NL Socialisme

Tag: klimaat

  • Koopkracht en klimaat: één strijd

    15 maart: samen staken

    De jongeren hebben de straten van Brussel en heel wat andere steden al wekenlang overspoeld in een ongeziene en historische klimaatbeweging. Er wordt daarbij vaak gesproken over het veranderen van individueel gedrag, maar de overgrote meerderheid van de betogers komt op voor collectieve oplossingen en zelfs voor een ‘system change.’ De Zweedse scholiere Greta Thunberg was op de betoging in Brussel op 21 februari. Vlak voordien verklaarde ze aan de media: “Moeten wij op school zitten? Wel, neem dan onze plaats op straat in.” Op 15 maart hebben we een kans om samen met de jongeren te staken.

    Artikel door Celia, leerkracht in Brussel, uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Het was de kracht van de beweging die maakte dat Vlaams minister van Milieu Joke Schauvliege geen andere optie meer had dan ontslag te nemen. Eerder kon Francken op post blijven na de tragische dood van de kleine Mawda, die door een politiekogel werd omgebracht. We moeten voor een gelijkaardig ontslag al terugkeren naar 1998 toen Louis Tobback na de dood van Semira Adamu en het protest dat daarop volgde zijn ontslag aanbood. Het vertrek van Schauvliege is een eerste overwinning.

    Er is een internationale oproep voor klimaatstakingen op 15 maart. Die dag zullen er wereldwijd acties zijn: van Australië tot Canada en zowat overal in Europa. Het kan de grootste internationale actiedag worden sinds de anti-oorlogsbeweging van 2003!

    Kapitalisme ondergraaft alle bronnen van rijkdom

    De impact van de jongerenacties gaat verder dan het ontslag van een minister. Het vestigt een traditie van collectieve strijd als methode om woede te uiten. Koopkracht is een ander thema waarrond veel woede heerst. De jongerenacties droegen bij tot het succes van de algemene staking van 13 februari. Op die dag vloog geen enkel vliegtuig over ons land door de staking! Op 13 februari waren er volgens ACV alleen al in Brussel meer dan 100 stakingspiketten. Sommige daarvan waren groot met meer dan honderd aanwezigen, zoals bij Proximus of Audi.

    De vakbonden werden van onderuit geduwd om zo massaal mogelijk te protesteren en een krachtsverhouding uit te bouwen tegen de bazen die de loonnorm tot 0,8% willen beperken. In een aantal sectoren is er een stakingsaanzegging ingediend voor 8 maart, de internationale vrouwendag. Ook voor 15 maart is er een aanzegging door de Algemene Centrale van het ABVV. Tegen de pogingen om het klimaatprotest en de roep naar meer koopkracht tegen elkaar uit te spelen, is gezamenlijke actie het beste antwoord. Marx merkte al op dat het kapitalisme zowel de natuur als de arbeid, de twee bronnen van alle rijkdom, ondergraaft. De problemen rond klimaat en koopkracht worden door hetzelfde probleem veroorzaakt: de winsthonger die eigen is aan het kapitalisme.

    Samen strijden!

    Het protest rond klimaat en koopkracht is erg frustrerend voor de rechterzijde. De N-VA wilde de verkiezingen van mei laten gaan over vluchtelingen en migratie. Momenteel hebben ze moeite om dit thema in de actualiteit te houden. De mobilisaties van jongeren en van de arbeidersbeweging leggen hun thema’s immers op.

    LSP steunt de vakbondseisen voor meer koopkracht: minimumloon van 14 euro per uur, minimumpensioen van 1.500 euro per maand, echte loonsverhogingen. We komen ook op voor klimaateisen als gratis en degelijk openbaar vervoer, energie in publieke handen, massale investeringen in publiek wetenschappelijk onderzoek en een rationele planning van de economie. Deze eisen zijn concrete antwoorden op de sociale schade aangericht na jaren van crisis en besparingen. Zulke eisen vertrekken van de dagelijkse realiteit van werkenden en hun gezinnen, maar stellen ook het volledige kapitalistische systeem in vraag.

    Er is een uitstekende kans om het offensief door te zetten. Met de succesvolle ervaring van de nationale staking van 13 februari zou een strijdplan zoals dat van 2014 de kans bieden om de strijd verder op te voeren. Een massale gezamenlijke actiedag met de jongeren op 15 maart zou het enthousiasme van de klimaatactivisten koppelen aan de economische slagkracht van de werkenden. Daarmee kunnen we het systeem op zijn grondvesten doen daveren!

