Category: Actief Linkse Studenten

  • “Sociaal imago” van VB meteen terug op stal gezet. Racisme en intimidatie troef

    Antifascistisch verzet is nodig. Zoals in juni toen we in Gent betoogden. Foto: Jean-Marie

    VB en N-VA: haantjesgevecht over wie zwartste leeuw heeft en het meest verdelend is

    Voor de verkiezingen liet het Vlaams Belang uitschijnen dat de partij sociale eisen voor de meerderheid van de gewone werkenden overnam. Extreemrechts sprak plots over pensioenen, lonen en de ondermijning van onze levensstandaard. Daarmee zette het VB zich af tegen het bijzonder asociale beleid onder de N-VA-regering. We kregen niet alleen een verhoging van de pensioenleeftijd tot 67 jaar, maar ook de quasi afschaffing van brugpensioen of nog een indexsprong die onze koopkracht ondermijnt. Het VB sprak over de nood aan een minimumpensioen van 1.500 euro of nog een minimumloon van 14 euro per uur, eisen die door de vakbonden en links worden verdedigd.

    Drie maanden na de verkiezingen weten we ondertussen dat dit slechts schijn was. De afgelopen drie maanden was het Vlaams Belang niet bezig met de verdediging van sociale eisen. Erbij zijn in de onderhandelingen met De Wever was belangrijker. In die onderhandelingen werd blijkbaar vooral gesproken over het aanpakken van migranten en vluchtelingen, naast het promoten van een romantisch Vlaams-nationalisme met “weiden als wiegende zeeën.” Zo bleek althans uit de Vlaamse regeernota die De Wever opstelde en waar VB-voorzitter Van Grieken uitermate tevreden mee was, ook al mag zijn partij niet mee besturen. Er klonk slechts één voorzichtig puntje van sociale kritiek: Van Grieken had graag een maximumfactuur voor het rusthuis ingevoerd gezien. Maar om dat gehoord te hebben, moest je al bijzonder aandachtig de actualiteit volgen.

    De partijmilitanten zijn evenmin bezig met het voeren van campagnes rond sociale thema’s. Dit bleek nogmaals op Pukkelpop, waar er vorig jaar al incidenten waren met extreemrechtse militanten die racistische slogans naar migranten riepen. Weet je nog: “Handjes kappen, de Congo is van ons”, niet bepaald een subtiele verheerlijking van de Leopoldistische genocide in Congo (een extreemrechts kolonialistisch Belgicistisch beleid vinden de extreemrechtse Vlaamsnationalisten prima). Niet alleen wie een andere huidskleur heeft, moet het ontgelden. Ook klimaatmeisjes zijn het slachtoffer van het gepest door de stoere Vlaams-nationalisten. Pesten lijkt voor deze politieke militanten een essentieel onderdeel van hun identiteit te zijn. Een identiteit die ze blijkbaar met fysiek geweld en via hun uitwerpselen denken te moeten uitdragen. Dachten ze zo de Pukkelpopweiden om te vormen tot een “wiegende zee”? Onschuldig is het alleszins niet: het begint met tentjes vernielen, maar wat is het volgende als dit zomaar kan passeren?

    De kritieken van Vlaams Belangers op de N-VA op sociale media gaan evenmin over sociale kwesties. Neen, het is een haantjesgevecht, excusez le mot, over wie de zwartste en grootste leeuwenvlag heeft. Of nog over wie nu echt het meest tegen migranten is.  Vandaar wellicht dat er bij N-VA na de incidenten op Pukkelpop enkel over vlaggen werd gesproken en niet over de intimidatie tegen klimaatjongeren. Ondertussen doet N-VA er alles aan om te laten uitschijnen dat het wel degelijk bereid was om met VB een regering te vormen, een opstap naar het doorbreken van het cordon sanitaire in 2024. Dat opent voor N-VA meer opties om het asociale beleid van aanvallen op werklozen, zieken, daklozen, vluchtelingen, gepensioneerden en gewone werkenden (kortom: op de meerderheid van de bevolking) te blijven doorzetten. Daar gaat het voor de N-VA om: de belangen van de rijken verdedigen. Het VB werpt zich op als bereidwillig hulpje om dat te doen.

    De groei van het VB in de verkiezingen geeft extreemrechtse militanten extra zelfvertrouwen. Het aantal incidenten nam voor de verkiezingen al toe: het ‘handjes-kappen-incident’ vorig jaar op Pukkelpop was geen geïsoleerd gegeven. Nu wordt nog een stap verder gegaan met intimidaties en geweld. Dat moet beantwoord worden met antifascistisch verzet dat actief opkomt voor een sociaal alternatief op het besparingsbeleid van de rechtse regeringen.

    Eén van onze jonge militanten merkte op sociale media op: “Op Dranouter konden enkele extreemrechtse marginalen hun haat ook niet verbergen en vandaliseerden ze een campagnestand van Campagne ROSA en probeerden ons meerdere keren fysiek te intimideren. Die intimidaties vielen in het niets tegenover de steun die onze campagne van festivalgangers en artiesten kreeg. Toch kunnen we dit niet laten passeren. Deze regelmatige extreemrechtse provocaties, haat en geweld zijn de verandering waar de aanwezigheid van Dries Van Langenhove en co in het parlement voor zorgen dankzij een groeiend zelfvertrouwen bij extreemrechts.

    “Die aanwezigheid van Vlaams Belang in het parlement komt er als gevolg van de proteststem die heel wat jongeren en werkenden uitbrachten. Maar het VB gebruikt deze stemmen helemaal niet om de belangen van jongeren en werkenden te verdedigen. Tijdens de campagne beweerde het VB net als heel wat andere partijen dat ze een 14 euro minimumloon willen. Maar wanneer voor hogere minimumlonen gestemd wordt, stemmen de Vals Belang parlementsleden er zonder aarzelen tegen.

    “Dat neemt natuurlijk niet weg dat verandering, zoals een hoger minimumloon, nodig is. Maar die zal er enkel komen door organisatie van jongeren en werkenden op straat, op school en op de werkvloer. Zo zullen we het Vals Belang ontmaskeren en de VB-stemmers tonen wie hun echte bondgenoten zijn: andere jongeren en werkenden.”

  • Antifascisten overtreffen extreemrechts in Leuven

    Op minder dan drie weken voor verkiezingen krijgt het Vlaams Belang van Dries Van Langenhove amper volk op de been…

    Met een beetje vertraging door de regen trokken honderden antifascisten door Leuven in de betoging ‘Undivided against racism’. Er werden slogans tegen extreemrechts geroepen, maar ook voor een sociaal antwoord op de voedingsbodem van extreemrechts. Naast studenten waren er ook syndicalisten uit diverse sectoren, voornamelijk ABVV-militanten maar we zagen ook een groen ACV-jasje. Met Blokbuster en Actief Linkse Studenten voerden we actief campagne voor deze betoging en mobiliseerden we een belangrijk deel van de aanwezigen. Er waren groepen en delegaties van onder meer Solidarity for All, Koerdische organisaties, anarchisten, Comac, internationale studenten, … De politie sprak over 300 aanwezigen, enkele media (zoals Knack) hebben het over 400 betogers. Cijferdiscussies zijn niet het belangrijkste, maar wij dachten dat het op het hoogtepunt van de betoging richting 500 ging met daarin ook de jongeren die onderweg al dan niet tijdelijk een stukje meeliepen in de betoging.

    Bij de aankondiging van het protest werd gevreesd dat extreemrechts dit jaar een grotere mobilisatie op de been zou krijgen. De Nationalistische Studentenvereniging (NSV), de officieuze studentenclub van het Vlaams Belang, betoogt elk jaar in een studentenstad. Doorgaans is dat in de maand maart, maar nu werd opgeschoven naar mei om dichter bij de verkiezingen te vallen. Het zijn bovendien verkiezingen waarin de lokale lijsttrekker voor VB Dries Van Langenhove is. Na de anti-Marrakeshmars en de actie in Ninove begin januari, leek het logisch dat het VB de NSV-betoging in Leuven zou aangrijpen om de troepen te mobiliseren. Dat is niet gebeurd: de media hebben het over een 150-tal aanwezigen op de NSV-betoging waarvoor onder meer VB-voorzitter Van Grieken met een videoboodschap had opgeroepen. Aan de beelden te zien omvat dit een ruime delegatie van Voorpost, de ordedienst van het Vlaams Belang. Traditioneel zijn er ook enkele tientallen meer openlijke neonazi’s op dergelijke NSV-betoging.

    Het Vlaams Belang heeft het niet gemakkelijk in Leuven: bij de gemeenteraadsverkiezingen had de partij geen volledige lijst en een erg pover resultaat. Dries Van Langenhove wilde komende zondag een grote verkiezingsmeeting in Leuven houden, maar heeft deze afgezegd. Het ingeroepen excuus is de betoging tegen seksueel geweld in Antwerpen, maar Van Langenhove is op het ogenblik van die Antwerpse betoging gastspreker op een familiefeest van het Vlaams Belang in Oostende met na de ‘Zuid-Afrikaanse braai’ om 14u30 Van Langenhove als spreker. Blijkbaar was er toch een ander probleem voor de grote verkiezingsmeeting van Dries Van Langenhove in Leuven. Wellicht komt Van Langenhove stilaan tot de vaststelling dat getoeter op sociale media niet automatisch tot mobilisatie op straat leidt?

    In elk geval was de antifascistische betoging een belangrijke overwinning voor al wie zich tegen extreemrechts verzet. Met deze betoging zorgden we ervoor dat het Vlaams Belang zich niet kan positioneren als ‘normale’ partij, maar dat de drempel om bij extreemrechts actief te worden hoog blijft. De stoottroepen van het Vlaams Belang kregen na de succesjes van Ninove en de anti-Marrakeshmars bovendien een opdoffer door de lage opkomst en gebrek aan steun voor hun ‘remigratiemars’ in Leuven. De antifascisten gebruikten de strijdbare optocht tegen racisme en fascisme bovendien om de discussie te voeren over volgende stappen. Op de betoging was er een grote bereidheid tot samenwerking en openheid voor discussie. Wij verdedigden de nood aan gezamenlijke strijd voor wat ons verenigt: klimaat, koopkracht, massale publieke investeringen in openbare diensten (zorg, onderwijs, infrastructuur, sociale huisvesting, …). Doorheen die strijd kunnen we de inzet van ‘system change’ concretiseren met de eisen die we verdedigen. We zullen niet zomaar tot fundamentele verandering komen, dat vergt de opbouw van een krachtsverhouding en van een programma voor maatschappijverandering. Met ons socialistisch alternatief willen we daar een rol in spelen. Doe mee!

    Foto’s door Liesbeth:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/f2x6YUotbjFnDyGg7]

  • Klimaatcrisis leidt tot internationaal verzet

    De Global Strike for Future op 15 maart was overweldigend. Wereldwijd trokken tot anderhalf miljoen mensen de straat op in meer dan 100 landen en 2000 steden. Jongeren hebben de voorbije maanden het vuur aan de lont gestoken, met een bijzondere rol voor de Belgische scholieren en hun klimaatstakingen op donderdag die in de voorbije maanden het internationale nieuws haalden.

    Artikel door Michael Bouchez uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De klimaatbeweging nam de voorbije maanden een internationaal karakter aan. Het voorbeeld van Greta Thunberg werd al een tijdje opgevolgd met soms heel talrijke vrijdagstakingen in Australië. De datum voor een internationale stakingsdag voor het klimaat bestond al een tijdje, maar kreeg met de beweging in België extra wind in de zeilen.

    In de weken voor 15 maart vonden er acties plaats in heel de wereld. Behalve een internationaal hoogtepunt, was 15 maart in verschillende landen ook een eerste nationaal hoogtepunt. Elders was het de allereerste actiedag. 15 maart kan dus de officiële start worden van een wereldwijde beweging die nog enorm kan groeien. Een nieuwe Global Strike is aangekondigd voor 24 mei.

    Internationaal falen

    Overal weerklinkt dezelfde oproep: “Act Now.” De internationale uitbreiding van de klimaatbeweging toont aan hoe het gebrek aan een klimaatbeleid een structureel falen is. Het is niet beperkt tot een aantal landen of regeringen: er is een wereldwijde ecologische crisis. De reden daarvoor is de fundamentele tegenstelling tussen wat nodig is om onze planeet leefbaar te houden en anderzijds de kapitalistische productiewijze.

    Het klimaat is overigens niet het enige wat jongeren tot actie aanzet. Overal ter wereld komen jongeren op straat tegen seksisme, racisme, uitbuiting en een uitzichtloze toekomst. Het kapitalisme zet overal waar het kan onze toekomst en levenskwaliteit op het spel om zoveel mogelijk winsten te accumuleren. Wereldwijd zien jongeren de strijd voor een fundamenteel antwoord op de klimaatverandering als een strijd voor hun toekomst. De klimaatbeweging is een uitbarsting van woede tegen een neoliberale politieke elite die de onstilbare honger naar winst van bedrijven als haar belangrijkste doel ziet.

    Stoppen bij een klimaatwet?

    In het kapitalisme telt enkel de winst. Daarvoor worden de natuurlijke rijkdommen maximaal uitgebuit. Regeringen hebben elke serieuze wetgeving, elke collectieve oplossing en elk ingrijpen in de kapitalistische productie onmogelijk gemaakt. In plaats daarvan hebben ze ons verteld dat het de “individuele verantwoordelijkheid” is van elke consument. Maar tegenover de 100 bedrijven die sinds 1988 verantwoordelijk zijn voor 71% van de uitstoot van broeikasgassen, is individuele gedragsverandering vergeefs.

    België bengelt onderaan de lijstjes van landen die klimaatverandering aanpakken. Volgens heel wat klimaatactivisten en commentatoren is dat omdat België niet de geschikte “instellingen” heeft.

    Daarom wordt de zogenaamde klimaatwet voorgesteld. In die klimaatwet pleiten wetenschappers voor bijvoorbeeld een interministeriële raad en een “Permanent Onafhankelijk Expertencomité”. Zo’n comité moet “op aanvraag” beleidsvoorstellen formuleren voor zowel het federale niveau als de gemeenschappen en gewesten.

    Uiteraard begrijpen we dat heel wat mensen hopen dat dit toch al een kleine stap is in de goede richting, maar zolang de economische voorwaarden van het kapitalisme van kracht blijven, zal zo’n klimaatwet enkel een administratieve aanpassing zijn die evengoed machteloos is. Landen als Verenigd Koninkrijk, Zweden, Frankrijk en Nederland hebben al een klimaatwet of expertencomités.

    Wat nodig is om het klimaat te redden, is een massale investering in onderzoek, productie en distributie van 100% hernieuwbare energie, een reconversie van de industrie naar ecologische productieprocessen en massale en collectieve maatregelen zoals isolatieplannen, gratis openbaar vervoer, herbebossing … We weten nu al dat België in de komende legislatuur 7 miljard zal moeten besparen volgens het Planbureau. Een klimaatwet of niet: de miljardeninvesteringen die nodig zijn op Belgisch niveau, zullen botsen met die besparingsregering. Op internationaal niveau schat het IPCC-rapport van oktober dat er 900 miljard dollar per jaar nodig is om de nodige doelstellingen te halen.

    Zulke investeringen zullen door kapitalisten, banken, multinationals en hun politici altijd weggezet worden als onmogelijk of onrealistisch. Om die investeringen mogelijk te maken, moet de grote industrie, te beginnen met de energiesector, uit private handen genomen worden en onder democratische controle en beheer van de werkende klasse geplaatst worden. De meerwaarde en gecreëerde rijkdom zou dan niet naar de zakken van aandeelhouders gaan, maar naar de gemeenschap die beslist hoe en waar we investeren. Dat zou een geplande socialistische economie mogelijk maken waarin rijkdom, wetenschap en techniek gebruikt worden om aan de behoeften van iedereen te voldoen – en om de strijd voor een leefbare planeet te voeren.

    Internationaal verzet

    De klimaatcrisis is internationaal, net zoals het kapitalisme internationaal is. Om het gevaar van een milieuramp echt aan te pakken, is wereldwijde actie nodig. Net daarom is de internationale beweging zo cruciaal. Een breuk met de kapitalistische logica in één land, waar een serieus plan om de planeet te redden op poten wordt gezet, zou wereldwijd een enorm enthousiasme opwekken.

    Jongeren die protesteren tegen de klimaatverandering begrijpen dat er iets fundamenteel moet veranderen. Daarom pleiten wij samen met onze internationale organisatie, het Comité voor een Arbeidersinternationale, voor klimaateisen die het kapitalisme in vraag stellen en roepen wij op om aan te sluiten bij de strijd voor democratisch socialisme als alternatief op het kapitalisme dat mens en planeet vernietigt.

  • Klimaat: woede blijft groot – beweging lokaal verankeren en opbouwen naar nieuwe hoogtepunten!

    Elf weken lang trekken jongeren al de straat op. Er waren al twee grote betogingen met tienduizenden aanwezigen. Toch waren de gevestigde partijen vorige week zelfs niet bereid om een erg beperkte klimaatwet te stemmen. Het is alsof ze de betogende jongeren én ouderen een welgemeende ‘F.. you’ toewerpen. Het protest houdt dan ook aan.

    Elke keer met tienduizenden betogen, is uiteraard niet mogelijk. Dit zagen we met Rise 4 Climate afgelopen zondag. We waren wellicht met tienduizend, wat nog steeds fenomenaal veel is. Maar voor een nieuwe grote mobilisatie zal er een actieplan nodig zijn: opbouwen naar een grote actie en daar de nodige voorbereidingstijd voor nemen. Actiecomités in scholen, op faculteiten, werkplaatsen en in wijken zijn daar essentieel voor. Daarmee kunnen we de breed gedragen steun voor het protest lokaal verankeren en in actieve deelname omzetten.

    Wie dacht dat enkele protestacties zouden volstaan, beseft ondertussen dat dit niet het geval is. Ons protest zal van lange adem zijn. Bovendien wordt het belangrijker om te verduidelijken wat we juist willen. Doelbewust wordt geprobeerd om het klimaatprotest te herleiden tot een oproep voor meer taksen op gewone mensen. Dat is natuurlijk niet wat ‘system change’ betekent. Laten we zelf verduidelijken wat we er dan wel mee bedoelen: welk type samenleving willen we en hoe kunnen we daar geraken.

    De betoging van zondag was anders dan de vorige. De aanwezigheid van heel wat gele hesjes zorgde voor discussie met mensen uit deze protestbeweging. Dat was doorgaans erg constructief en leerrijk. Alleen blijft het vreemd dat de samenkomst van twee betogingen gebeurde op initiatief van de politie die de gele hesjes vroeg om een uur te wachten en vervolgens samen met de klimaatbetogers op te stappen. Dat was vreemd: een samenkomst van bewegingen is aan te moedigen, maar gebeurt beter spontaan door de betogers zelf en niet op initiatief van de politie. Het feit dat een klein groepje relschoppers zich onder de betogers mengde om vernielingen aan te richten, werd niet gesteund door de overgrote meerderheid van zowel de klimaatbetogers als de gele hesjes. Het zorgt wel voor een negatief beeld en mogelijke verdeeldheid. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij de Brusselse politie en de politieke verantwoordelijken voor het politie-optreden op 31 maart.

    Wellicht hopen gevestigde politici en het establishment dat het klimaatprotest nu gaat liggen. Mogelijk komt er een onvermijdelijk dipje in de beweging, maar niet in de woede. De paasvakantie kan gebruikt worden als adempauze om nadien het protest beter te structureren en terug op te bouwen naar een hoogtepunt. De internationale actiedag van 24 mei – twee dagen voor de verkiezingen – kan daar een belangrijke rol in spelen. Bovendien komt er in het najaar een nieuwe klimaattop. Er komen dus nieuwe kansen voor massaal protest.

    De klimaatbeweging tot hiertoe heeft de politieke agenda in ons land gewijzigd. Dat volstaat niet om tot effectieve verandering te komen. De beweging lokaal verankeren, verder uitbouwen en de discussie aangaan over een andere samenleving: dat is de uitdaging waarvoor we met de Actief Linkse Studenten en Scholieren enkele voorstellen deden.

    Hieronder een reeks foto’s van de betoging (door Liesbeth)

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/XCZRwQhUtTX3BcH26]

  • Na 15 maart: de beweging verderzetten!

    • DE BEWEGING LOKAAL VERANKEREN
    • MET LOKALE INITIATIEVEN EN ORGANISATIE BOUWEN NAAR NIEUWE NATIONALE HOOGTEPUNTEN
      • 31 MAART – Rise 4 Climate betoging
    • DE BEWEGING WAPENEN MET EISEN DIE ECHTE VERANDERING AFDWINGEN

    10 donderdagen, 2 betogingen van bijna 100.000 deelnemers in Brussel en vandaag de Internationale klimaatstaking! Politici hebben zich in bochten moeten wringen om uitleg te geven bij hun lakse klimaatbeleid, Joke Schauvliege moest ontslag nemen en de verkiezingen in mei zullen gekleurd zijn door het klimaatthema … Maar daarmee hebben we nog niet gewonnen! Hoe zetten we de beweging verder? Wat willen we bereiken?

    [divider]

    DE BEWEGING WAPENEN MET EISEN DIE ECHTE VERANDERING AFDWINGEN

    Jinnih Beels (SP.a) beweerde dat de boodschap nu wel duidelijk is … Blijkbaar niet! Taksen op vliegtuigtickets of klimaatintendanten …? Dat is niet waarvoor we op straat komen! Er kwam nog geen enkel serieus voorstel om klimaatverandering bij de wortel aan te pakken. En dat zal er ook niet komen, want politici willen niet aan de winsten raken van grote vervuilers: de bedrijven en multinationals. Binnen die winstlogica zal de noodzakelijke ommeslag er nooit komen.

    Het is al lang geen 5 voor 12 meer. De tijd dringt. Als zij niet met serieuze voorstellen komen, moeten wij het doen! Wij stellen voor om in actiecomités, vergaderingen, op betogingen en acties … eisen te bespreken die onze beweging inhoudelijk versterken.

    De Actief Linkse Scholieren stellen eisen voor die vertrekken van wat er nodig is voor het klimaat en voor de mensen. Enkel door de grote vervuilers aan te pakken, kan er echte “System Change” komen! In de woorden van Greta Thunberg: “Ze zullen zeggen dat de klimaatcrisis iets is dat we allemaal hebben gecreëerd. Dit klopt niet, want als iedereen verantwoordelijk is, dan is niemand schuldig. En sommigen zijn schuldig. Sommige mensen, bedrijven en beleidsmakers weten exact welke onbetaalbare waarde ze hebben opgeofferd om gigantische winsten te maken.”

    WIJ EISEN:

    • Meer, beter en gratis openbaar vervoer!
    • Pak de grote vervuilers aan! Geen winsten op kap van ons klimaat.
    • Massale publieke investeringen in duurzame energie. Haal de energiesector uit private handen!
    • Een ecologisch en democratisch geplande economie waarin de belangen van mens en planeet centraal staan, niet de winsten.

    [divider]

    DE BEWEGING LOKAAL VERANKEREN …

    Om de beweging verder te zetten, zullen we ons moeten organiseren en de tijd nemen om onze strijd lokaal te verankeren en de steun nog verbreden. Dat kan! De laatste weken waren er steeds meer lokale betogingen waarop nog duizenden nieuwe scholieren aanwezig waren die nog nooit naar Brussel waren geweest.

    Als we op lokaal niveau samenkomen in actiecomités en open vergaderingen op scholen, faculteiten, op gemeentelijk of stedelijk niveau, kunnen we zelf initiatieven nemen en discussiëren over de eisen, methoden en initiatieven die het best werken om scholieren en studenten te betrekken, en om de beweging verder uit te breiden.

    … OM DE BEWEGING VERDER TE ZETTEN

    In maart, april en mei zullen er nieuwe acties en betogingen aangekondigd worden. Actiecomités in scholen/faculteiten van heel België kunnen daar met een opbouwend actieplan op hun eigen ritme naartoe werken. Afhankelijk van school kunnen sommigen dat doen met zitacties of betogingen in de school zelf, anderen met campagnes aan de schoolpoort …

    ZONDAG 31 MAART – RISE FOR CLIMATE – 13u00 @ Brussel Noord

    Nieuwe nationale betoging in Brussel. We kunnen de komende 2 weken gebruiken om daar met mobilisatiecomités in onze omgeving, op onze school, faculteit, wijk naar te mobiliseren.

    Met een actieplan richting de verkiezingen kunnen we druk op traditionele politici opbouwen. Maar ze zullen hopen dat hun verkiezingsbeloftes, onze examens en de zomervakantie ons zullen kalmeren. Lokale actiecomités die nu opgezet worden, zullen daarom ook belangrijk zijn om ons tijdens de zomervakantie voor te bereiden en vanaf september de mobilisaties opnieuw op te zetten. In december 2019 is er opnieuw een internationale klimaattop (COP25). De ideale gelegenheid om vanaf september een nieuw actieplan te lanceren in onze scholen!

    [divider]

    WOENSDAG 20 MAART: Scholieren solidair met staking in het onderwijs

    Youth 4 Climate, Workers 4 Climate en samen met hen veel andere scholieren hebben de werkenden en hun vakbonden opgeroepen om vandaag solidair te zijn met scholieren en mee te staken. Heel wat werkenden hebben die oproep gevolgd. Dat is een heel belangrijke stap om de vastberadenheid van jongeren te koppelen aan de economische slagkracht van werkenden.

    Op woensdag 20 maart staken de onderwijsvakbonden voor meer investeringen in onderwijs, tegen besparingen. Dan is het aan ons om solidair te zijn met hen. Hoe?

    Je kan contact opnemen met de vakbondsafgevaardigde op jouw school om te weten te komen of ze een stakerspiket organiseren.

    Afhankelijk van de situatie op jouw school kan je een solidariteitsbezoekje brengen, een steunlijst laten rondgaan in de klassen, solidariteitsfoto’s maken, solidariteitsboodschappen op kartonnen borden schrijven en op de koer/in de klas zetten …

    [divider]

    DOE MEE MET DE ACTIEF LINKSE SCHOLIEREN/STUDENTEN!

    We leven in een wereld waarin enkel de winst telt. Noodzakelijke klimaateisen zijn voor het kapitalisme en hun politici onmogelijk “omdat ze de concurrentie schaden”. Nochtans zijn het slechts 100 bedrijven die sinds 1988 71% van de uitstoot hebben veroorzaakt. Daarom zijn de Actief Linkse Studenten en Scholieren een antikapitalistische organisatie. Ons alternatief is een democratisch socialistische maatschappij waarin de gemeenschap controleert hoe en wat er geproduceerd wordt; niet de miljardairs!

    WORD LID van ALS en bouw mee aan een dergelijke samenleving!

     

    // PDF van dit pamflet

  • Klimaatacties en strijd tegen seksisme: samen tegen het systeem!

    Deze en volgende vrijdag zullen belangrijk zijn voor de sociale beweging, niet enkel in België maar internationaal. Op 8 maart, internationale vrouwendag, zullen er wereldwijd betogingen en stakingen plaatsvinden tegen seksisme. De week erna zullen er in een 60-tal landen klimaatstakingen plaatsvinden. In België hebben 3 van de 6 centrales van het ABVV een stakingsaanzegging ingediend. Seksisme en ecologie lijken twee totaal verschillende zaken, desalniettemin zien we dezelfde actiemethoden. Er zijn massabetogingen en de discussie over stakingen wordt steeds luider gevoerd.

    Door Kenzo (Gent)

    Tekorten in rijke samenleving zetten druk op planeet en zorgen voor verdeeldheid

    Vandaag leven we in een maatschappij waar chronische tekorten aan de ene kant ontstaan en ongelooflijke rijkdom aan de andere kant. In 2017 is 82% van alle geproduceerde welvaart richting de 1% rijksten gegaan. Een wereld waar de rijkste 26 mensen evenveel bezitten als de armste helft van de wereldbevolking en waar de 100 grootste multinationals sinds 1988 verantwoordelijk zijn voor 71% van de wereldwijde uitstoot. Dit zorgt uiteraard voor een enorme sociale onvrede, langs de ene kant worden gigantische rijkdommen opgestapeld en aan de andere kant wordt een diepe put gecreëerd. Maar niet alleen grote lagen van de mensheid worden richting de armoede gedreven of blijven er hopeloos in vast zitten. Ook de natuur wordt verwoest door de winsthonger van het kapitalisme. ExxonMobil stelde recent nog dat het tegen 2025 de olie- en gasproductie met 25% wil opvoeren tegenover 2017, ondanks de gigantische klimaatprotesten.

    In veel Afrikaanse landen zorgt de klimaatverandering voor afwisselingen van verschillende vormen van extreem weer. Dit zorgt ervoor dat oogsten steeds vaker mislukken met hongersnood en migratie tot gevolg. De tekorten worden hierdoor groter en daarmee samen ook sociale spanningen. In maatschappijen met grote tekorten komt discriminatie voort om het voortbestaan te garanderen. Vrouwen worden verboden om grond te bezitten vanwege de schaarste, wat ze volledig afhankelijk maken van de vader en/of de echtgenoot. Verder kunnen ze ook niet meer naar school gaan of een andere activiteit uitvoeren maar staan ze in voor de watervoorziening van de familie waardoor ze wandelingen van soms meer dan 5 uur moeten maken om vervolgens andere huishoudelijke taken af te krijgen. Dan komt er nog eens bij dat in veel gevallen vrouwen uitgehuwelijkt worden in ruil voor een bruidschat: het is interessant voor families om dochters vaak op jonge leeftijd uit te huwelijken om te overleven. De strijd tegen klimaatverandering is onderdeel van de strijd tegen alles wat fout loopt in dit systeem en zal een belangrijke rol spelen in de bevrijding van vrouwen in het zuiden. Zolang er tekorten zijn in de maatschappij, zal discriminatie blijven opsteken.

    Een ander fenomeen in de neokoloniale wereld is de enorme uitbuiting door multinationals die mensen tewerkstellen aan lage lonen in slechte werkomstandigheden. Mannen verdienen er al te weinig, vrouwen nog minder. Door het bijna niet bestaan van sociale zekerheid zijn grote families belangrijk om te overleven en zoveel mogelijk lonen in een familie te krijgen. Maar ook bestaan er lakse tot nagenoeg geen reglementeringen omtrent uitstoot en vervuiling. In de neokoloniale wereld hebben de multinationals enorme macht. Corrupte regeringen worden via “ontwikkelingshulp” ondersteund om zo een cliëntelistisch netwerk op te richten van lokale ultrarijken die loyaal en afhankelijk zijn tegenover Westerse multinationals.

    Opgelet voor valse vrienden!

    Zowel in de strijd tegen klimaatverandering als in de strijd tegen seksisme maakt het neoliberalisme gebruik van methodes om mensen te doen geloven dat er iets wordt gedaan terwijl in realiteit het probleem zich juist verdiept. Greenwashing bijvoorbeeld is een methode gebruikt door bedrijven om hun producten beter te doen verkopen door ze ecologisch te doen lijken zoals McDonald’s graag uitpakt als milieubewust bedrijf terwijl hun runderboerderijen (eventueel in onderaanneming) verantwoordelijk zijn voor enorme boskap in het Amazonewoud en de vervuiling van die regio. Anderzijds zien we ook veel pogingen om winst te maken uit duurzame consumptie. Deze producten zijn vaak duurder maar geraken verkocht doordat ze duurzamer zijn, of zo lijken; fairtrade koffie, bio-producten, etc. Maar ook zien we de ontkenning van het probleem. ExxonMobil subsidieert al sinds de jaren 50 onderzoek en denktanks om het verband tussen klimaatverandering en menselijke activiteit te verdoezelen.

    Ook met seksisme is dat zo. Langs de ene kant zien we bedrijven die zich als “feministisch” opstellen door “vrouwelijke” varianten van producten te maken om meer winst te maken. Zo wordt het onderscheid tussen man en vrouw enkel verdiept. Of we hebben politici zoals Alexander de Croo die een boek schreef over feminisme, maar laat het nu juist het liberale beleid zijn dat grote aantallen vrouwen verplicht om deeltijds te werken aan magere lonen, publieke diensten afbouwt, de sociale zekerheid afbouwt, etc. Anderzijds zijn er ook weer lagen die seksisme ontkennen door te stellen dat man en vrouw vandaag gelijke rechten hebben, in België alleszins, en dat er dus van seksisme geen sprake meer kan zijn.

    Onder het kapitalisme kan men voor de beide problematieken enkel ‘oplossingen’ bieden die de werkende bevolking tegen elkaar opzet en die geen structurele vooruitgang betekenen. Het invoeren van een kerosinetaks bijvoorbeeld om vliegtuigreizen duurder te maken is een typische oplossing van het establishment dat structureel weinig verandert en dat werkenden opzet tegen de betogende scholieren. Het VBO greep die taks dan nog eens aan om te pleiten voor een afschaffing van de index omdat mensen er anders toch niets van zouden voelen. Dit impliceert (volgens het establishment) dat koopkracht van werkenden in tegenstelling staat tot een duurzame economie. Niets is minder waar: dezelfde patroons die gigantische winsten maken, weigeren een echte loonopslag te geven en zijn ook dezelfde patroons die weigeren te investeren in meer ecologische productie. Ook in de strijd tegen seksisme kan het kapitalisme enkel verdeeldheid zaaien met haar oplossingen. Onder het mom van de bevrijding van de vrouwelijke seksualiteit maakte de vrije markt de vrouw tot lustobject om de verkoop van waren te verbeteren. Om de loonkloof weg te werken, wordt vaak gepleit voor een verlaging van de lonen van mannen. Dit wordt vervolgens feministisch en ‘modern’ genoemd. Dat zet mannen tegen vrouwen op en het biedt geen uitweg uit de economisch ondergeschikte positie van vrouwen.

    System change

    Om zowel seksisme als klimaatverandering te stoppen, hebben we een verandering van systeem nodig. Een systeem waar de private winsten niet meer centraal staan maar de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Het kapitalisme vernietigt alle bronnen van rijkdom: mens en natuur.

    Om tot een systeemverandering te komen, moeten de werkenden zich één maken als klasse. Dit betekent dat alle bewegingen die zich verzetten tegen de onderdrukking van het kapitalisme verenigd dienen te worden in een beweging tegen het systeem an sich. Bewegingen zijn instinctief geneigd dit te doen. Door eisen van elkaar over te nemen en solidariteit te tonen tussen verschillende bewegingen vormen we een sterker front tegen de oorzaken van de respectievelijke problemen: het kapitalisme. Daar plaatsen wij een socialistisch alternatief tegenover: een samenleving gericht op de noden en behoeften van de meerderheid van de bevolking op basis van een democratische planning van de economie.

    Zowel de beweging tegen klimaatverandering als die tegen seksisme zijn sociale bewegingen die ingaan tegen het systeem waar we vandaag in leven. Laten we ons verenigd en internationaal van dit uitbuitende en verwoestende systeem bevrijden!

  • Onder leerkrachten groeit roep om mee te doen met klimaatprotest

    Bij het schrijven van dit artikel zijn scholieren uit het hele land ondertussen al zeven keer op straat gekomen. Dat gebeurde op verschillende manieren: centrale betogingen in Brussel, lokale acties in centrumsteden en kleine gemeenten, en zelfs stoeten van lagereschoolkinderen met hun leerkrachten. Eén ding hadden alle actiedagen gemeen: ze werden stuk voor stuk door (tien)duizenden actievoerders opgevolgd. Het wordt hoog tijd dat andere lagen in de samenleving onze leerlingen actief beginnen te ondersteunen en zich aansluiten bij hun verzet.

    Artikel door een leerkracht uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De steun voor onze scholieren komt uit alle hoeken. Ondanks het feit dat conservatieve klimaatontkenners als Jean-Marie Dedecker en belerende moraalpastoors als Rik Torfs uitgebreid de kans krijgen om hun kritieken te uiten in de gevestigde media, is de golf van spontane steunbetuigingen met de klimaatjongeren toch overdonderend luid. Dat is niet verwonderlijk als we vaststellen dat ze erin geslaagd zijn deze beweging op een erg snel tempo te doen groeien en met succes een onderbelicht en levensbelangrijk politiek thema op de agenda hebben gezet. Ook de klimaatmars van 27 januari, met tot 100.000 betogers, was een uitdrukking van de bredere steun in de samenleving voor de klimaatstakers.

    Erg veel scholen houden rekening met de verzuchtingen van hun stakende leerlingen. Er wordt meer aandacht aan het thema besteed in de lessen, eventuele strafstudies worden ingevuld door het maken van pancartes en het verzinnen van slogans, leerlingen worden aangemoedigd om hun strijd niet op te geven en constructief na te denken over hoe de beweging verder uitgebouwd kan worden. Dat toont aan dat het thema ook onder onderwijzend personeel erg leeft. Vanuit dat gegeven is het logisch dat er dan ook heel wat leerkrachten hun leerlingen graag nog actiever zouden willen steunen door actief deel te nemen.

    Daarom hebben we een stakingsaanzegging nodig voor 15 maart. Dat zou een belangrijke stap zijn in de richting van een bredere solidariteit met onze scholieren. Op de nationale stakingsdag van 13 februari viel al op dat velen staakten vanuit een algemeen ongenoegen met het gevoerde beleid, en dat ook de klimaatkwestie een veelbesproken thema is. Een stakingsaanzegging binnen één sector zou een hefboom kunnen zijn om ook in andere sectoren tot stakingen te komen. In het openbaar vervoer bijvoorbeeld: meer investeringen in die sector is een duidelijke klimaateis. Bovendien zouden de vakbonden op die manier meer kunnen wegen op het debat door de eisen rond klimaat en koopkracht aan elkaar te koppelen.

  • Actie scholieren Brugse kunsthumaniora

    Vandaag was er in Brugge een actie van een 100-tal scholieren uit de kunsthumaniora. Ze protesteerden op de terreinen van de school rond klimaat. De actie was in opbouw naar de scholierenstaking van 15 maart. Op actieflinks.be verscheen een verslagje van de actie.

    Lees meer op actieflinks.be

  • 15 maart moet nieuw hoogtepunt in klimaatbeweging worden

    Betoging afgelopen zondag in Gent. Foto: Jean-Marie Versyp

    De klimaatbeweging is niet volledig nieuw. Zo ontstonden de groene partijen destijds uit onder meer het protest tegen kernenergie. Na het klimaatprotest tegen de COP in Parijs in 2015 leek de opgaande beweging een dipje te kennen.

    Artikel door Kenzo (Gent)

    De verkiezing van Trump zorgde voor een verdere stap achteruit: hij trok zich terug uit het akkoord van Parijs, is voor het boren van schaliegas en predikt voor ‘propere’ steenkool. Symbolisch liet hij de pagina over klimaat verwijderen van de website van het Witte Huis en liet hij zich omringen door figuren als Rex Tillerson, voormalige CEO van ExxonMobil en andere vertegenwoordigers van het grootkapitaal die het niet zo nauw nemen met de klimaatproblematiek.

    Het dipje in de beweging zorgde voor hernieuwde aandacht voor individuele maatregelen. Dit werd aangemoedigd door de gevestigde media: ga met de fiets in plaats van de auto, eet minder vlees, neem een douche in plaats van een bad, … Uiteraard zijn wij niet tegen individuele maatregelen, het is zelfs indrukwekkend hoeveel mensen proberen ecologisch te leven. Maar dit volstaat niet: er moet gekeken worden naar de grootste vervuilers, met name de industrie.

    Historisch protest

    Het feit dat onze inspanningen niet volstaan en niet gevolgd worden door een gelijkaardige inzet van de grote vervuilers, hebben de woede enkel groter gemaakt. Met de klimaatmars van 2 december bleek hoe massaal de woede is. Er waren voorafgaande opbouwende acties naar die klimaatmars die al aangaven dat het een grote betoging zou worden. Met volgens de organisatoren 70.000 aanwezigen – maar wellicht eerder tot 100.000 deelnemers – was het een historische betoging. Het was de grootste niet (enkel) door de vakbonden georganiseerde betoging in ons land sinds het anti-oorlogsprotest van 2003.

    Minister Marghem was even aanwezig op de betoging, maar trok nadien als federaal minister van energie, leefmilieu en duurzame ontwikkeling naar de top in Katowice (Polen) waar ze als enige met Tsjechië tegen extra zeer beperkte klimaatdoelstellingen stemde.

    Kort na de betoging was er een regeringscrisis: de aandacht werd van het klimaat weg getrokken. Alles ging over migratie en het Marrakesh-pact. N-VA was betrokken bij de hele voorbereiding van dat niet-bindend akkoord, maar veranderde op het laatste moment van standpunt. Onder druk van het Vlaams Belang werd de extreemrechtse retoriek over het pact overgenomen. De regering viel en er kwam een grote mobilisatie met ruim 5.000 tegenstanders van het Marrakesh-pact. Deze betoging was georganiseerd door NSV, KVHV, Schild & Vrienden en het Vlaams Belang en het was de grootste extreemrechtse optocht in decennia.

    Jongeren zetten de toon

    Het rechtse offensief maakte echter geen einde aan de groeiende klimaatbezorgdheid, in het bijzonder onder jongeren. Het voorbeeld van de 15-jarige Zweedse scholiere Greta Thunberg werd wereldwijd met toenemende sympathie gevolgd. De eerste acties om hetzelfde te doen in België werden aarzelend aangekondigd. Van het idee om met een klein groepje aan het parlement te zitten, werd door de groei van de steun in de dagen voor de eerste actie afgestapt. Op 10 januari waren we effectief met meer dan 3.000! Het waren bijna allemaal scholieren uit Vlaanderen en Brussel, de weken nadien sloten de Franstalige jongeren massaal aan.

    Op 10 januari hielden de scholieren het niet bij de geplande statische actie aan het Centraal Station. Ze trokken in een niet-aangevraagde spontane betoging door Brussel. “Verzet, verzet, internationaal, tegen de vervuiling van het kapitaal,” riepen ze. Het protest was collectief, de voorgestelde antwoorden zijn dat ook: individuele oplossingen volstaan niet om tot drastische verandering te komen.

    Met de actie van 10 januari was de geest uit de fles: een week later waren we met 12.500 en daarna zelfs met 35.000 in Brussel en enkele duizenden in andere steden. De gevestigde media stortten zich op Anuna De Wever en Kyra Gantois, de initiatiefneemsters voor 10 januari. Van gewone schoolgaande meisjes werden ze het gezicht van de beweging. Het is hun verdienste dat ze de acties opgestart hebben en inzagen dat het niet volstaat om in het weekend te betogen. De steun voor de jonge klimaatactivisten zorgde voor een nieuwe massale opkomst op de klimaatbetoging van zondag 27 januari. Wellicht waren we opnieuw met ongeveer 100.000, ondanks het slechte weer.

    Collectieve actie zet politieke agenda

    Het protest zorgde ervoor dat klimaat het politieke debat domineerde. Het wordt een belangrijk thema in de kiescampagne. Het massale protest bracht Vlaams minister Schauvliege in de problemen: haar blunderende reacties het aanhoudende protest maakten ontslag onvermijdelijk. Maar dit wil niet zeggen dat er al iets concreet bereikt is. Anuna De Wever stelt terecht dat het spijtig is dat er na zes weken acties nog niets gedaan is door de politiek.

    Maar wat kunnen we verwachtingen van de gevestigde partijen? Zij vertrekken vanuit de logica van het kapitalisme die geen alternatieven toelaat: “There is no alternative,” is het neoliberale motto. Een systeem gericht op winsten waarbij de politiek zoveel mogelijk publieke sectoren afbouwt of privatiseert, zal niet zomaar een grote omslag realiseren om uitstoot van CO2 te beperken. Zelfs meer en gratis openbaar vervoer vinden ze onhaalbaar! Het is mogelijk om kleine verworvenheden af te dwingen door strijd, maar de ambities zijn groter dan dat. We hebben een ‘system change’ nodig en zullen dat niet bekomen door vertrouwen te stellen in de verantwoordelijken die ons tot de huidige rampzalige situatie gebracht hebben.

    Hoe verder?

    Na de derde week scholierenprotest was er een zekere vermoeidheid. Het is niet evident om telkens op dezelfde dag naar Brussel te gaan en dezelfde lessen te missen. Een beweging ontwikkelt nooit in een rechte lijn, we moeten opbouwen naar hoogtepunten. Vandaar het belang van de oproep voor de internationale schoolstaking van 15 maart. Er zijn al acties gepland in meer dan 40 landen! Om er een succes van te maken, zijn er lokale initiatieven nodig: scholieren per school organiseren zodat we op 15 maart onze scholen kunnen leeghalen en lokaal betogen.

    De nood aan lokale initiatieven maakte dat Youth for Climate op 7 februari niet meer in Brussel maar in Leuven betoogde. Er was een mooie opkomst, maar het protest werd meer ‘omkaderd’. Zo sprak de burgemeester de betogers toe. Op de betoging van 20 februari in Brugge gebeurde hetzelfde: ook daar sprak het bestuur de betogers toe, op 24 februari vormde een deel van het Gentse stadsbestuur een delegatie in de betoging. Het spontane en rebelse karakter van de betoging op 10 januari verdween hiermee wat naar de achtergrond. Ook tekende Youth for Climate de campagne ‘Sign for My Future’, opgezet door NGO’s en grote bedrijven. Die bedrijven hebben geen probleem met klimaatregels, maar ze mogen hun concurrentiepositie en winsten niet bedreigen. Onder het mom van “allemaal samenwerken” proberen de grote bedrijven te vermijden dat het protest het systeem verder in vraag stelt. Onder het excuus van eenheid wordt de beweging van politieke en radicale inhoud ontdaan. Dat is een gevaarlijke tendens die het belang bevestigt van meer discussie over programma en eisen. Als lokale besturen mee betogen, mogen ze hun engagement ook in daden tonen en bijvoorbeeld gratis en degelijk openbaar vervoer concretiseren.

    De acties van vorige week – woensdag 1.500 betogers in Brugge, donderdag 3.000 in Gent, enkele duizenden in Genk en 7.500 in Brussel met Greta Thunberg en vervolgens zondag meer dan 10.000 in Gent – bevestigen het potentieel om op 15 maart in verschillende steden zoveel mogelijk betogingen te laten doorgaan. De stakingsaanzegging van de Algemene Centrale van het ABVV is een schitterende stap vooruit die de druk toont om met werkenden het protest te vervoegen.

    We moeten onze eisen concretiseren en een actieplan bespreken. Zowel voor studenten als werkenden is het van fenomenaal belang om vertrouwen te hebben in het feit dat hun staking impact zal hebben. Niemand wil een jaar weggooien door te betogen voor iets waar geen overwinningen uit komen, niemand loopt graag een dag loon mis als er geen perspectief is om iets af te dwingen. Met de Actief Linkse Studenten en Scholieren benadrukken we het belang van actiecomités in de scholen om de mobilisatie op te bouwen en de discussie over eisen aan te gaan. We verdedigen daarbij eisen als meer en gratis openbaar vervoer, energie in publieke handen, publieke investeringen in wetenschap en het rationeel en democratisch plannen van de economie.

    Zet zelf een actiecomité op, ga de discussie voer 15 maart aan en bouw mee aan een succesvolle stakingsdag!

  • Succesvolle klimaatmars in Brugge toont potentieel 15 maart

    Verslag door Frede (Brugge)

    Op woensdag 20/02 vond in Brugge een geslaagde (scholieren) klimaatmars plaats met 1600 aanwezigen. We vormden met de Actief Linkse Studenten & Scholieren een strijdbaar blok. De burgemeester hield een toespraak in het midden van de betoging. Het gebeurt tegenwoordig vaker dat op YFC betogingen leden van het stadsbestuur de betogers toespreken. Ze kunnen dit gemakkelijk doen door het wegblijven van concrete eisen waardoor ze gemakkelijker de beweging kunnen recupereren in hun eigen voordeel. De Actief Linkse Studenten & Scholieren eisen meer en gratis openbaar vervoer om echte verandering te zien. Mocht zo’n eis gesteld worden dan kan het stadsbestuur onder druk geplaatst worden. Ze zeggen wel dat ze de beweging steunen en willen samenwerken, maar met een concrete eis kan je ze verplichten een belofte te maken of ze ontmaskeren als tegenstanders van de beweging. Nu is het belangrijk dat op de verschillende middelbare scholen en hogescholen actiecomités in discussie gaan over concrete eisen en hoe de mobilisatie voor 15 maart, de internationale scholierenstaking zo succesvol mogelijk te maken. Ook het AC van het ABVV heeft een stakingsaanzegging ingediend voor die dag. Er is dus het potentieel om over heel België met duizenden scholieren, studenten, leerkrachten en werknemers uit andere sectoren te betogen tegen de politieke roekeloosheid omtrent de klimaatproblematiek.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop