Category: Feminisme

We zijn hier samen op de slutwalk om te protesteren tegen seksisme. Ondanks de wettelijke gelijkheid tussen man en vrouw worden we er immers dagelijks mee geconfronteerd: seksistische opmerkingen op straat, pesterijen en seksuele intimidatie op het werk of op school, partnergeweld binnen het gezin… In België worden per dag gemiddeld zeven verkrachtingen aangegeven (en dan moeten we weten dat een zeer groot aantal verkrachtingen niet wordt aangegeven), waaronder één verkrachting per week op school.

LSP-pamflet dat vandaag wordt verspreid

De slutwalk is de eerste protestactie sinds decennia rond dit thema. LSP/PSL heeft zich dan ook ten volle in deze campagne ingeschakeld. We roepen meisjes en vrouwen – en jongens en mannen – op om opnieuw de strijd aan te gaan tegen seksisme, discriminatie en geweld tegenover vrouwen. Na de vooruitgang die in de jaren ’60 en ’70 werd geboekt in de emancipatie, met onder meer een grotere financiële onafhankelijkheid en een toegenomen seksuele vrijheid, zien we immers in de laatste 20 à 30 jaar dat het opnieuw de foute richting uitgaat.

Want hoewel meer vrouwen dan ooit een job hebben, verdient een groot aantal van hen niet voldoende om van te leven, zeker als hun loon het enige loon in een gezin met kinderen is. Bijna de helft werkt deeltijds, vrouwen werken tweemaal zo veel als mannen met tijdelijke en onzekere contracten. Met deze economische tweederangspositie komen ook alle andere rechten van vrouwen onder druk, evenals de manier waarop de samenleving vrouwen bekijkt. Oude vooroordelen en vrouwonvriendelijk gedrag zijn helemaal terug van nooit echt weggeweest.

En ook een aantal oude tegenstanders, van wie we al lang niet meer hebben gehoord, hebben terug de aanval ingezet. Dit jaar zagen we in maart reeds de tweede “Mars voor het leven” die oproept voor de afschaffing van het recht op abortus. Voor hen zijn vrouwen die hun toevlucht nemen tot abortus niet minder dan moordenaars.

Ondertussen zijn ze reeds deze zomer begonnen met een regelmatige bijenkomst van hun aanhangers aan de ingang van het abortuscentrum in Gent, waarbij ze vrouwen proberen te intimideren en te culpabiliseren. Voor hen moeten vrouwen hun “verantwoordelijkheid” nemen, zelfs als ze niet over voldoende draagkracht beschikken (omdat ze al onder armoede lijden, omdat hun huidige situatie reeds al hun energie vergt, omdat ze zeer jong zijn of niet over geldige verblijfspapieren beschikken…).

Ze maken in hun propaganda misbruik van de slechte economische positie van vrouwen en de onderfinanciering van ondersteunende voorzieningen (o.a. in de zorg voor personen met een handicap) om zich een sociaal gezicht aan te meten en hun steun in de samenleving te verbreden. Maar op acties voor hogere lonen en uitkeringen zul je ze niet vinden, evenmin als op de acties van personeel uit de zorgsector tegen het personeelstekort en het gebrek aan middelen.

LSP/PSL wil de strijd voeren opdat geen enkele vrouw abortus moet plegen enkel omwille van financiële redenen. We eisen hogere lonen en uitkering, betaalbare huisvesting door een massale uitbreiding van het aantal sociale woningen, kindergeld dat de echte kosten van een kind dekt – opdat kinderen krijgen vrouwen niet arm(er) zou maken. We vechten ook voor voldoende en gratis kinderopvang en onderwijs en voor openbare diensten die ondersteuning bieden in de tijd- en energierovende dagdagelijkse huishoudelijke taken (was- en strijkateliers, kuisdiensten, een degelijk aanbod van verse maaltijden op school en in de werkplaatsen…) opdat vrouwen naast hun rol als moeder ook hun andere capaciteiten en talenten kunnen ontwikkelen via een job en via tijd voor de eigen interesses. Alle enquêtes tonen immers dat vrouwen over minder vrije tijd kunnen beschikken dan mannen, zeker als er kinderen zijn.

Maar over het recht op abortus onderhandelen we niet! Enkel de vrouw zelf kan beslissen of en wanneer ze een kind krijgt. We eisen het behoud en de uitbreiding van het recht op abortus (verlenging van de tijd waarin je wettelijk abortus kunt plegen). We eisen tevens een degelijke preventiepolitiek via het gratis en vrij verkrijgbaar maken van voorbehoedsmiddelen en via meer seksuele opvoeding in de scholen (waarbij er flink meer middelen voor onderwijs moeten worden vrijgemaakt en waarbij het doel van onderwijs moet worden om jongeren op het leven voor te bereiden en niet enkel hen klaar te stomen voor de arbeidsmarkt).

Wil je meewerken aan deze campagne en meehelpen aan de mobilisatie voor de protestactie tegen de volgende “Mars voor het leven” in maart 2012? Wij zoeken bondgenoten – organisaties en individuen – om die protestactie voor een echte keuze zo talrijk mogelijk te maken.

Neem contact op met onze vrouwencommissie: vrouwen@socialisme.be. Debat met Anja Deschoemacker maandag 26 september om 19.00u – Pianofabriek (fortstraat 25, Sint-Gillis)

Op 25 september zal in Brussel een ‘Slettenmars’ plaatsvinden. De eerste dergelijke actie vond in Canada plaats toen een politieagent op een discussie over “preventie” verklaarde dat studentes “zich niet als een slet moeten kleden als ze geweld willen vermijden.” Na die uitspraak trokken op 3 april duizenden vrouwen de straten van Toronto op in een betoging die “slettenmars” werd genoemd. De beweging verspreidde zich snel met betogingen in Frankrijk, Australië, Groot-Brittannië, Zuid-Korea, India,… Intussen waren er al acties in meer dan 70 landen. Brussel kon niet achterblijven.

Artikel door Laure (Brussel) uit de septembereditie van ‘De Linkse Socialist’

De beweging richt zich tegen seksueel geweld en eist het recht van vrouwen op om zich te kleden zoals ze dat willen. “It’s a dress, not a yes” (het is een kleed, geen ja), “Real men don’t rape” (echte mannen verkrachten niet), “Vertel ons niet hoe we ons moeten kleden, vertel mannen dat ze niet verkrachten”,… Dat soort boodschappen staat centraal op de betogingen.

Ook in ons land zijn verkrachtingen een groot probleem. Volgens de organisatie “SOS Viols” zijn er zeven verkrachtingen per dag. In Frankrijk wordt geschat dat van de 75.000 verkrachte vrouwen per jaar slechts 10% klacht indient. Slechts 1% van die klachten leidt ook effectief tot een veroordeling. Hetzelfde doet zich voor in Groot-Brittannië waar 14 van de 52 politiedepartementen hun cijfers bijeenlegden en tot de conclusie kwamen dat er 19.806 mensen opgepakt werden wegens verkrachtingen en er daarvan 12.842 vrijkwamen zonder veroordeling.

Terwijl vrouwen (en mannen) zich organiseren tegen seksisme, blijkt de actualiteit van dit protest ook uit de affaire-DSK. De voormalige topman van het IMF en Franse ‘socialist’ kwam in opspraak omdat hij een kamermeisje had verkracht in een hotel in New York. Uit de hele affaire blijkt nogmaals hoe het establishment een probleem als verkrachtingen minimaliseert. DSK zal wellicht vrijuit gaan door een “gebrek aan bewijzen”. Sommige collega-politici stelden dat het privé-leven van DSK niet in de openbaarheid moet komen.

Het idee dat een vrouw met sexy kledij provoceert en verkrachtingen uitlokt, is totaal verkeerd. De meeste verkrachtingen vinden niet op straat, maar in de gezinsomgeving plaats. Meestal kennen de slachtoffers de dader en heeft de verkrachting niets te maken met wat ze dragen. Bij de dader gaat het om een behoefte van dominantie en niet om een seksuele drift die plots werd opgewekt omdat hij een kort rokje zag.

Seksisme en geweld tegen vrouwen zijn grote problemen die vaak onderbelicht blijven. Dit systeem zit overigens vol tegenstellingen. Enerzijds wordt gezegd dat vrouwen die zich sexy kleden verkrachtingen uitlokken, maar anderzijds aarzelen de cosmeticabedrijven, media en textielbedrijven niet om steeds jongere meisjes zich sexy te laten kleden (er zijn tegenwoordig zelfs strings voor 9-jarigen bij H&M…).

Tegenover seksisme blijft verzet noodzakelijk. LSP zal deelnemen aan de ‘slettenmars’ van 25 september en is actief in de scholen en op de werkvloer om met mannen en vrouwen samen in te gaan tegen al wat ons verdeelt, waaronder ook seksisme.

Actief Linkse Scholieren mobiliseert naar de Slutwalk. 25 september om 14u30 Brussel-Noord

Discriminatie en geweld maken voor vrouwen wereldwijd nog steeds deel uit van het dagelijkse leven: op straat, op het werk, in de familie en zelfs op school. In België is er gemiddeld één verkrachting per week binnen de schoolmuren (en dat zijn enkel de aangegeven cijfers). Iedere jonge vrouw is reeds slachtoffer geweest van seksistische opmerkingen of vernederingen, binnen de klaslokalen of erbuiten. Het is kenmerkend voor een samenleving waarbinnen de vrouw al te vaak wordt voorgesteld als een seksueel object in tijdschriften, reclame,….

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

In januari stelde een woordvoerder van de politie uit Toronto dat “vrouwen verkrachting uitlokken, door zich als een slet te kleden”. Als reactie op deze seksistische uitspraken werden de maanden nadien verschillende “Slutwalks” georganiseerd door tienduizenden mensen over de hele wereld. Zij wilden duidelijk maken dat vrouwenlichamen niet zomaar lustobjecten zijn en eenieder het recht heeft zich vrij te kleden
[/box]

Het lichaam van de vrouw wordt door bedrijven gebruikt als een verkoopsinstrument en creëert zo een klimaat voor misbruik en seksuele agressie. Iedere dag worden er gemiddeld 7 verkrachtingen aangegeven in België, een derde van de vrouwen zegt reeds slachtoffer te zijn geweest van seksuele intimidatie.

De schoonheidsindustrie verhoogt de druk op meisjes omtrent hun uiterlijk en gewicht. Voor de bedrijven uit deze sector is het vrouwenlichaam slechts een lustobject en een goede verkoopstechniek. In hun constante honger naar winst zijn ze continu op zoek naar nieuwe slachtoffers en richten ze zich op alsmaar jongere meisjes (strings voor kinderen van 9 jaar, barbiepoppen met sexy lingerie, …). Aan de ene kant worden meisjes onder druk gezet om zich “sexy” op te maken en te kleden, maar wanneer ze dan de voorgestelde “modellen” volgen, worden ze uitgescholden en behandeld op straat als “slet”. Volgens ALS heeft ieder vrouw het recht om zich te kleden zoals ze wil op school of op straat, zowel als het gaat over een minirokje of een hoofddoek (in tegenstelling tot de voorschriften die sommige schoolreglementen voorschrijven).

Onderdrukking en geweld tegenover vrouwen heeft niets te maken met hun kleren en het is ook niet de “mannelijke natuur” die de oorzaak is van seksisme. Het is namelijk de kapitalistische samenleving met haar volledige oriëntatie op winstmaximalisatie die het echte probleem is. Vrouwen worden systematisch voorgesteld door de cosmetische en mode-industrie als lustobjecten. Daarenboven wordt discriminatie (seksistisch maar ook racistisch, homofoob, etc) gebruikt door het kapitalisme als machtsinstrumenten (“verdeel en heers”) om zowel jongeren als werkenden tegen elkaar uit te spelen.

Deze verdeeldheid wordt gebruikt door de politici en de bazen om gezamenlijke bewegingen van jongeren en werkenden te vermijden. De crisis en het gebrek aan een politiek antwoord, opent de ruimte voor de reactie; racisme, seksisme, homofobie! Rechten die verworven leken worden opnieuw in vaag gesteld, zoals dat vandaag het geval is met reactionaire betogingen tegen het recht op abortus. Deze aanval wordt ondersteunt door aartsbisschop Leonard en andere religieuze persoonlijkheden die ieder jaar deelnemen aan een betoging “voor het leven”, tegen abortus.

In maart 2012 willen wij daarom oproepen om een tegenbetoging te organiseren die het recht van vrouwen verdedigt om zelf te beslissen over hun lichaam. Maar voor ALS is het belangrijk om deze strijd te koppelen aan andere strijdbewegingen voor beter loon en sociale voorzieningen om zo te garanderen dat geen enkele vrouw moet overgaan op abortus uit financiële redenen.

De strijd tegen seksisme is geen strijd van vrouwen tegen mannen. We moeten alleen samen vechten tegen discriminatie. Er is nood aan een gezamenlijke actie van zowel jongeren als werkenden. Doe mee met de Actief Linkse Scholieren aan de betoging tegen seksisme. Kom naar onze infomomenten en sluit aan bij ALS!

Bijeenkomsten ALS en LSP in aanloop naar deze actie

• Brussel: di. 13 september. Bijeenkomst Actief Linkse Scholieren
• Leuven: woe. 14 september. Bijeenkomst Actief Linkse Scholieren
• Antwerpen: woe. 14 september, jongerenmeeting "Jongeren in verzet" (19u30 Multatuli, Lange Vlierstraat)
• Gent: woe. 14 september: 14u Plaza (Kouter). Bijeenkomst Actief Linkse Scholieren
• Dendermonde: vrij. 16 september. Bijeenkomst Actief Linkse Scholieren
• Charleroi: woe. 21 september
• Brussel: ma. 26 september. Open LSP-vergadering, hoe strijden tegen seksisme?

Artikel uit de zomereditie van ‘De Linkse Socialist’

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Actie van hotelpersoneel aan het proces-DSK in New York
[/box]

De afgelopen jaren werd ons steeds meer verteld dat alle problemen van discriminatie waren opgelost. Er waren legale gelijke rechten voor holebi’s en vrouwen waren het laatste element van discriminatie – het glazen plafond op de werkvloer – steeds meer aan het doorbreken. Vandaag blijkt dit een illusie te zijn.

Opkomen voor vrouwenrechten of gelijke rechten voor holebi’s is niet achterhaald. Denk maar aan het toenemende geweld tegenover homo’s in steden als Brussel of Antwerpen. Of de blijvende aanwezigheid van seksisme en geweld tegenover vrouwen. De afgelopen maanden haalden ook enkele toplui daar het nieuws mee. Dat Berlusconi niet alleen seksistisch maar ook homofoob is, wisten we al langer. Maar ook IMF-baas Dominique Strauss-Kahn (DSK) kwam in het nieuws nadat hij een kamermeisje probeerde aan te randen.

De afgelopen maanden en jaren is er een opvallende en belangrijke terugkeer van georganiseerd protest hiertegen. Toen DSK voor de rechter moest verschijnen, betoogden 200 kwade vrouwelijke arbeiders uit de hotelsector voor de rechtbank. Die actie was georganiseerd door de vakbond van het hotelpersoneel, een vakbond met 30.000 leden in New York. Deze vakbond stelt vast dat heel wat personeel slachtoffer wordt van seksueel misbruik en organiseert het verzet. Het kamermeisje dat naar buiten trad met het misbruik door DSK is lid van de vakbond en durfde daarom haar verhaal te doen.

Ook in Italië was er eerder dit jaar een massale beweging tegen seksisme. Op 13 februari kwamen een miljoen vrouwen (en mannen) op straat in 230 steden doorheen het land. Ze protesteerden daarmee tegen seksisme en dit in een land waar de minister van gelijke kansen een voormalig fotomodel is. Nadien waren er ook protestacties in de vorm van “Slutwalks” in diverse landen.

Het verzet tegen sekisme blijft noodzakelijk. De kapitalistische samenleving is doordrongen van seksisme waarbij de vrouw als seksueel object wordt voorgesteld, handelswaar die wordt opgesmukt aan de hand van door de industrie uitgewerkte schoonheidsidealen.

Tegelijk moeten we ook ingaan tegen alle reactionaire pogingen om bekomen rechten opnieuw af te bouwen. Het offensief van de conservatieven tegen het recht op abortus moet worden beantwoord. Dat offensief wordt gesteund door religieuze figuren als aartsbisschop Léonard die elk jaar mee opstapt in een betoging “voor het leven”.

Wij verdedigen het recht op een echte keuze voor vrouwen met het behoud van het recht op abortus, liefst met een verlenging van de tijd waarin men legaal een abortus kan plegen. Maar we eisen ook het recht op een stabiel inkomen dat volstaat om comfortabel van te leven door een verhoging van de lonen en alle sociale uitkeringen. Dat moet verzekeren dat geen enkele vrouw abortus moet plegen vanuit hoofdzakelijk financiële redenen.

LSP wil bij een volgende anti-abortusbetoging eind maart 2012 opnieuw een protest “voor vrije keuze” helpen opzetten. Wil je daaraan meewerken? Contacteer ons dan: vrouwen@socialisme.be

Artikel uit de zomereditie van ‘De Linkse Socialist’

Een Canadese politie-agent beantwoordde deze vraag alvast positief tijdens een informatiesessie over veiligheid aan een Canadese universiteit. Hij stelde: “Vrouwen moeten vermijden zich als sletten te kleden om geweld te voorkomen.” Een reactie bleef niet uit. Er werden protestacties georganiseerd onder de noemer “Slutwalk” of “Slettenmars”.

Zo betoogden 3000 mensen in Toronto, verschillende duizenden volgden in de straten van Sydney, Boston, New Delhi, Londen, Sao Paulo. In tientallen steden vonden bovendien nog kleinere mobilisaties plaats en nog meer data zijn voorzien tot aan september. Het is effectief zeer belangrijk te betogen en duidelijk te maken dat de vrouwenlichamen niet zomaar ter beschikking staan en dat een kledingstijl geen “ja” betekent.

Ook in ons land worden volgens de vereniging SOS-Viol zeven verkrachtingen per dag gepleegd. Belgische opiniepeilingen wijzen er ook op dat 41% van de vrouwen en 21% van de mannen weet hebben van feiten van seksuele pesterijen op hun werkplaats. We hebben in België ook tot de jaren ’90 moeten wachten tot verkrachting binnen het huwelijk een strafbaar feit werd… Zoals in andere landen leidt ook hier slechts een minieme minderheid van de verkrachtingen tot een effectieve veroordeling.

Het “argument” (beter: het excuus) dat vrouwen verkrachting uitlokken door zich sexy te kleden en zich flirterig te gedragen, is nog steeds wijdverspreid. Meisjes kunnen het in waarschuwende termen van hun moeders horen (“zou je dat wel dragen?”). Erger is dat ook politieagenten en rechters het regelmatig als excuus aanvaarden.

Anderzijds worden meisjes er wel van steeds jongere leeftijd toe aangezet zich “sexy” te kleden: strings voor meisjes van negen jaar, barbies met sexy lingerie… Er is verder geen product te bedenken (behalve misschien waspoeder en andere producten voor de “brave huisvrouw”) dat niet wordt aangeprezen met mooie en ogenschijnlijk tot seks bereide vrouwen. Meisjes die zich niet “sexy” willen kleden of gedragen, worden al vaak als “preuts” bestempeld.

In realiteit heeft verkrachting niets met je kledij te maken. Zelfs baby’s en bejaarde vrouwen worden verkracht! De meeste seksuele gewelddaden vinden bovendien binnen de familie plaats en heus niet alleen als de vrouw in een babydoll rondloopt. Het plezier en de kick die verkrachters krijgen, komt niet vooral voort uit seksuele lust, maar vooral uit het gevoel macht te hebben over iemand anders, iemand te onderwerpen. Zo kan het dat zelfs chemisch gecastreerde verkrachters nog steeds blijven verkrachten. In oorlogsgebieden wordt verkrachting gebruikt als wapen om hele gemeenschappen te vernederen en te onderdrukken. Dictatoriale regimes overal ter wereld gebruiken verkrachting als een middel om vrouwelijke (en soms ook mannelijke) politieke tegenstanders te breken.

Voor verkrachting is geen excuus te bedenken. Vrouwen hebben het recht zich te kleden hoe ze dat willen. Ze hebben, net als mannen, ook het recht te flirten zonder dat dit verdere “verplichtingen” met zich meebrengt. Neen is neen! De hele samenleving zou in al zijn geledingen de strijd tegen seksisme, maar ook tegen racisme of homohaat, moeten voeren. Daarvoor moet echter de controle over de samenleving uit handen gehaald worden van zij die er belang bij hebben de grote meerderheid van de bevolking door vooroordelen en discriminatie te verdelen.

Er is een nieuw fenomeen van protestacties tegen seksisme en discriminatie. Er waren al betogingen in verschillende landen onder de noemer “Slutwalk” (letterlijk: slettenoptocht), waarbij vrouwen en meisjes stellen dat ze er willen bijlopen zoals ze willen zonder dat dit een een uitnodiging tot geweld of seksisme is. “Neen betekent neen” en “Wat we dragen is onze zaak”, zijn enkele van de slogans van deze acties.

De afgelopen weken waren er onder meer in Groot-Brittannië, Nederland en Scandinavische landen dergelijke “Slutwalks”. De term komt overgewaaid uit Canada waar een agent had verklaard dat vrouwen die er als “sletten” uitzien, het vragen om verkracht te worden. Dergelijk standpunt was niet nieuw, maar nu werd er gepast op gereageerd met een protestbetoging waarop enkele duizenden aanwezigen waren.

Deze betogingen lokken heel wat discussie uit. Wij vinden het een goed idee en verdedigen het recht van vrouwen om baas te zijn over eigen lichaam en bijgevolg te mogen dragen wat ze willen. Geweld op vrouwen wordt niet veroorzaakt door ‘uitnodigingen van vrouwen’ daartoe, het is een uitdrukking van seksisme. Op de betogingen zijn er overigens ook mannen aanwezig die zich uitspreken tegen geweld op vrouwen en tegen seksisme.

Het is nuttig om seksisme te bestrijden, maar we moeten dan wel de vraag stellen waar seksisme en discriminatie vandaan komen en wat hun plaats binnen het huidige systeem is. Door protestacties te houden, kan een discussie hierover worden gevoerd en kan ook de noodzaak van een socialistisch alternatief naar voren worden gebracht.

Enkele foto’s vanop de ‘Slutwalk’ in Newcastle (Groot-Brittannië)

In Italië is het alom bekend dat het media-imperium van Berlusconi nauw verweven is met het juridische en politieke systeem. Dat er in Italië nogal een machocultuur heerst, daar hebben de meeste mensen ook wel een notie van. Dat deze twee elkaar wederzijds versterken – het burgerlijke regime onder Berlusconi en seksisme – wordt dikwijls niet vermeld.

Artikel door Benoit

Toen de maakster de documentaire ‘Il Corpo delle donne’ in verschillende scholen toonde, stond ze versteld dat heel wat jongere vrouwen zélf showgirls wilden worden. Op 13 februari zijn in zo’n tweehonderd steden en dorpen in Italië tienduizenden vrouwen de straat opgegaan tegen seksisme en tegen Berlusconi.

Er wordt in de documentaire nauwelijks een verband gelegd met de sociaaleconomische positie van vrouwen, buiten dan de job die ze toebedeeld krijgen in de mediasector. Seksisme speelt een belangrijke rol in de onderdrukking van vrouwen onder het kapitalisme. Zanardo focust vooral op de beeldvorming op de Italiaanse televisie.

Het is natuurlijk niet enkel de beeldvorming die er voor zorgt dat vrouwen onderdrukt worden. Ook minderwaardige posities in het gezin, slechtere arbeidscondities en loonvoorwaarden, huiselijk geweld, verkrachting, prostitutie enzovoort zijn problemen die op de rooster zouden moeten worden gelegd.

Maar beeldvorming speelt een belangrijke rol. Heel wat beeldvorming zorgt voor onbewuste beïnvloeding, en zelfs reproductie van bestaande rolpatronen. In de evolutionaire psychologie bijvoorbeeld situeert het gebruik van beelden als gids tot actie al vroeg in de menselijke geschiedenis. Vroeger dan de ontwikkeling van een heel complex fenomeen als taal. Dus beelden lokken bij mensen sneller de neiging tot handelen (zoals nabootsing) uit, dan de neiging tot zelfreflectie of een ander abstract denkproces.

Het is wetenschappelijk aangetoond (en het is spijtig genoeg niet onlogisch) dat, indien er meer seksisme is, er ook meer verkrachtingen, huiselijk geweld en dergelijke plaatsvinden. Geweld is ook aanwezig buiten gezinsrelaties om. Zo tonen politiestatistieken aan dat in België gemiddeld iedere week iemand op school wordt verkracht. Daar komen nog gemiddeld twee aanrandingen per week bovenop. Uiteraard is niet iedereen die seksistische denkbeelden koestert ook een verkrachter.

Maar de verdienste van de documentaire is dat ze aantoont dat alle vrouwen door deze beeldvorming worden getroffen en dat het seksisme in vraag helpt te stellen. In die zin kan de documentaire een stimulans zijn voor de emancipatie van alle vrouwen. Iemand die een laag zelfbeeld krijgt opgedrongen, kan daar op verschillende manieren op reageren.

LSP is tegen het gegeven dat alles, en bovenal mensen, tot economische waar wordt herleid. Media die ook onder de controle staan van de vrouwen en mannen die er werken en waar het winstmotief niet centraal staan, zou dergelijke beeldvorming niet hoeven te tolereren. Er zou discussie kunnen zijn over welk pervers effect dergelijke beeldvorming heeft op het dagelijkse leven.

Klik op de koppeling om de documentaire (in het Engels) te bekijken: Il corpo delle donne (opent in een nieuw venster).

Op 27 maart ging een tweede zogenaamde Mars voor het Leven door in Brussel, waaraan ongeveer 3000 mensen deelnamen. Een in alle haasten bijeengeroepen protestbijeenkomst bracht een paar honderd mensen samen. Nochtans is het recht op abortus breed gedragen in de samenleving. Ook organisaties als de Katholieke Arbeidersvrouwen, die bij het stemmen van de abortuswet abortus nog als principieel onaanvaardbaar beschouwden, pleiten vandaag voor het behoud van de wet.

Artikel uit de mei-editie van De Linkse Socialist

Het gevaar dat uitgaat van de Mars is dan ook niet dat ze snel een parlementaire meerderheid zouden vinden. Het gevaar is eerder dat we in de nabije toekomst geconfronteerd kunnen worden met piketten aan de abortuscentra om vrouwen te culpabiliseren en te intimideren. Er is vandaag nog slechts weinig discussie over de abortuswet, er wordt niet geantwoord op de drogargumenten van het anti-abortuskamp. Indien dit kamp bij gebrek aan tegenwerk kan groeien, zal het ook druk zetten op o.a. de financiering van de centra, die nu al te wensen overlaat. In verschillende landen wordt het recht op abortus vooral bedreigd door besparingen op de financiering van de abortus-hulpverlening.

De organisatoren van de Mars voor het Leven brengen een aantal argumenten naar voor die sympathie kunnen opwekken, bijvoorbeeld hun pleidooi voor een andere maatschappelijke houding tegenover mensen met een handicap. Ze vergelijken de Belgische abortuswet met de abortuspraktijk van het nazi-regime. Dit raakt echter kant noch wal: toen kregen vrouwen die geen perfecte Ariërs zouden voortbrengen te maken met verplichte abortus en/of sterilisatie. Het doel was de samenleving te bevrijden van “minderwaardige” mensen. De keuze werd niet overgelaten aan de zwangere vrouw.

LSP vecht voor een betere hulpverlening en dus voor meer middelen, meer personeel, meer voorzieningen die mensen met een handicap integreren in de samenleving en de zorglast voor hun gezinnen verminderen om ook de verzorgers in het gezin ademruimte te bieden en de mogelijkheid nog iets anders te doen naast die zorg. Vandaag wordt een steeds groter deel van de zorg voor zieken, bejaarden, mensen met een handicap,… op het gezin afgewenteld. Veel gezinnen hebben echter nog de draagkracht noch de middelen om dat op te vangen zonder drastische gevolgen voor de levenskwaliteit van de verzorgers en de rest van het gezin.

De jongeren die deze Mars organiseren, stellen dat ze niet rechts zijn, maar integendeel progressieve voorvechters van de mensenrechten, in dit geval de rechten van de ongeboren mensen. Ze zeggen dat ze vrouwen die abortus pleegden niet aanvallen, maar hen juist willen helpen. Verschillende generaties van ontelbare vrouwen overal ter wereld hebben zich volgens hen “vergist” toen ze vochten voor het recht op abortus.

In het huidige klimaat, met een laag van de bevolking die zekerheid zoekt in traditionele waarden, kunnen ze een zeker succes kennen. Indien we hen niet zomaar willen laten begaan, zullen we een actieve tegenbeweging moeten opzetten en niet wachten tot het laatste moment. We roepen alle krachten die de abortuswet verdedigen dan ook op samen rond de tafel te zitten en een brede campagne op te bouwen. LSP zal zich inzetten in iedere ernstige campagne die het recht op abortus verdedigt.

Wij denken dat zo’n campagne tegelijk het sociale argument moet opnemen: vrouwen zouden niet moeten tot abortus overgaan omwille van financiële redenen, noch doordat in de samenleving alle verantwoordelijkheid voor kinderen op de rug van de moeder wordt geduwd. Wij moeten ervoor vechten dat het hebben van kinderen niet tot armoede leidt en/of vrouwen niet aan de haard vastbindt.

Artikel door Soo Ra (Gent) uit de aprileditie van De Linkse Socialist

Begin maart werd een jonge vrouw ontslagen in een Hema-filiaal omwille van het dragen van een hoofddoek. Dit kwam omdat een aantal klanten het provocerend vond en absoluut niet kunnen dat een werkneemster een hoofddoek draagt. Hema verklaarde dat de hoofddoek in België blijkbaar gevoeliger ligt dan in Nederland.

Interimkantoor Randstad, de werkgever van de vrouw, stelde dat het ontslag wettelijk in orde was en dat er geen sprake was van racisme. Hema verantwoordde zich met de stelling dat voorrang werd gegeven aan de vele klachten van klanten en dat het bedrijf zich wil aanpassen aan de gewoontes van het land waar het gevestigd is. Het VOK (Vrouwen Overleg Komitee) diende klacht in bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding.

Dit voorval maakt duidelijk dat het patronaat niet aarzelt om personeel voor de minste reden bij het grof vuil te zetten. Dat de vrouw haar werk goed deed en dat het aantal klachten beperkt was, deed niet ter zake voor Hema en Randstad.

Een systematisch verbod op hoofddoeken op de werkvloer discrimineert een bevolkingsgroep. Een dergelijk verbod biedt moslima’s geen vooruitgang, het is eerder contraproductief. Een verbod leidt niet tot meer emancipatie, voor veel jonge moslima’s is de hoofddoek een onderdeel van hun identiteit en hun cultuur. Door een hoofddoekenverbod op te leggen, worden moslima’s geïsoleerd en dat is een rem op emancipatie.

LSP is tegen de oplegging van de hoofddoek maar evenzeer tegen een verbod erop. Wij verdedigen het recht van de vrouw om zelf te beslissen om al dan niet een hoofddoek te dragen en dit zowel in haar eigen privéleven als op de werkvloer of op school. Wij verdedigen dit recht op vrije keuze tegen al wie dit wil beperken, langs welke kant dan ook. Iedereen moet het recht hebben om zijn of haar levensbeschouwing vrij te beleven, los van de vraag of dit een religieus, politiek of cultureel karakter heeft.

Bedrijven en overheidsinstellingen moeten niet oordelen over hoe iemand er uit ziet. De beslissing van Hema om een werkneemster af te danken wegens een hoofddoek toont hoe zo’n bedrijf enkel aan de winsten op korte termijn denkt en daarbij geen rekening houdt met de belangen van het personeel.

Ongetwijfeld zal het debat over hoofddoeken nog een tijdlang blijven woeden. We moeten consequent zijn in het verzet tegen de pogingen om verdeeldheid te zaaien op basis van huidskleur, religie, seksuele geaardheid,… Iedere verdeeldheid van de werkende klasse zal ons verzet tegen onderdrukking en uitbuiting verzwakken ten voordele van het kapitaal. De arbeidersbeweging moet zich actief engageren in het verzet tegen iedere poging om verdeeldheid aan te wakkeren.

Een paar honderd mensen – vrouwen, mannen en kinderen – zijn samengekomen op het Spanjeplein om hun protest te laten horen tegen de Mars voor het Leven, waar net als vorig jaar zowel Léonard te vinden was als militanten van allerlei extreemrechtse organisaties. LSP was aanwezig met een 20-tal militanten.

De sfeer was strijdbaar en er was een aanhoudende discussie onder de deelnemers over hoe we moeten reageren op deze pogingen om verzet op te bouwen tegen de abortuswet. Wij stelden dat we het sociale argument tegen de armoede van vrouwen in onze samenleving niet aan de tegenstanders van abortus mogen laten. Zij die het recht op keuze verdedigen, moeten zich niet beperken tot het verdedigen van het recht op abortus, maar ook het recht verdedigen op het krijgen van kinderen zonder dat de moeders (en hun kinderen erbij) in armoede of afhankelijkheid dreigen terecht te komen. We verdedigden verder de opbouw van een campagne, waarbij we steun zoeken bij onze natuurlijke bondgenoten in de syndicale beweging, in de sociale bewegingen, bij de vrouwen- en de holebi-beweging… Dat was ook de inhoud van de toespraak die Anja Deschoemacker in naam van LSP heeft gehouden tijdens de vrije tribune.

De LSP-militanten hebben een druk bezochte stand gehouden, we verkochten 25 exemplaren van de Linkse Socialist/Lutte Socialiste met in bijlage een artikel over abortus dat eerder op onze site verscheen. We verkochten ook badges met de boodschap “Recht op abortus – handen af!”

Foto’s door Els

Foto’s door Pablo V. (Brussels)