Category: LGBTQI

Naar aanleiding van de homofobe wetten in Rusland en de komende Olympische Winterspelen in datzelfde land, was er heel wat aandacht voor de situatie van LGBT’s in Rusland. Er waren zelfs oproepen om de Olympische Spelen te boycotten. Wij spraken met Igor, een lid van onze Russische zusterorganisatie en erg actief in de strijd voor de verdediging van LGBT-rechten.

Opgeklopte homofobie

“De homofobe campagne die we vandaag in Rusland zien, is al twee jaar bezig. Het begon voor de parlementsverkiezingen van 2011. De partij van Poetin, Verenigd Rusland, voelde dat haar electorale steun afbrokkelde en besloot om de bestaande homofobe vooroordelen uit te spelen om de bevolking te verdelen, ingang te vinden bij de meest conservatieve lagen van de bevolking (die ook werden bewerkt met andere voorstellen om ‘het gezin te beschermen’ door onder meer het recht op abortus te bestrijden) en de aandacht van de bevolking af te leiden van de belangrijke sociale en politieke problemen van het land. In veel andere landen wordt daartoe de kaart van het nationalisme getrokken, maar in een land als Rusland met tal van etnische groepen en nationale minderheden is het openlijk gebruik van dergelijk nationalisme erg risicovol.

“Aanvankelijk dachten de meeste activisten dat de homofobe campagne zou stoppen na de verkiezingen. Wij waarschuwden dat dit afhankelijk zou zijn van de manier waarop de politieke, sociale en economische crisis in Rusland zou ontwikkelen. Na de verkiezingen volgde een massabeweging – in het kader van de massaprotesten die we wereldwijd zagen in navolging van het revolutionaire proces in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Het regime zette haar campagne voort en schakelde een versnelling hoger. We denken niet dat de Russische samenleving homofober of conservatiever is dan andere samenlevingen. De situatie die we vandaag kennen, is een direct gevolg van de politiek van de overheid.

Verzet

“Er is verzet door LGBT-militanten. Zij voerden campagne en hierdoor is het niveau van de discussies over dit thema op twee jaar tijd sterk geëvolueerd. Nooit voorheen werd op zo’n schaal over homoseksualiteit gediscussieerd in Rusland als nu. Naast specifieke acties hebben LGBT-activisten georganiseerd deelgenomen aan massabetogingen rond andere sociale problemen. In Moskou gebeurt dat onder meer door de invloed van onze leden. Dat gebeurt met eigen slogans en met regenboogvlaggen. Vaak is er aanvankelijk een zekere vijandigheid, maar dat keert snel. We zien zelfs hoe betogers LGBT-activisten verdedigen tegen fysieke aanvallen door extreemrechts op betogingen. De LGBT-delegaties op betogingen zijn snel de meest dynamische van verschillende protestacties geworden. Er is telkens zo’n delegatie om solidariteit te betuigen met iedere andere onderdrukte groep in de samenleving.

“Als revolutionaire socialisten is het onze taak om het politieke bewustzijn van LGBT-militanten te versterken. Dat doen we onder meer door deze specifieke strijd te verbinden met andere bewegingen zodat we tot een gezamenlijke strijd voor al onze democratische rechten kunnen komen en samen ingaan tegen alle nefaste vooroordelen die door het regime in stand worden gehouden. Eengemaakt verzet is essentieel om het asociale beleid te stoppen.”

Olympische Spelen

“Voor de komende Olympische Winterspelen in Sotchi denk ik niet dat een boycot ons zou helpen in de strijd tegen homofobie. We verzetten ons om andere redenen tegen die Olympische Spelen, die staan immers synoniem voor corruptie, verspilling van publieke middelen en vernietiging van het milieu. Het zou efficiënter zijn om protest en solidariteit te organiseren tijdens de Spelen, liefst met atleten en met supporters. Na jaren van stilzwijgen en tegenkantingen, moeten we van alle gelegenheden gebruik maken om te spreken en de strijd voor gelijkheid te versterken.”

Hoe strijden tegen seksisme en homofobie?

