NL Socialisme

Category: Actief Linkse Studenten

  • Geen besparingen op onze UGent! Personeel & studenten samen sterk tegen het rechtse besparingsplan

    • Degelijk democratisch en gratis onderwijs voor iedereen!

    • Betoog mee op woensdag 23/3, afspraak om 14u op het St Pietersplein

    Stop besparingen op essentieel werk: personeel – studenten: samen sterk!

    Iedere dag houden de coronahelden de UGent draaiende: ze staan paraat in de kinderopvang, ze houden resto’s open, zorgen ervoor dat studenten hun examens kunnen afleggen en nog zoveel meer. In de plaats van respect voor hun essentieel werk, krijgen ze nu stank voor dank: ze zijn het slachtoffer van een asociale reeks besparingen die de UGent recent aankondigde.

    Het besparingsplan werd voor lange tijd geheim besproken. Na een periode van geheimhouding kregen een honderdtal personeelsleden de boodschap dat ze geen toekomst hebben aan de UGent. De kinderopvang, resto het Pand, de interne post en de logistieke dienst worden geprivatiseerd. Alle personeelsleden verliezen verlofdagen en de hospitalisatieverzekering wordt duurder voor oudere werknemers. Ook het inschrijvingsgeld van doctoraatsstudenten wilt het universiteitsbestuur verdubbelen.

    Het personeel van de kinderdagverblijven bleef niet bij de pakken zitten en gingen meteen in actie en staking. We roepen op hun voorbeeld te volgen en hen te steunen bij volgende acties.

    Haal het geld uit rijke zakken, in onderwijs valt niets pakken!

    De rechtse Vlaamse regering verminderde de afgelopen tien jaar de budgetten van het hoger onderwijs met ongeveer 35%. Daarbovenop kondigde huidig onderwijsminister Ben Weyts begin dit academiejaar een nieuwe besparing van 100 miljoen euro aan. Dit terwijl de federale regering de komende 8 jaar 14 miljard euro extra voorziet voor defensie. De prioriteiten van de traditionele politici zijn duidelijk!

    Investeren in oorlog is geen enkel probleem, voor zorg en onderwijs is er geld tekort! De gevolgen van hun besparingen zijn catastrofaal: een gebrek aan middelen op alle niveaus, ontoereikende en verouderde infrastructuur en een toenemende werkdruk voor het personeel. Het gevolg is dat er van degelijk en kwalitatief onderwijs geen sprake meer is!

    Eén op drie leerkrachten stopt al na vijf jaar met werken in het kleuter, lager en secundair onderwijs. Uit onderzoek van het studiecentrum ECOOOM blijkt dat 1 op drie doctoraatsstudenten tekenen toont van een klinische burnout, en ook bij de andere personeelscategorieën is de werkdruk immens hoog.

    Het personeel van de universiteit moet steeds meer studenten opvangen, en krijgt daar minder middelen voor. Het is onaanvaardbaar dat de UGent zomaar meegaat in de besparingslogica van de Vlaamse regering!

    De asociale maatregelen treffen iedereen!

    Studiedruk, financiële moeilijkheden, eenzaamheid en onzekerheid zorgden tijdens de pandemie voor een golf van mentale problemen onder studenten. De crisis is nog niet achter de rug, maar toch wordt de volgende klap al voorbereid. De verhoging van het inschrijvingsgeld voor doctorandi is een eerste stap om de inschrijvingsgelden van alle studenten te verhogen. Met deze politiek evolueert ons onderwijs steeds meer richting onderwijs op maat van de rijken.

    Daarnaast worden essentiële sociale diensten voor studenten ontmanteld: de prijs voor studenten om op kot te kunnen gaan stijgt elk jaar. Toch wordt in dit besparingsplan het recht op een goedkoop studentenkot nog moeilijker gemaakt.

    In de hervormingsplannen wordt ook voorgesteld om diensten die studenten ondersteunen samen te brengen op één locatie in het UFO. Op zich een goed voorstel, maar het universiteitsbestuur wil deze operatie gebruiken om te snoeien in het aantal personeelsleden dat voor die ondersteuning instaat. Wij denken dat er juist nood is aan betere ondersteuning voor studenten, zeker geen besparing!

    Het universiteitsbestuur plant ook een prijsstijging van 50% in de resto’s voor het personeel. Wie zal daar aan die prijzen nog gaan eten? Een daling van het aantal bezoekers zal aangegrepen worden om ook de resto’s “efficiënter” te willen maken. In de ogen van dit universiteitsbestuur betekent dit sluiten, zoals reeds gebeurde met resto Kantienberg, of alle resto’s uitbesteden aan de privé. Wij pikken dit niet meer.

    We eisen een stop aan de besparingsplannen van de UGent en degelijk gratis onderwijs voor iedereen. Dit betekent massale publieke investeringen in de hele onderwijssector en alle publieke diensten die daar bij horen!

    Geen onderwijs op maat van de elite!

    Het kapitalisme focust enkel op winst, concurrentie en competitie. Het doet er alles aan om middelen weg te nemen uit het onderwijs. Het is niet onze mentale gezondheid die de prioriteit krijgt, maar onze productiviteit en prestaties! Studenten worden gestimuleerd om kritiekloos alles te aanvaarden zoals het wordt voorgesteld in plaats van kritisch te durven denken. Wij verzetten ons tegen een asociaal op winst gericht onderwijssysteem!

    Kom mee in actie

    Dit is niet het soort universiteit waar wij willen studeren. Wees solidair en kom op 23 februari om 14u naar de betoging van de UGent gemeenschap op het Sint-Pietersplein. Spreek je medestudenten aan, word actief, organiseer samen met ons actiecomités om medestudenten te informeren over de huidige situatie. Laat je horen!

  • Acties tegen grensoverschrijdend gedrag aan universiteiten

    Op dinsdag 15 februari zijn er acties die grensoverschrijdend gedrag aan de universiteiten aanklagen. De afgelopen weken waren er verschillende voorbeelden van dergelijk gedrag die openbaar werden gemaakt, onder meer aan de UGent, de VUB en KUL. Campagne ROSA zal aanwezig zijn op de acties morgen. Hieronder een oproep van Campagne ROSA, een uitgebreider standpunt volgt binnenkort. 

    De Morgen kopte: “Onderzoek legt machtsmisbruik aan universiteiten bloot”. Grensoverschrijdend gedrag komt voor in alle onderdelen en lagen van de samenleving, maar daar waar de machtsstructuren onevenredig verdeeld zijn, is het nog meer aanwezig.

    Wij eisen meer middelen voor onderwijs!

    De jarenlange besparingen op onderwijs wegen op onze universiteiten. Ze doen steeds meer met steeds minder personeel en middelen. Ook nu vallen de klappen van de aangekondigde besparingen aan de Ugent vooral op de ondersteunende diensten voor studenten en personeel. Zo kondigde de Ugent besparingen aan in o.a. de kinderopvang, de maaltijdvoorzieningen, de post- en transportdiensten, en verdubbelen de inschrijvingsgelden voor doctoraatsstudenten.

    Heel wat getuigenissen over grensoverschrijdend gedrag in de media zijn getuigenissen van onderzoekers. Onderzoekers aan onze universiteiten hebben een erg precair statuut. Ze zijn voor de afhandeling van hun doctoraat en de lancering van hun academische carrière enorm afhankelijk van hun promotor. Daarmee zitten ze in een erg kwetsbare positie.

    Wij eisen meer middelen voor onderwijs om betere statuten en degelijke ondersteunende diensten te kunnen voorzien.

    We eisen

    • Laagdrempelige meldpunten voor studenten, onderzoekers en personeel aan alle universiteiten en hogescholen
    • Betere statuten voor onderzoekers zodat de afhankelijkheid van de promotor vermindert.
    • Transparante procedures over hoe klachten worden afgehandeld.
    • Tuchtcommissies die paritair zijn samengesteld met zowel vertegenwoordigers van het bestuur, vertegenwoordigers van het personeel, vakbonden en studenten.
    • Stop de besparingen in het onderwijs, investeer in onderwijs!
    • Voor kwaliteitsvol onderzoek, onderwijs en degelijke ondersteunende diensten voor studenten en personeel
    Neem deel aan de acties in:
    * Brussel: afspraak aan de ULB 12:30 & voor het rectoraat van de VUB om 13:00
    * Gent: Stadshal om 18:30
    * Leuven: Ladeuzeplein om 13:00
    * Luik: Opera om 17:30

  • Quarantaine veroordeelt studenten tot tweede zit… Neen aan extra stress voor jongeren!

    Examens zorgen voor stress onder studenten. Na een moeilijke periode met veel beperkingen, gooit corona nu ook in de examenperiode roet in het eten. Zeker onder jongeren zijn er veel besmettingen en hoge risicocontacten. Het maakt dat veel studenten tot quarantaine verplicht zijn en examens naar de inhaalperiode verplaatst zien. Die inhaalperiode moet verlengd worden zodat studenten niet sowieso veroordeeld zijn tot een tweede zit.

    Gazet van Antwerpen liet deze week enkele studenten aan het woord. Onder hen ALS-lid Milan, student politicologie aan de UAntwerpen. Hij zei in de krant: “Ik moet twee vakken inhalen op 3 februari, pal tussen nog andere examens. Dat lukt me niet, dus ik heb sowieso tweede zit. Dat is toch niet correct?” Enkele hogescholen verlengden de inhaalperiode reeds. Dit moet veralgemeend worden en wel meteen, zodat studenten er niet nog extra stress bovenop krijgen.

    Zoniet dreigen studenten ondanks een coronabesmetting toch aan examens deel te nemen, wat anderen kan besmetten. Aan de ULB was er al een bericht over studenten die ondanks een positieve test toch examens afleggen.

    Studenten die vandaag besmet geraken en examens missen, met eenzaamheid kampen of door de sluiting van publieke ruimtes geen degelijke studeerplek hebben, vinden geen compensatie of hulp voor problemen waar zij niet voor gekozen hebben. Eens te meer zijn jongeren en hun welzijn ‘onbelangrijk’ voor de politici.

    Tegelijk zijn er wijzigingen waardoor studenten niet langer vakken uit het eerste jaar kunnen ‘meesleuren’ naar het derde jaar hoger onderwijs. Minister Weyts, die zelf 9 jaar over zijn studies deed, wil dat studenten pas aan het derde jaar kunnen beginnen als ze geslaagd zijn voor alle vakken van het eerste jaar. Dit komt na twee zware academiejaren met periodes van afstandsonderwijs. De maatregel treft kwetsbare studenten het hardst. Studenten die hun studies noodgedwongen met werk moeten combineren, een steeds grotere groep, zijn er eveneens het slachtoffer van. Het versterkt de ongelijkheid in het onderwijs nog meer.

    Degelijk, toegankelijk en voorzienend onderwijs is een basisrecht. Onderwijs mag geen survival of the fittest zijn. We eisen gratis en degelijk onderwijs voor iedereen, publieke ruimtes (op campus) die beschikbaar gemaakt worden om te studeren tijdens de examenperiodes, degelijk en sociaal gepland uitstel van examens voor met Covid-19 besmette studenten op haalbare data.

    De ‘welvaartstaat’ vandaag kan de eigen studenten niet eens degelijk en sociaal georganiseerd onderwijs verzekeren. Onderwijs moet er zijn voor mensen om hun talenten uit te bouwen, niet als diplomafabrieken waar kant en klare volgzame arbeidskrachten – lees: winstmachines voor de bazen – van de lopende band rollen. Het gaat om de ontwikkeling van toekomstige generaties, niet om de winsten van de kapitalisten die een bedreiging vormen voor de leefbaarheid van de planeet en de toekomst van de mensheid. We moeten een einde maken aan dit systeem!

    We wensen alle studenten succes met de examens. Na de examens gaat de strijd voor maatschappijverandering onverminderd door!

     

    Klik op de afbeelding om de Instagram-post van Actief Linkse Studenten te bekijken:

  • Seksistische haat is altijd een oproep tot geweld

    Campagne ROSA en ALS riepen op tot een protestactie voor de KVHV-meeting met Hoeyberghs. Dankzij het protest werd ruchtbaarheid gegeven aan de seksistische haat die in een zaal van de UGent werd verkondigd.

    De veroordeling van Jeff Hoeyberghs na een seksistische meeting aan de Gentse universiteit blijft voor debat zorgen. De brede verontwaardiging, een resultaat van het actieve protest van Campagne ROSA en de Actief Linkse Studenten aan de KVHV-meeting met Hoeyberghs en de strijd nadien, zorgde ervoor dat de rechtbank hem wel moest veroordelen. N-VA-voorzitter De Wever was er als de kippen bij om de “laakbare” uitspraken van Hoeyberghs te minimaliseren als slechts een ‘meningsuiting’, een vrijheid die niet beperkt mag worden. Zijn collega – we schreven bijna ‘coalitiegenoot’ – Georges-Louis Bouchez van de MR omschreef op Twitter wat hij daar elke dag doet: “In een democratische rechtsstaat zijn ook idiote, misplaatste of ­ergerlijke meningen en uitspraken mogelijk.”

    Dubbele maatstaf vs. strijd tegen alle vormen van seksisme

    Vooraleer te antwoorden op het non-argument dat seksistische haat slechts een ‘mening’ is, moeten we wijzen op de hypocrisie van de rechtse politici. Nog geen jaar geleden applaudisseerden ze toen Sammy Mahdi een homofobe imam het land uitzette met als argument: “Wie geen respect toont voor de LGBTI rechten heeft geen plaats in onze samenleving.” Seksisme en homofobie zijn voor rechts blijkbaar enkel misdrijven in zoverre ze gepleegd worden door migranten. De Gentse professor Dirk Voorhoof merkte de hypocrisie ook op: “Het is opmerkelijk dat wie de seksismewet en de genderwet nu bekritiseert, van asielzoekers of vluchtelingen eist dat ze de basisprincipes aanvaarden van onze democratie en de mensenrechten, waaronder het respect voor de gelijkheid van vrouwen en mannen.” Zou Jeff Hoeyberghs door de inburgeringsexamens geraken die N-VA en co aan nieuwkomers willen opleggen?

    Seksisme: niet langer normaal !

    Dat seksueel grensoverschrijdend gedrag wel degelijk een enorm probleem is, kan niet ontkend worden. Een overgrote meerderheid van de vrouwen krijgt er ooit mee te maken. Een studie van UN-MENAMAIS (Understanding the Mechanisms, Nature, Magnitude and Impact of Sexual Violence in Belgium) stelde het volgende vast: 78% van de vrouwen maakte een vorm van hands-off seksueel grensoverschrijdend gedrag mee, 42% een vorm van hands-on seksueel grensoverschrijdend gedrag. Die cijfers krijgen steeds meer gezichten, niet in het minst door de maatschappelijke druk als gevolg van het groeiend feministisch protest. Er zijn niet alleen de bekende processen tegen De Pauw of Hoeyberghs of de zaak-Harvey Weinstein, de kwestie van seksueel geweld komt ook aan bod in getuigenissen van vrouwen. Een masterproef over online intimidatie tegen vrouwen van kleur in de journalistiek en de media toonde aan dat de helft van de ondervraagden met de dood werd bedreigd en dat de helft slachtoffer werd van seksuele intimidatie. Iets meer mainstream was er de voorbije dagen het TV-programma Taboe over vrouwen, waarin de kwestie van geweld eveneens aan bod kwam.

