Category: Lokaal – Oost-Vlaanderen

Voorbije zaterdag vond in Aalst een serene herdenking plaats ter nagedachtenis van het overlijden van Cylan Ardiçlar. De man, een arbeider bij de firma Mergen, was in de nacht van 16 op 17 juni neergeschoten tijdens een alcoholcontrole en overleed een week later aan zijn verwondingen. De herdenking was georganiseerd door het plaatselijk comité Hand in Hand, een koepel van enkele anti-racistische organisaties en middenveldgroepen, met de duidelijke bedoeling te tonen dat ook Aalstenaars die niet tot de Turkse gemeenschap behoren hun medeleven en ongenoegen willen uitdrukken en hun steun betuigen aan de familie van het slachtoffer en aan de Turkse gemeenschap.

Blokbuster Aalst

In tegenstelling tot de berichtgeving in andere kranten meent De Morgen hierover een belangrijke ontdekking te moeten doen: “ in het vrijdaggebed was opgeroepen om de plechtigheid te boycotten”. Waarop die ontdekking is gebaseerd komen we in het bewuste artikel echter niet te weten. Het is ons niet duidelijk of deze oproep daadwerkelijk is gebeurd, maar het is best mogelijk dat er onder druk van het stadsbestuur werd opgeroepen om niet deel te nemen aan deze snel georganiseerde herdenking.

De journalist meent nog meer onthullingen te moeten doen. Zo werd “de Turkse gemeenschap nauwelijks betrokken bij de organisatie van deze herdenking”. Nochtans waren op de voorbereidende vergadering verschillende vertegenwoordigers aanwezig, waaronder een neef van het slachtoffer. Het initiatiefcomité bracht ook een bezoek aan de familie van het slachtoffer. De meest geciteerde informatie van de journalist blijkt afkomstig uit een gesprek met iemand op een caféterras, waarachtig een bijzonder betrouwbare bron.

Alsof dat nog niet genoeg is moet ook gezegd worden dat de vakbonden en de PVDA de herdenking “recupereren”. Inderdaad, er was een delegatie van het ABVV en één militant van de PVDA, overigens zonder pamfletten of enig ander propagandamateriaal. In de plaats van de solidariteit van de vakbondsdelegees te benadrukken wordt het aloude drogargument van de recuperatie van stal gehaald. De journalist wist blijkbaar niet dat er ook verschillende leden van Blokbuster aanwezig waren, anders konden we waarschijnlijk ook nog lezen dat Blokbuster de herdenking probeerde te domineren.

Dat de bloemen eerst werden neergelegd bij het standbeeld van Daens en pas na de herdenking door de organisatoren op de plaats waar Ceylan was neergeschoten werden gelegd was er voor de journalist al te veel aan. Had hij enigszins geluisterd naar de toespraak dan had hij de symboliek daarvan misschien kunnen vatten.

“andere grote afwezigen waren de politie en de politiek”. De politie was uiteraard wel aanwezig, in burger, en beslist niet moeilijk te herkennen. Er was inderdaad geen officiële delegatie van het stadsbestuur. Het stadsbestuur blijkt verdeeld over de kwestie. Nochtans namen er 2 SPa-schepenen ten persoonlijken titel en verschillende gemeenteraadsleden van Spa en Groen! aan de herdenking deel.

Dat dit soort verslaggeving is ingegeven door sensatielust is duidelijk. Maar de objectieve gevolgen reiken veel verder. Wetende dat de burgemeester allesbehalve opgezet was met deze herdenking (zie Aalst: Turkse man neergeschoten tijdens politiecontrole), het nodig vond om de organisatoren op het matje te roepen en meer in het algemeen de dodelijke schietpartij probeert stil te zwijgen, komt de door De Morgen gesuggereerde verdeeldheid haar wonderwel van pas. Blokbuster blijft de zaak op de voet volgen en zal ook aan de in september geplande betoging deelnemen. Wij zullen niet alleen niet toleren dat deze zaak in de doofpot wordt gestopt maar ons verzetten tegen elke poging om verdeeldheid onder de arbeiders te zaaien. Alles wat ons verdeelt verzwakt ons!

Ceylan Ardiçlar, arbeider en vader van 3 kinderen werd zaterdag 17 juni omstreeks 2.30 neergeschoten door een agent. De media en de politie verklaarden dat de man dronken was en tijdens een alcoholcontrole op de vlucht sloeg. Een agent achtervolgde hem en schoot hem daarbij “per ongeluk” neer. Ceylan werd getroffen in de rug en overleed op 24 juni in het OLV ziekenhuis te Aalst.

Een correspondent

Deze uiterst agressieve daad zorgde reeds voor veel ophef bij de Turkse gemeenschap te Aalst. De familie van de man verklaarde dat er racistische motieven in het spel waren. Een familielid van het slachtoffer verklaarde dat Ceylan hoorde hoe een van de agenten een racistische opmerking maakte. Vervolgens weigerde Ceylan nog verder met deze man te praten. Hij was bereid een alcoholtest te ondergaan maar wou niet meer omgaan met de bewuste agent. Hij stapte weg en vervolgens werd hij neergeschoten. De politie en het gerecht ontkennen tot op de dag van vandaag dat er racisme in het spel was. Volgens hen blijkt het om “een spijtige vergissing te gaan” De agent kan in fout zijn geweest en zal indien dit het geval blijkt ook worden gestraft. De vraag is alleen: wanneer zal dit onderzoek kenbaar worden gemaakt en wat zal de straf inhouden?

Bovendien zijn er vele vragen: waarom schieten 2 agenten een dronken man die gewoon wegloopt in de rug? Hoe kan men van een” ongeluk” spreken als men 1) de veiligheid op een pistool moet uitschakelen én 2) de trekker overhalen wil men ook maar één schot lossen ? En dit zijn dan de zgn “professionele ordehandhavers” die via ons belastingsgeld de “veiligheid” moeten verzekeren ?

Onder de Turkse jeugd te Aalst was het ongenoegen bijzonder kenbaar: vele jongeren wilden een betoging organiseren om de situatie aan te klagen. Het ergst van al is dat de familie geen enkele vorm van excuses of medeleven heeft gekregen, ook niet van het stadsbestuur. Opmerkelijk is ook het feit dat Ceylan een blanco strafblad had. Maar verschillende SP.a’ers probeerden de gemoederen te bedaren om de situatie niet uit de hand te laten lopen. De angst voor rellen was immers groot. De dagen na de moord was er echter totaal geen sprake van rellen. De familie kreeg veel steunbetuigingen van buurtbewoners. Er werden bloemen neergelegd op de plaats waar Ceylan was neergeschoten.

