Category: Feminisme

Gisteren trokken meer dan 2.000 mensen in Brussel de straat op om het recht op abortus te verdedigen. LSP nam deel met een strijdbare delegatie met een 100-tal aanwezigen. Wij verdedigen een “pro-keuze” benadering, waarbij het recht op abortus wordt gekoppeld aan de noodzaak om te strijden voor een situatie waarin een vrije keuze om al dan niet een kind te hebben mogelijk wordt. Maar al te vaak is dat een financiële kwestie. We haalden heel wat steun op en verkochten 52 exemplaren van ons maandblad.

Foto’s door Jean-Marie

LSP-pamflet op de betoging vandaag

VOOR HET RECHT OP ABORTUS !

VOOR HET RECHT OM KINDEREN TE KRIJGEN!

NEEN AAN HET BESPARINGSBELEID !

“Mijn lichaam, mijn keuze” – een twintigtal jaar geleden werd abortus uit het strafrecht gehaald: een overwinning. Nochtans worden we vandaag geconfronteerd met een derde “Pro-Life” betoging, die eind maart dit jaar op straat komt om dit recht opnieuw af te schaffen.

Anja Deschoemacker, woordvoerster LSP/PSL, sprak vorig jaar in maart op de betoging voor de verdediging van vrouwenrechten de betoging toe: “Het is duidelijk dat de organisatoren van de “pro-life” betoging hun reactionair karakter proberen te verbergen achter een discours over de armoede bij vrouwen, over lage lonen…

“We moeten ons er echter van bewust zijn dat de crisis de financiële onafhankelijkheid van vrouwen bedreigt. Het wordt moeilijker om kinderen te krijgen zonder in armoede terecht te komen of afhankelijk te worden van het inkomen van de partner. We moeten dan ook strijden voor betere lonen, betaalbare woningen , voor openbare diensten die ons in staat stellen om te werken en tegelijk kinderen te krijgen.

“We mogen dit sociaal programma niet aan hen overlaten want ze liegen. LSP verdedigt het recht op een échte keuze want een echte keuze kan enkel als ook het recht op abortus wordt verdedigd, niet wordt afgeschaft. Het doel van de organisatoren van de pro-life betoging is in België een antiabortusbeweging uit te bouwen, die – net zoals dat in andere landen al gebeurt – vrouwen die een abortus overwegen kan intimideren en culpabiliseren: we mogen hen de kans niet laten dat te doen. We moeten ons mobiliseren om duidelijk te maken dat we zoiets nooit zullen aanvaarden. Volgend jaar zullen zij er ook weer staan, en moeten we zorgen dat ook wij met nog meer zijn, door bondgenoten te zoeken in de syndicale beweging, sociale bewegingen, de holebibeweging,…

“We moeten hen tonen dat we hun ideeën en intimidatiestrategieën nooit zullen aanvaarden!”

TEGEN DE BESPARINGEN !

Vandaag leidt de PS op elk beleidsniveau een besparingsregering die een asociale politiek voert om de crisis en de schulden van de banken te doen betalen door de werkenden en hun gezinnen. Deze antisociale maatregelen zullen in de eerste plaats ook vrouwen treffen en zullen het hen moeilijker maken een werkelijke vrije keuze te maken.

De regering Di Rupo voorziet niet minder dan 2,3 miljard € besparingen in de gezondheidszorg. Nochtans is er vandaag al een enorm tekort aan zorgvoorzieningen.

VOOR EEN ECHTE VRIJE KEUZE !

Om ongewenste zwangerschappen werkelijk te beperken, moeten contraceptiemiddelen gratis ter beschikking staan van de hele bevolking. Nu zijn ze duurder dan de prijs van een abortus.

Door tientallen jaren van onderfinanciering het onderwijs zien we dat steeds meer kinderen geen school vinden. We hebben nood aan meer middelen voor onderwijs, meer leerkrachten, kleinere klassen, waar o.a. seksuele opvoeding op een ernstige manier kan gebeuren, zodat dit niet wordt overgelaten aan televisie, reclame en internet.

