Your cart is currently empty!
Tag: OCMW
-
Onhoudbare werkdruk bij het OCMW: interview over het protest in Luik
Aan de megafoon: Simon Hupkens. Op 12 september kwamen een honderdtal personeelsleden samen voor de kantoren van het OCMW in Luik. Ze eisten maatregelen om de onhoudbare werkdruk te verlichten. We spraken over het protest met Simon Hupkens, verantwoordelijke van de ACOD-delegatie bij het Luikse OCMW.
Het was een geslaagde actie bij de heropstart van het werkingsjaar. Waarom werd geprotesteerd?
“De maat is vol. Bij het OCMW in Luik, net zoals bij andere OCMW’s in de rest van het land, is het aantal dossiers explosief toegenomen sinds 2015. Toen werd de wachtuitkering voor werklozen beperkt. Het maakte dat in 2015 alleen al 70.000 mensen hun recht op werkloosheidsuitkering verloren, aldus cijfers van het ABVV. Het betekent in de praktijk dat de opvolging van de sociale uitkeringstrekkers deels overgedragen werd van de federale overheid naar de gemeenten. De extra middelen die hiervoor uitgetrokken werden voor de OCMW’s waren erg beperkt, compleet onvoldoende om in de noden te voorzien.
“Het maakt dat sociaal werkers overweldigd worden door het aantal te behandelen dossiers, sommigen moeten tot 120 dossiers opvolgen! In zo’n situatie kunnen we slechts het minimum doen, namelijk ervoor zorgen dat de gebruiker een leefloon krijgt. Maar mensen helpen om uit die situatie te geraken, lukt niet.
“Komt daar nog bij dat de dossiers complexer zijn. De samenleving is steeds harder, waardoor het leven harder is en niet iedereen in staat is om daarmee om te gaan. Wie bij het OCMW terecht komt, heeft alle andere mogelijkheden (familie, vrienden) uitgeput. Als er geen andere uitweg meer is, trekt men naar het OCMW. Bovendien staan sociale diensten die afhankelijk zijn van andere instanties ook onder druk, waardoor er minder hulp is. Dat heeft allemaal een impact op de werking van het OCMW.
“Sociaal werkers met meer ervaring bevestigen dat de sociale situaties vandaag complexer zijn dan 20 of 30 jaar geleden. Ze spreken over ‘lasagne-lagen’: onder elk probleem zit er nog een ander. Onder een probleem inzake huisvesting, zit er nog een probleem van geestelijke gezondheid, of van familiaal geweld, … Als er rond deze mensen geen openbare diensten zijn, worden problematieken te laat opgemerkt en zijn ze moeilijker aan te pakken.”
De situatie is al enige tijd moeilijker. Waarom wordt dan nu net geprotesteerd?
“Eerst en vooral omdat we bezig zijn met alle collega’s opnieuw te mobiliseren rond de syndicale delegatie. We doen dit op een manier waarbij we de betrokkenheid zo groot mogelijk willen maken. Sinds drie jaar organiseren we minstens één keer per jaar een algemene vergadering waarvoor goed gemobiliseerd wordt. Dit is een centraal evenement voor de syndicale actie. Dit jaar hielden we daarnaast ook lokale algemene vergaderingen in verschillende diensten. Daarbij kwamen de collega’s steevast met klachten over de werkdruk die het onmogelijk maakt om mensen in soms dramatische situaties correcte hulp te bieden. De belangrijkste beroepsziekte bij het OCMW is burn-out. Dat komt omdat we geen antwoord kunnen bieden aan mensen die ons uitleggen dat ze geen geld hebben voor hun kinderen of voor kleding. Collega’s worden daar depressief van of nemen ontslag.
“Een tweede element is dat de kwestie van werkdruk officieel moet erkend worden door het gemeentebestuur en expliciet moet opgenomen worden in een beleidsplan. Het Luikse OCMW moest een strategisch meerjarenplan indienen om de grote lijnen van het bestuur de komende jaren uit te tekenen. We dachten dat dit een goed moment was om de druk op te voeren, engagementen te vragen, een administratieve vereenvoudiging en een beperking van de tijdrovende controlemaatregelen op het personeel te eisen.
“Het meerjarenplan ligt nu op tafel. We zullen het analyseren en bespreken op een nieuwe algemene vergadering waar we onze kritieken zullen formuleren en nieuwe acties voorbereiden indien dit plan niet aan onze eisen tegemoetkomt, namelijk als er geen versterking van het personeel komt.
“We weten dat de middelen van het OCMW niet oneindig zijn. Maar een OCMW staat niet geïsoleerd van de rest van de samenleving. We moeten de middelen halen waar ze zitten. Als de directie samen met ons wil strijden voor meer federale middelen voor de OCMW’s, dan zullen we hen van harte verwelkomen in dit gevecht. Anders zullen we ons standpunt handhaven en opkomen voor meer middelen. Misschien moeten we ook bouwen aan een samenwerking tussen het personeel van verschillende OCMW’s om samen te strijden. Vandaag wordt maximaal 85% van een leefloon betaald door de federale overheid, vaak gaat het om amper 70%. De rest wordt gedragen door de gemeenten. Een volledige terugbetaling is het minimum, zeker in de grote steden waar er een concentratie van armoede is.”
-
Personeel OCWM St-Gillis houdt werkonderbreking
Gisteren hield het personeel van het OCMW in de Brusselse gemeente St Gillis een werkonderbreking tussen 9 en 11u. Aanleiding zijn de lage lonen.
Verslag en beeldmateriaal door Mario
ACOD LRB (Lokale en Regionale Besturen) hield op 7 mei een personeelsvergadering van al wie bij het OCWM van St-Gillis werkt. Daarop werd op 22 mei van 9 tot 11u een werkonderbreking gehouden voor een collectieve eis: de uitreiking van maaltijdcheques voor alle personeelsleden van het OCMW. Het OCMW-personeel beschikt niet over een eigen kantine en bovendien wordt het minder goed betaald dan collega’s in Vlaanderen of Wallonië.
De werkonderbreking onder de slogan “In actie voor maaltijdcheques” kende een brede en strijdbare deelname van personeelsleden met spandoeken, slogans en muziek om de eisen kracht bij te zetten. Tegelijk werd een pamflet verdeeld onder de gebruikers van het OCMW om uit te leggen dat het personeel in actie komt “voor betere arbeidsvoorwaarden zodat we jullie beter van dienst kunnen zijn.”
De werkonderbreking werd ondersteund door ACOD St-Gillis. Ook LSP/PSL en Gauches Communes steunen de strijd van het OCMW-personeel.
-
Nieuwe actie tegen vermarkting sociaal werk in Antwerpen
Komende donderdag is er een nieuwe actie tegen de vermarkting van het sociaal werk in Antwerpen. Op vrijdag 1 juli verwacht men de offertes voor de vermarkting van verschillende sociale voorzieningen. Daarom wordt op donderdagavond voor het OCMW actie gevoerd. Afspraak om 18u op het Mechelsplein. Hieronder de oproep voor die actie.-> Verslag van de eerdere actie aan de gemeenteraad
-> Interview uit ons maandblad
[divider]
Marktlogica hoort niet thuis in de zorg voor mensen. Toch zet het Antwerpse stadsbestuur sociale voorzieningen op de markt: van het inloophuis voor thuislozen, over de arbeidszorg voor OCMW-cliënten, tot de nachtopvang van daklozen of zelfs de psychologische hulp bij familiaal geweld. En andere zullen volgen. Antwerpen is duidelijk een testcase: wat hier gebeurt, wordt morgen uitgerold in Vlaanderen.
Op vrijdag 1 juli verwacht men de offertes. Stad en OCMW hopen en verwachten dat ook commerciële spelers zich aanbieden. Biedingen worden afgewogen op prijs en kwaliteit. Maar de kwaliteitscriteria zijn tot vandaag niet uitgeklaard.
De keuze voor vermarkting roept in het sociale werkveld veel vragen op en stuit op breed verzet. Op korte termijn staat de kwaliteit van het sociaal werk op de helling.
De vermarkting gaat in tegen de nodige continuïteit. Een voorziening zoals De Vaart, het inloopcentrum voor thuislozen, werkt al jaren binnen het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk. Door die continuïteit is een lange termijn aanpak mogelijk. Dat is ook nodig. Zonder continuïteit geen kwaliteit in het sociaal werk.Vermarkting betekent meteen minder kwaliteit in duurdere en minder toegankelijke voorzieningen. Op termijn betekent dat een hogere factuur voor de samenleving. Op de markt staat de winst centraal, niet de kwaliteit van de zorg. Sociaal werk vraagt professionele kennis, inzichten, vaardigheden en attitudes. Maximaliseren van de winst is alleen mogelijk door de kost voor de cliënt te verhogen. En vooral door te besparen op personeel: minder mensen, met lagere opleiding en minder ervaring.
Vermarkting vervangt samenwerking door concurrentie. En concurrenten schermen de informatie af in het belang van de eigen marktpositie. Die verschraling leidt tot immobilisme en bedreigt de maatschappelijke effectiviteit van de voorzieningen.
Welke verbeteringen verwacht de lokale overheid eigenlijk in de werking van sociale voorzieningen als ze worden overgenomen door een andere sociaal werk organisatie of door een commerciële speler? Op die vraag geeft de lokale overheid tot vandaag geen antwoord.Op donderdagavond 30 juni om 18:30 protesteert het Sociaal Werk ActieNetwerk tegen deze gang van zaken aan het hoofdkantoor van het Antwerpse OCMW (Mechels Plein).
De actie krijgt ook deze maal de steun van de vakbonden LBC en BBTK.Het kan anders!
Het Sociaal Werk ActieNetwerk kiest voor het maximaliseren van welzijn, niet voor het maximaliseren van winst.
We kiezen voor sociaal werk waarbij de kwaliteit van de hulpverlening centraal staat. En dit met de inbreng van alle betrokkenen: gebruikers en cliënten, sociale werkers, experten, studenten en partnerorganisaties. -
OCMW Luik: “Besparingsbeleid bedreigt de menswaardigheid”
Op de stakingsdag van 24 juni was de stakerspost aan het OCMW van Luik indrukwekkend. Naast de traditionele vakbondsvlaggen was er ook een infostand met pamfletten van verschillende vakbonden of politieke organisaties die het piket bezochten. Er waren informatieborden die de huidige situatie uitleggen en de impact van de besparingen. Het personeel maakte spandoeken en kleine affiches over verschillende thema’s. Er was een strijdbare en erg politieke sfeer. We spraken met Boris, ACOD-delegee.“De staking vandaag [24 juni] toont de woede en het ongenoegen tegenover de regeringsmaatregelen. Daarnaast wordt de staking gebruikt om te discussiëren. Bij het OCMW zijn we erg ongerust over onze arbeidsvoorwaarden en nog meer over onze pensioenen. Er is ook de wet-Peeters en alle andere maatregelen die uiteindelijk vanuit de private sector dreigen over te slaan naar de publieke sector, zowel de 45-urenweek als de opgedreven flexibiliteit of de afschaffing van overloon voor overuren.
“We willen tegelijk ook protesteren tegen alle maatregelen van sociale uitsluiting, ook de maatregelen die door de vorige regering onder Di Rupo genomen zijn. Al wie elders uitgesloten is, komt bij het OCMW terecht. We zien dus de gevolgen van al die maatregelen. Het leidt tot een sterke toename van het aantal dossiers en een druk op onze arbeidsvoorwaarden. We kunnen geen menswaardige hulp meer garanderen.
“Als we er al in slagen om alle documenten op tijd afgewerkt te krijgen, is er nog geen garantie dat er op tijd hulp zal zijn. Alle diensten zijn immers overbevraagd. Dergelijke vertragingen hebben ook betrekking op levensbelangrijke vragen van hulpbehoevenden. Het leidt tot frustraties die soms ook uitmonden in verbaal of zelfs fysiek geweld tegen de hulpverleners. De menswaardigheid van de gebruikers wordt bedreigd door het besparingsbeleid van de opeenvolgende regeringen.
“Dit dreigt nog verder uit de hand te lopen met het project van geïndividualiseerde sociale integratie van minister Borsus (MR), de verplichte gemeenschapsdienst voor leefloners. Op langere termijn dreigt dit tot een neerwaartse spiraal van alle lonen te leiden. Als er voor het vegen van de straten leefloners kunnen ingezet worden, waarom dan nog iemand met een echt loon aannemen?“Met ons piket en onze syndicale acties willen we bouwen aan een actieplan voor zowel het personeel als de gebruikers. Wij moeten als job de situatie van mensen analyseren en een actieplan opstellen. We doen hier op het piket hetzelfde. We analyseren de situatie en proberen er de positieve en negatieve elementen uit te halen. We willen zoveel mogelijk informatie bieden, pamfletten beschikbaar maken, … zodat we niet alleen vakbondsmilitanten kunnen bereiken maar ook wie niet regelmatig deelneemt aan vakbondsactiviteiten of betogingen. Als iemand zelf niet geïnformeerd raakt, moeten we ervoor zorgen dat de informatie tot bij die persoon raakt.”
