NL Socialisme

Tag: onderwijs

  • Gebrek aan middelen voor onderwijs doet ons meer betalen voor minder kwaliteit

    Op de eerste schooldag laten de jongste kinderen wel eens een traantje. Dit jaar zouden ze gezelschap kunnen krijgen van heel wat ouders. De kosten om te studeren nemen snel toe en vragen zware offers van gezinnen. Dat komt bovenop alle andere prijsstijgingen. De scholen zelf gaan gebukt onder tekorten. Moet er straks elke week een wafelenbak komen om een beetje verwarming te kunnen betalen? 

    door Jeremiah (Luik) 

    De Franstalige zender RTL sprak met de moeder van een scholiere. Ze vertelde dat de kosten voor het nieuwe schooljaar erg hoog zijn. Op het einde van vorig schooljaar kreeg ze een brief met informatie over het verplichte schoolgeld en de benodigdheden voor het nieuwe jaar. Het schoolgeld omvat kosten voor kopieën en verschillende verplichte excursies en activiteiten. Het ging om maar liefst 330 euro per kind voor de boeken en het schoolgeld. “Het was eigenlijk nog meer, maar ik besloot om de aanbevolen woordenboeken niet te kopen.”

    Als leerkrachten kunnen we niet naast de tekorten kijken. Lege brooddozen, geen tassen of schriften, moeite met rekeningen betalen aan het einde van het jaar. Dit zal nog erger worden. Schriften en papierproducten werden gemiddeld 20% duurder. En dat is basismateriaal! 

    De Franstalige Gezinsbond (Ligue des Familles) deed een onderzoek naar de schoolkosten in het schooljaar 2021-22. Daarin stelt het vast dat er geen sprake is van gratis onderwijs. Boeken en kopies alleen al kosten gemiddeld 255 euro per jaar voor een scholier in het lager onderwijs en 428 euro voor een scholier in het algemeen secundair onderwijs. Als daar nog informatica bijkomt, lopen de kosten op tot respectievelijk 483 en 655 euro, een stijging met 90% en 70%. Aan meer dan de helft van de leerlingen in het secundair onderwijs (56%) vraagt de school om over een computer te beschikken. Hetzelfde geldt voor 13% van de kinderen in het basisonderwijs. Vijf jaar geleden moesten ouders nog bijna niets betalen voor informatica. 

    In het technisch en beroepsonderwijs schiet de rekening eveneens de hoogte in. “Ouders betalen iets meer dan voorheen, in vergelijking met vijf jaar geleden of onze vorige studie. We stellen echter vast dat de rekening in het technisch en beroepsonderwijs fors is gestegen. Dat is extra moeilijk. Vaak gaat het om kinderen van arme ouders, die dan plots tot 1.000 euro moeten ophoesten voor slagersmessen, gereedschap voor loodgieters of computers voor meer kantoorgerichte opleidingen,” aldus de directeur-generaal van de Franstalige Gezinsbond. 

    Dit alles zet druk op gezinnen die elders besparen, bijvoorbeeld op vrijetijdsbesteding of de begeleiding van hun kinderen. Sommige scholen gebruiken de hoge kosten om de armste kinderen niet te moeten inschrijven, zelfs indien dit niet wettelijk is. 

    Zowat alle scholen kreunen onder de tekorten. Geen geld voor verwarming, slechte gebouwen en op veel plaatsen een tekort aan leraren. Dat lerarentekort is een nationaal fenomeen. In Vlaanderen waren er vlak voor de start van het schooljaar nog 1570 openstaande vacatures voor het secundair onderwijs en 824 voor het lager en kleuteronderwijs. In de Federatie Wallonië-Brussel zoeken scholen eveneens wanhopig naar leraren. Dit tekort heeft gevolgen voor het begeleidend personeel, dat meer taken krijgt of moet inspringen zonder ervoor opgeleid te zijn. Een schooldirecteur merkte op: “Normaal moet je een diploma hebben om aan de slag te gaan als leraar, maar ik nam al mensen aan die uit de wereld van het toerisme of de kunst komen en die geen pedagogische opleiding volgden, maar wel willen werken.” Zowel in het onderwijs als de zorg schrikken zowel de werkdruk als de lonen af. 

    Nieuwe acties in het Franstalig onderwijs

    Scholen moeten plaatsen zijn waar het leren centraal staat, niet de boekhouding. Het onderwijs moet worden gegeven door vakmensen die erkenning krijgen door middel van goede arbeidsvoorwaarden en lonen. Het onderwijs moet gratis zijn, zeker in deze tijden van galopperende inflatie. 

    Voor de zomer waren er langs Franstalige kant drie grote onderwijsbetogingen met 10.000 deelnemers in Brussel, 7.000 in Bergen en 15.000 in Luik. Het gemeenschappelijk vakbondsfront kondigde nieuw protest in oktober aan. Geen enkele van de eisen van het onderwijspersoneel is ingewilligd. Het personeel wil kleinere klassen. Het verzet zich ook tegen een nieuw beoordelingssysteem dat tot doel heeft om personeel gemakkelijker te ontslaan. Dat systeem is onder druk van het protest uitgesteld, maar slechts tot januari 2024. 

    De strijd moet verdergaan en opgevoerd worden. Dat is nodig om gratis en degelijk onderwijs te bekomen.

     

    Te weinig middelen? Verantwoordelijkheid doorgeschoven naar leraren en werklozen …

    • Koen Pelleriaux, directeur van het Gemeenschapsonderwijs, stelde dat het niveau moet opgekrikt worden. Daarvoor wil hij grotere klassen en ‘meer ambitieuze’ leerkrachten uit de privésector aantrekken. Toen daar veel kritiek op kwam, verontschuldigde Pelleriaux zich. “De overgrote meerderheid van onze leerkrachten is natuurlijk wel ambitieus.” Over de kritiek op zijn voorstel van grotere klassen zweeg hij. Voor de pedagogische kant van het onderwijs heeft Pelleriaux blijkbaar geen tijd.
    • Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts weet waarom er een tekort aan leraren is. Het zijn niet de lonen en arbeidsomstandigheden, of het algemeen tekort aan voldoende middelen. Het komt evenmin door de snelle uitstroom van wie start in het onderwijs. Neen, het zijn die luie werklozen voor wie het “interessanter is om niet actief te zijn dan om te werken.” Weyts stelt daarom een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd voor.

  • Geen besparingen op onze UGent! Personeel & studenten samen sterk tegen het rechtse besparingsplan

    • Degelijk democratisch en gratis onderwijs voor iedereen!

    • Betoog mee op woensdag 23/3, afspraak om 14u op het St Pietersplein

    Stop besparingen op essentieel werk: personeel – studenten: samen sterk!

    Iedere dag houden de coronahelden de UGent draaiende: ze staan paraat in de kinderopvang, ze houden resto’s open, zorgen ervoor dat studenten hun examens kunnen afleggen en nog zoveel meer. In de plaats van respect voor hun essentieel werk, krijgen ze nu stank voor dank: ze zijn het slachtoffer van een asociale reeks besparingen die de UGent recent aankondigde.

    Het besparingsplan werd voor lange tijd geheim besproken. Na een periode van geheimhouding kregen een honderdtal personeelsleden de boodschap dat ze geen toekomst hebben aan de UGent. De kinderopvang, resto het Pand, de interne post en de logistieke dienst worden geprivatiseerd. Alle personeelsleden verliezen verlofdagen en de hospitalisatieverzekering wordt duurder voor oudere werknemers. Ook het inschrijvingsgeld van doctoraatsstudenten wilt het universiteitsbestuur verdubbelen.

    Het personeel van de kinderdagverblijven bleef niet bij de pakken zitten en gingen meteen in actie en staking. We roepen op hun voorbeeld te volgen en hen te steunen bij volgende acties.

    Haal het geld uit rijke zakken, in onderwijs valt niets pakken!

    De rechtse Vlaamse regering verminderde de afgelopen tien jaar de budgetten van het hoger onderwijs met ongeveer 35%. Daarbovenop kondigde huidig onderwijsminister Ben Weyts begin dit academiejaar een nieuwe besparing van 100 miljoen euro aan. Dit terwijl de federale regering de komende 8 jaar 14 miljard euro extra voorziet voor defensie. De prioriteiten van de traditionele politici zijn duidelijk!

    Investeren in oorlog is geen enkel probleem, voor zorg en onderwijs is er geld tekort! De gevolgen van hun besparingen zijn catastrofaal: een gebrek aan middelen op alle niveaus, ontoereikende en verouderde infrastructuur en een toenemende werkdruk voor het personeel. Het gevolg is dat er van degelijk en kwalitatief onderwijs geen sprake meer is!

    Eén op drie leerkrachten stopt al na vijf jaar met werken in het kleuter, lager en secundair onderwijs. Uit onderzoek van het studiecentrum ECOOOM blijkt dat 1 op drie doctoraatsstudenten tekenen toont van een klinische burnout, en ook bij de andere personeelscategorieën is de werkdruk immens hoog.

    Het personeel van de universiteit moet steeds meer studenten opvangen, en krijgt daar minder middelen voor. Het is onaanvaardbaar dat de UGent zomaar meegaat in de besparingslogica van de Vlaamse regering!

    De asociale maatregelen treffen iedereen!

    Studiedruk, financiële moeilijkheden, eenzaamheid en onzekerheid zorgden tijdens de pandemie voor een golf van mentale problemen onder studenten. De crisis is nog niet achter de rug, maar toch wordt de volgende klap al voorbereid. De verhoging van het inschrijvingsgeld voor doctorandi is een eerste stap om de inschrijvingsgelden van alle studenten te verhogen. Met deze politiek evolueert ons onderwijs steeds meer richting onderwijs op maat van de rijken.

    Daarnaast worden essentiële sociale diensten voor studenten ontmanteld: de prijs voor studenten om op kot te kunnen gaan stijgt elk jaar. Toch wordt in dit besparingsplan het recht op een goedkoop studentenkot nog moeilijker gemaakt.

    In de hervormingsplannen wordt ook voorgesteld om diensten die studenten ondersteunen samen te brengen op één locatie in het UFO. Op zich een goed voorstel, maar het universiteitsbestuur wil deze operatie gebruiken om te snoeien in het aantal personeelsleden dat voor die ondersteuning instaat. Wij denken dat er juist nood is aan betere ondersteuning voor studenten, zeker geen besparing!

    Het universiteitsbestuur plant ook een prijsstijging van 50% in de resto’s voor het personeel. Wie zal daar aan die prijzen nog gaan eten? Een daling van het aantal bezoekers zal aangegrepen worden om ook de resto’s “efficiënter” te willen maken. In de ogen van dit universiteitsbestuur betekent dit sluiten, zoals reeds gebeurde met resto Kantienberg, of alle resto’s uitbesteden aan de privé. Wij pikken dit niet meer.

    We eisen een stop aan de besparingsplannen van de UGent en degelijk gratis onderwijs voor iedereen. Dit betekent massale publieke investeringen in de hele onderwijssector en alle publieke diensten die daar bij horen!

    Geen onderwijs op maat van de elite!

    Het kapitalisme focust enkel op winst, concurrentie en competitie. Het doet er alles aan om middelen weg te nemen uit het onderwijs. Het is niet onze mentale gezondheid die de prioriteit krijgt, maar onze productiviteit en prestaties! Studenten worden gestimuleerd om kritiekloos alles te aanvaarden zoals het wordt voorgesteld in plaats van kritisch te durven denken. Wij verzetten ons tegen een asociaal op winst gericht onderwijssysteem!

    Kom mee in actie

    Dit is niet het soort universiteit waar wij willen studeren. Wees solidair en kom op 23 februari om 14u naar de betoging van de UGent gemeenschap op het Sint-Pietersplein. Spreek je medestudenten aan, word actief, organiseer samen met ons actiecomités om medestudenten te informeren over de huidige situatie. Laat je horen!

  • Franstalig onderwijs in actie. Neen aan een samenleving waar de banken glimmen en de scholen op instorten staan

    Het onderwijs kreunt onder de pandemie. Dit wordt versterkt door de opeenstapeling van jarenlange tekorten. Het gemeenschappelijk vakbondsfront in het Franstalige onderwijs kondigde aan dat het tot actie overgaat. Op 10 februari is er een stakingsdag voor een “billijke herwaardering van het onderwijs en zijn personeel.” De staking gaat gepaard met een concentratie voor het ministerie van Onderwijs (11u, Surlet de Chokierplein). In de week van 31 januari zijn er informatievergaderingen waarvoor werkonderbrekingen worden gehouden.

    Sinds het begin van de pandemie wordt het onderwijs als ‘essentiële sector’ erkend. Franstalig onderwijsminister Caroline Désir (PS) omschreef het personeel als de “helden van elke dag.” Haar woorden verbleken als we kijken naar de situatie op het onderwijsterrein. De aanhoudende crisis in het onderwijs is nog verergerd door de pandemie. De overbelaste schouders van het personeel krijgen er nu nog crisisbeheer bovenop. Alle tekorten komen nog scherper tot uiting. Komt daar nog bovenop dat traditionele politici en bepaalde inrichtende machten niet aarzelen om het personeel een extra mes in de rug te steken met neerbuigende opmerkingen, onder meer over het absenteïsme.

    Zoals het ABVV samenvat: “Het lijkt erop dat het niet zozeer het personeel is dat telt bij de genomen beslissingen, maar veeleer de prioriteit om ‘de scholen open te houden’. De crisis maakt de tekorten duidelijk waar de sector al lange tijd onder gebukt gaat!”

    Deze eerste actie is een goede stap vooruit. De woede in de sector is voelbaar, en niet alleen in België. In Frankrijk vond op 13 januari een eendaagse staking plaats “om de voorwaarden te verkrijgen voor veilige scholen onder Omikron.” De constatering in Frankrijk klinkt bekend in de oren: “De minister beweert dat hij de scholen open wil houden, maar de politieke keuze van de regering is vooral om de opvang van leerlingen te verzekeren zodat ouders naar hun werk kunnen gaan. Dit gaat ten koste van de gezondheid van het personeel, de kinderen en hun gezinnen.” (Snuipp-FSU, de belangrijkste vakbond voor basisscholen). De deelname aan deze staking was het sterkst in 20 jaar. Er zijn nieuwe acties gepland.

    Ook in de Federatie Wallonië-Brussel werden alle vakbondsacties sinds het begin van de pandemie zeer goed opgevolgd. Helaas waren er weinig acties. Er is nood aan een actieplan dat opbouwt naar een echte krachtsverhouding om verandering af te dwingen. Dat is ook nodig om het vertrouwen te herstellen onder collega’s die sceptisch staan tegenover acties die louter bedoeld zijn om wat stoom af te laten. Daarnaast is er nood aan een duidelijk eisenpakket dat geen twijfel laat bestaan over wat we willen. 

    • Maskers, gels, zelftests: ouders noch personeel moeten betalen!
    • Kwaliteitsonderwijs in een gezonde omgeving: maximaal 15 leerlingen per klas.
    • Voor de massale aanwerving van personeel.
    • Voor een goede en gezonde infrastructuur: bouw van nieuwe scholen en renovatie van bestaande scholen.
    • Onmiddellijke intrekking van alle hervormingen die scholen met elkaar laten concurreren.
    • Massale overheidsherfinanciering van de sector voor echt gratis onderwijs van goede kwaliteit.

  • Van ouders wordt het onmogelijke gevraagd in de gezondheidscrisis

    Aan het begin van het jaar was er de ‘dringende’ aanbeveling van de overheden om schoolgaande kinderen vanaf 9 januari regelmatig een zelftest te laten doen, eenmaal per week. Test Aankoop merkt terecht op dat dit voor een gezin met twee kinderen neerkomt op “24 tot 64 euro per maand.” Ouders hebben geen gebrek aan extra kosten. In tegenstelling tot tijd, die ontbreekt.

    De afgelopen twee jaar waren zwaar voor iedereen, maar zeker voor de ouders, die zich hebben moeten aanpassen aan telewerken terwijl ze voor kinderen zorgden, de beperkingen van afstandsonderwijs moesten aanvaarden, enz. Traditioneel doen we een beroep op grootouders als die er zijn… Maar moeten we hier het risico nemen om hen op hun beurt te besmetten?

    De pandemie is een maatschappelijk gegeven dat bijgevolg maatschappelijke antwoorden vereist. Het is bij gebrek aan die collectieve antwoorden dat de aanpak geïndividualiseerd wordt met een vaak onmogelijke combinatie van taken en verantwoordelijkheden voor ouders.

    Daar tegenover plaatsen wij de nood van collectieve maatregelen. Kinderen moeten op school getest worden en de kost hiervan moet door de gemeenschap gedragen worden. Als een kind thuis moet blijven, moet ten minste één van de ouders zonder loonverlies thuis kunnen blijven om voor het kind te zorgen.

    Tegelijk maakt deze crisis nogmaals duidelijk waarom er nood is aan arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met compenserende aanwervingen. Dat is nodig om te voorkomen dat het onmisbaar personeel bij een langdurige crisis snel uitgeput raakt, maar ook om een beter evenwicht tussen gezin en werk mogelijk te maken.

    De discussies en beslissingen over het gezondheidsbeleid op de werkvloer mogen we niet overlaten aan de overheden. De werkenden moeten zelf hun belangen verdedigen, bijvoorbeeld met democratisch georganiseerde crisiscomités op basis van de personeelsvertegenwoordigers in de Comités voor Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW).

  • Quarantaine veroordeelt studenten tot tweede zit… Neen aan extra stress voor jongeren!

    Examens zorgen voor stress onder studenten. Na een moeilijke periode met veel beperkingen, gooit corona nu ook in de examenperiode roet in het eten. Zeker onder jongeren zijn er veel besmettingen en hoge risicocontacten. Het maakt dat veel studenten tot quarantaine verplicht zijn en examens naar de inhaalperiode verplaatst zien. Die inhaalperiode moet verlengd worden zodat studenten niet sowieso veroordeeld zijn tot een tweede zit.

    Gazet van Antwerpen liet deze week enkele studenten aan het woord. Onder hen ALS-lid Milan, student politicologie aan de UAntwerpen. Hij zei in de krant: “Ik moet twee vakken inhalen op 3 februari, pal tussen nog andere examens. Dat lukt me niet, dus ik heb sowieso tweede zit. Dat is toch niet correct?” Enkele hogescholen verlengden de inhaalperiode reeds. Dit moet veralgemeend worden en wel meteen, zodat studenten er niet nog extra stress bovenop krijgen.

    Zoniet dreigen studenten ondanks een coronabesmetting toch aan examens deel te nemen, wat anderen kan besmetten. Aan de ULB was er al een bericht over studenten die ondanks een positieve test toch examens afleggen.

    Studenten die vandaag besmet geraken en examens missen, met eenzaamheid kampen of door de sluiting van publieke ruimtes geen degelijke studeerplek hebben, vinden geen compensatie of hulp voor problemen waar zij niet voor gekozen hebben. Eens te meer zijn jongeren en hun welzijn ‘onbelangrijk’ voor de politici.

    Tegelijk zijn er wijzigingen waardoor studenten niet langer vakken uit het eerste jaar kunnen ‘meesleuren’ naar het derde jaar hoger onderwijs. Minister Weyts, die zelf 9 jaar over zijn studies deed, wil dat studenten pas aan het derde jaar kunnen beginnen als ze geslaagd zijn voor alle vakken van het eerste jaar. Dit komt na twee zware academiejaren met periodes van afstandsonderwijs. De maatregel treft kwetsbare studenten het hardst. Studenten die hun studies noodgedwongen met werk moeten combineren, een steeds grotere groep, zijn er eveneens het slachtoffer van. Het versterkt de ongelijkheid in het onderwijs nog meer.

    Degelijk, toegankelijk en voorzienend onderwijs is een basisrecht. Onderwijs mag geen survival of the fittest zijn. We eisen gratis en degelijk onderwijs voor iedereen, publieke ruimtes (op campus) die beschikbaar gemaakt worden om te studeren tijdens de examenperiodes, degelijk en sociaal gepland uitstel van examens voor met Covid-19 besmette studenten op haalbare data.

    De ‘welvaartstaat’ vandaag kan de eigen studenten niet eens degelijk en sociaal georganiseerd onderwijs verzekeren. Onderwijs moet er zijn voor mensen om hun talenten uit te bouwen, niet als diplomafabrieken waar kant en klare volgzame arbeidskrachten – lees: winstmachines voor de bazen – van de lopende band rollen. Het gaat om de ontwikkeling van toekomstige generaties, niet om de winsten van de kapitalisten die een bedreiging vormen voor de leefbaarheid van de planeet en de toekomst van de mensheid. We moeten een einde maken aan dit systeem!

    We wensen alle studenten succes met de examens. Na de examens gaat de strijd voor maatschappijverandering onverminderd door!

     

    Klik op de afbeelding om de Instagram-post van Actief Linkse Studenten te bekijken:

  • Tekorten in onderwijs? VB is meer bezig met heksenjacht op ‘linkse leerkrachten’

    Het schooljaar is terug gestart. Dit jaar werd het nog meer dan anders gekenmerkt door tekorten. Het is al jaren een probleem: de infrastructuur is verouderd maar er zijn geen middelen om dat aan te pakken. De werkdruk door het tekort aan middelen voor voldoende personeel en om het beroep aantrekkelijk te maken, is eveneens problematisch. Komt daar nog bij dat er een toename is van het aantal leerlingen in het secundair. Alles samen is de uitdaging voor het onderwijs enorm.

    Dat er een probleem is, blijkt onder meer uit de cijfers van het aantal jonge leerkrachten dat er binnen de vijf jaar de brui aan geeft. Tussen 2015 en 2020 ging het om 14,4% van de leerkrachten jonger dan 30 jaar, in het secundair onderwijs zelfs om 18,6%. Bijna één op de vijf jonge leraars houdt het binnen de vijf jaar bekeken in het onderwijs. De propaganda over de ‘vele vakantie’ wordt in de praktijk doorprikt door een bijzonder zware werklast tijdens het schooljaar en vele verplichtingen naast het lesgeven.

    Als antwoord pleiten sommigen voor het opvoeren van de flexibiliteit en een meer doorgedreven taakverdeling, waarbij het onderwijs bijna een lopende band wordt met elk personeelslid die één specifieke taak uitvoert. De afgevaardigd bestuurder van het Gemeenschapsonderwijs verwees letterlijk naar hoe een auto gebouwd wordt. Dat gaat voorbij aan het arbeidsintensieve proces dat lesgeven is. Kleinere klassen zijn niet alleen goed voor het leerproces van de jongeren, maar ook voor de leraar om beter zicht te hebben om hoe de leerstof al dan niet opgenomen wordt. Een fabrieksbenadering staat daar haaks op.

    Een aanzet van oplossing zou het drastisch verhogen van de publieke middelen voor onderwijs zijn. Dat is nodig om de tekorten op alle vlakken aan te pakken. Voldoende collega’s, een aangename werkomgeving en kleinere klassen zouden de job meteen al een pak aantrekkelijker maken. Het zou de onderwijservaring voor jongeren eveneens aantrekkelijker maken. Meer individuele begeleiding zou schoolmoeheid en uitval beperken.

    Terwijl we ter linkerzijde over dergelijke eisen nadenken, is extreemrechts met iets anders bezig. Op 1 september is er de traditionele oproep van het Vlaams Belang om ‘linkse leerkrachten’ aan te geven op een heuse kliklijn. VB-voorzitter Van Grieken zei in een op jongeren gericht TikTok-filmpje dat hij zelf niet graag naar school ging, omwille van de linkse leraars en profs. Hij voegde eraan toe dat zijn partij in 2024 wil ‘afrekenen’ met die linkse leraars.

    Dat is natuurlijk nonsens: in het onderwijs heb je zoals op elke werkvloer mensen met verschillende opvattingen. Een heksenjacht op personeel openen omwille van hun politieke overtuiging doet denken aan regimes zoals dat van de Taliban in Afghanistan.

    Met zijn oproep maakte Van Grieken vooral duidelijk hoe extreemrechts functioneert: een sociaal probleem van tekorten wordt aangegrepen om verdeeldheid te stimuleren in plaats van de oorzaken van de tekorten aan te pakken. Het probleem van het onderwijs is natuurlijk niet dat er enkele leerkrachten zijn met linkse opvattingen, maar wel dat er onvoldoende middelen zijn. Dat is geen gevolg van een links beleid, maar van een rechts besparingsbeleid waarin middelen voor onderwijs als een begrotingspost en kost gezien worden en niet als een investering in toekomstige generaties.

     

    Credits foto:  TheoRivierenlaan via Pixabay

  • Gebrek aan middelen is nefast voor onderwijs

    Het onderwijs is de diverse tekorten gewoon: van aftakelende infrastructuur over personeelstekort tot ondermaatse gebouwen. De overstromingen van midden juli in Wallonië doen daar nog een schep bovenop, wat nog lang zichtbaar zal blijven. Naast duizenden gezinnen die dakloos werden, zijn 134 scholen getroffen. De meeste scholen kunnen opnieuw starten, maar voor sommige leerlingen en leraars zal het nieuwe schooljaar nog harder zijn dan anders. 

    Artikel door Jérémiah (Luik) uit de septembereditie van ‘De Linkse Socialist’ die vrijdag van de drukker komt

    Omgaan met waterschade

    Dit is het geval voor de scholen in Angleur, in de buurt van de Ourthe. Angleur is één van de meest getroffen buurten in Luik. Sommige leerlingen zullen les volgen in klaslokalen zonder verwarming of in vochtige lokalen. Anderen zullen in prefabs ondergebracht worden in afwachting van de voltooiing van de werkzaamheden. Het gaat om dezelfde containerklassen die al jarenlang in veel scholen worden gebruikt wegens chronische onderfinanciering.

    Na de overstromingsramp is er een buitengewone solidariteit aan de dag gelegd, of het nu ging om het vrijmaken van klaslokalen, maar ook om het schenken van computermateriaal, koelkasten voor de keuken, enz. Maar dit is niet genoeg om de getroffen scholen weer op te bouwen. Het is aan de overheid om het heft in handen te nemen! 

    Wat de politiek betreft, is tot dusver slechts 5 miljoen euro tegen 0% rente geleend voor de directe kosten van schade aan de scholen, maar dit bedrag moet ooit terugbetaald worden! De schoolbudgetten stonden ook voor deze ramp al onder druk en daar komt nu dus een deel van de rekening voor de overstromingen bij. De rest zal betaald worden door verzekeringsmaatschappijen en door de gemeenschap via het rampenfonds (zie pagina 2). 

    Er moet directe, publieke en onvoorwaardelijke steun komen voor de getroffen scholen. Daarnaast is er nood aan meer publieke middelen voor alle scholen, ongeacht het net of de regio. Dat is nodig om gebouwen te renoveren, goed te isoleren, nieuwe lokalen te bouwen … Dat is onder meer nodig om het tekort aan plaatsen in het eerste middelbaar op te lossen.

    Pandemie is niet voorbij

    Wat de pandemie betreft, zullen het personeel en de directies hun schooljaar opnieuw moeten aanpassen. In Vlaanderen en Wallonië zal dit minder restrictief zijn, aangezien de leerlingen hun mondmasker kunnen afzetten in de klas of tijdens de pauze, maar het blijft verplicht tijdens verplaatsingen van en naar school. Deze versoepeling zal niet van kracht zijn in Brussel wegens de veel lagere vaccinatiegraad bij jongeren (20% tegenover 53% in Wallonië), waardoor het mondmasker overal verplicht blijft. Deze maatregelen alleen nemen de bezorgdheid van de collega’s natuurlijk niet weg; zij effenen zelfs de weg voor een mogelijke vierde golf in de scholen.

    De delta-variant is dominant geworden en is twee tot drie keer besmettelijker. Epidemioloog Antoine Flahault van de universiteit van Genève: “Voor zover de jongeren onder de 12 jaar de enigen blijven die niet voor vaccinatie in aanmerking komen en de jongeren van 12-17 jaar nog steeds slecht of althans minder vaak dan hun ouders gevaccineerd zijn, worden zij het voornaamste reservoir en de motor voor nieuwe besmettingen.” Zolang we het vaccin in handen van de multinationals laten, kunnen we niet sneller gaan in de campagne die wereldwijd nodig is. 

    Met andere woorden, deze lapmiddelen zijn potentieel gevaarlijk voor het personeel dat ondanks het vaccin niet 100% beschermd is. In klassen van 25 tot 30 leerlingen is de kans op clusters in de klaslokalen zeer groot. Ook al hebben jongeren minder kans om ernstig ziek te worden dan ouderen, toch is dit geen risico dat we mogen aanvaarden voor zowel de jongeren als het personeel. Maar wat kan er dan wel gebeuren? 

    De beschermende uitrusting moet door de organiserende of toezichthoudende autoriteiten gratis aan de leerlingen en het personeel worden verstrekt. Deze moeten van voldoende kwaliteit en kwantiteit zijn.

    Kleinere klassen

    Bij hybride onderwijs (afstands- en fysiek onderwijs) konden sommige collega’s lesgeven aan halve klassen (15 studenten of minder), wat de kwaliteit van hun onderwijs aanzienlijk verbeterde. Ze konden meer tijd doorbrengen met elke leerling. Helaas ging dit ten koste van de kwaliteit voor wie digitaal volgde. Het gaf echter wel aan dat minder leerlingen per klas zowel de fysieke afstandsregels vergemakkelijkt als de kwaliteit van het onderwijs ten goede komt. 

    Aan het einde van het vorige schooljaar waren er langs Franstalige kant vakbondsacties tegen het gebrek aan effectieve en efficiënte maatregelen. Er waren slechts een paar acties, maar ze werden zeer goed opgevolgd en genoten veel steun. Het onderwijspersoneel en de leerlingen verdienen meer dan de gebruikelijke kruimels voor deze sector. 

    Het is tijd voor een echt actieplan om meer publieke middelen af te dwingen, waarbij deze afgestemd zijn op de reële behoeften op de werkvloer. Dit betekent het aanwerven van extra personeel, de bouw van nieuwe scholen en de renovatie van bestaande gebouwen. Kleinere klassen van maximaal 15 leerlingen zijn essentieel om gratis, kwaliteitsvol en democratisch onderwijs te garanderen dat rekening houdt met elk kind en elke jongere.

     

     

    De school is geen fabriek!

    Koen Pelleriaux, de nieuwe afgevaardigd bestuurder van het Gemeenschapsonderwijs (GO!), pleitte bij het begin van het nieuwe schooljaar voor een grotere efficiëntie door personeel te specialiseren. “Je vraagt mensen die een auto bouwen toch niet om met z’n allen de banden, motor en elektronica te maken? Neen, ieder heeft zijn eigen specialisatie. Waarom zou een leerkracht die graag voor de klas staat niet 26 uur kunnen lesgeven in plaats van de 24 uur die het statuut nu als maximum oplegt? De vrijgekomen uren zouden we kunnen geven aan iemand die zich specialiseert in het opstellen van valide toetsen of examens.” Jongeren zijn geen auto’s! Meer samenwerken kan inderdaad efficiëntiewinst opleveren. Lesmateriaal en ervaring delen prima! Maar overleg vergt ook tijd. Wie de examenvragen opstelt kent best ook de leerlingen aan wie ze gesteld worden en heeft bij voorkeur zelf de leerstof gegeven. De school is geen fabriek met een lopende band waar kant-en-klare gedisciplineerde arbeidskrachten afrollen.

  • School in actie: onderwijs heeft meer publieke middelen nodig!

    Het voorbije jaar zagen we ongelooflijke dingen. Op 12 maart 2020 nam de Nationale Veiligheidsraad de beslissing om de scholen te sluiten in de strijd tegen de pandemie. De fysieke lessen in ons land werden gedurende bijna drie maanden opgeschort. Sommige scholieren gingen pas in mei terug naar school, heel wat middelbare scholieren maakten het schooljaar thuis af. Dit hadden we nog nooit gezien!

    door Virginie (Brussel)

    We dachten dat het om een erg tijdelijke maatregel ging. We waren het er allemaal over eens dat we ons moesten aanpassen om de befaamde pedagogische continuïteit te verzekeren en de leerlingen aan de school in haar nieuwe vorm te binden, ondanks zeer verschillende levens- en werkomstandigheden. De regering maakte geen financiële middelen of extra materiaal vrij om deze plotselinge digitale overgang te waarborgen. Bij de terugkeer naar school, bleek dat de voorschriften van de regering niet strookten met de realiteit wat betreft de ruimte in de klaslokalen, het aantal te openen toiletten en ramen en meer algemeen de onzekerheid van de materiële omstandigheden in het onderwijs.

    De start van het schooljaar 2020-2021 verliep alsof er bijna niets gebeurd was. Regelmatig zijn er ministeriële besluiten van korte termijn die afstandsonderwijs opleggen. Doorgaans worden deze beslissingen kort voordien aangekondigd in de media. Er wordt daarbij geen rekening gehouden met de realiteit op de werkvloer en er zijn geen aanvullende middelen om de nodige veiligheid en aanpassingen te waarborgen. Dit leidt bijgevolg tot heel wat stress. De gesprekken in de lerarenkamer of in de vergaderzalen zijn veranderd. In het Franstalig onderwijs was er een werkonderbreking op 25 maart die goed werd opgevolgd.

    Er wordt veel van de scholen verwacht en de uitdagingen zijn groot. Toch kreunt het onderwijs onder de tekorten en het gebrek aan investeringen. De pandemie heeft de crisis van het onderwijs zichtbaar gemaakt. Een aantal personeelsleden kwam bijeen om het actienetwerk ‘School in Actie’/’Ecole en Lutte’ op te zetten, naar het voorbeeld van ‘De Zorg in Actie’. Er waren al enkele onlinevergaderingen om zoveel mogelijk collega’s te betrekken in discussies over gemeenschappelijke eisen en acties.

    We eisen meer publieke middelen voor onderwijs, gebaseerd op de noden. Zo is er de roep om extra personeel, de bouw van nieuwe scholen of renovaties van bestaande gebouwen, een maximum van 15 leerlingen per klas om zowel de gezondheid als goede kwaliteit te garanderen en gratis onderwijs. We willen deze eisen verdedigen op de betoging van ‘De Zorg in Actie’ op 29 mei met een onderwijsblok. Daarmee willen we niet alleen onze solidariteit met de zorgcollega’s tonen, maar ook de vele banden tussen onze twee sectoren.

  • Actief Linkse Studenten voerden in Luik actie tegen onzekerheid en ongelijkheid in onderwijs

    Vrijdagmiddag voerden een twintigtal jongeren in Luik actie na een oproep van de Actief Linkse Studenten. De actie vond plaats aan de hoofdingang van de Luikse universiteit.

    Reeds vóór de gezondheidscrisis behoorde het Belgische onderwijs tot één van de meeste ongelijke in de geïndustrialiseerde landen van de OESO. Vandaag is het nog erger.

    Een derde van ons is zijn studentenjob kwijt. Een kwart van de studenten heeft moeite om goed te eten! Volgens de Fédération des étudiants francophones (FEF) heeft 60% van de studenten het gevoel dat ze geheel of deels niet meekunnen met hun opleiding, en 10% denkt erover om met hun studie te stoppen.

    Velen van ons zijn wanhopig. 8% van de jongeren heeft tijdens de eerste golf serieus aan zelfmoord gedacht. Hoeveel zouden dat er vandaag zijn? We voelen ons vergeten. Het lesgeven is vergeten. Het is al lang vergeten. Het is chronisch ondergefinancierd. De infrastructuur is compleet ontoereikend, vooral in het middelbaar onderwijs. De klaslokalen zijn overvol. Overal is er een tekort aan personeel, zowel onderwijzend als niet-onderwijzend personeel. De sociale diensten waren al overbelast, nu is dat nog meer het geval. Aan de ULB moet je 5 maanden wachten op een afspraak met een psychiater. We hebben veel tijd om ons te laten overweldigen door donkere gedachten.

    Een van de manieren om wanhoop tegen te gaan is door samen te reageren!

    Samen omdat velen van ons deze vaststellingen delen. Hoeveel petities waren er niet de afgelopen maanden? Hoeveel open brieven? Hoeveel waarschuwingen van experts? Al deze woede moeten we organiseren en laten horen. Actie is ook nodig om perspectief te geven. We willen oplossingen.

    Er zullen geen oplossingen komen zonder dringend meer middelen te investeren in onderwijs. Meer middelen, zodat het personeel niet langer wordt overstemd door de werklast. Meer middelen om echte steun voor scholieren en studenten te garanderen. Meer middelen om ervoor te zorgen dat onderwijs echt gratis is. De kosten van studies vormen een enorm obstakel voor veel jongeren, die gedwongen zijn te werken ten koste van de kwaliteit van hun studies. Sommigen kunnen het zich niet eens veroorloven aan hoger onderwijs te beginnen en anderen zijn gedwongen te stoppen of zich in de schulden te steken. Onderwijs moet gratis zijn!

    Om ons in staat te stellen ons volledig aan onze studie te wijden, ongeacht de middelen van onze ouders, hebben wij een studentenloon nodig! Omdat de kosten van onderwijs niet ophouden bij het schoolgeld en de boeken. We hebben ook huisvesting nodig. En de huren zijn de laatste jaren gestaag maar sterk gestegen! We hebben dringend behoefte aan openbare keukens en voldoende sociale woningen. De pandemie heeft geweld en misbruik binnen gezinnen doen toenemen. Wij willen alle jongeren, alle vrouwen, alle holebi’s in staat stellen een gewelddadige gezinsomgeving te verlaten zonder in armoede te vervallen, zonder gedwongen te worden tot studentenprostitutie!

    Dit alles zou gewaarborgd moeten zijn in een rijk land als België. Dit is niet alleen niet het geval, maar er wordt ons ook verteld dat het onmogelijk te bereiken is! Ons wordt verteld dat meer geld geven aan onderwijs utopisch is! Er wordt ons hetzelfde verteld voor de gezondheidszorg in het midden van een pandemie! Als deze basisbehoeften in het huidige systeem niet mogelijk zijn, dan moeten we het systeem veranderen!

    Geconfronteerd met de gezondheidscrisis, de ecologische crisis en de economische crisis, hebben we geen andere keuze: we moeten ons organiseren om het kapitalisme omver te werpen. Dit systeem heeft jongeren niets te bieden. Dit systeem heeft de werkenden niets te bieden, terwijl zij het zijn die de rijkdom scheppen, niet de aandeelhouders! Doe met ons mee!

     

  • Revolte van Brits personeel doet scholen sluiten tot februari

    De aankondiging van Boris Johnson dat de scholen tot midden februari sluiten, is een zoveelste bocht van de wankelende Tory-regering. De bocht kwam er na enorme druk van het onderwijspersoneel.

    Artikel door leden van Socialist Alternative in de vakbonden NEU, Unite en UNISON

    Het plan van de Tories om scholen te heropenen stuitte op felle tegenstand van wetenschappers, politici van alle partijen en vooral van de vakbonden. Na bijna een jaar van crimineel wanbeheer van de pandemie door Johnson, samen met een verontrustende nieuwe stam van het coronavirus die zich schijnbaar zeer snel verspreidt, hebben veel mensen het vertrouwen in deze incompetente regering volledig verloren. In een gezamenlijke verklaring van zes vakbonden die onderwijspersoneel vertegenwoordigen, werd opgeroepen tot een onmiddellijke overstap naar afstandsonderwijs en de sluiting van scholen, met uitzonderingen voor kwetsbare kinderen en die van essentieel personeel.

    Er was drastische actie nodig omdat de pandemie duidelijk zeer ernstige proporties aanneemt. Scholen spelen een sleutelrol in de verspreiding van het virus. Het Office for National Statistics meldde op 24 december dat “kinderen in de middelbare schoolleeftijd nog steeds het hoogste percentage positieve testresultaten hebben.” Zelfs de wetenschappelijke adviseurs van de regering (Scientific Advisory Group for Emergencies) concludeerden dat “er consistent bewijs is van een toename van het aantal overdrachten van besmettingen onder schoolkinderen als de scholen open zijn, in het bijzonder onder kinderen in de middelbare scholen. Meerdere gegevensbronnen tonen een afname van het aantal besmettingen bij de sluiting van de scholen, en nieuwe stijgingen zodra de scholen terug opengaan.”

    De conservatieve Tories stelden dat de scholen sowieso opnieuw open zouden gaan, zelfs indien de nodige veiligheidsmaatregelen nog niet ingevoerd waren. Dit leidde tot woede onder het onderwijspersoneel. De vakbonden van dit personeel werden van onderuit gedwongen om actie te ondernemen voor de veiligheid op school en tegen de verspreiding van het virus. Eerder deze week was er een online meeting van de National Education Union hierover. Deze meeting werd door maar liefst 400.000 mensen gevolgd.

    De NEU besliste om samen met de vakbond UNISON alle leden op te roepen om ten minste de eerste twee weken niet naar de werkplek te gaan, met uitzondering van het verstrekken van opvang en onderwijs aan kwetsbare kinderen en de kinderen van essentieel personeel). Er kwam een modelbrief voor de leden waarin deze actie werd toegelicht. Er is wettelijke bescherming onder artikel 44 van de Arbeidswet, waarin het recht is vastgelegd om het werk te weigeren in onveilige omstandigheden. Veel vakbondsleden waren hier duidelijk mee bezig, zoals blijkt uit de enorme bijeenkomst en het aantal scholen waar deze brieven werden verstuurd. Het was deze blijk van kracht die de regering, en vele lokale autoriteiten en  directies, dwong om te accepteren dat scholen gesloten blijven.

    De vakbondsleiders van NASUWT en GMB namen nochtans een schandalig standpunt in. Zij verklaarden dat het inroepen van artikel 44 om onveilig werk te weigeren, neerkwam op “contractbreuk.” Veel leden van deze vakbonden negeerden hun leiding, sommigen trokken naar andere vakbonden zoals NEU en UNISON.

    Sinds 1 januari telt de onderwijsbond NEU al meer dan 16.000 nieuwe leden. Er zijn massale online bijeenkomsten in heel het land om ervaringen te delen over de acties die op de scholen worden ondernomen. Er werden ook openbare bijeenkomsten georganiseerd met ouders, zorgpersoneel, onderwijspersoneel en linkse Labour-verkozenen. Duizenden mensen namen hieraan deel. Als de leiders een pad van actie bieden, gaan de leden effectief tot actie over en tonen ze dat de regering verslagen kan worden.

    Controle van personeel en ouders op veiligheid nodig

    Het volstaat echter niet om gewoon de scholen te sluiten. Ten eerste zullen veel gezinnen uit de werkende klasse panikeren over hoe ze hun werk mogelijk wekenlang moeten combineren met kinderen die thuis zijn. Elke ouder die niet in staat is om te werken omdat hij of zij voor de kinderen moet zorgen, zou 100% van zijn of haar loon moeten krijgen. Bovendien moeten er middelen vrijgemaakt worden voor gezinnen die worstelen met de extra kosten voor kinderen die afstandsonderwijs volgen: bonnen voor gratis schoolmaaltijden, laptops, kosten van internet, papier en inkt, extra kosten voor energie …

    Deze zorg komt overigens niet alleen voort uit de sluiting van de scholen. De kosten van kinderopvang zijn torenhoog en veel gezinnen kunnen het zich niet veroorloven. Er moet onmiddellijk gratis, algemene kinderopvang komen om dit op te lossen. De lokale autoriteiten moeten stappen hierrond zetten.

    Johnson verklaarde dat de examens “niet normaal zullen verlopen.” Het zou beter zijn om onmiddellijk alle examens te annuleren. Het is niet haalbaar dat studenten of leerkrachten klaar zullen zijn voor examens die in januari plaatsvinden. Het mag geen keuze zijn tussen veilig onderwijs en het behalen van diploma’s of kwalificaties. Dit roept meteen ook vragen op over welk onderwijs we hebben: scholen mogen geen examenfabrieken zijn!

    Zolang de scholen dicht zijn, moeten de nodige veiligheidsmaatregelen getroffen worden. Anders zijn bij de heropening geen van de problemen opgelost. De mogelijkheid voor sociale afstand moet gerespecteerd worden, inclusief een aantal extra schoolgebouwen om de omvang van de klassen te beperken. Het gebruik van bubbels moet worden gehandhaafd, zelfs indien er breder getest wordt. Er moet geïnvesteerd worden in meer beschermingsmateriaal en kwetsbare personeelsleden moeten van thuis uit kunnen werken. De heropening van de scholen gebeurt best gefaseerd. Dit soort ‘rode lijnen’ moet op democratische wijze bepaald worden door het personeel, de vakbonden en de ouders. We hebben geen vertrouwen in de regering, het personeel en de ouders moeten beslissen wanneer het veilig is!

    Ook het ondersteunend personeel op scholen moet bij deze discussies, plannen en besluiten worden betrokken. De veiligheid van alle personeelsleden is van het grootste belang – ook van degenen die niet van thuis kunnen werken. Bovendien moet het onderwijspersoneel deel uitmaken van de eerste uitrol van het vaccin, samen met andere eerstelijnswerkers.

    Na deze sluitingen zal er nog steeds strijd nodig zijn. We hebben een strategie nodig om deze Tory-regering te bestrijden. Daartoe moet ook een referendum gehouden worden  over stakingen tegen gevaarlijke werkomstandigheden. Er moet ook een onafhankelijk vakbondsonderzoek komen naar de rol van scholen in de verspreiding van het coronavirus en de slechte aanpak van de pandemie in het algemeen om aan te tonen hoe deze fouten het lijden van miljoenen mensen hebben versterkt.

    De opstand van onderwijspersoneel  is een baken van hoop voor werkenden in andere sectoren die met onzekerheid en onveilige werkomstandigheden te maken hebben. De strijd is nog niet gewonnen, maar deze bocht van de regering nadat de vakbeweging begon te roeren, biedt een belangrijke les voor de hele beweging: strijd loont!

    Het was de basis van de onderwijsbond NEU, gevolgd door UNISON (vakbond in publieke sector), die met honderdduizenden in opstand kwam en de leiding tot een standpunt dwong. Dit is ook belangrijk voor leden van andere vakbonden: de basis kan de macht over de bond uitoefenen. Over het algemeen is er een brede demoralisatie bij de start van dit nieuwe jaar in een nieuwe lockdown en een variant van het coronavirus. De revolte van het onderwijspersoneel toont echter het verzet dat nodig is.

    Leden van Socialist Alternative actief in het onderwijs komen op voor volgende eisen:

    • Hou de scholen gesloten tot het veilig is voor personeel, kinderen en gezinnen. Kwetsbare kinderen en die van essentiële personeelsleden moeten waar nodig voorzieningen krijgen.
    • Alle ouders die thuis moeten blijven om voor hun kinderen te zorgen, moeten 100% betaald krijgen. Middelen moeten beschikbaar worden gesteld om extra kosten te dekken. Kinderen met gratis schoolmaaltijden moeten voedselpakketten krijgen.
    • Het aantal besmettingen moet consequent en resoluut dalen voor een volledige heropening.
    • Democratische controle van personeel, ouders en de gemeenschap over veiligheidsmaatregelen op scholen en plannen voor heropening.
    • De omvang van de klassen wordt teruggebracht tot maximaal 15 – gebruik noodscholen in gemeenschapscentra en leegstaande kantoorgebouwen om sociale afstand te kunnen garanderen. Invoering van de mogelijkheid van afwisselend afstandsonderwijs en fysiek onderwijs om te zorgen voor kleinere klassen.
    • Effectief leren op afstand geïntroduceerd zonder dwang van de ouders – alle kinderen moeten een laptop en internettoegang krijgen. Personeel moet worden opgeleid voor het geven van onderwijs op afstand.
    • Annuleren van alle examens, vervangen door cursuswerk en begeleide taken.
    • Vaccineren van onderwijspersoneel. Nationalisering van de grote farmaceutische bedrijven en het beheer ervan onder democratische controle van het personeel en de gemeenschap om een massale uitbreiding van de vaccinatievoorziening mogelijk te maken, zodat al het personeel het vaccin aangeboden krijgt als een essentiële stap in de richting van veiligheid.
    • Regelmatige effectieve tests voor kinderen en personeel, uitgevoerd door professionals in de gezondheidszorg.
    • Verenig het onderwijspersoneel over de verschillende vakbonden heen om actie te ondernemen tegen onveilige omstandigheden.
0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping