Category: Asiel

Op dit ogenblik vindt op het Antwerpse Coninckplein opnieuw een razzia plaats van de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ). Eerder kwam de DVZ in opspraak omdat een razzia werd gehouden bij een controle op zwartrijders bij De Lijn. Nu is de DVZ samen met de politie bezig met het stoppen van auto’s indien de chauffeur een kleurtje heeft en worden mensen op straat gestopt. Het Vlaams Belang pleitte eerder deze week voor wijkrazzia’s. Enkele dagen later wordt die eis reeds uitgevoerd.

Op de middag werd aan het Coninckplein een grootschalige razzia gedaan. De buurt staat gekend als een zogenaamde probleembuurt waarbij het stadsbestuur er alles aan wil doen om tot een "opwaardering" te komen. Daartoe werd onder meer overgegaan tot de bouw van een nieuwe bibliotheek op het plein. Om het nieuwe imago van de buurt te laten doordringen, zagen we de afgelopen maanden een systematische repressieve politie-aanpak op het plein. Na het mobiel politiesecretariaat op het plein, waren er onder meer de omstreden razzia van eind november (zie de oproep van de actiegroep Basta! hieromtrent) en de omstreden huis-aan-huiscontroles die zich eveneens op deze buurt concentreren.

We spraken zopas met LSP-lid Nikei De Pooter die op het Coninckplein staat na een bezoek aan de bibliotheek. Hij stelde dat er systematisch auto’s en wandelaars worden tegengehouden. Maar niet iedereen moet stoppen voor de massaal opgetrommelde ordediensten. Enkel wie een kleurtje heeft, moet papieren kunnen voorleggen. Een gelijkaardig optreden zagen we eerder al in het station Antwerpen-Centraal (zie ons toenmalig verslag hierover). Toen vroeg een LSP-lid expliciet aan een politie-agent waarom zij als niet-migrante niet werd gecontroleerd. Enkel dan volgde een formele identiteitscontrole, wellicht de enige van een autochtoon.

Nu wordt niet gecontroleerd aan een station of een tram, maar wordt een wijkcontrole gedaan. Het VB eiste eerder deze week onder meer een "actieve opsporing van illegalen via wijkidentificatie-acties" (zie ons artikel hierover). Vandaag wordt die eis uitgevoerd op bevel van de regering en het stadsbestuur (de verantwoordelijken voor de Dienst Vreemdelingenzaken en de lokale politie).

Het is duidelijk dat de controles racistisch geïnspireerd zijn, waarom worden enkel mensen met een kleurtje tegengehouden? Het is eveneens duidelijk dat dit soort controles past in het repressief asielbeleid van deze regering. Minister Dewael wil een heuse jacht op illegalen en zelfs op diegenen die vluchtelingen helpen. Tenslotte past het ook in het beleid van het stadsbestuur om de wijk rond het Coninckplein op te kuisen.

Dit soort repressieve en racistisch geïnspireerde aanpak leidt tot terechte verontwaardiging bij diegenen die het zien gebeuren. Er zal echter meer nodig zijn om er een einde aan te maken. Er is nood aan een solidariteitscampagne onder alle bevolkingsgroepen om samen in verzet te komen tegen het huidig beleid.

Op 29 januari vindt in Luik een betoging plaats voor de regularisatie van mensen zonder papieren en tegen de gesloten asielcentra. De betoging wordt georganiseerd door verschillende organisaties, waaronder de vluchtelingenorganisatie UDEP. Wij roepen op om deel te nemen aan deze betoging en leggen hieronder kort uit waarom.

Voor de regularisatie van de mensen zonder papieren! Neen aan de gesloten instellingen!

De Belgische overheid geeft 1 miljard frank per jaar uit aan de organisatie van gesloten instellingen. De gehanteerde praktijken en het bestaan zelf van die instellingen zijn overtredingen tegen de rechten van de mens, Belgische en Europese wetgeving. Hoe kan men uitleggen dat de arrestatie en het opsluiten van onschuldigen, mannen, vrouwen en kinderen een praktijk is die sinds 1988 wordt toegepast zonder enige transparantie.

Deze praktijk is het zoveelste bewijs dat indien er rechtvaardigheid bestaat in België, het zeker en vast niet in de ten dienste staat van de arbeiders, of ze nu Belg of migrant zijn. Maar kunnen we van het kapitalisme iets anders verwachten dan klassenjustitie.

Deze centra, waar immigranten die hun vluchten van oorlog en honger worden opgesloten stimuleren racistische ideeën onder de bevolking. Maar een belangrijke reden voor het bestaan van mensen zonder papieren zijn de structurele belangen die hiermee gediend worden. Ze verdienen in het zwarte circuit lage lonen, de naam loon niet waardig, met hun arbeid leveren ze dikke winsten (bijvoorbeeld in de bouw en de seizoensarbeid) en ze worden gebruikt om de neerwaartse druk uit te oefenen op de lonen van alle werknemers.

Allen naar Vottem op 29 januari. Meer dan ooit is het noodzakelijk om niet enkel tegen de gesloten centra te zijn, het is het kapitalisme en de miserie die ze brengt voor de meerderheid die moet bestreden worden.

Afspraak: 14u Parc de la Citadelle (Luik). Vandaar vertrekt de betoging richting het gesloten centrum in Vottem. Internationaal Verzet zal er aanwezig zijn vanaf 13u15, naar onze traditie, om discussies te voeren met de aanwezigen en onze anti-kapitalistische ideeën te verspreiden: neen aan de gesloten centra, voor een regularisatie van mensen zonder papieren, voor een massale steun aan de strijd van de arbeiders en arme boeren in de neo-koloniale wereld, …

Voor wie van buiten Luik komen: afspraak om 12u in het station Liège Guillemins.

Eind november vond aan het Coninckplein in Antwerpen een grootschalige controle plaats. Officieel was dit een controle van De Lijn op zwartrijders. Maar die term werd erg letterlijk opgevat. Mensen met een kleurtje moesten ook hun identiteitspapieren voorleggen. De Antwerpse politie en de Dienst Vreemdelingenzaken namen deel aan de controle. Sinds wanneer is de Dienst Vreemdelingenzaken op zoek naar zwartrijders op de tram? In werkelijkheid ging het om een heuse klopjacht op mensen-zonder-papieren. Het actiecomité Basta protesteert hiertegen en verspreidt een open brief. We publiceren deze oproep. Aarzel niet om deze mee te ondertekenen!

Open brief van BASTA

Open Brief aan Mevrouw Kathleen Van Brempt, voogdijminister De Lijn.

Bij deze willen wij krachtig protesteren tegen de gang van zaken tijdens controles op De Lijn. Officieel beogen deze acties het bestrijden van zwartrijden. Een doelstelling waar wij op zich geen probleem mee hebben. Waar wij wel een probleem mee hebben is dat bij deze controles, in Antwerpen, steevast politie en mensen van Dienst Vreemdelingen Zaken aanwezig zijn. De controles op zwartrijden dienen op die manier om doelbewust en op georganiseerde wijze, mensen zonder papieren op te sporen, op te pakken en over te brengen naar gesloten instellingen met het oog op – gedwongen – repatriëring. Zaterdag 26 november jongstleden werden tijdens een controle van ongeveer 12,00 u tot 17,30 u. op die manier 24 mensen zonder papieren van de tram geplukt en overgebracht naar gesloten instellingen.

Formeel stellen woordvoerders van De Lijn dat in eerste instantie alleen op het bezit van tickets wordt gecontroleerd. Alleen bij mensen die een abonnement hebben en tonen, wordt naar een identiteitsbewijs gevraagd. Alsook bij mensen die niet over een ticket beschikken. Deze formele stelling wordt ontkracht door de feiten : verschillende mensen, met een donkere huidskleur of andere ‘on-Vlaamse’ uiterlijke kenmerken, die over een geldig ticket beschikten, werden van de tram gehaald en moesten hun identiteitsgegevens laten controleren door de ambtenaren van DVZ. Later werden dan hun gegevens nog es door de computer van de politie, met mobiel secretariaat, een combi en twee dienstwagens aanwezig, gehaald. Nogmaals : dit waren mensen die over een geldig ticket beschikten. Dit waren mensen met een donkere huidskleur en ‘on-Vlaamse’ uiterlijke kenmerken. Enkel en alleen op basis hiervan zijn deze mensen van de tram gehaald. Dit is racisme van overheidswege : een ander woord is daar niet voor.

De actie was, naast de controle op zwartrijden, expliciet gericht op het opsporen van mensen zonder papieren : zeker 15 mensen van de lokale en federale politie waren van de partij alsook minimum 2 mensen van DVZ. De Lijn stelde een Lijnbus ter beschikking van DVZ : het was in die bus, dat de officieren van DVZ de identiteitsdocumenten controleerden. De combi van de politie reed verschillende keren af en aan naar de Luchtbal : tussenstation op weg naar het gesloten centrum voor 24 mensen.

Wij aanvaarden deze gang van zaken niet : de Lijn is een openbare dienst die in mobiliteit voorziet. De Lijn kan dan ook nooit een instrument zijn in het systematisch opsporen van mensen zonder papieren en het voeren van een sluipend uitwijzingsbeleid : dit gaat haar opdracht en bevoegdheid ver te buiten. Daarbij worden eerlijke, integere Lijnmedewerkers, incluis een aantal controleurs, gedwongen om deel te zijn van dit mensonwaardig beleid. Dit kan niet langer. Wij vragen dan ook aan de voogdijminister, mevr. Van Brempt, dat zij dringend ingrijpt en een einde maakt aan deze wanpraktijken. terugsturen naar basta.org@telenet.be

Eerste ondertekenaars:

PROF.EM.DR. LODE VAN OUTRIVE, Piet Van Espen – Voorzitter sp.a Ekeren, Haepers Ben, Hans Schippers – Doctoraatsstudent Informatica Universiteit Antwerpen, Jan Cuyckens – Asesoramiento psicológico, Ed Steffens – AFF, Yves BOCKLANDT – Bond zonder Naam/coördinator Sociale Projecten, Dirk Vandenberghe, Frank Cool – Penningmeester vzw De Ketelpatrouille, Herman J. Claeys, Veerle Stroobants, Frieda Bex, Jan Van Buggenhout – Secretaris Ketelpatrouille VZW Lid SP.a, Actief in SP.a rood Ex OCMWraadslid SP.a te Boom, Mathias Corteel – doctoraatsstudent in Gent, Sven Lauwers – Masereelfonds, Rebecca Mariën – sociaal cultureel werkster, Diny Van Beylen – Feministisch café Poppesnor, Sarah Bracke – Onderzoekster Vrouwenstudies (Universiteit Utrecht/University of California Santa Cruz) Next Genderation Brussel, Mannaerts Marina – Ambtenaar OCMW Antwerpen, Patrick Pockelé, Raf Vandecasteele – syndikaal afgevaardigde ABVV-metaal, Wouter Van Besien – Groen! Borgerhout, Koen Calliauw – onafhankelijk districtsraadslid Antwerpen Voorzitter Dalozen Aktie Commitee, Eric Hulsens – lector, Levi Sannen – Acting Open Minds Geel, Guido Pannekoek – autonoom, Joep OOMEN – STeunpunt Antwerpse Druggebruikers (STAD), Johan Nagels – maatschappelijk assistent OCMW Antwerpen, Mieke Van Laer – Advocate Progress Lawyers Network Antwerpen, Ulrike Dausel, Johan Van der Auweraert, Edwin Delanoeye – attac antwerpen, Nico Volckeryck – Voorzitter stuurgroep Sint Andries Voorzitter handelsvereniging Kammenstraat United Lid kerngroep Antwerpen aan’t Woord, Jan Van Heurck – bewonersgroep Richardstraat & Omgeving. Chris Den Hond, journalist SAP, Kim Devos – De8, Jan Cuyckens -Groen!Plus – Latijns Amerikaanse Federatie, Jos Geudens – Beweging kinderen met papieren, kinderen zonder papieren, allemaal kinderen

In Antwerpen is gisteren begonnen met de huis-aan-huis controles waarmee het stadsbestuur naar eigen zeggen de leefomstandigheden in kaart wil brengen. De controles maken deel uit van het veiligheidsbeleid van de stad Antwerpen en zullen plaatsvinden in de armste wijken. De eerste controles waren er in de Dambruggestraat in Antwerpen Noord.

Na tegenkantingen van onder meer de Privacycommissie moest het stadsbestuur uiteindelijk toegeven dat er enkel controles zouden zijn bij diegenen die de controleurs effectief binnenlaten. De bewoners van de straten die worden aangedaan, moeten op voorhand worden verwittigd. Bovendien zijn ze niet verplicht om de controleurs in hun huis toe te laten. Zoniet dreigt een probleem met de privacy van de bewoners.

Het stadsbestuur probeert de huis-aan-huiscontroles voor te stellen als een "sociale" maatregel om beter te kunnen inspelen op de problemen inzake huisvesting.

Dat is larie. Indien het stadsbestuur iets zou willen doen aan de leefomstandigheden van de armste inwoners van de stad, zou er dringend een plan moeten komen om sociale woningen te bouwen. Maar net op dat punt ligt onder meer Van Peel (CD&V) dwars. Volgens een aantal toppolitici heeft Antwerpen al genoeg sociale huisvesting en moet de stad eerder sociale woningen in de randgemeenten gaan inplanten. Alleszins is het duidelijk dat er de komende maanden en jaren weinig of geen inspanningen mogen verwacht worden op het vlak van sociale huisvesting in Antwerpen.

Het stadsbestuur doet er alles aan om te stellen dat de huis-aan-huiscontroles geen jacht op illegalen zou vormen. Het stadsbestuur stelt onder meer dat er geen politie wordt meegestuurd en ook niemand van de Dienst Vreemdelingenzaken. Uit een media-interview met één van de controlerende ambtenaren blijkt echter dat er wel degelijk sprake is van een jacht op illegalen. "Als ambtenaren hebben we een meldingsplicht", stelt de verantwoordelijke voor de huis-aan-huiscontroles. Dan weet je wel waar het op staat…

Het actiecomité Basta! protesteert terecht tegen de controles en verspreidt meertalige affiches met een oproep om de controleurs niet binnen te laten. Niemand is verplicht om de controleurs binnen te laten, maar wellicht zullen heel wat mensen daarvan niet op de hoogte zijn. De affiches zijn dan ook een nuttig instrument.

Eens te meer wordt het karakter van dit stadsbestuur duidelijk. In plaats van daadwerkelijk iets te doen aan problemen met huisjesmelkers, werkloosheid,… worden de armste lagen van de bevolking gecriminaliseerd en het voorwerp van een heksenjacht. Op de kap van deze lagen wil het stadsbestuur aantonen dat het een ‘gespierd’ veiligheidsbeleid kan voeren. Eens te meer gaat het om imago en het achterna lopen van extreem-rechts. De sociale problemen blijven zich inmiddels onaangeroerd opstapelen.

Het ABVV in Luik is een campagne gestart om de mensen-zonder-papieren lid te maken van de vakbond. In de Luikse regio zijn er zowat 10.000 vluchtelingen zonder verblijfsvergunning. Vakbondslidmaatschap betekent dat deze vluchtelingen zich kunnen verdedigen tegen hun patroon of tegen de administratie.

Dat is belangrijk voor de vluchtelingen. Het feit dat ze geen arbeidskaart hebben en geen toegang tot sociale bijstand, maakt misbruik door patroons gemakkelijker. Ze werken vaak onder extreem moeilijke omstandigheden en dat allemaal in het zwart.

De vluchtelingen zijn inmiddels ook bezig met het opzetten van een eigen organisatie, de “Union pour la défence des sans-papiers” (UDEP, Unie voor de verdediging van de mensen-zonder-papieren). Die organisatie komt op voor een algemene regularisatie met inbegrip van het recht om hier te werken.

De woordvoerder van UDEP, Claude Matuba, verklaarde: “zwartwerk leidt tot lagere lonen voor iedereen. Een regularisatie leidt tot hogere lonen voor iedereen.”

Op 22 september betoogden een 40-tal mensen in Mechelen tegen de mogelijke uitwijzing van de Rus Alexandr Kousourov die reeds meer dan 5 jaar in Mechelen leeft. Onder de aanwezigen waren er ook enkele LSP-leden. We leggen uit wat ons standpunt over asielrecht is.

Bart Van Ransbeeck

In Oostenrijk werd rond het asielbeleid een voorstel gelanceerd door de christen-democratische ÖVP en het extreem rechtse BZÖ (de partij van Haider), die samen sinds 2000 een coalitie vormen. Concreet houdt het voorstel ondermeer in dat vanaf nu kinderen van allochtone ouders geen Oostenrijks paspoort meer kunnen krijgen als ze een schooljaar hebben moeten dubbelen. De enige eventuele uitweg is een inburgeringsexamen dat ondermeer een examen Duits op het niveau van 14-jarigen omvat, ook af te leggen door bv 9-jarige kinderen. M.a.w.: enkel slimme, “hardwerkende”, “ingeburgerde” allochtonen hebben de mogelijkheid om de Oostenrijkse nationaliteit te verwerven, wie niet aan deze vereisten voldoet, valt uit de boot.

Dat het Oostenrijks asielbeleid geen geïsoleerd geval is mag onder andere blijken uit het feit dat de Belgische regering het nodig achtte om Alexandr Kousourov uit te wijzen, een Rus die meer dan 5 jaar in Mechelen leefde, die zich hier heeft aangepast, een nieuw leven heeft opgestart. Op donderdag 22 september betoogden in Mechelen een 40-tal sympathisanten tegen deze uitwijzing, waaronder 3 leden van LSP/MAS.

Het is weerzinwekkend om enerzijds te merken dat de kloof tussen arm en rijk op wereldniveau nooit zo groot was als vandaag, dat de zogenaamde Derde Wereld onder druk wordt gezet om een hard-liberaal beleid te voeren en zijn grenzen moet openstellen voor Westerse multinationals, maar dat anderzijds het asielbeleid verscherpt wordt, dat autochtonen steeds meer worden opgezet tegen migranten omdat vluchtelingen een bedreiging zouden vormen voor onze sociale zekerheid, onze pensioenen, werkgelegenheid, gezondheidszorg etc.

We moeten natuurlijk de achterliggende reden begrijpen waarom mensen vluchten uit hun land, vooraleer we een oplossing naar voor kunnen schuiven voor de asielproblematiek. Om dit te begrijpen is het zonder enige twijfel van belang even stil te staan bij de logica dat het kapitalisme gebruikt. Oorlogen, verdeel- en heerstactieken, onderdrukking van gehele volkeren, aanvallen op de gezondheidszorg, pensioenen, uitkeringen,… De heersende elite lijkt niets te schuwen om haar belangen veilig te stellen, zelfs lokale burgeroorlogen in Afrika en Zuid-Amerika worden door allerhande multinationals gesteund, op voorwaarde natuurlijk dat ze winstgevend zijn.

Het is dan ook nauwelijks verwonderlijk dat ondanks de stijgende technologie en de stijgende bedrijfswinsten de kloof tussen arm en rijk toeneemt. De fundamenten van de “hoogontwikkelde, geciviliseerde” Westerse Wereld zijn begin vorige eeuw ontstaan, ten tijde van de kolonisatie. Hoewel de kolonisatie formeel gezien niet meer bestaat, blijft de onderdrukking van bepaalde volkeren hoogtij vieren.

Om dit goed te maken wordt er jaarlijks 50 miljard euro (er wordt gestreefd naar 0,7% van het BBP per Westers land) aan ontwikkelingshulp gegeven, hetgeen slechts een fractie is van de 950 miljard euro die in defensie wordt gepompt. Ook de 55 miljard dollar die aan bepaalde Afrikaanse landen werd kwijtgescholden tijdens de G8-top was verre van ontbaatzuchtig, tegenover deze toegeving stond onder meer dat deze landen een zogenaamd “good governance” moeten voeren, een eufemisme voor een overheid dat gericht is op de vrije markteconomie, privatiseringen, marktliberalisering etc. en daardoor de vrije hand geeft aan Westerse multinationals, waardoor armeren in een nog moeilijkere situatie terecht zullen komen. De zo hoog in het vaandel gedragen rechten op zelfbestuur en vrije meningsuiting worden blijkbaar aan de kant geschoven. Aangezien het de kapitalistische politiek is die verantwoordelijk is voor deze problematiek, kan men geen scheiding leggen tussen politieke en economische vluchtelingen.

Het moge duidelijk zijn dat kapitalisme, armoede en oorlogen creëert daardoor ook de kiemen van de vluchtelingenproblematiek in zich draagt. Daarom zal een hardere, rechtsere politiek tegen vluchtelingen, nooit de vluchtelingenproblematiek oplossen, omdat ze de voedingsbodem van deze problemen niet wegneemt, daarom is een eengemaakte strijd tegen kapitalisme nodig, een socialistische maatschappij waar de productie democratisch wordt gepland al naargelang onze behoeftes, is immers in ons aller belang.

VLD-minister Dewael trok op werkbezoek naar Denemarken om er inspiratie op te doen voor het Belgische asielbeleid. Dat was geen toeval. Denemarken geldt als het voorbeeld van een bijzonder repressief en asociaal asielbeleid. Vreemdelingen hebben er geen toegang tot sociale zekerheid en kunnen zelfs amper huwen met wie ze willen.

Geert Cool

In Denemarken is het verboden voor een niet-EU burger onder de 24 jaar om samen te wonen met een Deense inwoner. Koppels ouder dan 25 jaar moeten een waarborg van zowat 5.500 euro betalen als ze willen samenwonen en dat kan bovendien pas na een interview en een tweejaarlijkse evaluatie. Gedurende 7 jaar is er voor de buitenlandse partner geen toegang mogelijk tot de sociale zekerheid.

Uiteraard is er geen aandacht voor het aanpakken van de problemen die wereldwijd een vluchtelingenstroom op gang brengen. Het zijn de plunderingen door de multinationals en de grote bedrijven die verantwoordelijk zijn voor de enorme kloof tussen rijk en arm, waarbij ieder jaar 2,2 miljoen mensen sterven omwille van een gebrek aan proper water. Of wat te denken van de wapenleveringen vanuit België aan Nepal of de mogelijkheid van een wapenlevering aan Tanzania. Dat zijn niet bepaald maatregelen die het aantal vluchtelingen doen dalen. In de plaats van iets te doen aan de redenen waarom mensen vluchten, kiest ook de Belgische regering voor het aanpakken van de slachtoffers door middel van een repressiever asielbeleid.

Het aantal asielaanvragen in ons land is de afgelopen jaren sterk gedaald. Van 42.690 in 2000 daalde dit tot 15.360 in 2004. Dit is vooral een gevolg van het feit dat algemeen geweten is dat een asielaanvraag weinig zin heeft. Het aantal illegalen neemt wellicht toe, maar daar zijn uiteraard geen exacte cijfers van. Illegalen kunnen ingeschakeld worden als onderbetaalde slaven. Zo was er de afgelopen maanden het schandaal van de huisslaven bij rijke Eurobureaucraten in en rond Brussel. Maar ook elders floreert de brutale uitbuiting van illegale werknemers. Het ondermijnen van de arbeidscondities kan ge-makkelijker als er een laag arbeiders is zonder enige bescherming.

Daarbij wordt ook overgegaan tot een repressieve aanpak van asielzoekers en illegalen. Op dinsdag 8 maart organiseerde de politie samen met de Dienst Vreemdelingenzaken een grootschalige controle in het station Antwerpen-Centraal. Iedereen die er wat anders uitzag, werd onderworpen aan een identiteitscontrole. Mensen zonder papieren werden afgevoerd. Pas toen een politie-agent werd aangesproken over het willekeurig controleren van alleen maar migranten, werd de vraagsteller als enige autochtoon ook gecontroleerd. Dit repressiever klimaat is geen toeval. Op een ogenblik dat het kapitalisme in crisis komt, proberen politici van het establishment in te spelen op de aanwezige onzekerheid door een harder beleid voor te staan. Met een ethisch conservatief en quasi-racistisch discours hoopt men de aandacht af te leiden van het harde neoliberale beleid dat de arbeidscondities en de sociale zekerheid ondermijnt. Dat is de optiek van de neo-conservatieven in de VS en ze worden daarin gevolgd door zowat alle Europese regeringen.

Tegenover het huidige beleid is een actieve oppositie nodig die zich verzet tegen de aanvallen op de arbeidscondities, de lonen, de sociale zekerheid,… Voor zo’n oppositie is het noodzakelijk om op te komen voor een zo breed mogelijke eenheid van de slachtoffers van het huidige systeem. Het betrekken van illegale arbeiders zal noodzakelijk zijn om in te gaan tegen de ondermijning van de arbeidsvoorwaarden en lonen. Het verenigen van de inwoners van armere buurten zal noodzakelijk zijn om efficiënt te kunnen opkomen voor meer en betere sociale woningen.

Op dinsdag 9 september, 2 dagen nadat minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael op VTM de mogelijkheid van een nieuw gesloten centrum opriep, startte het proces tegen de rijkswachters die betrokken waren in de dood van Semira Adamu, op 22 september 1998. Semira was toen 20 jaar. Ze was Nigeria ontvlucht, een land waar overspelige vrouwen worden bedreigd met steniging. België had nochtans geoordeeld dat haar aanvraag tot asiel niet gefundeerd was.

Thierry Pierret

Enkel de 5 rijkswachters werden ter verantwoording geroepen door de rechtbank, niet hun oversten of de politieke machthebbers die de asielpolitiek bepalen. Op de eerste openbare dag van het proces werd de video getoond die werd gedraaid tijdens de uitwijzing. Je ziet er de rijkswachters op lachen terwijl ze de jonge Semira fysiek mishandelen en haar verstikken met een kussen.

De procureur stelt dat de video werd gedraaid met de bedoeling om aan te tonen dat alles volgens de regels verliep: dat men er wel een tragische dood op ziet, maar dat dat een niet bedoeld gevolg was. Noch hij noch de rechters hielden zich veel bezig met de 8 minuten op de video die ontbraken. Ze vonden het ook niet nodig om meer video’s te tonen van uitzettingen, om zich een beter gefundeerd oordeel te vormen over het onderwerp.

De procureur bracht zijn rekwisitoor naar voor zonder het einde van de debatten te hebben afgewacht, alsof voor hem de zaak al voldoende gehoord was. Op het einde van zijn rekwisitoor erkende hij dat er professionele fouten waren gebeurd, maar – voegde hij eraan toe – "wie heeft die niet eens begaan?".

Het openbaar ministerie verkreeg op die manier de vrijspraak voor 2 rijkswachters, een opschorting van de uitspraak voor 2 anderen en 1 straf met uitstel voor de laatste! De grote meerderheid van de getuigen die werd gehoord voor de rechtbank waren personen die professioneel met de uitwijzingen bezig zijn.

De rechtbank gaf geen krimp toen een van hen (een rijkswachter) toegaf een vluchteling zonder papieren gedurende uren onder een kussen te hebben vastgehouden. Ze weigerde ook de rijkswachter te horen die voorheen 1 van de 5 beschuldigden had aangeklaagd voor zijn geweld tijdens een vroegere uitwijzing.

De politie had een 50-tal van z’n waakhonden gemobiliseerd om de plaatsen in de zaal van de rechtbank te monopoliseren. Zo wilden ze de toegang tot de zaal verhinderen voor de activisten die de familie van Semira kwamen ondersteunen. De tragische dood van Semira zal een diepe wonde nalaten bij alle vluchtelingen zonder papieren en iedereen die opkomt voor hun rechten.

Staatsgeweld van de zuiverste soort

Reeds jaren nemen we overal in Europa deel aan talrijke bewegingen van vluchtelingen zonder papieren. Daarvan werden er gebroken door repressie (de bezetting van de St-Bernard Kerk in Parijs), anderen leverden gedeeltelijke en tijdelijke overwinningen op (de Afghanen in de Heilige Kruis-Kerk in Elsene). Geen enkele van deze bewegingen kon echter de meer en meer repressieve politiek op het vlak van asiel fundamenteel in vraag stellen.

België wijst elke dag vluchtelingen uit met een extreem moreel en fysiek geweld. De Franse revolutie schafte het martelen af binnen de staatswetgeving. De burgerij is ze nu tersluiks aan het herstellen op basis van administratieve rondzendbrieven. Het verkeerd genoemde "asielrecht" is een experimenteel laboratorium voor allerlei repressieve technieken, een ideaal trainingsterrein voor de klassenstrijd vanuit het standpunt van de burgerij.

De behandeling die aan vluchtelingen wordt opgelegd, toont aan waartoe het staatsapparaat in staat is wanneer het te maken heeft met een bevolking zonder een krachtsverhouding. De enige reden waarom deze technieken nog niet worden gebruikt tegen Belgische arbeiders ligt in de krachtsverhouding die de arbeidersbeweging – ondanks de zwakte van haar leiding – aan de burgerij kon opleggen. Elke verzwakking van de positie van de arbeidersbeweging zal leiden tot een versterking van de onderdrukkende methodes tegen heel de bevolking.

Omgekeerd kunnen de vluchtelingen zonder papieren zich steunen op de georganiseerde arbeidersbeweging om de angel uit het huidige repressieve beleid te halen. Dat hebben we gezien toen ABVV-Brussel enkele jaren geleden een campagne organiseerde om vluchtelingen zonder papieren te laten aansluiten bij de vakbond. De organisaties – politiek en syndicaal – van de arbeidersbeweging zien zich dan ook voor een zware verantwoordelijkheid geplaatst.