Category: LGBTQI

  • Actieve strijd tegen homofoob geweld nodig!

    Foto: een slachtoffer van homofoob geweld getuigt op de protestactie die campagne ROSA samen met Verkeerd Geparkeerd en Casa Rosa op 10 augustus in Gent organiseerde. Foto door Jean-Marie

    België staat internationaal bekend als een land dat het goed doet op vlak van LGBTQI+ welzijn (Lesbisch, Gay, Biseksueel, Transgender, Queer, Interseksueel, …). Als één van de eerste stelde België het huwelijk open voor LGBTQI+ personen, in 2016 haalde het de tweede plaats in de ILGA-Europe rangschikking en de (tot voor kort volledige) afwezigheid van vluchthuizen voor LGBTQI+ personen werd gezien als een bewijs dat deze in België niet nodig waren. De afgelopen maanden is echter bevestigd dat er ook hier een probleem is met het verdedigen van het welzijn van LGBTQI+ personen. Het nieuwe broodnodige vluchthuis voldoet met 4 plaatsen niet aan de reële nood aan opvang van LGBTQI+ personen. Ondanks de toenemende wettelijke gelijkheid, maken discriminatie en geweld nog steeds deel uit van het dagelijkse leven van veel LGBTQI+ personen. Homofoob geweld in Gent en Antwerpen bevestigde dit.

    Artikel door Elise (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Protestactie na geval van homofoob geweld in Gent

    Hoewel de openheid omtrent thema’s zoals seksualiteit en genderidentiteit en -expressie verbeterd is, zien we een toename van LGTBQI+foob geweld. Dit neemt vele vormen aan. Naast verbale aanvallen die steeds sneller overgaan in fysiek geweld, is er een zeer hoog zelfdodingscijfer bij LGBTQI+ personen (onder holebi’s en transgenders onderneemt gemiddeld respectievelijk 22% en 38,7% één of meerdere zelfdodingspogingen), met een gevoel van onveiligheid op school (bij ruim 40% van de middelbare LGBTQI+ scholieren), met een hoog armoedecijfer bij LGBTQI+ personen, wat samenhangt met de discriminatie op de job- en woningenmarkt (53% van transgenders ervaart discriminatie tijdens de zoektocht naar een job).

    De meest gevallen van LGBTQI+fobe discriminatie en gewelddaden worden niet aangegeven: ze zijn vaak moeilijk aantoonbaar. Bovendien hebben veel LGBTQI+ personen het gevoel dat politie en justitie er niet zijn om hun welzijn te verdedigen. Dat gevoel komt voort uit het grote aantal geseponeerde zaken, maar ook uit het feit dat het LGBTQI+fobe karakter van een misdrijf vaak in twijfel wordt getroffen of omdat de schuld bij het slachtoffer zelf gelegd wordt, wat we ook zien bij seksisme.

    Er is een brede verontwaardiging over deze vormen van structureel geweld. Het uitblijven van verbetering maakt dat er een groeiende steun is voor actief verzet tegen de normalisering van LGBTQI+foob geweld. Naar aanleiding van een homofobe aanval in Gent op 6 augustus nam de campagne ROSA samen met Verkeerd Geparkeerd en Casa Rosa het initiatief voor een protestactie. Op enkele dagen werden honderden mensen gemobiliseerd. Hiermee betuigden we niet alleen onze solidariteit met de slachtoffers, het was ook een moment om in de publieke ruimte LGBTQI+foob geweld aan te klagen en om van het stadsbestuur en de regeringen concrete maatregelen te eisen tegen de discriminatie van LGBTQI+ personen.

    ‘Actieplan tegen LGBTQI+fobie’ volstaat niet

    De regering had de afgelopen jaren de mond vol van veiligheid. Dat werd begrepen als gemilitariseerde terrorismebestrijding en investeringen in oorlogsmateriaal. Het nieuwe ‘actieplan tegen LGBTQI+fobie’ liet ondertussen vier jaar op zich wachten. Dat stond duidelijk niet bovenaan de prioriteitenlijst. De regering heeft intussen nog maar één jaar voor de volgende verkiezingen om de 115 punten uit het actieplan te realiseren. Daarbij valt echter meteen op dat het plan ontoereikend is.

    Eén van de belangrijkste redenen daarvoor is de afwezigheid van zo goed als elke verwijzing naar de middelen die nodig zijn om de 115 (ontoereikende) punten uit het actieplan te realiseren. Zo werpt Çavaria op dat het als Vlaamse koepel van LGBTQI+ verenigingen vermeld wordt bij een aantal van die punten, terwijl het van de federale regering geen structurele werkingsmiddelen krijgt. Veel voorstellen zijn voornamelijk symbolisch: uitbrengen van brochures, cursussen voor personeel, één keer per jaar regenboogvlaggen aan overheidsgebouwen, … Het is even symbolisch als de aanwezigheid van de traditionele partijen op de Pride Parades. Regenboogvlaggen en –zebrapaden zullen LGBTQI+ personen niet op magische wijze beschermen wanneer ze met geweld en discriminatie geconfronteerd worden. Louter symbolische maatregelen zijn vooral een goedkoop alibi voor de regering.

    Een actieplan dat geen geld mag kosten en geen structurele veranderingen beoogt, zal geen oplossing bieden voor trans- en homofobie. Er is nood aan investeringen, onder meer in onderwijs zodat degelijke (seksuele) opvoeding met voldoende aandacht voor de noden van LGBTQI+ personen mogelijk is en tegengewicht kan geboden worden voor de blijvende stereotyperingen door religieuze en politieke conservatieve krachten die LGBTQI+ personen als abnormaal, minderwaardig of zelfs gevaarlijk voorstellen. Er moet ook geïnvesteerd worden in voldoende kwaliteitsvolle sociale woningen en degelijke jobs. Er zijn meer middelen nodig voor vluchthuizen en gezondheidszorg opdat de keuze om jezelf te zijn geen ‘keuze’ voor dakloosheid, geweld of armoede inhoudt. Investeringen in publieke en sociale diensten die het tekort aan begeleiding van LGBTQI+ personen en hun omgeving tegengaan.

    Een dergelijke reële verbetering van de levensomstandigheden van de meerderheid van de bevolking kunnen we enkel bekomen door er samen voor op te komen.

    Racisme is geen antwoord op LGBTQI+fobie

    Eenheid van alle werkenden en jongeren wordt echter tegengewerkt. Denk maar hoe LGBTQI+rechten of vrouwenrechten misbruikt worden om racisme te legitimeren. LGBTQI+fobie is nochtans niet eigen aan bepaalde culturen, maar een structureel probleem met maatschappelijke wortels. Mensen zijn van nature uit niet LGBTQI+foob, racistisch of seksistisch. De kans dat ze het worden, neemt wel toe in een context waar verdeel- en heerstactieken gebruikt worden om de aandacht af te leiden van het asociale besparingsbeleid dat de ongelijke machtsverhoudingen in de samenleving in stand helpt houden. De kans neemt toe in een samenleving waarin niet de rijkdom, maar de tekorten verdeeld worden. Daardoor wordt iedereen en elke groep elkaars concurrent in een strijd om basisbenodigdheden. Meer middelen voor LGBTQI+ welzijn betekent dan besparen op vrouwenrechten, geld voor vluchtelingenopvang zou betekenen dat LGBTQI+ personen het met minder moeten stellen.

    Het is echter duidelijk: het zijn niet de vluchtelingen, evenmin de langdurig zieken, moslims of werklozen die de discriminatie van LGBTQI+ personen op de huizen- en arbeidsmarkt veroorzaken.

    Strijd is nodig

    Het is de chronische onderfinanciering van sociale woningen, de afwezigheid van degelijke jobs als gevolg van de besparingslogica die scenario’s mogelijk maakt waarin een (huis)baas een discriminerende keuze kan maken onder de vele kandidaten die zoeken naar een betaalbare woning of een degelijke job. Een regering die met een besparingsbeleid de voorkeur geeft aan het beschermen van de belangen van de superrijken en multinationals, eerder dan op te komen voor het welzijn van LGBTQI+ personen (maar ook van vrouwen, migranten en de hele werkende klasse), is mee verantwoordelijk voor geweld en discriminatie in de samenleving.

    Alle rechten die LGBTQI+ personen vandaag hebben, zijn er gekomen door actief protest, ook in het Westen. Vandaag blijft de nood aan dergelijk verzet, tegen de openlijke aanvallen door figuren zoals Trump of Putin, maar eveneens tegen het besparingsbeleid dat ook hier in België in de praktijk de rechten en het welzijn van LGBTQI+ personen ondermijnt. Campagne ROSA wil een instrument zijn voor iedereen die wil deelnemen aan de strijd voor een ander soort samenleving waarin de winsten die geproduceerd worden niet langer verdwijnen in de zakken van de CEO’s of naar belastingparadijzen, maar geïnvesteerd worden in het welzijn van de meerderheid van de bevolking, inclusief LGBTQI+ personen. Alleen met zo’n samenleving wordt de basis gelegd voor een echt LGBTQI+ vriendelijk klimaat.

    www.campagnerosa.be

  • Gaybashing rond Antwerpse Pride toont dat strijd nodig blijft

    Campagne ROSA op de Antwerp Pride

    De Antwerpse Pride heeft zich op enkele jaren tijd gevestigd als een vaste waarde. Voor het stadsbestuur gaat het vooral om een evenement van city-marketing, voor veel bedrijven een kans om zich een holebi-vriendelijk imago te kopen. Maar voor veel aanwezigen is de Pride een kans om zich openlijk te tonen zoals ze zijn en om een statement te maken tegen homofobie.

    Dat dit nog steeds nodig is, wordt algemeen aangevoeld. Spijtig genoeg werd het ook bevestigd. In het kader van deze Pride waren er verschillende incidenten. Een neonazi die via sociale media dreigde om alle aanwezigen af te schieten, werd opgepakt. Vrijdagavond werd een 39-jarige homo in de binnenstad aangevallen door twee homohaters. Dat zijn slechts de incidenten waarvan bericht werd in de media.