  • Actie scholieren Brugse kunsthumaniora

    Vandaag was er in Brugge een actie van een 100-tal scholieren uit de kunsthumaniora. Ze protesteerden op de terreinen van de school rond klimaat. De actie was in opbouw naar de scholierenstaking van 15 maart. Op actieflinks.be verscheen een verslagje van de actie.

    Lees meer op actieflinks.be

  • Hoe verder met de klimaatacties? Actieplan naar 15 maart nodig!

    Woensdag was er in Gent een studentenbetoging voor het klimaat. Foto: Jean-Marie

    Deze week was de centrale klimaatmars op donderdag in Antwerpen beperkter qua omvang: de politie sprak van 3.000 aanwezigen, de organisatoren van 4.000. Er was een gemengder publiek van jong en oud en alles leek strakker georganiseerd: de betoging vertrok bijvoorbeeld stipt om 9u30. Tegelijk waren er betogingen in diverse andere steden: 1.000 in Mechelen, 1.500 in Brussel, 500 in Luik, 5.000 in Hoei, … Woensdag werd in Gent betoogd door studenten. Alles samen waren er wellicht opnieuw ongeveer 15.000 betogers, wat bijzonder veel blijft.

    Maar toch is het duidelijk dat de beweging nood heeft aan een actieplan. Het plan om gewoon elke donderdag te spijbelen en te betogen volstaat niet. We kunnen beter opbouwen naar enkele centrale actiemomenten die zo breed mogelijk gedragen worden. De internationale oproep voor scholenstakingen op 15 maart biedt die mogelijkheid. Maar dan bereiden we dat best voor in zoveel mogelijk scholen met actiecomités.

    De steun voor de klimaatjongeren onder andere lagen van de bevolking neemt toe. Op de klimaatmars in Antwerpen waren er opmerkelijk veel grootouders en ook een aantal vakbondsmilitanten. De druk om met syndicalisten mee te doen met de klimaatacties wordt groter. Dat is belangrijk, maar het maakt de uitdaging ook groter: we moeten ervoor zorgen dat 15 maart effectief een hoogtepunt wordt. Een staking uitroepen doe je niet door met de vingers te knippen, maar door een zorgvuldige voorbereiding op de werkvloer.

    Op de betoging in Antwerpen waren er meer traditionele politici dan de voorbije weken. Er was een delegatie van Groen. PVDA is meer thuis in activistische kringen en was er van bij het begin bij op de donderdagse betogingen. Verder waren er ook enkele kopstukken van SP.a op de betoging. Bruno Tobback kwam zelfs vanuit Leuven naar Antwerpen. Dat hij daarmee de Antwerpse kopstukken Beels en Meeuws een hak kon zetten, was ongetwijfeld mee in de berekening genomen. Jinnih Beels haalde alle media met haar uitspraken dat de klimaatacties stilletjes aan mogen ophouden: ‘het signaal is aangekomen’, verklaarde ze. Een betuttelende houding tegenover jongeren en tegenover collectieve actie, is niet meteen hoe in het verleden sociale verworvenheden zijn afgedwongen. Sommige SP.a-toppers redeneren niet vanuit een perspectief van sociale strijd, maar eerder vanuit hun wereldje van managers en andere toplui.

    Het versterkt in de beweging alvast de vraag op wie bondgenoten zijn en wie niet. Er zijn bewuste pogingen om het protest in voor het establishment veiliger kanalen te brengen, denk maar aan de petitie ‘Sign for my future’ die ondersteund wordt vanuit de grote bedrijven. We mogen niet in die val trappen. In de Pano-reportage deze week zagen we hoe Greta Thunberg terecht waarschuwde voor illusies in instanties als het Europees Parlement. We kunnen enkel vertrouwen op onze eigen mobilisatie en hebben nood aan duidelijke eisen rond fundamentele verandering, zodat anderen onze eisen niet kunnen herleiden tot meer ecotaksen of andere verdelende maatregelen die de verantwoordelijken niet raken.

    De strijd voor onze planeet vereist ‘system change.’ Dat is een hele uitdaging: het huidige systeem, het kapitalisme, zal er alles aan doen om overeind te blijven en ook de bijhorende vervuiling in stand te houden zolang daar winsten te rapen vallen. Langs onze kant moeten we even bewust zijn van de inzet. Onze eisen aanscherpen en de beweging met een actieplan opbouwen, zijn nu centrale uitdagingen. Met de Actief Linkse Studenten en Scholieren doen we alvast enkele voorstellen daarover: zie ons pamflet dat deze week op verschillende klimaatacties werd verspreid.

  • Waarom we ook onder werkenden een staking nodig hebben op 15 maart!

