NL Socialisme

Tag: antifascisme

  • Geslaagd antifascistisch protest in Antwerpen

    Een 50-tal antifascisten blies gisteravond verzamelen voor de ingang van de Antwerpse universiteit in de Rodestraat. We riepen slogans en maakten duidelijk dat we de haat en verdeeldheid van extreemrechts niet aanvaarden, maar net actief bestrijden. “Stop seksisme, stop racisme. Eén strijd: internationale solidariteit,” werd geroepen. We hadden affiches bij waarop we aangaven dat we de gortige memes en daden van Van Langenhove en zijn vrienden nog niet vergeten zijn. Het is niet omdat die radicaliserende extremist niet in de gevangenis, maar in het parlement zit, dat we zijn racisme, seksisme en andere haat aan de kant schuiven.

    Enkele van de affiches die we gebruikten

    Blokbuster en ALS nam het initiatief voor deze actie. Voorlopig kregen we weinig respons van andere organisaties. Sommigen durfden niet te protesteren, anderen zagen er het belang niet in. Nochtans is het duidelijk dat het volledige extreemrechtse milieu de verkiezingsoverwinning van het Vlaams Belang aangrijpt om zichzelf te versterken of opnieuw op te bouwen. Aan de Antwerpse universiteit was NSV de afgelopen jaren enorm verzwakt, maar nu lijken ze wat nieuw bloed aan te trekken. Het oude VB-kader, zoals militanten van Voorpost, staat klaar om deze nieuwe sympathisanten en leden te vormen. Dit kan in de toekomst leiden tot meer gewelddadige uitbarstingen. Radicaliserende extremisten hebben niet de neiging om uit zichzelf te deradicaliseren. In plaats van op uitbarstingen te wachten, is het noodzakelijk om nu te bouwen aan antifascistisch protest.

    Met protestacties verhogen we de drempel om actief te worden bij extreemrechts en bieden we een uitdrukking aan de breed gedragen afkeer tegen alles waar extreemrechts voor staat. Als het verzet tegen racisme, seksisme, … stilzwijgend blijft, kan het lijken alsof verdeeldheid dominant is. Dat is nochtans niet het geval: heel veel jongeren en werkenden moeten niets weten van extreemrechts of populistisch. Terecht: de door N-VA geleide Vlaamse regering zit in onze zakken met aanvallen op het kindergeld, de woonbonus, openbare diensten, sociale zekerheid, … en het Vlaams Belang juicht dat allemaal toe!

    Sommige critici wierpen vreemd genoeg op dat een protestactie zou ingaan tegen de vrije meningsuiting. Sinds wanneer is een collectieve actie zoals we die gisteren voerden zelf geen onderdeel meer van de vrije meningsuiting? We maken gebruik van ons democratisch recht om een krachtsverhouding tegen racisme en verdeeldheid op te bouwen.

    We nodigen alle antifascisten uit om mee te bouwen aan een breder platform voor de komende acties tegen extreemrechts in Antwerpen. Tegen de geplande VB-actie van zondag kunnen we helaas geen tegenactie doen: onze krachten zijn te beperkt om twee acties op vijf dagen te organiseren (tip: versterk ons zodat we dat wel kunnen doen!). Maar er zullen mogelijk nog dergelijke betogingen komen en in maart volgend jaar zal NSV een haatmars in Antwerpen houden. Een sterk antifascistisch protest zal nodig zijn. Neem contact met ons op om mee te werken: info@blokbuster.be of steun onze acties financieel: BE05 0012 2824 0975 van Blokbuster.

    Toespraak van Mathias (Blokbuster) op het einde van de actie aan de UA:

  • Nooit opnieuw! Zesde verjaardag van de moord op antifascist Pavlos Fyssas

    Zes jaar geleden, op 18 september 2013, vermoordde een doodseskader van Gouden Dageraad de antifascistische kunstenaar Pavlos Fyssas in een volkswijk van Athene. Dit jaar demonstreerden, zoals elk jaar sindsdien, duizenden mensen in heel Griekenland ter herdenking van Pavlos Fyssas en tegen de neonazistische Gouden Dageraad.

    Door Xekinima, het CWI  in Griekenland

    De moord op Pavlos door fascisten in 2013 leidde tot een enorme antifascistische beweging met tienduizenden betogers in Griekenland. De beweging dwong de regering om te beginnen met het proces tegen de leiding van Gouden Dageraad en de doodseskaders van deze partij. Zij worden nu beschuldigd van moord en criminele samenzwering. Het proces is aan zijn vierde jaar begonnen en wordt in de komende maanden afgesloten.

    Tijdens de financiële crisis in Griekenland en het conflict met de Europese Unie is Gouden Dageraad, tot dan een kleine groep van enkele honderden personen, de derde grootste partij in het parlement geworden. Tijdens de opkomst van Gouden Dageraad hebben de paramilitaire troepen die met deze partij verbonden zijn moorddadige aanvallen uitgevoerd op migranten, de LGBTQ-gemeenschap en links.

    In de parlementsverkiezingen van juli dit jaar kreeg Gouden Dageraad een enorme klap. Met slechts 2,9% van de stemmen, 4% minder dan bij de vorige verkiezingen, verdwijnt de partij uit het parlement (de kiesdrempel is 3%). Nu de voormalige parlementsleden hun parlementaire immuniteit verliezen, de partij wordt afgesneden van overheidsfinanciering en de hele leiding wordt geconfronteerd met ernstige strafrechtelijke vervolging, is Gouden Dageraad ingestort. Het hoofdkwartier in Athene is gesloten, net als bijna al haar kantoren in andere steden en de partij is in een spiraal van splitsingen terechtgekomen.

    De antifascistische beweging heeft een sleutelrol gespeeld bij het in het nauw drijven van de neonazi’s met massale mobilisaties en tegendemonstraties bij elke fascistische openbare bijeenkomst. Het heeft consequent de waarheid achter het valse “anti-establishmentimago” onthuld. De campagnes zijn voortgezet op straat, in de wijken en op het internet. Hoewel Gouden Dageraad uit elkaar valt, betekent dit niet dat het gevaar van het fascisme voorbij is. Alle factoren die hebben bijgedragen aan de groei van het fascisme en extreemrechts zijn nog steeds aanwezig in de Griekse samenleving. Het gevaar van de opkomst van fascistische krachten zal altijd om de hoek blijven komen zolang het kapitalisme overleeft en zij zullen in veel landen een directere bedreiging vormen als het systeem in crisis komt.

    Hieronder een videoreportage gemaakt door Xekinima, de afdeling van het CWI in Griekenland, van de 5.000 sterke betoging in Keratsini, Athene, en van het antifascistisch festival dat de dag ervoor gehouden werd en meer dan 7.000 mensen trok. Magda Fyssas, Pavlos’ moeder, leidde de betoging. Sinds de moord op haar zoon is Magda een van de leidende figuren in de antifascistische beweging in Griekenland geworden, die vastberaden strijdt om de leiding van Gouden Dageraad achter de tralies te krijgen. Xekinima-leden in Athene maakten deel uit van de “Antifascistische Coördinatie van Athene en Pireus”, een alliantie van linkse organisaties, antifascistische groeperingen, activisten en vakbonden. Onze militanten speelden een belangrijke rol bij de opbouw van de beweging.

  • Extreemrechts provoceert, tijd dat links zich organiseert!

    Protest tegen extreemrechts in juni

    De sterke score van het Vlaams Belang afgelopen verkiezingen vertaalt zich niet enkel in meer extreemrechtse parlementairen maar ook in een groeiend zelfvertrouwen van extreemrechts buiten het parlement. Racisten in Tongeren vielen een gekleurde man aan op het station, dreigbrieven in Aalst werden verstuurd aan buren met een buitenlandse origine maar ook Anuna De Wever en haar vriendinnen konden al kennis maken met de haat en het geweld van extreemrechts op Pukkelpop. Op Dour waren er tenten van extreemrechtse jongeren met slogans als “Pas de Wallons”, midden in Wallonië …

    Artikel door Kenzo (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Na de zomer gaat het gewoon verder: aan de Gentse universiteit wil het Vlaams Belang Dries Van Langenhove terug binnen krijgen als spreker. Het extreemrechtse KVHV probeert te scoren door zijn vroegere voorzitter als posterboy uit te spelen. Een jaar na de ophefmakende Pano-reportage is de racistische, seksistische verspreider van neonazistisch materiaal op internet niet veroordeeld, maar zit hij in het parlement. De extreemrechtse studentenclubs zoals KVHV en NSV, die de ontwikkeling van ‘Schild & Vrienden’ aan de UGent faciliteerden, voelen zich hierdoor gesterkt.

    Het grotere zelfvertrouwen van extreemrechts blijkt ook uit de beperkte heropleving van de Blood&Honour-omgeving rond Tomas Boutens, een groepje biernazi’s dat in 2006 ontmaskerd werd en (lichte) veroordelingen opliep wegens het organiseren van een gewapende groep neonazi’s in het leger. Op 15 september wilde Boutens in Brussel manifesteren. Ondanks een verbod – waarbij schandalig genoeg ook vreedzaam antifascistisch protest werd verboden – daagden enkele tientallen extreemrechtse activisten op die meteen opgepakt werden. Groepen als Blood&Honour groeien als het VB sterker staat: de neonazi-groep werd door jongeren van het VB in ons land opgericht in de nasleep van zwarte zondag 1991 en kende een ‘hoogtepunt’ begin deze eeuw, toen het VB recordscores behaalde.

    Extreemrechts speelt in op de enorme onvrede onder brede lagen van de bevolking over de traditionele politiek. Een politiek van besparingen, verlaging van de koopkracht van de werkenden tegenover mooie fiscale cadeaus voor de multinationals en graaiende politiekers. Extreemrechts doet zich voor als ‘tegenstander’ van de traditionele politiek, maar verdedigt in essentie de belangen van diegenen die verantwoordelijk zijn voor dit systeem. Toen Raoul Hedebouw (PVDA) uithaalde naar de riante ontslagvergoeding van postbaas Koen Van Gerven, merkte Van Langenhove op dat die vergoeding van 500.000 euro normaal was! Extreemrechts probeert ons tegen elkaar op te zetten via racisme en seksisme, om op het einde van de dag de belangen van de superrijken te verdedigen.

    Extreemrechts kan teruggedrongen worden door middel van mobilisatie zodat hun zelfvertrouwen ontnomen wordt en ze zich moeilijker kunnen organiseren. Extreemrechts heeft een parlementaire positie behaald, maar dit betekent niet dat ze vrij spel krijgen. Om extreemrechts duurzaam te bestrijden, moeten we ingaan tegen de voedingsbodem waar het op teert: de enorme ongelijkheid in de maatschappij en het asociale beleid. De verkiezingen hadden feitelijk maar één conclusie, mensen zijn dit beleid beu. Er is nood aan betaalbare huisvesting voor iedereen, meer en gratis openbaar vervoer, gratis en democratisch onderwijs, 14 euro minimumloon en een menswaardig pensioen.

  • Extreemrechts laat sociaal masker voor wat het is en gaat over tot geweld en intimidatie

    De overwinning van het Vlaams Belang in de laatste verkiezingen heeft al geleid tot een escalatie van racistisch geweld en intimidaties. Zo gingen extreemrechtse jongeren op Pukkelpop over tot het intimideren van Anuna De Wever en haar vriendinnen. Dit gebeurde met de expliciete steun van het Vlaams Belang. Het was het meest gemediatiseerde voorval, maar lang niet het enige. Mensen met een migratie-achtergrond kregen een racistische brief in Aalst, een jonge vrouw werd toegetakeld door racisten op een rommelmarkt in Berlaar, een man van Afrikaanse origine werd in elkaar geslagen in Tongeren. Een stand van Blokbuster en Campagne ROSA op muziekfestival Dranouter werd het slachtoffer van extreemrechts vandalisme: een tafel werd ’s nachts kapot geschopt en op een nieuw spandoek verscheen graffiti (waaronder een hakenkruis) naast een sticker van Schild & Vrienden.

    door Koerian (Gent)

    Extreemrechts: niet zo anti-establishment als het laat uitschijnen…

    De crisis van het kapitalisme zorgt wereldwijd voor electorale vooruitgang van extreemrechts. De werkenden en hun gezinnen worden geconfronteerd met groeiende ongelijkheid en armoede, naast een escalerende ecologische catastrofe.

    Dit leidt tot verzet. Denk maar aan de jongeren die in opstand komen rond het klimaat en alternatieven zoeken. Of aan de gele hesjes in Frankrijk die betoogden tegen prijsstijgingen en een gebrek aan diensten. Bij ons was er heel wat vakbondsprotest tegen de aanvallen op onze pensioenen en koopkracht.

    Maar het ontbreekt vaak nog aan een coherent antikapitalistisch alternatief in het kader van een strijdbare opstelling tegen het systeem. Dat heeft gevolgen: strijd wordt niet doorgezet, broodnodige solidariteit (bijvoorbeeld met de klimaatjongeren) laat te lang op zich wachten. Nieuwe linkse formaties zoals Syriza in Griekenland slagen er niet in om de beloofde breuk met het besparingsbeleid waar te maken. Van de sociaaldemocratie wordt dat doorgaans al lang niet meer verwacht.

    Als grote delen van links geassocieerd worden met een neoliberaal beleid, kan extreemrechts zich opwerpen als anti-establishment. De verrechtsing van traditionele partijen en hun vaak xenofobe of ‘flinkse’ uitlatingen (bij gebrek aan antwoorden) over migratie, effenen het pad voor extreemrechts.

    De gevestigde media laten discriminatie vaak onbeantwoord of gaan er zelfs in mee. Als ecologisten een foto van een verkeerde bosbrand gebruiken om de verwoesting van het Amazonewoud door de agro-business en Bolsonaro aan te klagen, is dat een hoofditem. Ondertussen mag Van Grieken zonder wederwoord beweren dat we ‘het OCMW van de wereld’ zijn of mocht Francken liegen over de Soedan-affaire. Ondanks de aandacht voor de massabeweging tegen de Soedanese dictatuur, vond geen enkele journalist het nuttig om terug te komen op de samenwerking tussen Francken en vertegenwoordigers van die ondertussen gevallen dictatuur.

    Het VB haalde een verkiezingsoverwinning door zich onder meer een sociaal imago toe te meten. Rond pensioenen en minimumlonen werden de vakbondseisen op het eerste zicht overgenomen. Er zaten steeds addertjes onder het gras, maar het beeld werd gecreëerd dat het VB zich afzet tegen het asociale beleid van N-VA. Dat werd gekoppeld aan racisme: het voorstel om de sociale tekorten anders te verdelen waarbij het ‘eigen volk’ wordt voorgetrokken.

    Het ‘sociale’ imago van het Vlaams Belang valt gemakkelijk te doorprikken: het asociale stemgedrag van VB-verkozenen spreekt boekdelen. Maar toch kwam de partij ermee weg. De vakbonden en de linkerzijde moeten actief mobiliseren, ook in verkiezingstijden, om het verschil duidelijk te maken. Nu de verkiezingen voorbij zijn, verdwijnt het sociaal masker van het VB terug van het toneel. Toen PVDA-parlementslid Raoul Hedebouw de gouden parachute van 500.000 euro voor BPost-topman Van Gerven aankloeg, nam VB’er Dries Van Langenhove meteen zonder aarzelen de verdediging van de graaiende topman op. Neen, anti-establishment is extreemrechts zeker niet!

    Extreemrechtse militanten winnen aan zelfvertrouwen

    Vooruitgang in de verkiezingen geeft extreemrechtse jongeren het zelfvertrouwen om naar buiten te komen met discriminatie en haat. De Vlaams Belang Jongeren voerden specifiek campagne om enkele zomerfestivals te overspoelen met Vlaamse leeuwenvlaggen, liefst zo zwart mogelijke vlaggen. Enkele jaren geleden was dit ondenkbaar: gefrustreerde fascisten beperkten zich toen tot muffe slaapkamers of obscure clubs. Vorig jaar waren er op Pukkelpop al incidenten met extreemrechtse jongeren die racistische liedjes zongen. Dit jaar werd met uitwerpselen gegooid naar klimaatjongeren en wilden de VB-Jongeren leeuwenvlaggen aan de ingang uitdelen.

    Dat kan onschuldig lijken. Maar wat is het volgende als het vernielen van tentjes op een festival zomaar kan passeren? De gewapende aanvallen van het Franse Génération Identitaire (bij wie Van Langenhove ooit op zomercursus ging) of het Italiaanse Casa Pound (die in het verleden werd uitgenodigd door het KVHV van Van Langenhove en andere nieuwe VB-parlementairen) geven een indicatie. Gevoed door internethaat en gesterkt door de retoriek van de Trumps en Salvini’s van deze wereld, gaan sommige extremistische individuen zelfs over tot heuse terroristische aanslagen. Deze zomer vielen er bij zo’n aanslag in het Texaanse El Paso 22 doden. De dader publiceerde een haatmanifest op 8chan, een forum dat ook in ons land populair was in extreemrechtse middens.

    Toch is dat zelfvertrouwen op weinig gebaseerd. De hoofdmoot van jongeren, in Vlaanderen en de rest van de wereld, wil sociale oplossingen voor migratie, klimaat en ongelijkheid. De omvang van de klimaatbeweging bevestigde dit. Daar werd Dries Van Langenhove bij een provocatiepoging wandelen gestuurd. Toen de Vlaams Belang Jongeren op Pukkelpop hun vlaggen kwamen uitdelen, werd daar spontaan tegen geprotesteerd door aanwezige jongeren.

    Als kleine groepen extreemrechtse jongeren offensief naar buiten komen, is dit deels omdat ze goed georganiseerd zijn. De afgelopen jaren bouwden KVHV, NSV, Vlaams Belang en Schild & Vrienden een netwerk uit waarmee op relatief korte tijd enkele tientallen mensen kunnen opgetrommeld worden. Dat gebeurde eerst op het internet, maar nu ook steeds meer fysiek. Deze intimidaties krijgen rugdekking door N-VA, dat de eigen jongerenwerking wil opbouwen op basis van de nieuwbakken arrogantie van geradicaliseerde Vlaamse jongeren. N-VA was er na het Pukkelpop-incident snel bij om de gewelddadige incidenten te doen ondersneeuwen onder een discussie over vlaggen. De massamedia gingen daar opmerkelijk vlot in mee. Het geweld werd met de mantel der liefde toegedekt onder het mom dat het nu eenmaal jongeren zijn en dat die wel eens buiten de lijntjes kleuren.

    Mobilisatie om de arrogantie te doorprikken

    Om het zelfvertrouwen van extreemrechts in te dijken, moeten we ons organiseren. Mobilisaties van werkenden, jongeren en wijkbewoners waar extreemrechts ook opduikt, zijn noodzakelijk. Zo geven we een indicatie van de reële krachtsverhoudingen in de samenleving. Het doorprikt het zelfvertrouwen van de militanten en geeft argumenten om onder vrienden, collega’s en familie elke steun voor extreemrechtse leugens te beantwoorden.

    Grote antifascistische mobilisaties beperken de ruimte voor extreemrechts. Eind augustus slaagden de gewelddadige neonazi’s van ‘Proud Boys’ er niet in om de straten van het Amerikaanse Portland in te nemen. Een grote antifascistische betoging maakte dat immers onmogelijk.

    Ook bij ons is er antifascistisch protest. Na de verkiezingen lagen we in Gent aan de basis van een onmiddellijke actie als aanzet naar een betoging eind juni met een 500-tal aanwezigen. We benadrukten daarbij de noodzaak om mobilisatie te koppelen aan een programma van investeringen in degelijke lonen en pensioenen, onderwijs, gezondheidszorg, openbaar vervoer en publieke diensten. Eisen als een minimumloon van 14 euro per uur en een minimumpensioen van 1500 euro per maand, zijn essentieel. Als de strijd ervoor ernstig gevoerd wordt, vormen ze een echte alternatief op het besparingsbeleid. Om dergelijke maatregelen te realiseren, is strijd nodig tegen fiscale fraude en voor het belasten van de rijken. Het zal uiteindelijk een samenleving vergen met democratische controle op de sleutelsectoren van de economie.

    Mobilisaties met een sociaal programma ontmaskeren extreemrechts als partijen voor de 1% rijksten. Een louter moraliserend discours tegen racisme kan goedbedoeld zijn, maar biedt geen antwoord op de dagelijkse beslommeringen van miljoenen mensen. Het geeft mensen die naar extreemrechts kijken om het establishment aan te pakken geen alternatief. In die zin is de electorale doorbraak van PVDA erg belangrijk. Maar een verkiezingsoverwinning op zich volstaat niet. Er is nood aan een sterk antifascistisch netwerk dat snel kan mobiliseren, ook om gewelddaden van extreemrechts te stoppen.

    Blokbuster heeft in de antiracistische beweging van de jaren 1990 heel wat ervaring opgedaan. We organiseerden toen tientallen comités die reageerden op elke mobilisatie van extreemrechts, maar ook stelselmatig de link legden met de arbeidersbeweging door middel van sociale eisen. Onze antifascistische traditie speelde een rol in het marginaliseren van de NSV, de studentenclub van het Vlaams Belang. Daar bouwen we vandaag verder op.

  • Terugblik op de vorige zwarte zondag en het antifascistisch verzet dat daarop volgde

    Blokbuster-betoging begin jaren 1990

    24 november 1991. Een jonge Filip Dewinter houdt een bokshandschoen in de lucht voor juichende aanhangers. Zijn Vlaams Blok werd de grootste partij in Antwerpen en haalde in Vlaanderen voor het eerst 10%. Van 3 federale zetels groeide het Blok tot 17 verkozenen (12 in de Kamer, 5 in de Senaat). Meteen werd gesproken over een ‘zwarte zondag.’ De schok was groot. Jongeren en werkenden protesteerden op straat tegen racisme en extreemrechts.

    Extreemrechtse doorbraak leidt tot antifascistisch protest

    De doorbraak van het Vlaams Blok gebeurde in een context van aftakelend vertrouwen in de traditionele partijen. Vanaf begin jaren 1980 zorgde een neoliberaal besparingsbeleid voor een dalende levensstandaard voor een belangrijk deel van de bevolking. Dit werd nog versterkt na de val van de Berlijnse Muur en het bijhorende neoliberale ideologische offensief. Het was niet verwonderlijk dat de afkeer tegen de traditionele partijen, in het bijzonder de socialisten die geacht werden voor de werkenden op te komen, zo hard toenam. Net als het FN in Frankrijk kon het Vlaams Blok in ons land scoren. Tegelijk was er in Oost-Duitsland een forse toename van racistisch geweld met 3 doden en 449 gewonden bij 1.300 geregistreerde gevallen in 1991.

    Dit leidde meteen tot heel wat protest. Jongeren en werkenden wilden hun afkeer tegenover het toenemende racisme en bijhorend geweld tonen. Er waren grote nationale betogingen, maar vooral ook tientallen lokale acties. Er werd geprotesteerd tegen heel wat lokale meetings van het Vlaams Blok. In de zomer van 1991 werd Blokbuster opgezet door de marxisten die vandaag LSP vormen. Het doel was de woede van jongeren tegen racisme en fascisme organiseren en de discussie over antwoorden voeren. Dit gebeurde met slogans als ‘Jobs, geen racisme’ en ’32-urenweek zonder loonverlies’, eisen die wezen op de voedingsbodem van extreemrechts en daar een sociaal antwoord op boden. Er waren al gauw een 50-tal comités van Blokbuster met samen enkele duizenden jonge antifascisten.

    Blokbuster nam initiatief om het protest Europees te organiseren, onder meer na de schok door het dodelijk racistisch geweld tegen asielzoekers in het Duitse Rostock. Op 24 oktober 1992, een jaar na de zwarte zondag, betoogden 40.000 jongeren en werkenden in een Europese betoging tegen racisme. Een jaar later volgde een nieuwe jongerenmars voor werk, in navolging van de vorige grote jongerenbetogingen in ons land in 1982 en 1984. Ondertussen waren er elk jaar op 24 november scholieren- en studentenstakingen tegen extreemrechts en tegen racisme. Veel van de jongeren die in de jaren 1990 actief waren tegen het Vlaams Blok zouden nadien op de werkvloer actief worden als delegee.

    Gelijkenissen en verschillen tussen 1991 en vandaag

    Op 26 mei was er een nieuwe zwarte zondag. Het Vlaams Belang dat vanaf de eerste verkiezingsachteruitgang in 2006 werd afgeschreven, kwam op spectaculaire wijze terug. Diegenen die dachten dat de groei van N-VA als bijwerking had dat extreemrechts van tafel werd geveegd, hadden ongelijk. Het onpopulaire asociale beleid van de N-VA-regering maakte dat die partij steeds meer nadruk legde op stoere taal en repressieve maatregelen tegen vluchtelingen. Het heeft racisme aanvaardbaarder gemaakt, waar het Vlaams Belang gebruik van maakt. Daarnaast speelt het VB in op het ongenoegen tegenover het gevoerde beleid onder N-VA-bewind.

    Er zijn belangrijke verschillen tussen de zwarte zondag vandaag en die van 1991. Nu haalt het Vlaams Belang een hogere score dan het Vlaams Blok toen. Waar het Blok vooral een stedelijk fenomeen was, zijn de hoogste resultaten nu eerder in voorstedelijk gebied en op het platteland behaald. Het Vlaams Belang is niet langer een nieuw fenomeen: in 2004 haalde de partij tot 24% van de stemmen. In vergelijking met 1991 is de autoriteit van de traditionele partijen en alle gevestigde instellingen nog verder ondermijnd. Nog een verschil met 1991: vandaag zit radicaal links in het parlement waardoor het officiële debat niet beperkt wordt tot ‘gevestigde partijen versus extreemrechts’. Met een parlementaire aanwezigheid en sterke positie in de arbeidersbeweging kan de PVDA een belangrijke bijdrage leveren aan actief verzet tegen het besparingsbeleid en tegen extreemrechts.

    Er zijn ook gelijkenissen met de situatie van de jaren 1990. Veel jongeren maakten het Vlaams Belang nog niet mee als reële bedreiging na meer dan 10 jaar van afkalving van extreemrechts. Zij zijn geschokt door de doorbraak van het VB en het feit dat organisatoren van neonazistische, racistische, seksistische en homofobe chatgroepen voortaan in het parlement zetelen. De groei van het VB gaat net als begin jaren 1990 gepaard met een groter aantal onaanvaardbare uitspraken, intimidatie en racistisch geweld. Heel wat jongeren en werkenden willen daartegen reageren. Dat is belangrijk: mobilisatie beperkt de ruimte van extreemrechts op straat. Tegelijk biedt het de mogelijkheid om de discussie te voeren over onze antwoorden op de voedingsbodem voor extreemrechts. Deze benadering verdedigde Blokbuster in de antiracistische beweging van de jaren 1990 en werd levendig gehouden in de periode dat extreemrechts minder als een concrete bedreiging werd ervaren. Vandaag bouwen we daarop verder.

  • Nu is het dé moment om je te organiseren tegen extreemrechts!

    Het Vlaams Belang haalde een verkiezingsoverwinning en meteen was er een breder platform voor de haat van deze partij. Er waren ook meteen enkele incidenten. In Tongeren raakte een 58-jarige man zwaar gewond in een incident van racistisch geweld. In Aalst verspreidde een VB-kiezer een racistische brief onder migranten: “Jullie zijn zo achter en ongeciviliseerd onbeleefd laf vuil achterbaks dom jullie zijn halve beesten zonde geen enkel waarde” (inclusief taalfouten). Horen we straks op festivals opnieuw slogans als ‘Handjes kappen, de Congo is van ons’ zoals vorig jaar op Pukkelpop? We mogen dit niet aanvaarden: nu is het dé moment om je te organiseren tegen extreemrechts.

    door Geert Cool, woordvoerder campagne Blokbuster

    Een ernstig antwoord bieden

    We moeten weten van waar het succes van extreemrechts komt als we het willen bestrijden. Onze woede over racisme uiten, is belangrijk. Maar we willen toch vooral zoeken naar manieren om de steun voor extreemrechts en de aanwezigheid van racistische ideeën zo efficiënt mogelijk tegen te gaan. Met moraliserende vingertjes over hoe slecht racisme is, zullen we niet ver komen. We willen niet actief zijn om onszelf te overtuigen, maar om ingang te vinden bij bredere lagen van de bevolking.

    Het Vlaams Belang won sterk in de verkiezingen omdat het sociaal klinkende eisen combineerde met racisme. Net als andere partijen sprak het VB over pensioenen en koopkracht, vaak met op het eerste gezicht dezelfde eisen als de linkerzijde. Het deed de werkgeversfederatie VBO al uitroepen dat PVDA en VB hetzelfde sociaaleconomische programma hebben. Dat is natuurlijk je reinste onzin. Het VB doet zich sociaal voor, maar verbergt daarachter een door en door asociaal programma dat zich niet alleen tegen migranten en Walen richt, maar ook tegen werklozen, holebi’s, vrouwen, vakbondsmilitanten, … Maar zolang de linkerzijde en de vakbonden eisen zoals rond een hoger minimumloon van 14 euro per uur (of 2.300 euro per maand), pensioen van 1.500 euro vanaf 65 jaar, uitkeringen boven de armoedegrens, … hoofdzakelijk in woorden verdedigen, is het moeilijk om het verschil te maken met de woorden van het VB. Deze eisen realiseren vergt strijd tegen het establishment, tegen de kapitalisten. Daar is het VB niet tot bereid. Het is in deze strijd dat het asociale karakter van het VB kan ontmaskerd worden.

    Het Vlaams Belang koppelt de sociale eisen aan racisme: de rekening moet betaald worden door migranten en Walen. Concreet is dat niet, maar als andere partijen spreken over ‘betalen’ weten de meeste Vlamingen meteen dat er naar hun portemonnee wordt gekeken. De versterking van radicaal links zal hopelijk de mogelijkheid van een vermogensbelasting centraler in het debat brengen. Want laten we duidelijk zijn: onder de regering-Michel waren het niet de vluchtelingen of migranten die profiteerden, maar de rijken en speculanten. De afgelopen vijf jaar stegen de gemiddelde winsten in ons land met 3,2%, tegenover 1,8% in de buurlanden.

    Echte vooruitgang voor de meerderheid van de bevolking door hogere lonen, betere sociale bescherming maar ook een einde aan oorlogen en neokoloniale plunderingen, vergen strijd tegen het systeem. Dat is moeilijker dan de vooroordelen die eigen zijn aan het kapitalisme uit te vergroten en de oorzaken voor sociale achteruitgang toe te schrijven aan migranten. Maar het is de enige realistische optie: het kapitalisme in crisis leidt tot steeds meer ongelijkheid en bijhorende sociale spanningen. Zonder breuk met het kapitalisme kunnen we niet bouwen aan een samenleving waarin de meerderheid van de bevolking een degelijk leven leidt. Vandaar ons programma van socialistische system change. (zie ook het dossier op pagina 8-9 hierover).

    Samen op straat

    De verkiezingsoverwinning van het VB geeft zelfvertrouwen aan extreemrechtse militanten en allerhande racisten. We moeten mobiliseren en op straat actie voeren zodat ze niet in staat zijn om dit zelfvertrouwen om te zetten in straatgeweld. Door jarenlang elke betoging van de studentenclub NSV (Nationalistische Studentenvereniging) in een studentenstad te beantwoorden met een grotere tegenbetoging, slaagden we erin om deze kweekvijver voor het Vlaams Belang sterk terug te dringen. Voor nieuwe parlementairen gaat het VB stilaan meer uitkijken naar de rechtse studenten van KVHV.

    We moeten onze acties zelf organiseren en bepalen. Actiecomités om dit te doen en te discussiëren over onze eisen en verdere stappen, zijn essentieel. Zo kunnen we onze argumentatie verfijnen om beter te antwoorden op elke racistische uitspraak op school of op de werkvloer, waarmee we meteen ook duidelijk maken dat die uitspraken, laat staan bijhorend gedrag, niet aanvaard worden. Het zijn niet de migranten of vluchtelingen die voor sociale tekorten en problemen zorgen: dat is het resultaat van gebrek aan investeringen in degelijke jobs, uitkeringen, zorg, onderwijs, ontspanning, … Kortom door een gebrek aan perspectief op een betere toekomst.

    Het kapitalisme in crisis brengt elementen van barbarij op de voorgrond. Extreemrechts is daar één van de uitdrukkingen van. We zullen het niet stoppen als we niet heel het systeem bestrijden. De kracht in de samenleving die in staat is om tot systeemverandering te komen, is de arbeidersbeweging. Dynamisch jongerenprotest werkt aanstekelijk voor de arbeidersbeweging. Dat zagen we nog bij de start van de klimaatacties in januari en februari.

    We moeten strijdbewegingen massaler maken, ook inzake deelname, door dagelijkse bekommernissen op te nemen. Sociale eisen voor werk, onderwijs, gezondheidszorg, … voor iedereen zijn tevens het beste antwoord op de verdeel-en-heerspolitiek waar racisme een onderdeel van is. Deze eisen zullen we slechts bekomen door een maatschappijverandering: de steeds grotere ongelijkheid is eigen aan het kapitalisme en heeft verdeeldheid nodig. Een socialistische samenleving zal de hoop op een betere toekomst voor de meerderheid van de bevolking realiseren en daarmee meteen ook de weg van de reactionaire wanhoop definitief afsluiten.

    Doe mee met de campagne Blokbuster. We speelden een rol in de eerste acties na de verkiezingen – onder meer met betogingen in Gent op 28 mei en 23 juni – en willen dat ook dit najaar doen met acties die het protest verder opbouwen. Als de VB-studenten van de NSV (Nationalistische Studentenvereniging) in maart volgend jaar in Antwerpen betogen, willen we een stevige tegenbetoging houden. Hiervoor hebben we ook jou nodig: organiseer je!

    • Website van antifascistische campagne Blokbuster: blokbuster.be
    • Speld een rode driehoek op: bestel je pin via Steunpunt Antifascisme: rodedriehoek.be

  • Extreemrechts stoppen via strijd tegen asociaal beleid

    Foto: Liesbeth

    “Holebi’s die trouwen en kinderen krijgen is een brug te ver,” aldus Dominiek Sneppe-Spinnewyn, kersvers verkozene in het federaal parlement. Ondanks massale verontwaardiging blijft ze achter deze uitspraak staan. De VB-leiding verbood haar inmiddels om nog verder te spreken met de pers. “Deze Go Back-bus stopt wel aan Brussel-Noord en neemt alle schurft-, malaria- en tbc-migranten mee terug naar hun land van herkomst,” postte Filip Dewinter op 5 mei nog als campagnestunt op zijn twitterpagina. Dries Van Langenhove werd in verdenking gesteld van inbreuken op de racismewet, de negationismewet en de wapenwet voor zijn escapades met Schild & Vrienden.

    Artikel door Fabian (Gent)

    Dit zijn maar enkele van de onfrisse figuren die de komende jaren in de parlementen zullen zetelen en er een platform krijgen om haat en verdeeldheid te spuien. Bart De Wever voert ondertussen (schijn)onderhandelingen met voormalig straatvechter Tom Van Grieken voor de vorming van een Vlaamse regering. Tot een breuk in het ‘cordon sanitaire’ zal het wellicht (nog) niet komen, maar het terrein wordt afgetast voor over een paar jaar. De teksten rond migratie, onderwijs en welzijn die ze samen schrijven, zullen in verdere onderhandelingen gebruikt worden, ook met de uiteindelijke coalitiepartners van N-VA. Daar is het hen ten slotte om te doen: rechts beleid voeren voor de winsten van de grote bedrijven op de kap van de werkenden en armen, ook al is dat net waar de regeringspartijen voor zijn afgestraft.

    Waar het VB voor de verkiezingen zich nog luidkeels tegen het gevoerde beleid uitsprak en allerlei sociale eisen – tot en met eisen van de vakbonden – naar voor schoof, liet het de dag na de verkiezingen al weten dat “zonder breekpunten” naar coalitieonderhandelingen te gaan. De enige concrete eis die sindsdien publiek werd uitgesproken is het stopzetten van subsidies voor Turkse culturele organisaties. De sociale eisen worden meteen overboord gegooid ten voordele van de racistische programmapunten.

    Overal waar extreemrechts aan de macht komt, stopt het de besparingen niet maar zet het integendeel frontaal de aanval in op de verworvenheden van werkenden en armen. De Oostenrijkse regering met het extreemrechtse FPÖ ging over tot het flexibiliseren van de arbeidstijd om tot 12u per dag te werken. In Hongarije voerde Orban de mogelijkheid in om tot 400 overuren (zonder overloon!) per jaar te presteren en introduceerde zo effectief een zesde werkdag per week. Bolsonaro botst in Brazilië al op massale stakingen tegen zijn gehate pensioenhervorming en de besparingsgolf op onderwijs.

    Extreemrechts heeft geen oplossingen voor de lage lonen, gebrek aan betaalbare huisvesting, zware werkdruk, onderinvestering in openbare diensten, etc. Wanhoop en verdeeldheid zullen de besparingen en koopkrachtdaling niet stoppen. Er zullen enkel meer en nieuwe zondebokken gezocht worden en dit gaat gepaard met meer geweld. De verkiezingsoverwinning van het VB zal meer vertrouwen geven aan gewelddadige extreemrechtse groupuscules en individuen. In Aalst kregen verschillende gezinnen vlak na de verkiezingen een haatbrief in de bus vol racistische beledigingen en intimidatie.

    Extreemrechts aan de macht laten is gevaarlijk, niet enkel voor minderheden maar voor alle werkenden. We mogen geen ruimte geven aan hun leugens. Daarom moeten we sociale strijd opzetten rond eisen die ons verenigen in het gevecht voor een betere toekomst. We hebben nood aan een minimumloon van 14 euro per uur, een pensioen van minimum 1500 euro netto per maand voor iedereen vanaf 65, gratis en kwaliteitsvol onderwijs. Met offensieve strijd rond dit soort eisen kunnen we het VB ontmaskeren en tegelijk een alternatief bieden op hun haat én de neoliberale dogma’s van de traditionele partijen die de voedingsbodem creëren voor een toename van haat en verdeeldheid.

  • Geslaagde betoging tegen haat en voor een sociaal beleid

    Een maand na de verkiezingen en nog vlak voor de vakantie werd in Gent opnieuw betoogd tegen extreemrechts. Onder de slogan ‘Samen op straat tegen haat en voor een sociaal beleid’ verzamelden een kleine 500 antifascisten voor een betoging en toespraken. Het initiatief kwam er na de eerste actie na de verkiezingen: op 28 mei waren er 250 betogers in Gent. Blokbuster speelde een actieve rol in het opzetten van deze initiatieven en werd daarin gesteund door een brede waaier aan organisaties en individuen.

    Het doel van deze acties is om geen ruimte te laten aan extreemrechts. “Aan de verkiezingsuitslag kunnen we niets veranderen. We kunnen wel tonen dat we de toegenomen intimidatie, haat en geweld niet tolereren.” Dat zei organisator Bart Vandersteene aan de media. Na de verkiezingen waren er al verschillende incidenten. Die onderlijnen het belang van actief antifascisme met mobilisaties op straat en discussie over de voedingsbodem van extreemrechts. Vandaar dat niet alleen tegen haat maar ook tegen het asociale beleid werd betoogd.

    Deze zomer trekken we naar heel wat festivals om de steun voor antifascistisch protest te organiseren. Dit najaar komen er ongetwijfeld nog acties en in maart volgend jaar is er een tegenbetoging als de extreemrechtse studenten van NSV in Antwerpen willen betogen. Doe mee!

    Fotoreportage door Jean-Marie:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/Nc7DA7eSaX38q9LS8]

    Fotoreportage door Liesbeth:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/e14u6V47y9JEFRGe6]

  • 23 juni in Gent: “Op straat tegen haat en voor een sociaal beleid”

    Het Vlaams Belang behaalde recent haar grootste verkiezingsoverwinning sinds 2004. Sindsdien zijn er verschillende gevallen van haat, intimidatie en geweld ten aanzien van minderheidsgroepen of andersdenkenden. Dat mogen we niet tolereren.

    Het Vlaams Belang heeft kiezers gewonnen met een bedrieglijk sociale en tegelijk anti-migratieboodschap. Hun boodschap dat een betere welvaart er alleen zal komen wanneer de sociale voorzieningen voor vreemdelingen en asielzoekers worden stopgezet is vals. Ze creëren een zondebok voor de sociale problemen en zetten de echte verantwoordelijken uit de wind.

    VB = Vals Belang voor maatschappelijk kwetsbare groepen en hun gezinnen

    Veel mensen zijn verontwaardigd of zelfs geshockeerd dat een partij die haat voedt en verdeeldheid zaait dit resultaat kon neerzetten. Staatssecretaris Theo Francken en de N-VA hebben het racistische beeld over vluchtelingen en migranten genormaliseerd in de samenleving. Dit werd gecombineerd met een beleid van besparingen en afbouw van de welvaartsstaat.

    Anderzijds werden uitingen van ongenoegen en de roep naar een sociaal beleid door de politieke wereld genegeerd. Jongeren manifesteerden met honderdduizenden en eisten sociaal rechtvaardige klimaatactie, maar daadkrachtige actie bleef uit. Vakbonden en de Gele Hesjes kwamen op straat tegen de asociale besparingspolitiek, maar kregen meer van hetzelfde.

    Veel kiezers zochten een sociaal alternatief op de traditionele partijen en hoopten die te vinden bij het VB. Maar het VB is tegen een hoger minimumloon, stemde voor de flexi-jobs, stemde voor een blokkering van de lonen. Ze stemden voor een belastingverdrag met Panama en voor de jacht op langdurig zieken. Ze wil slechts een volwaardig pensioen na 40 jaar voltijds werken, zonder werkloosheid, ziekte, deeltijds werk of ouderschapsverlof, dus slechts voor een heel kleine minderheid.

    Een sociale en solidaire samenleving is nodig

    Uit peilingen blijkt dat de overgrote meerderheid van de bevolking voorstander is van betaalbaar en kwaliteitsvol wonen voor iedereen. Ze willen werkbaar werk aan leefbare lonen. Er is een breed draagvlak voor een minimumpensioen van 1500 euro. Samen willen we een toegankelijke gezondheidszorg voor allen. Er is een grote eensgezindheid dat een effectief klimaatbeleid sociaal moet zijn en dat de grote vermogens veel meer moeten bijdragen. We willen een samenleving waar iedereen, ook de zwaksten een volwaardige toegang en plaats kunnen krijgen. Enkel dan kan iedereen zich maatschappelijk gedragen voelen en zich solidair opstellen.

    Wij komen op straat tegen haat en voor een sociaal beleid
    We tolereren geen intimidatie en geweld.
    We verzetten ons tegen racisme, seksisme, LGBTQI+fobie en alle andere vormen van discriminatie.
    We zullen strijden tegen een verdeel en heers politiek.
    Wij zullen geen beleid pikken dat gebaseerd is op deze praktijken.
    Wij willen een solidaire samenleving, met gelijkwaardigheid voor iedereen.
    Dit alles zullen we niet bekomen zonder ervoor te strijden.

    Daarom roepen we iedereen die zich achter deze visie kan scharen op om mee op straat te komen; deze platformtekst te onderschrijven en samen de strijd aan te gaan voor een sociale en solidaire maatschappij.

    Afspraak op zondag 23 juni om 15u op de Vrijdagmarkt. -> Facebook evenement

    Eerste ondertekenaars: : Bart Vandersteene (Blokbuster), Elise Craeghs (Campagne ROSA), Ludo Debrabander (Vrede vzw), Marijke Pinoy (actrice), Karim Zahidi (filosoof UAntwerpen/UGent) Laura Bracke (zelfstandige) Patrick Legein (vzw Humain), Evelyne Huughe (Een hart voor vluchtelingen), Thomas Weyts (Solidair Gent en SAP), Max Vancauwenberge (COMAC), Jan Naert (pedagoog), Thomas Pieters (archeoloog en humanist), Tim Joosen (afgevaardigde ACOD UGent), Thomas Baeyens (Syndicalisten tegen Fascisme), Alice Holemans (Vrouwen tegen Racisme/Fascisme en Steunpunt Antifascisme), Myriam Joos (syndicaliste), Fabian Colyn (LSP Gent), Mai Vermeulen (Actief Linkse Studenten/Scholieren), Sabine Dick (afgevaardigde ACOD Proximus), Jozef Hertsens (Vluchtelingen Ondersteuning Sint Niklaas), Chris Bens (Hand in Hand, Vluchtelingewerking Gent), Benjamin Loison (Bite Back), Eefje van der Meer (Genderbende)

  • Antifascistische betoging in Luik: foto’s

    Na de antifascistische acties van dinsdagavond – met een betoging in Brussel en een actie in Gent – werd woensdag ook in Luik geprotesteerd. Het initiatief ging uit van het feministische collectief ‘Et ta soeur’ en werd ondersteund door een 20-tal oganisaties (Font Antifasciste 2.0, Comac, Greenpeace, … maar ook campagne ROSA en LSP). Els Deschoemacker, in 1991 één van de stichtende leden van de antifascistische campagne Blokbuster, was één van de sprekers op de actie.

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/58GWGuV1oEGGmnZZ9]

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping