Your cart is currently empty!
Tag: asiel
-
Miljoenen mensen vluchten uit Oekraïne. Enorme solidariteit van bevolking, beleid blijft achter
De beelden zijn schandalig: moeders die met hun kinderen in open lucht slapen in de buurt van het Jules Bordet Instituut in Brussel, dat is omgebouwd tot een opvang- en registratiecentrum voor Oekraïense vluchtelingen. Tegenover de indrukwekkende solidariteit van de Belgische bevolking staat een ontstellend gebrek aan organisatie van de opvang door de overheden.
door Nicolas Croes uit maandblad De Linkse Socialist
De recente vaccinatiecampagnes toonden toch aan dat er op korte tijd infrastructuur kan gebouwd worden om honderden mensen in behoorlijke omstandigheden op te vangen? Voor de vluchtelingen uit Oekraïne waren de bestaande structuren tien dagen voor het begin van de oorlog al overspoeld. Uiteindelijk werd aangekondigd dat Paleis 8 van de Heizel zou gebruikt worden. Het gebrek aan vooruitziendheid is tekenend voor een dieperliggend probleem: de opvang van vluchtelingen is al jarenlang rampzalig in dit land. In oktober vorig jaar ging het personeel van het Klein Kasteeltje, het grootste opvangcentrum voor asielzoekers in Brussel, in staking om de moeilijke arbeidsomstandigheden en de vreselijke menselijke gevolgen van de tekorten aan te klagen.
Voor deze nieuwe vluchtelingencrisis ontbrak het al aan opvangplaatsen. Nu zouden er volgens ramingen van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) maar liefst 200.000 mensen uit Oekraïne naar ons land komen. Dat is slechts een klein deel van de miljoenen mensen die het oorlogsgebied ontvluchten. De verwachte vluchtelingenstroom is groter dan de golf van asielzoekers die in 2015 de oorlogen in Afghanistan, Irak en Syrië ontvluchtten.
Extreemrechts en populistisch rechts kunnen voorlopig hun oude anti-migratieretoriek niet zomaar herhalen. Het Vlaams Belang probeerde even door een onderscheid te maken tussen ‘echte’ en ‘valse’ vluchtelingen uit Oekraïne, versta: enkel ‘witte’ mensen die Oekraïne ontvluchten zijn welkom. N-VA stelde zich helemaal anders op dan bij vorige oorlogen. Vlaams minister-president Jambon kondigde een subsidie aan per opvangplaats in Vlaamse steden en gemeenten. Theo Francken riep op tot psychologische steun aan mensen die getraumatiseerd zijn door de oorlog. Tegelijk verklaarde de N-VA reeds dat de komst van Oekraïense vluchtelingen “ook opportuniteiten biedt voor onze krappe arbeidsmarkt.”
Het drama in Oekraïne maakt voor brede lagen van de bevolking duidelijk dat mensen niet voor hun plezier uit oorlogssituaties vluchten. Laten we dat aangrijpen om ook de solidariteit met vluchtelingen uit andere oorlogsgebieden te versterken.
Vluchtelingen een toekomst geven
Eens de emotie voorbij is, dreigt de Oekraïense vluchtelingengolf als voorwendsel gebruikt te worden om verdeeldheid te zaaien. Het zal als excuus gebruikt worden voor alle tekorten bij de OCMW’s, in het onderwijs, inzake sociale huisvesting … Tekorten onder de vluchtelingen kunnen eveneens tot sociale problemen leiden die een voedingsbodem voor verdeeldheid vormen.
Er moet echte hulp komen. Zoals Sotieta Ngo, directeur van de vzw Ciré (Coördinatie en Initiatieven voor vluchtelingen en vreemdelingen), uitlegde: “In principe is het de federale regering die de gemeenten vergoedt voor de kosten van de opvang. Sociale huisvesting wordt op een termijn van jaren bekeken, waardoor de Oekraïners er in eerste instantie geen beroep op kunnen doen. Het is nog maar de vraag hoeveel vluchtelingen uit de boot zullen vallen en van een leefloon afhankelijk zullen blijven? Er is geen zicht op het sociaal-professionele profiel van de nieuwkomers. Hoeveel oudere mensen zijn er bij, hoeveel mensen kunnen werken, hoeveel vrouwen met jonge kinderen die niet meteen aan de slag kunnen? We weten het niet. Maar er zal een forse toename van het aantal leefloners zijn, zelfs als het maar om 10 tot 15% van de Oekraïners gaat. Het zal de federale regering, de regio’s en de gemeenten heel wat kosten.”
Solidariteit tegen verdeeldheid en uitbuiting
In een recordtijd hebben 24.000 gezinnen zich gemeld om vluchtelingen op te vangen. Het doet denken aan de enorme steun voor het Burgerplatform voor Vluchtelingen, een coördinatie die sinds 2015 tienduizenden overnachtingen regelde bij meer dan 7.000 vrijwillige gastgezinnen. Deze golf van solidariteit kan nog versterkt worden door een gemeenschappelijke strijd voor de nodige middelen opdat iedereen een waardig leven kan leiden.
Gebouwen die om speculatieve redenen leegstaan, moeten in beslag genomen worden en verbouwd tot huisvesting voor mensen in moeilijkheden. Tegelijkertijd is er nood aan een snel en grootschalig plan voor de bouw van sociale woningen, zodat niemand jarenlang op wachtlijsten blijft staan. Het zou bovendien een neerwaartse druk zetten op alle huurprijzen en tegelijk werk bieden aan duizenden mensen.
Als er geen dergelijke benadering is voor huisvesting, onderwijs, zorg … waarbij het geld gehaald wordt waar het zit (op de bankrekeningen van grote bedrijven en hun aandeelhouders), dan dreigen Oekraïense vluchtelingen, hoofdzakelijk vrouwen met kinderen, ten prooi vallen aan allerlei vormen van menselijke uitbuiting. De gevolgen daarvan zouden vreselijk zijn.
De arbeidersbeweging heeft hier een rol te spelen. De vakbonden kunnen een grootschalige campagne opzetten om vluchtelingen en asielzoekers lid te maken van de vakbond, onder meer door militanten naar alle opvangcentra te sturen met pamfletten en brochures. Zo zouden asielzoekers direct weten waar ze terecht kunnen als ze door hun bazen uitgebuit worden en zou er sneller een band ontstaan met de gezamenlijke strijd voor een betere toekomst voor alle werkenden en hun gezinnen.
-
Personeel Klein Kasteeltje is het beu: “Het is onmogelijk om menselijke opvang te bieden”
Het personeel van het Klein Kasteeltje is de hoge werkdruk en overbevolking beu. Het kwam tot enkele stakingen. Er is een nieuwe toename van het aantal asielzoekers, de opvangplaatsen zitten allemaal vol. Staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V) beloofde 5400 extra plaatsen, maar daar komt niets van in huis. Er kwamen 1500 extra plaatsen, waarvan er 400 wegvielen door de overstromingen in Wallonië. Mahdi beweert dat het niet mogelijk is om snel meer te doen.
Onder meer in Afghanistan is de situatie rampzalig, waardoor er meer vluchtelingen zijn. Het ziet er bovendien niet naar uit dat dit snel zal veranderen: tegen eind deze maand dreigt de helft van de Afghaanse bevolking aan een acuut voedselgebrek te leiden. Naast de evacuaties uit Afghanistan zijn er ook veel asielaanvragen van Syriërs. Het Commissariaat Generaal voor Vluchtelingen en Staatlozen heeft een achterstand van 11.000 dossiers opgebouwd.
Het personeel van het Klein Kasteeltje, waar veel asielzoekers aankloppen, is het grondig beu. Het is onmogelijk om menselijke opvang te bieden, zeggen ze. Dit is een humanitaire crisis waarvoor de bevoegde staatssecretaris doof en blind blijft. Naast de eerdere stakingsacties is er nu ook een open brief die verspreid wordt. Hieronder kan je die lezen.
Dit is geen migratiecrisis. Er is een opvangcrisis, er is een humanitaire crisis. Aan de mensen die hun aanvraag voor internationale bescherming willen indienen, wordt het recht op opvang en informatie ontzegd. De geschiedenis herhaalt zich en dit is dé crisis te veel.
Er is een beperking van het aantal mensen die opgevangen wordt op basis van een onwettige en categoriale discriminatie. Er is een gebrek aan menselijkheid en aan kwalitatieve alternatieven. De grondrechten worden niet nageleefd, waarden die we als land hebben ondertekend. Dit moet beter. De situatie is schrijnend, zowel voor de mensen die asiel aanvragen, als voor de werknemers.
Het is momenteel onmogelijk om menselijke opvang te bieden. Er is geen respect voor het asielrecht, geen respect voor de waardigheid van de verzoekers om Internationale Bescherming en geen respect voor de werklast en bezorgdheden van de werknemers.
Welke waarde heeft een mensenleven? Er is een wanbeleid, een politiek spel dat onschuldige mensen aan hun lot overlaat. Het is onze taak als burgers, als mensen, om het onrecht dat we zien aan te kaarten en te delen.
Wij hopen op jullie solidariteit. Alleen samen is verandering mogelijk.
-
Kiescampagne van N-VA gestart: strijd tegen vluchtelingen centraal
Onze mening: “Jaag op oorlog, uitbuiting en armoede. Niet op vluchtelingen.” De verkiezingscampagne voor mei 2019 is begonnen. N-VA positioneert zich daarbij sterk op het thema van migratie. Het niet-bindende en eigenlijk ook heel weinig zeggende Migratiepact van de VN is daarbij een symbooldossier geworden dat voor N-VA desnoods tot de val van de regering kan leiden. Om de kiescampagne van N-VA als ‘oppositie binnen de regering’ kracht bij te zetten, sloot Theo Francken even een asielloket en weigerde hij om de nodige opvangplaatsen te voorzien.
Het Migratiepact van de VN is de belangrijkste struikelblok voor de N-VA. Niet dat de partij op zich een probleem had met de tekst: het kabinet van minister Jambon stemde in oktober nog in met de “actieve promotie” ervan bij andere landen. De inhoud van het pact is bijzonder vaag, zoals wel meer het geval is bij internationale verdragen. Eigenlijk bouwt het slechts voort op wat eerder al in mensenrechtenverdragen is bepaald. Je weet wel: diezelfde mensenrechtenverdragen die N-VA op een bepaald ogenblik ter ondertekening aan vluchtelingen wilde voorleggen.
Het belangrijkste bezwaar dat door N-VA wordt opgeworpen, is dat het VN-verdrag kan gebruikt worden in asielprocedures. Nochtans stelt het niet-bindende verdrag enkel dat “vluchtelingen en migranten gerechtigd zijn op dezelfde universele mensenrechten en fundamentele vrijheden die te allen tijde moeten gerespecteerd, beschermd en ingevuld worden” en nog: “enkel vluchtelingen hebben recht op de specifieke internationale bescherming zoals bepaald door internationale vluchtelingenwetten.” Tegelijk stelt het verdrag dat het “irreguliere migratie” wil bestrijden door internationale samenwerking. Rond detentie en uitwijzing van vluchtelingen worden geen beperkingen opgelegd, er wordt slechts verwezen naar de bestaande mensenrechtenverdragen. Moest er in dit verdrag iets gezeten hebben dat vluchtelingen meer rechten geeft, dan had het helemaal geen kans gemaakt: geen enkele regering is bereid om maatregelen in die richting te nemen. Dit verklaart meteen ook waarom het verdrag lange tijd geen probleem vormde voor N-VA.
