Your cart is currently empty!
Tag: bosbranden
-
Griekse regering faalt in antwoord op verwoestende branden
Door Eleni Vetsika (Socialist Party – ISA in Ierland)
Op 12 augustus was in Griekenland meer dan 1.160 km² in vlammen opgegaan, en op het moment dat dit artikel werd geschreven, bedreigen actieve bosbranden nog steeds meer bossen en dorpen. De eerste dagen van augustus waren er honderden branden over de hele wereld, in de meeste continenten, maar in Europa in het bijzonder, waar in Turkije, Griekenland, Cyprus en Italië al dagen- of wekenlang bosbranden woeden, waarbij de temperaturen aanzienlijk hoger opliepen dan normaal en dit gedurende een langere periode. Deze hittegolven in vele mediterrane landen maken deel uit van het fenomeen van stijgende temperaturen op wereldschaal als gevolg van de uitstoot van broeikasgassen en dit betekent nu een snel toenemend risico op branden over de hele wereld.
Te weinig middelen voor brandweer
In Griekenland is de grootste verwoesting tot nu toe aangericht in het noorden van Evia, het op één na grootste eiland van Griekenland, waar de vlammen duizenden vierkante meters bosgebied hebben verzwolgen, maar ook het leven van duizenden mensen hebben verwoest doordat hun huizen, bedrijven, boerderijen en vee, bijen en bijenkorven de branden, die op 3 augustus uitbraken en meer dan een week lang niet onder controle waren, niet overleefden. Hele dorpen werden geëvacueerd en duizenden brandweerlieden, vrijwilligers en plaatselijke bewoners leverden strijd tegen de bosbranden, terwijl drie andere grote branden andere gebieden in het land decimeerden, één in de noordwestelijke buitenwijken van Athene en twee in de Peloponnesos.
Van meet af aan was het duidelijk dat de Griekse brandweer, maar vooral de bosbouwinstanties, ondanks een heldhaftige en indrukwekkende strijd, niet voldoende of niet naar behoren waren uitgerust. Meer concreet heeft Griekenland elke zomer te maken met bosbranden, alleen al in 2018 kwamen honderd mensen om toen een vreselijke brand in Mati hen in hun huizen en auto’s insloot en alles tot aan de kustlijn verbrandde. De Griekse autoriteiten beschikken echter steevast over te weinig middelen en zijn onvoldoende voorbereid om het hoofd te bieden aan de bosbranden, waarvan we weten dat ze door de acute opwarming van de aarde alleen maar erger zullen worden.
Meer concreet hebben de bosbouwautoriteiten de regering om minimaal 17,7 miljoen euro gevraagd om voldoende uitrusting te krijgen, beschadigde blusvliegtuigen en -wagens te repareren, brandgangen en -stroken aan te leggen enzovoort. In plaats daarvan heeft de regering-Mitsotakis slechts een schamele 1,7 miljoen euro aan hen toegewezen, terwijl zij ook niet de 4.000 brandweerlieden in dienst hebben genomen die zij hadden beloofd. Op dit moment zijn er in het land 4.000 niet ingevulde vacatures voor brandbestrijding. Journalisten schatten dat er in de periode 2010-2020 maar liefst 1,1 miljard euro is weggehaald bij brandbeveiliging. Toch probeert de regering zich te verschuilen achter de opwarming van de aarde en te doen alsof ze alles deed wat ze kon. Voor het beschermen van de bevolking tegen voorspelbare branden zijn er geen middelen. Vorig jaar vond de regering wel honderden miljoenen euro’s om de rederijen en projectontwikkelaars te compenseren voor verliezen in verband met de pandemie.
Solidariteit van de gemeenschap overtreft de reactie van de regering
Tijdens de eerste dagen van de bosbranden klaagden de plaatselijke bewoners in vooral Evia dat er geen Sinouks en Canadairs waren (beide types vliegtuigen worden gebruikt om op grote schaal branden te blussen), waarvan Griekenland er naar verluidt verschillende bezit. De autoriteiten waren snel geneigd dergelijke klachten van de hand te wijzen, maar het bleek dat een groot deel van de vloot ofwel te oud was, ofwel schade had opgelopen terwijl de bevoegde autoriteiten geen geld hadden voor herstellingen.
Ooggetuigen stelden vast dat de zelforganisatie van gewone mensen de belangrijkste factor vormde in de strijd tegen de branden. Een gevoel van ontgoocheling en nalatigheid door de overheid overheerst sterk bij de mensen in Griekenland, en voor het eerst heeft een TV-zender live ongemonteerde opnamen en interviews gebracht waarin de woede tegen de autoriteiten niet kon worden gemaskeerd. Zo werd een stem gegeven aan de slachtoffers van de branden.
Al die tijd kloppen de regeringsverantwoordelijken zichzelf op de borst en doen zij beledigende uitspraken, zoals de bewering dat er geen mensenlevens verloren zijn gegaan. Ze negeren de dappere vrijwilliger die op 6 augustus omkwam bij de branden buiten Athene, de talloze dieren die zijn omgekomen en de habitats en biodiversiteit die zijn vernietigd. Ze zijn ook erg trots op de “noodevacuaties” die ze hebben bevolen, wat natuurlijk geen beleid is om de bosbranden aan te pakken, maar een laatste redmiddel wanneer de branden niet onder controle zijn. En ten slotte zijn zij, in een poging om de aandacht af te leiden van hun criminele nalatigheid en het beroven van de brandweer en de bosbouwautoriteiten van middelen, overgegaan tot een herschikking van de regering: ze verkeren in de verkeerde veronderstelling dat de mensen niet zullen inzien dat het hun beleid is dat de kern van het probleem vormt.
De regering-Mitsotakis is er het afgelopen jaar in geslaagd Griekenland tot het eerste NAVO-land te maken wat militaire bewapening betreft, en heeft duizenden nieuwe politievoertuigen gekocht en duizenden nieuwe politieagenten in dienst genomen om de universiteiten te ‘beschermen’. De regering heeft meer dan 35 miljoen euro verspild aan de betaling van particuliere tv-zenders en meer dan 300 miljoen euro aan het bedrijf dat de luchthaven van Athene beheert, om twee voorbeelden te noemen. En toch heeft zij nagelaten elementaire, essentiële brandbestrijdingsapparatuur te repareren en heeft zij zelfs seizoensbrandweerlieden ontslagen (mensen die normaal in dienst zijn voor de maanden van het brandgevaarlijke seizoen) omdat ze deze personeelsleden zogenaamd niet kon veroorloven.
Dit is dezelfde regering die afgelopen najaar ambulancemedewerkers maandenlang onbetaald liet en midden in de Covid-19-pandemie weigerde de contracten van het ziekenhuispersoneel te verlengen. Het is dezelfde regering die het minimumloon met een beledigende 50 cent per dag verhoogt, terwijl zij aan de andere kant werkdagen van tien uur legaliseert. Het is dezelfde regering die heeft beloofd (financiële en andere) hulp te bieden aan de slachtoffers van de branden, maar de solidariteit en hulp van de lokale, naburige en bredere arbeidersgemeenschappen in Griekenland was aanzienlijk sneller en heeft ervoor gezorgd dat mensen onmiddellijk onderdak, voedsel en andere eerste levensbehoeften hebben gekregen. Ondertussen kon de regering er niet eens voor zorgen dat mensen niet gevraagd zou worden bootkaartjes te betalen terwijl ze op de vlucht sloegen als ze hun huizen achterlieten in de brand.
Dringende behoefte aan massale investeringen
De realiteit in Griekenland is dat jaren van besparingen hebben geleid tot gevaarlijke tekorten in essentiële diensten, onderbezette instanties met personeel dat in jaren niet is opgeleid of bijgeschoold – met onvolledige boskaarten en verouderde en beschadigde apparatuur waarvan wordt verwacht dat zij verwoestende bosbranden voorkomen, er bescherming tegen bieden en ze uiteindelijk blussen. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de verantwoordelijkheid voor het beheer van bosbranden meer dan 20 jaar geleden is weggehaald bij de bosbouwinstanties en is overgedragen aan de brandweer, terwijl de Griekse brandweer geen opleidingen voorziet in het omgaan met branden en rampen in deze omgeving.
Het wordt nu duidelijk dat bosbranden vaker zullen voorkomen en meer schade zullen aanrichten dan vroeger, aangezien de milieuomstandigheden drastisch en helaas onomkeerbaar zijn veranderd. Er moet een einde komen aan de voortdurende ondermijning van bosgebieden ten gunste van ontwikkeling, bouw en mijnbouw, deze sectoren moeten worden genationaliseerd onder toezicht van de werknemers, en er moet prioriteit worden gegeven aan de aanpak van de klimaatverandering in het algemeen. Als onmiddellijke maatregel moet er dringend worden geïnvesteerd in volledig opgeleid personeel en werkuitrusting – door de eerder genoemde 4.000 vacatures te vervullen, maar ook door lokale gemeenschappen die het meeste risico lopen, op te leiden en bij te staan (met alle financiële middelen die nodig zijn). En van cruciaal belang is ervoor te zorgen dat geen verbrande bosgrond in gebruik wordt genomen door projectontwikkelaars en speculanten die er ongetwijfeld op uit zijn van deze crisis te profiteren.
-
Als het kapitalisme de planeet in brand steekt, kan alleen het socialisme het vuur blussen
Op de ochtend van 10 september werd de bevolking van Californië in en rond San Francisco wakker in een apocalyptische sfeer. De lucht in de stad was oranje gekleurd. De oorzaak: de talrijke bosbranden die de regio sinds eind augustus teisteren. Op het ogenblik van schrijven waren de branden nog niet volledig bedwongen. Bosbranden zijn normaal in deze tijd van het jaar in Californië, maar de omvang is dat niet. Vijf van de branden staan in de top 10 van de grootste branden in de geschiedenis van Californië.
door Jeremy (Namen)
Enkele miljoenen hectaren zijn in rook opgegaan, dit hadden ze daar nooit eerder gezien! Het was niet enkel de bevolking van Californië die onder de brand leed: ook bij de buren in de noordelijke staten Oregon en Washington waren er grote branden in september waarbij duizenden mensen hun huizen moesten verlaten.
Het nieuwe normaal?
Helaas zijn dergelijke gebeurtenissen verre van marginaal, laat staan verrassend. Al meer dan 50 jaar verzamelen wetenschappers gegevens die de realiteit van de opwarming van de aarde en de ernst van de gevolgen ervan, zoals een toename van de frequentie van bosbranden, aantonen. De enorme branden in Australië van afgelopen januari vormden een ander treffend voorbeeld. Het alarmerende nieuws over de gevolgen van de klimaatverandering verdween door de Covid-19 crisis een beetje naar de achtergrond. Nochtans zien veel deskundigen ook in die crisis een symptoom van de uitbuiting van de natuur om de kapitalistische productiewijze te voeden.
Het is een vicieuze cirkel: de concentratie van broeikasgassen (CO2, methaan, enz.) neemt toe, waardoor de temperatuur stijgt, er branden ontstaan en de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer verder toeneemt door het verdwijnen van het bosareaal. Daarbij komen nog de branden die rechtstreeks worden veroorzaakt om ruimte te maken voor intensieve industriële landbouw of industriële veeteelt (belangrijke antropogene bronnen van methaan in de atmosfeer), zoals private bedrijven in het Amazonegebied regelmatig doen of die alleszins niet aarzelen om zich zo land, dat zo gewonnen werd door arme boeren, toe te eigenen om de winsten te vergroten.
De impasse van het groene kapitalisme
De laatste tijd krijgen de waarschuwingen van wetenschappers overal ter wereld een nieuwe weerklank, vooral onder jongeren die het meest gevoelig zijn voor de omvang van de dreigende klimaatramp. Sommige opportunistische traditionele politici hebben dit gezien als een veelbelovende niche voor hun eigen carrière. Aangezien ze de economische belangen van de grote kapitalistische concerns verdedigen, hebben ze vaak niets meer dan illusies aan te bieden. Er wordt niets ondernomen om de grote bedrijven aan te pakken, terwijl dat essentieel is om vervuiling aan te pakken. Het vrij verkeer van kapitaal laten ze ongemoeid omdat dit voor de kapitalisten nodig is om de lonen naar beneden te drukken. De noodzakelijke ecologische transitie wordt zelfs op directe wijze misbruikt als voorwendsel om overheidssteun te geven aan grote private bedrijven in moeilijkheden. Dat gebeurt volgens de gekende formule: de winsten zijn voor de privé, de verliezen voor de gemeenschap.
Het ‘groene kapitalisme’ is vooral gericht op de werkenden en hun gezinnen. Het idee dat het veranderen van individueel consumptiegedrag de klimaatverandering kan stoppen, werd nochtans weerlegd tijdens de Covid-19 pandemie. Ondanks het quasi volledig stilvallen van vliegverkeer en forse vermindering van autoverkeer, volstond de daling van CO2-uitstoot niet om onder de grens van 1,5 graden globale opwarming te blijven.
In de VS bepleiten linkse Democraten, zoals de populaire Alexandria Ocasio-Cortez, het idee van een Green New Deal. De naam verwijst naar het programma van Roosevelt in de jaren 1930 waarbij onder druk van arbeidersstrijd in een context van crisis werd beslist tot meer staatsinterventie. Een dergelijk beleid vandaag zou uiteraard een stap vooruit zijn in vergelijking met wat we vandaag onder de klimaatnegationist Donald Trump kennen. Er zijn echter belangrijke beperkingen. De New Deal van Roosevelt werd niet zomaar doorgevoerd: het was een antwoord op massale mobilisaties van de arbeidersklasse uit angst dat dit protest het volledige kapitalistische systeem zou bedreigen. Bovendien volstond die New Deal niet om de economie terug op gang te brengen. Dat gebeurde pas met de oorlogsindustrie in de Tweede Wereldoorlog en de heropbouw nadien. Een Green New Deal binnen de grenzen van het kapitalisme zou al gauw opgeslorpt worden door de marktmechanismen.
Kijk maar naar de branden van 2018 in Californië veroorzaakt door nalatigheid van de Pacific Gas & Electric Company (PG&E). Het bedrijf wilde meer dan 100 jaar oude hoogspanningslijnen niet vervangen omdat dit de winsten zou drukken. De verouderde leidingen lagen aan de basis van grote branden in 2018. Er was niet alleen de verwoesting als gevolg van die branden, het bedrijf ging ook over tot stroomstoringen in perioden van droogte om de kosten te drukken. Om vergoedingen aan slachtoffers te beperken, vroeg het bedrijf in 2019 het faillissement aan. Na een deal was een doorstart mogelijk. De extra kosten voor de verzekeringsmaatschappijen en de infrastructuurwerken zullen uiteraard doorgerekend worden in de energiefacturen van de bevolking.
Van private bedrijven die concurreren met mekaar en enkel kijken naar de winst, moeten we geen oplossingen verwachten voor de opwarming van de aarde en de gevolgen daarvan. Er is nood aan een democratische planning van de productie en de herverdeling van de rijkdom op basis van de werkelijke noden van de bevolking, inclusief de ecologische noden. Dat is hoe het socialisme de branden van het kapitalisme zal blussen!
-
Het nieuwe klimaatnormaal: het kapitalisme doodt de planeet!
In bijna elke statistiek over extreem weer worden de records tegenwoordig gebroken. Van de heetste hittegolven tot de ergste branden en één van de meest actieve orkaanseizoenen ooit. Dit is het nieuwe normaal en ja, dit is de klimaatverandering.
Door Rebecca Green (Socialist Alternative, VS)
Miljoenen mensen zijn geëvacueerd en honderdduizenden hebben hun huizen verloren aan branden en overstromingen sinds COVID-19, een pandemie die zelf de gevaren van een ongebreidelde aantasting van het milieu aantoont. Aan de Amerikaanse westkust was er een dreigende oranje hemel. Mensen moesten binnen blijven om de giftige rook van de historische branden te vermijden. Dat komt op een ogenblik dat er een pandemie is die de ademhaling aantast. De branden en de rook hebben een dramatisch gevoel van angst gecreëerd onder een groot deel van de bevolking, niet alleen in Californië maar ook in de staten Washington en Oregon. Terwijl miljoenen, vooral jonge mensen, de noodzaak zien van onmiddellijke, drastische klimaatacties, is er ook een overweldigend gevoel van angst dat we geen tijd meer hebben.
De twee belangrijkste politieke partijen in de VS staan de noodzakelijke verandering regelrecht in de weg. De enige manier om uit deze crisis te komen is als we het zelf doen en miljoenen mensen betrekken bij het proces van democratische planning en opbouw van een ecologisch duurzame, socialistische samenleving.
Extreem weer loopt uit de hand
Naarmate de temperatuur wereldwijd stijgt, worden droge klimaten droger, waardoor er meer aanleiding ontstaat voor branden in verschroeide velden, bossen en puin. Warmer weer betekent ook dat de lucht in nattere klimaten meer vocht kan vasthouden, wat betekent dat tropische stormen en orkanen meer kans op overstromingen hebben. Zelfs als we morgen 100% koolstofneutraal zouden zijn, zou het extreme weer doorgaan. Hoewel we deze crisis bij de bron moeten stoppen, moeten we ons ook aanpassen aan een nieuwe klimaatnorm.
Een onderdeel hiervan is het opvoeren en rechttrekken van het bosbeheer en de reactie op de bosbranden. Bosbranden zijn natuurlijk in plaatsen als Californië, maar de aanpak van de afgelopen decennia heeft voorkomen dat er na branden een ernstig herstel van de bossen was. Samen met tientallen jaren van onderfinanciering en de afhankelijk van gevangenisarbeid om branden te bestrijden (wat in het gedrang kwam door uitbrakan van Covid-19) komen we tot de rampzalige situatie waarin Californië beroep moet doen op andere staten en zelfs op Australië om brandweerlieden te sturen. Er zijn drastisch meer middelen nodig voor het bosbeheer en de brandweerdiensten, ook al om gecontroleerde branden mogelijk te maken.
Hoewel we voldoende middelen nodig hebben om te reageren op klimaatbedreigingen, moeten we ook heroverwegen waar we kunnen wonen en werken. Als de koolstofuitstoot zo doorgaat, zullen over 30 jaar elk jaar een half miljoen huizen overstromen. Tegen 2070 zullen 28 miljoen mensen worden getroffen door megabranden. Sinds 2010 kennen de kuststaten, waaronder gebieden die het meest kwetsbaar zijn voor overstromingen, het grootste aantal nieuwbouwprojecten. De ontwikkeling van nieuwbouw gaat ook nu door in gebieden getroffen door bosbranden aan de westkust.
Ontwikkelaars hebben zich voortdurend verzet tegen bouwvoorschriften die zaken als brand- en slagvaste ramen vereisen. Dergelijke voorschriften maken nochtans vaak het verschil tussen een huis dat wat schade oploopt of volledig vernield wordt.
Ondertussen speelt de verzekeringsindustrie een verdwijntruc. Vorig jaar moesten de ambtenaren van Californië de verzekeraars verbieden om polissen voor 800.000 huizen te annuleren. Honderdduizenden worden door hun verzekeringsmaatschappijen gedropt omdat een verzekering gewoon niet rendabel is als een huis afbrandt of overstroomt.
Mensen hebben geen behoefte aan een winstgevende verzekering – we zouden ervoor moeten zorgen dat alle mensen betaalbare woningen van hoge kwaliteit hebben met de belofte van hulp in het geval van een natuurramp. Dit zou brandwerende ramen en metalen daken in brandgevaarlijke gebieden omvatten, en hoogwaardige metalen luiken en orkaanbanden om de muren in kustgebieden te beveiligen. De verzekeringssector is een slechte vervanger van sociale diensten.
In plaats daarvan hebben we een gigantisch jobprogramma nodig dat miljoenen mensen aan het werk zet in degelijke jobs, waarbij betaalbare, duurzame woningen worden gebouwd en woningen worden aangepast om bestand te zijn tegen extreem weer, gefinancierd door de superrijken te belasten.
Geen tijd te verliezen!
De Republikeinse Partij en Donald Trump zijn duidelijke bedreigingen voor het milieu, maar de criminele nalatigheid van de Democratische Partij die Californië, Oregon en Washington controleert is ook levensbedreigend. Aan de ene kant zegt de gouverneur van Californië, Gavin Newsom, dat auto’s tegen 2035 verplicht fossielvrij moeten rijden, maar aan de andere kant heeft hij 36 nieuwe vergunningen voor fracking goedgekeurd sinds het begin van de Covid-19 pandemie. In juli heeft hij het loon van de brandweermannen met 7,5% verlaagd. In mei werd in het kader van een noodbegroting bespaard. De brandweer kreeg niet de gevraagde 500 extra personeelsleden, maar slechts 167. Dit is minder dan wat nodig is.
Newsom is ook gekant tegen het verhogen van de belastingen op de rijksten in de staat – dus waar moet het geld voor de reactie op de bosbranden dan vandaan komen?
Joe Biden heeft een vergaand klimaatplan in vergelijking met die van de Democraten uit het verleden, maar het blijft nog steeds ver achter bij wat nodig is, en hij is nog steeds geen voorstander van een Green New Deal. Om zelfs zijn bescheiden maatregelen te bekomen, zouden Biden en de Democraten de fossiele brandstofindustrie, de ontwikkelaars en de grote vervuilende industrieën direct moeten aanpakken, wat zij voortdurend weigeren te doen.
Amper 100 producenten van fossiele brandstoffen zijn verantwoordelijk voor 70% van de uitstoot van de afgelopen twee decennia. Het is niet verwonderlijk dat ze individuele aanpassingen van levensstijl promoten als antwoord op klimaatverandering… De miljardairs die onze planeet naar de vaantjes helpen, weten al tientallen jaren van de klimaatverandering en ze weten dat het nog erger wordt. Zolang onze samenleving wordt bestuurd op basis van winst, zullen we bij elke zelfs bescheiden stap botsen op de belangen van de rijken. Zolang de twee traditionele politieke partijen in de VS zich allebei aan deze bedrijfsbelangen houden, zullen we ook hen moeten bestrijden.
We hebben geen tijd meer te verliezen: om te voorkomen dat de gevolgen van klimaatverandering helemaal rampzalig worden voor het menselijk leven, moeten we het kapitalisme zelf overboord gooien. Private nutsbedrijven en fossiele brandstofbedrijven moeten in democratische openbaar bezit komen. We moeten verder bouwen op de jonge klimaatbeweging die miljoenen mensen op straat bracht om voor onze toekomst te strijden. Om te winnen hebben we een massale, revolutionaire beweging van de arbeidersklasse nodig, de klasse die de samenleving tot stilstand kan brengen en weer van de grond af aan kan opbouwen op een duurzame basis.
Wij eisen:
- Belast de miljardairs en het grootkapitaal om de brandbestrijding, de bosbeheerdiensten en een Green New Deal te financieren! We kunnen miljoenen mensen aan het werk zetten in degelijke jobs die ons beter voorbereiden op extreem weer, het renoveren van huizen om het ergste te weerstaan en het bouwen van nieuwe, betaalbare, duurzame woningen.
- Ontwikkelen van gecontroleerde branden als onderdeel van het bosbeheer, onder meer door het raadplegen van inheemse gemeenschappen die deze praktijk al eeuwenlang gebruiken.
- Werkenden moeten het recht hebben om niet-essentiële werkzaamheden in gebieden met een slechte luchtkwaliteit te weigeren!
- Breng private nutsbedrijven en grote bedrijven in de sector van fossiele brandstoffen in publieke handen. Heroriëntatie van deze bedrijven naar hernieuwbare energiebronnen, met behoud van jobs.
- Een nieuwe politieke partij die geld voor fossiele brandstoffen verwerpt en bewegingen opbouwt om te vechten voor een Groene New Deal en dramatische klimaatactie NU!
- Verander het systeem, niet het klimaat. Het kapitalistisch systeem zal de planeet blijven uitbuiten in het belang van de winst. Het is ook afhankelijk van de uitbuiting van de arbeidersklasse en van bijzonder onderdrukte groepen, die onevenredig veel te lijden hebben onder de gevolgen van de klimaatverandering. Om onze planeet te redden en onze samenleving te bevrijden van racisme, seksisme, homofobie en alle vormen van onderdrukking, moeten we strijden voor de socialistische transformatie van de samenleving en de wederopbouw op een rechtvaardige, duurzame basis voor iedereen!
-
Bosbranden: getuigenis uit Californië
Reactie door Elliot Bartz van Socialist Alternative (gepubliceerd op 1 september)
De herinnering aan de ervaring van een bosbrand is als het in elkaar zetten van een serie fragmenten uit een gebroken beeld. Om 3 uur ‘s nachts wakker geschrokken van een ongekende droge bliksemstorm. De bliksem verlicht de hemel en de donder rommelt in de buurt. Een gevoel van voorgevoel komt op in onze magen. Dit weer hoort thuis in het midwesten van de VS, niet aan de kust van Californië.
14.00 uur de volgende dag: evacuatiewaarschuwing. Pak alles nu in! De nachtmerrie van de brand in Santa Rosa danst in ons hoofd: onschuldige mensen kwamen in hun huizen vast te zitten en verloren het leven omdat branden zich met orkaansnelheden verplaatsten. We vliegen door het huis. Start de auto. We scheuren de brandbare raambekleding af en gooien kleren en aandenkens in zakken. Dan komt het officiële bevel om te evacueren. Ga nu weg.
Als we vertrekken, observeren we het vuur: de vuurkolommen strekken zich erg hoog uit. Het vuur kruipt de heuvel af in de richting van ons huis, terwijl de rook opstijgt; tijd om echt te gaan!
Dit is de nieuwe realiteit als de klimaatverandering zich voltrekt. De Democratische ‘super meerderheid’, die Californië bestuurt, weet dat het brandseizoen elk jaar komt. Toch is er een chronische onderfinanciering van de brandweerdiensten, waardoor die brandweer gedwongen wordt om beroep te doen op vrijwilligers en gevangenisarbeid.
Het nieuwe normaal van de klimaatverandering
Met meer dan een miljoen hectare die in de laatste week van augustus in brand stond, werden alle eerdere records gebroken. Het bosbrandseizoen begint normaal slechts een maand later. Twee van de grootste branden op dit ogenblik komen in de top drie van de grootste branden in de geschiedenis van Californië.
Honderdduizenden vluchten niet alleen voor de branden, maar ook voor de giftige rook die de Bay Area heeft overspoeld en die de COVID-19-crisis heeft verergerd door ernstige schade aan de longen te veroorzaken. Tienduizenden mensen zijn direct gevlucht voor de branden nadat ze door de hoge huizenprijzen ter wereld naar de periferie van de Bay Area waren gedwongen.
Nu de temperaturen alle records breken, voelen we ons het slachtoffer van de jarenlange onderfinanciering van de veiligheid en de openbare diensten. Als de natuur begint te branden, staan we machteloos om het onder controle te houden. In dit land van immense ongelijkheid hebben senator Kamala Harris, parlementsvoorzitter Nancy Pelosi en de gouverneur van Californië Gavin Newsom, allemaal zogenaamd ‘groene’ politici, toegezien op een besparingsbeleid dat de brandbestrijding hard treft. Als gevolg hiervan zullen mensen sterven. Democratische politici in Californië moeten ter verantwoording worden geroepen voor hun criminele onvoorbereidheid!
Rol van de grote bedrijven van Silicon Valley
Amazon, Google en Apple hebben allemaal miljarden euro’s verdiend aan de technische infrastructuur voor de olie- en gasindustrie. Ondanks hun propagandistische ‘toezeggingen’ om de uitstoot te verminderen, blijven sommige bedrijven, zoals Amazon, hun eigen CO2-voetafdruk vergroten en tegelijkertijd kritieke logistieke ondersteuning bieden aan bedrijven die de klimaatcrisis rechtstreeks aansturen. Ondertussen betaalt Apple een verwaarloosbaar belastingtarief terwijl het vermogen van het bedrijf is opgelopen tot 2 biljoen dollar, een bedrag dat overeenkomt met tweederde van het BBP van Californië.
Deze bedrijven hebben miljarden verdiend door belastingen te ontduiken via diverse achterpoortjes en offshore-paradijzen, en profiteren tegelijkertijd van hun monopoliepositie in de mondiale en Amerikaanse technologiesector. Een bescheiden belasting op deze bedrijven – waarvan velen in de Bay Area gevestigd zijn – om een deel van onze gederfde belastinginkomsten terug te verdienen, zou kunnen worden gebruikt om te investeren in de noodhulpdiensten, zodat we voorbereid zijn op het onvermijdelijke bosbrandseizoen van volgend jaar.
Criminele nalatigheid van de Democraten
Trump is een enorme bedreiging voor de planeet. Zijn trouwe ontkenning van de klimaatcrisis en zijn toewijding aan het verscheuren van de milieuregelgeving, zullen dodelijke gevolgen hebben. Hij heeft jaar na jaar gedreigd federale hulp aan Californië in te houden om de branden te bestrijden, maar heeft uiteindelijk die dreiging niet uitgevoerd. Terwijl Trump’s milieubeleid als onsamenhangend gebrabbel leest, staat daar tegenover een reeks halve beloftes van de Democratische Partij.
Wat we nodig hebben is een socialistische Green New Deal waar vervuilende industrieën in democratisch publiek bezit worden gebracht en snel op een groene basis worden aangepakt. Dit is echter niet de ambitie van de Democratische Partij.
Het zwakke schouwspel van de Democratische Nationale Conventie biedt een passend kader voor deze fase van de kapitalistische crisis. Hun hardvochtige gebrek aan empathie voor werkende mensen en de planeet komt het best tot uiting op de gezichten van Californische ouders die moeten beslissen of ze kiezen voor de dood door COVID-19, armoede of vuur.
Californië is de 5e grootste economie van de wereld, maar het moet andere staten en landen smeken om hulp die het zich zelf gemakkelijk kan veroorloven. We wachten wekenlang terwijl de hulp vanuit het hele land en de hele wereld naar binnen druppelt. Moesten de Democraten nog maar opkomen voor een eenmalige noodbelasting op grote bedrijven, dan zouden we er al veel beter aan toe zijn qua middelen voor de brandweer.
De afhankelijkheid van de brandweer van dwangarbeid in de gevangenis, zorgde ervoor dat er een groot tekort ontstond toen de Covid-19 crisis het gevangeniswezen in zijn greep hield. Net zoals ze er niet in slaagden om ons te beschermen tegen COVID-19 door de gezondheidszorg aan de winsthonger over te leveren, slagen de Democraten er nu niet in om een nog voorspelbaar effect van de klimaatcrisis aan te pakken. Hier in Californië leven we in een staat van onvervulde menselijke basisbehoeften voor de massa’s, terwijl de rijksten en hun marionetten in de politiek in een wereld van immense rijkdom en zelfgenoegzaamheid wonen.
Vergis u niet: onze kapitalistische politici laten onze belastinginkomsten liever in de privékas van Silicon Valley zitten terwijl onze huizen in brand staan. Kamala Harris heeft het veel te druk met het genieten van de schijnwerpers nadat ze jarenlang aan haar eigen loopbaan heeft getimmerd. Ondanks wat de Democraten vertellen: het is niet alleen Trump die knoeit terwijl wij branden, het is het volledige corrupte Democratische establishment dat slechts halve maatregelen nam om de ontzettende klimaatcrisis aan te pakken.
Actie nodig tegen klimaatverandering
Uit de as van deze laatste ramp zal er zeker één iets voortkomen. We kunnen niet werkloos toezien terwijl de kapitalistische staat ons berooft en onze huizen laat branden tijdens een pandemie en een enorme economische depressie.
We moeten ons organiseren om herverdeling van onze rijkdom te eisen uit de zakken van de bedrijven en de elite van Silicon Valley, zodat de beschikbare rijkdom kan gebruikt worden om onze gemeenschappen te beschermen en ons voor te bereiden op toekomstige bosbranden. Een drastische investering in de brandweer is daarbij noodzakelijk. We weten echter ook dat dit niet zal gebeuren als we ons niet organiseren en de strijd aangaan.
De Democratische Partij zal de tactiek van de Republikeinen blijven spiegelen door onze gemeenschappen te laten geloven dat we het aan onszelf te danken hebben, dat het niet te voorkomen was en dat we dus zelf voor de gevolgen moeten opdraaien. Dit is echter niet de waarheid.
De oorzaken van de klimaatverandering treffen ons rechtstreeks. De beslissingen van de regering van Californië om de extra premies voor werklozen niet te verlengen en om de strijd tegen klimaatverandering te beperken tot extra middelen voor recyclagebedrijven, zijn tragisch. Gavin Newsom blijft weigeren om fracking in Californië te verbieden. Hij weigert een standpunt in te nemen tegen de oliewinning in het algemeen. De technologiebedrijven van Silicon Valley mogen de olie- en gasindustrie rechtstreeks steunen voor hun eigen winst. Biden en Harris blijven de rol van de Democraten in het fiasco negeren.
We mogen niet toelaten dat de Democraten en de bazen van de Silicon Valley hiermee wegkomen. De klimaatcrisis is de nieuwe norm, of het nu gaat om orkanen, overstromingen, COVID-19 of bosbranden. Samen moeten we eisen dat onze gestolen rijkdom wordt teruggegeven aan de gemeenschap, zodat we ons kunnen voorbereiden op de klimaatramp en deze kunnen verzachten. We mogen geen respijt geven aan Democraten die niets deden om de omvang van de ramp te beperken. Ze moeten eruit!
Onze eisen:
- Belast de superrijken van Silicon Valley en de grote bedrijven. Ze hebben al genoeg belastinggeld gestolen!
- Steun aan de getroffen families op basis van de extra taks op de superrijken en grote bedrijven
- Stop de extractie van fossiel brandstof! Breng alle olie- en gasinfrastructuur meteen in publieke handen, zodat de beslissingen erover niet langer door de winsthonger bepaald worden!
- Breng de volledige energiesector in publieke handen, geen private nutsbedrijven meer in Californië!
- Voor massale publieke investeringen in de brandweer, zowel op lokaal als staatsniveau. Ontwikkel de infrastructuur om bosbranden te bestrijden en de lokale preventie en hulpdiensten.
- Geen uitbuiting van gevangeniswerk om branden te bestrijden! Gevangenen die ervaring hebben opgedaan in de brandbestrijding zouden na hun vrijlating als brandweerman moeten kunnen werken.
- Controle op de volledige verzekeringssector om corrupte banden en transacties bloot te leggen. Private verzekeringsonderhandelingen moeten openbaar gemaakt worden. We mogen ons niet door deze private bedrijven laten naaien bij de heropbouw!
- Ontwikkel onafhankelijke, sterke en lokaal gecontroleerde communicatiemiddelen, inclusief gecodeerde sociale media, om vooruit te plannen voor preventie en evacuaties.
- Toegang tot zorg voor iedereen. Huisvesting voor iedereen. Dit alles moet onderdeel zijn van een groene New Deal!
-
Klimaatprotesten doorzetten! Het kapitalisme zet de planeet in brand
De bosbranden in Australië laten niemand onberoerd. Al 28 mensenlevens, 1.250.000.000 dieren en een oppervlakte drie keer zo groot als België werden in de afgelopen vier maanden verwoest. De vuurzee reikt tot 70 meter hoog en doorkruist het land aan snelheden tot 22 kilometer per uur. 3000 moedige brandweermannen blussen al sinds september, maar krijgen het vuur maar niet gedoofd.
door Arne (Gent)
Besparingen zijn dodelijk!
Australië was het eerste land ter wereld waar massaal werd gestaakt voor het klimaat. De voorbije jaren werd er al duidelijk welke ravage de klimaatverandering zal aanrichten. De protesten waren er massaal gericht tegen de Australische kapitalisten: de grootste steenkoolexporteurs ter wereld. Op 28 november 2018 vond een reusachtige klimaatstaking plaats, gesteund door maar liefst 30 vakbonden!
Tegenover deze klimaatstakers staat de Australische premier, Scott Morrison, al jarenlang trouwe aanhanger van de steenkoolsector. Hij en zijn regering vullen de zakken van de steenkoolkapitalisten terwijl ze die van de gewone werkenden leeghalen. In 2019 deden ze de fossiele brandstofindustrie $29 miljard bedrijfssubsidies cadeau, terwijl ze bespaarden op het brandweerkorps omdat er ‘geen geld genoeg was’. Daardoor bestaat het brandweerkorps vandaag voor 90% uit vrijwilligers en kunnen ze de vuurzee onmogelijk op een veilige manier blussen.
Haal het geld waar het zit!
Dit soort besparingen op mens, dier en planeet ten voordele van de vervuilende kapitalisten wordt wereldwijd meer en meer in vraag gesteld. In 2019 gingen maar liefst 13 miljoen mensen in staking voor het klimaat en namen miljoenen mensen deel aan protesten en massarevoltes tegen diegenen die het kapitalisme en de massale vervuiling in stand houden. De positie van de heersende klasse wordt door steeds meer mensen in vraag gesteld. Bernie Sanders vertolkt dat in zijn presidentscampagne met zijn slogan “Against the Billionaire class”.
Ook het idee van een rijkentaks van 70% op iedereen die meer verdient dan $10 miljoen per jaar om een klimaatbeleid te financieren is een voorstel dat steeds meer steun wint. Het Amerikaanse linkse parlementslid Alexandria Ocasio-Cortez, die dit lanceerde in haar Green New Deal, vermeldde erbij dat zo’n taks in de VS slechts voor 16.000 mensen zou gelden, minder dan 0,05% van de bevolking! Zo klein is het groepje ultrarijken dat er door hun controle over de economie in slaagt om miljarden euro winst te boeken, maar niet hoeft in te zitten met de gevolgen van massale uitstoot. Uiteindelijk zijn het gewone werkenden die ervoor opdraaien!
Wat kunnen wij dan doen?
Onze strijd blijft doorgaan. Wereldwijd werd actie gevoerd aan Australische ambassades en in Duitsland braken begin januari protesten uit tegen de deal die de Duitse elektronica multinational, Siemens, had gesloten met de Indiase energiemultinational, Adani. De deal betreft de bouw van de ‘Carmichael’ steenkoolmijn in Australië waar al jarenlang tegen geprotesteerd wordt. Volgens de CEO van Siemens is de deal verantwoord, want ‘als zij de deal geweigerd hadden, was een van hun concurrenten hem toch aangegaan’.
