LSP-lid Nick Steenbeke zit momenteel in Schotland en nam er deel aan enkele activiteiten van onze organisatie daar. Hij brengt verslag uit van de werking van de ‘International Socialists’ (CWI in Schotland) die actief zijn binnen de SSP.

Nick Steenbeke

In Schotland is er een relatief sterke linkse partij, de Scottish Socialist Party (SSP) voorheen de Socialist Alliance, die werd gelanceerd door Scottish Militant Labour. Het opzetten van deze partij was een poging om op grotere schaal te vechten tegen armoede en werkloosheid en daar een socialistisch alternatief tegenover te stellen, o.a. in het regionale Schotse parlement.

Binnen Scottish Militant Labour (SML) was er onenigheid over de rol van een marxistische fractie binnen de SSP waarbij een groot deel van de leiding onze organisatie verliet en een eigen platform binnen de SSP heeft opgezet: de International Socialist Movement (ISM). Daartoe behoren belangrijke SSP-leiders als Tommy Sheridan en Alan McCombes.

Zij stelden dat er geen nood was aan een strikte organisatie van een marxistische fractie binnen de SSP en ze hebben sindsdien op een aantal punten serieuze toegevingen gedaan. Zo wordt door de SSP gesuggereerd dat de socialistische doelstellingen kunnen bereikt worden met een beperkt interimprogramma in een afhankelijk Schotland. Daartoe wordt zelfs samengewerkt met eerder burgerlijke krachten vanuit de SNP.

Het CWI in Schotland is steeds actief geweest in de SSP en lag mee aan de basis van de oprichting van deze partij. We verschilden wel van mening met de huidige SSP-leiding op het punt van de uitbouw van een marxistische kracht binnen de SSP. Onze organisatie noemt er nu ‘International Socialists’ en vormt een stevige marxistische linkerzijde binnen de SSP.

We hebben een eigen maandblad en voeren wekelijks campagne en hebben wekelijkse afdelingsvergaderingen in Glasgow, Dundee en Edinburgh. Er zijn ook leidinggevende kameraden met belangrijke functies in de vakbonden zoals in de PCS (ambtenarenbond, de voorzitster van deze vakbond is een lid van het CWI in Schotland), UNISON (gemeentepersoneel), EIS (een lerarenvakbond),… Ook zijn onze kameraden erg actief geweest in het organiseren van solidariteit met de stakende brandweermannen en de staking in het kleuteronderwijs.

Omwille van de splitsing eind jaren ’90 hebben de International Socialists minder leden als toen, maar we groeien er geleidelijk aan en winnen meer en meer respect van bredere lagen en zelfs van heel wat ex-leden die indertijd de kant kozen van de meerderheid in de leiding. Er zijn actieve kernen waarbij de afgelopen periode vooral in Glasgow en het Westen van Schotland stappen vooruit gezet zijn.

We komen er in de SSP op tegen de tendens van de leiding om meer en meer de nationalistische koers op te gaan en de onafhankelijkheid als centrale oplossing naar voor te brengen voor alle problemen. Wij denken dat de sociale problemen moeten aangepakt worden door het organiseren van de arbeiders op een socialistisch programma. Wij verbinden onze eis voor onafhankelijkheid van Schotland steeds aan de noodzaak van socialisme en komen op voor een socialistisch Schotland.

In Schotland zijn we al actief sinds de oprichting van het CWI in 1974 en dus wordt ook hier de 30ste verjaardag van onze internationale beweging gevierd.

De afgelopen 30 jaar hebben onze kameraden een enorm belangrijke rol gespeeld in Schotland en ook in Engeland en Wales. Onder de naam ‘Militant’ speelden we een cruciale rol in de massale bewegingen in Liverpool in de jaren ’80 waarbij strijd werd gevoerd tegen het nationaal beleid van Thatcher. Onze kameraden lagen er aan de basis van de bouw van nieuwe woningen, het creëren van jobs, het uitbouwen van diensten voor de bevolking,…

In 1989 en 1990 voerden we campagne tegen de Poll Tax, een asociale belasting die door de conservatieve regering werd doorgevoerd. We hebben toen een niet-betalingscampagne geleid waarbij miljoenen mensen niet betaalden en de belasting moest ingetrokken worden. Uiteindelijk kwam Thatcher hierdoor ten val.

Die voorbeelden uit onze geschiedenis geven aan hoe wij onze ideeën naar voor brengen: op basis van een vertrouwen in de arbeidersklasse, het ontwikkelen van een actieve socialistische oppositie en dit op basis van een duidelijk programma. Het is op deze basis dat onze Schotse kameraden denken belangrijke stappen vooruit te kunnen zetten in de komende periode.