Het probleem ontstond pas toen enkele rechtse regeringen het verdrag principieel afwezen omdat er in staat dat migratie “een bron van welvaart, vernieuwing en duurzame ontwikkeling” is en dat de ondertekenende landen een positieve visie op migratie willen stimuleren. Als N-VA de migratiekwestie voluit wil gebruiken in de kiescampagne, dan kan de partij het zich niet veroorloven om niet mee in de boot van Orban (Hongarije) en de rechtse Oostenrijkse regering te stappen. Met het Vlaams Belang is er immers een kaper op de racistische flank. De woordvoerder van Jambon verklaarde de bocht van zijn partij vandaag in de krant: “Uiteindelijk doken er nieuwe elementen in het verhaal op. De symboliek rond Marrakech nam enorm toe, het werd een politieke kwestie. Kabinetsmedewerkers volgen de politiek, ze maken de politiek niet.”
Migratie als een positief verhaal voorstellen, is voor de N-VA vandaag niet mogelijk. Vier jaar geleden was dat nog anders. In 2014 stond in het kiesprogramma: “Voor de N-VA moet migratie een positief verhaal zijn. Maar dan moet de overheid een verstandig beleid voeren en eerlijke, duidelijke keuzes durven maken. Vreemdelingen hebben rechten, maar ze moeten ook op hun plichten worden gewezen. Uitgangspunt is dat wie aan de spelregels voldoet, welkom is.” Ordentelijke migratie voor wie aan de spelregels voldoet in het kader van een positief verhaal, het lijkt wel een samenvatting van het verdrag dat op de VN-top in Marrakech wordt voorgelegd…
Met het bilan van het asociale beleid inzake pensioenen, lonen, koopkracht, … zal de N-VA de komende verkiezingen niet winnen. Die maatregelen voorstellen als ‘noodzakelijk’ om tot hernieuwde groei te komen, zal evenmin pakken: de groei lijkt opnieuw te stokken en het tekort op de begroting is vandaag even groot als bij het aantreden van de regering. Het belang van migratie wordt hierdoor wel erg groot. Een gevecht rond een vaag verdrag heeft bovendien als voordeel dat het in de praktijk weinig gevolgen heeft voor het beleid: het is louter symboliek om Francken en N-VA voor te stellen als ‘harde bestrijders van migratie.’ Niet door oorlog, neokoloniale plundering of oprukkende ongelijkeid te bestrijden (integendeel!), maar wel door vluchtelingen nog harder aan te pakken.
Om die positionering te kunnen innemen, wordt desnoods gedreigd met een regeringscrisis. Premier Michel had zijn nek uitgestoken voor dit akkoord, vanuit de veronderstelling dat de vaagheid ervan niemand voor de borst zou stoten en hij genoot hiervoor de steun van de volledige regering. Het verdrag afwijzen betekent gezichtsverlies voor Michel en een versterking van het beeld dat premier Michel een marionet van De Wever en Francken is. Na de rampzalige resultaten bij de lokale verkiezingen, zou een dergelijk beeld dodelijk zijn in de MR-campagne voor de verkiezingen van mei. De optie van een wisselmeerderheid betekent volgens N-VA-fractieleider De Roover de val van de regering. Of het zo ver komt, valt te betwijfelen: de vorige die een regering liet vallen (Alexander De Croo) werd er niet bepaald voor beloond in de verkiezingen.
Met het lot van vluchtelingen heeft de hele politieke discussie binnen de rechtse regering weinig tot niets te maken. Moesten MR, CD&V en VLD om de vluchtelingen bekommerd zijn, dan hadden ze Francken geen staatssecretaris laten worden. Of dan hadden ze minstens geprotesteerd tegen het tekort aan opvangplaatsen. Als een weinigzeggend internationaal akkoord nodig is om een ‘humanitair imago’ te creëren, dan is het duidelijk dat het vooral om een schaamlapje gaat.
De discussie beperken tot ‘voor- en tegenstanders’ van migratie is uiteraard veel te eng. Dit wordt vooral gedaan om op racistische vooroordelen en een terechte bekommernis rond migratie in te spelen met het oog op electoraal gewin. Het doel is ook om tegenstanders van de ontmenselijking van vluchtelingen te herleiden tot een puur humanitair kader dat het onderliggende beleid niet fundamenteel in vraag stelt.
Feit is dat niemand voor zijn of haar plezier vlucht maar als gevolg van ellende, oorlog, tekorten, klimaatverandering, … die bijna steeds door menselijke activiteiten veroorzaakt zijn. Het falen van het kapitalisme brengt een hoge menselijke tol met zich mee. Er is eenheid van de werkenden en armen nodig in de strijd voor een ander systeem: een socialistische samenleving die de enorme mogelijkheden op vlak van productie, wetenschap en techniek richt op de noden van de volledige bevolking. Wie dan nog naar een ander deel van de wereld trekt, zou dit uit vrijwillige keuze doen.
-
20 jaar na de dood van Semira: protest in Steenokkerzeel
“Omdat ze niet beantwoordde aan de criteria werd de twintigjarige Semira Adamu op een gewelddadige manier gedeporteerd. Ze verloor er haar leven mee.” Zo opende de voorpagina van ‘De Militant’, voorloper van ons maandblad ‘De Linkse Socialist’ in oktober 1998. De jonge Semira werd op 22 september 1998 het land uitgezet. Op het vliegtuig kwam ze om het leven. Een agent verstikte haar. Het nieuws leidde tot protest in heel het land, onder meer een studentenstaking met 2.000 deelnemers aan de ULB.
In die periode waren wij onder meer actie in een campagne tegen de rol van Shell in Nigeria, een campagne die door Nigeriaanse activisten was opgezet. We schreven bij de dood van Semira: “Multinationals als Shell zitten in landen als Nigeria, buiten er de lokale bevolking uit, steunen militaire dictaturen en krijgen in ruil daarvoor de hulp van de militairen voor het breken van opstanden. Shell wordt niet vervolgd. Semira vlucht uit nood naar een ander land: daar wordt ze maanden opgesloten en uiteindelijk vermoord. Wat een verschil in behandeling!”
Het protest zorgde ervoor dat minister Tobback ontslag moest nemen, maar verklaarde meteen dat hij pal achter het repressieve asielbeleid bleef staan. Wij verdedigden in de acties volgende eisen: geen uitwijzingen, sluiting van de detentiekampen en afzetten van de directe verantwoordelijken voor deze politiek. We koppelden dit aan de eis van een regularisatie. We merkten ook op: “Tegenover het vrij verkeer van kapitaal – de vrijheid om af te danken en fabrieken te sluiten of te delokaliseren – moeten wij de internationale solidariteit van alle werkers stellen, inbegrepen het solidaire onthaal van iedereen die dit nodig heeft.”
De afgelopen dagen waren er verschillende activiteiten om de dood van Semira Adamu te herdenken. Zo was er vandaag in Steenokkerzeel een uitgeregende protestactie met enkele honderden aanwezigen. De strijd gaat immers door: ook vandaag zitten tientallen vluchtelingen in het gesloten centrum van Steenokkerzeel te wachten op een gedwongen uitwijzing. Sinds kort zitten er zelfs opnieuw kinderen opgesloten.
Enkele foto’s van de actie door Jean-Marie Versyp
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/WCDrqC6wqVo9aHPX6] -
Neen aan de opsluiting van kinderen!
Fabian van ALS en LSP sprak gisteren op de actie in Gent tegen het opsluiten van kinderen. Foto: Jean-Marie De logica van symptoombestrijding – waarbij van de vluchteling het probleem gemaakt wordt, en niet de redenen waarom gevlucht wordt – leidt tot het ontmenselijken van vluchtelingen en een sociale voedingsbodem om een repressief beleid op te leggen. Eerder dit jaar was er grote verontwaardiging toen bekend werd dat onder Trump in de VS kinderen van vluchtelingen werden opgesloten. Het feit dat ze gescheiden van hun ouders gevangen gezet werden, leidde tot massale kritiek en zorgde ervoor dat gezinnen uiteindelijk herenigd werden.
Vanuit Europa werd luidkeels uitgehaald naar het onmenselijke beleid van Trump. Maar ondertussen wordt hier een beleid gevoerd dat niet fundamenteel anders is. Tien jaar geleden stopte België met het opsluiten van kinderen van vluchtelingen. Dat gebeurde na veroordelingen door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Theo Francken besloot nu, geruggesteund door de volledige regering, om in het gesloten centrum van Steenokkerzeel een vleugel aan te passen voor gezinnen met kinderen.
Francken verklaarde: “Kinderen opsluiten doet niemand graag, dit is geen maatregel die ik voor mijn plezier neem.” Volgens Francken wordt het “in het gros van de Westerse landen”, waaronder “het linkse Frankrijk” (Thatcheriaan Macron zal het graag horen!), gedaan. De staatssecretaris die nieuwkomers wil laten ondertekenen dat ze de mensenrechten zullen nakomen, legt zelf veroordelingen van het Europees Hof van de Rechten van de Mens naast zich neer. Verder argumenteert hij dat het harde leven in de illegaliteit evenmin goed is voor de ontwikkeling van kinderen.
De logica van het huidige beleid leidt tot een steeds repressievere aanpak met ontrading als hoofddoel. De Hongaarse regering geeft geen eten meer aan vluchtelingen die het land doorkruisen. In Frankrijk en andere landen is hulp aan vluchtelingen een misdaad geworden. Verzet hiertegen is noodzakelijk. Bij de eerste opsluiting van een gezin was er meteen een spontane mobilisatie in Brussel met honderden aanwezigen. Gisteren was er in Gent een actie. Dat toont het potentieel, maar zal op termijn pas volgehouden worden als ook de grote syndicale organisaties zich actief inschakelen, voor een socialistische wereld, waarin de strijd voor de dagelijkse noden, gekoppeld wordt aan die voor een maatschappij waarin de rijkdom en weelde toekomt aan hen die ze produceren!