    Al weken staken jongeren iedere donderdag tegen het gevoerde klimaatbeleid van onze regeringen en internationaal. Het thema leeft niet alleen bij jongeren: kijk maar naar de klimaatmarsen in het weekend met tot honderdduizend deelnemers. Het zijn vooral de jongeren die van milieu een thema hebben gemaakt met hun niet aflatende acties. Ze maken het de traditionele partijen lastig, minister Schauvliege (CD&V) kwam zelfs zo hard in de problemen dat ze ontslag moest nemen. Deze jongeren tonen aan dat collectieve en offensieve actie de beste methode is tegen de rechtse regeringspartijen.

    Door Thomas (Gent)

    Milieu en klimaat gaat niet enkel de jongeren aan: het is in ieders belang. Het zijn vooral de werkenden die getroffen worden door vervuiling. De autostrades gaan door en over volkse buurten, niet de villawijken van de bazen. Werknemers in shiften of mensen die in industrieterreinen of de havens werken, kunnen vaak niet voor openbaar vervoer kiezen. Als je kinderen naar school moet brengen, sport of andere vrijetijdsactiviteiten is dit ook vaak niet mogelijk met openbaar vervoer.

    Het idee dat acties rond klimaat niet rechtstreeks verbonden zijn met sociaal overleg en dat vakbonden zich moeten beperken tot werk en arbeidsvoorwaarden, kunnen we van de bazen of rechtse politiekers verwachten. Maar toch niet van onze eigen vakbondsleiders! Het is de arbeidersbeweging die als eerste de strijd voor een veilig milieu op de agenda heeft gezet met de bescherming van de werk- en leefomgeving. Als we met de werkenden niet bij deze thema’s betrokken zijn, betalen wij daar een prijs voor. Ideeën als allerhande ecotaksen zullen dan snel het debat domineren! We moeten onze syndicale standpunten verdedigen binnen de klimaatbeweging.

    Om tot echte verandering te komen, moeten we de vervuilers raken waar het pijn doet: in hun portemonnee. De 100 meest vervuilende bedrijven zijn goed voor 71% van de wereldwijde CO2-uitstoot. In Gent is ArcelorMittal alleen goed voor 76% van de uitstoot. Het zijn de werkenden die de macht hebben om deze bedrijven plat te leggen, liefst georganiseerd via hun vakbonden. Het zijn vaak ook deze werkenden die het best weten hoe de productie milieuvriendelijker kan.

    Een van de eisen die breed gedragen wordt in het klimaatprotest is die voor meer, degelijk en gratis openbaar vervoer. Dat is een eis die de vakbonden al lang naar voren schuiven en waarrond heel wat kennis opgebouwd is. De vakbonden eisen al jaren meer middelen voor openbaar vervoer. Vaak stonden ze geïsoleerd en kregen ze alle media over zich. Nu is er een bondgenoot met die jonge klimaatactivisten die smeekt om samen te werken. Vreemd genoeg wordt in de hoogste regionen van onze vakbonden nogal koeltjes gereageerd op die vraag. Waarom? Al jaren wordt gezegd dat we de gebruikers moeten overtuigen van stakingen en de eis voor meer middelen. Nu vragen gebruikers van het openbaar vervoer om samen actie te voeren. Dat is toch een uitstekende kans?!

    De vakbonden zouden beter meedoen met de klimaatstaking van 15 maart: niet enkel symbolisch via wat personeel van de vakbond die een vlag en/of spandoek meedragen, maar door het volledige gewicht achter de staking te zetten. De stakingsaanzegging van de Algemene Centrale (ABVV) is alvast een goed voorbeeld. Dit is belangrijk: een nieuwe generatie komt op het politieke toneel, gebruikt methoden van de arbeidersbeweging (collectieve acties als massabetogingen, stakingen en algemene vergaderingen) en er komen eisen die gelijklopen met die van de vakbonden. Deze nieuwe generatie laat zich niet afwimpelen met halve beloften, maar zet door. Hier zien we de volgende generatie vakbondsmilitanten opstaan. Waarom hen niet meteen opnemen door samen te strijden? Samen sterk!

  • 15 maart moet nieuw hoogtepunt in klimaatbeweging worden

    Betoging afgelopen zondag in Gent. Foto: Jean-Marie Versyp

    De klimaatbeweging is niet volledig nieuw. Zo ontstonden de groene partijen destijds uit onder meer het protest tegen kernenergie. Na het klimaatprotest tegen de COP in Parijs in 2015 leek de opgaande beweging een dipje te kennen.

