Category: ISA Nieuws

We hebben vernoemen dat drie leden van de Movement for a Socialist Alternative (MSA, ISA in Nigeria) door de politie zijn aangehouden. We eisen de onmiddellijke vrijlating van Daniel Babatunde Akande, Bilal Dakiyak Abdullahi en Abdullahi Mohammed.

We roepen iedereen op om protestbrieven te sturen naar de Nigeriaanse ambassade in Brussel: info@nigeriabrussels.org

Website MSA: https://socialistmovementng.org/

PERSVERKLARING

We eisen onmiddellijke vrijlating van onze gedetineerde leden! We beloven de campagne tegen de huisvestingscrisis in Abuja te intensiveren!

Als leden van de ondergetekende pro-mensenrechtenorganisaties in Abuja zijn wij woedend over de voortdurende detentie van drie van onze leden op het politiebureau van Kurudu. Daniel Babatunde Akande, Bilal Dakiyak Abdullahi en Abdullahi Mohammed worden sinds vrijdag 14 juni 2024 vastgehouden in een schandalige vertoning van politiegeweld en intimidatie. Dit betekent dat onze leden meer dan 72 uur in hechtenis hebben doorgebracht voor een zaak die voorwaardelijk is. We zijn geschokt door deze minachting voor hun fundamentele mensenrechten.

Hun arrestatie is een duidelijk geval van slachtofferschap en intimidatie, voortkomend uit een huurgeschil tussen een huisbazin en een huurder dat al voor de rechter is opgelost. De politie heeft ervoor gekozen om de kant van de huisbazin te kiezen en negeert de mishandeling door haar misdadigers en arresteert in plaats daarvan onze leden op basis van valse beschuldigingen.

Dit incident herinnert ons aan de huisvestingscrisis in Abuja, waar huurders overgeleverd zijn aan verschrikkelijke omstandigheden opgelegd door huiseigenaren. Vandaag zijn in Abuja veel huurders en huiseigenaren verjaagd door projectontwikkelaars die vaak de politie gebruiken om hun tirannie af te dwingen.  Dit komt omdat huisvesting in handen is gegeven van private profiteurs die arme mensen van hun land en huizen verjagen om grote landgoederen te bouwen die arme mensen zich niet kunnen veroorloven. We zijn vastbesloten om onze campagne tegen de huisvestingscrisis op te voeren en we laten ons niet het zwijgen opleggen door de opsluiting van onze leden.

Wij eisen de onmiddellijke vrijlating van onze leden en de intrekking van alle aanklachten tegen hen. We eisen ook een onderzoek naar het gedrag van de politieagenten die bij deze zaak betrokken zijn.

Deze campagne gaat niet alleen over de vrijlating van onze leden, maar ook over de rechten van huurders en werkenden  in Abuja. We zullen ons blijven organiseren en mobiliseren totdat we betaalbare huisvesting, degelijke arbeidsomstandigheden en een einde aan het politiegeweld hebben bereikt.

Sluit je bij ons aan in solidariteit en eis de onmiddellijke vrijlating van onze leden. Bel en stuur oproepen en protestboodschappen naar de onderstaande nummers:

– Commissioner of Police, FCT: +2348033279180

– Stephen Yohanna, DCO: +2348028117628

– Dogo Labari, IPO: +2348039769095

Ondertekenaars:

1. Adaramoye Michael Lenin, Coordinator, Democratic Socialist Movement, Abuja.
2. Salako kayode publicity Secretary Revolutionary socialist movement
3. Omole Ibukun, for Creative Change Centre (C4)
4. Comr Gerald O Katchy for Committee for the Defence of Human Rights CDHR
5. Idris Yahaya (Activista Nigeria)
6. Comr. Blessing Ese Yusuf – FIWON chairperson FCT Abuja
7. Ismaila Tukura for Movement for a Socialist Alternative, Abuja.

Waarschuwing voor inhoud: misbruik, verraad van slachtoffers

Deze verklaring wordt uitgegeven door de Faction to Defend Safeguarding, Socialist Feminism and Internal Democracy (SSFID), een georganiseerde oppositie binnen International Socialist Alternative (ISA). Deze oppositie werd geïnitieerd door leden in de leidende organen van ISA die, sinds ze zich bewust werden van de tekortkomingen in de preventie en beheer van klachten, die we hieronder schetsen, hebben gestreden voor het herstel van een sterke toewijding aan het socialistisch feminisme, zowel in woorden als in daden, zonder welke het opbouwen van de revolutionaire socialistische organisatie die wereldwijd nodig is, onmogelijk wordt.

In het afgelopen jaar is er een crisis uitgebroken in het ISA over het falen van een nationale afdeling om actie te ondernemen naar aanleiding van zeer ernstige beschuldigingen van misbruik tegen een toenmalig lid. Deze crisis verergerde toen delen van onze internationale leiding die gang van zaken goedkeurden. Hoewel ondergetekenden zich krachtig tegen die beslissingen hebben verzet, moeten we publiekelijk erkennen dat het aan de hand van onze Internationale is dat deze fouten en het enorme leed zijn veroorzaakt. Namens onszelf willen we onze oprechte en welgemeende excuses aanbieden aan degenen die betrokken zijn bij deze zaak en aan iedereen die gekwetst is in dit proces, en voor de onaanvaardbaar lange tijd die het heeft gekost om tot deze conclusies te komen.

De noodzaak om ons te verontschuldigen voor het extra leed dat is veroorzaakt en de overtuiging dat een gezonde socialistische organisatie van de werkende klasse niet kan groeien door haar tekortkomingen te verbergen, zijn de redenen die ons motiveren om deze publieke erkenning uit te brengen. Toch heeft iets meer dan de helft van de leden van de gekozen leidende organen van ISA het uitbrengen van zo’n eerlijke verklaring waarin het falen wordt erkend en berouw wordt getoond afgewezen. Eveneens hebben ze de ideeën die erachter zitten afgewezen: de integratie van socialistisch feminisme als een integraal onderdeel van ons marxisme, en de consequente toepassing ervan in de vorm van een beschermende benadering van slachtoffers en overlevenden van gendergerelateerd geweld.

Het niet naleven van socialistische feministische principes

Het onderzoek en de uitkomst ervan, met betrekking tot zeer ernstige en schrijnende beschuldigingen van misbruik aan het adres van een vooraanstaand lid van de afdeling, werden afgehandeld op een manier die in strijd was met de internationale gedragscode van ISA. Het onderzoek faalde erin onze analyse van de dynamieken van misbruik en genderonderdrukking in de praktijk te brengen en faalde eveneens om prioriteit te geven aan het welzijn van de persoon die de klacht indiende en de algehele veiligheid van de organisatie voor vrouwen en mensen die gemarginaliseerd en onderdrukt worden. Zodoende is deze onjuiste behandeling veel meer dan een procedurefout; het raakt aan de kern van onze politieke principes.

De gedragscode van ISA benadrukt de noodzaak om leden met gezagsposities te houden aan de hoogste normen van gedrag en professionaliteit en het afwijzen van seksisme. In plaats daarvan richtte het oorspronkelijke onderzoek zich op het vaststellen van schuld ‘buiten redelijke twijfel’, waarbij het bewijs werd afgewogen tegen het vermeende risico om een lid met een lange staat van dienst te verliezen. Een dergelijke aanpak druist rechtstreeks in tegen de gedragscode van ISA, waarin staat:

“De basis voor een leidinggevend orgaan om actie te ondernemen na afloop van een onderzoek is niet of er al dan niet ‘bewijs van schuld’ is verkregen, wat rechtbanken dagelijks gebruiken om overlevenden van pesterijen en misbruik systematisch in diskrediet te brengen, maar op basis van onze toewijding aan de bescherming van individuen en de organisatie.”

In dit geval werd de getuigenis van het slachtoffer in feite buiten beschouwing gelaten en bleef de beschuldigde lid van de organisatie. Dit is niet alleen onaanvaardbaar; het staat lijnrecht tegenover de socialistische feministische benadering waar alle secties van ISA zich eerder aan hadden gebonden om deze te belichamen.

De leiding van de betrokken afdeling heeft ook verzuimd om internationale organen uit eigen beweging te informeren, wat het voordeel van breder inzicht en hulp van leden met meer afstand tot de gedaagde in de zaak belemmerde. Toen de beslissing breder werd gerapporteerd in de afdeling en toen het proces uiteindelijk werd geëvalueerd door internationale structuren, werd cruciale informatie achtergehouden en moest een zware strijd worden geleverd om deze te verkrijgen.

Dit, samen met het ontbreken van tijdige communicatie met de Internationale over deze zaak, verlengde en bemoeilijkte onnodig zowel het proces van het blootleggen van de wandaden en ermee af te rekenen als van het verwerpen van de oorspronkelijke conclusies. De beschuldigde nam uiteindelijk ontslag uit de organisatie, drie maanden nadat de eerste schaarse informatie aan het International Executive (IE, een deel van de dagelijkse leiding van ISA) was gegeven. Pas meer dan 18 maanden nadat de beschuldigingen de organisatie voor het eerst bereikten, en meer dan tien maanden nadat de zaak was meegedeeld aan de internationale structuren, nam het International Committee (IC, het hoogste leidende orgaan van ISA tussen wereldcongressen in) formeel de beslissing dat het lidmaatschap had moeten worden ingetrokken na afloop van het oorspronkelijke onderzoek. Deze verdere en onaanvaardbare vertraging was te wijten aan de hardnekkige verdediging van de oorspronkelijke beslissing door de leiding van de betrokken afdeling en door een deel van de internationale leiding, ondanks het verzet van een meerderheid van de IE-leden die niet betrokken waren bij de oorspronkelijke wanpraktijken. Deze oppositie kon echter geen formele meerderheid vormen omdat de leidinggevende leden die direct betrokken waren bij de oorspronkelijke beslissing in de afdeling, weigerden zich te onthouden bij relevante stemmingen over de behandeling van de zaak.

Het is duidelijk dat de reeks ontoelaatbare beslissingen, die we hierboven beschreven, volledig vermijdbaar waren, en dat ze schade hebben toegebracht aan vrouwen en slachtoffers, in en rond de organisatie, en vermoedelijk ook aan de persoon die de aanklacht maakte. Deze verkeerde behandeling en de weigering om hierover verantwoording af te leggen heeft een enorme verdeeldheid veroorzaakt binnen de leiding van ISA.

Het vergt enorme moed en moeite voor mensen om te spreken over hun ervaringen van misbruik – en het is onze plicht om ervoor te zorgen dat hun stem niet alleen wordt gehoord, maar ook wordt gerespecteerd. Een belangrijke factor, die slachtoffers motiveert die moedig over hun trauma spreken, is anderen beschermen tegen misbruik. Dit niet te begrijpen is een grof plichtsverzuim voor om het even welke linkse beweging. Elke ernstige tekortkoming in preventie en bescherming, vooral indien niet gecorrigeerd, kan een omgeving creëren die het voor slachtoffers moeilijker maakt om zich te melden en voor individuen om zich veilig te voelen. Dit werpt ook serieuze obstakels op bij het opbouwen van een organisatie die echt divers wil zijn en alle lagen van de arbeidersklasse wil verwelkomen.

Vanaf het moment dat we op de grove fouten in behandeling zijn gestoten, hebben we deze kwestie uiterst serieus genomen, want zoals het oude adagium van de arbeidersbeweging zegt: een onrecht aan één is een onrecht aan allen. Onze toewijding om schouder aan schouder te staan met iedereen die lijdt onder onderdrukking en uitbuiting wordt uitgehold als deze solidariteit niet geldt voor degenen die schade hebben opgelopen door “een van ons”. In de woorden van onze Gedragscode: “Het opbouwen van een revolutionaire partij voor socialistische verandering en de arbeidersbeweging in bredere zin wordt geschaad wanneer de verdeeldheid en vooroordelen die door de klassenmaatschappij worden gecreëerd, tot uitdrukking komen binnen onze eigen organisatie.”

Vechten voor afleggen van verantwoording

We zijn aan het strijden voor een grondig en collectief begrip van wat heeft geleid tot dit flagrante falen in het handhaven en implementeren van ons beleid en procedures voor preventie en bescherming. Dit is essentieel om verder te kunnen. Daartoe is een echte, volledig geïnformeerde discussie nodig waarbij alle ISA-leden betrokken zijn, waaruit duidelijke lessen moeten worden getrokken en die ervoor moet zorgen dat er op nationaal en internationaal niveau verantwoording wordt afgelegd. De strijd voor een dergelijke fundamentele revisie moet ook robuuste maatregelen omvatten om onze procedures voor preventie en bescherming te versterken. Ze moet de politieke training en ondersteuning van onze teams voor preventie en bescherming verbeteren en nieuwe, uitgebreide discussies over misbruik en gendergerelateerd geweld op alle niveaus van de organisatie stimuleren. Door de aanpak van een meerderheid van de ISA-leiding tot nu toe is het helaas verre van zeker dat zo’n goed geïnformeerd en democratisch proces zal plaatsvinden.

Van cruciaal belang is dat degenen die verantwoordelijk zijn voor dit ernstige verzaken van de zorgplicht jegens zowel onze leden als de bredere samenleving, ter verantwoording worden geroepen voor hun wandaden en schadelijke beslissingen. Het verdoezelen van de wanpraktijken eerst voor de internationale leiding en vervolgens voor de leden, de voortdurende minimalisering van de schade die is toegebracht aan de slachtoffers en aan alle overlevenden van gendergerelateerd geweld binnen en buiten onze organisatie, en de weigering om toe te geven dat deze wanpraktijken hun wortels hebben in het ontbreken van een consistent socialistisch feminisme, hebben ons ertoe gedwongen deze fractie op te richten. We zijn niet alleen tegen de koers van de meerderheid, maar we zijn ook tot de conclusie gekomen dat we ons moeten organiseren om deze koers kordaat aan te vechten via deze fractie; we moedigen andere ISA-leden die tegen de acties van de meerderheid zijn, sterk aan om zich bij ons aan te sluiten in deze onderneming.

We willen ervoor zorgen dat de juiste politieke conclusies worden getrokken. Dat betekent dat de leden van ISA, van wie velen tot nu toe niet op de hoogte waren van de grove fouten, de nodige kennis over de situatie moeten krijgen – uiteraard met inachtneming van de hoogste normen op het gebied van vertrouwelijkheid van slachtoffers. Dat omvat ook een grondige reflectie op onze eigen zwaktes en fouten uit het verleden om hier lessen uit te trekken en het omvat de essentiële noodzaak om alle mensen die direct verantwoordelijk zijn voor de misstanden en de doofpotaffaire uit het leiderschap te verwijderen. Als het ISA hieruit komt met minder dan een verdiept begrip van gendergerelateerd geweld en een versterkte praktijk van preventie en bescherming en een versterkt socialistisch feminisme, dan is ze gezakt voor een fundamentele politieke test.

We herhalen onze diepste verontschuldigingen aan iedereen die getroffen is door de slechte afhandeling van deze misbruikzaak. We bedanken het slachtoffer dat die naar voren is gekomen en erkennen de pijn en het verdriet dat die ongetwijfeld hebben doorstaan. We begrijpen dat woorden alleen de schade die is aangericht niet ongedaan kunnen maken maar we zetten ons volledig in om concrete stappen te nemen om dergelijke incidenten in de toekomst te voorkomen. We gaan ervoor strijden dat de interne cultuur van onze Internationale volledig in overeenstemming wordt gebracht met onze sterke socialistische feministische reputatie en principes.

Naar onze mening is het onmogelijk voor linkse, socialistische en revolutionaire krachten om te groeien zonder een organische verbinding met de meest vitale elementen van de arbeidersbeweging van vandaag – werkenden en jongeren in strijd, met vrouwen en queer personen die zo vaak een leidende rol vervullen. Het was onze actieve betrokkenheid bij de wereldwijde feministische beweging en bewegingen van onderdrukten, en op hun beurt hun invloed op ons, die ons ertoe bracht onze marxistische analyse en programma te verbreden om de speciale impuls van strijd en eisen voor vrijheid van onderdrukking volledig te integreren in onze algemene revolutionaire politiek en programma.

We kunnen en zullen geen enkele benadering accepteren die op wat voor manier dan ook afbreuk doet aan socialistisch feminisme en preventie en bescherming of die het belang van de strijd tegen onderdrukking ondermijnt. Elke organisatie die beweert een echt marxisme te vertegenwoordigen en te strijden voor een socialistische wereld, moet een grondige socialistisch feministische benadering als kern hebben.

Verschillende linkse, socialistische en revolutionaire organisaties hebben gefaald om op een correcte socialistisch feministische basis en in lijn met een beleid van preventie en bescherming te handelen wanneer ze geconfronteerd werden met gevallen van gendergerelateerd geweld gepleegd door een van hun leden. Vaak gebeurde dit wanneer de noodzaak om mannelijke leiders te behouden de voorkeur kreeg boven een principiële aanpak, die prioriteit geeft aan het opbouwen van een diverse organisatie en een leiding met wortels in de meest onderdrukte lagen van de arbeidersklasse. Dat is voor ons onaanvaardbaar. Strijden tegen onderdrukking in al haar vormen is niet secundair maar volledig verweven met de strijd tegen klassen-onderdrukking en -uitbuiting en voor socialistische verandering.

Met de vorming van ISA hadden we belangrijke stappen gezet om de blinde vlekken in ons verleden te erkennen, om onze Internationale opnieuw op te bouwen op een gezonde marxistische basis, om ons begrip van en onze betrokkenheid bij de strijd tegen onderdrukking te blijven versterken; een krachtig tegenwicht tegen de opkomst van extreemrechts. Een deel van ons leiderschap is teruggekeerd naar, of heeft misschien nooit dat verleden verlaten waarvan we dachten dat iedereen het achter zich had gelaten. We zullen de strijd voortzetten om niet alleen stappen terug te voorkomen, maar om vooruit te gaan op basis van een robuust revolutionair socialistisch feminisme. Dit vereist een besliste koerscorrectie ten opzichte van de aanpak van de delen van ISA’s leiderschap die deze verkeerde behandeling hebben laten gebeuren. Met minder nemen we geen genoegen, omdat de noodzaak om dit recht te zetten een fundamentele principekwestie is voor een revolutionaire Internationale. Zonder kan er geen vooruitzicht zijn op de opbouw van een werkelijk revolutionaire socialistische Internationale die toegewijd is aan het bestrijden van elke vorm van onderdrukking.

Wanneer de cultuur van misbruik en gendergeweld in stand wordt gehouden door degenen die links en radicaal zijn en die beweren tegen onderdrukking te zijn, richt dit zelfs nog diepere schade aan. Terwijl we pijnlijke lessen trekken uit dit schokkende debacle, mogen we geen enkele direct getroffen persoon uit het oog verliezen. We dringen er bij iedereen op aan om informatie over deze zaak niet publiekelijk te delen of te speculeren over specifieke details die iemand zouden kunnen identificeren die door deze verkeerde behandeling is getroffen.

Uitgegeven 18 april 2024 door: The Faction to Defend Safeguarding, Socialist Feminism and Internal Democracy, waarbij tot nu toe de leiding van ISA-afdelingen in Ierland, België, Oostenrijk betrokken zijn, evenals individuen en groepen ISA-leden in Brazilië, Zuid-Afrika, Engeland/Wales/Schotland, India, Mexico, Verenigde Staten, Ivoorkust, Polen, Rusland, Colombia, Nederland, Zweden, Spaanse staat, Tsjechië en Tunesië.

Om verder vooruit te gaan en een grotere impact te hebben, lanceren we een financiële oproep met het doel om €75.000 op te halen. Kan je ons helpen door vandaag nog een donatie te doen?

De wereld polariseert. Met revolutionaire en contrarevolutionaire bewegingen over de hele wereld, heeft International Socialist Alternative de kans om te bouwen en te ontwikkelen in gebieden waar we voorheen geen afdelingen hadden, of om afdelingen en groepen te versterken. We willen dat jij je steentje bijdraagt aan deze groei! Slechts een paar voorbeelden van het belangrijke werk dat we doen in verschillende delen van de wereld om de strijd voor het socialisme op te bouwen:

In Italië hebben we een beginnende organisatie die baanbrekend werk verricht om een nieuwe, revolutionaire organisatie op te bouwen die terug kan vechten tegen de rechtse, racistische en LGBTQIA+fobe politiek van Georgia Meloni en de Fratelli D’Italia.

In India hebben we nu een kern en hebben we het eerste nummer van een krant van de Indische groep van ISA uitgebracht. Deze jonge, revolutionaire organisatie werd onlangs geïnspireerd door het werk in Seattle, VS, onder leiding van Kshama Sawant en andere activisten van Socialist Alternative, om het eerste verbod op kastendiscriminatie buiten Zuid-Azië goed te keuren. Het feit dat we op internationale basis tegen onderdrukking strijden, helpt om deze kleine groep te laten groeien.

In verschillende landen over de hele wereld, en vooral in Oostenrijk, hebben we een belangrijke rol gespeeld bij het opzetten van solidariteitsgroepen en protesten voor de beweging “Vrouw, Leven, Vrijheid” in Iran. Dit trok een aantal nieuwe mensen naar ISA toe, met name in het Midden-Oosten, en we zorgden voor vertalingen van ons materiaal in het Farsi om de revolutionaire beweging de weg vooruit te wijzen, wat ook een aantal Iraanse, Koerdische en Balochi mensen naar ISA trok.

In Latijns-Amerika hebben we het voortouw genomen in verschillende strijden. In Brazilië hebben we gemobiliseerd om Bolsonaro ten val te brengen, terwijl we hebben gewezen op de beperkingen van het programma van Lula, en hebben we de arbeidersklasse gemobiliseerd tegen de couppoging van Bolsonaro begin 2023. We hebben ook Feministas Antiracistas Socialistas (feministische antiracistische socialisten) gelanceerd om een verenigde en krachtige strijd voor de arbeidersklasse op te bouwen die de eisen van vrouwen, zwarte, inheemse, trans, lesbische, biseksuele en andere onderdrukte mensen steunt in de strijd tegen de onderdrukking die inherent is aan het kapitalisme.

In Argentinië, waar we een klein aantal aanhangers hebben, hebben we opgeroepen tot een breed en verenigd politiek alternatief voor de arbeidersklasse dat de mobilisatie en strijd voor een algemene staking stimuleert, wat nodig is om weerstand te bieden aan de besparingen die zeker zullen volgen, ongeacht wie de verkiezingen in oktober wint.

In Mexico hadden we bij de oprichting van ISA nog maar één lid, nu hebben we meer dan 30 leden die strijden voor socialistische ideeën en deze verspreiden. Onze jonge afdeling is betrokken bij belangrijke bewegingen rond de crisis omtrent de kosten van levensonderhoud, gratis, in de strijd voor veilige en legale abortus in het hele land, of nog om het klimaat te verdedigen en de omstandigheden op scholen te verbeteren. Onze leden bouwen aan het soort bewegingen dat nodig is om de door president Lopez-Obrador voorgestelde hervormingen effectief af te dwingen, zoals de renationalisatie van de energiesector, waarbij de beweging uiteindelijk door Obrador zelf werd gedemobiliseerd. Vorig jaar voerden onze leden in de noordelijke stad Saltillo campagne tegen een tariefverhoging op het openbaar vervoer en behaalden overwinningen zoals het opzetten van workshops om buschauffeurs te trainen in het voorkomen van gendergeweld, nieuwe rolstoeltoegankelijke bushaltes te laten bouwen, en een comité van leden van de gemeenschap en chauffeurs op te richten om toezicht te houden op het openbaar vervoer en eventuele toekomstige tariefverhogingen.

De afgelopen maanden heeft ISA, en in het bijzonder onze afdeling in België, speciale nadruk gelegd op ons werk in Frankrijk. Samen met onze leden en sympathisanten in Frankrijk hebben we deelgenomen aan de historische beweging tegen de pensioenhervorming van Macron. We hebben deelgenomen aan het merendeel van de nationale stakings- en protestdagen en we hebben besproken hoe we de beweging verder kunnen brengen.

Op dezelfde manier kwamen we in Portugal tussen in de massale onderwijsacties. We haalden contactgegevens op van een aantal mensen die geïnteresseerd zijn om zich bij ISA aan te sluiten.

In Afrika hebben we afdelingen en groepen die strijden voor revolutionaire socialistische arbeidersbewegingen in Zuid-Afrika, Ivoorkust, Nigeria en Tunesië. Veel van deze landen hebben te maken met moeilijke omstandigheden, met stroomuitval door energieproblemen, verergerd door de klimaatcrisis, dit alles naast de crisis van de kosten van levensonderhoud die de neokoloniale wereld veel harder treft. ISA helpt met het financieren van deze afdelingen om te bouwen, niet alleen waar we al leden hebben, maar ook op plaatsen waar we dringend de krachten van het socialisme moeten opbouwen. Neem bijvoorbeeld Oeganda, waar onlangs een wetgeving is aangenomen die LGBTQ+ relaties met de doodstraf verbiedt. We moeten helpen organiseren om terug te vechten tegen deze onderdrukkende regimes!

Als je het ermee eens bent dat we de socialistische beweging dringend moeten verspreiden naar nieuwe regio’s in de wereld, doe dan een eenmalige of maandelijkse gift aan International Socialist Alternative om ons werk in gebieden waar we nog niet aanwezig zijn op te bouwen en te ondersteunen.

Socialistisch feminisme is een belangrijk onderdeel van onze werking. Zeker onder jongeren is er een groter bewustzijn hieromtrent en rond onderdrukking in het algemeen. Er is een toenemende polarisatie van opvattingen over onderdrukking en geweld op basis van gender of seksuele geaardheid. Kijk maar naar de echo die een verachtelijke vrouwenhater als Andrew Tate krijgt. Ons socialistisch feministisch werk is dan ook bijzonder belangrijk.

We begrijpen dat het kapitalisme verdeeldheid en onderdrukking gebruikt om de arbeidersklasse te verdelen. We begrijpen dat seksistische ideeën en houdingen niet in het belang zijn van mannen uit de arbeidersklasse en dat alleen een verenigde strijd van de arbeidersklasse kan beginnen met het aanpakken van endemisch geweld tegen vrouwen, transgenders, queer en niet-binaire mensen. In deze context hielden we in maart de eerste ROSA International Socialist Feminist Conference in Wenen, Oostenrijk. Dit was de eerste internationale socialistische feministische bijeenkomst in meer dan een eeuw en bracht meer dan 200 militanten samen uit 20 landen op 5 continenten die begrijpen hoe belangrijk het is om socialistische feministische ideeën te koppelen aan de strijd van de arbeidersklasse. Het was een levendige conferentie en een enorm succes. De conferentie stak alle aanwezigen, zowel wie fysiek aanwezig was als wie via Zoom volgde, een hart onder de riem. De conferentie leverde veel ideeën op om ons socialistisch feministisch werk te verbreden en verdiepen.

Er werden ook connecties gelegd met socialistische feministen die zich internationaal willen organiseren en samenwerken met ROSA en ISA. Feministes uit Hongarije en Tsjechië kwamen naar Wenen en anderen uit Roemenië namen online deel – allemaal wilden ze zich meer organiseren als internationale socialistische feministes. Sinds de conferentie zijn er een aantal Zoom-bijeenkomsten geweest met veel van deze activisten, waaronder één over het plannen van een gezamenlijke verklaring voor Pride van de verschillende groepen in de regio naast ROSA – allemaal positieve ontwikkelingen vanuit het perspectief van het verspreiden van strijdbaar en socialistisch feminisme uit de arbeidersklasse.

In Groot-Brittannië is er de grootste stakingsgolf in meer dan dertig jaar. In Sri Lanka waren er vorig jaar algemene stakingen die het land lamlegden. In Frankrijk groeide het protest tegen de pensioenhervorming uit tot de grootste sociale beweging in het land sinds 1968, zelfs indien het natuurlijk op een ander niveau was. Het Franse protest breidde zich uit tot een beweging tegen Macron en alles waar hij voor staat. Veel van deze bewegingen waren een bron van inspiratie, niet alleen voor klassenstrijd in de regio, maar wereldwijd. Werkenden en jongeren kijken solidair naar het protest om gelijkaardige bewegingen uit te bouwen.

De ‘Robin-Hood-acties’ van Franse energiewerkers waren inspirerend. Energie van financiële en multinationale bedrijven werd afgesloten en er werd gratis of goedkope energie geleverd aan scholen, universiteiten en huishoudens met lage inkomens in het hele land. Dit laat zien wat mogelijk is indien de arbeidersklasse de macht in handen zou krijgen.

De enorme revolutionaire beweging in Iran na de moord op Jina (Mahsa) Amini fungeerde als een heldhaftig baken voor alle onderdrukte mensen over de hele wereld, dat toonde dat zelfs in één van de meest repressieve staten ter wereld strijd mogelijk is.

De historische protestbeweging in Israël-Palestina, met een algemene politieke staking zonder weerga, als onderdeel van de massale strijd tegen de “gerechtelijke staatsgreep”, heeft de plannen van Netenyahu een halt kunnen toeroepen, al was het maar voor even, terwijl de rechtse krachten zich hergroepeerden. Onze afdeling in Israël-Palestina speelde een actieve rol in de protesten door een socialistisch programma te verdedigen, dat veel mensen aantrok die zich bij ons wilden aansluiten. Maar de rechtervleugel zal proberen om in de toekomst nog meer aanvallen uit te voeren. Het is dus noodzakelijk dat we ons organiseren om onze afdeling op te bouwen voor de volgende ronden van strijd.

De heropleving van de wereldwijde klimaatstrijd, die door de pandemie werd doorkruist, zet de klimaatkwestie terecht centraal. Het kapitalisme is niet in staat om welke oplossing dan ook te bieden tegen de vernietiging van de planeet. Het is dan ook noodzakelijk dat deze beweging probeert de massale protestbeweging van jongeren te verenigen met de arbeidersklasse in bredere zin, door de eisen voor een transitie naar groene technologie te koppelen aan de eisen voor transitie van jobs naar groene sectoren, zonder verlies van loon, en om te vechten voor democratische arbeiderscontrole over de belangrijkste sectoren van de economie.

Alleen met democratisch eigendom en planning kunnen we beginnen met het verminderen van de effecten van de opwarming van de aarde, die we niet alleen in de neokoloniale wereld zien, maar ook in de geavanceerde kapitalistische landen, met droogtes, bosbranden en overstromingen in heel Europa en de VS. Dit zal alleen maar verergeren met berichten dat de snel naderende El Niño wereldwijd ongekende verschroeiende temperaturen zal brengen. Volgens de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) van de VN zullen de komende vijf jaar vrijwel zeker de warmste periode worden die ooit werd gemeten.

De Nieuwe Koude Oorlog tussen de VS en China is de bepalende factor in dit nieuwe tijdperk en we bouwen onze krachten op in het hol van beide beesten. Ons werk in China en Hongkong wordt aanzienlijk bemoeilijkt door de brute repressie van de dictatuur, die extra kosten met zich meebrengt voor diverse veiligheidsmaatregelen. Hetzelfde geldt voor ons werk in Rusland, waar de repressie in een stroomversnelling is gekomen door de brute oorlog tegen Oekraïne. Het beschermen van socialistische anti-oorlogsactivisten tegen onderdrukking in Rusland of hen helpen het land te ontvluchten is een zeer noodzakelijke, maar ook dure onderneming geweest.

Het werk van ISA over de hele wereld is cruciaal in de strijd tegen onderdrukking, voor verbeteringen in de lonen en omstandigheden van arbeiders en voor een socialistische oplossing voor de klimaatcrisis. Alleen door het kapitalisme te vervangen door een socialistisch systeem kunnen we hopen om onderdrukking, klimaatverandering en oorlog te overwinnen.

Er staat veel op het spel en we hebben jouw hulp nodig om de strijd voor het socialisme op te bouwen. Word lid van ISA of doneer om ons werk te steunen!

Onze taak om ISA op te bouwen rust op het fundament van een rijke geschiedenis van strijd. We hebben net de vijftigste verjaardag gevierd van de oprichting van Offensiv (ISA in Zweden), dat in Zweden strijdt voor revolutionair socialisme. Onlangs veranderde onze naam van Rättvisepartiet Socialisterna er naar Socialistiskt Alternativ (Socialistisch Alternatief) terwijl we Offensiv als naam van de krant aanhielden.

In 2023 is het ook veertig jaar geleden dat de door Militant geleide Labour Council van Liverpool in Groot-Brittannië werd verkozen. Deze raad gebruikte zijn platform om een oppositie van de arbeidersklasse op te bouwen tegen het neoliberale beleid van Margaret Thatcher en een einde te maken aan het programma van jobverlies, maar ook om nieuwe sportcentra en meer dan 5000 nieuwe raadshuizen te bouwen, 12.000 nieuwe jobs in de bouwsector te creëren en onder andere het minimumloon voor gemeentewerkers te verhogen. De populariteit van dit soort strijdbare programma’s betekende dat Thatcher en de rechtervleugel van de Labour Party niet in staat waren om de door Militant geleide gemeenteraad op democratische basis te verslaan. In plaats daarvan vertrouwden ze op het Hogerhuis om hen via een ondemocratische staatsgreep af te zetten.

De lessen uit ons verleden moeten worden opgenomen, bijgewerkt en toegepast op de strijd die voor ons ligt. Dit jaar hebben we Workers Strike Back in de VS gelanceerd, omdat we het potentieel zien voor een keerpunt in de arbeidersstrijd in de VS, zowel met vakbondsleden die hun leiders uitdagen als met ongeorganiseerde arbeiders die vechten om hun eigen vakbonden op te zetten, zoals bij Starbucks en Amazon. Er zijn enorme mogelijkheden om de strijd op te bouwen, zowel door gevestigde afdelingen van ISA als in delen van de wereld waar we nog niet actief zijn.

We hebben al ongelooflijk veel steun gekregen van werkers en jongeren over de hele wereld die in steeds zwaardere omstandigheden leven door de crisis in de kosten van levensonderhoud. Het is duidelijk dat het huidige systeem geen uitweg biedt. Wat we echt nodig hebben is om ons te verenigen en een sterke kracht op te bouwen die een alternatief vormt en elke dag vecht voor het socialisme.

Om onze vooruitgang te bevorderen en een grotere impact te hebben, lanceren we een financiële oproep met als doel €75.000. Kan jij ons helpen ons doel te bereiken door vandaag een donatie te doen?

Het kapitalisme is een wereldwijd systeem en daarom hebben we een wereldwijde strijd nodig. Het voeren van een internationale strijd tegen de miljardairsklasse vereist een serieuze benadering van het ophalen van financiële steun. In tegenstelling tot de verdedigers van het kapitalisme hebben wij geen geldschieters uit het grootkapitaal. We hebben geen miljonairs die ons financieren. In plaats daarvan vertrouwen we op de giften van de arbeidersklasse en jonge mensen over de hele wereld die willen bouwen aan de wereldwijde strijd tegen de uitbuiting en onderdrukking van het kapitalistisch systeem.

Onze kosten zijn, net als die van iedereen in de recente periode van inflatie, gestegen. Van de kosten van vluchten zodat onze organisatoren uitgebreide bezoeken kunnen brengen aan nieuwe of kleinere afdelingen om hen te helpen een revolutionaire strijd op te bouwen, tot de kosten van apparatuur en software om ISA-afdelingen te helpen hun revolutionaire kranten te maken die een strijdstrategie bieden voor de arbeidersklasse en onderdrukten. Onze kosten zijn aanzienlijk gestegen. Op dit moment organiseren we onze ISA-school in België, waar honderden revolutionaire socialisten van over de hele wereld bijeen zullen komen om te discussiëren over revolutionaire geschiedenis, theorie en, het allerbelangrijkste, hoe we al deze kennis in de praktijk brengen. Dit alles zal een aanzienlijke hoeveelheid geld kosten.

Vertrouwen op de financiële steun van arbeiders en jongeren betekent in de eerste plaats op giften van ISA-leden, sympathisanten en iedereen die ons werk of een aspect ervan waardeert.

Het kapitalisme is een systeem dat verwikkeld is in een diepe crisis en absoluut geen uitweg biedt voor de arbeidersklasse en onderdrukte mensen. Om een einde te maken aan de toenemende ellende, verloedering en existentiële crisis die dit systeem de overgrote meerderheid van de mensen aandoet, terwijl de miljardairs hun obscene rijkdom vergroten ten koste van ons, moeten we het vervangen door socialisme. Kun je vandaag een gift doen om de strijd voor het socialisme op te bouwen? Alle giften zijn van vitaal belang, of je je nu €1.000 of 50 cent kunt geven. Het succes van onze beweging is afhankelijk van al onze sympathisanten en leden die geven wat ze kunnen om de strijd voor het wereldsocialisme op te bouwen.

Woensdag 26 juli – 19u – Vesalius Aula – Vesaliusstraat 11 Leuven

Ben je het beu om toe te kijken hoe miljardairs steeds rijker worden terwijl de wereld wegzinkt in klimaatcatastrofe, oorlog en armoede? Ben je op zoek naar een methode en een middel om onderdrukking en uitbuiting te bestrijden? Kom dan op 26 juli naar Leuven of neem online deel aan een unieke bijeenkomst over de actualiteit van de revolutionaire ideeën van Karl Marx en de strijd voor het socialisme!

Zorgen en champagnekurken

Ken je Albert Edwards? Hij is wereldwijd strateeg bij Société Générale, een van de oudste banken van Frankrijk, opgericht in 1864. En hij maakt zich zorgen. “De bekendmaking van de nieuwe winstcijfers voor de Amerikaanse economie heeft een nieuwe schok veroorzaakt in mijn verzwakte vertrouwen dat het kapitalistisch systeem naar behoren werkt. Eerst gebruikte het bedrijfsleven de pandemie, vervolgens de oorlog in Oekraïne om te profiteren. (…) Als we geen manier vinden om deze hebzucht te beteugelen, dreigt het kapitalisme op hol te slaan.” 

Volgens hem gaan de gevaren van inflatie veel verder dan de kosten van levensonderhoud. “Deze mate van economische spanning in een reeds verdeelde en sociaal gespannen omgeving zal enkel meer onrust veroorzaken. (…) Op een moment dat de sociale cohesie al aftakelt, denk ik dat de aanblik van bedrijven die supra-normale winstmarges genereren in tijden van crisis de sociale onrust alleen maar kan aanwakkeren. Het einde van de hebzucht moet zeker komen. Anders zouden we wel eens naar het einde van het kapitalisme kunnen gaan.” ‘Eerlijk’ kapitalisme bestaat niet, kapitalisme zonder hebzucht is als een miljardair die niemand heeft uitgebuit: het bestaat niet. Langs de andere kant zal het systeem zichzelf niet omverwerpen. 

Van crisis naar crisis

Het kapitalisme bevindt zich in een wervelwind van crises die elkaar versterken en nieuwe veroorzaken. Ecologische crisis, inter-imperialistische spanningen, deglobalisatie, oorlog, inflatie, politieke crisis, polarisatie en sociale onrust … Albert Edwards is niet de enige die zich zorgen maakt in de hogere regionen van de maatschappij. Wat dit systeem uiteindelijk in stand houdt, is het gebrek aan een perspectief van een alternatieve samenleving en het gebrek aan duidelijkheid en strategie over hoe daar te komen. 

Deze afwezigheid kan betekenen dat woede over ongelijkheid, onderdrukking en uitbuiting lange tijd onder de oppervlakte blijft sudderen en lang kan zoeken naar uitdrukkingen. Maar als het eindelijk tot uitdrukking komt, kan de opgebouwde opstand op een nog explosievere manier tot uitbarsting komen. 

Een internationale strijd tegen een mondiaal systeem 

Hoe kunnen we de woede omzetten in strijd tegen het hele systeem van kapitalistische uitbuiting? Hoe kunnen we zorgen voor de eenheid van strijdbewegingen rond de arbeidersklasse, zodat de woede niet simpelweg wordt afgeleid ten gunste van een andere vleugel van de heersende klasse? 

Zelfs indien het onmogelijk is om het exacte verloop van concrete gebeurtenissen te voorspellen, kunnen we wel een beeld hebben van de algemene richting. Dat helpt om de complexe chaos van het huidige tijdperk niet gewoon te ondergaan, maar om te anticiperen en initiatieven te nemen waarbij we prioriteiten stellen. Zo richten we onze energie vandaag op de opbouw van een democratisch socialistische samenleving morgen. Aangezien het kapitalisme wereldwijd georganiseerd is, moet het verzet ertegen dat ook zijn. LSP/PSL is de Belgische afdeling van International Socialist Alternative (ISA), een wereldpartij van revolutionaire socialisten. 

De kracht van een revolutionaire wereldpartij ligt niet enkel in voortdurende uitwisseling tussen afdelingen over de hele wereld, maar in de erfenis van meer dan 170 jaar marxistische analyse van de wereld. Want ja, om de wereld te veranderen moeten we haar begrijpen, weten hoe het kapitalisme in elkaar zit en ontwikkelt, onderzoeken hoe vorige generaties revolutionairen de strijd voerden en nagaan hoe we tot een samenleving zonder onderdrukking en uitbuiting komen.

Eind juli houdt ISA een kaderschool in Leuven met activisten uit heel de wereld. Op 26 juli zetten we de deuren open. Mis die kans niet en maak kennis met een dynamische en strijdbare revolutionaire wereldpartij.

• Facebook evenement (livestream op de dag zelf)
• Youtube kanaal van ISA

Verklaring van ISA naar aanleiding van 1 mei 2023

De arbeidersklasse is terug. Sinds 1 mei 2022 was er een belangrijke opleving in de activiteit van de multiraciale, multi-gender en multigenerationele arbeidersbeweging. Zij was actief in de strijd over de hele wereld – zij heeft de regimes van tirannen aan het wankelen gebracht, de meest onderdrukte delen van de klasse verdedigd en het opgenomen tegen de pogingen van de bazen om de koopkrachtcrisis verder op de rug van de arbeiders af te schuiven. Hoewel er in elke strijd pieken en dalen zijn en deze niet overal tegelijk in hetzelfde tempo verlopen, is dit proces niet iets eenmalig, maar het begin van een cruciaal en blijvend keerpunt.

Stakingsgolven, massale stakingen en zelfs algemene stakingen zijn in meerdere landen prominent aanwezig (en waar dat nog niet het geval is, kijken arbeiders en jongeren solidair toe en laten zich inspireren door degenen die al strijden). Het Verenigd Koninkrijk bevindt zich nog steeds midden in een stakingsgolf die al bijna een jaar duurt: tussen juni 2022 en januari 2023 gingen 2,7 miljoen dagen verloren door stakingen, waarbij in december de meeste stakingsdagen sinds 1989 verloren gingen.

In november vorig jaar werd voor het eerst sinds 2014 een algemene staking gehouden onder de sterk gesyndiceerde Belgische werknemers. Eind maart werd gekenmerkt door de ‘megastaking’ in Duitsland, waar de vakbonden ver.di (dienstverleners) en EVG (spoorwegen en vervoer) voor het eerst in de geschiedenis gezamenlijk staakten. En de “hernieuwbare algemene stakingsbeweging” tegen de pensioenhervorming van Macron en de daaropvolgende dictatoriale handhaving brachten de Franse samenleving in een openlijke opstand in wat een referentiepunt is geworden voor werkenden over de hele wereld.

In Zweden, een land waar de vakbeweging is verlamd door de rotte “sociale partnerschapsakkoorden” van de bureaucratie met de staat en de bazen, heeft een kleine maar belangrijke driedaagse wilde staking van treinbestuurders plaatsgevonden in wat slechts toekomstmuziek zal blijken zijn. Palestijnse leraren, die de op één na grootste groep overheidswerkenden van de Palestijnse Autoriteit op de bezette Westelijke Jordaanoever en de belegerde Gazastrook vertegenwoordigen, staken sinds 5 februari en strijden voor hogere lonen, betere arbeidsomstandigheden, onafhankelijkheid op onderwijsgebied en vakbondsdemocratie. Zuid-Afrika verloor alleen al in de eerste zes maanden van 2022 1,6 miljoen dagen aan stakingsacties, een dertigvoudige stijging ten opzichte van dezelfde periode in 2021.

Stijgende populariteit

Deze opleving van strijd gaat gepaard met een algemene positieve verschuiving in de kijk op vakbonden. Dit geeft meteen aan dat een moedige leiding een breder deel van de werkende klasse kan mobiliseren. De opleving van de arbeidersbeweging in de VS werd niet alleen gekenmerkt door verschijnselen als “Striketober”, maar ook door een golf van nieuwe vakbondswerkingen zoals bij Amazon en Starbucks en een recordaantal van 71% van de bevolking dat positief staat tegenover vakbonden.

In Engeland en Wales heeft de National Education Union tijdens haar laatste twee grote sociale conflicten een toename van tienduizenden nieuwe leden gemeld, waaronder honderden leden die zich voor het eerst aanmelden als vertegenwoordiger op de werkplek en als delegee. De Duitse vakbond ver.di heeft alleen al in januari en februari 65.000 nieuwe leden geworven! In veel gevallen is dit te danken aan de instroom van vrouwen en jonge werkenden. Het effect van een nieuwe generatie arbeiders die de strijd aangaat en de leiders van de klassenstrijd wordt, zal belangrijke gevolgen hebben voor het karakter van de komende strijd en voor de interne situatie in de vakbonden zelf.

Dit zijn maar een paar voorbeelden met verschillende onmiddellijke aanleidingen, maar ze onderstrepen allemaal enkele belangrijke vaststellingen. Er is geen “Chinese muur” tussen de vele vormen van lijden, ellende en onderdrukking die de arbeidersklasse in dit nieuwe “tijdperk van wanorde” treft. De arbeiders voeren een collectieve strijd, niet alleen over economische kwesties, maar ook over tal van politieke en sociale eisen. Deze omvatten kwesties die het hele spectrum bestrijken van democratische rechten tot de strijd tegen onderdrukking op grond van gender. En hoewel de belangrijkste aanleiding misschien één kwestie is, zorgt de overlappende en onderling verbonden aard van de “permacrisis” ervoor dat de strijd veel breder wordt qua reikwijdte en doelstellingen. En misschien wel het meest cruciale is dat deze acties zijn ingegeven door druk van onderaf, vaak tegen de wens van de officiële leiding van de arbeidersorganisaties in.

Beweging met nieuwe energie voor de jaren 2020

Deze groene scheuten van herstel van de arbeidersbeweging komen echter na tientallen jaren van neoliberalisme en de ondergravende invloed daarvan op de arbeidersbeweging. Deze invloed heeft het bewustzijn en de organisatie van de arbeidersklasse aangetast. We worden nog steeds geconfronteerd met veel obstakels. Krachten zoals de vakbondsbureaucratie – de conservatieve leiders van het grootste deel van de wereldwijde arbeidersbeweging – vormen een echte barrière voor de strijd, hoewel sommige figuren meer openstaan voor druk dan andere. Zoals Marx in 1852 schreef: “De traditie van alle dode geslachten drukt als een zware last op de hersenen van de levenden.” Dit is wat de bureaucraten vertegenwoordigen. Velen van hen kijken naar een vaak fictief verleden waarin een strategie van klassensamenwerking en zelfs “partnerschap” met de werkgevers hun posities (en forse salarissen) veilig kon stellen en de sociale vrede kon bewaren. Hoewel het een positief teken van de tijd is dat vakbondsleiders als Mick Lynch, secretaris-generaal van de RMT, de status van beroemdheid verwerven door de bazen en hun spreekbuizen in de media te hekelen, is militante retoriek geen vervanging voor een strategie die geworteld is in de fundamentele krachtbron van de beweging – de mobilisatie van de arbeidersklasse. Een gebrek aan vertrouwen in het vermogen van onze klasse om de wereld te veranderen ondermijnt onze beweging.  Maar de zwakte van zulke leiders (zelfs goedwillende) is ook fundamenteel politiek: zonder het perspectief van een revolutionaire transformatie van de maatschappij naar socialisme, zullen ze op het kritieke moment altijd zoeken naar manieren om de strijd te demobiliseren ten gunste van een terugkeer naar een versie van het status quo.

Dit betekent dat de achterban zich moet organiseren. We hebben een programma van strijdbaar beleid nodig om in de arbeidersbeweging te brengen, zodat die echt strijdbaar wordt en democratisch verantwoording aflegt aan de arbeidersklasse, en niet aan een bevoorrechte bureaucratie. In de vakbonden en andere arbeidersorganisaties betekent dit dat alle functionarissen slechts het salaris van een gemiddelde arbeider zouden moeten krijgen en dat hun posities democratisch gekozen worden en indien nodig onmiddellijk teruggeroepen kunnen worden. Stakingen en geschillen moeten gecontroleerd worden door zo breed mogelijke vergaderingen en democratische comités van de betrokken arbeiders. De benadering waarbij men zich slechts beperkt richt op de omstandigheden van een klein deel van de vakbondsleden moet terzijde worden geschoven – onze beweging moet er een zijn van solidariteit voor de hele arbeidersklasse: wie één van ons raakt, treft ons allen.

Repressie opgevoerd

Dat adagium wordt steeds belangrijker nu we geconfronteerd worden met steeds repressievere regeringen die wanhopig de verzwakte heerschappij van het kapitaal verdedigen. In Groot-Brittannië heeft Rishi Sunak de golf van syndicale strijdbaarheid beantwoord met een golf van anti-vakbondswetgeving. Ondanks massaal verzet beriep Macron zich op het gehate artikel 49.3 en nam hij dictatoriale bevoegdheden aan om zijn pensioenhervorming door te drukken.

De Zuid-Koreaanse vakbonden worden geconfronteerd met een golf van antivakbondswetten na een ongeziene actie van de regering om de staking van 250.000 truckers eind vorig jaar de kop in te drukken. Onder druk van de achterban heeft de vakbondsfederatie CGTP in Peru een algemene staking uitgeroepen om te eisen dat er een einde komt aan de brute repressie door de staat en dat de onwettige couppresident Dina Boluarte aftreedt. De verkozen president van Nigeria, Bola Tinbu, voormalig gouverneur van de staat Lagos, zal wellicht op nationaal niveau proberen te herhalen wat hij in Lagos heeft gedaan – door van heel Nigeria zijn persoonlijke koninkrijk te maken en door te gaan met het uitbuiten van de werkende massa’s, die geconfronteerd worden met een ongelooflijke kosten van levensonderhoud. Dit betekent dat Nigeria’s machtige arbeidersbeweging zich moet voorbereiden op een serieuze actiecampagne.

De arbeidersklasse drukt haar stempel op de gebeurtenissen

Peru is een van de vele gevallen waarin de arbeidersklasse haar enorme macht heeft ingezet in bredere politieke bewegingen. In Israël/Palestina was het de kracht van de georganiseerde arbeid – die tot uiting kwam in een “illegale” politieke algemene staking eind maart – die Netanyahu dwong zijn plannen voor een gerechtelijke staatsgreep tijdelijk in te trekken. Hoewel de meerderheid van de heersende klasse de algemene staking steunde, deden ze dat als laatste redmiddel, om Netanyahu’s verdere destabilisatie van het Israëlische kapitalisme een halt toe te roepen – tegen de achtergrond van een historische politieke crisis die samenhangt met de steeds dieper wordende crisis van het bezettingsregime.

Niettemin hebben de stakers, zowel Israëlische als Arabisch-Palestijnse arbeiders, een gevoel van hun macht gekregen. Hoewel de Israëlische protesten en stakingen voor een groot deel politiek gekaapt zijn door gevestigde krachten wier agenda niet fundamenteel verschilt van de huidige kapitalistische bezettingsregering, onthullen ze diepe tegenstellingen in de Israëlische samenleving en geven ze uitdrukking aan een gevoel van impasse en afkeer van extreemrechts in Israël en de crises onder het Israëlische kapitalisme, van de kosten van levensonderhoud tot persoonlijke onzekerheid. Op de lange termijn kan het de onverzoenlijke tegenstellingen in het hart van de Israëlische staat en zijn barbaarse oorlogsmachine blootleggen. Toen de Palestijnse arbeiders in 2021 tijdens hun “Waardigheidsstaking” bouwwerkzaamheden stillegden, gaven zij eveneens blijk van hun kracht en gaven zij inzicht in het soort beweging dat nodig is voor de Palestijnse bevrijding – een beweging die in staat is een einde te maken aan de bezetting en het kapitalisme en imperialisme in de regio weg te vegen. 

De Hartal (totale staking) van vorig jaar in Sri Lanka bracht een zware slag toe waarvan de rotte Rajapaksa-dynastie nooit meer is hersteld. In Iran hebben belangrijke sectoren van de arbeiders zich aangesloten bij de revolutionaire beweging tegen het theocratische regime, die op gang werd gebracht door de moord op Jina Mahsa Amini. Hoewel de organisatie en de leiding die nodig waren om de dictatuur met de grond gelijk te maken ontbraken, heeft de opstand een blijvend effect op het bewustzijn achtergelaten. Zoals de arbeiders van de suikerfabriek Haft Tappeh uitten in een verklaring van solidariteit met de vrouwen in de frontlinies van de opstand: “Deze grote en lovenswaardige opstand is verbonden met de staking van de arbeiders overal in dit land. Om af te komen van discriminatie en onderdrukking, om af te komen van armoede en ontbering, om brood en vrijheid te hebben, laten we de jonge vrouwen van de revolutie niet alleen. Op de dag van de overwinning zal de hele wereld zijn hoed afnemen voor jullie, jullie hebben iedereen een lesje gegeven in opstaan en verzet.”

Vechten tegen onderdrukking

Hun woorden weerspiegelen inderdaad een wereldwijde trend dat arbeiders steeds meer vertrouwen en duidelijkheid krijgen over ons potentieel om de samenleving te veranderen. Wij doen de wereld draaien; onze positie in de productie geeft ons ook de kracht om de wereld tot stilstand te brengen. De staking is daarom ons krachtigste wapen, dat moet worden ingezet tegen alle verschrikkingen van het systeem. Arbeidersvrouwen in het kloppend hart van de wereldwijde feministische opstand hebben deze conclusie getrokken. Feministische stakingen roepen arbeiders van alle genders op om hun arbeid te stoppen, om het sociale gewicht van onze klasse in te zetten tegen ongelijkheid en seksisme,

In dit proces smeden we de eenheid en cohesie die nodig zijn om de versterkte aanval van de heersende klasse op de verdeel-en-heers politiek te weerstaan. ISA-leden hebben zich ingezet om de arbeidersbeweging te mobiliseren in de strijd tegen alle vormen van onderdrukking. Nu de Tories hun aanvallen op de rechten van transgenderpersonen opvoeren en het soort geweld aanwakkeren dat leidde tot de moord op Brianna Ghey, hebben leden van Socialist Alternative in verschillende vakbonden een motie laten aannemen die oproept tot “ondersteuning van protest en strijd ter verdediging en uitbreiding van de Gender Recognition Act-hervorming, en tot uitroeiing van alle transfoob geweld”, naast andere belangrijke eisen.

Internationalisme: tegengif tegen imperialistische oorlogszucht

De etterende groei van de reactie is een van de vele ziekelijke symptomen van een systeem in verval, dat ons naar een catastrofe brengt. De afbraak van het klimaat versnelt en de oorlog in Oekraïne escaleert. Poetin rechtvaardigt het bloedvergieten, de aanvallen op de burgerbevolking en de infrastructuur, en de bezetting en annexatie van hele regio’s met oorlogszuchtige standpunten. Hij is niet alleen. Van de VS tot China hebben alle imperialistische machten hun giftige nationalisme opgevoerd. In antwoord daarop moet onze beweging de principes van het internationalisme herontdekken en bevestigen.

Werkende mensen in Rusland hebben veel meer gemeen met hun klassenbroeders en -zusters in Oekraïne dan de oorlogsstokers in het Kremlin. Het westerse imperialisme en Zelenski streven hun eigen geopolitieke belangen na, in tegenstelling tot de nationale en sociale aspiraties van de Oekraïense massa’s die hun huizen en rechten verdedigen, waaronder het recht op zelfbeschikking. Om die te garanderen moet de strijd van onderaf georganiseerd worden op basis van de arbeidersklasse in verschillende gemeenschappen, en samenkomen in een internationale anti-oorlogsbeweging, een die volledig onafhankelijk is van alle imperialistische machten, en haar kracht put uit het unieke vermogen van onze klasse om de oorlogsmachine stil te leggen.

Een nieuwe maatschappij oprichten

Tegen de achtergrond van een door crisis geteisterd systeem in verval, is het nooit duidelijker geweest dat de arbeiders van de wereld het meest geschikt zijn om de maatschappij te besturen! De pandemie heeft ons laten zien wie werkelijk “essentieel” is. En in elke beweging krijgen we een voorproefje van ons potentieel om “de maatschappij opnieuw op te richten,” zoals Marx het uitdrukte. Met hun “Robin Hood”-acties hebben de Franse energiearbeiders de armen gratis stroom geleverd en de rijken de pas afgesneden, en ons een kleine glimp laten zien van een wereld waarin onze klasse beslist en de productie en toewijzing van middelen plant op basis van behoefte, niet van winst.

Toch blijven arbeiders slecht uitgerust om het op te nemen tegen de parasitaire elite. Ondanks de groeiende bereidheid om de strijd op te voeren, laat de afwezigheid van een eigen politieke kracht ons vechten met één arm op onze rug gebonden. In het tijdperk van de permacrisis zullen zelfs belangrijke overwinningen van voorbijgaande aard zijn. Wat met de ene hand wordt gegeven, wordt met de andere terug afgenomen: stijgende voedselprijzen slokken onmiddellijk loonsverhogingen op, bonussen belanden in de zak van de huisbaas.

Als we verder willen gaan dan de strijd om louter te overleven, moet de arbeidersbeweging zich herbewapenen en de nodige instrumenten verschaffen om onze strijd te versterken en te verbreden. Dat vereist dat we ons politiek organiseren, nieuwe organisaties oprichten die alle bewegingen kunnen verenigen die ontstaan als reactie op de eindeloze ellende die het kapitalisme blijft voortbrengen.

In de afgelopen jaren heeft massastrijd over de hele wereld embryonale vormen van zelforganisatie opgeleverd: verzetscomités in Soedan, de cabildo’s in Chili, buurtvergaderingen in Colombia en revolutionaire jongerenraden in Iran. Deze laten zien wat mogelijk is. Maar ze moeten worden verankerd in massale, werkelijk democratische arbeiderspartijen die zelfstandig strijden voor onze eigen belangen, los van en tegen de kapitalistische partijen en politici; politieke organisaties die de ervaring van onze klasse verzamelen en ons in staat stellen de strategie en tactiek, het programma en de eisen voor de beweging te bespreken.

ISA stuurt warme 1 mei-groeten naar arbeiders over de hele wereld en betuigt solidariteit met allen die in strijd zijn. Deze strijd hernieuwt ons vertrouwen dat de arbeidersklasse de maatschappij kan veranderen! Anders wacht ons barbarij en catastrofe. Door de belangrijkste hefbomen van de economie uit handen te nemen van vervuilers, krijgsheren en profiteurs, kunnen arbeiders een andere koers uitzetten. Een democratisch socialistisch productieplan kan de basis leggen voor een samenleving die niet alleen onze overleving maar ook onze bloei garandeert – die ons brood, maar ook rozen geeft – en die het volledige creatieve potentieel van de mensheid bevrijdt.