Foto’s van de actie gisteren in Gent – reportage door Jean-Marie Versyp
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/uweh5MfC4FcNFhKA9] -
Betoging voor regularisatie van mensen-zonder-papieren
De voorbije dagen kwam er dan toch wat weerwerk tegen de steeds verder gaande provocaties van staatssecretaris Francken en zijn partij N-VA. De suggestie om mensenrechten in het geval van vluchtelingen te ‘omzeilen’ of nog de discussie over het opzetten van kampen waar het ‘onaangenaam verblijven’ is, zijn maar enkele voorbeelden van een bijzonder hard discours. De N-VA kijkt met sympathie naar het extreemrechtse Lega dat in Italië de harde woorden in beleid wil omzetten. Jongerenvoorzitter Roggeman, die eerder weigerde om zich uit te spreken tegen leden van Jong N-VA die actief zijn bij de neofascistische groep ‘Schild & Vrienden’, maakte zich vrolijk over bootvluchtelingen die op de Middellandse Zee vastzitten: ‘Return to sender’ voegde hij eraan toe.Er kwam gelukkig protest tegen deze ontmenselijking van vluchtelingen. Zo was er een open brief van de rectoren van de Vlaamse universiteiten, een vrije tribune ondertekend door meer dan duizend academici en er is ook verzet op straat. Zaterdag was er in Aalst een symbolisch protest tegen het bezoek van de N-VA propagandabus. Zondag kwamen de mensen-zonder-papieren opnieuw op straat om een regularisatie te eisen. Er was een goede opkomst en een strijdbare sfeer. Positief was de aankondiging dat de twee militanten die eerder dit jaar bij een razzia in Globe Aroma vzw waren opgepakt net vrijgelaten zijn uit het gesloten centrum van Steenokkerzeel. Maar in het algemeen blijft de situatie voor mensen-zonder-papieren erg moeilijk: deze rechtse regering wil niet weten van een regularisatie en beperkt het criminaliseren niet tot vluchtelingen, maar treedt nu ook op tegen wie mensen in nood helpt.
De betoging afgelopen zondag toonde een vastberaden verzet. Er was aandacht voor de slachtoffers van het repressieve asielbeleid: er werd verwezen naar de overleden kleuter Mawda, maar ook naar de 20 jaar geleden vermoorde Semira Adamu (die omkwam door geweld bij deportatie). Personeel uit de schoonmaaksector merkte op een spandoek op dat zij ervoor zorgen dat onze toiletten proper zijn, maar dat ze zelf nu eigenlijk ook wel propere papieren willen. Mensen-zonder-papieren worden vandaag tot zwartwerk veroordeeld met erg lage lonen en extreme uitbuiting. Als de regering niet van regulariseren wil weten, is dit niet enkel omdat het politiek niet opportuun is na de hele antivluchtelingencampagne van de afgelopen jaren, maar ook om de belangen te verdedigen van werkgevers die beroep doen op goedkope arbeid door mensen-zonder-papieren.Op de betoging verdeelden wij een pamflet (zie tekst onderaan het artikel uit onze junikrant) en vormden we een delegatie waarbij we samenwerkten met een delegatie Koerden uit Afrin.
Foto’s door Liesbeth:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/a6ooWRycSRa1q4Er7]Foto’s door Mario:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/TzZo9iyRPgwjTeYWA] -
Dodelijk asielbeleid: meisje van twee omgekomen door politiekogel
Protest vrijdagavond Eerst werd het ontkend, nadien kwam het door een “verdwaalde” kogel. Feit is dat een tweejarig meisje omkwam door een politiekogel. Er werd met scherp geschoten op een busje migranten. Sinds wanneer is dat de norm in ons land? Kinderen doodschieten doe je niet. Nu niet. Nooit.
Van repressie tot ‘licence to kill’
Er was meteen iets vreemd aan de berichtgeving. Men deed er alles aan om de verantwoordelijkheid voor het dodelijke geweld op de kap van de migranten in het busje te schuiven. Zo werd het voorgesteld als zelfverdediging. Nochtans moet het voor de politie na een achtervolging tussen Namen en Bergen duidelijk geweest zijn dat het om een busje vol mensen ging. Zelfs indien het busje niet meteen stopte, was er toch geen reden om met scherp op de inzittenden te schieten?Het lijkt erop dat het repressieve asielbeleid waarbij regeringspartij N-VA migranten ziet als ‘overlast’ en ‘kost’ doorsijpelt naar het beleid op het terrein. Dezelfde dag dat N-VA aankondigt dat Francken en Van Overtveldt zullen berekenen hoeveel een migrant ‘kost’ – een voorstel dat recht uit het oude 70-puntenplan van het Vlaams Blok komt, een plan waardoor die partij wegens racisme veroordeeld is – schieten agenten op migranten waarbij een dode valt.
Het incident doet denken aan wat 20 jaar geleden gebeurde met Semira Adamu. Zij werd bij een uitwijzing vermoord door agenten die haar met een kussen lieten stikken in een vliegtuig. Dat leidde tot grote verontwaardiging en heel wat protest. De bevoegde ministers namen ontslag. Vandaag zwijgen de bevoegde ministers: ze hebben over van alles en nog wat – zeker indien ze er verdeeldheid mee kunnen zaaien – meteen hun Twitter-mening klaar, maar over een dergelijk falen van hun beleid houden ze de lippen op elkaar. Zowel de feiten als de leugens die meteen erna werden verspreid, worden toegedekt in wat een doofpotoperatie lijkt. Enkel als daar kritiek op komt, waagt Theo Francken zich aan een mening: “Ik vind het vreselijk dat dit meisje gestorven is, maar wat een walgelijke politieke recuperatie.” Walgelijk is het inderdaad.
Dit incident is niet het eerste dit jaar. Eerder kwam een migrant om het leven bij een politiecontrole aan de autosnelweg in Jabbeke. Migranten die ellende in Irak, Syrië of Somalië ontvluchten, worden hier behandeld als opgejaagd wild. Het kabinet-Jambon legt de verantwoordelijkheid bij de migranten zelf: “De regels zijn eenvoudig. De politie kan het vuur openen als er mensenlevens in gevaar zijn. Dat is absoluut het geval als een bestelwagen voor de politie probeert te vluchten en zo met het leven van de inzittenden speelt.” Over het feit dat met scherp op mensen wordt geschoten, komt er geen woord kritiek. Anders gezegd: er geldt blijkbaar een ‘licence to kill’ tegen migranten.
De versie van de moeder van het meisje gaat in die richting: “Toen er mensen uitstapten, heeft een agent nog een tweede keer geschoten. Mijn man kon de kogel ontwijken. Mawda, die in mijn armen lag, had geen kans. Er is geen sprake van een afgeketste kogel.” Alexis De Swaef van de Liga voor de Mensenrechten merkt terecht op: “Ik ben ook bang dat politiemensen nu beginnen te denken dat ze meer mogen dan de wet voorschrijft. Zij horen ook wat Jambon zegt. Zelfs als ze kiezen voor de harde aanpak, weten ze dat de minister hen altijd in bescherming zal nemen.”
Waarom mensen vluchten
De ouders van het tweejarig meisje Mawda komen uit Iraaks Koerdistan. Ze proberen naar Engeland te geraken, maar zaten in een vluchtelingenkamp nabij Duinkerke vanwaar ze zochten naar methoden om de oversteek te maken. Waarom ze Irak verlaten hebben in 2015? “We zagen geen toekomst in Irak. Als het er één dag goed gaat, kunnen er de volgende dag alweer bommen vallen.”
Dat is de realiteit in heel wat door oorlog getroffen landen: van Afghanistan over Irak, Syrië, Somalië tot Libië. Welke toekomst hebben jonge mensen in die landen? Het asielbeleid van deze regering is gericht op het ontmenselijken van de vluchtelingen: er wordt niet gekeken naar de redenen waarom gevlucht wordt, laat staan naar hoe die omstandigheden ontstaan zijn. Na decennia van neokoloniale plunderpolitiek gekoppeld aan imperialistische interventies en oorlogen, neemt de wanhoop toe. Er worden middelen besteed aan oorlogsvoering, maar niet aan heropbouw. Dat is een voedingsbodem voor sectaire conflicten, krijgsheren en een vluchtelingenprobleem. Francken beweert dat hij migratie wil stoppen, maar blijft blind en doof voor de oorzaken waarom mensen alles achterlaten in de hoop elders een toekomst te vinden.
Ook de Belgische regering draagt een verantwoordelijkheid in deze situatie. Er is deelname aan militaire interventies en nu wil de regering miljarden vrijmaken voor nieuwe gevechtsvliegtuigen die onder meer in oorlogen in het Midden-Oosten kunnen ingezet worden. De kostprijs van die gevechtsvliegtuigen is al berekend, daar hebben we Van Overtveldt niet voor nodig: 15 miljard euro.
De rechterzijde probeert het voor te stellen alsof links vragende partij is voor meer vluchtelingen. Nochtans is het de linkerzijde die beseft dat niemand voor zijn of haar plezier vlucht. Bovendien stond consequent links vooraan in het verzet tegen onder meer de oorlog in Irak. Toen al waarschuwden we dat die imperialistische interventie het Midden-Oosten tot een tijdbom zou herscheppen met gevolgen tot bij ons. Steun aan oorlog, dictators, neokoloniale plundering, Libische mensensmokkelaars of Soedanese folteraars maken het probleem erger. Trump doet er met zijn provocaties in het Midden-Oosten nu nog een schep bovenop, wat meteen leidt tot geweld tegen Palestijnse betogers door het Israëlische regime. Dat geweld werd vorige week nog goedgepraat door N-VA-voorzitter De Wever. Rechts richt overal ter wereld puinhopen aan. Wie vervolgens medeleven met de slachtoffers van die puinhopen toont, wordt zelf gecriminaliseerd.
Onmenselijk beleid stoppen
Er is nood aan een regularisatie van mensen-zonder-papieren, recht op huisvesting, afschaffing van gesloten centra, vrij verkeer, stopzetting van de uitwijzingen en van de criminalisering van mensen-zonder-papieren, stop het racisme en de hypocrisie van de overheid, respect van fundamentele rechten zoals toegang tot medische zorg en onderwijs. Dat is nodig in de plaats van het huidige repressieve asielbeleid.
Tegen de achtergrond van een rechtse regering zullen we niets cadeau krijgen. Voor elke hervorming is een revolutionaire strijd nodig. Deze eisen moeten gepaard gaan met een aanhoudende strijd voor de eenheid van alle werkenden tegen besparingen en racisme, voor een samenleving zonder al die vormen van ongelijkheid. We moeten ons verzetten tegen het systeem dat zorgt voor ellende en uitbuiting, een regime dat gebaseerd is op oorlog en neokoloniale plunderingen, waardoor mensen geen andere kans zien dan hun leven wagen en vluchten. We moeten een krachtsverhouding opbouwen op basis van strijd en solidariteit, met als doel een socialistische samenleving zonder uitbuiting en moordende concurrentie.
Het spontane protest vrijdagavond was een goede eerste stap. De nationale betoging van mensen-zonder-papieren op 10 juni is een volgende belangrijke afspraak. We moeten ons organiseren, mobiliseren, protesteren en bouwen aan een alternatief op het kapitalisme.
Enkel op die manier kunnen we een eind maken aan oorlogen, neokoloniale plunderingen, repressief asielbeleid, dodelijk politiegeweld, … De vreselijke dood van Mawda moet een aanzet tot hernieuwde en sterkere strijd tegen het huidige beleid zijn. Dat is misschien mager als troost voor de ouders van Mawda, maar het is de enige manier om in de toekomst gelijkaardige situaties onmogelijk te maken.
-
Grote betoging in Brussel toont solidariteit met migranten en vluchtelingen
Het was bijzonder koud in Brussel maar toch kwamen 10.000 mensen op straat met een warme boodschap van solidariteit met migranten en verzet tegen het repressieve asielbeleid. De arrestatie van twee mensen-zonder-papieren in een culturele VZW en de dreiging van hun uitwijzing – ze zitten nog steeds in het gesloten asielcentrum van Steenokkerzeel – was de meest recente provocatie door deze rechtse regering. Bij die repressieve aanpak viel dit jaar ook al een dode: een migrant die een politiecontrole probeerde te ontlopen en op de autosnelweg werd aangereden.
Een groeiend deel van de bevolking legt zich niet langer neer bij het huidige beleid van repressie en criminalisering. Zondag betoogden ze in een ‘Human Wave’ uit solidariteit met migranten en vluchtelingen. Het was opnieuw een druk bijgewoonde betoging. In januari was er eveneens al een grote betoging. Elke dag zetten honderden vrijwilligers zich in om vluchtelingen op te vangen en zo aan de repressie door deze regering te onttrekken. Mobilisatie tegen de rechtse regering is cruciaal.Wij vormden een levendige delegatie op de betoging, hadden een stand, verdeelden een pamflet en hadden kranten en ander politiek materiaal bij. We kregen daar goede reacties op.
In ons pamflet schreven we onder meer:
Wij willen vechten tegen de redenen die tot vluchten aanzetten. Oorlogen, imperialistische interventies, keiharde uitbuiting van mens en natuur: dat is wat miljoenen mensen op de vlucht dwingt, weg van geweld, miserie en rampen. Wat nodig is, zijn degelijke jobs en reusachtige publieke investeringen in sociale woningen, onderwijs en zorg … Maar om dat mogelijk te maken moeten we tegen de winstlogica van het kapitalisme ingaan, want in het kapitalisme creëert de concentratie van rijkdom bij een minuscule groep mensen, miserie en steeds grotere sociale spanningen voor de rest van de bevolking. Vorig jaar nog riep de NAVO haar lidstaten op om 2% van haar budget te voorzien voor defensie. Onze regering gaat die richting uit met de 3 miljard euro die ze opzij gezet heeft voor nieuwe oorlogsvliegtuigen. Ze zaaien ellende en stigmatiseren de slachtoffers.
Wij verdedigen een alternatief op het kapitalisme: een socialistische maatschappij waarin de noden van de meerderheid van de bevolking prioriteit krijgen en niet de winsten van een kleine elite.
- Stop Theo “Trump” Francken.
- Stop de racistische verdeel- en heerspolitiek van deze regering.
- Voor een massaal openbaar investeringsplan:
sociale huisvesting, kwalitatief onderwijs en degelijke jobs voor iedereen. - Haal het geld waar het zit: in de zakken van de kapitalisten.
- Regularisatie van alle mensen zonder papieren
- Strijd tegen de oorzaken van vluchten: oorlog, terreur, uitbuiting en vernietiging van de planeet.
- Voor een democratisch socialistische maatschappij.
Hieronder een fotoreeks door Mario:
-
Zweden: laat Zahid Baloch vrij! Politieke activist met deportatie bedreigd
Solidariteit met Zahid op de betoging van gisteren tegen het asielbeleid van de Belgische regering Zahid Baloch is een politieke vluchteling en martelslachtoffer uit Balochistan (Pakistan). Hij is actief lid van Rättvisepartiet Socialisterna, de Zweedse zusterorganisatie van LSP. Hij werd op 15 februari in Göteborg opgepakt tijdens een ‘interne grenscontrole.’
Door Kristofer Lundberg vanuit Göteborg
In Pakistan is Zahid op vreselijke wijze gemarteld door het leger. Hij werd zo hard aangepakt dat ze dachten dat hij dood was. De verwondingen door de brutale repressive en het seksueel geweld door het Pakistaanse leger zijn allemaal gedocumenteerd.
De zaak van Zahid Baloch is erg bekend onder mensenrechtenactivisten in Balochistan en internationaal. Hij is ook in Zweden bekend als politieke activist en zijn zaak werd besproken in de VN Mensenrechtenraad.
Nu heeft hij na een eerdere weigering in Noorwegen slechts drie weken om zijn recht op asiel in Zweden aan te vragen onder de regels van de ‘Dublin conventie’.
Zahid is actief bij Rättvisepartiet Socialisterna en algemeen bekend onder activisten in Zweden. Hij sprak op tal van betogingen, onder meer op acties in het teken van ‘Black Lives Matter’, betogingen voor asielrecht, tegen racisme en bij solidariteitsacties voor verschillende internationale strijdbewegingen. Hij is actief in de huurdersbond in zijn buurt en erg populair in zijn wijk.De arrestatie van Zahid is onderdeel van een intensieve campagne waarbij de politie in Zweden naar ‘illegale’ migranten zoekt om het aantal uitwijzingen op te voeren. Een dag na zijn arrestatie moest Zahid normaal langs bij een hartspecialist. Hij had de afgelopen drie jaar twee hartaanvallen als gevolg van de martelingen die hij onderging. Zahid moet elke dag 15 verschillende pillen nemen.
Rättvisepartiet Socialisterna organiseerde twee betogingen voor het asielcentrum waar Zahid vastzit. De eerste was onmiddellijk na zijn arrestatie. We eisten zijn vrijlating en de mogelijkheid om hem zijn medicamenten te bezorgen alsook toegang tot een dokter. De verantwoordelijke van het asielcentrum besliste dat Zahid geen bezoek mag ontvangen. We bleven met de betoging voor het centrum en na drie uur mochten we dan toch zijn medicamenten aan het centrum overhandigen.
Op maandag 19 februari waren er opnieuw 60 betogers voor het asielcentrum om te eisen dat Zahid het recht zou hebben om de psycholoog te bezoeken die hij de afgelopen drie jaar wekelijks raadpleegde in het verwerkingsproces van zijn trauma’s.
Op zaterdag 17 februari waren we voor het eerst in de mogelijkheid om Zahid te bezoeken. Hij vertelde dat hij gedurende 35 uur niet geslapen had. Hij is erg bang en vreest voor zijn toekomst. “Opgesloten zitten in een kleine ruimte is erg angstaanjagend. Het doet me terugdenken aan die martelcellen,” zei Zahid. “Ik herinner me telkens het misbruik, seksueel geweld en elektrische schokken.”
“Ze lieten me in Pakistan volledig uitkleden, verpletterden mijn enkels en braken mijn vingers. Ik heb 32 hechtingen op mijn rug, littekens in mijn gezicht en op mijn hoofd. Enkel iemand die dit meegemaakt heeft, kan het begrijpen. Het waren de donkerste dagen uit mijn leven. Maar ik heb het overleefd. Mijn twee omen en drie neven hebben dat geluk niet gehad.”
Johannes Lundberg die met Zahid sprak, zei ons: “Zahid stortte verschillende keren in elkaar tijdens ons twee uur durend gesprek. De enorme steun en solidariteit van zijn vrienden en de internationale steun doen hem nochtans erg goed.”
De asielaanvraag van Zahid in Noorwegen werd geweigerd. Er was een nieuw asieldossier opgemaakt in Zweden. Dat dossier komt op 9 maart voor. Als Zahid naar Noorwegen wordt uitgewezen, vormt dit een groot gevaar voor zijn leven. Noorwegen wijst immers uit naar Pakistan.
De Pakistaanse autoriteiten zijn volledig op de hoogte van de politieke activiteiten van Zahid Baloch in ballingschap. Een jaar geleden werd zijn vader hardhandig aangepakt door het leger dat vragen stelde over zijn zoon nadat Zahid had gesproken op een betoging van Balochi in Zweden.
Solidariteit gevraagd
We roepen op om Zahid te ondersteunen. Neem solidariteitsfoto’s, verspreid het nieuws over zijn arrestatie. We hebben drie centrale eisen: Geen uitwijzing! Laat Zahid nu vrij! Geef Zahid asiel in Zweden!
Stuur protestberichten naar:
- de Zweedse migratiedienst: migrationsverket@migrationsverket.se
- de Zweedse minister van migratie: registrator@regeringskansliet.se
- de migratiedienst in Noorwegen: udi@udi.no
Met kopie aan Rättvisepartiet Socialisterna: rs.gbg@socialisterna.org
-
Actie aan gesloten centrum van Steenokkerzeel na schandalige razzia tegen vluchtelingen
Vrijdagnamiddag kwamen artiesten samen in het kunstencentrum vzw Globe Aroma, waar een tentoonstelling werd voorbereid die dezelfde avond zou openen in het stadscentrum. Plots stonden politiewagens voor de deur. Er was een gezamenlijke operatie van de federale politie, de dienst vreemdelingenzaken en het ministerie van binnenlandse zaken. De operatie was in het kader van de strijd tegen terrorisme en radicalisering. De agenten controleerden de identiteit van alle aanwezigen. Zeven mensen-zonder-papieren werden opgepakt en overgebracht naar het federaal commissariaat. Dezelfde avond werden vijf van hen terug vrijgelaten. De andere twee kwamen in het centrum 127bis in Steenokkerzeel terecht. Daar worden mensen opgesloten met het oog op uitwijzing.Een van de twee mensen die in Steenokkerzeel zit is een artiest die zou deelnemen aan de tentoonstelling. De andere is Mounir, een vakbondsmilitant van het Comité van Werkenden met en zonder papieren. Mounir is al een tiental jaar actief in ons land.
Mounir nam deel aan de bewegingen van 2008 en werd geregulariseerd door de omzendbrief van 2009 op basis van zijn tewerkstelling. Maar twee jaar later verloor Mounir opnieuw zijn papieren als gevolg van een oneerlijke opstelling van zijn werkgever die niet de nodige juridische opvolging had gedaan. Mounir werkte hierna anderhalf jaar bij de sociale huisvestingsmaatschappij Anderlechtse Haard: hij werd tewerkgesteld door een onderaannemer die voor de schoonmaak instond. In die periode voerden het Comité van werkenden-zonder-papieren van het ACV en Mounir zelf campagne voor zijn re-integratie en het bekomen van een werkvergunning waardoor hij zijn situatie zou kunnen regulariseren.
De inval bij de culturele vzw is een provocatie van de rechtse asociale regering. Dit is een kwalitatieve verandering in de racistische repressie tegen mensen-zonder-papieren en migranten. Tijdens deze razzia bij een vzw die uitdrukkelijk gericht is op mensen-zonder-papieren toonde de regering zijn ware gezicht.
De regering wil een wet laten stemmen om bij mensen thuis te kunnen binnenvallen. Maar nu wordt duidelijk dat mensen-zonder-papieren ook niet veilig zijn als ze bij een organisatie betrokken zijn.
Zondag voerden militanten van ACV, ABVV, de Coördinatie van mensen-zonder-papieren en andere organisaties actie voor het gesloten centrum van Steenokkerzeel om de vrijlating van de opgepakte mensen te vragen.
Militanten van LSP waren aanwezig om het protest te ondersteunen. We eisen de onmiddellijke vrijlating van de militanten-zonder-papieren, een staking in de culturele sector uit solidariteit, het verdwijnen van de gesloten centra en een regularisatie van alle mensen-zonder-papieren.
We roepen op tot deelname aan de betoging van 25 februari (afspraak om 14u aan het Noordstation in Brussel) waartoe wordt opgeroepen door onder meer de nationale Coördinatie van mensen-zonder-papieren. Enkel door een krachtsverhouding op te bouwen tegen racisme en tegen het besparingsbeleid van deze regering kunnen we de basis leggen voor een nieuwe samenleving.
Enkele foto’s van de actie zondag:
