Category: Geen categorie

Vrijdag werd geprotesteerd tegen het ontwerp van IPA dat door een meerderheid van de werknemers werd afgeschoten. In het ABVV en het ACLVB haalde de neen-stem het, in het ACV was dit enkel omwille van de blokstemmen en andere elementen van stemprocedures niet het geval. Het patronaat meent dat de werknemers ‘onverantwoord’ zijn omdat ze zich niet neerleggen bij een leeg akkoord.

Het voorstel van de regering werd pas na de acties van vrijdag bekend gemaakt. Dit voorstel wordt door alle regeringspartijen gesteund. Diegenen die hoopten dat de PS zich zou verzetten tegen een loonnorm van 0,3% in 2012 waren er aan voor de moeite. Een verrassing was dat niet, voor de stemmingen over het IPA in de vakbonden had de PS al aangegeven dat het het ontwerp van IPA steunde. In het regeringsvoorstel blijft de loonnorm behouden en wordt de discriminatie tussen arbeiders en bedienden niet weg gewerkt. Er wordt gesteld dat het feit dat niet wordt verwezen naar een studie van de sociale partners over de index een toegeving zou zijn voor de werknemers, maar anderzijds kan de regering moeilijk bepalen waarover de sociale partners al dan niet onderhandelingen moeten voeren. Ook het toekennen van de door de sociale partners niet opgenomen, maar eerder al beloofde, middelen kan niet bepaald als een overwinning worden gezien. Het zet enkel de zwakheid van het ontwerp van IPA nog wat sterker in de verf.

Het regeringsvoorstel zal wellicht niet aanvaard worden waarop de regering-Leterme het mogelijk zal proberen op te leggen. Een degelijk actieplan zal geen overbodige luxe zijn als we dat willen tegenhouden. Het zal niet volstaan om acties te houden om wat stoom af te laten, we hebben een offensief actieplan nodig om de loonnorm van tafel te vegen en een harmonisatie naar boven van arbeiders en bedienden af te dwingen.

Hieronder nog enkele foto’s van de actie afgelopen vrijdag.

Gisteren waren er duizenden aanwezigen op een betoging van het ABVV in Charleroi. Er werd geprotesteerd tegen het ontwerp van Interprofessioneel Akkoord dat werd onderhandeld door de sociale partners. Naast de militanten van het ABVV waren er ook delegaties van de liberale en de christelijke vakbonden.

Foto’s door Nico

• Lees hier het pamflet van LSP dat op de betoging werd verspreid

Geen Interprofessioneel Akkoord dat ons wordt opgelegd

Zelfs de zakenkrant De Tijd moet toegeven dat een meerderheid van de werknemers het ontwerp van interprofessioneel akkoord verworpen heeft. Patroons en politici laten zich daardoor echter niet van hun stuk brengen. Als de democratische façade het beoogde resultaat niet oplevert, moet de ontslagnemende regering maar ingrijpen. We weten meteen waar we aan toe zijn: een krachtsverhouding opbouwen via een actieplan of het IPA doorslikken dat we zojuist met een grote meerderheid hebben verworpen.

LSP-pamflet. PDF

Er is nochtans niet weinig druk gezet. De sociale partners zouden de politici eens tonen hoe men een akkoord sluit. Dat was slim: als we niet om het even wat zouden slikken, dan zouden wij mee verantwoordelijk gesteld worden voor de politieke crisis. Bij het ACV werden alle 3.000 vrijgestelden aangeschreven. Daarin werd beweerd dat enkel roekelozen dit akkoord zouden weggooien, omdat het alternatief – geen akkoord – ‘nog veel slechter’ zou zijn. Dan nog had de ACV top de blokstemmen nodig van een aantal ambtenaren- en arbeiderscentrales om aan de zwakste meerderheid ooit voor een IPA te geraken.

Als we de patroonsorganisaties moeten geloven hebben ook zij de grootste moeite gehad om hun achterban te overtuigen, maar uiteindelijk stemden ze wel allen voor. Daar staat tegenover dat aan werknemerszijde nog nooit een IPA zo massaal werd verworpen. Voor het eerst in haar bestaan keurde de liberale vakbond een akkoord af. Met de stelling dat een afwijzing van het ontwerpakkoord door de basis van het ABVV de positie van De Leeuw zou verzwakken, hoopten de patroons ons in de val te lokken. Het is nochtans vooral de positie van Cortebeeck die verzwakt is. Hij plaatste de LBC en de CNE in een onmogelijke positie.

De patroons, die volgens het VBO 37.000 bedrijven vertegenwoordigen, zijn echter niet zinnens zich bij dit democratische besluit neer te leggen. Ze roepen de regering op het akkoord integraal op te leggen. Ze voelen zich gesteund door Merkel, Sarkozy, de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en de “financiële markten”. Hoewel de bedrijven opnieuw forse winsten boeken, zijn ze niet zinnens daar wat dan ook van af te staan. Vooraleer het akkoord op te leggen, wil CD&V aftasten of de PS bereid is tegen de ABVV meerderheid in te gaan. Over de houding van SP.a maken de patroons zich blijkbaar geen zorgen meer. Bovendien zijn VLD en NVA hiervoor plots wel bereid de regering in lopende zaken bij te springen. De patroons hebben dus hun arsenaal aan middelen klaar staan om hun wil op te dringen.

De vakbondsleiding is van tafel gekomen met een onaanvaardbaar akkoord, maar ook zonder enige krachtsverhouding op te bouwen om het te kunnen verwerpen. Dat kunnen we de komende weken en maanden herstellen, door aan te sluiten bij het verzet tegen de sociale afbraak elders in Europa. Onze tegenstanders zullen ons uiteraard trachten te verdelen: Vlamingen tegen Franstalige, ACV tegen ABVV, arbeiders tegen bedienden en jongeren met nieuwe contracten tegen ouderen. Toch was de mogelijkheid voor gemeenschappelijke actie zelden groter dan vandaag. Zowel in Vlaanderen, Wallonië als Brussel heeft een ruime meerderheid van werknemers, ook arbeiders, zich uitgesproken tegen het akkoord. CNE en LBC beraden zich over acties. In andere ACV centrales voelen velen zich in de steek gelaten door de top.

Met haar geplande regionale actiedagen geeft de ABVV leiding te kennen dat ze de boodschap begrepen heeft. We moeten daar een groot succes van maken door de basis inspraak te verlenen en collega’s van andere vakbonden maximaal te betrekken. De nationale actiedag van 4 maart mag geen symbolische actie of wandeling worden zonder duidelijk ordewoord voor het verdere verloop. Integendeel, als de patroons en de politici de boodschap blijven negeren moet het een goed voorbereide algemene 24-urenstaking worden rond volgende eisen:

• Vrije loonsonderhandelingen in de sectoren en bedrijven
• Wegwerken van discriminatie tussen arbeiders en bediendenstatuut zonder dat het statuut van de bedienden ondergraven wordt
• Handen af van de index
• Behoud van alle systemen van brugpensioen

---

ABVV en ACV: Breek de band met SPa en CD&V

Geen enkele instelling, partij of beweging in ons land beschikt over een mobilisatiekracht vergelijkbaar met die van de vakbonden. Met een goede informatie en mobilisatiecampagne kunnen de vakbonden gemakkelijk honderdduizenden werknemers op straat brengen. In het parlement is daar helaas niets van te merken. Nauwelijks had de liberale vakbond het akkoord verworpen of de liberale partijen kondigden aan dat ze het integraal willen doorvoeren via het parlement. Met de standpunten van het ACV of de christelijke mutualiteiten drijft de christendemocratie in het parlement de spot. Zowel de PS als de SP.a toonden zich verheugd over dit “evenwichtig” akkoord. Het lijkt wel alsof politici in een ivoren toren leven. Hoewel een meerderheid van syndicalisten het IPA heeft afgekeurd, komen hun posities in de media nauwelijks aan bod. Bij de vakbondsbasis leidt dat tot frustraties en ontmoediging. Vooral in Vlaanderen hebben velen zich al jaren afgekeerd van de bevoorrechte politieke partners en stemmen voor de populist van het moment. Het wordt tijd dat de vakbondsleidingen de banden met SP.a en PS voor het ABVV en die met CD&V voor het ACV, doorknippen en een eigen politieke vertegenwoordiging opbouwen, samen met iedereen die zich verzet tegen de neoliberale afbraakpolitiek.

---

Jongeren strijden voor werk

Jongeren worden extra geviseerd door de politiek van sociale afbraak. Werkzekerheid en een degelijk loon zijn voor velen een verre droom. Het IPA wil die discriminatie nog uitbreiden. Wie aan het werk is zou zijn/haar huidig statuut behouden, nieuwe werknemers vallen echter onder het nieuwe, uitgeholde statuut. In een aantal gewesten is LSP samen met vakbondsjongeren en KAJ een campagne begonnen tegen werkonzekerheid en de eindeloze reeks onzekere contracten die jongeren opgedrongen worden.

---

Socialisme 2011

Jaarlijks organiseert de Linkse Socialistische Partij een publiek debat- en vormingsweekend, dit jaar “Socialisme 2011”. We verwachten een 300-tal deelnemers. Tijdens de drie plenaire meetings, de twee panelgesprekken en de 16 commissies zal de syndicale strijd nooit veraf zijn. Het is bovendien een gelegenheid om andere strijdbare syndicalisten te ontmoeten. Op de agenda onder meer een discussie over de algemene staking met Gustave Dache, auteur van een boek over ’60-’61 ; een internationale meeting met syndicalisten uit Frankrijk, Ierland en Groot-Brittannië ; getuigenissen van syndicalisten uit Wallonië, Brussel en Vlaanderen over hoe zij omgaan met de communautaire kwestie; en een commissie over strijdbare en democratische vakbonden met Martin Willems, ontslagen secretaris van BBTK-BHV industrie.

Zowel in ABVV als LBC wordt discussie gevoerd over de acties die nu zullen volgen uit de verwerping van het ontwerp van Interprofessioneel Akkoord. Het ABVV heeft een aantal regionale actiedagen aangekondigd, vrijdag zijn er acties in Charleroi en Brussel. Een week nadien volgen er acties in Antwerpen en Luik. Pas op 15 februari zal het ABVV beslissen over het karakter van de nationale actiedag van 4 maart. LBC van haar kant kondigt in een pamflet aan dat het tot actie wil overgaan in samenspraak met de andere vakbonden ("in een zo breed mogelijk front"). We publiceren enkele verwijzingen naar belangrijke vakbondsstandpunten en pamfletten.

• Standpunt ABVV na de verwerping van het IPA
• Oproep van het ABVV voor de actie van vrijdag
• Persbericht ABVV-Antwerpen over de betoging van 18 februari
• Argumentatie van Ferre Wyckmans (LBC) inzake de tegenstem van LBC
• Pamflet van LBC: ‘de strijd gaat voort’

Gisteren kwamen enkele honderden ABVV’ers op straat in Kortrijk. Er werd betoogd tegen de asociale neoliberale agenda die door de traditionele partijen naar voor wordt gebracht. Tevens werd geprotesteerd tegen het IPA en de pogingen om de afgewezen maatregelen in dat Interprofessioneel Akkoord toch op te leggen met de regering. Komende vrijdag volgt een militantenconcentratie in Brussel (lees hier de oproep en een pdf van het ABVV-pamflet). We publiceren enkele foto’s vanop de actie in Kortrijk.

Foto’s door Johan D. (LSP West-Vlaanderen)

Persbericht van de AC dat gisteren werd verstuurd

De Algemene Centrale van het ABVV beëindigt vandaag zijn raadplegingen over het ontwerp van interprofessioneel akkoord 2011-2012.

Na een grondige informatieronde en een breed democratisch debat wordt de voorgestelde tekst verworpen door een betekenisvolle meerderheid.

Vanaf het begin waren een aantal zaken al duidelijk voor onze centrale, de grootste arbeiderscentrale van het ABVV.

• De solidariteit kwam veel te weinig tot haar recht : niets over het minimumloon en een welvaartskoppeling voor sociale uitkeringsgerechtigden die beperkt blijft tot 2011 (zonder garanties voor de slachtoffers van arbeidsongevallen).
• De vrijheid van onderhandelen werd op de helling gezet door het opleggen van een maximale loonmarge van 0,3% in 2012. Dit terwijl verscheidene sectoren en ondernemingen hun rendabiliteit hebben hersteld en beloningen uitkeren aan de aandeelhouders, ten koste van een loonmatiging voor de werknemers (of door bonussen voor te stellen, patronale ‘liberaliteiten’ die gepaard gaan met een jacht op zieke werknemers en slachtoffers van arbeidsongevallen; zie de CAO 90).
• Het is juist dat de index werd gered en dat de brugpensioenen werden verlengd, maar de automatische koppeling van de lonen aan de reële levensduurte kan op termijn in gevaar komen. Bovendien werd opnieuw bevestigd dat het (anti-)generatiepact als uiteindelijke doel heeft de brugpensioenstelsels uit te hollen.
• Daartegenover was er zeker vooruitgang voor het arbeidersstatuut. Zo onder meer het behoud van de vergoeding voor economische werkloosheid op 75%. Maar het zou geduurd hebben tot 2014 vooraleer de schandalige discriminatie van de carensdag verdween. De bruto berekening van het vakantiegeld voor arbeiders ging op termijn neerwaarts en werd netto gecompenseerd op kosten van de sociale zekerheid. De opzegtermijnen werden verlengd, maar wel veel te langzaam. Is dit werkelijk een harmonisering naar boven, of gaat het naar beneden, zo vroeg men zich tijdens de raadplegingen af.

Met deze verwerping door een meerderheid van de Algemene Centrale van het ABVV richten onze militanten ook een waarschuwing tot het patronaat en de regering.

• Raken aan de index, aan de brugpensioenen en aan de vrijheid van onderhandelen beschouwen wij als een oorlogsverklaring.
• De zwaksten in de samenleving zonder uitzicht op sociale vooruitgang laten, betekent dat de crisis die veroorzaakt werd door de banken en het financiële systeem moet betaald worden door diegenen die er geen enkele verantwoordelijkheid voor dragen.
• Een antisociale staatshervorming (waarvan bijvoorbeeld de werknemers in de dienstencheques het slachtoffer worden) die gepaard gaat met een soberheidspolitiek, leidt tot het afbouwen van onze solidariteitsmechanismen: de federale sociale zekerheid, het arbeidsrecht, de collectieve arbeidsovereenkomsten en de openbare diensten. Dit verplicht er ons toe een actieplan op touw te zetten om werknemers te informeren, te sensibiliseren en te mobiliseren.

Een mail van ACV-voorzitter Cortebeeck naar alle medewerkers van het ACV kon niet verhinderen dat een wel erg overtuigende meerderheid in LBC tegen het voorstel van IPA heeft gestemd. De christelijke bediendenbond liet zich niet chanteren met het argument van de “prijs van een niet-IPA”. Maar liefst 94% stemde tegen, een percentage dat niet zo verschillend is van de tegenstand bij de rode bediendenbond of bij strijdbare centrales.

In de aanloop naar het IPA was de LBC duidelijk: een eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden kan enkel door een harmonisatie naar boven. Discriminatie los je niet op door diegenen die niet gediscrimineerd worden, ook een beetje te discrimineren. Die redenering werd niet gevolgd in het voorstel van IPA.

Maar er is meer. LBC-topman Ferre Wyckmans verklaart vandaag in de media: “De beperking van de loonstijgingen tot bijna niets, is fout: heel wat bedrijven kunnen wél betalen, zelfs in 2011. Gesleutel aan de index ter studie nemen is ook fout. Als de energieprijzen te veel schommelen, moet men die aanpakken en niet de index.”

Nu de LBC zo overtuigend tegenstemt en ook al verschillende ABVV-centrales overtuigend tegen het voorstel zijn (onder meer de BBTK, metaalcentrale, maar ook bvb AC-Antwerpen), wordt het voor de vakbondsleiding moeilijk om dit IPA alsnog er door te krijgen.

---

Standpunt van LBC

Volgend standpunt publiceerde LBC op haar website

LBC-NVK wijst ontwerp interprofessioneel akkoord af

De bediende- en kadervakbond LBC-NVK heeft met 94% het ontwerp van interprofessioneel akkoord afgewezen. Dit betekent dat de LBC-NVK het ontwerp unaniem heeft verworpen. Dat standpunt zal dan ook morgen, dinsdag, verdedigd worden op de Raad van het ACV.

Voor 2011 wordt geen verhoging van de koopkracht gepland. Pas in 2012 zou de koopkracht met maximaal 0,3 procent kunnen toenemen. Veel te weinig natuurlijk. Dat staat in schril contrast met de hoge winsten die een aantal ondernemingen en sectoren boekt.

Het is een goede zaak dat de uitkeringen mee stijgen met de welvaart. Maar deze maatregel hoort op zich niet thuis in het interprofessioneel akkoord. Bovendien wordt het voorziene budget nu maar voor 60 procent aangesproken.

Voor de LBC-NVK is het een positief punt dat de index momenteel gevrijwaard wordt. Maar er heerst ongerustheid over het aangekondigde onderzoek naar de invloed van de energieprijzen op de index. Als er een probleem is met te hoge energieprijzen, wil dat zeggen dat er een betere controle op deze prijzen moet komen. En niet dat er aan de index moet worden geraakt.

De voorstellen om de statuten van arbeiders en bedienden dichter tot elkaar te brengen volstaan niet voor de LBC-NVK. Ze leveren trouwens ook veel te weinig op voor de arbeiders. Terwijl de bedienden moeten inleveren. De kosten worden in belangrijke mate afgewenteld op de sociale zekerheid. Zo betalen alle werknemers het gelag. In feite zullen de werknemers zelf mee betalen voor hun ontslagvergoeding. Voor werkgevers wordt het flink goedkoper om personeel te ontslaan. Hierdoor wordt de bescherming tegen ontslag gevoelig verminderd.

Aan de tijdelijke werkloosheid voor bedienden waren in de huidige ‘crisisregeling’ grendels en voorwaarden gekoppeld. Maar die grendels en voorwaarden worden nu losgelaten. Hierdoor kunnen werkgevers voortaan naar eigen goeddunken tijdelijke werkloosheid voor bedienden invoeren. Ook die kosten vallen ten laste van de sociale zekerheid.

Gisteren was er in Charleroi een 24-urenstaking van de BBTK, de bediendenbond van het ABVV. De actie was gericht tegen het voorstel van IPA. LSP-militanten trokken naar de binnenstad om een aantal stakersposten te ondersteunen. Hieronder enkele foto’s uit het centrum van Charleroi.

Door Nico

Standpunt van ABVV Total

Het voorakkoord van interprofessioneel overleg verdient een grondige analyse. Wat de tekst zeker niet verdient, is een verdediging gestoeld op ongelijkheden. Stellen dat er niets verandert verwacht je van de werkgevers. Als werknemersvertegenwoordiger is het immers je verdomde plicht om alle werknemers te verdedigen, ook je toekomstige collega’s dus.

Het IPA rolt de laatste dagen van ieders tongen. Werkgevers en politici, niet in het minst werknemers en hun vertegenwoordigers. De tekst is technisch en verdient een grondige analyse.

Als voltallige ABVV delegatie (arbeiders, bedienden en kaders) van de TOTAL raffinaderij Antwerpen hebben wij het voorakkoord IPA onder de loep genomen. De uiteindelijke conclusie is dat het voorontwerp veel te licht werd bevonden en bijgevolg door ons wordt afgekeurd. Hieronder geven wij ook onze motivatie over de verschillende onderwerpen waar wij zelf mee te maken krijgen.

1. Loonvorming

We begrijpen dat het huidige politieke klimaat niet van dien aard is om grote opslagen te realiseren. Bovendien blijft het indexsysteem, voor even, gevrijwaard van verdere aanvallen. Het is een hele opluchting, en toch.

De 0.3% in 2012 is wel een loonsverhoging voor 2012, het is misschien geen verhoging van de koopkracht. Als immers de index enkele malen springt in 2011 is het nog maar zeer de vraag of de 0,3% het verlies aan koopkracht zal dekken. Het is dus best mogelijk dat er in dit IPA een inlevering zit op het gebied van koopkracht. In navolging van onze achterban willen wij dan ook meegeven dat wij verwachten dat een eventuele loonsopslag begint op 1 januari 2011.

De paragraaf over de studie rond de volatiliteit van het indexmechanisme is voor ons bovendien onaanvaardbaar, de link met de energieprijzen wordt niet gesmaakt. Deze paragraaf moet voor ons verdwijnen, enkel een versterking van de index is bespreekbaar.

Op een moment dat de notionele intrestaftrek bijna 6 miljard euro heeft bereikt, zonder dat daar ook maar één verplichting tegenover staat, lijkt het ons niet meer dan normaal dat er eerst afspraken worden gemaakt over het besteden van deze, en andere, lastenverlagingen.

Graag herinneren we aan één van onze eisen :”Einde van de blanco cheques aan de werkgevers; overheidssteun moet afhankelijk gemaakt worden van:

1. kwaliteitsvolle banen en dus geen dagcontracten meer in de interim; geen nieuwe flexibiliteit, geen stimulering van overuren;
2. vorming/opleiding voor de werknemers;
3. investeringen;
4. onderzoek en ontwikkeling

Het eindresultaat op deze eis is veel te mager.

2. Welvaartsvastheid sociale uitkeringen

Wij zijn nog steeds zoekende naar verbeteringen van de minimumlonen in dit voorakkoord. Nochtans stond het duidelijk vermeld in onze eisenbundel.

– Optrekking van het bruto gewaarborgd minimuminkomen en gelijktrekking van de jeugdminimumlonen

Bovendien hebben wij zo onze bedenkingen bij de paragraaf over de theoretische enveloppe. Slechts 60 procent financiële verantwoordelijkheid willen nemen gemaakt in vorige afspraken en, in het “beste” geval, 40% doorschuiven naar de collectiviteit is ook onaanvaardbaar.

De eerste pijler wordt onvoldoende versterkt en er ontbreekt ook een verplichting om werk te maken van een tweede pijler. Bovendien stijgen meeste sociale uitkeringen met maximum twee procent wat aanzienlijk minder is dan de te verwachten indexsprong van 3.9% volgens het CRB.

3. Arbeiders – bedienden

Tijdens CAO onderhandelingen op TRA eisen wij op het gebied van koopkracht steeds centen in plaats van procenten. Op deze manier krijgt iedereen hetzelfde. Om direct to the point te komen. Bedienden leveren in dit voorstel meer dagen in dan arbeiders dagen bij krijgen op het gebied van de opzegtermijnen.

Bovendien worden sectoren aan handen en voeten gebonden om zelf verbeteringen aan te brengen. Het is zelfs maar de vraag of oude verworvenheden voor nieuwe werknemers nog kunnen blijven bestaan? Dat bovendien de huidige RVA crisispremie van 1666 euro volledig ten laste komt van de sociale zekerheid is een stap te ver!

Door een onderscheid te maken tussen nieuwe en oude werknemers verdwijnt bovendien de discriminatie niet, ze wordt enkel versterkt. We krijgen niet enkel arbeiders, bedienden en kaders. We krijgen voortaan ook nieuwe en oude arbeiders, bedienden en kaders.

Ook wat betreft de voorgestelde berekening van het vakantiegeld voor arbeiders hebben wij enkele bedenkingen. Het kan niet zijn dat de vaste eindejaarspremie niet langer wordt meegnomen in de berekening. Bovendien is het erg onduidelijk wie de compensaties uit volgende zin zal onderhandelen”indien er een netto verlies overblijft, worden ten belopen daarvan compensaties onderhandeld.” Is dit op het interprofessionele niveau of dat van sectoren en bedrijven? Arbeiders in kleinere bedrijven mogen niet de dupe worden van dit systeem en het is voor ons ook ontoelaatbaar dat ook deze rekening wordt doorgeschoven naar de collectiviteit!

Bovendien stellen wij ons vragen of arbeiders hun dagen jaarlijks verlof nu moeten opnemen, en betaald krijgen, zoals de bedienden enerzijds. Kunnen nieuwe bedienden anderzijds nog steeds hun vakantiegeld gaan vragen in januari, en is dit ook zo voor nieuwe arbeiders?

En vermits geen variabele premies mogen worden verrekend, is het nog maar de vraag of overuren mee verrekend zullen worden. En wat met de anciënniteitpremie die voor velen van ons jaarlijks verandert? De deur wagenwijd openzetten naar tijdelijke werkloosheid voor bedienden en ook die rekening doorschuiven naar de collectiviteit is ook onaanvaardbaar. Iedereen heeft plichten, ook de werkgevers.

Ten slotte wensen wij nog een extra bedenking mee te geven. In 1900 ontstonden de werklieden en 22 jaar later waren er plots arbeiders en bedienden. Sindsdien is de discriminatie tussen beide statuten, op vraag van de werkgevers, alleen maar toegenomen. Terwijl we nu, zogezegd, aan het zoeken zijn naar manieren om deze weg te werken laten we ongestoord nieuwe discriminaties toe. Wij betreuren dan ook dat er nergens binnen het voorakkoord een poging staat om de discriminaties, naar het statuut van kaderleden toe, weg te werken!

De opwaartse harmonisering is ver te zoeken in dit voorakkoord. Misschien is het eindresultaat kostenneutraal, ons lijkt het alvast dat wij allemaal moeten inleveren.

4. Carensdag en gewaarborgd maandloon

Het afschaffen van de carensdag wordt binnen het voorstel betaald door de werknemers. Vanaf de zevende dag is het nog maar de vraag hoeveel sociale lasten de werkgevers nog zullen betalen. Anders gezegd hoeveel de collectiviteit, wijzelf dus, van deze kosten zullen moeten dragen.

5. Andere bedenkingen

In het vorige IPA zat, opnieuw, fiscale lastenverlaging voor ploegen- en nachtarbeid: van 10,7% naar 15,6% vanaf 1 juni 2009. De vaststelling is dat ploegen– en nachtarbeid voor de werkgever goedkoper werd maar voor de werknemer niet humaner. Op deze manier is en blijft deze verlaging een zoveelste blanco cheque.

Afsluitend betreuren wij dat er ook van volgende eisen weinig of niets is terecht gekomen:

• Behoud van de vrijheid van onderhandelen in de sectoren
• Een verbetering van de terugbetaling van de vervoersonkosten met het openbaar vervoer
• Een verbetering van het wettelijk pensioen

Veel zaken zijn onduidelijk en er zitten onderdelen bij die pas tegen eind 2018 moeten worden “opgelost”. Het voorakkoord zit dus bijgevolg boordevol onzekerheden waardoor men eigenlijk aan ons vraagt om een blanco blad te ondertekenen dat men nadien naar eigen goedkeuren zal invullen zonder dat wij er enige inspraak rond zullen hebben.

LSP-pamflet. PDF. Meer info over het IPA vind je hier

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Ter herinnering: het ontwerp van interprofessioneel akoord voorziet

• Qua loonvorming: geen bruto loonsverhoging zoals de vakbonden hadden voorop gesteld, maar louter de indexaanpassing. Als de economische toestand het toestaat komt daar in 2012 een verhoging van 0,3% bij. De loonnorm is niet indicatief, maar een maximum waaraan de sectoren zich moeten houden. Bovendien haalt het patronaat een herziening van het indexmechanisme binnen om “volatiliteit” tegen te gaan. Men denkt eraan goederen waarvan de prijzen fors toenemen, zoals gas en elektriciteit, uit de index te halen.
• Qua welvaartsvastheid van de sociale uitkeringen: dit had al op 15 september 2010 moeten afgerond zijn, maar wordt alweer gekoppeld aan de onderhandelingen over het IPA
• Qua verlenging van de bestaande afspraken: de brugpensioenregimes worden verlengd. De evaluatie van het generatiepact in november 2011 zal door het patronaat echter aangegrepen worden om de loopbaanvereisten voor toegang tot het brugpensioen vanaf 58 jaar op te trekken.
• Qua gelijkschakeling arbeiders en bedienden: het “compromis” werd geschreven op de tafels van de werkgevers. Bedienden verliezen meer weken opzeg dan arbeiders erbij krijgen. Het verlies kan voor bedienden met maximale anciënniteit oplopen tot 4,5 maand, terwijl arbeiders met maximale anciënniteit hooguit 22 dagen winnen, dan nog op kosten van de sociale zekerheid. De werkgevers kunnen voortaan ook bedienden in tijdelijke werkloosheid parkeren op kosten van de werknemers en de sociale zekerheid.

[/box]

Deze week zal blijken of de basis van ACV en het ABVV het ontwerp van Interprofessioneel Akkoord voor 2011-2012 afkeurt of aanvaardt.

De afgelopen dagen is in elk geval zeer duidelijk geworden dat vele vakbondsafgevaardigden dit akkoord niet lusten. In verschillende vakbondsvergaderingen werd door delegees en militanten gesteld dat ‘dit akkoord een schande is’ en ‘het nooit had mogen afgesloten worden’.

Bij de socialistische bediendevakbonden was het federaal comité vrij categoriek: onaanvaardbaar. Deze evaluatie werd gevolg door alle afdelingen van de BBTK. Langs christelijke zijde verwierp het Franstalige CNE eveneens het akkoord en hetzelfde zal wellicht gebeuren bij LBC.

In de andere centrales en instanties van het ABVV loopt de consultatie over de stemming nog tot 4 februari. Maar de kans is zeer groot dat er geen meerderheid gevonden wordt.

Binnen het ACV wordt er op afdelingen en delegees enorme druk uitgeoefend om toch maar akkoord te gaan. ACV-voorzitter Luc Cortebeeck heeft alle personeelsleden van het ACV aangeschreven om ze te overtuigen het akkoord toch maar goed te keuren. Zijn voornaamste argument was dat het ontwerp afkeuren wel eens nefaster zou kunnen zijn dan het goedkeuren…

Hopelijk verwerpen beide vakbonden dit ontwerp van IPA. Op die basis kan er dan actie gevoerd worden voor een Interprofessioneel Akkoord dat een sociale vooruitgang voor de arbeiders en bedienden in plaats van een afbraak van verworven rechten en een feitelijke loonstop.

Intussen zijn voor deze week de eerste acties gepland, zoals de 24 urenstaking waartoe BBTK Charleroi heeft opgeroepen. Maar het mobiliseren van de vakbondsbasis in de bedrijven kan enkel lukken indien het gebeurt met duidelijke ordewoorden en een actie- en mobilisatieplan op regionale en nationale basis. De manier waarop de vakbondstop de onderhandelingen in het diepste geheim en discretie heeft gevoerd is nefast uitgedraaid. Uiteindelijk is men van tafel gekomen met een onaanvaardbaar akkoord, maar ook zonder enige krachtsverhouding op te bouwen om het te kunnen verwerpen.

Daarom moet in de komende periode gemobiliseerd en actiegevoerd worden voor:

• Een bruto verhoging van de minimumuurlonen
• Vrije loonsonderhandelingen in de sectoren en bedrijven
• Wegwerken van discriminatie tussen arbeiders en bediendenstatuut zonder dat het statuut van de bedienden ondergraven wordt
• Handen af van de index
• Behoud van alle systemen van brugpensioen

Enkel op die wijze kan voorkomen worden dat bij een afwijzing van het ontwerpakkoord door de vakbondsbasis de regering in samenspraak met de patroons het alsnog probeert door onze strot te rammen.