Your cart is currently empty!
Tag: Bart De Wever
-
Veiligheid en gezondheid arbeiders en omwonenden? Arbeidersbeweging moet zich verder organiseren!
Vakbondsactie tegen sociale dumping, onder meer in de bouw. Antwerps burgemeester De Wever mocht zonder veel weerwerk op de Zevende Dag alle verantwoordelijkheden voor het PFOS-schandaal naar anderen doorschuiven. Het was niet aan hem om te communiceren, OVAM stuurde niet de nodige informatie door en de groene bestuurders in Zwijndrecht hadden moeten handelen. Operatie ‘’t is de schuld van alle anderen’ draait weeral op volle toeren.
De voorbije dagen waren er twee vreselijke rampen in en rond Antwerpen. Er is de vervuiling met PFOS in de grond rond de site van chemiebedrijf 3M. Omwonenden en personeelsleden van 3M zijn bang voor de gevolgen van de vervuiling op hun gezondheid. Daarnaast was er het ongeval op een bouwwerf in de wijk Nieuw-Zuid waarbij vijf doden vielen. Telkens zijn de arbeiders en de omwonenden diegenen die het grootste gevaar lopen. Telkens wordt de winst op de eerste plaats gezet en telkens staan de gevestigde politici, niet in het minst die van N-VA, resoluut aan de kant van de rijke eigenaars en vastgoedbaronnen.
Onveiligheid op bouwwerven wordt al langer aangeklaagd door de vakbonden die zich verzetten tegen sociale dumping waarbij personeel aan erg lage lonen wordt ingezet om lange werkweken te kloppen. Een ABVV-verantwoordelijke stelde vandaag in De Standaard: “Zeker de grote werven hebben te kampen met een grote financiële druk en tijdsdruk. Projecten worden uitbesteed tegen de scherpste prijs. Het moet vooruitgaan. Dus zoeken aannemers bouwvakkers die veel uren willen draaien voor weinig geld.” Syndicale acties tegen sociale dumping vinden nooit gehoor bij de traditionele politici. De vastgoedbaronnen daarentegen staan bijzonder dicht bij het politieke establishment.
Ook bij 3M werd de bodemverontreiniging al langer in vraag gesteld door de vakbondsafgevaardigden. Hun vragen werden echter nooit duidelijk beantwoord door de directie. Veel arbeiders van 3M wonen in de buurt van de fabriek en worden zowel op hun werk als thuis geconfronteerd met de gevolgen van de vervuiling. Op een ogenblik dat de directie van 3M wist dat de bodemvervuiling met PFOS verregaande financiële gevolgen kon hebben (er was een proces in de VS afgekocht voor 850 miljoen dollar), zal ze maar al te blij geweest zijn dat de BAM (huidige Lantis) een dading wilde aangaan in het kader van de Oosterweelwerken. Hier zou de vervuiling 3M geen miljoenen kosten, maar 75.000 euro.
Voor De Wever en de N-VA zijn de Oosterweelwerken heilig. Er wordt naar alle kanten met een beschuldigende vinger gewezen, maar niet naar Lantis. Ook in de communicatie nu het schandaal bekend is, worden de belangen van de grote bedrijven centraal gesteld. Die belangen staan op de prioriteitenlijst veel hoger dan de gezondheid en de veiligheid van gewone mensen. Dat zijn kwesties waar N-VA de afkorting is van “niks van aantrekken”. Tenzij door middel van communicatie als er ongevallen opduiken, communicatie die vaak neerkomt op het doorschuiven van de verantwoordelijkheid.
Het is de arbeidersbeweging die de eerste maatregelen inzake veiligheid en gezondheid op de werkvloer heeft afgedwongen door zich te organiseren en ervoor te strijden. Dit omvat een gezonde leefomgeving, het bekomen van betere arbeidsvoorwaarden en erkenning van syndicale organisatie op werven, zodat het personeel sterk genoeg staat om tegen gevaarlijke situaties in te gaan. Als de arbeidersbeweging hiervoor opkomt, botsen ze op de bazen en de politieke vertegenwoordigers van die bazen.
Eind 19e eeuw reeds kwam de socialistische beweging op voor eisen als “ware verantwoordelijkheid van de patroons in het overkomen van ongelukken gedurende het werk” (BWP-programma 1886) en nog het instellen van een commissie van werkenden om de gezondheidstoestand op de werkvloer en in de arbeiderswoningen te onderzoeken. Bij de oprichting van de Tweede Internationale in 1889 werd naast de oproep voor een internationale actiedag op 1 mei voor de 8-urendag ook gepleit voor internationale wetgeving rond arbeidsomstandigheden.
Ook vandaag is de arbeidersbeweging het best geplaatst is om de strijd voor betere arbeidsvoorwaarden, inclusief een gezonde leefomgeving, te voeren. De bazen en hun politici zullen elke stap vooruit telkens weer proberen af te breken en zijn erg creatief in het vinden van nieuwe methoden om de uitbuiting op te drijven. Uiteindelijk zullen we heel hun systeem aan de kant moeten schuiven vooraleer onze gezondheid en veilige werkomstandigheden echt prioritair zullen zijn.
-
N-VA-propaganda op de VRT
In N-VA-kringen wordt de VRT soms nog de ‘BRT’ genoemd, waarbij de letters al eens ingevuld worden als ‘Belgisch, Rood en Tendentieus’. De ‘rode staatszender’ valt onder de bevoegdheid van Vlaamse regeringen waar de N-VA sinds 2004 deel van uitmaakt. Veel ‘rood’ valt er dan ook niet op te merken aan de VRT. De laatste propagandareeks over voorzitter De Wever bevestigt dit nogmaals.
Het opzet van de driedelige reeks ‘BDW’ is dat de N-VA-voorzitter gevolgd wordt waarbij de camera enkel registreert. Het doet denken aan wat eerder al vertoond is, onder meer door Paul Jambers. We krijgen te horen en te zien wat we al wisten met een grote nadruk op het persoonlijke leven van De Wever, een persoonlijk leven dat met de regelmaat van een klok in alle boekjes en andere media aan bod komt. We hoorden ondertussen al meer details over het dieet van De Wever dan over het dieet waarop de zorgsector, waaronder de woonzorgcentra, geplaatst is onder die 15 jaar van Vlaamse regeringen waar de N-VA inzat.
Vanuit politiek oogpunt zijn er twee vaststellingen te maken: ten eerste dat zowel de VRT als de N-VA het nuttig vonden om een dergelijke propagandareeks te maken en ten tweede dat politieke inhoud zoveel mogelijk uit de weg werd gegaan. De regeringsvorming wordt louter voorgesteld als een tactisch spel met enkele straffe uitspraken van De Wever over zijn politieke tegenstanders, in het bijzonder de PS en Open Vld. Politiek wordt door De Wever als iets narcistisch voorgesteld, wat onze tweede vaststelling meteen terugbrengt tot de eerste.
Wat niet aan bod kwam: een analyse van de redenen waarom de N-VA na vijf jaar rechtse regering verloor in de verkiezingen van 2019, de voorstellen van N-VA in de onderhandelingen met het Vlaams Belang op het niveau van de Vlaamse regeringsvorming, inhoudelijke kritieken op de regering-De Croo … Het protest tegen de besparingen van de Vlaamse regering eind 2019, onder meer in de sociale sector maar ook op vlak van cultuur en de VRT, is eveneens compleet afwezig. De blunders van de regering-Jambon-Beke in de aanpak van de Covid-19-crisis? Niet het vermelden waard, of het moet zijn dat het in de twee volgende afleveringen van de documentaire aan bod komt.
Naar aanleiding van de discussie over hoe Open VLD middelen besteedde aan de verkiezingscampagne van Sihame El Kaouakibi werd algemeen gepleit voor meer transparantie. Vreemd genoeg vroeg VLD-voorzitter Lachaert dat die transparantie van El Kaouakibi zou komen en niet van zijn eigen partij-instanties die beslisten om dat geld te geven (en dus eigenlijk om een ‘wit konijn’ in te kopen). De traditionele partijen zijn financieel volledig afhankelijk van de stroom van publieke middelen en gebruiken dit onder meer voor financiële beleggingen. In de discussie over de financiering van verkiezingscampagnes mag ook het gebruik van de VRT voor propaganda wel eens aan bod komen. De Vlaamse regering is verantwoordelijk voor de VRT en maakt er gebruik van om de voorzitter van de grootste regeringspartij in de schijnwerpers te zetten, zonder dat ook maar één kritische opmerking of vraag aan bod komt.
-
Stuur De Wever met pensioen, vooraleer hij dat van ons volledig afpakt!
“Poten af van ons pensioen.” Betoging in Gent oktober 2018. Foto door Jean-Marie Bij de vorige verkiezingen was geen enkele partij, ook de N-VA zogezegd niet, voor verhoging van de pensioenleeftijd. Resultaat: na de verkiezingen ging die van 65 naar 67 jaar. Een grote meerderheid van de bevolking – in alle delen van het land, op dat vlak zijn er geen twee (of drie) democratieën! – is vandaag nog steeds tegen werken tot 67 gekant. In Vlaanderen gaat het om 73% volgens een recente peiling.
Door Peter (Leuven)
Toch zegt De Wever vandaag openlijk dat de pensioenleeftijd nog hoger moet dan 67 en moet stijgen met de levensverwachting – die sowieso nog verder zal toenemen de komende decennia. Met de toenemende totale rijkdom wordt uiteraard geen rekening gehouden, met de gezondheid van oudere werkenden evenmin. De N-VA gaat openlijk in tegen de wil van de meerderheid van de bevolking – maar volgt wel de wil van de burgerij, het patronaat in België. Stemmen voor N-VA, is stemmen voor meer oudere zieken en het absurd optrekken van de pensioenleeftijd boven 67 jaar. De pensioenen zijn binnen een kapitalisme in crisis – net als de rest van de sociale zekerheid – inderdaad niet “betaalbaar”, omdat het winststreven voorop staat, het systeem in steeds diepere crisissen terechtkomt en de patroons de economische wetten dicteren, desnoods door hun kapitaal weg te trekken.
Reden te meer om die economische en politieke chantage te verwerpen, door: meer middelen te eisen voor fraudebestrijding en belastingontwijking van het kapitaal, opening van de boeken voor controle van de arbeidersbeweging, onteigening onder werknemerscontrole van bedrijven die massa-ontslagen doorvoeren, het streven naar een linkse regering van werkenden en jongeren op basis van strijd tegen de verdere sociale afbraak die al in de steigers staat. Voor een socialistisch alternatief dat de immense rijkdommen in het belang van de meerderheid en democratisch plant.
Als het kapitalisme ons tot in ons graf wil doen werken voor steeds minder koopkracht, tijd om de houdbaarheid van dit systeem zelf in vraag te stellen.
- Lees ons archiefartikel “Neen aan de 67. Argumenten tegen de verhoging van de pensioenleeftijd.”
-
Niet de burgemeester van de Turnhoutsebaan, migranten of vakbondsleden…
Wij laten ons niet verdelen! Foto: Liesbeth Hoeveel groepen en mensen kan je beledigen in één interview? Dat leek de uitdaging waarmee Bart De Wever naar de Gazet van Antwerpen trok. De Antwerpse burgemeester haalde uit naar migranten, vakbonden, coalitiepartners en indirect zelfs naar partijgenoten. Straks blijft er niemand meer over die niet beledigd is!
Stop die vakbonden die meer gelijkheid bekomen – lage flexilonen voor iedereen (behalve wijzelf)!
Op de vakbonden heeft De Wever het nooit begrepen. In dit interview zegt hij dat hij “er echt ongemakkelijk van wordt” als hij mensen als De Leeuw en Leemans bezig hoort. Volgens De Wever beseffen de vakbondsleiders niet “hoe onvoorstelbaar herverdelend en sociaal België wel niet is.” Eerder merkte De Wever op dat hij tijdens zijn reis in de VS geschokt was door het grote aantal daklozen en het gebrek aan sociaal vangnet daar. Weet De Wever dan niet hoe sociale herverdeling bekomen werd? Dat was niet door sociale reflexen van rechtse politici maar door harde strijd van vakbondsleden.
De lagere organisatiegraad van Amerikaanse werknemers leidt er tot een grotere ongelijkheid. Experten van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) stelden in 2015 dat de achteruitgang van de syndicalisatiegraad een sleutelelement is in de groeiende ongelijkheid. Ze stelden dat de vakbonden de ongelijkheid afremmen. In België is er een hoge syndicalisatiegraad waardoor de sociale afbraak niet zo ver is kunnen gaan als pakweg in de VS. Nogal hypocriet van één van de voortrekkers van de rechtse Thatcheriaanse regering om net de herverdeling in België als argument te gebruiken tegen de vakbonden… en dat terwijl het beleid van zijn regering net gericht is op het versterken van de ongelijkheid.
Het probleem van De Wever met de vakbonden is dat ze “alleen maar naar hun eigen navel kijken, niet naar de toekomst.” Volgens de neoliberaal is wat meer ongelijkheid nodig om nog hardere maatregelen te vermijden. “Wat als je hier met Portugese en Griekse toestanden zou zitten, dat je echt moet snijden? Dat je het zover laat komen dat je mensen niet wat minder bij geeft, maar dat ze echt een deel van hun inkomen moeten afgeven?” Nu stelt De Wever het voor alsof de maatregelen van de rechtse regering er enkel voor zorgen dat onze levensstandaard iets minder snel toeneemt. Een gewone werkende die de rekening maakt weet wel beter na de hogere taksen op zowat alles (energie, water, brandstof, zorgverzekering, …) en dit met onze lonen na een indexsprong. Als de kranten schrijven over de gemiddelde rijkdom van een Belgisch gezin vragen velen zich af wat er met hun 272.000 euro gebeurd is. Met de gemiddelde schuld van 54.465 euro per gezin stelt dat probleem zich minder. De gemiddelde rijkdom nam op een jaar tijd met 3,7% toe. Waarom volgden onze lonen en uitkeringen niet? In maart stelde een studie van het Europees Vakverbond nog vast: “België is het enige Europese land waar werknemers vorig jaar minder konden kopen met hun loon. De inkomens gingen door de index lichtjes omhoog, maar onvoldoende om het verlies aan koopkracht door de inflatie op te vangen.” Is dat ‘iets minder bij krijgen’, meneer De Wever?
De Wever erkent overigens dat er nog harde maatregelen aankomen. “Er zijn vrij grote bedragen aan besparingen die nog moeten ingevuld worden. De minister van Werk (Kris Peeters, CD&V, red.) zegt dat hij nog een hele schuif met maatregelen heeft die honderden miljoenen kunnen opleveren. Dat lijkt mij dan een hele interessante schuif. Ook bij Volksgezondheid zijn er nog dingen te doen.” Anders gezegd: de flexi-maatregelen zijn nog niet uitgeput en wie ziek valt, zal zijn plan moeten trekken. De lage lonen waar het flexi-model om draait, zullen uiteraard niet toegepast worden op de dames en heren politici zelf, zij vergelijken zichzelf liever met topmanagers en desnoods met topvoetballers (“Als ik goed tegen een bol kon shotten, kreeg ik 60 miljoen per jaar, en daar kraait geen haan naar,” stelde Geert Bourgeois vorig weekend in DSWeekblad). In 2015 waren 20% van de nieuwe jobs met kortlopende, onregelmatige contracten en interimwerk, waarvan ruim de helft dagcontracten. In 2008 was dit nog maar 16%. We krijgen dus terug dagloners in plaats van vaste jobs. En er zit nog rek op als we de rechtse politici horen.
Dit beleid maakt het voor onze levensstandaard zo ongemakkelijk dat we ons afvragen waarom de vakbondsleiders na de groeiende en succesvolle acties van 2014 niet hebben doorgezet tot de val van de regering. Zullen ze de aangekondigde hete herfst dit jaar voorbereiden, organiseren en nadien effectief doorzetten? Wij zullen er alleszins alles aan doen om de strijd aan te gaan zodat we de plannen van De Wever en co kunnen stoppen.
Ramblas op de Turnhoutsebaan
Behalve vakbondsleden waar De Wever misselijk van wordt en de steeds groter wordende groep laagbetaalde werkenden die hij een toekomst van meer van dezelfde onzekerheid belooft, haalt De Wever ook nog op onbeschofte wijze uit naar de eigen migrantenbevolking.
In de media was er vooral veel te doen over de uitspraak dat er op de Turnhoutsebaan in Borgerhout veel migranten rondlopen. “Kijk naar de foto’s van de daders in Barcelona. Op de Turnhoutsebaan kom je op een avond gemakkelijk twintig mannen van dat type tegen. Zo ontstaat een spiraal van wantrouwen en afwijzing.” Over welk type hij het heeft, maakte hij ook duidelijk in het interview: “De instapdrempel van de arbeidsmarkt is te hoog voor veel mensen die in de stad opgroeien. (…) Maar ja, als je dan die jonge relschoppers in Borgerhout ziet. Die zien andere rolmodellen die door de drugshandel met zakken vol cash kunnen rondlopen.” We moesten even checken of dit Filip Dewinter dan wel Bart De Wever was die een interview gaf, maar we moeten het antwoord schuldig blijven.
Op dergelijke onbeschofte en veralgemenende manier een volledige bevolkingsgroep viseren en van terrorisme en drugshandel beschuldigen, is plat racisme. Het zet de deur open voor diegenen die hun racisme op een nog directere en onbeschoftere manier uiten op tal van sociale media. Volgens de burgemeester moet de kleine minderheid van extremisten bestreden worden en daarvoor “moet je het vertrouwen van het grootste deel van de moslimgemeenschap behouden.” Zijn uitspraken over de Turnhoutsebaan zullen daar alleszins niet toe bijdragen…
De ‘ranzige racisten’ mogen overigens op hun twee oren slapen: voor De Wever komt het probleem net als voor Trump van twee kanten. “Je moet hen niet benaderen met alleen maar de boodschap dat ze verdraagzaam moeten zijn en ze bij het minste uitschelden voor racist. Dat hebben we twintig jaar gedaan, maar het heeft niks opgebracht. De polarisatie is er al twintig jaar, maar altijd was er alleen maar een probleem in de ene richting, ging het over de zogenaamde onverdraagzaamheid.” Inderdaad: de ‘zogenaamde’ onverdraagzaamheid.
Onbeschofte boeren!
Sommigen zullen zich wellicht afvragen wat we in de inleiding bedoelden met de stelling dat De Wever indirect zelfs naar partijgenoten uithaalde. In het interview zegt De Wever vreemd genoeg dat hij het niet op Trump begrepen heeft. “Zijn manier van optreden is ook onbeschoft. Zijn onbehouwen stijl past niet bij het leiderschap van een grote democratie,” zegt De Wever.
Nochtans was het net die onbeschoftheid die na de aanslag in Charlottesville maakte dat partijgenoot Theo Francken de reactie van Trump retweette. Als De Wever het ernstig meent dat Trump onbeschoft is, dan heeft hij als partijvoorzitter nog wat werk voor de boeg in de bestrijding van de eigen kleine Trumps… Mischien moet hij zelfs eens in eigen boezem durven kijken: zijn uitspraken over Antwerpse migranten en over de ‘zogenaamde onverdraagzaamheid’ lijken zo gekopieerd uit Trumps grote ‘onbeschoftheidshandboek.’
De Wever merkte ook nog op dat het model van de enorme dakloosheid in de VS in Europa door geen enkele politicus verdedigd wordt. “Een samenleving die een zo minimale opvang niet kan geven, faalt totaal. Er is geen politicus in Europa die zo’n model zou verdedigen.” Willen we eens een paar Belgische en zelfs Vlaamse politici aanwijzen die ons met hun beleid recht naar dit Amerikaanse model leiden?
-
Tentenkamp is niet “extreemlinks”, het toont net hoe schandalig het asociaal beleid is
Maximiliaanpark. Foto: Liesbeth De Antwerpse burgemeester is een man die twee stenen met elkaar kan laten vechten. In eigen stad houdt hij zich momenteel vooral bezig met het opzetten van fietsers tegen voetgangers, automobilisten tegen fietsers, … Dat moet verdoezelen dat de stad niet investeert in veilige verkeersinfrastructuur en alternatieven op het fileleed zoals openbaar vervoer. Maar Antwerpen is te klein voor de aandacht van De Wever. Hij vond ook de tijd om zich uit te spreken over de opvang van asielzoekers in het Brusselse Maximiliaanpark, een heuse krottenwijk in de hoofdstad van Europa.
Om te verdoezelen dat er na jarenlange besparingen op sociale bescherming en opvang van mensen in nood toestanden ontstaan die eerder aan de zogenaamde Derde Wereld doen denken, wordt de hete aardappel doorgeschoven. Voor De Wever is het altijd wel iemands schuld. De dood van vluchtende kinderen op zee is de schuld van hun ouders, de aanwezigheid van een tentenkamp in Brussel is dan weer de schuld van de Brusselse burgemeester en andere “extreemlinkse activisten.”
In Brussel staat de PS vooraan in een repressieve aanpak van mensen-zonder-papieren. Zo ging Emir Kir in Sint-Joost-Ten-Node over tot de gewelddadige ontruiming van het Jésu-klooster waar een groot aantal mensen-zonder-papieren verbleven. Er is een tekort aan opvang waar uiteraard de federale regering mee verantwoordelijk voor is, maar waar het lokale bestuur in Brussel evenmin voldoende rond doet.
Voor De Wever is het gemakkelijk om de schuld door te schuiven. In navolging van zijn partijgenote Sarah Smeyers die sprak over het Maximiliaanpark als “een broeihaard van extreemlinkse anarchie” had de Antwerpse burgemeester het nu over het park als een “extreemlinkse activistenpost.” Dat is ongetwijfeld de reden waarom de bevriende werkgevers van De Wever, die van Unizo, onlangs een naar eigen zeggen geslaagde infodag hield in het park (zie afbeelding hiernaast). Karel Van Eetvelt is blijkbaar een ‘extreemlinkse activist’ die erop uit is om ‘anarchie’ te stichten. Uiteraard is dat niet het geval. Unizo hoopt van de vluchtelingencrisis een graantje mee te pikken in de vorm van supergoedkope arbeidskrachten die meteen alle lonen en arbeidsvoorwaarden naar beneden kunnen trekken. Voor de werkgevers is menselijke ellende vooral een opportuniteit om deze ellende te veralgemenen.
“Een broeihaard van extreemlinkse anarchie” Natuurlijk slaat de bewering van De Wever nergens op. Dat park is een humanitaire ramp, het toont wel erg scherp aan tot wat een jarenlang asociaal besparingsbeleid leidt. Er zijn vrijwilligers in het park aanwezig en het klopt ongetwijfeld dat linkse activisten zich eerder het lot van de vluchtelingen aantrekken en actief willen bijdragen aan het verzachten van de gevolgen van het asociale beleid ten aanzien van vluchtelingen. Dat doen linkse activisten overigens ook ten aanzien van andere slachtoffers van het besparingsbeleid, stilaan de overgrote meerderheid van de bevolking die moet inleveren op het reële loon, langer moet werken en meer belastingen moet betalen terwijl openbare diensten worden afgebouwd.
Met zijn uitspraken wil De Wever verdeeldheid zaaien tussen de slachtoffers van het besparingsbeleid. Hij merkte onder meer op dat het tentenkamp niet alleen “echte vluchtelingen” huisvest, maar ook “sans-papiers, daklozen en extreemlinkse activisten”. Blijkbaar zijn sans-papiers geen ‘echte vluchtelingen’. Dat er gezinnen zitten, is volgens De Wever “voor een stuk emotionele manipulatie van de publieke opinie”. Moest De Wever met zijn goede vrienden van Unizo mee naar het kamp gegaan zijn, dan zou hij gezien hebben dat de waarheid er anders uitziet. De geïmproviseerde schooltjes in het kamp zijn heus wel bevolkt door kinderen van vluchtelingen.
Ook Theo Francken liet zich opnieuw gaan. Hij stelde op Facebook – de man blijft zijn communicatie afstemmen op zijn eigen sociaal netwerk en niet op de vluchtelingen zelf – dat hij zich “moeilijk van de indruk kan ontdoen dat het Maximiliaanpark wordt uitgebaat door mensen die de situatie misbruiken om te kunnen fulmineren tegen de regering en vooral tegen mij als persoon.” Denkt die man nu echt dat de evenaar door zijn eigen achterwerk loopt? Denkt hij echt dat wanhopige mensen in een tentenkamp verblijven om hem te raken? Dat ze oorlog en ellende ontvluchten omdat extreemlinkse activisten hen uitgenodigd hebben naar een krottenwijk waarmee ze de N-VA een hak willen zetten? Een beetje ernst zou niet misstaan.
De tekorten aanpakken, doet deze rechtse regering niet. Het enige wat dan overblijft is het verdelen van de tekorten en het zaaien van verdeeldheid zodat niet zo duidelijk is dat men niet verder komt dan het verdelen van steeds grotere tekorten voor de meerderheid van de bevolking. Daarop antwoorden, doen we niet door mee te stappen in het verdeel-en-heersspel van rechts maar wel door samen met alle slachtoffers van het asociale beleid op te komen voor degelijke jobs aan goede voorwaarden, meer betaalbare huisvesting, degelijke openbare diensten, onderwijs dat toegankelijk is voor iedereen, …
Als er sociale tekorten zijn, is dit niet de schuld van de vluchtelingen maar van het asociale beleid. Het zijn niet de vluchtelingen die ons verplichten om langer te werken of die een indexsprong opleggen. Dat zijn de rechtse partijen die de orders van hun bazen, het patronaat en de superrijke speculanten en bankiers, uitvoeren: inhakken op onze levensstandaard om hun winsten veilig te stellen. De tekorten waar vluchtelingen nu mee geconfronteerd worden zijn een voorbeeld van hoe de zwaksten in de samenleving eerst aangepakt worden. Maar het vizier van De Wever en co is wel degelijk gericht op alle gewone werkenden en hun gezinnen.
-
Rechts surft op racisme om asociale beleid harder op te voeren
Bart De Wever is terug uit vakantie en laat dat meteen merken. Hij lanceerde al een nieuwe oorlog tegen drugs met de aankondiging die al wie in Antwerpen betrapt wordt op een joint door de stad begeleid wordt. En op dezelfde dag kondigde hij aan dat hij strengere regels wil tegen de slachtoffers van andere oorlogen, zoals die in Syrië en Afghanistan. Liefst zou De Wever een grote muur rond Antwerpen optrekken. De oude fortengordel die de Duitsers in de Wereldoorlog niet kon stoppen, kan misschien de slachtoffers van oorlogen, uitbuiting, sectair geweld en ellende stoppen?De retoriek over vluchtelingenstromen neemt hallucinante vormen aan. De doden op de Middellandse Zee, het vluchtelingenkamp in Calais of de barre tocht door de Balkan krijgen heel wat aandacht. De rechterzijde probeert te surfen op de angst voor de komst van vluchtelingen. Denk maar aan hoe De Standaard op 27 augustus titelt: “33.000 buitenlanders pikken bouwjobs in”. Uitbuiting en sociale dumping zijn volgens De Standaard blijkbaar de schuld van de buitenlanders? Erg subtiel is het woord ‘pikken’ al evenmin. Racisme verkoopt.
We weten natuurlijk dat de redactie van De Standaard niet racistisch is. Maar er wordt wel heel gemakkelijk meegestapt in de heersende logica die ook door N-VA wordt gebruikt, met name de logica waarbij de slachtoffers van het binnenlandse asociale beleid schaamteloos worden opgezet tegen de slachtoffers van het rampzalige buitenlandse beleid. Buitenlanders komen hier profiteren en jobs afnemen, heet het dan. Alsof het asielzoekers waren die Ford Genk sloten. Alsof de besparingen in de openbare sector waarbij tal van jobs verloren gaan, niet mee door ‘raszuivere’ Vlamingen van N-VA-overtuiging werden doorgevoerd? De besparingen in de openbare sector zorgen er overigens voor dat het aantal bouwprojecten afneemt en dus ook de tewerkstelling in die sector. Wie doet hier eigenlijk jobs verdwijnen?Uiteraard kon ook De Wever niet achterblijven in de asieldiscussie. Hij liet weten dat er wat hem betreft niet alleen Europese regels nodig zijn, maar ook de mogelijkheid van strengere nationale regels. De suggestie was duidelijk: binnen Fort Europa wil De Wever nog eens een mini-Fort Antwerpen optrekken. Geen buitenlander die er binnen komt. Ook De Wever lijkt te benadrukken dat ons sociaal stelsel de komst van grote aantallen vluchtelingen niet aankan. Dat klopt. Meer nog, de besparingen zorgen ervoor dat het sociaal stelsel niet volstaat voor de problemen als gevolg van het asociale beleid vandaag. Dat komt niet door de vluchtelingen maar door het asociale beleid. Natuurlijk is er de context van de economische crisis, maar wie is daarvoor verantwoordelijk? De vluchtelingen of de bankiers en speculanten die door het huidige beleid gepamperd worden?
Rechts probeert de asielcrisis aan te wenden om de aandacht van het asociale beleid af te leiden en om verdeeldheid te zaaien. Dat werkt tot op zekere hoogte, maar de vele uitingen van solidariteit tonen aan dat er ook andere standpunten leven. Net zoals in Italië en Griekenland zijn het vooral gewone mensen die hulp en concrete solidariteit aanbieden aan vluchtelingen in nood. Terwijl politici alle media aflopen met hun op verdere asociale besparingen gerichte verdeeldheid, groeit de solidariteit en eenheid onder diegenen die het slachtoffer van dit beleid zijn. Dit is overigens nog het meeste het geval in die landen waar het grootste aantal vluchtelingen wordt opgevangen, doorgaans buurlanden van conflictzones.
De vluchtelingencrisis kan niet opgelost worden zonder het stoppen van oorlogen, uitbuiting en ellende. De verantwoordelijken hiervoor zijn niet de gewone Syriërs, Afghanen of Somaliërs, maar wel de aanstokers van de oorlog en diegenen die er actief in tussenkomen. We denken daarbij ook aan de Belgische regering die in Afghanistan, Irak en Libië mee ten strijde trok. Er zijn wel middelen om ten oorlog te trekken, maar niet om de gevolgen ervan te dragen?
Facebook evenement voor deze betoging De rechtse retoriek geeft meteen ook ruimte voor extreemrechts om een stap verder te gaan. In Duitsland waren er al voorbeelden van brandstichtingen in asielcentra. Het doet denken aan het geweld begin jaren 1990. Aanhangers van Pegida kijken op naar het Duitse voorbeeld, een voor brandstichting veroordeelde extreemrechtse militant als Ben Van der kooi kon zijn vreugde niet bedwingen toen hij de beelden van brandende asielcentra in Duitsland zag. Pegida wil ook in ons land nog eens een anti-migrantenprotest houden, in de hoop zo een graantje mee te pikken. Het Vlaams Belang wil hetzelfde doen, maar dan met een meeting waarop Marine Le Pen komt spreken.
Vluchtelingen trekken niet voor hun plezier weg uit eigen land, ze ontvluchten de gevolgen van een rampzalig internationaal beleid. Gewone mensen zijn ‘collataral damage’ van inter-imperialistische spanningen. Wij protesteren tegen racisme en tegen de dictaten van het kapitaal die alle sociale problemen erger maken. Racisme biedt geen antwoord, het bevestigt de logica van de heersende klasse. Het gaat mee in de verdeel-en-heerspolitiek. Wij bieden een echt antwoord: solidariteit en eenheid van onderuit, gericht op de strijd voor een ander systeem waarin de behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal staan zodat niemand nog moet vluchten.
Protest tegen meeting met Le Pen in Brussel: dinsdag 15 september om 19u aan Madouplein
-
Protest tegen uitspraken De Wever over Berbers
N-VA-voorzitter en Antwerps burgemeester Bart De Wever deed een onhandige poging om zijn stigmatiserende uitspraken over Berbers (‘Amazigh’ is de naam die Berbers zelf liever hanteren) te nuanceren. Hij verklaarde dat hij slechts herhaalde wat Marokkaanse ‘gezagsdragers’ stellen over Amazigh en beperkte zijn uitspraken tot de stelling dat de Berbers een “gesloten gemeenschap” zouden vormen. Dat hij eraan toevoegde dat groepen zoals de Berbers racisme als excuus voor persoonlijk falen inroepen (met andere woorden, dat racisme relatief zou zijn), werd gemakshalve achterwege gelaten in de poging tot nuance.Een eerste protestactie tegen de uitspraken van De Wever werd repressief in de kiem gesmoord. Iedereen werd opgepakt. Enkele weken later kwam er toch een toegelaten actie op de Groenplaats. Met ongeveer 250 tot 300 aanwezigen was het geen grote actie. Maar het was wel belangrijk om een klaar en duidelijk protest tegen de uitspraken van De Wever te tonen. Jammer genoeg was er niet meer aandacht besteed aan het betrekken van Amazigh in de organisatie van het protest en dat kwam ook tot uiting op de dag zelf.
Wij besloten om een degelijke en kleurrijke mobilisatie naar de actie te organiseren. Daarbij beperkten we ons niet tot de vraag naar excuses van De Wever, we willen een ander beleid zonder discriminatie, racisme, seksisme, homofobie, … Dit is enkel mogelijk als we breken met het besparingsbeleid dat sociale spanningen, tekorten en mogelijke bronnen van verdeeldheid in de hand werkt.LSP was met een 35-tal leden en sympathisanten aanwezig, waaronder Amazigh uit Brussel maar ook Tamils, Kasjmiri, Pakistanen en andere ‘locals’ uit Antwerpen. We hadden een stand en verkochten ons maandblad. We zorgden voor een aanwezigheid van Amazigh en mobiliseerden tegelijk ook onder Antwerpse Aziaten, mensen die volgens De Wever de gevolgen van racisme niet zouden ondervinden. We hadden spandoeken bij tegen het racisme inzake werk, huisvesting, onderwijs, … maar ook tegen de repressieve aanpak van antiracisten. Op onze borden stonden slogans tegen haat, racisme en alles wat ons verdeelt. Zes betogers die we nog niet kenden willen met LSP discussiëren om kennis te maken en/of actief te worden.
