Category: Lokaal – Oost-Vlaanderen

Op zaterdag 17 januari was er een lokale manifestatie in Gent tegen de aanval op Gaza. Met een kleine vierduizend betogers was de opkomst, zoals in Brussel het weekend voordien, ook in Gent geslaagd. LSP was één van de initiatiefnemers. Veel andere organisaties en nog veel meer "onafhankelijken" hebben meegelopen in de betoging.

Verslag door SooRa en Benoit

LSP was aanwezig met een 35-tal militanten, waaronder een sterke delegatie van Internationaal Verzet. Ondanks de examens, nam ook een groep Actief Linkse Studenten deel. Onze eisen werden duidelijk naar voor geschoven: voor een onmiddellijke stopzetting van de aanval en de blokkade op Gaza en het onteigenen van bedrijven die wapens leveren aan terreurstaten zoals Israël en het plaatsen van deze bedrijven onder arbeiderscontrole. Tevens eisen we natuurlijk de erkenning van alle democratische rechten van Palestijnen en een directe beëindiging van de brutale onderdrukking.

We verkochten 40 bladen, met daarin een vernieuwde bijlage over de situatie, geschreven door onze zusterorganisatie in Israël. Tevens haalden we bijna 200 euro aan steun op. Ondanks de massale opkomst en het enthousiasme was er enig gebrek aan concrete eisen en doelstellingen onder de manifestanten. Dat er een nood is aan een beweging tegen de situatie in Gaza is meer dan duidelijk. Vandaag zien we dat er weer een potentieel ontstaat onder de bevolking die we vijf jaar geleden ook gevoeld hebben tijdens de toen bestaande anti-oorlogsbewegingen.

Wapenstilstand gekoppeld aan de intrede van Fatah?

Na een éénzijdig staakt-het-vuren door Israël diezelfde avond kwam er ook van de kant van Hamas een aankondiging dat de vijandigheden zouden stopgezet worden. Het resultaat na de 22-dagen durende gruwelijke oorlog zijn 1200 doden en heel wat gewonden en nog veel meer overblijvende trauma’s. Ondanks het feit dat de aangekondigde stopzetting niet direct en volledig werd opgevolgd betekende het wel een enorme daling in de intensiteit van de acties langs beide kanten sinds zaterdag.

De wapenstilstand kwam er onder meer onder druk van Egypte. Een internationale bijeenkomst met vertegenwoordigers van Duitsland, Groot-Brittannië, Italië, Spanje en Frankrijk bediscussieerde hoe wapensmokkel naar de Gaza-strook verhinderd kan worden. Het is duidelijk dat de internationale “gemeenschap” Hamas liever ziet vertrekken ten voordele van Fatah (ook regeringen in het Midden-Oosten).

Dit werd onmiddellijk duidelijk na de verkiezing van een Hamas-regering in 2006 die door de VS en andere landen niet erkend werd maar toch aantrad in 2007. Het niet erkennen gebeurde niet vanwege het democratische deficit, maar wel vanwege de radicaliteit die Hamas kenmerkt en de banden met o.a. Hezbollah, Syrië en Iran. De V.S. drong voordien nochtans aan op verkiezingen in de veronderstelling dat Fatah het pleit zou winnen, en Hamas haar legitimiteit werd aangetast. Fatah moest in 2007, na de verkiezingsnederlaag en de gewapende conflicten met Hamas, uiteindelijk vertrekken uit de Gaza-strook. Nadien werd er alleen nog internationale hulp toegekend aan Fatah in de Westelijke Jordaanoever met alle gevolgen van dien voor de bewoners van Gaza die onder de internationale boycot leden.

De VN en Westerse en Arabische regeringen discussiëren nu ook over korte termijn humanitaire hulp en geld voor de economische reconstructie op lange termijn in Gaza. Een diplomaat maakt duidelijk wat de intenties zijn: “Reconstructie is niet zomaar een humanitaire kwestie, het is een strategisch-politieke kwestie.” Verder stelde deze: “Mahmoud Abbas (president van de Palestijnse Autoriteit in de Westelijke Jordaanoever) kon moeilijk terugrijden op Israelische tanks, maar hij zou het mogelijks kunnen op een golf van internationale hulp aan de mensen van Gaza.”

Verderzetting van het verzet blijft nodig

Met het groeiende potentieel en een duidelijk eisenpakket kunnen we er in slagen om druk te leggen op de Belgische regering en de Belgische wapenindustrie die de vierde grootste exporteur is van Europa. Wij eisen de nationalisatie van de wapenindustrie met een reconversie onder arbeiderscontrole van de sector. Dat zou een onderdeel kunnen vormen van een echte anti-oorlogspolitiek in dit land.

Het is duidelijk dat, ook al is er een tijdelijke wapenstilstand, er niet getornd zal worden aan de positie van de Israëlische heersende klasse in dit conflict. Het is de Israëlische heersende klasse die verantwoordelijk is voor de jarenlange onderdrukking en de gruwelijke oorlog van de afgelopen 3 weken, en het is daartegen dat men de strijd moet leveren. Het conflict tussen Hamas en Fatah op zich is niet het probleem.

Een vergroting en verderzetting van het protest tegen de Israëlische regering en heersende klasse is dus noodzakelijk, alsook een radicalisering en concretisering van de eisen ondanks de “wapenstilstand”. Met LSP en het CWI, waarvan ook in Israël een afdeling bestaat, willen we hierin een belangrijke rol spelen.

• Stop het bloedbad, stop de bezetting
• Versterk de protestbeweging en arbeidersacties
• Voor massa-actie van de Palestijnse en Egyptische arbeiders om de blokkade te stoppen
• Voor democratische comités van Palestijnen om hun gewapende zelfverdediging en de hulpverlening te organiseren. Geen raketaanvallen op Israëlische burgers
• Voor onafhankelijke en massale arbeidersorganisaties in Israël en Palestina
• Een socialistisch Palestina naast een socialistisch Israël als onderdeel van een vrijwillige socialistische federatie van het Midden-Oosten

Gisteren was er in Gent een grote lokale betoging tegen de oorlog in Gaza. Honderden betogers trokken vreedzaam door de stad om hun protest te laten zien tegenover de aanhoudende slachtpartij in Gaza. Ook LSP was aanwezig en bracht slogans en eisen naar voor die zich ook richten naar de betrokkenheid van de Belgische wapenindustrie. Wij eisen de nationalisatie van de wapenindustrie met een reconversie onder arbeiderscontrole van de sector. Dat zou een onderdeel kunnen vormen van een echte anti-oorlogspolitiek in dit land.

Fotoreportage door Davy (Gent)

De nationale betoging tegen de oorlog in Gaza kende afgelopen zondag een enorme opkomst. De organisatoren spraken over 70.000 aanwezigen, wat veel is naar Belgische normen. In de nasleep van deze betoging zijn er verschillende lokale acties. Vandaag is er reeds een betoging in Doornik, komend weekend volgen acties in Charleroi en Gent. LSP-Gent ligt mee aan de basis van de betoging in de Arteveldestad.

De betoging van afgelopen zondag was een groot succes qua opkomst. Met 70.000 betogers werden alle verwachtingen overtroffen. Onder de betogers waren er veel migranten, maar ook heel wat niet-migranten waaronder activisten uit de vredesbeweging, de vakbonden, politieke militanten,… Er waren hier en daar reactionaire slogans te horen, maar in het algemeen was er toch een grote openheid voor discussie. Met LSP/PSL verspreidden we een pamflet en verkochten we een extra bijlage bij ons maandblad waarin een verklaring van onze Israëlische zusterorganisatie werd opgenomen. We verkochten zowat 270 exemplaren van ons maandblad en de extra bijlage. Daarnaast werd nog eens voor zo’n 1.000 euro steun opgehaald voor campagnes tegen de oorlog.

De geïsoleerde gevallen van geweld na de betoging troffen vooral de betogers zelf. Een aantal wagens werd vernield, maar het ging daarbij vooral om auto’s van mensen die eerder opstapten in de betoging. Wij veroordelen dit soort acties omdat het de beweging verdeelt en de mogelijkheid ondermijnt om de acties verder uit te breiden. Het geeft de media een excuus om enkel over rellen te moeten spreken, het levert betogers angst op om nog te gaan betogen en het bezorgt een aantal betogers een immense financiële kater.

Na de betoging van afgelopen zondag zullen er verschillende lokale betogingen plaatsvinden. In Gent lag LSP mee aan de basis van een oproep om komende zaterdag te betogen. Aanvankelijk werd door de politie gevraagd om op zondag te betogen en een lijst van mensen van de ordedienst over te maken. Dit werd geweigerd, waarop er alsnog toestemming kwam voor een betoging op zaterdag.

Wij denken dat het goed is om lokale intiatieven te nemen. Dat kan de anti-oorlogsbeweging lokaal verder versterken, wat eventueel kan gevolgd worden door een nieuwe internationale actiedag tegen de oorlog. In de aanloop naar de oorlog in Irak was er op 15 februari 2003 een internationale mobilisatie in tientallen landen. Het internationale karakter van deze oproep versterkte de beweging en zorgde meteen voor de grootste internationale actiedag ooit met miljoenen betogers.

LSP roept op om aan deze betoging deel te nemen. Het vertrek is om 14u aan de Zuid, de betoging eindigt in het Baudelopark. Na de betoging houdt LSP haar reeds langer geplande nieuwjaarsdrink op het lokale secretariaat, wat niet ver van het Baudelopark is.

Maandagavond was er een betoging voor het behoud van werk en voor meer koopkracht. Deze werd georganiseerd door een aantal linkse organisaties waaronder LSP, dat met een 30-tal kameraden aanwezig was. We willen opkomen tegen het feit dat de kapitalisten proberen de crisis op de schouders van de arbeidersklasse af te schuiven.

Artikel vanop de site van LSP-Gent

De afgelopen jaren hebben de grootste bedrijven in België nooit geziene recordwinsten geboekt en nu het minder gaat probeert men overal herstructureringen en loonsverlagingen (Carrefour) door te voeren. Ook volledig winstgevende bedrijven als Bekaert gaan over tot het sluiten van vestigingen. Tegelijkertijd is de regering bereid miljarden te geven om de banken te redden of lastenverlagingen aan de bedrijven toe te staan, terwijl er nauwelijks een borrelnootje af kan wanneer het de noden van de meerderheid van de bevolking betreft.

De anarchisten hadden eveneens opgeroepen naar de betoging en en kenden een (voor anarchisten) sterke mobilisatie. Van de 150 a 200-tal betogers liepen er zeker de helft of meer in hun blok. Zij voelden zich vooral geïnspireerd door de rellen in Griekenland. Al tijdens de betoging bleek dat ze over vuurwerk en verfbommen beschikten. Toen we even later aan de vrijdagsmarkt halt hielden en er toespraken begonnen, liep dit blok verder een winkelstraat in. De anarchisten hadden bedacht dat het slopen van winkels een goede actievorm was. Resultaat: een 20-tal vensters beschadigd, waaronder er twee volledig vernield waren; een aantal alarmen die afgingen; een aantal gevels en ramen die met verf waren beklad en een afhaalautomaat die onder de grafiti was gespoten.

LSP is het helemaal niet eens met dit soort “zinloos vandalisme”. Dit soort acties raken de kapitalisten niet en zetten hen niet onder druk om in hogere lonen of in meer sociale diensten te voorzien. Evenmin zorgt het ervoor dat grote groepen opeens gaan radicaliseren en anti-kapitalischer gaan denken. Het enige effect dat men met deze acties bereikt is zelfs contra-productief: in de ogen van bredere lagen kan men enkel aan afkeer winnen. Bij de zelfstandigen in de winkelstraten zullen ze niet bepaald aan sympathie gewonnen hebben, ook al wetende dat een deel van de panden gehuurd wordt en de winkeliers dus niet per se eigenaar zijn van het pand in kwestie.

Het is juist nodig om een zo groot mogelijke groep mensen te overtuigen en dichter bij de ideeën van het socialisme te brengen. De kracht van de arbeidersklasse ligt in haar aantal. Het is dus cruciaal om zoveel mogelijk mensen actief te betrekken in strijdbewegingen willen we succes boeken. Het type acties die de anarchisten afgelopen maandag uitvoerden, gaat dit net tegen. Als we een volgende actie willen organiseren zal het niet bepaald een pluspunt zijn als mensen afkomen op basis van hetgeen ze op het nieuws gezien hebben, aangezien dit vooral inging op het vandalisme.

Op 15 december vindt in Gent een betoging plaats om op te komen voor jobs én koopkracht. LSP ondersteunt deze oproep en zal actief deelnemen aan de betoging en de mobilisatie. Wij denken immers dat het belangrijk is om geen onderscheid te maken tussen de verdediging van onze jobs en de verbetering van onze koopkracht. De betoging van maandag 15 december (om 20u aan de Kouter in Gent) wordt gesteund door diverse linkse bewegingen. We publiceren het gemeenschappelijk pamflet.

De eerste effecten van de crisis op de tewerkstelling in onze regio:

• Volvo Trucks: 600 jobs weg
• Domo Gent: 137 jobs weg door herstructurering
• UCO Gent: 393 jobs weg wegens sluiting
• Stad Gent: 300 jobs weg tegen 2010
• Arcelor en Volvo Cars : grote stijging van de economische werkloosheid
• bij de banken: 15.000 banen in gevaar
• Belgische auto-industrie: 170.000 jobs bedreigd
• wereldwijd: miljoenen banen verloren…

De crisis van de neoliberale economie drukt ons met de neus op de feiten. De regering Leterme-Reynders vond op enkele weken meer dan 22 miljard euro in België – 2.200 euro per Belg – voor de banken. Maar voor het redden van onze banen en onze koopkracht is er geen geld.

Wie het kon, moest zijn pensioen en spaargeld slim beleggen voor een betere toekomst. Vandaag blijkt het een fabeltje. De financiële crisis treft de gewone spaarders en werknemers. De grote beleggers, speculanten en bankiers vulden lustig hun zakken met ons geld. Wij mogen nu opdraaien voor de verliezen. Wie het al niet breed had, krijgt het extra moeilijk. Alle kosten stijgen. De NMBS verhoogt zijn tarieven met 6%. In vele steden en gemeenten worden diensten zoals vuilnisophaling en containerparken snel duurder.

Volgens de patroons moeten we de komende jaren tevreden zijn met de indexering van de lonen. Maar zelfs via de ‘gezondheidsindex’ verliezen we jaarlijks 0,5% aan koopkracht. Ondertussen blijven zij toplonen, riante premies en superwinsten opstrijken. Bij Carrefour, Eandis en in vele andere ondernemingen proberen de bazen de lonen drastisch te verlagen, soms tot 30%.

Voor sociale projecten maakte men al bitter weinig middelen vrij. De crisis zal worden aangegrepen om nog meer te knippen in sociale uitgaven, onderwijs en klimaatmaatregelen. Het optrekken van de sociale uitkeringen (pensioenen, werkloosheids- en invaliditeitsuitkeringen) en het bestaansminimum blijft beperkt. Gaan de uitgespaarde centen weer eens dienen om nieuwe cadeaus aan de rijken en de patroons te financieren?

Hoog tijd voor een ander en beter verhaal!

In dat verhaal moeten de verantwoordelijken voor de crisis zelf opdraaien voor de kosten. Ons belastingsgeld mag niet dienen om de bankiers en grote aandeelhouders nog rijker te maken dan ze al zijn.

De bankiers mogen ook eens komen uitleggen wat er de voorbije jaren met onze spaarcenten gebeurd is. Wij eisen totale doorzichtigheid van en een strenge controle op de financiële wereld. Het bankgeheim moet worden afgeschaft. Als we de bankiers niet kunnen vertrouwen met ons spaargeld, moet de banksector maar volledig in publieke handen komen. Op Europees niveau kunnen we via een taks op alle financiële transacties (bvb. Tobintaks) de kapitaalstromen reguleren. De opbrengst moet gaan naar sociaal beleid hier en in het Zuiden. Door de belastingparadijzen te sluiten, beletten we multinationals en kapitaalkrachtigen dat ze er met de winst (op ons werk) vandoor gaan.

De belasting op deze winsten is broodnodig voor onze publieke diensten, zorg en onderwijs. Het gemeenschapsgeld zorgt zo voor nieuwe jobs. De oude belofte om de sociale uitkeringen welvaartvast te maken moet dringend uitgevoerd worden. Op de regering Leterme-Reynders kunnen we hiervoor niet rekenen! Met parlementaire vragen en opiniestukken alleen gaan we geen echt weerwerk kunnen bieden. De gewone mensen, vakbonden, sociale organisaties en verenigingen waar armen het woord nemen, moeten zelf het voortouw nemen en hun eisen stellen. Voor ons gemeenschappelijk belang.

Hoog tijd om onze stem te laten horen!

Vind je ook dat dit niet langer mag blijven duren? Stap dan mee op in de betoging voor jobs en koopkracht, tegen de neoliberale logica en cadeaus aan de bankiers.

We hopen dat een geslaagde betoging de start is voor een maandelijkse actie in Gent.

• Wanneer? Maandag 15 december, om 20u.
• Vertrek: op de Kouter.
• We passeren langs enkele symbolische plaatsen.
• Eindigen doen we rond 21u op de Vrijdagsmarkt. Breng je eigen boodschap, spandoek of slogan mee! Vergeet ook je vrienden en vriendinnen niet!

> http://redjobsenkoopkracht.blogspot.com/ (op deze blog vind je onder meer de lijst van eerste ondertekenaars)

Het afgelopen jaar was er al redelijk wat discussie over de vermeende aanwezigheid van asbest in de paden van de Bourgoyen, een beschermd natuurdomein aan de rand van Gent. Het stadsbestuur haar communicatie schiet te kort op dit vlak en er is in de media nog geen enkele keer echte duidelijkheid geweest.

Artikel door Kim. Overgenomen vanop www.lspgent.be

In de lente van 2006 werd het Bourgoyen-park verbouwd en de Sint-Baafskouter op een voormalig stort aangelegd. In dezelfde periode waren er ook werken bij de Groene velden. In elk van deze parken werden de paden (her)aangelegd met gerecycleerd steenpuin, wat natuurlijk moet bijdragen aan het milieuvriendelijke imago. In de lente van 2007 echter werd er asbest gevonden in het steenpuin waaruit deze wandelpaden bestonden. Het duurde nog een jaar vooraleer het stadsbestuur in maart 2008 tot de conlusie kwam dat de aannemers in gebreke waren gebleven en dat deze het puin moesten vervangen. Daarom zal deze herfst de Sint-Baafskouter opgeruimd worden, maar de aannemer die de paden van de twee andere parken aangelegd heeft, stribbelt tegen: hij stelt dat een extra bovenlaag op de paden leggen goedkoper is en voldoende is om de asbest vast te houden in de grond.

Asbest is namelijk enkel gevaarlijk als fijnstof, omdat het dan met de lucht mee in de longen kan komen. Asbest is schadelijk voor de luchtwegen en kan tot longkanker leiden. Omwille hiervan wordt ten stelligste afgeraden om te boren, kappen of zagen in eternietplaten (deze bevatten asbest).

In 2007 werd er na metingen door het stadsbestuur gesteld dat er geen onmiddellijk gevaar dreigde omdat het om grote stukken zou gaan. Het gevaar zou enkel na een aantal jaren ontstaan, wanneer deze brokken door erosie in kleinere stukjes zouden uitenvallen. Een opvallende stelling, aangezien het om vermalen puin gaat. Bij droog weer waait er stof op, als leek lijkt het me dan ook aannemelijk dat ook asbest mee zou kunnen opwaaien.

We stellen ons vragen over het feit dat deze metingen pas begonnen zijn na klachten van wandelaars in het Bourgoyen-park, een jaar na de heraanleg. Men zou verwachten dat het personeel dat deze parken onderhoudt, al eerder op de hoogte zou kunnen zijn. In het Sint-Baafspark stond er zelfs een berg puin waarin buurtbewoners Eternitbrokken terugvonden, vlak nadat bekend werd dat asbest in de Bourgoyenpaden aanwezig was. Dit puin was oorspronkelijk niet afgeschermd, zodat bijvoorbeeld spelende kinderen hier vrijelijk aankonden. Men zou verwachten dat de stadsdiensten reeds eerder van de problematiek op de hoogte konden zijn. Waarom was dit niet het geval? Of werd het bewust genegeerd?

Eveneens is het onbegrijpelijk dat leerlingen in maart 2007 ingezet werden voor het opruimen van asbesthoudende golfplaten in de Bourgoyen. Leerlingen van het Freinet-atheneum De Wingerd voerden omwille van een milieuproject gedurende drie dagen allerlei taken uit in het natuurreservaat. Werknemers van de Gentse milieudienst vroegen hen om resten van volkstuintjes te sorteren. Daar bleken asbesthoudende platen tussen te zitten. Één van de werknemers zou gezegd hebben dat het makkelijker was die taak aan de scholieren over te laten dan aan een erkende firma. Sommige van deze golfplaten zouden tijdens het werk gebroken zijn, wat zou betekenen dat sommige leerlingen blootgesteld geweest kunnen zijn aan gevaarlijke asbest in kleine deeltjes. Terecht reageerden school en ouders ongerust.

De firma Copro controleert bouwafval dat voor recyclage bestemd is. Het afwezig zijn van asbest is één van de voorschriften waaraan het bouwafval moet voldoen. Het steenpuin dat in het Bourgoyenpark ligt, beschikte over een certificaat van Copro. Aangezien er wel degelijk asbest te vinden is, is er maar één conclusie mogelijk: de controle en dus ook het certificaat stelt niets voor.

De kans is reëel dat er juridisch getouwtrek ontstaat over wie voor de kosten van de opruiming moet opdraaien. De stad mag dan wel de aannemers in gebreke gesteld hebben, deze ontkennen hun eigen aansprakelijkheid. De aannemer die de Sint-Baafskouter aangelegd heeft, heeft aangeboden het steenpuin te vervangen indien de stad zou afzien van een schadevergoeding, maar ontkent tegelijkertijd zijn eigen verantwoordelijkheid. De andere aannemer, die het Bourgoyen en de Groene Velden heeft aangelegd, doet moeilijker. Hij stelt dat een extra toplaag volstaat om het asbest vast te houden en stelt dat het stadsbestuur (of de Vlaamse Landmaatschappij – VLM – die de opdrachtgever was voor het Bourgoyen en de Groene Velden) hem niet kan dwingen voor de duurdere optie te kiezen. De stad van zijn kant dreigt er mee zelf een aannemer aan te stellen om het asbest te verwijderen, waarbij de rekening dan achteraf zou doorgesturrd worden.

In het juridische steekspel dat volgt, zou men met een vinger kunnen wijzen naar de leveranciers en de controlefirma Copro. Hopelijk betekent het getouwtrek niet dat het vervangen van het puin voor lange tijd wordt uitgesteld. Ondertussen liggen de paden er al twee-en-een-half jaar en is de problematiek al breed bekend gedurende anderhalf jaar. Een efficiënte bestrijding van gevaar voor de volksgezondheid zou betekenen dat het puin al lang vervangen was. Vanaf het moment dat men wist dat er asbest in de wandelpaden lag, had men werk moeten maken van het opruimen ervan. Dat dit nog steeds niet gebeurt is, wijst er op dat alle verantwoordelijke instanties tekortschieten in het voldoen aan hun taak. Geen van hen die (mede-)verantwoordelijk zijn voor de asbestvervuiling, zouden hun verantwoordelijkheid mogen ontlopen. Het zou geen goede zaak zijn mocht dit een precedent vormen waarbij iemand asbest kan laten dumpen in natuur- en wandelgebied en nooit voor de kosten ervan moeten opdraaien.

Hoe het ook draait of keert, het is duidelijk dat het milieu en de volksgezondheid de prijs betaalt voor besparingen en het winstbejag van privé bedrijven. Als niet de winsten maar wel de behoeften van de gemeenschap centraal staan zou er nooit asbestbevattend puin geleverd zijn met de bedoeling er wandelpaden in natuurgebied mee te maken, en zou een controle-orgaan de aanwezigheid van asbest zeker ontdekt hebben. Het feit dat er asbest in een steenhoop boven de grond aanwezig was in de Sint-Baafskouter, of dat leerlingen in de Bourgoyen asbestplaten moesten ruimen in plaats van gespecialiseerde diensten, toont aan dat de stadsdiensten alleszins voorheen onzorgvolduig omgingen met asbest. Hopelijk is dat nu verbeterd. Hopelijk hebben de stadsdiensten voldoende middeleren om hun taken op een manier uit voeren die het milieu en de volksgezondheid niet in gevaar brengt.

Een socialistische politiek zou eruit bestaan dat er volledige transparantie is omtrent het storten van bouwafval of aanleggen van paden en bijgevolg het reeds veel vroeger duidelijk zou geweest zijn welk afval waar naartoe gaat. Vandaag primeren de kortetermijnbelangen van een kleine minderheid in de samenleving om steeds meer winst te maken. In een socialistisch stadsbestuur zouden dergelijke firma’s onder de democratische controle van de arbeiders van die firma zelf staan en zou er niet zo’n tegenstelling aanwezig zijn tussen de belangen van het stadsbestuur (die bepaalde bedrijven in deze amper met de vinger wijst) en die van de aanwezige bevolking.

Het was druk aan de Gentse gemeenteraad gisteravond. Een alternatieve meerderheid met inbegrip van het Vlaams Belang stemde een motie om de vijf personeelsleden van stad Gent die een hoofddoek dragen dit te verbieden. De “rode” coalitiepartner SP.a werd hiermee de prijs gepresenteerd van haar opstelling in Antwerpen (waar het een gelijkaardig verbod zelf heeft doorgevoerd). Tegelijk werd actie gevoerd tegen de sluiting van een postkantoor in Gentbrugge. CAP slaagde erin voldoende handtekeningen op te halen om een toelichting te geven in de gemeenteraad.

Fotoreportage

Morgen vergadert de Gentse OCMW-Raad met een nieuwe samenstelling na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober vorig jaar. Al verscheidene keren werden voorstellen gedaan en tussengekomen om tot een oplossing te komen voor de Gentse Roma die nu al maanden rond moeten zwerven, tot nog toe zonder succes.

Benoit Douchy

Midden oktober werden 60 voornamelijk Slovaakse Roma uit Gent uit hun huizen ontzet. Samen kraakten ze achtereenvolgens verschillende gebouwen. Keer op keer werden ze harteloos uit deze noodoplossingen gesmeten zonder dat iemand zich bekommerde om hun lot. Ironisch genoeg waren de gebouwen aan de Poel en Nieuw-Gent sinds de uitzettingen nog altijd niet in gebruik genomen eind januari. Het dakloze bestaan van deze families, waaronder ook veel kinderen, had dus vermeden kunnen worden.

Terwijl ze keer na keer uit hun verblijfplaatsen gezet geweest zijn, was het enige antwoord dat de stad aanbood tenten op de legerkazerne in Destelbergen. Er konden daar 40 mensen verblijven tot eind januari, ondertussen is het enige gezin dat op het aanbod inging er al terug uit gezet. Het ging immers om een tijdelijke maatregel. Als je weet dat deze bevolkingsgroep altijd vervolgd werd en in hun land van herkomst geen rechten hadden op degelijk onderwijs, werk,… dan bied je ze toch iets anders aan dan een tent in een legerkazerne.

De Roma zijn overigens nog niet vergeten hoe in 1999 een groep Gentse Roma met een list naar een politiekantoor werden gelokt om vervolgens gedeporteerd te worden naar Slowakije. De Belgische staat werd voor deze misdaad veroordeeld door het Europees Hof voor de rechten van de mens (conka-arrest). Dat is niet bepaald een basis om vertrouwen te vestigen.

Het OCMW en de VDAB bieden geen hulp om de situatie te verbeteren. Aan het OCMW wordt al lang gevraagd een referentieadres toe te kennen, het OCMW weigerde telkens opnieuw. Het OCMW zou de Roma kunnen helpen bij het vinden van een woonst en werkzekerheid, voorstellen in die richting werden tot nog toe echter weggestemd in de OCMW-raad. Nog absurder wordt het als je weet dat het Gentse OCMW in 2005 een structureel overschot had van 2,5 miljoen euro. Dat bedrag werd gewoon teruggestort in de stadskas!

Het probleem van het tekort aan woningen betreft niet alleen de Roma’s maar een veel bredere groep in de samenleving, met name al diegenen die niet genoeg verdienen om een woning te kopen of die een hoge huur niet aankunnen. De Roma werden eerst uit woningen gezet in de Rabot-wijk, waar tegelijk de laatste hand werd gelegd aan het prestigieuze gerechtsgebouw. Blijkbaar zijn de middelen wel aanwezig maar worden ze voor andere doeleinden gebruikt.

Morgen vergadert de Gentse OCMW-raad opnieuw en staat er terug een voorstel tot steun aan deze gezinnen op de agenda. Om de raad aan te zetten tot een positieve stem worden alle symphatisanten opgeroepen om naar een protestactie te komen en er hun tenten op te slaan om te tonen wat het betekent om op straat te staan. Iedereen die een andere politiek eist, alle mensen die niet akkoord gaan met het gevoerde beleid dat met ons gemeenschapsgeld gevoerd wordt en allen die erdoor getroffen worden, laten we ons verenigen.

13 maart, 18u. hoofdzetel OCMW, Onderbergen 86

De Roma in Gent vormen een grote groep families die al maandenlang bezig zijn met een zwerftocht langs leegstaande gebouwen in Gent. De hoop op een vrijwillig aangeboden oplossing door het stadsbestuur is al lang begraven. Het stadsbestuur bekommert zich niet om de Roma. Net als in andere Europese steden worden ze dikwijls verjaagd uit hun tijdelijke woningen. Op deze manier wil het bestuur de Roma uit de stad krijgen.

Thomas

In Gent is alleen plaats voor grote nieuwbouwprojecten, dus geen degelijke en betaalbare woningen. De mensen die onder de armoedegrens leven, is men liever kwijt dan rijk. Met de Roma is dat niet anders.

In oktober dreigde een ontruimingsactie een groep van ongeveer 50 Roma op straat te zetten. Een aantal huizen in de wijk Rabot zouden worden afgebroken. Dit om plaats te maken voor een stadsvernieuwingsproject. De Roma verhuisden daarop naar een leegstaande woning in de wijk Ledeberg. Ook daar werden ze verjaagd. Sommige gezinnen brachten de nacht door in de Gentse parken.

Ondanks de solidariteitsacties en de hulp van vele Gentenaars werd geen gehoor gegeven aan de situatie waarin de Roma verkeren. Een aantal keer hebben ze een aantal leegstaande gebouwen ingenomen, maar keer op keer werden ze prompt weer buitengejaagd.

Sinds kort zijn de Roma officieel inwoners van de Europese Unie. Toch krijgen ze geen toegang tot de Belgische arbeidsmarkt indien ze niet voldoen aan strenge voorwaarden. Bovendien wil de VDAB de Roma niet begeleiden. Hierdoor leven veel Roma in armoede en kunnen ze niet instaan voor hoge huurprijzen. Er zit voor velen niets anders op dan tijdelijk onderdak zoeken in leegstaande gebouwen aangezien er geen degelijke opvang is.

Door het voortdurend rondzwerven zonder vast adres, verliezen heel wat Roma hun verblijfsrechten in dit land. Het OCMW zou een oplossing kunnen aanbieden, maar weigert tussen te komen.

De stad Gent stelde voor om de Roma een maand onder te brengen in een gemeenschappelijke tent bij de legerkazerne van Destelbergen. Woningen of degelijke opvang lijken uitgesloten voor het stadsbestuur.

De Roma verblijven nu voorlopig in het voormalige postgebouw aan het Gentse Sint-Pietersstation. Verschillende solidariteitsgroepen steunen de acties van de Roma in de strijd voor degelijke huisvesting en recht op werk.

Het neoliberale beleid zal geen oplossingen bieden. Het stadsbestuur is de Roma liever kwijt dan rijk. LSP en de lokale CAP-groepen in Gent zijn solidair met de Roma. Er is nood aan betaalbare woningen en begeleiding naar de arbeidersmarkt. Een andere politiek is hier niet alleen op zijn plaats, een ander politiek is nodig!

Vandaag brengt De Morgen het bericht dat de Gentse SP.a-lijst na het overlijden van Agnes Lamoen wordt aangepast met de kandidatuur van Anke Hintjes, voormalig woordvoerdster van de Holebifederatie. Ten onrechte stelt de krant dat Agnes Lamoen een “boegbeeld van Militant Links” was. Militant Links was de voorloper van LSP.

Agnes Lamoen was een boegbeeld van de militante linkerzijde in Gent, maar niet van de organisatie Militant Links waar zij nooit lid van is geweest. LSP en voorheen Militant Links heeft meermaals samengewerkt met Agnes Lamoen. Agnes was betrokken bij tal van campagnes rond grote, maar ook rond dagdagelijkse thema’s. In 2000 besloot ze om deel te nemen aan de campagne van LEEF bij de gemeenteraadsverkiezingen. Dat was een eenheidslijst met kandidaten van verschillende achtergronden en ook een stevige groep leden van Militant Links. Van die lijst herinneren we ons een heel goede samenwerking met strijdbare militanten zoals Agnes Lamoen.

We waren het niet eens met de beslissing van Agnes om kandidaat te zijn op de SP.a-lijst in 2006. Op een ogenblik dat er discussies ontstaan over het opzetten van een politiek alternatief links van SP.a met het Comité voor een Andere Politiek, lijkt het ons fout om toch kandidaat te zijn op lijsten van traditionele partijen. We kunnen moeilijk de ene dag beweren dat er een nieuw initiatief nodig is, om de andere dag samen met een traditionele partij campagne te voeren bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Los daarvan behouden we uiteraard ons respect voor de strijdbare militante Agnes Lamoen en betreuren we haar overlijden.

Agnes wordt op de Gentse SP.a-lijst vervangen door Anke Hintjes die ook reeds jarenlang ter linkerzijde actief is in Gent. We betreuren die beslissing van Anke en vinden het jammer dat zij nu dienst zal doen als het iets radicalere linkse schaamlapje op de SP.a-lijst. Blijkbaar wil SP.a-lijsttrekker Termont zich ter linkerzijde indekken door een linkse kandidatuur op zijn lijst, ook al is dat op de 42ste plaats. Hierdoor staat Anke Hintjes op een zelfde lijst als de verantwoordelijke voor de nota ‘Actief Ouder Worden’ dat aan de basis lag voor het Generatiepact waartegen de vakbonden wekenlang actie voerden. Die nota ‘Actief Ouder Worden’ van Freya Van den Bossche ging overigens nog heel wat verder dan het Generatiepact… De Gentse SP.a lag op lokaal vlak aan de basis van een asociaal huisvestingsbeleid, met onder meer de afbraak van een kleine 100 arbeiderswoningen in de Brugse Poort.

LSP is tegen zogenaamde linkse kandidaten op lijsten van de traditionele partijen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Wij hebben alle dergelijke voorstellen die ons werden gedaan afgewezen. LSP trekt alleen naar de kiezer in een aantal steden, waaronder Gent. Het zou immers bijzonder vreemd zijn om 6 jaar lang oppositie te voeren tegen het beleid van het gemeentebestuur, om dan samen op één lijst te staan…