Op zaterdag 10 juli waren er provinciale verkiezingen in Sri Lanka waarbij de opkomst lager was dan normaal. Zowat de helft van de geregistreerde kiezers in de zuidelijke provincies (dus niet de provincies in het Tamilgebied in het noorden en oosten), bleven thuis. Alle belangrijke partijen verloren stemmen. De heersende New Freedom Alliance verloor meer dan 600.000 kiezers in vergelijking met hun resultaat bij de algemene verkiezingen in april dit jaar.

Clare Doyle, op basis van een telefoongesprek met Siritunga Jayasuriya

De United Socialist Party, onze zusterpartij in Sri Lanka, daarentegen was de enige partij die haar stemmenaantal zag toenemen. De USP haalde zowat het dubbel aantal stemmen van haar resultaat vier maanden geleden bij de algemene verkiezingen. In 14 provincies waren er kandidaten van de USP, dit is in alle provincies waar er verkiezingen waren met uitzondering van de hoofdstad Colombo waar we niet opkwamen als gevolg van een akkoord met andere linkse krachten. In de 14 provincies haalden we 21.300 stemmen in vergelijking met 12.210 in april.

De USP was in deze provincies de enige linkse partij die opkwam, maar had te kampen met het feit dat de partij weinig middelen heeft en niet aan bod kwam op de radio, televisie of in de media.

In Colombo kwam een links provinciaal raadslid op, Vickremabahu Karunaratne. Die had 50 medewerkers ter beschikking en 5 auto’s. Als lijsttrekker voor het ‘Nieuw Links Front’ slaagde hij er echter niet in om zijn zetel te behouden. Omwille van het feit dat hij er niet in slaagde een duidelijk socialistische alternatief naar voor te brengen tegenover de twee belangrijkste kapitalistische partijen, haalde hij een slechter resultaat. Hij ging achteruit tot 3.024 stemmen of 0,46%.

In Nuraya Eliya haalde de USP een mooie uitslag van 3.896 stemmen of 1,43%. Hiermee gingen we sinds april met 2.470 stemmen vooruit en hadden we net 160 stemmen tekort voor een verkozene. In Galle steeg ons stemmenaantal van 1.822 in april tot 2.278 stemmen of 0,60%.

Een gedetailleerder verslag van onze kameraden van de USP zal binnenkort volgen.

Vorige week was er een poging tot zelfmoordaanslag tegen een parlementslid uit het noorden van Sri Lanka, een Tamil die opkwam voor een groep gelinkt aan de New Freedom Alliance. Hierop werden de militairen opnieuw ingezet voor straatcontroles en zijn er daarnaast aanvallen op Tamils. De Sinhala nationalisten van de JVP (een partij die deel uitmaakt van de regering van Chandrika Kumaratunga) is op heel het eiland een affiche-campagne begonnen tegen ieder akkoord met de Liberation Tamil Tigers of Elam (LTTE). Tegelijk stelt Chandrika dat ze voorstander blijft van het vredesproces dat een einde zou moeten maken aan de 20-jaar durende oorlog in the noorden en oosten van het eiland. Na twee jaar van staakt-het-vuren, is er geen vooruitgang gemaakt bij de vredesonderhandelingen. De LTTE leiding begint haar ongeduld openlijk te kennen te geven en maakt weinig bedekte bedreigingen van het herstarten van de gewapende strijd.

De spanning neemt toe. Na de provinciale verkiezingen is er in Nuraya Eliya een aanval geweest door leden van de JVP op het huis van één van de kandidaten van de USP. In deze regio zijn er veel theeplantages en is er een Tamil-meerderheid. De USP-kandidaat was een Sinhalese arbeider van een plantage. Zijn deur werd ingestampt en zijn vrouw en kinderen werden bedreigd door de Sinhalese nationalisten.

Als onderdeel van de heersende coalitie, slaagde de JVP erin haar vertegenwoordiging in de provinciale raden te verdriedubbelen, waardoor de partij nu 72 raadsleden heeft. De partij zal dit schijnbaar succes gebruiken om politieke rivalen te bedreigen en om in het offensief te gaan tegen de Tamil-minderheid in het zuiden. De USP zal waakzaam blijven en ingaan tegen het zogenaamde ‘marxisme’ van de JVP door een alternatief naar voor te brengen met een duidelijk programma gericht op arbeiderseenheid. We zullen de rechten van de Tamils blijven verdedigen, met inbegrip van hun recht op zelfbeschikking in het noorden en oosten van het eiland.

In de verkiezingscampagne heeft de USP heel wat nieuwe aanhangers voor de partij gewonnen, er is ook een groei in lidmaatschap en in de verspreiding van het aantal afdelingen op het eiland. Alle dagbladen hebben na de verkiezingen commentaar geleverd op de stemmenwinst van de USP, maar ze blijven vermijden om in te gaan op het socialistisch programma dat aan de basis ligt van de groeiende steun onder arbeiders en jongeren.

Eind mei overleed Nimrod Sejake op 83-jarige leeftijd. Nimrod was heel zijn leven actief tegen de apartheid in Zuid-Afrika en was een overtuigde socialist. In de jaren ’50 was hij een arbeidersleider en een leidinggevend lid van de vakbondsfederatie South African Congress of Trade Unions en van het ANC in Soweto. Hij moest gedwongen in balling gaan en kwam in de jaren ’80 in Ierland terecht waar hij zich aansloot bij ‘Militant’, de voorloper van de Socialist Party. Hij sloot zich ook aan bij onze Zuid-Afrikaanse organisatie, de Marxist Workers’ Tendency in het ANC. In Europa sprak hij geregeld op meetings en internationale bijeenkomsten, waarbij hij een bron van inspiratie was, zeker voor de jongeren.

Hieronder publiceren we een artikel dat vorige vrijdag verscheen in het Ierse dagblad ‘Irish Times’. We verwijzen ook naar een Engelstalig interview uit 2000 met ‘Offensiv’, het blad van onze Zweedse zusterpartij.

South Africa: Interview with Nimrod Sejake "The ANC has sold out!"

Tireless activist who spent 30 years in exile

From the Irish Times, 19/06/2004

Nimrod Sejake: Nimrod Sekeramane Sejake, who has died aged 83, was a South African political refugee in Ireland during the 1980s, when he became widely known in trade union and socialist circles for his campaigning work to raise the profile of the new South African unions.

Born in August 1920 in Evaton, south of Johannesburg, to Basotho parents, he attended mission school in Evaton, worked as building site clerk, trained as a teacher, married, and settled in Jabavu, Soweto.

As the National Party came to power in 1949 and sought to impose unprecedented racial discrimination under the rubric "apartheid", Sejake joined the opposition. Noted for his ability as a union organiser, he became secretary of the non-racial, though mainly African, Iron and Steel Workers Union, affiliated to the South African Congress of Trade Unions (SACTU). His militant, uncompromising approach is recorded in Organise or Starve, the history of SACTU.

Sejake joined the African National Congress (ANC) and was active throughout the 1950s in its increasingly radical Defiance Campaign of demonstrations, strikes and burning of the hated pass books. He was active also in the Congress of the People of 1955 when the ANC proclaimed the Freedom Charter at Kliptown.

Sejake shared a cell with Nelson Mandela, when they were both arrested with 156 leaders of the ANC, SACTU and the Communist Party (SACP), accused of treason in the famous treason trial of 1956-61. The NP government sought the death penalty for treason and, as oppression intensified, limiting the possibilities for legal political work, Sejake and others left the country through the then Basutoland for training in the Soviet Union. The treason trial accused were acquitted but the die was cast and Umkhonto We Sizwe (MK), the ANC’s military wing, was founded to begin armed struggle against the apartheid regime.

Sejake spent a period studying Marxism in the USSR. He had been influenced by a teacher in Evaton in the 1930s, Johannes Nkosi, a leading member of the Communist Party. Nkosi had been sent to the Soviet Union where he fell foul of the Stalinist teachers and died in suspicious circumstances. Like others of the ANC and similar liberation movements, Sejake found that only the "communist" states were prepared to provide arms and training, whatever criticisms they had of the system were not voiced then.

Sejake returned to Africa as political commissar in the ANC training camp in Morogoro, Tanzania. He was convinced of the central role of the organised working class in the liberation of South Africa, and insisted their priority should be to send trained activists back to organise militant trade unions to bring down the regime. Such views led to a clash with the more conservative exiled leadership which prioritised the armed struggle and appeals to the United Nations.

Sejake was removed from his post. The President, Julius Nyerere, ordered his expulsion from Tanzania, a decision probably influenced by Mr Sejake’s involvement in a Marxist circle at Dar es Salaam University which was critical of Nyerere’s "Ujaama", or African Socialism. Participants included Zanzibarian A. M. Babu, later jailed by Nyerere, and Walter Rodney, author of the influential How Europe Underdeveloped Africa, and assassinated by the CIA in Guyana in the 1970s.

Exiled to Zambia, Sejake worked with the South African Pan-Africanist Congress (PAC), and travelled to China and Albania, seeking support for the organisation, before being deported to Egypt, where he lived in poverty while appealing for political asylum in Europe. In these difficult times, he was greatly heartened by the uprising of the South African school students in Soweto, 1976 and by the rapid growth of the independent trade unions.

In the late 1970s, Sejake was offered asylum in three European countries and chose Ireland, remembering that his sister worked for an Irish family as a domestic servant. They treated her well and he was impressed when they told her Ireland was a country oppressed by the British Empire!

Living in the Red Cross Hostel in Ballsbridge, Sejake loved Ireland and never experienced racial abuse. He attended agms of the Irish Anti-Apartheid Movement but was disappointed to find no recognition of the now hugely significant independent unions. He found kindred thinkers in the Militant Tendency of the Labour Party [forerunners of the Socialist Party] which had direct links, through South African exiles, with these rapidly growing unions. A "retying of the knot", he would say, after 25 years in exile.

He devoted himself energetically to solidarity work with the struggle in South Africa, speaking at meetings the length and breadth of Ireland and Britain, taking particular pleasure in engaging with young people. He made speaking tours throughout Europe, the US and Brazil, and during the 1984/85 anti-apartheid strike at Dunnes Stores, was regularly found on the picket line.

In 1989 he spoke by phone to his wife and family with whom he had not been in contact for 30 years. The ANC was legalised, Mandela walked free, and the exiles returned, although his own return was delayed for months when he refused to complete the application for indemnity. He complained, "they are asking me which crimes I wish to be indemnified for!" Eventually he returned to South Africa in November 1991.

Reunited with his family, though 71 years of age, Sejake again threw himself into the struggle and was elected secretary of the Soweto ANC Veterans League and led delegations from Evaton to Pretoria to seek compensation for land seized during the 1950s. He also re-established links with the workers in heavy industry through the Metal and Allied Workers Union.

Although he voted for the ANC in the 1994 election, he insisted that the massive vote for the party would not be enough to transform life for the poor in South Africa. He remained a committed socialist and marxist, believing that only the overthrow of capitalist economic relations would end inequality and he was involved in campaigning for the Congress of South African Trade Unions to build a mass workers party.

Nimrod Sejake: born August 8th, 1920; died May 27th, 2004.

Het Duitse Rostock is vooral bekend geworden omwille van de aanslagen tegen asielzoekers begin jaren ’90. In het voormalige Oost-Duitsland blijft de werkloosheid veel hoger dan in de rest van het land. Er zijn enorme sociale problemen, wat begin jaren ’90 leidde tot gewelddadige aanvallen op vreemdelingen.

In Oost-Duitsland behaalt de ex-communistische partij PDS nog steeds hoge scores, maar de partij heeft in tal val deelstaten (o.a. in Berlijn) verantwoordelijkheid opgenomen in een coalitie die een rechts beleid voert. De PDS voert vandaag zelf besparingen door en verliest daardoor een deel van haar steun. Dit leidt tot het sterker ontwikkelen van een politiek vacuüm waarbij wij mee onze verantwoordelijkheid moeten opnemen in het verdedigen van de idee dat een nieuwe arbeiderspartij nodig is.

Om dat standpunt kracht bij te zetten, is het belangrijk dat we met onze Duitse zusterorganisatie (SAV, Sozialistische Alternative) hebben aangetoond dat er ook bij verkiezingen heel wat potentieel is voor een linkse kracht. In Rostock kwamen onze kameraden op met een lijst SAV – Lijst tegen sociale afbraak, een open lijst met ook kandidaten die niet tot onze partij behoren. Bij de verkiezingen van 13 juni haalde deze lijst 2,5% waardoor SAV-lid Christine Lehnert verkozen is als gemeenteraadslid! Christine Lehnert zal op basis van een socialistisch programma de strijd tegen alle aanvallen op de arbeiders en jongeren ondersteunen.

Onze Ierse zusterpartij, de Socialist Party, doet mee met de lokale en de Europese verkiezingen van volgende week. Met een parlementslid en verschillende lokale gemeenteraadsleden is de partij sterk uitgebouwd. Deze verkiezingen zijn dan ook belangrijk voor de Socialist Party dat de ambitie heeft om haar aantal gemeenteraadsleden op te trekken. De Europese verkiezingen zijn van minder belang omdat de drempel erg hoog ligt om verkozen te raken. Desalniettemin komt de Socialist Party ook voor deze verkiezingen op met Joe Higgins, parlementslid van de partij.

Naar aanleiding van de Europese verkiezingen is er in de nationale media in Ierland ook aandacht voor de Socialist Party. Zo werd op de televisie een korte spot van de SP getoond. Ook kwam Joe Higgins een aantal keren in de media, o.a. op televisie in ‘Questions & Answers’ op RTE. Hieronder vind je een link naar zowel de verkiezingsspot als het TV-debat.