Category: Lokaal – Antwerpen

Harde tante Liesbeth Homans wil haar voorstel om buitenlanders in Antwerpen meer te laten betalen voor dienstverlening dan toch doordrukken. Een eerste voorstel werd door de provincie verworpen wegens strijdig met de wet. Nu lanceert Homans andere pistes om toch haar gelijk te krijgen: een ‘Speedy Pass’ waarbij vreemdelingen die meer betalen sneller ingeschreven worden. Ook denkt ze aan extra kosten voor vertalingen van documenten. Aan gratis en degelijke dienstverlening voor iedereen wordt niet gedacht.

Lange wachtrijen en tekorten bij de inschrijving van vreemdelingen hebben het stadsbestuur op geen enkel ogenblik aangezet tot het idee om meer personeel in te zetten. Neen, het probleem lag volgens De Wever en Homans niet bij de dienstverlening die de vraag niet aankon. Het probleem was de toevloed van vreemdelingen en dus moeten die maar extra betalen. Het voorstel om een inschrijving aan het vreemdelingenloket 250 euro te laten kosten, werd evenwel van tafel geveegd door de gouverneur van de provincie Antwerpen.

Nu komt Homans terug met voorstellen om dat te omzeilen. Zo lanceert ze het idee van een snelloket voor wie daar extra voor wil betalen. Een ‘Speedy Pass’ die vreemdelingen met voldoende middelen voortrekt. Wie fors meer betaalt, zou dus meer dienstverlening van de gemeente kunnen krijgen. Blijkbaar was de N-VA-schepen erg onder de indruk van de overigens weinig gebruikte ‘Speedy Pass’ bij Walibi waarmee wie extra betaalt niet in de wachtrij moet staan. Dergelijke ongelijkheid hoort nu eenmaal bij de kern van het neoliberale N-VA-denken.

Een ander voorstel van Homans is om na te gaan in welke mate het vertalen van documenten niet duurder kan gemaakt worden. De extra taks van 250 euro voor een inschrijving aan het vreemdelingenloket werd afgevoerd omdat er wettelijk geen onderscheid mag gemaakt worden tussen vreemdelingen en niet-vreemdelingen. Door extra geld te vragen voor het vertalen van documenten zou dat omzeild worden, de maatregel zou immers voor ‘iedereen’ gelden. In de ijver om toch maar extra belastingen op te leggen, gaat de N-VA bijzonder ver.

Homans geeft meteen de reden hiervoor mee: “We hebben weinig geld en moeten inkomsten genereren.” Er zijn verschillende mogelijkheden daartoe: het geld zoeken waar het zit of het geld zoeken waar het niet zit. N-VA kiest voor de laatste optie en zet volop in op GAS-boetes (die 1,25 miljoen euro inkomsten moeten genereren) en dus ook op extra taksen voor vreemdelingen. Waarom zou N-VA de rijken meer laten betalen als het geld ook bij de armsten kan gezocht worden?

Wij zijn het daar uiteraard niet mee eens. In plaats van tekorten in de dienstverlening op de gebruikers ervan af te wentelen en ongelijkheid te creëren tussen wie het kan betalen en wie dat niet kan, moet de dienstverlening net uitgebreid worden. N-VA houdt het steeds op het anders verdelen van de tekorten, zo wil de partij het tekort aan sociale huisvesting opvangen door wie de taal onvoldoende spreekt uit te sluiten. Hetzelfde gebeurt nu met de inschrijving van vreemdelingen. In plaats van voldoende personeel en middelen hiervoor te voorzien, wordt gekozen voor een onderscheid tussen rijk en arm. Wie voldoende geld heeft, wordt sneller geholpen. De anderen moeten maar wat langer wachten – want er komt natuurlijk geen extra personeel voor dat snelle loket waardoor de ‘normale’ wachtrij nog langer zal worden.

Als de stad Antwerpen met een tekort aan middelen kampt, is dit niet toe te schrijven aan vreemdelingen die zich inschrijven, mensen die een sociale woning willen betrekken of ouders die hun kinderen in de eigen buurt naar school willen sturen. Zij zijn niet verantwoordelijk voor een beleid dat jarenlang is meegestapt in de financiële speculatie van de Gemeentelijke Holding of de schandalige afbetaling van stadsschulden die niet onze schuld zijn. Zij zijn evenmin verantwoordelijk voor het feit dat het stadsbestuur er al jarenlang alles aan doet om het leven van wie rijk is en voldoende middelen heeft nog aangenamer te maken ten koste van al de rest. Er is nood aan een stedelijk bestuur dat in haar dienstverlening aan de bevolking iedereen zonder onderscheid recht geeft op een ‘Speedy Pass’ met degelijke en snelle dienstverlening waarvoor voldoende personeel en middelen worden voorzien.

Enkele honderden mensen kwamen gisteren samen aan de Groenplaats in Antwerpen om te protesteren tegen de lokale besparingen. De actievoerders deden iets gedurfd. Schepen Homans (N-VA) had immers aangekondigd dat ieder protest een ‘sollicitatie voor besparingen’ is. Maandag zou het bestuur een meer gedetailleerd besparingsplan aan de gemeenteraad overmaken. Op de actie waren er heel wat personeelsleden uit de sociale sector en de jeugdsector. Er waren ook verschillende politieke partijen aanwezig. LSP verdeelde een pamflet en had een stand.

Foto’s door Pieter en Geert || PDF van ons pamflet || Lees ook ons eerder artikel

Komende woensdag wordt in Antwerpen geprotesteerd tegen de geplande besparingen in de sociale sector. De stedelijke sociale sector vreest dat tussen 10 en 20% moet bespaard worden, de jeugdsector moet dit jaar al 4% inleveren. Dit betekent een forse afbouw van de sociale sector, wat tot ongenoegen leidt. Schepen Liesbeth Homans (N-VA) reageert gebeten, het protest van de sociale sector is volgens haar “een sollicitatie naar meer besparingen”.

Artikel vanop rodewapper.be, de site van LSP-Antwerpen

Even leek het alsof Margaret Thatcher dan toch niet overleden was, maar zich heeft omgebouwd tot Liesbeth Homans. De arrogantie en de drang naar een harde confrontatie druipen er immers van af. Doorgaans stellen besparingspolitici – want laat daar geen onduidelijkheid over bestaan, in alle steden en gemeenten worden momenteel besparingsplannen opgemaakt – dat ze het spijtig vinden maar nu eenmaal niet anders kunnen dan besparen in onder meer de sociale sector. Niet zo bij mevrouw Homans. Zij hanteert het besparingsmes met zichtbaar genoegen. En bij wie durft te protesteren, wordt extra hard gesnoeid!

De steden en gemeenten klagen dat ze de pensioenlasten niet kunnen dragen en daarom moeten besparen. Voor het statutair personeel van de gemeenten geldt een specifiek pensioenstelsel dat wordt gefinancierd door bijdragen van deze statutairen. De afgelopen jaren was er al een drastische afbouw van het aantal statutairen, steeds meer wordt het de norm om contractuelen aan slechtere voorwaarden aan te werven. Het resultaat is natuurlijk dat een kleiner aantal statutairen moet betalen voor een relatief groter aantal gepensioneerde statutairen. De besparingen uit het verleden komen als een boomerang terug. En wat is het enige antwoord van de besparingspolitici? Nog meer besparen!

In Antwerpen alleen gaat het om 1.200 tot 1.400 jobs die bedreigd zijn. Een honderdtal daarvan is al effectief verdwenen in de eerste zes maanden van N-VA-bewind in de stad. Maar nu wordt een versnelling hoger geschakeld. Tegen half juli komt het bestuur met een overzicht van alle besparingsmaatregelen. Bij de voorbereiding van de stedelijke begroting – een voorbereiding waarover het bestuur meer aan de media vertelt dan aan de gemeenteraadsleden – worden onder meer de sociale sector en het stadspersoneel geviseerd. Eerder raakte ook bekend dat de bijdragen (lees: belastingen) voor een openbare dienst als het containerpark omhoog gaan: het containerpark wordt vanaf het voorjaar betalend.