    Artikel door Kenzo (Gent)

    De verkiezing van Trump zorgde voor een verdere stap achteruit: hij trok zich terug uit het akkoord van Parijs, is voor het boren van schaliegas en predikt voor ‘propere’ steenkool. Symbolisch liet hij de pagina over klimaat verwijderen van de website van het Witte Huis en liet hij zich omringen door figuren als Rex Tillerson, voormalige CEO van ExxonMobil en andere vertegenwoordigers van het grootkapitaal die het niet zo nauw nemen met de klimaatproblematiek.

    Het dipje in de beweging zorgde voor hernieuwde aandacht voor individuele maatregelen. Dit werd aangemoedigd door de gevestigde media: ga met de fiets in plaats van de auto, eet minder vlees, neem een douche in plaats van een bad, … Uiteraard zijn wij niet tegen individuele maatregelen, het is zelfs indrukwekkend hoeveel mensen proberen ecologisch te leven. Maar dit volstaat niet: er moet gekeken worden naar de grootste vervuilers, met name de industrie.

    Historisch protest

    Het feit dat onze inspanningen niet volstaan en niet gevolgd worden door een gelijkaardige inzet van de grote vervuilers, hebben de woede enkel groter gemaakt. Met de klimaatmars van 2 december bleek hoe massaal de woede is. Er waren voorafgaande opbouwende acties naar die klimaatmars die al aangaven dat het een grote betoging zou worden. Met volgens de organisatoren 70.000 aanwezigen – maar wellicht eerder tot 100.000 deelnemers – was het een historische betoging. Het was de grootste niet (enkel) door de vakbonden georganiseerde betoging in ons land sinds het anti-oorlogsprotest van 2003.

    Minister Marghem was even aanwezig op de betoging, maar trok nadien als federaal minister van energie, leefmilieu en duurzame ontwikkeling naar de top in Katowice (Polen) waar ze als enige met Tsjechië tegen extra zeer beperkte klimaatdoelstellingen stemde.

    Kort na de betoging was er een regeringscrisis: de aandacht werd van het klimaat weg getrokken. Alles ging over migratie en het Marrakesh-pact. N-VA was betrokken bij de hele voorbereiding van dat niet-bindend akkoord, maar veranderde op het laatste moment van standpunt. Onder druk van het Vlaams Belang werd de extreemrechtse retoriek over het pact overgenomen. De regering viel en er kwam een grote mobilisatie met ruim 5.000 tegenstanders van het Marrakesh-pact. Deze betoging was georganiseerd door NSV, KVHV, Schild & Vrienden en het Vlaams Belang en het was de grootste extreemrechtse optocht in decennia.

    Jongeren zetten de toon

    Het rechtse offensief maakte echter geen einde aan de groeiende klimaatbezorgdheid, in het bijzonder onder jongeren. Het voorbeeld van de 15-jarige Zweedse scholiere Greta Thunberg werd wereldwijd met toenemende sympathie gevolgd. De eerste acties om hetzelfde te doen in België werden aarzelend aangekondigd. Van het idee om met een klein groepje aan het parlement te zitten, werd door de groei van de steun in de dagen voor de eerste actie afgestapt. Op 10 januari waren we effectief met meer dan 3.000! Het waren bijna allemaal scholieren uit Vlaanderen en Brussel, de weken nadien sloten de Franstalige jongeren massaal aan.

    Op 10 januari hielden de scholieren het niet bij de geplande statische actie aan het Centraal Station. Ze trokken in een niet-aangevraagde spontane betoging door Brussel. “Verzet, verzet, internationaal, tegen de vervuiling van het kapitaal,” riepen ze. Het protest was collectief, de voorgestelde antwoorden zijn dat ook: individuele oplossingen volstaan niet om tot drastische verandering te komen.

    Met de actie van 10 januari was de geest uit de fles: een week later waren we met 12.500 en daarna zelfs met 35.000 in Brussel en enkele duizenden in andere steden. De gevestigde media stortten zich op Anuna De Wever en Kyra Gantois, de initiatiefneemsters voor 10 januari. Van gewone schoolgaande meisjes werden ze het gezicht van de beweging. Het is hun verdienste dat ze de acties opgestart hebben en inzagen dat het niet volstaat om in het weekend te betogen. De steun voor de jonge klimaatactivisten zorgde voor een nieuwe massale opkomst op de klimaatbetoging van zondag 27 januari. Wellicht waren we opnieuw met ongeveer 100.000, ondanks het slechte weer.

    Collectieve actie zet politieke agenda

    Het protest zorgde ervoor dat klimaat het politieke debat domineerde. Het wordt een belangrijk thema in de kiescampagne. Het massale protest bracht Vlaams minister Schauvliege in de problemen: haar blunderende reacties het aanhoudende protest maakten ontslag onvermijdelijk. Maar dit wil niet zeggen dat er al iets concreet bereikt is. Anuna De Wever stelt terecht dat het spijtig is dat er na zes weken acties nog niets gedaan is door de politiek.

    Maar wat kunnen we verwachtingen van de gevestigde partijen? Zij vertrekken vanuit de logica van het kapitalisme die geen alternatieven toelaat: “There is no alternative,” is het neoliberale motto. Een systeem gericht op winsten waarbij de politiek zoveel mogelijk publieke sectoren afbouwt of privatiseert, zal niet zomaar een grote omslag realiseren om uitstoot van CO2 te beperken. Zelfs meer en gratis openbaar vervoer vinden ze onhaalbaar! Het is mogelijk om kleine verworvenheden af te dwingen door strijd, maar de ambities zijn groter dan dat. We hebben een ‘system change’ nodig en zullen dat niet bekomen door vertrouwen te stellen in de verantwoordelijken die ons tot de huidige rampzalige situatie gebracht hebben.

    Hoe verder?

    Na de derde week scholierenprotest was er een zekere vermoeidheid. Het is niet evident om telkens op dezelfde dag naar Brussel te gaan en dezelfde lessen te missen. Een beweging ontwikkelt nooit in een rechte lijn, we moeten opbouwen naar hoogtepunten. Vandaar het belang van de oproep voor de internationale schoolstaking van 15 maart. Er zijn al acties gepland in meer dan 40 landen! Om er een succes van te maken, zijn er lokale initiatieven nodig: scholieren per school organiseren zodat we op 15 maart onze scholen kunnen leeghalen en lokaal betogen.

    De nood aan lokale initiatieven maakte dat Youth for Climate op 7 februari niet meer in Brussel maar in Leuven betoogde. Er was een mooie opkomst, maar het protest werd meer ‘omkaderd’. Zo sprak de burgemeester de betogers toe. Op de betoging van 20 februari in Brugge gebeurde hetzelfde: ook daar sprak het bestuur de betogers toe, op 24 februari vormde een deel van het Gentse stadsbestuur een delegatie in de betoging. Het spontane en rebelse karakter van de betoging op 10 januari verdween hiermee wat naar de achtergrond. Ook tekende Youth for Climate de campagne ‘Sign for My Future’, opgezet door NGO’s en grote bedrijven. Die bedrijven hebben geen probleem met klimaatregels, maar ze mogen hun concurrentiepositie en winsten niet bedreigen. Onder het mom van “allemaal samenwerken” proberen de grote bedrijven te vermijden dat het protest het systeem verder in vraag stelt. Onder het excuus van eenheid wordt de beweging van politieke en radicale inhoud ontdaan. Dat is een gevaarlijke tendens die het belang bevestigt van meer discussie over programma en eisen. Als lokale besturen mee betogen, mogen ze hun engagement ook in daden tonen en bijvoorbeeld gratis en degelijk openbaar vervoer concretiseren.

    De acties van vorige week – woensdag 1.500 betogers in Brugge, donderdag 3.000 in Gent, enkele duizenden in Genk en 7.500 in Brussel met Greta Thunberg en vervolgens zondag meer dan 10.000 in Gent – bevestigen het potentieel om op 15 maart in verschillende steden zoveel mogelijk betogingen te laten doorgaan. De stakingsaanzegging van de Algemene Centrale van het ABVV is een schitterende stap vooruit die de druk toont om met werkenden het protest te vervoegen.

    We moeten onze eisen concretiseren en een actieplan bespreken. Zowel voor studenten als werkenden is het van fenomenaal belang om vertrouwen te hebben in het feit dat hun staking impact zal hebben. Niemand wil een jaar weggooien door te betogen voor iets waar geen overwinningen uit komen, niemand loopt graag een dag loon mis als er geen perspectief is om iets af te dwingen. Met de Actief Linkse Studenten en Scholieren benadrukken we het belang van actiecomités in de scholen om de mobilisatie op te bouwen en de discussie over eisen aan te gaan. We verdedigen daarbij eisen als meer en gratis openbaar vervoer, energie in publieke handen, publieke investeringen in wetenschap en het rationeel en democratisch plannen van de economie.

    Zet zelf een actiecomité op, ga de discussie voer 15 maart aan en bouw mee aan een succesvolle stakingsdag!

  • Succesvolle klimaatmars in Brugge toont potentieel 15 maart

    Verslag door Frede (Brugge)

    Op woensdag 20/02 vond in Brugge een geslaagde (scholieren) klimaatmars plaats met 1600 aanwezigen. We vormden met de Actief Linkse Studenten & Scholieren een strijdbaar blok. De burgemeester hield een toespraak in het midden van de betoging. Het gebeurt tegenwoordig vaker dat op YFC betogingen leden van het stadsbestuur de betogers toespreken. Ze kunnen dit gemakkelijk doen door het wegblijven van concrete eisen waardoor ze gemakkelijker de beweging kunnen recupereren in hun eigen voordeel. De Actief Linkse Studenten & Scholieren eisen meer en gratis openbaar vervoer om echte verandering te zien. Mocht zo’n eis gesteld worden dan kan het stadsbestuur onder druk geplaatst worden. Ze zeggen wel dat ze de beweging steunen en willen samenwerken, maar met een concrete eis kan je ze verplichten een belofte te maken of ze ontmaskeren als tegenstanders van de beweging. Nu is het belangrijk dat op de verschillende middelbare scholen en hogescholen actiecomités in discussie gaan over concrete eisen en hoe de mobilisatie voor 15 maart, de internationale scholierenstaking zo succesvol mogelijk te maken. Ook het AC van het ABVV heeft een stakingsaanzegging ingediend voor die dag. Er is dus het potentieel om over heel België met duizenden scholieren, studenten, leerkrachten en werknemers uit andere sectoren te betogen tegen de politieke roekeloosheid omtrent de klimaatproblematiek.

  • Klimaatbetoging in Brussel met Greta Thunberg

    Voor de zevende week op rij trokken duizenden scholieren de straat op voor ernstige klimaatmaatregelen. Woensdag trokken 1.500 jongeren door de straten van Brugge. Op donderdag waren er in Gent ruim 3.000 betogers. Daarnaast waren er onder meer in Genk en Turnhout acties. De actie waar alle media naar uitkeken, was die in Brussel. Fotografen en journalisten probeerden beelden van Greta Thunberg te maken. Er moest een ordedienst ingezet worden. Op de Brusselse betoging waren er 7.500 aanwezigen. Er is terecht veel respect voor Greta, maar deze jongerenbeweging beperkt zich niet tot één of enkel figuren. Alles samen waren er ook deze week meer dan 15.000 jonge klimaatbetogers. Toch stelt er zich stilaan een grote uitdaging: hoe kunnen we ervoor zorgen dat deze beweging niet stilvalt maar verder opbouwt? Die vraag probeerden we te beantwoorden in het pamflet dat de Actief Linkse Studenten en Scholieren verspreidden.

    Hieronder een reeks foto’s van de betoging in Brussel:

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/gRYEMtdsWPaJCaf2A]

  • Voor een massale klimaatstaking op 15 maart: haal de scholen leeg, lanceer lokale betogingen in heel het land!

    Pamflet van de Actief Linkse Studenten en Scholieren 

    De historische donderdagstakingen van scholieren hebben al een enorme impact gehad. Politici hebben zich in bochten moeten wringen om uitleg te geven bij hun lakse klimaatbeleid. Joke Schauvliege, die de beweging en woede van scholieren probeerde te minimaliseren, heeft ontslag moeten nemen. Ook de verkiezingen in mei zijn nu al gekleurd door het klimaatthema …

    Dit betekent nog niet dat we gewonnen hebben! Politici zullen proberen om elk moment aan te grijpen om er met vage beloftes vanaf te komen en ons de kosten laten betalen. We mogen onze beweging niet laten stilvallen. Daarom kunnen we nu best de tijd nemen en bouwen naar een nieuwe massale nationale actiedag!

    DOE MET JOUW SCHOOL MEE AAN DE MASSALE KLIMAATSTAKING OP 15 MAART

    De internationale klimaatstaking van 15 maart kan een nieuw historisch moment worden. De oproep verspreidt zich nu ook meer en meer internationaal en Belgische scholieren kunnen opnieuw een trekkende rol spelen. Ook de Algemene Centrale van het ABVV heeft een officiële stakingsaanzegging ingediend voor haar leden! Het is dus mogelijk om honderdduizenden scholieren, studenten en werknemers in België te doen staken. Internationaal kan de staking zelfs oplopen tot meer dan een miljoen stakers voor het klimaat!

    LANCEER EEN LOKALE BETOGING IN JOUW STAD/GEMEENTE/DORP

    Zo’n massale staking kan natuurlijk best ook zichtbaar gemaakt worden op straat. Daarom roepen we op om op 15 maart, in elke stad en elke gemeente, lokale betogingen aan te kondigen die alle stakende scholieren de kans geeft om mee te betogen, zonder financiële of praktische belemmering. Met zulke lokale betogingen ga je medeleerlingen ook gemakkelijker overtuigen om echt mee te staken.

     [divider] 

    ACTIEPLAN OM JE SCHOOL LEEG TE HALEN OP 15 MAART

    • Maak een facebookevent voor een betoging/staking in jouw gemeente op 15 maart. Ook als je niet in een grote stad woont! Ook in kleinere gemeenten zijn er heel wat scholieren die zullen willen betogen op 15 maart!
      • Mogelijke naam: Global Strike 4 Future **Gemeente**
      • Is er al een aankondiging voor een betoging? Sluit daarbij aan en neem contact op met de organisatoren.
      • Zet het startuur op 8u30 of 9u00 op een centrale plaats. Dan kunnen scholieren rechtstreeks naar de betoging komen. Wij steunen het idee dat ook leerkrachten kunnen deelnemen, maar het is geen schooluitstap!
    • Hoe kan je zo veel mogelijk medeleerlingen overtuigen?
      • Zet samen met medeleerlingen of scholieren van andere scholen mobilisatiecomités op.
      • In zo’n comité kan je bespreken hoe jullie kunnen mobiliseren op jullie school, hoe jullie met scholieren van andere scholen in contact kunnen komen.
      • Je kan bijvoorbeeld een spandoek maken met de datum erop en ophangen op de speelplaats, een kleine of grote zitactie doen tijdens middagpauze of ‘s morgens aan de schoolpoort om de datum onder de aandacht te brengen …
    • Komen er vragen van de politie of van het gemeentebestuur?
      • Bespreek die met een actiecomité of met een open vergadering op school.
      • Laat je door hen niet onder druk zetten om zelf met hen afspraken te maken. Als er tienduizenden scholieren in honderden steden betogen, staan we sterk!
    • De Algemene Centrale van het ABVV heeft een officiële stakingsaanzegging gelanceerd voor 15 maart! De druk groeit om ook met werkenden de acties te vervoegen. Overtuig je leerkrachten om mee te doen. Ook andere werkenden kunnen meedoen: als zij het werk neerleggen raken ze de grote vervuilers en politici waar het pijn doet: in hun winsten.
    • Bespreek met jullie actiecomité of open vergadering ook welke eisen jullie willen overbrengen en zet die in je FB-Event!
      • De Actief Linkse Studenten en Scholieren doen daar enkele voorstellen voor. Uiteraard kunnen jullie daar zelf dingen aan veranderen. (Zie hieronder)

     [divider]

     De eisen van Actief Linkse Scholieren voor 15 maart

    Onze voorstellen vertrekken van wat er nodig is voor het klimaat en voor de mensen. Daarom stellen wij voor dat de grote vervuilers worden aangepakt en dat er echte “System Change” komt!

    In de woorden van Greta Thunberg: “Ze zullen zeggen dat de klimaatcrisis iets is dat we allemaal hebben gecreëerd, dit klopt niet.  Want als iedereen verantwoordelijk is, dan is niemand schuldig. En sommigen zijn schuldig. Sommige mensen, sommige bedrijven, sommige beleidsmakers weten exact welke onbetaalbare waarde ze hebben opgeofferd, om door te gaan met gigantische winsten te maken.“

    • Meer, beter en gratis openbaar vervoer!
    • Pak de grote vervuilers aan! Geen winsten op kap van ons klimaat.
    • Massale publieke investeringen in duurzame energie – Haal de energiesector uit private handen!
    • Verzet, Verzet, Internationaal: Tegen de vervuiling van het kapitaal

  • Gevestigde politici en hun media: geen bondgenoot in onze strijd

    Klimaatprotest afgelopen donderdag.

    De gevestigde media hadden veel aandacht voor de klimaatacties. Daarbij kwamen de jongeren zelf aan het woord, maar vaak ook allerhande cynici. In de televisiestudio’s hoorden we professionele commentatoren als Rik Torfs de jongeren oproepen om vooral braaf te zijn, te studeren en wellicht nadien even cynisch te worden als hijzelf. Journalisten probeerden het vooral te hebben over de individuele verantwoordelijkheid van klimaatbrossers en andere activisten. Over system change werd niet gesproken, over de individuele ecologische voetafdruk van jongeren des te meer.

    Sommige traditionele partijen probeerden een graantje mee te pikken door de acties te ‘steunen’ of er zich door ‘aangemoedigd’ te weten, ook al vormden de acties een harde kritiek op hun beleid. Enkele jongeren werden ‘gehoord’, maar dat leverde uiteraard niets op. Of het moest wat mediabelangstelling voor de betreffende politici geweest zijn.

    Bij N-VA, de grootste partij in Vlaanderen, heerst een conservatieve kritiek op de jongeren. “Met opzet een hele dag interessante en vormende leerstof missen, doet adolescenten geen goed,” verklaarde een verantwoordelijke van Jong N-VA. De partij staat naar eigen zeggen voor ‘ecorealisme’: “het huwelijk tussen de vrije markt en ecologie.”

