Your cart is currently empty!
Category: sociale verkiezingen 2016
-
Smartphone in plaats van sociale verkiezingen. Accent Jobs laat personeel ervoor betalen…
Foto: Wikimedia Commons Voor de sociale verkiezingen was er ophef over de opmerkelijke belofte van Accent Jobs. Het uitzendbedrijf schermde met een extra dag verlof en een nieuwe smartphone voor elke werknemer indien er geen sociale verkiezingen waren. Met 1.500 werknemers moet Accent Jobs een ondernemingsraad opzetten. Maar sociale verkiezingen kunnen vermeden worden indien er geen kandidaten zijn. De directie probeerde het personeel dus om te kopen om afstand te doen van een democratisch recht.
Wij stelden toen reeds dat de belofte van en extra dag verlof en een nieuwe smartphone een teken was dat er voor de werknemers met sociale verkiezingen meer in zat. En nog: “De directie geeft immers aan dat er ruimte is voor een extra dag verlof en een nieuwe smartphone. Een georganiseerde werknemersafvaardiging is het beste geplaatst om ervoor te zorgen dat die ruimte ook effectief wordt waargemaakt, zonder dat wat met de ene hand gegeven wordt met de andere terug wordt afgenomen.”
Wat blijkt nu? Het smartphone-verhaal werd nog eens bovengehaald in ‘Dag Allemaal’. Een werknemer getuigt: “We dachten dat we een telefoon cadeau gingen krijgen, maar in plaats daarvan kregen we een leasingcontract opgedrongen. We moeten die smartphone twee jaar huren, pas daarna is hij van ons. Ondertussen moeten we elke maand betalen voor dit ‘voordeel alle aard’.” Wie vertrekt bij Accent Jobs moet de restprijs betalen of de smartphone inleveren. De directie bevestigt: “Het personeel krijgt een smartphone als werkinstrument. Aangezien ze deze telefoon ook privé mogen gebruiken, betalen ze conform de wet een voordeel alle aard.”
De belofte van een nieuwe smartphone was dus aan een reeks voorwaarden onderworpen waar minstens een deel van het personeel op voorhand geen zicht op had. Zoals we opmerkten voor de sociale verkiezingen is er daar dringend nood aan een georganiseerde werknemersafvaardiging om toe te zien op de naleving van de gedane beloften zonder dat daar nieuwe voorwaarden aan gekoppeld worden.
Net zoals de worsten van Woeste om stemmen van het Aalsterse werkvolk te kopen voor zijn asociaal beleid uiteindelijk op weerstand botsten, groeit nu ook het ongenoegen bij Accent Jobs. Bij afwezigheid van sterke vakbonden gebeurt dit voorlopig nog niet meteen via de traditionele kanalen van de arbeidersbeweging maar door een anoniem interview in ‘Dag Allemaal.’ Laat er ons voor zorgen dat deze farçe bij de volgende sociale verkiezingen opnieuw opgediept wordt zodra een werkgever op gelijkaardige wijze zijn personeel wil chanteren.
-
“Vergrijzing bevolking en personeel veronderstelt meer investeringen, maar regering doet omgekeerde”
We spraken met Bart Van der Biest, verpleegkundige in het ziekenhuis Sint-Maria in Halle. Daar was hij in 2004 de oprichter van BBTK. Sinds 2008 is hij vertegenwoordiger van BBTK-ABVV voor de verpleegkundigen en zorgkundigen in het ministerie van Volksgezondheid als lid van de Federale Raad voor Verpleegkunde (adviescommissie). Ook nu is hij kandidaat bij de sociale verkiezingen.Wat zijn de specifieke problemen in jouw sector die een sterke vakbondsaanwezigheid noodzakelijk maken?
“We komen de volgende jaren in woelig vaarwater terecht aangezien Minister De Block zware hervormingen gaat doorvoeren in de ziekenhuissector. In haar plannen wordt er met amper enkele zinnen gerept over het lot van het personeel. Met een regering voor wie besparingen het alfa en de omega zijn, is dat niet meteen een geruststelling.
“De vergrijzing van de bevolking maar ook van het personeel zelf is een enorme uitdaging. Tegen 2020 is 30% van het personeel in de zorg +50 en verdubbelt het aantal 55-plussers. Dit veronderstelt eigenlijk meer investeringen in de sector, maar onze regering zal het omgekeerde doen. Als we kijken naar onze buurlanden waar gelijkaardige maatregelen reeds genomen zijn, kunnen we eigenlijk al een beeld vormen van de toekomst. De invoering van de DRG-financiering (vaste enveloppe per patiëntenprofiel) in Duitsland is grotendeels de oorzaak van het extreme personeelstekort. De Duitse vakbond Verdi schat dit tekort op 262.000 koppen: dat is ongeveer het dubbele van alle actieve verpleegkundigen in België! In Frankrijk gaat men 10% van de spoeddiensten sluiten, … En over de regelrechte horror in de zorg in Nederland wil ik liever zwijgen.
“Daarbovenop komen de plannen van Kris Peeters die nóg meer flexibiliteit mogelijk maken. De vakbonden in onze sector proberen al jaren de flexibiliteit in te perken. In ons ziekenhuis hebben we een systeem op poten gezet waarbij het uurrooster van de volgende week ‘vastgeklikt’ wordt op maandag. Dit gebeurt op basis van een roulement dat over een heel jaar wordt uitgespreid en dat aangepast wordt naargelang de noden van de dienst. Gedurende deze vastgeklikte periode krijgt het variabel uurrooster het karakter van een vast uurrooster en kan men dus weigeren om alsnog in te springen of van shift te veranderen. Dit zorgt voor een relatieve verlenging van het wettelijke minimum voor de bekendmaking van het uurrooster: dit is vijf dagen op voorhand. Voor diegenen die binnen de 24 uur (op vrijwillige basis!) op vraag van de werkgever toch van shift veranderen, is er een oproeppremie van 50 euro. Als de plannen van Peeters geconcretiseerd worden in de sector, mogen we dit alles op onze buik schrijven.”
Hoe zie je de campagne en wat zijn de plannen op jouw werkvloer?
“Een rode vakbond in een ‘oerkatholiek’ ziekenhuis in de Vlaamse rand rond Brussel is allesbehalve vanzelfsprekend. We proberen daar een mouw aan te passen door ZELF onze pamfletten te schrijven en affiches te maken om zo dicht mogelijk de leefwereld van de collega’s te benaderen. Ondertussen hebben we onze eigen typische stijl ontwikkeld die we kunnen omschrijven als ‘cartoonesk met een flinke lepel sarcasme en absurdisme.’ Communicatie in vakbondswerk is superbelangrijk. We maken dan ook gebruik van heel wat kanalen: onze eigen website, facebook, muurkranten in de kelderverdieping en de kleedkamers, een maandelijkse toer van de diensten, … De meeste problemen kunnen niet meteen opgelost worden en in dat geval is het wel belangrijk dat het personeel weet dat je ermee bezig bent. Een onderwerp waar we ons alvast willen in vastbijten, is agressiebeleid of beter gezegd: het ontbreken ervan. De samenwerking met LBC is tot hiertoe altijd goed geweest, tijdens het actieplan in 2014 zelfs uitstekend. Profileren tegenover de andere vakbond is geen slim idee als men na de sociale verkiezingen moet samenwerken. Vandaar dat we eigenlijk complementair werken en niet concurrentieel.”
-
“Voor de sociale verkiezingen hebben wij bewust geïnvesteerd in inhoud”
Aan de Vrije Universiteit Brussel gaan midden mei 2.800 personeelsleden stemmen voor hun vakbondsvertegenwoordiging. Bart Vandersteene sprak met Jo Coulier, sinds 1995 afgevaardigde van het ABVV, voorzitter van het nationaal bestuur van ACOD-onderwijs en lid van LSP.Om de 4 jaar kiezen de werknemers hun vertegenwoordigers in de Ondernemingsraad en het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk. Hoe gaat het ABVV aan de VUB de verkiezingen tegemoet?
Jo Coulier Jo: “We hebben 58 kandidaten. Dat is het hoogste aantal ooit en een mooi resultaat van een intensief syndicaal werk de afgelopen 20 jaar. We hebben het meest diverse team kandidaten ooit, alle personeelsgroepen staan samen op onze lijst: van cafetariapersoneel tot academisch personeel. 48% van onze kandidaten zijn vrouwen terwijl ze 41% van het personeel uitmaken. Deze goede mix heeft alles te maken met de nadruk die wij leggen op een strijdbare en inhoudelijke werking.
“We verwachten een goed resultaat voor het ABVV, ook al zijn er een aantal factoren die we niet zo goed kunnen inschatten. Voor het eerst neemt het ACV deel aan de verkiezingen. We haalden in 2012 bijna 65% van de stemmen, het ACLVB haalde 29% en de andere stemmen waren blanco of ongeldig. Een gelijkaardig resultaat zou een bevestiging zijn van het goede werk dat we hebben geleverd.”
Hoe ziet jullie campagne er uit?
Jo: “In tegenstelling tot een algemene tendens bij de vakbond waarbij er vooral aandacht uitgaat naar de vorm van campagnes hebben wij bewust geïnvesteerd in inhoud. We hebben een brochure opgemaakt met vijf hoofdstukken. [deze brochure kan je hier online bekijken]
“We beginnen met de nood aan meer publieke investeringen in hoger onderwijs om in te gaan tegen de besparingslogica. Investering in hoger onderwijs creëert ook jobs, want 80% van de uitgaven van een universiteit gaan naar personeel. In een tweede hoofdstuk sommen we de strijdpunten op voor de verschillende categorieën van het personeel. In een derde hoofdstuk verdedigen we de huidige collectieve arbeidsvoorwaarden en onze sociale zekerheid tegen de liberale ideeën over verloning naar prestatie en individuele verzekeringen. Daarna hebben we het over welzijn op het werk en we sluiten af met een argumentatie waarom sterke vakbonden een absolute noodzaak zijn.
“We proberen alle personeelsleden te bezoeken met deze brochure en zo ook de discussie aan te gaan over de rol van de vakbond en de principes die onze ABVV-delegatie zal verdedigen.”
Hoe vertaalt deze inhoudelijk benadering zich in de periode tussen verkiezingen?
Jo: “We komen op regelmatige basis samen met de delegees, maar we nodigen vaak ook iedereen die geïnteresseerd is uit om met ons samen te zitten om te discussiëren, eisenbundels op te stellen, … We houden regelmatig inhoudelijke infomomenten voor het personeel. Deze vergaderingen vinden plaats op de middag en we nodigen dikwijls gastsprekers uit. Zo hebben we eens iemand van Geneeskunde Voor Het Volk laten spreken over de gevaren van asbest naar aanleiding van een concreet dossier aan de VUB. We hadden al infomomenten over arbeidsrecht, over het financieringsmodel van het hoger onderwijs. We nodigden jou ook recent uit als ervaringsdeskundige over de situatie in de VS, eerder hadden we ook toenmalig Europarlementslid Paul Murphy over de EU. Via deze inhoudelijke momenten hebben we een discussiecultuur gecreëerd waarbij de leden van het ABVV meer en meer betrokken geraken bij de werking en dat heeft een heel positief effect.”
Wat is het effect van de besparingsregeringen op de werking van een universiteit? En komt er bij het personeel ook verzet op gang?
Jo: “We hebben een aantal heel belangrijke actiemomenten gehad aan de VUB en hebben ook voor onze normen heel goede participaties gehad aan de manifestaties en stakingen. We zien al langer een afbouw van de publieke financiering van het hoger onderwijs en de effecten op het personeel en de studenten. Anderzijds hebben we wel een groot deel van onze eisen in het afgelopen jaar kunnen binnenhalen. Dit was het resultaat van een jarenlange opbouw van druk en van een nieuwe directie die meer openstond voor onze argumenten. Maar het is vooral het resultaat van vele jaren volharding in onze werking. We hopen dat deze inzet en resultaten ook worden beloond bij de sociale verkiezingen.”
Veel succes!
-
“Steeds meer collega’s worden letterlijk ziek van hun werk”
Sociale verkiezingen: kandidaat aan het woord
Luc is kandidaat voor ACOD bij De Lijn in Antwerpen. Hij staat op de tiende plaats voor de ondernemingsraad. In Antwerpen werken er ongeveer 2.500 mensen op een totaal van 8.000 bij De Lijn.“Sinds 2009-2010 volgen de besparingsrondes elkaar op. Dit heeft gevolgen voor zowel de dienstverlening als het personeel. De werkdruk is enorm gestegen, op veel plaatsen is er een personeelstekort, investeringen worden uitgesteld of geschrapt, … Dit zorgt ook voor problemen op vlak van veiligheid, onlangs verloor een bus een wiel op de E313 naar Antwerpen. En het heeft gevolgen voor de gezondheid. Steeds meer collega’s worden letterlijk ziek van hun werk.
“Waar het vroeger normaal was dat regels en afspraken werden nagekomen, staat dit vandaag door de besparingen onder druk. We moeten sommige zaken constant opvolgen en een gevecht voeren om ervoor te zorgen dat afspraken nagekomen worden.
“De afbouw van de dienstverlening wordt het eerst gevoeld buiten de stedelijke gebieden. Zo worden belbussen vervangen door taxi’s of vrijwilligers. Er zal de komende jaren nog veel veranderen. De plannen van de Vlaamse regering met een zogenaamde conceptnota sturen ons in de richting van het Nederlands model. De structuur van het stads- en streekvervoer zou volledig hervormd worden met 13 lokale vervoersregio’s. De plannen zijn nog erg vaag, maar dit zou wel eens een voorbereiding kunnen zijn op een verdere liberalisering en privatisering.
“Dit is een straatje zonder einde voor personeel en reizigers. We zullen het gevecht tegen de liberalisering moeten aangaan en opkomen voor De Lijn als openbare dienst waar goede dienstverlening en degelijke jobs met bijhorende arbeidsvoorwaarden centraal staan.
“De sociale verkiezingen gaan deels om de vraag welk syndicalisme we willen. Gaan we ervan uit dat er niets te doen valt tegen de besparingen en we de pil enkel maar kunnen verzachten? Of aanvaarden we de besparingslogica niet en vechten we voor onze job, onze rechten en voor degelijke opbanre diensten? Wij gaan voor de tweede optie en zullen de sociale verkiezingen gebruiken om de collega’s hierop voor te bereiden.
“De sociale verkiezingen zijn een goed ogenblik om niet alleen een evaluatie van de voorbije jaren te maken, maar ook perspectieven voor de komende periode te schetsen. In mijn regio, de stad Antwerpen, werken we onder meer met een campagnekrant om de discussie te stimuleren. Daarnaast wordt er een verkiezingsmeeting gehouden met een voorstelling van de ploeg en enkele sprekers gevolgd door discussie.
“Op mijn stelplaats zijn er veel jonge collega’s die voor de eerste keer deelnemen aan de sociale verkiezingen. Voor veel van hen was de vakbond relatief onbekend toen ze bij De Lijn begonnen te werken. Het actieplan eind 2014 heeft hen duidelijk gemaakt dat de vakbond een instrument is om de strijd voor onze rechten te voeren. Dit zorgde op dat moment voor een enorm enthousiasme. Er volgde ontgoocheling toen bleek dat er geen echt vervolg op het actieplan kwam. Maar de acties van eind 2014 blijven een goed voorbeeld om onze potentiële kracht te tonen. Een hoge opkomst en goed resultaat voor strijdbare kandidaten bij de sociale verkiezingen, kan een stap vooruit zijn om deze weg terug op te gaan.”
-
“Buitengewoon onderwijs staat voor enorme uitdagingen”
In mei zijn er sociale verkiezingen. In het onderwijs zijn er slechts op een aantal plaatsen sociale verkiezingen, onder meer in het buitengewoon onderwijs van het vrije net. We spraken met Daphné die kandidaat voor het ACV is in het Luikse.Kan je je kort voorstellen en zeggen waarom je kandidaat bent bij de sociale verkiezingen?
“Ik heb ondertussen al zes jaar het genoegen om in twee scholen van het buitengewoon onderwijs in het Luikse les te geven. Het gaat om EPA en Saint Vincent Ferrer. Ik heb een passie voor deze job. We proberen erg kwetsbare jongeren beter te wapenen om hun toekomst tegemoet te gaan, een toekomst vol valkuilen en onzekerheden. Als LSP-lid en dochter van een metallo die syndicaal actief is, was het eerder normaal dat ik me vroeg of laat bij de vakbond zou engageren. Maar het heeft ook met de specifieke situatie op de werkvloer te maken. Sinds ik er werk, zie ik hoe weinig erkenning het buitengewoon onderwijs krijgt en hoe het tekort aan middelen doorweegt. Nochtans speelt het buitengewoon onderwijs vanuit sociaal oogpunt een enorm belangrijke rol.
“De gevolgen van dit gebrek aan erkenning en aan middelen laat zich zowel voor het personeel als voor de leerlingen voelen. Het is voor mij een reden om syndicaal actief te zijn en bij te dragen aan de strijd voor meer middelen voor onderwijs.”
Hoe ziet de vakbond er in jouw sector uit?
“Sinds drie jaar is er in mijn scholengroep geen syndicale delegatie meer. Maar ook in de rest van de vakbondsstructuren is het buitengewoon onderwijs niet sterk vertegenwoordigd. De prioriteit zal nu liggen op de heropbouw van een vakbondstraditie. Onze ploeg van kandidaten wil het accent leggen op regelmatige informatie voor de militanten en leden. Op die manier kunnen we de actieve betrokkenheid versterken.”
Op welke moeilijkheden bots je?
“Er is eerst en vooral het nieuw onderwijsplan van minister Milquet. Dat plan is geen goed nieuws voor het onderwijs in het algemeen en al zeker niet voor het buitengewoon onderwijs. Er komt een gesloten enveloppe voor zowel het kleuteronderwijs, de lagere scholen en het middelbaar. Dit zal wellicht vooral ten koste van het secundair onderwijs gaan.
“Het is geen geheim dat de minister van oordeel is dat het buitengewoon onderwijs duur is. Er zal dan ook een tendens zijn om leerlingen die nood hebben aan een gespecialiseerde omkadering naar het klassieke onderwijs te sturen om zo de kosten te drukken en op termijn de toegang tot buitengewoon onderwijs te schrappen voor bepaalde groepen leerlingen. Dat is niet goed voor hen, maar ook niet voor de leerlingen in het klassieke onderwijs. Als een leerkracht leerlingen met gedragsstoornissen moet opvangen bovenop de andere leerlingen, zal dit onvermijdelijk een impact hebben op de kwaliteit van het onderwijs en de begeleiding van alle leerlingen.
“Het onderwijsplan wil de jongeren meer uren per dag op school houden. Dat zou een goede zaak kunnen zijn indien niet met een gesloten enveloppefinanciering werd gewerkt. Er wordt ons gezegd dat het niet de leerkrachten zijn die voor de bijkomende uren zouden opdraaien, maar wie dan wel? En hoe zal dat gefinancierd worden?
“Het is duidelijk dat dit plan de druk op de leerkrachten zal verhogen. Er wordt ons gezegd dat we werkdagen van 8 tot 16u zullen moeten kloppen als onderdeel van een 38-urenweek waarbij we lesvoorbereidingen op school zouden doen. Maar de infrastructuur is er niet op voorzien. We hebben daar computers en rustige ruimtes voor nodig.We moeten ook de garantie krijgen dat leerkrachten niet zomaar moeten inspringen voor zieke collega’s. Het wordt voorgesteld alsof de luie leerkrachten eindelijk ook eens aan het werk gezet zullen worden. Maar het gaat vooral om extra controle en het opdrijven van de flexibiliteit. Dit komt bovenop de administratieve rompslomp; de tijd die hieraan besteed wordt gaat ten koste van de leerlingen. Het is contraproductief.”
Hoe zullen jullie daarop antwoorden?
“Het buitengewoon onderwijs staat de komende jaren voor enorme uitdagingen. De enige manier om degelijk onderwijs en goede arbeidsvoorwaarden te bekomen, is door de publieke financiering af te stemmen op de behoeften. Dit geldt voor alle onderdelen van het onderwijs. Het moet gedaan zijn met de vestzak-broekzakoperaties waarbij we uiteindelijk altijd inleveren. Laat ons het geld zoeken waar het zit, bij Electrabel en de grote bedrijven.
“We moeten goed weten wat de inzet is. Na de sociale verkiezingen willen we met onze ploeg een eerste werkonderbreking houden voor een informatiesessie over de regeringsplannen. We hopen dat dit de eerste van een reeks personeelsvergaderingen zal zijn waarmee we steeds meer collega’s kunnen betrekken.”
-
Sociale verkiezingen. Bouwen aan een syndicale aanwezigheid in Albert Heijn
Thomas is kandidaat voor de sociale verkiezingen bij Albert Heijn, een nieuwe speler in de sector van de supermarkten in ons land. Er zijn voor het eerst sociale verkiezingen waarbij de directie het aantal personeelsvertegenwoordigers liefst zo beperkt mogelijk houdt. Hier geen afspraken zoals het aanstellen van twee delegees per winkel zoals bij Mediamarkt. Neen, het wettelijke minimum is zowel voor lonen als voor personeelsafvaardiging de norm. Thomas: “Het is niet evident om een syndicale werking vanuit het niets op te bouwen. Gelukkig had ik voorheen ervaring in de industrie. In mijn eigen vestiging in Gent kan ik kort op de bal spelen: daar zie ik de collega’s elke dag en wordt het ook sneller duidelijk dat een vakbondsaanwezigheid een verschil maakt. Maar ik ben ook verantwoordelijk voor zes andere vestigingen. Daar verloopt het natuurlijk trager en moet een vertrouwensband opgebouwd worden. Momenteel zijn de meeste winkels van Albert Heijn in eigen handen: eerst wil het bedrijf zijn merk vestigen in ons land. Maar met de overname van Peeters-Govers in Antwerpen zijn er nu wel meer winkels die door zelfstandige geranten worden uitgebaat.
“Een van de grootste problemen voor het personeel bij Albert Heijn zijn de deeltijdse contracten. Bijna iedereen werkt met contracten van 20 of 24 uur. Zonder voltijdse job heb je ook geen voltijds inkomen. Aangezien de werkroosters pas kort op voorhand bekend zijn, is het onmogelijk om nog een tweede halftijdse job te zoeken. De reden voor het algemene gebruik van deeltijdse contracten moet bij de flexibiliteit gezocht worden. Blokken van 4 uur werken kunnen makkelijker op de piekmomenten afgestemd worden, in een blok van 7 uur zijn er volgens de directie teveel dode momenten. Vaak worden personeelsleden meer uren beloofd als ze maar genoeg hun best doen. Dit moet de productiviteit opdrijven, maar het leidt ook vaak tot problemen als burn-out.
“De fusie tussen Ahold, de overkoepelende groep van Albert Heijn, en Delhaize leidde bij het personeel van Albert Heijn aanvankelijk tot weinig bezorgdheid. We hebben nu al minimumnormen. Na een fusie kan niet nog lager gegaan worden. Bovendien ziet het ernaar uit dat het merk Albert Heijn gewoon zal blijven bestaan naast Delhaize. Bij Delhaize was er wel meteen ongerustheid: daar kan de fusie jobs kosten in onder meer het kader. Maar nadien raakte bekend dat er toch enkele winkels van Albert Heijn moeten overgenomen worden waardoor 400 jobs bedreigd zijn.
“Sociale verkiezingen zijn belangrijk. Het versterkt ons mandaat in onderhandelingen met een directie die niet bepaald meegaand is en zich steeds tot het wettelijke minimum voor ons wil beperken. Het biedt ook de mogelijkheid om het belang en de rol van de vakbonden aan alle personeelsleden uit te leggen. In zo’n nieuw bedrijf is een inhoudelijke campagne des te belangrijker.”
-
“Sociale verkiezingen tonen kracht van arbeidersbeweging”
In mei vinden de sociale verkiezingen plaats. In alle bedrijven met meer dan 50 werknemers worden afgevaardigden van het personeel verkozen voor het Comité Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW) en vanaf 100 werknemers ook voor de Ondernemingsraad. Het gaat om 6000 ondernemingen in ons land. Bij de vorige sociale verkiezingen in 2012 waren er 125.116 kandidaten. Dat is dubbel zoveel als bij de gemeenteraadsverkiezingen. Hiervan werden 44.608 mensen verkozen. Hier geen dure mediacampagnes en reclamebureaus: de delegees worden verkozen door hun collega’s op basis van hun dagelijkse inzet.
Alain is kandidaat bij het farmaceutisch bedrijf GlaxoSmithKline (GSK) dat een kleine 9.000 personeelsleden telt in vestigingen in Rixensart, Waver en Gembloers. Er zijn zowel productie-afdelingen als onderzoekscentra.
Alain: “Als militant van LSP ben ik overtuigd van de noodzaak van strijdbaar syndicalisme. We hebben de afgelopen jaren, zeker na het einde van het actieplan eind 2014, moeten vaststellen dat we met onderhandelingen nergens geraken. Het volstaat niet om dat enkel maar vast te stellen. We moeten bouwen aan een alternatief en strijdbare posities ontwikkelen.
“De sociale verkiezingen vormen een sterk antwoord op diegenen die stellen dat de vakbonden achterhaald zijn of niemand vertegenwoordigen. Het zijn de meest representatieve verkiezingen met kandidaten die gekend zijn door hun dagelijkse inzet op het bedrijf. Een vakbondsafgevaardigde haalt geen voordeel uit die positie, het is integendeel vaak een obstakel voor promoties. Maar toch zijn de verkiezingen telkens een succes.
“Deze verkiezingen komen op een belangrijk ogenblik. Op internationaal vlak gaan we richting een nieuwe crisis die misschien nog erger en diepgaander zal zijn dan die van 2008 en dit op een ogenblik dat die vorige crisis nog niet verteerd is. We moeten ons voorbereiden op nieuwe strijd, ook in België.
“In de farmaceutische sector zullen er nog ontslagen volgen nu het business model van de ‘blockbusters’ ten einde komt. Dat was het model waarin een groot deel van de omzet behaald werd met enkele vaccins. Deze vaccins werden beschermd door patenten, maar die lopen nu af waardoor generische varanten op de markt kunnen komen. De melkkoe is uitgemolken en het personeel zal hiervoor opdraaien.
“De sector kent moeilijkheden, maar dit is relatief. De directie wil meer winsten maken door de uitbuitingsgraad op te drijven. Er is geld genoeg. GSK verdrievoudigde zijn winsten in 2015. De directie wil daar nog verder in gaan. Vandaar dat personeel moest vertrekken bij GSK.
“De syndicale delegatie onder de arbeiders mobiliseerde voor een tweedaagse werkonderbreking om een regeling voor vrijwillige vertrekkers af te dwingen die gelijk was aan die van de bedienden. Dit werd effectief bekomen. Op basis van strijd kunnen we stappen vooruit zetten. In die mobilisatie kregen de arbeiders de steun van de syndicale delegatie onder de bedienden. Bedienden die uit solidariteit wilden meestaken met de arbeiders, waren eveneens gedekt. Dat zagen we voorheen niet. We overstegen verdeeldheid en zijn dan ook goed voorbereid op de uitdagingen die voor ons liggen.
“Het actieplan van 2014 laat zijn sporen na. Er zijn meer kandidaten bij deze sociale verkiezingen. Er wordt gevreesd voor verder jobverlies, maar die vrees vertaalt zich vooral in een oriëntatie op collectief verzet en strijd.”
-
Van de worsten van Woeste tot de smartphone van Accent Jobs
Het belang van sterke vakbonden op de werkvloer werd aangetoond door de opstelling van Accent Jobs. Als dit uitzendbedrijf er een extra dag verlof en een nieuwe smartphone voor elke werknemer voor over heeft om geen sociale verkiezingen te houden, is het een teken dat er voor de werknemers met sociale verkiezingen meer in zit.De erg doorzichtige en ook sterk op verdeeldheid gerichte poging om sociale verkiezingen te vermijden, doet denken aan de wijze waarop Charles Woeste in de tijd van Daens stemmen ronselde met worsten. Zo hoopte Woeste een organisatie van de arbeidersbeweging tegen te gaan. Hij slaagde daar gelukkig niet in, anders zaten we nog met kinderarbeid en was er enkel liefdadigheid in plaats van sociale zekerheid. Laat er ons voor zorgen dat ook Accent Jobs er niet mee weg komt.
Dat de directie van Accent Jobs het personeel betere voorwaarden kan aanbieden, blijkt ook uit de maatregel. De directie geeft immers aan dat er ruimte is voor een extra dag verlof en een nieuwe smartphone. Een georganiseerde werknemersafvaardiging is het beste geplaatst om ervoor te zorgen dat die ruimte ook effectief wordt waargemaakt, zonder dat wat met de ene hand gegeven wordt met de andere terug wordt afgenomen.
Accent Jobs moet wettelijk gezien een ondernemingsraad opzetten, het bedrijf telt 1.500 werknemers of ruim meer dan de 50 die vereist zijn voor het opzetten van een Comité Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW) of de 100 voor het opzetten van een ondernemingsraad (OR). Enkel als er geen kandidaten zijn, kunnen sociale verkiezingen vermeden worden. Kortom, de directie chanteert het personeel om geen gebruik te maken van het democratische recht op sociale verkiezingen.
Verdeeldheid zaaien onder het personeel gebeurt wel meer bij Accent Jobs. Een belangrijk deel van het loon is variabel en hangt af van behaalde doelstellingen. Dat werkt onbetaalde overuren in de hand. Wie daar niet meer in mee wil of kan stappen, wordt naar de uitgang geleid. Met onmogelijke doelstellingen probeert het bedrijf de werknemers zelf ontslag te laten nemen. Dat is immers goedkoper.
De poging om de sociale verkiezingen te boycotten, werd al lange tijd voorbereid. Op dzjoef.be (http://www.dzjoef.be/beschaving-interim-2/) verscheen in december 2013 een interview met een voormalige werknemer van Accent. Die vertelde: “Enkele jaren terug was er een sketch op een seminarie. De vakbond werd afgeschilderd als de boeman die al onze voordelen zou afnemen. Er werd één euro extra maaltijdcheques en een extra dag verlof beloofd, indien niemand zich kandidaat stelde voor de sociale verkiezingen. Als er één iemand zich kandidaat stelde, ging je heel veel werknemers ongelukkig maken, zeiden ze op het seminarie. Niemand van de zevenhonderd werknemers heeft zich kandidaat gesteld. Normaal gezien is dat wettelijk verplicht in zo’n groot bedrijf. Er dient zich echter eerst iemand kandidaat te stellen vooraleer dat wettelijk afdwingbaar is. Dat is dus pas verplicht indien zich iemand kandidaat stelt.” Het verschil tussen wat toen verteld werd en wat nu voorgesteld wordt? Een verhoging van de maaltijdcheques met één euro levert een werknemer meer op dan een eenmalig geschenk in de vorm van een smartphone.
Dit incident bevestigt net als in de tijd van Daens dat democratische rechten en verworvenheden door de arbeidersbeweging worden afgedwongen. Diegenen die vandaag graag praten over ‘westerse waarden en normen’ zoals democratische normen, hebben de neiging om dat aspect gemakshalve te vergeten. Het afdwingen van de democratische normen bij Accent Jobs kunnen we alvast niet overlaten aan de directie van dat bedrijf. Zij denken immers dat alles te koop is, ook onze democratische rechten en sociale verworvenheden.
Een bedrijf dat bijzonder radicaal tewerk gaat om het eigen personeel uit te persen en te verdelen, heeft er inderdaad belang bij dat het personeel niet georganiseerd is en dat er geen vakbondsaanwezigheid is. Dat het bereid is om het personeel daartoe om te kopen, bevestigt op indirecte wijze waarom vakbonden en sociale verkiezingen zeker ook in de uitzendsector zo belangrijk zijn. Tegenover de pogingen om ons te verdelen, plaatsen we best een eengemaakt verzet om samen op te komen voor onze rechten.
-
Sociale verkiezingen in aantocht – stel je kandidaat!
In mei 2016 zijn er sociale verkiezingen. Bij de vorige sociale verkiezingen waren er maar liefst 130.000 kandidaten, het grootste aantal kandidaten bij gelijk welke verkiezingen in ons land. Het bevestigt de kracht van ons aantal. Eind 2014 maakten veel werkenden kennis met de tradities en acties van de vakbonden, een nieuwe generatie nam deel aan de strijd. Deze ervaring moeten we nu ook vertalen bij de sociale verkiezingen, een gelegenheid om een groot aantal nieuwe strijdbare werkenden te verkiezen als delegee. Hieronder een voorbeeld van een oproep aan potentiële kandidaten bij de sociale verkiezingen.Voorbeeld van een oproep om kandidaat te zijn van BBTK St Maria ziekenhuis in Halle
