NL Socialisme

Category: Partijnieuws

  • Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen

    Extra sprekers op Socialisme 2023

    Volgende week vrijdag en zaterdag is er Socialisme 2023. We kunnen twee extra internationale spreeksters aankondigen.

    Myriam is Française maar actief in de Socialist Party (ISA Ierland). Ze zal spreken in de ROSA-International meeting op vrijdagavond. Net als de andere 4 spreeksters op die meeting was ook zij aanwezig op de Internationale ROSA Conferentie in Wenen op 18 & 19 maart. De andere spreeksters op deze meeting zijn Marisa, Frede en Anja Deschoemacker. Myriam zal verder ook spreken in de discussiegroep over de beweging in Frankrijk op zaterdag van 11u tot 12u30.

    Nof is actief bij ISA in Engeland, Wales en Schotland, maar voorheen bij Israël/Palestina. Zij zal spreken over de massabeweging die de extreemrechtse regering van Netanyahu doet wankelen. Nof zal spreken op de internationale plenaire meeting op zaterdagochtend en we lassen een extra commissie in.

    INKOM. VVK: €15 / €7* ADD:€20/€10* (sociaal tarief voor student, werkzoekend, deeltijdswerkend). BE86 5230 8092 4650 van LSP met als mededeling ‘Socialisme 2023’ SCHRIJF JE IN VIA DEZE LINK

    WAAR? Gemeenschapscentrum Pianofabriek, Fortstraat 35, Sint-Gillis

    WANNEER? Vrijdag 14 april, deuren open vanaf 13u. Zaterdag 15 april, deuren open vanaf 9u

    KINDEROPVANG? Laat bij je inschrijving weten of je hier gebruik van wil maken.

    ETEN? Hot dogs op vrijdagavond. Uitgebreid middagbuffet op zaterdagmiddag.

    Nieuwe publicaties

    Op Socialisme 2023 zijn er twee nieuwe publicaties van Marxisme.be beschikbaar.

    Naar aanleiding van 1 mei brengen we een toegankelijk boek van 60 pagina’s uit over de kwestie van nationaliseren. Aan de hand van enkele sleutelartikels uit deze krant en teksten van Lenin en Trotski wordt duidelijk gemaakt waarom de centrale sectoren van de economie onder democratische arbeiderscontrole en bezit moeten geplaatst worden. We starten op Socialisme 2023 een abonnementscampagne waarbij al wie een jaarabonnement of permanente opdracht neemt dit boekje cadeau krijgt.

    Daarnaast komt er een herwerkte vertaling van Trotski’s autobiografie ‘Mijn Leven’ uit. De grootste beperking van dat werk was dat het eindigde in 1929 en de bijdragen van Trotski in de jaren 1930 dus niet verwerkte. Daar passen we een mouw aan: de Franse revolutionair Alfred Rosmer schreef destijds een annex bij ‘Mijn Leven’ waarin hij in de stijl van het boek ingaat op de latere activiteiten en analyses van Trotski. Met 684 pagina’s is het een hele klepper. Misschien kan je het nu al reserveren als vakantielectuur komende zomer?

    Op Socialisme 2023 bieden we deze boeken aan een voordeeltarief aan.

    Trotski: ‘Mijn leven’. 684 pagina’s. 30€
    ‘Nationaliseren’. 60 pagina’s. 8€

     

  • Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen

    April-editie van De Linkse Socialist komt vandaag uit

    Vandaag komt de papieren editie van ons maandblad van de drukker.

    Vooraan in deze krant staat de strijd bij Delhaize. De directie wil er een sociaal bloedbad aanrichten om de winsten verder op te voeren. Om de aandeelhouders 1 miljard euro extra te geven, wordt er bespaard op de kap van het winkelpersoneel. Er is nood aan een strategie om de strijd van het personeel uit te breiden tot de volledige samenleving door de brede steun om te zetten in actie. Alle 128 winkels kunnen een actiecentrum worden om te bouwen naar lokale, regionale en nationale protesten en betogingen. We verwijzen daarbij onder meer naar het voorbeeld van de staalarbeiders van Forges de Clabecq die in 1997 de solidariteit organiseerden in een betoging met 70.000 in Tubeke. Als de aanval bij Delhaize (en Intermarché) passeert, zal de hele sector volgen en daarna ook andere sectoren. Delhaize belangt ons dus allemaal aan!

    Dat massaal protest de situatie kan veranderen, werd de afgelopen weken in Frankrijk aangetoond. Een jaar geleden werd het publieke debat daar gedomineerd door Le Pen en Zemmour, vandaag gaat het enkel over het pensioenprotest. De regering van superrijken staat geïsoleerd. Daarom wordt beroep gedaan op repressie en werd zelfs het parlement opzij geschoven. Na actiedagen met 3,5 miljoen deelnemers komt het er nu op aan om in elke werkplaats, campus, school en wijk actiecomités tegen Macron op te zetten om niet alleen de pensioenhervorming maar het volledige asociale beleid weg te staken.

    Verder in deze krant dienen we Bart De Wever van antwoord. Dat doen we natuurlijk elke dag, maar nu specifiek met een antwoord op zijn boek ‘Over woke’, dat gericht is op het verdedigen van onderdrukking en het systeem van ongelijkheid dat aan de basis van onderdrukking ligt. Om het niet over de sociale basis van onderdrukking te moeten hebben, richt De Wever zijn pijlen op het monster van woke-ness. Vanuit onze strijd tegen onderdrukking hebben we het in deze krant onder meer over de noodzaak van meer transzorg, verzet tegen extreemrechtse queerfobie en brengen we een verslag van de internationale socialistisch-feministische conferentie van ROSA.

    De vraag hoe we tot verandering kunnen komen, staat centraal in deze krant. We richten verschillende artikels op de Socialisme-dagen die we op 14 en 15 april in Brussel organiseren. Van vakbondsmilitanten die vanop hun werkvloer schrijven over analyses van de economische crisis en de politieke situatie tot internationaal verzet. Op Socialisme 2023 hebben we een spreker van Chinaworker.info, een jonge activist die in ballingschap leeft. We spraken alvast met hem in voorbereiding op Socialisme 2023.

    Veel leesplezier!

    Inhoud:

    1. Allemaal Delhaiziens. Samen de strijd uitbreiden zodat geen enkele werkende in de solden wordt gezet
    2. Ons doodwerken voor miserabele lonen? Niet wachten op verkiezingen voor verzet! || Kort
    3. Miljardenwinsten maar amper groene transitie?! Nationaliseer de hele energiesector || Nood aan sociale strijd tegen racisme en ellende || NMBS: twintigtal kleine stations bedreigd
    4. Leidt bankencrisis naar een nieuwe recessie?
    5. Delhaize: neen aan de neerwaartse spiraal. Als dit passeert is de hele sector een vogel voor de kat || Solidariteitsmoties met de strijd bij Delhaize
    6. Franstalig onderwijs: aarzelingen aan de top, vastberadenheid aan de basis || Ryanair maakt het beroep kapot. Cabinepersoneel in actie
    7. De Lijn: afbraak en uitverkoop gaan een versnelling hoger || Luikse kinderopvang staakte een week. Een interview
    8. Marxistisch antwoord op De Wever en zijn strijd tegen het ‘monster van wokeness’. Antiwoke-offensief dient om onderdrukking en het kapitalisme te verdedigen
    9. Vervolg pagina 8 || Marx racistisch? || Ideeën voor socialistische verandering uitgelegd. Onderdrukking is eigen aan het kapitalisme
    10. Interview met socialist van Chinaworker.info. “Een dictatuur kan niet worden hervormd. Massale strijd tegen het regime van Xi nodig”
    11. De meerderheid dat zijn wij! Enkel staking van onbepaalde duur kan Macron doen vallen
    12. Uit de archieven van de klassenstrijd. Strijdtheater: de Franse ‘Oktobergroep’ (1933-36) || Twee lessen uit ‘1985’, een reeks over de Bende van Nijvel
    13. Partijnieuws
    14. Transzorg bij minderjarigen onder vuur. Er is niet minder maar méér zorg nodig! || Stop de Queerfobie van Vlaams Belang en co
    15. Neen aan de besparingen aan de UGent || Vrouw, leven, vrijheid! Fantastische internationale ROSA-conferentie
    16. Socialisme 2023. Kapitalisme = multicrisis. Ook voor jou onaanvaardbaar!? (Her)ontdek Marx en het revolutionaire socialisme

    Neem hier een abonnement

    Koop hier een digitaal exemplaar van deze krant

    https://shop.socialisme.be/product/de-linkse-socialist-april-2023-423-pdf

    Socialisme 2023 komt er aan!

    Binnen twee weken is er Socialisme 2023! Die socialisme-dagen zijn niet te missen. We zullen het er hebben over de beweging in Frankrijk, het verzet tegen sociale dumping in de supermarkten … We hebben een spreker van Chinaworker.info en zullen onze benadering voor de verkiezingen van 2024 naar voren brengen. De activiteiten op vrijdag staan meer in het teken van de Actief Linkse Studenten en Campagne ROSA. Op zaterdag staan de voorstellen van LSP centraal. Beide dagen worden een unieke ervaring. Maak dat je erbij bent!

    Er zijn nog enkele aanpassingen aan het programma. Er komt een extra commissie over de sector van de supermarkten naar aanleiding van de sociale dumping bij Delhaize. Een vakbondsafgevaardigde uit de sector spreekt. Verder verwelkomen we een spreker afkomstig uit Israël/Palestina die het zal hebben over de enorme beweging die daar momenteel plaatsvindt tegen de extreemrechtse regering.

    https://nl.socialisme.be/95359/14-15-april-socialisme-2023

    Solidariteit met Frans protest

    Dinsdag trokken een tiental LSP-leden naar Frankrijk om deel te nemen aan het inspirerende en massale protest tegen de aanvallen op de pensioenen. Het protest toont de kracht van de werkende klasse en het potentieel om verandering af te dwingen. Onze militanten trokken niet als toeristen naar Frankrijk, maar als politieke militanten met voorstellen om de strijd te versterken. Actiecomités op elke werkplek, campus, school en wijk om Macron en het volledige besparingsbeleid weg te stemmen, stonden daarin centraal. Komende donderdag is er een nieuwe actiedag. Daar zullen we opnieuw aan deelnemen.

    Geslaagde quiz in Gent

    Zaterdag was er een geslaagde ‘grote crisis quiz’ van ALS, ROSA en LSP in Gent. Het werd een erg spannende quiz die dit jaar werd gewonnen door een vaste waarde, namelijk de ploeg Red Ravens. Proficiat!

    De winnaars van de quiz

    Protest tegen queerfobie van extreemrechts in Brugge

    Dries Van Langenhove kwam nog eens buiten met zijn bende. Niet om het op te nemen voor supermarktpersoneel dat met sociale dumping wordt bedreigd. Niet om het Franse pensioenprotest te steunen. Neen, om de extreemrechtse queerfobie in de spotlights te plaatsen. Dat deed Schild&Vrienden in Brugge aan een voorleesmoment voor kinderen. Omdat het voorlezen gebeurde door een drag queen protesteerde extreemrechts. Hoe ziek kan je zijn! Afgelopen maandag was er een antifascistisch protest aan de Brugse gemeenteraad om in te gaan tegen de extreemrechtse haat. Onze Brugse afdeling was actief betrokken bij dat protest.

    Protest voor de gemeenteraad
    In de gemeenteraad

    Strijdfonds: steun ons

    Elke drie maanden willen we 12.000 euro financiële steun ophalen voor campagnes en acties. In maart haalden we al de eerste meigroeten voor deze krant op. We staan op 72% van onze doelstelling, maar het resultaat van de quiz in Gent op 25 maart was bij het ter perse gaan nog niet bekend. In de periode april-juni willen we scoren met meigroeten, onze tussenkomst op 1 mei, de Pride en de campagne naar Pride is a Protest.

    Steun ons. Stort een bijdrage, bijvoorbeeld met een maandelijkse doorlopende opdracht: vanaf 2 euro per maand sturen we je ook deze krant op. Stort op BE86 5230 8092 4650 van LSP met vermelding ‘steun’.

    https://nl.socialisme.be/meigroeten-2023

    Stand van zaken van ons strijdfonds (op 26 maart)

    • Antwerpen: 200%
    • Luik: 101%
    • Henegouwen-Namen: 88%
    • Brussel: 80%
    • Vlaams-Brabant en Limburg: 67%
    • Oost- en West-Vlaanderen: 41%
    • Nationaal: 9%
    • Totaal: 8.641 euro of 72% van onze doelstelling

  • Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen

    Meeting in Gent. Marx’ Communistisch Manifest 175 jaar oud, maar nog steeds actueel

    175 jaar geleden schreven Marx en Engels dit manifest als een gids tot actie. “Proletariërs aller landen verenigt u” werd het ordewoord bij de geboorte van de socialistische beweging. Het kapitalisme heerst nog steeds, maar gaat door een diepe crisis.

    Daarom blijft het marxisme meer dan ooit actueel. Een socialistische wereld is nodig en mogelijk. Daarover organiseren we een gespreksavond. Wil je komen luisteren, actief worden en mee discussiëren over hoe we een socialistisch alternatief kunnen uitbouwen?

    Welkom op dinsdag 28 maart om 19u30 in de Blandijn leslokaal 0.3

    Sprekers:

    • Geert Cool – redacteur van de krant van LSP ‘de Linkse Socialist’ en oud-voorzitter ALS Gent
    • Franz Demets – in studententijd actief bij ALS Gent

    Facebook-evenement

    Lees het Communistisch Manifest online of bestel het via onze webwinkel

    Meeting in Antwerpen. Niet ‘woke’, maar het stadsbestuur cancelt cultuur

    Hoe hypocriet, na het schrappen van de projectsubsidies, jaren van besparingen op de cultuursector en het verbieden van een fototentoonstelling, durft ‘onze’ burgemeester Bart De Wever spreken op een meeting met als titel: “Hoe Woke onze cultuur vernietigt”. Het stadsbestuur en de Vlaamse regering vernietigen zelf onze cultuur. Dat werd pijnlijk duidelijk toen schepen van cultuur Nabilla AIt Daoud zelf niet met actievoerders uit de cultuursector durfde spreken na weken van acties.

    Steeds meer (jonge) kunstenaars moeten de sector verlaten door een gebrek aan mogelijkheden. De Antwerpse stadsdichters zijn opgestapt nadat een gedicht over ons ongelijk onderwijs (bij de meest ongelijke van Europa) door het stadsbestuur ‘gecanceld’ werd. De N-VA kiest telkens voor elitaire cultuur die ze kan controleren, in plaats van een brede cultuur met debat en ruimte voor diversiteit. Terwijl steeds meer mensen niet de middelen hebben om deel te nemen aan het culturele aanbod, koopt Fernand Huts, de steenrijke vriend van De Wever,steeds meer invloed op onze cultuur.

    Het anti-woke offensief van De Wever is erop gericht om onderdrukking en het ongelijke kapitalistisch systeem te verdedigen. Het wil elk verzet tegen ongelijkheid ‘verdacht’ maken om het asociaal beleid erdoor te drukken. We moeten ons verzetten tegen de elitaire visie van het asociale stadsbestuur.

    Kom naar onze open vergadering en bespreek mee hoe we de aanvallen van het stadsbestuur kunnen beantwoorden met een beweging tegen het cultuurvernietigend besparingsbeleid van N-VA en het stadsbestuur.

    Open vergadering van ALS en LSP Antwerpen op donderdag 30 maart. Wees welkom om 19u30 in de Multatuli voor een boeiende avond.

    Facebook evenement

    Waarom ik lid werd van LSP

    De eerste keer dat ik mocht stemmen, in 2009, was dat nog met volle overtuiging op de groene partij. Ik dacht vooral aan het helpen in de strijd om de planeet te redden, iets wat me vandaag nog altijd na aan het hart ligt. Na mijn bescheiden groene studies wou ik even allerlei jobs doen op de arbeidsmarkt. Eén van die jobs, zes jaar later, is mijn huidige job als winkelmedewerker in een supermarkt. Hier ben ik elk jaar dieper in het rode spectrum beland en mijn kiesgedrag loog er niet om. Begin vorig jaar besloot ik om actiever aan politiek te doen. Op 1 mei ben ik in contact gekomen met de vakbond, de rode uiteraard. Kort erna werd ik lid van de vakbond en enkele maanden werd ik vakbondsafgevaardigde, waar ik verdomd trots op ben.

    Nu, het gaat erover waarom ik in de Linkse Socialistische Partij zit. Wel ik was op zoek naar de zo puur mogelijke vorm van een partij die gelooft in echte verandering en steeds opnieuw en opnieuw de kant kiest van de werknemers en de bijhorende organisaties. Echte strijd begint bij de mensen die we allemaal kennen, die elke dag met een glimlach en volle goesting hun job uitoefenen. De massa, zeg maar de proletariërs, zullen zich verenigen.

    Marius, Gent

    Wil je ook lid worden? Contacteer ons!
    [leform id=’2′ name=’Lid worden’]

    14-15 april: Socialisme 2023

    In de Paasvakantie zijn er de Socialisme-dagen van LSP, Campagne ROSA en ALS. Zet vrijdag 14 en zaterdag 15 april al in je agenda. Er is een goed gevuld programma met tal van discussies, meetings en vormingen. Daarnaast is er ook een uitgebreide boekenstand. De volledige agenda vind je hier.

    Wacht niet langer om je in te schrijven!

    INKOM. VVK: €15 / €7* ADD:€20/€10* (sociaal tarief voor student, werkzoekend, deeltijdswerkend). BE86 5230 8092 4650 van LSP met als mededeling ‘Socialisme 2023’ SCHRIJF JE IN VIA DEZE LINK

    WAAR? Gemeenschapscentrum Pianofabriek, Fortstraat 35, Sint-Gillis

    WANNEER? Vrijdag 14 april, deuren open vanaf 13u. Zaterdag 15 april, deuren open vanaf 9u

    KINDEROPVANG? Laat bij je inschrijving weten of je hier gebruik van wil maken.

  • Strijd voor internationaal socialisme in tijdperk van kapitalistische wanorde

    “Welkom in de wereld van de polycrisis,” schreef de zakenkrant Financial Times. Dat was een heldere illustratie van de storm van economische, ecologische, sociale, geopolitieke en andere stuiptrekkingen die het kapitalisme overspoelen. Het is niet vanzelfsprekend om alle gebeurtenissen te begrijpen of om optimistisch te zijn over de toekomst van de wereld. Nochtans waren de materiële en wetenschappelijke mogelijkheden nog nooit zo groot en zijn we potentieel in staat om te ontsnappen aan de angst voor morgen.

    dossier door Nicolas Croes uit maandblad De Linkse Socialist

    Volgens het laatste VN-rapport over menselijke ontwikkeling is de wereld vandaag pessimistischer dan ooit in de moderne geschiedenis sinds de Eerste Wereldoorlog. De niveaus van geestelijke bezorgdheid overtreffen vandaag zelfs die van de Grote Depressie en de twee wereldoorlogen. Dit is niet alleen te wijten aan de objectieve toestand van de wereld. Het subjectieve beeld van het bestaan van een levensvatbaar alternatief als uitweg staat zwakker dan tijdens die historische perioden.

    Het ontbreken van een alternatief en de strategie om dat te bereiken kan betekenen dat de woede tegen ongelijkheid, onderdrukking en uitbuiting lange tijd onder de oppervlakte suddert en nog langer kan zoeken naar een uitdrukking. Maar als dat eindelijk gebeurt, kan de opgebouwde woede op explosieve manieren tot uitbarsting komen. In Iran werd de recente massale opstand voorafgegaan door een dramatische toename van het aantal zelfmoorden, wat doet denken aan de Tunesische revolutie van 2010-2011, die werd voorafgegaan door een groot aantal wanhoopsdaden onder jongeren.

    Hoe kunnen we het ongenoegen en de verontwaardiging bundelen in een strijd tegen heel het kapitalistisch systeem? Hoe kunnen we strijdbewegingen verenigen rond de werkende klasse om te vermijden dat de woede afgeleid wordt naar slechts een andere vleugel van de heersende klasse? Het is onmogelijk om het exacte verloop van concrete gebeurtenissen te voorspellen, maar wat is de algemene richting van veranderingen vandaag? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we niet gewoon de complexe chaos van het huidige tijdperk ondergaan, maar anticiperen en initiatieven nemen op basis van prioriteiten binnen de strijd voor verandering? Kortom, hoe kunnen we vandaag stappen vooruit zetten in de strijd voor een democratische socialistische samenleving?

    Deze vragen stonden centraal in de vele discussies tijdens het 13e wereldcongres van International Socialist Alternative (voorheen Comité voor een Arbeidersinternationale). Dat congres vond plaats van 30 januari tot 5 februari en werd bijgewoond door meer dan 100 afgevaardigden en bezoekers. De deelnemers kwamen uit 25 landen van alle continenten. We kunnen niet alle aanwezige delegaties vermelden, maar de opmerkelijke groepen uit Latijns-Amerika, Afrika en China-Hongkong-Taiwan waren essentieel voor het succes van het congres. Visumproblemen door het racistisch beleid van Fort Europa zorgden ervoor dat enkele afdelingen niet fysiek aanwezig konden zijn.

    Uitdagingen in het tijdperk van wanorde

    Het vorige wereldcongres van ISA vond plaats in januari 2020, net voor het wereldwijd uitbreken van de Covid-pandemie. Drie jaar later is het einde van Covid-19 nog niet in zicht, wat in China wordt geïllustreerd door het falen van het zero-Covidbeleid. De rivaliteit tussen het Amerikaanse en het Chinese imperialisme is dramatisch toegenomen tot een nieuwe Koude Oorlog die alle aspecten van de wereldgeopolitiek beheerst. Ernstige interne crises maken van de VS en China reuzen op lemen voeten. Als direct gevolg van de botsing tussen deze grootmachten is er een versterking van het proces van deglobalisering in de haperende wereldeconomie (zie ook pagina 6). Het Wereldeconomisch Forum in januari had niet voor niets als centraal thema “Samenwerking in een gefragmenteerde wereld.”

    De grootste landoorlog in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog is al een jaar bezig en de militarisering van de wereld is in volle gang, waarbij Japan en Duitsland breken met hun militaire doctrines die sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog van kracht waren. De wereldwijde schuld is geëxplodeerd. Rampzalige inflatie verwoest de inkomens van de massa’s. Klimaatrampen worden ernstiger en frequenter en voor het eerst heeft het aantal ontheemden in de wereld de kaap van 100 miljoen overschreden.

    In deze periode van extreme volatiliteit en abrupte veranderingen – denk maar aan de verwoestingen van de aardbevingen in Turkije, Syrië en Koerdistan, versterkt door een beleid dat is afgestemd op de bankrekeningen van de vastgoedgiganten – is het gevaar groot dat onmiddellijke cyclische of regionale schommelingen worden verward met veranderingen van meer structurele aard.

    Zeker is dat het proces van verval en diskrediet van de dominante kapitalistische krachten doorgaat. Waar in de wereld kan de heersende klasse nog rekenen op stabiele regeringen en sterke bestuursinstellingen? Disfunctie, semi-paralyse en onenigheid vieren hoogtij nu het ‘politieke centrum’ instort. Politieke crises nemen steeds acutere vormen aan, zoals dramatisch wordt geïllustreerd door het toenemende aantal militaire staatsgrepen op het Afrikaanse continent, een scenario dat zich in de nabije toekomst ook in Pakistan kan voordoen. Kort voor het congres kende de tweede ronde van de parlementsverkiezingen in Tunesië een armzalige opkomst van 11%, een van de laagste opkomstcijfers ooit bij een verkiezing waar dan ook.

    Dit houdt natuurlijk ook verband met de diepe crisis van de politieke vertegenwoordiging van onze sociale klasse. De stemming van de massa’s en de politieke kracht van de arbeidersbeweging blijven getekend door de krachtige ideologische en organisatorische tegenslag die volgde op de ineenstorting van de stalinistische karikatuur van het socialisme in het begin van de jaren negentig. Dit werd overal ter wereld door de heersende klasse aangegrepen om te verkondigen dat er geen alternatief was voor de vrije markt en de heerschappij van de multinationals. Zo ontstond een groot wantrouwen tegenover alles wat met politiek, organisatie en zelfs een meer globale analytische benadering te maken heeft. Een globale analyse wordt al gauw voorgesteld als ‘dogmatisch’, toch als deze ingaat tegen de ‘natuurlijke’ marktkrachten. Dit vormt nog steeds een enorm obstakel voor sociale bewegingen. Tegelijk biedt het ruimte aan allerhande krachten, waaronder extreemrechts, om het politieke vacuüm gedeeltelijk op te vullen.

    Gelukkig groeit ook het verzet. In 2022 vonden in minstens 131 van de 195 landen ter wereld grootschalige protestacties plaats. In mei 2022 maakte het IMF zich al zorgen over de terugkeer van “sociale onrust” na de relatieve rust die door de gezondheidscrisis was opgelegd. Maar als we vergelijken met bijvoorbeeld de protestbeweging in 1968, is het duidelijk dat we nog niet op hetzelfde niveau zitten. Dit komt vooral omdat het bewustzijn van de massa’s achterloopt. De afwijzing van het kapitalistische systeem wordt scherper, vooral onder de jongeren. Het wordt preciezer, zeker wat betreft het bestaan van sociale klassen met tegengestelde belangen. Maar een begrip van waar het door vervangen moet worden ontbreekt nog.

    De arbeidersklasse begint echter haar plaats in te nemen in de voorhoede van de strijd. Kijk maar naar de fantastische mobilisatie tegen de pensioenhervormingen in Frankrijk of het half miljoen stakers in Groot-Brittannië op 1 februari. De Turkse regering moest zelf toegeven dat er in de twee laatste maanden van vorig jaar 106 ‘wilde stakingen’ waren, dat is meer dan in de vijf voorafgaande jaren samen. Ook in Soedan, Iran en Peru zijn meer ontwikkelde vormen van zelforganisatie ontstaan als onderdeel van massamobilisaties.

    Stilstand is achteruitgang

    Een opgang van revolutionaire energie gaat steeds gepaard met een ontwikkeling van de contrarevolutie. Het andere kamp organiseert zich ook en grijpt elke zwakte langs onze kant aan om onze beweging aan te vallen of te ondermijnen. We zagen dit met de bestorming van Braziliaanse overheidsgebouwen door aanhangers van Bolsonaro, die de banden tussen de nieuwe president Lula en het traditionele bedrijfsleven aangrijpen om de woede tegen het establishment naar zich toe te trekken. Daarmee volgen ze het voorbeeld van Trump. Eenzelfde fenomeen zien we met de terugslag en polarisatie na #MeToo. (zie pagina 3)

    ISA heeft veel ervaring met hoe zelfs beperkte revolutionaire krachten onder de juiste omstandigheden een leidinggevende rol in strijd kunnen spelen en overwinningen behalen. Dit was het geval in Ierland in de strijd tegen het grondwettelijk verbod op abortus. Onze Ierse zusterorganisatie speelt nu een actieve rol in het organiseren van verzet tegen de extreemrechtse krachten die de kop opsteken en die onder meer gebaseerd zijn op een reactionair masculinisme. In de Amerikaanse stad Seattle slaagden we erin enkele strijdpunten af te dwingen, zoals een verhoging van het minimumloon of nog de status van ‘vrijplaats’ voor wie elders in het land getroffen is door beperkingen op het abortusrecht. Socialist Alternative in de VS lanceerde nu een campagne om de groeiende golf van vakbondsstrijd te versterken: Workers Strike Back.

    De uitdaging om het politieke bewustzijn en de mobilisatie van de lagen die de strijd aangaan in goede banen te leiden, terwijl we vasthouden aan onze marxistische principes maar flexibel zijn in onze aanpak, was het onderwerp van veel discussie tijdens het congres, met name in de sessies over socialistisch feminisme en de oorlog in Oekraïne. Het gaat erom eisen te stellen voor onmiddellijke concrete maatregelen die het vermogen van arbeiders kunnen versterken om te strijden voor politieke en economische macht in de samenleving. Hoe kunnen we onze woede richten op het privé-eigendom van de productiemiddelen? Dit is nog steeds de cruciale vraag voor het beëindigen van dit systeem van oorlog en ellende.

    Socialisme, vandaag belangrijker dan ooit!

    In september is het 50 jaar geleden dat de staatsgreep van Pinochet in Chili plaatsvond. Later dit jaar zullen we terugkomen op deze gebeurtenis die op dramatische wijze de mislukking illustreerde van de reformistische aanpak van de linkse regering van Salvador Allende. Door deze historische nederlaag van de Chileense arbeidersklasse kon het land het eerste laboratorium van het neoliberalisme worden, een historisch keerpunt aan het begin van wat een kwalitatief nieuwe periode werd. Nu we deze periode van triomfantelijk neoliberalisme achter ons laten, heeft het wereldcongres van ISA ons in staat gesteld om grondig te bespreken hoe we ons kunnen versterken om een actieve en beslissende rol te spelen in de strijd voor maatschappijverandering.

    De teksten die op het congres werden besproken, zullen we binnenkort publiceren. We zullen dit verder bespreken op afdelingsvergaderingen in heel de wereld. Contacteer ons als je daaraan wil deelnemen of als je samen met ons de strijd voor een socialistisch alternatief voor de kapitalistische barbarij wil aangaan.

    Wat is International Socialist Alternative?

    International Socialist Alternative is een wereldwijde revolutionaire strijdpartij van werkenden, jongeren en iedereen die door kapitalisme en imperialisme wordt onderdrukt. We strijden voor een alternatief voor het kapitalistische systeem: een democratische socialistische samenleving.

    We denken dat de strijd tegen het systeem en voor een maatschappelijk alternatief op de grootste schaal moet worden gevoerd. ISA is momenteel al actief in meer dan 30 landen op alle continenten: natuurlijk in Europa, maar ook bijvoorbeeld in Mexico, Brazilië, Chili, de VS, Quebec, Nigeria, Zuid-Afrika, Tunesië, Israël/Palestina, en ook in China, waar we strijden tegen de brutale kapitalistische dictatuur van de CCP. Gedurende decennia hebben we ervaring opgedaan met strijd tegen autoritaire en onderdrukkende regimes, zoals tegen het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime en nu tegen het Poetin-regime in Rusland.

    Onze wereldpartij is geen optelsom van nationale organisaties die elkaar vaag kennen. We bouwen aan een echte wereldpartij met nationale afdelingen die regelmatig bijeenkomen, discussiëren en samen analyses en conclusies opstellen voor de opbouw van onze internationale organisatie en haar afdelingen. ISA organiseert elk jaar een internationale vormingsschool, evenals internationale bijeenkomsten van activisten op de werkvloer, met het oog op de opbouw van een echt revolutionair strijdsyndicalisme.

    We besteden bijzondere aandacht aan het analyseren van revolutionaire gebeurtenissen uit het verleden en de huidige strijd, om zo vandaag sterker te staan in de uitbouw van een krachtsverhouding en de instrumenten die nodig zijn om het kapitalisme omver te werpen.

    Met de verdieping van de crises en een opleving van de massaprotesten is het bewustzijn onder lagen van de arbeidersklasse, vooral onder jongeren, gegroeid. Dat is zeker het geval wat klimaatverandering betreft, maar ook in het verzet tegen racisme, seksisme en LGBTQIA+fobie.  Verschillende strijdbewegingen samenbrengen is een noodzaak om samen de kern van het probleem aan te pakken: het kapitalistisch systeem. Het is ook een noodzaak om onze klasse te verenigen zodat we de macht van de arbeidersklasse kunnen inzetten voor socialistische maatschappijverandering.

    Overal waar we aanwezig zijn, willen we niet alleen commentaar leveren op gebeurtenissen, maar hebben we de ambitie actoren te zijn in de strijd. We besteden bijzondere aandacht aan programma, strategie en tactiek, want we willen niet alleen onze woede uiten, maar nieuwe overwinningen behalen.

    Ideeën voor socialistische verandering uitgelegd

    Het systeem is internationaal, onze strijd ertegen ook: het internationalisme

    Op 8 maart, de internationale vrouwendag, zullen er overal ter wereld betogingen, stakingen en acties zijn. De datum zal opnieuw een belangrijke mijlpaal zijn, niet in de laatste plaats omdat een dergelijke internationale mobilisatie het ook mogelijk maakt de strijd te steunen op plaatsen waar  we nog zwakker staan. Sterke posities op de ene plaats helpen lokale zwakheden elders te overwinnen.

    Of we het nu hebben over feminisme, de strijd voor het milieu of tegen racisme: de afgelopen jaren werd het duidelijk dat we lokaal actief zijn, maar dat onze strijd geen grenzen kent. Dit idee is niet nieuw. Het werd samengevat in de beroemde zin “Proletariërs aller landen, verenigt u”, waarmee Marx en Engels hun ‘Communistisch Manifest’ besloten. Internationalisme is een essentieel kenmerk van het marxisme.

    Iedereen kan vaststellen dat we gemeenschappelijke belangen delen met onze collega’s. We begrijpen snel het belang van collectieve kracht en onderlinge hulp, niet alleen thuis maar ook in het ondersteunen van de strijd van andere collega’s door middel van stakingen, betogingen, bijeenkomsten, solidariteitsmoties, informatie- en mobilisatiecampagnes. Actieve solidariteit is de beste remedie tegen nationale, racistische of andere vooroordelen. Het stelt ons in staat regionale of nationale grenzen te overwinnen. 

    Met de huidige koopkrachtcrisis en de opgang van strijd hiertegen in verschillende Europese landen, zou een Europese algemene staking voor hogere lonen, een degelijk minimumloon in elk land en het veralgemenen van een indexering van de lonen en uitkeringen een enorm effect hebben. Het zou een krachtig antwoord zijn op pogingen om ons te laten concurreren met onze collega’s uit andere landen. Het zou het vertrouwen van de werkenden in alle landen versterken.

    Het kapitalisme is gebaseerd op de uitbuiting van arbeiders, maar ook op concurrentie. Het probeert het idee op te dringen dat werkgevers en werkenden in elk land dezelfde belangen hebben, maar het tegendeel is waar. De uitgebuite mensen in alle landen staan voor dezelfde uitdaging: de controle afdwingen over de rijkdom die zij produceren en waarvan zij slechts een deel van de waarde krijgen.

    Het kapitalisme is op internationaal niveau georganiseerd, de antikapitalistische strijd moet op dezelfde schaal worden georganiseerd. Wanneer de werkenden en armen in één land de ketenen van het kapitalisme doorbreken, is een internationale uitbreiding nodig om niet te verstikken in isolement. Daarom is het van essentieel belang een internationaal kader op te bouwen om acties te coördineren en ideeën en strategieën te bespreken op basis van concrete ervaringen en de studie van de strijd in het verleden. Dit was al een van de prioriteiten van Karl Marx en Friedrich Engels, die zich niet beperkten tot het analyseren van het kapitalisme, maar onder meer al hun gewicht in de schaal legden bij de opbouw van de Eerste Internationale, de Internationale Arbeidersassociatie. LSP/PSL is daarom onderdeel van International Socialist Alternative (ISA).

  • Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen

    Internationale ROSA-conferentie dit weekend

    In de traditie van de pioniers van de vrouwenwerking van de socialistische arbeidersbeweging houdt Campagne ROSA dit weekend een internationale socialistisch-feministische conferentie. Ruim 200 militanten komen samen in Wenen voor twee dagen van discussie en meeting. Met activisten uit India, Zuid-Afrika, Brazilië, Argentinië, Mexico en tal van andere landen wordt het een echt internationalistische bijeenkomst. Vanuit België gaan er een 20-tal deelnemers naar Wenen. Kan je niet gaan? Niet getreurd: enkele meetings kan je online volgen!

    Agenda van de conferentie

    ZATERDAG

    10u30-12u: Woman, Life, Freedom wereldwijd. De socialistisch-feministische strijd tegen genderrelateerd geweld en alle vormen van onderdrukking

    13.30 – 16.00: commissies:

    • Strijd tegen genderrelateerd geweld
    • Ni una Menos: feministische revolte in Latijns-Amerika en de strijd tegen machismo, racisme en extreemrechts
    • Bread & Roses: vakbonden en hun rol in de strijd tegen vrouwenonderdrukking doorheen de geschiedenis en vandaag

    16u30-19u: commissies

    • Iran: opstand en wereldwijde impact
    • De rol van imperialisme, kolonialisme en racisme bij de onderdrukking van vrouwen
    • Ons lichaam, onze keuze. Verzet tegen de rechtse backlash rond abortus

    ZONDAG

    10-10u30. De centrale pijlers van het socialistisch feminisme

    10u30-12u45

    • Socialistisch-feministisch verzet tegen oorlog en imperialism
    • Pioniers van het socialistisch-feminisme: Zetkin, Kollontaj, de socialistische beweging en de oorsprong van vrouwenonderdrukking
    • Onze strijd voor vrijheid: seksuele bevrijding en trans strijd

    14u15 – 16u30

    • De wereldwijde zorgcrisis en vrouwelijke werkenden in staking
    • Hoe bouwen naar effectieve feministische stakingen
    • Maak van Pride terug een protest

    17-18u. Slotmeeting. We strijden om te winnen. Hoe socialistische feministen verbeteringen afdwongen.

    18-18u30: Onze volgende campagnes en hoe actief worden met ROSA en ISA

    Conferentie online volgen

    In Brussel zijn er watchparties. Elders kan je de startmeeting en de slotmeeting eveneens volgens via een Facebook-live:

    • Openingsmeeting: https://www.facebook.com/events/135568265876733
    • Slotmeeting: https://www.facebook.com/events/647183670746426

    Steun de conferentie

    We kozen bewust voor een internationalistische conferentie met activisten uit heel de wereld, inclusief neokoloniale landen of landen waar de levensstandaard een pak lager is. Dat brengt heel wat kosten met zich mee. Steun deze conferentie met een gift via deze link op de site van Campagne ROSA.

    14-15 april: Socialisme 2023

    In de Paasvakantie zijn er de Socialisme-dagen van LSP, Campagne ROSA en ALS. Zet vrijdag 14 en zaterdag 15 april al in je agenda. Er is een goed gevuld programma met tal van discussies, meetings en vormingen. Daarnaast is er ook een uitgebreide boekenstand. De volledige agenda vind je hier.

    Wacht niet langer om je in te schrijven!

    INKOM. VVK: €15 / €7* ADD:€20/€10* (sociaal tarief voor student, werkzoekend, deeltijdswerkend). BE86 5230 8092 4650 van LSP met als mededeling ‘Socialisme 2023’ SCHRIJF JE IN VIA DEZE LINK

    WAAR? Gemeenschapscentrum Pianofabriek, Fortstraat 35, Sint-Gillis

    WANNEER? Vrijdag 14 april, deuren open vanaf 13u. Zaterdag 15 april, deuren open vanaf 9u

    KINDEROPVANG? Laat bij je inschrijving weten of je hier gebruik van wil maken.

    25 maart: grote crisis-quiz in Gent

    Na een pauze van twee jaar, nodigen we je graag uit voor de achtste editie van onze quiz in Gent! Alle opbrengsten gaan naar de campagnes van ROSA, ALS en LSP. We hebben ruimte voor 30 ploegen. Schrijf je in via liesjeu@hotmail.com. Je inschrijving is definitief na storting van je deelnamegeld op BE70 0688 9377 7225.
    *** Opening deuren om 19u, eerste vraag stipt om 19u30 ***
    *** 20€ per ploeg VVK ***
    *** maximum 4 personen per ploeg ***

  • Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen

    14-15 april: Socialisme 2023

    Op 14 en 15 april organiseren we Socialisme 2023, twee dagen vol discussie en vorming om sterker te staan in onze strijd om het kapitalisme omver te werpen en te bouwen aan een socialistisch alternatief. De vrijdag is vooral gericht op jongeren met een namiddag vol discussies georganiseerd door de Actief Linkse Studenten en een avondmeeting van Campagne ROSA. Op zaterdag is er dan een volledige dag met meetings en workshops. Dit is een niet te missen evenement met een programma vol interessante discussies.

    Schrijf je in/Neem hier contact op: Word lid van de Whatsapp-infogroep: https://linktr.ee/lsppsl

    FB-event: https://fb.me/e/2HFBWGjMz

    Hier een video om het event aan te kondigen:

    Natte, maar geslaagde 8 maart

    Het weer was een spelbreker, maar het werd toch een strijdbare internationale vrouwendag. Campagne ROSA en LSP waren prominent aanwezig op de acties. We legden heel wat nadruk op de mobilisatie naar 8 maart. Op de acties vormden we eigen delegaties en hadden we heel wat materiaal, zoals onze krant of nog een nieuw Socialistisch-Feministisch Manifest. De sterkste delegaties van Campagne ROSA waren in Brussel en Gent, maar ook in Luik, Antwerpen en Leuven hadden we telkens een strijdbare groep. Alles samen verkochten we een 70-tal kranten en haalden we minstens 800 euro strijdfonds op, onder meer met nieuwe tote bags. Tientallen aanwezigen gaven hun naam op voor meer informatie, een discussie of om meteen lid te worden van Campagne ROSA. Er zijn in verschillende steden activiteiten gepland om kennis te maken met ROSA.

    • maandag 13 maart: Antwerpen. ‘Waarom ons feminisme socialistisch is’. 19u30 Rodestraat 14. Facebook evenement
    • woensdag 15 maart: Gent. ‘Socialistisch Feminisme: In de voetsporen van Rosa Parks en Rosa Luxemburg’ 19u30 Blandijn. Facebook evenement.

    Vervolgens is er in het weekend van 18-19 maart de grote internationale ROSA-conferentie in Wenen. Het belooft een opmerkelijke bijeenkomst te worden. Er is al uitgeweken naar een grotere zaal wegens het aantal inschrijvingen. Vanuit België gaan een 20-tal ROSA-leden naar Wenen. In verschillende steden organiseren we watch-parties om samen naar de livestream van de centrale meetings te kijken op zaterdag en zondag.

    Maak de internationale ROSA-conferentie mee mogelijk: steun ons

    #MeToo, vrouwen en LGBTQIA+ rechten staan wereldwijd onder druk. Ons protest is daarom broodnodig en elke vorm van steun meer dan welkom. Meer dan 200 socialistische feministen uit Brazilië, Chili, Nigeria, de VS, China, Rusland, Ierland, Zuid-Afrika, België, Mexico, en 19 andere landen komen in het weekend van 18 en 19 maart samen in Wenen om er lessen en vooruitzichten te delen over hoe we opstaan tegen de rechtse aanvallen op onze rechten, hoe we kunnen strijden voor koopkracht, hoe we solidair kunnen zijn met de feministische revolutie in Iran en zo veel meer. Internationale solidariteit is voor ons geen slogan, maar iets om elke dag aan te werken. 

    Extreemrechtse en conservatieve figuren staan voorop in de backlash anti #MeToo. In de VS werd vorig jaar het abortusrecht teruggetrokken. In India werden jonge vrouwen, toen ze terug naar school konden na verschillende lockdowns, plots verplicht hun hoofddoek uit te doen op school. Op sociale media krijgen figuren als Andrew Tate en Dries Van Langenhove een platform voor hun haat, seksisme en LGBTQIA+fobie. In Afghanistan verloren vrouwen in het voorbije jaar oa hun recht op onderwijs. En seksisten, zelfs aanranders zoals Johnny Depp en Jeff Hoeyberghs werden recent vrijgesproken. Wij laten dat niet zomaar passeren! ROSA voert wereldwijd strijd tegen deze rechtse aanvallen. 

    Internationale socialistisch feministische strijd

    ROSA International Socialist Feminists werd gelanceerd in 2020 en neemt sindsdien wereldwijd initiatieven in de strijd tegen seksisme. ROSA in Ierland speelde een hoofdrol in de strijd voor het recht op abortus dat in 2018 werd gewonnen. Kshama Sawant, socialistisch gemeenteraadslid voor Socialist Alternative en deelneemster aan de conferentie, speelde een sleutelrol in de overwinning voor feministen in Seattle dat het eerste abortus toevluchtsoord werd. In Wenen, Oostenrijk, organiseerden we de grootste uitgesproken linkse solidariteitsprotesten met de beweging in Iran en we bouwden een socialistisch feministisch blok uit op de internationale solidariteitsbetoging van 100 000 in Berlijn in oktober vorig jaar. In Brazilië zijn activisten van Feministas Antirracistas Socialistas (ROSA International in Brazilië) actief in de strijd tegen Bolsonaro en voor rechten voor de inheemse bevolking. Op onze website en social media kan je onze volledige trackrecord vinden.

    Wat gaan we daar doen?

    Internationale solidariteit is een essentieel kenmerk van (feministische) actie. In juli dit jaar vond een gecoördineerde actiedag tegen femicide plaats in verschillende landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Ook de acties tegen het regime in China eind vorig jaar konden op internationale solidariteitsacties en -boodschappen rekenen. Dat is geen toeval. De pandemie maakte duidelijk dat de crises die het kapitalisme produceert een impact hebben op de hele wereld. De reactie er tegen moet dan ook internationaal zijn!

    Geweld op vrouwen zit ingebakken in het hele kapitalistische systeem. Denk maar aan de 150 politieagenten in het VK die beschuldigd worden van seksueel grensoverschrijdend gedrag en racisme. Onderdrukking van vrouwen en LGBTQIA+personen is één van de steunpilaren van de dictatuur in Iran. In 1907 organiseerde Clara Zetkin de eerste internationale conferentie van socialistische vrouwen. Daar was de creatie van een internationaal orgaan dat op regelmatige basis zou samenkomen om de strijd voor vrouwenrechten te bespreken, één van de twee hoofdonderwerpen. Wij willen die traditie vandaag weer oppakken.

    Op de eerste Internationale ROSA Conferentie komen ROSA activisten van over de hele wereld samen om de lessen en vooruitzichten voor de Ni Una Menos-beweging, de opstand in Iran, de wereldwijde strijd tegen de rechtse aanvallen op onze rechten,… uit te wisselen. Zo’n internationale uitwisseling is cruciaal om ons begrip van seksisme in al haar vormen, de effecten van de crisis internationaal en verschillende methoden in actie uit te breiden.

    Het weekend van 18 en 19 maart is gevuld met commissies over onder andere: de internationale crisis in de zorgsector, de rol van imperialisme, kolonialisme en racisme in de onderdrukking van vrouwen, de pioniers van het socialistisch feminisme, hoe effectieve feministische stakingen uit te bouwen, de beweging in Iran, Ni Una Menos,…

    ‘s Avonds kunnen we de tijd nemen om kennis te maken met activisten van over de hele wereld en er is ook een voorstellingsmoment van International Socialist Alternative, intiatiefnemer van ROSA International.

    Waarom hebben we jouw steun nodig?

    Om deze conferentie mogelijk te maken moeten activisten uit zoveel mogelijk landen deelnemen. Voor activisten uit landen zoals Brazilië, Nigeria, Mexico, Zuid-Afrika,… liggen de vervoerskosten uiteraard een stuk hoger dan voor activisten uit landen in Europa, maar ook vanuit België reizen naar Wenen kost al snel een grote honderd euro. De totale kost van de conferentie komt bovendien op tientallen duizenden euros. Zo hebben we nood aan een conferentiezaal, slaapplekken voor alle deelnemers, de faciliteiten om de conferentie te vertalen, etc. 

    Link om online te doneren via de website van Campagne ROSA

    Waarom ik lid werd

    Voor ik me bij de LSP aansloot, beschouwde ik mezelf al redelijk lang als een socialist. Ik had echter nog nooit de moed gehad om mij ook daadwerkelijk in een organisatie te engageren.

    Ik keek naar het nieuws, las artikels op het internet en was zeer geïnteresseerd in allerhande maatschappelijke theorieën om de levensomstandigheden binnen onze samenleving te verbeteren. Het was pas na een paar jaren dat ik doorhad dat ik wel graag en veel over die problemen sprak, terwijl ik nog nooit ook maar iets gedaan had om er ook daadwerkelijk iets aan te doen. Daarna ben ik beginnen zoeken naar organisaties om me bij aan te sluiten, en ik kwam al snel uit bij de Linkse Socialistische Partij. Bovendien had ik zelf van dichtbij gezien dat een partij zoals deze echt wel een positieve impact kan hebben. Zo was er de Fight for 14 campagne aan de UGent, waar ik studeer. Deze campagne voor een hard nodige loonsverhoging voor het laagstbetaalde personeel leidde tot een succes. Ook het feit dat de partij deel is van een Internationale (International Socialist Alternative) sprak me heel erg aan. Ik ben dan lid geworden en heb er zeker nog geen spijt van. Vanaf dan voelde ik dat ik een impact kan hebben.

    Nils, student, Gent

  • 8 maart. De rechtse antifeministische backlash bestrijden met socialistisch feminisme

    Verklaring van het internationaal vrouwenbureau van ISA

    Internationale Vrouwendag kadert dit jaar in een golf van bewegingen en strijd tegen onderdrukking en kapitalistische uitbuiting. Vrouwen staan hierin vooraan. De strijd is vaak explosief. De verschrikkelijke gevolgen van oorlog, honger, klimaatvernietiging, politieke crisis en sociale afbraak vallen het zwaarst voor vrouwen uit de werkende klasse en arme vrouwen. Het is geen verrassing dat zij terugvechten.

    Op de acties in het kader van de internationale vrouwendag leggen socialistische feministen het verband tussen het feministisch protest, stakingen, protest tegen prijsstijgingen, massabewegingen tegen geweld door mannen en de staat tegen vrouwen, tegen klimaatvernietiging en tegen oorlog. Aan de basis van de meervoudige en met elkaar verbonden crises ligt het kapitalistisch systeem zelf en de onverzadigbare hebzucht van de superrijke klasse die wordt gediend door dit systeem.

    Sinds de vorige internationale vrouwendag waren er nieuwe explosieve en revolutionaire strijdbewegingen waarin de werkenden en jonge vrouwen vooraan stonden. In Iran werd de stemming samengevat in de slogan ‘Vrouw, leven, vrijheid’. Dat is de slogan van een generatie die de systematische brutaliteit van het Iraanse regime niet langer aanvaardt. De heerschappij van dat regime is gebaseerd op onderdrukking, onderwerping en rigide controle over vrouwen en hun lichaam. De strijdkreet ‘Vrouw, leven, vrijheid’ kreeg wereldwijd weerklank.

    In 2023 zullen socialistische feministen, georganiseerd in ROSA en International Socialist Alternative (ISA), inspiratie putten uit deze strijd. We proberen onze rol te spelen bij het organiseren van protest en strijd voor alles wat alle vrouwen nodig hebben om te leven zonder onderdrukking – van het recht op toegang tot abortus tot voldoende middelen voor de zorgsector – in een samenleving zonder angst en geweld, waarin de rechtse aanvallen op migranten en anderen gestopt worden. Doe met ons mee!

    Hoe hard we ook werken, het systeem werkt nooit voor ons

    Werkende vrouwen zijn de dupe van de torenhoge inflatie. De loonkloof tussen mannen en vrouwen, de grotere verantwoordelijkheden voor de zorg van kinderen en/of andere familieleden, hun oververtegenwoordiging in onzekere jobs en in de schaduw van de ‘informele’ economie (in het bijzonder in de neokoloniale landen), betekenen dat vrouwen bezwijken onder de kosten van het levensonderhoud. Wereldwijd kampen meer dan 900.000 mensen met omstandigheden van hongersnood. Dat is tien keer zoveel als vijf jaar geleden. Terwijl in het Verenigd Koninkrijk een op de vier gezinnen de energie- en voedselprijzen niet kan betalen, boeken energieconcerns als BP en Shell recordwinsten.

    Vrouwen werken onevenredig veel in de zorgsector: verpleging, onderwijs, kinderopvang, maatschappelijk werk enz. De strijd op de werkvloer over lonen en arbeidsomstandigheden neemt toe, net als de strijd voor hoogwaardige diensten die voor iedereen toegankelijk zijn. Bestrijding van privatisering en campagnes voor meer openbare diensten zijn ook kenmerkend. Geprivatiseerde diensten kunnen nooit kwaliteitsdiensten voor iedereen leveren, zoals één blik op de ontstellend ongelijke private gezondheidszorg in de VS bevestigt.

    Na de absolute brutaliteit van het werken in ziekenhuizen en verpleeghuizen tijdens de pandemie, is een personeelscrisis steeds meer de normale gang van zaken. Werkenden verlaten de sector als ze dit kunnen. Een groot aantal langdurige zieken wordt niet vervangen. Hetzelfde zien we in de ondergefinancierde scholen, waar kinderen na de pandemie met een grotere leerachterstand en meer emotionele noden dan voorheen terug op school kwamen.

    De gezondheidsdiensten in de imperialistische centra voeren nu op cynische wijze een jacht op gezondheids- en andere zorgwerkers uit hun voormalige koloniën op, die elk jaar duizenden geschoolde werknemers zien vertrekken. Sommige protestbewegingen hebben verbeteringen afgedwongen, maar er is fundamentele verandering nodig om de volledige ineenstorting van de zorg en het onderwijs te stoppen. Er is nood aan massale investeringen in gratis openbare diensten met voldoende personeel, hogere lonen en betere arbeidsvoorwaarden, waaronder een kortere werkweek zonder loonverlies. De nationalisatie van de bijzonder winstgevende farmaceutische sector, net als van de zorg waar die privaat is, zou de middelen hiertoe verschaffen.

    Openbare zorg en onderwijs behoren tot de belangrijkste verworvenheden van de strijd van de arbeidersklasse in het verleden. Ze zijn erg belangrijk voor werkende vrouwen, zowel om zekere jobs te verschaffen als om diensten te voorzien die vrouwen in staat stellen om economische onafhankelijkheid te verwerven omdat ze kunnen werken. De kapitalistische heersende klasse heeft deze diensten echter tot op het bot afgebroken, of exploiteert ze uit winstbejag. Het maakt dat werkenden, waaronder vooral vrouwen, steeds meer mensen moeten verzorgen op kortere tijd. Wat de werkgevers ‘productiviteit’ noemen, of hoeveel werk elke werknemer verricht, is in werkelijkheid hoe de miljardairsklasse winst opdrijft, met onmenselijke gevolgen voor patiënten en schoolgaande jongeren.

    De afbraak van deze en andere diensten gedurende tientallen jaren van onderfinanciering en privatisering heeft meer werk terug gebracht naar het gezin, waardoor het aantal uren dat de meeste vrouwen besteden aan hun ‘tweede shift’ is toegenomen. Dit is het onbetaalde huishoudelijk werk, de zorg voor kinderen en ouderen dat buiten de werktijd wordt gedaan, voornamelijk door vrouwen, als onderdeel van de rol van het gezin in de vrouwenonderdrukking in de kapitalistische samenleving.

    Als we vechten, kunnen we winnen!

    Vrouwelijke werkenden in de zorgsector gaan in verzet tegen onmogelijke werkomstandigheden door onderbezetting, lage lonen en de gevolgen hiervan voor mensen die zorg nodig hebben. Terwijl in het verleden de morele verplichting die het zorgpersoneel voelt door de bazen werd gebruikt om stakingen tegen te houden, worden stakingen tegenwoordig steeds meer gezien als de enige manier om te strijden voor kwaliteitsvolle diensten, meer personeel en hogere lonen. Op alle continenten, van het Verenigd Koninkrijk tot Argentinië, van Zimbabwe tot de VS, van Duitsland tot Sri Lanka, waren er grote zorgstakingen. Dit werd de afgelopen jaren een universeel verschijnsel. Ook in het onderwijs organiseert het personeel zich voor meer middelen en betere lonen.

    In Frankrijk is er op 8 maart een feministische staking tegen gendergerelateerd geweld, tegen de pensioenhervorming en voor abortusrechten. De oproep hiervoor komt van de meest strijdbare vrouwenorganisaties en wordt gesteund door de vakbonden en Nupes (de linkse alliantie waarvan La France Insoumise de drijvende kracht is). Deze staking maakt deel uit van de massabeweging tegen de pensioenhervorming van Macron. Het is een schitterend voorbeeld van hoe deze twee bewegingen hun krachten kunnen bundelen tegen de heersende klasse. We zagen dit eerder ook in Baskenland en in de Brusselse ziekenhuizen met vakbonden die acties organiseerden tegen feminicides en seksistische pesterijen. De Franse werkenden komen in opstand tegen de poging van Macron om de pensioenleeftijd op te trekken tot 64 jaar, de gemiddelde levensverwachting in goede gezondheid. Vrouwelijke werkenden staan vooraan in deze strijd, hun pensioenen bedragen nu al slechts 40% van die van mannen.

    De loonkloof tussen mannen en vrouwen en de zeer ongelijke en meestal niet-gecompenseerde rol van vrouwen in de kinderopvang betekenen dat oudere vrouwen veel vaker in armoede leven dan mannen. We hebben volledig betaald ouderschapsverlof nodig, flexibele werkopties die vrouwen en mannen de kans geven om voor kinderen te zorgen zonder loonverlies, gratis kinderopvang van degelijke kwaliteit en een leefbaar pensioen voor iedereen.

    Ook in de dienstensector neemt de strijdbaarheid toe. In de VS zijn het over het algemeen vrouwelijke werkenden in de voedings- en detailhandel die het voortouw nemen bij het oprichten van nieuwe vakbonden. Tijdens de lockdowns werden winkelpersoneel, zorgpersoneel en anderen gevierd als ‘helden’. Nu worden ze echter zonder enig respect behandeld. Hun economische realiteit is geen lachertje. Ze hielden alles draaiend tijdens de pandemie, wat een radicaliserend effect heeft.

    Verzet tegen rechts en seksistisch geweld

    Er is internationaal een groeiende dreiging van rechts-populistische of extreemrechtse politieke krachten. Rechts werd de afgelopen jaren sterker in Europa, Zuid-Azië, de VS of nog in Brazilië. Dit was mogelijk omdat de kapitalistische regeringen de levensstandaard van de werkenden aanvielen, terwijl er amper linkse partijen vanuit de werkende klasse zijn, of terwijl die linkse partijen hebben gecapituleerd voor een pro-kapitalistisch beleid. Rechts richt zich venijnig op de meest kwetsbare groepen in de samenleving. Die worden aangewezen als zondebok voor de problemen in de samenleving. Migranten, transpersonen, mensen met een migratie-achtergrond, religieuze minderheden, daklozen, meer onderdrukte kasten … zijn maar enkele van de groepen waarop de seksistische, racistische en LGBTQIA+ fobe rechterzijde het gemunt heeft. In een context van toenemende militarisering en vluchtelingenstromen, is er wereldwijd een toename van gendergerelateerd geweld. De imperialistische spanningen tussen de blokken niet alleen gevolgen voor economische, politieke en milieukwesties, maar ook voor de levensomstandigheden van vrouwen en LGBTQIA+ personen.

    Overal liggen migranten en vluchtelingen onder vuur van rechts. In Turkije worden Syrische vluchtelingen die de verschrikkingen van de oorlog in hun land zijn ontvlucht, tot zondebok gemaakt door regeringsgezinde media, staatsmachten en nationalistisch extreemrechts om de woede van de mensen af te leiden van het criminele regime van Erdogan en zijn woekeraars in de bouwsector, die verantwoordelijk zijn voor de dood van tienduizenden mensen.

    De afgelopen jaren was er een toename van reactionaire aanvallen op onze rechten. ROSA speelde een actieve rol in het verzet daartegen met strijd tegen elke vorm van seksisme, vrouwenhaat, transfobie en racisme. Onze reputatie in de strijd tegen gendergerelateerd geweld speelt een belangrijke rol in onze capaciteit om het verzet tegen extreemrechts op te voeren. In het zuiden van Ierland probeerde extreemrechtse de afgelopen maanden om de oude racistische tactieken te gebruiken om de schuld van gendergeweld bij mannelijke vluchtelingen te leggen, wat als argument werd gebruikt om over te gaan tot racistisch geweld. Vanuit onze ervaring in de strijd tegen gendergerelateerd geweld konden we de hypocrisie van extreemrechts aanklagen. De realiteit is dat 83% van de slachtoffers de dader kent en dat geweld in verband staat met de patriarchale seksistische waarden die onze persoonlijke relaties in de kapitalistische samenleving blijven doordringen. We wezen op deze realiteit en mobiliseerden onder werkenden om actief in te gaan tegen racistische verdeeldheid en haat.

    Dit is slechts één voorbeeld van de kracht van collectieve actie om kwesties als gendergerelateerd geweld onder de aandacht te brengen. We klagen de volstrekt ontoereikende reactie van de overheden aan en eisen meer middelen. We gaan de discussie aan over machtsverhoudingen, geweld en controle, die een schadelijk effect hebben op onze persoonlijke relaties. We willen ervoor zorgen dat slachtoffers in staat zijn om zich uit te spreken. We verbinden de strijd tegen gendergerelateerd geweld met de noodzaak voor ons allen om collectief te strijden voor een wereld waarin onze gezinsrelaties niet gebukt gaan onder enorme zorgtaken, economische druk en machtsongelijkheid. We zijn tegen racisme in al zijn vormen en staan voor socialistisch feminisme dat strijdt tegen alle vooroordelen die de kapitalistische klasse gebruikt om haar macht in de samenleving te handhaven, waaronder racisme, vreemdelingenhaat, transfobie en seksisme.

    Tegen oorlog en imperialisme

    Terwijl de huidige gebeurtenissen en bedreigingen (de opwarming van de aarde, de Covid-19-pandemie enz.) allemaal de urgentie van internationale samenwerking en solidariteit onderstrepen, beweegt het kapitalistisch systeem zich in precies de tegenovergestelde richting. De wereld wordt steeds meer verdeeld in twee grote concurrerende blokken, er is verhevigde geopolitieke rivaliteit en een toenemend risico van meer en nog gevaarlijker militaire conflicten. De nieuwe mondiale fase van koortsachtige militarisering zal niet alleen bijdragen tot de bevordering en normalisering van patriarchale instellingen en waarden in de samenleving, maar zal voor kapitalistische regeringen overal een extra reden zijn om publieke middelen te onttrekken aan sectoren die bijzonder belangrijk zijn voor vrouwen, zoals onderwijs en zorg.

    Verstrikt in hun eigen tegenstrijdigheden proberen de belangrijkste imperialistische mogendheden hun crisis naar het buitenland te exporteren, wat gepaard gaat met een hernieuwde wedloop voor de controle over grondstoffen en invloedssferen, en de verscherping van hun uitbuitende en ongelijke betrekkingen met grote delen van de planeet. Veel arme landen worstelen om een verstikkende schuldenlast aan rijke en woekerende schuldeisers af te betalen – schulden die door de wereldwijde turbulenties en de renteverhogingen van de grote centrale banken nog worden verergerd – en wankelen daardoor op de rand van wanbetaling en economische ineenstorting. Tegen deze achtergrond is de terugkeer naar massale besparingsprogramma’s en aanvaarding van de dictaten van imperialistische instellingen als het IMF de standaardoptie geworden van de heersende elites in die landen. Dit heeft bijzonder verwoestende gevolgen voor arme en werkende vrouwen en niet-binaire mensen – zoals wordt geïllustreerd door de vele voormalige kledingarbeiders in Sri Lanka die hun toevlucht nemen tot sekswerk om hun gezin te voeden.

    Maar zelfs in moeilijke omstandigheden staan vrouwen vaak in de frontlinie om zich te verzetten en te mobiliseren tegen besparingen, imperialistische uitbuiting en oorlog. De revolutionaire beweging in Iran en de protesten in Afghanistan zijn lichtende voorbeelden. In Rusland hielpen vooral vrouwen familieleden en vrienden te vluchten om niet in de vleesmolen van de oorlog terecht te komen. In september, toen de tweede mobilisatiegolf werd aangekondigd, hebben ze in sommige steden blokkades opgeworpen en zijn ze soms naar het front gereden om familieleden weg te halen.

    Onze lichamen, onze levens, ons recht om te beslissen!

    De sterke feministische bewegingen in heel Latijns-Amerika behaalden inspirerende overwinningen rond abortusrechten in Argentinië, Colombia en Mexico. Massamobilisaties op straat, ook op internationale vrouwendag, waren een van de belangrijkste wapens bij deze overwinningen. In Spanje werd de rechtse regering van de regio Castilla y León gedwongen terug te komen op een plan om vrouwen te dwingen een echografie te laten maken voordat ze een abortus ondergaan. Dit illustreert de kracht van de feministische beweging in Spanje, waar 5 miljoen vrouwen in staking gingen op internationale vrouwendag 2018.

    De noodzaak van het opbouwen van een sterke massabeweging op straat, ondersteund door strijdbare organisaties, is een les die volledig moet worden getrokken in de VS. Daar heeft de rechtse meerderheid van het Hooggerechtshof Roe v. Wade ongedaan heeft gemaakt, waardoor het federale recht op abortus werd ingetrokkenen er ondertussen in 13 staten een abortusverbod geldt. Tienduizenden mensen kwamen op straat na deze beslissing. Socialist Alternatieve (ISA in de VS) speelde een actieve rol in deze mobilisatie. De goed gefinancierde liberale feministische organisaties weigerden om echte acties te ondernemen. Bij elk referendum over abortusrechten, ook in staten met een Republikeinse meerderheid, stemde een meerderheid voor het behoud van die rechten. Maar de rechtszaak die momenteel dreigt om twee voor abortus gebruikte medicijnen illegaal te maken, toont aan dat er een massabeweging nodig is om rechts te stoppen. Een deel van rechts is bijzonder offensief in het verzet tegen het recht op abortus en tegen vrouwenrechten in het algemeen.

    Trans-bevrijding en socialistisch feminisme zijn met elkaar verweven

    Er is een sterk verband tussen de reactionaire aanvallen op abortusrechten en de oorlog van rechts tegen trans personen en niet-genderconforme personen. De rechtse conservatie Britse regering kwam op ongeziene wijze tussen om een door het Schots parlement goedgekeurde maatregel te blokkeren die de rechten van trans personen om hun eigen gender te bepalen zou verbeteren. In de VS worden in sommige staten brutale antitrans-wetten doorgevoerd die zo ver gaan dat trans-kinderen van hun ouders kunnen worden gescheiden als die achter de genderidentiteit van het kind staan.

    In Groot-Brittannië heeft de verschrikkelijke moord op de 16-jarige transvrouw Brianna Ghey een golf van verdriet en woede teweeggebracht. Die moord toont de afschuwelijke gevolgen in het echte leven van het vijandige politieke klimaat dat voor transpersonen wordt gecreëerd door rechtse politici en de kapitalistische media. In de dagen na de moord op Brianna hebben duizenden mensen in het hele land waken bijgewoond. ISA-leden hebben hieraan deelgenomen, en Socialist Alternative in Engeland, Wales en Schotland roept op tot het opbouwen van een massabeweging voor transbevrijding – om echt gerechtigheid te krijgen voor Brianna Ghey en al diegenen die door transfoob geweld zijn omgekomen.

    ISA stelt dat de strijd voor transrechten een integraal onderdeel is van de strijd tegen de rigide gendernormen die het kapitalistisch systeem probeert op te leggen. Het is een cruciaal onderdeel van de feministische strijd en we staan voor maximale solidariteit en eenheid van allen die onder dit systeem met onderdrukking te maken hebben.

    Vrouw, Leven, Vrijheid

    Wereldwijd halen feministen inspiratie uit de revolutionaire opstand onder leiding van jonge vrouwen in Iran. De woede over de brutale moord op Jina Amini door de staat bracht een massale beweging op gang die zich niet alleen richt tegen de vrouwenhaat van het Iraanse regime, maar ook tegen het repressieve, corrupte kapitalistische regime op zich. De slogan van de beweging, ‘Vrouw, Leven, Vrijheid’, omvat niet alleen de eis voor de bevrijding van vrouwen, maar ook de nationale aspiraties van het Koerdische volk. De slogan komt immers uit de Koerdische strijd. Het Iraanse regime reageerde met bloedige repressie tegen betogers, waarbij vooral de Koerden en andere nationale minderheden hard werden aangepakt.

    De beweging in Iran is een uiting van de golf van feministische strijd van de afgelopen jaren, maar op een kwalitatief hoger niveau. Jongeren en vooral vrouwen waren de drijvende kracht achter een strijd die het bestaan van het fundamentalistische islamitische regime zelf ter discussie stelt. Mogelijk heeft het regime zich enigszins herpakt, maar dat zal ongetwijfeld tijdelijk zijn. Het laatste hoofdstuk van de beweging in Iran is nog niet geschreven. Het is duidelijk dat de opstand van vrouwen, arbeiders en jongeren alles heeft veranderd.

    Het was op een kleinere schaal, maar de protesten tegen de lockdowns in China vormden eveneens een keerpunt. Jonge vrouwen stonden vooraan in deze protestacties, die begonnen als een wake maar al gauw een meer politiek karakter kregen met oproepen voor de val van Xi Jinping. Socialistische feministen zijn solidair met de moedige betogers in China en Iran. Op de internationale vrouwendag nemen we hun eisen mee op straat en komen we op voor de vrijlating van de politieke gevangenen en voor het einde van de repressieve regimes in China, Iran en elders. We gaan ook in tegen die regimes in Washington, Londen of Parijs die zichzelf opwerpen als verdedigers van ‘mensenrechten’ en ‘democratie’, maar tegelijk samenwerken met regimes die brutale aanvallen doorvoeren op vrouwen, zoals dat van Modi in India of de Saoedische dictatuur.

    Socialistisch feminisme: historische basis van internationale vrouwendag en hoop voor de toekomst

    In 1908 trokken 15.000 textielarbeidsters door de straten van New York om te protesteren tegen hun arbeidsomstandigheden en met de eisen van een achturige werkdag, loonsverhoging, een onmiddellijk einde aan kinderarbeid en stemrecht. Het jaar daarop riep de Socialist Party of America de eerste “nationale vrouwendag” uit ter erkenning van hun strijd. De Duitse baanbrekende socialistische feministe Clara Zetkin stelde in 1910, geïnspireerd door de kledingarbeiders in New York, voor om een internationale dag van de werkende vrouw in te voeren. Het was een voorstel dat de universele strijd voor de politieke en sociale rechten van vrouwen wilde koppelen aan de strijd voor de beëindiging van de uitbuiting van alle arbeiders; en omgekeerd de strijd voor de beëindiging van de uitbuiting van arbeiders koppelde aan de strijd voor de politieke en sociale rechten van vrouwen. Het jaar daarop namen meer dan een miljoen vrouwen deel aan marsen en bijeenkomsten ter gelegenheid van de eerste Internationale Vrouwendag.

    Op de internationale vrouwendag van 1917 gingen textielarbeidsters in Sint-Petersburg in staking, waarmee de enorme revolutionaire beweging begon die de tsaar ten val bracht en de Russische Revolutie inluidde.

    Socialistische feministen lagen aan de basis van de Internationale Vrouwendag en gebruikten deze om feministische eisen te verweven met de bredere strijd van de arbeidersklasse, de linkerzijde en de socialistische beweging. Internationale Vrouwendag werd gebruikt in verzet tegen oorlog en imperialisme. Het werd aangegrepen om op alle mogelijke manieren de strijd aan te gaan tegen het establishment en het kapitalistisch systeem. Dat is waar de Internationale Vrouwendag voor staat en dat is de benadering die ROSA en ISA vandaag verdedigen.

    Van de duizenden doden door de corruptie van de bouwsector in Turkije, tot de brutale onderdrukking van vrouwen in Afghanistan, tot de verschrikkingen van de oorlog in Oekraïne, Jemen, en elders: het is duidelijk dat het kapitalistisch systeem de ene afschuwelijke crisis na de andere veroorzaakt. Werkende en onderdrukte mensen betalen de prijs voor de klimaatcrisis, die voor miljoenen over de hele wereld levensgevaarlijk is. Dit geldt des te meer in de neokoloniale wereld, die het minst bijdraagt aan klimaatverandering, maar waar de mensen een gruwelijke prijs betalen voor de gevolgen ervan. Klimaatverandering wordt voornamelijk aangedreven door het meedogenloze winstbejag van de grote industriële en imperialistische staten.

    Door de diepgewortelde ongelijkheid tussen mannen en vrouwen worden vrouwen en kinderen onevenredig zwaar getroffen bij rampen. Studies toonden aan dat zij gemiddeld 14 keer meer kans hebben om te sterven dan mannen. Van de explosieve toename van het aantal kindhuwelijken tot de ondraaglijk lange afstanden die zij moeten afleggen om water te vinden, bij de ergste droogte in decennia in de Hoorn van Afrika hebben vrouwen en meisjes de zwaarste tol betaald. In Pakistan hebben tienduizenden arbeiders, in meerderheid vrouwen, hun job verloren nadat de verwoestende overstromingen van vorig jaar een groot deel van de katoenoogst van het land hadden weggevaagd. Veel vrouwen en jonge meisjes lopen in de nasleep van rampen nog grotere risico’s op gendergerelateerd geweld en seksueel misbruik in hulp- en vluchtelingenkampen en opvanghuizen voor slachtoffers, zoals in Turkije en Syrië na de recente aardbevingen.

    De kapitalistische plundering van het land is onlosmakelijk verbonden met het onevenredig grote geweld dat inheemse vrouwen, meisjes en LBGTQIA+ personen wereldwijd ondergaan. In Noord-Amerika organiseert de beweging rond vermiste en vermoorde inheemse vrouwen het verzet tegen de epidemie van gendergerelateerd geweld dat verband houdt met het kolonialisme.

    Onderdrukking en uitbuiting bij de wortel aanpakken met een socialistisch alternatief

    Strijden voor gelijkheid en beëindiging van onderdrukking vereist een radicale visie op verandering. Het betekent strijden voor een socialistisch alternatief. Dit betekent het uitschakelen van de parasitaire kapitalistische klasse die profiteert van seksisme en vernietiging van het ecosysteem. Het betekent de rijkdom en grondstoffen uit private handen nemen. Het betekent democratische, publieke controle en eigendom van de banken en de grote bedrijven, de belangrijkste instrumenten van de economie.

    Om dit te bereiken, moeten de werkenden, armen en onderdrukte massa’s samen strijden. Dit betekent dat de massa’s zelf deelnemen aan de politiek, dat ze zich overal organiseren, ook op de werkplek, om de controle en het bezit van de rijkdom en de grondstoffen zelf in handen te nemen. Hierdoor kunnen de werkenden democratische controle uitoefenen in de samenleving. We kunnen ons daar nauwelijks iets bij voorstellen door het gebrek aan controle over zoveel onderdelen van ons leven onder het kapitalisme.

    Het zou een strijd zijn tegen de kapitalistische staat die de gevestigde orde beschermt. Via de beweging van de massa’s van onderuit zou actief een alternatief voor die orde worden opgebouwd en georganiseerd. Het betekent democratisch eigendom en beheer van de economie door werkende mensen, als onderdeel van een groot plan overeenkomstig de behoeften aan huisvesting, gezond voedsel, aan gezondheidszorg; en overeenkomstig de behoeften van het milieu, inclusief een radicale en dringende transitie naar hernieuwbare energie.

    Dit vereist internationale strijd, internationale socialistische feministische en organisatie van de werkende klasse alsook solidariteit en eenheid in de strijd tegen onderdrukking. De feministische beweging die sinds de jaren 2010 is ontstaan is een indicatie van de mogelijkheden voor bewegingen om zich snel en wereldwijd te verspreiden. Zo wordt het idee van de feministische staking in land na land overgenomen, en kreeg #MeToo op de een of andere wijze in elk land ter wereld een weerklank.

    De socialistische verandering die nodig is om echt een einde te kunnen maken aan onderdrukking, vergt een massale en revolutionaire strijd. Vrouwen hebben een essentiële rol te spelen in een dergelijke opstand van de werkende klasse en de onderdrukte massa. Hun eisen voor lichamelijke autonomie, vrijwaring van geweld, gratis kinderopvang en kwalitatieve ouderenzorg, sociale huisvesting, betaalbare woningen, verzet tegen vrouwenhaat, alle vormen van transfobie en racisme die door de kapitalistische staat en bedrijven worden gereproduceerd … maken een onlosmakelijk deel uit van die beweging. Die realiteit betekent dat in het proces van de opbouw van zo’n beweging, en van de opbouw van grote politieke krachten rond revolutionaire en internationalistische socialistische ideeën, allerlei hardnekkige seksistische en onderdrukkende houdingen en gedragingen die ook aanwezig zijn onder de uitgebuite meerderheid, worden uitgedaagd en bestreden.

    Op basis daarvan kan een samenleving worden opgebouwd die collectief produceert voor de behoeften van allen, waarin de geproduceerde rijkdom kan worden gebruikt voor de samenleving om zorgtaken en huishoudelijk werk op zich te nemen zonder de verstorende invloed van genderrollen en de markt, en waarin ieder bijdraagt naar vermogen en krijgt volgens behoefte. Een dergelijke maatschappij zou iedereen een echte rol geven in het besturen van de maatschappij, waarbij de enorme capaciteiten en kennis van vrouwen worden erkend, omdat zij een beslissende rol spelen in de discussie over wat de maatschappij nodig heeft. Een dergelijke maatschappij zou tevens een einde maken aan nationale onderdrukking en onderdrukkende houdingen.

    • Voor een internationaal socialistisch en antiracistisch feminisme!
    • Voor een internationale strijd tegen oorlog – werkende vrouwen van Oekraïne, Rusland en de wereld moeten zich verenigen tegen oorlog en imperialisme!
    • Voor de onteigening van grote vermogens – laat de economie draaien onder de democratische controle van de arbeidersklasse!
    • Voor het einde van sociale ongelijkheid! Alleen als we de economie in handen hebben kunnen we uitbuiting stoppen!
    • Voor het afschaffen van patenten en voor de nationalisatie van de farmaceutische industrie – als uitweg voor de pandemie en andere gezondheidsproblemen die verband houden met armoede!
    • Voor volledige seksuele en reproductieve rechten – voldoende middelen voor seksuele voorlichting, anticonceptie en toegang tot gratis en veilige abortussen en de mogelijkheid om kinderen op te voeden zonder een leven in armoede!
    • Voor het einde van geweld tegen vrouwen en voor het einde van alle vormen van LGBTQIA+-fobie, inclusief transfobie. Voor een onmiddellijke verhoging van de publieke middelen en de ontwikkeling van beleid om geweld tegen vrouwen te bestrijden, inclusief vluchthuizen en diensten voor seksueel geweld die voor iedereen toegankelijk zijn. Er moet een leefbaar loon zijn en een gegarandeerde job voor iedereen om een onafhankelijk leven mogelijk te maken.
    • Voor een waardig leven zonder geweld en met volledige rechten. Terwijl we vechten voor elk greintje verbetering in de huidige kapitalistische wereld, zijn we ons ervan bewust dat daarvoor de omverwerping van het kapitalisme nodig is!

    Op 18 en 19 maart klopt het hart van het socialistisch feminisme in Wenen. Kom naar de internationale conferentie! Of steun de organisatie ervan financieel.

  • ISA-wereldcongres. Analyse van een wereld in wanorde

    Verslag van de discussie over wereldperspectieven op het 13e wereldcongres van International Socialist Alternative

    Door Bill Hopwood (lid van het Internationaal Comité van ISA)

    Klimaatrampen, razende inflatie en de dreiging van een wereldrecessie. Een brute oorlog in Oekraïne en toenemende wereldwijde spanningen. Drie jaar COVID met gezondheidssystemen die op de rand van het breekpunt staan. Politieke polarisatie en onstabiele regeringen. De heersende klasse kijkt vol twijfel en gebrek aan vertrouwen naar de toekomst. Er wordt gesproken over het “tijdperk van wanorde” en “polycrisis”. Er zijn stakingen, opstanden en massaprotesten. Dit is de planeet Aarde aan het begin van 2023.

    Het recente wereldcongres van International Socialist Alternative besprak deze thema’s vanuit marxistisch perspectief. Terwijl de grimmige situatie die het kapitalisme heeft gecreëerd wordt erkend, verklaart een marxistische analyse de oorzaken van dit tijdperk van crises. Het marxisme probeert de huidige trends te begrijpen, wijst op toekomstige ontwikkelingen en schetst hoe de arbeidersklasse, de overgrote meerderheid van de mensheid over de hele wereld, de meervoudige rampen kan overwinnen.

    Klimaatramp

    Boven alles zweven de toenemende milieurampen nu het kapitalisme de ecologie en de natuurlijke systemen van de planeet verwoest. Naast klimaatverandering is er overal plasticvervuiling, wordt de biodiversiteit ernstig bedreigd en verdwijnen soorten in een alarmerend tempo. Dit zijn enkele van de vele wonden die het kapitalisme heeft toegebracht door de natuur te plunderen om de winst te vergroten.

    Voor velen, vooral jongeren, voelt het alsof de mensheid voor een grimmige keuze staat om te overleven. Elke maand brengt nieuwe rampen van verergerende overstromingen, hittegolven, droogtes, branden en krachtige stormen.

    De jaarlijkse milieuconferenties die door de Verenigde Naties worden georganiseerd, leveren gloeiende verslagen op, maar geen verandering. De uitstoot van CO2 in de atmosfeer blijft toenemen. Op COP27, die werd gehouden onder de Egyptische dictatuur, waren er meer dan duizend lobbyisten uit de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), meer dan van welk ander land ook. De VAE zijn een belangrijke exporteur van olie en gas en willen hun olieproductie tegen 2027 verdubbelen. De VAE zullen de COP28 organiseren met Sultan Al Jaber, hoofd van hun oliemaatschappij, als voorzitter, waarmee ze elke pretentie dat deze evenementen gaan over het vinden van oplossingen voor de klimaatcrisis laten varen. De mensheid kan van dit proces geen antwoord op de klimaatverandering verwachten. Na drie decennia is het een mislukking. Zoals Greta Thunberg zei: “Blah, blah, blah”.

    Er is veel gesproken over zogenaamde propere technologie en koolstofcompensatie om de klimaatramp aan te pakken. Een recent rapport toont aan dat de meeste compensatie waardeloos is. Enorme sommen geld worden gestoken in koolstofafvang, het idee dat de industrie koolstof kan blijven verbranden maar de uitlaatgassen op de een of andere manier kan opvangen. Ook dit is een enorme zwendel die erg duur is en niet werkt. De grote oliemaatschappijen en de banken die hen steunen, blijven de productie van fossiele brandstoffen uitbreiden en proberen de mensheid wijs te maken dat de koolstof die zij produceren op de een of andere magische manier niet zal bijdragen tot de klimaatverandering.

    De meeste instrumenten voor een overgang naar schone energie – wind, water, zon en aardwarmte – bestaan al. Dat is een boodschap van hoop die de milieubeweging ter harte moet nemen. De belemmering voor de omschakeling is niet technisch. Het is het kapitalisme, gebaseerd op privébezit van land en grondstoffen en productie voor winst, dat in de weg staat.

    Er is een tak van de milieubeweging die wanhopig de strijd en zeker elke kritiek op het kapitalisme uit de weg gaat. Zij grijpen naar elke strohalm, zoals koolstofopvang en kernenergie. De Duitse Groenen hebben dit vorig jaar aangetoond toen zij instemden met de grote uitbreiding van de kolenmijn in Lützerath, en de verhoging van de Duitse bewapeningsuitgaven met 100 miljard euro steunden – zij bieden geen antwoord op de ecologische rampen. Mettertijd zullen de onvermijdelijke mislukkingen van het “groene kapitalisme” de beweging aanzetten tot een diepere analyse van het verband tussen kapitalisme en ecologische crises.

    Nu al erkent een vleugel de noodzaak om de strijd voor het klimaat te combineren met andere strijd van de arbeidersklasse, waaronder de strijd voor degelijk jobs en betaalbare huisvesting. Zij verbinden zich met de werkenden, van wie velen een onzekere toekomst tegemoet gaan, om te strijden voor degelijke jobs bij de transitie naar schone energie en het herstel van de gezondheid van het milieu. Dit is de kern van de milieucampagnes en -activiteiten van ISA.

    ‘Warme’ en ‘koude’ oorlog

    De brute oorlog in Oekraïne heeft de angst voor een nucleair conflict weer aangewakkerd. Het regime van Poetin berokkent de Oekraïense arbeiders enorm veel leed. De wreedheid van het Russische regime blijkt ook uit de onbeschaamde minachting voor het leven van de eigen troepen die in massale golven worden afgeslacht in gevechten die worden omschreven als ‘vleesmolens’.

    Terwijl het Oekraïense volk duidelijk vecht voor zijn huis en leven, gaat de regering-Zelenski door met het privatiseren van sectoren van de economie die van vitaal belang zijn voor de oorlogsinspanning en met het aanvallen van de weinige democratische rechten die in het land bestaan.

    De VS en de NAVO sturen geen miljarden dollars aan wapens uit liefde voor de Oekraïners, maar gebruiken het lijden van het Oekraïense volk om de nieuwste wapens te testen en hun positie in het groeiende conflict met China te versterken. Sinds de inval van Rusland hebben Zweden en Finland het lidmaatschap van de NAVO aangevraagd en heeft de NAVO nauwere banden aangeknoopt met Japan, Zuid-Korea, Australië en Nieuw-Zeeland. Duitsland en Japan hebben een verdubbeling van hun uitgaven aangekondigd en de meeste andere landen hebben miljarden extra geïnvesteerd in dodelijke wapens.

    De oorlog in Oekraïne, die de meeste krantenkoppen haalt, is niet de enige grote oorlog van dit moment. De VS en Canada verkopen wapens aan het Saudische regime, dat het Jemenitische volk leed berokkent in de oorlog die in 2014 begon en heeft geleid tot 400.000 doden, grootschalige hongersnood en 4 miljoen ontheemden.

    In het conflict tussen de VS en China, dat geworteld is in economische en geopolitieke rivaliteit, hebben de VS in de meest recente periode aan macht gewonnen, terwijl China is verzwakt. De Chinese kapitalistische dictatuur heeft, als teken van zwakte in plaats van kracht, alle macht geconcentreerd rond Xi Jinping. Toch blijven de interne crises zich vermenigvuldigen. China is bedolven onder schulden: de totale schuld van alle sectoren bedraagt officieel 51,9 biljoen dollar, bijna drie keer het bruto binnenlands product van het land. De huizenmarkt verkeert in een diepe crisis met een overaanbod van woningen en veel projectontwikkelaars die technisch failliet zijn. De huisvestingscrisis heeft op haar beurt de inkomsten van de lokale overheden geraakt, die grotendeels afhankelijk zijn van de verkoop van grond. De lokale overheden gaan ook gebukt onder de kosten van het vroegere zero covidbeleid, die op meer dan 57 miljard dollar worden geraamd.

    De abrupte draai van 180 graden rond het zero covidbeleid heeft een gezondheidsramp van monumentale omvang veroorzaakt en het CCP-regime verder ondermijnd. Zero Covid stortte in met een ongeplande paniekreactie op de protesten van november 2022, die het regime in twijfel trokken en overal in China plaatsvonden. Deze protesten volgden op onder meer massaprotest van arbeiders in de enorme Foxconn-fabriek.

    De Chinese bevolking neemt af. Als onderdeel van zijn reactie valt het regime feministen aan en bevordert het de ‘traditionele gezinswaarden’. In het verleden vertrouwde het regime op het aantrekken van arbeiders van het platteland naar de steden voor goedkope arbeid. Deze weg naar groei is aan het verdwijnen, waardoor de huizenmarkt verder wordt ondermijnd. De jongerenwerkloosheid loopt nu op tot 20%.

    De Chinese economie wordt geconfronteerd met historisch lage groeicijfers en kan zelfs een productiedaling tegemoet zien. Aangezien het regime niet langer kan zorgen voor een betere levensstandaard voor een deel van de samenleving, zal het in toenemende mate vertrouwen op repressie. Het kan de tegenstellingen in de samenleving echter niet in bedwang houden en zoals elke dictatuur in de geschiedenis op een bepaald moment heeft ontdekt, explodeert de snelkookpan. De recente protesten tegen het zero covidbeleid en van arbeiders, vrouwen en jongeren zijn tekenen van wat komen gaat als de grootste arbeidersklasse ter wereld haar ketenen afschudt. ISA in China bouwt aan de kern van een organisatie die de Chinese arbeiders zal helpen te strijden voor een echte democratische socialistische samenleving.

    China’s spraakmakende ‘Belt and Road Initiative’ stuit op steeds meer tegenstand en problemen nu landen verdrinken onder Chinese schulden. India probeert te balanceren tussen de kampen van de Koude Oorlog en hoopt dat de industrie zich uit China zal verplaatsen. Zijn zwakke infrastructuur zal de verschuiving van de productie echter beperken.

    Het neerschieten van de Chinese ballon door de VS op de laatste dag van het wereldcongres illustreert de spanningen tussen de VS en China.

    Het Chinese regime, hoewel verzwakt, is nog steeds een belangrijke macht en zowel de VS als China bereiden zich voor op een gewapend conflict. Er bestaat een reëel risico van een gewapend conflict over Taiwan, misschien uitgelokt door de VS, zoals gebeurde bij het incident in de Golf van Tonkin in 1964, dat de VS gebruikten als excuus om hun acties in de oorlog in Vietnam op te voeren.

    Terwijl de VS aan macht heeft gewonnen, zullen de spanningen binnen de NAVO, vooral tussen de EU en de VS, opnieuw de kop opsteken over het economisch beleid. De VS richt zich op de Stille Oceaan, maar heeft aan invloed in het Midden-Oosten verloren, zoals bleek uit de Saoedische weigering om de olieproductie te verhogen zoals Biden vroeg.

    Binnen de VS loopt het evenmin goed voor de kapitalisten, met de diepe verdeeldheid in de samenleving en de dreigende economische stormwolken.

    Donkere economische wolken: inflatie en recessie

    Aan de basis van het conflict tussen de VS en China ligt een drastische verschuiving in de economische realiteit. Gedurende enkele decennia, in het tijdperk van neoliberalisme en globalisering, profiteerden beide kapitalistische klassen van de economische banden. De Chinese economie kende massale directe buitenlandse investeringen en een drastische toename van industrie en productie. De machthebbers in de VS en de EU profiteerden van goedkope arbeid en grondstoffen, en een belangrijke nieuwe markt.

    https://nl.socialisme.be/95312/wereldeconomie-op-een-hobbelige-weg-naar-een-dreigende-inzinking

    De zaken zijn echter omgekeerd. Nu, met een opstapeling van productiemiddelen en beperkte markten voor expansie, zijn de kapitalisten steeds meer in conflict om markten.

    De kapitalisten hebben hun vertrouwen in de markt verloren. De Duitse krant Der Spiegel schreef onlangs: “Het ene grote probleem volgt op het andere. Tot voor kort was er één oplossing voor al deze problemen: de markt zou voor zichzelf zorgen. Maar wie gelooft daar vandaag nog serieus in?” In toenemende mate speelt de natiestaat een essentiële rol om de kapitalisten in de respectieve landen overeind te houden. Westerse bedrijven verplaatsen hun productielijnen naar bondgenoten, bekend als “friend-shoring”.

    De Amerikaanse regering grijpt rechtstreeks in om investeringen te stimuleren als onderdeel van haar rivaliteit met China. De CHIPS Act voorziet in 280 miljard dollar om de Amerikaanse productie van halfgeleiders te stimuleren, terwijl de Inflation Reduction Act bijna 400 miljard dollar uittrekt voor de productie van nieuwe energietechnologieën.

    De inflatie, veroorzaakt door aanbodschokken onder Covid en versterkt door de oorlog in Oekraïne, verwoest de levensstandaard van werknemers over de hele wereld. De universele reactie van de centrale banken is het opdrijven van de rente, waardoor de crisis van de kosten van levensonderhoud nog groter wordt, met als doel een recessie te veroorzaken om de vraag te verminderen en de levensstandaard van de werkenden verder te verlagen.

    De inflatiedruk komt uit talrijke hoeken: de klimaatverandering, de toenemende geopolitieke spanningen, de omlegging van bevoorradingsketens, het toenemende protectionisme, de massale nieuwe wapenwedloop en speculatieve zeepbellen. Een verhoging van de rente zal geen van deze problemen oplossen.

    Inflatie en hogere rente maken de grimmige situatie in veel neokoloniale landen nog erger. De renteverhoging in de VS in 1980, de Volcker-schok, heeft de economieën in Latijns-Amerika een decennium lang verwoest. De regering van Nigeria herontwerpt haar munt, wat chaos veroorzaakt met mensen die zonder geld komen te zitten en sterfgevallen van zieken die de gezondheidszorg niet kunnen betalen. Deze golf van inflatie en renteverhogingen zal de armen en de arbeidersklasse van Afrika, Azië en Latijns-Amerika treffen en de massaprotesten en -opstanden verder aanwakkeren.

    Explosieve bewegingen

    Overal ter wereld is er strijd. Er is massale woede over de obscene ongelijkheid waarbij de superrijken pronken met hun rijkdom, terwijl meer dan 800 miljoen mensen honger hebben en miljarden onzeker zijn. Deze woede explodeert.

    De massabeweging in Sri Lanka heeft de voorheen schijnbaar almachtige familie Rajapaksa ten val gebracht. Golven van massabewegingen in Latijns-Amerika hebben de afgelopen jaren staatsgrepen neergeslagen, rechts teruggedrongen en de deur geopend voor meer linkse regeringen en presidenten.

    De wereldwijde beweging van vrouwen voor het beëindigen van seksueel geweld en voor gelijke beloning, kinderopvang en reproductieve rechten gaat door. In veel strijd voor lonen en democratische rechten staan vrouwen vooraan. De strijd in één land die navolging krijgt in andere landen is een internationaal gegeven dat niet meer weg te denken is.

    Het historische moment in Iran is een inspiratie voor alle onderdrukten en de werkende klasse over de hele wereld. Maandenlang heeft de beweging doden, geweld en massale gevangenneming getrotseerd. Zoals vaak het geval is op het hoogtepunt van de strijd, hebben de mensen hun angst voor het regime verloren. Begonnen als een beweging tegen de reactionaire onderdrukking van vrouwen, heeft zij zich uitgebreid om alle volkeren van Iran – Azerbeidzjanen, Koerden, Beloetsji, enz. – samen met de meerderheid van de Perzen te verenigen. Arbeiders zijn gaan staken en hebben in sommige steden hun eigen comités van strijd en zelforganisatie opgericht. Deze beweging om zich onafhankelijk van de kapitalistische staat te organiseren, is een kenmerk van veel massabewegingen. Vergelijkbare organen ontstonden in de Tunesische revolutie van tien jaar geleden, in Colombia op het hoogtepunt van de strijd in 2021 en bestaan nu in Soedan en Peru. Zij zouden een begin kunnen zijn van een alternatieve arbeidersregering, indien zij in heel het land worden opgebouwd en verenigd en gekoppeld aan een duidelijk politiek alternatief.

    Bewegingen voor democratische rechten zijn wijdverbreid. In tegenstelling tot wat academici beweren die zich richten op de middenklasse, is de arbeidersklasse de meest consequente strijder voor democratie. Voor arbeiders is het geen abstract ideaal, maar het middel om zich te organiseren en te strijden. De Israëlische samenleving wordt opgeschrikt door grote betogingen ter verdediging van haar beperkte democratische regels.

    De kapitalistische klasse is een kleine minderheid. Ze gebruikt alle middelen om de arbeidersklasse te verdelen. Ze verzinnen scheidslijnen zoals ‘ras’ en proberen vervolgens mensen te bewapenen, te onderdrukken en te verdelen op grond van nationaliteit, religie, geslacht, seksuele geaardheid en meer. Een van hun huidige favoriete doelwitten zijn transpersonen. Maar steeds meer mensen, vooral jongeren, verwerpen deze vooroordelen, zoals blijkt uit de strijd en overwinningen op het gebied van LGBTQ+-rechten en massabewegingen tegen racisme.

    ISA verbindt vastberaden strijd tegen onderdrukking en voor volledige democratische rechten met sociale en economische kwesties om stagnerende lonen, afnemende overheidsdiensten en toenemende ongelijkheid, die de voedingsbodem vormen voor de ondersteuning van deze vooroordelen, te doorbreken.

    In een tijd van crisis en zonder leiding van de arbeidersbeweging kunnen nationale rivaliteit en conflicten tot uitbarsting komen. In Ierland dreigt een nieuwe golf van conflicten en het conflict in Palestina-Israël wordt nog heviger. ISA heeft een trotse traditie die de rechten van minderheden op zelfbeschikking erkent en tegelijkertijd streeft naar het opbouwen en verdedigen van de eenheid van de arbeidersklasse, zoals in Noord-Ierland gedurende tientallen jaren.

    De arbeidersklasse is terug

    In veel landen is de ‘arbeidersklasse terug’, zoals Mick Lynch, prominent vakbondsleider van de Britse spoorwegen, verklaarde. Groot-Brittannië kende een maandenlange golf van stakingen. In Frankrijk zijn naast stakingen betogingen met miljoenen deelnemers gehouden in het verzet tegen de aanvallen op de pensioenen. De steun voor vakbonden in de VS is met 71 procent de hoogste in decennia, nu werknemers hun levensstandaard verdedigen en nieuwe vakbonden oprichten. Werknemers van Amazon over de hele wereld proberen de brutale arbeidsomstandigheden van Jeff Bezos te overwinnen.

    Portugal zit midden in weken van stakingen en massabijeenkomsten van leraren, verpleegkundigen en andere werknemers. De Turkse regering meldde dat daar in de eerste twee maanden van 2022 106 wilde stakingen plaatsvonden, meer dan het totale aantal wilde stakingen in de voorgaande vijf jaar. Griekse arbeiders herstellen van het verraad van de ‘linkse’ Syriza-regering die in 2015 capituleerde voor de Europese Unie/IMF en brutale bezuinigingen oplegde. In november vond de grootste stakingsbeweging sindsdien plaats.

    Behalve dat werknemers actie voeren, is er ook veel publieke steun voor stakingen. Het was de publieke steun die de acht maanden durende staking van openbare universiteitsdocenten in Nigeria in stand hield. Toen in Canada de Ontario Federation of Labour met een algemene staking dreigde, werd deze door de helft van het publiek gesteund.

    Het is echter nog steeds zo dat de meeste vakbondsleiders in het verleden leven, in het tijdperk van het sluiten van compromissen met de bazen waardoor de reële lonen in de loop der tijd zijn gedaald en de arbeidsomstandigheden zijn ondermijnd. Ze hebben zich ook niet georganiseerd om vakbondscontracten te verdedigen en de ongeorganiseerden te organiseren.

    De zaken beginnen te veranderen. Bij veel contractonderhandelingen verwerpen de leden de eerste en soms meerdere slechte deals die de leiders aanbevelen, of accepteren ze die maar ternauwernood. Spoorwegarbeiders in de VS verwierpen een belabberd akkoord, aanbevolen door de leiders van de vakbonden. Toen legde Biden, een zelfverklaarde ‘vriend van de vakbonden’, de werknemers een slecht contract op. Deze stakingsbrekende actie werd gesteund door linkse Democraten van ‘The Squad’. International Socialist Alternative maakt deel uit van de strijd om terug strijdbare vakbonden op te bouwen.

    Arbeiders strijden ook voor democratie en tegen onderdrukking. De strijd voor een degelijke levensstandaard en menselijke waardigheid zijn nauw met elkaar verbonden.

    Polarisatie: dreiging van rechts en verzet van arbeiders

    Naarmate de meervoudige crises van het kapitalisme toenemen en de woede groeit, raken de gevestigde partijen en de instellingen die het grootkapitaal in stand houden steeds meer in diskrediet.

    In veel landen verzwakken de traditionele centrumpartijen, zowel links als rechts, en raken ze in verval. Dit kan een tijdlang worden gemaskeerd door de steun aan centrumpartijen, zoals van de Squad in de VS die Biden steunt of de NDP in Canada die de Liberalen steunt. Ook kunnen centrumpartijen uit angst voor uiterst rechts verkiezingen winnen, zoals Macron in Frankrijk, maar zonder enthousiaste steun, zoals hij inmiddels heeft ontdekt.

    In de meeste landen leidt rechts op dit moment de politieke terugslag tegen het neoliberale establishment. Als er maar één stem in een kamer is, kan die luid zijn; de zwakte van links doet rechts sterker lijken. Dit falen van links wordt schrijnend aangetoond door de linkse verkozenen van de Squad in de VS die het breken van de spoorstaking steunden, waardoor sommige Republikeinen zich konden voordoen als voorstanders van arbeiders.

    Deze rechtse politici en de extreemrechtse krachten die zij aanmoedigen vormen een reële bedreiging voor het leven en de veiligheid van de mensen. De RSS in India, die Modi steunt, bestaat uit gewelddadige neofascistische misdadigers. Het besluit van het Amerikaanse Hooggerechtshof om Roe v Wade ongedaan te maken, brengt de levens van vrouwen in gevaar.

    Het is echter niet eenzijdig. De Indiase boeren hebben in een jarenlange campagne van epische proporties Modi tot toegevingen gedwongen. Indiase arbeiders organiseerden een algemene staking die 250 miljoen mensen mobiliseerde in 2020. Het is niet een gebrek aan strijd dat Modi aan de macht laat, maar het volslagen falen van de politieke krachten om een alternatief te bieden voor Modi’s BJP.

    In de VS was er het potentieel voor een massabeweging ter verdediging van Roe v Wade. Maar de Democraten en de mainstream vrouwenbewegingen die met de Democraten verbonden zijn, weigerden te mobiliseren. Ze beperkten zich tot oproepen om te stemmen voor de Democraten en het doneren aan wederzijdse hulp.

    De strijd van de arbeidersklasse kan rechts sterk ondermijnen. In Frankrijk bleek uit een recente opiniepeiling dat tweederde van de aanhangers van de extreemrechtse Rassemblement National, geleid door Le Pen, de stakingsbeweging tegen de pensioenhervorming steunt.

    In veel landen raken politici volledig in diskrediet. Bij de tweede ronde van de parlementsverkiezingen in Tunesië kwam slechts 11% stemmen, waarschijnlijk een van de laagste opkomstpercentages ooit bij verkiezingen. In sommige landen doet de term ‘politieke crisis’ geen recht aan wat er gaande is. In Haïti zijn er, na jaren van afgelaste verkiezingen en de moord op de laatste president, letterlijk geen gekozenen meer in het land omdat al hun mandaten zijn afgelopen. Groot-Brittannië, vroeger een stabiele kapitalistische samenleving, heeft in minder dan twee maanden tijd drie premiers gehad en nog steeds is de regerende Tory-partij verscheurd door verdeeldheid.

    Als de kapitalistische klasse de controle over de politiek verliest, kan ze overgaan tot repressie. Het aantal militaire staatsgrepen op het Afrikaanse continent is toegenomen en zou in de nabije toekomst ook in Pakistan kunnen plaatsvinden. De couppogingen in de VS door aanhangers van Trump en in Brazilië door aanhangers van Bolsonaro konden niet rekenen op de steun van de heersende klasse, omdat die de mogelijkheid van repressie wil bewaren voor wanneer het van vitaal belang is om hun klassenbelangen te verdedigen.

    Naast de opkomst van reactionaire partijen heeft polarisatie nog een andere kant. Er is enorme potentiële steun voor stoutmoedige radicale ideeën, zoals blijkt uit de enorme BLM-protesten in 2020 en de energie die wordt gegenereerd door linkse verkiezingscampagnes zoals die van Corbyn, Sanders en Mélenchon. Helaas capituleerde Sanders voor het establishment van de Democratische Partij. Toen Corbyn leider was, groeide het ledental van de Labour Party tot meer dan 550.000, de grootste partij in Europa, maar toch gebruikte Corbyn deze massale steun niet om af te rekenen met de pro-kapitalistische verraders in de Labour Party die de verkiezingscampagne opzettelijk saboteerden. Rechts is meedogenloos – Corbyn mag zich bij de volgende verkiezingen niet eens kandidaat stellen voor de Labourpartij.

    Latijns-Amerika toont de vastberadenheid van de arbeidersklasse om een uitweg te vinden uit de ellende waarin zij verkeert. Na een golf van enorme massabewegingen die in 2019 begon, werden in Colombia, Chili, Peru en Honduras linkse regeringen gekozen. Deze regeringen sluiten echter een compromis met het kapitalisme in plaats van massamobilisatie op te bouwen om het verzet van de heersende klasse te overwinnen. Vooral in deze tijd van economische instabiliteit verhindert het sluiten van deals met het grootkapitaal het afdwingen van echte vooruitgang voor de armen en de arbeidersklasse, wat een voedingsbodem dreigt te vormen voor nieuwe golven van reactie.

    Maar als de kapitalistische klasse ongeduldig wordt en te snel in actie komt, kan de zweep van de contrarevolutie de massa’s tot actie aanzetten. De staatsgrepen in Bolivia in 2019 en Peru in 2022 lokten een massale strijd uit, waarbij het coupregime in Bolivia slechts een jaar standhield en dat in Peru nu aan een zijden draadje hangt.

    Als de arbeidersleiders een duidelijke politiek hadden, kon niet alleen de staatsgreep worden neergeslagen, maar kon ook de weg naar een socialistische transformatie worden geopend. Zo’n overwinning in één land zou revolutionaire bewegingen in het hele continent op gang brengen.

    “Doomerisme” en hoop

    Kapitalisme leidt tot vervreemding. Mensen zijn afgesneden van de natuur. Voor de meeste mensen biedt werk geen veilig leven en geeft het ook geen voldoening. Werknemers in de zorg en het onderwijs werden drie jaar geleden nog voorgesteld als helden. Nu worden ze behandeld als nietsnutten, ze zijn overwerkt en onderbetaald. De systemen waarin ze werken zijn bijna tot het breekpunt gespannen.

    De lage lonen, de onzekere werkgelegenheid en het gebrek aan betaalbare kwaliteitswoningen worden allemaal erger. In China is er sprake van ‘platliggen’ met jonge mensen die uit de ratrace stappen en zich uit protest letterlijk neerleggen. Geconfronteerd met de enorme kosten van de opvoeding van kinderen, beschouwen velen zichzelf als de ‘laatste generatie’. Overal ter wereld zijn vrouwen steeds minder geneigd om kinderen te krijgen. Wereldwijd klagen bazen dat werknemers niet bereid zijn genoegen te nemen met een lage lonen en slechte arbeidsomstandigheden.

    Het laatste VN-rapport over menselijke ontwikkeling meldt dat de wereld nu pessimistischer is dan in de afgelopen 100 jaar: “We leven in een wereld vol zorgen.” Hetzelfde rapport stelt dat het niveau van geestelijke nood vandaag hoger is dan tijdens de Grote Depressie en tijdens beide wereldoorlogen.

    Dit komt zowel door de objectieve toestand van de wereld – oorlog, klimaatramp, armoede, onderdrukking en meer – als door de wijdverbreide perceptie van het ontbreken van een levensvatbaar alternatief, als gevolg van de huidige zwakte van de leiding van de arbeidersbeweging.

    Dit gevoel van wanhoop en pessimisme, “doomerisme”, kan echter snel veranderen in woede en actie. Het marxisme speelt een essentiële rol bij het begrijpen van wat er gaande is, bij het wijzen van een weg vooruit en bij het uitleggen dat als de mensheid uit de gevangenis van het kapitalisme ontsnapt, iedereen een veel betere levenskwaliteit kan genieten en ecologische rampen kan keren. Die toekomst is mogelijk, en het is een socialistische toekomst.

    Komende strijd

    Er is geen uitzicht op een nieuw tijdperk van kapitalistische stabiliteit. Strijd zal blijven uitbarsten als arbeiders, armen en onderdrukten vechten voor een beter leven. De arbeidersklasse zal streven naar de opbouw van strijdbare vakbonden en massale arbeiderspartijen. ISA is en zal deel uitmaken van deze strijd en zal zowel de bewegingen van werkende mensen als de noodzakelijke sterkere internationale revolutionaire socialistische kracht opbouwen.

  • Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen

    Maarteditie van De Linkse Socialist komt vandaag uit

    De maart-editie van De Linkse Socialist legt sterk de nadruk op de internationale vrouwendag (8 maart) met een oproep tot mobilisatie en tot strijd. We gaan dieper in op het programma dat nodig is om de feministische beweging vooruit te helpen, onder meer rond het socialiseren van huishoudelijk werk. We hebben het over het rechtse offensief tegen de feministische beweging, de ‘backlash’ die volop bezig is en de polarisatie rond vrouwenstrijd sterker op de voorgrond brengt. Verder maken we duidelijk dat het huidige beleid geen bondgenoot in onze strijd is. De geplande acties van het personeel van de openbare diensten bevestigen dat: openbare diensten verdedigen en uitbreiden, is ook feministisch. Volgende week zijn er verschillende acties, waaronder een staking op 10 maart. Dat komt door de tekorten en het gebrek aan investeringen in essentiële diensten als openbaar vervoer, onderwijs, brandweer … Uiteraard hebben we ook daar aandacht voor in deze krant (pagina 16 en 14).

    In deze krant proberen we een globaler beeld op de huidige staat van het kapitalisme te brengen. We doen dit aan de hand van een verslag vanop het wereldcongres van International Socialist Alternative begin februari en een interview met Eric Byl van ISA over de wereldeconomie en de gevolgen ervan voor het kapitalisme en de strijd ertegen. Daarnaast hebben we aandacht voor de dreigende terugkeer van besparingen in België en de gevolgen ervan voor de regeringsvorming na 2024 (pagina 4), zeker in een context van extreemrechtse dreiging (pagina 5). We gaan in op de massabeweging in Frankrijk (pagina 10) en interviewden activisten over zowel de aardbevingen in Turkije, Koerdistan en Syrië als over de beweging in Iran (pagina 11).

    Inhoud:

    1. Geen kapitalisme zonder seksisme
    2. Meer openbare diensten om huishoudelijk werk te socialiseren
    3. Zwakheid zet aan tot agressie. Klassenbenadering nodig om seksistisch offensief van rechts af te blokken || Vijf redenen waarom het huidige beleid niet feministisch is || Zij lag aan de basis van 8 maart: Clara Zetkin
    4. Terugkeer naar besparingen na 2024. Naar een nieuw Globaal Plan? || Geen hoger inschrijvingsgeld, maar samen strijden voor meer publieke middelen! || Opvangcrisis: geen mensenrechten voor vluchtelingen?
    5. VB wil besturen. Opsmuk van extreemrechts monster maakt het niet aanvaardbaar || Geen racisme en verdeeldheid, maar samen strijden voor betaalbaar wonen, zorg en onderwijs voor iedereen
    6. “Door de materiële bestaansvoorwaarden van mensen te verslechteren, organiseert dit systeem haar eigen ondergang”
    7. Oorlog in Irak – 20 jaar later
    8. 13e wereldcongres ISA. Strijd voor internationaal socialisme in tijdperk van kapitalistische wanorde
    9. Vervolg pagina 8 || Wat is ISA? || Ideeën voor socialistische verandering uitgelegd: internationalisme || Rosa International
    10. Historische massabeweging in Frankrijk: naar een algemene staking om Macron te stoppen
    11. Interview. Koerdistan. “Niet het beton, maar het beleid van het regime heeft mensen gedood” || Interview. Iran. Een staalarbeider spreekt
    12. Uit de archieven van de klassenstrijd. De algemene staking van 1913 in België || “Annie colère”, een militante film van Blandine Lenoir
    13. Partijnieuws
    14. Openbare diensten belangen iedereen aan. Samen tegen aanval op pensioenen en voor drastisch meer middelen || Strijd loont! Grains Noirs in Molenbeek: geplande ontslagen ingetrokken na 9 dagen staking
    15. Spontane stakingen na agressie tegen spoorpersoneel || Albert Heijn: offensieve campagne voor hoger minimumloon, vaste contracten en zondagspremie || Feiten en cijfers vs patronale bla-bla
    16. Openbare diensten opgeofferd, bevolking in de steek gelaten. Samen strijden voor massale investeringen

    Neem vandaag nog een abonnement!

    Woensdag is het 8 maart

    De campagne naar de acties op 8 maart loopt goed. Woensdag zal Campagne ROSA sterk aanwezig zijn op de verschillende acties naar aanleiding van de internationale vrouwendag. We zullen in enkele steden een socialistisch-feministisch blok op de betoging vormen. Elders zullen we met onze krant, pamfletten en ander materiaal aanwezig zijn. Op 8 maart zullen we ook campagne voeren voor de internationale ROSA-conferentie van 18-19 maart in Wenen, waarvoor er al 200 inschrijvingen uit heel de wereld zijn. In de laatste rechte lijn naar 8 maart zijn er dit weekend nog momenten voorzien om ons materiaal voor te bereiden en zijn er ook nog de laatste campagnemomenten. Afspraak woensdag!

    Internationale solidariteit: meetings met Iraanse staalarbeider

    Deze week hielden we in Luik en Brussel meetings met een Iraanse staalarbeider. Hij sprak over de rol van de arbeidersbeweging in de strijd tegen het Iraanse regime en over de huidige protestgolf die het regime doet wankelen. Er was een grote interesse in deze meetings. Op 8 maart zullen we als internationalisten uiteraard ook aandacht hebben voor de vrouwenstrijd in Iran.

    Strijdfonds: steun ons

    Elke drie maanden willen we 12.000 euro financiële steun ophalen voor campagnes en acties. Op 26 februari stonden we voor de eerste drie maanden van 2023 op iets meer dan de helft van onze doelstelling. In maart willen we aan de 100% komen, onder meer door steun op te halen tijdens de internationale vrouwendag. Er is ook een quiz in Gent. Verder starten we met het inzamelen van meigroeten, betaalde berichten in onze mei-editie.

  • 14-15 april: Socialisme 2023

    Kapitalisme = multicrisis. Ook voor jou onaanvaardbaar!? (Her)ontdek Marx en het revolutionaire socialisme

    MULTICRISIS van het kapitalisme… met catastrofale gevolgen

    Is er een rampzaliger voorbeeld van de dodelijke gevolgen van winsthonger dan de aardbevingen in Turkije, Syrië en Koerdistan?! De Turkse regering wakkerde een lucratieve bouwwoede aan en liet oogluikend het gebruik van minderwaardig materiaal toe. Winsthonger doodt!

    De VS en China strijden in een nieuwe koude oorlog voor dominantie. Dit is deel van de context die leidde tot oorlog in Oekraïne. Andere brandhaarden, zoals Taiwan kunnen ook ontvlammen. Kapitalisme draagt oorlog in zich, zoals wolken regen. Er zijn meer dan 200.000 oorlogsdoden en -gewonden en miljoenen ontheemden, hongersnood en een energiecrisis. De nieuwe wapenwedloop en militarisering gaan ten koste van geld voor onderwijs, zorg en klimaat.

    De werkende klasse kan deze waanzin stoppen. Maar hoe kunnen massabewegingen en revoluties overwinningen boeken?

    Kom naar de openingsmeeting op zaterdag met:

    • Een lid van Chinaworker.info, de afdeling van ISA in China, Hongkong en Taiwan, die zal spreken over imperialistisch China en de strijd tegen de kapitalistische dictatuur van de zogenaamde Communistische CCP.
    • Cedric Gerome van ISA, auteur van “Het volk wil de omverwerping van het systeem” over de lessen van de revolutie in Tunesië in 2011.
    Koopkrachtcrisis en de strijd voor meer lonen en middelen

    Volgens Oxfam bezitten de 1% rijksten in België evenveel vermogen als de 70% armsten! Tegelijk hadden voedselbanken in België nog nooit zoveel ‘klanten’, is het personeel van kindercrèches de wanhoop nabij en schreeuwen leerkrachten en spoorpersoneel al jaren om meer middelen.

    De strijd voor koopkracht dwong de regering tot maatregelen en voorkwam een aanval op de index. Strijd voorkwam erger. Maar het belette niet dat onze koopkracht verder achteruit boerde. Diensten en zorgsector blijven ondergefinancierd.

    De regering broedt op nieuwe plannen om onze pensioenen en sociale zekerheid aan te pakken. In Frankrijk toont de mogelijkheid op hernieuwbare stakingen tegen de afbouw van de pensioenrechten de weg vooruit. Strijd uitstellen tot na de verkiezingen in 2024 in de hoop op een betere krachtsverhouding is ijdele hoop.

    Onze leden zijn actief in vakbonden en strijd. Tijdens verschillende groepsdiscussies op Socialisme 2023 zal deze politieke en syndicale strijd aan bod komen.

    Extreemrechts: schimmel op een rot systeem

    Indien deze strijd niet wordt georganiseerd, kan het Vlaams Belang verder oprukken. Nu al peilt ze de eerst partij in Vlaanderen. Krijgen we een nog agressiever extreemrechts? Het is een nachtmerrie

    voor LGBTQI+personen, mensen met een migratieachtergrond, vluchtelingen, mensen zonder papieren, maar ook jongeren, vrouwen en syndicalisten! Het beste tegengif is een anti-fascistische beweging van jongeren en de werkende klasse tegen elke vorm van discriminatie en voor betere levensvoorwaarden. Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers!

    Avondmeeting op vrijdag: Socialistisch Feminisme met ROSA International

    Vrouwen- en LGBTQIA+rechten staan wereldwijd onder druk. In de VS werd het abortusrecht beknot, rechtbanken spreken seksisten zoals Jeff Hoeyberghs en Johnny Depp vrij. We moeten antwoorden met massale strijd! In tijden van crisis zal seksisme altijd opflakkeren. Van metoo naar fightback! Zes jaar nadat LSP het initiatief nam voor Campagne ROSA is socialistisch feminisme meer nodig dan ooit!

    Voorstelling van ROSA International: met Maité uit Mexico, Anja Deschoemacker en sprekers van Campagne Rosa België & Pride is a Protest.

    Linkse coalities mogelijk, maar op welk programma?

    In Wallonië kan de PVDA de tweede grootste partij worden. LSP/PSL steunt het enthousiasme van wie zich inzet in deze verkiezingscampagne. In coalities met de PS en Vooruit wil de PVDA meerdere burgemeesters en schepenen binnenhalen. Een linkse gemeentelijke coalitie moet vertrekken vanuit de noden en een radicaal plan uitwerken voor overheidsinvesteringen in publieke sociale woningbouw, lokale diensten, crèches en scholen,… Een front van rebelse gemeenten die de werkende klasse actief mobiliseert kan deze ommekeer realiseren.

    Belfius dreigt nu al dat ze de Waalse regering financieel droog zal leggen als de PVDA na 2024 politieke macht krijgt. Dreigen met financiële wurging werd gebruikt in Griekenland om de Syriza-regering te doen capituleren. De PVDA sust de gemoederen door de toegeving te doen om binnen het systeem te blijven. Dit is een vergissing. Een confrontatie met de kapitalistische elite is onvermijdelijk.

    De nationalisatie van de gehele financiële sector onder controle van de gemeenschap zal het mogelijk maken geld te mobiliseren als financieringsbron en een einde te maken aan speculatie. De bedrijven die vluchten met hun kapitaal zullen door de arbeidersbeweging opgeëist moeten worden. Een krachtsverhouding aan de basis is nodig als hefboom voor een politieke breuk met het kapitalisme.

    In de centrale meeting komen sprekers aan bod met een update over de strijd in Frankrijk, welke lessen voor België, een syndicalist en antifascist en één van onze militanten over de uitdaging voor de verkiezingen van 2024.

    Het Communistisch Manifest vandaag

    Het kapitalisme buit mens en planeet uit en eigent zich de meerwaarde en productiemiddelen toe. Dat is wat Marx uitlegde in het Communistisch Manifest. Het werd bevestigd tijdens de pandemie, in de energiecrisis en in de strijd tegen klimaatverandering. Wie produceert de rijkdom? Niet de kapitalisten, de bedrijven of de CEO’s, maar de werkende klasse. Elke staking toont het: zonder onze arbeid, geen winst.

    Het Communistisch Manifest legt uit waar het kapitalisme vandaan kwam, hoe het in zijn werk gaat en waar het heen gaat. Het legt uit hoe het kapitalisme haar eigen doodgraver voortbrengt, de werkende klasse. Maar het is vooral een programma dat de strijd voor directe noden koppelt aan de historische rol van de werkende klasse: het onteigenen van de kapitalisten om de productiemiddelen democratisch te kunnen controleren en beheren.

    Ontdek de ideeën van Marx in workshops over het Communistisch Manifest, dialectisch materialisme …

    Praktische info

    INKOM. VVK: €15 / €7* ADD:€20/€10* (sociaal tarief voor student, werkzoekend, deeltijdswerkend). BE86 5230 8092 4650 van LSP met als mededeling ‘Socialisme 2023’ SCHRIJF JE IN VIA DEZE LINK

    WAAR? Gemeenschapscentrum Pianofabriek, Fortstraat 35, Sint-Gillis

    WANNEER? Vrijdag 14 april, deuren open vanaf 13u. Zaterdag 15 april, deuren open vanaf 9u

    KINDEROPVANG? Laat bij je inschrijving weten of je hier gebruik van wil maken.

    ETEN? Hot dogs op vrijdagavond. Uitgebreid middagbuffet op zaterdagmiddag.

    PROGRAMMA

    VRIJDAG 14 april.

    13-15u. MEETUP met de ACTIEF LINKSE STUDENTEN (ALS)

    Tafelgesprekken over de activiteiten en de eisen van de Actief Linkse Studenten. Over de strijd tegen extreemrechts, het belang van internationalisme en onze strijd voor kwaliteitsvol onderwijs voor iedereen.

    15-18u: COMMISSIES

    • Strijden voor transzorg! Waarom wordt transzorg geviseerd door extreemrechts? Hoe zou transzorg eruitzien in een socialistische samenleving? Met een psycholoog uit de genderzorg
    • Geen verhoging van inschrijvingsgeld, maar armoede onder studenten stoppen met een studentenloon.
    • Karl Marx: ook klimaatactivist! Kapitalisme leeft van uitbuiting van arbeid en natuur: klimaatstrijd is klassenstrijd. Hoe tot systeemverandering komen?
    • Q&A met Lei Hon (Chinaworker.info). Is China imperialistisch? Is dit anders dan het westerse imperialisme? Waarom noemt het regime zichzelf ‘communistisch’?

    19-21u: SOCIALISTISCH FEMINISME – Meer dan ooit nodig!

    Antikapitalistische avond met ROSA International & Pride (is a) Protest activisten. Hoe gendergeweld stoppen? Welke lessen uit de feministische revolutie in Iran? Wat is nodig voor een wereld zonder discriminatie?

    ZATERDAG 15 april.

    10u-10u45: OPENING. KAPITALISME IN VERVAL – Revolutionair socialisme als leidraad tot actie

    Openingsmeeting met internationale sprekers van Internationaal Socialistisch Alternatief. Sprekers: Lei Hon (Chinaworkers.info), Cédric Gérôme (auteur van het boek ‘Het volk wil de val van het systeem’ over de Tunesische revolutie van 2011) en Nof (lid van ISA in Engeland, Wales en Schotland, voorheen in Israël/Palestina, die zal spreken over de massabeweging tegen Netanyahu).

    11-12u30: COMMISSIES

    • Vervuilende energiesector nationaliseren en groen maken! Rol van de werkende klasse en hoe arbeiderscontrole kan werken.
    • Kapitalisme is oorlog. Hoe kan de werkende klasse oorlog en militarisering stoppen?
    • ABC van het marxisme. Het dialectisch materialisme en haar toepassing: hoe zit verandering in elkaar?
    • Hoe doen we de switch? Maatschappijverandering of het kapitalisme bijsturen? Hervorming of revolutie vandaag. Onze verschillen met de PVDA.
    • Koude scholen, lerarentekort en stijgende inschrijvingsgelden: leraren en studenten, samen sterk!
    • De aanval op het personeel van Delhaize is een aanval op ons allen. Spreker: een delegee bij Albert Heijn
    • Sterktes en zwaktes van de massabeweging tegen Netanyahu. Spreker: Nof A.

    14-15u30: CENTRAAL MOMENT: Socialisme 2023

    Economische crisis, politieke polarisatie, sociale achteruitgang en communautaire spanningen, waar gaat België heen en hoe kan de arbeidersbeweging haar agenda opleggen? Wat kunnen jongeren, socialisten en strijdsyndicalisten doen? Welke lessen trekken we uit de strijd in Frankrijk? Wat met de verkiezingen in 2024? Hoe bestrijden we de dreiging van extreemrechts, racisme en discriminatie? Komen er linkse coalities met PVDA na 2024 en op welk programma? Wat is het verschil tussen een revolutionaire partij als LSP en een partij als de PVDA?

    16-18u30: COMMISSIES

    • Miljoenen op straat in Frankrijk: Welke inspiratie halen uit de Franse woede tegen aanvallen op pensioenen
    • Einde van neoliberale tijdperk. Protectionisme, keynesianisme, staatskapitalisme of een geplande socialistische economie?
    • 175 jaar na het Communistisch Manifest. Het eerste programma van de revolutionaire partij. Hoe passen we het vandaag toe?
    • Ontdek Clara Zetkin en het socialistisch en revolutionair feminisme
    • Hoe het gevaar van Vlaams Belang stoppen? Met welk programma?
    • Q&A met Lee Hon (Chinaworker.info). Na Zero Covid protest en drama’s: hoe verder met de strijd van de Chinese werkende klasse tegen het regime?

    AFSLUITEND SOCIALISME CAFÉ

    voor wie vragen heeft over het LSP werk op de werkvloer, in Campagne ROSA en rond de krant de Linkse Socialist

    pamflet-s23-nl-finaal-1Download
0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping