Your cart is currently empty!
[1 mei] Neo-nazistische provocateurs botsen op kracht arbeidersbeweging
In Antwerpen waren er enkele specifieke elementen op 1 mei. Voor het eerst sinds decennia trok de optocht niet naar een Grote Markt waar een socialistische burgemeester zetelt. De neoliberale koers van SP.a heeft daar plaats gemaakt voor een Nieuw-Vlaamse Asociaal. Daarnaast was er in de media een en ander te doen geweest over een geplande optocht van neo-nazi’s in Borgerhout, een plan dat al gauw werd vervangen door een ‘meeting’ in café Den Bengel op de Grote Markt. Het handjevol aanwezig neonazi’s had politiebescherming nodig om de aftocht te blazen.
De SP.a probeert al even om een linkser imago naar voor te brengen in de hoop dat dit de electorale schade zal beperken. Erg geloofwaardig komt het echter niet over, ook niet in Antwerpen. Minister Monica De Coninck bijvoorbeeld staat niet bepaald gekend als een voorvechtster van de sociale positie van de werklozen of als iemand die vakbondsgezind zou zijn. De uitspraken van topmanager Van Massenhoven – met SP.a-etiket – over de luie ambtenaren en hoe de socialistische vakbond iedere vooruitgang zou afblokken, waren geen toeval. Dit is een standpunt dat wel breder wordt gedeeld onder de yuppies die het nog steeds voor het zeggen hebben bij SP.a.
Als reactie op de verkiezingsnederlaag in Antwerpen kwam de partij op 1 mei niet verder dan de slogan ‘Het stad is wel van iedereen’ of nog: ‘Het stad is van A, niet van B’ – een verwijzing naar Bart De Wever. Het schoon verdiep van het stadhuis is alleszins niet meer van de Stadspartij Antwerpen. Een fundamentele kritiek op het beleid van de nieuw-vlaamse asocialen en hun medestanders van CD&V en Open Vld viel er niet te rapen bij SP.a. Dat de nieuwe ploeg bij iedere controversiële maatregel kan verwijzen naar beslissingen of steun vanuit de vorige ploeg zal daar ongetwijfeld toe bijdragen. En dus deed de SP.a grotendeels alsof er niets was gebeurd. De stoet eindigde traditioneel op de Grote Markt waar fanfares uit gewoonte de Internationale brachten voor het stadhuis.
In de stoet waren er echter wel enkele strijdbare delegaties. De gewoonte dat er enkel door een klein groepje op het einde slogans worden geroepen, wordt stilaan doorbroken. Vanuit syndicale hoek waren er enkele rake slogans en vaststellingen. Zo had de Algemene Centrale een spandoek met de slogan: “25.000.000.000.000 keer neen tegen de loonstop”, een verwijzing naar de 25.000 miljard euro in belastingparadijzen. Er was net als vorig jaar een ruime delegatie van PVDA, nu ook met gemeenteraadsleden en een grotere groep districtsraadsleden. Daarna volgde een mooie delegatie van Rood!, dat samen optrok met de jongeren van LSP die tegen de GAS-boetes protesteerden en met twee delegaties van specifieke gemeenschappen in Antwerpen: Tamils en Kasjmiri. Die kleurrijke mengeling van consequente en linkse socialisten riep eveneens strijdbare slogans voor werk, tegen racisme, tegen GAS-boetes, voor vrijheid en voor gerechtigheid.
De aankondiging van de neonazi’s van N-SA dat ze eveneens 1 mei zouden vieren – een bizar gegeven aangezien 1 mei net een internationalistische strijddag bij uitstek is – was algemeen geweten onder de betogers. Sommigen gingen een kijkje nemen naar het café waar ze verzamelen hadden geblazen. Veel was daar niet te zien. Een groepje van – naargelang de bronnen – drie tot acht neonazi’s moest er uiteindelijk door de politie ontzet worden omdat hun provocatie anders met een flink pak rammel zou beantwoord worden. De aanwezigheid van honderden vakbondsmilitanten in de buurt van het café maakte het voor de neonazi’s onmogelijk om zich te manifesteren. Dat was een directe antifascistische actie zoals het hoort: door massale aanwezigheid geen millimeter ruimte aan neonazi’s laten. De drie tot acht neonazi’s moesten – letterlijk en figuurlijk – afdruipen. Ze waren op de kracht van de arbeidersbeweging gebotst.
Met LSP namen we deel aan de delegatie van Rood! en hadden we ook twee stands, op het beginpunt en in het midden van de betoging. Onze verkopers waren goed voor 78 exemplaren van ons maandblad met Walter die traditiegetrouw de kroon spant met 18 kranten. Er werden ook zes abonnementen verkocht. Daarnaast haalden we wellicht rond de 200 euro strijdfonds op met allerhande materiaal zoals badges en steunlijsten voor de Griekse antifascistische comités. Na de betoging trokken we naar het buurtfeest in Borgerhout waar iedereen van het zonnetje genoot.