Your cart is currently empty!
De kracht van hypocrisie
Dat het de spuigaten uitloopt met de GAS-boetes in Antwerpen, is al enige tijd geen nieuws meer. Sneeuwballen gooien, belletje-trek, een blikje bier drinken op straat of op een plein in de stad voedsel uitdelen aan minderbedeelden,… We kunnen er nog eens met weemoed aan terugdenken, maar zulke zaken doen leveren tegenwoordig ernstige boetes op. Je kan dus maar beter rijk zijn in Antwerpen; anders moet je wel heel voorzichtig zijn met wat je doet terwijl je over straat loopt. Voor je het weet krijg je een van de 60 GAS-boetes die dagelijks worden uitgeschreven.
Voormalig top-GAS-ambtenaar Debby Strybosch ziet het graag gebeuren. Als diensthoofd van de afdeling Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS) bepaalde ze mee welke willekeurige acties bestraft worden met GAS-boetes. Die functie heeft ze neergelegd om voor zichzelf te gaan werken, als juridisch adviseur biedt ze haar diensten aan om de slachtoffers van de pestboetes bijstand te verlenen. Als je niet wint, hoef je zelfs niet te betalen! Een fluitje van een cent voor Debby Strybosch, want wie kent de procedures beter dan het vroegere diensthoofd van de GAS-afdeling zelf? Zo komt het dus dat een Antwerpse Occupy-activiste reclame ontving om zich juridisch te laten bijstaan door Debby Strybosch; de naam waarmee ook de boete die ze kreeg ondertekend was. De waanzin voorbij, maar wel slim bekeken van mevrouw Strybosch, die aan de beide kanten van de barrière munt weet te slaan uit het systeem. In de media stelde ze dat 22.000 GAS-boetes per jaar in Antwerpen betekent dat er een ‘nieuwe markt’ opengaat voor advocaten en juristen.
Over zin en – vooral – onzin van de GAS-boetes is ondertussen al veel geschreven. Dat ze juridisch met haken en ogen aan elkaar hangen, de democratische gang van zaken ondermijnen en het leven in de stad net dat tikkeltje onleefbaarder maken, is genoegzaam bekend. Het loont de moeite om eens te kijken waar je géén GAS-boete voor krijgt. Sommige dingen mogen immers wel nog in Antwerpen. Dat ondervond het frauduleuze diamantbedrijf Omega Diamonds. Dat wordt al sinds 2006 door de BBI (Bijzondere Belastingsinspectie) onderzocht. Het bedrijf maakte in 2008 een omzet van een half miljard euro. Dat bedrag kon tot stand komen door een jarenlange belastingfraude van om en bij de 3 miljard euro. Een grote lading diamanten werd in beslag genomen. Nu zou er een dading komen van 150 miljoen euro. Met andere woorden, het bedrijf mag zijn schuld afkopen voor een fractie van het totale bedrag. De overheid spreekt van een strenge aanpak van fiscale fraude en een welgekomen bonus voor de staatskas. Drie miljard laten stelen en er 150 miljoen voor terugkrijgen – je moet het maar als bonus kunnen verpakken.
Het is natuurlijk werkelijk hallucinant wat er in Antwerpen gebeurt. Voormalige GAS-ambtenaren staan je bij bij het aanvechten van de GAS-boetes die ze je gegeven hebben, spelende kinderen worden beboet en miljardenfraudeurs gaan vrijuit. Burgemeester De Wever heeft het over ‘de kracht van de verandering’, maar zet intussen het asociale beleid van de afgelopen jaren verder. Bij iedere betwiste asociale maatregel, zoals het niet-verlenen van aidsremmers aan ‘illegale’ HIV-patiënten, wordt telkens ter verdediging ingeroepen dat het vorige bestuur net hetzelfde deed. De bevolking wordt inderdaad nog steeds hard aangepakt, de miljardairs-profiteurs krijgen de rode loper uitgerold. Het toont aan dat een socialistisch verzet van onderuit meer dan ooit nodig is en blijft.