Category: Asiel

De campagne tegen de mogelijke uitwijzing van Murugathas, Thas voor de vrienden, krijgt heel wat steun. De willekeur van de beslissing om een vader van twee kinderen na 18 jaar uit te wijzen, is dan ook schokkend. De arrestatie en het leven in een centrum als dat van Steenokkerzeel hebben Thas zelf ook geschokt. "Vooral ‘s nachts is het verschrikkelijk", zegt hij. De vele steun zorgt ervoor dat hij de moed niet opgeeft.

Geert

Gewapend met solidariteitsberichten, lectuur, een woordenboek Tamil-Nederlands en tabak mocht ik uiteindelijk een uurtje met Thas spreken. Om op bezoek te gaan, moet eerst een kopie van de identiteitskaart worden gefaxt en vervolgens moet gebeld worden om het bezoek te bevestigen. Bezoekers worden gefouilleerd, zelfs een GSM mag niet binnen. De mensen die er opgesloten zitten, mogen wel een GSM bijhouden als er geen foto’s mee genomen kunnen worden.

Voor Thas ingaat op zijn eigen situatie wilde hij het toch even over enkele medebewoners van het centrum hebben. Er zit nog een Tamil, iemand die niet politiek actief is. Thas: “Het gaat om een jongeman die in Kortrijk woonde en daar een Belgische vriendin heeft die intussen enkele maanden zwanger is. De jongen zit al vier maanden in Steenokkerzeel en tekende uiteindelijk een papier om vrijwillig terug te keren omdat hij dacht dat het enige andere alternatief een terugkeer met politie-agenten zou zijn waarbij het niet veilig is in Sri Lanka zelf.” Een andere bewoner is van Nepalese afkomst en had een restaurant in Tienen. Hij beschikt over geen enkel Nepalees document, zijn geboorte-akte is samen met andere documenten in vlammen opgegaan bij geweld in Nepal. De autoriteiten willen hem toch terugsturen, maar dan met een Europees document waarmee hij evenwel een mens-zonder-papieren in eigen land zou worden bij terugkeer.

De wanhoop in Steenokkerzeel is bijzonder groot en weinigen weten wat hun rechten zijn. Thas geeft hen tips en belt rond om ook voor de andere bewoners zaken geregeld te krijgen en procedures op te starten. Over het leven in Steenokkerzeel zegt hij: “Het is bijna een gevangenis, het enige verschil is dat onze deuren openstaan en we dus bij elkaar binnen kunnen. Maar dan kunnen we enkel elkaars miserie delen. ’s Avonds mogen we even buiten om te voetballen, maar daar staat mijn hoofd niet naar. Er is een televisietoestel, maar met de erg gevarieerde groep bewoners is dat niet evident. Overdag valt het nog mee, dan kunnen we wat spreken en horen we nog iets. ’s Nachts is het ergste. Het is nooit stil, er is altijd wel iemand die op de muur begint te bonken of te roepen. Slapen lukt hier erg moeilijk.”

Thas: “Iedereen kijkt wel op van de enorme solidariteit die er komt tegen mijn mogelijke uitwijzing. De brief van [Europarlementslid] Paul Murphy doet me heel goed en wordt ook in de juridische procedure gebruikt.” Op de petitie kwam er reactie uit diverse hoeken. Lokale verkozenen van PVDA en Groen tekenden en er verschenen oproepen op verschillende sites (Rood!-Antwerpen, AFF, SAP, Kif Kif). Thas wil iedereen die de petitie tekent bedanken voor hun steun en solidariteit.

“Uiteraard hoop ik hier te kunnen blijven, bij mijn vrouw en kinderen. We doen er alles aan om hier getrouwd te geraken. Maar tegelijk ben ik wel bang voor wat er kan gebeuren indien ze me terugsturen. Omdat ik mijn paspoort bijhad, zou een terugwijzing vrij snel kunnen. Dat wordt me hier toch gezegd. Ik zou niet graag een van de voorbeelden in de rapporten van Human Rights Watch worden. De mishandelingen in Sri Lanka zijn verschrikkelijk en ik sta bekend als activist. Daar ben ik bang voor. De solidariteit zorgt er voor dat ik de hoop niet opgeef en blijf vechten.”

> Teken de petitie: http://www.petities24.com/stop_uitwijzing

De oproep om te protesteren tegen de mogelijke uitwijzing van de socialistische Tamil-activist Murugathas kreeg een brede respons. Tientallen mensen stuurden protestmails naar de staatssecretaris voor asiel en de Dienst Vreemdelingenzaken. Berichten over de dreigende uitwijzing van iemand die al 18 jaar in ons land verblijft en hier een gezin heeft, gingen op tal van plaatsen rond. Er kwam protest van onder meer een vakbondsleider uit Kazachstan en Paul Murphy, een Europees Parlementslid uit Ierland. Murugathas vroeg vanuit het gesloten centrum in Steenokkerzeel om iedereen die hem steunt te bedanken.

Geert Cool. Wie wil meewerken aan de campagne: tamil@socialisme.be

Uitwijzen van Tamils erg betwist in Groot-Brittannië

De schok bij familieleden, kennissen en kameraden is natuurlijk nog steeds groot. Ook Murugathas zelf is nog steeds erg aangedaan door zijn arrestatie. Een uitwijzing waarbij hij wordt overgeleverd aan de Sri Lankese autoriteiten zou mogelijk leiden tot martelingen en geweld. Vanuit Groot-Brittannië werden eerder dit jaar Tamils naar Sri Lanka gestuurd, waarbij er voorbeelden waren van geweld bij hun terugkeer.

De krant The Guardian publiceerde een verslag van zo’n Tamil vluchteling (zie dit artikel). Hiernaast zie je een foto van wat die vluchteling overkwam bij zijn terugkeer in Sri Lanka… Het ging zo ver dat er nadien gerechtelijke beslissingen kwamen om geen Tamils terug te sturen (zie dit artikel in The Guardian).

Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch protesteerde tegen het terugsturen van Tamils. Ook Amnesty International wijst op de problemen met mensenrechten in Sri Lanka. De organisatie heeft het over lege beloften van het regime (zie het artikel van Amnesty). De klachten van de mensenrechtenorganisaties werden versterkt door een VN-rapport waarin werd toegegeven dat de VN niet in staat was om de burgerbevolking in Sri Lanka te beschermen en waarin expliciet wordt erkend dat er ook na de oorlog een probleem blijft met de mensenrechten.

Brede steun en solidariteit

De protestberichten stroomden gisteren binnen. Politieke activisten en syndicalisten tekenden een petitie, tientallen anderen stuurden protestmails. Onder hen ook Esenbek Ukteshbayev, een van de voortrekkers van de syndicale linkerzijde in Kazachstan en zelf net naar dat land terug gekeerd na een gedwongen ballingschap om aan repressie te ontlopen. Vanuit India kwam er protest van New Socialist Alternative. Er waren ook mails van syndicalisten en politieke activisten uit zowel ons land als Portugal, Italië, Frankrijk, Nederland, Zweden,… In eigen land werd de petitie ondertekend door militanten van LSP, Rood!, SAP, PVDA, syndicalisten van zowel ABVV als ACV en mensen die nergens bij georganiseerd zijn.

Europees Parlementslid Paul Murhpy (Socialist Party, Ierland) stuurde een brief naar staatssecretaris De Block. Daarin schrijft hij onder meer: “Ik ben lid van de Zuid-Azië delegatie in het Europees Parlement die de relaties tussen de EU en Sri Lanka bespreekt. Ik heb Murugathas meermaals ontmoet om mijn werk bij die delegatie te bespreken. Ik ken de situatie in Sri Lanka van mijn werk bij deze delegatie alsook doorheen vele contacten in het land. Het VN-rapport ‘Report of the secretary general’s internal review panel on UN action in Sri Lanka’ toont aan hoe werd gefaald om burgers te beschermen in de laatste maanden van de burgeroorlog. Er is heel wat bewijsmateriaal dat er inbreuken op de mensenrechten waren en dat de discriminatie van de regering tegen de Tamil-minderheid onverminderd wordt voortgezet na het einde van de oorlog”. De opmerkelijke brief van Paul Murphy kan je hier in het Engels nalezen (pdf).

De komende dagen zullen we verder campagne voeren. Maandag wordt het beroep tegen de arrestatie en uitwijzing van Murugathas ingediend. Zodra we weten wanneer zijn zaak voor de rechter komt, zullen we een oproep tot protest naar buiten brengen. Ondertussen vragen we om de zaak van Murugathas verder bekend te maken, de petitie te ondertekenen en protestmails te sturen.

Brief van Paul Murphy

Het asociale uitwijzingsbeleid blijft slachtoffers maken. Twee jongens die school lopen in Schoten dreigen na meer dan vier jaar uit ons te worden gezet. Ze zouden moeten terugkeren naar Afghanistan. De twee jongens, Ramin en Ramish, krijgen heel wat steun van medeleerlingen en sympathisanten. De campagne tegen hun uitwijzing wordt nu ook kracht bijgezet met een rapnummer dat steun kreeg van de opkomende rappers van Halve Neuro.

Ramish en Ramin kwamen meer dan vier jaar geleden in ons land terecht. Ze lopen school in Schoten, halen daar uitstekende resultaten en hebben er een uitgebreide vriendenkring. De asielaanvraag van de twee (en hun moeder) werd al twee keer afgewezen. Ze kregen bevel om het land te verlaten, op 12 november moeten ze weg. Naar een vluchtelingenkamp in Kaboel.

Er werd al geprotesteerd, zo werden ballonnen opgelaten op de school van de twee jongeren en waren er petities. Om het lot van de twee jongeren bekend te maken, kregen ze nu ook steun vanwege de rappers van Halve Neuro. Toen die hoorden dat Ramin ook rapmuziek maakte, besloten ze de twee te steunen door samen een single op te nemen. Het leverde welkome aandacht in de lokale media op.

Ondertussen stuurden de directie en de leerlingen van een school in Oostakker (Gent) een open brief om te protesteren tegen de beslissing om medeleerling Zamir terug naar Albanië te sturen. Ook Zamir spreekt perfect Nederlands en haalt goede resultaten op school. Na 13 jaar zou de jongere samen met de rest van zijn gezin het land moeten verlaten. Ook voor deze mensen werd campagne gevoerd, maar voorlopig zonder resultaat. De Dienst Vreemdelingenzaken houdt het erop dat de ouders verantwoordelijk zijn.

Het uitwijzingsbeleid van de gevestigde partijen leidt tot menselijke drama’s. In plaats van iets te doen aan de redenen waarom mensen vluchten, worden vluchtelingen zelf aangepakt. Na jaren van onzekerheid wordt hun hoop op een betere toekomst de kop ingedrukt. Terugkeren is voor hen geen optie, hier in de illegaliteit blijven is al evenmin een aangenaam toekomstbeeld. Het neoliberale beleid keert zich steeds tegen de zwaksten in de samenleving. Om dat te stoppen, komen wij op voor een ander systeem dat vertrekt van de belangen van de meerderheid van de bevolking.

Alle gevestigde partijen lijken het eens te zijn: het asielbeleid kan niet strikt genoeg zijn. De discussie wordt steevast beperkt tot cijfers waarbij een daling van het aantal erkende vluchtelingen als ‘positief’ wordt bestempeld. Als de mensen achter de cijfers een gezicht krijgen, blijkt dat beleid onmenselijk te zijn. Nu een uitzondering is ingeroepen om een scoutsjongen te laten blijven, doet staatssecretaris De Block (Open Vld) er alles aan om te benadrukken dat dit geen precedent vormt.

Een 20-jarige jongen uit Kameroen die al sinds 2008 in ons land verbleef en onder meer actief was bij de scouts in Boortmeerbeek, wordt dan toch niet het land uitgezet. De jongen werd eerder opgesloten in het gesloten centrum in Merksplas. Daarover bevestigt de jongeman nu: “Het leven in Merkplas was erg moeilijk. Het was zoals in een gevangenis: ik lag met veel mensen in één kamer en kon moeilijk slapen door al het lawaai.”

Er werd geprotesteerd door vrienden en sympathisanten. Staatssecretaris De Block gaf uiteindelijk toe aan de druk en besloot dat de jongen in ons land mag blijven tot zijn studies zijn afgewerkt. Wat daarna gebeurt, is niet duidelijk. Kortom, de onzekerheid blijft bestaan. Wat indien de jongen na het voltooien van zijn opleiding niet meer op dezelfde media-aandacht kan rekenen? Wordt hij dan wel terug gestuurd?

De beslissing om de scoutsjongen te laten blijven toont aan dat protest kan helpen. De Block benadrukt evenwel dat dit zeker geen precedent vormt maar een uitzonderlijke beslissing in uitzonderlijke omstandigheden. Oppositiepartij N-VA sprak zich uit tegen de beslissing om de jongen te laten blijven. In een poging om extra stemmen van het Vlaams Belang over te winnen, heeft de partij van Bart De Wever zich de afgelopen maanden sterker geprofileerd als tegenstander van een menselijk asielbeleid. N-VA-parlementslid Smeyers verklaarde zeer tegen de zin van de lokale N-VA-afdeling in Boortmeerbeek: “Ik kan mij inbeelden dat er nog veel soortgelijke gevallen zullen zijn die zich onheus behandeld voelen door wat mevrouw De Block nu doet. Dit is echt een gevaarlijk precedent.”

Dat er nog veel zo’n gevallen zijn, klopt jammer genoeg. Achter de vele afwijzingen gaan vaak menselijke drama’s schuil. De wanhopige acties van mensen-zonder-papieren aan de VUB geven aan dat geen enkele gevestigde partij bereid is om de belangen van deze groep van de bevolking te verdedigen. Voor N-VA en co moet het asielbeleid liefst een technische kwestie van cijfers blijven, de menselijke drama’s die erachter zitten zijn hun zorg niet.

Wij staan voor een ander asielbeleid dat vertrekt vanuit de belangen van de meerderheid van de bevolking. Dat begint met de vaststelling dat niemand vlucht voor zijn of haar plezier, maar vaak uit noodzaak. Het bestrijden van die noodzaak moet de allereerste prioriteit zijn. Vandaar dat wij zeggen: pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers. Daarnaast pleiten we voor een algemene regularisatie zodat mensen-zonder-papieren niet gedwongen worden om gelijk welke job aan gelijk welk zwart loon te aanvaarden. Dat versterkt vandaag de ontwikkeling van een steeds groeiende lageloonsector.

De afgelopen jaren hadden sommigen illusies in wat een partij als de PS kan betekenen voor mensen-zonder-papieren. Het masker is intussen al lang gevallen, ook de partij van premier Di Rupo aarzelt niet om een repressief en willekeurig beleid te verdedigen. In april was er een actie van betogers die naar de zetel van de PS trokken om de regularisatie van alle mensen-zonder-papieren te eisen. De betogers werden meteen door de politie buiten gezet.

Aan de VUB in Brussel was er een hongerstaking door een 20-tal mensen-zonder-papieren. Bij gebrek aan een oplossing en ondanks verschillende eerdere acties (waaronder een betoging voor de zetel van de PS eind maart), trokken de militanten dan maar naar de PS om er de gebouwen te bezetten. Daarmee wilden ze een ontmoeting met premier Di Rupo afdwingen. Eerder botsten ze steeds op kabinetsmedewerkers die “niets kunnen beslissen” maar uiteraard “de informatie zullen doorgeven”.

De militanten eisten een dringend onderhoud en een oplossing waarbij de 23 hongerstakers een verblijfsvergunning van een jaar zouden krijgen en een werkvergunning. Een tiental militanten trok het gebouw binnen om een spandoek op te hangen. Er was geen ontmoeting met iemand van de PS, enkel met politie-agenten die meteen dreigden om iedereen op te pakken, ook wie buiten stond, en een administratieve boete op te leggen.

In het verzet tegen het onmenselijke asielbeleid is het belangrijk om de ware verantwoordelijken aan te pakken. Wij stellen: pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers. We eisen de regularisatie van alle mensen zonder papieren en het afschaffen van de gesloten asielcentra. Door samen op te komen voor degelijke jobs en goede openbare diensten, kunnen we bouwen aan de eenheid die nodig is in de strijd tegen de dictatuur van de markten. Dat is uiteindelijk de enige manier waarop we kunnen vermijden dat mensen zich genoodzaakt zien om hun familie en omgeving achter te laten in een poging om de miserie en de repressie te ontvluchten.

Commissie op zondagochtend 29 april

De kapitalistische crisis zal het aantal vluchtelingen enkel nog verder doen toenemen. Het fort Europa en de repressieve politiek die hier wordt gevoerd, zal het aantal vluchtelingen niet doen afnemen. De Europese regeringen gebruiken asielzoekers en vluchtelingen als goedkope werkkrachten. Dit wordt aangegrepen om de arbeids- en loonsvoorwaarden van iedereen aan te pakken. Het is onderdeel van een negatieve spiraal die iedereen, behalve de bazen uiteraard, meetrekt. Met de crisis en de massale werkloosheid is emigratie vandaag niet langer beperkt tot de neokoloniale wereld. Duizenden jonge Grieken, Ieren, Spanjaarden,… verlaten hun land op zoek naar een betere toekomst. Dit zal mogelijk leiden tot nieuwe opflakkeringen van racisme en nationalisme tegen verschillende bevolkingsgroepen.

• Vluchtelingencrisis, de schande van een ziek systeem. Artikel uit 2011 door Bart Vandersteene
• Een oplossing is enkel mogelijk als we de echte profiteurs aanpakken! Artikel uit 2010 door Anja Deschoemacker
• Hypocrisie over asielbeleid in het tijdperk van globalisering. Artikel door Ivy uit 2007

Woensdag was er een solidariteitsactie voor de 23 mensen-zonder-papieren die aan de VUB een hongerstaking ondernemen. Na 68 dagen hongerstaking staan ze fysiek en psychisch onder zware druk. Hun situatie krijgt amper enige aandacht, de regering weigert iets te ondernemen. Een aantal solidariteitsgroepen onder de studenten hebben daarom een actie georganiseerd om de regularisatie van de 23 te eisen voor het kantoor van staatssecretaris Maggie De Block.

Door Cécile (Brussel)

Op de actie waren er een 60-tal aanwezigen om te protesteren tegen het gebrek aan actie door de regering. Er was een ontmoeting met de woordvoerder van De Block, maar dat leverde zoals verwacht niets op. De woordvoerder weigerde om de hongerstakers tegemoet te komen. “We hebben geluisterd, maar we hebben hen eraan herinnerd dat we niet zullen toegeven aan drukkingsmiddelen zoals hongerstakingen”, verklaarde de woordvoeder aan persagentschap Belga.

Op het einde van de actie was er sprake van een erg offensief politie-optreden. Tientallen activisten werden opgepakt omdat ze met eieren naar het kabinet hadden gegooid. Ze werden pas laat op de avond terug vrijgelaten. Deze repressie had een duidelijk doel: intimidatie om jongeren en werkenden die opkomen voor betere levens-, arbeids- of studievoorwaarden het zwijgen opleggen.

De mensen-zonder-papieren hebben enkel hun lichaam om van zich te laten horen. Dat leidt tot tal van hongerstakingen als laatste wanhoopsdaad in de hoop dat een regularisatie volgt. Het is noodzakelijk dat we de verschillende geïsoleerde gevallen bijeenbrengen in een gemeenschappelijke politieke strijd waarbij het leven van de mensen-zonder-papieren niet op het spel wordt gezet.

Vluchtelingen worden hard getroffen door de uitbuiting onder het kapitalisme en de hypocrisie van de gevestigde partijen. Immigratie wordt gebruikt om een neerwaartse druk op de lonen te versterken en om het reserveleger van goedkope arbeidskrachten te laten aanzwellen. Met of zonder papieren, we zijn allemaal werkenden. Laat ons samen opkomen voor een regularisatie en tegen uitbuiting.

In plaats van allemaal apart te strijden, kunnen we ons beter verenigen in een gezamenlijke strijd om te breken met het kapitalisme.

Afgelopen zondag was er in Luik een betoging tegen het gesloten asielcentrum van Vottem. Het gaat om een jaarlijkse betoging uit protest tegen het criminaliseren van vluchtelingen. Er waren ongeveer 500 betogers die aan de Citadel van Luik verzamelden om te protesteren tegen het feit dat mensen die de miserie in hun land ontvluchten hier worden opgesloten als misdadigers. LSP en ALS waren op de betoging aanwezig, net zoals tal van andere organisaties. We benadrukten de noodzaak om steun te geven aan massastrijd doorheen de hele wereld om iets te doen tegen de redenen waarom mensen zich genoodzaakt zien om uit wanhoop te vluchten. Onze strijdbare delegatie riep slogans als: ‘Het zijn niet de migranten die we moeten aanpakken, het is het kapitalisme dat weg moet’.

Foto’s door Karim (Brussel)

Intussen is het gesloten asielcentrum van Vottem al 13 jaar operatief. Het gaat om een centrum/gevangenis waar mensen-zonder-papieren worden opgesloten omdat ze het aandurfden om de miserie en de dictatuur in hun land van oorsprong te ontvluchten op zoek naar een betere toekomst. Sinds 13 jaar zijn er regelmatig acties. We aanvaarden nog steeds niet dat vluchtelingen als criminelen worden behandeld. Wij zeggen: pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers.

Olivier, Luik

Op 16 november 2006 verscheen een artikel in een televisieblad waarin een cipier van het gesloten centrum getuigde: “We zijn getuigen van inbreuken op de mensenrechten en op de menselijke waardigheid. Sommigen van ons gaan ’s avonds al huilen naar huis.” Een aantal opgesloten asielzoekers gaan gebukt onder een enorme mentale last door wat ze in hun land van oorsprong meemaakten en door de lijdensweg om te vluchten. De cipier stelde: “Ze zitten hier niet op hun plaats. Ze krijgen geen enkele psychologische begeleiding. We zien dagelijks drama’s.” Het enige antwoord van de directie bestaat erin om vluchtelingen regelmatig in isolement te plaatsen.

Ook dit jaar is er een betoging tegen het gesloten asielcentrum van Vottem. Het initiatief komt van de actiegroep CRACPE. De betoging zal komende zondag plaatsvinden en vertrekt om 14u aan de Citadel van Luik, Rue des Glacis. Wij zullen er aan deelnemen om te protesteren tegen gesloten centra en te pleiten voor de regularisatie van de mensen-zonder-papieren en het stoppen van de uitzettingen.

Het zijn niet de vluchtelingen die zorgen voor werkloosheid en crisis. Wij roepen op om samen te strijden voor degelijke jobs door een herverdeling van de beschikbare arbeid in de vorm van een 32-urenweek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen. Het zijn niet de vluchtelingen die verantwoordelijk zijn voor afdankingen, maar wel degelijk de grote aandeelhouders van de multinationals. Hun beleid leidt tot sociale drama’s en doet mensen op de vlucht slaan. We moeten het kapitalisme aanpakken, niet de slachtoffers van dit systeem.

Tegelijk steunen we de strijd in de landen van waar mensen vluchten. We steunen verschillende campagnes tegen dictatuur, onderdrukking en uitbuiting. Dat is onderdeel van onze internationale solidariteit.

Betoging in Luik. Zondag 18 maart. 14u Citadel, rue des Glacis

Afgelopen kerstvakantie raakte een Poolse dakloze man bekend omdat hij in verschrikkelijke omstandigheden probeerde te overleven. De man woonde in een hol onder de grond op Linkeroever in Antwerpen. Daklozenactivisten namen het voor de Pool op om het probleem van dakloosheid op de agenda te zetten. Inmiddels kreeg de Pool van de administratie asiel en migratie te horen dat hij het grondgebied onmiddellijk moet verlaten.

De kritieken op de nieuwe staatssecretaris voor asiel Maggie De Block (Open Vld) kwamen vooral van de rechterzijde en waren vooral gericht op elementen als dossierkennis. De menselijke realiteit achter de harde cijfers is geen argument voor de rechtse oppositie in dit land en al evenmin voor het beleid van de regering. De situatie van de Poolse ‘holbewoner’ maakt dat duidelijk.

De man verklaarde in Gazet van Antwerpen vandaag dat hij nergens terecht kan in Polen. Hij beweert dat de politie hem hardhandig heeft aangepakt toen een patrouille hem afgelopen weekend is gaan opzoeken om hem het bevel om het grondgebied te verlaten te overhandigen. De agenten ontkennen, maar de dakloze Pool heeft wel gekneusde ribben en mogelijk een maagbloeding.

Het feit dat de verschrikkelijke omstandigheden waarin de Poolse man probeert te overleven enige mediabelangstelling kreeg, werd door de administratie aangegrepen om een nieuw bevel om het grondgebied te verlaten uit te schrijven. Dankzij de mediaberichten wisten ze bovendien dat ze hem konden bereiken in een hol onder de grond op Linkeroever. Wellicht wordt zijn verblijfplaats in het Sint-Annabos deze week opgeruimd door de stadsdiensten.

Het is een schande dat mensen zich vandaag in dit land genoodzaakt zien om in een hol onder de grond te leven. Dat is een grote stap terug in de geschiedenis. Het enige antwoord van de regering op deze omstandigheden bestaat er uit om de betrokkene bevel te geven om op te rotten. Voor de rechtse oppositie zou dat oprottingsbevel nog een pak luider mogen klinken. De dakloze Pool op Linkeroever is geen alleenstaand geval, er zijn wellicht zo’n 50.000 daklozen in ons land.

Investeerders mogen onbeperkt van en naar Polen trekken, bedrijven mogen onbeperkt gebruik maken van goedkopere Poolse arbeidskrachten, maar waag het niet om als Poolse dakloze naar ons land te komen. Staatssecretaris De Block heeft met het nieuwe bevel om het grondgebied te verlaten voor de Poolse dakloze aangegeven in welke richting het beleid onder de nieuwe regering zal gaan. En dat is een voortzetting van het bijzonder asociale en hardvochtige beleid dat al enige tijd in opgang is en gedeeld wordt door alle gevestigde partijen.