Category: LGBTQI

De laatste zitting van het Europees parlement in Straatsburg voor de kerstvakantie werd traditioneel besteed aan mensenrechten, minderheden en brutaliteiten door militaire regimes. Op dat ogenblik zijn de meeste parlementsleden al vertrokken. Joe Higgins was wel aanwezig en kwam tussen in de discussie over de vervolging van holebi’s in Oeganda.

Deze vervolging werd ten top gedreven toen het parlement een jaar geleden een wet goedkeurde om de rechten en vrijheden van homo’s en lesbiennes sterk te beperken. Het meest extreme onderdeel van de wetgeving is wellicht het feit dat het mogelijk wordt om iemand die HIV-positief is en die een homoseksuele relatie heeft, te executeren. Hetzelfde geldt overigens voor wie een relatie heeft met een gehandicapte persoon of met een minderjarige.

Andere homoseksuele relaties worden bestraft met gevangenisstraffen van 15 jaar tot levenslang. De wetgeving voorziet ook dat iedere inwoner van Oeganda die in een ander land een homoseksuele relatie heeft eveneens kan worden gestraft in het thuisland.

Deze wetgeving zal verregaande gevolgen hebben in het land. Er wordt aangestuurd op een verklikkersmentaliteit: wie niet binnen de 24 uur officiële melding maakt van holebi’s kan zelf worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar.

De wetgeving ging gepaard met een scherpe anti-holebicampagne die werd gesteund door president Museveni. Een krant publiceerde zelfs een lijst van gekende homo’s, een andere krant publiceerde foto’s en adressen onder de titel: “Hang ze op.”

Terwijl voorstanders van de wet stellen dat homoseksualiteit iets vreemd is en een uitdrukking van Westerse waarden die “vreemd zijn aan de Afrikaanse tradities”, is het duidelijk dat het homofobe standpunt sterk werd gestimuleerd door katholieke fundamentalisten vanuit de VS. De homofobe campagne wordt gebruikt om de aandacht af te leiden van de reële sociale en economische problemen in het land. De heersende partij wil de aandacht afleiden om bij de parlementsverkiezingen van 2011 te scoren.

Er zijn naar schatting een half miljoen holebi’s in Oeganda. Deze campagne zorgt voor heel wat angst en onveiligheid, het wordt moeilijk om hun identiteit te beleven. Dit is jammer genoeg geen alleenstaand gegeven in Afrika. In het debat in het Europees parlement werd vermeld dat 37 van de 53 Afrikaanse landen homofobe wetgeving kennen, waaronder de doodstraf in landen waar de shariawetgeving van toepassing is.

Solidariteit met de holebigemeenschappen in Afrika, maar ook bijvoorbeeld in Iran waar homo’s worden opgehangen, is meer dan noodzakelijk. Dit moet worden opgenomen door de georganiseerde arbeidersbeweging.

> Lees ook ons eerder artikel over de vervolging van holebi’s in Oeganda

"Hang ze, ze willen onze kinderen", titelde een krant bij het publiceren van een lijst van homo’s met in sommige gevallen hun foto en hun adres. De krant stelde dat het publiceren van de lijst gebeurde om de gemeenschap een dienst te bewijzen. De regering van Oeganda debatteert over de mogelijkheid om holebi’s te executeren. Er wordt voorgesteld om elke manifestatie van homoseksualiteit te bestraffen. Oeganda wordt stilaan één van de gevaarlijkste landen ter wereld voor holebi’s, het land staat op een zelfde hoogte als pakweg Iran.

Wat betekent dit wetsvoorstel?

Iedereen die ervan verdacht wordt homoseksueel of lesbisch te zijn, loopt het risico van levenslange opsluiting of de doodstraf. Medeplichtigen en degenen die opkomen voor de rechten van holebi’s zullen ook worden vervolgd. Zo kan elke ouder die zijn homoseksuele kind niet aangeeft, worden veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. Een docent die een homoseksuele student heeft, moet die student binnen de 24 uur bij de politie aangeven, zoniet volgt eveneens drie jaar celstraf. Een huiseigenaar die verhuurt aan homo’s of lesbiennes kan zeven jaar celstraf oplopen. Dokters die holebi-patiënten verzorgen of journalisten die holebi’s interviewen, zijn ook allemaal strafbaar.

De verantwoordelijke minister, David Bahati,stelde: “ We hebben een unieke kans om de weg te blokkeren voor homoseksualiteit in Oeganda. En als we deze weg nu niet inslaan, zal het onmogelijk zijn in de toekomst". De minister liet zich eerder opmerken met het voorstel om minirokjes te verbieden om de verkeersveiligheid preventief te bevorderen. Zijn antwoord op homoseksualiteit is om de holebi’s “terug op het rechte pad” te krijgen. Krijgen we een comeback van heropvoedingskampen?

Van waar komt deze homofobie?

De huidige wetgeving in Oeganda komt uit de koloniale tijd. Deze veroordeelt homo’s en lesbiennes tot de gevangenis (straffen tot 14 jaar op grond van artikel 140 van het Wetboek van Strafrecht). In de afgelopen maanden is er een escalatie van intolerantie. Er zijn dagelijks ultra-gewelddadige razzia’s tegen gay-bars. De minister van Buitenlandse Zaken, Sam Kutesa, stelde in een lokale krant The Monitor: "De meerderheid van de Afrikanen en Oegandezen verafschuwen homoseksualiteit". Minister van Ethiek Nsaba Buturo beschrijft homoseksualiteit als "walgelijk". Bovendien kwamen religieuze gemeenschappen, zowel katholieken als moslims, deze zomer samen tegen homoseksuelen in een grote nationale campagne genaamd "Kick sodomie uit Oeganda." De drie bekendste figuren van de anti-holebicampagne, de dominee die de wetgeving introduceerde, de president van Oeganda en pastoor Sempa, zijn leden van een christelijk fundamentalistische groep die bekend staat als The Family. Deze organisatie wordt gesteund door verschillende neoconservatieven uit de VS. Onder hen ook predikant Rick Warren die Obama inhuldigde bij zijn eedaflegging. Het wetsvoorstel waarmee nog strengere straffen voor holebi’s (en ‘medeplichtigen’) zouden worden opgelegd, is nog niet doorgevoerd. De discussie in het parlement is nog bezig.

Discriminatie aangevuld met sociale ongelijkheid

"Rijke homoseksuelen en diegenen die dicht bij de machtsuitoefening staan, zijn niet ongerust. Het zijn bovenalles de arme homoseksuelen die ze willen aanpakken." Dat getuigde een homoseksuele activist in het homoblad Tetu. "Ik denk dat het een vorm van politieke afleiding is. Het regime wil aan de macht blijven en probeert zich populair te maken door holebi’s te vervolgen. Er wordt gezegd dat homo’s verantwoordelijk zijn voor aids op een ogenblik dat het aantal besmettingen sterk toeneemt in Oeganda. Als het de schuld van de homo’s is, moet niet worden nagedacht over een beleid dat de levensomstandigheden kan verbeteren…”

De evangelisten investeren op sociaal en humanitair vlak. Ze spelen in op de tekorten die er zijn als gevolg van het asociaal beleid. Hierdoor kunnen ze een zekere populariteit opbouwen. Gemeenten bouwen garages, scholen, bioscopen of discotheken om tot gebedshuizen waar de armen massaal op afkomen. Op deze manier worden de standpunten van de armsten gemanipuleerd en wordt hen aangeleerd dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun armoede. Carlos Rodriguez stelde in Le Monde Diplomatique: “In het Afrikaanse land waar het kapitalisme het meest verankerd is, waar de werknemers geen rechten hebben en waar de beleggers volledig vrij zijn, wordt religie gebruikt om armoede en onrecht te rechtvaardigen.”

Een Oegandese activist die tegen Aids opkomt, stelt: “Met het nieuwe programma dat vanuit de VS wordt gefinancierd, komt er een einde aan seksuele opvoeding van de jongeren. Op school wordt enkel nog over onthouding gesproken.” Holebi-activist Louis-Georges Tin (van de groep IDAHO) stelde: “Of dit wetsvoorstel er door komt of niet, de schade is al aangericht. Extremistische groeperingen zien het als hun missie om de samenleving om te vormen naar de goddelijke wetten die zij menen te verdedigen. Als deze regels niet door de staat worden doorgevoerd, zullen ze het zelf wel doen.” En dat is effectief wat er gebeurt. Het aantal aanvallen en arrestaties neemt toe.

Homofobie over de grenzen heen

Homoseksualiteit is maar in 13 Afrikaanse landen legaal. In februari werden in Kenia vijf arrestaties verricht bij een illegaal homohuwelijk. Een Keniaanse bisschop, Lawrence Chai, verklaarde: “We moeten alle mogelijke middelen tegen deze ondeugd inzetten. Het is immoreel en we mogen het niet toelaten.” Indien Léonard bij ons aan de kant wordt geschoven, kan hij makkelijk carrière maken in Afrika!

In Egypte worden holebi’s gevangen genomen omwille van “seksuele praktijken in strijd met de islam.” Holebi’s worden “seksueel gestoorden” genoemd in de media. Bij een razzia in een nachtclub werden 52 homo’s opgepakt en voor de rechtbank gebracht. De helft van hen kreeg vijf jaar gevangenisstraf. De Britse krant The Guardian berichtte recent over anti-holebi geweld in Nigeria. Een man in Lagos werd aangevallen en vermoord door een bende die beweert “Lagos schoon te maken van homoseksuelen.” Een bende jongens verkrachtte vijf lesbiennes. Ze stelden dat ze de lesbiennes wilden “genezen”. In Nigeria zijn homoseksuele handelingen strafbaar gesteld met een gevangenisstraf tot 14 jaar. In regio’s die hebben gekozen voor de sharia-wetgeving kunnen homoseksuelen zelfs ter dood worden veroordeeld. Voor de Anglicaanse aartsbisschop Peter Akinola, heeft het geen zin om rond de pot te draaien: "We willen Nigeria beschermen tegen de complete vernietiging na de toorn van God, als dergelijke praktijken als normaal worden erkend in ons land."

Zuid-Afrika bereidt zich voor om een openlijk homofobe ambassadeur naar Oeganda te sturen: Jon Qwelane. De diplomaat zei zonder verpinken dat Zuid-Afrikaanse politici op een dag "de ballen nodig hebben om het homohuwelijk uit de Grondwet te halen. Anders zullen een aantal idioten snel ook vragen om toe te laten dat met dieren wordt getrouwd.” De lijst van geweld en homofobie is lang en blijft nog steeds langer worden.

Alles wat ons verdeelt verzwakt ons!

We vechten tegen homofobie want het ondermijnt de eenheid die van essentieel belang is in het verzet tegen het kapitalisme. Maar liefst 7,7 miljoen Oegandezen leven onder de armoedegrens, dat is 38% van de bevolking. Ze zijn met 700.000 meer dan tien jaar geleden. Oeganda heeft momenteel ook meer dan 2 miljoen weeskinderen, veelal verloren die kinderen hun ouders aan aids. Dit leidt onvermijdelijk tot spanningen en geweld. Indien er geen collectieve reactie van de arbeidersbeweging komt, kunnen racisme, seksisme en homofobie een vruchtbare voedingsbodem vinden bij de vele frustraties.

Dit kan niet worden beantwoord op een moralistische basis, maar door op te komen voor de eenheid van alle onderdrukten los van hun geslacht, afkomst of seksuele voorkeur. Minderheden die in actief verzet gaan, vinden elkaar makkelijker. De banden tussen de burgerrechtenbeweging, de vrouwenbeweging en de holebibeweging in de VS eind jaren 1960 is daar een voorbeeld van. Ook in landen als Oeganda moet vandaag het gevecht worden aangegaan.

Een gepland optreden van de Franse rapgroep Sexion D’Assaut op 2 november in de AB te Brussel leidde tot heel wat discussie. Leden van de groep lieten enkele harde homofobe opmerkingen noteren in een interview. Ze stelden dat homoseksualiteit “een vergissing, een afwijking, een ondraaglijke zonde” is. De Franse groep staat niet alleen, eerder was er al controverse rond enkele reggae-muzikanten met homofobe standpunten.

Er is niet enkel in conservatief-religieuze kringen (denk maar aan Léonard die Aids een “een immanente gerechtigheid” noemde) een opmars van homofobie, maar ook onder bredere lagen van de bevolking. Dat komt tot uiting in muziek uit de volkswijken, maar ook in een toename van geweld tegen holebi’s.

Wij verzetten ons tegen homofobie omdat dit het broodnodige gezamenlijke verzet tegen het kapitalisme ondermijnt. In Brussel leeft een kwart van de bevolking in armoede. Dat leidt tot spanningen en geweld. Bij afwezigheid van een collectief antwoord vanuit de arbeidersbeweging kunnen racisme, seksisme en homofobie een grotere ingang vinden.

Daar moeten we niet op een moralistische wijze op antwoorden, maar door geduldig op te komen voor en te bouwen aan eenheid van alle onderdrukten, los van hun afkomst of seksuele voorkeur. Het is overigens opvallend dat minderheden die actief in verzet gaan makkelijk aansluiting zoeken bij andere minderheden. In de VS was er eind jaren 1960 heel wat toenadering tussen de burgerrechtenbeweging tegen racisme, de vrouwenbeweging en de opkomende holebibewegingen.

Naar aanleiding van het geplande concert van Sexion D’Assaut kwam er een storm van protest. Wij steunen dit verzet en willen het koppelen aan de noodzaak van gezamenlijke strijd tegen onderdrukking, uitbuiting en armoede – kortom tegen het kapitalisme. Doorheen deze gezamenlijke strijd zal duidelijk worden dat alles wat ons verdeelt ons ook verzwakt. Op die manier kan een actief en militant antwoord worden geboden op racisme, seksisme en homofobie.

> Op 2 november zullen we mee campagne voeren aan de AB om er ons standpunt duidelijk te maken.

Afgelopen dagen hekelden vele verenigingen de homofobe opmerkingen van de rapgroep Sexion D’Assaut: "Homoseksualiteit is een vergissing, een afwijking, een ondraaglijke zonde." Genoeg om de platenmaatschappij te laten beven. De groep heeft momenteel de best verkopende plaat in Frankrijk met niet minder dan 350.000 verkochte albums, een cijfer dat de laatste tien jaar ongezien is in de Franse rap. Resultaat: goed gevulde bankrekeningen.

Pablo V (Brussel)

Na een drukke zomer vol ongeprogrammeerde concerten en ontvlammende speeches, is er duidelijk meer aan de hand dan een ontspoorde rapgroep. Het was in een interview voor het tijdschrift International Hiphop dat de groep verklaarde: "We hebben homoseksualiteit veel aangevallen, omdat we homofoob zijn en we menen het voor 100%!” Naar het einde van hun interview stellen ze dat het “modeverschijnsel” homoseksualiteit als “zonde” moet gezien worden en dit moet tegengegaan worden door zich tot “ de enige echte” godsdienst, de Islam, te bekeren. "We zijn erg religieus en zelfs God heeft naar de homoseksuelen een profeet gezonden om ze naar de Islam te leiden en hun zonden te vergeven.” Verbaasd door de reactie van de journalist die verbijsterd was door wat hij zojuist hoorde, antwoordden ze: "We kunnen het ons dus niet veroorloven om openlijk te zeggen dat voor ons homoseksualiteit een afdwaling en onaanvaardbaar is? We begrijpen totaal niet dat in sommige landen het homohuwelijk of adoptie voor homo’s geaccepteerd wordt!”

Vandaag is de groep bezorgd en verdeeld, niet over de controverse maar over de manier om in de toekomst hun winsten te garanderen. Inderdaad, de groep is zijn nieuwe tour al gestart met verschillende geplande concerten in Frankrijk en België. De annulatie van een van deze concerten zou een aanzienlijk financieel verlies betekenen en dat willen ze ten allen prijze vermijden. Het leidt ertoe dat enkele leden van de groep proberen om hun imago iets op te smukken met tegenstrijdige verklaringen op Twitter zoals dat de woorden "verkeerd geciteerd" werden door een journalist die "de groep haat." Maar platenmaatschappij Sony bevestigt dat de opmerkingen wel degelijk zijn gemaakt. Sony stelde: "We waren geschokt toen we de opnames hoorden”. De groep reageerde: “We hebben er al veel over nagedacht en er is ons verteld dat we het er op onze nieuwe plaat beter niet over zouden hebben. Het kan ons schaden en het publiek afschrikken. Stel je voor, er zijn zelfs homo’s die naar onze concerten komen!”

