Your cart is currently empty!
Category: Asiel
-
Tamil vluchteling Niranjan: “Ik ben niet voor mijn plezier gevlucht”
Op 10 juli betoogden een 100-tal mensen in Antwerpen tegen de vervolging van Rohingya in Birma. Tienduizenden mensen zijn dat land ontvlucht, vele duizenden kwamen op bootjes om het leven. Met de actie van 10 juli toonden we onze solidariteit met de slachtoffers en kwamen we op voor massaal verzet tegen de dictatuur en tegen uitbuiting. Helemaal rechts op de foto: Niranjan met naast hem een groep Tamil activisten uit Antwerpen. Niranjan is een van de voortrekkers van Tamil Solidariteit in ons land. Hij sprak op de première van de film ‘Dheepan’ in Brugge op 23 augustus.
“Mijn vader was een taxichauffeur in Jaffna, Sri Lanka. In 2005 werden chauffeurs van driewielers door de LTTE (Tamil Tijgers) verplicht om een opleiding te volgen in Vanni. Begin 2006 begon het leger chauffeurs als doelwit uit te pikken. Ze kwamen te weten dat mijn vader een opleiding had gevolgd en doorzocht ons huis. Mijn vader was gevlucht, we weten niet waarnaartoe en hoorden niets meer van hem. Het leger geloofde dit niet, mijn moeder en ikzelf werden gemarteld. Het leger bedreigde mijn moeder in 2009: ze kreeg te horen dat ik op de lijst van vermiste personen zou terechtkomen als ze niet zou zeggen waar mijn vader was. Mijn leven was in gevaar; ik moest het land verlaten.
“Zes jaar later is de situatie in Sri Lanka nog altijd onveilig. Het noorden van het land wordt bezet door het leger. Er zijn nog tienduizenden vermisten bovenop tienduizenden doden. Kinderen verloren hun ouders, vrouwen hun man en kinderen. Er zijn veel gevallen van verkrachtingen. Er worden bewust drugs binnengebracht om jongeren onder controle te houden. De oorlog is officieel voorbij, maar voor de slachtoffers ervan is dat niet het geval.
“In Europa is er veel racisme. Er wordt gesproken over vluchtelingenstromen, maar niemand vlucht voor zijn of haar plezier. In een vreemd land met rare gewoontes, een ander klimaat, een moeilijke taal en tal van sociale problemen, is het niet gemakkelijk om een leven uit te bouwen. Bovendien blijven er veel trauma’s over van wat er in de oorlog in Sri Lanka gebeurde.
“De enige oplossing zou erin bestaan dat oorlogen, geweld en uitbuiting gestopt worden zodat niemand nog hoeft te vluchten. Hiervoor kunnen we niet rekenen op de internationale instellingen, zij zwegen over de oorlogsmisdaden in Sri Lanka of zijn zelf mee verantwoordelijk voor de situatie in Irak en Syrië. We zullen zelf moeten opkomen voor verandering, zowel hier in België als op internationaal vlak.
“Met Tamil Solidariteit proberen we het lot van Tamils bekend te maken, maar we willen ons niet beperken tot onze gemeenschap. Zo betoogden we begin juli in Antwerpen samen met mensen van Koerdische, Kasjmiri, Pakistaanse, … afkomst tegen de vervolging van Rohingya in Birma. Die bevolkingsgroep is het slachtoffer van een genocide die amper bekend is en waar niets tegen wordt gedaan.
“Onze beste bondgenoot in de strijd tegen onderdrukking en onrechtvaardigheid vinden we bij andere slachtoffers van onderdrukking, in de eerste plaats bij de arbeidersbeweging. Tamil Solidariteit probeert mee de vakbond uit te bouwen. Hier samen opkomen voor een degelijke levensstandaard legt ook de basis voor een sterkere internationale solidariteit.”
-
Fort Europa, globalisering en kapitalisme
Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers!
Heb je een bankrekening met pakweg 1 miljoen euro? Wil je dat in Europa investeren? In dat geval zal je met open armen ontvangen worden door alle Europese regeringen. Je hoeft je leven niet te riskeren met een gevaarlijke overtocht van de Middellandse Zee met een gammel bootje, of maandenlang in vreselijke omstandigheden in Calais verblijven in de hoop om verborgen op een vrachtwagen of trein de overtocht te kunnen maken. Voor de meerderheid van mensen die oorlog, dictatuur en ellende in pakweg het Midden-Oosten en Afrika proberen te ontvluchten, gaat het allemaal wat moeilijker. De meesten hebben geen middelen en zitten vast in hun eigen land of een buurland. In het beste geval kunnen ze zich een mensensmokkelaar veroorloven en riskeren ze hun leven tijdens een gevaarlijke vlucht.Dossier door Pietro uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Fort Europa
De recente gebeurtenissen in Lampedusa of aan de Griekse kusten tonen het falen van het kapitalisme om het fenomeen van migratie onder controle te krijgen. Vorig jaar kwamen 219.000 mensen op deze manier naar Europa, dit jaar zal het aantal hoger liggen. Eind juni was er al sprake van 137.000. In 2014 waren er 900.000 asielaanvragen, een stijging met 45% in vergelijking met 2014. Duizenden anderen overleefden de overtocht over de Middellandse Zee niet. (1)
De meesten die hun leven riskeren, vluchten voor conflicten en oorlogen. Van de mensen die in Griekenland en Italië aankomen, zijn er meer dan 85% afkomstig uit Syrië, Afghanistan, Irak en Somalië. Dat zijn niet toevallig landen waar militaire interventies door het westerse imperialisme een belangrijke rol speelden in het creëren van een nachtmerrie voor de bevolking. Dit versterkte de politieke instabiliteit, het sectaire geweld en het ondermijnde de economie. Een groeiend aantal mensen ziet geen andere keuze dan vluchten, zelfs indien dit enorm gevaarlijk is.
In de media horen we vaak dat migratie uiteindelijk goed is voor ontwikkelingslanden. Dit wordt nochtans weerlegd door studies. Het voorbeeld van Malawi is veelzeggend: de overgrote meerderheid van het verplegend personeel heeft het land verlaten, er blijven voor de 12 miljoen inwoners nog amper 336 verplegenden over! (2)
Slechts een kleine minderheid van de vluchtelingen komt in Europa terecht. Het beleid van de Europese Unie is gebaseerd op de criminalisering van vluchtelingen en het militariseren van de grenzen. Eerst was er Frontex en vervolgens Triton. Dat zijn operaties die de veiligheid en verdediging van de Europese grenzen moeten verhogen. Er kwam ook een Italiaanse operatie, “Mos Maiorum”, gericht op controles van vluchtelingen op zee. Er werden al 150.000 mensen gered en naar de Italiaanse kust gebracht. De gevestigde politici stellen dat ze willen vermijden dat mensen op zee omkomen, maar tegelijk wordt de toegang tot Europese landen steeds moeilijker.
Als ‘oplossing’ voor de toeloop van vluchtelingen in verschillende landen, was er een uitgebreid debat in de EU om quota’s vast te stellen waarbij vluchtelingen worden verdeeld over de verschillende lidstaten. Dit werd meteen onder vuur genomen door extreemrechts en door populistisch rechts. Voor hen is het ondenkbaar dat geld wordt besteed aan het redden van vluchtelingen. Toen de banken in 2008 gered werden met publieke middelen, hoorden we hen niet. De Europese lidstaten raakten het niet eens, de hete aardappel werd telkens doorgeschoven.
Migratie en kapitalisme
Het falen van de Europese elite toont een van de inherente tegenstellingen in de ontwikkeling van het kapitalisme. Er is een spanning tussen de ontwikkeling van de productiekrachten en de natiestaten. De markt duwt de productiekrachten over de grenzen van staten heen, maar tegelijk heeft het kapitalisme nood aan nationale grenzen en staten. Bedrijven hebben nood aan een staat om hun belangen te dienen en aan een staatsapparaat met politie, leger, rechtbanken, gevangenissen, … om te vermijden dat de werkenden en onderdrukten in verzet gaan en de private eigendom van de productiemiddelen in handen van de kapitalisten betwisten. Terwijl de productiekrachten de nationale grenzen overstijgen, blijft het bewustzijn van de meerderheid van de werkende bevolking wel beperkt tot diezelfde nationale grenzen.
Terwijl de kloof tussen de armste en rijkste landen 250 jaar geleden in een verhouding van één op vijf werd samengevat, is er nu sprake van een verhouding van één op 400. (3) Het voornaamste doel van de heersende kapitalistische klassen blijft om de winsten te vergroten. De exponentiële groei van ongelijkheid – vooral de afgelopen 30 jaar – ging gepaard met een sterke toename van het fenomeen van migratie. Op politiek vlak wordt dat gebruikt om werkenden meer tegen elkaar op te zetten.
De enorme uitbuiting van werkenden met een migratieachtergrond in Europa heeft een dubbel belang: de uitbuiting van goedkope arbeidskrachten aan de ene kant en een algemene neerwaartse druk op de lonen in het algemeen, zeker in die sectoren die niet kunnen delokaliseren zoals logistiek, schoonmaak of horeca. Als de regering mensen-zonder-papieren niet wil regulariseren, is dat vooral omdat het de bedrijven goed uitkomt. Ook het criminaliseren van mensen-zonder-papieren is geen toeval, maar een bewust beleid dat deze mensen ertoe moet brengen om gelijk welke job aan gelijk welke voorwaarden te aanvaarden.
De EU voorziet in vrij verkeer van alle inwoners. Maar die vrijheid wordt bepaald door het kapitalisme en onderworpen aan de wet van de markt en de concurrentie onder werkenden. Sommigen verdedigen vanuit een liberaal standpunt het idee van volledig vrij verkeer en open grenzen, dat was onder meer het geval in The Economist in april 2011.
In de praktijk is er uiteraard geen vrij verkeer van personen, denk maar aan de migranten die aan de grens tussen Frankrijk en Italië werden gestopt. Voor de meeste kapitalistische landen zou het volledig openzetten van de grenzen vooral tot destabilisering leiden.
Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers
Als de arbeidersbeweging voldoende sterk staat, zowel inzake organisaties als op ideologisch vlak, dan kan ze een ander geluid laten horen, die van een actieve solidariteit. We moeten ons verzetten tegen elke imperialistische militaire interventie die volledige regio’s destabiliseert en de deur openzet voor krijgsheren en andere maffia-organisaties voor wie chaos gelijkstaat met opportuniteiten. We steunen massabewegingen die opkomen voor betere levensvoorwaarden en tegen het imperialisme, lokale oligarchen en reactionaire krachten. We hebben meer gemeen met werkenden uit Azië of Afrika dan met de roofzuchtige kapitalisten van de multinationals.
Een ander aspect van die internationale solidariteit is de strijd voor asielrecht voor wie oorlog, sectaire conflicten, ellende of dictatuur ontvlucht. We komen er ook voor op dat asielzoekers niet langer als criminelen worden behandeld en vastgehouden worden in gesloten centra die amper verschillen van gevangenissen.
We moeten ook ingaan tegen extreemrechts dat olie op het vuur gooit in de hoop racisme te stimuleren en migranten als zondebokken voor het falen van het kapitalisme te gebruiken. De spanningen en verdeeldheid worden gestimuleerd naar de bekende strategie: verdelen om te heersen. De georganiseerde arbeidersbeweging is in staat om de strijd van migranten te verbinden met die van andere uitgebuite lagen in de samenleving.
Het zijn niet de asielzoekers die fabrieken sluiten en jobs afnemen. Het zijn niet de asielzoekers die speculeerden en de gokschulden naar de gemeenschap doorschoven. De stelling dat er geen middelen zijn om iedereen een toekomst en degelijke levensvoorwaarden aan te bieden – los van afkomst – is een leugen. In werkelijkheid plunderen grote aandeelhouders en patroons de gemeenschapsmiddelen en de rijkdom die door ons zweet tot stand gekomen is. Wij krijgen slechts wat kruimels. De politici van de superrijken die hun zakken steeds meer vullen, zeggen ons: “opgelet, de migranten gaan de kruimels die resten afpakken.” Zoals de slogan het over de crisis zegt: “Het probleem is de bankier, niet de migrant.”
De enige realistische uitweg uit de vluchtelingencrisis is een eengemaakte strijd van alle werkenden, los van hun afkomst, geslacht of seksuele geaardheid. Samen moeten we strijden om de hefbomen van de economie uit de handen van de kapitalistische elite te halen. We zouden dan over voldoende middelen beschikken om een einde te maken aan oorlogen, ellende, milieuverwoesting, … Enkel de komst van een nieuwe samenleving, een democratisch socialistische samenleving, zal ons in staat stellen om tot een wereld te komen waarin iedereen de vrijheid heeft om te gaan waar hij of zij dat wil zonder gedwongen te worden om alles achter te laten en op risico van eigen leven gevaarlijke vluchtroutes te zoeken.
(1) Haut Commissariat aux Réfugiés des Nations Unies (HCR).
(2) Pour le malawi : santé afrique : http://www.ipsinternational.org/
(3) Rapport OXFAM 2014
-
Tamil Solidariteit met open armen ontvangen op voorstelling ‘Dheepan’ in Brugge
Tamil Solidariteit werd uitgenodigd om te spreken na een voorstelling van de nieuwe film ‘Dheepan’ in cinema Lumière in Brugge. De film gaat over Tamil vluchtelingen die in Europa aankomen en hier een leven proberen op te bouwen. We komen later nog op de film terug. Ook in ons land zijn er zowat 2.000 Tamil vluchtelingen. Hun getuigenissen vullen de film goed aan.Verslag en foto’s door Liesbeth, overgenomen vanop tamilsolidariteit.wordpress.com. Lees daar ook een reactie op het artikel in De Standaard van afgelopen weekend: De Standaard vergist zich als het de LTTE als trotskistisch omschrijft.
Op de voorstelling in Brugge werden we onthaald door erg enthousiaste medewerkers. Na de film werd een gesprek gehouden met Niranjan en Geert. Niranjan getuigde over hoe hij is moeten vluchten uit Sri Lanka en over het leven van een vluchteling hier in Europa. We zullen zijn getuigenis later op deze site publiceren. Geert bracht meer de achtergrond van het conflict in Sri Lanka.
Vanuit de zaal waren er heel wat vragen. De opkomst was tamelijk klein, maar de interesse in de vluchtelingenproblematiek was groot. Al snel kwam de vraag aan Niranjan waarom hij nog geen Nederlands spreekt terwijl hij al twee jaar in België is. Niranjan begrijpt voldoende Nederlands om de vraag te begrijpen en schetste een ander beeld; een beeld waarin vluchtelingen geen passieve profiteurs zijn maar krachtige individuen die ondanks alle tegenslagen en moeilijkheden op zowel politiek, sociaal, economisch als emotioneel vlak (zowel in het land van herkomst als hier) vechten voor een betere toekomst.
Niranjan Een film als Dheepan, maar ook een nabespreking met activisten als Niranjan en ook Sinthu en Mano die mee gingen naar de voorstelling en de bespreking, plakt een gezicht op wat hier vaak voorgesteld wordt tot een anonieme “vluchtelingenstroom”.
Het leidt al gauw tot de vraag hoe we het vluchtelingenprobleem kunnen oplossen. Dat vereist een totaal ander systeem waarin geen oorlogen en verdeeldheid plaatsvinden. Ook België investeert in oorlogen in landen als Afghanistan, Irak of Libië. Ook België bleef zwijgen toen in Sri Lanka oorlogsmisdaden werden gepleegd, de EU en de VS knepen een oogje dicht omdat ze vreesden dat kritiek op het Sri Lankese regime de banden tussen dat land en China zou versterken. Vluchtelingen zijn ‘collateral damage’ van het huidige beleid waarin oorlog, uitbuiting, ecologische crisis, … schering en inslag zijn.
De reacties in Brugge gaven aan dat dit de vluchtelingencrisis een ‘hot item’ is waarbij naar antwoorden wordt gezocht. In die discussie al beginnen met vluchtelingen zelf te betrekken, is een eerste stap. De aanwezigen en de organisatoren vonden het alvast boeiend en voor herhaling vatbaar. Voor Tamil Solidariteit was het een uitstekende gelegenheid om de situatie in Sri Lanka bekend te maken en om op die manier het lot van de Tamil vluchtelingen in ons land iets bekender te maken.
Vanavond is er in Brussel na een voorstelling van Dheepan opnieuw een gesprek met Niranjan en Geert. De filmvoorstelling begint om 19u30 in cinema Vendôme in Elsene.
-
Luik: 350 betogers voor regularisatie mensen-zonder-papieren
Op zaterdag 22 augustus waren er ongeveer 350 betogers in Luik om de regularisatie van mensen-zonder-papieren te eisen en om in te gaan tegen het racistische migratiebeleid in Fort Europa en dus ook in België. De actie gaf steun aan een bezetting van een voormalige gebouw van de Franstalige tegenhanger van Kind en Gezin in Sclessin. Die bezetting wordt georganiseerd door de Voix des Sans-Papiers (“Stem van de mensen-zonder-papieren”).De tekst van het steuncomité die in augustus door de Actief Linkse Studenten in de stad werd verspreid, stelde onder meer: “In 2014 verloren meer dan drieduizend mensen hun leven aan de Europese kusten. De Europese Unie maakt het bijna onmogelijk om op legale wijze toegang te krijgen tot het grondgebied. Asielzoekers vluchten van onhoudbare situaties zoals oorlogen, dictaturen, vervolgingen, afwezigheid van sociale en economische rechten, … (…) We verwerpen het beleid dat leidt tot sociale uitsluiting. Vluchtelingen zijn niet de enige slachtoffers van de dictaten van de Europese Unie, we zien vandaag ook het voorbeeld van de Griekse bevolking. Ook in België zijn er slachtoffers van het besparingsbeleid, mensen die sociale verworvenheden verliezen: uitsluiting van het recht op een werkloosheidsuitkering, besparingen op sociale middelen, aanvallen op de pensioenen, … Het aantal groepen ‘zonder’ iets neemt toe: zonder werk, zonder huisvesting, zonder inkomen. Net zoals de mensen-zonder-papieren kennen zij onzekerheid.”
Deze benadering wijst op de noodzaak van gezamenlijke strijd als enige manier om tot overwinningen te komen.
De enige realistische uitweg uit de vluchtelingencrisis is een eengemaakte strijd van alle werkenden, los van hun afkomst, geslacht of seksuele geaardheid. Samen moeten we strijden om de hefbomen van de economie uit de handen van de kapitalistische elite te halen. We zouden dan over voldoende middelen beschikken om een einde te maken aan oorlogen, ellende, milieuverwoesting, … Enkel de komst van een nieuwe samenleving, een democratisch socialistische samenleving, zal ons in staat stellen om tot een wereld te komen waarin iedereen de vrijheid heeft om te gaan waar hij of zij dat wil zonder gedwongen te worden om alles achter te laten en op risico van eigen leven gevaarlijke vluchtroutes te zoeken.
Solidariteit met de mensen-zonder-papieren! De crisis werd veroorzaakt door bankiers en speculanten, niet door asielzoekers! Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers!
Fotoreportage door Yana uit Luik:
-
Menselijke tragedie in Calais – conservatieven hebben geen antwoord
Artikel door Sarah Sachs-Eldridge uit ‘The Socialist’, weekblad van de Socialist Party
Na weken van angstcampagne in de media en verslagen van de wanhoop onder de vluchtelingen in Calais vond de Britse premier David Cameron toch nog een manier om net iets verder te gaan in het opzwepen van antimigrantengevoelens. Hij omschreef de zowat 3.000 vluchtelingen in Calais neerbuigend als een “zwerm mensen.”Het was een zoveelste bewuste poging om de angst onder de werkenden voor de omvang van de migratie te versterken zodat ze ten onrechte de verantwoordelijkheid voor het besparingsbeleid bij de migranten en asielzoekers zouden leggen en niet bij de rechtse regering.
De conservatieve regering wil de besparingen opdrijven en koppelt dit aan repressieve en racistische maatregelen. De sterke uitspraken van Cameron en co leidden anderzijds wel tot nuances en een kleine zwerm van artikels over de menselijke tragedie. Sinds begin juni kwamen minstens tien mensen om het leven op de wegen rond Calais. Een zwangere vrouw had een miskraam toen ze op een vrachtwagen probeerde te geraken. Langs de Britse kant van het Kanaal zijn er enkel al in Kent 629 kinderen die hulp nodig hebben.
Context
Er wordt de indruk gewekt dat Groot-Brittannië de belangrijkste bestemming is voor migranten die naar Europa vluchten. Dat klopt echter niet. In Frankrijk waren er vorig jaar 62.735 asielaanvragen of meer dan dubbel zoveel als in Groot-Brittannië. Er waren vorig jaar 626.000 asielaanvragen in de EU waarvan 25.000 in Groot-Brittannië.
Vluchtelingen verlaten hun thuis en familie niet zomaar, maar om vreselijke situaties zoals in Afghanistan en Irak te ontvluchten. Zowat een op de vijf asielzoekers in Europa komt momenteel uit het oorlogsgebied in Syrië. Dat is slechts een klein deel van de mensen die hun huis en leven in Syrië moesten achterlaten. In Libanon, Jordanië, Egypte en Irak zijn er meer dan twee miljoen vluchtelingen.
De rechterzijde stelt het voor alsof asielzoekers in luxe worden ontvangen. De zogenaamde ‘zachte aanpak’ is echter een mythe. Er wordt accommodatie voorzien, niet in een huis maar in detentiecentra of kamers. Zolang de procedure lopende is, krijgen asielzoekers geen uitkering en mogen ze niet werken. Volwassenen moeten het doen met een budget van 36,95 pond per week. Met de laatste besparingsrondes is nog eens 30% van de middelen voor asielzoekers geschrapt.
De conservatieve Tories hebben hun verdelende en racistische maatregelen opgevoerd. Ze willen de beperkte financiële steun voor afgewezen asielzoekers schrappen waardoor duizenden gezinnen tot nog ergere armoede veroordeeld worden.
Migratiewetten
De Britse regering besloot om extra politiehonden en bewakers in te zetten in Calais. Minister Theresa May versterkt de racistische maatregelen, onder meer door van huisbazen te eisen dat eerst een controle van de migratiestatus van huurders wordt verricht vooraleer een contract wordt gesloten. Wie geen asiel krijgt, kan zonder enige procedure uit zijn huurwoning gezet worden.
Deze maatregel komt er op een ogenblik dat er al een enorme huisvestingscrisis is met een totaal gebrek aan betaalbare huisvesting. Bovendien is er al heel wat discriminatie. Een onderzoek uit 2013 gaf aan dat 29% van de zwarte mensen discriminatie ondervonden op de huizenmarkt. De verkozenen van Labour hebben de nieuwe maatregelen in het parlement gesteund, ook al doet dit denken aan het beleid van ‘geen zwarten en geen Ieren’ uit het verleden.
Het zal de situatie echter niet veranderen. Dit soort ‘oplossingen’ zal enkel leiden tot meer armoede en wanhoop voor de mannen, vrouwen en kinderen die een toekomst in Groot-Brittannië zoeken. Het zal ook leiden tot meer doden en gewonden in Calais. Mensen zitten daar niet omdat ze ervoor kiezen, maar uit wanhoop.
Solidariteit
In en rond de vluchtelingenkampen in Calais is er heel wat solidariteit. Lokale leraars geven er vrijwillig Franse lessen. Ook in Groot-Brittannië zijn er tekenen van solidariteit voor de slachtoffers van oorlog en kapitalistische crisis, denk maar aan de grote bedragen die door liefdadigheidsorganisaties worden opgehaald.
In maart leidde het nieuws van de arrestatie van de 20-jarige atleet Jimmy Thoronka, een topsprinter uit Sierra Leone die niet naar zijn land terug wilde uit vrees voor de ebolacrisis daar, tot een golf van steun en solidariteit.
Het besparingsbeleid zorgt voor een begrijpelijke angst dat de openbare diensten zullen tekortschieten. Er is al een huisvestingscrisis. Besparingen op uitkeringen en torenhoge huurprijzen zorgden ervoor dat de afgelopen drie jaar meer dan 50.000 gezinnen Londen hebben moeten verlaten. De Tories willen zich op asielzoekers en migranten richten om de verantwoordelijkheid voor het falende huisvestingsbeleid en de harde besparingen door te schuiven.
Strijdbaar programma
Er is nochtans geen gebrek aan middelen. De gemeentebesturen bezitten voldoende grond om een miljoen degelijke sociale woningen te bouwen. De grote projectontwikkelaars hebben genoeg grond om meteen 1,4 miljoen huizen te bouwen. Maar het volstaat niet om deze vaststellingen te maken, we moeten ons ook organiseren rond een programma dat opkomt voor degelijke huisvesting voor iedereen.
Waarom zouden we de grond en de grote bedrijven in de bouwsector niet nationaliseren met enkel compensaties op basis van bewezen behoeften? Socialisten zouden hierna overgaan tot de bouw van degelijke sociale huisvesting waarbij rekening wordt gehouden met het milieu. We verdedigen het recht van alle werkenden op degelijke huisvesting en verzetten ons tegen uithuiszettingen. Er is nood aan een massale campagne voor een controle op de huurprijzen en voor investeringen in sociale huisvesting.
Zo’n beweging zal een politieke stem nodig hebben om alle slachtoffers van het besparingsbeleid te verenigen en om in te gaan tegen racisme en andere wijzen waarop onze eenheid wordt ondermijnd. De Socialist Party verzet zich tegen de racistische migratiewetten en verzet zich tegen gesloten asielcentra. De arbeidersbeweging kan de zondebokpolitiek stoppen door te bouwen aan een onafhankelijke politieke stem.
-
Asiel. De ene Kazach is niet de andere…
Betoging van mensen-zonder-papieren op 3 mei Op de betoging van de mensen-zonder-papieren van 3 mei ontmoetten we Yalkun (fictieve naam), een jonge kerel die met twee voeten stevig in het leven staat. Hij vroeg informatie aan onze stand en we begonnen te discussiëren. Zijn vader was politiek actief in het grensgebied tussen Kazachstan en Xingjiang. Het leidde tot vervolging en het gezin moest vluchten. Terwijl geweten is dat mensen van de Oeigoerse minderheid waartoe Yalkun en zijn familie behoren gediscrimineerd en vervolgd worden, weigert de Belgische overheid hen asiel te geven.
Artikel door Liesbeth en Geert
De ene Kazach is de andere niet. In 1997 werd de Kazachse miljardair Chodiev op spoedtempo Belg, hij kreeg daarvoor steun van liberale vrienden zoals Serge Kubla. Terwijl het gezin waar wij mee spraken vervolgd wordt door een corrupt en repressief regime, werd Chodiev in ons land vervolgd wegens corruptie. Chodiev kocht dit proces in België af, hij maakte als eerste gebruik van de wet waardoor strafvervolging kan afgekocht worden. Met senaatsvoorzitter Armand De Decker als een van zijn advocaten was dat geen probleem. Voor het Oeigoerse gezin daarentegen dreigt de uitwijzing. Er wordt hen zelfs gezegd dat het bewijsmateriaal in het dossier in twijfel wordt getrokken omwille van de breed verspreide corruptie in Kazachstan… De constante angst en onzekerheid waarbij het gezin niet weet of het volgende maand nog in België kan blijven, weegt zwaar door.
De Oeigoeren vormen een onderdrukte bevolking die vooral in de Chinese regio Xingjiang leeft, maar ook in Kazachstan en andere landen. Deze bevolking werd internationaal bekend met de opstand in Xingjiang in 2009, een uitbarsting van woede en protest tegen de aanhoudende onderdrukking. Het Chinese regime beantwoordde de opstand met brutale repressie. Heel wat Oeigoeren sloegen op de vlucht, onder meer naar Kazachstan. Dit versterkte de discriminatie in dat land. Omwille van economische banden met China stapt de Kazachse dictatuur volledig mee in het verhaal dat Oeigoeren die voor hun rechten opkomen allemaal fundamentalistische jihadisten en terroristen zijn.
Dat komt bovenop de reeds bestaande discriminatie waardoor Oeigoeren in Kazachstan geen kans maken om hoger op de sociale ladder te klimmen. Reeds in 2001 werd geprotesteerd tegen de uitwijzing van 33 Kazachse Oeigoeren uit ons land. Sindsdien werd de situatie enkel erger, zeker na 2009. En dat tegen een achtergrond van een dictatoriaal bewind waarin vrijheid van meningsuiting of organisatie onbestaande is. Mensenrechtenactivisten zoals Vadim Kurashim, een lid van de Socialistische Beweging Kazachstan, worden ongenadig vervolgd. Het regime van president Nazarbajev werd door tal van mensenrechtenorganisaties aangeklaagd. Dat het gezin waar wij mee spraken bewijzen kon voorleggen van vervolging en geweld, werd door de Belgische asielinstanties zomaar aan de kant geschoven.
In tegenstelling tot Oeigoeren uit China maken die uit Kazachstan weinig kans op asiel in ons land. Nochtans zijn de problemen dezelfde en loopt ook het gezin waar wij mee spraken enorme gevaren bij een eventuele terugkeer. In plaats van mensen die ernstige risico’s lopen bescherming te bieden en jongeren zoals Yalkun hier hun toekomst te laten uitbouwen, worden ze tot onzekerheid veroordeeld. Voor rijke fraudeurs zoals Chodiev wordt de rode loper uitgerold, maar vervolgde en gediscrimineerde Oeigoeren uit hetzelfde Kazachstan worden met uitwijzing bedreigd.
Wij steunen de eis van een algemene regularisatie van mensen-zonder-papieren. In het geval van dit gezin met schoollopende kinderen is dit bijzonder dringend.
-
De Middellandse Zee, massagraf van het kapitalisme
De recente drama’s op de Middellandse Zee bevestigen het falen van het huidige systeem om een antwoord te bieden op de crisissen die het zelf veroorzaakt. Oorlogen, economische ellende, klimaatveranderingen, politieke instabiliteit, afwezigheid van veiligheid en het niet respecteren van basisrechten zijn allemaal factoren die het aantal vluchtelingen doen toenemen. Hoe gaat het kapitalisme hiermee om en welk alternatief brengen wij naar voor?Artikel door Alain (Namen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Europese Unie: ‘elk voor zich’
Op 19 april kwam een boot op 220 kilometer van Lampedusa in Italië tot zinken waardoor ongeveer 800 mensen om het leven kwamen. Volgens Carlotta Sami, woordvoerder van het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen, ging het om “de ergste massamoord ooit op de Middellandse Zee”. Die zee is stilaan de meest gevaarlijke vluchtroute ter wereld.
Het aantal doden op de Middellandse Zee neemt fors toe sinds Europa verantwoordelijk is voor reddingsoperaties en dit via het agentschap Frontex. In 2013 had Italië onder druk van de bevolking na verschillende drama’s beslist om een operatie onder de naam Mare Nostrum op te zetten om toezicht te houden en vluchtelingen vanop zee te redden. Met deze operatie werden 150.000 mensen gered op een jaar tijd. Tegelijk kwam er kritiek van de rechterzijde die overal in het zuiden van Europa inspeelt op de vluchtelingenstromen. In Italië verzetten onder meer de Lega Nord en de partij van Berlusconi maar ook de populisten van Beppe Grillo zich tegen Mare Nostrum. Ze wezen vooral op de kost ervan: 9 miljoen euro.
De Europese Unie heeft sindsdien een eigen reddingsoperatie opgezet onder de naam Triton. Maar deze operatie moet het met veel minder middelen doen: 2,9 miljoen euro. Voor de Europese Unie is het enige antwoord repressie en militarisering. De Europese Commissie besloot om oorlogsschepen naar de Libische kust te sturen en wil met operaties als Mos Maiorum migranten stoppen.
Tegelijk kwam de voorzitter van de Europese Commissie met het idee om de vluchtelingen te verdelen onder de verschillende landen op basis van quota die vastgesteld worden aan de hand van het aantal inwoners en economische paramaters. Maar dit voorstel botst op verzet van landen als Groot-Brittannië, Frankrijk en Polen.
Waarom vluchten mensen?
Er is doorheen de geschiedenis altijd sprake geweest van migratie. Er zijn daar verschillende redenen voor zoals de zoektocht naar voedsel of ecologische beperkingen. Vandaag is er vooral migratie als gevolg van de crisis van het systeem en de verschillende uitdrukkingen ervan.
De cijfers van het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen bevestigen dit: in 2014 waren er in de geïndustrialiseerde landen 900.000 asielaanvragen of 45% meer dan in 2013. De herkomst van deze asielzoekers komt overeen met de brandhaarden van oorlog: 150.000 uit Syrië, 68.000 uit Irak, 60.000 uit Afghanistan en daarna volgen Servië en Eritrea.
Inzake opvang stonden Duitsland met 173.000 en de VS met 121.000 asielzoekers bovenaan de rangschikking. Maar dit zijn slechts erg gedeeltelijke cijfers. Rechtse partijen stellen vaak dat ‘wij niet alle problemen van de wereld kunnen opvangen.’ Maar het grootste aantal vluchtelingen komt nooit tot in Europa en raakt niet in de cijfers van asielaanvragen. De overgrote meerderheid van de vluchtelingen blijft in eigen land of in de buurlanden. Zo zijn er momenteel 1,5 miljoen Syrische vluchtelingen in Turkije.
Goedkope arbeidskrachten
Het patronaat maakt gebruik van de komst van migranten om de eigen verantwoordelijkheid voor de aanvallen op onze levensstandaard te verdoezelen. Allerhande populisten en extreemrechts spelen daar gretig op in. Recent werd dit nog duidelijk met het lokale succes van de antimigrantenbeweging Pegida in het Duitse Dresden. Het establishment werkt racisme in de hand, maar heeft tegelijk voldoende migratie nodig om de lonen naar beneden te halen.
Voor de werkgevers is de komst van goedkope arbeidskrachten immers interessant. Mensen die om het even welke voorwaarden aanvaarden, worden gebruikt om alle arbeidsvoorwaarden en lonen naar beneden te duwen. Zo stelde de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken Alfano voor om vluchtelingen gratis te laten werken voor de gemeentediensten.
Ons antwoord: solidariteit
Rechtse politici bij ons komen niet verder dan bijzonder asociale voorstellen. Denk maar aan het idee van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) om vluchtelingenboten te laten zinken voor ze kunnen vertrekken. Nadat de toegang over het land en via de lucht volledig afgesloten werd, wil de EU nu ook de route over zee volledig afblokken. Op de redenen waarom mensen moeten vluchten, wordt nooit een antwoord geboden.
Door Libië plat te bombarderen hebben de Europese landen er de voorwaarden gecreëerd voor een burgeroorlog. Krijgsheren en andere maffiosi halen er onder meer inkomsten uit mensenhandel. Hetzelfde zien we in Irak en Afghanistan. De burgeroorlog in Syrië versterkt de problemen. We moeten ons verzetten tegen alle oorlogen en imperialistische interventies. Deze creëren immers enkel meer ellende. Massamobilisatie van onderuit om de arbeids- en levensvoorwaarden te verbeteren is de enige uitweg. Dit vereist ook een breuk met het neoliberale besparingsbeleid, zowel bij ons als in de rest van de wereld.
Het besparingsbeleid leidt tot een hoge menselijke tol. Om te besparen werd het Italiaanse programma Mare Nostrum gestopt waardoor duizenden doden vielen. Door ons te organiseren en samen te strijden voor alle werkenden en hun gezinnen, kunnen we ingaan tegen de besparingslogica maar ook tegen alle pogingen om ons te verdelen en tegen elkaar uit te spelen.
De aanwezigheid van mensen-zonder-papieren op de vakbondsacties van de afgelopen maanden was alvast een goede stap in de richting van een grotere eenheid in onze strijd. We hebben nood aan een andere samenleving zodat echt vrij verkeer van mensen mogelijk is en iedereen de kans heeft om een degelijk leven uit te bouwen in zijn land van herkomst.
-
Sterke nationale betoging van mensen-zonder-papieren
Verslag door Pietro
Doel bereikt. Gisteren betoogden enkele duizenden mensen in de nationale betoging van de mensen-zonder-papieren. We vertrokken aan het Zuidstation en trokken naar de Dienst Vreemdelingenzaken. Het initiatief ging uit van verschillende groepen, waaronder de Coördinatie van mensen-zonder-papieren, de Voix des sans-papiers, de groep ‘Ebola’ (naar de door Ebola getroffen landen), de mensen-zonder-papieren die in 2009 niet geregulariseerd werden en ook een groep Latino’s.Het doel van de organisatoren was om Belgen, mensen-zonder-papieren en hun steungroepen te verenigen samen met verenigingen, vakbonden, verdedigers van de mensenrechten, studenten, … om samen “neen” te zeggen aan het asielbeleid van Theo Francken. Onder de eisen: regularisatie van alle mensen-zonder-papieren om in te gaan tegen het dubbele discours van de regering die mensen-zonder-papieren criminaliseert om hen te onderscheiden van andere werkenden in ons land, maar tegelijk wordt toegelaten dat deze groep werkenden bijzonder hard wordt uitgebuit om steeds grotere winsten te boeken.
De rechtse regering onder leiding van Michel I spaart niemand: gepensioneerden, werklozen, werkenden, kleinze zelfstandigen en uiteraard ook mensen-zonder-papieren. Zij worden vaak geconfronteerd met enorme uitbuiting, tot slavernij toe, om de zakken van het patronaat te vullen en de arbeidsvoorwaarden en lonen van alle werkenden, los van hun afkomst, naar beneden te trekken in een neerwaartse spiraal.
Op het einde van de betoging aan de Dienst Vreemdelingenzaken waren er toespraken van de organiserende groepen. Er werd gesteld dat de strijd voor de rechten van de mensen-zonder-papieren pas begonnen is. De rechtse regering die de zwakste werkenden wil laten opdraaien voor de crisis moet weg. Niet de vluchtelingen die in de Middellandse Zee omkomen zijn verantwoordelijk voor de crisis, maar wel de bankiers en speculanten.
Militanten van LSP zijn actief in de strijd van de mensen-zonder-papieren. We komen op voor een arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen zodat iedereen een goede job en een degelijk leven kan hebben.
Doorheen strijd is vooruitgang mogelijk voor het lot van de mensen-zonder-papieren die vaak in vreselijke omstandigheden proberen te overleven. Maar het kapitalisme kan niet menselijk gemaakt worden. Enkel de winsten van de grootste bedrijven zijn van tel in dit systeem.
Op basis van dit systeem zullen er altijd vluchtelingen zijn die wegtrekken van oorlog, crisis en armoede. Dat zal blijven leiden tot nieuwe drama’s, zoals de duizenden vluchtelingen die elk jaar in de Middellandse Zee om het leven komen. We hebben nood aan een andere samenleving om een echt vrij verkeer van mensen die dat wensen terwijl ze tegelijk de mogelijkheid hebben om een degelijk leven uit te bouwen in hun land van herkomst.
Foto’s door Nico
Fotoreportage door Collectif Krasnyi
-
Interview met Said van de coördinatie van mensen-zonder-papieren in Brussel
Nationale betoging op 3 mei
Op 3 mei is er in Brussel een nationale betoging van mensen-zonder-papieren. Onder staatssecretaris Theo Francken is er vooral aandacht voor het opdrijven van het aantal uitwijzingen. Om daar voldoende middelen voor te hebben, komt er zelfs een hoge vreemdelingentaks voor elke nieuwkomer. Alsof mensen voor hun plezier vluchten en daarbij hun leven riskeren, onder meer op gammele bootjes op de Middellandse Zee. In het kader van de betoging van 3 mei spraken wij met Said van de coördinatie van mensen-zonder-papieren in Brussel.Interview door Boris Malarme
Van waar komt het initiatief voor de betoging van 3 mei?
“Er zijn verschillende groepen van asielzoekers die zich organiseren. Er zijn de Afghanen die de Begijnhofkerk bezet hielden omdat ze weigeren terug te keren naar zogenaamd veilige zones in Afghanistan. Er is ook de groep ‘2009’ met mensen die bij de regularisatie van 2009 uit de boot vielen. Er is de bezetting ‘Leopold 2’ in Molenbeek. En is de groep ‘Ebola’ met mensen uit de drie landen die het hardste getroffen waren door het ebolavirus. Deze groep houdt een bezetting in Sint-Joost. Verder is er ook nog een groep van vluchtelingen uit Latijns-Amerika. Elke groep heeft zijn specifieke eisen. Zo vraagt de groep ‘Ebola’ een bescherming op humanitaire basis. Deze groepen organiseren nu al twee keer per week acties voor de Dienst Vreemdelingenzaken.
“Onze coördinatie brengt deze initiatieven bijeen maar verenigt ook veel asielzoekers die niet tot een of andere groep behoren. We verenigen rond gemeenschappelijke eisen voor alle mensen-zonder-papieren, in de eerste plaats de eis van een algemene regularisatie van alle mensen-zonder-papieren in België.”
Tijdens de vakbondsconcentraties op het Muntplein of nog op de vakbondsbetoging van 30 maart was er telkens een opmerkelijke aanwezigheid van mensen-zonder-papieren. Jullie nemen deel aan de strijd tegen het asociale beleid van de regering-Michel. Waarom vinden jullie dat belangrijk?
“Met onze coördinatie hebben we delegaties georganiseerd in alle vakbondsbetogingen tegen de regering-Michel I en steunden we de stakingen. We trokken ook met delegaties naar de betogingen tegen de gesloten centra van Vottem en 127bis in Steenokkerzeel. We vertrekken van een analyse van het migratiebeleid in Europa en België, maar we weten dat dit niet losstaat van de algemene politieke context en een algemeen offensief tegen alle werkenden. We zoeken dan ook samenwerking met vakbonden, verenigingen en politieke organisaties om het kamp van de solidariteit te verbreden.
“Het harde asielbeleid van de regering bracht twee mensen-zonder-papieren ertoe om uit wanhoop een einde te maken aan hun leven. Een van hen nam deel aan de acties en was actief in de groep ‘Ebola’. Hij overleed een dag nadat hij zich in brand had gestoken in de lokalen van Fedasil. Het andere slachtoffer pleegde zelfmoord in het gesloten centrum van Merksplas. Hij woonde al 16 jaar in België en ook zijn gezin leefde hier. Toch zat er een tweede poging tot uitwijzing aan te komen.
“De rechtse regering voert een migratiebeleid dat enkel gericht is op hoogopgeleide migranten. Er wordt geen beleid gevoerd waarbij mensen die vluchten voor crisis, oorlog en ellende worden opgevangen. Neen, het rechtse asielbeleid in de EU wil enkel die minderheid aantrekken die voldoende middelen heeft en tegelijk goedkope arbeidskrachten vormt voor de werkgevers. De belasting op nieuwkomers waarbij het indienen van een dossier voortaan 215 euro zal kosten, de toename van het aantal uitwijzingen en het opsluiten van mensen in gevangenissen die gesloten centra worden genoemd, duwen veel mensen in de illegaliteit.
“Het doel van rechts is om de werkende bevolking te verdelen. Dat doen ze door mensen te verplichten tot zwartwerk waarbij aan erg lage lonen wordt gewerkt. Na het werk sluiten mensen-zonder-papieren zich zoveel mogelijk op uit vrees voor politiecontroles. Bij zwartwerk moeten werkgevers geen rekening houden met regels inzake arbeidsduur of verworvenheden die door de arbeidersbeweging zijn afgedwongen. Zwartwerk blijft in de illegale sfeer van het kapitalisme en wordt ook gebruikt om de arbeidsvoorwaarden en lonen van alle werkenden te ondermijnen.”
Wat is het doel van de betoging van 3 mei?
“Het is een eerste betoging van de coördinatie. Het project van 3 mei ontstond door de context van strijd. We willen antwoorden op Theo Francken en de regering die beweren dat de problemen beperkt zijn tot enkele honderden mensen. Er zijn in werkelijkheid meer dan 100.000 mensen-zonder-papieren in België. We hebben de ambitieuze doelstelling om enkele duizenden mensen bijeen te brengen, in de eerste plaats mensen-zonder-papieren zelf. De betoging wil Belgische werkenden sensibiliseren en we willen vooruitgang boeken in de organisatie van onze strijd. Er zijn groepen opgezet in Luik, Antwerpen, Bergen, … Na 3 mei willen we gaan naar een nationale coördinatie van alle bestaande groepen in België.”
Hoe zie jij een oplossing voor het asielprobleem?
“Met de Belgische werkenden kunnen we samen strijden voor een collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen zodat iedereen kan werken en een degelijk leven kan leiden. Met strijd kunnen we vooruitgang bekomen voor de mensen-zonder-papieren in de ergste situaties. Maar het kapitalisme kan niet getemd worden, in dit systeem tellen enkel de winsten van de multinationals. Met dit systeem zullen er altijd mensen zijn die oorlog, crisis en armoede ontvluchten. Het zal blijven leiden tot drama’s zoals de honderden mensen die recent omkwamen op de Middellandse Zee. Enkel een andere samenleving kan zorgen voor een echte vrijheid van beweging voor wie dat wenst maar ook de mogelijkheid om een degelijk leven op te bouwen in het land van herkomst.”
Bedankt voor dit interview. We roepen mee op om deel te nemen aan de betoging van mensen-zonder-papieren op zondag 3 mei om 15u aan het Zuidstation in Brussel.
-
Middellandse Zee wordt kerkhof van vluchtelingen
De afgelopen week kwamen honderden vluchtelingen om toen ze in gammele bootjes vanuit Libië de Middellandse Zee probeerden over te steken. In dezelfde week redde de Italiaanse kustwacht naar eigen zeggen 10.000 andere vluchtelingen vanop zee.
Artikel door Simon Carter
Vorig jaar kwamen naar schatting 3.500 mensen om het leven toen ze via de Middellandse Zee oorlog, vervolging of armoede uit hun land probeerden te ontvluchten op zoek naar een toekomst in Europa. Dat cijfer zal in 2015 overtroffen worden. Er werd bespaard op de reddingsoperaties: het goedkopere Triton-programma trad dit jaar in werking. Onder meer de Britse regering weigerde bij te dragen aan dit programma met het argument dat een reddingsprogramma vluchtelingen zou aanzetten om de gevaarlijke overtocht te maken. De wanhoop onder de vluchtelingen is echter zo groot dat ze hun leven riskeren. Er is geen legale route naar Europa voor deze mensen. Er is geen mogelijkheid om in Noord-Afrika asiel aan te vragen en dus is een overtocht de enige optie voor velen.
In Europa wordt gesproken van een massale vluchtelingenstroom, terwijl amper 1% van de vluchtelingen wereldwijd naar Europa komt. Toch is het Europese beleid gericht op het criminaliseren van vluchtelingen en het militariseren van de grenzen. Het aantal bootvluchtelingen neemt toe als gevolg van de brutale sectaire burgeroorlogen in Syrië, Irak, Somalië en Afghanistan. Veel jonge mannen uit Eritrea vluchten om aan de verplichte legerdienst te ontsnappen, een legerdienst die ook door Westerse media als slavernij wordt omschreven.
Geschokt door de dodentol beloofden Europese politieke leiders nu om maatregelen te nemen tegen mensenhandelaars. Tegelijk blijven ze oproepen tot het afsluiten van Fort Europa. Gevestigde politici kunnen hun handen niet zomaar in onschuld wassen. Westerse militaire interventies in het Midden-Oosten en sub-Sahara Afrika hebben geleid tot politieke instabiliteit en versterken sectair geweld. Ze zorgen bovendien voor een verdere verstoring van de lokale economie in deze landen.
In 2011 kwamen miljoenen arme mensen, werkenden en jongeren, in verzet. Er was een golf van opstanden in het Midden-Oosten tegen de armoede en het gebrek aan democratische rechten. In sommige landen zorgde deze ‘Arabische lente’ ervoor dat rotte door het imperialisme gesteunde dictaturen verdwenen, dat was in Tunesië en Egypte het geval. Een gelijkaardige beweging ontwikkelde zich tegen onder meer de dictaturen van Khadaffi in Libië en Assad in Syrië.
Bij gebrek aan een massaal socialistisch alternatief dat vanuit een onafhankelijke arbeiderskracht naar voor werd gebracht, liepen de revoluties vast en kon de contrarevolutie met hulp van het imperialisme een stap vooruit zetten. Dit leidde weinig verrassend tot een nachtmerrie voor miljoenen mensen die op de vlucht gingen, de meerderheid in eigen land of eigen regio. Deze mensen werden overgeleverd aan machtige en meedogenloze mensenhandelaars.
Die vluchtelingen die tot in Europa geraken, worden daar vaak geconfronteerd met een onzekere en onveilige toekomst. Velen eindigen in overbevolkte en soms gewelddadige vluchtelingencentra of kampen in Griekenland, Italië en elders.
Voormalige sociaaldemocratische partijen hebben een volledig kapitalistische koers aangenomen. Hierdoor zijn er geen grote partijen die het lot van asielzoekers opnemen en ingaan tegen de vele leugens die dagelijks door de media naar voor worden gebracht. Het verdedigen van asielzoekers is onderdeel van de strijd tegen het besparingsbeleid en voor een socialistisch alternatief. Een socialistische samenleving is nodig zodat mensen niet meer gedwongen worden om alles achter te laten en hun leven te riskeren op zoek naar iets van een toekomst.