Onder het stadspersoneel moeten de komende jaren 1.200 tot 1.400 jobs weg, dat is volgens het bestuur het aantal jobs dat er onder het vorige bestuur was bijgekomen. Er zijn momenteel 21.000 personeelsleden van de stad. Schepen Koen Kennis (N-VA) verklaarde dat dit “hoofdzakelijk via natuurlijke afvloeiingen” zal gebeuren. Hoofdzakelijk, dus niet alleen via die weg. Het betekent bovendien dat de pensioenlast de komende jaren door nog minder personeelsleden moet gedragen worden wat ongetwijfeld tot nog meer besparingen zal leiden.

De totale besparingsoperatie betreft 10 tot 15% van de uitgaven. Schepen Van Peel (CD& V) sprak van een “solidaire actie” waarbij iedereen “een gelijkaardige inspanning” moet leveren. Bij het bepalen van wie aan de gemeenschap bijdraagt, wordt dat argument nooit gebruikt. Dan heet het dat een gelijkaardige inspanning door de grote bedrijven onze concurrentiepositie zou ondermijnen. Het ondermijnen van het sociale weefsel daarentegen is geen probleem, maar onderdeel van wat het bestuur een ‘solidaire actie’ noemt. Of hoe de term solidariteit hier brutaal verkracht wordt.

In de sociale sector zou komend jaar 10 tot 20% bespaard worden. De middelen voor de stedelijke jeugdwerkingen moeten dit jaar al 4% inleveren en volgend jaar 10%. Een aantal Antwerpse middenveldorganisaties waaronder de vakbonden aanvaardt deze aanval op de sociale sector niet. Ze hebben een platform opgezet en zullen komende woensdag actie voeren onder de slogan ‘We kleuren Antwerpen sociaal’. Het gaat onder meer om ABVV, ACV, CAW, Samenlevingsopbouw, Free Clinic, Integratiecentrum de8,… Die organisaties stellen: “De stad moet bezuinigen. Iedereen moet zijn steentje bijdragen. Gezinnen in armoede hebben hun steentjes al moeten afgeven in de crisis. Haal het geld niet bij hun ondersteuning.” De vele tekorten op vlak van huisvesting, armoede, gezondheidszorg,… vragen om “investeringen en geen besparingen”.

Investeren in de sociale sector is voor een N-VA-bewind uiteraard geen optie. Maggie Thatcher werd destijds voor het eerst in ruime kringen bekend en gehaat toen ze de gratis melk voor schoolkinderen afschafte. Dertig jaar later is de sociale afbraak al veel verder gevorderd. Het Antwerpse N-VA-bestuur wil er alles aan doen om het proces van afbraak te versnellen. De jeugdwerking, begeleiding van nieuwkomers,… Het moet er allemaal aan geloven. Het verder neerhalen van het sociale weefsel bereidt de weg voor om de komende jaren nog meer inkomsten uit GAS-boetes binnen te halen.

De actie van de sociale sector komende woensdag is van groot belang. Het is een eerste vorm van georganiseerd verzet tegen de besparingspolitiek in Antwerpen. Die harde besparingen zullen volgens De Wever zorgen voor “gouden tijden voor de oppositie”, met andere woorden: er komt een bijzonder hard beleid op ons af. Door meteen het verzet te organiseren, kunnen we een krachtsverhouding opbouwen om de strijd daartegen te voeren. Het zou nuttig zijn om daarbij van meet af aan alle slachtoffers van het besparingsbeleid bij het protest te betrekken – het stadspersoneel en de gebruikers van openbare diensten.

Woensdag 19 juni. 15-17u Groenplaats

In Antwerpen waren er enkele specifieke elementen op 1 mei. Voor het eerst sinds decennia trok de optocht niet naar een Grote Markt waar een socialistische burgemeester zetelt. De neoliberale koers van SP.a heeft daar plaats gemaakt voor een Nieuw-Vlaamse Asociaal. Daarnaast was er in de media een en ander te doen geweest over een geplande optocht van neo-nazi’s in Borgerhout, een plan dat al gauw werd vervangen door een ‘meeting’ in café Den Bengel op de Grote Markt. Het handjevol aanwezig neonazi’s had politiebescherming nodig om de aftocht te blazen.

