Category: Lokaal – Antwerpen

Midden november kregen de sociale huurders van de 18.000 woningen die door Woonhaven Antwerpen worden beheerd een afrekening voor de huurlasten in 2008. Dit omvat water, verwarming, het poetsen van de gemeenschappelijke delen,…

Deze afrekening leidde tot onvrede en onbegrip: sommige huurders moesten tot 1.000 euro bijbetalen, anderen kregen 500 euro terug. De verwarring was groot en werd niet geholpen door enige transparantie.

Het Platform Antwerpse Sociale Huurders (PASH) protesteerde bij de directeur van de huisvestingsmaatschappij en bij de bevoegde schepen Verbist (SP.a). Er kwamen concrete opmerkingen en vragen van huurders en zowel de schepen als de directeur moesten voor een bomvolle zaal (85 aanwezigen) erkennen dat ze in de fout waren gegaan.

Er werd aangekondigd dat de eindafrekening wordt herzien. Voorlopig moet niet worden bijbetaald, voor wie terugtrekt verandert er niets. Wie al betaalde, krijgt dit terug. De terugbetaling gebeurt onder controle van PASH.

Dit toont dat het organiseren van sociale huurders nuttig is en resultaat kan opleveren.

Enkele maanden geleden werd het project voor het sluiten van de Antwerpse Ring, de befaamde Oosterweelverbinding, door een meerderheid van Antwerpenaren weggestemd in het referendum. Sinds het neen van de Antwerpse bevolking was het opmerkelijk stil rond het project van de Oosterweelverbinding. Niet onverwacht, zij die het project dachten te kunnen doorvoeren zonder inspraak moesten even van de klap bekomen. Even wachten tot de aandacht geluwd is om dan gewoon verder te doen, dat was het plan.

Walter (Antwerpen)

Van BAM naar DAM

Sindsdien laten vertegenwoordigers van VLD, CD&V, LDD, NVA regelmatig weten dat er nu “niet getreuzeld” mag worden en dat er zo snel mogelijk overgegaan moet worden tot “de orde van de dag”. Deze partijen waren de grootste voorstanders van de BAM en ze hebben in een aantal gevallen ook persoonlijk belang bij het voltooien van het BAM-tracé. SP.a, eerst voorstander, wil nu dat de stem van Antwerpenaar gerespecteerd wordt, al wil dat voor hen niet zeggen dat het BAM-project terug naar af moet. Is er een compromis in de maak en is de afkeer van de Anwerpse bevolking tegen de Oosterweelverbinding op een irrationele angst gebaseerd, zoals vele politici nog steeds beweren?

De zogenaamde angsten van de Antwerpenaren voor het Oosterweelproject zijn allesbehalve irrationeel. Het is gezond zich af te vragen wie vandaag het meeste belang heeft bij het sluiten van de Ring. Er wordt ons uit alle hoeken verteld dat zonder bijkomende Scheldeoverbrugging het verkeer in en rond Antwerpen onmogelijk is en nog erger zal worden. Zonder hier werkelijke argumenten voor aan te voeren, worden tunneltrajecten onrealiseerbaar verklaard. Er worden geen middelen gespaard om van het BAM-traject zoveel mogelijk uit de brand te redden, zowel wat betreft lobbywerk als campagne in de media. Een inhoudelijk debat met de bevolking in Antwerpen is afwezig. We denken niet dat het met de democratische consultatie afgelopen moet zijn na het ‘referendum’. Mobiliteit, hoe geraak ik zo goed en zo snel als mogelijk van en naar mijn werk, is een grote zorg van veel Antwerpenaren.

Om toch de indruk te wekken dat er iets veranderd is en dat er aldus “naar de Antwerpenaar geluisterd werd”, is na het referendum de DAM (Duurzaam Antwerpen Mobiel) opgericht om het project te hervormen. Zekerheid dat deze nieuwe commissie effectief een verschil biedt, wordt niet geboden. Wat garandeert er ons dat de DAM werkt aan een oplossing die de mobiliteit oplost en dit op een manier waarbij de milieu- en gezondheidsproblemen niet toenemen? Zeker nu ondertussen de klacht bij de Raad van State van restaurant “Pomphuis” omtrent het onvolledig MER (milieu effectenrapport) van tafel werd geveegd. Nu alle “obstakels” uit de weg zijn, dringt het consortium van bouwbedrijven en banken aan op het afleveren van een bouwvergunning. Men probeert zo veel mogelijk te redden van het BAM-tracé als mogelijk. Uit de reacties van enkele politici na het referendum bleek dat men in de richting denkt van een Oosterweelproject met enkele beperkte aanpassingen (onder meer ter hoogte van het Sportpaleis).

De legale wegen zijn bewandeld en de beslissing is nu “politiek”, dat wil zeggen niet meer in onze handen, maar in de handen van een ministerraad die voor de helft niet eens verkozen is door de bevolking. Zal men de wil van de omwonenden respecteren of deze negeren voor het grotere goed? Het NEE-kamp mag de aandacht niet laten verslappen en misschien moet er al nagedacht worden om naar nieuwe acties te gaan. Ondertussen moet er ook gezien worden hoe we na het referendum kunnen gaan naar een grootschaligere en socialere oplossing voor het mobiliteitsprobleem door een campagne die zich ook richt naar de Antwerpenaren die ‘ja’ stemden omdat ze zelf elke morgen in de file staan. Ook een tunnel lost deze vraag niet fundamenteel op, denkt LSP. Er is nood aan een democratisch en publiek mobiliteitsplan.

Hoe los je het fileprobleem op?

Voor de impact op de directe omgeving is een tunnel zeker gunstiger. De trend om steeds meer wegen te ondertunnelen waarbij bovengronds open en groene ruimten gecreëerd worden, moet zeker verder gezet worden. Toch blijft de zwakte van elke poging om verkeersdoorstroming te verhogen door extra wegen te bouwen (zij het een brug, zij het een tunnel) dat het slechts een tijdelijke oplossing kan bieden. In het verleden bleek het verkeer steeds sneller toe te nemen wanneer men er meer ruimte voor creëerde.

Het wordt tijd dat men een andere oplossing kiest, een die op lange termijn werkt. Een fundamenteel andere visie op mobiliteit is nodig. Files zijn meestal te danken aan het massale woon-werk verkeer. Als deze werkenden elke dag goedkoop en betrouwbaar openbaar vervoer naar hun werk aangeboden krijgen, zullen ze hier in grote getale voor kiezen. Zeker nu de toestand van het wegennet er zo belabberd bijligt.

Maar in de plaats van in openbaar vervoer te investeren, besparen de Lijn en NMBS al decennialang. Bus- en treinkaartjes worden steeds duurder, de dienstverlening vermindert en de vertragingen nemen toe door verouderd materieel en een chronisch personeelstekort. Dat dwingt mensen naar individuele oplossingen: de auto.

Openbaar vervoer, meer gebruik van waterwegen voor containertransport, e.d. zijn slechts enkele denkpistes van zo’n groot, groen en sociaal mobiliteitsplan voor de Metropool. LSP is voorstander van een algemeen mobiliteitsplan in en rond Antwerpen, dat zowel individueel vervoer, openbaar vervoer als containertransport omvat, en fundamenteel op lange termijn de problemen qua mobiliteit voor deze en de toekomstige generaties kan aanpakken. Niet in het minst zou zo’n project van openbare werken, volledig gefinancierd met openbare middelen, veel werkgelegenheid scheppen. Waarom kan een bedrijf als OPEL met al haar kennis, geschoolde arbeidskrachten, productiemiddelen hier niet ingeschakeld worden in plaats van mee te draaien in een uitzichtloos perspectief van overproductie en herstructureringen? Ook vele werklozen kunnen ingeschakeld worden in een dergelijk project van maatschappelijk nuttige werken.

Lees ook:

> Ons uitgebreid standpunt over de Lange Wapper

Gisteren mochten de inwoners van Antwerpen hun zeg doen over de plannen van de BAM om de Antwerpse ring te sluiten. Dat op zich is al een overwinning over de tot zover allesoverheersende BAM en hun vrienden. Om de kans te krijgen gehoord te worden in een referendum, moesten actiegroepen hemel en aarde verzetten en de heren beleidsmakers overspoelen met handtekeningen. David tegen Goliath. In het referendum haalden de tegenstanders van de Lange Wapper het, maar waakzaamheid blijft geboden.

Artikel door Walter en Emiel

Velen leken erop uit om de inspraak van de bevolking te beperken: LDD verspreidde een oproep thuis te blijven tijdens het referendum, CD&V en N-VA gaven aan dat het referendum uiteindelijk niet beslissend zou zijn. Nu de opkomst hoger lag dan verwacht (34,75%), net als het aantal NEE-stemmen (59,24%), moeten deze mensen gas terug nemen. Het zal niet gemakkelijk zijn om het referendum gewoon naast zich neer te leggen, zoals vele filistijnen als Marc van Peel (CD&V), Bart de Wever (N-VA) en Annick de Ridder (VLD) opperden. In een poging om dat wel te doen, benadrukken ze nu de vermeende "lage" opkomst.

Toch is waakzaamheid geboden. Karel Vinck, voorzitter van de BAM, verklaarde doodleuk aan de VRT-radio dat wat hem betreft het BAM-tracé zeker niet begraven is. Volgens hem hebben veel mensen NEE gestemd omdat ze niet wisten wat er met de nieuwe aansluiting in Merksem (ter hoogte van het Sportpaleis) zou gebeuren. De BAM heeft dit zelf gezocht: de plannen hierover werden lang achtergehouden, tot de actiegroepen uitbrachten dat het een 18-rijstrokenbreed verkeerscomplex zou worden, wat bij iedereen terecht de haren deed overeind komen. Nu al worden een kwart miljoen Antwerpenaren getroffen door excessieve en dus schadelijke geluidshinder (Knack, 30 september).

Dat de BAM-ingenieurs nu verplicht zijn toe te geven dat dit herbekeken moet worden, toont ironisch genoeg aan dat het voorliggende BAM-tracé zelf onvolledig was. Was dat niet net wat zij het ARUP-SUM tracé aanwreven? Belangrijker toont dit aan dat de plannen die voorlagen op een volstrekt ondemocratische manier tot stand zijn gekomen: een legioen ingenieurs die jarenlang met een superbudget moesten sleutelen aan het BAM-tracé zijn op de vingers getikt door… enkele onbezoldigde maar bezorgde burgers (Ademloos en StRaten-Generaal).

Uit Karel Vincks uitspraken blijkt zijn mateloze arrogantie. Hij probeert in te spelen op het collegebesluit dat de stad Antwerpen vrijdag aanstaande moet geven als advies aan de Vlaamse regering. Dit moet een ‘collegiaal’ advies zijn, lees: een compromis tussen voor-en tegenstanders. Vinck hoopt op een compromis waarin zoveel mogelijk van de Lange Wapper brug behouden kan worden, liefst gewoon hetzelfde tracé met een ‘wijziging’ aan het Sportpaleis. Los van het feit hoe men hier, waar de Lange Wapper de oostelijke ring ontmoet, minder rijvakken ziet te bouwen (bovengronds althans), is dit regelrecht bedrog van de kiezer. Vinck is zoals de moeder die haar kinderen spruitjes wil doen eten door te zeggen dat het snoep is. Gelukkig zagen de meeste Antwerpenaren gisteren door de leugens van moeder Vinck.

Het NEE-kamp mag daarom na de overwinning van gisteren zijn aandacht niet laten verslappen. De aanvoerders van het JA-kamp hopen nu dat eerst in het college en vervolgens bij de Vlaamse regering de NEE-stem zodanig wordt omgebogen tot een JA, met een zo klein mogelijke ‘maar’. Zouden de schadeclaims van NORIANT, het twijfelachtige bouwconsortium dat op de miljarden aast die de Lange Wapper haar zou opleveren, er voor iets achter zitten? Dankzij de prachtige overwinning van gisteren, met het bijhorende zelfvertrouwen, kan druk op de ketel gehouden worden. Een betoging die voortbouwt op de succesvolle mobilisatie van zondag 11 oktober, met de meer dan duizend betogers in Merksem/Deurne, kan hierin ter inspiratie dienen (we zijn trouwens benieuwd hoeveel volk Karel Vinck zo had kunnen mobiliseren).

Maar meer is nodig. Het beste antwoord dat we kunnen geven aan Vinck en BAM-consoorten is door de discussie over ‘brug versus tunnel’ uit te breiden tot een al-Antwerps democratisch en maatschappelijk debat over de mobiliteitssituatie vandaag. Een tunnel is slechts een mogelijke piste hierin. Een algemeen sociaal mobiliteitsplan, waar LSP voorstander van is (lees ook ons artikel), zou voornamelijk aandacht en middelen schenken aan openbaar vervoer, alternatief containertransport per trein en water en milieuvriendelijke mobiliteitsideeën, waardoor geleidelijk aan individueel wegenvervoer kan beperkt worden tot het hoogst noodzakelijke.

Zonder zo’n plan zitten de Antwerpse wegen, ook met een tunnel in plaats van een brug, binnen een generatie opnieuw eivol. Het is daarom dat men nu ook al plannen maakt voor een tweede Ring, die dwars door de groene rand en het Waasland zou moeten snijden. Er moet dringend een andere mobiliteitslogica komen. Het zou ook de 40% JA-stemmers van gisteren die voornamelijk bezorgd zijn om sneller op hun werk te geraken, over de streep halen. De totale kostprijs voor het Bam-tracé wordt op 2,2 miljard euro geraamd (maar insiders geven toe dat het wellicht 5 miljard euro zou worden, volgens Knack van 30 september). Dit geld van de belastingsbetaler zou zo’n andere mobiliteitslogica al veel dichter hebben gebracht. Ook OPEL met haar kennis en geschoolde arbeidskracht zou hierin ingeschakeld kunnen worden.

Dat is niet de bezorgdheid van de traditionele politici vandaag. In de voorbije jaren werd steeds duidelijker dat het sluiten van de ring niet in het voordeel van de omwonenden of zelfs de modale Antwerpenaar zou gebeuren. Als hier terechte kritiek op geuit werd, werd deze als fout afgedaan of werd het idee gegeven dat ‘mobiliteit’ voorgaat. Men had het dan eigenlijk over de mobiliteit van de Antwerpse havenbedrijven die ‘just-in-time’ willen vervoeren. Een ander belang primeert, en dat is snel gewin voor een selecte club. Ideeën voor alternatieven kwamen vaak genoeg, maar de bedenkers ervan kregen steevast het deksel op de neus.

Deze selecte club dient slechts haar eigen (winst) belangen. De BAM moet ontbonden worden en in de plaats ervan moet de overheid een werkelijk democratisch gecontroleerde bouwmaatschappij installeren die wél de belangen en de gezondheid van de Antwerpenaren ter harte neemt. Ook op politiek vlak moet er iets veranderen. Want wat zal er morgen gebeuren met de stem tegen de arrogante politici en bedrijfsleiders die denken dat de wereld hun speeltuin is? Zullen ze erkennen dat de zandbak waar zij in graven niet leeg is, maar vol met mensen die met de dag meer problemen krijgen (gezondheid, werkeloosheid, steeds duurder en stroever verkeer…) of denken ze weer deze te kunnen negeren? Welke keuze ze ook maken, in de toekomst zullen ze zeker weer voor het negeren kiezen als ze daar de kans toe krijgen. Daarom is het belangrijk dat de strijd hier niet ophoudt.

Afgelopen zaterdag werd in Antwerpen betoogd tegen de Lange Wapper. Zowat 1.000 mensen trokken vanuit Deurne en Merksem naar de binnenstad. Aan het park Spoor Noord werd afgesloten met een concert en toespraken. Volgens peilingen is een meerderheid van de Antwerpenaren tegen het prestigeproject met de Lange Wapper, en dat ondanks de miljoenen euro kostende propaganda van de BAM.

De Lange Wapper heeft de gemoederen bij de politieke partijen in Antwerpen verhit. Kopstukken van VLD, CD&V en N-VA spraken zich hard uit tegen de bocht van de SP.a, aanvankelijk initiatiefnemer van de BAM maar uiteindelijk tegen de brug. Ook Groen maakte een gelijkaardige bocht. Het betere bochtenwerk en gemanoeuvreer heeft volgens ons weinig met de kern van de zaak te maken, maar alles met electorale overwegingen.

Uit een peiling van Gazet van Antwerpen die vandaag werd gepubliceerd, blijkt dat een meerderheid van de Antwerpenaren tegen de brug is. Vooral in de wijken rond de plaats waar de brug zou komen, is het verzet groot. In de Seefhoek is meer dan 70% tegen, in Merksem en Deurne ook telkens een aanzienlijk percentage van de bevolking. Er werd ook gepeild bij kiezers van verschillende partijen. De meesten volgen het partijstandpunt (of is het omgekeerd?), behalve bij het Vlaams Belang. Bij de VB-kiezers is de verdeeldheid het grootst: 53% is voor, 47% tegen.

Het VB zelf is officieel tegen de brug, al is het maar om electorale redenen toen de partij nog dacht dat het daarmee de SP.a van Patrick Janssens in de problemen kon brengen. Dat de discussie zelf minder belangrijk is, maakte Dewinter eerder al duidelijk. Toen er wat spanning was in de gemeenteraad over een mogelijke tweede vraag die in het referendum kon worden voorgelegd (de actiegroepen StRaten-Generaal en Ademloos drongen daarop aan, SP.a twijfelde maar verkoos uiteindelijk één vraag), stelde Dewinter dat zijn partij bereid was een wisselmeerderheid te leveren maar dat hij nog niet wist aan wie. Uiteindelijk stemde het VB voor één vraag.

Op de betoging afgelopen zaterdag waren tal van partijen aanwezig om een graantje mee te pikken van het intussen populaire verzet tegen de brug. Naast SP.a en Groen was ook het Vlaams Belang aanwezig. Dat kwam nogal hypocriet over. De aanwezigheid van linkse formaties als PVDA en in beperktere mate ook LSP is wel gebaseerd op een consequente houding in deze discussie.

Met LSP steunen we het protest tegen de Lange Wapper en roepen we op om neen te stemmen. Volgens ons moet een antwoord op de mobiliteitscrisis breder gaan dan een discussie over brug versus tunnel, er is nood aan een openbaar mobiliteitsplan.

LSP-militanten verspreidden ons Antwerps pamflet “De Rode Wapper” met standpunten tegen de Lange Wapper en voor de nationalisatie van Opel-Antwerpen. We verkochten ook ons maandblad. Bij de betogers die nog niet georganiseerd waren in andere partijen, vonden we een goed en soms enthousiast gehoor.

Deze betoging en de eerdere roadshow van Ademloos waren nuttige stappen om het brede verzet tegen de Lange Wapperbrug te organiseren en te mobiliseren. Dat dit niet altijd makkelijk is, doet geen afbreuk aan het belang ervan. Doorheen actieve mobilisatie kan de discussie verder worden gezet om ook na het referendum verder te gaan met het verzet tegen de Lange Wapper en de discussie te voeren over een andere mobiliteit.

Enkele foto’s

Pavel

Voor een massaal openbaar mobiliteitsplan

Op 18 oktober kunnen alle Antwerpenaren ouder dan 16 jaar hun mening geven over de omstreden Lange Wapperbrug. Dat het referendum over dit prestigeproject er komt, is in de eerste plaats de verdienste van de actievoerders van onder meer Ademloos en StRaten-Generaal die maar liefst 66.000 handtekeningen ophaalden.

Door Emiel (Antwerpen)

Wordt er rekening gehouden met het referendum?

Na wat politieke spelletjes werd de mogelijkheid van een tweede vraag (over een tunnel) afgeschoten. Hierdoor zal een overwinning van het Neen-kamp bij het referendum enkel betekenen dat het huidige tracé van de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) zoals het voorligt, wordt afgeschoten.

Dat kan ook betekenen dat het bestaande tracé slechts beperkt wordt “gewijzigd”, wat intussen sowieso de bedoeling lijkt te zijn van de BAM. Bart De Wever (N-VA) en Annick De Ridder (VLD) pleiten ervoor om zo weinig mogelijk wijzigingen aan te brengen aan het bestaande tracé.

Het is duidelijk dat een referendum op zich niet zal volstaan in de strijd voor onze gezondheid en betere mobiliteit. Er zal een bredere mobilisatie nodig zijn, waarin de campagne rond het referendum wel een rol kan spelen. Een betoging vlak voor het referendum zou bijvoorbeeld een breder eisenplatform kunnen voorop stellen.

Stem tegen de Lange Wapper

LSP roept op om tegen de Lange Wapper te stemmen. Met een neen-stem wordt ingegaan tegen de arrogantie van de BAM. De BAM, een privaat-publieke samenwerking, beschikt onder meer over een eigen wekelijks “Mobiliteitsjournaal” op de lokale televisie. Nu de burgemeester met zijn Stadspartij Antwerpen (SP.a) een bocht heeft gemaakt en zich tegen het BAM-tracé heeft gekeerd, kan ook hij rekenen op dreigmails vanuit de BAM.

De voorzitter van BAM is Karel Vinck, die eerder als spoorbaas mee het mes zette in het openbaar vervoer en nog vroeger als baas van Eternit zijn personeel blootstelde aan asbest (met het argument dat hij toen “niet op de hoogte” was van de gevaren van asbest…). In discussies over mobiliteit of het gevaar van fijn stof is Vinck dus niet direct een figuur die aan de kant van de meerderheid van de bevolking staat.

De bedrijfswereld wil de Lange Wapper door het strot van de Antwerpenaar rammen om de eigen transportcapaciteit uit te breiden. Dat er met het prestigeproject ook heel wat middelen gemoeid zijn (2 miljard euro!), is de kers op de taart van de bedrijven.

Welke alternatieven?

De actiegroepen pleiten voor een tunnel. Het klopt dat een tunnel uitlaatgassen kan wegfilteren. Maar ook een tunnel zal op zich niet volstaan om de verkeerssituatie in en rond Antwerpen op te lossen. Wim Van Hees van Ademloos beseft dit ook en pleitte voor een tweede Ring (Humo, 18 september).

In de plaats van steeds maar wegen bij te bouwen, is er nood aan een publieke planning van mobiliteit. Door massaal te investeren in gratis en degelijk openbaar vervoer en door alternatieven voor containertransport uit te werken, kan een antwoord worden geboden op het verkeersinfarct. Het zou bovendien goed zijn voor de toenemende milieu- en gezondheidsproblemen in Antwerpen.

Dergelijke investeringen zouden bovendien heel wat jobs creëren. Heel wat arbeiders van Opel zouden bijvoorbeeld kunnen ingeschakeld worden in zo’n project en in de ontwikkeling en productie van milieuvriendelijke alternatieven. Op deze manier zou de 2 miljard euro die nu voor de Lange Wapper wordt voorzien, ten goede komen aan de meerderheid van de bevolking.

Voor de traditionele politici – ook de tegenstanders van de Lange Wapper – is een dergelijke politiek een brug te ver. Zij vertrekken niet van de belangen van de meerderheid van de bevolking maar verdrinken zich in politieke spelletjes. Ook het VB is volop betrokken bij die steekpartijen. Er is dringend nood aan een politieke formatie die het wel opneemt voor de belangen van de gewone Antwerpenaren!

Gisteren werd actie gevoerd tegen het hoofddoekenverbod op het Koninklijk Atheneum Hoboken. LSP was op deze actie aanwezig om het protest te versterken. Wij verdedigen het recht om een hoofddoek te dragen, net zoals we opkomen voor het recht om de hoofddoek af te werpen. Het al dan niet dragen van een hoofddoek moet een vrijwillige keuze zijn, wat enkel kan bevorderd worden door een massale investering in jobs en onderwijs. Op de actie in Hoboken spraken we met Jaouad Draouy.

Hannes

Waarom staan jullie hier vandaag?

“Om steun te geven aan de meisjes die hun hoofdoek willen aanhouden.”

Waarom zijn jullie tegen het verbod op hoofddoeken?

“Het geloof en de cultuur van de meisjes houdt voor velen het dragen van een hoofddoek in. Volgens ons geloof moet dit altijd en overal en aangezien België een land waar er godsdienstheidvrijheid is, zou je toch verwachten dat dat hier overal mag. Maar de directie van deze scholen denkt blijkbaar dat de hoofddoek een middel van onderdrukking is. Maar eigenlijk nemen ze gewoon de identiteit van de meisjes af.”

Hoe verliep de actie van vandaag?

“Het was een goede actie met 200 mensen: wat de grootste actie is sinds 1 september. Bij het begin van de actie probeerde de directie de meisjes nog te overtuigen om zonder hoofddoek binnen te gaan, maar dit had geen invloed. Daarna probeerden de meisjes met hoofddoek binnen te gaan, maar ze werden door de leerkrachten en de politie aan de poort tegengehouden. Hierna probeerden enkele jongens ook binnen te gaan en vroegen of hun zusters ook binnen mochten. Dit werd opnieuw geweigerd, wat de onwil van de directie nogmaals bevestigt. Door de acties en het weigeren zich in te schrijven, krijgt de school geen boeken omdat er te weinig studenten zijn.”

Wat zijn de verdere actieplannen?

“We gaan zeker verder met de acties aan de scholen. Maar we bekijken ook hoe we op andere manieren de strijd kunnen verder zetten. Bijvoorbeeld op juridisch vlak zijn we met advocaten een dossier aan het opstellen. We gaan met verschillende organisaties nog verder rond de tafel zitten om te bespreken hoe we de strijd gaan verder zetten.”

We hopen ook aan dit overleg deel te nemen en alvast tot de volgende actie!

Honderden tegenstanders van het project van de Lange Wapper brug in Antwerpen haalden maandenlang handtekeningen op om een referendum af te dwingen. Ze haalden maar liefst 66.000 handtekeningen op. De uiteindelijke vraagstelling in het referendum zal evenwel afhangen van de beslissing van 55 mensen: de Antwerpse gemeenteraad. Zij beslissen waarover de Antwerpenaren op 18 oktober hun mening mogen geven.

De vraag die zal worden voorgelegd in het referendum is van groot belang. Indien de vraag onduidelijk is of voldoende mogelijkheden laat voor diverse interpretaties, dan heeft een referendum weinig zin. In de gemeenteraad is er een grote verdeeldheid over de vraagstelling waarbij de voorstanders van een Lange Wapperbrug slechts één vraag willen voorleggen (enkel over de Lange Wapper) en de tegenstanders twee vragen willen (waarbij ook het alternatief met de tunnel wordt voorgelegd).

De partij van burgemeester Janssens (SP.a) maakte de afgelopen maanden een scherpe bocht en wisselde van kant. Na eerdere oproepen om vooral niet naar andere alternatieven te kijken en door te gaan met het geplande project volgens het tracé van de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel), werd plots toch de mogelijkheid van een alternatief in de vorm van een tunnel open gelaten. De reden voor deze bocht was niet zozeer de overtuigingskracht die van het tunneltracé uitging, maar wel de vrees voor een electorale afstraffing bij een eventueel referendum.

De SP.a staat in Antwerpen niet voor Socialistische Partij Anders maar voor Stadspartij Antwerpen. Die naam werd overigens zonder enige inmenging van Bert Anciaux aangenomen, maar evenmin na een congres. Het zou voor de “Stadspartij Antwerpen” nogal een afgang zijn indien ze bij een referendum een zware nederlaag krijgt toegediend. Zeker op een ogenblik dat de belangrijkste oppositiepartij – het Vlaams Belang – er alles aan zou doen om gezien te worden als een tegenstander van het Lange Wapper project.

Voor het VB doet de bouw van een brug op zich niets ter zake, wat voor de partij van Dewinter telt is dat de meerderheid een slag kan worden toegebracht in dit dossier. Het potentieel is verminderd door de bocht van Janssens en SP.a, maar nu kan worden ingespeeld op de verdeeldheid tussen SP.a aan de ene kant en CD&V en VLD aan de andere kant.

CD&V/N-VA en VLD verzetten zich tegen het opnemen van twee vragen in het referendum. Beide partijen blijven de Lange Wapper steunen. Ook LDD doet dat. De steun voor de Lange Wapper is vooral ingegeven door electorale redenen. Zo haalt de VLD heel wat stemmen ten noorden van Antwerpen. Met de Lange Wapper zou het verkeer naar het noorden mogelijk vlotter verlopen en is de overlast van de brug ten laste van de Antwerpse bevolking, waar de VLD electoraal niet erg sterk staat. Ook CD&V moet het vooral van stemmen in de randgemeenten en het platteland hebben.

De discussie over de vraagstelling kan leiden tot een wisselmeerderheid waarbij het VB met SP.a en Groen voor twee vragen stemt, terwijl CD&V, VLD, N-VA en LDD voor één vraag stemmen. CD&V gebruikt dit om te spreken over een mogelijk doorbreken van het cordon sanitaire. Schepen Philip Heylen verklaarde: “Als de burgemeester toch zijn gelijk wil halen met de steun van de oppositie, dan breekt hij het cordon sanitaire en belanden we in een quasi onbestuurbare stad.” Voor Annick De Ridder van VLD moet de burgemeester luisteren naar “drie van de vier coalitiepartijen”. Dat deze “drie” (CD&V en N-VA vormden nog een kartel in 2006) samen goed waren voor 20,9% tegenover 35,3% voor de SP.a vertelt De Ridder er niet bij. Dewinter verklaarde zelf dat hij bereid is om een wisselmeerderheid te leveren, maar dat hij nog niet weet aan wie… Met andere woorden: de inhoud doet er niet toe, enkel het politieke spel is van tel.

De hele discussie die vanavond plaats zal vinden en al dagenlang wordt gevoerd in onder meer de lokale media is eigenlijk bevreemdend. Terwijl meer dan de vereiste 47.000 Antwerpenaren hebben getekend om een referendum te organiseren, zijn niet zij het die over de vraagstelling beslissen. De actiegroepen die het referendum mogelijk maakten, worden evenmin in het beslissingsproces betrokken.

De beste optie zou uiteraard zijn om zo duidelijk mogelijke vragen voor te leggen op 18 oktober waarbij er in de aanloop naar het referendum middelen worden vrijgemaakt om de bevolking te laten kennis maken met de standpunten van voor-en tegenstanders van de Lange Wapper en met mogelijke alternatieven. Een prestigeproject ter waarde van 2 miljard euro (als onderdeel van een masterplan van 3,5 miljard euro) mag wel eens worden voorgelegd aan diegenen die met hun belastingsgeld uiteindelijk de factuur betalen.

Actiegroepen als Ademloos vragen terecht om het alternatief van een tunnel mee op te nemen in het referendum van 18 oktober. Indien het VB dit om opportunistische redenen ondersteunt, mag dat geen reden zijn om dit standpunt plots de rug toe te keren. Dit is geen doorbreken van het cordon sanitaire, het VB doet gewoon waar het goed in is: politieke spelletjes spelen. Op dat vlak is het VB alvast een doorsnee traditionele partij.

LSP roept op om tegen de Lange Wapper te stemmen en voor het alternatief van een tunnel. Dat zal op zich echter niet volstaan voor het mobiliteitsprobleem. Er is nood aan een publieke planning inzake transport en vervoer waarbij wordt geïnvesteerd in gratis en degelijk openbaar vervoer en alternatieven voor containertransport. Dat is niet alleen nodig als antwoord op de verkeersinfarct, maar het zou ook goed zijn voor het milieu. Bij deze investeringen zouden bovendien heel wat jobs worden gecreëerd, wat gezien de tewerkstelling in Antwerpen (en de dreigende sluiting van Opel) geen overbodige luxe zou zijn.

Zaterdag en zondag trokken militanten van Blokbuster naar Maanrock in Mechelen om er steun te verwerven voor de vele anti-racistische campagnes, acties en betogingen die jaarlijks door Blokbuster worden georganiseerd. Zaterdag konden onze leden ongestoord hun gang gaan, maar zondag stootte een groep van een 10-tal Blokbusters op de overijverige commissaris Lode Bogaerts uit Antwerpen.

Er was een uitgebreide politiemacht aanwezig op Maanrock, waarbij de Mechelse politie zich liet ondersteunen door o.a. de politie Antwerpen, Dilbeek alsook de Federale Politie. Vele agenten hadden amper iets om handen aangezien de sfeer op het festival zeer gemoedelijk was, en blijkbaar zocht de commissaris iets om zijn manschappen mee bezig te houden.

Een viertal Blokbusters stonden rond 16u15 niet ver van het zijpodium IJzerenleen om campagne te voeren. De andere leden had zich enkele honderden meters verder opgesteld. Een groep agenten stond al die tijd op enkele meters van ons verwijderd, maar liet ons ongestoord onze gang gaan. Dit veranderde toen commissaris Bogaerts arriveerde. Hij beval 1 van zijn agenten om naar onze militanten toe te stappen en ons op te dragen onmiddellijk te stoppen met mensen aan te spreken. Nog voor we de tijd hadden om te stellen dat we beroep deden op ons grondwettelijk recht op vrije meningsuiting, werden 3 leden in de boeien geslagen. Iedere keer dat we probeerden om argumenten aan te brengen, werden de boeien strakker gespannen en onze armen in de meest onmogelijke posities gewrongen. Ondertussen volgden er een aantal kleinerende opmerkingen van de commissaris zoals “Ik ken jullie soort” , “En dat begint dan onmiddellijk te krijsen”, “Een identiteitskaart zullen jullie wel niet mee hebben zeker” (terwijl we allen onze identiteitskaart op zak hadden) … Eerst liet men ons een tijdje “bakken” in de zwarte politiecombi die men strategisch in de zon had geplaatst, waarop 2,5 saaie uren volgden in een Mechelse cel. Ondanks herhaaldelijke vragen om verhoord te worden en een proces-verbaal op te stellen weigerde de politie dit te doen. Toen we vrijgelaten werden bleek op de koop toe dat we elk een overschrijvingsformulier in de bus zullen krijgen n.a.v. een indirecte belasting van 100 euro op “het vervoer met een politiecombi” (in 2006 door de Mechelse gemeenteraad beslist).

Nadien waren onze overige militanten, die op de andere plaats wel verder campagne konden voeren, getuige van een gewelddadig optreden van de politie tegen een 19-jarige jongeman van Marokkaanse afkomst die niet onmiddellijk van zijn fiets afstapte toen die de barrière passeerde waarna je niet meer mag fietsen. De politie-agenten in kwestie deden hem hardhandig stoppen, vroegen hem af te stappen, en toen hij daar niet onmiddellijk op inging begonnen de agenten hem provocerend te duwen. De jongen duwde terug waarop zes (!) agenten hem op de grond smeten, in een houdgreep namen en zijn keel dichtknepen. Ook hij belandde in de cel. Onze militanten protesteerden luidkeels en scandeerden de slogan “Geen racisme in onze stad”, waarop de politie dreigde hen ook te arresteren. Alle omstanders waren verbolgen over het politie-optreden en enkelen beloofden een klacht te zullen indienen.

Blokbuster zal het hier uiteraard niet bij laten. We zullen een klacht indienen bij het Comité P over de grond van de zaak. De politie beriep zich op het politiereglement dat gedurende Maanrock van kracht was, en waarin gesteld wordt dat er geen flyers mogen verspreid worden binnen de Mechelse ring gedurende de periode van het festival. Ten eerste deelden we geen flyers uit (we vragen na een gesprek met een festivalganger onder andere financiële steun en geven er eventueel een sticker en/of informatieblad en/of krantje bij) en ten tweede kan een politiereglement nooit boven de grondwet gaan, waarin wordt gesteld dat elke Belg ten allen tijde de mogelijkheid heeft om op openbare plaatsen zijn mening te verkondigen. Het arresteren van mensen die steun trachten te verwerven voor anti-racistische campagnes, op basis van welk politiereglement dan ook, gaat volgens ons in tegen deze grondwettelijke verworvenheid.

Bovendien zullen we bij het Comité P ook een klacht indienen tegen commissaris Bogaerts i.v.m. het op een gewelddadige manier arresteren van onze militanten, terwijl die zich op geen enkel moment fysiek verzetten. Dit zal gecombineerd worden met een klacht tegen het oneigenlijk inzetten van gemeenschapsmiddelen (politie agenten, combi) en een eis voor schadevergoeding. We weigeren de belasting van 100 euro p.p. te betalen. En uiteraard dienen we ook een klacht in tegen het racistisch en gewelddadig optreden van de politie tegenover de jongen van Marokkaanse afkomst.

Uiteraard zal Blokbuster een persbericht verspreiden rond deze gebeurtenissen. We zullen de vakbonden aanschrijven, waaronder de politie-vakbonden en zullen hen vragen zich uit te spreken tegen dit repressief optreden van de politie. We zullen ook de gemeenteraadsleden van Mechelen contacteren.

Tot slot roepen we iedereen op om ons te vervoegen op een protestactie aan de gemeenteraad van Mechelen (dinsdag 1 september, 19u, stadhuis Mechelen). We zullen een pamflet uitdelen aan de gemeenteraadsleden waarin we hen oproepen de burgemeester Bart Somers, hoofd van de politie, te interpelleren over de gebeurtenissen van zondag. Met Blokbuster zullen we ons ten allen tijde verzetten tegen elke poging om ons het zwijgen op te leggen!

Vormingsweekend, Vr 14/8 (vanaf 11u) t.e.m. Zo 16/8 (tot 19u), Westmalle

LSP is een zeer actieve partij, steeds betrokken in arbeidersstrijd (zoals onze wekenlange ondersteuning van de piketten van de arbeiders van Bekaert-Hemiksem begin dit jaar), en met onze jongerenafdelingen organiseren we elk jaar verzet tegen besparingen in het onderwijs en de dreiging van extreem-rechts. Maar als marxisten hechten we veel belang aan een stevige theoretische basis: een correct programma en succesvolle campagnes vereisen een begrip van hoe de wereld in elkaar zit, en daarvoor rijkt het marxisme ons een aantal instrumenten aan.

Om de oorzaken van de huidige crisis van het kapitalisme te begrijpen, grijpen zelfs gerenomeerde kapitalistische economen en commentatoren terug naar de analyses van Marx. Hij deed de werking van het kapitalisme uit te doeken, brak met de heersende statische visie over de maatschappij en legde uit dat de maatschappij continu verandert onder impuls van de klassenstrijd. Samen met Engels kwam hij tot de conclusie dat de staat in laatste instantie een repressie-instrument is van de heersende klasse. Hij bracht het socialisme, een klassenloze maatschappij, als ultieme conclusie van de klassenstrijd naar voor. Net als latere marxisten (zoals Lenin en Trotsky) gebruikte hij zijn theoretische bevindingen om de concrete situatie te analyseren en programma’s en strategieën voor de arbeidersbeweging te ontwikkelen. Een marxist trekt lessen uit de geschiedenis, zoals de vele revoluties uit de 20-ste eeuw, en gebruikt deze om de klassenstrijd vandaag te ondersteunen.

Op ons vormingsweekend zullen we zowel de basisbeginselen van het marxisme bestuderen, als dieper ingaan op belangrijke historische gebeurtenissen voor de arbeidersbeweging. Elke sessie zal ingeleid worden door een lid van LSP waarna een discussie volgt. De onderwerpen die aan bod komen:

• Vr 14/8: Geschiedenis van LSP, Marxistische Economie (hoe werkt het kapitalistisch systeem), de Franse Revolutie en de Tien An Men opstand van 1989.
• Za 15/8: Fascisme en Big Business, Historisch Materialisme (hoe de samenleving ontwikkelt), de Iraanse Revolutie van 1979 en de theorie van de Permanente Revolutie.
• Zo 16/8: Geschiedenis van het Zionisme, de Staat (hoe de kapitalisten de maatschappij controleren), de Cubaanse Revolutie van 1959 en het falen van links in Azië.

Het weekend zal doorgaan in het huis en de tuin van een lid van LSP Antwerpen in Westmalle en staat open voor leden en sympathisanten. Het is nog steeds mogelijk om in te schrijven voor 1 of meerdere dagen (contacteer Jan: jan.vlegels@gmail.com, 0472 87 05 88). De kostprijs bedraagt 30 euro voor het weekend of 12,5 euro voor een dag (inclusief 3 maaltijden per dag). Breng slaapmat en -zak mee, bij voorkeur ook een tent, als je wil overnachten.