Your cart is currently empty!
Category: Asiel
-
Stop Theo ‘Trump’ Francken: de strijd gaat door!
Foto: Mario Op zaterdag 13 januari waren er in Brussel duizenden betogers die protesteerden tegen het brutale en repressieve asielbeleid van Theo ‘Trump’ Francken. Premier Charles Michel haalde uit naar al wie kritiek heeft op Francken: “Links beschikt over geen enkel geloofwaardig alternatief op wat de regering voorstelt.” (Le Soir 9 januari).
Artikel door Pietro (Brussel) uit maandblad ‘de Linkse Socialist’
Wie vangt ‘alle ellende van de wereld’ op en wie veroorzaakt ze?
Sinds de val van de Berlijnse Muur werden voor 585 kilometer aan muren tegen migranten gebouwd in Europa. Fort Europa probeert mensen tegen te houden voor ze aan die grenzen komen door akkoorden te sluiten met partnerlanden als Libië of Turkije, die geld krijgen om vluchtelingen tegen te houden. Die strategie heeft ertoe geleid dat de Middellandse Zee de dodelijkste grens ter wereld is. Sinds 2000 zijn er meer dan 33.000 doden gevallen bij pogingen om de zee over te steken, aldus de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) in een rapport uit november 2017.
Het neokoloniale beleid en de imperialistische oorlogen dragen er in grote mate toe bij dat miljoenen mensen hun leven riskeren in de hoop elders een betere toekomst te vinden. Elke regering probeert de verantwoordelijkheid voor de problemen door te schuiven, met als resultaat dat vluchtelingen in onmenselijke omstandigheden leven. De EU is wereldwijd goed voor 22,1% van de rijkdom. Toch bevinden slechts 6% van de vluchtelingen ter wereld zich in Europa. Het zijn vooral de armste landen die het grootste aantal vluchtelingen opnemen, meer dan 90% zelfs. Het argument dat wij niet ‘alle ellende uit heel de wereld’ kunnen dragen, staat dus wel heel ver van de realiteit af.
Is de grondstroom in ons land racistisch?
De dramatische situatie op de Middellandse Zee en het racistische beleid van de rechtse regering leiden al langer tot discussies en acties die niet beperkt zijn tot het milieu van activisten. Volgens het platform voor steun aan vluchtelingen ‘Refugees Welcome’ hebben er meer dan 3.000 mensen vluchtelingen uit het Maximilaanpark bij hen thuis opgevangen om ze te beschermen tegen razzia’s door de politie. Elke avond krijgen ongeveer 400 vluchtelingen op deze manier onderdak bij particulieren. Tienduizenden anderen zijn betrokken bij de opvang of de ondersteuning van vluchtelingen.
De Coördinatie van Mensen-zonder-papieren en verschillende politieke en syndicale organisaties mobiliseren actief tegen het huidige asielbeleid. Op 12 november hield de Coördinatie een bijzonder geslaagde nationale betoging (zie de vorige editie van deze krant). Er volgde ook een actie tijdens de Europese Migratietop van 13 december. Er volgde op 13 januari opnieuw een sterke actie: zowat 8.000 betogers protesteerden tegen Francken en het asielbeleid van deze regering. Racisme is effectief een breed aanwezig probleem, maar er is ook een actieve zoektocht naar solidariteit.
De angst voor de gevolgen van sociale afbraak biedt vandaag ruimte voor populisten en voor racisme. Dat verklaart de populariteit van Francken. We kunnen dat enkel keren door een offensief programma en eengemaakte strijd tegen het volledige besparingsbeleid. Dan kan de reeds bestaande solidariteit de bovenhand halen. De rechterzijde wil dat stoppen, onder meer met een voorstel om steun aan vluchtelingen te bestraffen.
Heel het beleid is problematisch
Er is heel veel kritiek op de regering, maar sommigen beperken zich tot de stijl van Francken. De regering kan de sociaaldemocratische oppositiepartijen de mond snoeren door erop te wijzen dat Maggie De Block als staatssecretaris voor asiel in de regering-Di Rupo hetzelfde beleid voerde. Louis Tobback (SP.a) in een interview met Knack: “Veel van wat Theo Francken doet, zou ik ook doen.” Zijn kritiek beperkt zich tot het feit dat Franken “er te veel van geniet” om mensen uit te wijzen.
Op de acties beperkten sommigen zich tot de eis van het ontslag van Francken, zonder het asielbeleid in het kader van heel het rechtse beleid van deze regering te plaatsen. Dat depolitiseert het debat. Het is een illusie te denken dat er gewoon met het ontslag van Francken een ander beleid zal komen, zelfs indien ontslag door velen als een overwinning zou gezien worden. Sommigen stellen wel dat de hele regering het probleem is en koppelen daaraan de eis van ontslag van de regering, maar zonder duidelijk perspectief van hoe we een krachtsverhouding kunnen opbouwen om dit effectief te bekomen. Nog anderen hebben het over de noodzaak van een Europese oplossing en quota voor de opvang van vluchtelingen.
Er is wel een alternatief
De sterke acties en de solidariteit zorgen voor enthousiasme en hoop. Maar we weten ook dat er niets erger is dan cynisme op basis van verdwenen hoop. Dat kunnen we vermijden door het verzet tegen het asielbeleid te koppelen aan het verzet tegen alle asociale maatregelen van de regering en door fundamentele antwoorden op de huidige crisis naar voor te schuiven.
De regering probeert verschillende lagen van de bevolking tegen elkaar op te zetten. Als er geen strategie is om samen te strijden tegen het beleid en het establishment, is het soms verleidelijk om naar beneden te schoppen naar wie nog meer uitgebuit wordt en wie in een nog wanhopiger positie zit. Om dat tegen te gaan, moeten we duidelijk maken dat niet de migranten verantwoordelijk zijn voor het gebrek aan betaalbare huisvesting en degelijke jobs of voor de tekorten in de sociale zekerheid. Die tekorten zijn het resultaat van een bewuste politiek van een transfer van rijkdom van de overgrote meerderheid van de bevolking naar een kleine elite aan de top. We hebben er alle belang bij om ons te verenigen in een sterke sociale beweging die in staat is om de middelen af te dwingen die nodig zijn om iedereen een degelijk leven aan te bieden. Dat er middelen genoeg zijn, bleek eens te meer uit de Paradise Papers. Er is geld, maar dan moeten we het wel halen waar het zit.
Een fundamenteel antwoord op de vluchtelingencrisis is enkel mogelijk door een einde te maken aan de neokoloniale plunderpolitiek en de militaire interventies die voor ellende en oorlog zorgen. In Soedan, Tunesië en elders ontwikkelen er bewegingen tegen de heersende corrupte elite en het asociale beleid dat door onder meer het IMF gestuurd wordt. We moeten die bewegingen actief ondersteunen. Net zoals het verzet tegen het asociaal beleid hier, kan echte verandering enkel bekomen worden door een breuk met het kapitalisme en socialistische maatschappijverandering waarbij de noden van de meerderheid van de bevolking centraal staan in plaats van de winsten van een kleine minderheid. Dit zal niet uit de lucht komen vallen: we moeten ons organiseren.
- 25 februari: nationale betoging tegen Francken en zijn asociaal asielbeleid.
- 24 maart: nationale betoging in het kader van de internationale dag tegen racisme. 14u Brussel Noord
-
Opgejaagd en aangereden: repressie leidt tot doden
Foto: Mario Een migrant op weg naar Calais die van een politiecontrole op de snelwegparking van Jabbeke probeerde te vluchten, is overleden na een aanrijding. De repressieve aanpak van vluchtelingen leidt opnieuw tot doden. Waar dit 20 jaar geleden nog tot het ontslag van de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken Tobback leidde bij de dood van Semira Adamu, maakt de huidige minister Jambon er zich van af dat “dit soort ongevallen niet te vermijden” is. Vluchtelingen als ‘collataral dammage’ in een reactionair opbod?
De regering voert een offensief tegen vluchtelingen. Razzia’s in het Maximiliaanpark in Brussel, de mogelijkheid van huisbetreding zonder gerechtelijk bevel bij mensen-zonder-papieren, criminalisering van solidariteit met vluchtelingen, …. De afgelopen weken werd ook meer nadruk gelegd op repressie tegen vluchtelingen die zo snel mogelijk ons land proberen door te steken. Er werd zelfs geprobeerd om de onveilige situaties op snelwegparkings aan de vakbonden in de transportsector toe te schrijven, terwijl vakbondsmilitanten al jaren opkomen voor zowel meer veiligheid op die parkings als een menswaardige behandeling van alle migranten.
Deze week is er in Jabbeke een dode gevallen. Een migrant probeerde een politiecontrole te ontvluchten en stak de snelweg over. De vluchteling van Ethiopische afkomst werd gegrepen door een wagen en kwam om het leven. Een tragische gebeurtenis die meteen geminimaliseerd werd door de regering. Minister Jambon had het over een “spijtig voorval” waarde politie “geen enkele schuld” aan heeft. Hij stelde zelfs: “Iedereen weet dat over een autosnelweg lopen gevaarlijk is.” Enig medeleven, laat staan vragen over de repressieve aanpak, was er niet bij. “Dit soort ongevallen is niet te vermijden,” stelde Jambon waarmee meteen duidelijk is dat er niets zal ondernomen worden om meer doden te vermijden.
De repressie gaat zo ver dat er verzet komt uit het establishment zelf: onderzoeksrechters hebben bedenkingen bij de woonstbetredingen, grondwetspecialisten betwisten de mogelijkheid, … Ook mensenrechtenorganisaties als Amnesty International spreken zich uit tegen het terugsturen van vluchtelingen naar Soedan. Dat alles wordt door de N-VA afgedaan als linkse propaganda, terwijl de partij bij monde van voorzitter De Wever nu ook expliciet het Vlaams Belang achterna loopt met de stelling dat de keuze beperkt is tot sociale zekerheid of vluchtelingen menswaardig opvangen. Dat niet de vluchtelingen maar de N-VA en co zelf de sociale zekerheid afbouwen en ondermijnen, wordt er uiteraard niet bijgezegd.
Er is een groeiende beweging van actief verzet tegen het repressieve beleid dat vluchtelingen herleidt tot anonieme overlast waarbij niet op een dode meer of minder wordt gekeken. Die opstelling beperkt zich niet tot de allerzwaksten in de samenleving: vandaag zijn het vluchtelingen, morgen werklozen en gepensioneerden en daarna alle gewone werkenden. De arrogante neerbuigendheid van deze regering in de discussie over de pensioenen is daar een indicatie van. Het repressieve beleid tegen vluchtelingen beantwoorden we best met eengemaakt verzet tegen het volledige asociale beleid van deze regering.
-> Bouw mee aan de acties: er komt een nationale betoging op 25 februari. Meer info volgt spoedig.
-
Stop de criminalisering van solidariteit!
Foto door Mario Als het van de N-VA afhangt, wordt overgegaan tot brutale repressie en tot criminalisering van zowel vluchtelingen als de solidariteit met migranten. Naast heuse razzia’s met als doel om zoveel mogelijk migranten op te pakken, naast samenwerking met dubieuze regimes zoals dat van Soedan met het oog op terugsturing, wil Theo ‘Trump’ Francken nu ook de mogelijkheid van huiszoekingen zonder gerechtelijk bevel. Het doel: solidariteit met migranten criminaliseren.
De afgelopen weken kwam de enorme solidariteit met mensen-zonder-papieren op straat: er waren 8.000 betogers tegen het asielbeleid van Francken en afgelopen zondagavond was er een sterke mobilisatie tegen een geplande razzia in het Maximiliaanpark. Eerder waren er ook in Vlaanderen al studentenacties tegen Francken, laatst nog op 26 oktober in Antwerpen. Ondertussen worden elke avond honderden migranten opgevangen door gezinnen. Wat de overheid niet bereid is om te doen – een menselijke opvang voorzien voor mensen in nood – wordt wel gedaan door gewone mensen.
De brede solidariteit met migranten is een doorn in het oog van de N-VA. Het doorprikt het argument dat er een ‘streng’ asielbeleid is omdat de mensen dit willen. De partij zoekt een confrontatie met al wie solidair is. De voorstellen van N-VA’ers Francken en Jambon gaan zo ver dat de kritiek zich niet beperkt tot activisten. Er werd op het hoogste niveau gelekt over de geplande operatie van zondagavond waarop een mobilisatie werd georganiseerd. Gisteren spraken de onderzoeksrechters zich uit tegen het voorstel rond ‘woonstbetredingen’ bij mensen-zonder-papieren. Francken wil dat de politie zonder huiszoekingsbevel migranten bij hen of bij anderen thuis kan oppakken. Deze Trumpiaanse maatregel is juridisch echter niet mogelijk. Maar ook met een huiszoekingsbevel is het volgens de Vereniging van Onderzoeksrechters niet evident: “Het gaat ver om een huiszoeking toe te staan alleen om iemand op te pakken die illegaal is, en om zo iemand daarmee gelijk te stellen aan een crimineel tegen wie een gerechtelijk dossier loopt.”
Volgens N-VA is wie solidair is met migranten verantwoordelijk voor een aanzuigeffect. Het is nonsens om een gebrek aan opvang en een criminalisering van vluchtelingen voor te stellen als een antwoord op de redenen waarom mensen vluchten. Enkel het aanpakken van oorlogen (waarvan sommige met Belgische betrokkenheid) en neokoloniale plundering kan een einde maken aan vluchtelingenstromen. Niemand vlucht voor zijn of haar plezier en er is al helemaal niemand die vlucht om Theo Francken een loer te draaien. De wijze waarop Francken de asielkwestie voorstelt als een persoonlijke strijd tussen hemzelf en de vluchtelingen is grotesk. De realiteit van een wereld in crisis en een kapitalisme in verval is net iets ruimer dan de Twitter-wereld van Francken.
De repressie van N-VA tegen migranten, maar ook tegen al wie solidair is, gebeurt met dezelfde argumenten die de Spaanse premier Rajoy gebruikt om de Catalaanse beweging voor onafhankelijkheid de kop in te drukken. ‘De wet moet nageleefd worden,’ is ook daar het centrale argument om tot nooit geziene politieke repressie over te gaan. We kunnen in de strijd tegen het brutale asielbeleid overigens nog iets leren van de Catalanen: in februari 2017 betoogden 250.000 Catalanen in Barcelona onder de slogan: “Genoeg excuses, laten we hen verwelkomen!” Met massaprotest wordt ingegaan tegen diegenen die vluchtelingen verantwoordelijk stellen voor het vluchtelingenprobleem. Massamobilisaties zijn belangrijk als antwoord op de verdeeldheid die door de rechterzijde, desnoods met brutaal politiegeweld, gepromoot wordt.
De solidariteit van de afgelopen weken is belangrijk en groeit verder aan. Het zal erop aankomen om deze solidariteit ook actiever te mobiliseren langs Nederlandstalige kant en om er een politiek programma aan te koppelen van verzet tegen het volledige asociale beleid en tegen alle elementen van de neoliberale verdeel-en-heerspolitiek.
-
Duizenden betogen tegen repressieve asielbeleid
Foto door Mario Op zaterdag 13 januari kwamen duizenden betogers naar Brussel om te protesteren tegen het asociale en repressieve asielbeleid van Theo ‘Trump’ Francken. Er is een breed gedragen afkeer tegen het beleid van deze regering die steeds opnieuw de zwaksten eerst aanpakt: van de werklozen over de gepensioneerden tot de migranten. Om de levensstandaard van alle werkenden naar beneden te trekken, wordt gretig gebruik gemaakt van een klassieke verdeel-en-heersstrategie. Migranten worden tot onzekerheid en illegaliteit veroordeeld, waarbij ze meteen ook als goedkope arbeidskrachten zonder enige sociale bescherming ingezet worden.
De directe aanleiding voor het protest was de arrogantie van Theo Francken in de Soedan-kwestie. Voor de gevestigde politici is het incident afgesloten, maar voor de Soedanese bevolking is dat niet zo. Bij de protestacties tegen de verhoging van de broodprijzen vielen er dit jaar al drie doden omwille van de repressie. In plaats van de repressie en het geweld te veroordelen, probeert deze regering zoete broodjes te bakken met de dictatuur van al-Bashir. Het bevestigt dat de rechtse regering tot alles bereid is om de aanval op onze levensstandaard te voeren.
Zoals we in ons pamflet op de betoging stelden: “Hier in België kunnen we de strijd tegen de rechtse regering en alle onderdelen van het asociale beleid het beste voeren door aansluiting te zoeken bij onze natuurlijke bondgenoten: de gewone werkenden en hun gezinnen. De pensioenbetoging voor de kerstvakantie, met ook een delegatie van mensen-zonder-papieren, toonde het potentieel. Hierop verder bouwen aan een actieve oppositie op straat die gaat voor het einde van het besparingsbeleid, is de uitdaging. Wij koppelen dat aan de noodzaak van een alternatief op het kapitalisme: een socialistische samenleving stelt de noden en behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal in plaats van de winsten van enkelen.”
Fotoreportage door Mario:
-
#InMyName: protest naar aanleiding van Europese migratietop
Deze avond trok een betoging door de Europese wijk van Brussel. Het ging om een manifestatie opgezet door tal van NGO’s die protesteren tegen het huidige asielbeleid. De organisatoren spraken over 2.000 aanwezigen, wat gezien de weersomstandigheden en het uur van de actie (17u) erg goed is.
Europese landen zijn betrokken bij tal van oorlogen en multinationals plunderen de neokoloniale wereld. De vluchtelingencrisis is daar onlosmakelijk mee verbonden. Het Europese antwoord op deze crisis bestaat uit het zoveel mogelijk afblokken en stoppen van vluchtelingen. Aan de redenen waarom mensen vluchten wordt niets gedaan.
De betoging #InMyName stelt dat vluchten geen misdaad is en eist onder meer een regularisatie van mensen-zonder-papieren. Een maand geleden was er ook reeds een erg succesvolle betoging georganiseerd door mensen-zonder-papieren.
Enkele foto’s door Liesbeth:
Foto’s door Mario:
-
Na geslaagde betoging van 12 november: solidariteit voor een regularisatie van mensen-zonder-papieren
Vanavond om 17u aan Kunst-Wet: actie van mensen-zonder-papieren
Foto: Mario De regering-Michel voert de repressie op tegen migranten en mensen-zonder-papieren. In plaats van de redenen waarom mensen vluchten aan te pakken, worden de vluchtelingen aangepakt. Op 12 november organiseerde de Coördinatie van Mensen-Zonder-Papieren in België een grote betoging: “Voor sociale rechtvaardigheid: regularisatie.” Na afloop van de betoging spraken we met Pietro Tosi, animator bij het MOC (de christelijke arbeidersbeweging) en het Comité van Werkenden-Zonder-Papieren (TSP) van het CSC/ACV in Brussel. Pietro is ook lid van LSP.
De regering gaat voor een harde repressie tegen vluchtelingen. Wat is de impact van deze politieke context op mobilisaties en acties?
“Er zijn razzia’s tegen vluchtelingen, arrestaties, quota’s voor uitwijzingen, gesloten centra, gerichte identiteitscontroles, … Dat is waar het beleid van Theo ‘Trump’ Francken, de N-VA-staatssecretaris voor asiel en migratie, voor staat.
“Sinds zijn aanstelling komt Francken bijna elke dag in het nieuws met schandalige uitspraken: over het ‘opkuisen’ van vluchtelingen in het Maximilaanpark tot het beschuldigen van NGO’s die bootvluchtelingen op de Middellandse Zee redden dat ze vluchten zouden aanmoedigen.
“De situatie van mensen-zonder-papieren is erg onzeker. Zonder rechten en zonder huisvesting aanvaarden ze de slechtste arbeidsvoorwaarden. Ze zijn veroordeeld tot zwartwerk, vaak aan slavenlonen en zonder enige bescherming. Dat is ook onderdeel van de politiek van de rechtse regering: een laag van de bevolking creëren die zonder rechten overgeleverd wordt aan werkgevers die gebruik kunnen maken van goedkope arbeidskrachten.
“De strategie van rechts is duidelijk: racisme gebruiken om de werkenden te verdelen zodat de werkgevers er des te meer van kunnen profiteren. Het is een bewust beleid dat druk zet op de lonen en arbeidsvoorwaarden van alle werkenden. Aanvallen op de minst beschermde laag van de bevolking zijn een onderdeel van aanvallen op alle werkenden. Het maakt ook duidelijk dat we er belang bij hebben om samen te strijden tegen elke vorm van onderdrukking en uitbuiting.”
Het was al even geleden dat er een betoging voor mensen-zonder-papieren was met 3.000 aanwezigen. Hoe verliep de mobilisatie?
“De militanten van het comité TSP van het ACV waren wekenlang aanwezig op het publieke terrein. Ze trokken ’s ochtends naar de markten en gingen naar verschillende kraakpanden om andere mensen-zonder-papieren te sensibiliseren over de noodzaak van een massale aanwezigheid op de betoging.
“Er waren ook tussenkomsten van militanten van het comité bij delegees van andere centrales zoals Metea, CNE en Voeding en Diensten. Het doel van het comité is om nauwe banden te creëren tussen delegees en mensen-zonder-papieren om die laatsten te richten op de arbeidersbeweging en om de acties ook uitdrukkelijk te richten tegen het besparingsbeleid van de regering.
“Andere organisaties mobiliseerden ook actief. Zo trokken de Actief Linkse Studenten en Scholieren naar verschillende scholen en naar de ULB. Militanten van LSP en de campagne ROSA vormden een strijdbare delegatie op de betoging.”
Wat zijn de centrale eisen van het protest?
“De eisen van de coördinatie zijn: regularisatie van alle mensen-zonder-papieren, recht op huisvesting, afschaffing van gesloten centra, vrij verkeer, stopzetting van de uitwijzingen en van de criminalisering van mensen-zonder-papieren, stop het racisme en de hypocrisie van de overheid, respecteren van fundamentele rechten zoals toegang tot medische zorg en onderwijs.
“De vakbonden voegen daar de eis van gelijke rechten aan toe. Ze pleiten ook voor duidelijke en permanente criteria voor regularisatie, een verblijfsvergunning voor personen van wie de fundamentele rechten geschonden of bedreigd worden, een werkvergunning en een verblijfsvergunning voor werkenden die klacht indienen tegen uitbuiting, het einde van willekeurige arrestaties en opsluiting, het einde van uitwijzingen en geen criminalisering van mensen-zonder-papieren.
“Dat zouden allemaal enorme stappen vooruit zijn tegenover het huidige repressieve beleid.”
Zijn die eisen niet onrealistisch met een rechtse regering?
“In deze context zullen we niets cadeau krijgen. Voor elke hervorming is een revolutionaire strijd nodig. Deze eisen moeten gepaard gaan met een aanhoudende strijd voor de eenheid van alle werkenden tegen besparingen en racisme, voor een samenleving zonder al die vormen van ongelijkheid. We moeten ons verzetten tegen het regime dat zorgt voor ellende en uitbuiting, een regime dat gebaseerd is op oorlog en neokoloniale plunderingen, waardoor mensen geen andere kans zien dan hun leven wagen en vluchten.
“We moeten een krachtsverhouding opbouwen op basis van strijd en solidariteit, met als doel een socialistische samenleving zonder uitbuiting en moordende concurrentie.”
Wat gebeurt er na de betoging van 12 november?
“We waren zeer tevreden van de betoging. Ondanks het typisch Belgische natte weer, waren er meer dan 3.000 aanwezigen op de betoging. Dat is een groot succes. Er was een enthousiasme onder de aanwezigen en in de delegaties waarbij er een uitgesproken politieke sfeer was.
“Het is dus mogelijk om een krachtsverhouding op straat uit te bouwen voor en door mensen-zonder-papieren, maar ook met vakbondsmilitanten die bereid zijn om actief op te komen voor een regularisatie.
“Nu zal het erop aankomen om de acties niet te stoppen en het enthousiasme niet te laten uitdoven. De militanten van het comité TSP zijn druk in de weer voor twee belangrijke acties in december. Op 12 en 13 december is er in Brussel een Europese top over het asielbeleid. Daar willen de Europese leiders onder meer bespreken hoe ze de grenzen buiten Europa kunnen organiseren met hot spots in Libië. Tijdens die Europese top zullen er acties zijn tegen de sociale dumping en tegen het dodelijke vluchtelingenbeleid. De grootste actie is op 13 december om 17u aan Kunst-Wet.”
-
Gastvrije gemeenten als antwoord op staatsracisme
Wordt Luik binnenkort de eerste “Gastvrije gemeente” voor migranten? In elk geval zal er een werkgroep aangesteld worden om de opvang voor migranten op het grondgebied Luik te onderzoeken. Die aankondiging kwam als reactie op een tussenkomst van een burgerinitiatief in de gemeenteraad van 2 oktober laatstleden. Het initiatief kadert in de campagne van “Gastvrije Gemeenten” opgestart door 11.11.11.
Die avond was er veel volk aan het stadhuis. Er waren tussenkomsten van verschillende burgerinitiatieven. Tientallen mensen kwamen steun geven aan tussenkomsten voor een “gastvrije gemeente”, voor de “Stem van mensen zonder papieren” en het toekomstperspectief dat zij hebben op de arbeidsmarkt, voor de afschaffing van het reglement over bedelen, en ook een collectief van bewoners van de zone Ry-poney die zich verzetten tegen een vastgoedproject. Die goede mobilisatie heeft uiteraard meegespeeld in de beslissing van burgemeester Willy Demeyer (PS) om een dergelijke werkgroep over de migratiekwestie in Luik op te zetten. Het is ook niet ondenkbaar dat de recente en zeer goede peilingen voor de PVDA en Ecolo het bestuur dwingen om wat gevoeliger te zijn voor sociale mobilisaties.
De campagne eist onder andere dat de stad Luik “betaalbare en aangepaste woningen” voorziet voor migrantengezinnen, maar ook voor iedereen die er nood aan heeft. Ze eist ook de steun van de stad voor de mensen-zonder-papieren die gebouwen bezetten; dat de politie in Luik niet overgaat tot arrestaties van gezinnen die zich in een illegale situatie bevinden; en ook dat “niemand die hier onwettig verblijft, maar klacht indient voor misbruik of geweld” het bevel kan krijgen om het grondgebied te verlaten.
Een hele reeks andere maatregelen wordt ook geëist. Zo willen ze garantie van het recht van mensen-zonder-papieren op OCMW-hulp, degelijke informatie over rechten en verdediging, toegang tot gezondheidszorg, lessen Frans of onderwijs in het algemeen (in het bijzonder voor onbegeleide minderjarigen).
Die campagne beperkt zich niet tot Luik. In september vonden er op dezelfde dag acties plaats in 53 gemeenten. Dat is toch 1/5 van de Franstalige gemeenten.
Eerst en vooral waakzaam blijven en de druk op de gemeenteraad aanhouden zodat de werkgroep er zich niet met symbolische kruimels van afmaakt. In het pamflet dat LSP uitdeelde op 2 oktober schreven we: “Ons aantal bepaalt de doeltreffendheid van de druk die we leggen op het bestuur (…) De verschillende mobilisaties zouden hun eisenbundels op elkaar kunnen afstemmen en verbinden met de belangen van de Luikse bevolking in haar geheel. (…) Migranten moeten toegang krijgen tot woningen, maar alle Luikenaren hebben belang bij een stad die investeert in massale bouw van kwaliteitsvolle en betaalbare woningen, net zoals ze er belang bij hebben dat de stad de wet op de vordering van leegstaande woningen toepast. Op dezelfde manier heeft het geen zin om van de gemeentepolitie te eisen dat er geen aanhoudingen gebeuren op basis van onwetmatig verblijf op het grondgebied, als er ondertussen daklozen en bedelaars worden gecriminaliseerd.”
We besloten in het pamflet dat “het verbinden van de eisen, het verenigen van de actiepunten solidariteitsbanden schept en de mobilisatie kan doen groeien opdat ze allemaal afgedwongen kunnen worden. Het is tegelijkertijd de manier om ook op andere plaatsen een strijd te voeren die een sociaal vooruitstrevende agenda op de orde van de dag plaatst. In plaats van geïsoleerd te staan, zou Luik dan een springplank kunnen zijn om de mobilisatie naar andere plaatsen te doen overslaan.”
De beste manier om een einde te maken aan de racistische politiek van onze regering is door deze regering te doen vallen. Die mogelijkheid bestond met het syndicaal actieplan in de herfst van 2014 dat zijn hoogtepunt kende met de algemene staking van 15 december 2014. Maar die mogelijkheid werd niet aangegrepen. De campagne voor “gastvrije steden” biedt het potentieel om een lokale politiek te voeren die breekt met het federale beleid. Op minder dan een jaar van de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 zou dit het debat stimuleren over het type van progressieve politiek dat nodig is en over de manier waarop we een eventueel netwerk van progressieve gemeentes kunnen uitbouwen om de sociale strijd tegen de federale en Waalse regering te begeleiden.
-
Nederland. Vluchtelingen niet welkom… voor dit kabinet
Foto: PPICS Het nieuwe kabinet heeft twee belangrijke schakels van haar beleid bekend gemaakt. De grenzen dicht en vluchtelingen tot tweederangsburger degraderen. Dit alles gevoed door ultrarechtse gedachten die het economische vluchtelingen noemen en niet “passend” in onze maatschappij. De onderbuikgevoelens en racistische denkbeelden van de PVV dus die gemeengoed worden bij alle bestaande partijen.
Artikel door Theo Hartogs, Amersfoort
Ze spelen geraffineerd in op de gekweekte angsten van mensen, en noemen dat “Onderling vertrouwen en sociale cohesie dreigen b? al te grote migratieschokken af te kalven.” Met die paar woorden zeggen ze verdekt: “Deze mensen passen niet in onze wereld, met onze waarden en normen”; het zijn “gelukszoekers” en teveel van hen ontwrichten onze maatschappij. Een ontmoedigingsbeleid naar de mensen die al hier zijn en naar mogelijk nieuwe vluchtelingen. Voor hen die er nog in slagen om door de opgetrokken muren aan de buitengrenzen van Europa heen te komen en niet direct weer terug gestuurd worden.
Nieuwkomers krijgen de eerste twee jaar geen zorg- en huurtoeslag en zullen veroordeeld zijn tot het leven onder zeer slechte omstandigheden, in opvangcentra, met slechts een klein bedrag om van te leven. Hun politieke rechten worden verder ingeperkt. De bezwaarmogelijkheden tegen een beslissing worden verder ingeperkt. Het recht geldt niet meer voor deze groep. Ze worden rechteloze burgers die men zo snel mogelijk uit wil zetten. Dat is de voorbode van nog verder gaande inperkingen van onze democratische vrijheden.
Tevens kiest men voor een zelfde verdrag met Libië als met Turkije, en dat noemen ze dan “opvang in de regio”. Dat de mensen daar in erbarmelijke omstandigheden leven, dat er kinderarbeid is, kinderen zich moeten prostitueren om te overleven, vluchtelingen in de tang zitten van allerlei misdadige bendes, daarover heeft men het niet.
Nederland loopt keurig mee in de botte neoliberale politiek, die ook Trump kenmerkt. Bescherming van de rijkdom die gestolen is uit de landen waar nu oorlog heerst. Het in stand houden van een oorlog waar de oorlogsbaronnen fors aan verdienen en het leegroven van het Midden-Oosten in stand houdt. Het sluiten van de grenzen, is eng protectionisme, goedgepraat door naar racisme tenderende ideeën over “onze superieure Joods Christelijke waarden” (zoals verdedigd door ChristenUnie dat in het kabinet opgenomen is). Bedoelen ze daarmee de ‘waarden’ van bezuinigen op pensioenen en lonen, van oorlog en neokoloniale plundering, van georganiseerde ellende en racisme? Hun waarden zijn niet de onze: wij staan voor solidariteit in de strijd voor een menswaardig leven voor iedereen, een strijd voor een socialistische samenleving!
-
Grote betoging voor regularisatie van mensen-zonder-papieren
De afgelopen jaren voerde België een steeds agressiever beleid tegen mensen-zonder-papieren en specifiek tegen de voortrekkers van de acties van mensen-zonder-papieren. Dit maakte protest en verzet niet altijd evident. Gisteren toonde een nieuwe nationale betoging voor de regularisatie van mensen-zonder-papieren aan dat er nog steeds een erg brede steun voor deze beweging is. Duizenden mensen waren aanwezig op de betoging en dit ondanks het slechte weer.-> Lees hier het standpunt dat wij publiceerden naar aanleiding van deze betoging
Fotoreportage door Mario:
-
Samen tegen het beleid van de regering-Michel/Francken
Actie van mensen-zonder-papieren in 2016. Foto: PPICS Sinds anderhalf jaar is er een offensief van de regering tegen organisaties van mensen-zonder-papieren. Dit kadert in het repressieve asielbeleid in België in het algemeen en in Brussel in het bijzonder. Er wordt beroep gedaan op racisme, discriminatie en repressie om migranten aan te pakken. Dit beleid draagt de stempel van staatssecretaris van Asiel en Migratie Theo Francken.
door Rabia, activist in de Coördinatie van Mensen-Zonder-Papieren en lid van LSP
Terwijl neonazi’s hun haat vrij op straat kunnen brengen, acties houden en zelfs een lokaal openen zoals even het geval was met de Europese neonazipartij AFP in Elsene, zijn migranten het slachtoffer van razzia’s, onderdrukking en gewelddadige verdrijving. De afgelopen jaren werden uitwijzingen, politierepressie en controles op basis van huidskleur een dagelijks gegeven. Op de bus, in de metro, in stations, … overal zijn er controles waarbij migranten eruit gepikt worden.
De situatie van mensen-zonder-papieren is bijzonder onzeker. Ze hebben geen rechten en moeten gelijk welke job aanvaarden om in het zwart te werken tegen ellendige lonen en zonder bescherming. Het is een bewuste politiek om een neerwaartse druk te zetten op alle lonen en arbeidsvoorwaarden in België. Tegelijk wordt verdeeldheid onder werkenden gecreëerd om zo het besparingsbeleid gemakkelijker te kunnen opdringen.
Mensen-zonder-papieren werken in de schaduw zonder rechten. Ze helpen mee de metrostations renoveren, werken in de bouw, verzorgen zieken, passen op kinderen, ruimen op en wassen af in de horeca, … De meerwaarde van deze arbeid verdwijnt in de zakken van de werkgevers terwijl mensen-zonder-papieren minder verdienen dan het wettelijke minimumloon en geen enkel recht hebben op sociale zekerheid. Als er zulke flexibele werkenden voorhanden zijn, waarom zou een patroon dan andere aanwerven die nog eens duurder zijn ook? Het leidt tot een informele economie die enkel de werkgevers ten goede komt. De meeste schattingen hebben het over 100.000 werkenden zonder papieren in België. Dit oefent niet alleen een neerwaartse druk uit op de lonen en arbeidsvoorwaarden, het ondermijnt ook de sociale zekerheid waaraan niet wordt bijgedragen.
Deze aanvallen op de meest geprecariseerde laag van de bevolking zijn onderdeel van een meer algemeen offensief tegen alle werkenden. Het toont aan dat we gemeenschappelijke belangen hebben en samen moeten strijden tegen elke vorm van uitbuiting.
Voor een regularisatie van alle mensen-zonder-papieren
Ondanks alle moeilijkheden blijft de beweging van mensen-zonder-papieren zich organiseren en opkomen voor legitieme rechten. De Coördinatie van Mensen-Zonder-Papieren organiseert op 12 november een grote betoging. Activisten-zonder-papieren die lid zijn van LSP ondersteunen deze oproep en denken dat de mobilisatie van mensen-zonder-papieren en hun sympathisanten essentieel is om een einde te stellen aan het racistische beleid.
De eisen van de coördinatie zijn eenvoudig: regularisatie van alle mensen-zonder-papieren, het recht op huisvesting, afschaffing van gesloten centra, vrije circulatie, stopzetting van uitwijzingen en van criminalisering van mensen-zonder-papieren, stop racisme en de hypocrisie van de overheid, respect van fundamentele rechten zoals toegang tot medische zorg, onderwijs en opleiding.
Dat alles moet verbonden worden met een niet aflatende strijd voor de eenheid van alle werkenden tegen het besparingsbeleid en tegen racisme, voor een samenleving zonder ongelijkheid: een socialistische samenleving.
Op internationaal vlak vormt het migratiebeleid van Francken geen uitzondering. Op 10 augustus publiceerde het Britse risicoconsultantbedrijf Verisk Maplecroft een rapport over de toename van het risico op moderne slavernij. Vandaag zijn er wereldwijd 46 miljoen mensen het slachtoffer van “mensenhandel en alle bijhorende vormen van uitbuiting.” Volgens het Britse bedrijf is er in drie kwart van de Europese landen, waaronder België, sprake van een risico op moderne slavernij.
In de VS heeft het racistische beleid van Trump geleid tot een versterking van extreemrechtse groepen die zelfvertrouwen wonnen en tot geweld overgingen. Het presidentschap van Trump is een uitdrukking van de diepe crisis van het kapitalisme. De enorme ongelijkheid en oprukkende onzekerheid doen de woede onder de bevolking toenemen.
Dat is waarom we ons verzetten tegen dit systeem dat zorgt voor ellende en uitbuiting. Een systeem dat gebaseerd is op oorlog en neokoloniale plunderingen waardoor mensen geen andere keuze hebben dan hun woonplaats ontvluchten. Doe mee met de strijd!
