In Limburg werden alle lokale kandidaten voor de Europese verkiezingen uitgenodigd voor een ontmoeting met "een select gezelschap van toonaangevende bedrijven". Vreemd genoeg gaat de uitnodiging uit van de bestendige deputatie van de provincie Limburg. Aangezien alle Limburgse kandidaten werden uitgenodigd, werd ook LSP-kandidaat Frank Hoste uitgenodigd.

De provinciale overheid verstuurde – met ons belastingsgeld – volgende uitnodiging rond naar politici:

Betreft: lunchcauserie: Europa en de toekomst van Limburg

…Voorafgaand aan dit programma wordt vanaf 11u30 een lunchcauserie aangeboden aan een select gezelschap. Via de lunchcauserie wordt de gelegenheid aangeboden tot netwerking in een beperkt en select gezelschap. Toonaangevende bedrijven, decisionmakers van diverse (beleids)niveaus en belangrijke overheidsinstanties, en dit in Euregionaal verband, zullen via hun hoogste vertegenwoordiging aanwezig zijn… De BD biedt u de deelname aan de lunchcauserie zonder kostprijs aan…

Dit is een uitnodiging voor een bijeenkomst van de hoogste elite van de Limburgse lobby. Een lunchcauserie… nog nooit van gehoord en het klinkt behoorlijk duur, en dat zal waarschijnlijk ook zo wel zijn. Het toont nog maar eens aan waar onze politici en mede-burgerij vertoeven: op dure feestjes.

Vlak voor de verkiezingen zijn onze politieke leiders afspraakjes aan het maken met bedrijven, en omgekeerd. Op deze feestjes kunnen we alvast niet verwachten dat er naar echte oplossingen zal gezocht worden voor de problemen in de samenleving zoals – en dit zeker in Limburg – de werkloosheid en de huisvestingsproblematiek. Het zal eerder gaan over welke politici aansluiten bij de noden van welke bedrijven… dat is immers lobbyen.

Voor een aanwezigheid van LSP hoeven de industriëlen en politici niet te vrezen. In plaats van met het patronaat gezellig te gaan ’causeren’, verkiezen wij het voeren van campagne in onze eigen klasse: aan de bedrijven, doplokalen, in de wijken, op de scholen,… Daar willen wij niet lobbyen, maar een actieve oppositie uitbouwen zodat we in een stevige krachtsverhouding de confrontatie kunnen aangaan met diegenen die op allerhande chique bijeenkomsten plannen maken om de arbeidsduur te verlengen, de flexibiliteit op te drijven, te privatiseren,…

Langs Franstalige kant kunnen ook de kleine partijen aan bod komen op televisie en radio met een vrije tribune. De Mouvement pour une Alternative Socialiste zal gedurende 2 minuten op de RTBF zijn. Daartoe mogen we een band opsturen die we zelf produceren. Het was ook mogelijk om gebruik te maken van de middelen van de RTBF zelf, maar dat zou ons zo’n 2.400 Euro gekost hebben voor twee minuten televisie… Aangezien dat toch wel wat boven ons budget gaat, is besloten in eigen productie een reportage te maken. Met dank aan een aantal vrijwilligers wordt nu gewerkt aan een professionele reportage zonder ons budget te overschrijden.

Op 18 mei komen we op de RTBF televisie en op 21 mei is er een uitzending van de MAS op de radio.

• Televisie: dinsdag 18 mei op RTBF (La Une) voor JT Soir (23u)
• Radio: vrijdag 21 mei op La Première, voor ‘Le Journal Parlé’ van 18u

Langs Nederlandstalige kant zijn er geen mogelijkheden voor ons om een eigen uitzending te maken. Daar is alle zendtijd voorbehouden aan partijen die reeds vertegenwoordigd zijn in het Vlaams Parlement. Bovendien wordt datzelfde argument gebruikt door VRT en VTM om ons ook niet aan bod te laten komen in andere programma’s. Aan de vooringenomenheid te merken, hoeft Bart Somers zich geen zorgen te maken. Als hij toch werk zoekt, kan hij altijd voor zijn vrienden van de televisie gaan werken.

Hieronder publiceren we een overzicht van enkele veelgestelde vragen die we krijgen en onze antwoorden erop.

Overzicht:

• Waarin verschilt LSP van andere partijen?
• Waar staat LSP voor?
• Op welk programma baseert LSP zich?
• Wat is het mensbeeld en het maatschappijbeeld van de partij?
• Leidt politiek niet onvermijdelijk tot machtsspelletjes en zakkenvullerij?
• De tegenstelling arbeid – kapitaal is toch niet meer zo belangrijk, is het niet slechts één van de vele tegenstellingen?

LSP is een echte partij, geen kiesmachine. Ieder lid van ons is betrokken in de besluitvorming. Het is met andere woorden dus niet zo dat de leiding beslist en de leden uitvoeren. We vertrekken ook vanuit het principe dat je als leiding niets vraagt van je leden dat je zelf niet bereid bent te doen. Bij ons zijn geen carrièristen te vinden – onze leden weigeren financieel gewin door hun politieke activiteit. Onze parlementair in Ierland, Joe Higgins, staat het grootste deel van zijn parlementaire wedde dan ook af aan de beweging zelf. Hoe kunnen politici die zelf een loon van 20.000 euro (wat het geval is voor premier Verhofstadt) verdienen immers de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigen, die het moeilijk heeft om maandelijks de eindjes aaneen te knopen.

Voor strijd, solidariteit en socialisme. Strijd omdat we uit de geschiedenis hebben geleerd dat voor iedere verworvenheid, gaande van de 8-urendag tot betaald verlof, gevochten moest worden. De rijke kapitalisten geven immers niets cadeau. Solidariteit, omdat we denken dat al wat ons verdeelt ons ook verzwakt in die strijd. We verzetten ons tegen de verdeel en heerspolitiek van arbeiders en bedienden, werkenden en werklozen, vrouwen en mannen, Belgen en migranten. De enige manier waarop de onderdrukte en uitgebuite lagen van de bevolking overwinningen kunnen boeken, is door het overkomen van die verdeeldheid. Socialisme, omdat duidelijk blijkt dat het kapitalisme een systeem is dat wereldwijde armoede en werkloosheid creëert en een voedingsbodem creëert voor barbaarse strijd tussen verschillende bevolkingsgroepen in de strijd voor het overleven.

LSP is, zoals de naam het zegt, een socialistische partij. Dat betekent dat we ervan uitgaan dat er geen fundamentele oplossing mogelijk is op basis van het bestaande systeem, het kapitalisme. Het kapitalisme is gebaseerd op het privé-bezit van fabrieken en andere productiemiddelen. De kapitalisten verplichten daardoor de meerderheid van de bevolking in loondienst voor hen te werken. Maar het privé-bezit van de productiemiddelen houdt ook in dat de wereldwijde productie georganiseerd wordt met slechts één doelstelling voor ogen: het maximaliseren van de winst voor de kleine elite van bezitters. Socialisme betekent dat de massa van werkende mensen de productie zelf in handen nemen en dat winst niet langer de drijvende factor achter de productie is, maar juist de behoeften van de meerderheid van de bevolking, die democratisch door die meerderheid worden vastgesteld.

Vandaag wordt gemakkelijk gezegd dat mensen "gewoon" egoïstisch zijn en het steeds beter willen hebben dan de ander. Er zijn ontelbare voorbeelden aan te geven van hoe werkende mensen elkaar ondersteunen in de bedrijven, in de arme wijken,… Wij denken dat egoïsme juist aangeleerd wordt binnen het klassensysteem waarin we leven. Omdat de maatschappij haar verantwoordelijkheid tegenover haar leden niet opneemt, wordt een ieder-voor-zich houding aangeleerd, een extreem individualisme. Als je echter gaat kijken naar de grootste verworvenheden van de mensheid, dan zie je dat die juist werden bereikt door samenwerking, niet door het werk van enkele genieën die zich boven de rest van de bevolking hebben gesteld. We denken dat de mens in hoofdzaak een sociaal wezen is dat niet kan overleven tenzij door samenwerking. De socialistische maatschappij waar wij voor vechten, is een maatschappij die alle mensen maximaal wil inschakelen in het beheer van die maatschappij. We denken dat de meerderheid van de bevolking best in staat is zichzelf te regeren en dat we geen elite nodig hebben om dat voor ons te doen.

Om haar verlies aan autoriteit te compenseren, heeft de burgerij steeds meer partijen nodig die specifieke belangengroepen verdedigen, organen die het ongenoegen kanaliseren zonder de maatschappij fundamenteel in vraag te stellen. Bovendien voert de burgerij een ideologische strijd, ook binnen de arbeidersorganisaties, om die onschadelijk te maken. Wat we zien gebeuren in SP en PS is niet het gevolg van ‘politiek’ in het algemeen, maar net van de verburgerlijking van deze partijen.

De website van de LSP kan u quasi exclusief melding maken van het feit dat bij de komende Europese verkiezingen niet enkel traditionele partijen zullen opkomen. Wie de berichtgeving in de kranten volgt of op televisie zou denken dat enkel de 5 grote partijen opkomen. Enkel de website verkiezingssite.be vormt daar een uitzondering op.

Voor een kleine partij als de LSP is er geen ruimte in de kranten of op televisie. Neen, de kiesstrijd daar gaat tussen het ‘Vlaams Kartel’, de SP.A, het Blok en de VLD. Hoogstens komen de Groenen nog even aan bod, maar verder wil men blijkbaar niet gaan. Het is de politieke commentatoren niet opgevallen dat er bij de verkiezingen voor het Europees parlement langs Nederlandstalige kant 7 partijen opkomen. Het lukt hen wel om aandacht te geven voor 5 partijen, maar die twee klein-linkse partijtjes (LSP en PVDA)? Neen, dat lukt niet.

Een aantal media geeft als reden dat een partij als LSP te klein zou zijn. Het klopt dat we een kleine partij zijn, maar hoort de media in de aanloop naar verkiezingen niet haar zogenaamde neutraliteit nog eens boven te halen om alle partijen gelijkwaardig aan bod te laten komen? Uiteraard zijn de traditionele media niet neutraal, maar eerder spreekbuizen van de traditionele partijen.

Toch roepen we op om protestmails te sturen naar media die weigeren enige aandacht te schenken aan lijsten als die van een kleine partij zoals de LSP. Stuur hen een eenvoudig mailtje met een boodschap zoals: "Geachte redactie, Hierbij kan ik u een primeur melden. Tegen alle berichtgeving in, blijken er bij de Europese verkiezingen geen 5 maar 7 partijen op te komen! Ondanks hetgeen geschreven en gezegd wordt in de media, zijn er ook alternatieve lijsten. Eén daarvan is de Linkse Socialistische Partij, dat het nummer 13 kreeg bij de Europese verkiezingen. LSP heeft een volledige lijst ingediend en je kunt meer over LSP vernemen op www.socialisme.be. Hoogachtend, naam."

Aangezien we niet op de media moeten rekenen, verspreiden wij onze boodschap door directe contacten op straat en door affiches. Wie ons daarbij wil helpen, kan ons steeds contacteren! Kom luisteren naar een lokale verkiezingsmeeting om in discussie te treden of gewoon eens te luisteren. Contacteer ons voor een discussie, verspreid onze affiches en pamfletten, kom naar onze vergaderen en sluit je aan bij de linkse socialisten!

Stuur je mails naar volgende redacties: info.vrtkies@vrt.be, hetnieuws@vtm.be, wetstraat@standaard.be, journaal@demorgen.be en andere redacties. Stuur een kopietje naar lsp_mas@hotmail.com.

Op de Dageraadplaats in Antwerpen weten ze wat de traditionele media nog niet weten… Er komt een strijdbaar socialistisch alternatief op met de komende Europese verkiezingen!

Alle lijsten voor de Europese verkiezingen zijn opgemaakt en de kiesstrijd is reeds begonnen. Alle politici zullen zich proberen voor te stellen als vertegenwoordigers van de bevolking. Maar wie komt eigenlijk op bij de verkiezingen?

Voor de 14 Nederlandstalige zitjes in het Europees parlement zijn er 40 parlementsleden en 4 ministers kandidaat! Dat wordt nipt…

Bij de VLD zijn er 11 parlementsleden kandidaat naast 3 ministers. Twee parlementsleden gaven een ander officieel beroep op: Verwilghen is advocaat en Hendrik Daems liet niet na melding te maken van zijn beroep: "handelsingenieur-Solvay".

Bij SPA-Spirit vinden we 8 parlementairen en een minister. De Leuvense burgemeester Louis Tobback beweert leraar te zijn. Daarnaast staan er op de SPA-Spirit lijst een aantal bedienden en ambtenaren, een schooldirecteur en een directeur van de mutualiteit.

Bij de CD&V-NVA lijst vinden we ‘slechts’ 3 parlementsleden. Hier is meer sociale afwisseling voorzien: er is zowaar een ‘custom support officer’ die naast een kinesist en een marketing manager op de lijst staat.

Groen mag dan al zware klappen gekregen hebben bij de vorige verkiezingen, toch slagen ze erin om op hun Europese lijst 4 parlementsleden te plaatsen. Mieke Vogels ("docent") , Magda Aelvoet ("consultant") en andere ex-parlementsleden en ex-ministers kregen eveneens een plaatsje toegewezen.

Het Vlaams Blok dan, de zelfverklaarde partij van de ‘kleine man’. Sorry, voor de kleine man. Met 14 parlementsleden die kandidaat zijn zal het gemiddeld inkomen van de Blok-kandidaat wel wat boven dat van ‘de kleine man’ liggen. Naast de parlementairen ook een journalist, een notaris-klerk,… Het is niet te verwonderen dat de partijleiding geen problemen heeft met uitspraken als die van Freddy Van Gaever die werklozen profiteurs noemt. Hoe zou de leiding van het Blok immers weten hoe het eraan toegaat in de laagste regionen van de samenleving?

Tenslotte zijn er ook twee linkse lijsten die opkomen: LSP en PVDA. Daar vinden we de enige kandidaten die geen hogere functie uitoefenen. Beide lijsten hebben een postbode als kandidaat, enkele verplegers en werklozen. Op de LSP-lijst vinden we de enige fabrieksarbeider die kandidaat is bij de Europese verkiezingen. Daarnaast ook een treinbestuurder en een opvoeder naast 3 leraars, enkele bedienden en ambtenaren.

Wie de volledige kandidatenlijsten bekijkt en de professionele bezigheden van de kandidaten, zal merken dat de LSP-lijst de beste weerspiegeling vormt van de bevolking. Dat is noodzakelijk om de belangen van de meerderheid van de bevolking te kunnen verdedigen. Bovendien verbinden onze kandidaten er zich toe om te leven aan een gemiddeld arbeidersloon.

Voor de officiële kandidatenlijsten: zie de pdf-file op de verkiezingssite van de regering

Mouvement pour une Alternative Socialiste: standpunt over de voorlopige weigering van de Europese lijsten van 4 democratische krachten (CDF, MAS, PTB+ en RWF) door het hoofdbureau van het Franstalig kiescollege op 19 april.

Guy Van Sinoy, lijsttrekker MAS bij de Europese verkiezingen van 13 juni

De vier partijen zullen een gezamenlijk juridisch memorium neerleggen op de zitting van 22 april (om 14u) in Namen waarin ze hun argumenten naar voor brengen inzake de voorlopige weigering van hun Europese lijsten. De vier partijen hebben een totaal verschillende ideologische en politieke achtergrond. Politiek gezien is voor ons de voorlopige beslissing een weerspiegeling van een ontwikkeling die reeds jarenlang bezig is.

Sinds meer dan 30 jaar hebben we regeringen die een besparingsbeleid voeren om de arbeiders en hun gezinnen te laten opdraaien voor de crisis van het huidig systeem. Dat heeft geleidelijk de autoriteit van alle officiële instellingen ondermijnd. De bevolking heeft een sterk wantrouwen tegenover de politiek in het algemeen, maar ook tegenover de media, het gerecht, de kerk en andere instellingen.

Politiek gezien komt dit tot uiting door een onstabielere situatie en vooral door de groei van extreem-rechts die zich voornamelijk bedient van een racistisch discours. Zondag 24 november 1991, de dag van de eerste grote electorale doorbraak van het Vlaams Blok, blijft in het geheugen gegrift. Sindsdien hebben de traditionele partijen hun neo-liberaal beleid niet verandert. De regering-Verhofstadt/Onkelinx voert een brutaal asociaal beleid, en is van plan om dit na de komende verkiezingen nog meer te doen. Om de strijd aan te gaan tegen de groei van extreem-rechts en de politieke versnippering, verkiezen de traditionele partijen om zich te wenden tot organisatorische en juridische maatregelen waarvan het succes betwistbaar is.

Het cordon sanitaire rond extreem-rechts riskeert van begraven te worden na de volgende gemeenteraadsverkiezingen in Vlaanderen. Een strategie tegen extreem-rechts kan niet beperkt zijn tot een weigering om met hen samen te werken indien tegelijk de voedingsbodem voor hun succes verder versterkt wordt : de groei van de werkloosheid, de privatiseringen, liberaliseringen, de groei van de kloof tussen rijk en arm. De maatregelen die de toegang tot de media beperken tijdens verkiezingscampagnes hebben geen enkel effect gehad op de groei van het Vlaams Blok. Het belangrijkste slachtoffer van die maatregelen is niet extreem-rechts, maar de democratie.

Sinds 2003 werd een kiesdrempel van 5% ingevoerd. Die anti-democratische maatregel stopt niet de groei van extreem-rechts. Het proces tegen de drie VZW’s van het Vlaams Blok heeft enkel tot gevolg dat die partij zich zal versterken. Wat nodig is, is een partij die echt opkomt voor de belangen van de arbeiders. Een partij die de werkloosheid aanpakt, en niet de werklozen. Die zich verzet tegen het besparingsbeleid, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en tegen de privatiseringen. Een partij dus die ingaat tegen de huidige politieke keuzes. De beperkingen om kandidatenlijsten in te dienen – onder het mom om te verhinderen dat extreem-rechts kan deelnemen – hebben als gevolg dat het moeilijker wordt om een politiek alternatief uit te bouwen die echt opkomt voor de arbeiders en hun gezinnen en voor een echte socialistische politiek.

Sinds kort hebben we in dit land een staatssecretaris van administratieve vereenvoudiging. Maar de realiteit is soms anders. Zo werden de kleine lijsten voor de Europese verkiezingen voorlopig afgewezen door het kiesbureau van het Franstalige college onder het voorwendsel dat geen enkele lijst haar peters conform de wet had opgehaald, terwijl ze gebruik maakten van de officiële formulieren opgemaakt door het ministerie van Binnenlandse Zaken. Iets dat bij vorige verkiezingen overigens ook steeds het geval was. Bovendien werden de peterslijsten met dezelfde formulieren opgehaald als diegenen die op 19 april wel aanvaard werden door het kiesbureau van het Nederlandstalige college. Ook dat vergemakkelijkt de administratieve regelgeving niet.

Er zijn al een hele reeks maatregelen die het moeilijker maken voor kleine lijsten om deel te nemen aan de verkiezingen. Terwijl de partijen die vertegenwoordigd zijn in het parlement enkel de handtekening nodig hebben van 5 zittende parlementsleden, moeten kleine lijsten 5.000 handtekeningen ophalen die dan nog eens door de gemeenten moeten gewettigd worden op basis van de kieslijsten. In tal van gemeenten werd de wettiging van de handtekeningen geweigerd omwille van tal van redenen. Een aantal gemeenten gebruikten het argument dat de kieslijst nog niet ter beschikking was, anderen weigerden met het oog op het uitoefenen van druk om het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Bovendien werd het toekennen van de lijstnummers voor de partijen die in het parlement zitten reeds georganiseerd voor de lijsten werden neergelegd. Hierdoor lopen kleine lijsten, zelfs voor het begin van de verkiezingscampagne, een belangrijke achterstand op.

De MAS beweert niet dat het kiesbureau handelt onder politieke druk. We zijn ervan overtuigd dat het bureau op een autonome wijze beslist heeft, maar we menen dat de houding van het bureau in de lijn ligt van de heersende opvattingen in deze samenleving. De wederzijdse klachten van twee neo-fascistische partijen ligt aan de basis van het besluit van het kiesbureau. Het FN betwist de geldigheid van de voordrachtsakte van het FNB en het FNB doet hetzelfde inzake het FN. De vier democratische krachten die willen opkomen, kunnen van geen enkele onregelmatigheid beschuldigd worden. Het voorlopig afwijzen van deze lijsten – wat veroorzaakt wordt door de interne ruzies tussen neo-fascistische lijsten – past in het idee dat bij de strijd tegen extreem-rechts de democratische rechten mogen beperkt worden. De beslissing van het kiesbureau schrijft zich in de logica van de traditionele politici in, met name de logica dat extreem-rechts op juridische wijze kan bestreden worden. De ervaringen in Vlaanderen tonen aan dat die strategie niet werkt.

De MAS voert campagne voor een echt socialistisch alternatief. Onze campagne zal drie hoofdthema’s naar voor brengen: huisvesting, onderwijs en oppositie tegen het neo-liberale beleid van de Europese Unie. Op onze website publiceren we ons verkiezingsmanifest en meer informatie.

Het werd een bewogen week voor onze partij en andere kleine partijen die willen meedoen met de Europese verkiezingen langs Franstalige zijde. Maandag kwam het bizarre nieuws dat alle lijsten van kleine partijen in Namen werden afgewezen. Hierop was er dinsdagnamiddag een bijeenkomst van de democratische lijsten CDF, MAS, PTB+ en RWF om een gezamenlijke juridische strategie af te spreken. Ook publiceerden we daarnaast een eigen politieke argumentatie.

Vandaag begon om 14u een zitting in Namen waar de discussie over de lijsten werd gevoerd. Daarbij werd duidelijk dat de aanleiding voor de controverse bestond uit een ruzie binnen het extreem-rechtse milieu. Zowel het Front National (FN) als het Front National de Belgique (FNB) wilden opkomen en beschuldigden elkaar ervan niet in orde te zijn met de voordrachten.

Hierop besliste het kiesbureau van het Franstalige kiescollege om alle peterslijsten af te wijzen omdat de ondertekenaars niet wisten wie er exact kandidaat zou zijn. Dat argument werd op de zitting vandaag met de grond gelijk gemaakt. Er werd erop gewezen dat dit een voorwaarde toevoegt aan de regels en dat tijdens het verloop van de procedure. Bovendien werd er sinds het begin van de Europese verkiezingen nooit zo gewerkt. Helemaal gek wordt het als je dan nog weet dat in Mechelen de twee ingediende lijsten (LSP en PVDA+) wel aanvaard werden en dit op basis van exact dezelfde wetgeving…

Dit standpunt werd naar voor gebracht door de vier democratische lijsten die een zelfde memorium indienden en gezamenlijk verdedigd werden. Niet dat we inhoudelijk veel gemeen hebben met een aantal van die partijen, maar we dreigden het slachtoffer te worden van dezelfde willekeur op juridisch vlak.

Om 17u30 werd de zitting gesloten en begon het beraad over de gehoorde argumenten. Dit bleef blijkbaar wel even duren. Pas even na 20u kregen we bericht dat de lijsten dan toch kunnen opkomen. Hierop zal overgegaan worden tot de loting van de nummers voor de Franstalige lijsten.