    De rechtse politici ontkennen de ernst van seksistisch geweld niet, maar zeggen dat er een onderscheid moet gemaakt worden tussen ‘aanzetten tot haat’ en ‘aanzetten tot geweld’. Dat is een bijzonder kunstmatig onderscheid dat ook al werd gebruikt bij het rechtse protest tegen de veroordeling van de militanten van de extreemrechtse groep Voorpost die aanzetten tot racistisch geweld. Het propageren van racisme, seksisme en homofobie is geen abstracte academische bezigheid, het heeft gevolgen in de reële samenleving! De ‘aanzetten tot haat’ door Gentse KVHV-leden die georganiseerd waren in Schild&Vrienden hebben destijds geleid tot geweld tegen vakbondsmilitanten, migranten, politieke tegenstanders en steeds meer verwijzingen naar geweld en wapens. De aanzetten tot racisme door Voorpost gingen gepaard met een groeiend terrorisme-probleem bij extreemrechts. Wie stak de brand in het toekomstige asielcentrum van Bilzen eind 2019 aan? Voorpost-militant Emmanuel M. die eerder ook betrokken was bij een Voorpost-actie tegen het geplande asielcentrum en tevens in het nieuws kwam met de nazisymbolen op zijn pick-up waarmee hij aan de autokaravaan van het Vlaams Belang deelnam. De KVHV-meeting met Jeff Hoeyberghs had als uitdrukkelijk doel om de grenzen van wat ‘aanvaardbaar’ is inzake onder meer seksisme te verleggen. Extreemrechts heeft er een probleem mee dat protestbewegingen ervoor zorgden dat wat enkele decennia geleden nog werd getolereerd, vandaag niet meer aanvaardbaar is. Het normaliseren van seksistische haat wordt daar tegenover geplaatst. Uiteraard heeft dat gevolgen in de samenleving en meer bepaald op de omvang van problemen als seksueel geweld.

    Vrije meningsuiting: alleen als het hen uitkomt

    Hoeyberghs diende na zijn doortocht aan de Gentse universiteit klacht in tegen twee activisten van Campagne ROSA. Hij deed dit wegens ‘laster’ en ‘belaging’ omdat Campagne ROSA een protestactie organiseerde aan de KVHV-meeting en nadien het ranzige seksisme van Hoeyberghs aanklaagde. De ‘laster’ bestond uit het publiek maken van enkele uitspraken van Hoeyberghs zelf…  Het protest grijpt hij aan om zichzelf als een slachtoffer voor te stellen. Over Campagne ROSA zegt hij: “Het betreft hier mijns inziens een geoliede internationale machine van communistische signatuur en met westerse staatsondermijning als uiteindelijk doel.” Dat de strijd tegen seksisme een belangrijk onderdeel is van de strijd voor internationale maatschappijverandering is een feit. Los daarvan wekt Hoeyberghs de indruk dat hij het protest van Campagne ROSA ontoelaatbaar acht. En uitgerekend hij wil het argument van de ‘vrije meningsuiting’ gebruiken?

    Uittreksel uit het vonnis in de zaak-Hoeyberghs.

    Extreemrechts en conservatief rechts beroepen zich enkel op vrije meningsuiting als het hen uitkomt, bijvoorbeeld bij de bescherming van hun eigen jongeren. Heel wat KVHV’ers, inclusief militanten van Schild&Vrienden, vonden hun weg naar N-VA en het Vlaams Belang maakte van het kopstuk van die privémilitie een parlementslid. Vandaag is er geen enkele extreemrechtse actie zonder dat de slogan ‘linkse ratten, rol uw matten’ wordt geroepen. VB-voorzitter Van Grieken vindt dat voetballers als Lukaku niet het recht hebben om hun steun aan Black Lives Matter te verkondigen. De N-VA vindt dat het stakingsrecht fors aan banden moet gelegd worden. Neen, het gaat niet om ‘meningsuiting’ maar om de opbouw van een krachtsverhouding in de samenleving.

    Van woord tot daad: woede omvormen tot concrete strijd

    De strijd tegen seksisme gebeurt ook door een krachtsverhouding in de samenleving op te bouwen, maar dan in het voordeel van de werkende klasse en dus de meerderheid van de bevolking in plaats van de kapitalistische elite die vandaag voor de verdediging van haar winstbelangen nood heeft aan verdeeldheid zoals seksisme, racisme of homofobie. Protestbewegingen versterken is een belangrijk onderdeel van de opbouw van een krachtsverhouding. Structureel seksisme zit ingebakken in de kapitalistische klassensamenleving en zal niet gestopt worden door gerechtelijke uitspraken. Anderzijds is de veroordeling van Hoeyberghs een uitdrukking van de groeiende maatschappelijke druk om seksistische haat niet langer te aanvaarden. Die druk bouwt Campagne ROSA verder op, net zoals we dit deden met het protest tegen de seksistische KVHV-meeting aan de UGent. We koppelen dit aan de noodzaak van maatschappijverandering. Steun het socialistisch feminisme, werk mee aan de acties op 8 maart, sluit aan bij Campagne ROSA!

    [box]

    Oproep: maak de acties van Campagne ROSA mogelijk en neem deel aan onze wedstrijd

    In de aanloop naar onder meer de acties van 8 maart haalt Campagne ROSA financiële steun op met een eindejaarswedstrijd. We verkopen lotjes aan 10 euro, op 16 januari is er een trekking waarbij tien kopers van een lotje een mooie prijs winnen. Steun ons financieel én maak kans op een prijs! Klik hier en doe mee. 

    [/box]

     

  • Hoeyberghs voor de rechter, maar onze strijd stopt niet!

    Artikel overgenomen vanop campagnerosa.be

    Twee jaar geleden organiseerde het extreemrechtse KVHV-Gent, dat is de oud studentenclub van Theo Francken en Dries Van Langenhove, een lezing met Jeff Hoeyberghs. De avond werd als onschuldig voorgesteld alsof het zou gaan over Jeff Hoeyberghs “zijn goed gevulde studententijd, zijn loopbaan en zijn opvallendste uitspraken”. Uiteindelijk werd het een twee uur durende extreemrechtse preek vol seksisme, racisme, LGBTQIA+fobie, klimaatnegationisme, referenties naar het nazisme en een verheerlijking van geweld en elitarisme. Campagne ROSA en Actief Linkse Studenten en Scholieren zorgden er met een online campagne en twee protestacties voor dat de meeting een debat rond seksisme teweeg bracht die het zelfvertrouwen van extreemrechts een deuk gaf.

    Uiteindelijk vordert het Openbaar Ministerie nu twee jaar na de feiten een geldboete van €8.000 en een half jaar voorwaardelijke celstraf voor Hoeyberghs. KVHV blijft voor de rechtbank, net als dat bij de Universiteit het geval was, buiten schot. Het was het Politiek en Filosofisch Konvent dat erin slaagde KVHV te schorsen voor twee maanden, die weliswaar tijdens de examens vielen. Het universiteitsbestuur deed helemaal niets. Op straat en sociale media daarentegen werden zowel KVHV als Hoeyberghs publiekelijk zwaar veroordeeld. Ze deden beroep op hun recht op vrije meningsuiting, maar iedereen was het er over eens: seksisme is geen mening, maar discriminatie.

    Ook na de lezing bleef Hoeyberghs extreemrechtse en fascistische ideeën verspreiden via zijn sociale media. Het gaat dan over steun voor het afschaffen van gratis onderwijs en tegen de coronamaatregelen. Ook in het opzwepen van antivax gevoelens en het banaliseren van de pandemie vinden beiden elkaar terug. De standpunten die KVHV en Hoeyberghs verspreiden, getuigen van de elitaire visie die ze hebben op hoe de maatschappij eruit hoort te zien. Toch kan het KVHV ook dit jaar opnieuw haar subsidies bij de UGent zonder probleem incasseren. KVHV wordt door de Universiteit Gent, alsof er nooit iets gebeurt is, gesubsidieerd, gefaciliteerd en erkend. Daarom blijven wij strijden: no pasaran!

    Protest is de manier bij uitstek om tegen seksisme op de Universiteit en in de samenleving in te gaan. Vakbond ACOD Ugent voerde zo, samen met oa Campagne ROSA, onlangs een succesvolle campagne voor een €14 minimumloon en andere socialistische feministische eisen. Strijden en winnen, dat is dus mogelijk, zelfs in een universiteit waar verenigingen zoals KVHV en NSV erkend worden. Maar wij zullen het blijven herhalen, zolang de Universiteit Gent er geen graten in ziet om KVHV te subsidiëren, faciliteren en te erkennen blijven we actie voeren. Want we weten dat we zullen winnen!

    Twijfel niet, maar doe met ons mee. Word vandaag nog lid van Campagne ROSA en bestrijd mee elke vorm van discriminatie en extreemrechts

  • Bouw met ons aan klimaatprotest dat voor echte systeemverandering gaat

    Na de beloften en de woorden: verandering afdwingen door strijd

    Extreem weer is alomtegenwoordig. De klimaaturgentie leidt tot nieuwe discussies en klimaatstrijd. De spontane uitbarsting van jongerenprotest in 2019 was slechts het begin. We kunnen lessen uit die beweging trekken om vandaag sterker te staan.

    Artikel door Arne (Gent) uit De Linkse Socialist

    Het is duidelijk wie onze tegenstanders zijn – klimaatstrijd is klassenstrijd!

    De extreme weersomstandigheden, de onvruchtbare en bikkelharde gronden en zelfs de pandemie: wetenschappers voorspelden het allemaal. Toch weigerden overheden en bedrijven decennialang te ageren om dit soort rampen te vermijden. Eerst ontkenden ze de klimaatcrisis om  vervolgens om de verantwoordelijkheid af te schuiven op elk van ons.

    Multinationals investeerden in zogenaamd ‘wetenschappelijk’ onderzoek dat de link tussen fossiele brandstoffen en klimaatverandering moest ontkennen. Oliebedrijf ExxonMobil deed dat in de voorbije 20 jaar voor maar liefst 40 miljoen dollar. Ook andere multinationals zijn schuldig. Sommigen kochten patenten voor groene technologie op om het gebruik ervan te boycotten. En sinds het klimaatakkoord van Parijs in 2015 gaf de fossiele brandstof industrie meer dan een miljard dollar uit aan lobbywerk tegen groene energie!

    Vanuit die hoek moeten we geen oplossingen verwachten. Dit bleek eens te meer uit de ervaring met Sign for ly Future tijdens het klimaatprotest in 2019. Dat was een alliantie van grote bedrijven, NGO’s en klimaatactivisten. De bedrijven kochten zich een groen imago, zetten de klimaatbeweging op een zijspoor en van het initiatief werd nadien niets meer vernomen. We mogen ons protest niet laten recupereren door greenwashers en klimaatkillers!

    Ons organiseren

    Op de schoolstaking van 24 januari 2019 waren we met maar liefst 35.000! Dit was het grootste jongerenprotest in jaren. Scholieren uit heel het land zagen geen andere optie om hun toekomst te verdedigen. Het massale karakter van het protest gaf hoop: de jongeren dachten dat er wel naar hen zou geluisterd worden.

    De Actief Linkse Studenten en Scholieren (ALS) stelden toen al voor om actiecomités op scholen, campussen en gemeenten op te zetten. Het was nodig om in discussie te gaan over onze eisen, acties en andere cruciale kwesties in de opbouw van een beweging. We verdedigden vier centrale eisen: gratis en degelijk openbaar vervoer, energie in publieke handen voor groene en betaalbare energie, meer publieke middelen voor democratisch en onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek en een ecologisch en democratisch geplande economie.

    Zowel democratische organisatie als eisen gericht op eenheid van jongeren en de werkende klasse in de strijd voor echte system change waren en blijven belangrijk. Terwijl jongeren tijdens de acties nadachten over hoe het systeem moest veranderen, waren er steevast pogingen om klimaat te herleiden tot een individuele zaak. Hoeveel keer vroegen journalisten de klimaatjongeren niet wat ze zelf deden voor het klimaat?

    Wie zijn onze bondgenoten?

    De vestiging van de chemiemultinational 3M in Zwijndrecht heeft jarenlang zijn personeel en de omgeving aan vervuiling blootgesteld. Deze zomer nog werd tot twee keer toe een te hoge concentratie giftige stoffen vastgesteld in de omgeving van het bedrijf. Vakbondsafgevaardigden in het bedrijf en de sector stellen al langer vragen over bodemverontreiniging, maar kregen geen antwoorden van de directie. De vakbonden merken vandaag op dat er bij veel bedrijven in de sector risico’s op vervuiling zijn en dat er stoffen gebruikt worden waarvan de gevolgen voor mens en milieu nog onvolledig en onvoldoende in kaart gebracht zijn.

    De arbeidersbeweging is historisch de eerste die opkomt voor gezonde en veilige werk- en leefomstandigheden. Het personeel van vervuilende bedrijven en hun vakbondsafgevaardigden hebben een centrale rol te spelen in het klimaatprotest: zij weten waar de problemen zich bevinden en hebben de knowhow om antwoorden en alternatieven te formuleren.

    Onderzoek naar vervuiling zoals bij 3M laten we best niet over aan de directie en de politici die al jarenlang op de hoogte waren, maar pas reageerden toen er druk van de publieke opinie was. Actiecomités van vakbondsmilitanten, klimaatactivisten en omwonenden tegen dodelijke vervuiling zijn nuttig om de druk op te voeren, maar ook om het onderzoek zelf in handen te nemen. Het uiteindelijke doel moet zijn om een democratische en ecologische planning van de productie teweeg te brengen in bedrijven als 3M en bij uitbreiding in de hele economie.

    Groene transitie: hoe doen we dat?

    Individuele daden zijn sympathiek, maar bieden geen antwoord op de klimaatproblemen. Wereldwijd zijn 100 bedrijven verantwoordelijk voor 71% van de totale uitstoot. In België stoten slechts 5 bedrijven evenveel CO2 uit als alle gezinnen samen. De inzet is om een ecologische transitie in de productie te bekomen. Dat kan niet zolang de grote bedrijven in handen zijn van een kleine groep op winst beluste aandeelhouders.

    Met de schoolstakingen van 2019 grepen de jongeren terug naar de actiemethode bij uitstek van de arbeidersbeweging. Niet naar school gaan om te betogen, is natuurlijk iets anders dan een collectieve actie waarbij het werk en de productie wordt platgelegd. Stakingen, en zeker algemene stakingen, werpen de vraag op wie de wereld doet draaien. Dat is de werkende klasse, niet de managers, aandeelhouders en hun politici. De werkende klasse kan niet alleen alles platleggen, maar is ook in staat om zelf de productie te beheren en te plannen. Dat is hoe we een echt radicale groene transitie kunnen bekomen.

    Als we de kapitalisten mogen geloven, leidt een groene transitie tot banenverlies en verarming. Dat is nonsens. In 1976 werkten de vakbondsafgevaardigden en personeelsleden van het Britse vliegtuigbedrijf Lucas een plan uit als antwoord op de aankondiging van banenverlies. Het zogenaamde ‘Lucas plan’ stelde voor om niet langer militaire technologie voor de Britse staat te produceren, maar maatschappelijk nuttige zaken. Er werden meer dan 150 voorstellen van alternatieve producten ontworpen, gekoppeld aan economische en ecologische argumenten en voorstellen rond herscholing van personeelsleden. Het ging onder andere over medische apparatuur of nog over goedkope en groene verwarmingsapparatuur voor huizen. Het toont wat mogelijk was geweest indien de arbeiders effectief controle hadden over hun bedrijf. Dit soort plannen is waar de klimaatbeweging nood aan heeft om de strijd voor systeemverandering te concretiseren en duidelijk te maken wie dit kan bekomen.

    Wat kan jij doen?

    De Actief Linkse Studenten en Campagne ROSA bouwen de klimaatbeweging uit en versterken deze. Dat doen we zowel door ons te organiseren in voorbereiding naar en op protestacties, als door een benadering en programma te verdedigen gericht op echte maatschappijverandering. We richten ons op de arbeidersbeweging, onder meer door op de internationale actiedag van 24 september deel te nemen aan de vakbondsbetoging voor hogere lonen. Op de betogingen van 10 en 31 oktober in Brussel zullen we met een delegatie pleiten voor een socialistisch antwoord van democratische planning als alternatief op het kapitalisme. Tijdens het protest aan de COP26 in Schotland zullen we het internationaal karakter van onze strijd benadrukken als onderdeel van de internationale delegatie van ISA (zie kader).

     

    Ga met ons naar Schotland in november

    Van 1 tot en met 12 november vindt in het Schotse Glasgow de COP26 plaats. Dat is de klimaattop van de Verenigde Naties. Eerdere klimaattoppen kwamen tot het Kyoto-protocol (1997) en het klimaatakkoord van Parijs (2015). Telkens werden grote, maar nog steeds ontoereikende, beloften gedaan. Telkens kwam er niets van in huis.

    De klimaattop in Schotland dreigt opnieuw een oefening in public relations te worden in plaats van een bijeenkomst om echte klimaatmaatregelen te plannen. De regeringsleiders en gevestigde politici zullen er opnieuw de belangen van hun broodheren verdedigen: de grote bedrijven en superrijken. Een rationele democratische planning van de productie en van hoe wordt omgegaan met de planeet botst steeds op hun winstbelangen.

    We willen ervoor zorgen dat de politici er tijdens op de praatbarak van de COP26 niet mee wegkomen om zich voor te stellen als verdedigers van de planeet. Na de massale klimaatacties van de voorbije jaren is het belangrijk dat onze eisen kracht worden bijgezet met protestacties, ook in Schotland tijdens de COP26. International Socialist Alternative zal er met activisten uit verschillende landen aanwezig zijn om een socialistisch alternatief op de kapitalistische chaos te verdedigen. Dit is niet vrijblijvend: het gaat om onze toekomst!

    Vanuit ons land trekken we met een bus naar Schotland van 4 tot en met 7 november. We hebben infrastructuur geboekt voor overnachtingen en catering. De richtprijs voor de kosten van de verplaatsing en het verblijf is 180 euro per persoon. Een fundraising-campagne wordt voorbereid, we willen immers dat iedereen meekan.

    Schrijf je in via https://tinyurl.com/naarglasgow.

  • Tegen het isolement en de onzekerheid: meer publieke middelen voor onderwijs nodig!

    Sinds enkele weken ontwikkelt er zich in het Franstalige hoger onderwijs een studentenbeweging tegen onzekerheid en isolement. Dit gebeurt onder de noemer ‘Jeunesse en lutte’ (Jongeren in actie), een verwijzing naar het netwerk ‘De Zorg in actie’. Er was eerst een protestactie in Brussel en op 15 maart volgden er acties in Brussel, Luik en Louvain-la-Neuve. De Actief Linkse Studenten zijn actief betrokken in deze strijd.

    Standpunt van de Actief Linkse Studenten uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Reeds voor de gezondheidscrisis zaten veel studenten op hun tandvlees. Vandaag is het nog erger: 32% van de studenten heeft dit jaar meer moeite dan vorig jaar om hun studies te betalen. Een derde is zijn studentenjob verloren. Een kwart heeft zelfs moeite om goed te eten. Dit alles leidt ertoe dat 60% van de studenten aangeeft geheel of gedeeltelijk niet mee te kunnen en 10% overweegt ermee te stoppen. Velen van ons zijn wanhopig: 8% van de jongeren dacht tijdens de eerste coronagolf ernstig over zelfmoord. Psychisch leed is ook pandemisch, maar we hebben niet de middelen om het aan te pakken. Aan de ULB moet je vijf maanden wachten op een afspraak met een psychiater!

    Hoog tijd voor actie

    Met onze mentale gezondheid op de rand van de afgrond en toenemende precariteit, ontbreekt het niet aan redenen om te ‘klagen’. Het toont echter vooral de nood om ons te organiseren. In het hoger onderwijs is er, net als in de rest van de samenleving, op rampzalige wijze omgegaan met de Covid-19-crisis. Franstalig minister van onderwijs Valérie Glatigny (MR) gaat er prat op dat ze zich heeft ingespannen voor de studenten. In werkelijkheid heeft de regering sinds april 2020 slechts twee enveloppen van 2,3 miljoen toegewezen. Dat is lang niet genoeg om in de noden te voorzien.

    De pandemie heeft de gevolgen van een jarenlang gebrek aan middelen en bijhorende tekorten in het onderwijs aangetoond. Na decennia van tekorten zullen kruimels niet volstaan. De infrastructuur valt overal uit elkaar, zeker in het middelbaar onderwijs. De klassen zijn overvol. Er is een tekort aan leerkrachten en personeel. Voor Covid-19 waren sectoren als onderwijs en zorg overbelast, nu staan ze op instorten. Een jaar van waarschuwingen, open brieven en petities is voorbijgegaan, maar er is nog niets gedaan. Hoog tijd voor actie!

    Sinds 15 maart zijn in het Franstalig hoger onderwijs 20% van de lessen fysiek. Voor meer kwetsbare groepen, in het buitengewoon onderwijs en het deeltijds beroepsonderwijs is dat zelfs 100%. Als er geen middelen voor uitgetrokken worden, lost dit het probleem niet op. De heropening van universiteiten en hogescholen moet gepaard gaan met massale publieke investeringen in onderwijs om voldoende gezondheidsmaatregelen mogelijk te maken. Het gaat onder meer om het verlagen van de druk en werklast van het personeel, het verminderen van het aantal scholieren en studenten per klas, het aanbieden van echte steun aan de jongeren, en niet te vergeten massale tests. Zolang de winsthonger van Big Pharma de vaccinatiecampagne aanstuurt, dreigen immers tekorten en chaos.

    Voor gratis en degelijk onderwijs voor iedereen

    Om echt een einde te maken aan ons isolement en onze onzekerheid, mogen we onze acties niet beperken tot de eis van een terugkeer naar de aula’s of de klassen. De beweging moet zich uitstrekken tot alle jongeren en steun vinden bij werkenden, in het bijzonder in de zorgsector. Het zorgpersoneel is er, dankzij de witte woede en het protest dat mee opgezet werd door ‘De Zorg in Actie’, in geslaagd om bijna 2 miljard euro extra van de overheid te krijgen voor zorg. Dat is nog steeds onvoldoende, maar het is wel een stap vooruit. We kunnen eruit leren als we meer publieke middelen voor onderwijs eisen. In het Franstalig hoger onderwijs alleen is er 1 miljard euro extra nodig!

    Dit botst op directe wijze met de belangen van de kapitalisten. Hun systeem is niet in staat om te reageren op de behoeften van de bevolking en een wereldwijde pandemie in te dammen, ondanks alle technologische en wetenschappelijke kennis en middelen. De reden hiervoor moet bij de winsthonger gezocht worden. Om tegen het Covid-19-virus te strijden, moeten we ook het virus van het kapitalisme bekampen. In het kapitalistische systeem zullen ellende en onzekerheid altijd een integraal deel van ons leven vormen. Zo is het voor dit economisch systeem interessant dat studenten moeten werken om te overleven en hun studies te betalen: het levert extra winsten op en zet een neerwaartse druk op de lonen en arbeidsvoorwaarden van alle werkenden. Ze spelen jonge werkenden en studenten tegen elkaar uit in een neerwaartse spiraal. Maatregelen om ervoor te zorgen dat we terug naar de klas kunnen zonder gezondheidsrisico’s komen er vandaag niet omdat ze ingaan tegen dezelfde winstbelangen.

    Doe mee met de Actief Linkse Studenten

    Als jongeren geen toekomstperspectieven hebben, komt dat omdat dit systeem niet in staat is hen die te bieden. Het kapitalisme biedt ons enkel onzekerheid en ellende. Het is aan ons om door strijd een toekomst voor onszelf te creëren! Om de gezondheidscrisis, de ecologische crisis en de economische crisis het hoofd te bieden, hebben we geen andere keuze: we moeten ons organiseren om dit systeem omver te werpen en te antwoorden met een socialistisch alternatief. Een samenleving waarin de economie democratisch wordt gepland om in de behoeften van allen te voorzien en niet om een minderheid van de bevolking te verrijken op de kap van anderen!

    We staan niet alleen in deze strijd, we delen hem met miljoenen arbeiders die overal ter wereld mobiliseren en zich organiseren. De werkenden hebben het beste wapen tegen het kapitalisme: ze kunnen de economie platleggen door het werk neer te leggen in een staking.  De sterkte van mei ‘68 in Frankrijk bestond bijvoorbeeld vooral uit de algemene staking van 10 miljoen arbeiders.

    Wij moeten steun geven aan de eisen van de werkenden in de vakbonden die opkomen voor meer loon en betere arbeidsvoorwaarden. We steunen de mensen-zonder-papieren die politieke bezettingen houden. De Actief Linkse Studenten nemen deel aan de opbouw van ‘Jeunesse en Lutte’. We verdedigen daar een politieke strategie gebaseerd op onze marxistische analyses en methode die ons in staat stellen om de wereld te begrijpen om haar te veranderen.

     

    Eisen van de Actief Linkse Studenten

    • Heropening met hybride maatregelen van de universiteiten en hogescholen en hervatting van de culturele en sportactiviteiten, gekoppeld aan gratis beschermende uitrusting en tests voor iedereen.
    • Toegang tot gratis psychologische hulp en echte informatie hierover op de verschillende campussen van scholen en universiteiten.
    • Democratische besluitvorming door professoren, assistenten en studenten over leer- en beoordelingsmethoden. Een vermindering van de hoeveelheid beoordeelde stof voor studenten. Meer hulp voor eerstejaarsstudenten.
    • Werknemers en studenten laten beslissen over gezondheidsmaatregelen: oprichting van een crisiscomité op elke werkplek en studie.
    • Speciale COVID-studiebeurzen, verlenging van de tijdelijke werkloosheid voor werkende studenten, een studentenloon van minimum 2300 euro bruto en betaling voor alle stages.
    • Meer middelen en meer collega’s voor leerkrachten, administratief personeel en onderhoudspersoneel. Minimumloon van 14€/uur voor alle werkenden (ook in uitbestede diensten)!
    • Gratis en degelijk hoger onderwijs: afschaffing van het inschrijvingsgeld, gratis materiaal voor cursussen, goedkope universiteitsrestaurants, gratis openbaar vervoer, gratis periodieke bescherming.
    • Meer publieke middelen voor onderwijs en andere overheidssectoren. Dit kan gefinancierd worden door een belasting op grote bedrijven.
    • Massaal plan voor betaalbare sociale huisvesting, inclusief studentenkoten.
    • Stop de vaccintekorten als gevolg van de winsthonger van Big Pharma. Voor een socialistische planning van de gezondheidscrisis.

  • “Jeunesse en Lutte” Voor een inclusieve, pluralistische en democratische beweging

    Standpunt van de Actief Linkse Studenten

    Al voor de gezondheidscrisis waren de studenten ten einde raad. Maar vandaag is het nog erger: 32% van de studenten heeft dit jaar meer moeite dan vorig jaar om hun studie te betalen. Een derde is zijn studentenjob kwijtgeraakt, en een kwart heeft zelfs moeite om behoorlijk te eten. Dit leidt ertoe dat 60% van de studenten zich geheel of gedeeltelijk buiten de schoolbanken voelt vallen en 10% overweegt te stoppen met studeren. Velen van ons zijn wanhopig. 8% van de jongeren dacht er tijdens de eerste golf zelfs serieus over om zelfmoord te plegen. Er is bijzonder veel psychisch leed, maar een gebrek aan middelen om dit aan te pakken. De pandemie heeft op dramatische wijze de verwoestende gevolgen van het gebrek aan middelen in het onderwijs onderstreept.

    Het is in deze context dat begin 2021 in het Franstalig hoger onderwijs verschillende initiatieven en acties zijn gelanceerd door studentenfederatie FEF, Comac, USE en de Étudiants de Gauche Actifs (EGA, Franstalige tegenhanger van ALS). Aan de ULB gaf dit in maart aanleiding tot de eerste stappen van een beweging die de naam “Jeunesse en lutte” meekreeg. Na de eerste manifestaties aan de ULB, die enkele honderden mensen bijeenbracht, werden er op 15 maart ook in Luik en Louvain-la-Neuve manifestaties georganiseerd. Helaas is dit veelbelovende begin ernstig in gevaar gebracht door de overhaaste houding die werd aangenomen tijdens het allereerste debat over de oriëntatie van de beweging.

    De Actief Linkse Studenten hebben zich onmiddellijk bij de beweging aangesloten. We gaven er bekendheid aan via pamfletten en via sociale media. We mobiliseerden naar bijeenkomsten en acties. We deden constructieve voorstellen om de beweging uit te breiden en verdedigden het principe van brede, voor iedereen toegankelijke, bijeenkomsten naar het voorbeeld van die van 1 maart aan de ULB waaraan 150 studenten deelnamen.

    Voor ALS moet de heropening van de universiteiten en hogescholen gepaard gaan met massale overheidsinvesteringen in onderwijs om de toepassing van gezondheidsmaatregelen mogelijk te maken. Deze verhoging van de middelen zal het mogelijk maken de werklast voor het personeel te verminderen, de studenten echte steun te bieden en een systematische grootschalige testing uit te voeren. Om een einde te maken aan de chaos van de markt, de traagheid en het wantrouwen rond vaccinatie, pleiten wij voor de onteigening en nationalisering van de farmaceutische sector onder democratisch toezicht. We hebben ook benadrukt dat het belangrijk is de beweging te verbinden met de algemene staking van 29 maart, met de strijd van migranten zonder papieren, met die van het actienetwerk ‘De Zorg in Actie’ (La Santé en Lutte) …

    Al deze voorstellen om de beweging op te bouwen of de eisen te verfijnen, werden nooit als een ultimatum gesteld dat te nemen of te laten was, maar als een bijdrage aan het debat.

    Onderdrukken van politieke activiteiten: een antidemocratische en gevaarlijke houding tegenover meningsverschillen

    Tijdens de Algemene Vergadering van 18 maart is er een polemiek ontstaan over de strijd tegen racisme. We zullen daar later met een uitgebreid standpunt op terugkomen, onder meer op basis van de ervaring van ALS vanaf de jaren 1990 met de campagne Blokbuster of de huidige campagne ‘Fight Racism with Solidarity’ naar aanleiding van de Black Lives Matter-beweging in 2020. We willen de tijd nemen om in te gaan op de cruciale strijd tegen onderdrukking en discriminatie, de agenda die nodig is en de strategie. Zo’n belangrijke kwestie mag niet worden overhaast. Wij hopen dat dit zal leiden tot een uitwisseling van teksten en, waarom niet, tot een openbaar debat, of een reeks openbare debatten.

    Helaas duurde het maar een paar dagen voordat een vergadering die in minder dan een dag bijeen was geroepen en waaraan nauwelijks 24 personen deelnamen, besloot (met 20 tegen 4 stemmen) dat ‘Jeunesse en Lutte’ alle studentenkringen en jongerenorganisaties uit haar gelederen uitsloot, vlaggen of pamfletten van organisaties bij haar bijeenkomsten verbood, en zelfs verbood “het standpunt van de eigen organisatie/kring/partij in een algemene vergadering te vertegenwoordigen.” Hoe kan je spreken op een AV als je je politieke overtuiging opzij moet zetten? Dat is onmogelijk, tenzij door te zwijgen. Dat is waar het hier om gaat.

    Dit is een zeer ernstige aanslag op de vrijheid van vereniging en de persvrijheid. Het drijft de spot met de moedige strijd van de studenten en arbeiders in 1968, die het recht op vrije organisatie aan de universiteiten hebben afgedwongen. De kapitalistische maatschappij heeft het nog niet aangedurfd dit soort beperkingen op te leggen aan sociale bewegingen sinds de arbeidersklasse het recht heeft veroverd om vrij te vergaderen en zich te organiseren zoals zij wil, evenals de persvrijheid, ondanks pogingen om de gezondheidscrisis te gebruiken om de democratische rechten in te perken.

    Het ergste is dat deze autoritaire aanpak binnen ‘Jeunesse en Lutte’ voortkomt uit een specifieke politieke stroming, het anarchisme, dat zo zijn vermeende vijandigheid aan organisatievormen wil opleggen aan organisaties die het als concurrerend beschouwt. “Vermeend,” omdat deze stroming georganiseerd is binnen ‘Jeunesse en Lutte’, net zoals ALS georganiseerd is, maar dan wel met dit verschil dat wij het openlijk doen.

    Laten we ons even voorstellen dat de regering een controle oplegt op borden, spandoeken, vlaggen en pamfletten tijdens vakbondsdemonstraties. Dit zou – terecht – als een antidemocratische maatregel worden beschouwd. Stel dat de vakbondsleiders een controle opleggen op spandoeken, borden, vlaggen en pamfletten tijdens vakbondsacties. Dit zou – opnieuw terecht – als een onaanvaardbare bureaucratische maatregel worden beschouwd.

    Eenheid en solidariteit opbouwen

    Voor de arbeidersbeweging is organiseren een absolute noodzaak. Zonder dat zou het onmogelijk zijn te strijden tegen de kapitalisten die alle middelen tot hun beschikking hebben. De kapitalisten geven er duidelijk de voorkeur aan elke arbeider afzonderlijk te confronteren. Het is niet zonder reden dat zij verdedigen dat de vakbonden en politieke organisaties de arbeiders instrumentaliseren en hun mogelijkheden beperken omdat ze enkel de ‘luiaards’ zouden verdedigen. De baas haat het “vakbondslid” op dezelfde manier als diegene die de rol van het individu benadrukt in plaats van de klasse van wie georganiseerd is.

    De aard van de loonarbeid, vooral in grote productie-eenheden, dwingt tot solidariteit en organisatie. In de loop van de geschiedenis is het steeds duidelijker geworden dat bevrijding als individu alleen kan worden bereikt door collectieve organisatie. Aangezien de gemeenschap divers van aard is – gelovigen en atheïsten, Belgen en migranten, jong en oud, enz. – is het streven naar eenheid in de gemeenschap niet alleen een kwestie van solidariteit, maar ook een kwestie van organisatie. Het streven naar eenheid vereist eerbiediging van de vrijheid van meningsuiting van eenieder, zonder beperkingen en zonder dat het ‘embedded’ wordt zoals journalisten tijdens de Irak-oorlog of de vakbonden onder de stalinistische dictaturen.

    Geen enkele beweging is perfect homogeen. Profiteren van ieders ervaring is natuurlijk een kans. Om een stevige krachtsverhouding op te bouwen, is de eenheid van de beweging om samen harder toe te slaan uiteraard doeltreffender dan individueel optreden. Deze eenheid komt niet alleen tot stand tussen mensen die overtuigd zijn van dezelfde aanpak, maar ook in de verscheidenheid van meningen. De vrijheid van meningsuiting (en dus de vrijheid van politiek materiaal en de persvrijheid) is daar een essentieel onderdeel van.

    Politieke manoeuvres en censuur kunnen de ontwikkeling van een strijd alleen maar belemmeren. Juist door ideeën openlijk te verdedigen, is het mogelijk vooruit te komen. Eenheid wordt opgebouwd in verscheidenheid, door solidariteit, niet door de rechten van anderen in te kaderen of te beperken. Deze manier om eenheid als een keurslijf te zien, is vergelijkbaar met de één-partij logica van de stalinisten of het verbod om af te wijken van de lijn die door de vakbondsbureaucratie is uitgestippeld. Het besluit van de Algemene Vergadering van 22 maart is een gevaarlijk precedent voor jongerenstrijd en een rechtstreekse en beschamende aanval op democratische rechten die van essentieel belang zijn voor de strijd. ‘Jeunesse en Lutte’ moet deze beslissing terugdraaien, zoniet dreigt het de eigen ontwikkeling in gevaar te brengen bij de opbouw van een beweging tegen het isolement en de onzekerheid van studenten en voor meer publieke middelen voor onderwijs.

    Het terugkomen op deze beslissing moet ook een sereen en breed debat over de toekomst van de beweging mogelijk maken. Wij denken dat het cruciaal is dat de beweging zich uitbreidt met lokale comités die de discussie aangaan over welke eisen we verdedigen en die mobiliseren naar algemene vergaderingen en acties.

  • Jongeren solidair met de algemene staking op 29 maart!

    Op 29 maart roepen de vakbonden ABVV en ACV samen op tot een staking. Dat doen ze nadat de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven een loonnorm voorstelde waardoor de lonen in België dekomende twee jaar slechts met maximaal 0,4% kunnen stijgen. Dat komt neer op slechts €6 per maand voor de laagste lonen, die trouwens vaak van toepassing zijn in de zogenaamde ‘essentiële sectoren’. Ondertussen zagen de bazen in deze sectoren hun winsten nog maar eens toenemen. De CEO van Delhaize ging er met 34% op vooruit. Het is niet voor iedereen crisis!

    Standpunt van de Actief Linkse Studenten

    Zij tellen hun winsten, wij onze verliezen.

    Al voor de crisis maakten de tekorten in ons onderwijs, de zorg en andere delen van de maatschappij het voor jongeren heel hard. Dat alles kwam tijdens de coronacrisis op scherp te staan. Het is niets nieuws dat jongeren en gediscrimineerde groepen in een crisis het hardst getroffen worden, maar deze keer was de klap enorm. Al van bij het begin van de crisis verdween 1 op 3 studentenjobs. Het gevolg is dat vandaag 32% van de studenten moeite heeft om zijn studies te betalen en 25% het zelfs moeilijk heeft om eten te kopen. 60% van de studenten twijfelt daarom om een deel van hun studie stop te zetten en 10% is van plan dat definitief te doen.

    De enorm slechte financiële toestand waar studenten zich in bevinden, wordt nog versterkt doordat heel wat van onze ouders hun inkomens zagen krimpen. Toch is er van financiële compensatie voor jongeren de hele coronacrisis lang niets in huis gekomen! De gevolgen van dit wanbeleid zijn crimineel. 80% van de studenten geeft aan het mentaal erg moeilijk te hebben en zich eenzaam en nutteloos te voelen. Al tijdens de eerste golf hebben 8% van de jongeren er serieus over nagedacht om zelfmoord te plegen. En net als altijd, worden ook voor de pandemie van de mentale gezondheidscrisis geen middelen vrijgemaakt om hem te bestrijden. De wachtrijen bij jongerenpsychologen zijn de langste van allemaal. Aan de ULB moet je zelfs 5 maanden wachten op een afspraak met de studentenpsycholoog!

    Jongeren en werkenden: samen sterk!

    De conclusie is duidelijk: we kunnen dit niet langer accepteren. En dat is mogelijk, we kunnen alle problemen waar we nu samen door gaan, ook samen bestrijden. De collectieve acties van de werkenden op 29 maart kunnen daar een heel belangrijke stap in vormen. De actiedagen in februari toonden al het ongenoegen over het loonakkoord. De staking van 29 maart wordt door de vakbonden voorbereid met een ‘Loonkrant’. Het informeren van collega’s is essentieel voor werkenden om sterker te staan. Daarom zou het ook goed zijn als er personeelsbijeenkomsten komen over sectorgrenzen heen waar de eisen en volgende stappen van de strijd besproken en gestemd kunnen worden. Want mogelijk zal één dag staking niet volstaan om toegevingen af te dwingen. Met een vastberaden beweging die een tactiek heeft om het protest op te bouwen, kunnen we winnen. Aan de Universiteit Gent werd vorig jaar zo’n goed voorbereide strijd gevoerd door de vakbonden voor onder andere een €14 minimumloon. Studenten organiseerden solidariteit met het stakend personeel en vandaag verdienen alle jobstudenten en personeelsleden van de UGent minstens €14 per uur.

    Ook deze staking is dus voor jongeren van groot belang. Het zijn de collectieve acties van werkenden, waarbij het werk wordt neergelegd, die het systeem raken waar het pijn doet voor de bazen en politici: in hun winsten. De woedende reactie van de werkgevers op de aankondiging van de nationale stakingsdag op 29 maart toonde dat ook aan. Als er echter iemand recht heeft om kwaad te zijn, zijn wij het: het winstbejag van de kapitalistische klasse raakt ons vandaag bijzonder hard en ondermijnt een efficiënte vaccinatiestrategie. Een strijd daartegen moeten we ondersteunen! Actief Linkse Studenten en Scholieren roepen op solidariteit te tonen met de stakers op 29 maart. Ga met ons mee piketten bezoeken daar waar er zijn en sluit aan bij Actief Linkse Studenten & Scholieren.

  • Actief Linkse Studenten voerden in Luik actie tegen onzekerheid en ongelijkheid in onderwijs

    Vrijdagmiddag voerden een twintigtal jongeren in Luik actie na een oproep van de Actief Linkse Studenten. De actie vond plaats aan de hoofdingang van de Luikse universiteit.

    Reeds vóór de gezondheidscrisis behoorde het Belgische onderwijs tot één van de meeste ongelijke in de geïndustrialiseerde landen van de OESO. Vandaag is het nog erger.

    Een derde van ons is zijn studentenjob kwijt. Een kwart van de studenten heeft moeite om goed te eten! Volgens de Fédération des étudiants francophones (FEF) heeft 60% van de studenten het gevoel dat ze geheel of deels niet meekunnen met hun opleiding, en 10% denkt erover om met hun studie te stoppen.

    Velen van ons zijn wanhopig. 8% van de jongeren heeft tijdens de eerste golf serieus aan zelfmoord gedacht. Hoeveel zouden dat er vandaag zijn? We voelen ons vergeten. Het lesgeven is vergeten. Het is al lang vergeten. Het is chronisch ondergefinancierd. De infrastructuur is compleet ontoereikend, vooral in het middelbaar onderwijs. De klaslokalen zijn overvol. Overal is er een tekort aan personeel, zowel onderwijzend als niet-onderwijzend personeel. De sociale diensten waren al overbelast, nu is dat nog meer het geval. Aan de ULB moet je 5 maanden wachten op een afspraak met een psychiater. We hebben veel tijd om ons te laten overweldigen door donkere gedachten.

    Een van de manieren om wanhoop tegen te gaan is door samen te reageren!

    Samen omdat velen van ons deze vaststellingen delen. Hoeveel petities waren er niet de afgelopen maanden? Hoeveel open brieven? Hoeveel waarschuwingen van experts? Al deze woede moeten we organiseren en laten horen. Actie is ook nodig om perspectief te geven. We willen oplossingen.

    Er zullen geen oplossingen komen zonder dringend meer middelen te investeren in onderwijs. Meer middelen, zodat het personeel niet langer wordt overstemd door de werklast. Meer middelen om echte steun voor scholieren en studenten te garanderen. Meer middelen om ervoor te zorgen dat onderwijs echt gratis is. De kosten van studies vormen een enorm obstakel voor veel jongeren, die gedwongen zijn te werken ten koste van de kwaliteit van hun studies. Sommigen kunnen het zich niet eens veroorloven aan hoger onderwijs te beginnen en anderen zijn gedwongen te stoppen of zich in de schulden te steken. Onderwijs moet gratis zijn!

    Om ons in staat te stellen ons volledig aan onze studie te wijden, ongeacht de middelen van onze ouders, hebben wij een studentenloon nodig! Omdat de kosten van onderwijs niet ophouden bij het schoolgeld en de boeken. We hebben ook huisvesting nodig. En de huren zijn de laatste jaren gestaag maar sterk gestegen! We hebben dringend behoefte aan openbare keukens en voldoende sociale woningen. De pandemie heeft geweld en misbruik binnen gezinnen doen toenemen. Wij willen alle jongeren, alle vrouwen, alle holebi’s in staat stellen een gewelddadige gezinsomgeving te verlaten zonder in armoede te vervallen, zonder gedwongen te worden tot studentenprostitutie!

    Dit alles zou gewaarborgd moeten zijn in een rijk land als België. Dit is niet alleen niet het geval, maar er wordt ons ook verteld dat het onmogelijk te bereiken is! Ons wordt verteld dat meer geld geven aan onderwijs utopisch is! Er wordt ons hetzelfde verteld voor de gezondheidszorg in het midden van een pandemie! Als deze basisbehoeften in het huidige systeem niet mogelijk zijn, dan moeten we het systeem veranderen!

    Geconfronteerd met de gezondheidscrisis, de ecologische crisis en de economische crisis, hebben we geen andere keuze: we moeten ons organiseren om het kapitalisme omver te werpen. Dit systeem heeft jongeren niets te bieden. Dit systeem heeft de werkenden niets te bieden, terwijl zij het zijn die de rijkdom scheppen, niet de aandeelhouders! Doe met ons mee!

     

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping