Your cart is currently empty!
Category: ABVV
-
Strijdbare vakbondsdelegaties willen een politiek verlengstuk
Syndicalisten schrijven een brief aan Rudy De Leeuw
Brief van enkele syndicale delegaties
Kameraad Rudy, kameraden van het ABVV,
We zullen direct met de deur in huis vallen, wij hebben het gehad met ons zogezegd politieke relais. De Spa voorzitter die zich afkeert van de staking en trots is op het feit dat hij niet gesyndiceerd is. Een minister van werk die vanuit de theorie absurde beslissingen neemt die de praktijk nooit zullen doorstaan. De minister van economie die een aanpassing aan de index wel ziet zitten. Dat is geen politiek relais kameraad Rudy, dat is een politieke weerstand.
Er moet een lijn worden getrokken, gedaan met het status quo. Als ABVV hebben wij voorstellen genoeg voor de werkende mens, voor een socialere maatschappij, voor een andere wereld. Normale voorstellen, waarvan de werkende mensen beter worden, de praktijk wijst dit dagelijks uit! Zo hadden de afgelopen weken, maanden onze voorstellen tienduizenden mensen kunnen helpen. Een klein overzicht:
In 2011 klopten 67.169 Vlamingen aan bij Eandis omdat ze hun elektriciteit- en aardgasfactuur niet konden betalen. Wij hebben in het verleden onze BTW al betaald door de kerncentrales af te betalen en onze prijzen liggen, samen met diezelfde BTW, tig ? keer hoger dan in de buurlanden. Waar is onze consumentenpositie om eens een ander woord te gebruiken dan concurrentiepositie?!
- Het BTW tarief verlagen van 21% naar 6%!
- Maximumprijzen op energie!
Fortis behaalde in 2011 6 miljard euro NETTO winst, liet het personeel DRIE procent inleveren, geeft 10.000 wagens weg die de bevolking zal betalen en keert daar bovenop nog eens dividend uit van 1,2 euro per aandeel. Dat is de schaamte ver voorbij!
- Eerst ons geld terug geven alvorens dividend uit te keren!
- Er moet een openbare bank komen waar spaargeld, spaargeld is!
- De staat kan enkel garant staan voor spaargeld, niet voor speculaties.
- Regulering van de financiële sector!
- Speculeren kan en mag, maar als zij zich verbranden willen wij niet langer de blaren!
Nokia, Bekaert, Crown Cork,. Duizenden mensen zonder werk! Bedrijven die winst maken maar toch mensen afdanken, hoe normaal kan je dat vinden? Het zijn geen uitzonderlijke gevallen, miljarden aan blanco cheques worden uitgedeeld aan bedrijven zonder dat er ook maar één job tegenover staat. Straffer nog, ze gebruiken ons geld om mensen te ontslaan!
Ondernemers richtten meer dan 45.000 valse vennootschappen op om zo geen belastingen te moeten betalen. Boer De Clerck mag 400 miljoen euro frauderen en de staat moet hem daarvoor nog dankbaar zijn ook, wij moeten hem 22.500 euro betalen terwijl hij ons dus 400 miljoen euro verschuldigd is, de wereld op zijn kop! De sociaalprogressieve staatssecretaris van fraudebestrijding blaast fier van zijn Sint-Pieterstoren te Oostende. Zevenhonderd miljoen euro aan fraude, dat gaat hij proberen recupereren. Zevenhonderd miljoen van de berekende 40 miljard aan jaarlijkse fraude. Wat een vette vis zou moeten zijn, dat worden borrelnootjes! Wie zegt dat er geen geld is, die liegt. Aan fraudebestrijding alleen zouden we 40 miljard kunnen verdienen!
- Geen blanco cheques meer aan bedrijven, ons geld investeren in jobs en onderzoek & ontwikkeling!
- Bedrijven die winst maken mogen niet langer ontslaan enkel om de winst te maximaliseren!
- Een serieuze aanpak van sociale en fiscale fraude!
De openbare dienstverlening is geen dienstverlening meer, alles draait immers om geld en winst. Één op zeven treinen komt te laat, dagelijks worden meer dan zestig treinen geschrapt. Als dat het nieuws haalt is het goed nieuws, zes van de zeven treinen rijden dan immers op tijd. De mensen die dagelijks de dupe zijn van de meer dan zestig geschrapte treinen, die worden nooit gefilmd! Er wordt vier miljard bespaard in de sociale zekerheid, men wil geld gaan verdienen op de gezondheid van mensen. Enkel nog een basisgezondheidszorg wil men garanderen, voor de rest moeten we ons maar verzekeren.
Die opzet is vandaag nog te lezen in de media! Veel geld staat dan gelijk aan een betere gezondheid. Dat is geen vooruitgang, dat is achteruitgang kameraad! Voor ons is het duidelijk: dienstverlening kan enkel draaien om het verlenen van diensten en daarom moeten die centraal staan, en niet langer de winst. Openbare dienstverlening, en alles wat met sociale zekerheid te maken heeft, moet dus gesocialiseerd worden. Dat er mensen zijn die nooit genoeg zullen hebben, dat beseffen we maar al te goed. Privé mag dus geliberaliseerd blijven, maar wel onderworpen aan een strikte regelgeving. De excessen in bonussen, gouden parachutes en exuberante verloningen moeten gedaan zijn. Zin voor realiteit is niet enkel voor Jan met de pet, dat is voor iedereen!
Het zijn maar enkele voorstellen kameraad Rudy. Voorstellen die geen gehoor vinden bij onze politieke weerstand, die wel gehoor vinden bij vele gewone werkende mensen. Je weet wel kameraad, de citroenen van de neoliberale partijen en het asociale Europa van Merkozy. Wij zijn er zeker van dat vele werkende mensen zich in deze voorstellen kunnen vinden. Om ze te kunnen realiseren dienen van deze voorstellen strijdpunten gemaakt te worden.
Hiervoor hebben wij nood aan een echt politiek relais. Van linkse partijen en drukkingsgroepen als Pvda, Rood!, LSP, SAP en VONK weten we dat zij deze voorstellen genegen zijn en kunnen verdedigen indien ze hun meningsverschillen kunnen overstijgen. Wij zijn er ook van overtuigd dat er mensen binnen Spa en andere partijen voor deze voorstellen te vinden zijn. Net zoals de duizenden militanten die dakloos zijn ter linkerzijde.
Het is aan het ABVV om al deze mensen te verzamelen zodat we terug een echte partij krijgen voor de werkende mens. Tijd dat wij als ABVV de centrumpolitiekers van Spa laten vallen indien zij onze waarden en voorstellen niet willen verdedigen en de hand reiken aan diegene die mee willen stappen in een echt sociaal en links politiek project!
Kameraad Rudy, wij bekennen kleur en zullen dat ook doen naar de top van de Spa, naar de linkse partijen alsook naar onze en andere militanten. Deze oproep zullen wij onder hen verspreiden zoals wij hem ook zullen verspreiden onder het ABVV, in de hoop dat vele zich achter deze vraag zullen zetten.
Strijdbare groeten,
Syndicale delegaties: AC BBTK TOTAL RAFFINADERIJ ANTWERPEN – ABVV SCHEIKUNDE BAYER ANTWERPEN – ARBEIDERS AGFA GEVAERT – AC BBTK BRC ANTWERPEN – ABVV EVONIK ANTWERPEN – DAF ABVV
-
Georkestreerde aanval op Rudy De Leeuw bevestigt nood aan beginselvaste vakbondsleiders
De afgelopen dagen lag ABVV-voorzitter De Leeuw onder vuur omdat een vennootschap waarmee enkele familieleden en hijzelf een vervallen pand renoveerden en uitbaatten gebruik heeft gemaakt van de notionele intrestaftrek. De mediacampagne tegen de ABVV-voorzitter kadert in een offensief dat al langer bezig is en ieder verzet tegen het besparingsbeleid wil ondermijnen. Anderzijds bevestigt de ophef rond dit incident de noodzaak van beginselvaste vakbondsleiders.
In het offensief tegen het antibesparingsverzet werden de afgelopen weken alle mogelijke argumenten uitgespeeld. Iedere periode van aarzeling of iedere zwakte vanwege de vakbondsleiding werd onvermijdelijk en op grootschalige wijze uitgespeeld. Het feit dat wekenlang geen duidelijke beslissing werd genomen over het al dan niet staken op 30 januari gaf ruimte aan de tegenstanders om de campagne tegen de staking wekenlang te voeren vooraleer de militanten een duidelijk groen licht kregen voor de actie. Ook nu wordt opnieuw geaarzeld vooraleer een volgende actie wordt aangekondigd. Er wordt hier en daar gesproken over de Europese actiedag van 29 februari, binnen amper twee weken, maar er is nog niets bekend van wat die actiedag zal inhouden. Hierdoor krijgen onze tegenstanders opnieuw vrijspel om hun mediamonopolie te benutten.
Andere zwaktes die worden aangegrepen, zijn o.a. het feit dat de vakbonden de afgelopen jaren weinig initiatieven hebben genomen om jongeren te betrekken. Dat versterkte de mogelijkheid om het mistgordijn van het ‘generatieconflict’ op te trekken. De banden tussen de ABVV-leiding en de sociaaldemocratische regeringspartijen SP.a en PS werden ingeroepen om het gerucht te lanceren dat het ABVV mee de pen van het besparingsbeleid had vastgehouden. En nu wordt ABVV-voorzitter De Leeuw onder vuur genomen met een argument dat systematisch zal terugkomen als campagne wordt gevoerd tegen de notionele intrestaftrek.
Laat het onmiddellijk duidelijk zijn: indien kleine vennootschappen en zelfstandigen verweten worden ook gebruik te maken van de notionele interest, dan is dat enkel bedoeld om de grote bedrijven die het systeem echt tot op het bot misbruiken uit de wind te zetten. In 2009 werd voor 17,3 miljard euro aan notionele intrestaftrek toegekend, slechts 925 miljoen euro of 5% van het totaal daarvan werd toegekend aan KMO’s. Dat is het reële kader waarin we het gebruik van de notionele intrestaftrek door de vennootschap van de familie van Rudy De Leeuw moeten plaatsen. Maar dit neemt niet weg dat het de syndicale argumentatie ondermijnt. Het wordt niet enkel tegen De Leeuw gebruikt, zowat iedere ABVV-delegee en militant kreeg er de afgelopen dagen opmerkingen over. Terwijl de militanten opboksen tegen hun eigen patroon en tegen het mediaoffensief tegen hun acties, wordt hun strijd ondermijnd door het gebrek aan beginselvastheid de vakbondsleiders. Eerder toonde het debacle van ARCO aan dat dit evenzeer in het ACV het geval is.
De Leeuw verklaarde dat hij zijn familie toch niet kon vragen om meer belastingen te betalen omdat hij ABVV-voorzitter is. Hij kondigde ook aan dat hij in juli vorig jaar al ontslag nam uit de raad van bestuur van de betrokken vennootschap, een ontslag dat nog niet officieel werd gepubliceerd. De stuntelige communicatie van De Leeuw maakt het er niet beter op. Feit is dat het niet uit te leggen valt dat een ABVV-voorzitter profiteert van het gebruik van de notionele intrestaftrek. Ook in dit geval stond er geen jobcreatie tegenover de intrestaftrek, of het zou de job van de creatieve boekhouder van de vennootschap moeten zijn die ervoor zorgde dat slechts 5% belastingen op de winst van 13.665 euro werd betaald.
Een groot aantal zwakheden waarop systematisch wordt ingespeeld door de rechtse media komen terug op een rode draad: de SP.a-vleugel in de ABVV-leiding die in woorden en onder druk van de basis verplicht is in te gaan tegen het besparingsbeleid waar ook de SP.a voor staat, maar zich tegelijk met handen en voeten laat binden aan diezelfde SP.a. Rudy De Leeuw is daar een voorbeeld van: hij zit niet alleen in het partijbureau van SP.a maar is ook lokaal SP.a-voorzitter in Denderleeuw, een gemeente waar zijn partij in een coalitie zit met onder meer de N-VA. Ook dat laatste is niet uit te leggen aan vele ABVV-militanten en vormt een zwakte die ongetwijfeld ook nog zal worden uitgespeeld om de geloofwaardigheid van het ABVV te ondermijnen. Het wordt tijd dat de banden met de ‘sociaaldemocratische’ partijen worden verbroken, misschien kan Rudy De Leeuw daarmee beginnen door ontslag te nemen uit het partijbureau en als lokale SP.a-voorzitter.
Het federaal comité van het ABVV besliste om het vertrouwen in De Leeuw te bevestigen. Zijn ontslag was niet aan de orde. Als het zou zijn om hem te vervangen door een nieuwe De Vits of Verboven dan kan hij inderdaad even goed voorzitter blijven. Dit stelt wel de vraag naar hoe de leiding wordt verkozen en de mate waarin die leiding verantwoording aflegt aan de basis. In plaats van SP.a’ers aan te stellen, zou er beter een democratische en transparante verkiezing van de leiders komen door de basis. Bovendien zouden dergelijke vakbondsvertegenwoordigers niet meer mogen verdienen dat het gemiddelde inkomen van de leden die ze vertegenwoordigen en aan wie ze verantwoording verschuldigd zijn.
De aanvallen op De Leeuw zijn gericht op het verzwakken van de basis en het ondermijnen van de syndicale argumenten. De scherpte van de aanvallen maakt duidelijk dat vanuit regering en patronaat steeds meer voor een hard confrontatiemodel wordt gekozen. In een dergelijke confrontatie zullen we als vakbondsmilitanten iedere zwakte in eigen rangen moeten rechtzetten.
-
Interview met Martin Willems, ontslagen secretaris van BBTK-BHV
Voor vakbondsdemocratie!
Interview door Nico (Brussel) voor maandblad De Linkse Socialist
Sinds september 2010 is BBTK-BHV, sector industrie, onthoofd. Vijf secretarissen werden door de leiding op straat gezet. We spraken hierover met Martin Willems, één van de vijf ontslagen secretarissen.
Wat zat er achter deze ontslagen? En wat zijn de laatste ontwikkelingen in de campagne voor jullie reïntegratie?
Martin: “Eerst en vooral moet er op worden gewezen dat er iets specifiek is in onze vakbonden. De syndicale vrijgestelden worden namelijk verkozen door de basis op algemene vergaderingen en nadien op het congres. Deze verkiezing wordt minstens om de vier jaar in vraag gesteld. De arbeidsovereenkomst hangt rechtstreeks af van die verkiezing. Het zijn dan ook niet de leiders die beslissen als wij vrijgesteld zijn of niet, dat komt aan de basis toe. En het is aan de basis dat we verantwoording verschuldigd zijn en moeten antwoorden op eventuele fouten.
“De ontslagen waren niet rechtmatig omdat ze van bovenaf werden opgelegd, zonder het raadplegen van de basis hieromtrent. Na ons “ontslag” werden alle algemene vergadering en het congres afgelast zodat er geen confrontatie met de basis was en wij ons niet konden verdedigen. De algemene vergadering is de basis voor syndicale democratie. Het is de enige plaats waar alle militanten hun zeg hebben. Het congres is een soeverein orgaan van onze vakbondsafdeling.
“Begin 2011 waren er nieuwe vergaderingen van de sector voorzien, onder meer om de eisen in de sectoren voor te bereiden en congressen in de sectoren. Er was een algemene vergadering van de sector ‘diensten’ voorzien op 26 januari en een vergadering van de sector ‘industrie’ op 8 februari. De vergadering van de sector diensten vertegenwoordigt zowat de helft de bedrijven van de afdeling, waaronder 70 bedrijven van de industrie.
“Op 26 januari eisten de aanwezige delegees een discussie over ons dossier. De leiders die de vergadering voorzaten, waaronder de federale voorzitter, hebben zich daartegen verzet. Onder druk van de zaal werden Bernadette en ikzelf uitgenodigd om naar binnen te komen, wij stonden buiten pamfletten uit te delen. De voorzitter van de vergadering verliet de tribune maar bleef in de zaal. Hierop hebben de aanwezigen de agenda van de vergadering zelf in handen genomen. Er waren tussenkomsten en er werd geantwoord op vragen. Een aantal verantwoordelijken probeerde het standpunt van de federale leiding te verdedigen. Uiteindelijk werd een motie unaniem gestemd. Die motie eist de reïntegratie van de vijf secretarissen en wijst er op dat dit een vakbondseis is en dat de vakbond zelf het goede voorbeeld moet geven van wat het eist in de bedrijven. Hierna heeft de leiding niets gedaan, sommigen speelden met het idee om de vergadering ongeldig te laten verklaren omdat wij er waren uitgenodigd.
“Op de tweede vergadering waren er heel wat manoeuvres. De ‘leiding’ had een aantal militanten niet uitgenodigd en zelfs een aantal bedrijven uit de sector waren niet uitgenodigd. Enkele dagen voordien werd de vergadering afgelast. Er werd gevreesd voor een herhaling van wat er op 26 januari was gebeurd en de militanten hoopten op deze vergadering eindelijk hun mening te kunnen geven over het ontslag van de vijf secretarissen. De houding van de BBTK-leiding in onze afdeling werd aangetoond. Zij willen de vijf secretarissen weg krijgen en daarbij wordt niet geaarzeld om delegees in een moeilijk parket te brengen.
”Ondanks de aankondiging dat de vergadering was afgelast, kwam de vergadering toch bijeen met een aanzienlijk aantal delegees en bedrijven die waren vertegenwoordigd. Na discussie werd dezelfde motie unaniem gestemd. De aanwezige militanten stelden ook dat er meer consequente acties nodig zijn na de lange periode die intussen sinds ons ontslag is verstreken. Wij hebben vooral de situatie uitgelegd en aan bewustmaking gedaan. Een delegatie van een 30-tal militanten trok naar de lokalen op het Rouppeplein om er de federale leiding te ontmoeten. Ter plaatse weigerde de federale leiding om de militanten te ontvangen, er werd integendeel beroep gedaan op de politie om de militanten uit het gebouw weg te halen. De politie moest vreemd genoeg aan de BBTK uitleggen dat ze niet tussenkomen in sociale conflicten waarin vreedzame militanten zijn betrokken.”
Hoe zal de campagne voor reïntegratie verder gaan?
Martin: “We zijn syndicalisten en geloven sterk in bewustmaken en in collectieve actie. We vragen geen medelijden van de militanten of van de leiding, maar interne vakbondsdemocratie. We komen op voor onze reïntegratie maar ook voor de verdediging van de principes van onze organisatie.
“Onze strijd is onderdeel van het vakbondsleven en we willen met onze strijd een bepaalde visie op syndicalisme naar voor brengen. Dat is waarom we ook standpunten innemen over de actuele thema’s zoals het IPA. Dat IPA is belangrijk, niet alleen op het vlak van de cijfers maar ook over de principes die in het gedrang komen. De loonnorm is dwingend en bedraagt ongeveer 0%. Dit betekent anders gezegd een verbod op loonsverhogingen. Er zijn verder nog transfers van gemeenschapsmiddelen om het patronaat bij te springen bij vergoedingen of bij het minimumloon. Waar gaat dat heen? Als het zo voort gaat, zullen ze zelfs geen lonen meer moeten betalen. De gemeenschap zal wel betalen? Er is een aanval op de fundamentele principes van de arbeidsverhoudingen. Voorts is er ook de discussie over het statuut van arbeiders en bedienden. Dat dossier is niet op zijn plaats in een IPA. Het patronaat wil alles in het IPA steken om het zo te kunnen voorstellen alsof dossiers waarin het niet langer op de rem kon blijven staan toegevingen zouden zijn. Die toegevingen dienen dan om vooruitgang op andere essentiële punten, zoals de loonnorm, tegen te houden.
“In de sector industrie worden we vaak geconfronteerd met de verschillen tussen de statuten van arbeiders en bedienden. We werken dagelijks in een gemeenschappelijk front met de arbeiders. Doorheen gezamenlijke strijd is er vaak een vertrouwensband met de arbeiderscentrales, dat was onder meer het geval met de metaalarbeiders van IAC-Fiat. Het komt er vandaag op aan om de strijd tegen de discriminaties tussen bedienden en arbeiders aan te gaan, onder meer op het vlak van de opzegvergoedingen. Daar is een harmonisatie nodig waarbij de beste voorwaarden van de bedienden de norm worden. We mogen nooit een oplossing “tussenin” aanvaarden. Dat is een patronale visie op “solidariteit”: het delen van de miserie. Sociale vooruitgang gaat maar in een richting. Zal er anders ook op het vlak van de pensioenen van ambtenaren en werknemers een oplossing “tussenin” worden gezocht? Of zal worden gesteld dat een contract van onbepaalde duur discriminerend is ten aanzien van interimarbeiders? Met zo’n logica kan alles onder vuur worden genomen. We kunnen de problemen niet oplossen door een peer in twee te hakken. Dit wil zeggen dat het statuut van de arbeiders moet verbeteren en dat het de bedienden, de BBTK dus, zijn die deze strijd op de meest actieve wijze moeten voeren. Zolang er slechtere voorwaarden bestaan, zullen betere voorwaarden in vraag worden gesteld.
“Het voorbeeld van Brink’s is veelzeggend. Daar had in een ideale situatie strijd in de volledige sector van het waardentransport moeten worden gevoerd, ook bij G4S, om iedereen in de sector onder het bediendenstatuut te krijgen. Dat zou de oneerlijke ‘concurrentie’ weg hebben gewerkt en voor een vooruitgang hebben gezorgd. Aangezien er maar twee bedrijven in de sector waren, was het bovendien mogelijk om de hele sector plat te leggen.
“We willen deelnemen aan alle acties tegen het IPA en willen een stevige strijd. De ordewoorden zijn tot nu toe te vaag waardoor de beweging niet verder ontwikkelt en er wordt geprobeerd om te “landen” met dit IPA. Er is een duidelijk signaal nodig over welke acties nodig zijn. Een nationale actiedag in de plaats van een nationale stakingsdag is te beperkt, er zijn duidelijke ordewoorden nodig.“
De nationale BBTK-leiding lijkt niet te willen antwoorden op de elementen die je aanbrengt rond democratie en een strijdbare opstelling.
Martin: “Het is dramatisch dat ze met deze ontslagen eigenlijk samen met het patronaat het concept van dringende redenen banaliseren, terwijl dat al een onduidelijk concept is in ons land. Het is nog erger dat dit binnen de vakbond gebeurt. Ontslag om dringende redenen ondermijnt iedere vorm van bescherming, ontslagvergoedingen, brugpensioen of bescherming van delegees. Onze “zware fout” had bovendien betrekking op onze mening. Als dat erkend wordt als een dringende reden, dan is morgen het syndicalisme op zich een zware fout.
“Recent dreigde ING om twee strijdbare delegees wegens dringende redenen af te danken. De fout die ze wilden inroepen, was morele druk op andere delegees. Toevallig ging het om twee strijdbare delegees. We moeten consequent zijn: we kunnen niet aanvaarden dat we in onze eigen organisatie praktijken toelaten die we net aanklagen in de bedrijven. Dit gaat over de vrijheid om ons te verzetten, een centrale vrijheid voor syndicalisten.
“De delegaties in de bedrijven blijven ons vertrouwen schenken en geven ons een mandaat om hen bij te staan in de dagelijkse strijd. Het is grof dat de nationale BBTK-leiding sinds september steevast contact opneemt met de patronale organisaties om ons de toegang tot de bedrijven te ontzeggen en te verhinderen dat we ons mandaat kunnen uitoefenen. Er wordt ook druk gezet op de delegees. Dat heeft erg concrete gevolgen in de bedrijven waar het patronaat er alles aan doet om het leven van de syndicale delegaties zuur te maken. De nationale leiding maakt er een erezaak van om ons werk onmogelijk te maken, tegen de belangen van de werknemers in. Het gaat zelfs zo ver dat we de vraag kunnen stellen welke overeenkomsten daarover gesloten zijn met het patronaat. Welke prijs wordt betaald als de bedrijfsleiders in hun bedrijven kunnen inspelen op een interne ruzie van de BBTK? Zal de BBTK-leiding die nu met de patroons samenwerkt om ons de toegang tot de bedrijven te ontzeggen, zich plots hard opstellen als er onderhandelingen zijn in de bedrijven? Dat is een groot probleem, het gaat vaak over situaties waarin werknemers hun job op het spel zetten. We kunnen interne discussies hebben, maar tegenover onze klassenvijand moeten we verenigd zijn.”
-
Belangrijk keerpunt in de zaak van de vijf afgezette BBTK-secretarissen in BHV
De basis laat zich horen
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Op Socialisme 2011 komt een van de vijf secretarissen van BBTK-BHV, Martin Willems, spreken. We laten hem aan het woord over de strijd voor democratische en strijdbare vakbonden.
[/box]Terwijl de BBTK-militanten van Charleroi en Namen zich voorbereiden om te staken tegen het ontwerp van IPA en terwijl elders militanten vol ongeduld wachten op ordewoorden van de structuren, heeft de basis van BBTK BHV haar wil tot eenheid in de komende strijd opgelegd. Deze morgen was er een algemene vergadering van de dienstensector van de BBTK BHV. De basis ging in tegen de weigering van de leiding om over het onterechte ontslag van de vijf secretarissen van BBTK-industrie te spreken. Twee ontslagen secretarissen verdeelden een pamflet over het IPA en werden door de aanwezige delegees gevraagd om de vergadering toe te spreken.
De twee verantwoordelijken die de ontslagen secretarissen vervangden, probeerden de ontslagen secretarissen fysiek de toegang te ontzeggen. De druk was echter dermate groot dat ze moesten toegeven. De vergadering eiste vervolgens dat de ontslagen secretarissen het woord zouden nemen. Een vertegenwoordiger van BBTK-federaal en de vervangers toonden hun zwakte door de zaal te verlaten voor een "vergadering op het Rouppeplein." Ze werden slechts gevolgd door een kleine minderheid. De andere delegees, een overgrote meerderheid, bleven ter plaatse en gingen voort met de vergadering ter voorbereiding van het federaal congres. Ze eisten unaniem de reïntegratie van de vijf. We publiceren hieronder een vertaling van hun persbericht. We weten niet in welke mate de traditionele media dit bericht zal opnemen, bijgevolg vragen we onze lezers om het nieuws zelf te verspreiden onder hun syndicale contacten.
Persbericht van 26.1
Deze morgen was er een algemene vergadering van de dienstensector van BBTK-BHV. Er waren delegees van BBTK van verschillende dienstenbedrijven in de regio BHV. Er waren delegees van BBTK BHV uit de handel, financiën, industrie en non-profit. De vergadering eiste, tegen het standpunt van de aanwezige federale verantwoordelijke in, om de zaak van de vijf secretarissen uit de sector-industrie die in september door BBTK-federaal op brutale wijze werden afgedankt, te bespreken.
De vergadering eiste om twee van de secretarissen die buiten pamfletten uit deelden, te horen. Na hun uitleg was er ruimte voor vragen en antwoorden. Er werd ook geluisterd naar de standpunten van de verantwoordelijken die de beslissing van de federale leiding steunden. De vergadering besloot om met de aanwezige delegees (meer dan 50) unaniem een motie in te nemen waarmee de reïntegratie van de ontslagen secretarissen wordt geëist. Daarbij werd verwezen naar het standpunt dat professor Mateo Alaluf werd ingenomen in een artikel dat in januari verscheen in het tijdschrift Politiques.
Daarin stond: "De voogdij over BBTK-BHV kan ook een gelegenheid vormen om een meningsverschil te regelen en om de ontslagen secretarissen toe te laten om zonder gezichtsverlies te leiden alsnog hun syndicale activiteiten voort te zetten. Een dergelijke ontwikkeling is onwaarschijnlijk in een privaat bedrijf. Daar wordt doorgaans overgegaan tot het ontslag van werknemers door hen de ontslagvergoeding uit te betalen. Maar is reïntegratie daarentegen geen syndicale eis? Het zou een goede kans bieden om aan te tonen dat de vakbond zich niet gedraagt zoals de patroons waartegen ze net opkomt en dat de vakbond in staat is om conflicten op te lossen zonder brutale posities. Het zou een uitweg bieden uit een conflict dat anders enkel maar dieper dreigt te worden. Op deze manier zou een ontslag minder evident worden op een ogenblik dat het patronaat dat net evident wil maken."
De vergadering besloot vervolgens om andere punten van de agenda te bespreken: het IPA en de eisen in de verschillende sectoren.
-
Benefietfeest voor ontslagen BBTK-secretarissen
We hebben eerder al bericht over de wijze waarop vijf secretarissen van BBTK in Brussel-Halle-Vilvoorde op staande voet werden ontslagen zonder enige inspraak van de basis. De BBTK-leiding hanteerde daarbij de ergste patronale methoden. De vijf secretarissen leggen er zich niet bij neer en blijven campagne voeren voor het reïntegratie. Op 4 december is er een concert met DJ’s gepland als benefiet. Hieronder een aankondiging van deze activiteit.
Meer over BBTK-BHV:
- Nationale vakbondstop BBTK onthoofdt BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde (sector industrie) (8 september)
- Tientallen militanten protesteren aan uitvoerend comité BBTK BHV (10 september)
- BBTK. Nationale leiding in het offensief… tegen eigen secretarissen (17 september)
- Protestactie tijdens betoging tegen ontslag van vijf secretarissen van de sector industrie (1 oktober)
- Kortgeding over voogdij BBTK-SETCa BHV (11 oktober)
- Strijd tegen patronale methoden in de vakbond gaat verder (15 november)
- Website van de campagne van de vijf
-
BBTK BHV. Strijd tegen patronale methoden in de vakbond gaat verder
In onze vorige editie hebben we al bericht over de machtsgreep in BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde. Begin september werden de vijf verantwoordelijken van de industriesector collectief en op staande voet ontslagen. De sloten van hun kantoren werden vervangen, hun toegang tot het informaticasysteem en de GSM verbinding verbroken en de kantoren in Halle en Vilvoorde gesloten.
Artikel uit de novembereditie van De Linkse Socialist
De bedrijven en de werkgevers werden meegedeeld dat de vijf betrokkenen niet langer gemandateerd waren om te handelen in naam van BBTK-SETCa, en de militanten kregen per post de namen van de nieuwe verantwoordelijken opgestuurd. Militanten die het daar niet mee eens waren, kregen een nauwelijks verholen dreigement: “verder werken met niet gemandateerde personen, is niet zonder risico”. De afdeling werd, zonder de eigen statutaire regels op dat vlak na te leven, onder statutaire voogdij geplaatst. De meer dan 70.000 leden werden niet gehoord bij het nemen van deze beslissingen.
De aanleiding voor het ontslag was een discussie over de verkoop van de gebouwen van BBTK-BHV. Dit zal voor een arbeidsrechtbank nooit stand houden als dringende reden, maar het lijkt er op dat het federaal uitvoerend comité ervan uitgaat dat de zaak jarenlang zal aanslepen waarbij uiteindelijk gewoon zal worden uitbetaald.
Het is schandalig dat de vakbondsleiding een dergelijke patronale strategie toepast tegen haar eigen personeel. Het doet ons denken aan de recente uitsluiting van vier verantwoordelijken van de Britse vakbond Unison. De vier werden uitgesloten omdat ze lid zijn van de Socialist Party, maar er werd een andere reden verzonnen. Ze werden uit de vakbond en de structuren gezet wegens… racisme! De aanleiding was een pamflet met de algemeen gekende afbeelding van drie aapjes: zien, horen en zwijgen. Een van de vier is zelf van migrantenafkomst. Absurditeit troef dus.
In het geval van de BBTK-militanten werd werd een kortgeding ingespannen door 46 militanten. Er werd beroep gedaan op een burgerlijke rechtbank, er was geen andere keuze meer aangezien iedere vorm van syndicale democratie in de kiem werd gesmoord. Op 21 oktober werd aan het federaal congres van BBTK actie gevoerd.
Dit handelen van de federale leiding moet worden afgekeurd. Tegenover patronale methoden in onze eigen organisaties is er nood aan een campagne voor strijdbare en democratische vakbonden. Dat is een strijd die we van onderuit zullen moeten opbouwen.
-
Kortgeding over voogdij BBTK-SETCa BHV
Socialisme.be berichtte eerder over de machtsgreep binnen BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde. Op 2 september heeft het federaal uitvoerend comité van BBTK-SETCa beslist om haar afdeling Brussel onder “statutaire voogdij” te plaatsen. Een dag later werden de vijf syndicale verantwoordelijken van de industriesector collectief ontslagen ‘om dringende reden’. De sloten van hun kantoren werden vervangen, hun toegang tot het informaticasysteem en de GSM verbinding verbroken en de kantoren in Halle en Vilvoorde gesloten.
Nog drie dagen later werd het administratief personeel uit Halle en Brussel overgeplaatst. Op 8 september werden de militanten schriftelijk op de hoogte gesteld over de ontslagen en het motief. De bedrijven en de werkgevers werden meegedeeld dat de vijf betrokkenen niet langer gemandateerd zijn om te handelen in naam van BBTK-SETCa, en de militanten werden per post de namen van de nieuwe verantwoordelijken opgestuurd. Een dag later wordt het uitvoerend comité van BBTK-SETCa BHV ‘ingelicht’. Op 23 september krijgen de militanten van de sector industrie, die het grotendeels oneens zijn met deze gang van zaken, een nauwelijks verholen dreigement: “verder werken met niet gemandateerde personen, is niet zonder risico”
De zogenaamde dringende reden voor het collectief ontslag betreft een interne mail over de verkoop van de gebouwen van BBTK-BHV. Het federaal uitvoerend comité weet heel goed dat dit nooit stand houdt voor een arbeidsrechtbank, maar dat lijkt ook helemaal niet de bedoeling. Op dezelfde cynische wijze als het patronaat rekent ze erop de zaak te laten aanslepen en als na jaren blijkt dat ze ongelijk krijgt, dan zal ze wel betalen… met het geld van de leden van BBTK-SETCa BHV. Bij dat alles heeft het federaal uitvoerend comité de voeten geveegd aan haar eigen reglementen. Bij de instelling van een statutaire voogdij hoort immers normaal een voorafgaande procedure, vastgelegd in de statuten, om het recht op verdediging te garanderen. Ten eerste: een uitnodiging van het Federaal Uitvoerend Comité, met de onder voogdij stelling van de bedoelde afdeling op administratief en financieel vlak als punt op de dagorde. Ten tweede: een vertegenwoordiging, op deze vergadering, van een delegatie van het uitvoerend bestuur van de afdeling. In de praktijk is daar niets van in huis gekomen en stelde het federaal secretariaat als “een dief in de nacht” op onrechtmatige wijze de statutaire voogdij in.
Elk recht op verdediging (zoals statutair bepaald) werd geweigerd. Daarmee heeft het federaal secretariaat van BBTK de grootste afdeling van het ABVV (meer dan 70.000 leden) brutaal het zwijgen op gelegd. De impact van de voogdij gaat veel verder dan het onthoofden van de sector industrie: het terrein wordt voorbereid om ook in de andere sectoren een veel autoritairdere koers te varen en kritische elementen te muilkorven. En als waarschuwing naar andere afdelingen kan het ook tellen: wie niet in de pas loopt … Statuten zijn zoals de conventie van Genève: enkel bruikbaar in vredestijd of naar analogie van Abelardus: ze zijn als een wassen neus: men kan ze keren en draaien in de richting die men wil. Het ontslag van de 5 secretarissen van BBTK BHV doet ons trouwens denken aan de recente uitsluiting van vier secretarissen (allen lid van de Socialist Party; de Britse zusterpartij van LSP) uit de vakbond UNISON door de nationale vakbondstop. De leiding van UNISON slaagde er in ware “Monty Python traditie “de vier te beschuldigen van racisme … terwijl één secretaris zelf van migrante afkomst is! (zie ook : http://www.stopthewitchhunt.org.uk)
Er restte de vakbondsmilitanten geen andere mogelijkheid dan beroep te doen op een burgerlijke rechtbank voor een “interne aangelegenheid.” Welke andere keuze hebben ze nog als van het ene moment op het andere elke notie van syndicale democratie in de kiem gesmoord wordt? Afgelopen vrijdag, 8 oktober, kwam in kortgeding de zaak voor ingespannen door 47 militanten tegen de brutale instelling van de statutaire voogdij. Ze behoren in meerderheid tot de geviseerde sector Industrie en sommigen zijn lid van het Uitvoerend Comité van BBTK BHV. Concreet verzochten ze de voorzitter van de rechtbank (niet de originele tekst):
- De 3 personen die de federale voogdij vertegenwoordigen, Erwin De Deyn, Myriam Delmee en Jean-Michel Cappoen verbod op te leggen om in de toekomst handelingen te stellen in naam van de afdeling BBTK-SETCa BHV in het kader van de “statutaire voogdij”. Een dwangsom van 2500 euro per persoon en per inbreuk.
- Uitdrukkelijk bevel te geven aan de 3 om in het kader van het mandaat dat hen werd toevertrouwd door het Uitvoerend Comité van BHV (beslissing van 21 december 2006) toe te zien op de correcte toepassing van de statuten van de afdeling en derhalve alle maatregelen te nemen die nodig zijn om de 5 ontslagen permanenten hun functie te laten verder zetten of minstens het respect voor de statutaire procedures betreffende het onderzoek van eventuele grieven die hen ten laste worden gelegd, en dit o.a. door de algemene vergadering van de sector industrie.
- Een Uitvoerend Comité van de afdeling te houden met respect voor de bevoegdheid en de prerogatieven van dit orgaan die haar door de statuten worden toebedeeld
- Een regionaal congres te organiseren, hieronder begrepen het bijeenroepen van de bevoegde instanties nodig ter voorbereiding van dit congres, waaronder de algemene vergaderingen van de verschillende sectoren
In de vordering voor het kortgeding wordt in detail beschreven hoe de statuten met voeten getreden zijn door het federaal secretariaat van BBTK en concludeert men dat de instelling van de statutaire voogdij dus onstatutair is en bijgevolg alle handelingen en beslissingen (inclusief het ontslag van de 5 secretarissen en de annulering van het statutair congres van BBTK BHV van 24 september) door de voogdij onrechtmatig zijn.
Over de grond van de zaak werd nog niet gedebatteerd. De verzoekers wensen dat zo snel mogelijk, liefst binnen 48 uur, zodat er voldoende tijd over blijft om nog voor het federaal congres een regionaal congres bijeen te roepen. Dat federaal congres van BBTK-SETCa start immers al op 21 oktober. De afdeling BHV vertegenwoordigt daar bijna 25%. Normaal worden de afgevaardigden aangeduid op een regionaal congres, maar onder federale voogdij gebeurt dat van bovenaf. Kortom het federaal uitvoerend comité kan daardoor zowat iedere mogelijke beslissing eenvoudig naar haar hand zetten en nadien legitimatie door het federaal congres inroepen. Ze heeft er dus alle belang bij de zaak zo lang mogelijk te rekken, minstens tot na het federaal congres. We willen de lezer alvast de argumentatie van de verdediging om de uitspraak zo ver mogelijk naar de toekomst te verwijzen niet onthouden. Die luidt immers, aldus de advocaat van het federaal uitvoerend comité, dat het normaal is dat de afgevaardigden op het federaal congres worden aangeduid door de secretarissen! Echt verassend is dat niet. Het federale BBTK deed immers beroep op een gerenommeerd patronaal kantoor, Liedekerke-Wolters-Waelbroeck-Kirkpatrick en hoe patroons denken over democratie, dat weten we intussen al. De advocaat van de verdediging bediende zich nog van andere patronale methodes. Hij trachtte de verzoekers voor te stellen als een minieme minderheid. Zij zouden, aldus de advocaat van de verdediging, slechts “47 individuen zijn” terwijl zijn cliënten meer dan 300.000 BBTK-leden zouden vertegenwoordigen. Dat het om 47 delegees en militanten gaat en dat BBTK-federaal haar “300.000 leden”, de echte “vakbond”, nooit om hun mening hebben gevraagd, komt eventjes niet van pas. De rechter zou zich pas na de middag uitspreken over de datum waarop de zaak ten gronde wordt bepleit.
-
BBTK-BHV. Protestactie tijdens betoging tegen ontslag van vijf secretarissen van de sector industrie
Begin September heft de nationale BBTK-leiding vijf secretarissen van de sector industrie in Brussel-Halle-Vilvoorde afgedankt wegens dringende redenen. Tijdens de grote vakbondsbetoging afgelopen woensdag kwamen enkele tientallen militanten van BBTK-BHV bijeen om te protesteren tegen dit ontslag. De actievoerders eisen de onmiddellijke reïntegratie van de vijf secretarissen. Ze waren goed zichtbaar met pamfletten, slogans, affiches, spandoeken en vijf poppen die symbolisch waren opgehangen aan het kruispunt waar werd post gevat.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Meer over BBTK-BHV
- Nationale vakbondstop BBTK onthoofdt BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde (sector industrie) (8 september)
- Tientallen militanten protesteren aan uitvoerend comité BBTK BHV (10 september)
- BBTK. Nationale leiding in het offensief… tegen eigen secretarissen (17 september)
[/box]
Dat de vijf aan de deur werden gezet zonder enige inspraak van de basis en met redenen die voor een rechtbank geen stand zullen houden als “dringende reden”, maakt duidelijk dat er meer aan de hand is. We stelden eerder al: “Een vakbondstop die de methoden van het patronaat hanteert om met interne dissidentie om te gaan, heeft nog weinig gemeen met vakbondsdemocratie. Volgens De Standaard zou Erwin De Deyn, federaal voorzitter van BBTK, het volgende gezegd hebben: “Een vakbond heeft budgetten en personeel en moet dus als een bedrijf gerund worden.” Dit behoeft geen verdere commentaar.”
Hieronder enkele foto’s van de militanten van BBTK-BHV tijdens de betoging van 29 september.
-
Spandoekenstrijd in Hasselt. VOKA slaat de bal eens te meer mis
Het ABVV-gebouw in Hasselt wordt al enige tijd opgefleurd met de veelzeggende slogan: “Het kapitalisme schaadt de gezondheid”. Voor de patroons van VOKA is dat onaanvaardbaar. Zij hebben een kantoor op enkele honderden meters van het ABVV-gebouw en worden nu al maandenlang iedere dag opnieuw met de ABVV-slogan geconfronteerd. Het patronaal antwoord liet dan ook niet meer op zich wachten. Er werd – tegen alle patronale tradities in – eveneens een spandoek gemaakt.
Dat de groeiende ongelijkheid onder het kapitalisme letterlijk zorgt voor een gezondheidskloof werd deze week nogmaals bevestigd in een studie. Gisteren titelde Metro: “Ongelijk maakt ongezond.” Het artikel stelde vast: “Hoe groter de ongelijkheid is in een land, hoe ongezonder de bevolking”. Er werd meteen aan toegevoegd dat ook in ons land de kloof tussen arm en rijk toeneemt: “Ook in België nemen zowel de ongezondheid als de ongelijkheid toe. Het verschil in levensverwachting tussen een hooggeschoolde en een laaggeschoolde man is in het afgelopen decennium opgelopen van 5 tot 7 jaar.” Het kapitalisme schaadt dus letterlijk de gezondheid van de groeiende groep die uit de boot valt: uitkeringstrekkers, gepensioneerden en ook steeds meer werkenden.
De slogan “Het kapitalisme schaadt de gezondheid” is echter niet alleen in de letterlijke betekenis correct. De afgelopen maanden hebben we eens te meer gezien dat dit systeem niet in staat is om antwoorden te bieden op de fundamentele problemen van de meerderheid van de bevolking. Integendeel, het kapitalisme heeft ons niets anders dan crisis en miserie te bieden.
Maar een kritiek op het kapitalisme vanwege de vakbond, dat is voor de patroons van VOKA natuurlijk een doorn in het oog. Omdat de ABVV-slogan hen danig op de zenuwen werkte, werd aan het eigen kantoor in Hasselt eveneens een spandoek opgehangen. Wellicht wilden ze maar al te graag opteren voor de slogan: “ABVV-slogans schaden onze gemoedsrust.” Maar er werd alsnog geopteerd voor een meer diplomatische versie met dezelfde inhoud: “Voorbijgestreefd syndicalisme schaadt de economie.” Om het geheel af te werken, werd het spandoek voorzien met een hamer en sikkel, symbool van het communisme. (bekijk hier een reportage op de lokale zender TV Limburg).
Wij maar denken dat de economie de afgelopen maanden zware klappen kreeg als gevolg van de speculatie en de overproductiecrisis waarop het kapitalisme al jarenlang geen afdoende antwoord heeft kunnen bieden. Het was de overproductiecrisis die leidde tot een groei van de speculatieve financiële sector en de kredietzeepbellen. VOKA heeft dat allemaal niet opgemerkt. Ziende blind wordt in die kringen naar de werknemers verwezen als verantwoordelijken voor de economische problemen!
VOKA huurde een communicatieverantwoordelijke in om een tegenspandoek te produceren en fors uit te halen naar de “oude klassenstrijd” waar het ABVV voor zou staan. Johan Grauwels is de naam van de directeur communicatie van VOKA. De man verklaarde in Het Belang van Limburg: “De tijd van Woeste en Daens is lang voorbij. Goed draaiende ondernemingen zorgen voor welvaart en welzijn in de provincie, en daar wordt iedereen beter van, ook de werknemers. Wat is trouwens het alternatief voor kapitalisme? Communisme misschien?”. Hij voegde er aan toe dat het VOKA-spandoek blijft hangen tot het ABVV-spandoek weg is.
Grauwels stelde nog – en we menen niet zonder enige verbazing dat de man het ernstig bedoelde – dat het VOKA nog braaf is met dit spandoek: “We hadden ook kunnen betogen, kruispunten bezetten of eieren en bloem kunnen gooien, maar dat is niet onze stijl.” Dat was nog eens een evenement geweest: het VOKA dat zich verplicht ziet deurwaarders op de eigen leden af te sturen omdat naar VOKA-normen collectieve acties niet door de beugel kunnen.
Nu De Wever heeft gezegd dat VOKA zijn baas is, moest er uiteraard ook een spreekwoordelijke kaakslag aan te pas te komen. Daarvoor zorgde Johann Leten, gedelegeerd bestuurder van VOKA in Limburg. Hij verklaarde in de media dat de boodschap van het ABVV een “kaakslag voor de ondernemers” is.
De vakbondsleidingen hebben overigens amper enig antwoord geboden op die kapitalistische crisis. Af en toe wat radicale retoriek, dat was het enige wat van de ABVV-top werd vernomen. Intussen sloot de leiding zich aan bij de strategie van de ACV-top om vooral discreet te zijn en te zwijgen. We kregen helemaal geen strijdbaar syndicaal verzet te zien tegen de pogingen om ons te laten opdraaien voor de crisis. Misschien kan de Europese betoging van 29 september een keerpunt vormen? Daar kan het idee gevestigd worden van een Europese algemene staking en een degelijk informatie-, mobilisatie- en actieplan ter voorbereiding ervan.
Het kapitalisme heeft geen antwoorden op de crisis waarin het de arbeiders en hun gezinnen onderdompelt. Van het patronaat moeten we geen antwoorden verwachten. Die hebben, zoals VOKA duidelijk maakt, niet eens begrepen waar de crisis vandaan komt. Van de regering-in-vorming moeten we evenmin antwoorden verwachten, onder de traditionele partijen is de besparingsagenda zowat het enige waar geen meningsverschillen over lijken te bestaan. De arbeidersbeweging zal zelf – in het belang van de gezondheid van zichzelf en de toekomstige generaties – antwoorden moeten formuleren om te breken met het kapitalisme.
> Lees hier onze eerdere reactie op de hoofdzakelijk Franstalige campagne “Het kapitalisme schaadt de gezondheid”: “Het kapitalisme schaadt de gezondheid” hoe kunnen we het bestrijden?
-
BBTK. Nationale leiding in het offensief… tegen eigen secretarissen
Vandaag werd opnieuw actie gevoerd tegen het ontslag van vijf secretarissen van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde sector industrie. Die werden onverwacht en onmiddellijk aan de deur gezet door de nationale leiding van BBTK. 100 betogers eisten vandaag de reïntegratie van de afgedankte secretarissen.
De nationale leiding van BBTK roept een “dringende reden” in om vijf vrijgestelden in Brussel-Halle-Vilvoorde af te danken. Die “dringende reden” wordt weerlegd door de betrokkenen die stellen dat er niet enkel meningsverschillen waren over het beheer van het gebouw van BBTK BHV aan het Rouppeplein. Er was ook nog steeds de "vrijwillige" voogdij over BBTK BHV sinds de uitsluiting van Faust. Met het statutair congres eind september zou normaal gezien een einde komen aan het voogdijschap, waardoor de afdeling haar eigen beheer terug in handen zou kunnen nemen. BBTK BHV is de grootste afdeling van BBTK met meer dan 70.000 leden.
Op vrijdag 17 september trokken militanten uit de sector samen met collega’s uit andere sectoren naar het nationaal secretariaat van BBTK in de Hoogstraat. Daar werd met een 100-tal militanten betoogd voor de eis van de herintegratie van de vijf afgedankte secretarissen. Een week eerder was er ook een actie aan het uitvoerend comité waar de vijf niet op werden toegelaten. De betogers wijzen erop dat de vertegenwoordigers van de vakbond door de basis moeten worden verkozen en ook door de basis moeten worden afgezet indien dit nodig is. De leiding maakt gebruik van de ergste patronale methoden om tot afdankingen over te gaan. Bovendien is het duidelijk dat de “dringende reden” voor een rechtbank geen stand zal houden.
Het brutale maneuver van de leiding is een herhaling van wat we eerder zagen met de affaire-Faust. Ook die werd aan de kant geschoven en we wezen er toen reeds op dat dit de weg zou voorbereiden voor nieuwe autoritaire uitwassen. Dat is wat vandaag effectief gebeurt en het ondermijnt de vakbond die een democratische organisatie van de arbeiders moet vormen om onze belangen te verdedigen en onze eisen naar voor te brengen doorheen acties. Het is de basis die moet beslissen, de vakbond: dat zijn haar leden.
De gevolgde methoden moeten worden bestreden. Het zet de deur open voor nieuwe aanvallen in alle centrales en sectoren. De betogende militanten weten bovendien heel goed dat deze ontslagen een krachtig signaal zijn voor het patronaat. Als voorgewende “dringende redenen” zelfs in de vakbond worden ingeroepen om meteen vijf secretarissen af te danken, waarom zou een patroon het dan niet kunnen om een delegee of een volledige delegatie aan de deur te zetten?
De nationale leiding van het ABVV weigert een standpunt in te nemen met het argument dat dit geen interprofessioneel dossier betreft. Dat is niet correct aangezien dit incident de vakbond in het algemeen verzwakt en bovendien leidt tot een repressief klimaat dat veel verder gaat dan enkel de BBTK. Tegen het afdanken van vakbondsvertegenwoordigers geldt de slogan “Samen sterk”.
De BBTK-delegees worden vandaag aan hun lot overgelaten, ze kunnen niet langer beroep doen op hun secretarissen om het werk in de bedrijven te begeleiden. Voor de leiding doet dat blijkbaar niet ter zake. Voor de nationale leiding lijkt het belangrijker om een ijzeren greep te behouden over een machtige afdeling. Door de secretarissen aan te vallen, probeert de leiding de afdeling te verzwakken. De “dringende reden” dient enkel om verwarring te zaaien onder de militanten en leden die enkel via de media worden geïnformeerd.
De leiding heeft de vijf secretarissen op staande voet afgedankt en meteen hun kantoren leeg gehaald. Een jarenlange ervaring werd letterlijk weg gegooid. Een secretaris van de social profit die solidair was met de afgedankte secretarissen werd eveneens een tijd lang de toegang tot het informaticasysteem ontzegd. De leiding laat de situatie verrotten door iedere mogelijkheid van verzoening uit te sluiten. De verrottingsstrategie heeft als doel om de arbeiders te verdelen en de mobilisaties te verzwakken.
De kracht van een vakbond is haar basis. De duizenden leden moeten kunnen discussiëren over hun situatie om samen in verzet te gaan. Als er nu ook in de vakbond patronale methoden worden toegepast, moeten we dit beantwoorden met onze eigen wapens: die van ons aantal. Een algemene vergadering van alle BBTK-leden zou een goede stap zijn om volgende acties te bediscussiëren. Vandaag was er overigens een militantenbijeenkomst voorzien waarvoor al syndicaal verlof was toegekend. Dat werd afgezegd door de nationale BBTK-leiding die niet heeft geaarzeld om de patroons in de sector te verwittigen zodat het syndicaal verlof werd ingetrokken. Door beroep te doen op het patronaat moest de mobilisatie naar de geplande actie worden ondermijnd.
Deze week bleek dat BBTK BHV zich dit optreden van de nationale leiding niet kan permitteren. De social profit betoogde aan het kabinet van Picquet, in de financiële sector maakte Dexia een herstructureringsplan bekend met honderden afdankingen en bovendien is er de mobilisatie naar de Europese betoging van 29 september. Er is voor die betoging nog geen algemeen mobilisatieplan, iedere sector en iedere centrale moet zelf maar beslissen of en hoe er wordt gemobiliseerd. Intussen bereidt de regering zich voor om 25 miljard euro te besparen en het VBO zet de toon: meer flexibiliteit, loonmatiging,… De betoging van 29 september zou net het begin moeten zijn om collectief in het verzet te gaan tegen de aanvallen.