    Toen we zelf van de tram op de Groenplaats kwamen, hoorden we hoe voor ons drie meisjes met een regenboogvlag het te verduren kregen van een iets oudere man die steeds agressiever werd, tot we tussenkwamen en de krachtsverhoudingen duidelijk waren. Andere leden van LSP die mee campagne kwamen voeren, kregen eveneens opmerkingen over hun regenboogvlag op de tram waarbij ze uiteraard een antwoord gaven. Om homofobie uit te roeien, zal er meer nodig zijn dan een campagne van city-marketing of pink-washing!

    In het pamflet van campagne ROSA op de Antwerp Pride stelden we volgende eisen voor:

    • een uitbreiding van de vluchthuizen voor LGBTQI+ en slachtoffers van geweld en hun familie. Nu de opening van een eerste vluchthuis werd aangekondigd in Brussel, moet dit verder ontwikkeld worden.
    • Opvang- en begeleidingsdiensten voor wie dat nodig heeft,
    • Massale openbare investeringen in het onderwijs en lessen seksuele opvoeding die niet heteronormatief is en waar het genderthema bediscussieerd wordt.
    • degelijke en betaalbare sociale woningen,
    • toegankelijke en kwaliteitsvolle zorg,
    • kwaliteitsvolle openbare en sociale diensten,
    • degelijke jobs zonder discriminatie bij aanwerving.

    Het pamflet concludeerde: “In een bloeiende, open maatschappij leven is geen onmogelijke droom. De realisatie ervan vereist wel dat we de touwtjes niet in handen laten van diegenen die er alle belang bij hebben dat we tegen elkaar opgezet worden. De kapitalisten en hun winsthonger zijn onverenigbaar met de invulling van onze behoeften.”

    Fotoreportage door Liesbeth:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/xfpzudMP16CPbsK46]

  • Protest tegen homofoob geweld in Gent: LGBTQI+strijd meer dan ooit nodig!

    Vrijdag hield Campagne ROSA samen met LGBTQI+ organisaties Casa Rosa en Verkeerd Geparkeerd een solidariteitsactie tegen LGBTQI+foob onder de stadshal. Vorige week werd in Gent een holebikoppel afgevoerd naar het ziekenhuis nadat ze door hun buren werden aangevallen met een fietsslot. De mannen hadden al heel wat homofobe pesterijen te verduren gekregen van de bewuste buren, maar de politie en gerecht weigerden in te grijpen.

    Verslag door Koerian. Zie ook de fotoreportage die we gisteren al publiceerden

    Met de actie reageerden we tegen LGBTQI+foob geweld en lieten we zien dat de meerderheid van de mensen dergelijke discriminatie walgelijk vindt. Anderzijds eisten we ook fundamentele oplossingen voor de discriminatie van LGBTQI+ personen: meer investeringen in onderwijs, voor een degelijke seksuele opvoeding en broodnodige investeringen in vluchthuizen, een degelijke gezondheidszorg en betaalbare sociale woningen. Ervoor vond een actie plaats die onder de naam (A)Wake een permanent monument voor de LGBTQI+ gemeenschap eiste.

    De mood was strijdbaar. Mario, een van de partners die slachtoffer werden van het voornoemde geweld, getuigde over de verschrikkelijke pesterijen die hij en zijn man te verduren kregen. Elise ging verder in op het programma van ROSA en op welke manier het besparingsbeleid LGBTQI+ personen extra hard raakt. Boris maakte duidelijk dat de strijd LGBTQI+ fobie geen excuus kan zijn voor een racistische agenda. Discriminatie is een structureel en maatschappelijk probleem en valt niet terug te brengen tot één bevolkingsgroep.

    Het Gentse stadsbestuur kan een rol in spelen in de strijd tegen discriminatie. Schepen van gelijke kansen Tapmaz kwam verkondigen dat Stad Gent al veel gedaan heeft in het kader van hun LGBTQI+ charter. Het is echter het paars-groene bestuur dat het aanbod sociale woningen de laatste legislaturen liet inkrimpen. Bovendien zijn het net zij die via gerichte investeringen in vluchthuizen, wijkgezondheidscentra en stadsscholen een concreet verschil zouden kunnen maken voor LGBTQI+ personen in Gent.

    Alle betogers waren het erover eens dat Pride opnieuw een protest hoorde te worden en onderstreepten dit met de slogan ‘Stop gaybashing, stop pinkwashing’. De oproep van Boris om een strijdbare Gentse Pride te organiseren vond een grote weerklank.

    [divider]

    Toespraak van Elise (campagne ROSA) op de actie in Gent

    “Met campagne ROSA willen we strijden tegen alle vormen van onderdrukking (seksisme, racisme, lgtbqi+fobie): daarom leek het ook voor ons belangrijk om deze actie hier te organiseren. De voorbije gebeurtenis toont immers aan dat lgbtqi+fobie zeker nog niet verdwenen is uit onze samenleving. Ik denk dat het belangrijk is om lessen te trekken uit de geschiedenis en uit internationale acties tegen lgbtqi+fobie en ook punten aan te halen die gelijk zijn met de strijd tegen seksisme, tegen racisme om daaruit te leren en zo te kijken hoe wij de situatie dan wel kunnen verbeteren.

