgang geleid, maar het is van cruciaal belang om de strijd voort te zetten om echte overwinningen af te dwingen. Ongelijkheid werkt geweld in de hand. Samen kunnen we voor verandering zorgen! De strijd tegen seksisme en voor koopkracht zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Pesterijen op het werk aan de kaak stellen is altijd riskant, zeker met een onzeker contract. Vrouwelijke universitaire onderzoekers – precaire werkenden die zeer afhankelijk zijn van hun baas of verantwoordelijke  – werden gestraft toen ze misbruik door hun hiërarchisch oversten aan de kaak stelden. Dit gebeurde zelfs toen het probleem algemeen bekend was en zelfs indien ze uiteindelijk gelijk kregen voor de rechtbank. We mogen niet lijden in stilte. Het is genoeg geweest!

De jaarlijkse loonkloof tussen mannen en vrouwen bedraagt 23%; bij arbeiders is dat zelfs 43%! Arm zijn verdubbelt het risico om verkracht te worden. Er zijn plannen om geweld tegen vrouwen te bestrijden. De Brusselse Raad voor de gelijkheid van vrouwen en mannen hekelt echter het feit dat bepaalde bevolkingsgroepen worden vergeten: jongeren, ouderen en precaire werknemers. De regering werpt zich op als een groot verdediger van vrouwenrechten, maar valt de ouderschapskredieten en de pensioenen aan, in het bijzonder die van deeltijdwerkers, waarvan 80% vrouw is!

• Voor onze financiële onafhankelijkheid: een minimumloon van 15€/uur (2470€ bruto/maand), arbeidsvoorwaarden en sociale uitkeringen die een degelijk leven mogelijk maken.
• Voor het combineren van privé- en beroepsleven en om ervoor te zorgen dat er werk voor iedereen is: 30 uur per week, zonder loonverlies, met extra aanwerving en verlaging van werkdruk.
• Voor betaalbare facturen en energietransitie: nationalisatie van de energiesector onder controle en beheer van de werkenden en de gemeenschap.

In België bezitten de rijkste 1% nu 15% van de rijkdom, dat is meer dan de gecombineerde rijkdom van de 50% minst rijken. Maar de beleidsmakers weigeren het geld te zoeken waar het zit om de middelen te verschaffen die nodig zijn om seksisme echt te bestrijden en alle slachtoffers te steunen.

Kinderopvang, onderwijs, gezondheidszorg, sociale voorzieningen, openbare diensten… Sectoren waar vrouwen in de meerderheid zijn, sectoren met lage lonen, maar ook sectoren die moeite hebben om hun werk goed te doen! Budgetten zijn vaak niet geïndexeerd, terwijl de kosten exploderen. Veel diensten moeten meer doen met een reëel budget dat met 10% is gekort. Personeel wordt niet meer vervangen, anderen worden ziek door het helse werktempo.

Minder openbare en sociale diensten betekenen dat onze tweede werkdag – om voor kinderen of zieke familieleden te zorgen – langer wordt. En aangezien vrouwen over het algemeen een lager uurloon hebben, zijn zij het vaak die hun werktijd verminderen om die zorgtaken op te nemen.

• Tegen de dubbele werkdag en voor de preventie van gendergerelateerd geweld: massale overheidsinvesteringen in de sociale sector en alle openbare diensten op basis van de behoeften.

We verdedigen een antikapitalistisch en socialistisch feminisme om seksisme en alle andere vormen van onderdrukking bij de wortel te bestrijden en een alternatief op te bouwen voor geweld en kapitalistische uitbuiting. Betoog met ons tegen seksisme en voor koopkracht op 8 maart. Sluit aan bij Campagne ROSA om de strijd te versterken!

Oorlog, wurgende energiefacturen, een zorgsector die leegbloedt en klimaatrampen die steeds meer slachtoffers maken. Dat zijn de ideale omstandigheden voor een verdere toename van uitbuiting en discriminatie. Als we echt voorgoed komaf willen maken met seksisme, moeten we het hele systeem aan de basis van deze ellende doen wankelen en ten val brengen. 8 maart is als historische dag van strijd voor vrouwenrechten al vaker een katalysator geweest voor brede strijdbewegingen. Ook dit jaar zullen de betogingen op de Internationale Vrouwendag deel uitmaken van een wereldwijde agenda van strijd. De inzet is enorm.

door Elise (Brussel)

Stop verkrachtingscultuur

‘De verkrachter, dat ben jij!’ Deze slogan klaagt de verkrachtingscultuur aan en legt de oorzaak van seksistisch geweld bij de staat, het systeem en de mensen aan de macht. In 2019 vertrok deze slogan vanuit Chili en ging hij de hele wereld rond. Helaas blijft hij actueel, ook in België. De afgelopen weken kwamen verschillende universiteiten nogmaals in de media met schandalen rond seksueel grensoverschrijdend gedrag. Studenten en werkenden voelen zich niet veilig in wat normaal net hun omgeving zou moeten zijn: in universiteiten en hogescholen, in uitgaansbuurten en bars…

Maar al te vaak wordt er niet ingegrepen, wordt de klacht geseponeerd, wordt er veel te lang gewacht met een onderzoek, of sterker nog wordt het slachtoffer niet geloofd of zelf beschuldigd. Een rookgordijn wordt opgetrokken, seksisme wordt weggemoffeld en oogluikend toegelaten als ‘iets dat nu eenmaal bestaat’. Dit wordt enkel doorbroken als er een beweging ontstaat waardoor zwijgen onmogelijk wordt.

Wat met preventie? Wat met opvang, langdurige en gespecialiseerde begeleiding voor slachtoffers? Wat met socio-medische centra in elke wijk? Het welzijn van vrouwen is blijkbaar ‘te duur’. De goedkope maatregelen en het eenmalig effectief straffen van een dader dienen vaak meer als imagoredder. Van een echt resultaatgericht engagement, gekoppeld aan de nodige middelen en gebaseerd op een doortastende analyse van de vele vormen die seksisme aanneemt op school, op de unif, op de werkvloer, in de wijken, is er geen sprake.

Kopzorgen in de zorgsector

Er is niets deprimerender dan te leven in een tijdperk gekenmerkt door pandemieën, klimaatrampen, wereldwijde inflatie, toenemende honger en armoede, imperialistische oorlogen, discriminatie en geweld. Of toch: dit alles beleven in een systeem dat deze crises voortbrengt en geen enkele manier heeft om ze op te lossen of in de toekomst te voorkomen. Geen wonder dat de mentale gezondheid van jongeren er op achteruitgaat!

Helaas stapelen de mentale gezondheidsproblemen zich op zonder dat het aantal zorg- en hulpverleners volgt. Afgeschrikt door de enorme tekorten, lage lonen en slechte arbeidsomstandigheden, ontvluchten steeds meer mensen de zorgsector. De chronische wachtlijsten voor psychologische ondersteuning, voor een sociale woning, in de zorgsector … verzieken onze maatschappij. Ze tonen dat het welzijn en de toekomst van vrouwen en LGBTQI+ personen ‘on hold’ worden gezet. Tot wanneer? Dat is niet duidelijk. Intussen moeten mensen zichzelf maar behelpen: deeltijds werken omdat de kinderopvang of ouderenzorg te duur wordt, nog wat langer in een onveilige thuis- of werksituatie blijven zitten omdat je zonder kans op een sociale woning voor de komende 10 jaar op straat zou belanden.

Feministen en syndicalisten aller landen, verenigt u!

De rijken worden steeds rijker en de bevolking wordt armer. Vakbondsstrijd voor hogere lonen en meer sociale bescherming is essentieel. Eisen zoals een hoger minimumloon, een 30-urenweek met behoud van loon en bijkomende aanwervingen, degelijke arbeidsomstandigheden, meer sociale zekerheid … zijn bij uitstek feministisch. Ook de nationalisatie van de energiesector en andere sleutelsectoren in onze economie zou niet alleen een groene transitie mogelijk maken, maar ook energie betaalbaar houden en budget vrijmaken om te investeren in publieke diensten, sociale woningen, vluchthuizen, onderwijs… als deel van de strijd tegen seksisme.

Financiële onafhankelijkheid is onmisbaar om je eigen keuzes te maken in het leven, om gewelddadige situaties beter uit de weg te kunnen gaan, om jezelf te ontplooien enz. Zo’n financiële onafhankelijkheid vereist degelijke lonen (ook in de ‘vrouwelijke’ sectoren), voldoende publieke kinderopvang en zorgcentra, degelijke pensioenen voor iedereen. De zogenaamd feministische regering is echter duidelijk niet van plan om met een breed investeringsplan te komen om de financiële onafhankelijkheid van vrouwen mogelijk te maken. Elke oplossing die zij binnen het kapitalistisch systeem aanbiedt is halfslachtig en zwak. Wij verdienen meer dan dat! Een samenleving zonder seksisme is mogelijk, en daarvoor moeten we ons organiseren. In België en internationaal. Afspraak op de betogingen op 8 maart!

Het hele systeem is schuldig

Verkrachting, ongewenste aanrakingen of ongepaste opmerkingen: elke vrouw die je kent werd al slachtoffer. Feministisch protest zorgt voor investeringen, veroordelingen en slachtoffers die aangifte doen. Maar strijd blijft nodig, de maatschappij is doordrongen van seksisme. Dat moet stoppen!

Stop de verkrachtingscultuur

Vijf jaar na #MeToo blijven slachtoffers getuigen en dat is geen toeval. Ongelijkheid zorgt overal voor machtsmisbruik, zelfs in het onderwijs. Het tekort aan middelen voor meldpunten in hoger onderwijs zorgt dat getuigenissen er vaak in dovemansoren vallen. Wie seksisme meemaakt in het nachtleven moet klacht neerleggen bij justitie en politie, maar 90% wordt daar slecht ontvangen, niet geloofd of slachtoffer van victim blaming. Hoe lang nog worden slachtoffers opgelegd te zwijgen door dit gebrek aan middelen?

De rijkdom van enkelen was nooit zo groot, maar om seksisme te bestrijden wordt amper geld vrijgemaakt. Dat veroorzaakt drama’s. In Gent pleegde een 14-jarige zelfmoord toen ze na groepsverkrachting hulp zocht, maar op een wachtlijst kwam. Er moet massaal geïnvesteerd worden in slachtofferhulp en -opvang. Onderwijspersoneel moet opgeleid worden om te reageren en de machtsrelaties moeten verdwijnen. Een studentenloon zorgt voor de financiële onafhankelijkheid die nodig is om daartegen in te gaan.

Tegen het dure leven

Na de pandemie zorgen nu ook de stijgende prijzen voor meer financiële afhankelijkheid. De jaarlijkse loonkloof tussen mannen en vrouwen bedraagt 23%, voor arbeiders zelfs 43%! Personen in armoede lopen een dubbel zo hoog risico op verkrachting. Het is feministische strijd om loonsverhogingen af te dwingen, geld hiervoor is er genoeg! Steun de vakbondsacties en pleit voor een €15/u minimumloon en €2/u (€330/maand) loonsverhoging voor iedereen.

Kapitalisme = seksisme

Vrouw! Leven! Vrijheid! Dat riep men in Iran nadat Zhina (Mahsa) Amini brutaal vermoord werd. De massabeweging na haar dood wil het hele regime veranderen. Wij moeten hun voorbeeld volgen. Ook bij ons wordt met ongezonde ideaalbeelden van lichamen en de commercialisering ervan een verkrachtingscultuur in stand gehouden. Vrouwenonderdrukking zit in elk deel van het systeem. Enkel met massamobilisaties kunnen we het kapitalisme en alles wat het voortbrengt overwinnen: onderdrukking, uitbuiting, oorlog, klimaatcrisis en geweld.

Zonder strijd geen vooruitgang

In 2018 en 2019 betoogden in Spanje telkens 6 miljoen actievoerders op 8 maart. Het deed de investeringen tegen gendergeweld en ongelijkheid toenemen met 217%! In Afghanistan protesteren in 2022 jonge vrouwen voor het recht op onderwijs. In de VS wordt gestreden voor het abortusrecht. De internationale feministische beweging toont de weg vooruit. Wij roepen op samen op 8 maart massaal te protesteren tegen seksisme. Doe mee met de mars tegen seksisme en het dure leven in jouw stad!