We hebben geen nood aan bijkomende besparingen op openbare diensten, maar juist een uitbreiding van alle types van zorgvoorzieningen en openbare diensten, zodat vrouwen zonder problemen hun werk, gezin en vrije tijd kunnen combineren. We moeten een einde stellen aan de te lage lonen en onzekere arbeidsstatuten waarmee vooral veel vrouwen te maken krijgen. De absolute flexibiliteit van de arbeidsmarkt, die enkel ten dienste staat van winstmaximalisatie, moet worden bestreden. We hebben nood aan goede jobs, degelijke lonen, vaste en redelijke uren.

De hoge woningprijzen, en kosten voor elektriciteit en gas beperken ook de vrije keuze van mensen. De energiesector moet in publieke handen komen en niet worden overgelaten aan de winsthonger van de Electrabel-aandeelhouders.

Het feit dat duizenden personen op de wachtlijsten staan voor sociale woningen, duizenden een te hoge huur betalen voor een woning van slechte kwaliteit,… toont aan dat een massaal plan van sociale woningbouw absoluut noodzakelijk is.

LATEN WE ONS ORGANISEREN !

Geen enkele traditionele politieke partij vertegenwoordigt de belangen van de grote meerderheid van de bevolking. Ze verdedigen de winsten van de patroons en de grote aandeelhouders en vallen onze levenscondities aan met een opeenvolging van besparingsplannen.

We hebben nood aan onze eigen politieke vertegenwoordigers. We hebben nood aan een systeem dat niet ten dienste staat van de winsten van een kleine minderheid, maar van de behoeften van de meerderheid: een socialistische maatschappij.

Wist je dat voor vrouwen:

• de werkloosheidsuitkering zal smelten als sneeuw voor de zon…. ?
• het overlevingspensioen wordt afgeschaft…?
• een volledige loopbaan veel langer zal duren dan voor mannen…?
• de druk om een deeltijdse job te aanvaarden, groter en groter wordt…?
• en dat op die manier deze vrouwen slechts een pensioen van 450 euro zullen krijgen?
• over dit alles weinig in de media wordt bericht?
• enz…

Volg onze acties op www.roodlinks.be en ontdek de cartoons van Teresa Sdralevich en Nicole Van Goethem.

EN: Niet vergeten! Iedereen aanwezig op zaterdag 24 maart 2012 voor de Pro- Choice manifestatie op het Poelaertplein te Brussel om 14 u. Afspraakpunt: zoek de cartoons van Teresa!

Sabine Dick komt duidelijk maken waarom de besparingsmaatregelen vrouwen extra zullen treffen.

Pensioenen, werkloosheid en de combinatie werk en gezin … wij gaan alle besparingsmaatregelen overlopen samen met u.

Uit de genderstatistieken die het instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen voorstelde (begin maart 2012) blijkt dat de kloof tussen mannen en vrouwen op socio-economisch vlak groot is. Deze wordt nu nog groter!

Hoe ziet u het? Hebben vrouwen het aan zichzelf te danken en is feminisme oubollig? Hoe komt die ongelijkheid er en hoe komt het dat de besparingsmaatregelen de vrouwen dubbel treffen en meer in de armoede duwen? Wij vinden dat we deze aanval op vrouwen niet zomaar kunnen laten passeren.

Wat kunnen we doen? Kunnen vrouwenorganisaties nog wegen op het beleid? Hebben de vrouwenwerkingen binnen de syndicale structuren macht? Of moeten we militanter worden en overgaan tot acties?

Tijdens het tweede deel van de avond komt Anja Deschoemacker ons standpunt omtrent abortus toelichten. Waarom moet de periode waarin abortus is toegestaan verlengd worden? Onder welke omstandigheden moet een late abortus toegestaan worden? Mogen tegenstanders van abortus jonge vrouwen die een abortuscentrum bezoeken intimideren?

Veel stof voor discussie. We roepen ook iedereen op om aanwezig te zijn op de Pro- Choice manifestatie in Brussel, Poelaertplein, 14 u.

Kom mee discussiëren met ROOD! op vrijdag 23 maart om 19u30 in vzw De Statie in het station van Gentbrugge. Dit zal een boeiende avond worden. Breng zoveel mogelijk vrouwen mee.

Belangrijk: deze avond is een open avond. Alle vrouwen zijn welkom!