    “Eerst en vooral: vandaag geven politici graag de indruk dat de rechten van de LGBTQI+ personen (net als die voor vrouwen), noodzakelijk voortkomen uit ‘Verlichte Westerse waarden’. Maar als we naar de geschiedenis kijken, is het duidelijk dat dit niet het geval is. Rechten hebben we nooit zomaar cadeau gekregen (ook niet in het westen)! Integendeel, alles wat we nu hebben is er alleen maar gekomen doordat mensen op straat zijn komen en zich georganiseerd hebben die actie hebben gevoerd, en waarbij er zelfs mensen waren die bereid zijn geweest hun leven –figuurlijk maar ook letterlijk – te geven in de strijd voor die rechten. Daarom denk ik dat een actie zoals deze nu, ook gelegenheid zijn om de strijd die mensen gestreden hebben te gedenken maar ook om duidelijk te maken dat ook wij opkomen voor onze rechten en ons welzijn. Want wereldwijd  zien we aanvallen op die rechten: kijk naar politici zoals Trump en Putin, maar kijk ook naar het besparingsbeleid dat vandaag wereldwijd gevoerd wordt en in de praktijk ook onze rechten in gevaar brengen, ons welzijn in gevaar brengt: actie en strijd zijn vandaag nodig!

    “Tweede punt dat geldt voor vrouwenstrijd en voor de LGBTQI+gemeenschap is dat we merken dat formele rechten niet noodzakelijk reële gelijkheid betekenen. Er zijn rechten gewonnen voor LGBTQI+ personen: het huwelijk opengesteld same seks koppels, het is verboden te discriminatie obv genderidentiteit en seksuele geaardheid, adoptie is mogelijk… Hetzelfde geldt voor de lgbtqi+ gemeenschap, we hebben wel die rechten verkregen, maar als we kijken naar de realiteit, moeten we constateren dat die rechten niet volstaan!

    • Zelfmoordcijfers onder LGBTQI+jeugd zijn zeer hoog.
    • Het aantal klachten wegens LGBTQI+fobie is sinds 2014 met 30% gestegen, het geweld neemt toe.
    • Ook op wereldvlak wordt om de drie dagen een persoon vermoord omdat die transgender is.
    • De moeilijkheden/discriminatie die LGBTQI+ personen ondervinden bij het zoeken naar een woning, naar een job zijn opvallend.
    • 40% van de holebi’s in Vlaanderen voelt zich niet veilig op school, 25% kreeg al te maken met lgbtqi+foob geweld…

    “Er is meer nodig dan wettelijke gelijkheid om reële gelijkheid te bewerkstelligen, en daarvoor is ook nodig om actie te voeren.

    “Derde punt. Laat ons heel duidelijk zijn: in deze strijd voor de emancipatie van de LGBTQI+gemeenschap, kunnen we het niet permitteren ons te laten verdelen! Vandaag zien we effectief dat er sprake is van seksisme, maar ook racisme, bifobie, transfobie etc. binnen de LGBTQI+ gemeenschap zelf. Dergelijke fenomenen zijn een reflectie van wat in de samenleving leeft, wat door de media en verschillende politici gepropageerd wordt. Denk aan politici zoals Theo Francken die ‘lgbtqi+friendliness/vrouwvriendelijkheid’ inzetten in een racistisch discours, die de ene minderheid (de LGBTQI+ers) gebruikt om andere personen te stigmatiseren (personen met een moslim-geloof), MAAR die tegelijkertijd besparingen doorvoeren op zaken die zeer belangrijk zijn voor LGBTQI+personen en die echt kunnen helpen om een verschil te maken naar de toekomst toe: de zorgsector, op onderwijs (tekort aan aandacht), op openbare diensten etc. cruciaal voor het welzijn van lgbtqi+ en voor iedereen. Dat wil zeggen: die besparen op het welzijn van LGBTQI+ personen. Het is heel belangrijk dat we breken met de verdeeldheid die er vandaag is binnen de LGBTQI+gemeenschap en binnen de samenleving als geheel. .

    “De afgelopen decennia is de productie enorm gestegen, dat wil zeggen dat ook de winst enorm gestegen is. Er is genoeg geld om te investeren in het welzijn van die klasse die de productie mogelijk maakt, namelijk de werkende klasse. Het is niet zo dat investeren in lgbtqi+welzijn betekent dat we dan maar moeten besparen op vrouwenrechten, het is niet zo dat geld voor vluchtelingenwerk noodzakelijk betekent dat lgbtqi+gemeenschap het dan maar met minder moet doen. Simpel gezegd komt het erop neer dat we niet tekorten moeten verdelen, maar moeten verzekeren dat de meerwaarde die geproduceerd wordt, die wij allemaal samen produceren, niet in de zakken van de grote bedrijven of in belastingparadijzen verdwijnt.

    “Maar dit mogelijk maken, vergt een gezamenlijke strijd tegen diegenen die de winsten naar zich toe trekken en die verdeel-en-heersstrategieën zoals LGBTQI+fobie, seksisme, racisme, gebruiken om de aandacht af te leiden van de reële machtsstructuren in de samenleving. We moeten ons niet laten verdelen maar ons verenigen en opkomen voor onze rechten en investeringen die ons allemaal ten goede komen: holebi-hetero, vrouw en man, trans en cisgender, vluchtelingen en Belgen!!

    “Actie is nodig, strijd is nodig – en die strijd heeft jullie nodig! Daarom roep ik op: neem uw rol in de strijd tegen LGBTQI+fobie, maar ook tegen seksisme, tegen racisme, tegen alle vormen van discriminatie en onderdrukking en organiseer u, kom mee naar de Antwerpse Pride morgen en maak er een strijdbaar initiatief van, sluit aan bij Campagne ROSA, om die strijd samen met ons te voeren ZODAT geweld zoals Mauro en zijn partner ervaren hebben, niet meer mogelijk is!”

  • Foto’s van het protest tegen LGBTQI+foob geweld in Gent

    Gisteren was er een geslaagde actie tegen homofoob geweld in Gent. Aanleiding was een geval van geweld waarbij twee mannen in het ziekenhuis terechtkwamen. Ze werden aangevallen omdat ze homo zijn. De afgelopen jaren zijn veel rechten afgedwongen, maar strijd blijft nodig. De eerste stappen van de LGBTQI+beweging bestonden uit straatprotest, vandaar ook onze slogan: ‘Pride is a protest’. Collectief reageren om aan te geven dat homofoob geweld niet aanvaard wordt, is belangrijk. Campagne ROSA nam samen met Verkeerd Geparkeerd en Casa Rosa het initiatief voor een protestactie met open micro. Vlak voordien was er ook nog een actie ‘Geen knieval voor homogeweld’. De mooie opkomst en vastberaden sfeer om in te gaan tegen elke vorm van LGBTQI+fobie waren opmerkelijk.

    Enkele foto’s door Jean-Marie:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/V9LEgtVwWSNkehJZ9]

  • Gent komt op tegen Lgbtqi+foob geweld!

    Deze week was er een vreselijk geval van homofoob geweld in Gent: twee mannen werden hard aangepakt en belandden in het ziekenhuis. Er is een brede verontwaardiging naar aanleiding van dit geweld. We mogen het niet bij verontwaardiging houden: er is actief protest nodig. Komende vrijdag is er een actie gepland aan de Gentse stadshal. Deze actie wordt ondersteund door de campagne ROSA en LGBTQI-organisatie Verkeerd Geparkeerd. Hieronder de oproep.

    Facebook evenement

    [divider]

    Kom op vrijdag 10 augustus om 19u30 naar de Gentse stadshal voor een protestactie. Er zal een open micro zijn. We zullen er vragen stellen aan het Gentse stadsbestuur. Nodig vrienden uit om deel te nemen aan deze actie! Neem LGBTQI+ vlaggen en pancartes mee, zodat onze boodschap ook visueel duidelijk is.

    Maandag 6 augustus werden twee mannen slachtoffer van gaybashing. Beide partners werden zowel verbaal als fysiek aangevallen en moesten worden overgebracht naar het ziekenhuis met gebroken ruggenwervels, hoofdletsels en kneuzingen.

    Het was niet de eerste keer dat zij slachtoffer werden van agressie en het is ook geen alleenstaand geval. De gekende uitgaansbuurt ‘de Overpoort’ is vaak niet veilig en ook recent tijdens de Gentse feesten werden LGBTQI+ personen lastig gevallen. Verbaal en fysiek geweld maken helaas nog steeds deel uit van het leven van veel LGBTQI+ personen.

    Dergelijk geweld mag niet genormaliseerd worden! Vandaar roepen we op om mee op straat te komen tegen geweld en discriminatie tegen de LGBTQI+ gemeenschap en te tonen dat we dergelijke zaken niet accepteren in onze stad!

    Zolang machtige rechtse en conservatieve instellingen, politiek en religieus, LGBTQI+ personen blijven voorstellen als abnormaal en dus ook minderwaardig, geven ze impliciet rechtvaardiging voor discriminatie en geweld, op de arbeidsmarkt, op de woningmarkt en in het dagelijks leven. Wettelijke gelijkheid verkrijgen is daarom niet voldoende.

    LGBTQI+fobie is diepgeworteld in onze samenleving. Niet omdat het eigen is aan de mens, noch omdat het te herleiden zou zijn tot een bepaalde cultuur. Het is een middel dat gebruikt wordt om te verdelen en te heersen en conservatieve ideeën in stand te houden. Daarom verzetten we ons tegen alle vormen van discriminatie zoals LGBTQI+fobie, racisme en seksisme. Kom op straat in solidariteit tegen alle vormen van onderdrukking, geweld en discriminatie, voor een solidaire samenleving.

  • Protest tegen homofoob geweld in Schaarbeek

    Gisteren vond in Brussel een manifestatie tegen homofoob geweld plaats. Aanleiding was een nieuw geval van dergelijk geweld in Schaarbeek. Hieronder de tekst van het pamflet van de campagne ROSA en enkele foto’s door Mario.

    De laatste jaren is de juridische gelijkheid sterk verbeterd in België, maar dit volstat niet. Discriminatie en geweld verminderen niet, eerder het omgekeerde. Zoals Clement, zelf slachtoffer van agressie midden april (omdat hij de hand van zijn partner vasthield), opmerkte: ‘Ik geloof dat de maatschappij op een keerpunt staat, en dat er vele mensen akkoord zijn met de verandering, maar deze verandering vindt plaats in een context vol sociale spanningen: de dominante politiek (deze van besparingen) maakt de maarschappij harder, brutaler en verzwakt het sociaal vangnet. Het is een omgeving waar geweld, discriminatie, wanhoop en angst weelderig kunnen tieren.’

    Mobilisaties zoals deze vandaag aan Brussel Noord zijn cruciaal om een antwoord te bieden op de agressie, en ook de zichtbaarheid voor de LGBTQI+ gemeenschap en de problemen waarmee ze te kampen heeft bekend te maken (Denk maar aan de oververtegenwoordiging van LGBTQI+ in cijfers van agressie en zelfmoord, of de risico’s die ze lopen om te verarmen in een maatschappij waar mensen vereenzamen en tegen elkaar worden uitgespeeld door de ultra-rijken en de politici om hun eigen belangen te beschermen.)

    Zo was het vroeger, maar dit kunnen wij veranderen door collectieve strijd, die gezamelijk wordt gevoerd door iedereen, onafhankelijk van geslacht, seksualiteit, afkomst – samen strijden tegen LGBTQI+-fobie, maar ook tegen seksisme en racisme!

    Racisme is geen antwoord op LGBTQI+-fobie!

    De N-VA wil enkel de LGBTQI+ ondersteunen die haar belangen en wereldbeeld aanhangen, en een zekere draai eraan geven om LGBTQI+ te gebruiken om haar verdelende en racistische agenda op te dwingen aan de bevolking. Irène Zeilinger (lid van Garence, een organisatie die zich bezig houdt met geweld op basis van geslacht) stelde dat het actieplan van de staatssecretaris voor gelijke kansen, Zuhal Demir (NVA), perfect paste in de anti-migratoire en racistische retoriek van de federale regering, die door alle regeringspartijen wordt gebruikt.

    Voor haar is dit plan gebaseerd op ‘informatie die op een bevooroordeelde manier wordt gepresenteerd, alles wat uit wetenschappelijk onderzoek over homofobie, transfobie, … voortkomt wordt tussen ‘aanhalingstekens’ aangehaald om de eigen zaak te bevorderen: (…) in een persbericht stelt Zuhal Demir dat homofobie van moslims het eigenlijke en grootste probleem is, maar ze spreekt niet over het geweld of de homofobie van haar eigen rechtse politici. Op deze manier kan ze de moslimgemeenschap viseren onder de pretekst dat ze dit doet om de LGBTQI+ gemeenschap te beschermen.’

    We moeten niet vallen voor deze verdelende strategie. De politiek van besparingen en sociale aanvallen van de regering-Michel, zijn voorgangers en de verschillende machtsniveau’s, heeft een directe impact op ons leven.
    De precarisering van de arbeid, de jacht op werklozen en langdurig zieken, de besparingen op de gezondheidszorg, elk van deze maatregelen versterkt de afhankelijkheid binnen famillies, wat de mogelijkheid tot het verwerpen van andere seksuele orientaties en identiteiten binnen deze context makkelijker maakt. Het gebrek aan sociale woningen zorgt voor discriminatie en onveiligheid op de privé-huizenmarkt. Op dezelfde manier worden talrijke jonge LGBTQI+ uit huis gezet en belanden ze op straat.

    Leven in een aanvaardende maatschappij is mogelijk, maar dit vereist dat we strijden tegen de beperkingen van de huidige maatschappij, en dat we ingaan tegen zij die ons willen verdelen: de kapitalisten. De onstopbare winsthonger is onverenigbaar met de belangen en noden van alle mensen.

    Laten we samen strijden voor:

    • De creatie van vluchthuizen over het hele land, niet enkel voor LGBTQI+, maar voor alle slachtoffers van agressie, van jongeren tot vrouwen en hun kinderen die slachtoffer werden van agressie.
    • Massale publieke investeringen in het onderwijs en degelijke, niet-heteronormatieve seksuele opvoedingsprogramma’s waarin geslacht, geaardheid en dergelijke aan bod komen.
    • Meer en degelijke sociale woningen
    • Gratis en toegankelijke gezondheidszorg, die kwalitatief is en in staat is aandacht te besteden aan de speciale noden van trans-en interseks mensen.
    • Gratis en degelijke publieke diensten voor iedereen
    • Degelijke jobs zonder discriminatie.

    Foto’s door Mario:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/kEuuuposWX1X3dsQA]

  • Strijdbare delegatie op Belgian Pride: ‘Pride is a protest’


    De strijd tegen alle vormen van discriminatie is verre van gestreden. Actief verzet blijft dan ook noodzakelijk. De campagne ROSA nam, samen met onder meer Rainbow House, deel aan een strijdbare delegatie op de Belgian Pride van afgelopen zaterdag. We scandeerden slogans als ‘My body my choice’ en richtten ons tegen alle vormen van discriminatie, maar ook tegen het kapitalistisch systeem dat verdeeldheid en discriminatie in de hand werkt. De Pride is begonnen als een politieke manifestatie voor gelijke rechten, dit politieke en strijdbare karakter blijft ook vandaag nodig. Vandaar: Pride is a protest!

    ? Lees dit artikel uit ons maandblad: Fight for Pride
    Pamflet van ROSA op de Pride

    Fotoreportage vanop de Pride door Mario:
    Pride is a protest // Mario

    Foto’s door Emily:
    Pride is a protest // Emily

  • Fight for Pride

    België wordt gezien als een land dat het goed doet op het vlak van LGBTQI+-rechten. Sinds 2003 is het huwelijk opengesteld voor holebi’s, het is verboden te discrimineren o.b.v. seksuele geaardheid en genderidentiteit, -expressie; holebi-koppels komen in aanmerking voor adoptie; … Hoewel dit belangrijke verworvenheden zijn, stellen we vast dat wettelijke gelijkheid niet volstaat om het welzijn van LGBTQI+-personen te verzekeren. De talrijke problemen waarmee vele leden van de LGBTQI+-gemeenschap zich geconfronteerd zien, tonen de noodzaak van een gezamenlijke strijd voor emancipatie.

    Artikel door Elise (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Fight for Pride is still needed

    Afgelopen maand werd opnieuw bericht dat twee mannen slachtoffer werden van homofoob geweld toen ze hand in hand door Brussel liepen. Wereldwijd is er de afgelopen jaren een toename van geweld gericht op LGBTQI+ personen. Geweld dat allerlei vormen aanneemt: verbaal en psychologisch, fysiek en seksueel (waarmee respectievelijk 79%, 27% en 32% van de transgenders in België te maken krijgt (1)) dat overal aanwezig is: op straat, maar ook op school, de werkplaats, thuis…

    Ook de zelfdodingscijfers binnen de LGBTQI+-gemeenschap liggen bijzonder hoog. In België heeft maar liefst 62% van de transgenders ooit zelfdodingsgedachten, 22% onderneemt minstens één zelfdodingspoging. (2) Deze cijfers zijn alarmerend en doen vragen rijzen over het tekort aan begeleiding van LGBTQI+-personen en hun omgeving en de blijvende stereotypering via onderwijs, de media, …

    Het besparingsbeleid van de regering versterkt het tekort aan kwalitatieve betaalbare woningen en degelijke jobs. Die context van tekorten laat discriminatie binnen huizen- en jobmarkten toe.  Maar liefst 53% van de transgenders krijgt te maken met discriminatie bij het zoeken naar werk. In België betekent dit, samen met de volledige afwezigheid van vlucht- en opvanghuizen, dat voor veel LGBTQI+-personen, zeker jongeren, een leven overeenkomstig hun geaardheid en/of genderidentiteit en -expressie, armoede of zelfs dakloosheid inhoudt.

    Pride is a protest – met Campagne ROSA

    Wereldwijd komen mensen op straat om te protesteren tegen aanvallen op de LGBTQI+-gemeenschap. Ook in België moet deze strijd verder uitgebouwd worden! Voor campagne ROSA moet de Pride opnieuw een politiek en strijdbaar gebeuren worden. Dat sluit aan bij het ontstaan van de parade als herdenking van de Stonewall opstand tegen discriminatie en uitbuiting in 1969. Stop de commercialisering van de parade: Pride en protest gaan hand in hand!

    De Pride vormt een ideale gelegenheid om niet alleen de zichtbaarheid van de LGBTQI+- gemeenschap te verhogen, maar ook om discussie aan te gaan over reële oplossingen voor de problemen die deze gemeenschap ervaart. Hier distantieert Campagne ROSA zich duidelijk van traditionele politieke partijen die meelopen in de parade en zo met het imago van ‘LGBTQI+- vriendelijke partij’ hopen kiezers te halen in de komende gemeenteraadsverkiezingen.

    Wij doen niet mee met identity politics, waarbij LGBTQI+-personen op LGBTQI+-politici zouden moeten stemmen, onafhankelijk van het programma dat deze naar voor schuiven! Wij laten ons niet omkopen met mooie regenboogvlaggen en -zebrapaden door politici die meelopen in Pride parade, maar tegelijk besparingen doorvoeren op zaken die net cruciaal zijn voor het welzijn van LGBTQI+- personen! Wij eisen maatregelen die een reële verbetering betekenen voor de LGBTQI+- gemeenschap: investeringen in onderwijs, openbare en sociale diensten, vluchthuizen, degelijke sociale woningen en gezondheidszorg!

    Gezamenlijke strijd voor gemeenschappelijke eisen

    Holebi- en transfobie zijn niet eigen aan de mens, noch te herleiden tot een bepaalde cultuur. Ze zijn een middel, net als racisme en seksisme, om de aandacht af te leiden van een asociaal besparingsbeleid en komen voort uit een context waarin het de tekorten zijn die verdeeld worden, terwijl de winsten verdwijnen in de zakken van een kleine minderheid. De strijd voor de LGBTQI+-gemeenschap is een strijd die alleen succesvol gevoerd kan worden door werkenden en studenten samen, hetero, cisgender, LGBTQI+, man, vrouw, … Samen kunnen we druk zetten en sociale eisen afdwingen en strijden voor een radicaal andere samenleving die in het teken staat van het welzijn van de meerderheid van de bevolking: een socialistische samenleving.

     

    (1)  https://www.zelfmoord1813.be/sites/default/files/Factsheet_LGBT.pdf

    (2)  https://transgenderinfo.be/wp-content/uploads/Everythingtransgender.pdf

     

  • Stop homofoob geweld!

    In het weekend van 14 en 15 april was er opnieuw een geval van homofoob geweld. Een homokoppel ging naar huis en werd beledigd door een groepje jongeren, zo getuigde een van de slachtoffers. De jongeren stelden aanvallende vragen over hun seksuele relatie en bleven hen volgen. Ondanks pogingen van het koppel om de dialoog aan te gaan, werden ze fysiek aangevallen door de groep.

    door Luna (Brussel)

    Het is jammer genoeg niet de eerste keer dat dergelijk homofoob geweld plaatsvindt in Brussel. Een exact beeld op het aantal homofobe gewelddaden is niet mogelijk. In de statistieken maken de overheden namelijk geen onderscheid tussen geweld op vrouwen en geweld op de LGBTQI+gemeenschap.

    Naar aanleiding van het incident midden april moest zelfs Brussels gemeenteraadslid Michaël François (Défi) toegeven: “Ik ken veel mensen uit de LGBT-gemeenschap die het beu zijn. Het verontrust me dat het discours steeds harder wordt, soms zelfs xenofoob, tegenover de gemeenschap die naast de gay buurt woont: de wijk Anneessens waar veel mensen van Marokkaanse afkomst wonen.”

    Voor rechts zijn haat en racisme doorgaans het enige antwoord op homofobie en seksisme. Daarmee wil de rechterzijde verbergen dat ze zelf overgaat tot een beleid dat ingaat tegen vrouwen en LGBTQI+ organisaties die getroffen worden door de besparingen op de openbare diensten en de non-profitsector.

    In de logica van dit systeem zijn vrouwen minder waard: ze krijgen lagere lonen en lagere pensioenen, ze zijn oververtegenwoordigd in sectoren met lage lonen en deeltijdse arbeid, hun lichaam wordt gebruikt als handelswaar, … Bovendien wordt alles wat buiten het heteronormatieve familiale kader valt, stilgezwegen of erger.

    Homofobie is geen culturele maar een structurele kwestie. Racisme biedt geen verklaring of antwoord voor homofobie. Er is integendeel nood aan eengemaakte strijd tegen de rechtse regering. We moeten bouwen aan een georganiseerde en strijdbare beweging die begrijpt van waar homofobie komt, wat de gevolgen ervan zijn en hoe we tegen het kapitalisme en zijn homofobie kunnen strijden.

    De campagne ROSA neemt met een strijdbare delegatie deel aan de Pride van 19 mei. Pride is a Protest!

  • Herdenking voor Ihsane Jarfi – Stop homofoob geweld!

    dav

    Op 17 mei is er de jaarlijkse herdenkingsactie voor Ihsane Jarfi. Ihsane werd in 2012 in Luik vermoord omdat hij homo was. Hij werd aangevallen toen hij een gay-bar verliet. Zijn lichaam werd een tiental dagen later naakt terug gevonden in een weide.

    door Oumayma (Brussel)

    Dit jaar houden Rainbouw House Brussels, de stichting Ihsane Jarfi en andere LGBTQI+ organisaties een actie aan het Muntplein om 17 uur. Met de actie wordt geprotesteerd tegen alle vormen van discriminatie.

    Homofoob geweld confronteert ons met een harde werkelijkheid: de strijd om homoseksualiteit te laten aanvaarden door iedereen is nog lang niet voorbij. In België kennen we een van de best uitgewerkte wettelijke stelsels om de rechten van LGBTQI+ mensen te beschermen. Maar niets is verworven in een ongelijk systeem dat zich baseert op het heteronormatief model.

    De situatie van LGBTQI+ mensen is in andere landen erger: in 76 landen is homoseksualiteit verboden en in 8 landen wordt het met de doodstraf gesanctioneerd. Dit betekent echter niet dat er in ons land geen werk meer aan de winkel is. Er is nog altijd veel expliciete vijandigheid en zelfs geweld. Het homofoob geweld tegen een jong Brussels koppel midden april is daar getuige van.

    We strijden om een einde te maken aan homofobie en voor echte gelijkheid. Mensen zijn niet van nature uit gewelddadig, zoals sommigen beweren. Niemand wordt homofoob geboren, mensen worden het. We moeten bouwen aan een samenleving zonder discriminatie op basis van gender of seksuele oriëntatie. Dat vereist een reële en omvangrijke investering in de publieke sector, meer middelen voor onderwijs, investeringen in de LGBTQI+ organisaties, … Dat botst met het neoliberale systeem dat de meerderheid van de bevolking besparingen oplegt.

    17 mei is ook de Internationale Dag tegen Holebifobie en Transfobie (IDAHOT). We komen die dag ook op voor wie in landen leeft waar homoseksualiteit nog steeds verboden is. Mocht er geen homofobie zijn, dan was Ihsane nu 36 jaar geweest. We willen ervoor zorgen dat hij en andere slachtoffers van homofobie nooit vergeten worden. Dat doen we door te strijden voor onze rechten!

     

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop