Your cart is currently empty!
Category: Partijnieuws
-
Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen
Juni-editie van maandblad De Linkse Socialist
De politici en commentatoren kijken steeds meer naar de verkiezingen van 2024. In verschillende sectoren kunnen de werkenden daar niet op wachten om in actie te komen. Op 13 juni komt de zorgsector opnieuw op straat. Ook de strijd bij Delhaize gaat door en is naast verzet tegen een neerwaartse spiraal ook een gevecht voor het recht op collectieve actie geworden.
De juni-editie van De Linkse Socialist gaat dieper in op al die zaken. We brengen interviews uit de zorgsector en hebben een artikel door een vakbondsverantwoordelijke uit de handelssector. We kijken ook naar de opstartende verkiezingscampagne met de vaststelling dat alle pro-kapitalistische partijen zich laten binden aan de budgettaire dwangbuis die terug een opgang kent. Anders gezegd: er zal geen geld zijn. De graaiflatie doorprikt dit argument. We hebben specifiek aandacht voor de dreiging van extreemrechts omdat we een nieuwe campagne voorbereiden.
In mei was er een geslaagde Pride is a Protest actie in Brugge en vormden we een sterk blok op de Belgian Pride in Brussel. In juni volgt Pride is a Protest in Gent, op de dag dat de Stonewall-rellen herdacht worden (28 juni). We blikken terug op Stonewall en brengen een dossier dat ingaat op een van de meest controversiële kwesties in de discussies over trans rechten: transfobie in de sport.
Tot slot zijn er uiteraard ook artikels rond internationale thema’s: van de beweging in Frankrijk over de Turkse verkiezingen tot de staking van de schrijvers in Hollywood.
Inhoud
- Hun winsthonger verplettert ons
- Het keurslijf van sociale ellende doorbreken met strijd voor een andere samenleving || Kort || Gedicht
- Nieuwe zwarte zondag kan enkel door sociale strijd voorkomen worden || Zijn Wallonië en Brussel immuun voor extreemrechts?
- Vandaag Delhaize, wie volgt morgen? Heel de samenleving mobiliseren om het franchiseplan te stoppen
- Stop de criminalisering van syndicale acties! Het antwoord op repressie: actieve solidariteit || Geen cash op de trein? Een besparingsmaatregel || Ugent: na de provocaties, het begin van overleg
- Graaiflatie: geen ‘uitspatting’ maar het kapitalisme ten voeten uit || Ontslag Sarah Schlitz: rechts buit haar zwakheden uit || De groenen in de regering: van compromis tot gecompromitteerd || Rechts achterna lopen, zal links niet versterken
- Vervolg pagina 6
- Zorgdossier. “De patiënt staat centraal? Dat is onzin. Wij werken elke dag met een minimale dienstverlening” || “We gaan van een zorgcrisis naar een implosie of zelfs een zorginfarct” || “We staken niet alleen voor onszelf, maar ook voor de patiënten”
- Vervolg pagina 8
- Frankrijk. De beweging nieuw leven inblazen met een offensief actieplan
- Turkije: hoe is het mogelijk dat Erdogan zoveel steun geniet? || Soedan: contrarevolutie leidt tot burgeroorlog
- Staking in Hollywood. Schrijvers in verzet tegen uitbuiting || Hoe staalarbeiders in 1979 in hun strijd tegen afdankingen een eigen radiozender opzetten
- Partijnieuws
- Rechten komen niet uit het niets, lessen uit Stonewall || Het gevaar van extreemrechts bij jongeren
- Transfobie in sport. Bliksemafleider voor tekorten en gebrek aan investeringen
- Pride is a Protest! Voor een wereld zonder onderdrukking en discriminatie!
Na betoging rond Delhaize en syndicale rechten: hoe verder?
Maandag was LSP aanwezig op de betoging tegen de franchisering bij Delhaize en voor het recht op collectieve actie. De opkomst was bemoedigend, een uitdrukking van de brede steun voor het personeel van Delhaize. De grootste zwakte was ongetwijfeld de vraag hoe het nu verder moet. Wij willen aan de discussie daarover bijdragen. We deden dit op de betoging, onder meer met onze krant. We verkochten 40 exemplaren van De Linkse Socialist. Volgende week organiseren we daarnaast drie lokale meetings over de situatie bij Delhaize, perspectieven voor de strijd en hoe te winnen. Hieronder vind je de afspraken voor deze meetings in Gent, Brussel en Luik.
ROSA-blok op Pride
Afgelopen zaterdag was er de Belgian Pride. Campagne ROSA zette in op een strijdbaar blok in de betoging. Dit werd opgemerkt, zo liet het VRT journaal Elise aan het woord en Bruzz.be sprak met Frede van Campagne ROSA. We hadden hiernaast ook twee stands om met aanwezigen te discussiëren en steun op te halen. We haalden 79 contactgegevens op van aanwezigen die willen meewerken met Campagne ROSA. Daarnaast verkochten we heel wat politiek materiaal, vooral badges. Een nieuwe collectie Pride-badges ging vlot van de hand. De volgende belangrijke afspraak is Pride is a Protest in Gent op 28 juni.
-
Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen
Festivalseizoen gestart
Afgelopen weekend waren we aanwezig op twee festivals. In Leuven waren er de Wereldfeesten waar Campagne ROSA een stand had. Onze militanten verkochten daarbij 20 exemplaren van De Linkse Socialist en haalden iets meer dan 100 euro strijdfonds op. Op hetzelfde ogenblik was er in Oostende het Rainbow festival, in het kader van de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Interseksefobie later deze week. Ook daar hadden we een stand en kregen we super goede reacties in de opbouw naar de Pride is a Protest in Brugge van woensdag en de Belgian Pride die morgen door Brussel trekt.
Rainbow festival in Oostende 
Op het Wereldfeest in Leuven Pride is a Protest
Morgen is het de Belgian Pride. Daarop vormt Campagne ROSA een strijdbaar blok omdat protest meer dan ooit nodig is. We zullen daarnaast stands hebben met ons materiaal: kranten, brochures, badges, affiches … Met een strijdbaar blok willen we meteen ook protesteren tegen de rechtse aanvallen op LGBTQIA+rechten. We pleiten daarnaast voor drastische publieke investeringen in onder meer zorg en onderwijs, zodat deze toegankelijk en divers kunnen zijn.
Woensdag werd de Pride-week alvast gestart met een strijdbare actie in Brugge. We waren niet van plan om dit jaar een Pride is a Protest-actie in Brugge te doen, maar de actualiteit maakte dat de roep om zo’n protest groot werd. Na verschillende provocaties door extreemrechts en rechts was het tijd om op straat te komen.
Volgende afspraken zijn de Gentse Pride is a Protest op 28 juni en de Antwerp Pride op 12 augustus. Tussendoor is er het zomerkamp van ROSA, ALS en LSP waar we uitgebreid aandacht zullen hebben voor campagnes en strijd tegen alles wat ons verdeelt en voor maatschappijverandering.
Voorbereiding van het materiaal voor de Belgian Pride 
Op Pride is a Protest in Brugge -
Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen
Zomerkamp: voorverkoopprijzen tot en met maandag
Let’s talk about revolution. 7 – 13 juli @Domein Heideven in Peer (Het kamphuis)
De planeet staat in brand. Elke dag worden in Oekraïne tienduizenden granaten afgevuurd. In Oost-Congo woedt een oorlog die al meer dan 200.000 mensen op de vlucht joeg. Terwijl één op de tien mensen wereldwijd honger lijdt, blijft de ongelijkheid toenemen. Ook in België: de rijkste 1% Belgen bezitten evenveel als de 74% minst rijken. Het kapitalisme bedreigt onze levensstandaard en het menselijk leven op de planeet. Hoog tijd voor verandering!
Opkomen tegen ongelijkheid, onderdrukking, imperialisme en de uitbuiting van mens en natuur doen we best door te strijden tegen het kapitalisme, het systeem dat aan de basis ligt van deze crisissen. Daar tegenover plaatsen we een socialistisch antwoord: een samenleving waarin de rijkdom en de technologische mogelijkheden in dienst van de volledige bevolking staan, zodat de voedingsbodem voor ongelijkheid en onderdrukking verdwijnt. Een samenleving waarin de werkende klasse de controle en het democratisch bezit over de productiemiddelen heeft. Dat is het waard om voor te vechten!
Om de wereld te veranderen, moet je haar begrijpen. Dat is het doel van dit zomerkamp: uitgebreid bespreken waarom het kapitalisme faalt en hoe we een degelijk socialistisch alternatief kunnen bekomen. Tijdens het kamp kan je kiezen uit 100 workshops, meetings en groepsdiscussies die doorgaan in het Nederlands, Frans en Engels. Naast het hoofdprogramma zijn ook sport, spel en culturele activiteiten gepland. Elk jaar nemen tientallen internationale activisten deel, waaronder leden van International Socialist Alternative (ISA) en ROSA International. Vorig jaar waren we met 170 op het kamp. Bereid je dus voor op een week vol unieke ontmoetingen!
Op het programma staat een mix van actuele thema’s (strijd tegen transfobie, protest van supermarktpersoneel, oorlog in Oekraïne, klimaat, onderwijs, antifascisme …), theoretische vorming (ABC’s van het marxisme, de kwestie van nationalisatie, programma voor socialistische maatschappijverandering), historische terugblikken en praktische uitwisselingen (hoe organiseer je een ROSA-groep, activisme op sociale netwerken, campagne voeren met ons materiaal …).
Iedereen is welkom op het kamp vanaf 16u op vrijdag 7 juli tot en met donderdagochtend 13 juli. Wie geen hele week kan vrijmaken kan één of meerdere dagen komen. Overnachten kan in een slaapzaal of op de camping. Elke dag worden drie maaltijden voorzien (vlees, vegan, veggie, halal, …) en een tussendoortje, koffie, thee en water. Dit alles is in de prijs ingerekend. Daarnaast is er een bar met democratische prijzen. Tijdens het kamp wordt kinderopvang en -animatie voorzien.
De voorverkoopprijs voor het hele kamp is 160 euro, 100 euro sociaal tarief. Reserveer nu uw plaats! De voorverkoopprijs geldt tot en met maandag. Aarzel niet langer, schrijf je nu in. Overschrijven kan op BE86 5230 8092 4650 van LSP/PSL met als mededeling ‘Zomerkamp’.
Waarom ik lid werd van LSP
Door Juliette (Brussel)
“Mijn eerste contact met LSP was op de klimaatmars van oktober vorig jaar in Brussel. Tot dan had ik mezelf nooit als een geëngageerd persoon beschouwd. De enige betogingen waaraan ik had deelgenomen, waren die van het onderwijs. Maar op die dag zette een scherpe woede me ertoe aan om aan de klimaatmars deel te nemen. Het was een woede die al lang in mij zat, maar die ik zorgvuldig camoufleerde onder een laagje cynisme of apathie, naargelang mijn stemming van het moment.”
“Daar liep ik dan tussen de betogers. Mijn woede ging niet over, maar nam enkel toe. De protestborden, de slogans, de oproepen tot redelijkheid en menselijkheid van de echte verantwoordelijken … volstaan niet om iets te veranderen. Ik realiseerde me dat ik niet gekomen was om enkel slogans te roepen, maar om deel te nemen aan een strijd tegen heel het systeem. In de betoging vond ik gelijkgezinden.”
“Tegen het einde van de betoging liep ik mee in het blok van LSP. Sindsdien ben ik niet meer echt weg gegaan. Ik kwam er namelijk strijdmakkers tegen en de strijd voor een andere samenleving werd voor mij een kwestie van overleven.”
[leform id=’2′ name=’Lid worden’]Pride is a Protest!
De komende week is erg belangrijk voor de Pride is a Protest-campagne! Woensdag is er een lokale actie in Brugge op IDAHOT, de Internationale Dag Tegen Holebifobie, Transfobie en Interseksefobie. Het is geen toeval dat er in Brugge actie wordt gevoerd, daar is er namelijk een offensief van extreemrechts en populistisch rechts tegen de LGBTQIA+ gemeenschap, tegen wie het opneemt voor Black Lives Matter en eigenlijk tegen al wie niet in hun rechtse kraam past. We aanvaarden dat niet en gaan in verzet, zelfs indien er een sterke polarisatie is. Een anekdote over die polarisatie: tijdens het campagnevoeren kregen we uitstekende reacties, maar ook soms erg vijandige. Zo haalde een jongere een Vlaamse vlag uit zijn rugzak met de melding dat hij geen pamflet voor de Pride is a Protest moest hebben… Zeker in tijden van polarisatie is collectief verzet noodzakelijk. Daarom is de Brugse Pride is a Protest zo belangrijk. Afspraak woensdag om 18u in het Minnewaterpark.
Zaterdag is er dan de grote Brusselse Pride. Daar vormen we met Campagne ROSA een strijdbaar blok om politieke eisen naar voren te brengen. Afspraak zaterdag om 13u aan Brussel Centraal.
-
Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen
Goede resultaten op 1 mei
LSP was aanwezig op 1 mei-activiteiten in 11 steden (Oostende, Brugge, Kortrijk, Gent, Aalst, Antwerpen, Leuven, Brussel, Luik, Namen en Charleroi). Onze militanten liepen mee met hun vakbondsdelegatie of doorkruisten de optochten met ons politiek materiaal. We verkochten 581 exemplaren van maandblad De Linkse Socialist en 26 abonnementen, waarvan 24 jaarabonnementen. Dat is een uitstekend resultaat voor onze abonnementen, maar we willen dat aantal nog verdubbelen in de rest van de maand. Er dienen zich daartoe nog gelegenheden aan, waaronder de Pride-acties en het vakbondsprotest tegen de sociale afbraak bij Delhaize.
Voor het eerst in 30 jaar was een tafel met socialistisch materiaal verboden in Leuven… Op 1 mei haalden onze leden in Brussel het beste resultaat. Daar verkochten we 152 kranten en maakten we 9 abonnementen. In Brussel namen we deel aan de betoging georganiseerd door onder meer ACOD LRB en mee ondersteund door verschillende linkse organisaties, waaronder LSP. We hadden daarnaast een stand op het grote 1 mei-feest aan de Kunstberg. In Gent verkochten we dit jaar 90 kranten en maakten we 2 abonnementen. In de provincies Oost- en West-Vlaanderen waren we ook in Brugge (72 kranten), Aalst (50), Oostende (32) en Kortrijk (15). In Antwerpen verkochten we 58 kranten en maakten we drie abonnementen. In Luik kwamen we aan 79 verkochte exemplaren en 7 abonnementen. Verder waren we ook aanwezig in Charleroi (14) en Namen (6).
In Leuven kregen we na 30 jaar te horen dat onze kleine stand op de 1 mei-optocht niet mocht en dat daar toelating voor moet gevraagd worden aan de stad. Blijkbaar zijn de sociaaldemocraten in Leuven vergeten hoe er in die stad door socialisten en syndicalisten letterlijk gevochten is om met actiedagen als 1 mei de 8-urendag af te dwingen. Democratische rechten worden net als het bredere recht op collectieve actie terug naar de 19e eeuw gestuurd. En dat onder de noemer ‘vooruit’! Het weerhield onze kameraden er niet van om 10 exemplaren van De Linkse Socialist te verkopen. Nadien volgde in Leuven een geslaagde BBQ van LSP waar we een nieuw abonnement op de krant maakten.
Tot slot nog een dankwoord voor de militanten die op 1 mei naar Frankrijk trokken om in Parijs tussen te komen met ons politiek materiaal!
BBQ in Leuven Pride is a protest!
Deze maand zijn er twee belangrijke Pride-acties. Er is natuurlijk de grote Brussels Pride op 20 mei. Daar vormen we met Campagne ROSA een strijdbaar blok om van de Pride terug een protest te maken. Met rechts en extreemrechts die in de aanval gaan, zowel in de VS als bij ons, is dat meer dan nodig. Er zijn de afgelopen jaren stappen vooruit gezet voor onze rechten, maar die staan opnieuw onder druk. In de VS gaat het anti-queer offensief van rechts erg ver met tal van anti-transwetsvoorstellen maar ook bredere anti-LGBTQIA+ maatregelen. Extreemrechts bij ons staat klaar om hetzelfde te doen. Protest is dus nodig, afspraak op 20 mei in Brussel. We verzamelen om 13u aan het Centraal Station.
Op woensdag 17 mei is er in Brugge een lokale Pride is a Protest. Dat is belangrijk omdat extreemrechts Brugge viseert in de campagne om haat en verdeeldheid te verspreiden. We moeten erop antwoorden met strijdbaar protest. De actie van 17 mei is daar essentieel voor. Afspraak om 18u in het Minnewaterpark.
Zomerkamp
De planeet staat in brand. Elke dag worden in Oekraïne tienduizenden granaten afgevuurd. In Oost-Congo woedt een oorlog die al meer dan 200.000 mensen op de vlucht joeg. Terwijl één op de tien mensen wereldwijd honger lijdt, blijft de ongelijkheid toenemen. Ook in België: de rijkste 1% Belgen bezitten evenveel als de 74% minst rijken. Het kapitalisme bedreigt onze levensstandaard en het menselijk leven op de planeet. Hoog tijd voor verandering!
Opkomen tegen ongelijkheid, onderdrukking, imperialisme en de uitbuiting van mens en natuur doen we best door te strijden tegen het kapitalisme, het systeem dat aan de basis ligt van deze crisissen. Daar tegenover plaatsen we een socialistisch antwoord: een samenleving waarin de rijkdom en de technologische mogelijkheden in dienst van de volledige bevolking staan, zodat de voedingsbodem voor ongelijkheid en onderdrukking verdwijnt. Een samenleving waarin de werkende klasse de controle en het democratisch bezit over de productiemiddelen heeft. Dat is het waard om voor te vechten!
Om de wereld te veranderen, moet je haar begrijpen.
Dat is het doel van dit zomerkamp: uitgebreid bespreken waarom het kapitalisme faalt en hoe we een degelijk socialistisch alternatief kunnen bekomen. Tijdens het kamp kan je kiezen uit 100 workshops, meetings en groepsdiscussies die doorgaan in het Nederlands, Frans en Engels. Naast het hoofdprogramma zijn ook sport, spel en culturele activiteiten gepland. Elk jaar nemen tientallen internationale activisten deel, waaronder leden van International Socialist Alternative (ISA) en ROSA International. Vorig jaar waren we met 170 op het kamp. Bereid je dus voor op een week vol unieke ontmoetingen!
Op het programma staat een mix van actuele thema’s (strijd tegen transfobie, protest van supermarktpersoneel, oorlog in Oekraïne, klimaat, onderwijs, antifascisme …), theoretische vorming (ABC’s van het marxisme, de kwestie van nationalisatie, programma voor socialistische maatschappijverandering), historische terugblikken en praktische uitwisselingen (hoe organiseer je een ROSA-groep, activisme op sociale netwerken, campagne voeren met ons materiaal …).
Iedereen is welkom op het kamp vanaf 16u op vrijdag 7 juli tot en met donderdagochtend 13 juli. Wie geen hele week kan vrijmaken kan één of meerdere dagen komen. Overnachten kan in een slaapzaal of op de camping @Domein Heideven in Peer (Het kamphuis). Elke dag worden drie maaltijden voorzien (vlees, vegan, veggie, halal, …) en een tussendoortje, koffie, thee en water. Dit alles is in de prijs ingerekend. Daarnaast is er een bar met democratische prijzen. Tijdens het kamp wordt kinderopvang en -animatie voorzien.
De voorverkoopprijs voor het hele kamp is 160 euro, 100 euro sociaal tarief (tot 15 mei).
-
De arbeidersklasse is terug. Een internationaal socialistisch alternatief voor de kapitalistische permacrisis
Verklaring van ISA naar aanleiding van 1 mei 2023
De arbeidersklasse is terug. Sinds 1 mei 2022 was er een belangrijke opleving in de activiteit van de multiraciale, multi-gender en multigenerationele arbeidersbeweging. Zij was actief in de strijd over de hele wereld – zij heeft de regimes van tirannen aan het wankelen gebracht, de meest onderdrukte delen van de klasse verdedigd en het opgenomen tegen de pogingen van de bazen om de koopkrachtcrisis verder op de rug van de arbeiders af te schuiven. Hoewel er in elke strijd pieken en dalen zijn en deze niet overal tegelijk in hetzelfde tempo verlopen, is dit proces niet iets eenmalig, maar het begin van een cruciaal en blijvend keerpunt.
Stakingsgolven, massale stakingen en zelfs algemene stakingen zijn in meerdere landen prominent aanwezig (en waar dat nog niet het geval is, kijken arbeiders en jongeren solidair toe en laten zich inspireren door degenen die al strijden). Het Verenigd Koninkrijk bevindt zich nog steeds midden in een stakingsgolf die al bijna een jaar duurt: tussen juni 2022 en januari 2023 gingen 2,7 miljoen dagen verloren door stakingen, waarbij in december de meeste stakingsdagen sinds 1989 verloren gingen.
In november vorig jaar werd voor het eerst sinds 2014 een algemene staking gehouden onder de sterk gesyndiceerde Belgische werknemers. Eind maart werd gekenmerkt door de ‘megastaking’ in Duitsland, waar de vakbonden ver.di (dienstverleners) en EVG (spoorwegen en vervoer) voor het eerst in de geschiedenis gezamenlijk staakten. En de “hernieuwbare algemene stakingsbeweging” tegen de pensioenhervorming van Macron en de daaropvolgende dictatoriale handhaving brachten de Franse samenleving in een openlijke opstand in wat een referentiepunt is geworden voor werkenden over de hele wereld.
In Zweden, een land waar de vakbeweging is verlamd door de rotte “sociale partnerschapsakkoorden” van de bureaucratie met de staat en de bazen, heeft een kleine maar belangrijke driedaagse wilde staking van treinbestuurders plaatsgevonden in wat slechts toekomstmuziek zal blijken zijn. Palestijnse leraren, die de op één na grootste groep overheidswerkenden van de Palestijnse Autoriteit op de bezette Westelijke Jordaanoever en de belegerde Gazastrook vertegenwoordigen, staken sinds 5 februari en strijden voor hogere lonen, betere arbeidsomstandigheden, onafhankelijkheid op onderwijsgebied en vakbondsdemocratie. Zuid-Afrika verloor alleen al in de eerste zes maanden van 2022 1,6 miljoen dagen aan stakingsacties, een dertigvoudige stijging ten opzichte van dezelfde periode in 2021.
Stijgende populariteit
Deze opleving van strijd gaat gepaard met een algemene positieve verschuiving in de kijk op vakbonden. Dit geeft meteen aan dat een moedige leiding een breder deel van de werkende klasse kan mobiliseren. De opleving van de arbeidersbeweging in de VS werd niet alleen gekenmerkt door verschijnselen als “Striketober”, maar ook door een golf van nieuwe vakbondswerkingen zoals bij Amazon en Starbucks en een recordaantal van 71% van de bevolking dat positief staat tegenover vakbonden.
In Engeland en Wales heeft de National Education Union tijdens haar laatste twee grote sociale conflicten een toename van tienduizenden nieuwe leden gemeld, waaronder honderden leden die zich voor het eerst aanmelden als vertegenwoordiger op de werkplek en als delegee. De Duitse vakbond ver.di heeft alleen al in januari en februari 65.000 nieuwe leden geworven! In veel gevallen is dit te danken aan de instroom van vrouwen en jonge werkenden. Het effect van een nieuwe generatie arbeiders die de strijd aangaat en de leiders van de klassenstrijd wordt, zal belangrijke gevolgen hebben voor het karakter van de komende strijd en voor de interne situatie in de vakbonden zelf.
Dit zijn maar een paar voorbeelden met verschillende onmiddellijke aanleidingen, maar ze onderstrepen allemaal enkele belangrijke vaststellingen. Er is geen “Chinese muur” tussen de vele vormen van lijden, ellende en onderdrukking die de arbeidersklasse in dit nieuwe “tijdperk van wanorde” treft. De arbeiders voeren een collectieve strijd, niet alleen over economische kwesties, maar ook over tal van politieke en sociale eisen. Deze omvatten kwesties die het hele spectrum bestrijken van democratische rechten tot de strijd tegen onderdrukking op grond van gender. En hoewel de belangrijkste aanleiding misschien één kwestie is, zorgt de overlappende en onderling verbonden aard van de “permacrisis” ervoor dat de strijd veel breder wordt qua reikwijdte en doelstellingen. En misschien wel het meest cruciale is dat deze acties zijn ingegeven door druk van onderaf, vaak tegen de wens van de officiële leiding van de arbeidersorganisaties in.
Beweging met nieuwe energie voor de jaren 2020
Deze groene scheuten van herstel van de arbeidersbeweging komen echter na tientallen jaren van neoliberalisme en de ondergravende invloed daarvan op de arbeidersbeweging. Deze invloed heeft het bewustzijn en de organisatie van de arbeidersklasse aangetast. We worden nog steeds geconfronteerd met veel obstakels. Krachten zoals de vakbondsbureaucratie – de conservatieve leiders van het grootste deel van de wereldwijde arbeidersbeweging – vormen een echte barrière voor de strijd, hoewel sommige figuren meer openstaan voor druk dan andere. Zoals Marx in 1852 schreef: “De traditie van alle dode geslachten drukt als een zware last op de hersenen van de levenden.” Dit is wat de bureaucraten vertegenwoordigen. Velen van hen kijken naar een vaak fictief verleden waarin een strategie van klassensamenwerking en zelfs “partnerschap” met de werkgevers hun posities (en forse salarissen) veilig kon stellen en de sociale vrede kon bewaren. Hoewel het een positief teken van de tijd is dat vakbondsleiders als Mick Lynch, secretaris-generaal van de RMT, de status van beroemdheid verwerven door de bazen en hun spreekbuizen in de media te hekelen, is militante retoriek geen vervanging voor een strategie die geworteld is in de fundamentele krachtbron van de beweging – de mobilisatie van de arbeidersklasse. Een gebrek aan vertrouwen in het vermogen van onze klasse om de wereld te veranderen ondermijnt onze beweging. Maar de zwakte van zulke leiders (zelfs goedwillende) is ook fundamenteel politiek: zonder het perspectief van een revolutionaire transformatie van de maatschappij naar socialisme, zullen ze op het kritieke moment altijd zoeken naar manieren om de strijd te demobiliseren ten gunste van een terugkeer naar een versie van het status quo.
Dit betekent dat de achterban zich moet organiseren. We hebben een programma van strijdbaar beleid nodig om in de arbeidersbeweging te brengen, zodat die echt strijdbaar wordt en democratisch verantwoording aflegt aan de arbeidersklasse, en niet aan een bevoorrechte bureaucratie. In de vakbonden en andere arbeidersorganisaties betekent dit dat alle functionarissen slechts het salaris van een gemiddelde arbeider zouden moeten krijgen en dat hun posities democratisch gekozen worden en indien nodig onmiddellijk teruggeroepen kunnen worden. Stakingen en geschillen moeten gecontroleerd worden door zo breed mogelijke vergaderingen en democratische comités van de betrokken arbeiders. De benadering waarbij men zich slechts beperkt richt op de omstandigheden van een klein deel van de vakbondsleden moet terzijde worden geschoven – onze beweging moet er een zijn van solidariteit voor de hele arbeidersklasse: wie één van ons raakt, treft ons allen.
Repressie opgevoerd
Dat adagium wordt steeds belangrijker nu we geconfronteerd worden met steeds repressievere regeringen die wanhopig de verzwakte heerschappij van het kapitaal verdedigen. In Groot-Brittannië heeft Rishi Sunak de golf van syndicale strijdbaarheid beantwoord met een golf van anti-vakbondswetgeving. Ondanks massaal verzet beriep Macron zich op het gehate artikel 49.3 en nam hij dictatoriale bevoegdheden aan om zijn pensioenhervorming door te drukken.
De Zuid-Koreaanse vakbonden worden geconfronteerd met een golf van antivakbondswetten na een ongeziene actie van de regering om de staking van 250.000 truckers eind vorig jaar de kop in te drukken. Onder druk van de achterban heeft de vakbondsfederatie CGTP in Peru een algemene staking uitgeroepen om te eisen dat er een einde komt aan de brute repressie door de staat en dat de onwettige couppresident Dina Boluarte aftreedt. De verkozen president van Nigeria, Bola Tinbu, voormalig gouverneur van de staat Lagos, zal wellicht op nationaal niveau proberen te herhalen wat hij in Lagos heeft gedaan – door van heel Nigeria zijn persoonlijke koninkrijk te maken en door te gaan met het uitbuiten van de werkende massa’s, die geconfronteerd worden met een ongelooflijke kosten van levensonderhoud. Dit betekent dat Nigeria’s machtige arbeidersbeweging zich moet voorbereiden op een serieuze actiecampagne.
De arbeidersklasse drukt haar stempel op de gebeurtenissen
Peru is een van de vele gevallen waarin de arbeidersklasse haar enorme macht heeft ingezet in bredere politieke bewegingen. In Israël/Palestina was het de kracht van de georganiseerde arbeid – die tot uiting kwam in een “illegale” politieke algemene staking eind maart – die Netanyahu dwong zijn plannen voor een gerechtelijke staatsgreep tijdelijk in te trekken. Hoewel de meerderheid van de heersende klasse de algemene staking steunde, deden ze dat als laatste redmiddel, om Netanyahu’s verdere destabilisatie van het Israëlische kapitalisme een halt toe te roepen – tegen de achtergrond van een historische politieke crisis die samenhangt met de steeds dieper wordende crisis van het bezettingsregime.
Niettemin hebben de stakers, zowel Israëlische als Arabisch-Palestijnse arbeiders, een gevoel van hun macht gekregen. Hoewel de Israëlische protesten en stakingen voor een groot deel politiek gekaapt zijn door gevestigde krachten wier agenda niet fundamenteel verschilt van de huidige kapitalistische bezettingsregering, onthullen ze diepe tegenstellingen in de Israëlische samenleving en geven ze uitdrukking aan een gevoel van impasse en afkeer van extreemrechts in Israël en de crises onder het Israëlische kapitalisme, van de kosten van levensonderhoud tot persoonlijke onzekerheid. Op de lange termijn kan het de onverzoenlijke tegenstellingen in het hart van de Israëlische staat en zijn barbaarse oorlogsmachine blootleggen. Toen de Palestijnse arbeiders in 2021 tijdens hun “Waardigheidsstaking” bouwwerkzaamheden stillegden, gaven zij eveneens blijk van hun kracht en gaven zij inzicht in het soort beweging dat nodig is voor de Palestijnse bevrijding – een beweging die in staat is een einde te maken aan de bezetting en het kapitalisme en imperialisme in de regio weg te vegen.
De Hartal (totale staking) van vorig jaar in Sri Lanka bracht een zware slag toe waarvan de rotte Rajapaksa-dynastie nooit meer is hersteld. In Iran hebben belangrijke sectoren van de arbeiders zich aangesloten bij de revolutionaire beweging tegen het theocratische regime, die op gang werd gebracht door de moord op Jina Mahsa Amini. Hoewel de organisatie en de leiding die nodig waren om de dictatuur met de grond gelijk te maken ontbraken, heeft de opstand een blijvend effect op het bewustzijn achtergelaten. Zoals de arbeiders van de suikerfabriek Haft Tappeh uitten in een verklaring van solidariteit met de vrouwen in de frontlinies van de opstand: “Deze grote en lovenswaardige opstand is verbonden met de staking van de arbeiders overal in dit land. Om af te komen van discriminatie en onderdrukking, om af te komen van armoede en ontbering, om brood en vrijheid te hebben, laten we de jonge vrouwen van de revolutie niet alleen. Op de dag van de overwinning zal de hele wereld zijn hoed afnemen voor jullie, jullie hebben iedereen een lesje gegeven in opstaan en verzet.”
Vechten tegen onderdrukking
Hun woorden weerspiegelen inderdaad een wereldwijde trend dat arbeiders steeds meer vertrouwen en duidelijkheid krijgen over ons potentieel om de samenleving te veranderen. Wij doen de wereld draaien; onze positie in de productie geeft ons ook de kracht om de wereld tot stilstand te brengen. De staking is daarom ons krachtigste wapen, dat moet worden ingezet tegen alle verschrikkingen van het systeem. Arbeidersvrouwen in het kloppend hart van de wereldwijde feministische opstand hebben deze conclusie getrokken. Feministische stakingen roepen arbeiders van alle genders op om hun arbeid te stoppen, om het sociale gewicht van onze klasse in te zetten tegen ongelijkheid en seksisme,
In dit proces smeden we de eenheid en cohesie die nodig zijn om de versterkte aanval van de heersende klasse op de verdeel-en-heers politiek te weerstaan. ISA-leden hebben zich ingezet om de arbeidersbeweging te mobiliseren in de strijd tegen alle vormen van onderdrukking. Nu de Tories hun aanvallen op de rechten van transgenderpersonen opvoeren en het soort geweld aanwakkeren dat leidde tot de moord op Brianna Ghey, hebben leden van Socialist Alternative in verschillende vakbonden een motie laten aannemen die oproept tot “ondersteuning van protest en strijd ter verdediging en uitbreiding van de Gender Recognition Act-hervorming, en tot uitroeiing van alle transfoob geweld”, naast andere belangrijke eisen.
Internationalisme: tegengif tegen imperialistische oorlogszucht
De etterende groei van de reactie is een van de vele ziekelijke symptomen van een systeem in verval, dat ons naar een catastrofe brengt. De afbraak van het klimaat versnelt en de oorlog in Oekraïne escaleert. Poetin rechtvaardigt het bloedvergieten, de aanvallen op de burgerbevolking en de infrastructuur, en de bezetting en annexatie van hele regio’s met oorlogszuchtige standpunten. Hij is niet alleen. Van de VS tot China hebben alle imperialistische machten hun giftige nationalisme opgevoerd. In antwoord daarop moet onze beweging de principes van het internationalisme herontdekken en bevestigen.
Werkende mensen in Rusland hebben veel meer gemeen met hun klassenbroeders en -zusters in Oekraïne dan de oorlogsstokers in het Kremlin. Het westerse imperialisme en Zelenski streven hun eigen geopolitieke belangen na, in tegenstelling tot de nationale en sociale aspiraties van de Oekraïense massa’s die hun huizen en rechten verdedigen, waaronder het recht op zelfbeschikking. Om die te garanderen moet de strijd van onderaf georganiseerd worden op basis van de arbeidersklasse in verschillende gemeenschappen, en samenkomen in een internationale anti-oorlogsbeweging, een die volledig onafhankelijk is van alle imperialistische machten, en haar kracht put uit het unieke vermogen van onze klasse om de oorlogsmachine stil te leggen.
Een nieuwe maatschappij oprichten
Tegen de achtergrond van een door crisis geteisterd systeem in verval, is het nooit duidelijker geweest dat de arbeiders van de wereld het meest geschikt zijn om de maatschappij te besturen! De pandemie heeft ons laten zien wie werkelijk “essentieel” is. En in elke beweging krijgen we een voorproefje van ons potentieel om “de maatschappij opnieuw op te richten,” zoals Marx het uitdrukte. Met hun “Robin Hood”-acties hebben de Franse energiearbeiders de armen gratis stroom geleverd en de rijken de pas afgesneden, en ons een kleine glimp laten zien van een wereld waarin onze klasse beslist en de productie en toewijzing van middelen plant op basis van behoefte, niet van winst.
Toch blijven arbeiders slecht uitgerust om het op te nemen tegen de parasitaire elite. Ondanks de groeiende bereidheid om de strijd op te voeren, laat de afwezigheid van een eigen politieke kracht ons vechten met één arm op onze rug gebonden. In het tijdperk van de permacrisis zullen zelfs belangrijke overwinningen van voorbijgaande aard zijn. Wat met de ene hand wordt gegeven, wordt met de andere terug afgenomen: stijgende voedselprijzen slokken onmiddellijk loonsverhogingen op, bonussen belanden in de zak van de huisbaas.
Als we verder willen gaan dan de strijd om louter te overleven, moet de arbeidersbeweging zich herbewapenen en de nodige instrumenten verschaffen om onze strijd te versterken en te verbreden. Dat vereist dat we ons politiek organiseren, nieuwe organisaties oprichten die alle bewegingen kunnen verenigen die ontstaan als reactie op de eindeloze ellende die het kapitalisme blijft voortbrengen.
In de afgelopen jaren heeft massastrijd over de hele wereld embryonale vormen van zelforganisatie opgeleverd: verzetscomités in Soedan, de cabildo’s in Chili, buurtvergaderingen in Colombia en revolutionaire jongerenraden in Iran. Deze laten zien wat mogelijk is. Maar ze moeten worden verankerd in massale, werkelijk democratische arbeiderspartijen die zelfstandig strijden voor onze eigen belangen, los van en tegen de kapitalistische partijen en politici; politieke organisaties die de ervaring van onze klasse verzamelen en ons in staat stellen de strategie en tactiek, het programma en de eisen voor de beweging te bespreken.
ISA stuurt warme 1 mei-groeten naar arbeiders over de hele wereld en betuigt solidariteit met allen die in strijd zijn. Deze strijd hernieuwt ons vertrouwen dat de arbeidersklasse de maatschappij kan veranderen! Anders wacht ons barbarij en catastrofe. Door de belangrijkste hefbomen van de economie uit handen te nemen van vervuilers, krijgsheren en profiteurs, kunnen arbeiders een andere koers uitzetten. Een democratisch socialistisch productieplan kan de basis leggen voor een samenleving die niet alleen onze overleving maar ook onze bloei garandeert – die ons brood, maar ook rozen geeft – en die het volledige creatieve potentieel van de mensheid bevrijdt.
-
Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen
Mei-editie van De Linkse Socialist
Vooraan in onze mei-editie staat de strijd bij Delhaize, waar het voor de bazen nooit genoeg is. Tegenover de neerwaartse spiraal voor alle werkenden, is er nood aan een strijd van de hele sector en de hele samenleving. Daarbij moeten we tegelijk ons recht op collectieve actie verdedigen. We schrijven hierover op de voorpagina en twee binnenpagina’s (4 en 5). Er is een strijd van de hele samenleving nodig, zoals in Frankrijk. Meer over dat laatste in ons dossier op pagina’s 8 en 9.
Een belangrijke slogan op 1 mei is om de rijken te belasten. Tax the rich! We zijn het daarmee eens, er zijn middelen nodig voor zorg, onderwijs en andere tekorten. Maar hoe doen we dat, de rijken laten betalen? Er is een krachtsverhouding voor nodig waarbij we ook voorbereid zijn op de volgende stappen van het tegenoffensief van de kapitalisten. De nationalisatie van de financiële sector moet onderdeel van de mobilisatie-eisen zijn. We schrijven hierover in ons edito op pagina 2.
Tegen onderdrukking en verdeeldheid, tegen extreemrechts dat zich zelfverzekerd naar voren schuift, zeker in Vlaanderen, is er nood aan strijd en verzet. We spelen daar een actieve rol in met Pride is a Protest-acties in Brussel, Brugge, Gent en Antwerpen. Dit is het voorwerp van onze achterpagina (16) en twee binnenpagina’s (14 en 15).
Verder hebben we een dossier over stikstof, landbouw en voeding (pagina 6) en interviews over de strijd tegen besparingen aan de UGent (pagina 7) en over de situatie in Israël/Palestina (pagina 11). In de maand mei wordt de bevrijding van het nazisme gevierd op 8 mei. We stellen een van die helden van het verzet voor: Abram Leon (pagina 12).
In deze meikrant publiceren we meigroeten: boodschappen vanuit de beweging. Dit jaar haalden we erg veel steun op: 6.400 euro! We haalden meer dan 100 meigroeten op, waarvan de helft in het Nederlands en de helft in het Frans. Bedankt aan al wie ons hiermee steunde en de publicatie van socialistische media mee mogelijk maakt!
Inhoud van deze krant
- Breek de dictatuur van de markt. Hun winsten versus onze winkelkar en personeel
- Belast de rijken. Ja, maar hoe? || Kort || Gedicht
- Niet CD&V, maar wie zwanger is moet over eigen buik beslissen
- Delhaize: historische strijd van supermarktpersoneel. Uitbreiden naar lokale betogingen en sectorstaking om franchisering te stoppen
- Sociale dumping leidt tot 19de eeuwse toestanden in sociale conflicten
- Stikstofcrisis, koopkrachtcrisis: kapitalistisch landbouwbeleid is nefast!
- Personeel UGent in verzet tegen besparingen. “Op 13 oktober zal het budget voor dit jaar op zijn. Daarom komen we die dag massaal op straat”
- Dossier. Tegen de klassenoorlog van Macron en Borne: actieplan om iedereen te mobiliseren!
- Vervolg pagina 8
- VS. Rechts in het offensief voor verbod op abortuspillen
- Israël/Palestina. De strijd tegen bezetting, onderdrukking en armoede
- Helden van het verzet: Abram Leon, vermoord door de nazi’s
- Partijnieuws
- Ondanks transfobie zijn overwinningen nodig én mogelijk
- Extreemrechts en haat afblokken door antifascistische strijd
- Pride is a protest! Het rechtse tegenoffensief stoppen!
In actie!
De afgelopen week waren militanten van LSP onder meer aanwezig op een actie tegen racisme en verdeeldheid in Brugge. Extreemrechts stookt daar op basis van een anti-wokecampagne, eigenlijk een herformulering van dezelfde oude racistische haat. Maandag was er een actie om Dalilla Hermans te verdedigen nadat zij het doelwit van een haatcampagne werd. Onze militanten kwamen tussen met materiaal voor een Pride is a Protest actie in Brugge op 17 mei.
Donderdag waren we met een groep leden op de betoging van het Franstalig onderwijs. Zowat 7500 mensen betoogden in Brussel, wat toont dat de woede zeker niet gaan liggen is. We kregen een goede echo voor onze voorstellen en eisen. Enkele honderden pamfletten werden verdeeld en we verkochten 27 exemplaren van ons maandblad.
Pride is a Protest campagne in Brugge op maandag 
Op de onderwijsbetoging donderdag Strijdfonds: steun ons!
Vanaf dit kwartaal verhogen we de doelstelling van ons strijdfonds naar 14.000 euro. Dat bedrag willen we elke drie maanden aan steun ophalen. In de periode januari-maart kwamen we uiteindelijk op 87% van onze doelstelling. Het kwartaal van april tot en met juni stond in de maand april in het teken van de meigroeten, waarmee we 6.400 euro ophaalden. Hiervan is een deel nog in maart betaald en een groot deel moet nog afgerekend worden. Steun ons. Stort een bijdrage, bijvoorbeeld met een maandelijkse doorlopende opdracht: vanaf 2 euro per maand sturen we je ook onze krant op.
[leform id=’5′ name=’Steun ons’]
-
Nieuws van LSP, een partij om de wereld te veranderen
Socialisme 2023: een succes!
Het was van 2019 geleden dat we nog een nationaal vormingsweekend konden houden, althans in levende lijve. Het was zoeken naar een datum waarop we de nodige infrastructuur konden hebben en we moesten uitwijken naar een vrijdagmiddag en zaterdag. De Socialisme-dagen werden een succes met een sterke politieke inhoud, opmerkelijke internationale sprekers en een enthousiasme in de zaal.
Aan de boekenstand werd voor 650 euro aan materiaal verkocht, vooral de nieuwe titels van Marxisme.be gingen vlot van de hand net als de tweedehandsboeken die we aan erg democratische prijzen konden aanbieden. We hebben weet van minstens twee nieuwe leden die tijdens Socialisme 2023 aansloten door hun ledenbijdrage te betalen. Een financiële oproep bracht 2600 euro op. We kijken uit naar een geschikt moment in 2024 om de traditie van Socialisme-dagen verder te zetten!
De eerstvolgende grote afspraak is alvast het zomerkamp van LSP, ALS en Campagne ROSA. Dat vindt plaats van 7 juli tot en met 13 juli.
Acties tegen extreemrechts en verdeeldheid
Extreemrechts gaat in het offensief. In Brugge waren er provocatieve acties tegen een voorleesmoment door een drag queen. In Berlaar organiseerde Voorpost een meeting met Dewinter en in Leuven moest de KULeuven van de rechter een zaal geven aan de extreemrechtse NSV voor een meeting met de controversiële neonazi Martin Sellner. LSP-militanten namen deel aan de antifascistische acties in Berlaar en Leuven. Verzet tegen de haat van extreemrechts is immers erg belangrijk. We nemen mee een initiatief om in Brugge een Pride is a Protest te organiseren op 17 mei, de internationale dag tegen homofoob en transfoob geweld. Actieve mobilisatie tegen extreemrechts en voor een sociaal programma, zo kunnen we de ruimte voor haat en verdeeldheid beperken. Doe mee!
Last call: meigroeten
We verzamelen meigroeten voor onze krant en website. Dat zijn betaalde boodschappen uit de beweging of van sympathisanten. Momenteel werken we aan de mei-editie van maandblad De Linkse Socialist. De campagne liep al vlot met een resultaat dat beter is dan vorig jaar. Bedankt aan al wie ons steunt! Heb je nog een meigroet? Wil je ons steunen? Doe het vandaag, het is namelijk de uiterste deadline voor meigroeten in de papieren krant. Nadien kan je nog een meigroet nemen die enkel op deze website verschijnt.
Uiteraard zal onze krant beschikbaar zijn op de activiteiten van 1 mei in heel het land. Op 1 mei bieden we bij een jaarabonnement of doorlopende opdracht op De Linkse Socialist een gratis boekje aan: ‘Nationaliseren van de sleutelsectoren van de economie’ (60 pagina’s).
-
Socialisme 2023: een geslaagde voorbereiding op de huidige en toekomstige strijd
Eén ding is zeker, het organiseren van een dergelijk evenement zo kort na de internationale bijeenkomst van het socialistische feministische netwerk ROSA in Wenen (18-19 maart) en de Internationale Vrouwendag op 8 maart, terwijl de interventies van onze partij niet alleen in het conflict van het supermarktpersoneel maar ook in Frankrijk in de historische strijd die plaatsvindt tegen Macron en de regering-Borne, was niet gemakkelijk! Felicitaties aan alle kameraden die betrokken waren bij de organisatie van deze twee dagen, die door 140 mensen werden bijgewoond!
Het was moeilijk om een keuze te maken uit de reeks thema’s die besproken werden! Maar een paar sterke thema’s springen er uit. De aanwezigheid van een spreker van chinaworker.info maakte het mogelijk om in te gaan op de huidige situatie van het Chinese imperialisme in zijn conflict met het Amerikaanse imperialisme, de evolutie van de klassenstrijd in dat land, de mogelijkheden van een oorlog rond Taiwan … Dit was heel duidelijk een van de sterke punten van deze twee discussiedagen, die zelfs de oudste veteranen van de revolutionaire strijd voor het socialisme aangenaam verrasten. Een kameraad van onze afdeling in Israël/Palestina, een Ierse kameraad en een lid van het uitvoerend comité van International Socialist Alternative (ISA, waarvan de LSP/PSL de Belgische afdeling is) waren ook aanwezig.
Jongerenstrijd, de massale opstand in Frankrijk tegen Macron en de strijd voor vrouwenrechten rond het motto “geen socialisme zonder vrouwenemancipatie, geen vrouwenemancipatie zonder socialisme” waren andere centrale punten van de bijeenkomst, besproken in plenaire meetings en in verschillende commissies. Natuurlijk werden ook thema’s die meer specifiek betrekking hadden op België niet genegeerd, verre van dat, met discussies over de strategie voor een strijdbaar syndicalisme in de distributiesector, de strijd tegen extreemrechts of het perspectief voor linkse coalities met inbegrip van de PVDA na de verkiezingen van 2024.
Het was allemaal heel intens (en dan hebben we u nog niet eens verteld over de indrukwekkende militante boekenstand…). Op het moment van schrijven zijn velen van ons nog bezig de massa informatie en gedachten te verwerken die uit deze talloze uitwisselingen zijn voortgekomen. Maar, en ook dat staat vast, de vastberadenheid om het kapitalisme te bestrijden om het omver te werpen en een echte socialistische democratie te vestigen is door deze twee dagen krachtig versterkt. We weten al wat het volgende grote vormingsevenement is: ons zomerkamp van 7 tot 13 juli. Leg deze data nu al zeker vast in je agenda!
-
7-13 juli: zomerkamp. Woede omzetten in actie, revolutie voorbereiden
De ineenstorting van de Silicon Valley Bank heeft een grote financiële crisis voor het Amerikaanse kapitalisme geopend, die zich nu lijkt uit te breiden naar Europa. Het is nog te vroeg om te zeggen of dit het begin is van een grotere crisis die een diepe recessie veroorzaakt. Maar het benadrukt de verrotting vlak onder de oppervlakte en het weerlegt de bewering dat de economie “fundamenteel gezond” is.
We zijn het beu. Ziekenhuizen kraken. We hadden deze winter nauwelijks warmte in de klaslokalen. Werk wordt steeds onzekerder, en de monumentale werkdruk wordt vaak nog verergerd door vernedering door tirannieke chefs of bazen. Er is zijn veel gevallen van seksueel geweld en machtsmisbruik. We kennen allemaal wel iemand die een burn-out heeft of depressief is. Omdat het leven zwaar is, omdat het ook bedreigd wordt. De biodiversiteit stort in. De VN kondigt watertekorten op korte termijn aan. Overal waar je kijkt, is het crisis. Economisch, sociaal, ecologisch. En uit de barsten van deze samenleving in verval rijst verdeeldheid en haat op. Van Trump over Bolsonaro en Le Pen tot Van Grieken.
Generatie revolutie
Dit is niet onvermijdelijk. Vorig jaar werd het publieke debat in Frankrijk gedomineerd door Zemmour en Le Pen, door extreemrechts en extreemrechts dus. Vandaag heeft de sociale strijd alles veranderd. Op 23 maart telde de CGT opnieuw 3,5 miljoen mensen in de straten. Samen met de betogingen van 7 maart zijn dit de grootste in het land sinds enkele decennia. In verschillende steden, waaronder Nantes, werd het absolute record gebroken. Macron baseert zijn bewind op ontreddering en de gok dat het protest wel zal uitdoven om plaats te maken voor berusting. Hij vergist zich. Vandaag vindt 62% van de Fransen dat het pensioenprotest “harder moet worden om de regering te doen terugkrabbelen.” In de werkende klasse loopt dit op tot 76%. De stakingen en blokkades worden door bijna iedereen gesteund.
Er zijn operaties “dode steden” in Rijsel, Toulouse, Nantes, Rennes, Caen of Lyon. Hele steden zijn verlamd. De raffinaderijen van het land liggen stil en zelfs met opvorderingen worden duizenden tankstations getroffen door brandstoftekorten. De grote steden zijn overvol met niet opgehaalde vuilniszakken, die in brandende barricades zijn veranderd. Er waren al duizenden blokkades van wegen, fabrieken en winkelcentra. De vakbondsleden verharden de beweging ondanks de agenda van een deel van de vakbondsleiding. Ook de jongeren zijn gemobiliseerd.
Neen, dit is niet gewoon een ‘Franse traditie’. Als deze strijd enthousiast in alle delen van Frankrijk wordt gevoerd, is het omdat deze aansluit bij de roep om betere levensomstandigheden en tegen uitbuiting van de meerderheid van de bevolking. Overal worden dezelfde vragen gesteld. Hoe organiseer je woede om het beleid, de regeringen en het kapitalistisch systeem zelf omver te werpen? Hoe kunnen we de strijd verenigen en een stortvloed van verzet opbouwen? Wat kunnen we leren van de strijd elders? En van het verleden?
De wereld begrijpen om hem te veranderen
In juli zullen we op ons zomerkamp de epische adem van de strijd voor een andere samenleving voelen. We kunnen het weer niet garanderen, maar wel de warme uitwisselingen tussen klimaatactivisten, vakbondsleden, feministen en antiracistische activisten uit het hele land, maar ook uit andere landen met leden van International Socialist Alternative. Het zal gaan over geschiedenis en actualiteit, actie en reflectie, marxistische theorie en de praktijk van de strijd. De strijdbare en gezellige sfeer zijn gegarandeerd, net als het lekkere eten bereid door een getalenteerd team en de momenten van ontspanning met een drankje in de hand.
Noteer deze dagen in juli in je agenda, en hou de praktische details en het programma in de gaten via onze krant en op socialisme.be. Wil je helpen bij de organisatie van dit unieke evenement, neem dan contact met ons op!
-
Kom naar Socialisme 2023
Kapitalisme = multicrisis. Ook voor jou onaanvaardbaar!? (Her)ontdek Marx en het revolutionaire socialisme
Bijna de helft van de Belgen heeft het vandaag ‘eerder moeilijk’, ‘moeilijk’ of ‘zeer moeilijk’ om rond te komen. Dat is een stijging met 17%. De Tijd schreef dat daarmee nu ook de middenklasse getroffen wordt. Die middenklasse is natuurlijk gewoon ook werkende klasse. Zij had tot nu toe nog een spaarpotje of betere loon- en arbeidsvoorwaarden, het soort voorwaarden dat men nu bij Delhaize wil afbreken.
door Michael Bouchez
Bij alleenstaande ouders loopt het aantal dat niet kan rondkomen op tot maar liefst 8 op 10! 80% van de alleenstaande ouders zijn vrouwen. Dat toont nogmaals waarom besparingen altijd seksistische maatregelen zijn. Tekorten voeden alle vormen van discriminatie. Dat is waarom rechts vandaag probeert om MeToo terug te dringen. We moeten terugvechten.
Kom mee discussiëren over hoe wij onze acties tegen discriminatie verbinden met de strijd voor massale publieke investeringen in openbare diensten en onderwijs en voor betere loon- en arbeidsvoorwaarden.
Systeem in verval
Terwijl wij niet meer rondkomen, wordt het kapitalisme telkens opnieuw gered van zichzelf. Daaraan herinnert de bail-out van de banken in de VS en in Zwitserland ons. ‘Durfkapitalisten’, tech-speculanten, bankiers hoeven maar te lobbyen en krijgen hun zin (en de miljarden die ermee gepaard gaan). De crisis van het systeem wordt nooit betaald door diegenen die ze veroorzaken.
Dezelfde kapitalisten helpen ook de planeet naar de knoppen. Petroleum multinational BP maakte 27,7 miljard dollar winst. Het gebruikte de helft van die winst om eigen aandelen op te kopen. Daarmee verminderen ze het aantal aandeelhouders en verhogen ze dus de winstuitkering per aandeel(houder). Het perverse winstsysteem waarin we leven vindt het opdrijven van eigen aandelen dus een interessantere investering dan lonen, pensioenen, arbeidsduurvermindering, publieke diensten, groene transitie … Geen wonder ook dat het laatste IPCC-rapport meldde dat de middelen bestaan, maar de politieke wil ontbreekt. Die politieke wil gaan we inderdaad niet vinden bij de pro-kapitalistische partijen. Om de middelen vrij te maken en zonder winstbejag te investeren in de noden van mens en planeet, moeten de productiemiddelen in handen van de gemeenschap komen.
Maak van ideeën een kracht voor maatschappijverandering
De beweging in Frankrijk toont hoe woede omgezet kan worden in massaal verzet. Het toont ook dat de meerderheid dezelfde belangen heeft, omdat ze tot dezelfde klasse behoren. Toch proberen politici dat te negeren. Wat is er nodig om dat massale verzet om te zetten in echte overwinningen?
Marx legde 175 jaar geleden uit dat de kracht van de werkende klasse haar positie in de economie is. Ze kan de sleutelsectoren van de economie uit de handen van de private aandeelhouders nemen en die collectief beheren. Zo komen de middelen die vandaag door kapitalisten gecontroleerd worden, in handen van de werkende klasse. Hiervoor is de politieke organisatie van de werkende klasse in een revolutionaire partij vereist. Dat is de dreiging die kapitalisten en hun politici het meeste vrezen. Dat is de manier om ons definitief te ontdoen van het kapitalisme.
Kom naar Socialisme 2023 en ontdek hoe we woede en ideeën kunnen omzetten in actie tegen het kapitalisme.
