Your cart is currently empty!
Category: Lokaal – Oost-Vlaanderen
-
Sint-Niklaas. Referendum toont brede steun voor verzet tegen privatisering
Het stadsbestuur van Sint-Niklaas wil in het kader van een besparingsoperatie de afvalophaling privatiseren. In plaats van dit met de stad te organiseren, zou een intercommunale verantwoordelijk worden om private bedrijven de afvalophaling toe te kennen met als doel te besparen. Dat betekent uiteraard dat personeel en dienstverlening onder vuur zouden komen. Het protest hiertegen kan op een brede steun rekenen. De vakbonden vertaalden die steun in een campagne voor een referendum waarbij ze een overgrote meerderheid ja-stemmen wonnen.
Het stadsbestuur van Sint-Niklaas, een coalitie van N-VA, SP.a en Groen, besliste echter om de uitslag van het referendum naast zich neer te leggen. Ze haalden als argument aan dat de opkomst van 17,6% van de stemgerechtigden te laag was. Dat 10.533 mensen het nodig vonden om te gaan stemmen, waarbij 8.868 mensen voor een stedelijke afvalophaling kozen, wordt genegeerd. Het stadsbestuur had er alles aan gedaan om de opkomst laag te houden: er werd opgeroepen om niet te stemmen en het aantal stemkantoren werd beperkt tot vijf.
De lokale SP.a, geleid door Freddy Willockx, levert de voorzitter van de intercommunale die de privatisering in goede banen moet leiden. Groen pleit in verkiezingsprogramma’s voor meer inspraak en betrokkenheid van de bevolking. Eens de partij aan de macht is, geldt een andere praktijk. De N-VA van burgemeester Lieven Dehandschutter benadrukte dat 85% niet stemde of tegen stemde. Met 4.329 voorkeurstemmen voor Dehandschutter kan opgemerkt worden dat ongeveer 55.000 inwoners van Sint-Niklaas niet of tegen hem stemden.
Het referendum zorgde ervoor dat de bonden actief campagne voerden om de steun die ze genoten te mobiliseren. Het is het eerste voorbeeld van een lokale strijd tegen het besparingsbeleid en dus van groot belang. Alle gemeenten en steden plannen besparingen. In Antwerpen werd al aangekondigd dat 1.420 jobs verdwijnen en dat wordt gesnoeid in onder meer de sociale sector. De gevolgen zijn groot: minder middelen voor jeugdwerk, afschaffing bos- en zeeklassen,… Met de campagne en het resultaat in Sint-Niklaas is duidelijk gemaakt dat een breed gedragen verzet tegen het besparingsbeleid mogelijk is.
Tegelijk werd duidelijk dat we daarbij niet op de officiële linkerzijde kunnen rekenen. Als analisten nog eens redenen zoeken waarom SP.a en Groen electoraal zo slecht scoren, kunnen ze in Sint-Niklaas snel een antwoord vinden: van een linkerzijde die vooraan staat in het negeren van een actieve campagne tegen privatiseringen, heeft rechts niets te vrezen. Terzijde kan opgemerkt worden dat extreemrechts verdeeld was: VB-medewerker Rob Verreycken voerde campagne om voor de privatisering te stemmen, de lokale VB-afdeling was tegen.
Een campagne met een referendum heeft sterktes maar ook beperkingen. De sterkte is in Sint-Niklaas ten volle benut: de bonden trokken naar de wijken en voerden een voorbeeldige actieve campagne. Maar ook de beperkingen kwamen tot uiting: een stadsbestuur kan een referendum naast zich neer leggen. Dat betekent echter niet dat de strijd verloren is. De steun van de afgelopen weken moet actief gemobiliseerd blijven met acties, betogingen en een uitbreiding van de strijd.
Naarmate meer gemeenten hun besparingen concreet invullen, kan het verzet ertegen aangegrepen worden om een breed front tegen de besparingen uit te bouwen. Dat kan op basis van een programma dat de oppositie tegen de lokale besparingsmaatregelen koppelt aan de overkoepelende eis voor meer middelen voor de lokale besturen om een antwoord te bieden op de vele tekorten (onder meer op vlak van kinderopvang, onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur, dienstverlening,…). Meer middelen zullen we niet krijgen door het lief te vragen, we zullen ervoor moeten strijden.
Is er geen andere optie dan besparen? Vanuit de heersende logica niet. Daar variëren de standpunten van zacht tot hard besparen, met eenzelfde resultaat als gevolg. In ons verzet tegen het besparingsbeleid moeten we alternatieven naar voor brengen: een lokaal beleid dat vertrekt van de belangen van de meerderheid van de bevolking en niet van de van hogerhand opgelegde tekorten. Met een mobilisatie in het kader van een democratisch opgesteld actieplan met een brede betrokkenheid van onderuit, met de actieve steun van vakbonden en linkse activisten, is het mogelijk om de druk op te voeren en een beweging uit te bouwen waarmee we overwinningen kunnen behalen.
-
Sint-Niklaas. Stem JA en dus tegen uitbesteding afvalophaling
Het gemeentebestuur van Sint-Niklaas, met een coalitie van N-VA, SP.a en Groen, wilde als onderdeel van een besparingsoperatie de afvalophaling uitbesteden aan een intercommunale organisatie die vervolgens private firma’s inzet. Voorheen werd de afvalophaling door stadspersoneel gedaan. Het personeel ging in verzet en haalde voldoende handtekeningen op voor een referendum. Op 1 september wordt in Sint-Niklaas gestemd over de vraag: “Moet het stadspersoneel instaan voor de huis-aan-huisophaling van het restafval?”
De beslissing om de afvalophaling uit te besteden, is een aanval op de arbeids- en loonsvoorwaarden van het personeel. Private afvalophalers staan niet bekend omwille van hoge lonen en voldoende personeel om de werklast binnen te perken te houden. Het feit dat het stadsbestuur de uitbesteding kadert in een besparingsoperatie bevestigt overigens dat het om een aanval op het personeel gaat.
De stad benadrukt dat er geen personeel verdwijnt en dat de dienstverlening zou blijven. Maar iedere ondermijning van de arbeidsvoorwaarden leidt onvermijdelijk ook tot een afbraak van de dienstverlening.
Door met een petitie voor een referendum naar buiten te treden, mobiliseerden de personeelsleden van de afvalophaling de brede steun en sympathie die ze genieten onder de bevolking. Ze stellen bovendien een voorbeeld van verzet tegen het lokale besparingsbeleid. Waarop wachten we nog om het ongenoegen tegenover de verschillende lokale besparingsrondes te bundelen in eengemaakt verzet?
Een overweldigende Ja-stem bij het referendum van 1 september zou het een belangrijke stap zijn voor de strijd tegen de besparingen die in alle gemeenten en steden van het land stilaan vorm krijgen.
-
Protest tegen ‘vergassing’ van actievoeren in Gent
Als het van het Gentse stadsbestuur afhangt, is het voor wie actie voert altijd ‘dag van de lege portemonnees’. Aan een infostand van de actiegroep ‘Plasactie’ – een campagne voor meer openbare toiletten – werden GAS-boetes uitgeschreven omdat de actievoerders geld ophaalden om campagne te kunnen voeren. Het stadsbestuur wil dat blijkbaar verbieden om gemakkelijker iedere vorm van verzet te stoppen. Gisteren werd tegen deze repressieve GAS-politiek geprotesteerd.
-
GAS-waanzin in Lokeren. Boete voor te luide werfmuziek…
De willekeur en individuele interpretatie bij het uitschrijven van GAS-boetes heeft weer een nieuw voorbeeld opgeleverd. In Lokeren kregen twee metsers een boete omdat hun werfradio te luid zou staan. Iemand uit de buurt had hierover geklaagd en twee agenten kwamen de vaststelling maken dat de radio te luid zou staan. Met een boete voor de twee bouwvakkers tot gevolg.
Een meetinstrument kwam er niet aan te pas. Wat ook niet nodig is, want in het GAS-reglement van de stad Lokeren staat niet vanaf hoeveel decibel een geluid als overlast beschouwd wordt. Men vertrouwt op het “objectieve aanvoelen” van de agent of GAS-ambtenaar. Om objectiever te werk te gaan, heeft de stad Dendermonde bijvoorbeeld al enkele oplossingen gevonden: de wijkagenten krijgen zes extra digitale fototoestellen ter beschikking en het stadsbestuur heeft ook de aankoop van een mobiele camera goedgekeurd. Twee investeringen die ongetwijfeld ook wat geld moeten opbrengen.
Laat ons het daarom nog maar eens herhalen. Stop de willekeur, stop de absurditeiten. Geen boetes om de lokale begrotingstekorten te dichten, laat de verantwoordelijken voor de tekorten betalen!
-
Containerparken in regio Dendermonde worden dubbel zo duur
Vanaf 1 oktober verhoogt Verko (VErenigde KOmpostbedrijven in de regio Dendermonde) de toegangsprijs tot de containerparken tot twee euro per bezoek: een verdubbeling tegenover de huidige prijs. Tegelijk mag er nog maar één kubieke meter grof vuil aangebracht worden per dag per inwoner. Dit is een zoveelste vraag naar meer sluikstorten. Niet iedereen kan deze evolutie blijven betalen.
Wie vanaf oktober grofvuil kwijt wil, moet de aanvoer beperken tot één kubieke meter per dag. Vandaag is dat nog de helft meer. Wie minder dan een halve kubieke meter aanvoert, betaalt twee euro. Vanaf een halve tot een volle kubieke meter kost de aanvoer vier euro. “De hogere tarieven passen in de politiek van de Vlaamse overheid om het principe de vervuiler betaalt toe te passen”, klinkt het bij Verko. “Het verwerken van grofvuil en restafval gebeurt via verbranding en is een milieuonvriendelijke en dure manier om afval uit de maatschappij te weren.” De vervuiler betaalt niet enkel ter compensatie van de vervuiling, maar ook voor de winsten van hen die profiteren van dit afvalbeleid.
In het Dendermondse stadsmagazine van mei 2013 roept het stadsbestuur op om samen voor een leefbare stad te gaan. Ze vragen de inwoners om iedere vorm van sluikstorten te melden aan de milieudienst of de politie. In plaats van collectieve en duurzame oplossingen te zoeken, maakt men het wegbrengen van afval duurder. In plaats van meer openbare vuilnisbakken, doet men de ‘vervuiler’ zo veel mogelijk betalen.
In 2012 kregen 83 inwoners een boete voor sluikstorten en nog eens 35 mensen kregen een GAS-boete voor het verkeerd aanbrengen van huisvuil. Met de oproep voor meer ‘sociale controle’ door individuen zullen deze cijfers voor 2013 ongetwijfeld hoger liggen. Het is maar te hopen dat we in Dendermonde geen toestanden gaan krijgen zoals deze in Antwerpen. Daar konden de GAS-ambtenaren op 1 mei duidelijk niet van een dagje verlof genieten. Ze moesten immers overuren kloppen om boetes uit te schrijven. Maar liefst 308 Antwerpenaren mochten zich aan een GAS-boete verwachten omdat ze hun huisvuil buiten zetten terwijl het een feestdag was.
Enkel een sociaal beleid dat inzet op collectieve oplossingen kan de echte oorzaken voor mogelijke overlast wegnemen. Het merendeel van de GAS-boetes worden uitgeschreven voor sluikstorten of wildplassen. Een alternatieve aanpak zou er echter naar streven vuilniszakken opnieuw voor iedereen betaalbaar te maken. Extra buurt-containerparken in de wijken en nabij grote appartementsblokken en meer openbare vuilbakken zullen meer bijdragen tot een propere buurt dan boetes en uitgebreide reglementen.
-
Gent. Solidariteit met de beweging in Turkije
Eerder waren er al solidariteitsacties met de Turkse beweging in Brussel en Antwerpen. In Gent is er een grote Turkse gemeenschap maar werd nog niet geprotesteerd. Vrijdagavond was er een actie met enkele tientallen aanwezigen, voornamelijk van de georganiseerde linkerzijde. We publiceren een aantal foto’s vanop deze actie.
Foto’s door Jean-Marie en Pavel
Foto’s door Pavel
Foto’s door Jean-Marie
-
Dendermonde. Geen laad- en loskade in de wijk Briel
Pamflet van LSP-Dendermonde. PDF. Foto: eerder protest tegen asbestverwerkend bedrijf dat zich in woonwijk wou vestigen…
Voor de vierde keer op vijf jaar tijd moeten de inwoners van Baasrode in verzet gaan tegen plannen die de leefbaarheid in hun dorp naar beneden zal halen. Dit keer tegen een laad- en loskade in de wijk Briel. Daar is men van plan watergebonden activiteiten op te starten met grote gevolgen voor de ruime omgeving. Lawaai, files, luchtvervuiling en onteigeningen. Er kan geen enkel positief punt aangehaald worden ter verdediging van dit project. Zelfs een garantie op extra tewerkstelling ontbreekt volledig.
STRIJD EN VERZET LOONT
De drie vorige keren van verzet hadden ook steeds te maken met de stelling van geld versus leefbaarheid.
Enkele jaren terug wou een asbestverwerkend bedrijf zich vestigen in (ook toen) wijk den Briel. Asbest verwerken in een woonkern en vlakbij natuurgebied! De firma stuitte op tegenstand van de buurtbewoners en moest wijken. Ze kozen daardoor Schoonaarde uit als nieuwe optie en botste ook daar op tegenstand van omwonenden.
Ten tweede is er het dossier van het plaatselijke rusthuis. Het OCMW van Dendermonde wil af van het rusthuis in Baasrode en wil als compensatie een zorgkring uitwerken in Baasrode en een fusie realiseren met het rusthuis in Sint-Gillis. Met als resultaat de afbouw van zorgverlening en geen opvang meer in eigen omgeving.
Ten derde was er de uitbreiding van het industrieterrein Hoogveld. Woon- en landbouwgrond dreigde verloren te gaan ten voordele van een minieme uitbreiding van het industrieterrein. Ook hier zorgde georganiseerd verzet en een goed onderbouwd dossier voor het afspringen van de plannen.
ZIJ DE WINSTEN, WIJ DE RISICO’S EN MISERIE
In de zaak rond Asbeco (zowel in Baasrode als in Schoonaarde) stelden we met LSP dat het afvalprobleem een maatschappelijk probleem is. De winst die gemaakt wordt met de verwerking ervan komt toe aan het milieu en de samenleving, niet aan inhalige investeerders.
Wat de rusthuizen betreft (en met uitbreiding ook de volledige non-profit) zijn wij tegen de besparingen en privatiseringen in deze sector. Zorg op mensenmaat, niet op winstmaat.
Hoogveld K zorgde net als de laad- en loskade in den Briel voor extra overlast en onteigeningen, zonder ook maar één garantie op extra jobs. Met LSP waren we aanwezig waar we konden en solidair met al deze actiegroepen. Aan “werkgroep Briel” willen we zeggen dat we hen actief willen steunen en dat ze op onze solidariteit kunnen rekenen.
ONZE MENING
Met LSP willen we ons niet verzoenen met het feit dat er aan leefbaarheid moet ingeboet worden ten voordele van risicovolle bedrijven of bedrijvigheden.
Bedrijven en beleidsmakers kiezen voor hun eigen winsten, wij willen dat de rijkdom binnen de maatschappij gebruikt wordt voor de noden en behoeften van de gehele samenleving.
Het stadsbestuur van Dendermonde is tegen overlast en heeft een uitgebreid GAS-reglement (GAS staat voor Gemeentelijke Administratieve Sancties). Dit zelfs tot in het absurde toe: als +14-jarige mag je je niet in een openbare zandbak begeven; op straffe van boete mogen er geen ijspegels aan je huis hangen boven de openbare weg, … Het stadsbestuur is blijkbaar fel gekant tegen overlast van individuen, maar wanneer het collectieve overlast door bedrijven betreft, dan stemmen ze voor.
-
Doek valt over Gentse hoofddoekenverbod
Onder druk van een burgerinitiatief valt het doek over het Gentse hoofddoekenverbod. Dat heeft geleid tot een hernieuwd debat over de kwestie. Wij hebben steeds een standpunt tegen het hoofddoekenverbod ingenomen, maar koppelen dat ook aan de noodzaak van een sociaal beleid waarmee discriminatie en onderdrukking effectief wordt bestreden. Een symbool als het hoofddoekenverbod dat sneuvelt, is positief. Maar er is meer nodig.
Het Gentse bestuur stelt zich graag voor als het meest progressieve van Vlaanderen. Er worden dan ook andere klemtonen gelegd dan bijvoorbeeld het geval is in Antwerpen, waar de rechtse rakker De Wever het voor het zeggen heeft. Terwijl De Wever zoekt naar dubieuze zakenlui om in naam van de citymarketing een eersteklasseploeg te vestigen of zijn politie met tientallen GAS-boetes afstuurt op wie protesteert of zijn vuilniszak op een foute dag buiten zet, probeert het Gentse bestuur het asociale beleid (ook hier zijn er enorme sociale tekorten en wordt niet geaarzeld om het GAS-wapen boven te halen) te verbergen onder een symbolisch progressief sausje. Eerst werd het woord ‘allochtoon’ symbolisch begraven, nu volgt het hoofddoekenverbod voor stadspersoneel aan loketten. Het principe van ‘baas over eigen hoofd’ wordt hiermee versterkt. Die symbolische maatregelen gaan voor N-VA te ver. De partij die pleit voor meer regionale autonomie in Vlaanderen wil de gemeentelijke bevoegdheden beknotten door een algemeen hoofddoekenverbod voor ambtenaren op te leggen.
Het opheffen van het Gentse hoofddoekenverbod leidde tot een hernieuwd debat met eigenlijk dezelfde argumenten die eerder al werden aangehaald. Er was nu wel meer aandacht voor het standpunt van vrijzinnigen die voor het hoofddoekenverbod pleitten. Zowel onder liberale maar ook onder progressieve vrijzinnigen is er heel wat discussie over die hoofddoek en over hoe de impact van religie kan beperkt worden.
Wij zijn het niet eens met het standpunt van de vrijzinnigen die een hoofddoekenverbod verdedigen. Een hoofddoekenverbod zal de impact van religie niet verminderen, maar leidt integendeel tot een versterking van uitsluiting waardoor de nadruk net sterker komt te liggen op wat eigen is aan de identiteit (met zowel culturele als religieuze elementen) van heel wat moslims. Een verbod verdeelt in plaats van te verenigen.
Het opheffen van het Gentse hoofddoekenverbod is volgens ons een positieve zaak. Maar symbolen volstaan niet om discriminatie te stoppen. De kapitalistische crisis leidt tot een steeds scherpere kloof tussen arm en rijk met een kleine superrijke minderheid die een enorme rijkdom opstapelt terwijl steeds meer mensen langs de andere kant moeite hebben om rond te komen. Wie van allochtone afkomst is, valt daarbij nog steeds vaker uit de boot dan anderen. Racisme zit ingebakken in dit systeem en heeft uiteraard ook gevolgen op de ontwikkeling van het bewustzijn onder migranten en afstammelingen van migranten.
Wij gaan uit van de tegenstelling tussen de werkende bevolking (breed gezien, met ook werklozen, gepensioneerden, jongeren,…) en de 1% rijksten die alle touwtjes in handen hebben. Om de 99% te organiseren in een strijd tegen de 1% is het belangrijk om te benadrukken wat ons verenigt, onze plaats in het productieproces wat leidt tot een onderdrukte positie op alle vlakken. Om die eenheid te versterken, mogen we ons niet laten vangen aan vormen van verdeeldheid zoals racisme, seksisme, homofobie of islamofobie. Dat is waarom we het recht om een hoofddoek te dragen alsook het recht om geen hoofddoek te dragen verdedigen.
Dat koppelen we aan een programma dat regelrecht ingaat tegen de dictatuur van de 1%. Het kapitalisme is niet in staat om een meerderheid van de bevolking een degelijke toekomst aan te bieden, wij komen actief op voor een socialistisch alternatief met voldoende en degelijk werk, huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg, openbare diensten,… Enkel dan kan discriminatie pas echt begraven worden.
-
[1 mei] Foto’s uit Gent
In Gent was er op de 1 mei optocht ook een jongerendelegatie van de campagne TegenGAS. Die protesteerden tegen de oprukkende repressie die van alles overlast maakt. Militanten van LSP namen verder ook deel aan de verspreiding van de Volksgazet van Rood! en verkochten ook ons maandblad ‘De Linkse Socialist’. Er werden 119 exemplaren van verkocht. Hieronder enkele foto’s van de eerste mei.
Foto’s door Jean-Marie
-
De Denderstreek: labo van N-VA en (ex-) VB … maar ook van verzet!
Vijf antifascistische acties op amper 12 weken tijd in dezelfde regio … is dit begin jaren ’90? Neen, welkom in de Denderstreek anno 2012-2013. Met de gemeenteraadsverkiezingen in oktober consolideerde de N-VA haar scores op nationaal vlak ook lokaal en we zullen het geweten hebben! De N-VA draagt echter een zwar(t)e bagage van “pasbekeerde” extreemrechtsen met zich mee die prompt in allerhande besturen en kabinetten terechtkomen. Geen vuiltje aan de lucht volgens de N-VA want de “bekeerlingen” hebben een ontluizingsperiode doorlopen…
Artikel door Bart Van der Biest uit de februari-editie van ‘De Linkse Socialist’
Aalst krijgt de bedenkelijke eer om meteen met twee schepenen met een VB-verleden opgescheept te zitten, en dito politiek personeel in hun kabinetten. Een ervan is niemand minder dan Karim Van Overmeire, de voormalige sterke man van het VB in de brede regio en één van de gewezen partij-ideologen. Insult to injury werd de man naar voor geschoven als Schepen van Vlaamse zaken, Integratie, Internationale samenwerking en Bibliotheekwezen. Dat kan alvast tellen als statement.
Na de forse aankondigingen vlak na de verkiezingsoverwinning van N-VA kunnen we enkele maanden later enkel vaststellen dat de toon ernstig is bijgesteld: de brute provocatie heeft nu plaats gemaakt voor een charmeoffensief waarbij men woorden en zinsneden van het georganiseerd verzet systematisch overneemt: “voor een warm Aalst”, “verontruste Aalstenaars”,… De N-VA politici voelen zich op de vingers gekeken. Het volledige bestuursakkoord met de sappige details zal echter nooit publiek gemaakt worden: een relatief nietszeggende perstekst van enkele bladzijden was het maximum dat men de inwoners van Aalst gunde. Geruststellend is iets anders.
Enkele kilometers verder was Denderleeuw het toneel van een historisch feit: het doorbreken van het cordon sanitaire. Twee concurrerende blokken van elk 11 zetels in de gemeenteraad stonden met getrokken messen tegenover elkaar en zorgden voor een impasse, waar het VB met zijn drie zetels handig gebruik van maakte om zich terug in de nationale belangstelling te wringen. Met steun van het VB werden schepenen van N-VA en CD&V verkozen. Tegelijkertijd stonden er buiten een 100-tal actievoerders te protesteren, voornamelijk uit de rangen van het ABVV. Uiteindelijk kwam het toch tot een akkoord voor een coalitie tussen N-VA, CD&V en Open VLD.
Het strijdgewoel in Aalst en Denderleeuw was nog niet gaan liggen of Herzele kwam in het vizier. Daar besliste het bestuur met N-VA schepenen (cultuur en financiën) tabula rasa te maken voor wat betreft het gehele veld van cultuursubsidies en premies. De beslissing werd op de gemeenteraad ingetrokken, maar de toon is gezet. Verder komen er mogelijk nieuwe verkiezingen in Ninove waarbij de VB-lijst Forza Ninove van Guy D’Haeseleer op nationale mediabelangstelling zal kunnen rekenen.
De N-VA (met hun extreemrechtse “bekeerlingen”) en in veel mindere mate het VB zelf, denken dat ze ongestoord hun gang kunnen gaan in Vlaanderen. Echter, een antifascistisch spook waart door de Denderstreek. Het spook heeft vele namen, Noig Verontruste Aalstenaars, Denderleeuw Democratisch,… maar handelt onder een gemeenschappelijke leuze die haar effect niet mist: “Wij houden u in het oog!” Een uniek samenwerkingsverband onder de auspiciën van een vakbondscentrale (BBTK) heeft de handschoen opgenomen! Wie volgt ons voorbeeld?