Het is ironisch dat vrouwenhater Andrew Tate werd opgepakt nadat hij een flauwe poging deed tot stoer uithalen naar klimaatactiviste Greta Thunberg. De antwoorden van Thunberg boorden Tate de grond in en werden breed gedeeld. Het toont dat Thunberg zich niet alleen uitspreekt rond het klimaat, maar ook tegen onderdrukking en diegenen die onderdrukking propageren.

this is what happens when you don’t recycle your pizza boxes

— Greta Thunberg (@GretaThunberg) December 30, 2022

Tegelijk toont deze zaak dat er een zekere maatschappelijke steun is voor een seksistische vrouwenhater die gezocht werd voor verkrachtingen en mensenhandel. Andrew Tate is wat de media een ‘onlinepersoonlijkheid’ noemen, iemand die beroemd werd na een kort televisieoptreden en daarna op sociale media groot werd met seksisme, homofobie, racisme en alles wat onderdrukking ondersteunt. De algoritmes van sociale media smullen van controverses, wat de opgang van ‘onlinepersoonlijkheden’ als Andrew Tate en hun haat mogelijk maakt.

De arrestatie van Tate en zijn broer maakt duidelijk dat het niet bij online haat bleef. Tate werd bekend nadat hij in het televisieprogramma Big Brother een vrouw had mishandeld en aan de deur werd gezet – telkens goed voor extra kijkcijfers. Nu werd hij opgepakt met zijn broer en twee Roemeense verdachten wegens het “oprichten van een criminele organisatie met als doel vrouwen te rekruteren, te huisvesten en uit te buiten door hen te dwingen pornografisch materiaal te maken dat tegen betaling online te bekijken is.”  Er kwam een onderzoek nadat zes vrouwen klacht indienden.

Die beschuldiging maakt duidelijk hoe de giftige retoriek op sociale media doorgezet wordt in de organisatie van haat, discriminatie en mishandeling in de reële wereld. Als wij protesteren tegen extreemrechts, waar er heel wat aanhangers van Tate zijn, wordt al eens tegengeworpen dat we niet tegen hun ‘vrije meningsuiting’ mogen ingaan. Tate toont nogmaals aan dat aanzetten tot haat en geweld geen ‘meningsuiting’ is, maar effectief een aanzet tot en opstart van haat en geweld.

Daarbij richtte hij zich nu tegen Greta Thunberg, in zijn ogen wellicht een klein en kwetsbaar meisje en dus een ideaal doelwit. Zo zitten pestkoppen nu eenmaal in elkaar, de zwaksten zijn de eerste kandidaat voor de rol van de zondebok. Als ze dan nog bekend zijn ook, is de controverse gegarandeerd. Tate vergiste zich in Thunberg, die net als duizenden andere jongeren van de klimaatgeneratie heeft geleerd om zich niet te laten doen en terug te vechten. Thunberg heeft doorheen de klimaatacties van de afgelopen jaren geleerd om niet onder de indruk te zijn van wereldleiders om zich niet te laten bedotten met holle klimaatpraatjes en andere bla-bla. Het was een misrekening van Tate om te denken dat ze onder de indruk zou zijn van zijn 33 auto’s.

In de strijd tegen haat en geweld vinden we geen medestanders bij de grote socialemediabedrijven. Die werpen zich integendeel op als actieve verspreiders van haat omdat dit de nodige controverse, volgers en winsten oplevert. Het is geen toeval dat de woordenwisseling tussen Tate en Thunberg op Twitter plaatsvond. Daar was Tate terug welkom nadat Elon Musk het platform had opgekocht.

Om haat en geweld effectief te stoppen, is er nood aan campagnes en strijd op straat, in de scholen, in de bedrijven. Zo is het mogelijk om solidariteit te organiseren tegen alles wat ons verdeelt en tegen het giftige systeem dat ons tegen elkaar opzet.

Onze strijd is er één van vrouwen, gender niet-conforme personen en mannen. Samen opkomen voor een socialistisch feministisch programma is nodig als antwoord op het kapitalisme, het systeem dat haat en verdeeldheid voedt en versterkt. Een belangrijke afspraak voor deze strijd is 8 maart, de internationale vrouwendag. Werk met Campagne ROSA en LSP mee om van die actiedag een succes te maken!

Sinds 2017 telt de blog ‘Stop feminicide’ de feminicides in België. Dat gebeurt op basis van krantenartikels. De afgelopen zes jaar werden minstens 173 vrouwenmoorden gepleegd. Eind oktober kwam Sarah Schlitz, staatssecretaris voor Gelijke Kansen, met een wetsvoorstel tegen vrouwenmoorden. Kunnen we opgelucht adem halen?

Artikel door Marisa (Brussel) uit maandblad De Linkse Socialist

De nieuwe wet geeft een wettelijke definitie van vrouwenmoord en verdeelt deze in vier categorieën. Het doel is om statistieken en een officiële telling te ontwikkelen, iets wat tot nu toe enkel door het maatschappelijk middenveld is gedaan. Bovendien voorziet de wet in opleiding voor politie en magistraten en in protocollen voor risicobeoordeling. Wanneer een slachtoffer naar de politie gaat, heeft die het recht het geslacht te kiezen van de ondervragende politieagent. De politie worstelt echter met de vraag hoe ze deze norm kan uitvoeren, slechts een kwart van de agenten is vrouw. 

Het is duidelijk dat deze maatregelen niet in verhouding staan tot de urgentie en de ernst van het probleem. Deze maatregelen zijn niet alleen ontoereikend, maar zelfs de uitvoering ervan zal in de praktijk problematisch zijn gezien de enorme onderfinanciering van politie en justitie. 

Vorig jaar kondigde de regering een groot project aan om het aantal zorgcentra voor seksueel geweld uit te breiden van 3 naar 10. Volgens een verslag uit 2021 ontvingen 5 centra in de loop van het jaar 1.662 slachtoffers. Zodra alle 10 zorgcentra voor seksueel geweld open zijn, kan die capaciteit naar verwachting verdubbelen tot 3.342 slachtoffers per jaar.

Dit betekent dat deze centra niet in staat zullen zijn om nog maar de helft van de 8000 slachtoffers per jaar die een klacht indienen te begeleiden. Bovendien is geweten dat slechts één op de tien slachtoffers effectief een klacht indient. Om aan de behoeften te voldoen, zou het aantal zorgcentra voor seksueel geweld minstens moeten verdrie- of verviervoudigen. We zullen nooit het 14-jarige meisje vergeten dat vorig jaar zelfmoord pleegde nadat ze om hulp vroeg na een groepsverkrachting en op een wachtlijst kwam te staan. We roepen dan ook op tot strijd voor meer publieke middelen voor slachtofferhulp, voldoende opvang en sociale huisvesting.

De Covid-crisis heeft duidelijk gemaakt hoe armoede seksueel geweld in de hand werkt en doet toenemen. Volgens een rapport van de Brusselse Raad voor Gendergelijkheid vermindert de geringere economische en financiële autonomie van vrouwen hun middelen om het tegen agressors op te nemen. De Raad merkt op dat “bepaalde bevolkingsgroepen door het plan ter bestrijding van geweld tegen vrouwen worden vergeten, waaronder jongeren, ouderen en werknemers in onzeker dienstverband.” We zijn het eens met deze vaststelling. Campagne ROSA en LSP hebben steeds benadrukt dat de strijd tegen precariteit moet opgevoerd worden om seksistisch en LGBTQIA+foob geweld te bestrijden.

De regering stelt zich voor als een groot verdediger van vrouwenrechten, maar haar hypocrisie ontgaat ons niet. De recente hervormingen over pensioenen en tijdskrediet raken vooral wie deeltijds werkt, waarvan 80% vrouwen.

Deeltijds werkenden zullen niet langer een tijdskrediet kunnen aanvragen; zij moeten ten minste één jaar voltijds hebben gewerkt om het te krijgen. De toegang tot het minimumpensioen wordt moeilijker nu een nieuwe voorwaarde wordt ingevoerd, namelijk 20 jaar daadwerkelijke arbeid. Het gevolg is dat deeltijdwerkers lagere pensioenen krijgen en dat perioden van werkloosheid en andere loopbaanonderbrekingen niet langer in aanmerking worden genomen voor de berekening van het pensioen. Vrouwen verdienen gemiddeld 23,1% minder per jaar dan mannen. Bij hun pensionering loopt het verschil in pensioen op tot 30%. Dat zal met deze hervorming nog toenemen.

Dit is een regering die vrouwelijke werknemers aanvalt die hun carrière hebben onderbroken om voor hun naasten te zorgen, die deeltijds en laagbetaalde werkneemsters aanvalt. Het is een regering die gepensioneerden, zieken en jongeren aanvalt. Dit zijn juist de mensen die het meest kwetsbaar zijn voor geweld. We kunnen dan ook geen illusies hebben in het beleid van Sarah Schlitz en haar regering. 

We hebben maatregelen nodig die het leven van werkende vrouwen en de werkende klasse als geheel concreet verbeteren. Dat zijn feministisch socialistische maatregelen zoals:

• Massale overheidsinvesteringen in gezondheidszorg, kinderopvang en zorg voor afhankelijke personen 
• Een verhoging van het minimumloon tot 15 euro/uur
• Een verhoging van alle lonen met 2 euro per uur
• Collectieve arbeidstijdverkorting zonder loonverlies en met compenserende aanwerving
• Degelijke pensioenen voor iedereen, en een minimumpensioen van 1700 euro

De moord op verpleegkundige Teresa Rodriguez in Brussel eind oktober was de 19de gekende vrouwenmoord in België dit jaar. Ondertussen staat de teller op 22. In de week na de dood van Teresa organiseerde ACOD LRB acties aan vier Brusselse ziekenhuizen: Bordet, Brugmann, Sint-Pieter en Elsene. Deze acties hadden een dubbel karakter: ze herdachten Teresa, maar ze riepen ook op tot maatregelen om een einde te maken aan vrouwenmoorden.

Artikel door Sile (Brussel) uit maandblad De Linkse Socialist

Bij de actie voor het Jules Bordet Instituut, het ziekenhuis waar Teresa werkte, waren er ongeveer 50 mensen aanwezig, waaronder veel collega’s en vrienden van het slachtoffer. De aanwezige ROSA-leden wilden eer betuigen aan Teresa. Tegelijk wilden we dit protest versterken omdat socialistische feministen het cruciale belang van vakbondsstrijd erkennen. 

Teresa werkte in een sector met veel vrouwen en veel deeltijdwerk. Economische afhankelijkheid van vrouwen maakt hen maar al te vaak kwetsbaar voor geweld. Een vertegenwoordiger van ACOD wees op het protest uitdrukkelijk op dit verband tussen geweld op vrouwen en hun economische afhankelijkheid. “Onder de 10% armsten van België is 80% vrouw. Velen kunnen niet weggaan, weglopen, en echt kiezen. Het is het hele systeem dat schuldig is, een heel systeem dat het geweld dat vrouwen dagelijks ondergaan normaliseert en legitimeert.” Er werd opgeroepen om deel te nemen aan de algemene staking van 9 november en de nationale betoging tegen geweld op vrouwen van 27 november. 

Het geval van Teresa was geen exacte uitdrukking van die economische afhankelijkheid. Ze was financieel onafhankelijk en in juni vanuit Spanje naar Brussel geëmigreerd. Ze werd vermoord door haar ex-partner die naar Brussel kwam in een poging om haar bij hem terug te krijgen. Zoals in 60% van de gevallen van seksistisch geweld in België (volgens een in 2021 gepubliceerd rapport) was ook nu de dader een bekende van het slachtoffer. 

De impact van #MeToo de afgelopen jaren heeft het algemeen bewustzijn over seksueel geweld op de werkvloer vergroot. Het was een uitstekende reactie van ACOD LRB om de moord op een collega niet zomaar te laten passeren, maar aan te grijpen om in actie te komen. De werkvloer moet een veilige plaats zijn, waar kwesties zoals seksueel geweld bespreekbaar zijn en waar vrouwen die het slachtoffer werden van seksueel geweld advies kunnen inwinnen en doorverwezen kunnen worden naar centra voor opvolging en behandeling die meer directe hulp bieden. 

De acties van ACOD LRB versterkten het bewustzijn rond gendergeweld met een dieper begrip van hoe dit samenhangt met economische omstandigheden. Campagne ROSA heeft dit volledig ondersteund, onder meer met solidariteitsfoto’s van personeelsleden uit de zorgsector en daarbuiten. Om vrouwen uit de werkende klasse te verdedigen en te verenigen met mannen uit de werkende klasse, hebben de vakbonden een essentiële rol te spelen. Dat versterkt ons in de strijd voor socialistische maatschappijverandering om een einde te maken aan onderdrukking, uitbuiting en het geweld dat daarmee gepaard gaat.