De groep riep in vorige albums op om homo’s te vermoorden. Erg subtiel was dat niet bepaald. In “We hebben je vernederd” zingen ze: “Ik denk dat het hoog tijd is dat de homo’s hun lul wordt afgesneden en dat ze voor dood op straat achter gelaten worden” en nog “Ver weg is de tijd waar homo’s zich in het geheim schminkten. Nu stappen ze door de stad lijkend op een regenboog. Maar beweeg, komaan beweeg. Al deze praktijken zijn niet gezond onze lichamen en zullen niet anders dan een hoop as zijn na het passeren aan het vagevuur.” Om verder te gaan : "Je krijgt het koud als een travestiet je roept, want je weet dat de mens niet als homo is geboren maar hij het wordt in 30% van de gevallen “. "De groep verklaart in “Survivor” dat ze "altijd antihomo" zal blijven.

Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!

Onverschilligheid tegenover dit soort homofobe propaganda is verkeerd. We mogen homofobie niet aanvaarden, zoniet zal het zich verder verspreiden. Vorige maand nog werd een jonge student in Marseille hard aangevallen omdat hij met zijn vriend ging wandelen. Hij werd door een groep van 10 jongeren aangepakt, de jongeren riepen: “Vuile flikker, we gaan u pakken”. Er vielen heel wat klappen en de jongen verloor zijn bewustzijn. Hij werd wakker in een ambulance en met verschillende verwondingen zoals gebroken tanden en vier gebroken beentjes in het gezicht. Hij eet nog steeds door een rietje omdat zijn kaken 4 tot 8 weken moesten worden vastgezet. Werd de boodschap van Sexion D’Assaut in Marseille opgevolgd?

Het kan ook anders. Er zijn verschillende rapgroepen die zich verzetten tegen homofobie en seksisme. Zo zijn er Calavera, CelluleX, Piloophaz en Rapaces. Het gaat vaak om Afro-Amerikanen die de strijd voor burgerrechten belangrijk vinden en dit verbinden aan de strijd tegen homofobie. Een nauwe medewerker van Martin Luther King was openlijk homoseksueel en er was steeds een band tussen de strijd tegen racisme en deze tegen homofobie.

Verzet tegen homofobie is nodig. Sexion D’Assaut is niet de eerste homofobe groep. Zanger Krys beweert dat dit louter een mening is. Maar oproepen om alle holebi’s “te verbranden” kan bezwaarlijk een ‘mening’ worden genoemd, het is een oproep tot geweld. Eerder werd al geprotesteerd tegen homofobe groepen als Beenie Man, Capleton, Admiral T, Bounty Killer, Buju Banton, D. Pleen,, Sizzla en Straika.

"Uit de kast, op straat"

Op 2 november is er een optreden van Sexion D’Assaut in de Ancienne Belgique (AB) in Brussel. Wellicht zal er een actie plaatsvinden bij dit concert, verschillende holebigroepen zijn een actie aan het opzetten. Eerder deze zomer werd ook actie gevoerd bij Couleur Café. Toen werd een concert van Beenie Man afgelast als gevolg van het protest. Ook nu groeit het protest, onder meer met een Facebook-groep.

Wij verzetten ons tegen iedere vorm van discriminatie, ook tegen homofobie op school of op de werkvloer. We nemen ieder jaar deel aan de Gay Pride en voeren campagne tegen homofobie onder de slogan “Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons.” Dit moet voor ons een actieve campagne zijn als onderdeel van het verzet van de arbeidersbeweging tegen onderdrukking en uitbuiting.

---

Afbeelding van het homofobe interview van de groep

Er was de hele zomer een escalatie van haat tegen homoseksuelen. Homofobe opmerkingen daagden op in het openbare leven, vooral tijdens festivals. Het is tegen deze achtergrond dat een man werd ineen geslagen in Brussel omwille van zijn seksuele geaardheid. Terugblik op een zomer vol homofobie.

Pablo V

Eind augustus, een zaterdagnamiddag onder de blakende zon, twee mannen gooiden zich op een homoseksuele man in het midden van de Brabantstraat in Schaarbeek. Een paar minuten later vond de politie de jongeman op de grond, het gezicht bebloed. Het slachtoffer was 30 dagen arbeidsongeschiktheid. "Hij kreeg meerdere trappen op het hoofd zonder respons. Ze zijn onverbiddelijk," zei een getuige. Toen de politie aan deze getuige de vraag stelde wat het motief was voor de aanval, antwoordde deze direct: homofobie. Een van de daders werd gearresteerd. Staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bruno De Lille (Groen), wil een campagne tegen homofobie lanceren zodat meer rekening wordt gehouden met homofobe aanvallen. "We moeten handelen, ik ken geen enkele homo die zich nog nooit heeft laten beledigen in Brussel," zegt hij. "Maar dit volstaat niet …" In feite is de hoofdstad regelmatig het toneel van homofobe aanvallen. Afgelopen maart werden twee Algerijnse en Palestijnse vluchtelingen tijdens het spitsuur in de metro aangevallen. In de ambulance die hem begeleidde naar het ziekenhuis, vertelde één van hen: "Ik vluchtte weg uit de haat, ik wil deze hier niet terugvinden."

In het begin van de zomer zag het festival Couleur Cafe zich gedwongen om een zanger af te bellen omdat deze opriep tot moord op homoseksuelen. De organisatoren hebben de homofobe artiest terug in de kast moeten steken toen de autoriteiten dreigden om de financiële geldkraan dicht te draaien. Ze voegden eraan toe dat ze zich beledigd voelden wegens de "intolerantie van homoseksuelen ten opzichte van de zanger.” Die intolerantie zou aanzetten tot homofobe haat. De wereld op zijn kop…

Een paar dagen later werd een Jamaicaanse zanger uitgenodigd op het Dour festival. Met een wel zeer expliciete toespraak: "Sodomieten en flikkers, ik schiet ze neer. Hak ze in stukken met een machete, knip, steek, en schiet ze neer.” Ondanks het sterke protest van holebigroepen, kon de boodschap van geweld tegen homoseksuelen ongestoord worden gebracht tijdens dit festival. Organisatoren Carlo Antonio (CDH) en Eliane Tillieux (PS) verkozen waarschijnlijk wat extra euro’s op te halen ten koste van de mensenrechten. Ongeacht de gevolgen…De belangen van de ene zijn de ellende van de anderen.

Er waren zelfs doodsbedreigingen voor preformateur Elio Di Rupo. In een anonieme brief werd gedreigd: "in een toekomstig islamitische land als België, kan een homoseksueel nooit minister-president worden." Daarbovenop kunnen we de standpunten van het nieuwe hoofd van de Belgische Kerk niet vergeten. Vers benoemd door het Vaticaan stelde aartsbisschop Leonard dat "homo’s abnormaal zijn." Zoals ook de nummer twee van het Vaticaan die vrolijk homoseksualiteit en pedofilie op één hoop gooide.

Het gemak waarmee homofobe opmerkingen passeren, maakt dat de toename van geweld tegen holebi’s niet bepaald verrassend is. Als bisschop Leonard en zangers op de festivals ongestoord naar holebi’s kunnen uithalen, dan mag iedereen dat toch?

Zo was er het geval van een 26-jarige man uit Elsene die deze zomer werd veroordeeld. Hij had zijn buurman eerst beledigend benaderd met woorden als “vuile flikker”. Hierop werd het slachtoffer geslagen met een stok, een riem en daarna met vuisten en voeten. Het slachtoffer moest zich uitkleden en werd gewurgd. De dader bracht het slachtoffer naar een afgelegen plaats waar hij voor dood werd achtergelaten.

In de strijd tegen homofobie moeten we compromisloos zijn tegenover wie haat zaait. We moeten ingaan tegen iedere oproep tot geweld of discriminatie tegen holebi’s en dit zowel op festivals, vanuit kerken, parlementen,… We moeten samen opkomen tegen discriminatie. LSP wil deze strijd ondersteunen. We nemen deel aan de Gay Pride en voeren campagne tegen homofobie. Voor ons is dat een onderdeel van een bredere strijd van werkenden, jongeren, werklozen, gepensioneerden,… tegen een systeem dat steeds opnieuw nadruk legt op wat ons verdeelt zodat we zwakker zouden staan in de strijd tegen het systeem dat ons onderdrukt. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons immers. Wij willen samen opkomen voor een wereld zonder uitbuiting, discriminatie, racisme, seksisme of homofobie. Dat is een democratisch socialistische wereld.

Op de Europese zomerschool van het CWI spraken we met enkele verantwoordelijken voor de holebiwerking van zusterorganisaties. Er was tijdens de school overigens een geslaagde en druk bijgewoonde commissie over de strijd van holebi’s. Hieronder interviews met verantwoordelijken uit Zweden, Cyprus en Israël. Het gaat om Engelstalige gesprekken, al dan niet met Franse ondertitels.

In het kader van de Gay Pride stelden we vorige week en in het weekend op deze site nog dat de strijd tegen homofobie absoluut nog niet gestreden is. Dit werd in de loop van de week duidelijk gemaakt met enerzijds repressie tegen verschillende holebi-optochten in Oost-Europa alsook door een zware veroordeling van een homokoppel in het Afrikaanse Malawi.

In Malawi werd een homokoppel veroordeeld tot 14 jaar celstraf en dwangarbeid. Ze werden veroordeeld omwille van hun seksuele geaardheid, in Malawi heet dat het verstoren “van de orde van de natuur”. De twee activisten werden opgepakt omdat een symbolisch homohuwelijk hadden georganiseerd. De rechter gaf de maximumstraf als afschrikking, “zodat het volk beschermd blijft tegen mensen zoals jullie en niet in verleiding komt om dit vreselijke voorbeeld te volgen.”

Verschillende mensenrechtenorganisaties reageerden geschokt op dit nieuwe voorbeeld van erg repressieve homofobie. Malawi is niet het enige land waar homoseksualiteit strafbaar is, er zijn een zestigtal dergelijke landen en in acht ervan worden holebi’s zelfs geëxecuteerd. Ook hier is protest nodig tegen de veroordeling van Tiwonge Chimbalanga en Steven Monjeza deze week in Malawi.

Dichter bij huis wordt homoseksualiteit evenmin aanvaard. In Wit-Rusland kwam het opnieuw tot repressie tegen een niet toegelaten Gay Pride afgelopen weekend. Ook daar worden holebi’s vervolgd als ze zich publiekelijk outen. De betoging werd niet toegelaten omdat er te dicht bij een metrostation zou worden gemanifesteerd. 40 moedige betogers hielden alsnog een illegale optocht in Minsk. Dat lukte hen gedurende 400 meter, toen greep de oproerpolitie in. Zeven betogers werden opgepakt en kregen elk een boete. Onder de gearresteerden ook twee organisatoren van een Gay Pride in Sint Petersburg eind juni, een betoging die evenmin probleemloos dreigt te verlopen.

Enkele maanden geleden werd André-Joseph Léonard als opvolger van aartsbisschop Godfried Danneels ingewijd. Al voor de aanstelling werd het duidelijk wat dit betekende. Zijn conservatieve onwetenschappelijke standpunten die gedeeld worden door het Vaticaan, zorgden voor heel wat ophef. Ook de paus herhaalde de afgelopen dagen nog dat naast abortus het homohuwelijk een bedreiging zou vormen.

Opinie door Benoit

De nieuwe aartsbisschop Leonard oogstte in het verleden al heel wat kritiek als zou volgens hem het een “abnormaliteit” zijn om homoseksueel te zijn. Er werd in 2008 al klacht ingediend tegen deze uitspraak die hij o.a. had gedaan in een interview in Télémoustique. In 2008 moest hij voor de raadkamer verschijnen omtrent deze uitspraak.

Dit jaar maakte hij een omweg. Hij stelde o.a.:

“…zal me nooit weerhouden te denken dat het fout is alle vormen van seksualiteit op gelijke voet te plaatsen, alsof ze gelijkwaardig zouden zijn. Homoseksualiteit, lesbianisme, biseksualiteit en heteroseksualiteit zijn niet gewoon ‘varianten’ op de seksualiteit, zoals blond, zwart of rood ‘varianten’ zijn van onze haren. Enkel de heteroseksualiteit is conform aan de dynamiek van de seksualiteit.”

Als enkel de heteroseksualiteit conform is aan de dynamiek van de seksualiteit, waarom bestaat het celibaat dan? Waarschijnlijk is de énige rol die seksualiteit bij de mens dient te vervullen volgens de katholieke kerk, die van de voorplanting. Men erkent de evolutietheorie niet, maar het misschien meest puur dierlijke van de seksualiteit, namelijk voorplanting, behoudt men voor de mens…

“Dit oordeel uiten komt in geen geval neer op het uitschelden van homoseksuelen voor ‘abnormaal’. Want een persoon is meer dan zijn gedrag. Een beetje zoals anorexia een disfunctie is van de eetlust die noodzakelijk is voor ons behoud, en in die zin een ‘abnormaliteit’ is. Maar dit impliceert geenszins dat anorexiapatiënten ‘abnormaal’ zouden zijn. Een cultuur die dit onderscheid niet meer kan begrijpen, loopt het gevaar intolerant te worden.”

Het feit dat anorexia veel te maken heeft met de samenleving waarin we leven en die een onmogelijk schoonheidsideaal oplegt, dat vergeet Leonard. Het arrogante aan dit standpunt is ook dat hij iemands gedrag loskoppelt van diens persoon. Met anorexia pleegt de persoon een aanslag op zichzelf.

De vrije ontwikkeling van seksualiteit gaat in tegenstelling daarmee juist over de vrije beleving van iemands gevoelens en verlangens. De belemmering van de seksualiteitsbeleving van holebi’s en transgenders en het veroorzaken van anorexia komen beiden voort uit de samenleving waarin we vandaag leven en de idealen die ze ons oplegt.

Léonard, en de kerk met hem, maakt een fout. Vrije seksualiteitsbeleving gaat over emancipatie, anorexia is veeleer zelfdestructief. Daarom kunnen, en mogen ze niet in dezelfde hoek geduwd worden. Of hoe een bisschop een conservatief en verwerpelijk standpunt tracht te redden door verwarring te zaaien, en het Vaticaan te paaien.

“Ja. Jezus houdt van homo’s. Uit medelijden”

Bovenstaand standpunt is een karikatuur van het discours dat door veel kerkgangers of pastoors verdedigd wordt. In het Nederlandse Den Bosch waar pastoor Hurkmans alleen nog mensen ‘met de juiste beleving van seksualiteit’ een hostie wil geven, werd deze vraag gesteld aan de pastoor: houdt jezus van homo’s? In de tussentitel vindt u het antwoord van de pastoor in kwestie. Uiteindelijk kwam het tot een vergelijk en mogen holebi’s toch om een hostie gaan, maar de kerk bleef erbij: homofiele neigingen zijn een zonde.

In België zit de kerk omtrent haar formulering veeleer in het defensief, vanwege de relatieve erkenning die er juridisch reeds is bekomen door holebi’s omtrent hun eigenheid. Dit in tegenstelling tot heel wat neo-koloniale landen, waar holebis of transgenders zwaar bestraft worden. Turkije, als kandidaat-lidstaat, is hierop trouwens geen uitzondering.

Versta me niet verkeerd. Ook de holebi-beweging zit hier in het defensief omdat er vandaag geen organisaties zijn die echt voor verandering gaan via acties, zowel juridische verandering als sociale verandering. De strijd is allesbehalve gestreden, zowel juridisch als sociaal.

De stigmatisering van homoseksuelen, biseksuelen en transgenders draagt er toe bij dat de depressie- en zelfmoordcijfers onder deze groepen in de samenleving heel wat hoger liggen. Het begint reeds in het lager onderwijs waar in Vlaanderen de seksuele opvoeding dikwijls door twee zaken gekenmerkt wordt: enerzijds preutsheid, anderzijds heteroseksualiteit.

“33 tot 45% van de homo’s, lesbiennes en bi’s heeft tijdens het opgroeien zelfmoordgedachten. 12,4% van de homojongens onderneemt effectief een zelfmoordpoging. Tegenover 5,9% bij heterojongens is dat meer dan het dubbele. Bij lesbische meisjes ligt dat cijfer zelfs vijf maal zo hoog: 25% onderneemt een zelfmoordpoging tegenover 5,4% van de heteromeisjes.” John Vincke, 2000.

Op niet weinig lagere en middelbare scholen is “homo” een scheldwoord. Een democratisch onderwijs waarin leerlingen opgevoed worden om zelf kritisch meningen te formuleren en respect te hebben voor elkaar, is de enige manier om seksualiteit bespreekbaar te maken. Soms heeft de leerkracht in dienst jarenlange opleiding de discussie zelf amper gevoerd of is hij amper in contact gekomen met dergelijke kwesties. Een basisvoorwaarde is dat er meer middelen gaan naar onderwijs, maar ook naar een andere vorm van onderwijs. Een andere voorwaarde is natuurlijk de juridisch volledige gelijkschakeling met hetero’s.

Weg met Léonard, tegen elke stigmatisering

Religieuze beleving dient een vrijheid te zijn. Seksuele beleving dient een vrijheid te zijn. Heel wat gelovigen worden door uitspraken en standpunten die de kerk verdedigt met enorme persoonlijke problemen opgezadeld. De actiegroep die een betoging organiseerde tegen de aanstelling van Léonard had groot gelijk.

Zij stelden o.a. volgende eisen:

• Een strikte scheiding tussen kerk en staat.
• Acceptatie van iedere gelovige binnen zijn/haar geloofsgemeenschap, ongeachte de seksuele geaardheid.
• Dialoog tussen de holebi/transgendergemeenschap en de religieuze instanties en leiders.
• Strikte toepassing van de antidiscriminatie wetgeving tegen elke strafbare daad van homo/transgenderfobie.
• Klachten kunnen worden medegedeeld aan het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding.

LSP verwacht geen mirakels van de religieuze gemeenschap en denkt ook niet dat enkel een scheiding tussen Kerk en Staat volstaat. Sociaal moet er meer bewegen om gelijkheid te bekomen, maar het merendeel van de eisen kunnen zeker onderschreven worden. LSP pleit tegen de aanstelling van elk persoon die discrimineert op basis van gender, ras, beroep.

Het Rode Kruis doet ook mee aan discriminatie

Recent was er een bloedinzamelactie op de Ugent. Heel wat studenten gaven gratis bloed weg uit solidariteit met diegenen die het kunnen gebruiken. Eén van de standpunten die het Rode Kruis er op nahoudt, is evenwel dat homoseksuelen een risicogroep zijn. Vanaf enig seksueel contact wordt je geweigerd om bloed te geven. Verschillende mensen probeerden bloed te geven, maar kregen vanwege hun seksualiteit het deksel op de neus. Het feit dat homoseksuelen een risicogroep zouden vormen voor SOA’s is hypocriet. Men gebruikt het argument dat er statistisch meer SOA’s voorkomen onder homoseksuelen. Maar met statistieken kan men veel beargumenteren, een persoon is niet gelijk aan een statistiek. We spraken met één van de aanwezigen die er voor het Rode Kruis werkte:

“Het merendeel van de artsen en verplegers hier aanwezig gaat niet akkoord met die gevoerde politiek. Al jarenlang is er interne discussie over deze kwestie. Uiteindelijk wordt er een lukraak onderscheid gemaakt. Als ik toch bloed zou afnemen van homo’s krijg ik morgen mijn C4. Dus dat kan ik moeilijk doen. Uiteindelijk is het onderscheid omtrent homo’s in deze volledig arbitrair. Lesbiennes mogen trouwens wel bloed geven. Men kan op die basis studenten ook als een risicogroep beschouwen, aangezien er onder studenten ook meer SOA’s voorkomen. Daarbovenop zijn er heel wat holebi’s die geen risicogedrag vertonen. Wat dit risicogedrag dan ook moge betekenen. Je hebt gelijk als je dit als discriminatie bestempelt.

De UGent is fier op haar diversiteitsbeleid en richtte enige tijd terug een cel Diversiteit en Gender op. ALS pleit ervoor dat de Ugent, wil ze consequent zijn, de eis stelt aan het Rode Kruis dat ook homoseksuelen bloed kunnen geven. Zoniet is de UGent hypocriet. De stigmatisering waar het Rode Kruis aan meewerkt werkt dezelfde trend in de hand die ook door bisschop Leonard gestimuleerd wordt.

Internationale impact van het kerkbeleid: Oeganda

De kerk staat traditioneel heel sterk in Oeganda, onder andere via donaties van de evangelische gemeenschap in de VS. In 2003 maakte de regering Bush maar liefst 15 miljard dollar vrij voor het ‘President’s Emergency Plan For AIDS Relief’. In ruil voor medicijnen uit Washington, namen veel Afrikaanse landen voor de preventie van aids het door de Amerikanen gepropageerde ‘ABC-beleid’ over: ‘Abstain, Be faithful or use Condoms’. In de praktijk werd vooral de A gepromoot: Abstain.

Daarbovenop ging veel van het geld voor preventie rechtstreeks naar hulpclubs van evangelische kerken die zich de laatste jaren vol overgave op de aidsbestrijding hebben gestort. Jarenlang werd Oeganda als lichtend voorbeeld aangehaald voor de onthoudingspolitiek die er werkte: het aantal HIV-besmettingen liep terug. Tot voor kort, zo bleek.

Oeganda werd beschouwd als het succesverhaal in Afrika voor een geslaagd anti-aidsbeleid. Het verhaal was altijd dat Oeganda van één besmetting op iedere vier Oegandezen in 1990 naar één besmetting per twintig inwoners in 2006 was gegaan. Onderzoekers hebben in 2007 vastgesteld dat de veronderstellingen niet kloppen. In plaats dat het aantal besmette mensen achter blijft bij het gemiddelde aantal besmettingen in Afrika, zijn er in Oeganda de afgelopen jaren simpelweg meer hiv-patiënten overleden. Ondertussen groeide de complete bevolking van het land wel. De reden is niet ver te zoeken. Bij de besmettingen begin jaren ’90 was er amper medicatie voor handen. Daardoor was er een veel groter deel van de besmette mensen die het leven liet en bij de telling in ’93 wel nog werd meegeteld. Bij een herberekening kwamen ze er achter dat de jaarlijkse groei van het aantal bekende hiv-besmettingen van 0,9 procent in 1993 naar 2,3 procent in 2003 was gegaan. Oftewel: het aantal nieuwe hiv-besmettingen groeit dus sterker.

Tot zover de geslaagde onthoudingscampagne in het continent waar HIV het hevigst woedt. In Oeganda wordt de impact van het kerkbeleid dus nog veel pijnlijker duidelijk. Eind vorig jaar werd er trouwens een wetsvoorstel ingediend die de doodsstraf zou opleggen voor iedereen die homoseksuele seks praktiseert. Ondertussen is er reeds heel wat internationaal protest en ook in Oeganda zelf tekenden reeds 500 000 mensen de petitie tegen dit wetsvoorstel.

Wij pleitten voor de nationalisering van de farmaceutische industrie opdat deze kan aangewend worden om de HIV-besmettingen tegen te gaan en aids af te remmen. Dit zal er enkel komen op basis van internationale solidariteit tussen werkenden en arme boeren, in de westerse wereld zowel als de neo-koloniale wereld.

Enkel op basis van acties en protestbewegingen zullen standpunten geformuleerd zoals door Leonard, of de wet die voorligt in het Oegandees parlement, gestopt kunnen worden. In België sprak geen enkele politieke partij zich heel duidelijk uit tegen de discriminatie die gepromoot werd door Leonard. In Oeganda gaat de meerderheid voorlopig akkoord met het afgezwakte wetsvoorstel. Het is voor LSP duidelijk dat er een alternatief nodig is op de traditionele politieke partijen. Deze zou hieromtrent ook internationale solidariteit kunnen organiseren. Een socialistische partij die haar wortels vindt bij de uitgebuite massa’s en standpunten formuleert vanuit de behoeften van de meerderheid van de bevolking, niet de winsten van enkelen.

Enkele eisen als voorstel, zowel voor gelovigen als atheïsten:

• tegen de aanstelling van elke persoon die discrimineert op basis van gender, ras, beroep. Zowel in de privé, de staat, of religieuze instanties.
• voor een juridisch volledige gelijkschakeling van holebi, transgenders, en hetero’s. Ook wat betreft de adoptieprocedure.
• voor een verhoging van het budget voor onderwijs naar 7%, met een democratische inslag waarin niet één “normale” seksualiteit behandelt wordt.
• Acceptatie van iedere gelovige binnen zijn/haar geloofsgemeenschap, ongeachte de seksuele geaardheid.
• tegen elke vorm van discriminatie bij bloeddonaties.
• tegen de onthoudingspolitiek die de kerk stimuleert.
• Voor de nationalisatie van de farmaceutische industrie en de verstrekking van gratis condooms. Seksualiteit is een basisbehoefte van de mens.

Gisteren was er de jaarlijkse Gay Pride. Er was veel volk: 35.000 deelnemers volgens de organisatoren. LSP was aanwezig om campagne te voeren rond een strijdbaar programma voor holebi’s. De strijd voor gelijkheid is nog niet gestreden. Hieronder alvast enkele foto’s vanop de Gay Pride.

Pablo V

Eind jaren 1960 waren er heel wat opvallende strijdbewegingen: mei 1968, anti-oorlogsacties tegen de oorlog in Vietnam, de Praagse lente, de beweging tegen onderdrukking van de zwarten,… Het is tegen deze achtergrond dat de strijd tegen homofobie moet worden gezien. De holebibeweging kende een opgang na de rellen in Stonewall (New York).

Door Julien (Brussel)

Op dat ogenblik hadden holebi’s geen wettelijke rechten en was homofobie schering en inslag. Er was heel wat politiegeweld tegen holebi-cafés. Op 28 juni 1969 was er een gewelddadige politie-inval in Stonewall. De holebi’s besloten om het daar niet bij te laten en om zich te verzetten. Er werden slogans geroepen als “Gay Power” en “Gay is good” waarbij inspiratie werd opgedaan bij de afro-Amerikaanse bewegingen. Radicale holebimilitanten zetten het Gay Liberation Front op in New York, maar er ontstonden al snel afdelingen in Canada, Australië en heel wat Europese landen. Het kwam al snel tot samenwerking met de Black Panthers en de anti-oorlogsbeweging.

Dit jaar is het de 40ste keer dat de Gay Pride wordt georganiseerd in New York. Het doel van deze optocht is om onze eisen naar voor te brengen. De Belgische Gay Pride kwam pas later tot stand maar intussen zijn we aan de vijftiende editie toe. Jammer genoeg is de Gay Pride steeds meer een commerciële aangelegenheid geworden. Er wordt nadruk gelegd op lifestyle en luxe, zaken die voor veel holebi’s niet toegankelijk zijn. De Gay Pride moet volgens ons geen commerciële happening zijn, maar een strijdbare optocht die duidelijke eisen naar voor brengt.

> Dossier over Stonewall