Ondertussen werd ook het comité “Hand in Hand” terug opgericht te Aalst. In dit comité zitten verschillende mensen en organisaties die samen met de Turkse gemeenschap werken aan een betoging die in september zal plaatsvinden. De dag voor de herdenking werd het comité ontboden bij de politie. Niet alleen om praktische afspraken te regelen maar ook om te garanderen dat er een eigen ordedienst zou zijn waarvan 10 namen gevraagd werden. De burgemeester vreesde rellen. Op zich niet abnormaal dat ze namen van verantwoordelijken vragen maar tegelijk trachtten ze zo een duidelijk beeld te krijgen over de beweging. Anderzijds beloofde de burgemeester wel om geen politieagenten in uniform ter plaatse te hebben om de deelnemers aan de herdenking niet te provoceren. Dit neemt niet weg dat de burgemeester en de commisaris bijzonder verveeld zitten met het incident en eigenlijk liever alle kritiek, vragen, acties … in de kiem willen smoren.

De herdenkingsplechtigheid verliep sereen. Er waren een 80-tal aanwezigen waaronder mensen van GROEN! , ABVV, VZW Vredeshuis , PVDA en .. agenten in burger !

Ook LSP Aalst/Blokbuster was met een delegatie aanwezig. Opvallend was de aanwezigheid van een SP.a schepen en enkele SP.a gemeenteraadsleden. De SP.a is in Aalst immers verdeeld over deze kwestie. Bepaalde SP.a’ers spraken zich eerder uiterst negatief uit over de herdenking en een mogelijke betoging. Het is dan ook onder druk van het Comité Hand in Hand, de publieke opinie maar vooral de naderende gemeenteraadsverkiezingen dat bepaalde sociaal-democraten wél besloten zichzelf eens te laten zien. In ieder geval: de verontwaardiging bij de aanwezigen ivm de houding van stadsbestuur en politie was goed te merken. Burgemeester De Maght die de dag daarvoor op het commisariaat de bevelen uitdeelde was natuurlijk nergens te bespeuren …

Jef De Loof hield een korte toespraak waarin hij namens de aanwezigen medeleven betuigde aan de familie en zich uitsprak tegen zinloos en buitensporig geweld dat ook in Aalst had plaatsgevonden. Het bleef bij een korte speech waarin helaas geen enkele maatschappelijke kritiek of uitspraak tegen de houding van het stadsbestuur en de politie was te vinden.

Dit is jammer want zelfs de burgerlijke pers liet zich op dat vlak niet onbetuigd: In de Standaard schreef Walter Zinzen onlangs een opiniestuk met de titel “2 maten, 2 gewichten” waarin hij zich uitsprak tegen de manier waarop de media en de publieke opinie op dit geval van “zinloos geweld” reageren.

Hij schreef: “De reacties op de dood van de Aalstenaar zijn heel wat laconieker. Het parket deelt koeltjes mee dat een ,,onderzoek” zal worden ingesteld, maar dat alles wijst op een ,,ongeluk”. Over betere controle op het gebruik van vuurwapens door de ordediensten rept geen mens. Over wangedrag van de politie al helemaal niet …Zover zijn we nu al gekomen: dat misdaden bekeken worden in het licht van de etniciteit van zowel de daders als de slachtoffers”

We kunnen dit onderschrijven maar zeggen tevens dat dit voorval het resultaat is van een racisme dat door toedoen van de economische crisis en het falen van de burgerlijke partijen een onderdeel is geworden van onze maatschappij. Enkel een sterke socialistische oppositie tegen het rechts beleid kan hierin op zowel korte als lange termijn verandering brengen. Ten slotte werden bloemen neergelegd aan het standbeeld van Priester Daens dat vlakbij is. Hiermee wou men naast een laatste hulde aan Ceylan ook oproepen tot meer verdraagzaamheid en solidariteit. Ook Blokbuster nam hieraan deel. We legden een boeket rozen neer met een sticker.

Het is voorlopig afwachten wat er nu precies in september zal gebeuren maar Blokbuster in Aalst volgt de zaak op en zal ook aan de betoging deelnemen. We zullen niet tolereren dat deze zaak in de doofpot word gestopt of dat betogingen, acties, kritiek … onder de noemer “verstoring van de openbare orde” de kop in worden gedrukt.

Op zaterdag 26 november was het zeer slecht weer (gezien de tijd van het jaar). Net zoals op meerdere plaatsen in Vlaanderen, waren er ook in Aalst stroompannes. De E40 moest een tijdlang worden afgesloten nadat een hoogspanningsmast was beschadigd. Verschillende politici zeggen dat de liberalisering van het energienet een oorzaak is van de stroompannes.

Jan Van Olmen

Freddy Willockx, burgemeester van Sint-Niklaas (SP.A), zegt dat Electrabel niet opgewassen is tegen de liberalisering. De stroomnetwerkbeheerder Elia zegt dat haar dienstverlening niet slechter is geworden. Enkele wijken van Sint-Niklaas zaten zaterdag bijna vijf uur zonder elektriciteit. Willockx vindt dat "onaanvaardbaar anno 2005". Hij wijst erop dat er nauwelijks vijf centimeter sneeuw is gevallen en dat de wind nergens heviger was dan 100 kilometer per uur. Volgens Willockx is Electrabel niet opgewassen tegen de liberalisering en hij vindt dan ook dat de overheid lessen moet trekken uit de stroompannes.

Elia, het bedrijf dat het netwerk beheert, zegt dat er niks onveiliger is geworden sinds de liberalisering. Weersexperten stelden echter dat het sinds de jaren 70 was geleden dat het zo koud was in november en er sneeuw viel. Elia beweert dat zo’n weer in Belgie vrij zeldzaam is. Bovendien zijn er veiligheidscontroles. Volgens Elia zijn verschillende kabels geknapt door de zware sneeuwval, de hoge luchtvochtigheid en de zachte temperatuur. Iedereen weet natuurlijk dat deze weersomstandigheden niet zo ongewoon zijn in ons land.

Inzake de liberalisering beweert Elia dat veel geïnvesteerd wordt om tegemoet te komen aan de “verwachtingen van het cliënteel”. Er zijn effectief investeringen in de uitbreiding van het net en er wordt gezocht naar nieuwe klanten om stroom aan te leveren.

Maar daartoe wordt bespaard op andere delen van het bedrijf, zoals bijvoorbeeld het onderhoud, herstellingsploegen,… Dat is een neoliberale aanpak die ervoor zorgt dat er minder diensten worden geboden voor meer geld. De bevolking heeft urenlang zonder stroom gezeten en heeft alvast gemerkt wat dit beleid voor haar betekent.

Dit geeft eens te meer aan dat een liberalisering van nutsvoorzieningen en openbare diensten geen stap vooruit betekenen. Willockx heeft overigens gemakkelijk praten als hij het over de elektriciteit heeft. We hopen voor hem dat er geen overstromingen zullen zijn in het Waasland waarbij blijkt dat het door Willockx geliberaliseerde rioleringsnetwerk de watertoevloed niet aankan…

Het feit dat traditionele politici zich tegen de liberaliseringen moeten uitspreken, ook al is dat op een hypocriete wijze, is een uitdrukking van een groeiend wantrouwen van de bevolking tegenover die liberaliseringen. Dit geeft alvast aan wat de reactie zal zijn op de geplande liberaliseringen van spoor en post.

Gisteren trotseerden zo’n 700 betogers het winterweer om door Gent te betogen tegen het economisch congres van het Vlaams Belang. Met deze betoging werd aangegeven dat het economisch programma van het VB een asociaal neoliberaal programma is dat enkel gericht is op het verder afbreken van de sociale verworvenheden van de arbeiders en hun gezinnen.

Geert Cool

Terwijl het VB beweert op te komen voor de ‘kleine man’, zien we in werkelijkheid dat haar economisch programma er vooral op gericht is om de patroons gunstig te stemmen. Met het oog op een mogelijk doorbreken van het cordon sanitaire na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006, wil de partij aan het patronaat duidelijk maken dat ze haar belangen wil verdedigen.

De tegenbetoging was dan ook belangrijk om het verzet tegen het Generatiepact en tegen het huidig neoliberaal beleid van deze regering, ook te richten tegen diegenen die vinden dat het Generatiepact nog niet ver genoeg gaat.

Blokbuster had reeds maandenlang opgeroepen voor een tegenbetoging en kreeg daarbij de steun van verschillende organisaties, waaronder de vakbonden. Op de betoging hadden Blokbuster en LSP dan ook de grootste delegatie met enkele honderden aanwezigen.

Ondanks het slechte weer, kwamen zo’n 700 betogers opdagen. Daaronder ook enkele vakbondsdelegaties, onder meer uit de metaalsector met de voorzitter van ABVV-metaal, Herwig Jorissen. Die kwam eerder in opspraak door zijn VMO-verleden, maar maakte met zijn aanwezigheid duidelijk aan welke kant hij vandaag staat.

Bij de aanvang van de betoging werd onder meer gesproken door Mil Kooyman van ABVV-Scheldeland. Die waarschuwde ervoor dat het Vlaams Belang niet staat voor wat ze soms beweert te staan. De partij werpt zich op als het “vlaams bedrog” als ze beweert op te komen voor de arbeiders. Daarna sprak Jo Coulier van ACOD-VUB en mede-oprichter van Blokbuster in 1991. Hij legde onder meer uit hoe het VB tegen de vakbonden wil opkomen.

De betoging trok door een Gentse volkswijk met een verkort parkoers. Het volledig parkoers kon niet worden afgelegd wegens het te slechte weer. Aan het Van Eyck zwembad werd geëindigd met twee toespraken. Boris Van Acker sprak namens Blokbuster en Bart Vandersteene namens LSP. Daarbij werd nadruk gelegd op het feit dat de anti-racistische beweging 14 jaar na de eerste Zwarte Zondag (24 november 1991, toen het Vlaams Blok voor het eerst in heel Vlaanderen een electorale doorbraak kende) voor een belangrijke nieuwe uitdaging staat. In een actieve arbeidersstrijd is het mogelijk om extreem-rechts in het defensief te duwen. Het VB is immers niet actief betrokken bij de arbeidersstrijd en ontmaskert zichzelf doorheen een actieve strijd door haar gebrek aan aanwezigheid en haar dubbele houding waarbij eigenlijk de patronale belangen worden verdedigd.

Vanuit het actieve verzet tegen het neoliberaal beleid zal het noodzakelijk zijn om te bouwen aan een politiek alternatief dat wel in staat is om de arbeiders en hun gezinnen een eigen politiek instrument te geven. Daarom vinden Blokbuster en LSP de oproep voor een nieuwe arbeiderspartij bijzonder cruciaal. In Duitsland werd aangetoond hoe een nieuwe formatie ter linkerzijde erin kan slagen om een deel van het kiespubliek van extreem-rechts terug te winnen. In België is dat potentieel evenzeer aanwezig.

De betoging tegen het economisch congres was een succes ondanks de praktische omstandigheden die maakten dat er vooral georganiseerden deelnamen aan de optocht. Op dit succes zullen we verder bouwen om de anti-racistische beweging een nieuwe dynamiek te geven.

Gisteravond was er ook in Aalst een druk bijgewoonde ABVV-meeting voor militanten van de verschillende centrales. Er kwam een opvallend strijdbare toespraak en er werden ook plannen gemaakt om de stakersposten te organiseren. 5 LSP-militanten waren aanwezig om ons materiaal te verspreiden en deel te nemen aan de discussie en de organisatie van de staking.

Op de bijeenkomst waren er zo’n 200 aanwezigen, wat naar Aalsterse normen veel is op een ABVV-meeting. De sfeer was opvallend strijdbaar en daar werd op ingepikt door Chris Van De Wijgaert, de gewestelijk secretaris van ABVV Zuid-Oost Vlaanderen. Die sprak zich erg scherp uit tegen de regeringsvoorstellen.

Een ander opvallend element was de harde kritiek op de SP.A. Terwijl op alle andere ABVV-bijeenkomsten de kwestie van de "politieke vrienden" werd vermeden, kwam dit in Aalst wel ter sprake. In Antwerpen en Gent slaagden de inleiders (Verboven en De Leeuw) er niet in om de SP.A te vermelden of om aan te geven dat Freya Van den Bossche de verantwoordelijke minister was voor de nota ‘Actief Ouder Worden’. Misschien was dit wel omdat Xavier Verboven net als Freya Van den Bossche als lid met raadgevende stem deel uitmaakt van het partijbureau van de SP.A?

In Aalst werd wel scherp uitgehaald naar de SP.A en werd gesteld dat die partij de rekening zal gepresenteerd krijgen voor haar asociaal beleid. Tevens werd gesteld dat de banden tussen vakbond en partij misschien ter discussie moeten worden gesteld. Jammer genoeg werden er daar geen consequenties aan verbonden, bijvoorbeeld door het idee te lanceren van een eigen politiek instrument.

De sfeer bij de aanwezigen was strijdbaar en vastberaden om van de staking van 7 oktober een succes te maken. Onze militanten zullen alvast alles in het werk stellen om daar een bijdrage aan te leveren.

Op dinsdag 19 juli 2005 werden militanten van de LSP weggejaagd van de Gentse Feesten door de politiediensten van de stad Gent. De LSP militanten waren net begonnen met het opzetten van hun campagnestand van de anti-racistische campagne Blokbuster die van de Gentse Feesten gebruik wil maken om haar nieuwe campagne te lanceren, n.a.v. het economisch congres van het Vlaams Belang dat op 26 november zal doorgaan te Gent.

LSP-Gent

De politieagenten gebruikten twee argumenten om onze militanten te intimideren en er werd gedreigd met inbeslagname van alle materiaal. Enerzijds beweerden de politieagenten dat er een verbod was op politieke propaganda tijdens de Feesten. Anderzijds beweerden ze dat we een leurderskaart nodig hadden van de Dienst Feestelijkheden.

Bij de Dienst Feestelijkheden meldde men ons dat er geen ruimte meer was om een vaste standplaats toe te kennen. Voor ons geen probleem. Wij hebben geen vaste standplaats nodig, zullen op verschillende dagen op verschillende plaatsen onze campagne voeren. Indien er ons wordt gevraagd om rekening te houden met bepaalde veiligheidsvoorschriften (men sprak over evacuatieplannen, …) dan zullen onze militanten daar uiteraard rekening mee houden. In zoverre deze veiligheidsvoorschriften reëel zijn en niet worden gebruikt om ons recht op vrije meningsuiting in te perken.

Politieke propaganda op de Gentse Feesten

In 2003 moest de stad Gent erkennen dat politieke propaganda op de Feesten niet kon verboden worden aangezien vaste rechtspraak van de Raad van State bepaalde dat een dergelijk verbod in strijd is met de Grondwettelijke vrijheid van meningsuiting. Blijkbaar is deze boodschap niet overgebracht naar de politiediensten die dit jaar opnieuw proberen via intimidatie onze campagne tegen te houden.

Burgemeester Beke stelde in 2003 dat hij verwachtte dat iedereen zich zou houden aan een afspraak van politieke vrede op de Feesten. Blijkbaar werkt het stadsbestuur met twee maten en gewichten. Niemand kan er naast kijken dat deze Gentse Feesten worden gebruikt door de SP.A om hun kandidaat-burgemeester Termont te lanceren. De timing van de beslissing viel toevallig net samen met de start van de Feesten die in het algemeen propagandistisch gebruikt worden door het stadsbestuur.

Een kleine oppositiepartij als LSP beschikt niet over de middelen van de grote partijen en is dan ook verplicht om van elke gelegenheid gebruik te maken om onze ideeën kenbaar te maken aan het publiek. Heeft deze repressie misschien te maken met ons verzet tegen de a-sociale stadsvernieuwingspolitiek van dit stadsbestuur? Het lijkt er alvast sterk op. Het is trouwens aan de Gentse bevolking en de bezoekers van de Feesten om te oordelen of wij al dan niet een plaats hebben op het politieke toneel in Gent.

De rebellen van gisteren, de tirannen van vandaag.

Het rebelse karakter van de Gentse Feesten heeft plaats gemaakt voor een flets, commercieel evenement dat perfect kadert in de city marketing strategie van Beke en co. De huidige generatie van rebellen, waar we onszelf toe rekenen, kent de geschiedenis van vorige generaties. Ooit gingen Beke en Termont als Jongsocialisten een “contract met de kiezer” aan om een zitje te veroveren in de gemeenteraad. Eens verkozen werd het contract verwezen naar de prullenmand en werden de postjes belangrijker dan de ideeën. We zullen het niet toelaten dat deze nieuwe tirannen ons recht op vrije meningsuiting willen inperken. Wij houden ons er aan om de goede tradities van de socialistische beweging verder te zetten en niet toe te geven aan de lokroep van de macht, het geld en de postjes en onze overtuiging te verloochenen.

Bij deze kondigen we dan ook aan dat we op donderdag 21 juli om 16u in de Bibliotheekstraat onze campagne zullen verderzetten. We nodigen de pers uit om getuige te zijn van het al dan niet repressief optreden van de politiediensten, aan wie we onze plannen kenbaar hebben gemaakt.

De Gentse schepen Karin Temmerman verdedigde haar beleid van ‘stadsvernieuwing’ in de krant De Morgen. Ze stelde daarbij dat diegenen die protesteren tegen de afbraakprojecten en de verdringing van de armere bevolking uit de volkswijken, "totaal geen voeling hebben" met wijkbewoners. Temmerman vernoemde LSP als zo’n groepering. Als reactie op het beleid van Temmerman en de arrogante wijze waarop ze dit beleid verdedigt, publiceert LSP-Gent een open brief die ook verdeeld wordt in een aantal volkswijken.

LSP-Gent

OPEN BRIEF AAN DE BEWONERS VAN DE BRUGSE POORT

Beste wijkbewoners,

Met deze brief reageren we op uitspraken van schepen Karin Temmerman (SP.A) in de krant De Morgen, over o.a. het stadsvernieuwingsproject Zuurstof voor de Brugse Poort. Ze beweert daarin weinig begrip te hebben “voor groeperingen als LSP (Linkse Socialistische Partij) die totaal geen voeling hebben met de wijkbewoners, maar ze hebben opgejut tegen het stadsbestuur door hen misleidende informatie te geven.” Verder beweert zij dat er aan Zuurstof voor de Brugse Poort een hele inspraakronde vooraf ging, namelijk met de buurtraad. En dat het project geen sociale verdringing zal teweegbrengen.

Vandaag zijn de huizen gesloopt en starten de werken aan het park. We hebben in de realiteit kunnen vaststellen dat het stadsbestuur er alles aan gedaan heeft om de huizen tegen een zo goedkoop mogelijke prijs aan te kopen, zonder de eigenaars en huurders te wijzen op hun rechten bij onteigening. Sommige van de minst mondige bewoners hebben dan ook een te lage vergoeding voor hun onteigening ontvangen.

Eerst en vooral willen wij onze verontwaardiging uiten over het feit dat Temmerman kritische buurtbewoners die actief waren of steun boden aan het actiecomité Stop de Afbraak afschildert als stommeriken “opgejut met misleidende informatie van LSP”. Hieruit blijkt nogmaals hoe Temmerman betuttelend neerkijkt op de mensen uit de wijk die kritiek durven geven op haar beleid.

Welk soort stadsvernieuwing?

Karin Temmerman blijkt schrik te hebben van een open debat over de stadsvernieuwingspolitiek van de Stad Gent. Nochtans is het essentieel dat huidige politiek in vraag gesteld wordt. Indien het stadsbestuur verder gaat met haar projecten zal het een belangrijke impact hebben op de huidige bewoners van Gent. De laatste jaren wordt in de pers het ene na het andere grootse project aangekondigd. Een constante in die projecten is de poging van het stadsbestuur om het karakter van Gent fundamenteel te veranderen. Het moet een jonge, hippe, culturele stad worden, waar hoger opgeleiden en de betere tweeverdieners hun gading vinden. Op zich kan niemand hier iets op tegen hebben. Maar wat gebeurt er met de minder kapitaalkrachtige huidige bewoners, die zich de nieuwelofts en luxe-appartementen niet kunnen permitteren? De vrees dat er een sociale verdringing zal plaatsvinden, is allesbehalve ongegrond.

Voor ons kan stadsvernieuwing pas ten goede komen van de volledig bevolking indien het gecombineerd wordt met een massale investering in betaalbare huisvesting voor iedereen. Enkel op deze manier kan de overheid garanderen dat de vernieuwing niet ten koste van de huidige bewoners gebeurt. Ons verzet tegen de huidige politiek wordt dan ook onverminderd verdergezet.

Temmerman: “LSP heeft geen voeling met de wijk”

Zeer verrassend is de beschuldiging dat LSP geen voeling zou hebben met de wijkbewoners. Temmerman hoeft er maar de kiezerslijsten op na te slaan, dan zou ze zien dat de LSP-woordvoerders in het comité stuk voor stuk wijkbewoners zijn, voor zover hun woning toen nog niet gesloopt was. Verschillende LSP-leden hebben de getroffenen van het begin tot het bittere einde bijgestaan in hun strijd om een eerlijke vergoeding te ontvangen. LSP heeft trouwens een bloeiende afdeling in de wijk, in tegenstelling tot de “traditionele” partijen. Laat ons ook eens bekijken hoeveel van de 51 gemeenteraadsleden in de Brugse Poort wonen, men zal er weinig vinden.

Wij begrijpen dat linkse socialisten die zich buiten de SP.A organiseren, haar een doorn in het oog zijn, maar onze leden in de Brugse Poort daarom afschilderen als tweederangsburger die geen voeling hebben met de wijk is toch wel propaganda van de laagste plank. Nochtans zijn wij de enigen die in open wijkvergaderingen, waarop alle mensen uit de omgeving welkom waren, in samenwerking met deskundigen een alternatief plan hebben ontworpen. Een plan waarvoor 8000 mensen een petitie tekenden om het in een referendum aan de bevolking voor te leggen. Het alternatieve park zou groter geweest zijn dan wat er nu komt en er zou een groot budget overgebleven zijn voor renovatie en eventuele nieuwbouw. Wij hoeven van Temmerman geen lessen te krijgen in betrokkenheid.

Wie gaf misleidende informatie?

Als er van misleidende informatie sprake was, dan kwam die steevast van Temmerman en het stadsbestuur zelf. In publicaties van de stad was er voortdurend sprake van krotwoningen. Op die manier probeerde ze haar project verkocht te krijgen aan de Gentse bevolking. Een belediging voor de bewoners, die jarenlang met veel zorg hun huisje hadden onderhouden, in tegenstelling tot de huisjesmelkers die hun panden lieten verkrotten zonder dat het stadsbestuur er iets aan deed.

Misleidende informatie werd ook gegeven over de zogenaamde herhuisvesting. Wat de stad aanbood, voldeed meestal niet aan dezelfde kwaliteit als de huizen die werden onteigend. Sommige bejaarden moeten nu de verkoopprijs van hun huisje de komende tien jaar terugbetalen aan huurgelden voor een “sociaal” huurappartement. Anderen moesten huisdieren en hobby’s opgeven omdat deze niet toegelaten of mogelijk zijn in de blokken waarnaar ze werden verwezen. De gezinnen zonder papieren, wiens kinderen veilig speelden in de sités, moesten gewoon oprotten en op zoek gaan naar andere leegstaande panden.

Welk soort inspraak?

En dan wat de inspraak betreft. De buurtraad werd inderdaad om advies gevraagd over verschillende afbraakprojecten in de wijk. De buurtraad, die verondersteld wordt de spreekbuis te zijn van de wijk, werd schandelijk door het stadsbestuur ingeschakeld om de geadviseerde plannen geheim te houden voor de rest van de wijk, tot we voor voldongen feiten werden gesteld! Gelijkaardige ervaringen hoorden wij ook in het Rabot, waar mensen zich verzetten tegen het project Bruggen naar het Rabot. Met inspraak bedoelt dit stadsbestuur blijkbaar een georkestreerde schijnvertoning van een niet verkozen geselecteerd gezelschap van mensen die de machthebbers naar de mond praten en dit angstvallig proberen te verbergen voor de rest van de bevolking.

Sorry, maar wij hebben een andere visie op inspraak en democratie. In werkelijkheid hebben de LSP-leden in de wijk de initiatieven genomen die het stadsbestuur had moeten nemen. Wijkvergaderingen bijeenroepen, de verschillende visies met elkaar in debat brengen, een plan ontwikkelen. En als er dan toch moest gesloopt worden had men de betrokkenen eerst een aantrekkelijk alternatief kunnen aanbieden waarbij ze ook profiteerden van de investeringen in de wijk.

Betaalbare huisvesting voor iedereen. Dat was onze slogan twee jaar geleden en blijft vandaag meer dan ooit noodzakelijk.

Want ondertussen blijven de huur- en koopprijzen in de wijk stijgen wegens de woningschaarste. Voor elke huurwoning zijn er voldoende kandidaten die de hoge prijs wel kunnen of willen betalen. Tussen 1993 en 2003 verdubbelden de prijzen voor koopwoningen in Gent. De woningen in de Brugse Poort zullen wellicht boven die gemiddelde stijging zitten. Als dat geen sociale verdringing is! Zolang er een tekort is aan degelijke en betaalbare huisvesting én de wachtlijsten bij de sociale huisvestingsmaatschappijen zo lang zijn, kan een wijkvernieuwing niet anders dan de prijzen verder de lucht injagen en de zwaksten verdringen.

LSP pleit al jaren voor massale investeringen in degelijke en betaalbare sociale huurwoningen. Maar als je eerst een blok plat smijt om er later een paar nieuwe appartementen te bouwen, werk je de sociale verdringing alleen maar in de hand. Dit is geen misleidende informatie. De resultaten laten zich in de praktijk zien en worden bevestigd door diverse wetenschappelijke studies. Het is om dit te verdoezelen dat het stadsbestuur met stadsgeld een dure propagandacampagne opzette en de criticasters afgeschilderde als leugenaars “zonder voeling met de wijk”. Dit zijn dictatoriale praktijken, waarbij het stadsbestuur de tegenstanders net datgene verwijt wat ze zelf eigenlijk doet.

Enkele cijfers:

Het aandeel private huurders dat meer dan 20% van zijn/haar inkomen aan huur besteedt is in de periode 1976-1997 gestegen van 12.9% naar 51.4%.

Enquetegegevens tonen aan dat de gemiddelde algemene woonkost van huishoudens over de periode 1976-1997 met 95% is gestegen, terwijl het gemiddelde beschikbare inkomen en de welvaart van de huishoudens over dezelfde periode steeg met 6 à 19%.

Van de 2 miljard euro overheidsgeld dat in Vlaanderen op jaarbasis naar huisvesting gaat, gaat 1.5 miljard euro naar eigendomsverwerving. 40% gaat naar de 20% rijkste gezinnen, terwijl de 20% armste gezinnen slechts van 10% van de voordelen kunnen genieten.

Wil je meebouwen aan een linkse oppositie in Gent, contacteer ons op: 09/232.13.94. lspgent@telenet.be

In Aalst gaat het gemeentebestuur van SPA en VLD over tot een reeks besparingen. 61 jobs bij de gemeente moeten verdwijnen. Ook de sociaal-democratie werpt zich hierdoor in Aalst op als uitvoerder van een besparingsbeleid. Tegelijk is er wel ruimte voor een investering van ongeveer 1,5 miljoen euro voor de installatie van een 60-tal bewakingscamera’s in het stadscentrum. Het stadspersoneel is het niet eens met het huidig beleid en voerde reeds enkele acties. LSP-Aalst ondersteunt deze acties en publiceerde op 1 Mei een pamflet dat verspreid werd op de 1-mei optocht.

Pamflet van LSP-Aalst

Besparingen aan de Stad Aalst:

SPA-VLD: coalitie van sociale afbraak!

Je kon er niet naast kijken in de pers: de Stad Aalst zit in slechte financiële papieren en is daarom overgegaan tot vrij drastische besparingsmaatregelen.

Vanwaar die financiële problemen? Volgens de vakbonden worden de financiële problemen van de stad onder andere veroorzaakt door het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis (ASZ). Dat kampt al jaren met miljoenentekorten, die het OCMW altijd weer moet bijpassen en dat betekent een stevige hap uit het stadsbudget. De tekorten zijn enerzijds te wijten aan de jarenlange onderfinanciering vanwege de Vlaamse overheid. De overheid baseert de financiering van het ASZ op de activiteiten van 2001 maar terwijl blijft het ziekenhuis groeien en verzorgt men elk jaar steeds meer patiënten. Anderzijds wordt het hoog tijd dat men ingaat tegen de voortschrijdende privatisering van de kliniek langswaar steeds grotere bedragen ontsnappen in de zakken van de privé. De winsten voor de privé, de verliezen voor de kleine belastingbetaler: liberaler kan het niet! En wat betreft de politieke vriendjespolitiek in het ASZ en OCMW …van deze ‘oude politieke cultuur ‘ heeft men allesbehalve afstand genomen in onze stad aan de Dender.

Besparingen en sociale afbraak worden doorgeschoven van het nationaal naar het gemeentelijk niveau.

Volgens het stadsbestuur is men verplicht om te besparen door het wegvallen van belangrijke inkomsten uit dividenden van de energiesector. In 2005 bedraagt dit inkomstenverlies meer dan 5 miljoen Euro. Het wordt duidelijker dat een steeds verdere liberalisering en privatisering (die mee uitgevoerd wordt door de SPA die al bijna sinds mensenheugenis in de nationale regering zit) nog meer de winsten bij de bedrijven leggen en de verliezen bij de gemeenshap of beter gezegd : de kleine belastingbetaler. Zo is het ook een feit dat de besparingen die men op nationaal vlak niet doorvoert, bewust doorgeschoven worden naar het gemeentelijk niveau waardoor de gemeenten verplicht moeten snoeien in de uitgaven. Dit geldt ook voor maatregelen die door de nationale overheid opgelegd worden aan de gemeenten maar waarvoor men niet de middelen voorziet…Dit is het geval voor een aantal van de sociale arbeidsplaatsen. Eindresultaat: minder diensten voor meer geld.

Belastingen omhoog…

De meest besproken besparingsmaatregel is ongetwijfeld de personeelsinkrimping, die echter niet zal volstaan om de stad er terug financieel bovenop te brengen. De belastingen op woningen en gronden worden verhoogd met 250 opcentiemen (van 1250 naar 1500). Als tegenprestatie verlaagt men wel de inkomensbelasting een stuk. In totaal moet die verhoging en verlaging de stadskas 2,3 miljoen Euro opleveren. Verder wil men ook overgaan tot de invoering van een bijkomende rioolbelasting die zou komen op 24 Euro per persoon. De oppositiepartijen zoals CD&V leggen de schuld van de financiële put bij onbehoorlijk bestuur: " Het stadsbestuur gaf te veel uit aan verkeerde projecten en vergat cruciale subsidies aan te vragen bij de bouw van een rusthuis. Dat onbehoorlijk bestuur zal ieder gezin in Aalst zeventig Euro extra kosten."

De soap-opera van de geschrapte jobs: 10 kleine negertjes…

De maatregel die het meeste wind deed opwaaien was het schrappen van een 50-tal jobs. Er werd voortdurend gegoocheld met cijfers maar ondertussen staat de teller op 61 jobs die verdwijnen… We kunnen ons de vraag stellen hoeveel er nog gaan volgen. Naakte ontslagen: 21. Vastbenoemde personeelsleden die na pensionering niet meer vervangen worden: 18. Het niet verlengen van het contract van contractuele personeelsleden: 8. Geschrapte sociale arbeidsplaatsen: 14. Voorlopige eindrekening: 61 geschrapte jobs. Het is duidelijk dat het stadsbestuur een geleidelijke afbouw van personeel voor ogen heeft om zo mogelijke tegenreacties te minimaliseren. De SPA schepen van personeel geeft het zelfs openhartig toe aan de pers: "Dat sommigen denken dat we ons personeelsbestand nog verder gaan afbouwen, is misschien terecht. Het zou inderdaad best kunnen dat we nog verder moeten afbouwen, maar dat zal dan enkel gebeuren via natuurlijke afvloeiingen en pensioneringen. Naakte ontslagen zullen er in de toekomst niet meer vallen."

Het zou echter niet de eerste keer zijn dat ‘onze’ schepen zich niet aan een belofte kan houden. In het lokale SPA-blaadje Spots op Aalst brak de heer Patrick Jacobs onlangs nog een lans voor het behoud van de sociale tewerkstelling aangezien "… stad en OCMW een voorbeeldfunctie hebben." Twee weken geleden kondigde men aan om 14 van de 42 sociale arbeidsplaatsen te schrappen…wel wel wel… in een ander gesprek met de pers weet onze schepen te melden dat: " …er ook een grondige analyse komt van het aantal diensten dat Aalst nu aanbiedt." want daar moet ook verder in gesnoeid worden. Minder diensten aan de gemeenschap dus… wat nog meer liberaals hebben onze zelfverklaarde rode ridders van de SPA voor de Aalstenaars in petto? De bedeling van warme maaltijden door het OCMW wordt alvast uitbesteed. In het nieuwe systeem zal de bezorging van de voedselpaketten (kant-en-klare schotels) maar om de 2 dagen gebeuren. De klanten krijgen voor de opwarming een microgolfoven in bruikleen.

Volgende in de rij: schrappen van jobs bij het ASZ?

Er volgt nog een reorganisatie bij het ASZ waar men de administratie, schoonmaakdienst en de keuken over de 3 campussen verder gaat centraliseren. Volgens het stadsbestuur zal dit zonder personeelsverlies gebeuren: hier hechten de vakbonden echter weinig geloof aan. Het ACOD verwijt bij woorde van Lydie Vanmeerhaeghe (secretaris ACOD-LRB Oost-Vlaanderen) de directie van het ASZ voor het gebrek aan een lange termijnsvisie aangezien het belangrijkste bij een ziekenhuis nog steeds de medische diensten zijn en de richting die het ASZ daarmee uit wil. Net de diensten die winstgevend zijn, zoals bijvoorbeeld de radiologie, worden steeds meer geprivatiseerd. Zo speelt het ASZ nog meer geld kwijt…Het feit dat er weinig onderscheid is tussen de ACOD en de SPA in Aalst maakte van het vakbondsprotest niets meer dan een pro-forma protest. Het stadsbestuur deed er ook alles aan om mogelijke actievoerders te intimideren. Het stadsbestuur heeft de namen opgevraagd van de deelnemers/stakers van de vakbondsbetoging op de Grote Markt van begin april voordat de namen van de ontslagen bekend waren… naar eigen zeggen om hun afwezigheid te kunen verrekenen in hun wedde maar de vakbonden verwijten de stad aantasting van het stakingsrecht… Het is alleszins handig voor het stadsbestuur om een overzicht te hebben van mogelijke ‘oproerkraaiers’ als men een belissig moet nemen over wie men juist wil ontslaan. Als intimidatie heeft dit goed gewerkt: de actie telde tussen de 80 en de 100 deelnemers, minder dan verwacht. De relatief magere opkomst is echter niet evenredig met de onvrede onder het personeel over de besparingsmaatregelen.

De vakbonden beklagen zich over het feit dat zij met de personeelsinkrimping voor een voldongen feit gesteld werden zonder overleg of de mogelijkheid om alternatieven voor te stellen. Zo heeft men ook ernstige bezwaren tegen het invoeren van een jaarlijkse in plaats van tweejaarlijkse evaluatie van het personeel. Vastbenoemde personeelsleden van het OCMW die hun mond open deden over de aldaar bestaande wantoestanden (o.a. de personeels-problematiek in de rusthuizen) konden steevast op een negatieve evaluatie rekenen. De vrees van de vakbonden dat het nieuwe evaluatiesysteem een manier is om op korte termijn nog meer collega’s af te danken, lijkt daarmee bevestigd. Moeten we maar vermelden dat er bij het OCMW nog steeds geen arbeidsreglement is…dit is op zijn zachtst gezegd vrij absurd voor een grote onderneming. Dat dit totale willekeur in de hand werkt, behoeft geen uitleg. Met het nieuwe evaluatiesysteem maakt men de vaste benoeming in de praktijk ongedaan. Voortaan kan iemand die vastbenoemd is na twee negatieve evaluaties op straat gezet worden: dus in de praktijk kan men in 13 maand een ‘klokkenluider’ buitenwerken.

Besparingen afgewenteld op de rug van het personeel en de inwoners van Aalst: maar voor camera’s en een kunstwerk wel geld!

Terwijl men 61 jobs schrapt of ‘laat gaan’, zoals men het op de site van SPA Aalst eufemistich omschrijft, is er wel geld voor een kunstwerk in het Astridparkje (150.000 Euro) en als kers op de asociale taart: 1.486.000 Euro voor de installatie van een 60-tal bewakingscamera’s in het stadscentrum. Dit bedrag komt toevallig overeen met het leeuwendeel van de besparingen die de personeelsinkrimping teweegbrengt… Als de camera’s er komen zal de slagzin ‘iedereen beroemd’ in Aalst een hoge Big Brother bijklank krijgen. Dit ten koste van zovele jobs… Trouwens… het is sterk te betwijfelen dat men samenlevingsproblemen en andere maatschappelijke verschijnselen zoals vandalisme en zogenaamde verhoogde criminaliteit kan oplossen door wat camera’s te plaatsen. Mocht het Vlaams Belang in de coalitie zitten, zou er waarschijnlijk een camera in elk klaslokaal terechtkomen…

Het is overduidelijk dat er in Aalst maar ook op nationaal vlak nood is aan een nieuwe brede arbeiderspartij die consequent opkomt voor de belangen van de arbeiders, de wijkbewoners en hun gezinnen, tegen de neoliberale logica van ontslagen en sociale afbraak in. Een partij die actief tussenkomt in de sociale strijd op de werkvloer, in de wijk en in de scholen. Echter zo een brede arbeiderspartij bestaat nog niet. Daarom zal de LSP in de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 in verschilende steden, al dan niet samen met anderen, lijsten indienen om een stem te geven aan een linkse oppositie tegen het rechtse beleid.

Het was reeds ruime tijd bekend dat de stad Aalst in financiele problemen zat. Maandenlang werd de bevolking voorgehouden dat alles nog wel op te lossen viel. Eerst werd aangekondigd dat er een belastingsverhoging zou komen, maar nu wordt overgegaan tot naakte ontslagen. Hierdoor zal het stadspersoneel moeten opdraaien voor het wanbeleid van het bestuur.

Jan Van Olmen

De reactie van schepen van personeel Patrick Jacobs (Sp.a) en diens handlangers is ronduit platte propaganda en een schandalige verbloeming van de feiten.

Zo lezen we op de website van SP.A-Aalst: ”Maar toen er sprake kwam over afslanking van het personeelsbestand, werd het voor de sp.a erg moeilijk. De socialisten zijn de partij van de werknemers, van het volk dat met twee handen zijn eerlijke boterham tracht te verdienen. De socialisten zijn de partij van de sociale rechtvaardigheid: wie niet aan het werk kan, moet zo goed mogelijk geholpen worden. Zouden diezelfde socialisten ontslagen toestaan? De gemeenteraad van 22 maart legde de nieuwe stadsbegroting voor. Een begroting die tot stand is gekomen in overleg tussen liberalen en socialisten. En ja: er vallen ontslagen. Er is echter nog een ja: er is weer ruimte voor een meerjarenplanning voor de toekomst. Er is weer toekomst.”

Toekomst? Voor de burgerij en het bedrijfsleven ja, want de stadskas kreeg het in eerste instantie zwaar te verduren door o.a. de privatisering van de energiemarkt wat een serieus verlies van inkomsten betekende. Volgens de SP.A is de schade nog beperkt en komen er geen harde ontslagen binnen het personeelsbestand, “er gaan enkele mensen weg” (sic!) en “die zullen goed begeleid worden” Dit is gewoon een verbloeming van het feit dat er daadwerkelijk naakte ontslagen zullen vallen. Inzake de begeleiding naar een nieuwe job: waardeloze interimcontracten, de jacht op de werklozen en de lange rij aan het stempellokaal te Aalst (en elders) laten zien dat dit geen gemakkelijke opdracht zal worden. Bovendien zet een inkrimping van het personeelsbestand de deur open voor verdere privatiseringen en meer geld voor minder diensten.

Verder kwam ook de “geruststellende” mededeling dat ”het ASZ en andere welzijnsinstellingen overeind zullen blijven.” Iedereen die de actualiteit volgt weet echter dat de acties in de sociale sector en de gezondheidsdiensten er niet voor niets gekomen zijn. Misschien is de sanering van het ASZ een volgende stap in het “noodzakelijk” proces om Aalst terug “financieel gezond” te maken? Onder een rechts stadsbestuur en een neoliberaal beleid is alles te verwachten.

De “sociaal voelende schepenen” hebben het blijkbaar niet voor werknemers die hiertegen in verzet kwamen: men wilde namelijk de namen weten van het stakend personeel. Hiermee wil men de stakers intimideren. Er waren echter al acties van de vakbonden en er zullen er nog volgen! Als ze op het stadhuis de boel om zeep helpen, dat ze dan zelf de brokken betalen en het niet afschuiwen op de werknemers en de stadsbewoners! LSP kan hierbij een rol spelen aangezien andere partijen zoals GROEN! en het VB het bij een zwakke kritiek of plat populisme houden. Ze bieden geen concrete analyse van hetgeen gebeurt en wat te gebeuren staat.

LSP-Aalst wil hiertegen ingaan en zal op 1 mei actie voeren waarbij duidelijk gemaakt wordt dat de sociaal-democraten de maatregelen van de kapitalisten ‘aanvaardbaar’ willen maken. Als we ontslagen willen vermijden en een toekomst willen met degelijke openbare voorzieningen en werk voor iedereen, dan zullen we daarvoor moeten vechten en kunnen we enkel op onze eigen krachten vertrouwen.

Maar: geen paniek! Na de vierde stroompanne meldde Simon Van Wymeersch in de krant: “Er is geen sprake van een structurele oorzaak. Dit is de wet van Murphy. Alles wat kon mislopen, liep mis.” Het kan natuurlijk aan ons slecht karakter liggen, maar LSP-leden uit Gent durfden toen reeds op de liberalisering van de elektriciteitsmarkt wijzen.

Er zijn voldoende voorbeelden van hoe privatisering leidt tot een gebrek aan investeringen en veiligheid, in o.a. het spoor in Groot-Brittannië of de elektriciteitsvoorziening in de VS. De laatste jaren zagen we black-outs in Californië en New York. Na stroompanne nummer 7 op 16 februari is er volgens Van Wymeersch nog altijd niets aan de hand. In De Morgen zegt hij: “Het is natuurlijk zeer uitzonderlijk dat op zo’n korte termijn in één en dezelfde regio de stroom herhaaldelijk uitvalt.” Die Murphy heeft het precies wel op hen gemunt.

Bij de reguleringsinstantie CREG stelde een woordvoerder: “Sommige netbeheerders keren tot 80 procent van hun winst uit aan aandeelhouders, terwijl dat percentage bij een doorsnee bedrijf op ongeveer 40 procent ligt. Wat niet wil zeggen dat ze onvoldoende investeren in hun netten, wel hebben ze in principe de financiële ruimte om dat nog meer te doen.”