Daar zit een grond van waarheid in. Bedrijven als Adani zullen fossiele brandstoffen blijven verbranden en kapitalisten, die gegarandeerde winst willen, stappen daar vastberaden in mee. Adani behoort tot de 100 meest vervuilende bedrijven sinds 1981, die samen verantwoordelijk zijn voor 71% van de CO2-uitstoot. Machtige multinationals zoals Adani moeten gestopt worden, maar dat doen we niet door het vriendelijk te vragen.
Uiteindelijk bestaat er slechts één manier om hen echt te stoppen. Grote bedrijven als Adani moeten beheerd worden door de werkenden, met vertegenwoordigers en wetenschappers die onder democratische controle staan van de werkende klasse. Dat is een socialistisch antwoord op de vervuiling door het kapitalisme. Een publieke energiesector, gecontroleerd en beheerd door de werkende klasse zal ons groene en betaalbare energie opleveren. De kennis is er vandaag al, maar wordt niet gebruikt omdat dat minder winst betekent voor het kleine groepje ultrarijken dat bedrijven zoals Adani bezit.
Als we in onze acties voorstellen zoals de Green New Deal verbinden met de noodzaak om onze economie democratisch te plannen in functie van de planeet en de belangen van jongeren en werkenden, kan de klimaatbeweging blijven groeien. Dat is wat de Actief Linkse Studenten & Scholieren en activisten van LSP in 2020 zullen blijven doen via het organiseren van campagnes en acties. Iedereen is uitgenodigd om mee te doen met ons, lid te worden van ALS en LSP en de wereld te veranderen!
-
“Zes maal groter dan branden in Amazone.” Interview met Australische activist
We spraken op 4 januari met Jeremy Trott, actief in de klimaatbeweging in Melbourne en lid van Socialist Action, onze zusterorganisatie in Australië. Neem zondag ook deel aan de actie aan de Australische ambassade in Brussel.
Interview overgenomen vanop sozialismus.info (website van onze Duitse zusterorganisatie)
De Australische branden zijn de ergste in decennia. Velen zagen het beeld van een kind met een gasmasker in een boot voor de rood-zwarte lucht tijdens een evacuatie. Kan je de omvang van de ramp beschrijven?
“De omvang van deze catastrofe is moeilijk te vatten. Het verbrande gebied is al zes keer zo groot als de branden in het Amazonegebied vorig jaar. Meer dan een dozijn mensen zijn gestorven. In Canberra, in het midden van de stad, ver van de branden, is een vrouw gestorven door rookinhalatie. Dit is de eerste keer dat de branden in Australië alle staten tegelijk treffen.
“Bosbranden zijn altijd al een onderdeel geweest van de Australische ecologie en de zomer is traditioneel het brandseizoen, maar dit keer op een ongekende schaal. De klimaatverandering heeft veel bijgedragen aan de intensiteit en de duur van het brandseizoen. De branden zijn zo groot dat meteorologen niet meer kunnen voorspellen uit welke richting de wind zal waaien, omdat de branden hun eigen weer creëren door de dichtheid van de stoffen die in de atmosfeer vrijkomen. Je verwees naar de foto van een kind met een gezichtsmasker in Mallacoota – we zijn momenteel getuige van de grootste evacuatiegolf in de Australische geschiedenis, nog nooit hebben mensen op zo’n grote schaal bosbranden moeten ontvluchten.”
Hoeveel mensen moesten er geëvacueerd worden?
“Dit is een humanitaire crisis. De evacuatiezone bestrijkt het grootste deel van de zuidkust van New South Wales en een groot deel van het oosten van Victoria. Snelwegen worden geblokkeerd door het autoverkeer. Op veel plaatsen zijn benzine en andere basisbenodigdheden niet meer beschikbaar. In Mallacoota sleept de evacuatie van de 4000 inwoners, die voor de brand naar het strand zijn gevlucht, zich sinds oudejaarsavond voort. Het marineschip, dat als eerste ter plaatse kon zijn, had drie dagen nodig om de eerste 1000 mensen te redden. De branden zijn nu na dagen voorbij Mallacoota en de mensen beginnen de schade op te meten. In andere delen van Victoria en New South Wales wachten nog tienduizenden mensen op een evacuatie. Velen kunnen echter om verschillende redenen niet weggaan, onder andere om te proberen grote kuddes dieren tegen de vlammen te beschermen.”
Naast de mensen die direct bedreigd worden door de branden, worden enkele van de grootste steden van Australië getroffen door zware rook. Gebeurt het vaak dat steden als Sydney de gevolgen van bosbranden voelen?
“Deze branden zijn uniek omdat ze onmogelijk te negeren zijn. Er zijn al eerder verwoestende bosbranden geweest in Australië, bijvoorbeeld in Victoria tien jaar geleden toen er sprake was van een zwarte zaterdag. Op die dag werd Melbourne in rook gehuld door de bosbranden in de regio. Na twee of drie dagen ontspande de situatie en keerde het leven in het centrum van de stad terug naar de gewone gang van zaken.
“Deze keer zijn Sydney en Canberra al wekenlang bedekt met rook. De rook is zo sterk dat het brandalarm in huizen in het centrum van de stad afgaat. Honderden kantoren moesten worden ontruimd. Een situatie die veel media-aandacht kreeg, was toen premier Scott Morrison een persconferentie hield over discriminerende “godsdienstvrijheid”-wetten die hij probeerde door te voeren – hij vermeed de bosbrandkwestie in zijn geheel – en de persconferentie moest worden afgelast omdat er van buitenaf rook in de kamer kwam.
“In het verleden waren bosbranden iets waar mensen op het platteland zich zorgen over moesten maken. Nu worden de grote steden direct getroffen. De branden zijn steeds moeilijker te controleren. Twee dagen geleden was er een brand in een wijk van Melbourne, ongeveer veertig minuten rijden van het stadscentrum. Mensen die in gebieden wonen die van oudsher als veilig werden beschouwd, beseffen nu dat ze niet veilig zijn, wat een nieuwe en zeer beangstigende ontwikkeling is. Het roept vragen op. Waar kunnen mensen überhaupt nog veilig leven? De genoemde brand werd relatief snel ingedamd en er werden weinig huizen vernield omdat deze brand zo gemakkelijk toegankelijk was voor de reddingsdiensten. Anderen hebben minder geluk.”
Er ging internationaal een video rond waarin premier Scott Morrison door inwoners van een kleine stad op de rooster werd gelegd. Ze zeiden dat ze slechts vier brandweerwagens hebben om hun plaats te verdedigen tegen branden. Had de omvang van deze ramp kunnen worden voorkomen en wat is de politieke dimensie van de bosbranden?
“De escalatie van de bosbranden is tot op zekere hoogte een onvermijdelijk gevolg van de extreme weersomstandigheden als gevolg van de klimaatverandering, maar de omvang van de ramp had beperkter kunnen zijn. De reactie van de regering heeft tot grote teleurstelling en verontwaardiging geleid. Wetenschappers in Australië hebben ons lang gewaarschuwd dat deze omstandigheden op komst zijn. Zo heeft de Commonwealth Scientific Industrial Research Organisation in 2009 een rapport gepubliceerd waarin wordt gewaarschuwd dat het extreme brandrisico tegen 2020 met 65% zou kunnen toenemen. De regering heeft dit rapport genegeerd.
“In Australië wordt de brandbestrijding op het platteland bijna uitsluitend uitgevoerd door vrijwillige brandweerkorpsen, die enorm ondergefinancierd zijn en waarvan de budgetten de laatste jaren zijn gekort. Ze delen helikopters voor brandbestrijding tussen staten en ook met de VS. De blusvliegtuigen worden tussen de brandseizoenen heen en weer geschoven. Nu, als gevolg van de klimaatverandering, wordt het bosbrandseizoen overal langer. Terwijl de blusvliegtuigen nog in Californië werden gebruikt, brandden er al veel plaatsen in Australië. De regering is er zelfs voor gewaarschuwd. De regering zou genoeg tijd hebben gehad om zich voor te bereiden op deze situatie. In plaats daarvan gaf het miljarden dollars uit aan zaken als nieuwe onderzeeërs voor de marine.”
De Australische overheid werkt nauw samen met de kolenindustrie, die jaarlijks 29 miljard Australische dollar aan subsidies ontvangt. De conservatieve premier Scott Morrison staat bekend als een ontkenner van klimaatverandering. Nu wordt hij geconfronteerd met wijdverspreide kritiek voor zijn aanpak van de brandcrisis. Hoe manifesteert zich dit?
“Ja, Scott Morrison is al jaren een aanhanger van de kolenindustrie. Australië is de grootste exporteur van steenkool ter wereld. Kolen zijn goed voor 15% van de export van Australië. En de kolenindustrie heeft veel controle over de twee grote politieke partijen en het hele politieke establishment.
“Tegenwoordig is het voor Scott Morrison niet zo gemakkelijk om de klimaatverandering volledig te ontkennen, maar hij ontkent in plaats daarvan de omvang ervan. Klimaatverandering, zegt hij, is ‘slechts één factor’ die deze bosbranden beïnvloedt. Dat is technisch gezien waar, maar het zegt veel over hem en zijn regering.
“Wat veel mensen heeft getroffen is de onwetendheid van de regering over herhaalde oproepen van reddingswerkers en overheidsfunctionarissen om deel te nemen aan discussies over de manier waarop de klimaatverandering bijdraagt aan de branden en wat er aan de branden moet worden gedaan. Als gevolg daarvan hebben de belangrijkste instanties zich openlijk verzet tegen het klimaatbeleid van de regering. Scott Morrison is niet alleen bekritiseerd om zijn klimaatbeleid en zijn houding ten opzichte van steenkool, maar ook om zijn onwetend gedrag tijdens de hele crisis. Dit is wat de mensen echt kwaad maakt.
“De overheid is gevraagd om vrijwillige brandweermannen te betalen omdat veel van de vrijwilligers (vaak onbetaald) verlof nemen om te helpen in deze crisis. Werkloze vrijwillige brandweermannen verloren soms hun werkloosheidsuitkering omdat ze tijdens hun brandbestrijdingsopdrachten niet aan hun verplichtingen voldeden. De officiële reactie van de overheid was: vrijwillige brandweermannen zijn graag in het veld om brandweerklussen te doen, en dat hebben ze altijd gedaan, en we zijn niet van plan om ze te betalen. Onder druk heeft de regering nu zeer beperkte betalingen beloofd, maar deze zijn nog steeds volstrekt ontoereikend.”
Er waren protesten en kleine stakingen in Sydney in december. Is er potentieel voor verzet? Zijn mensen gepolitiseerd door deze situatie?
“Ja absoluut! Veel mensen die ik persoonlijk ken en die tot nu toe apolitiek waren, hebben het op sociale media over deze crisis en over klimaatverandering. Men trekt zeer directe conclusies over de verantwoordelijkheid van de overheid. Hier zijn slechts een paar indicatoren die laten zien welke vorm dit aanneemt: In Sydney waren er in december 40.000 mensen op een protestmars die actie eiste op het gebied van klimaatverandering en financiering van de brandweer. Er zijn nationale protesten gepland voor 10 januari. Er worden vele miljoenen dollars gedoneerd aan hulpfondsen. Een fondsenwervingscampagne georganiseerd door een beroemdheid haalde binnen 24 uur meer dan tien miljoen Australische dollars op, waarbij de gemiddelde donatie 40 dollar bedroeg.
“Dit zegt veel over de vrijgevigheid van de arbeidersklasse. Dit is in strijd met het eigenbelang van de overheid en de bedrijven die aan deze crisis hebben bijgedragen. Het potentieel voor verzet is enorm. Het grootste probleem is echter het gebrek aan leiding, vooral van de georganiseerde arbeidersbeweging, van de vakbonden. Er zijn kleinschalige werkonderbrekingen geweest, maar die zijn slecht gecoördineerd. Dit was medio december, toen de luchtkwaliteit in Sydney slechter was dan in New Delhi, de meest vervuilde stad ter wereld. De vakbonden waarschuwden dat het niet veilig was voor werkenden om onder deze omstandigheden buiten te werken. Er waren een aantal werkonderbrekingen, voornamelijk door dokwerkers, elektriciens en bouwvakkers. Sommige leden van de vakbond hadden het initiatief genomen.
“Ik denk dat dit een goed begin is, maar er is een gecoördineerde mobilisatie van de vakbonden nodig. Bijvoorbeeld een centraal georganiseerde werkonderbreking op stadsniveau van alle werkenden die buiten werken. Australië heeft zeer restrictieve vakbondswetten en het is illegaal voor vakbonden om buiten de collectieve onderhandelingen (die slechts om de drie tot vijf jaar plaatsvinden) tot stakingen op te roepen, behalve in zeer beperkte omstandigheden. Daarom werden de werkonderbrekingen die er al waren gekaderd in het beleid inzake gezondheid en veiligheid op het werk. Maar zelfs toen werden sommige dokwerkers beboet en hun baas nam kerstbonussen af omdat ze het werk neerlegden op een dag dat de stad in rook omhuld was. Als reactie daarop hadden de vakbonden solidariteitsacties moeten organiseren. Maar voor zover ik weet, waren er nog geen acties in het nieuwe jaar.”
Welke onmiddellijke maatregelen zijn nodig om de brandcrisis in te dammen?
“Dit is een vraag die moeilijk te beantwoorden is. De omvang van de branden is zo groot dat sommige ervan oncontroleerbaar zijn. Sommige zullen niet meteen gedoofd worden. Het is dus meer een kwestie van het veilig evacueren van zoveel mogelijk mensen en het beschermen van bebouwde gebieden.
“Ik denk dat het dringend noodzakelijk is om blusvliegtuigen uit andere landen hierheen te halen. De regering is ook gevraagd om het leger, en vooral ook de logistieke middelen ervan, in te zetten voor de evacuatie. Veel plaatsen zijn afgesneden van bevoorrading. Er moet gebruik worden gemaakt van bevoorradingstreinen, vooral om water te brengen naar door droogte getroffen dorpen die hun drinkwatervoorziening gebruiken voor brandbestrijding. De brandweer moet worden uitgerust en ingericht. Vrijwillige brandweermannen moeten worden betaald, zodat meer mensen het zich kunnen veroorloven om deel te nemen aan de operaties. Er moeten meer brandweermannen worden gerekruteerd. Ik ben geen expert, maar de reddingsdiensten kunnen ongetwijfeld meer noodzakelijke maatregelen opsommen. Eén ding is zeker: deze branden zullen ons maanden bezig houden. Zelfs als alle bovengenoemde maatregelen zouden worden uitgevoerd. Ondertussen zou een regering die van brandbestrijding een topprioriteit maakt, bijvoorbeeld alle subsidies aan de steenkoolbedrijven onmiddellijk stopzetten, evenals alle wapenuitgaven en al deze middelen gebruiken om te investeren in personeel en technologie om de branden en de gevolgen ervan te bestrijden.”
Hoe kan de overheid worden overgehaald om de nodige maatregelen te nemen?
“Om serieus tegen de bosbranden op te treden, moet er enorme druk op de regering worden gezet. Dit is een regering die al heeft laten zien dat ze zich niet bekommert om de arbeidersklasse. Zij geeft niet om de gevolgen van de klimaatcrisis en zal pas in actie komen als zij daartoe gedwongen wordt door een massale nationale beweging. De betoging van 40.000 in Sydney in december was een zeer goed begin, inclusief de werkonderbrekingen. Dat wijst de weg en is iets om op voort te bouwen. Het protest op 10 januari zal hopelijk zeer groot zijn. Het zou gebruikt moeten worden om een grotere en beter georganiseerde massabeweging op te bouwen, die de scholierenstakingen voor het klimaat en de vakbonden samenbrengt.
“De collectieve kracht van de arbeidersklasse moet duidelijk is essentieel. De werkende klasse kan de de economie stil leggen. Ik denk dat dit de manier is om de regering te dwingen meer middelen toe te wijzen en een begin te maken met de coördinatie van het basiskader voor noodhulp, wat maanden geleden al had moeten gebeuren. Maar uiteindelijk is dit een crisis die niet kan worden opgelost binnen het kader van het kapitalisme. We weten dat klimaatverandering de zaken alleen maar erger zal maken. We zullen de komende jaren waarschijnlijk met soortgelijke branden te maken krijgen. En deze problemen zullen escaleren naarmate de klimaatverandering toeneemt. We moeten dus over meer gaan praten dan alleen over hoe we de koolstofuitstoot van Australië kunnen verminderen.
“Socialistische eisen dringen zich hier op. We moeten vechten om de kolen- en olie-industrie in handen te krijgen. Dit vereist dat deze bedrijven in publiek bezit komen, zodat ze zo snel mogelijk kunnen worden gesloten, zodat personeel kan worden omgeschoold om in duurzame industrieën te werken, zodat er een snelle overgang naar hernieuwbare energie kan plaatsvinden, met een energiesector die onder de interne controle en het interne beheer van de werkenden valt. Maar ook om een begin te maken met de transformatie die nodig zal zijn om ons aan te passen aan de klimaatverandering. We hebben het al lang niet meer over volledige beperking van de klimaatverandering. Het gebeurt nu, en ik denk dat de grote vraag is welke infrastructuur we nodig hebben om ons aan te passen aan de uitdagingen die de klimaatverandering met zich meebrengt. Ik denk dat geen van deze kwesties gemakkelijk is en dat er een groot maatschappelijk debat en een democratische herstructurering van de economie nodig is, zodat we de beschikbare middelen zo effectief mogelijk kunnen gebruiken om ons zo snel mogelijk aan te passen aan deze massale en angstaanjagende veranderingen.”
-
Australië: gebrek aan klimaatmaatregelen en besparingen versterken verwoestende branden
Door Jeremy Trott, Socialist Action (CWI in Australië)
Australië is in de greep van een extreme bosbrandcrisis. Recordbrekende hittegolven en maandenlange droogte hebben de voorwaarden geschapen voor massale branden in het hele land.
De omvang van de branden is ongekend, de gevolgen zijn wereldwijd voelbaar. Het zijn de grootste bosbranden ooit in Australië. Op het moment van schrijven zijn er bijna 6 miljoen hectare verbrand – meer dan vijf keer de omvang van de branden van 2019 in het Amazonegebied. Vijftien mensen zijn gedood en het dodental zal waarschijnlijk stijgen.
Wekenlang heeft een waas van giftige rook Sydney, Brisbane en Canberra overspoeld. Op de meeste dagen is de luchtkwaliteit slechter dan in Peking. In de eerste twee weken van december werden tientallen kantoren in Sydney geëvacueerd toen brandalarmen afgingen door rook die naar binnen sijpelde. Het aantal oproepen voor ziekenwagens als gevolg van moeilijkheden bij ademhaling nam in deze periode toe met 30%.
Terwijl deze ramp zich ontvouwt, ligt de liberaal-nationale coalitieregering te slapen. Net als keizer Nero, die aan het prutsen was terwijl Rome in brand stond, ging premier Scott Morrison op vakantie naar Hawaï tijdens de noodtoestand, wat leidde tot een wijdverbreide publieke veroordeling. Voor veel mensen vatte Morrison’s vakantie de hardvochtige houding van een regering samen die weigert iets te doen aan de opwarming van de aarde, zelfs als de gevolgen ervan onmiskenbaar worden.
Decennialang hebben wetenschappers en branddeskundigen ervoor gewaarschuwd dat klimaatverandering de bosbranden in Australië zal verergeren. Deze waarschuwingen zijn nu een realiteit. Het bosbrandseizoen wordt langer, met minder regenval en langere, warmere zomers. De omstandigheden zijn zo droog dat de begroeide gebieden bijzonder licht ontvlambaar zijn. Naast een grotere frequentie en intensiteit van de branden, betekent dit dat er minder kans is op kleine, gecontroleerde verbrandingen om het struikgewas onder controle te houden.
Het Australische kapitalisme en zijn politici hebben niets gedaan om zich voor te bereiden op deze situatie. Brandbestrijding op het platteland van Australië wordt voornamelijk uitgevoerd door duizenden onbezoldigde lokale vrijwilligers, die hun tijd – en soms hun leven – meestal zonder compensatie opofferen. De vrijwillige brandweermannen, die steeds middelen krijgen van de overheid, zijn vaak afhankelijk van fondsenwerving door de gemeenschap. Zowel de brandweer van Queensland als die van New South Wales werd kort voor het brandseizoen van 2019 geconfronteerd met besparingen op de middelen. Deze besparingen kosten levens.
Terwijl cruciale brandweerdiensten het met misdadig weinig middelen moeten stellen, is de grootste misdaad van het politieke establishment veruit het klimaatbeleid. Als trouwe lakeien van de hebzucht van de fossiele brandstofindustrie, hebben zowel de Liberalen als Labor de gas- en steenkoolproductie uitgebreid in plaats van snelle maatregelen te nemen voor de overgang naar hernieuwbare energie. Hun tweeledige steun voor de steenkoolwinning in het bekken van Queensland in Galilea is het meest in het oog springende voorbeeld. Ze volgen blindelings de logica van de kapitalistische markt: winst op korte termijn, ongeacht de kosten.
Tijd om terug te vechten!
In december betoogden 40.000 mensen in Sydney de straat uit protest tegen het gebrek aan actie door de federale en lokale deelstaatregering. Deze massale mobilisatie is tekenend voor de sudderende woede in de samenleving. Deze woede moet omgezet worden in een serieuze beweging die in staat is de situatie te veranderen.
Naast meer stakingen van jongeren moeten de vakbonden het voortouw nemen in deze beweging door collectieve actie op de werkplek op te voeren. Er waren al werkonderbrekingen in de bouw, de maritieme sector en onder elektriciens in Sydney, op basis van het risico voor de veiligheid en de gezondheid in het kader van de giftige rook.
Deze kleinschalige werkonderbrekingen moeten worden geëscaleerd tot een nationale staking van werkenden en jongeren om onmiddellijk meer middelen te eisen voor brandweerdiensten en actie op het gebied van klimaatverandering. Een massale staking en protesten om de economie zelfs maar één dag stil te leggen, zouden de regering onder enorme druk zetten.
Uiteindelijk vereist de aanpak van de klimaatcrisis en de desastreuze gevolgen ervan een radicale verandering van de economie. Het is duidelijk dat zolang de rijkdom, de grondstoffen en de industrieën in privébezit zijn, de bedrijven hun eigen winstbelangen boven de belangen van de gemeenschap stellen.
Om deze noodsituatie aan te pakken, hebben we behoefte aan publieke eigendom en controle over de belangrijkste onderdelen van de economie. Als we bijvoorbeeld de grote olie-, gas- en mijnbouwbedrijven in publieke handen brengen, kunnen we beginnen met een geplande overgang naar hernieuwbare energie. In plaats van banen te schrappen, zouden werkenden in die industrieën kunnen worden omgeschoold en ingezet voor duurzame banen elders.
We kunnen niet op de private sector vertrouwen om belangrijke beslissingen te nemen over ons milieu en ons levensonderhoud. Een democratisch socialistisch productieplan, waarbij werkenden in alle sectoren worden betrokken, is dringend noodzakelijk. De klimaatverandering stelt ons voor enorme uitdagingen – het kapitalisme kan die niet aan.
