Tag: coronavirus

  • Nieuwe Coronagolf: het kapitalisme en zijn politieke vertegenwoordigers falen. Arbeidersbeweging moet offensief reageren

    Bijna twee jaar na het begin van de pandemie is de overheid nog steeds niet voorbereid op nieuwe ontwikkelingen. Er werd geen scenario voorbereid voor een sterke circulatie van de delta-variant, ook onder gevaccineerde mensen, noch aan het ontstaan van andere, nog gevaarlijker varianten. Een doeltreffend testsysteem dat de enorme werklast van de huisartsen en het zorgpersoneel niet vergroot, laat nog steeds op zich wachten. Eens te meer is er een gebrek aan middelen, soms geen ruimte meer om patiënten met andere aandoeningen te behandelen. Het gebrek aan vooruitziendheid en planning vanwege de politieke vertegenwoordigers is misdadig!

    Dossier door Stephane Delcros

    Met de vinger wijzen naar niet-gevaccineerde mensen en het opvoeren van repressie zal niets oplossen aan onder meer de tekorten in de zorg. Het heeft vooral als doel de aandacht af te leiden van de verantwoordelijkheid van de overheid en het zaait verdeeldheid onder de bevolking. ‘Verdeel-en-heers’ is geen nieuw recept. De arbeidersbeweging en links mag de kritiek op het falende beleid niet overlaten aan anti-vaxxers, aanhangers van complottheorieën en extreemrechts, die geen enkele oplossing aandragen.

    Gelukkig was er bij het begin van de pandemie de militante actiegroep ‘La Santé en Lutte’ (De Zorg in Actie) die getuigenissen vanuit het werkveld verzamelde, een eisenplatform ontwikkelde en opriep tot acties en betogingen die vooral in Brussel, maar ook in Wallonië, impact hadden. De gezondheidszorg kraakte ook voor de pandemie al langs alle kanten door het gebrek aan middelen, de toenemende marktlogica en de greep van managers. Toen de pandemie toesloeg, beschikte het personeel niet over de geschikte uitrusting en evenmin over voldoende collega’s. Toch werkten ze hard, tot de uitputting toe, soms in totale afzondering uit angst om verwanten te besmetten.

    De hele samenleving stond klaar om de strijd van het verplegend personeel te steunen. Er was een enorm potentieel. De vakbondsleiders en de PVDA gingen echter niet over tot het organiseren van een krachtsverhouding van onderuit met agitatie op de werkvloer, met acties en manifestaties. ‘La Santé en Lutte’ stond alleen in de frontlinie. Het speelde een rol in verschillende protestacties, waaronder die van het zorgpersoneel dat premier Wilmès de rug toekeerde aan het St Pietersziekenhuis (mei 2020), en het organiseerde de enige nationale zorgbetogingen van september 2020 en mei 2021. Het collectief botste op druk en aanvallen van langs alle kanten, inclusief van een deel van de vakbondsleiding. Zonder die militante groep en zonder de aanhoudende strijd van de Witte Woede, in het parlement verdedigd door de PVDA, was er wellicht geen sprake geweest van de extra middelen voor de zorg. “Sociale vrede in die sector mag een prijs hebben,” zei CD&V’er Servais Verherstraeten. Die middelen zijn welkom maar verre van ontoereikend en komen er maar met moeite door.

    De vierde golf slaat toe op een ogenblik dat de situatie in de ziekenhuizen veel erger is dan voorheen. Het zorgpersoneel is aan het eind van hun Latijn. Nooit was er zoveel zorgpersoneel ziek. In het UZ Gent is tot 20% van het verplegend personeel uitgevallen door uitputting, burn-out, andere ziektes of quarantaines. Er is de overbelasting van het werk en dan komt daar nog bij dat bepaalde niet-Covid-gerelateerde behandelingen eens te meer worden uitgesteld of niet kunnen worden uitgevoerd. Dit weegt op het zorgpersoneel.

    Verplichte vaccinatie van zorgpersoneel?

    Tussen 1 januari en 31 maart zal niet-gevaccineerd zorgpersoneel geschorst worden. Vanaf 1 april volgen ontslagen (met recht op werkloosheidsuitkering), tenzij om handhaving van het contract wordt gevraagd (waarbij de tewerkstelling geschorst wordt terwijl het personeel werk zoekt in een andere sector). Vakbondssecretaris Evelyne Magerat (CNE) is verantwoordelijk voor het personeel van de Brusselse en Waalse ziekenhuizen. Zij merkte op: “Als er op 1 april 15% minder personeel is, bovenop het personeel dat vandaag afwezig is, zal dat een ramp zijn voor de volksgezondheid. (…) Vandaag moeten we diensten en ziekenhuisbedden sluiten omdat er niet genoeg personeel is. Gaat de regering dit essentiële personeel tijdens een crisis aan de kant zetten?” De realiteit is dat het personeel op elke afdeling zich niet kan voorstellen wat het moet doen als er ook maar één ongevaccineerde collega verdwijnt.

    Natuurlijk moet zorgpersoneel zo veilig mogelijk kunnen werken, en hebben patiënten het recht om in een zo gezond mogelijke omgeving te worden verzorgd. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) verzet zich tegen verplichte vaccinatie en dringt aan op een benadering van overtuigen in plaats van dwang. In plaats van verplichte vaccinatie moet er regelmatig getest worden om eventuele gevallen van Covid-19 onder het personeel op te sporen. Het dagelijks testen van het personeel zou nuttig zijn om de eenheid onder het personeel te bewaren en de tijd te hebben om campagnes te voeren op de werkvloer om collega’s te overtuigen van het nut van het vaccin. Het zou ook nuttig zijn om besmettingen op te sporen onder gevaccineerd personeel. Dit vereist natuurlijk middelen voor extra personeel, uitrusting en laboratoria. Er zijn ook andere mogelijkheden, zoals het inzetten van niet-gevaccineerde zorgverleners voor administratieve of andere taken waarbij elk contact met collega’s en patiënten wordt vermeden.

    De vakbonden in de sector wijzen erop dat “de kwaliteit van de zorg in het gedrang komt door de erbarmelijke arbeidsomstandigheden.” Terecht verzetten ze zich tegen de verplichte vaccinatie en organiseren ze op 7 december een nationale actiedag in gemeenschappelijk vakbondsfront. Samen met de nationale betoging van de brandweerlieden op 4 december is dit een gelegenheid om de stem van de werkenden te laten horen. We mogen het daar echter niet bij laten.

    Het wantrouwen is begrijpelijk

    Als de syndicale en politieke linkerzijde onvoldoende antwoord bieden in verhouding tot de uitdagingen, dan komt de woede op andere manieren tot uitdrukking. Op 21 november, twee dagen na de aankondiging van de verplichte vaccinatie in de zorg, namen meer dan 35.000 mensen deel aan de betoging onder de noemer ‘Samen voor vrijheid’. Er waren in dezelfde periode ook grote mobilisaties in onder meer Nederland, Italië, Oostenrijk en Frankrijk. In Guadeloupe en Martinique werd de verplichte vaccinatie van zorgpersoneel aangevoeld als een extra slag tegen een bevolking die structureel gediscrimineerd wordt door de Franse staat. Er kwamen algemene stakingen tegen de verplichte vaccinatie, maar ook tegen de dure prijzen voor levensmiddelen en brandstof, en voor hogere lonen en uitkeringen. Wantrouwen in de autoriteiten, woede tegen de stijgende energiekosten en prijzen in het algemeen: dit doet denken aan de beweging van de gele hesjes eind 2018, begin 2019.

    Ja, er waren heel wat complotdenkers en anti-vaxxers op de betoging in Brussel van 21 november. Er waren extreemrechtse individuen en groepen (Vlaams Belang, Voorpost, Schild&Vrienden, Nation, Civitas …) die zichzelf in de organisatie van het protest naar voren manoeuvreerden. Vele anderen, gevaccineerd of niet, gaven uiting aan een veel algemenere frustratie en twijfel. Dat is begrijpelijk: de overheden stapelden de tegenstrijdigheden op en doen dit met een ongekende arrogantie. In de zomer van 2020 waren de jongeren zogezegd het probleem. In september was het de bevolking van Brussel. In Vlaanderen met 95% van de bevolking ouder dan 12 jaar die gevaccineerd is, werd het voorgesteld alsof alles achter de rug was. Dat duurde maar één maand. Van het hele circus rond de mondmaskers aan het begin van de pandemie tot de afbouw van de test- en vaccinatiecapaciteit vlak voor de vierde golf, zagen we overheden die totaal onvoorbereid waren en van beleid veranderden zoals wij ondertussen van mondmasker wisselen.

    De bevolking wordt terecht ongeduldig en wordt ook steeds sceptischer over het beleid. De toegang tot vrijetijdsactiviteiten werd aan banden gelegd om contacten te vermijden. Ondertussen bleven de bussen en metro’s overvol en werd amper iets gedaan om de dienstverlening uit te breiden. De persberichten van het Overlegcomité werden als hypocriet ervaren, terwijl net geloofwaardigheid en vertrouwen van groot belang zijn inzake gezondheid.

    De overgrote meerderheid van de niet-gevaccineerde mensen staat wantrouwig tegenover een vaccin dat er ‘zeer snel’ kwam of vooral nuttig lijkt ‘voor risicogroepen’. Het vooruitzicht van een algemene 3e dosis versterkt het onterechte gevoel dat het om een noodvaccin gaat waarvan de doeltreffendheid onzeker is. De technologie die verbonden is met m-RNA wordt al meer dan 20 jaar bestudeerd en wordt sinds begin jaren 2000 gebruikt in de diergeneeskunde. Bovendien is een vaccin een middel van collectieve gezondheid, geen individueel geneesmiddel. De doeltreffendheid ervan kan slechts beoordeeld worden indien het collectief wordt toegediend. In dit geval had het vaccin op een gecoördineerde manier aan 80% van de wereldbevolking moeten worden toegediend. Maar de vrijheid van een kleine groep van aandeelhouders van farma-multinationals om hun zakken te blijven vullen, heeft de wereld gegijzeld. Het is Big Pharma waar we op onze hoede voor moeten zijn, niet de vaccinatie op zich.

    Zoals ‘La Santé en Lutte’ opmerkt, drijven de patenten, het privaat bezit van de vaccins en de prijs ervan een wig tussen de landen die het zich kunnen veroorloven en de andere landen. “In 29 van de armste landen, waar ongeveer 9% van de wereldbevolking woont, is nauwelijks 0,3% van het totale aantal vaccins afgeleverd. Op het volledige Afrikaanse continent is minder dan 4% van de bevolking tweemaal gevaccineerd. De wereldwijde vaccinatiecampagne is mislukt. Dit gevaarlijke beleid laat kwetsbare mensen die niet ‘op de juiste plaats’ leven in de steek. Deze beleidskeuzes zullen als een boemerang terugkeren in de vorm van nieuwe varianten.” Een wereldwijde vaccinatiestrategie ontwikkelen botst met de aard van het kapitalistisch systeem.

    Alle studies geven aan dat de sociale kloof en de vaccinatiekloof hand in hand gaan. In de federatie Wallonië-Brussel stellen vier op de tien mensen zorg uit omwille van financiële redenen. Met gratis lokale geneeskunde door een nationale gezondheidsdienst met de nodige financiering op basis van de behoeften, zouden de zaken er vandaag heel anders voor staan.

    Als er verwarring heerst onder een groot deel van de bevolking, dan leidt dit tot een zoektocht naar verklaringen en antwoorden op de algemene crisis die de samenleving doormaakt. Als de vakbonden en de linkerzijde hadden opgeroepen tot campagnes en betogingen voor meer middelen voor de zorg, voor de afschaffing van patenten op vaccins, voor een nationale gezondheidszorg met de nodige middelen en voor de nationalisatie van de farmasector onder publieke controle en beheer, dan hadden we het gras onder de voeten van de anti-vax samenzweerders en extreemrechts grotendeels weggemaaid.

    De macht van Big Pharma breken voor een efficiënte vaccinatiecampagne

    Vaccins werken en bieden een belangrijke bescherming tegen ernstige vormen van ziekte door het virus. Ook waar het aantal besmettingen fors toeneemt, verminderen de vaccins het aantal sterfgevallen aanzienlijk. Uit alle studies blijkt dat het vaccin het risico op overdracht vermindert, maar niet uitsluit, ook omdat de doeltreffendheid van het vaccin in de loop van de tijd lichtjes afneemt.

    Vaccinatie wordt voorgesteld als de ultieme oplossing, wat het niet is zonder wereldwijde planning. Zodra een aanzienlijk percentage van de bevolking in ons land was gevaccineerd, werd de samenleving weer volledig opengesteld voor gevaccineerde mensen. Dit gebeurde op basis van het Covid Safe Ticket. Er was de veronderstelling dat dergelijke vaccinatie volstond om de circulatie van het virus te stoppen. Het volstond niet om de epidemie te stoppen.

    Het kapitalistisch systeem is gebaseerd op concurrentie en winstbejag. Dit verhindert de ontwikkeling van serieuze preventieve gezondheidszorg. Kapitalistische regeringen rennen van de ene noodsituatie naar de andere en proberen elke uitbarsting te stoppen met lapmiddelen, waarbij telkens de hoogste prioriteit wordt gegeven aan het veiligstellen van de winstmarges van het grootkapitaal. Het mobiliseren van alle beschikbare middelen om een noodsituatie als een pandemie het hoofd te bieden, is onverenigbaar met een beleid dat de bescherming van de portemonnee van de rijksten centraal stelt.

    Je hoeft geen genie te zijn om te beseffen dat het openbaar vervoer overvol is, dat de scholen overvol zijn en dat dit belangrijke besmettingsfactoren zijn. Er moet veel meer openbaar vervoer komen (dat ook gratis moet zijn, dit is ook noodzakelijk vanuit ecologisch standpunt), evenals meer scholen met aangepaste infrastructuur. Er is een plan van massale publieke investeringen nodig in infrastructuur en openbare diensten, waaronder gezondheidszorg, zodat niemand uit de boot valt. Om de nodige middelen te mobiliseren, is er geen andere keuze dan de economisch hefbomen uit de handen te halen van de kapitalistische minderheid die de planeet vernietigt en ons uitbuit. De gemeenschap moet deze hefbomen in handen nemen om een ecologisch productieplan te ontwikkelen dat vertrekt van de sociale behoeften. Dat is wat wij democratisch socialisme noemen.

     

    De arbeidersbeweging moet de toon zetten

    De pandemie en de lockdowns hebben aangetoond dat het de werkenden zijn die alles doen draaien, niet de aandeelhouders of managers. De arbeidersbeweging moet haar stempel op de gebeurtenissen drukken met een strijdbaar syndicalisme en een offensieve linkerzijde. Als de arbeidersbeweging niet in het offensief gaat voor fundamentele verandering in het belang van de meerderheid van de bevolking, dan zullen andere krachten de verwarring en verdeeldheid versterken. Enkel de arbeidersbeweging kan duidelijkheid scheppen.

    De CPBW’s op de werkvloer moeten een rol spelen

    Op de werkplek moeten de vakbonden offensiever zijn. Het nut van Comités voor Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW’s) is door deze pandemie sterk bevestigd, maar er is veel te weinig gebruik van gemaakt. Zij kunnen nochtans de collectieve discussie met de werknemers over maatregelen op de werkplek stimuleren, aangezien zij het beste weten wat nodig is om hun veiligheid te waarborgen, en zij kunnen rustige discussies tussen collega’s stimuleren om geduldig twijfels en vragen over het vaccin te beantwoorden.

    Er moeten middelen ter beschikking worden gesteld zodat iedere werknemer veilig kan werken, waaronder voldoende FFP2-maskers. Gratis tests moeten beschikbaar zijn voor iedereen op de werkplek, maar ook op scholen en in elke buurt. Als een personeelslid positief test, moet hij of zij van de werkplek worden verwijderd. Quarantaine mag niet leiden tot loonverlies en er moet extra personeel worden aangeworven ter vervanging van degenen die niet kunnen werken. In geval van sluiting van een school of crèche moeten ouders verzekerd zijn van betaald verlof.

    Een actieprogramma dat van de behoeften vertrekt en zich tegen het systeem richt

    De arbeidersbeweging moet op de crisissituatie en de verdeeldheid die is ontstaan reageren. Dat kan door in actie te gaan rond noodzakelijke eisen als:

    • Voor gratis tests; er moeten meer laboratoria worden ingericht, met extra personeel en apparatuur.
    • Voor een massaal en publiek investeringsplan in de gezondheidszorg, dat is afgestemd op de reële behoeften zoals die door het personeel in de sector zijn vastgesteld. Voor de aanwerving van extra personeel aan goede loon- en arbeidsvoorwaarden (een essentiële vereiste om duizenden zorgkundigen en gediplomeerde verzorgenden die in andere sectoren werken te overtuigen om naar de zorg terug te keren) en de bouw van nieuwe zorginfrastructuur. Voor de verbetering van de arbeidsomstandigheden en de lonen van het zorgpersoneel.
    • Voor de oprichting van een echte nationale publieke gezondheidsdienst, democratisch beheerd door het personeel en de gemeenschap, die ook een preventieve aanpak van de gezondheidszorg mogelijk maakt;
    • Er is nood de sterkst mogelijke vaccinatiecampagne om de pandemie te bestrijden, vergezeld van transparante informatie voor de bevolking, door instanties onafhankelijk van de overheid en Big Pharma. Voor zo’n efficiënte vaccinatiecampagne moet alle onderzoek en ontwikkeling van vaccins in publieke handen zijn en door de gemeenschap gecontroleerd worden. Niet-gevaccineerde mensen moeten overtuigd worden, niet vervolgd.
    • Iedereen op de wereld moet gratis toegang hebben tot vaccins. Voor vrije en volledige samenwerking van de wetenschappelijke wereld in volledige transparantie, door een einde te maken aan patenten en het privaat bezit van wetenschappelijke kennis. Open de boekhouding van farmaceutische bedrijven en nationaliseer ze onder democratisch beheer en controle van het personeel en de gemeenschap. Onteigen de faciliteiten, kennis en materialen van deze bedrijven zonder compensatie voor de aandeelhouders, tenzij op basis van bewezen behoeften.

    De middelen om dit alles te financieren moeten gezocht worden waar ze zich bevinden: op de bankrekeningen van de superrijken en in de belastingparadijzen, zoals recent nog bleek uit de ‘Pandora Papers’. De sleutelsectoren van de economie moeten genationaliseerd worden, zodat de rijkdom die door de werkende klasse wordt gecreëerd kan ingezet worden overeenkomstig onze behoeften.

    Een dergelijk offensief programma, samen met een actieplan om een krachtsverhouding op te bouwen in het voordeel van de werkenden en jongeren, is de beste manier om de sceptici te overtuigen en zelfs te betrekken bij de strijd voor een samenleving die vrij is van het winstbejag en de chaos van de markteconomie. Er is nood aan collectieve strijd om de controle over de politieke en economische hefbomen uit handen van de kapitalistische klasse te halen, en om uiteindelijk volledig te kunnen voorzien in de behoeften van allen.

    Een democratische socialistische samenleving zou een einde maken aan het onvermogen van onze maatschappij om op crises te reageren. De hebzucht van de superrijken als centrale as van de samenleving wordt dan vervangen door internationale samenwerking en solidariteit om tegemoet te komen aan de noden en behoeften van de meerderheid van de bevolking.

  • Kan het kapitalisme een plaag oplossen? Wereldwijde ongelijkheid in vaccins voorspelt rampspoed

    De VS gaat stilaan “terug naar normaal.” Miljoenen mensen zijn gevaccineerd, de richtlijnen rond de mondmaskers zijn ingetrokken en overal werden de beperkingen gretig opgeheven, op tijd voor de zomer.

    Dossier door Grace Fors (Socialist Alternative, VS)

    Maar wereldwijd, is COVID-19 aan het exploderen. Hele regio’s worden geteisterd door nieuwe uitbraken. De ramp in India heeft zich verspreid over Zuid-Azië, en de COVID-crisis in Brazilië wordt gevolgd in Argentinië, Paraguay en Colombia, die allemaal hoge sterftecijfers kennen. Afrika ten zuiden van de Sahara wordt niet minder door de pandemie getroffen, zoals de media beweren, maar blijkt een broeinest te zijn van besmettingen zonder diagnose. Deze regio’s waar de uitbraken vlak voor de zomer het ergst zijn, zullen naar verwachting het langst moeten wachten op COVID-vaccins.

    Op het moment van schrijven zijn een miljard vaccindoses toegediend, waarvan meer dan de helft naar drie landen is gegaan, terwijl landen met een laag inkomen slechts 0,2 procent hebben ontvangen. Twaalf landen hebben nog geen enkele injectie toegediend gekregen, en het kan nog tot 2023 of later duren voordat de vaccins beschikbaar zijn voor die bevolking.

    Terwijl de rijke landen zichzelf feliciteren met het nemen van echte stappen in de richting van groepsimmuniteit, zal het allemaal voor niets zijn als het virus muteert en zich verspreidt. De uiterst besmettelijke en potentieel vaccinresistente B.1.617-variant, die voor het eerst in India is aangetroffen, heeft zich al over 53 gebieden verspreid.

    De chaos die zich ontvouwt, legt niet alleen een meedogenloze veronachtzaming van mensenlevens in het Zuiden bloot, maar ook diepere problemen van het kapitalisme. Van neoliberale octrooiwetgeving tot vaccinnationalisme en ernstige mondiale ongelijkheid: elk aspect van ons huidige systeem is volstrekt ontoereikend om de crises van de 21e eeuw het hoofd te bieden.

    “Trickle-down” vaccinatie

    Zodra de vaccins op de markt kwamen, hadden westerse kapitalistische mogendheden zoals de VS, Canada en de EU al 96% van de doses van Pfizer en alle doses van Moderna in beslag genomen. Velen kochten genoeg om hun bevolking meerdere malen te vaccineren. Bilaterale overeenkomsten met regeringen die miljarden uitdelen aan farmaceutische bedrijven om de ontwikkeling te versnellen in ruil voor prioritaire toegang, betekenden dat zelfs degenen die het geld hadden om op een vaccin te wedden, te horen kregen dat er geen vaccins meer te koop waren.

    Een studie van de Duke University waarschuwde dat, tenzij rijke landen hun aanpak drastisch veranderen, de meeste mensen in arme landen tot 2024 geen toegang tot een vaccin zullen hebben.

    COVAX, het programma van de Verenigde Naties dat wordt gesteund door de Gates Foundation, is opgezet om te proberen dit recht te zetten. COVAX levert niet alleen goedkopere vaccins die minder effectief zijn tegen varianten, maar heeft ook te kampen met een gebrek aan beschikbare vaccins en heeft tot nu toe slechts een vijfde van de beoogde doses geleverd. Ondertussen heeft India, een belangrijke leverancier van COVAX, de uitvoer van vaccins moeten beperken vanwege de massale sterfte binnen zijn eigen grenzen.

    Neoliberalisme en de dominantie van intellectueel eigendom

    De debatten over wat er nu moet gebeuren, draaiden wereldwijd om iets dat de “TRIPS-ontheffing” wordt genoemd. Dit verwijst naar de oproep van India en Zuid-Afrika aan de Wereldhandelsorganisatie (WTO) om de octrooibeperkingen voor behandelingen in verband met COVID-19 op te heffen, en landen toe te staan generieke versies van de vaccins te produceren. In de huidige situatie kunnen alleen de bedrijven die het octrooi bezitten deze cruciale behandelingen legaal produceren of distribueren totdat het octrooi verloopt, meestal na 20 jaar. De WTO werkt op basis van consensus, dus elk land kan de ontheffing blokkeren. Sinds het voorstel in oktober is het keer op keer geblokkeerd door dezelfde rijke landen die vaccins hebben opgepot en de thuisbasis zijn van de grootste farmaceutische bedrijven.

    In een rationele wereld zou de vooruitgang die door de samenleving wordt gecreëerd de samenleving dienen. De Wereldhandelsorganisatie heeft er in het verleden voor gezorgd dat dit niet gebeurde.

    De WTO werkte zij aan zij met megaconcerns als Pfizer om de handhaving van octrooiwetgeving wereldwijd te versterken. De TRIPS-overeenkomst codificeerde het “recht” van kapitalisten om exclusieve winsten te maken met hun gepatenteerde goederen. TRIPS, dat in het heetst van de AIDS-crisis werd aangenomen, speelde een sleutelrol in het feit dat Afrikaanse landen tien jaar moesten wachten op behandelingen die tienduizenden sterfgevallen hadden kunnen voorkomen. Ondertussen heeft de neoliberale globalisering de ongelijkheid tussen rijke en arme landen drastisch vergroot, de openbare gezondheidszorg uitgehongerd en de multinationals een dictatoriale controle over de wereldhandel gegeven.

    De rol van de WTO heeft geleid tot de huidige situatie waarin levensreddende behandelingen gevangen zitten in een labyrint van auteursrechten en wetten inzake handelsgeheimen. Zelfs de omhulsels van mRNA-moleculen zijn onderworpen aan een web van licentieovereenkomsten die in handen zijn van verschillende bedrijven.

    TRIPS is bedoeld om monopoliewinsten voor bedrijven te garanderen, alsmede de mogelijkheid om hun goederen aan de hoogste bieder te verkopen. AstraZeneca kan Zuid-Afrika $5,25 per dosis in rekening brengen tegenover $2,15 in de EU. Israël ontkent de verantwoordelijkheid om de Palestijnen te vaccineren, maar kan Pfizer 23,50 dollar per dosis betalen voor snellere leveringen, en de deal verzachten door de gezondheidsgegevens van de burgers te overhandigen.

    Uiteindelijk weerspiegelt het debat over TRIPS een fundamentele crisis van de neoliberale wereldorde. Omdat zoveel van het moderne kapitalisme en de wereldhandel berusten op opgepotte intellectuele eigendom, zal het verkrijgen van gelijke toegang tot medicijnen een drastische herstructurering van het economische systeem vereisen. De sociale basis voor het neoliberalisme is aan het afbrokkelen, zoals blijkt uit de strijd die wereldwijd op gang is gekomen om de WTO te vragen de octrooibeperkingen op vaccins op te heffen.

    Biden en de heersende klasse

    Tot zijn recente ommezwaai met betrekking tot de TRIPS-ontheffing heeft Biden Trump’s “America First”-benadering van vaccinatie grotendeels doorgezet. Dit nationalisme is de overkoepelende strategie geweest van de meeste rijke landen, die staan te popelen om hun bevolkingen te vaccineren, de vraag te stimuleren en de economie weer op gang te brengen.

    Verschillende factoren hebben Biden echter gedwongen zijn tactiek aan te passen. Een daarvan is de “vaccindiplomatie” van China en Rusland, die doses naar andere landen sturen waaraan voorwaarden zijn verbonden. Ondanks zijn loyaliteit aan Big Pharma – dat miljoenen gaf aan de campagne van Biden en nu miljoenen blijft spenderen aan lobbywerk in Washington DC – kan Biden de invloed van China op het wereldtoneel moeilijk bestrijden. Dit zal gebeuren door andere landen te overtuigen om aan de kant van de VS te staan door vaccinatie als geopolitiek schaakstuk te gebruiken.

    Publieke druk zoals de resolutie van Kshama Sawant aan de gemeenteraad van Seattle, die navolging vond in steden in het hele land, heeft een cruciale rol gespeeld bij het omkeren van het Amerikaanse standpunt over de patenten. Hoewel de stap van Biden druk uitoefent op de overgebleven tegenstanders zoals Angela Merkel en Justin Trudeau, is er veel meer nodig: massamobilisaties in de hele EU en Canada zullen nodig zijn om van de leiders te eisen dat ze patenten opschorten en echte middelen inzetten voor de distributie van vaccins in de rest van de wereld.

    Bovendien zien de meer vooruitziende delen van de kapitalistische klasse de bedreiging die de pandemie vormt voor het mondiale kapitalisme, met name de verwoestende uitbraken in de BRIC-landen India en Brazilië. Men is bang voor de wereldwijde gevolgen van een economische ineenstorting in verschillende regio’s, en maakt zich zorgen over de terugbetaling van roofzuchtige schulden van Amerikaanse banken en bedrijven. De Internationale Kamer van Koophandel schat dat als rijke landen niet investeren in vaccinatie van arme landen, dit de wereldeconomie 9,2 biljoen dollar zou kosten.

    We hebben een echt plan nodig om de taak van het vaccineren van de wereld op ons te nemen: de onderlinge strijd tussen de rijkste landen zal de zaken enkel erger maken.

    Big Pharma bepaalt de agenda

    Met de AIDS-epidemie, de opioïdencrisis en COVID-19 lopen de door Big Pharma veroorzaakte sterfgevallen waarschijnlijk in de honderdduizenden.

    Terwijl Biden en de heersende klasse naar farmaceutische bedrijven kijken als de remedie voor de pandemie, zijn zij het grootste obstakel voor het beëindigen ervan. Het vaccin van Pfizer is het meest veelbelovend tegen de ergste gevolgen van varianten, en toch is slechts 0,002 procent van zijn vaccins naar COVAX gegaan.

    Het doel van farmaceutische bedrijven is niet om medicijnen te produceren of levens te redden, maar om winst te maken. Pfizer harkte in het eerste kwartaal van 2021 naar schatting 900 miljoen dollar winst binnen, en Moderna 12 miljoen dollar. Onlangs verhoogde de CEO van AstraZeneca zijn loon tot 25 miljoen dollar per jaar, wat tot verontwaardiging leidde bij rijke investeerders die hun deel van de winst wilden opstrijken. Farmaceutische bedrijven zijn contracten aan het sluiten met rijke landen tot in 2024, en de meeste hebben verklaard dat ze van plan zijn opnieuw te onderhandelen over prijsverhogingen. Terwijl het virus muteert, zich verspreidt en dagelijks duizenden slachtoffers eist, watertanden de CEO’s van de farmaceutische industrie bij het vooruitzicht te kunnen blijven verdienen aan de behandeling van nieuwe varianten.

    De druk om de patenten op vaccins op te heffen heeft de moorddadige drijfveren van de farmaceutische industrie aan het licht gebracht. Helaas voor de miljoenen mensen in de wereld die in ziekenhuisbedden naar lucht happen, is intellectueel eigendom volgens rijke investeerders in de farmaceutische industrie “zuurstof voor de industrie”. Zij stellen dat winst het enige is dat de ontwikkeling van behandelingen mogelijk maakt, en dat zij toekomstige behandelingen alleen zullen onderzoeken en produceren als zij hun aandeelhouders kunnen terugbetalen. Afgezien van hun ontstellende gebrek aan zorg voor mensenlevens, weten we dat dit niet waar is. Subsidies van de overheid, en laboranten met een bescheiden salaris, hebben de vaccins echt mogelijk gemaakt.

    Big Pharma is niet meer onder controle, en we kunnen niet controleren wat we niet bezitten. Alle Big Pharma in democratisch publiek bezit nemen is de enige manier waarop we er voor kunnen zorgen dat miljarden aan inkomsten worden gebruikt om vaccins daarheen te sturen waar ze nodig zijn, samen met personeel om technologieoverdracht te vergemakkelijken, en niet worden uitgekeerd aan aandeelhouders of worden opgeslokt door het beurscasino.

    Wat is de volgende stap?

    Zelfs als de WTO de patenten opheft, kan de wereld volgens deskundigen op zijn vroegst in 2022 over extra vaccincapaciteit beschikken. Waarom?

    Om generieke vaccins te kunnen produceren, moet personeel worden opgeleid, is er nood aan grondstoffen die schaars zijn en moeten fabrieken worden omgebouwd voor complexe productieprocessen. Deze obstakels voor de productiecapaciteit, die door afpersers als Bill Gates cynisch worden gebruikt als argument tegen het opheffen van patenten, laten in werkelijkheid zien waarom alle informatie over de productie van vaccins in het publieke domein moet zijn. De enorme financiële middelen die rijke landen in staat hebben gesteld vaccins op te kopen, moeten worden gebruikt om te investeren in de productie-infrastructuur en -vaardigheden die nodig zijn om wereldwijd miljarden doses te produceren.

    Er zijn nog verschillende andere obstakels. Niet alle vaccins zijn gelijk gemaakt, en dit is niet onbelangrijk voor de gewone mensen in Afrika, die worden afgeschrikt door aarzelingen over vaccins. Verwarring bij het publiek en een lukrake uitrol hebben van de toediening van COVAX-doses een zware strijd gemaakt. Nigeria, de dichtstbevolkte natie in Afrika, heeft moeite om zijn 3,92 miljoen doses onder de armen te krijgen. De Democratische Republiek Congo moest 1,3 miljoen doses COVAX van AstraZeneca teruggeven nadat nieuws over zeldzame bloedstolsels, waardoor verschillende Europese landen het gebruik ervan opschortten, tot bezorgdheid had geleid.

    Er is gerechtvaardigde woede en achterdocht over het feit dat men ondermaatse vaccins krijgt aangeboden in vergelijking met de vaccins die in rijke landen beschikbaar zijn. Zestig procent van de ondervraagden in vijf Afrikaanse landen zei dat het onwaarschijnlijk was dat zij een vaccin zouden proberen te krijgen. Er moet meer worden geïnvesteerd in voorlichting en bewustmaking van het publiek, en daarnaast moeten de farmaceutische producten in handen van de overheid komen, zodat er een volksvaccin kan worden ontwikkeld dat niet is aangetast door het terechte wantrouwen jegens Big Pharma. Dit is vooral belangrijk omdat het steeds waarschijnlijker wordt dat vaccins een behoefte op lange termijn zullen zijn voor de wereldbevolking.

    De wereld heeft meer nodig dan alleen vaccins. In landen met uitbrekende epidemieën is het vaccineren van een klein deel van de bevolking niet voldoende. Een snelle beheersing is nodig, samen met het opsporen van contacten en lockdowns, waarvoor massale hulp van rijke landen en kwijtschelding van staatsschulden nodig zullen zijn om armoede en besparingen als gevolg van lockdowns te voorkomen, zoals in Colombia is gebeurd.

    En dan hebben we het nog niet eens over het effect van bestaande oorlogen en wreedheden op de verergering van de pandemie. In Gaza, dat al verstoken was van vaccins door het Israëlische regime, werd het enige COVID-19 testcentrum opgeblazen door Israëlische luchtaanvallen, en zendingen van doses en essentiële benodigdheden zoals beademingsapparatuur worden tegengehouden door blokkades. Landen als Syrië en Jemen, waar ziekenhuizen jarenlang onophoudelijk zijn gebombardeerd, beschikken over weinig middelen om vaccins toe te dienen.

    Het grootste concrete obstakel om de wereldwijde vaccinvoorziening te vergroten, is een gebrek aan essentiële grondstoffen. Vaccinproducenten hebben moeite om filters en plastic zakken te bemachtigen die bij de productie worden gebruikt, en er is een ernstig tekort aan zuurstof. Het kapitalisme zal deze verdelen op basis van een markt, waarbij aan de hoogste bieder wordt verkocht, of hij ze nu nodig heeft of niet. Beslissingen over hoe deze hulpbronnen het best kunnen worden gebruikt, mogen niet worden overgelaten aan winstzuchtige bedrijven, maar moeten democratisch worden genomen in het belang van de mensheid.

    Ondanks de obstakels op ons pad, is er een oplossing voor de crisis. Die is echter niet mogelijk op de voorwaarden van Big Pharma en de WTO. Alleen op basis van een drastische verandering van het huidige op winst gerichte systeem kunnen we de middelen van de maatschappij investeren in wat werkende mensen nodig hebben. De arbeidersklasse heeft het vermogen om de toeleveringsketens te stroomlijnen, de infrastructuur voor volksgezondheid wereldwijd te verbeteren, de productie op te voeren om aan de vraag te voldoen, en een einde te maken aan de schadelijke milieupraktijken die tot pandemieën leiden.

    Mondiale volksgezondheid betekent nu meer dan ooit een wereld zonder oorlog, klimaatvernietiging en woekerwinsten. Het alternatief is een sombere toekomst van permanente pandemieën en een spiraal van ongelijkheid.

  • Oorsprong van Covid-19: lek in een labo of ecologische crisis van het kapitalisme?

    Door Chris Stewart

    De voorbije maand zijn de gevestigde media in de VS sterk opgeschoven in hun berichtgeving over de oorsprong van Covid-19. Dit komt op het moment dat president Biden een onderzoek door de Amerikaanse inlichtingendiensten heeft bevolen naar de mogelijkheid dat het virus is ontstaan in een laboratorium van het virologisch instituut in Wuhan.

    Er zijn daarbij twee hoofdscenario’s. Het ene gaat uit van toeval door een gebrekkige beveiliging van het laboratorium. Deze mogelijkheid werd eerder door de Wereldgezondheidsorganisatie als “uiterst onwaarschijnlijk” afgedaan. Het andere scenario, dat door Trump en zijn aanhangers wordt aangewakkerd, is dat het virus opzettelijk door China is gecreëerd als biologisch wapen.

    Die laatste theorie is in sterke mate weerlegd door wetenschappelijk bewijs, terwijl er voor de eerste theorie, die niet volledig uitgesloten is, geen nieuwe aanwijzingen zijn. De meeste virologen zijn nog steeds van mening dat SARS-CoV-2 (de naam van het coronavirus dat Covid-19 veroorzaakt) uit de natuur voortkomt doordat mensen en/of vee in contact kwamen met besmette wilde dieren.

    Gezien de verwoestingen als gevolg van de pandemie en het virus achten virologen het belangrijk om de oorsprong van SARS-CoV-2 te achterhalen en te begrijpen. De realiteit van het kapitalisme en de imperialistische rivaliteit vormen echter een belemmering voor dergelijk onderzoek, zeker nu de geopolitieke belangen van de VS en China met elkaar in conflict komen.

    Nieuwe Koude Oorlog

    De ‘laboratorium-theorie’ wordt door verschillende kapitalistische staten en mediaconcerns actief naar voren gebracht als onderdeel van een offensief in de nieuwe ‘Koude Oorlog’. Langs de andere kant speelt het CCP-regime in China een obstructieve rol in het onderzoek naar de oorsprong van Covid-19.

    Gedurende de hele pandemie heeft de Chinese staat cruciale gegevens inzake volksgezondheid achtergehouden. Het regime sloot de toegang tot onderzoek af en manipuleerde gegevens in voorbereidend onderzoek naar de oorsprong van het virus. De obsessieve censuur en geheimhouding onder het CCP-regime speelden een belangrijke rol in de verspreiding van het virus. Het nieuws over de uitbraak werd aanvankelijk tegengehouden, gedreven door de wens om alleen de ‘successen’ van het regime te melden. Deze druk om slecht nieuws de kop in te drukken, nam toe sinds het begin van de acute spanningen tussen de VS en China.

    Noch de Amerikaanse noch de Chinese staat kan worden vertrouwd met een echt onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek naar de oorsprong van COVID-19. Geen van beide staten, die beiden volledig gebonden zijn aan de belangen van hun nationale kapitalistische klassen, heeft er enig belang bij de waarheid te achterhalen – vooral omdat dat noodzakelijkerwijs het kapitalistische systeem dat zij beheren, en de ecologisch vernietigende aard ervan, onder een vergrootglas zou leggen. In plaats daarvan zullen zij in elk stadium proberen de situatie te manipuleren voor hun eigen geopolitieke doeleinden. Het team van Biden heeft deze kwestie nieuw leven ingeblazen in de wetenschap dat Peking nooit zal instemmen met een onderzoek waarover het niet de volledige controle heeft. De onvermijdelijke weigering zal tellen als een onmiddellijke Amerikaanse propaganda-overwinning: het ‘bewijs’ dat de CCP iets verbergt.

    De ecologische crisis van het kapitalisme

    Hoewel een volledig onderzoek naar de oorsprong van COVID-19 nog jaren kan duren, is de leidende theorie die door de meeste virologen wordt aangehangen bekend als de “veldtheorie”. Deze theorie stelt dat SARS-Cov-2 uit de natuur is voortgekomen, door een reeks “recombinatie-gebeurtenissen” waarbij het virus evolueerde door zich te verspreiden over populaties wilde vleermuizen, wilde dieren, industrieel vee en de menselijke arbeiders die ermee in contact komen in Zuid- en Centraal-China. Coronavirussen in het algemeen zijn berucht om hun ontwikkeling via deze recombinatieprocessen. Dit is een soortgelijk verhaal als de manier waarop vele vroegere virussen op de mens zijn overgeslagen, zoals SARS, H1N1 (varkensgriep) en Ebola. In feite is 60-80% van de opkomende infectieziekten bij mensen afkomstig van in het wild levende dieren.

    Veel wetenschappers hebben erop gewezen dat de kans op het ontstaan van dodelijke pandemieën de afgelopen eeuw, en vooral de laatste decennia, drastisch is toegenomen.

    Covid-19 is niet de eerste dodelijke pandemie die veroorzaakt wordt door de vernietiging van het milieu door het kapitalisme. Het zal ook niet de laatste zijn. De vernietiging van ecosystemen door de agro-industrie heeft de verspreiding van door dieren overgebrachte ziekten onder de menselijke bevolking verviervoudigd in de laatste 50 jaar. De meeste nieuwe ziekte-uitbraken van de laatste twee decennia zijn ontstaan en hebben zich verspreid als gevolg van de door winstbejag ingegeven vernietiging van de natuur door het kapitalisme.

    De grote agro-industrie maakt enorme winsten door de uitbuiting van landarbeiders en door de barbaarse omstandigheden van de fabriekslandbouw, die ontworpen zijn om zoveel mogelijk winst te maken. Overbevolking van genetisch gemanipuleerde dieren, die letterlijk zijn ontworpen om met zo weinig mogelijk voer sneller volgroeid te zijn dan hun wilde soortgenoten, tast het natuurlijke immuunsysteem van deze dieren aan.

    Dit leidt tot situaties waarin virussen die in deze dierenpopulaties terechtkomen, zich snel verspreiden en evolueren tot uiterst virulente ziekteverwekkers, en vaak overslaan op landarbeiders die gedwongen worden te werken in onveilige omstandigheden met weinig of geen bescherming.

    Dit is een schril voorbeeld van wat Marx de “metabolische kloof” noemde, waarbij de logica van de kapitalistische warenproductie de complexe biogeochemische processen van de natuurlijke wereld verstoort.

    Klimaatverandering en ontbossing hebben wilde dierenpopulaties gedwongen dichter bij industriële boerderijen te komen, vooral nu het kapitalisme is doorgedrongen tot de laatste paar oerbosgebieden op de planeet. In het geval van Covid-19 is één theorie dat het toegenomen gebruik van pesticiden in de industriële landbouw gedeeltelijk verantwoordelijk is, aangezien de insectenpopulaties zijn ingestort waardoor besmette vleermuispopulaties dichter bij de mens zijn komen wonen op zoek naar voedsel.

    Als gevolg daarvan bereiken de ziekteverwekkers nieuwe dierpopulaties, wat leidt tot virale evolutie. Bepaalde wilde dierenpopulaties zijn “reservoirs” voor deze virussen, waarbij sommige virussen eeuwenlang in dieren circuleren zonder door de mens te worden ontdekt. Wanneer deze virussen in contact komen met nieuwe gastheerpopulaties (vee, mensen, enz.), treden “spillover events” op en verspreiden de virussen zich onder nieuwe populaties, wat uiterst schadelijk kan zijn.

    Uit onderzoek is gebleken dat de genetica van SARS-CoV-2 opmerkelijk veel gelijkenis vertoont met andere coronavirussen die in bij wilde vleermuizen zijn waargenomen, hetgeen sterk in de richting van de veldtheorie wijst. Recente studies hebben ook aangegeven dat het mogelijk is dat SARS-CoV-2 al vóór de ontdekking eind 2019 bij sommige mensen (waarschijnlijk landarbeiders op het platteland van China) had gecirculeerd en geëvolueerd was.

    Zoals evolutionair viroloog Rob Wallace schrijft: “Alle elementen voor het maken van SARS-2 circuleren in dierpopulaties in het veld, en – over duizenden, zo niet miljoenen vleermuizen, vee, en niet ontdekte menselijke infecties samen – naar alle waarschijnlijkheid in grote overvloed.”

    Flinterdun bewijs voor labotheorie

    De labotheorie wordt door virologen niet volledig uitgesloten, maar er is tot dusver weinig bewijs dat deze theorie ondersteunt. De labotheorie stelt dat het coronavirus is ontstaan als gevolg van een lek uit een laboratorium in Wuhan, waar het werd bestudeerd in het kader van ‘gain of function’-onderzoek.

    Voor alle duidelijkheid: de labotheorie van sommige virologen staat los van de samenzweerderige, anti-wetenschappelijke ideeën van extreemrechts en mensen als Donald Trump, die suggereren dat het coronavirus is gesynthetiseerd als een biologisch wapen dat opzettelijk is ontworpen en uitgezet door de Chinese regering.

    ‘Gain of function’-experimenten worden uitgevoerd in beveiligde laboratoria waarbij virussen opzettelijk virieler worden gemaakt om te anticiperen op de wijze waarop zij in het wild kunnen muteren, ter ondersteuning van de ontwikkeling van vaccins. Het risico dat een virus tijdens deze experimenten uit het laboratorium ontsnapt, is echter reëel. Zo is de griepstam van 1977 waarschijnlijk ontstaan als gevolg van een ongeluk tijdens de ontwikkeling van een vaccin.

    Het aantal ‘gain of function’-experimenten is de laatste decennia inderdaad aanzienlijk toegenomen. Dit is vooral gestimuleerd door de bioveiligheidsinspanningen van de grote agro-industrie sinds het H5N1-virus (vogelgriep). De toegenomen controle heeft ertoe geleid dat zij over de hele wereld veel van dergelijke laboratoria met verbeterde functies financieren. In plaats van echte actie te ondernemen om een einde te maken aan de ecologische vernietiging die inherent is aan het economische model van de kapitalistische agro-industrie, hebben deze bedrijven laboratoria opgezet om te doen alsof ze hun eigen puinhoop proberen op te ruimen, maar pas nadat er ziekteverwekkers zijn opgedoken.

    Het grootste deel van het ‘bewijs’ voor de labotheorie in de gevestigde media, draait om de bewering dat drie onderzoekers van het virologisch instituut van Wuhan in 2019 naar het ziekenhuis moesten met ademhalingssymptomen die in verband werden gebracht met een seizoensgriep. Er is geen bewijs dat het om Covid-19 ging en het is gebruikelijk dat onderzoekers van het laboratorium zich regelmatig laten controleren in ziekenhuizen.

    Het virologisch instituut van Wuhan bestudeerde in het verleden coronavirussen van vleermuizen, zeker nadat SARS-achtige virussen werden ontdekt in een grot in de provincie Yunnan begin jaren 2000. Deze virussen komen vaak voor en dit is op zich geen bewijs van een lek in het laboratorium.

    In feite lijkt het genetisch bewijs net niet te wijzen op een laboratoriumlek. Onderzoekers hebben aangevoerd dat het spike-eiwit dat het virus gebruikt om zich aan ACE2-receptoren op de buitenkant van menselijke cellen te hechten, vrijwel zeker in de natuur zou zijn ontstaan en niet als een laboratoriumcreatie, waarbij het virus zich vervolgens verder zou hebben ontwikkeld door overdracht van mens op mens.

    Zelfs als SARS-2 in het virologisch instituut van Wuhan werd vastgehouden, dan nog blijkt uit de genetische code dat het zeker uit de natuur is voortgekomen en niet als een door mensen gemaakt biologisch wapen zoals rechtse samenzweringstheoretici suggereren. Het ontstaan van het virus kan nog steeds stevig worden geplaatst in de metabolische breuk van het kapitalisme met de natuur.

    Kapitalisme en de verspreiding van Covid-19

    Natuurlijk is het ontstaan van het virus zelf niet het einde van het verhaal, en elk onderzoek zou niet op dit punt moeten eindigen. We moeten ons veeleer afvragen hoe het mogelijk is dat een virus in enkele maanden tijd zo een grote verspreiding over de wereldbevolking heeft kunnen bereiken.

    Het wereldwijde neoliberale offensief van de afgelopen decennia heeft de sociale voorzieningen afgebouwd, de ziekenhuisbudgetten onder druk gezet, en de onzekerheid voor werknemers vergroot door overal ter wereld in de vangnetten te snoeien. Door het afbouwen van de arbeidsomstandigheden en de openbare diensten en de roofzuchtige, op winst gerichte vernietiging van de natuur, heeft het kapitalisme precies de voorwaarden geschapen voor het ontstaan van verwoestende pandemieën en ervoor gezorgd dat de gezondheidsstelsels niet voorbereid waren om de gevolgen daarvan op te vangen.

    In die zin wordt het verhaal van het lek in het laboratorium gebruikt om de rol van kapitalistische regeringen en het systeem in het algemeen in het zo ver laten verspreiden van het virus te verdoezelen.

    In India, bijvoorbeeld, hebben rechtse nieuwsbronnen gesuggereerd dat een Chinees biologisch wapen aan de basis lag van de recente tweede golf die India heeft geteisterd. Op deze manier wordt de labotheorie gebruikt om de barbaarse aanpak van het Modi-regime omtrent het virus te verbergen, evenals de endemische armoede, het gebrek aan gezondheidszorg en de overbevolking in sloppenwijken die het bestaan van miljoenen arbeiders en arme mensen in India bepaalt.

    In de VS, waar meer dan 600.000 mensen aan de pandemie zijn gestorven, en elders, weigerden kapitalistische regeringen lockdown-acties te ondernemen toen wetenschappers en gezondheidswerkers dergelijke maatregelen adviseerden, in een poging de winststroom voor het grootkapitaal op gang te houden, met desastreuze gevolgen. Terwijl de arbeidersklasse werd geconfronteerd met ziekte, armoede en dood, profiteerde de kapitalistische klasse meedogenloos van de crisis. Alles, van persoonlijke beschermingsmiddelen tot handgel en zuurstof, werd in veel landen in prijs verhoogd.

    Het resultaat is dat velen conclusies trekken over de onmenselijke en irrationele aard van het kapitalistische systeem. Iedereen die 2020 heeft meegemaakt, zal zich dat jaar herinneren als een jaar van ongekende ineenstorting, waarin elke fout in het systeem werd blootgelegd. Dit is precies waar de kapitalistische heersende klasse bang voor is.

    Nood aan een echt onderzoek

    Er is een reële behoefte aan een echt, onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek naar de oorsprong van Covid-19. Daartoe mag geen enkele theorie worden afgewezen voordat virologen de tijd hebben gehad om hun onderzoek uit te voeren.

    De kapitalistische grootmachten van de wereld, die geconfronteerd worden met een toename van de imperialistische spanningen, voornamelijk tussen de VS en China, zullen nooit het soort onderzoek toestaan dat nodig is. Zelfs ‘democratische’ kapitalistische staten, die de multinationals van de agro-industrie willen indekken, hebben in het verleden cruciale informatie over lokale virusuitbraken achtergehouden voor onderzoekers van zoönotische ziekten. In een autoritair regime als dat van China, dat meer dan wat ook bang is voor sociale “instabiliteit”, is de obsessie met geheimhouding nog groter.

    De VS deden precies hetzelfde na het opduiken van het H1N1-virus (Mexicaanse griep), waarvan Amerikaanse agro-industriële bedrijven de grootste exporteurs ter wereld waren. En nu speelt de Chinese staat deze rol met COVID-19. Als vurige beheerders van het kapitalistische systeem zijn de VS, China enz. totaal niet bereid om de ecologisch destructieve praktijken van de grote agro-industrie aan te vechten en de nodige maatregelen te nemen om toekomstige pandemieën te voorkomen.

    Elk onderzoek naar de oorsprong van COVID-19 zou onder de democratische controle van de arbeiders moeten staan, en geleid worden door de betrokken virologen en gezondheidswerkers, en niet door de apparaten van de rivaliserende imperialistische staten en hun inlichtingendiensten. De instellingen van de imperialistische staten aan beide zijden van de “Nieuwe Koude Oorlog” zijn niet in staat om hun eigen verantwoordelijkheden te onderzoeken bij de crisis die zij hebben gecreëerd.

    Een dergelijk onderzoek zou verder moeten kijken dan de oorsprong van het virus, en ook moeten nagaan hoe de nalatigheid van kapitalistische regeringen en het meedogenloze winstbejag van ondernemingen het virus in staat hebben gesteld zich te verspreiden, te ontwikkelen en de wereld te verwoesten.

    Een echt onderzoek zou ook eisen naar voren brengen om ervoor te zorgen dat dit nooit meer kan gebeuren. Er moet onmiddellijk en op grote schaal worden geïnvesteerd in de duurzame ontwikkeling van regio’s die een groot gevaar voor spill-over vormen. Om te voorkomen dat de dodelijkste ziekteverwekkers overslaan, moeten we de complexiteit van bossen en wetlands behouden en ecologische buffers in stand houden tussen de ziektereservoirs, onze voedseldieren en de menselijke bevolking.

    Radicale socialistische maatregelen

    De voedselindustrie moet uit handen worden genomen van de agro-industriële multinationals, die alleen maar hun winsten willen maximaliseren, ongeacht de kosten voor de planeet en de volksgezondheid.

    Een socialistische voedselindustrie, in publieke handen en onder democratische controle van de werkende klasse en de arme mensen, zou onmiddellijk duurzame landbouwtechnieken toepassen, de agrobiodiversiteit herstellen en de hyperuitbuitende arbeidsomstandigheden van de landarbeiders in de wereld verbieden.

    Dit is slechts een van de vele noodzakelijke stappen die een socialistische planeconomie zou nemen om de metabolische breuk van het kapitalisme met de natuur te helen. Een dergelijk systeem zou gebaseerd zijn op productie voor behoeften, niet voor hebzucht, en ook op solidariteit tussen arbeiders over de hele wereld, niet op inter-imperialistische rivaliteit. Dit is alleen mogelijk als de macht wordt weggerukt van de kapitalistische heersende klassen en in handen wordt gelegd van de arbeiders van de wereld.

  • Vaccins: schaf de patenten af en breng de sector in publieke handen

    De ideologie van de vrije markt kreeg zware klappen. Het was de marktwerking die de weg vrijmaakte voor de pandemie en er tegelijk niet in slaagde om snel een oplossing te vinden. Het privaat bezit van de productiemiddelen en de intellectuele eigendom zijn de belangrijkste obstakels voor de productie van vaccins op een niveau dat door de situatie vereist is.

    Artikel door een arbeider in een groot farmaceutisch bedrijf uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De heersende klasse weet het niet meer

    De productieachterstand verhoogt de kans op de verspreiding van varianten van het virus, waardoor de gezondheids- en economische crisis dreigt te verlengen. Er is een tegenstelling tussen de belangen van de gehele kapitalistische klasse bij de economische problemen door de crisis en die van de kapitalisten uit de farmaceutische sector. In een poging om deze tegenstrijdigheid op te lossen, kondigde Joe Biden aan dat hij de patenten op Covid-19-vaccins tijdelijk wil opschorten. Dat zou een belangrijk keerpunt vormen en een nieuwe aardbeving voor de neoliberale ideologie. Voor de kapitalistische klasse is er een bijkomende uitdaging: de woede van de bevolking over de gevolgen van het vaccinnationalisme sussen.

    Biden probeert zich te positioneren als de ultieme anti-Trump om zo een deel van het verloren gegane prestige van de VS te herstellen. De regering-Biden heeft, zoals ze zelf toegeeft, gewacht tot de aanvoer van de vaccins in de VS verzekerd was alvorens een standpunt over de patenten in te nemen. De rampzalige situatie in India zet bovendien druk op alle landen die reeds een gegarandeerde aanvoer hebben. De farmaceutische lobby’s doen hun uiterste best om hun winsten te beschermen, maar zelfs de liberale premier Alexander De Croo zag zich verplicht om te verklaren dat hij openstaat voor het debat.

    Volgens Ellen ’t Hoen, een Amerikaanse octrooi-expert, bedraagt de jaarlijkse productiecapaciteit momenteel 3,5 miljard doses, wat ver verwijderd is van de 11 miljard die nodig zijn om 70% van de wereldbevolking te vaccineren. Het kapitalisme is echter geen delende samenleving. Zoals Jean Stephen, voormalig topman van GSK België, verklaarde: “De technologieën die [patenten] beschermen, kunnen voor andere doeleinden worden gebruikt dan alleen voor de productie van vaccins […]. De industrie zal niet accepteren dat dit het geval is.”

    Een oplossing op nationale schaal is niet mogelijk. De kapitalistische klasse is zich hiervan terdege bewust, maar is verdeeld. Het vaccinnationalisme staat in contrast met het instinctief internationalisme van de jongeren en de arbeiders. In Nederland is 71% van de bevolking tegen vaccinnationalisme. 58% van de Britten is voorstander van het sturen van vaccins naar zorgpersoneel en bejaarden in andere landen, zelfs als niet de hele bevolking van het land wordt gevaccineerd. In de Verenigde Staten is de helft van de ondervraagden voorstander van het opheffen van patenten. Uit een groot internationaal onderzoek onder 15.000 mensen in 13 van de rijkste landen ter wereld blijkt dat 48 tot 56% van de ondervraagden voorstander is van het vrijgeven van vaccins aan andere landen, terwijl slechts een kwart of minder ertegen is.

    De afgelopen periode heeft de arbeidersbeweging zich onderscheiden door een essentiële rol te spelen in de strijd tegen Covid-19 in de bedrijven, de besmettingsplaatsen bij uitstek. Vanaf de eerste dagen van de pandemie braken hier en daar stakingen uit om individuele en collectieve beschermingsmiddelen te eisen (in de distributie, de industrie, enz.). Dit is ook hoe de strijd voor een volledig openbare farmaceutische sector kan worden georganiseerd.

    Winstzucht nefast voor onze gezondheid

    Er is nog geen akkoord in de Wereldhandelsorganisatie (WTO) over het opheffen van de patenten. Het feit dat zo’n akkoord een plausibel scenario is, was enkele jaren geleden nog ondenkbaar. De PVDA heeft zijn programma rond vaccinaties helemaal op deze kwestie toegespitst: “Als Pfizer zijn patent deelt, kunnen er snel veel meer vaccins geproduceerd worden.” Als revolutionaire socialisten zullen we voor deze maatregel strijden, maar tegelijk koppelen aan het besef dat de kapitalisten niet produceren om in de behoeften van de samenleving te voorzien. Hun enige doel is de bevrediging van de eigen winsthonger. Als die winsten niet op dezelfde manier gegarandeerd zijn, is het erg waarschijnlijk dat het geproduceerde volume meteen afneemt.

    Zonder het delen van de technologie zullen veel neokoloniale landen (afgezien van India en Zuid-Afrika) niet in staat zijn om de productie van vaccins op gang te brengen. Bovendien dreigt een nieuwe strijd om toegang tot de componenten die nodig zijn om het vaccin te maken. Voor dat van Pfizer zijn er 280 componenten nodig die door 86 bedrijven in 19 verschillende landen aangeleverd worden. De verschuiving van de productie naar Covid-vaccins leidt nu al tot tekorten aan verschillende farmaceutische bestanddelen. Het zorgt voor een groeiend aantal tekorten aan geneesmiddelen. In ‘normale’ tijden zijn er tekorten voor 500 tot 600 geneesmiddelen in ons land. In april liep dit al op tot meer dan 1.000. Een derde gevaar, naast de toegang tot technologie en componenten, is dat farmaceutische bedrijven de gemeenschap chanteren met de stelling dat ze zonder patenten niet meer in onderzoek willen investeren. Dat het meeste onderzoek gefinancierd wordt door publieke middelen wordt er uiteraard niet bij gezegd…

    Wij strijden voor de opheffing van de patenten als bijzonder noodzakelijke maatregel. We koppelen dit meteen aan socialistische maatregelen om een einde te maken aan het privaat bezit van de productiemiddelen.

    • Nationalisatie van de farmaceutische sector onder controle van de werknemers en de gemeenschap, van het onderzoek tot de productie en distributie van geneesmiddelen.
    • Voor de ontwikkeling en productie van vaccins en geneesmiddelen op basis van de behoeften.
    • Deel kennis, technologie en ervaring om een einde te maken aan pandemieën en ziektes.
    • Plan de productie om tekorten te voorkomen.
    • Voor een ambitieuze internationale vaccinatiecampagne die prioriteit geeft aan de bescherming van de meest kwetsbaren en de eerstelijnswerkers in alle landen.
    • Gebruik de enorme winsten van de farmaceutische sector om massaal te investeren in de zorgsector.

    Met een dergelijk programma hadden we de pandemie al kunnen stoppen en was het niet nodig geweest om hele delen van de samenleving op te offeren.

  • Vreselijke tol van Covid-19 in India

    Foto: Flickr/Ninian Reid

    De pandemie laait op met een tweede golf in India. Samen met het wanbeleid van de regering en de lange verwaarlozing van de zorgsector zijn de gevolgen voor de werkende klasse vreselijk.

    Door Mohamed Nawaz (ISA-aanhanger in India)

    De gewone mensen gaan van deur tot deur en van ziekenhuis naar ziekenhuis op zoek naar basisvoorzieningen die zo snel mogelijk vertrekt moet worden. Het politieke en economische establishment falen en brengen de mensen aan de rand van de afgrond. Het kleine aantal beschikbare vaccins en experts die een derde golf in de komende maanden voorspellen, maken duidelijk dat de hoop op betere omstandigheden en een terugkeer naar wat ‘normaal’ was, een verre droom blijft. De vrees voor een regelrechte afgang naar een catastrofe in de gezondheidszorg wordt steeds groter. Enkel de werkende klasse kan hier verandering in brengen.

    Hoewel de tekorten in de gezondheidszorgsector al lang duidelijk waren door de normalisering van het lijden van mensen door de torenhoge prijzen van private zorg, heeft de pandemie duidelijk de ultieme scheuren in de Indiase gezondheidszorg blootgelegd. Toen de eerste golf wegebde, deed de regering alsof de strijd tegen het coronavirus gewonnen was. De regering stelde het voor alsof we terugkeerden naar hoe het was voor de pandemie. Deze schijnvertoning werd doorprikt door de bijzonder dodelijke tweede golf de voorbije weken. Momenteel bedraagt het aantal gevallen in het gehele land 400.000 per dag, waarbij elke 4 dagen een miljoen gevallen wordt vastgesteld. Het aantal doden ligt op meer dan 3500 per dag. De echte cijfers liggen ongetwijfeld nog een pak boven deze officiële cijfers: in de chaos die om zich heen grijpt, is de rapportering weinig betrouwbaar.

    Wanbeleid van de regering

    De waarschuwingen voor een crisis waren overal zichtbaar. De regering had maanden de tijd sinds de eerste lockdown werd opgeheven om zich voor te bereiden op de tweede golf, maar jaren van inactiviteit in de gezondheidszorg en het algemene falen om openbare diensten te ontwikkelen, hebben ervoor gezorgd dat de regering en de eerste minister een land leiden dat niet in staat is om de huidige Covid-19-bedreiging aan te pakken.

    Een belangrijke verspreider van het virus waren de grote politieke bijeenkomsten in de deelstaten West-Bengalen, Kerala, Tamil Nadu en Assam, waar er telkens een toename was van het aantal besmettingen. In deze staten zijn er verkiezingen voor de deelstaatparlementen. De regerende BJP is er vooral op gebrand terrein te winnen in West-Bengalen. Ondanks waarschuwingen heeft de centrale regering besloten deze verkiezingen door te laten gaan. De Covid-protocollen werden niet gevolgd bij de verkiezingsmeetings. Dit was een belangrijke oorzaak van de toename van het aantal besmettingen.

    Een andere belangrijke factor was de Kumbh Mela, een jaarlijks door de overheid georganiseerd religieus evenement dat opnieuw plaatsvond ondanks waarschuwingen van gezondheidsdeskundigen. Dit evenement fungeerde als een superverspreider. Opnieuw wordt de hypocrisie van de rechtse BJP blootgelegd. Aan het begin van de eerste golf waren er in India een aantal gevallen van Covid-19, verspreid door pelgrims van de moslimbeweging Tabliqi Jamaat. De rechterzijde in India beschuldigde schaamteloos alle moslims van het verspreiden van Covid-19 in India en bestempelde hen als “Covid-Jihadi’s”, hetgeen leidde tot wijdverspreide stereotypering en haat tussen religieuze gemeenschappen in India. De belangrijkste opmerking die hier moet worden gemaakt, is dat geen enkele specifieke religieuze groep verantwoordelijk is voor de verspreiding van het virus en dat er onmiddellijk een einde moet worden gemaakt aan deze schaamteloze pogingen van de rechterzijde om de werkende klasse te verdelen. De beste manier om verdeeldheid te stoppen, is door samen te strijden voor wat een echt verschil zou maken: massale publieke investeringen in zorg, vrijgave van de patenten en nationalisatie van de farmaceutische sector, wereldwijde democratische planning van al wat nodig is in de strijd tegen het virus.

    Terwijl dit alles in India gebeurde, was de premier druk bezig in het buurland Bangladesh toespraken te houden over zijn offers bij de bevrijding van dat land en heiligdommen te bezoeken om te proberen de kiezers in India voor de deelstaatverkiezingen gunstig te stemmen. In plaats van een beleid te voeren dat gericht is op de belangen van de meerderheid van de lijdende bevolking, probeert de premier de negativiteit te verdoezelen die zich rond hem opbouwt als gevolg van het falen van het systeem dat hij vertegenwoordigt. Naarmate de woede over de aanpak van de regering toeneemt, doet de BJP steeds meer beroep op haatdragende berichten en pogingen om al wie kritiek uit het zwijgen op te leggen.

    Benarde situatie van de massa’s

    De arbeidersklasse en de armen zijn in een situatie van complete rampspoed geduwd. Er is een acuut tekort aan bedden, zuurstofvoorziening en ICU-faciliteiten. De mensen rennen overal heen om het leven te beschermen van dierbaren die dag na dag sterven door gebrek aan zuurstofflessen. Door de zeer hoge prijzen in privéziekenhuizen kunnen de mensen het zich niet veroorloven hun familieleden in het ziekenhuis op te nemen en zijn zij gedwongen hen op de weg en in bushaltes te zien sterven. Het aantal doden is zo hoog dat het moeilijk wordt om begraafplaatsen voor de doden te vinden. Alleen al in mijn eigen deelstaat is meer dan 250 hectare land toegewezen voor de crematie van lichamen. Het geluid van ambulancesirenes en mensen die hulpeloos huilen om de vermijdbare dood van hun familieleden is een dagelijkse gebeurtenis geworden.

    De regering lijkt nooit te leren van haar fouten met dagloners, zoals taxichauffeurs en steenleggers, die alleen wonen in grote steden, ver weg van hun arme families. Zij worden bijzonder hard getroffen. Zij vrezen werkloosheid en het risico dat hun gezin failliet gaat, nu er over een lockdown wordt gesproken. Door een gebrek aan vervoermiddelen moeten vele werknemers duizenden kilometers te voet afleggen, vaak over hele lengtes van nationale snelwegen, om terug te keren naar hun familie in hun geboortedorpen. Het is een herhaling van dezelfde omstandigheden als tijdens de eerste golf, slechts enkele maanden geleden. Bovendien zorgt het falen van de overheid en de afhankelijkheid van hun bazen ervoor dat deze dagloners via hun exodus ook het virus opnieuw verspreiden naar het platteland, waar de gezondheidsinfrastructuur er nog erger aan toe is dan in de steden. De incompetentie van de regering is hier weer eens ten overvloede gebleken.

    Hoe de rijken ontsnappen

    Bij de allereerste tekenen van de pandemie zijn de rijke elites en topmiljardairs het land ontvlucht naar landen als het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Verschillende acteurs en actrices van de Bollywood-filmindustrie genieten van hun vakantie op de Malediven en roepen de mensen hypocriet op om positief te blijven, terwijl ze zelf in veiligheid zijn in hun grote villa’s en luxe kuuroorden. Ze overspoelen hun social media accounts met posts van zichzelf terwijl ze genieten van de zonsopgang, terwijl de Indische massa’s de zon van hun hoop en toekomst enkel zien neergaan.

    Dit toont de enorme ongelijkheid in een kapitalistische samenleving waar de rijken worstelen met het vinden van manieren om de rijkdom die ze hebben opgepot te verspillen, terwijl de arbeidersklasse het laatste restje van hun levensinkomen moet bijeenschrapen in wanhopige pogingen om hun dierbaren te laten overleven. Het toont het falen van het kapitalisme voor de hardwerkende mensen van India.

    Het falen van het kapitalisme

    De private sector is evenzeer verantwoordelijk voor deze crisis als de regering. De grote particuliere farmaceutische bedrijven verkiezen hun winsten boven het leven van de mensen. Zij hebben ervoor gekozen om de massaproductie van vaccinaties te richten op de prijzen die ze ervoor kunnen krijgen en om hun winsten te maximaliseren. De farmaceutische industrie van India is één van de grootste ter wereld. De sector werd in 2017 gewaardeerd op 33 miljard dollar en het land staat bekend als de grootste leverancier van generieke geneesmiddelen. Toch had eind april slechts 1,77% van de Indische bevolking beide doses van het vaccin ontvangen. De vraag om de intellectuele eigendomsbeperkingen op vaccins op te schorten, groeit nu duidelijk wordt dat de pandemie niet kan worden gestopt zonder een wereldwijde strategie. De octrooien op de vaccins moeten worden opgeheven! Onze gezondheid is niet veilig in de handen van de op winst beluste particuliere farmaceutische sector. Een democratisch geplande aanpak vereist de nationalisering van de hele sector om onze gezondheid en ons leven centraal te stellen.

    Door de extreem hoge kosten om een patiënt in privé-ziekenhuizen te houden en de torenhoge prijzen voor zuurstoftoevoer, zijn sommigen zelfs gedwongen leningen aan te gaan om het leven van hun familie te redden. De patiënten worden letterlijk uit de ziekenhuizen geduwd in een toestand waarin zij zich nauwelijks kunnen bewegen. In de private sector zijn er wantoestanden van niet-besmette personen die Covid-positief verklaard worden om hen te dwingen geld uit te geven. Zeker op het platteland van India vallen armen en ongeschoolden ten prooi aan de op winst beluste private ziekenhuizen voor wie het leven en de gezondheid van mensen niet van tel zijn. We hebben massale overheidsinvesteringen nodig in een kwalitatief goede en gratis gezondheidszorg!

    Het land is afgegleden naar een regelrechte chaos. Het lijden van de arbeidersklasse door toedoen van incompetent kapitalisme en corrupte politici mag door het volk niet langer getolereerd worden. De arbeidersklasse moet zich onmiddellijk organiseren en mobiliseren om hun fundamentele mensenrechten te veroveren die hen door de rijken worden ontzegd. De gezondheidszorg moet onmiddellijk worden bevrijd uit de handen van de aasgieren van de particuliere sector. De zorg moet volledig in publieke handen komen zodat universele en gratis gezondheidszorg voor iedereen mogelijk wordt. Deze crisis is ook een oproep aan de hele arbeidersklasse om de op religie gebaseerde verdeeldheid zaaiende propaganda van de heersende partijen te verwerpen en zich te verenigen. Enkel gezamenlijke strijd kan ons door deze crisis halen en onze toekomst veilig stellen.

    Het kapitalisme laat de massa’s van India in de steek. De pandemie zal niet worden gestopt met onverdraagzaamheid, verdeeldheid en verdediging van de belangen van het grootkapitaal. De massa’s hebben dringend behoefte aan een socialistische samenleving die ervoor zorgt dat alle beschikbare middelen worden ingezet in het kader van een democratisch plan om de pandemie en de omstandigheden die de gevolgen van deze pandemie verergeren, te bestrijden.

  • 1 jaar pandemie en nog steeds onbeschermd. Onaanvaardbaar!

     

    17 maart 2020. Een jaar geleden legden werknemers van de Audi-fabriek in Vorst het werk neer. “Wij vragen maskers en handschoenen om ons te beschermen,” zegden ze. De rol van de werknemers om de politici en werkgevers te verplichten de noodzakelijke maatregelen te nemen, wordt helemaal onderbelicht in de radio en tv-programma’s en debatten.

    Edito door Els Deschoemacker uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Of het nu gaat over beschermingsmateriaal op het werk, de noodzakelijke investeringen in onderwijs en de zorg, of de absolute noodzaak om de minimumlonen op zijn minst op te trekken tot 14€/uur, omdat werken voor minder leven in armoede betekent … het blijft vechten om te verkrijgen wat we nodig hebben.

    Politici steken zich vandaag weg achter “we hadden het niet geweten”. Maar één jaar, meer dan 22.600 doden en 600.000 besmettingen later, om nog maar niet te spreken over de explosie van werkloosheid, armoede, mentale problemen en een verborgen pandemie van huishoudelijk geweld en geweld op vrouwen en lgbtq+-mensen … staan we weer bijna waar we stonden aan het begin van de pandemie.

    “Stijgende cijfers zetten versoepelingen op de helling,” titelde De Standaard op 18 maart. Opnieuw meer dan 3.500 besmettingen per dag. Stijgende cijfers van hospitalisaties en ziekenhuizen die opnieuw andere zorg moeten uitstellen om plaats vrij te maken voor Covid-patiënten. De sociale contacten beperken we nog altijd, maar de besmettingen gaan door. 40% van de besmettingen vinden plaats op de werkvloer, 29% op de scholen. En het gaat snel, want de nieuwe varianten zijn besmettelijker en maken ons zieker. De op korte tijd ontwikkelde vaccins werden op onvoldoende grote schaal geproduceerd en toegediend om iedereen op tijd gevaccineerd te krijgen. Het maakt dat de nieuwe mutanten vrij spel krijgen. En ondertussen speelt de zogenaamde ‘vrije’ markt. De grote vaccinproducenten spelen de regeringen van verschillende landen uit elkaar, want wat ze produceren is een gegeerd goed. De grote winnaars zijn, je mag het al raden, de grote aandeelhouders van diezelfde bedrijven!

    We mogen de ravage die dit systeem aanricht niet langer aanvaarden

    Het argument was een jaar geleden al niet acceptabel. Ze hadden het moeten weten! Wetenschappers wezen jaren geleden al op de gevaren. Maar het zijn een cynische risico-inschatting en kortetermijndenken in functie van winst die het beleid bepalen. Het is het meest duidelijke bewijs dat de kapitalistische motieven die overheersen in de besluitvorming niet geschikt zijn om het leven van de massa’s te beschermen.

    Ook vandaag willen ze het liefst terug naar business as usual. De helden van gisteren, degenen die trouwens altijd in de frontlinie staan, moeten het verder doen met maximaal 0,4% loonopslag. Terwijl de pandemie nog volop woedt, bouwt de woede zich verder op.

    Die woede moet dringend verenigd en georganiseerd worden rond een programma dat niet meer vertrekt van het creëren van de beste voorwaarden om onze “economische” actoren zo concurrentieel mogelijk te laten zijn. Het is deze logica die ons in de eerste plaats zo kwetsbaar heeft gemaakt. Het betekende een spiraal naar beneden voor de hele werkende bevolking. Jongeren en vrouwen werden het grootste slachtoffer. Niet toevallig is de Internationale Vrouwendag op 8 maart opnieuw een strijddag geworden en leidt geweld op vrouwen tot steeds groter protest. In Brussel en Wallonië zien we voor het eerst jongerenprotesten tegen de precarisering van hun levensomstandigheden. En op 29 maart komt de werkende klasse in actie voor betere lonen en arbeidsvoorwaarden.

    De spiraal naar beneden moet dringend omgebogen worden. Business as usual is niet meer aanvaardbaar.

    Het zijn wij die de taart bakken!

    Pieter Timmersmans verklaarde aan De Tijd: “Bij elk groot crisismoment in de voorbije vijftig jaar keken de vakbonden de andere kant op. Ze deden dat bij de oliecrisis, bij de devaluatie van de Belgische frank, bij het Globaal Plan en na de financiële crisis. En nu doen ze het opnieuw. Ze zijn overal tegen en willen geen akkoorden sluiten. Ze willen de taart niet helpen bakken, maar willen wel op de eerste rij staan als ze wordt verdeeld.”

    Als er één iets duidelijk werd tijdens de pandemie, is het wel wie de taart bakt. Dat zijn de gewone werkenden met alle gevolgen van dien voor hun leven en gezondheid. We zagen ook wie lekker thuis bleef en toch rijkelijke dividenden kon incasseren. Het zijn de werkenden die alles doen draaien. Dit bewustzijn moet ons handelen bepalen.

    Het ongenoegen van onderuit komt ook op politiek vlak tot uiting. De grote winnaars in de recente peilingen zijn gelukkig de PVDA/PTB in Wallonië, Brussel én Vlaanderen. Helaas weerspiegelt de PVDA ook nog te veel het verleden en te weinig de toekomst. De wet Goblet-Hedebouw wil de loonwet van 1996 “herprogrammeren.” Dat volstaat niet. Er is geen haalbare middenweg om de belangen van bazen en werkenden te verzoenen. Die is er ook niet voor de kleine middenstand, die samen met de werkende klasse het grootste gelag dreigt te betalen vandaag.

    We moeten ons voorbereiden op grote omwentelingen. De arbeidersweging heeft de keuze tussen verzet en organisatie en vechten voor een alternatief op de logica van winst voor een minderheid, of de zware prijs betalen voor de crisis van een systeem dat gewoon niet in staat is aan de noden van de meerderheid te voldoen.

  • Nieuwe pandemiewet: de kanarie in de koolmijn?

    Edito uit de maarteditie van ‘De Linkse Socialist’ door Michael Bouchez

    De pandemie veroorzaakt ideologische zweetuitbarstingen. Gwendolyn Rutten twitterde dat het vaccin publiek goed zou moeten worden. Ze werd snel teruggefloten door Lachaert. Niet dat we veel illusies koesteren in het aha-moment van Rutten. Ze geeft ermee vooral uitdrukking aan het falen van de vrije markt om de pandemie aan te pakken. Een jaar lang hebben de winstlogica en de private eigendom enkel vertraging, wantrouwen en chaos veroorzaakt. Dat heeft niet enkel serieuze gevolgen voor onze fysieke en mentale gezondheid, maar ook voor de economische en politieke stabiliteit. Thomas Dermine van de PS formuleerde de COVID19-schok als volgt: “De coronacrisis heeft een aantal dogma’s radicaal veranderd: we staan op een scharnierpunt.”

    Om toekomstige pandemieën beter het hoofd te bieden, werkt de federale regering aan een pandemiewet waarin voorheen ondenkbare maatregelen worden voorgesteld. Met die noodwet zou de overheid de invoer, de productie, het bezit, het gebruik, de verkoop van producten en persoonlijke beschermingsmiddelen kunnen “verbieden, reglementeren en controleren” en maximumprijzen kunnen opleggen. De staat zou zelf kunnen overgaan tot het vervaardigen van geneesmiddelen met ‘dwanglicenties’ om strategische stocks van geneesmiddelen en beschermingsmateriaal aan te leggen. Met andere woorden: vermijden dat de farmaceutische sector het hele systeem in gevaar brengt door enkel haar eigen winstbelangen na te jagen.

    Gaat een dergelijk voorstel in tegen de belangen van het kapitalisme? Het kapitalisme mag dan wel beheerst worden door de belangen van de kapitalistische klasse, maar dat betekent niet dat er in de chaos van de markt geen tegengestelde belangen bestaan tussen kapitalisten. De farmaceutische bedrijven mogen vandaag bijvoorbeeld wel zicht hebben op recordwinsten, de economie in haar geheel stevent af op een depressie. Bovendien is de geloofwaardigheid van het systeem en zijn vertegenwoordigers serieus afgebrokkeld. Wanneer de burgerij en het systeem in haar geheel gered moeten worden, speelt de staat haar ultieme rol. Dat is waarom Marx en Engels de overheid beschreven als het beheerscomité voor de gehele burgerij.

    De macht die de staat met deze wet zou hebben om vrijheden in te perken, zal dus niets veranderen aan het feit dat de economische belangen voorrang zullen krijgen. De wet zou het mogelijk maken om bedrijven te sluiten “waarvan de activiteit overbodig of schadelijk lijkt”. Het waren inderdaad niet de CEO’s die de veiligheid van de werknemers garandeerden … maar het was evenmin de regering. De maatregelen kwamen er onder druk van stakingsacties van de werkende klasse, te beginnen in Italië. Zonder democratische controle van de werkende klasse zal zo’n wet dus voornamelijk dienen om sneller en gemakkelijker het sociale leven aan banden te leggen en mogelijk om werkenden op te vorderen, zoals Maggie De Block in mei nog voorstelde in de zorgsector. De wet kan bovendien gebruikt worden om democratische rechten te ondermijnen.

    Een vraag waar de wet ook niet op antwoordt, is welke middelen nodig zijn. Het neoliberale besparingsbeleid van de voorbije decennia heeft de stocks – die de wet nu zou opleggen – vernietigd. Dat dit nu in vraag wordt gesteld, is een nederlaag voor de neoliberale besparingslogica, maar wat vermag zo’n wet als ze niet gekoppeld is aan massale investeringen in publieke diensten, in de gezondheidszorg en de uitgemergelde sociale zekerheid?

    De arbeidersbeweging kan de ideologische crisis van de neoliberale politici gebruiken om haar belangen op straat te brengen. Niet alleen in België, maar wereldwijd staan regeringen onder druk om het systeem te redden van zichzelf. Door middel van organisatie en strijd kunnen ze gedwongen worden om maatregelen te treffen die veel verder gaan dan ze zelf willen. Is het tijdens deze gezondheidscrisis niet overduidelijk geworden dat de sociale zekerheid nood heeft aan een herstel? Is het vandaag niet duidelijk dat sleutelsectoren zoals de farmaceutische industrie eigenlijk onder democratische controle van de gemeenschap moeten staan?

    De winstlogica in haar geheel aan banden leggen, is wat er nodig is om noodmaatregelen te treffen om de gezondheidscrisis aan te pakken, het klimaat te redden en armoede efficiënt te bestrijden. Enkel met een democratisch geplande economie onder controle van de werkenden en hun gezinnen kunnen de beschikbare middelen en know-how gebruikt worden om permanent in de noden van de meerderheid te voorzien.

     

    Als controle op ons sociaal leven in de plaats van een gezondheidsbeleid komt

    Update door Clément (Luik)

    Na een jaar van pandemie, maanden van strikte inperking, een “heropening” op maat van de werkgevers en meer dan 20.000 doden, is er een ontwerp van pandemiewet. Zorgwerkers en essentiële werknemers zijn niet betrokken bij het debat. Het gaat immers niet om het opzetten van een echt gezondheidsbeleid. Het rampzalige beheer van de pandemie het voorbije jaar wordt integendeel tot model uitgeroepen.

    Minister van Volksgezondheid Vandenbroucke sprak in de media over een ander wetsontwerp dat het mogelijk zou maken om personeel en bedrijven op te vorderen, of om voorraden geneesmiddelen te blokkeren om de economie (en dus de winstmachine) open te houden. Waar er nu evenwel sprake van is, is een juridisch kader voor maatregelen in het kader van de pandemie. Meer bepaald om administratieve en politionele maatregelen.

    De logica van De Croo en co is die van de winst. Het enige doel van de uitzonderingsmaatregelen is om de winsten van de grote bedrijven te garanderen. Massale investeringen in de zorg en een beperking van de private eigendom van de productiemiddelen (bijvoorbeeld door nationalisatie van de chemische en farmaceutische sector) worden niet overwogen. Bijgevolg blijven we steken in een amateuristische aanpak. De bevolking wordt in hun kot opgesloten, sociale controle en repressie moeten ervoor zorgen dat we behalve werken en consumeren niets anders doen.

    Zou het, om de verspreiding van het virus tegen te gaan, niet doeltreffender zijn geweest om een systematische en effectieve tracing op te zetten, bedrijven waar er uitbraken zijn te sluiten en daarbij een maximale bescherming van het personeel te garanderen (inclusief in de scholen)? Massale investeringen in zorg door personeel aan te werven en te zorgen voor voldoende medisch materiaal en uitrusting, een verhoging van het aantal bedden en verbetering van de infrastructuur, zodat goede zorgen voor alle patiënten mogelijk zijn?

    Om het virus te stoppen is er een vaccinatiebeleid nodig dat ontdaan is van elke vorm van hebzucht van bedrijven. De octrooien op vaccins moeten vrijgegeven worden. De productielijnen moeten onder publieke controle geplaatst worden zodat er een democratische planning van productie en distributie van vaccins mogelijk wordt.

  • De stille pandemie: mentale gezondheidscrisis onder jongeren

    De voorbije maanden hebben de getuigenissen van jongeren die worstelen met mentale problemen zich opgestapeld. Waar de eerste lockdown voor sommige jongeren een nodige adempauze bracht, weegt de tweede lockdown voor de meeste jongeren mentaal veel zwaarder door. Zij zijn eenzaam en kampen met een gebrek aan perspectief. Hobby’s die vaak een uitlaatklep vormen, vielen van de ene op de andere dag weg. Afstandsonderwijs werd plots de norm, maar dit was een ramp voor jongeren met gespannen thuissituaties of voor jongeren die in armoede leven.

    Artikel door Isabel en Aumi (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De pandemie heeft de gevolgen van jarenlange besparingen op onderwijs blootgelegd. Leerkrachten stonden al voor de pandemie voor te grote klassen en ervaarden een te hoge werkdruk. We zien dat 20% van de leerkrachten stopt in hun eerste jaar en 40% in de eerste vijf jaar. Voor de scholieren ligt de werkdruk ook hoog. Ze krijgen een pak meer taken en velen weten niet hoe dit aan te pakken. Bovendien is het zeer moeilijk om tijdens de les met elkaar te interageren via een scherm. Buitenschoolse activiteiten, die de aandacht op iets anders richten, zijn er bijna niet meer of gaan online door. Gebrek aan fysiek contact weegt zwaar door. Scholieren zouden individueel moeten worden opgevolgd, maar de mogelijkheden om jongeren maximaal en veilig onderwijs en ontspanning te laten beleven zijn beperkt door de onderfinanciering ervan.

    Afstandsonderwijs heeft ook gevolgen voor studenten. Een enquête van de Franstalige studentenfederatie FEF geeft aan dat slechts 45% van de studenten tevreden is met de kwaliteit van de online lessen, ondanks de enorme inspanningen van professoren. Bovendien zou 41,2% van de lessen niet opgenomen worden. Nochtans is het in deze gezondheidscrisis belangrijk om de mogelijkheid te hebben om een les nadien te herbekijken, zeker voor wie niet live kon volgen wegens geen persoonlijke computer of een slechte internetverbinding. 60% van de studenten geeft aan helemaal of deels achter te lopen op met hun leerstof. Maar liefst 80% zegt dat het moeilijk te hebben. Veel studenten voelen zich eenzaam en er is een gevoel van ‘nutteloosheid’. Niet verwonderlijk dat 10% van de studenten overweegt om te stoppen met studeren.

    Kapitalisme en Big Pharma

    De for-profit behandeling van mentale problemen is door en door problematisch. Hoge prijzen voor medicatie, begeleidende projecten die worden stopgezet of niet kunnen verdergaan wegens een gebrek aan financiering, zijn maar enkele van de problemen. De behandeling van mentale aandoeningen staat grotendeels in het kader van medicatie en het bestrijden van symptomen, terwijl de onderliggende oorzaken niet aangepakt worden. Big Pharma doet er alles aan om de behandeling te beperken tot medicatie, aangezien dit voordelig is voor de winsten. De American Psychiatric Association (APA) publiceerde in 2013 een update van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DMS-5). Deze gids geldt als een ‘bijbel’ van de psychologie en bepaalt in grote mate welke behandeling er aan een mentale aandoening wordt gelinkt. De APA wordt echter gefinancierd door Big Pharma en het overlegcomité dat het DMS-5 heeft opgesteld bestond voor 69% uit vertegenwoordigers van Big Pharma. Het is bijgevolg geen toeval dat de behandelingen voor de opgelijste mentale aandoeningen vooral draaien rond medicatie.

    Kapitalisme als kweekvijver voor mentale problemen

    De symptomen van mentale problemen behandelen, is niet genoeg. Strijd voor mentale gezondheid is inherent verbonden aan een strijd tegen het kapitalisme, dat onder brede lagen van de bevolking zorgt voor onzekerheid, stress en vervreemding. Voor een alleenstaande moeder die in armoede verkeert en zich hierdoor in een continue toestand van stress bevindt, is medicatie voorschrijven onvoldoende. Idem voor de jongere die vandaag met suïcidale gedachten kampt ten gevolge van sociaal isolement en een gebrek aan perspectief. Of voor vrouwen die noodgedwongen bij hun gewelddadige partner blijven door financiële redenen. Het kapitalisme is per definitie een ongelijk systeem, dat de materiële gronden legt voor mentale problemen. Heel veel mensen leven in armoede. De stress die dit met zich meebrengt, is een trigger voor vele fysieke en mentale ziektes. Sommige werkenden hebben het gevoel dat hun werk niet nuttig is en krijgen mede hierdoor een burn-out.

    Ook voor jongeren is het kapitalisme een kweekvijver voor mentale problemen. Van jongs af aan wordt hen verteld hoe ze zich moeten gedragen, hoe ze zich moeten kleden, hoe ze eruit moeten zien … De reclame-industrie buit hun onzekerheden uit en creëert er voortdurend bij. Ze krijgen aangeleerd dat hun zelfwaarde vasthangt aan hoe ze presteren op school. Hun kwaliteiten worden gewaardeerd aan de hand van hoe bruikbaar deze later zijn op de arbeidsmarkt. De prestatiedruk op jongeren is enorm.

    Wat is er nodig?

    Strijden voor hogere lonen, betere werkomstandigheden, investeringen in de publieke sector zijn noodzakelijk voor een goede aanpak van mentale problemen. Maar iedere overwinning van werkenden onder het kapitalisme kan ons worden ontnomen. We beperken onze strijd niet tot eisen voor een onmiddellijke lotsverbetering van jongeren, werkenden en gepensioneerden, maar trekken dit door tot een strijd tegen het kapitalisme.

    In een socialistische samenleving zou een arbeidsduurvermindering in combinatie met een leefbaar loon kunnen garanderen dat mensen voldoende tijd kunnen doorbrengen met vrienden en familie, en zich daarnaast kunnen bezighouden met hun hobby’s en interesses. Iedereen zou een dak boven het hoofd en eten op tafel hebben. Iedereen zou democratisch betrokken worden in discussie en beslissingen. Het zal noodzakelijk zijn om via massabeweging een einde te maken aan dit systeem van uitbuiting en onderdrukking, en om te strijden voor een socialistische samenleving waarin de fysieke en mentale gezondheid van jongeren en werkenden een prioriteit is.

  • Gezondheidscrisis doorprikt liberale dogma’s… Het wordt teveel voor Gwendolyn Rutten

    Eind januari verscheen een opmerkelijk standpunt van Gwendolyn Rutten, de vorige voorzitter van de liberale partij Open Vld. Rutten stelde op Twitter: “Covid-19 vaccins zouden publiek goed moeten zijn. Geen patenten, geen monopolies. In plaats van samenlevingen te verdelen: deel de kennis, stel ze open, maak het beter. Openheid als antwoord op frustraties, lockdowns en de tol van mensenlevens.” Als zelfs de liberalen afstand moeten doen van neoliberale orthodoxie…

    Artikel door een farma-arbeider uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Maxime Prévot, voorzitter van het zinkende schip CDH, de Franstalige christendemocraten, stelde begin februari: “Zelfs op het hoogtepunt van een wereldwijde gezondheidscrisis blijven economische belangen voorrang krijgen, wat onaanvaardbaar is. Er is een reële capaciteit om productiemiddelen te mobiliseren. We hebben in 2008 miljarden kunnen mobiliseren voor de banken, en dat is legitiem. We moeten vandaag het farmaceutische netwerk mobiliseren.”

    Dit is een erkenning van de grenzen van het kapitalisme en het falen van de ‘vrije’ markt. Laten we echter niet van stapel lopen: de fundamentele doelstelling van deze liberale politici blijft het verzekeren van het voortbestaan van het kapitalisme en de winsthonger van het grootkapitaal. De angst dat de crisis de tegenstellingen van het systeem blootlegt en dat de politieke en sociale spanningen onhoudbaar worden, maakt dat zelfs overtuigde neoliberalen zich tot de staat wenden.

    De grote bedrijven gaan door de crisis als een cocaïneverslaafde die is uitgenodigd voor een feestje ten huize van Pablo Escobar. Pfizer, bijvoorbeeld, schat dat zijn vaccin tegen 2021 een omzet van 15 miljard dollar zal bereiken. Veel werkenden zijn daar verontwaardigd over en dat is heel normaal. Laten we duidelijk zijn: zolang de aandeelhouders aan de macht blijven, zal er niets fundamenteel worden opgelost.

    Het vaccin moet zeker een publiek goed zijn. Als er geen winst mee kan worden gemaakt, zal het voor de aandeelhouders van Big Pharma echter veel minder interessant zijn en zullen we geen stap verder komen. Laten we van het vaccin een publiek goed maken en ons de middelen geven om het te produceren door de farmaceutische sector te nationaliseren, van onderzoek tot productie. Zo zou een ambitieuze vaccinatiecampagne mogelijk zijn en zouden de enorme winsten van de farmaceutische sector gebruikt worden om de gezondheidszorg en de openbare diensten te financieren.

  • Het systeem heeft gefaald. Het had anders gekund

    De kostprijs van deze gezondheidscrisis is nog steeds moeilijk te vatten. Het verlies aan mensenlevens loopt elke dag verder op en het einde lijkt nog lang niet in zicht. De sociale en economische ravage die de crisis heeft aangericht, is nog niet te overzien. De capaciteit om zo’n scenario te vermijden bestond. Maar eens te meer bleek er in deze, zoals bij de dringende aanpak van de klimaatcrisis en andere crisissen, één groot obstakel: het kapitalisme en haar logica.

    Artikel door Bart Vandersteene uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Overal tekorten

    De samenleving was niet voorbereid op een pandemie. Niet dat er geen waarschuwingen waren voor de stijgende kans op een pandemie. Maar voor het kapitalisme is elke investering in preventie een overbodige uitgave omdat er geen kortetermijnwinsten op te boeken zijn.

    Bij de aanvang van de pandemie was het vooral de impact van jarenlange besparingen die ons parten speelde. Voorraden van persoonlijk beschermingsmateriaal werden niet vernieuwd. Onderzoek naar virusremmers en vaccins was ondergefinancierd. De gezondheidssector kreunde onder een tekort aan middelen en personeel. De samenleving was niet echt topfit: het sociale immuunsysteem, de weerbaarheid van de samenleving, was sterk verzwakt.

    Daarnaast hebben toenemende werkdruk en stress, overconsumptie van symptoombestrijdende medicatie, slechte kwaliteit van voedsel, slechte lucht die we inademen … allemaal een grote impact op het verzwakken van het menselijk immuunsysteem.

    Maar, zelfs ondanks die barslechte voorbereiding was er een veel doeltreffender reactie mogelijk geweest. Er is nooit een degelijke teststrategie geweest die preventief handelen mogelijk maakte. Ze liepen permanent achter de feiten aan. De testcapaciteit bleef beperkt tot maximaal 50.000 testen per dag, omdat deze afhankelijk was van privébedrijven voor levering van reagentia en testmachines. De enige manier om dit anders te doen, was door de hele operatie in publieke handen te nemen. Dan waren we tegen de start van de tweede golf beter gewapend om de samenleving te beschermen. De testcapaciteit drastisch verhogen vergde enorme investeringen, die privé-bedrijven niet bereid waren te dragen. Zij kijken enkel naar de potentiële winsten, niet naar de volksgezondheid.

    Er waren overal tekorten: in testcapaciteit, in beschermingsmateriaal, in IC-bedden … en bovendien was er een dramatisch personeelstekort. Besmette verzorgers in woonzorgcentra die asymptomatisch waren, besmet maar zonder symptomen, werden gevraagd om toch te werken, vanwege dit personeelstekort. Deze onverantwoorde beslissing van minister Beke heeft mee geleid tot de drama’s in de woonzorgcentra. Amnesty International kwam tot de conclusie dat de mensenrechten er werden geschonden. Maar niemand nam verantwoordelijkheid voor deze schande.

    Wie controleert het licht aan het einde van de tunnel?

    Ondertussen zijn we in een fase beland waar er licht aan het einde van de tunnel zou moeten zijn. Helaas is het kapitalisme opnieuw een obstakel om zo snel mogelijk uit die tunnel te geraken. De hele patentwetgeving, die een hoeksteen is van de kapitalistische logica, heeft dramatische gevolgen. Een democratische planning van een farmaceutische sector in publieke handen zou het mogelijk maken om nu in elk farmaceutisch bedrijf een gecontroleerd en veilig bevonden vaccin te produceren. Met de huidige technologische mogelijkheden zou de hele wereldbevolking in een mum van tijd kunnen gevaccineerd worden. Onder het kapitalisme is dat echter niet mogelijk. We zijn afhankelijk van die bedrijven die reeds goedgekeurde vaccins kunnen leveren terwijl de rest van de productiecapaciteit onbenut blijft.

    Elke vertraging in de verspreiding van vaccins geeft het virus de kans om te muteren met alle gevolgen van dien. Als het nog twee jaar duurt voor de hele wereldbevolking beschermd is, zullen we dan nog enkele rondes van vaccinaties nodig hebben tegen de nieuwe variaties? Voor Big Pharma geen probleem: zo passeren ze nogmaals langs de kassa ten koste van onze gezondheid.

    Systeem faalt

    Politieke verantwoordelijken hebben een brokkenparcours gereden het voorbije jaar, het kapitalisme maakte het onmogelijk om de samenleving en vooral de zwakkeren te beschermen. Om de aandacht hiervan af te leiden en in een poging hun publiek imago te redden, overcompenseerden diezelfde politici met een hard, repressief beleid. Niet tegen de grote multinationals die garen sponnen bij de crisis en zij die de winsten op ons leed incasseren. Nee, hun zware coronaboetes troffen vooral de lagere sociale klassen. Bewoners van grote villa’s met tuinen zo groot als voetbalvelden hadden voldoende private ruimte om een luchtje te scheppen wanneer ze wilden, te sporten, te ontspannen en vrienden te ontvangen in de buitenlucht. Bewoners van de armste, dichtstbevolkte wijken in de grote steden moesten richting publieke ruimte om datzelfde te doen. In die publieke ruimte werd regelmatig buitensporig hard en repressief opgetreden door de politie. Grote bedrijven krijgen bij het overtreden van coronamaatregelen enkel een waarschuwing, de minister die verantwoordelijk is voor de gedocumenteerde schendingen van de mensenrechten in de woonzorgcentra is nog altijd aan de bak. Jongeren die met vijf een broodje eten of in de keuken van hun gemeenschappelijk kot staan, krijgen boetes van honderden euro.

    Voor de sociale gevolgen van de harde lockdownmaatregelen was er heel weinig aandacht. Wachtlijsten kennen ongeziene proporties, huishoudelijke drama’s vermenigvuldigen zich, mensen in nood worden onzichtbaar, jongeren worden een sociaal leven ontnomen. Er werden bitter weinig middelen geïnvesteerd in het creëren van veilige omstandigheden om alle jongeren toch een sociaal, cultureel en sportief leven in de buitenlucht te bieden. Dit heeft een impact op de draagkracht om de geldende maatregelen te respecteren.

    De recepten die politici nu voorschotelen zijn niet meer dan wat tijdelijk oplapwerk. Een beetje extra investering hier, een klein potje met wat middelen daar en de sterke arm der wet tegen degenen voor wie het teveel wordt. We hebben meer nodig dan symptoombestrijding. We moeten de kern van het probleem aanpakken. Er zijn massale investeringen nodig in zorg. We hebben vooral een farmasector nodig in publieke handen. Medicijnen, vaccins en beschermingsmateriaal moeten worden geproduceerd volgens gezondheidsnoden in plaats van winsthonger. Het systeem heeft gefaald. Weg met het systeem. Weg met het kapitalisme.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop