Category: Lokaal – Antwerpen

Gisteren trok LSP naar de Antwerpse politierechtbank om tien overlastboetes van de stad Antwerpen wegens vermeend wildplakken aan te klagen. Naar aanleiding van ons anti-kapitalistisch milieufestival in oktober 2008 probeerde stad Antwerpen om boetes op te leggen aan de verantwoordelijk uitgever van de affiche, de persoon wiens GSM-nummer op de affiche stond en de persoon die de zaal had gehuurd. De stad kwam op alle vervolgingen terug, tot de verkiezingsdeelname van LSP bekend werd. Toen werd plots beslist om alsnog 10 boetes op te leggen voor een totaal bedrag van 1.500 euro.

De feiten

Eind oktober organiseerden we met Internationaal Verzet een anti-kapitalistisch milieufestival in Antwerpen om te discussiëren over ecologie en de strijd voor een beter milieu. Daarbij spraken we ons ook duidelijk uit tegen de komst van de Lange Wapperbrug. Voor deze bijeenkomst werd affiches en pamfletten verspreid.

De stad Antwerpen merkte een aantal affiches op die werden aangebracht op plaatsen waar dit niet mag. Hierop probeerde de stad om overlastboetes op te leggen aan eerst de verantwoordelijk uitgever en nadien ook een persoon die met een GSM-nummer vermeld werd op de affiche alsook de verantwoordelijke die de zaal huurde. Even werd zelfs geprobeerd om een VZW te vervolgen omdat de naam ervan leek op deze van een VZW met dezelfde naam als de organisatie die de website had geregistreerd die op de affiche vermeld werd. “Die zijn toch ook socialistisch”, was de telefonische commentaar die we toen kregen van de dienst administratieve sancties.

Bij de verantwoordelijk uitgever werd niet verder gegaan met de vervolging. In één zaak wel, deze kwam voor de Politierechtbank. Daarop schreef de advocaat van stad Antwerpen een brief met het voorstel om de zaak van de rol te laten schrappen omdat de stad Antwerpen niet verder aandrong. Bij de LSP’er wiens GSM-nummer op de affiche stond, werd niet aangedrongen. En ook de vervolging tegen de VZW werd van de kaart geveegd na een gesprek op de diensten zelf.

Bleef over: de persoon die de zaak huurde. Die antwoordde meteen op de ingebrekestellingen met een verweer waarin hij duidelijk maakte dat hij enkel de zaal had gehuurd en niet verantwoordelijk was voor wildplakken. Hierop vroeg de stad Antwerpen naar facturen waaruit bleek dat de propaganda “uit handen was gegeven”. Er werd geantwoord met een brief waarin stond dat we affiches en pamfletten onder jongeren verspreiden en dat we niet met commerciële bedrijven werken.

Er kwam in twee van de twaalf zaken meteen een antwoord van de stad Antwerpen met de beslissing: de sanctionerend ambtenaar oordeelde “dat het aangewezen is geen administratieve geldboete op te leggen.” Er was volgens de ambtenaar sprake van “samenloop”. Bleven tien andere zaken over. Daarin werd op 21 en 30 april beslist dat wel vervolgd zou worden.

De argumentatie

De stad Antwerpen stelt dat het feit dat affiches werden verspreid voor een evenement waarvoor LSP-verantwoordelijke Jan Vlegels een zaal had gehuurd, volstaat om ervan uit te gaan dat Jan Vlegels “wist – of minstens moest weten dat overtredingen op de politiecodex zouden plaatsvinden.” Er werd immers geen beroep gedaan op commerciële firma’s maar op wat de stad Antwerpen “het gratis circuit” noemt. Immers: door affiches te verspreiden “wordt het wildplakken in de hand gewerkt.” Een dergelijke “positieve aanmoediging tot het plegen van een misdrijf” moet volgens de stad worden bestraft.

Volgens de stad Antwerpen moest maar gewerkt worden met bedrijven die affiches aanbrengen. Er worden zelfs enkele suggesties gedaan: 2m² bij Decaux en Clearchannel kosten 25.000 euro voor 200 stuks per week (naast een productiekost van 2.000 euro). Voor 14 dagen komt het op 30.949 euro, aldus de weinig verdoken offerte die door de stad Antwerpen in de beslissing tot het opleggen van een administratieve boete werd gedaan. “De organisatie van dit evenement wou blijkbaar een echte promotiecampagne voeren voor het evenement zonder evenwel de kosten hiervoor op zich te nemen”, aldus de stad Antwerpen. Met andere woorden: alleen een private promotiecampagne mag, affiches en pamfletten verspreiden volstaat om aansprakelijk te zijn voor wildplakken. In volle verkiezingstijd klinkt dat nogal hypocriet.

Een volgend probleem waarmee de stad Antwerpen wordt geconfronteerd, is het feit dat Jan Vlegels zelf geen affiches heeft aangebracht maar er wel voor verantwoordelijk wordt gesteld. Geen probleem voor de stad Antwerpen: begrippen uit het strafrecht kunnen niet zomaar toegepast worden op administratieve sancties en er kan gewerkt worden met “objectieve schuldvermoedens”. Zolang je je kan verdedigen, “zelfs als dit moeilijk is”, is er volgens de stad Antwerpen “geen schending van artikel 6 EVRM”. Een administratieve sanctie is dus geen strafrechtelijke vervolging. Maar om de objectieve verantwoordelijkheid te verklaren, grijpt de stad wel terug naar het begrip van “strafbare deelneming”. Er wordt geargumenteerd dat er wel degelijk een misdrijf was met als opmerkelijke argumentatie daartoe: “Antwerpen als grootste stad van Vlaanderen met internationale uitstraling kan het zich niet veroorloven dat het stads- en straatbeeld bezoedeld wordt door een ongebreidelde en ongelimiteerde wildgroei van affiches op electriteitskasten, gevels, verkeerslichten, verkeersborden, bomen, enz.”

Willekeur, hypocrisie of politieke afrekening?

De willekeur in het optreden van de stad Antwerpen is wel bijzonder duidelijk in deze kwestie. Er kwamen 12 identieke aangetekende zendingen aan bij Jan Vlegels met telkens een beslissing om een administratieve sanctie op te leggen. Er werden 12 identieke brieven met een verweer terug gestuurd. In 2 gevallen oordeelt de stad Antwerpen dat er geen reden tot vervolging is, in 10 andere wordt wel vervolgd.

We belden met die vaststelling naar de dienst administratieve sancties, waar het even stil werd toen we dit voorlegden. Op onze vraag of er een mogelijkheid was om dit te herbekijken, werd negatief geantwoord. “Dan moet je maar naar de Politierechtbank stappen”, was het antwoord. Dat de advocaat van de stad Antwerpen in een zaak tegen de verantwoordelijk uitgever vroeg om de zaak van de rol te schrappen, vergroot het kafkaiaanse karakter enkel nog meer.

Van waar komt deze willekeur? Het enige verschil dat wij zien tussen de twee zaken waarin niet werd vervolgd en de tien waarin dat wel gebeurde, is de datum van de beslissing. De eerste twee beslissingen waren begin maart, de andere in april. Op dat ogenblik had LSP bekend gemaakt dat het zou deelnemen aan de verkiezingen. Had dat een gevolg voor de beslissingen om te vervolgen? In dat geval is er uiteraard sprake van een politieke afrekening.

Tenslotte stellen we ons vragen bij de houding van de stad Antwerpen die er niet in slaagt om de plakoorlog in het kader van de verkiezingen onder controle te houden. In een stad “met internationale uitstraling” is een dergelijke “wildgroei aan affiches” toch een bron van overlast? De stad Antwerpen had als verantwoordelijke voor het plaatsen van de borden kunnen weten dat dit zou gebeuren. Bovendien werd geen onderverdeling gemaakt voor de verschillende partijen, zodat een plakoorlog in de hand wordt gewerkt. Indien de politieke verantwoordelijken van de stad Antwerpen niet hypocriet willen zijn, leggen ze zichzelf meteen een pak administratieve sancties op.

Wij zijn nu naar de Politierechtbank gestapt. We vragen de vernietiging van de boetes, voor een totale waarde van 1.500 euro, alsook een schadevergoeding van 500 euro van de stad Antwerpen wegens de overlast die het ons bezorgt met dit soort willekeurige procedures.

Het massale verzet tegen de Lange Wapperbrug in Antwerpen leidt tot een cynisch spel van de traditionele partijen. SP.a van burgemeester Janssens maakte een bocht en probeert zich voor te stellen als tegenstanders van de Lange Wapperbrug. VLD blijft pleiten voor de brug. Intussen wordt de effectieve beslissing even uitgesteld, waarbij het uiteindelijke resultaat onzeker blijft.

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Protesteer mee

Onmiddellijke Email Actie Gewenst:

Doe vandaag nog mee aan een GROTE PROTEST EMAIL ACTIE tegen het Lange Wapper Viaduct!

Richtlijnen:

1. Email onderstaande protest tekst (al dan niet aangepast aan uw stijl) zo vlug mogelijk naar de kabinetten van Kris Peeters, Dirk Van Mechelen en Frank Vandenbroucke, ondertekend door uw volledige voor-en achternaam en met vermelding van uw woonplaats.
   
   Hun email adressen zijn:
   
   kabinet.vanmechelen@vlaanderen.be,
   
   kabinet.peeters@vlaanderen.be,
   
   kabinet.vandenbroucke@vlaanderen.be

2. Stuur vervolgens deze email verder naar uw eigen email kring (opgelet: geen spam aan onbekenden versturen!)

TEKST PROTEST EMAIL:

Geachte Minister President Peeters, Geachte Ministers van Mechelen en Vandenbroucke,

Als inwoner van het Vlaams Gewest wil ik ten stelligste protesteren tegen de beslissing die de Vlaamse regering zaterdag 28 maart nam om voor het viaduct Lange Wapper te kiezen. Het onafhankelijk onderzoek ARUP heeft duidelijk aangetoond dat dit een slechte keuze is voor het Vlaams Gewest en de stad Antwerpen.

U negeert bovendien al op voorhand de stem van de burgers, want het is nu al duidelijk dat er geen draagvlak is voor het viaduct Lange Wapper. Dit is één van de meest onverantwoorde beslissingen die de Vlaamse Regering recent genomen heeft.

Hoogachtend,

Ondergetekende, Volledige Voor- en Achternaam

Woonplaats
[/box]

Na de bekendmaking van de studie van Arup besliste SP.a om van standpunt te veranderen. (zie ons artikel hierover). Sommigen hoopten dat dit een keerpunt zou vormen waarbij de tegenstanders van de Lange Wapper uiteindelijk gelijk zouden krijgen. De VZW Ademloos verzamelde reeds 60.000 handtekeningen om een referendum af te dwingen en kan zich verzekeren van een brede steun. Wellicht is een grote meerderheid van de Antwerpenaren tegen de Lange Wapper, ook al blijft er veel onduidelijkheid bestaan (al dan niet bewust gestimuleerd vanuit het politieke establishment).

SP.a besefte dit en besloot met het oog op de verkiezingen van 7 juni 2009 van standpunt te veranderen. Een verdere studie van het zogenaamde vierde tracé wordt afgewacht om een definitief standpunt in te nemen. Intussen werd wel een bouwvergunning afgeleverd op basis van het BAM-tracé. De hete aardappel werd naar Antwerpen doorgeschoven.

Aan de basis van dit opmerkelijke politieke compromis liggen de verkiezingscampagnes van SP.a en VLD in het Antwerpse. Open VLD wil vooral in de Antwerpse rand scoren en zal daar sterk de nadruk leggen op de nood aan een antwoord op de verkeersinfarct rond Antwerpen. Daar moet effectief een antwoord op komen en de partij hoopt zich te kunnen profileren als de felste voorstanders van een snel antwoord. SP.a daarentegen rekent meer op stedelijke kiezers en wou tegen de achtergrond van rampzalige peilingen het risico niet lopen om in Antwerpen-stad geconfronteerd te worden met een grote tegenstand omwille van de Lange Wapper.

Daarom werd beslist om de uiteindelijke beslissing uit te stellen tot na de verkiezingen. Dan kan indien nodig nog van standpunt worden veranderd zonder electorale gevolgen. De strijd tegen de Lange Wapper is dan ook bijlange nog niet gestreden. De randvoorwaarden die de Vlaamse regering aan het tracé oplegt, lijken op de maat van de Lange Wapper te zijn geschreven. Het zal moeilijk worden om het vierde tracé aan die voorwaarden te laten voldoen. Dat kan een excuus geven aan Patrick Janssens om nogmaals van standpunt te veranderen. Maar dan wel ná de verkiezingen.

Een ring die zo dicht bij het stadscentrum ligt, is niet efficiënt. Een brug over dichtbevolkte wijken is evenmin een oplossing. De gevolgen op het vlak van vervuiling (fijn stof voor de omwonenden) zijn niet te onderschatten. LSP is tegen de Lange Wapperbrug en denkt dat een tunnel een betere optie zou zijn. Maar tegelijk is er nood aan een algemene mobiliteitspolitiek waarin wordt gebroken met de korte termijnvisie die vandaag domineert. Er is nood aan meer collectief transport met alternatieven voor goederentransport. Het is schandalig dat de traditionele partijen een dergelijk belangrijk thema enkel maar gebruiken voor electoraal gewin op korte termijn. Daarmee tonen ze aan dat ze even kortzichtig zijn als de bankiers en financieel verantwoordelijken die aan de basis liggen van de huidige financiële crisis.

Alle alternatieve tracés op dat van de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) zijn steeds als onuitvoerbaar bestempeld door de politieke elite, het bedrijfsleven (Voka en Unizo) en uiteraard de BAM zelf. Deze laatste heeft recent nog een “onafhankelijk” rapport laten maken dat haar plan alleen maar voordelen toekent. Toch blijkt het eerste onderzoek dat effectief naar alternatieven kijkt een tunnel te verkiezen boven de vooropgestelde brug-tunnelcombinatie. Krijgen de actievoerders en bewoners van Antwerpen dan eindelijk gelijk?

Door Walter (Antwerpen)

Het onderzoek dat effectief alternatieven met elkaar vergelijkt is er niet vanzelf gekomen. Arup/Sum Research kreeg hier pas opdracht toe nadat de Antwerpenaren massaal hadden geprotesteerd. Totnogtoe was er voor de BAM maar één tracé, dat van de BAM zelf: een dubbeldekbrug doorheen Antwerpen die dan aansluit op een tunnel onder de Schelde. Wie van dat idee afweek, kwam niet aan bod in de discussie. Het fetisjisme om de skyline van Antwerpen te hertekenen stond boven elk praktisch bezwaar.

Inspraak door de bevolking bleek niet hoog aangeschreven bij de beleidmakers. Wie protest wou aantekenen, kreeg steevast te horen dat het daarvoor te laat was en alle beslissingen al vastlagen, een enkele keer was het ook te vroeg. Wat eigenlijk bedoeld werd, was dat je tot een select clubje moest behoren dat in dure salons de beslissing nam. Dit select clubje wou kunnen uitpakken met een prestigeproject waar je niet naast kunt kijken. Wie deze brug boven zijn hoofd zou krijgen werd niets gevraagd.

Opdat mensen zich niet zouden afvragen wat de gevolgen voor milieu en gezondheid zouden zijn, werd er zo weinig mogelijk informatie verschaft. Vele mensen denken nog steeds dat de Lange Wapperbrug over de Schelde zal komen! Alternatieven werden niet bekeken en uit het debat geweerd. SP.a-burgemeester Janssens vatte deze gang van zaken samen in een gebalde, doch zeer ongelukkige uitschuiver, “Walk and don’t look back”.

Tegenstanders van het Lange Wappertraject werden aangewreven dat zij tegen het sluiten van de ring zijn, wat ronduit gelogen is. Ook de complexiteit van de luchtverontreinigingproblemen wordt misbruikt. Alternatieven werden als ze al bekeken werden met verouderde gegevens ontoereikend verklaard terwijl voor het eigen traject heel optimistische schattingen voor de toekomst gehanteerd worden. Wie thuis is in wetenschappelijk onderzoek weet hoe makkelijk conclusies beïnvloed worden als verschillende maatstaven gehanteerd worden. Hier is dat duidelijk gedaan. Door selectief te kiezen welke gegevens gebruikt werden en welke niet moest de BAM steeds gelijk halen. Daar zullen ze mee verder gaan als ze de kans krijgen.

De plannen die van de bedrijfselite en hun politieke lakeien groot applaus kregen, baarden de bevolking dermate zorgen dat zij zich ertegen gingen organiseren. Protestacties van buurtbewoners en -scholen gaven ruchtbaarheid aan het probleem dat in de lucht hing. De verspreiding van de petitie door Ademloos gaf iedere stadsbewoner de kans hieraan deel te nemen. De massale deelname aan diverse acties enthousiasmeert de deelnemers omdat ze merken dat ze niet alleen staan. Als de brug er straks niet komt, zal dat in eerste plaats het resultaat zijn van de inzet van deze immense groep bezorgde Antwerpenaren die het opnamen voor zichzelf, hun familie en hun buren. Door het massale protest bleek dat er uiteindelijk toch de politieke wil kon bestaan om het zaligmakend traject ter discussie te stellen.

Maar de strijd is nog lang niet gestreden. Arup/Sum stelt wel dat een alternatief traject voorkeur geniet. Een traject zonder brug, met een tunnel die in het noorden door het havengebied aansluit op de A12. Dit toont wel aan dat de plannen van BAM die tien jaar en aan 80 miljoen € studie kosten niet opgewassen waren tegen een degelijk onderzoek. De vrijwilligers van stRaten- Generaal kraaien al victorie omdat hun tracé (mits kleine aanpassingen) verkozen wordt, de SP.a van Patrick Janssens moest dan toch achterom kijken en stil blijven staan bij een mogelijk alternatief. Die bocht is wellicht grotendeels uit electorale overwegingen genomen, een referendum over de Lange Wapperbrug zou al snel een referendum tegen Janssens en co zijn geworden.

Op dit ogenblik staat de Lange Wapper op de helling. Dat is een belangrijke overwinning, maar waakzaamheid blijft nodig. Als de aandacht en de campagnes verslappen, is het niet uitgesloten dat er na de verkiezingen nieuwe aanvallen komen op de leefbaarheid van onze woon- en werkomgeving.

Wij zijn tevreden met de uitkomst van het onderzoek. Bij dit bouwproject wil de elite haar belangen voorop stellen ten koste van de buurtbewoners. Voor het prestige van dit project moesten milieu en gezondheid wijken. De uitkomst van dit onderzoek biedt een tijdelijke overwinning, maar het blijft de vraag of er voor een alternatief tracé wel rekening zal worden gehouden met brede lagen van de bevolking. Om onze gezondheid te laten respecteren, zullen we rechtstreekse controle moeten kunnen uitoefenen op alle activiteiten die het milieu beïnvloeden.

De verkeersinfarct zal overigens niet worden opgelost door enkele “missing links” op te vullen. Er is nood aan een uitgebreid en kosteloos netwerk van openbaar vervoer en onderzoek naar en de ontwikkeling van alternatieven voor goederentransport. Dat is noodzakelijk voor het milieu en onze gezondheid, maar ook om de verkeersinfarct te stoppen. LSP steunt de acties tegen de Lange Wapper en kadert dit in een strijd voor een betere leefomgeving.

De actiegroep Ademloos heeft op dit ogenblik reeds voldoende handtekeningen opgehaald om in Antwerpen een referendum te laten organiseren rond de Oosterweelverbinding. Er worden nog bijkomende handtekeningen opgehaald om wat marge te hebben bij de wettiging ervan. Burgemeester Janssens liet weten dat er effectief een referendum komt, maar hij wil er alles aan doen om het niet over de Oosterweel te laten gaan.

Maandenlang voerde Ademloos campagne voor het afdwingen van een referendum rond de geplande Oosterweelverbinding met de Lange Wapperbrug. Tegen dat plan is er heel wat protest omdat er heel wat verkeer boven druk bevolkte wijken zou komen (vooral in Deurne Noord stellen er zich problemen) en er bovendien een toename zou zijn van het fijn stof.

De stad Antwerpen en de Vlaamse regering houden vast aan hun plan en begonnen recent aan een nieuwe propagandacampagne. De vorige pogingen daartoe mislukten aangezien er meer te doen was over het communicatiebureau zelf (het bedrijf van Open VLD’er Noël Slangen) dan over de Oosterweelverbinding. De nieuwe propagandacampagne gooit het over een andere boeg: er werd aangekondigd dat het geplande tracé voor de Oosterweelverbinding (in het noorden van de stad) zou leiden tot een vermindering van het fijn stof (in het zuiden van de stad). Toegegeven: dit is een uiterst originele manier om op de bezorgdheid inzake fijn stof in te spelen. Dat de luchtkwaliteit in het zuiden van de stad zou verbeteren als er meer verkeer langs noordelijke kant wordt omgeleid, is een wetenschappelijke conclusie die vooral vragen doet opwerpen over het wetenschappelijk karakter van het onderzoek. Dat een tunnel mogelijk beter zou zijn voor de luchtkwaliteit in het zuiden én het noorden, werd niet in overweging genomen.

De arrogantie in de communicatie (lees: propaganda) van de BAM en het stadsbestuur is opvallend. Dat geldt ook voor de vraagstelling die wordt geopperd door Patrick Janssens. De burgemeester verklaarde dat er effectief een referendum zal komen, maar dat het misschien beter zou zijn om dit te laten gaan over het volledige Masterplan. Daarin zit het voorstel voor de Oosterweelverbinding, maar even goed voor de verlenging van een aantal tramlijnen. Tegen de verlenging van die tramlijnen heeft niemand iets, of het zouden de rabiate tegenstanders van openbaar vervoer in liberale kringen moeten zijn (we denken bijvoorbeeld aan Annick De Ridder). Wij hebben wel opmerkingen bij de wijze waarop die verlenging wordt doorgevoerd (met publiek-private-samenwerking), maar zijn uiteraard wel voorstander van een uitbreiding van het openbaar vervoer.

Het doel van Janssens is evident: een referendum dat enkel en alleen over de Oosterweel gaat, zou al snel een referendum worden waarin Janssens wordt gezien als aanvoerder en verantwoordelijke van het volledige politieke establishment dat zich achter een project heeft geschaard dat weinig steun vindt onder bredere lagen van de bevolking. Janssens wil niet weg gestemd worden in een referendum en zal er alles aan doen om de vraagstelling open te trekken.

Een probleem bij gemeentelijke referenda is dat het gemeentebestuur de uiteindelijke vraag zal bepalen. Het Antwerpse bestuur zal daar gebruik van maken om het polemische karakter van het referendum te verdoezelen. Dat kan door de vraag open te trekken of door deze onduidelijk te maken. Beide mogelijkheden werden reeds geopperd door Janssens. Enerzijds wil hij het referendum over het volledige Masterplan laten gaan zodat het zou lijken alsof tegenstanders van de Oosterweel ook tegen meer tramlijnen zijn. Anderzijds wil hij de vraag rond de Oosterweelverbinding uitbreiden door verschillende tracés en opties voor te leggen. Dat moet verbergen dat het Janssens en zijn kliek zijn die worden weg gestemd in het referendum. Wim Van Hees van Ademloos stelde terecht: “De strategie van Janssens is duidelijk: hij wil dé hamvraag – ‘bent u voor of tegen een snelweg dwars door de stad’ – verzuipen in een nest andere vragen.”

De poging van Janssens om er onderuit te raken, is doorzichtig. Hij is zijn campagne reeds begonnen om alsnog de snelweg dwars door de stad door het strot van de Antwerpenaren te jagen. Dat zou wel eens een omgekeerd effect kunnen hebben. De kans is reëel dat het politieke establishment de rekening zal worden gepresenteerd.

De tegenstanders van de Oosterweelverbinding lijken steun te krijgen uit onverwachte (en onbetrouwbare) hoek. Door de kredietcrisis en de problemen bij de banken lijkt het onwaarschijnlijk dat een bank bereid zou zijn om de nodige 2 miljard euro te ontlenen. Minister Van Mechelen waarschuwde dat dit de verderzetting van het project kan bedreigen.

Voor het prestigeproject van de Lange Wapperbrug en de Oosterweelverbinding zou in Antwerpen de “werf van de eeuw” worden opgestart. De factuur hiervoor zou volgens een becijfering minstens 2 miljard bedragen. Het volledige “masterplan” inzake openbaar vervoer en infrastructuur zou 3,5 miljard euro kosten. De regering wil die middelen onder meer halen uit tolheffingen en bij de banken.

Minister Van Mechelen waarschuwde dat 2 miljard lenen niet evident zal zijn tegen de huidige achtergrond van de kredietcrisis. Hij verklaarde: “We moeten gewoon tijdig nadenken over alternatieven.” Die tijd zou er zijn omdat eerst nog een studie wordt verricht naar de mogelijke tracés voor de Oosterweelverbinding. Bij de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM) zijn ze er, zoals steeds, gerust in. Een woordvoerder verklaarde: “Doordat de Vlaamse regering besliste om eerst een onderzoek naar alternatieven uit te voeren, liggen alle onderhandelingen nog zeker drie maanden stil. Dat komt ons nu niet slecht uit. In februari, als we dan de uiteindelijke bouwaanvraag kunnen indienen, is de markt misschien weer wat gekalmeerd.” Misschien zal de markt echter niet gekalmeerd zijn…

De kredietcrisis in de banksector heeft natuurlijk gevolgen voor dit soort omvangrijke prestigeprojecten en de grote leningen die daarvoor nodig zijn. Het zou echter fout zijn om met de tegenstanders van de Oosterweelverbinding alle hoop te vestigen op een slechte economische situatie om zo dit project tegen te houden. We kunnen in onze strijd enkel rekenen op de krachten waar we zeker van zijn: onze eigen kracht. Een meerderheid van de Antwerpse bevolking is niet opgezet met dit prestigeproject en staat open voor alternatieven zoals dat van de Straten-Generaal (dat zich verzet tegen een brug die erg vervuilend is en lawaaihinder met zich meebrengt).

Van Mechelen kondigde reeds aan dat er zal gezocht worden naar alternatieven, bijvoorbeeld met een staatswaarborg of het opdelen van het Masterplan. De overheid zal wel tussenkomen om de financiering uiteindelijk rond te krijgen. Aangezien dit project heel veel met prestige te maken heeft, kan zowel de minister als het stadsbestuur wel iets extra uit de kast halen om het gezicht te redden.

Tegen de achtergrond van een economische crisis en een golf van afdankingen, ook in het Antwerpse, zijn er wel betere doeleinden waarvoor de miljarden van de Oosterweel zouden kunnen worden gebruikt. Voor sociale bekommernissen zal er ons steeds weer gezegd worden dat er geen middelen zijn. De inspanningen om de financiering van de Oosterweelverbinding rond te krijgen bewijzen echter het tegendeel.

Meer weten over het verzet tegen de Oosterweelverbinding?

Morgen organiseert Internationaal Verzet in Antwerpen een milieufestival waar onder meer zal worden gediscussieerd over het verzet tegen de Oosterweelverbinding. Een woordvoerder van de actiegroep Ademloos zal dit komen toelichten. Meer info: myspace.com/milieufestival.

Uit een enquête afgenomen door het weekblad Humo (24/6/2008) bleek dat slechts 28% van de Antwerpenaren zich kunnen vinden in de plannen van de Vlaamse regering, de provincie Antwerpen en de stad Antwerpen om de ring rond Antwerpen dicht te maken met een brug over de stad. Er bestaat heel wat woede over de ondemocratische besluitvorming rond de Lange Wapperbrug, een peperduur prestigeproject dat er komt onder druk van de bedrijfswereld, zonder veel rekening te houden met mens en milieu.

Jan, LSP-Antwerpen

De beweegredenen voor de bouw van de majestueuze Lange Wapperbrug, oftewel de ‘Oosterweelverbinding’, zijn duidelijk: enerzijds wil burgemeester Janssens (sp.a) het prestige van de stad een gigantische boost geven met het oog op het kapitaal van allerhande investeerders, en anderzijds bestaat er een enorme druk vanuit de bedrijfswereld om voor een vlottere doorgang van goederen in de Antwerpse haven naar het hinterland te zorgen.

Alhoewel aanvankelijk op 500 miljoen euro geschat, wijzen nieuwe ramingen op een duizelingwekkend prijskaartje van 2,5 miljard euro! Niet minder dan 1 miljard euro zal opgehoest worden door de belastingbetaler, de rest van het geld wordt gezocht in het kader van publiek private samenwerking (PPS): een financiële constructie gepromoot door de Europese Commissie met de bedoeling privé-kapitaal een voet tussen de deur te doen krijgen in de publieke sector.

De Lange Wapperbrug vormt tevens een bedreiging voor de volksgezondheid. Elke dag zullen vele tienduizenden vrachtwagens en auto’s boven Antwerpen razen, en dat terwijl studies aantonen dat wonen nabij verkeersaders schadelijk is voor de gezondheid (fijn stof, lawaai…). Het, overigens goedkoper, voorstel dat bestaat uit een gesloten ring rond Antwerpen door een tunnel onder de stad, waarbij lawaai en uitlaatgassen kunnen gefilterd worden, lijkt alvast een beter idee.

Bovendien hebben de politici op geen enkel moment aanstalten gemaakt om een breed democratisch debat te lanceren over het grootste stedenbouwkundig project in Vlaanderen ooit. De knoop werd eind vorige eeuw doorgehakt door de ‘Staten-Generaal’, een select clubje van politici, bedrijfsleiders, ontwerpers en enkele weerloze milieuorganisaties. Ondertussen groeide een breed verzet op initiatief van de bewonersgroep StRaten-Generaal en vzw Ademloos, die ijveren voor een referendum. Burgemeester Janssens liet zich regelmatig van zijn slechtste kant zien: hij schold recent de tegenstanders van de brug uit voor leugenaars en lijkt met zijn legendarische uitspraak “Walk and don’t look back” niet van plan ruimte voor discussie toe te laten.

Ook in dit dossier is het duidelijk dat de neoliberale politici individuele transportoplossingen blijven promoten: minder dan 10% van de middelen uitgetrokken voor het Masterplan, dat de Oosterweelverbinding omvat, gaan naar investeringen in openbaar vervoer. Ieder zijn eigen auto is misschien wel interessant voor de winsten van de autofabrikanten en de olie-industrie, maar maatschappelijk en ecologisch gezien zorgt deze politiek voor enorme problemen. En dan zwijgen we nog over het inefficiënt en milieuonvriendelijk transport van goederen over de weg: de winst die met dit type van goederentransport te rapen valt, vormt een rem op de ontwikkeling van alternatieve vervoersmethoden.

LSP pleit voor massale investeringen in collectieve oplossingen voor het verkeersprobleem. Niet het bijbouwen van snelwegen, wat alleen maar meer auto’s aantrekt, maar de uitbreiding van het openbaar vervoer zal op termijn een oplossing bieden voor het verkeersinfarct. Daarnaast eisen we dat de enorme winsten van vandaag onder meer geïnvesteerd worden in nieuwe vormen van goederenvervoer en productie.

Het zal voor velen een opluchting zijn: Hans Van Themsche was wel degelijk schuldig voor de moorden op Luna en Oulematou en de moordpoging op Songul. Bovendien ging het om een racistische moord. Dit kwam als een opluchting na een twee weken durend proces waarin het zinloze geweld van een jaar geleden uitgebreid werd opgerakeld.

Standpunt van Blokbuster

Het proces Van Themsche was een bewogen proces dat heel wat emoties losweekte, zowel bij de families van de slachtoffers als bij iedereen die met hen meeleefde. De immense mediatisering zorgde er voor dat velen uitkeken naar het resultaat. Wij denken dat Van Themsche terecht schuldig is bevonden aan racistische moord en vinden het belangrijk dat ook het aspect racisme duidelijk aan bod kwam in de schuldvraag. Hij schoot om kleurlingen en migranten te treffen.

De verdediging van Van Themsche probeerde te pleiten dat hun cliënt ziek was, geestesgestoord of lijdend aan een vorm van autisme. Dat werd ingeroepen in een poging om Van Themsche uit de gevangenis te houden. Uiteraard is het duidelijk dat er met de huidige overbevolking en tekort aan middelen in de gevangenissen, amper enige begeleiding zal zijn voor Van Themsche. Anderzijds zou het onaanvaardbaar zijn om Van Themsche zijn straf te laten ontlopen. Maar de vraag blijft: wat gebeurt er na de gevangenisstraf? Wordt Van Themsche dan gewoon terug vrij gelaten in de samenleving (met een grote kans op hervallen)? Er zal toch iets van individuele begeleiding nodig zijn, maar dat stelt de vraag naar middelen.

De families van de slachtoffers waren opgelucht met de uitspraak. De getuigenissen van Songul en de families van de slachtoffers waren moedig en gaven een belangrijk signaal: dit zinloos geweld en deze haat zijn onaanvaardbaar. Die boodschap is van belang en brengt ook discussiepunten met zich mee. Hoe kan de strijd gevoerd worden tegen racistische vooroordelen, van waar komt zinloos geweld,… Eén jaar na de verkiezingsoverwinning van Patrick Janssens en de concerten van 0110 is zo’n discussie noodzakelijk.

Terwijl de media victorie kraait over de veroordeling van Van Themsche, zijn er evenzeer lovende woorden voor het repressieve asielbeleid en de vervolging van “mensen-zonder-papieren”. Goedkope “illegale” arbeiders zijn welkom om de lonen te drukken, om krotten aan te verhuren en meteen ook als zondebok voor alles wat fout gaat. Daar wordt bovendien nog eens op ingespeeld door extreem-rechts om zo de drempel voor racisme te verlagen. In die zin is het VB mee verantwoordelijk voor de gruwelijke feiten die zich in mei 2006 afspeelden in Antwerpen.

Is extreem-rechts verslagen met de overwinning van Janssens? Vlak na de gemeenteraadsverkiezingen wezen we op de beperkte houdbaarheidsdatum van reclamestunts en presidentiële verkiezingscampagnes zoals die van Janssens. De onderliggende problemen bleven bestaan en zijn niet weggenomen met het huidige bestuur in Antwerpen. Integendeel, met de hoofddoekendiscussie maakte Janssens duidelijk dat hij voor een “flinks” beleid staat en niet voor een “links” beleid. Met de prestigeprojecten genre Oosterweelverbinding worden de prioriteiten nogmaals in de verf gezet: geldverslindende projecten staan vooraan op de agenda.

Het beste antwoord op zinloos geweld en racisme bestaat uit een sociaal beleid: als iedereen een degelijke job zou hebben, degelijke huisvesting in een propere omgeving,… zouden er al veel problemen opgelost zijn. Zolang we echter in een andere richting gaan met een toename van de kloof tussen rijk en arm, zal er een groeiende vervreemding zijn van deze samenleving. Als er geen collectief antwoord wordt geboden, zullen sommigen in de richting van individuele oplossingen zoeken.

De arrestatie van schepen Stevens (CDO, christen-democratische vleugel binnen de stadslijst van burgemeester Somers waarin ook VLD en Groen zitten) heeft ertoe geleid dat een aantal schandalen in de Dijlestad bekend werden. Volgens de groene schepen Lamon kunnen er nog lijken uit de kast vallen. Als schepen en deel van de regerende stadspartij van burgemeester heeft hij natuurlijk een bevoorrechte positie om daarover te oordelen.

Vandaag moet Stevens voor de raadkamer verschijnen in Dendermonde. Daar zal beslist worden over zijn eventuele verdere aanhouding. Bovendien is er deze avond een gemeenteraad in Mechelen waar ongetwijfeld nog verder zal gediscussieerd worden over de recente gebeurtenissen in de stad. Stevens zou er vervangen worden door VLD-raadslid Kristl Strubbe.

Leo Stevens heeft een lange staat van dienst in de Mechelse gemeenteraad, hij zetelt er reeds meer dan 30 jaar. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen nam Stevens deel aan de stadslijst van Bart Somers. Daartoe moest hij breken met de lokale CD&V-afdeling, maar hij werd beloond met een postje als schepen. In de verkiezingscampagne zou Stevens een gift hebben ontvangen van Glenn Janssens van het signalisatiebedrijf dat in opspraak is gekomen. De 2.000 euro van Janssens werden gebruikt om een pamflet te verspreiden waarbij het voorwoord werd geschreven door Jowan Lamon van Groen. Bouwondernemer Willemen schonk 10.000 euro aan Stevens. Zijn bedrijf kon jarenlang rekenen op interessante contracten van de stad-Mechelen. Schepen Stevens zette zich meermaals in om Willemen aan contracten te helpen.

Ook daar was Lamon van op de hoogte voor de gemeenteraadsverkiezingen. Vandaag haalt De Morgen CD&V’er Walter Schroons aan. Die was destijds zelf schepen en wil nu natuurlijk met plezier zijn voormalige partijgenoot onderuit halen, ook al gebeurt het met informatie die ook zijn eigen positie in twijfel trekt. Schroons stelt dat Lamon van Groen lastig deed over de aanstelling van de groep Willemen voor het Euroshoppingdossier, maar dat Lamon na een “apart overleg tussen Somers, Stevens en Lamon” plots zweeg over de zaak. Deze verklaring doet natuurlijk vragen opwerpen: waarom heeft Schroons zelf destijds gezwegen, wat was de betrokkenheid van burgemeester Somers in heel de affaire en waarom nam Groen deel aan de open stadslijst van Somers indien het met dit soort figuren was?

De nauwe banden met bedrijven als het signalisatiebedrijf van Glenn Janssens of het aannemingsbedrijf van Johan Willemen, zijn reeds langer dan vandaag gekend. Beide bedrijven kwamen reeds meermaal in opspraak en nu blijkt er mogelijk sprake geweest te zijn van corruptie en omkoping van Mechelse bestuurders. De CD&V-oppositie kan wellicht een aantal lijken uit de kast halen, als voormalige medeverantwoordelijke hebben ze die er immers mee in gestoken. Dit zal de positie van VLD-voorzitter Bart Somers sterk ondermijnen. Maar ook de andere partijen komen er allemaal slecht uit: Groen omdat het deelnam aan de stadslijst, SP.a omdat het een coalitie vormde met die stadslijst, VLD omdat het mogelijk mee betrokken was en CD&V omdat het in het verleden heeft gezwegen over de lijken die het nu uit de kast kan halen.

De traditionele partijen hebben het bruin gebakken in Mechelen. Meer dan ooit is het tijd om te bouwen aan een politiek alternatief in de Dijlestad waarbij niet de belangen van een klein groepje ondernemers of hun politieke vrienden centraal staan, maar de reële behoeften van de meerderheid van de bevolking.

Terwijl het Mechelse stadsbestuur de handen vol leek te hebben met het vervolgen van jongeren wiens GSM te luid staat of tieners die skaten, werd blijkbaar minder omgekeken naar fraude in eigen rangen. Burgemeester Somers komt in de problemen nu een schepen van diens “stadspartij” in opspraak komt wegens fraude en omkoping.

Het schandaal handelt over het leveren en plaatsen van verkeersborden. Het bedrijf dat daarvoor verantwoordelijk was, zou politici en ambtenaren hebben omgekocht. Het parket stelt dat er sprake was van geschenken, reizen, chique etentjes, dure wijn en champagne. Alles werd aangewend om contracten binnen te halen om verkeersborden te plaatsen. Daarbij werden soms absurd veel borden geplaatst, om zo de winst op te drijven.

De Mechelse schepen Stevens (voormalig CD&V’er die opkwam op de “open stadslijst” van VLD-voorzitter en burgemeester Somers) werd opgepakt voor verhoor. Stevens wordt verdacht van corruptie. Er wordt gesproken over smeergeld (ten bedrage van duizenden euro) om een contract te verkrijgen met de stad. Het signalisatiebedrijf hield er zelf voldoende aan over: het leveren van borden en signalisatie werd sterk opgedreven. Er kwam reeds kritiek op het contract in de gemeenteraad, maar er werd niets aan gedaan. Het bedrijf kreeg 410.000 euro voor het leveren van borden, inclusief een pak borden waarvan het nut betwijfelbaar is. Het uit handen geven van de signalisatie aan private partners zorgde ervoor dat de prijs per bord sterk is toegenomen: van 15 tot 35 euro.

Dit nieuwe schandaal komt bijzonder ongelegen voor de VLD. Eerder moest de partij reeds het ontslag aankondigen van minister Fientje Moerman (omwille van een onduidelijk contract dat leek op een cadeau met overheidsmiddelen aan een liberale vriend) waardoor het imago van goed bestuur in de Vlaamse regering een deuk kreeg. Nu ligt het Mechelse stadsbestuur onder vuur. Burgemeester Somers wordt zelf niet genoemd in het dossier, maar het doet het imago van zijn kartelformatie geen goed. Somers trok samen met oud-CD&V’ers en met de Groenen naar de kiezer.

Ongetwijfeld zal opnieuw verwezen worden naar de fraude- en corruptiezaken in Charleroi. Toen werd door heel wat Vlaamse politici met een beschuldigende vinger gewezen naar de PS in die stad. Nu blijkt echter dat corruptie en fraude geen louter Franstalige aangelegenheid zijn. Het onderzoek moet uiteraard meer duidelijkheid brengen, maar nu al blijkt dat de omvang van dit onderzoek vrij groot kan worden. Mechelen is mogelijk slechts een eerste stad waar onderzoek wordt gedaan naar omkoping. De vraag is nu vooral: wie volgt?

Mechelen beschikt over 3.000 sociale woningen. Dat moet volgens de stad volstaan om te voldoen aan de behoeften aan goedkope woningen. Nu blijkt echter dat de wachtlijst voor die 3.000 woningen 1.500 namen telt. Uiteraard betekent dit dat er niet bepaald snel toegang is tot een sociale woning.

Volgens de huisvestingsmaatschappij Mechelse Goedkope Woning is die lijst van 1.500 wachtenden slechts een "momentopname" en moet ze geactualiseerd worden. Om de twee jaar wordt de wachtlijst geactualiseerd omdat een aantal kandidaten het inmiddels hebben opgegeven om nog langer te wachten. Zeker gezinnen moeten lang wachten om een woning toegewezen te krijgen.

Er is niet bepaald een sterke toename van het aantal sociale woningen in Mechelen. Er worden er wel een aantal bijgebouwd aan het Oud Oefenplein, maar dat gaat slechts om 68 woningen. De lange wachtlijst geeft aan dat het probleem toch omvangrijker is dan dat.

In de afgelopen legislatuur (met een coalitie van liberalen, christen-democraten en groenen) werd het aantal sociale woningen in de stad gebetonneerd. Dat leidde in 2003 zelfs tot protest van onder meer Welzijnszorg en andere armenorganisaties die onder de naam "Recht op Wonen" acties voerden om meer geld te eisen voor sociale huisvesting.