De afgelopen periode was er in de media heel wat debat over homofobie naar aanleiding van de Franse discussie over het homohuwelijk en adoptie. Er werd vaak gesteld dat deze kwestie in ons land al lang geregeld is. Dat betekent echter niet dat homofobie is verdwenen, integendeel. Vorig jaar waren er nog twee dodelijke slachtoffers van homofoob geweld. De reportage ‘Femmes de la rue’ die in Brussel werd gedraaid, wees ook op de aanwezigheid van seksisme in onze samenleving. Hoe kunnen we de strijd tegen seksisme en homofobie aangaan?

Sinds 2006 kunnen koppels van hetzelfde geslacht kinderen adopteren in ons land. Op vlak van legale rechten, loopt ons land voorop. Maar de dagelijkse realiteit bestaat nog steeds uit homofobe beledigingen, discriminatie bij aanwerving, geweld en zelfs doden. Hetzelfde zien we met de officiële gelijkheid tussen mannen en vrouwen die niet kan verhinderen dat er een verschil in de lonen bestaat (voor een bedrag van 24%) en dat seksistische opmerkingen nog vaak voorkomen, net zoals er nog steeds sprake is van verkrachtingen en geweld.

Het antwoord van de politieke verantwoordelijken is erg beperkt. Zo stelde de minister van Gelijke Kansen, Joëlle Milquet, voor om de rokjes van de hostessen tijdens het Autosalon wat langer te maken. Alsof vrouwen hierdoor plots niet meer als lustobject worden voorgesteld, waarbij ze er mooi moeten uitzien om de commercie te stimuleren. De minister stelde anderzijds voor om GAS-boetes in te zetten tegen seksisme op straat. Dat is in dezelfde straten waar bijzonder seksistische reclameaffiches perfect legaal rondhangen.

De situatie voor homo’s en lesbiennes is niet fundamenteel anders. Tegenover homofobie komen de politici ook niet verder dan GAS-boetes. Er is in ons land een officieel actieplan tegen homofobie waarin een verbetering van wetgeving tegen discriminatie wordt voorgesteld, ‘sensibilisering’ en meer hulp voor slachtoffers. Maar er wordt niets concreet gedaan. En hoe kunnen jongeren gesensibiliseerd worden als er nog steeds geen algemene seksuele opvoeding wordt voorzien op school en de middelen voor onderwijs volkomen ontoereikend zijn. Het betekent dat veel jongeren hun informatie vooral vanop het internet halen, met nefaste gevolgen voor hun zelfbeeld en meer ruimte voor homofobe en seksistische vooroordelen.

Wij verzetten ons tegen de pogingen om antiracisme, antiseksisme en antihomofobie los van of zelfs tegenover elkaar te plaatsen. Iedere vorm van discriminatie moet bestreden worden. In de strijd tegen onderdrukking is eenheid tussen alle onderdrukten het sterkste wapen en de beste methode om effectief stappen vooruit te zetten.

Dat is waarom wij opkomen voor eenheid van vrouwen en mannen, hetero’s en LGBT’s (lesbiennes, gays, biseksuelen en transgenders), werkenden en werklozen, Belgen en migranten, mensen met en zonder papieren,… in de strijd voor echte jobs, degelijke huisvesting, goede openbare diensten,… Doorheen een gezamenlijke strijd voor dergelijke fundamentele rechten kunnen we een einde maken aan alle vormen van discriminatie die ons verdelen en aan de pogingen om via het aanwijzen van een zondebok de echte verantwoordelijken voor de sociale tekorten uit de wind te zetten.

In Frankrijk was er een monsterbetoging tegen het homohuwelijk. Er waren volgens de politie 340.000 betogers. Religieuze fundamentalisten trokken samen met de politieke rechterzijde en extreemrechts op tegen de erkenning van LGBT-rechten (lesbiennes, gays, bi- en transseksuelen). Tegelijk wordt ook in Rusland een offensief ingezet met naast repressie tegen LGBT-activisten ook een wetsvoorstel dat openlijk praten over homoseksualiteit zo goed als volledig verbiedt.

Artikel door Steph P (Brussel) uit de februari-editie van ‘De Linkse Socialist’

Rusland: aandacht afleiden met repressie

De Russische autoriteiten willen een wet invoeren om ‘homoseksuele propaganda onder jongeren’ te verbieden. Deze wet kadert in een reeks maatregelen om ‘kinderen te beschermen’. Het is een schandalige poging om homoseksualiteit en pedofilie over eenzelfde kam te scheren. De regering van Poetin wordt geconfronteerd met een breed ongenoegen als gevolg van het asociaal beleid. Dat leidde eerder tot massale betogingen die ingingen tegen de grote sociale tegenstellingen in het land. Om alle vormen van protest de kop in te drukken, wordt de repressie opgevoerd en de aandacht afgeleid van de echte problemen.

Dat is waarom er een reeks asociale en antidemocratische maatregelen werden voorgesteld. Er werd onder meer ook beslist dat Russische weeskinderen niet door Amerikaanse gezinnen kunnen geadopteerd worden. In dezelfde repressieve context werden leden van de punkgroep Pussy Riot tot twee jaar gevangenisstraf veroordeeld na een vreedzaam protest in een kathedraal.

Het Russische establishment speelt in op breed verspreide homofobe vooroordelen onder de bevolking om deze wet erdoor te krijgen en de extreemrechtse groepen te ondersteunen bij het geweld tegen LGBT-activisten. Op 22 januari werden een 20-tal betogers voor holebirechten onder massale mediabelangstelling tot bloedens toe in elkaar geslagen en geschopt door reactionaire straatvechters. De politie heeft duidelijke ordewoorden gekregen: de aanvallen op LGBT-activisten door extreemrechts worden toegelaten.

Onze Russische zusterorganisatie is actief in het protest tegen de homofobe wetsvoorstellen en komt naar voor met slogans als: “We hebben geen homofobe wetten nodig, maar kinderopvang, gratis scholen en ziekenhuizen.” Onder druk van het verzet en de internationale solidariteit werd de parlementaire discussie over het wetsvoorstel intussen voor een tweede keer uitgesteld.

Franse rechterzijde betoogt

Homofobie beperkt zich niet tot landen als Rusland. Op 13 januari was er in Frankrijk een monsterbetoging tegen het homohuwelijk. De politie had het over 340.000 betogers, de organisatoren spraken van 800.000 aanwezigen. Het waren er alleszins veel. Naast militanten van de rechtse partij UMP en extreemrechts waren er ook tal van religieuze organisaties.

De Franse homofoben gebruiken dezelfde argumenten als de Russische autoriteiten en verwijzen naar de zogenaamde bescherming van kinderen. Wat de tegenstanders van het Franse homohuwelijk het meeste stoort, is immers de mogelijkheid dat homokoppels kinderen opvoeden. Tegenover de reactionaire golf verdedigt onze Franse zusterorganisatie Gauche Révolutionnaire, samen met tal van andere organisaties, het homohuwelijk en een uitbreiding van de LGBT-eisen met ook de mogelijkheid van adoptie, toegang tot kunstmatige inseminatie onder medische begeleiding, gelijke rechten voor zowel Fransen als migranten,…

Vrije keuze en gelijke rechten door strijd afdwingen

We kunnen niet op de gevestigde partijen rekenen om in te gaan tegen homofobie of voor de verdediging van de rechten van minderheden. Deze partijen denken dat het voldoende is om gelijkheid in de wet in te schrijven en dat daarmee de kous af is. In ons land zijn er op papier gelijke rechten, maar dat is niet het geval in het dagelijkse leven.

We moeten ons verenigen. Vrouwen en mannen, hetero’s en LGBT-mensen, werkenden en werklozen, Belgen en migranten,… moeten samen opkomen voor hun rechten en gelijkheid met degelijke jobs, goede publieke huisvesting, degelijke openbare diensten,… Het is in de strijd voor dergelijke fundamentele sociale rechten dat we een einde kunnen maken aan iedere vorm van discriminatie die leidt tot verdeeldheid. Het is ook doorheen een dergelijke eenheid van onderuit dat we de verdeeldheid van bovenaf of door reactionaire krachten kunnen stoppen.

Op 24 maart zal de LGBT-werking van LSP dan ook deelnemen aan de pro-keuzebetoging die ingaat tegen de anti-abortusbetoging van katholieke fundamentalisten en extreemrechts op dezelfde dag. Steun de pro-keuzebeweging en volg de acties via http://www.facebook.com/groups/prochoice.belgium/.

Vandaag werd aan de Russische ambassade in Brussel actie gevoerd tegen de draconische homofobe wetten die daar mogelijk worden ingevoerd. Deze wetten zijn er onder meer op gericht om “homoseksuele propaganda onder jongeren” te verbieden. Het past in een algemeen repressief beleid waarbij het Russische regime iedere vorm van oppositie de kop wil indrukken. Europarlementslid Paul Murphy stuurde vandaag een brief naar de ambassadeur om zo de actie voor LGBT-rechten (lesbiennes, gays, bi- en transseksuelen) mee te ondersteunen.

Geachte ambassadeur,

Ik contacteer u om mijn stelligste verzet en diepe bezorgdheid uit te drukken inzake de nieuwe wet die zogenaamde “homoseksuele propaganda onder minderjarigen” verbiedt. Deze wet is gericht op het criminaliseren van LGBT-activisten en het voert in de praktijk zowel voor holebi’s als niet-holebi’s een verbod in om campagne te voeren voor LGBT-rechten. Dit blijkt al duidelijk in de regio’s waar gelijkaardige wetten werden ingevoerd en waar tal van activisten bang zijn om vervolgd te worden.

De impact van de nieuwe wet op duizenden jonge LGBT-mensen die al geconfronteerd worden met verschrikkelijke discriminatie, vooroordelen en isolement, is ronduit vernietigend. Het legt hen een verbod op om te spreken over hun seksualiteit of om steun te zoeken.

Het is geen toeval dat het idee voor deze wet er nu komt. Deze nieuwe homofobe wet wordt doorgevoerd op een ogenblik dat er ook tal van andere anti-democratische en asociale maatregelen worden genomen. Zo was er recent het schandalige 100 jaar durende verbod om een “gay pride” te organiseren. Deze maatregel werd in augustus goedgekeurd door het Russische Hooggerechtshof. De heersende elite probeert haar machtspositie te behouden tegenover de massale protesten en doet daarvoor beroep op een versterking van de repressie en verdeel-en-heerstactieken.

Er waren tal van verslagen van repressie tegen oppositie-activisten, onder meer activisten die opkwamen voor LGBT-rechten. Het bekendste voorbeeld van repressie was de vervolging van de punkgroep ‘Pussy Riot’, dat leidde tot internationaal protest. Ik was ook geschokt toen ik hoorde dat CWI-lid en LGBT-activist Igor Yashin op 19 december werd opgepakt omdat hij deelnam aan een ‘individueel piket’ voor het parlement. Een van de bekendste LGBT-activisten, Nikolai Kavkazskii, zat maandenlang in de cel.

Ik steun de activisten die zich verzetten tegen de wet tegen “homoseksuele propaganda onder minderjarigen” en eis dat de Russische overheid hun recht op vrije meningsuiting, op het houden van bijeenkomsten en op het protesteren respecteert. Alle repressieve wetten, waaronder het verbod op ‘homoseksuele propaganda’ of het verbod op Gay Prides, moeten onmiddellijk worden ingetrokken.

Vandaag kwamen een 100-tal mensen bijeen aan de Russische ambassade in Brussel. De actievoerders betuigden hun solidariteit met de Russische LGBT-activisten en hun sympathisanten die zich verzetten tegen het homofobe wetsontwerp dat ‘homoseksuele propaganda onder minderjarigen’ verbiedt. LSP was aanwezig met een delegatie en had pankartes bij met slogans als ‘Internationale solidariteit tegen homofobie en politieke repressie in Rusland’.

Verslag door Steph, Foto’s door Nico

Verschillende LGBT-organisaties uit ons land en politieke organisaties ondersteunden de actie. Er waren ook leden van de afdeling ‘diversiteit’ van het Brusselse ABVV. Die lanceerden in mei vorig jaar nog een sensibiliseringscampagne tegen homofobie op de werkvloer.

Belgische parlementairen en een Brits Europarlementslid van Labour namen het woord om de strijd voor LGBT-rechten in Rusland en elders te ondersteunen. We moeten hun retoriek kritisch bekijken. Het gaat immers om leden van politieke partijen die in België en Europa een besparingsbeleid voeren. In plaats van actieplannen om werk te creëren, te voorzien in degelijke en betaalbare huisvesting of voor degelijke openbare diensten, leidt het beleid van deze ‘verdedigers van LGBT-rechten’ tot een veralgemening van armoede en miserie onder brede lagen van de bevolking. Dat creëert een voedingsbodem voor spanningen tussen werkenden, spanningen die tot uitdrukking komen in racisme, seksisme en/of homofobie. De afbraak van de arbeidsomstandigheden en de levensstandaard van de werkenden aan de ene kant en verdediging van LGBT-rechten aan de andere kant, zijn twee met elkaar botsende elementen.

De LGBT-werking van LSP denkt dat we het beste kunnen ingaan tegen homofobie en tegen iedere vorm van discriminatie en verdeeldheid door samen op te komen voor werk, huisvesting en degelijke openbare diensten.

LSP steunt de actie die morgenmiddag wordt gehouden voor de ambassade van de Russische Federatie in Brussel. De actie is gericht tegen een nieuw wetsontwerp dat een verbod wil opleggen aan zogenaamde “homoseksuele propaganda onder jongeren”. Tal van LGBT-groepen (lesbiennes, gays, bi- en transseksuelen) roepen op tot het protest, ze krijgen ook steun van ABVV-Brussel.

De economische crisis en de rampzalige gevolgen ervan voor een grote meerderheid van de Russen heeft geleid tot een groot verzet tegen het regime van Poetin. Om hun machtspositie te behouden, zoeken de autoriteiten naar zondebokken om de aandacht van de echte problemen af te leiden: miserielonen, gebrek aan huisvesting, kinderopvang of publieke ziekenhuizen,… en dan zijn er ook nog de talrijke gevallen van corruptie die de regering en de top van de orthodoxe kerk teisteren.

Het regime van Poetin wil samen met deze homofobe wet nog een aantal andere antidemocratische en asociale maatregelen doorvoeren. De Doema stemde een wet om de adoptie van Russische wezen door Amerikaanse gezinnen te verbieden. In dezelfde context werden leden van de rockgroep Pussy Riot veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf na een vreedzame actie in een kathedraal.

Er zijn al homofobe wetten in acht Russische regio’s, onder meer in St-Petersburg waar het lokale parlement de wet een jaar geleden goedkeurde. Sindsdien is het aantal gewelddaden tegen LGBT-mensen fors toegenomen, zo bevestigen mensenrechtenorganisaties. De wet tegen “homoseksuele propaganda onder jongeren” maakt deel uit van een reeks wetten die jongeren willen “beschermen”. Het gaat om een schandalige wet waarbij homoseksualiteit en transseksualiteit met pedofilie worden gelijk gesteld.

De politieke autoriteiten spelen in op een aantal bestaande vooroordelen in de Russische samenleving om de wet verkocht te krijgen. Eens de wet gestemd is, zal spreken over seksuele diversiteit volstaan om boetes tot 12.000 euro opgelegd te krijgen en mogelijk zelfs gevangenisstraffen. Deze wet richt zich niet enkel tegen holebi’s maar ook tegen al wie er positief over praat. De perverse kant van de wet bestaat erin dat het wel toegelaten blijft om over homoseksualiteit of transseksualiteit te spreken als iets kwaadaardig, schadelijk of gevaarlijk. Het beperken van de rechten van een minderheid leidt tot het beperken van de rechten van iedereen.

We roepen op om mee te protesteren tegen het homofobe en transfobe wetsontwerp in Rusland. In Rusland zelf wordt ieder protest van de LGBT-beweging stelselmatig onderdrukt of gewelddadig aangepakt. De politie stelt zich bijzonder welwillend op tegenover extreemrechtse of extreem religieuze groepen die LGBT-activisten fysiek aanpakken. Ook onze Russische kameraden mochten dat al ondervinden (zie ons eerder artikel).

Protestactie voor de Russische ambassade in Brussel. Avenue de Fré 66, 1180 Ukkel. Dinsdag 22 januari om 12u. Tram 4, 92 (halte : Helden). Bus 38, 41, 43 (halte : Beeldhouwers of Zeekrab)

In Luik was er afgelopen zaterdag een protestactie met een honderdtal aanwezigen die wilden ingaan tegen homofobie. Uiteraard was ook LSP van de partij op deze actie. Na de moord op Ihsane Jarfi in mei van dit jaar volgden minstens vijf gevallen van ernstig homofoob geweld met onder meer agressie in Aalst, Gent en Luik. Een dag na de aankondiging van de regering dat de homofobie sterker zou bestraft worden, viel er een nieuwe dode. De 62-jarige Jacques Kotnik werd in Luik omgebracht. Meteen werd duidelijk gemaakt dat repressie geen oplossing vormt.

Vertaling van ons pamfet in Luik + foto’s van de actie. LGBT-rubriek op deze site

---

Homofobie blijft doden!

Pamflet. PDF (van het Franstalige pamflet)

Na de laffe moord op Ishane Jarfi in mei waren er minstens vijf gevallen van ernstig homofoob geweld op een week tijd. Een dag na de aankondiging van de regering dat de anti-homofobiewetten verstrengd worden, werd opnieuw een homo vermoord. Jacques Kotnik werd in een park in Luik omgebracht. Repressie biedt geen antwoorden.

In 1998 werd Matthew Shepard in de VS vermoord omdat hij homo was. Dat geweld leidde tot een enorme reactie vanuit de LGBT-gemeenschap. Er werden comités opgezet en er kwamen betogingen en debatten. Veertien jaar later wijzen de moorden op Ihsane Jarfi en Jacques Kotnik erop dat het ook bij ons tijd is om tot actie over te gaan.

Ondanks het bestaan van steeds repressievere wetten waarmee iedere homofobe discriminatie wordt verboden, ondanks wetten die het homohuwelijk toelaten en de mogelijkheid creëren om kinderen te hebben, blijft homofobie diep geworteld in ons land. Uiteraard zijn de bestaande wetten nuttig. Maar zoals het Centrum voor gelijkheid van kansen terecht stelde: “Gelijkheid op juridisch vlak mag niet leiden tot een onderschatting van de realiteit van homofobie.”

Er is vandaag dringend een debat nodig om tot echte oplossingen te komen zodat het verschrikkelijke geweld in Luik zich niet meer zou herhalen…

“Wettelijk is in België alles geregeld” Neen!

Deze wetten, geschreven en gedacht door en voor heteroseksuelen, zijn soms discriminerend, bijvoorbeeld in de materie van het bloeddonorschap. We zien ook dat de moeilijkheden en de lange duur van de adoptieprocedures ontmoedigend blijven voor homoseksuele paren. Er is een schrijnend gebrek aan voldoende personeel in de adoptiediensten om aan de vraag te beantwoorden. We merken ook dat er geen oproep komt naar homoseksuele paren in het kader van de pleegzorg, wat maakt dat sommige kinderen die behoefte hebben aan een veilig nest en aan liefde soms in instellingen belanden omdat men hen niet wil toewijzen aan een gezin dat “anders” is. Ook de medisch begeleide voortplanting (MBV) blijft een echte lijdensweg en bovendien zeer duur. Het recht om een ouder te zijn is een fundamenteel recht. We willen dan ook gratis gezondheidszorg voor iedereen, MBV inbegrepen. Een ander schandelijk probleem dat overblijft, is de psychiatrisering van transseksuelen. Gezien transseksuelen geen mentaal zieken zijn, moet het psychiatrisch handboek worden aangepast. Op officiële papieren zou geen vermelding van de sekse meer moeten staan. En tenslotte moeten we ook de uitzetting van sans-papiers bevechten, die soms terug worden gestuurd naar een land waar het feit holebitrans te zijn hen in gevaar brengt.

Gelijke rechten moeten nog gewonnen worden!

“Meer politie om te vechten tegen homofobie?” Neen!

In zijn algemene regeringsverklaring heeft de regering Di Rupo duidelijk zijn intentie aangekondigd “met de grootste vastberadenheid” te vechten tegen geweld ten opzichte van holebitrans-en. Helaas is er op het terrein allesbehalve iets veranderd. Zolang er tekorten zijn, zullen er ook conflicten en discriminaties zijn in de strijd voor de verdeling van de middelen. Of kan iemand ons uitleggen hoe je echte en veralgemeende preventie in het onderwijs organiseert zonder de nodige middelen en zonder het nodige personeel? Hoe vechten tegen discriminatie bij de aanwerving indien zoveel mensen vandaag in de werkloosheid zijn terechtgekomen? Hoe vechten tegen discriminatie op de woningmarkt indien er een tekort is aan betaalbare woningen? Hoe vechten tegen geweld op straat zonder de aanwezigheid van preventie-agenten, openbare verlichting en wijkprojecten? Of hoe vechten tegen nachtelijk geweld indien er ’s nachts geen openbaar vervoer rijdt?

Voor een sociaal programma dat beantwoordt aan de noden van de meerderheid van de mensen.

“Homofobie is een persoonlijk probleem”? Neen!

De moeilijkheden die holebi’s ondervinden op de arbeidsmarkt zijn een goed voorbeeld. Een opiniepeiling die gepubliceerd werd in het Franse blad Libération toont dat 28% van de loontrekkenden in de privésector zich niet “op hun gemak” voelden met het feit dat hun collega homoseksueel zou zijn. Het is een proportie die maakt dat de homoseksuele werkende één kans op drie heeft om zich onder de orders van een homofobe chef te bevinden. Een ander opmerkelijk resultaat van deze peiling is dat homoseksuelen gemiddeld 6% minder verdienen dan hun heteroseksuele collega’s. En dat voor hetzelfde niveau van scholing en verantwoordelijkheid, voor de loontrekkenden die werken in bedrijven van dezelfde grootte. Een loonkloof die oploopt tot 10,5% indien vergeleken wordt met hun getrouwde heteroseksuele collega’s! Dit cijfer is slechts een gemiddelde et gezien holebi’s niet altijd zichtbaar zijn op hun werkplaats, veronderstellen we dat voor hen die dat wel zijn de discriminatie nog verder oploopt.

Er is nood aan een collectieve strijd tegen homofobie.

“Homofobie is minder erg dan racisme of seksisme?” Neen!

In plaats van de antiracistische, antiseksistische en antihomofobe strijd tegen elkaar uit te spelen, zoals zo vaak gebeurt, kiezen wij ervoor ze te verbinden. Alle discriminaties zijn onaanvaardbaar en moeten bestreden worden. Wat ook de verspreide vooroordelen bij de één of de ander mogen zijn, is het zo dat we enkel samen met de andere onderdrukte en uitgebuite jongeren en werkenden de samenleving vooruit kunnen brengen. Zo gaf een literaire avond in Passa Porta gisteren het woord aan moslimmoeders die de coming out van hun zoon aanvaard hebben. Ze nemen vandaag ook deel aan de Belgian Pride! De 1% rijksten in de wereld beslissen alles, van de productie tot de verdeling van de rijkdom die nochtans geproduceerd wordt door het werk van de resterende 99%. Om de macht te behouden heeft die 1% er nood aan de 99% te verdelen om op die manier de strijd tegen hun privileges te verzwakken. Om het kapitalistische systeem te stoppen, moet de meerderheid zich organiseren en verenigen in een strijd voor een systeem dat functioneert ten dienste van de behoeften van de meerderheid en niet voor de superwinsten van een kleine minderheid. Om hiervan een realiteit te maken, is solidariteit onder alle jongeren en werkenden nodig.

---

Foto’s

Afgelopen zondag was er een poging om een Gay Pride te houden in Kiev, Oekraïne. Door geweld van neonazi’s was dit evenwel onmogelijk. Er vielen rake klappen (zie foto) en de autoriteiten hielden zich afzijdig. In Griekenland verkondigde de partij Gouden Dageraad reeds dat na de migranten ook de homo’s en lesbiennes zullen aangepakt worden. “Jullie zijn de volgende”, verklaarde de partij.

Op 12 mei was er in ons land een geslaagde Gay Pride met tienduizenden deelnemers. Achteraf weerklonk er hier en daar kritiek op de nadruk op het ‘excentrieke’, eigenlijk op het commerciële karakter van de optocht. Wij nemen net als anderen deel aan de Gay Pride met een politiek programma waarin we de strijd voor gelijke rechten koppelen aan de strijd van de arbeidersbeweging tegen iedere vorm van onderdrukking. Het blijft nodig om strijd te voeren, dat blijkt onder meer uit het homofoob geweld dat ook in ons land een opmars kent. Daarnaast kan een strijdbare optocht van LGBTQ-militanten (lesbiennes, gays, biseksuelen, trans en queer-activisten) bij ons ook een hart onder de riem betekenen voor activisten in landen waar het niet evident is om een dergelijke betoging te houden.

Dat is onder meer in Oekraïne het geval. De poging om afgelopen zondag een Gay Pride in Kiev te organiseren, botste op het geweld van zowat 400 neonazi’s. De politie weigerde tussen te komen. De Gay Pride moest afgelast worden, een aantal organisatoren kregen rake klappen.

Het politieke establishment in Oekraïne is momenteel bezig met het uitwerken van twee wetsvoorstellen waarmee het de werking van holebi-organisaties of de publicatie van artikels wil verbieden. Er wordt voorgesteld om zware straffen op te leggen, LGBTQ-activisten riskeren gevangenisstraffen tot 5 jaar en hoge boetes.

Dit is geen alleenstaand geval, overal in Oost-Europa zijn er grote problemen met homofobie en geweld. In Rusland, Hongarije, Moldavië, Litouwen en Letland zijn er al homofobe wetten in werking. Het gaat om maatregelen tegen “homoseksuele propaganda” waardoor ieder publiek debat over homofobie wordt verboden. In deze landen is het in de praktijk onmogelijk om een Gay Pride te organiseren. Van een brede seksuele opvoeding op school is er uiteraard evenmin sprake.

Samen met de crisis komt de homofobie nu ook sterker op de voorgrond in landen als Griekenland. Militanten van de neonazipartij ‘Gouden Dageraad’ (die met 7% in het parlement is verkozen) verdeelden homofobe pamfletten in de wijk Gazi van Athene. Die wijk staat gekend als het centrum van de holebi’s in de stad. De pamfletten waren duidelijk qua boodschap: “Na de migranten zijn jullie aan de beurt”. Dat is een dreigement die de LGBTQ-gemeenschap ernstig moet nemen. Militanten van ‘Gouden Dageraad’ waren eerder betrokken bij gewelddadige aanvallen op migranten. De partij stelt in haar programma voor om mijnenvelden aan de grenzen aan te leggen om migratie te stoppen.

Geweld tegen LGBTQ-activisten is aan een opmars bezig. In het Russische St-Petersburg werd een bus met activisten die wilden deelnemen aan de Internationale Dag van de Strijd tegen Homofobie aangevallen door een groep skinheads die gewapend met stokken tekeer ging. De ramen van de bus moesten er aan geloven, de inzittenden werden in elkaar geramd. Hier kan je een video van de aanval zien.

Homofobie bij ons wordt onderschat, maar bestaat wel degelijk. Dat bleek niet alleen bij het dodelijke geweld in Luik, er is ook veel dagelijkse homofobie, onder meer op de werkvloer. De strijd voor volledige gelijkheid is nog lang niet gestreden. We moeten ons organiseren tegen al wat de arbeidersbeweging verdeelt. Daarom stellen we onder meer volgende eisen voor:

• Voor een volwaardige seksuele opvoeding op school en in de media
• Voor volledige gelijke rechten
• Voor het bestrijden van homofobe daden en uitspraken, net zoals racisme en seksisme moet aangepakt worden
• Voor gezamenlijke strijd van verschillende minderheden als onderdeel van de bredere arbeidersbeweging: alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!
• Voor een socialistisch alternatief dat vertrekt van jobs, huisvesting en diensten in plaats van werkloosheid, racisme, seksisme, homofobie en uitbuiting

> Ons LGBTQ-archief

Zondag was er in Luik een bijeenkomst op de Place Saint-Lambert om te protesteren tegen homofobie en als eerbetoon aan Ihsane Jarfi, een jonge homo die op 22 april verdween en het slachtoffer werd van homofoob geweld. Jarfi wordt gezien als de eerste dode bij homofoob geweld in ons land. Er waren een 400-tal aanwezigen. Er volgt een nieuwe actie op 17 mei in het kader van de Internationale dag van de strijd tegen homofobie. Ook op de Gay Pride afgelopen zaterdag werd stil gestaan bij het dodelijke homofobe geweld.

De voorbije jaren werd de Gay Pride soms gedomineerd door het idee dat de strijd voor gelijke rechten volledig gestreden is, toch zeker in ons land. Dit jaar was homofobie en geweld tegen LGBT’s een belangrijk thema op de Gay Pride. Na de dood van Ihsane Jarfi in Luik en de toename van homofoob geweld, is het duidelijk dat onze strijd verre van gestreden is. LSP was op de Gay Pride aanwezig met een delegatie van holebi’s en hetero’s (hier vind je ons pamflet). Wij pleiten voor gezamenlijke strijd. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons immers.

Foto’s door Jef