Thas: “De solidariteit zorgt er voor dat ik de hoop niet opgeef en blijf vechten”

De campagne tegen de mogelijke uitwijzing van Murugathas, Thas voor de vrienden, krijgt heel wat steun. De willekeur van de beslissing om een vader van twee kinderen na 18 jaar uit te wijzen, is dan ook schokkend. De arrestatie en het leven in een centrum als dat van Steenokkerzeel hebben Thas zelf ook geschokt. "Vooral ‘s nachts is het verschrikkelijk", zegt hij. De vele steun zorgt ervoor dat hij de moed niet opgeeft.

Geert

Gewapend met solidariteitsberichten, lectuur, een woordenboek Tamil-Nederlands en tabak mocht ik uiteindelijk een uurtje met Thas spreken. Om op bezoek te gaan, moet eerst een kopie van de identiteitskaart worden gefaxt en vervolgens moet gebeld worden om het bezoek te bevestigen. Bezoekers worden gefouilleerd, zelfs een GSM mag niet binnen. De mensen die er opgesloten zitten, mogen wel een GSM bijhouden als er geen foto’s mee genomen kunnen worden.

Voor Thas ingaat op zijn eigen situatie wilde hij het toch even over enkele medebewoners van het centrum hebben. Er zit nog een Tamil, iemand die niet politiek actief is. Thas: “Het gaat om een jongeman die in Kortrijk woonde en daar een Belgische vriendin heeft die intussen enkele maanden zwanger is. De jongen zit al vier maanden in Steenokkerzeel en tekende uiteindelijk een papier om vrijwillig terug te keren omdat hij dacht dat het enige andere alternatief een terugkeer met politie-agenten zou zijn waarbij het niet veilig is in Sri Lanka zelf.” Een andere bewoner is van Nepalese afkomst en had een restaurant in Tienen. Hij beschikt over geen enkel Nepalees document, zijn geboorte-akte is samen met andere documenten in vlammen opgegaan bij geweld in Nepal. De autoriteiten willen hem toch terugsturen, maar dan met een Europees document waarmee hij evenwel een mens-zonder-papieren in eigen land zou worden bij terugkeer.

De wanhoop in Steenokkerzeel is bijzonder groot en weinigen weten wat hun rechten zijn. Thas geeft hen tips en belt rond om ook voor de andere bewoners zaken geregeld te krijgen en procedures op te starten. Over het leven in Steenokkerzeel zegt hij: “Het is bijna een gevangenis, het enige verschil is dat onze deuren openstaan en we dus bij elkaar binnen kunnen. Maar dan kunnen we enkel elkaars miserie delen. ’s Avonds mogen we even buiten om te voetballen, maar daar staat mijn hoofd niet naar. Er is een televisietoestel, maar met de erg gevarieerde groep bewoners is dat niet evident. Overdag valt het nog mee, dan kunnen we wat spreken en horen we nog iets. ’s Nachts is het ergste. Het is nooit stil, er is altijd wel iemand die op de muur begint te bonken of te roepen. Slapen lukt hier erg moeilijk.”

Thas: “Iedereen kijkt wel op van de enorme solidariteit die er komt tegen mijn mogelijke uitwijzing. De brief van [Europarlementslid] Paul Murphy doet me heel goed en wordt ook in de juridische procedure gebruikt.” Op de petitie kwam er reactie uit diverse hoeken. Lokale verkozenen van PVDA en Groen tekenden en er verschenen oproepen op verschillende sites (Rood!-Antwerpen, AFF, SAP, Kif Kif). Thas wil iedereen die de petitie tekent bedanken voor hun steun en solidariteit.

“Uiteraard hoop ik hier te kunnen blijven, bij mijn vrouw en kinderen. We doen er alles aan om hier getrouwd te geraken. Maar tegelijk ben ik wel bang voor wat er kan gebeuren indien ze me terugsturen. Omdat ik mijn paspoort bijhad, zou een terugwijzing vrij snel kunnen. Dat wordt me hier toch gezegd. Ik zou niet graag een van de voorbeelden in de rapporten van Human Rights Watch worden. De mishandelingen in Sri Lanka zijn verschrikkelijk en ik sta bekend als activist. Daar ben ik bang voor. De solidariteit zorgt er voor dat ik de hoop niet opgeef en blijf vechten.”

> Teken de petitie: http://www.petities24.com/stop_uitwijzing