Verslag door Geert, foto’s door Laurent, Suresh en Hassan

De SP.a probeert al even om een linkser imago naar voor te brengen in de hoop dat dit de electorale schade zal beperken. Erg geloofwaardig komt het echter niet over, ook niet in Antwerpen. Minister Monica De Coninck bijvoorbeeld staat niet bepaald gekend als een voorvechtster van de sociale positie van de werklozen of als iemand die vakbondsgezind zou zijn. De uitspraken van topmanager Van Massenhoven – met SP.a-etiket – over de luie ambtenaren en hoe de socialistische vakbond iedere vooruitgang zou afblokken, waren geen toeval. Dit is een standpunt dat wel breder wordt gedeeld onder de yuppies die het nog steeds voor het zeggen hebben bij SP.a.

Als reactie op de verkiezingsnederlaag in Antwerpen kwam de partij op 1 mei niet verder dan de slogan ‘Het stad is wel van iedereen’ of nog: ‘Het stad is van A, niet van B’ – een verwijzing naar Bart De Wever. Het schoon verdiep van het stadhuis is alleszins niet meer van de Stadspartij Antwerpen. Een fundamentele kritiek op het beleid van de nieuw-vlaamse asocialen en hun medestanders van CD&V en Open Vld viel er niet te rapen bij SP.a. Dat de nieuwe ploeg bij iedere controversiële maatregel kan verwijzen naar beslissingen of steun vanuit de vorige ploeg zal daar ongetwijfeld toe bijdragen. En dus deed de SP.a grotendeels alsof er niets was gebeurd. De stoet eindigde traditioneel op de Grote Markt waar fanfares uit gewoonte de Internationale brachten voor het stadhuis.

In de stoet waren er echter wel enkele strijdbare delegaties. De gewoonte dat er enkel door een klein groepje op het einde slogans worden geroepen, wordt stilaan doorbroken. Vanuit syndicale hoek waren er enkele rake slogans en vaststellingen. Zo had de Algemene Centrale een spandoek met de slogan: “25.000.000.000.000 keer neen tegen de loonstop”, een verwijzing naar de 25.000 miljard euro in belastingparadijzen. Er was net als vorig jaar een ruime delegatie van PVDA, nu ook met gemeenteraadsleden en een grotere groep districtsraadsleden. Daarna volgde een mooie delegatie van Rood!, dat samen optrok met de jongeren van LSP die tegen de GAS-boetes protesteerden en met twee delegaties van specifieke gemeenschappen in Antwerpen: Tamils en Kasjmiri. Die kleurrijke mengeling van consequente en linkse socialisten riep eveneens strijdbare slogans voor werk, tegen racisme, tegen GAS-boetes, voor vrijheid en voor gerechtigheid.

De aankondiging van de neonazi’s van N-SA dat ze eveneens 1 mei zouden vieren – een bizar gegeven aangezien 1 mei net een internationalistische strijddag bij uitstek is – was algemeen geweten onder de betogers. Sommigen gingen een kijkje nemen naar het café waar ze verzamelen hadden geblazen. Veel was daar niet te zien. Een groepje van – naargelang de bronnen – drie tot acht neonazi’s moest er uiteindelijk door de politie ontzet worden omdat hun provocatie anders met een flink pak rammel zou beantwoord worden. De aanwezigheid van honderden vakbondsmilitanten in de buurt van het café maakte het voor de neonazi’s onmogelijk om zich te manifesteren. Dat was een directe antifascistische actie zoals het hoort: door massale aanwezigheid geen millimeter ruimte aan neonazi’s laten. De drie tot acht neonazi’s moesten – letterlijk en figuurlijk – afdruipen. Ze waren op de kracht van de arbeidersbeweging gebotst.

Met LSP namen we deel aan de delegatie van Rood! en hadden we ook twee stands, op het beginpunt en in het midden van de betoging. Onze verkopers waren goed voor 78 exemplaren van ons maandblad met Walter die traditiegetrouw de kroon spant met 18 kranten. Er werden ook zes abonnementen verkocht. Daarnaast haalden we wellicht rond de 200 euro strijdfonds op met allerhande materiaal zoals badges en steunlijsten voor de Griekse antifascistische comités. Na de betoging trokken we naar het buurtfeest in Borgerhout waar iedereen van het zonnetje genoot.

Dat het de spuigaten uitloopt met de GAS-boetes in Antwerpen, is al enige tijd geen nieuws meer. Sneeuwballen gooien, belletje-trek, een blikje bier drinken op straat of op een plein in de stad voedsel uitdelen aan minderbedeelden,… We kunnen er nog eens met weemoed aan terugdenken, maar zulke zaken doen leveren tegenwoordig ernstige boetes op. Je kan dus maar beter rijk zijn in Antwerpen; anders moet je wel heel voorzichtig zijn met wat je doet terwijl je over straat loopt. Voor je het weet krijg je een van de 60 GAS-boetes die dagelijks worden uitgeschreven.

Artikel door Jarmo (Antwerpen) uit de aprileditie van ‘De Linkse Socialist’

Voormalig top-GAS-ambtenaar Debby Strybosch ziet het graag gebeuren. Als diensthoofd van de afdeling Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS) bepaalde ze mee welke willekeurige acties bestraft worden met GAS-boetes. Die functie heeft ze neergelegd om voor zichzelf te gaan werken, als juridisch adviseur biedt ze haar diensten aan om de slachtoffers van de pestboetes bijstand te verlenen. Als je niet wint, hoef je zelfs niet te betalen! Een fluitje van een cent voor Debby Strybosch, want wie kent de procedures beter dan het vroegere diensthoofd van de GAS-afdeling zelf? Zo komt het dus dat een Antwerpse Occupy-activiste reclame ontving om zich juridisch te laten bijstaan door Debby Strybosch; de naam waarmee ook de boete die ze kreeg ondertekend was. De waanzin voorbij, maar wel slim bekeken van mevrouw Strybosch, die aan de beide kanten van de barrière munt weet te slaan uit het systeem. In de media stelde ze dat 22.000 GAS-boetes per jaar in Antwerpen betekent dat er een ‘nieuwe markt’ opengaat voor advocaten en juristen.

Over zin en – vooral – onzin van de GAS-boetes is ondertussen al veel geschreven. Dat ze juridisch met haken en ogen aan elkaar hangen, de democratische gang van zaken ondermijnen en het leven in de stad net dat tikkeltje onleefbaarder maken, is genoegzaam bekend. Het loont de moeite om eens te kijken waar je géén GAS-boete voor krijgt. Sommige dingen mogen immers wel nog in Antwerpen. Dat ondervond het frauduleuze diamantbedrijf Omega Diamonds. Dat wordt al sinds 2006 door de BBI (Bijzondere Belastingsinspectie) onderzocht. Het bedrijf maakte in 2008 een omzet van een half miljard euro. Dat bedrag kon tot stand komen door een jarenlange belastingfraude van om en bij de 3 miljard euro. Een grote lading diamanten werd in beslag genomen. Nu zou er een dading komen van 150 miljoen euro. Met andere woorden, het bedrijf mag zijn schuld afkopen voor een fractie van het totale bedrag. De overheid spreekt van een strenge aanpak van fiscale fraude en een welgekomen bonus voor de staatskas. Drie miljard laten stelen en er 150 miljoen voor terugkrijgen – je moet het maar als bonus kunnen verpakken.

Het is natuurlijk werkelijk hallucinant wat er in Antwerpen gebeurt. Voormalige GAS-ambtenaren staan je bij bij het aanvechten van de GAS-boetes die ze je gegeven hebben, spelende kinderen worden beboet en miljardenfraudeurs gaan vrijuit. Burgemeester De Wever heeft het over ‘de kracht van de verandering’, maar zet intussen het asociale beleid van de afgelopen jaren verder. Bij iedere betwiste asociale maatregel, zoals het niet-verlenen van aidsremmers aan ‘illegale’ HIV-patiënten, wordt telkens ter verdediging ingeroepen dat het vorige bestuur net hetzelfde deed. De bevolking wordt inderdaad nog steeds hard aangepakt, de miljardairs-profiteurs krijgen de rode loper uitgerold. Het toont aan dat een socialistisch verzet van onderuit meer dan ooit nodig is en blijft.

Het nieuwe Antwerpse stadsbestuur heeft een eerste maatregel klaar om extra inkomsten te verwerven. Die middelen worden niet gezocht bij de grote bedrijven die miljardenwinsten maken in de havenzone. Evenmin wordt opgetreden tegen huisjesmelkers en andere vastgoedontwikkelaars. Neen, mensen die have en goed achterlieten om naar hier te komen, zullen betalen. Schepen Homans (N-VA) had het over een ‘kleine bijdrage’ in de vorm van een retributie van 250 euro voor wie zich aan het vreemdelingenloket voor het eerst inschrijft.

Uiteraard is het doel van deze maatregel om het aantal buitenlanders dat zich in Antwerpen vestigt te verminderen. Het is immers de enige verrichting aan een loket – waar je in Antwerpen geen islamitische VB-stemmende homo met regenboog T-shirt zult vinden – waarvoor een dergelijk hoge bijdrage wordt gevraagd. De partij die werkgeversfederatie VOKA als haar baas beschouwt, zal er niet aan denken om gelijkaardige maatregelen te nemen voor bedrijven die zich in Antwerpen willen vestigen.

Het gaat om een maatregel die gemakkelijk 10.000 mensen kan treffen. Vorig jaar schreven zich 11.000 buitenlanders in Antwerpen in. Zij betaalden elk 17 euro maar zouden voortaan 250 euro moeten betalen. Liesbeth Homans verklaarde dat die bijdrage van 250 euro “geen ontradingsbeleid” vormt. Ze had het ook over een “kleine bijdrage”. In de wereld waarin mevrouw Homans leeft, is 250 euro misschien een klein bedrag maar in de wereld van de doorsnee bevolking is dat een flinke hap uit het budget. Een gezin met twee kinderen dat zich in Antwerpen wil vestigen, zou 1.000 euro moeten betalen om toegelaten te kunnen worden.

In diverse interviews – er zijn er iedere dag wel een aantal – verklaarde De Wever meermaals dat hij zich als conservatief afzet tegen de Verlichting. Blijkbaar wil hij inderdaad terug naar het Middeleeuwse stelsel waarbij iedere stad tol kon heffen op wie het grondgebied wilde betreden. Terwijl de N-VA het heeft over meer Europese eenmaking sluit het tegelijk de grenzen rond een naar Europese normen niet eens zo grote stad.

Het is opvallend dat deze toch wel erg drastische belastingverhoging wordt opgelegd door een bestuur dat bestaat uit partijen die beweren op te komen voor een verlaging van de belastingdruk. De maatregel wordt gesteund door N-VA, CD&V en Open VLD, maar moet wel nog door de gemeenteraad. Zoals steeds voert het N-VA-bestuur de discussie liever in de media waarna de gemeenteraad nog slechts een formaliteit is.

Volgens de N-VA is de hoge bijdrage slechts een fractie van de gemiddelde kost voor de afhandeling van een dossier. Dat zou 330 euro bedragen. Er wordt ook gewezen op belastingen in andere landen, in Nederland zouden er gemeenten zijn waar tot 950 euro per persoon wordt gevraagd. Een toch wel vreemde wending: een liberale partij als N-VA die plots gemeenten met de hoogste belastingen als vergelijkingspunt gebruikt.

Met dergelijke maatregelen wordt de openbare dienstverlening steeds meer geïndividualiseerd. De verantwoordelijkheid voor collectieve fenomenen als migratie wordt bij de individuele migranten gelegd die er meteen een zware tol voor moeten betalen. Bovendien maakt dit deel uit van het beleid om zoveel mogelijk overheidstaken af te bouwen. De N-VA wil besparen op het stadspersoneel en de stadsdiensten. Het begint dan maar met de zwakste groepen eerst aan te pakken. Daartoe worden zelfs de mensonterende toestanden die vandaag aan het vreemdelingenloket bestaan ingeroepen. “Een deel van de extra middelen zal gebruikt worden om daar iets aan te doen”, stelde Homans. Wellicht rekent de N-VA er ook op dat de afname van het aantal vreemdelingen – velen zullen zich liever ergens vestigen waar het goedkoper kan – de druk op het vreemdelingenloket sowieso zal verlichten. De kracht van de verandering bestaat uit een verschuiving van de problemen en een repressief belastingbeleid.

De afbouw van de openbare dienstverlening wordt ingezet met een aanval op de zwaksten in de samenleving. Maar het zal daar niet bij blijven. Het is een opstapje naar een bredere en algemene afbouw van alle openbare dienstverlening.