Locatie : vzw De Statie in het station van Gentbrugge

Di Rupo versus de vrouwen

De maatregelen van de regering Di Rupo vormen een aanval op alle werkenden en hun gezinnen. Bepaalde groepen worden harder geraakt dan andere. Het gaat onder meer om jongeren en vrouwen. De aanvallen op de werkloosheidsuitkering, brugpensioenen, tijdskrediet, berekening van het pensioen bij loopbaanonderbreking,… komen voor veel vrouwen neer op een ondermijning van hun levens- en werkomstandigheden.

Artikel door Aisha, verantwoordelijke voor de LSP-vrouwenwerking

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Moeten vrouwen langer werken?

Op 22 februari stelde La Meuse op haar voorpagina de vraag of vrouwen niet langer moeten werken dan mannen. Vrouwen leven gemiddeld langer, dus waarom zouden ze niet langer werken? Gezien de discussie over de pensioenleeftijd door de voorstanders van een verhoging van die leeftijd beperkt wordt tot een cijfermatige vaststelling dat we langer leven, is dit niet eens zo’n absurde vraag. Feit is natuurlijk dat levensverwachting niet het enige criterium kan zijn om de pensioenleeftijd te bepalen. Vandaag leven we langer, maar zijn we ook veel productiever in de jaren dat we werken. Het opdrijven van de productiviteit maakt het voor velen onmogelijk om langer te werken.

Als we levensverwachting als enige criterium hanteren, moet er misschien ook een verdere opdeling worden gemaakt. In 2010 verscheen een studie van het Federaal Wetenschapsbeleid en de Koning Boudewijnstichting. Daaruit bleek dat een laag geschoolde vrouw gemiddeld 7,5 jaar vroeger sterft dan een hoog geschoolde. Op 25-jarige leeftijd heeft een hooggeschoolde vrouw nog 47 gezonde jaren te verwachten, een vrouw die enkel lager onderwijs volgde 36 en wie geen onderwijs volgde 29. Vrouwen die enkel lager onderwijs volgden zijn dus gemiddeld gezond tot hun 61ste. Daarna moeten ze nog vier jaar werken…

---

Pensioen van vrouwen ligt 23% lager…

Het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen berekende dat de loonkloof nog steeds 10% bedraagt. In de privésector is er een loonkloof van 17% bij arbeiders en 25% bij bedienden. Onder statutaire ambtenaren is er quasi geen loonkloof, onder de snel aangroeiende groep contractuelen die voor de overheid werkt, is er wel een loonkloof van 5%. Omdat er steeds meer met contractuelen wordt gewerkt, ontstaat er bij de overheid een nieuwe loonkloof. Het verschil wordt nog groter eens de werknemers op pensioen gaan: een vrouw krijgt gemiddeld 23% minder pensioen! Dat komt door de loonkloof maar ook door de ongelijke loopbanen. Door de hervormingen van Van Quickenborne wordt het gebruik van tijdskrediet bestraft in de berekening van het pensioen, een maatregel die vrouwen hard zal treffen. Voor de minister is een pensioenkloof van 23% blijkbaar niet voldoende.
[/box]

De economische crisis had de levensvoorwaarden van vrouwen al op verschillende manieren getroffen. Er was een daling van de koopkracht die vooral hard aankwam onder de laagste inkomens. Vrouwen verdienen nog steeds tot 25% minder dan mannen. De golf van collectieve (en individuele) afdankingen zet de arbeidsmarkt onder druk. Tegelijk worden de werklozen onder steeds grotere druk gezet: in de praktijk wordt de toekenning van de werkloosheidsuitkering in de tijd beperkt waardoor de problemen van langdurig werklozen er nog groter op worden. De armoede in ons land is aan het verjongen en vervrouwelijken.

De maatregelen om werklozen te ‘activeren’ betekenen dat gelijk welke job binnen een straal van 60 kilometer moet worden aanvaard. Voor vrouwen die nog steeds het grootste deel van het huishoudelijk werk en de zorg voor de kinderen op zich nemen, wordt dat een onmogelijke opdracht. Probeer het maar eens allemaal te combineren: urenlang op weg naar het werk, het huishouden, een flexibele job en een onbetaalbare kinderopvang.

Bovendien wordt het tijdskrediet aan banden gelegd. Momenteel wordt tijdskrediet in 95% van de gevallen opgenomen door vrouwen, vaak als aanvulling op het moederschapverlof en om de kinderen op te voeden. Momenteel werkt slechts 37% van de lager opgeleide vrouwen voltijds, na de geboorte van een kind daalt dat cijfer tot 11%. De regeringsmaatregelen zullen vrouwen tot tijdelijke, onzekere, laag betaalde jobs dwingen. Een groeiende groep zal volledig uit de boot vallen.

De pensioenmaatregelen zullen vrouwen evenzeer hard raken. Nu al krijgt een derde van de mannen en de helft van de vrouwen een pensioen van minder dan 1.000 euro per maand. De regering heeft maatregelen genomen om de pensioenen verder naar beneden te trekken. Door de loopbaanvereiste voor brugpensioen op te trekken, wil ze iedereen langer laten werken. Voor vrouwen die vaak deeltijds werken of hun loopbaan onderbreken om voor de kinderen te zorgen, wordt die loopbaanvereiste onhaalbaar. Vandaag werken 44,3% van de vrouwen deeltijds en 9,3% van de mannen. Deeltijdse werknemers zullen amper nog in aanmerking komen voor een degelijk (brug)pensioen.

Tegenover deze aanvallen is er nood aan een actieplan dat alle werkenden en hun gezinnen verenigt. Als er geen antwoord op de aanvallen komt, biedt dit ruimte aan groepen die met uiterst reactionaire ideeën naar voor komen. Zo is er sinds enkele jaren de Mars voor het Leven, een anti-abortusbetoging die wordt gesteund door aartsbisschop Leonard. LSP zal deelnemen aan de protestactie daartegen. Wij denken dat niemand in de plaats van de vrouw moet beslissen of ze een kind wil of niet. We verdedigen het recht op abortus als vrije keuze. Maar omdat die keuze echt vrij zou zijn, mag ze ook niet beïnvloed worden door moeilijke financiële en sociale omstandigheden. Campagne voeren voor een vrije keuze, betekent bijgevolg ook pleiten voor een actief verzet tegen het besparingsbeleid.

Meer dan 100 jaar terug begonnen vrouwen op 8 maart een internationale dag van strijd voor vrouwenrechten en voor socialisme te organiseren. Vandaag worden steeds meer verworvenheden teruggeschroefd: jobs voor vrouwen zijn steeds minder volwaardige jobs, hun lonen zijn gemiddeld lager, de flexibiliteit op de arbeidsmarkt is niet voorzien op een leven met kinderen,… En tegen de achtergrond van die zwakke economische positie is seksisme en objectivering van vrouwen ondertussen steeds meer gemeengoed geworden.

Naar aanleiding van de internationale vrouwendag, willen we drie brochures aanraden:

1. “Internationale vrouwendag: dag van strijd voor vrouwenrechten en voor socialisme”. Twee gebundelde artikels over de geschiedenis van 8 maart en de lessen die eruit te trekken zijn voor vandaag.
2. “Pleidooi voor een socialistisch anti-crisisprogramma voor werkende vrouwen”. Vrouwen worden door de neergaande ontwikkeling in de economie al jaren geraakt door de constante toename van het aantal onvolwaardige jobs die geen financiële onafhankelijkheid toestaan, zeker als met die lage lonen ook kinderen onderhouden moeten worden. Ondertussen worden de diensten die vrouwen toestaan om werk en gezin te combineren steeds verder afgebouwd. Welke strijd moet worden gevoerd en welke eisen zijn daarin belangrijk om ook de vrouwenemancipatie opnieuw fundamenteel vooruit te brengen?
3. “De strijd tegen seksisme is nog steeds nodig.” Als je vandaag protesteert tegen het commerciële misbruik van het vrouwenlichaam voor de verkoop van zo goed als alles, als je niet kunt lachen met de zoveelste seksistische “grap”, word je vandaag vaak voor “seut” of “kwezel” versleten.

• Voor het recht op abortus !
• Voor het recht om kinderen te krijgen!
• Stop de besparingen !

‘Baas in eigen buik’ – Ruim 20 jaar is abortus uit het strafrecht gehaald. Dit kunnen we enkel toejuichen. Toch zal er er eind maart een derde Mars voor het Leven plaats vinden. De organisatoren pleiten voor afschaffing van het recht op abortus. Ze posten aan verschillende abortuscentra om er vrouwen te culpabiliseren en te intimideren.

LSP-pamflet. PDF

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Illegale abortus

= onveilige abortus

In nog heel wat landen is abortus verboden. Dit betekent niet dat er geen ingrepen doorgaan. Heel wat vrouwenorganisaties linken het verbod aan onveilige ingrepen. Elk jaar riskeren 19 miljoen vrouwen hun leven door een onveilige abortus te ondergaan. Uit recent onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie blijkt dat 49% van de abortussen onveilig waren in 2008. Ook stelt deze dat 1 op 8 vrouwen sterft na een onveilige abortus! Het verdedigen van het recht op abortus en van een publieke financiering hiervan is ook het verdedigen van het recht van vrouwen om niet te sterven tijdens een onveilige abortus.
[/box]

‘Pro Life’ of ‘Pro Choice’?

De ‘Pro Life’-beweging probeert in België al een tijdje voet aan grond te krijgen. Niet altijd op de meest vriendelijke manier. Zo pikt de “Sinterklaasbeweging” al enkele jaren abortuscentra uit om actie te voeren. Ze posten niet enkel met foto’s van foetussen aan de voordeur van die centra, maar spreken de vrouwen ook actief aan. Als dat niet verboden was, werd er zelfs met wijwater gesprenkeld op de patiënten van de centra. Het is onaanvaardbaar dat vrouwen op een dergelijk kwetsbaar moment op deze manier aangevallen worden. We kunnen dit niet toestaan.

Verworvenheden blijven niet eeuwig bestaan als ze niet verdedigd worden. In verschillende landen staat het recht op abortus al fors onder druk. Opeenvolgende besparingen hebben de financiering ondermijnd; in sommige staten van de VS leidde het aan de macht komen van populistische gouverneurs ertoe dat het recht op abortus ook wettelijk werd ingeperkt. Ook in Spanje heeft de conservatieve regering van Mariano Rajoy een verstrengde wetgeving aangekondigd : de omstandigheden waarin zwangerschapsonderbreking wordt toegestaan worden ingeperkt. Met het ontwikkelen van de crisis en de sociale ontreddering die eruit volgt, zullen reactionaire krachten ook in Europa en in België hierop inspelen om hun reactionaire ideeën ingang te doen vinden. We mogen hen de ruimte niet laten.

LSP vecht voor een echte vrije keuze

Die keuze is vandaag niet zo vrij als het op het eerste gezicht lijkt. De sociale afbraakpolitiek van de afgelopen jaren, versterkt door de aankomende besparingstrein laat ‘vrije keuze’ geen kans. Voor heel wat vrouwen wordt de keuze voor abortus gekleurd door talloze zorgen. Financiële moeilijkheden, gebrek aan zorgvoorzieningen, tekort aan kindercrèches, hoge woonprijzen zijn maar enkele elementen die het nemen van een echte vrije keuze bemoeilijken.

Het verdedigen van het recht op abortus moet hand in hand gaan met de strijd voor een samenleving die een vrije keuze kan waarborgen. Hiervoor is een duidelijk NEEN aan de besparingen nodig!

tegen de besparingen

Het recht op abortus moet verdedigd worden en we moeten er waakzaam voor zijn dat de publieke financiering niet verdampt tijdens de volgende besparingstrein. De regering Di Rupo voorziet immers niet minder dan 2.3 miljard euro besparingen in de gezondheidszorg. En dat terwijl vandaag al veel noden onbeantwoord blijven. Om een reële preventie van ongewenste zwangerschappen mogelijk te maken zou contraceptie gratis toegankelijk moeten zijn voor iedereen. Contraceptie is vandaag duurder dan een abortus.

Seksuele opvoeding op school is door de opeenvolgende besparingen in het onderwijs en in de jeugdzorg een lachertje geworden. Televisie en internet nemen over met catastrofale gevolgen. We hebben meer middelen nodig voor het onderwijs, meer leerkrachten en kleinere klassen waar seksuele opvoeding op een ernstige manier gegeven wordt.

Tegelijk verdedigen we het recht om kinderen te krijgen zonder dat dit je arm maakt of al je tijd en energie opeet. We hebben geen besparingen nodig in de openbare diensten, maar juist een uitbreiding van allerlei vormen van zorg en diensten die het vrouwen mogelijk maken gezin, werk en hobby’s te combineren.

Er moet vooral ook een einde komen aan de lage lonen en slechte contracten waarmee een groot deel van de vrouwen geconfronteerd worden. De ultraflexibiliteit op de arbeidsmarkt die er enkel is voor de winstmaximalisatie moet een halt toegeroepen worden. Vechten voor degelijke en vaste jobs aan degelijke lonen en haalbare uurroosters. Vandaag zijn er nog steeds duizenden werklozen terwijl de werkenden een te hoge werkdruk hebben. We eisen dan ook de invoering vande 32-urenweek zonder loonsverlies met bijkomende aanwervingen.

Ook de hoge kosten voor huisvesting, elektriciteit en verwarming beperken de vrije keuze. De vele duizenden op de wachtlijsten voor sociale woningen of die een te hoge huur betalen voor een woning van te lage kwaliteit tonen aan dat een massaal plan van sociale huisvesting absoluut noodzakelijk is.

Organiseer je !

Enkel de collectieve strijd van de vrouwelijke en mannelijke werkende bevolking kan deze verworvenheden afdwingen en strijd voeren voor een echte keuze. Het is de enige doeltreffende manier om te antwoorden op deze organisaties die de sociale problemen misbruiken om hun reactionaire ideeën op te leggen. Geen enkele traditionele politieke partij verdedigt de belangen van de grote meerderheid van de bevolking. Met de aanvallen op onze levensstandaard verdedigen ze de winsten van de bazen en de grote aandeelhouders. We hebben politieke vertegenwoordigers nodig die de belangen van de 99% van de bevolking verdedigen tegen de 1% grote kapitalisten. Deze laatsten zullen nooit vrijwillig zelfs maar een euro afstaan om de behoeften van de 99% te bevredigen. We hebben nood aan een systeem dat niet gebaseerd is op de winsten van een minderheid maar op de behoeften van de meerderheid, een socialistisch systeem.

Doe mee met de campagne pro-keuze! Help ons te mobiliseren en contacteer ons indien je interesse hebt om de campagne uit te bouwen tegen de acties van de pro-life groepen aan de abortus centra !

We kregen een oproep toegestuurd van een Rood!-lid. Het gaat om een oproep voor de betoging van 24 maart als reactie op de anti-abortusbetoging die een dag later plaats vindt. Ook LSP is actief betrokken bij de campagne naar 24 maart. We zullen daar later nog uitgebreid op terugkomen op deze site. Maar in afwachting daarvan publiceren we graag de oproep die we toegestuurd kregen.

Ingestuurd stuk door een Rood!-lid

Op 24 maart 2012 kan je als progressieve vrouwenliefhebber maar beter in Brussel zijn. Op die dag tonen we voor eens en voor altijd dat het ons menens is met de constitutionele rechten van een vrouw. De anti-abortusbeweging wil namelijk de vrije kinderkeuze tenietdoen. Herinnert u zich de beelden van protesterende extremisten in Amerika aan abortusklinieken, de bijbel in de hand? Dit soort intimidaties gebeurt steeds vaker bij ons, en steeds driester. Wijwater, verwensingen, beschuldigingen,… anno 2012. En de beweging wint ook zieltjes bij niet-religieuzen, zoals op haar manifestatie van 25 maart zal blijken.

Een dag eerder, op 24 maart 2012, staan we samen sterk tegen Pro Life en zeggen we "PRO CHOICE". Abortus is een recht. Geen vanzelfsprekende beslissing, maar een individuele keuze van de vrouw of een koppel.

Wij willen ons gesterkt zien door de vastberadenheid van onze beleidsmakers. Er ligt nog veel "pro"-werk te wachten: alleenstaande moeders zijn de grootste groep die armoede riskeert. Minder loon- en pensioenrechtenverlies bij deeltijdse arbeid, meer gesubsidieerde kinderopvang dichtbij het werk, directe praktische oplossingen bij alimentatie-verzuim, … en de vrije toegang tot abortusklinieken zonder protesterende stoorzenders in de buurt.

> Onderteken het charter van het platform voor het recht op abortus

Ruim 20 jaar nadat abortus uit het strafrecht werd gehaald, komen oude tegenstanders daarvan terug naar voor. Aan verschillende centra voor hulpverlening bij ongewenste zwangerschap en abortus duiken sinds enige tijd activisten van de zogenaamde ‘St-Niklaasgroep’ op die protesteren tegen het recht op abortus. Vrouwen die naar deze centra trekken, worden aangesproken met pamfletten en schokkende beelden.

Artikel uit de novembereditie van ‘De Linkse Socialist’

De afgelopen jaren was er ook in ons land een hernieuwde opmars van een militante katholieke conservatieve rechterzijde die onder meer betogingen organiseert. Eind maart is er traditioneel een anti-abortusbetoging die verkeer-delijk een ‘mars voor het leven’ wordt genoemd. Deze betoging krijgt de expliciete steun van zowel extreemrechts als het katholieke establishment rond aartsbisschop Léonard.

In Luik, Gent, Oostende en Antwerpen en mogelijk ook elders zijn er regelmatig acties van de ‘St-Niklaasgroep’, een voor het overige bijzonder obscure organisatie waarvan amper iets geweten is. De groep noemt zich naar St-Niklaas omdat dit de heilige van de kinderen is en voor de anti-abortusactivisten ook van de niet-geboren kinderen. Gezien de agressiviteit van de acties, het professionele materiaal en de coördinatie met acties in verschillende steden kan het bijna niet anders of er zit een georganiseerde kracht achter. Eerder waren er gelijkaardige acties van extreemrechts (Voorpost en NSV) en nationaal proberen religieus geïnspireerde conservatieven acties tegen abortus op te zetten.

De St-Niklaasgroep trekt naar de abortuscentra met grote foto’s van een dode foetus. Alle vrouwen die naar het centrum gaan, krijgen een pamflet waarin wordt uitgehaald naar abortus. Zelfs na een verkrachting is abortus voor deze activisten onaanvaardbaar, er wordt volgens hen meer schade toegebracht door de abortus dan door de verkrachting. Abortus zou dus erger zijn dan verkrachting.

De actievoerders zijn nooit met veel, maar ze beweren wel dat ze de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigen en dat die meerderheid niet wil dat gemeenschapsmiddelen worden besteed aan het begeleiden van vrouwen die abortus laten plegen of voor het uitvoeren van deze abortus.

Wat moeten vrouwen of jonge meisjes die het moeilijk hebben niet denken als ze bij een bezoek aan een centrum met deze hysterische zeloten worden geconfronteerd? Wat met een vrouw die eerst het slachtoffer werd van een verkrachting, dat emotioneel nog niet verwerkt heeft en vervolgens nog eens voor moordenaar van een foetus wordt uitgescholden?

Abortus is sowieso een moeilijke beslissing voor iedere vrouw. De beslissing wordt vaak ingegeven door financiële problemen of het gebrek aan toekomstperspectieven voor een kind. Wij verdedigen het recht op abortus als een recht op vrije keuze: de vrouw moet baas zijn over eigen buik. Tegelijk komen we op voor maatregelen opdat vrouwen niet omwille van financiële redenen tot abortus moeten overgaan en gaan we in tegen het feit dat de samenleving alle verantwoordelijkheden voor kinderen op de kap van de moeder afschuift. Verder moet er een antwoord komen op het tekort aan middelen voor hulpverlening bij abortus.

De terugkeer van anti-abortus-activisten moet beantwoord worden met actief verzet. Op 25 maart is er een nieuwe ‘mars voor het leven’ waartegen we samen met anderen een actie willen organiseren. Dat kan een vertrekpunt zijn voor een campagne die het recht op vrije keuze verdedigt en daarmee ingaat tegen de internationale terugkeer van religieus rechts.

‘Pro-life’-piketten intimideren en culpabiliseren vrouwen aan verschillende abortuscentra

Pamflet van de vrouwencommissie van LSP

Eind maart volgend jaar zal een derde zogenaamde Mars voor het Leven doorgaan in Brussel. Vorig stapten 3000 betogers met hen op. En ondertussen zijn ze hun campagne verder aan het uitbouwen met o.a. regelmatige piketten aan de abortuscentra in Gent en naar verluidt ook in Antwerpen, Oostende en Luik. Daar spreken ze vrouwen aan om “hun verantwoordelijkheid tegenover het ongeboren leven” op te nemen, sprenkelen ze wijwater over de potentiële “moordenaars”, delen ze hun foetuspopjes uit… Een echt tegenoffensief laat echter op zich wachten.

Vorig jaar vond een tegenactie plaats na een oproep van verschillende Franstalige abortuscentra. De snel bijeengeroepen actie kon op een 300-tal aanwezigen rekenen. Dat zouden er veel meer kunnen zijn indien over een langere tijd door een grotere groep campagne wordt gevoerd. Misschien denken sommige dat het wel zo’n vaart niet zal lopen of dat we er beter niet op reageren om zo niet de aandacht op hen te vestigen. Vorig jaar kregen de organisatoren van de Mars voor het Leven echter zeer uitgebreid aandacht in de media –niet reageren betekende gewoon… dat enkel zij aan het woord kwamen.

De laatste tientallen jaren waren we getuige van een systematische sociale afbraak. Armoede steeg van 6% eind jaren 1980 tot 16% vandaag. Steeds meer werkenden zijn officieel arm, nog veel meer werkenden (over-)leven in onzekerheid met tijdelijke contracten,… De aankomende nieuwe fase van de crisis zal de armoede en onzekerheid nog enorm doen toenemen. In zo’n periode kunnen groepen die teruggrijpen naar “traditionele waarden” een gehoor vinden in de samenleving. Hoewel het hen nog niet zal lukken om vandaag al de abortuswet ter discussie te stellen in het parlement, hebben hun acties aan de abortuscentra een intimiderend en culpabiliserend effect op vrouwen op een moment waarop zij zich al kwetsbaar voelen. We kunnen dit niet zomaar laten gebeuren!

De Linkse Socialistische Partij/Parti Socialiste de Lutte (LSP/PSL) heeft vorig jaar deelgenomen aan de tegenactie en is in voorbereiding voor maart 2012 in discussie met andere (Franstalige) organisaties om een bredere campagne te voeren en de mobilisatie in een hogere versnelling te zetten. We denken dat het nodig is een breed front op te zetten dat de pro-lifers van antwoord dient en de discussie in de samenleving over abortus aanzwengelt.

Wij denken dat het nodig is om een pro-keuzestandpunt te verdedigen dat ook ingaat op de drogargumenten van de pro-lifebeweging. Zo stellen ze de kwestie van vrouwelijke armoede aan de kaak en van het gebrek aan zorg en ondersteuning vanuit de overheid voor gezinnen die de zorg dragen voor gezinsleden met een handicap. Nochtans zijn ze nooit te vinden op acties waar hogere lonen en uitkeringen worden geëist, noch op de acties voor een uitbreiding van de sociale sector en de diverse zorgsectoren.

Wij vinden dat het niet aanvaardbaar is dat de toenemende armoede een hele groep vrouwen geen echte vrije keuze laat. Wij zijn bereid te vechten voor betere lonen, uitkeringen en diensten. Kinderen krijgen zou je niet arm(er) mogen maken. Kinderen krijgen zou ook niet mogen betekenen dat je al het andere – werk, persoonlijke interesses en engagementen,… – aan de kant moet schuiven. De enorme bedrijfswinsten die zelfs in jaren van economische crisis worden geboekt, tonen dat de middelen aanwezig zijn om vrouwen een echte vrije keuze te bieden. Maar een echte vrije keuze is uiteraard ook enkel mogelijk via het recht op legale, medisch en sociaal begeleide, betaalbare abortus.

Ben jij geïnteresseerd om hieraan mee te werken. Wil jij mobiliseren voor een tegenactie tegen de Mars voor het Leven? Wil jij bondgenoten zoeken voor campagnes tegen de acties aan de abortuscentra? Contacteer ons (Vrouwencommissie LSP: vrouwen@socialisme.be, tel: 02/345.61.81).