    Moest de vrije markt een antwoord op de klimaatuitdagingen hebben, dan hadden we dat al lang gemerkt. De vrije markt betekent dat er jarenlang miljarden geïnvesteerd zijn in lobbynetwerken en klimaatsceptische denktanks om ons wijs te maken dat er geen probleem was. Het N-VA-standpunt komt vrij vertaald hierop neer: ‘Wees braaf en laat het milieu over aan de bedrijven die het om zeep helpen.’

    Het N-VA-standpunt van meer kernenergie werd op een scholierenprotest ook provocatief verdedigd door Vlaams Belanger Dries Van Langenhove. Iets dat zo onveilig is als kernenergie overlaten aan de winsthonger van multinationals is om problemen vragen. Denk maar aan Fukushima. Toch verdedigt de rechterzijde dit. De scholieren dienden Van Langenhove van antwoord. “Fuck den Dries,” scandeerden ze waarna hij afdroop.

    We mogen ons niet laten afschepen met vage beloften en lege woorden. Met de neerbuigendheid van traditionele politici en commentatoren komen we ook geen stap verder. De jongeren (en ouderen) hebben groot gelijk om zelf op straat te komen en politiek niet over te laten aan de politiekers.

  • Het kapitalisme is het probleem, socialisme het antwoord

    De inspanningen van veel mensen om hun ecologische voetafdruk te beperken, volstaan niet. Dat blijkt uit de rampzalige rapporten van onder meer het IPCC. Het komt omdat de echte verantwoordelijken in dit systeem niet bereid zijn om gelijkaardige inspanningen te leveren. De kapitalisten willen hun winsten tegen elke prijs veilig stellen, ook als de planeet onderdeel van die prijs dreigt te worden.

    artikel uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Marx merkte in ‘Het Kapitaal’ op dat het kapitalisme “gelijktijdig de bronnen van alle rijkdom ondergraaft: de grond en de arbeider.” In een ander werk schreef hij: “De natuur is in evenwaardige mate een bron van gebruikswaarden als de arbeid, die zelf slechts één der natuurkrachten manifesteert: de menselijke arbeidskracht.” Het ondergraven van alle bronnen van rijkdom, zowel de werkenden als de natuur, is eigen aan het kapitalisme waar winsten voor een kleine minderheid de centrale drijfveer zijn.

    Het marxisme beperkt zich niet tot vaststellen van wat fout loopt. Een grondige analyse van de situatie is de basis voor scherpere inzichten over hoe we tot verandering komen. Het kapitalistische systeem is gebaseerd op de private eigendom van de productiemiddelen. Kapitalisten, tegenwoordig vooral kapitaalgroepen gedomineerd door de financiële belangen van een handvol superrijken, hebben de productie in handen en bepalen dus wat er gemaakt wordt en hoe dit gebeurt. Het overgrote deel van de wereldhandel is in handen van amper 147 bedrijven, zo bleek uit onderzoek in 2011. Die bedrijven zijn onderling met elkaar verweven. De ‘vrije markt’ leidt tot een dictatuur van de superrijken.

    Het is erop gericht om het vermogen van die superrijken nog aan te dikken. Dat kan enkel door steeds meer te eisen van de bronnen van rijkdom: de werkenden en de natuur. De overgrote meerderheid van de wereldbevolking is verplicht om zijn arbeidskracht te verkopen in ruil voor een loon. Dat is de basis voor de winsten van de kapitalisten, maar creëert tegelijk een sociale kracht die het volledige raderwerk van dit systeem kan stilleggen. Zonder onze arbeid, gebeurt er niets. Bovendien is arbeid onder dit systeem doorgaans een groepsgebeuren, wat leidt tot organisatie en gezamenlijke strijd voor onze belangen. Het kapitalisme creëert de sociale kracht die een einde kan maken aan dit systeem. Vandaar de centrale rol van de arbeidersbeweging in onze strijd voor een ander systeem.

    Hoe zou zo’n ander systeem eruit zien? Het afschaffen van de privé-eigendom van de productiemiddelen en de vervanging door publieke eigendom en controle door de gemeenschap over de industrie en diensten, zou het mogelijk maken om de productiemiddelen aan te wenden voor sociale (en dus ook ecologische) prioriteiten. Het zou het mogelijk maken om op een planmatige wijze de beschikbare middelen in te zetten naargelang de noden van mens en planeet. Een democratische planning van de economie is een essentieel onderdeel van het socialistisch alternatief op het kapitalisme.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping