Category: ISA Nieuws

"Ik heb nog nooit gestemd, maar nu wil ik mijn steun aanbieden". Dat was de reactie van een vrouw van middelbare leeftijd toen ze een pamflet kreeg waarin opgeroepen werd om te stemmen voor Paul Dale van de Socialist Party in Enniskillen. Het toont de impact aan van de campagne van de Socialist Party in deze stad en dit op een korte tijd van twee maanden waarin de Socialist Party campagne gevoerd heeft.

De beslissing om in Enniskillen op te komen kwam er slechts twee maanden geleden, toen het zittende onafhankelijke socialistische raadslid, Davy Keyttles, aankondigde om niet meer op te komen. Keyttles riep op om te stemmen voor Paul en voerde ook actief campagne voor onze kandidaat.

Tijdens de campagne gingen we deur-aan-deur in alle straten van Enniskillen en ook in de dorpen Tempo en Lisbellaw. We hebben er duizenden pamfletten verspreid bij onze campagnes en onze stands in de winkelstraten.

We behaalden 406 stemmen, zo’n 5%, wat een goed resultaat is voor een kandidaat die voor het eerst opkomt. Met 150 stemmen meer, was een zetel mogelijk geweest. Het resultaat is alleszins een goede basis om op verder te bouwen.

Het belangrijkste thema in Enniskillen was de waterbelasting. Er was een grote steun voor een campagne van niet-betaling zoals naar voor gebracht werd door onze activisten.

De waterbelasting die de regering wil invoeren, vormde ook een belangrijk thema in andere districten. We besloten om op te komen in Cookstown, Mid-Ulster, nadat ook daar een lokaal comité was opgezet waarmee succesvol campagne gevoerd werd in de stad. Onze kandidaat, Harry Hutchinson, behaalde 84 stemmen (1,8%).

Het was moeilijk om mensen te overtuigen om te stemmen voor een kandidaat die niet van de grote partijen kwam, aangezien niet geloofd werd dat we zouden kunnen winnen. We zagen echter dat bij de transfer van de tweede en derde voorkeurstemmen het resultaat van Harry sterk steeg tot 387.

In Belfast gingen we deur-aan-deur gedurende iedere avond de voorbije drie weken. We gingen rond in de belangrijkste arbeidersbuurten, zowel protestantse als katholieke buurten, in Laganbank en Pottinger en kregen daarbij goede reacties.

Daarbij viel het op dat er een afkeer was van de traditionele politici. Ook al werd voor hen gestemd, toch was er een vijandigheid tegenover de traditionele partijen, wat ook tot uiting kwam in de lage opkomst. We konden een aantal mensen overtuigen om toch te stemmen en voor een alternatief te stemmen. We behaalden respectievelijk 163 en 175 stemmen. Bij de laatste verkiezingen voor het regionale parlement haalden onze kandidaten, Jim Barbour en Tommy Black, gelijkaardige resultaten in een groter kiesdistrict in Zuid- en Oost-Belfast. Ons percentage verdriedubbelde, ook al blijven het bescheiden resultaten.

De vooruitgang kwam er door de steun die we krijgen voor onze campagnes. We verkochten in Belfast zo’n 300 nummers van ons verkiezingsblad ‘The Socialist’ bij de deur-aan-deur en nog eens 1.000 bij stands op straat. We overtuigden ook een aantal jongeren om actief te worden bij Socialist Youth als gevolg van de verkiezingscampagne in Enniskillen. In Belfast gaven een 20-tal mensen aan geïnteresseerd te zijn in lidmaatschap van de Socialist Party.

De resultaten van de Socialist Party bij de gemeenteraadsverkiezingen waren:

Paul Dale – Enniskillen Town 406

Jim Barbour – Belfast Laganbank 175

Tommy Black – Belfast Pottinger 163

Harry Hutchinson – Cookstown Central 84

Een 200-tal trotskisten – mannen met rode t-shirts, vrouwen met kleurrijke kledij – betoogden doorheen de verschrikkelijke hitte van Colombo achter spandoeken van de United Socialist Party. Dit jaar organiseerden we een 1 Mei-optocht met als thema "Een socialistische 1 Mei". We maakten duidelijk dat een kleine partij die nog tegen de stroom ingaat, toch een belangrijke rol kan spelen.

Laurence Coates vanuit Colombo

De sfeer op de betoging was vastberaden. Op heel wat andere betogingen was er meer volk, maar qua strijdbaarheid moesten die betogingen allemaal onderdoen voor de erg jonge betogers van de USP. Er werden slogans geroepen tegen de kapitalistische glboalisering, tegen de coalitie-politiek en tegen het communalisme (gericht op het versterken van etnische conflicten). De betoging trok door de krottenwijken om te eindigen in de arbeidersbuurt Grandpass Junction.

Tamilsprekende leden en aanhangers uit Pottuvil, waar de tsunami in december hard toesloeg, moesten 12 uur reizen naar Colombo om te kunnen deelnemen aan de betoging. Deze kameraden waren erg jong en sommigen droegen traditionele moslimhoofddeksels of rode baseball petjes met de letters USP erop. Er was ook een bus vanuit Galle in het zuiden van Sri Lanka. Ook Galle werd vooral bekend door de catastrofale gevolgen van de tsunami.

Partijwoordvoerdster K.K. Dhammika stelde in haar toespraak: "We bezochten de slachtoffers van de tsunami. We hadden geen geld voor hen, maar in tegenstelling tot de andere partijen en de regering, luisterden wij wel naar hetgeen ze te vertellen hadden en vroegen we wat ze nodig hadden." Ze verklaarde tevens dat geen enkel ander thema duidelijker aantoont dat een einde moet gemaakt worden aan het huidige beleid en de huidige coalitie en dat nood is aan een echt alternatief voor de arbeidersklasse.

"Het land is op weg naar een enorme crisis, zowel op economisch, politiek als sociaal vlak", waarschuwde USP-secretaris Siri Jayasuriya. "De regering heeft tijdelijk wat ademruimte door het geld van internationale hulpoperaties voor de slachtoffers van de tsunami, maar dit zal niet blijven duren. Vorig jaar kende de landbouwsector een achteruitgang van 7%." Siri legde verder uit wat het belang is van de protestacties in Ecuador en de rest van Latijns-Amerika als voorbeeld van arbeiders en armen die in opstand komen tegen het beleid van de neo-liberale politici.

De sfeer was 24 uur voor het begin van de betoging nog erg gespannen. Dat kwam door de moord op een belangrijke Tamil-journalist, Dharmaratnam Sivaram, op donderdagavond. Hierop was er een enorme vrees voor een terugkeer van een golf van etnisch geweld en moordpartijen. Eind jaren 1980 gebeurde dit ook en toen waren ook veel militanten van linkse partijen, zoals de voorlopers van USP, het slachtoffer van de moordpartijen. De voorbije jaren zijn er tal van journalisten omgekomen op het eiland en geen enkele zaak werd opgelost door de politie. Het vredesproces tussen de Tamil Tijgers (LTTE) en de regering van Chandrika Kumaratunga zit vast. Bovendien behoort de nationalistische (en zogenaamd "radicaal-linkse") anti-Tamil partij JVP tot de regering. Dit maakt de situatie bijzonder onstabiel. Linkse partijen, waaronder de USP, roepen op voor een protestactie komende woensdag als protest tegen de moord op Sivaram en verdeelden pamfletten om te protesteren tegen etnisch geweld.

Het is nog onduidelijk wie achter de moord zat, maar onvermijdelijk gaan de verdenkingen in de richting van de staatsveiligheid en de Oostelijke ‘Karuna’-groep, een afsplitsing van de LTTE, of andere communalistische groepen. Hun bedoeling is om het breekbare vredesproces te ondermijnen en te vermijden dat Colombo volgens hen onaanvaardbare toegevingen zou doen aan het door Tamils gecontroleerde noorden van het land.

De JVP ontkent iedere betrokkenheid bij de moord op Sivaram en de partij heeft gebruik gemaakt van 1 Mei om haar "linkse imago" op te poetsen. Dat imago was wat aangetast door de rol van de partij in een regering die het beleid van de Wereldbank uitvoert en de hulpoperatie voor de slachtoffers van de tsunami compleet verkeerd aanpakt. In tegenstelling tot vorig jaar was er dit jaar geen gezamenlijke betoging met de belangrijkste regeringspartij, de SLFP, maar gaf de partij dit jaar 20 miljoen roepees uit om publiciteit te maken voor een eigen activiteit. Er kan moeilijk ontkend worden dat de JVP een erg rijke partij is. Een USP-lid op weg naar Colombo zag hoe vanuit één stad 24 bussen vertrokken naar de JVP-betoging in de hoofdstad.

Als onderdeel van een provocatie, maar ook een bedreiging, had de JVP een 6-meter hoog reclamebord gehuurd op het kruispunt waar de USP-betoging eindigde. Een groep van zowat 12 USP-militanten kwam op zaterdag op de plaats van de meeting om het podium op te zetten. Zij zagen de enorme reclame-affiche met enkele radicale aanvallen over de nood van "herkolonisatie", tegen de "verdeling" van Sri Lanka (en dus tegen het recht op zelfbeschikking van de Tamils). Na wat discussie beslisten we om ons podium voor de affiche te plaatsen en een hoog spandoek erboven te plaatsen. Hierdoor was de affiche van de JVP niet zichtbaar. Dit was een belangrijke symbolische overwinning voor een kleine partij die enkel kan rekenen op de mogelijkheden en de toeweiding van de eigen leden en aanhangers tegenover de "grote politici" die het belastingsgeld kunnen gebruiken om dure reclamebureau’s in te zetten om hun steun aan de neo-liberale regeringsagenda te verbergen.

Vrijdag 8 april verzamelden een 15-tal leden en sympathisanten van LSP-MAS voor de Turkse ambassade om te protesteren tegen de wanpraktijken van GAMA, een Turkse bouwfirma in Ierland. Ze werken met Turkse migranten, die 2.30 euro per uur verdienen en die tot 90 uur per week moeten werken. ( Zie eerdere artikels op deze site).

Na een halfuurtje werden 2 kameraden ontvangen door de consul. We kregen de tijd om de reden van onze actie uit te leggen. Hij toonde begrip, maar vond toch dat we ons moesten richten tot de Ierse ambassade. Ierland moet er maar op toezien dat de sociale wetgeving in haar land nageleefd wordt. Wij proberen echter vanuit verschillende hoek druk te zetten op deze Turkse firma. Dergelijke zaken gebeuren uiteraard niet enkel in Ierland, maar zijn een internationaal probleem, dat internationaal moet aangepakt worden. Daarom vragen we ook dat de Turkse overheid zich distantieert van de schandalige praktijken van deze (en andere) Turkse bedrijven in Ierland en elders in de wereld. Hij heeft de protestbrief van LSP-MAS en van de syndicale delegatie van Bayer aangenomen met de belofte ze door te sturen naar de bevoegde instanties.

Onze zusterorganisaties voeren gelijkaardige acties aan de Turkse ambassades in hun land. Meer verslagen zullen volgen.

De United Socialist Party (USP) hield op 25 en 26 maart in de hoofdstad Colombo een nationaal partijcongres. 120 afgevaardigden en bezoekers deden afstand van hun vakantie (Pasen en er is tegelijk een boeddistische feestdag) om aan de discussies van dit congres deel te nemen. De vergaderzaal was opgefleurd met rode vlaggen en een groot spandoek aan de ingang om de aanwezigen te verwelkomen.

De JVP (Janatha Vimukthi Peramuna – Volksbevrijdingsfront), een chauvinistische Sinhalese partij die zichzelf “socialistisch” en zelfs “marxistisch” noemt, probeerde om de eigenaar van de zaal te overtuigen om de rode vlaggen en spandoeken te laten verwijderen omdat een rode vlag aan hen zou “toebehoren”.

Siri Jayasuriya, de algemeen secretaris van de USP, antwoordde hierop dat de “rode vlag” van de JVP een “gestolen vlag” was. Het is het symbool van de arbeidersklasse en de grote arbeiderspartijen uit het verleden, zoals de nu grotendeels verdwenen LSSP (Lanka Sama Samaja Party). Het verraad van die partijen liet ruimte voor de JVP dat wel beweert socialistisch te zijn, maar tegelijk deelneemt aan een kapitalistische coalitie-regering met de SLFP (Sri Lankan Freedom Party).

De JVP baseert zich op chauvinisme, in het bijzonder tegen de Tamils. Hun poging om onze werking te ondermijnen door ons congres te saboteren, is vooral een uitdrukking van de bezorgdheid van de JVP omwille van de groei van de USP doorheen haar enorm energieke werking onder de slachtoffers van de tsunami. Onze partij is bovendien de enige die zowel Tamils, moslims als Sinhelese arbeiders verenigt in strijd tegen het chauvinisme en het kapitalisme. Dit werd ook duidelijk in de aanwezigheid op het congres.

Er waren arbeiders uit het zuiden van het land, waaronder vertegenwoordigers van belangrijke vakbonden, gezondheidswerkers, onderdrukte plantage-arbeiders,… Er waren ook Tamils uit het noorden en moslims uit het oosten van het land, en vooral waren er heel veel slachtoffers van de tsunami. Die sloten zich vooral bij de USP aan omwille van het feit dat wij hun belangen effectief verdedigen. Een jonge moslimvrouw stelde dat de bevolking in haar regio enorm verrast en tevreden waren dat de USP een dag na de tsunami reeds ter plekke aanwezig was met vitale hulp.

De bekommernissen van de arbeiders en armen kwamen sterk tot uiting in de discussie over de perspectieven voor sociale, economische en politieke ontwikkelingen in Sri Lanka. Zo gingen moslim-arbeiders uit het oosten in op de discriminatie die zij ondergaan, zowel van de regering als van vertegenwoordigers van de LTTE (Tamil Tijgers) die hen zeggen dat ze beter kunnen “terugkeren naar moslimlanden”. De LTTE erkent de rechten van de moslims in het oosten van Sri Lanka niet, terwijl ze zelf internationaal campagne voeren om de rechten van de Tamilbevolking erkend te krijgen.

Het congres was sterk onder de indruk van het verhaal van een aantal plantage-arbeiders en boeren. De leiders van een organisatie van arme boeren in het zuiden van Sri Lanka weenden bijna bij een beschrijving van de het lot van de arme boeren en hun families onder het beleid van de huidige regering.

Op het congres was er ook ruime aandacht voor de strijd tegen het Sri Lankese kapitalisme en de regering van de Popular Alliance (PA). De discussie over de perspectieven voor Sri Lanka werd ingeleid door Siri Jayasuriya en afgerond door Srinath. Het congresdocument werd unaniem goedgekeurd door de aanwezigen.

Mahinda leidde de discussie over de organisatorische taken van de partij in. Daarbij was er veel aandacht voor de enorme mogelijkheden die bestaan voor de uitbouw van de USP. Alwis deed een financiële oproep waarbij 30.800 Roepees werden opgehaald onder de aanwezigen.

Tenslotte was er een discussie over internationale ontwikkelingen en perspectieven. Deze discussie werd ingeleid door Peter Taaffe en aangevuld door Khalid Bhatti van de Socialist Movement uit Pakistan, GC Jagadish van het Nieuwe Socialistische Alternatief uit India en Sevarajan van de Socialistische Partij van Maleisië. Het congres werd afgerond door Peter Taaffe en Siri Jayasuriya waarop de Sri Lankese versie van de ‘Internationale’ luid werd meegezongen. De aanwezigen beloofden om terug te gaan naar hun regio’s om er de USP uit te bouwen tot een belangrijke politieke kracht.

Wil je meer weten over de situatie in Sri Lanka?

Kom dan naar Socialisme 2005 komend weekend in Brussel waar er een kameraad van de United Socialist Party uit Sri Lanka komt spreken!

Het eerste nationale congres van de Socialist Movement Pakistan (SMP, Socialistische Beweging in Pakistan) vond vorig weekend plaats in de hoofdstad Lahore. Het was een bijzonder succesvol congres met 84 afgevaardigden en bezoekers uit alle regio’s van het land. Eén van de sprekers was Peter Taaffe, de algemeen secretaris van de Socialist Party in Engeland en Wales die eerder ook sprak in andere Aziatische landen. Voor Pakistan bezocht hij reeds Maleisië.

Voor het congres sprak Peter Taaffe op een druk bijgewoonde persconferentie in Hyderabad (provincie Sindh) over de politieke wereldsituatie en de situatie in Pakistan. Er verschenen heel wat artikels in de media. Het verslag in het Engelstalige dagblad ‘Daily Times’ (het tweede grootste Engelstalige dagblad in het land) stelde: "Het einde van het kapitalisme wordt geëist". Verder: "Bij het gesprek met de media verklaarde hij dat zijn partij opkomt voor de arbeidersklasse in heel de wereld om hen te verenigen en in opstand te komen tegen wat hij het Amerikaans imperialisme noemt, één van de grootste gevaren voor de wereld… Hij zei dat zijn bezoek erop gericht was om het bewustzijn onder de arbeidersklasse te versterken en om nadruk te leggen op arbeiderseenheid in de strijd tegen imperialisme en kapitalisme. Hij zei optimistisch te zijn dat de toekomst toehoort aan de arbeidersklasse en het socialisme."

Onze standpunten kwamen ook aan bod in de media in de provincies Sindh, North-West Frontier Province (NWFP), Punjab, Kasjmir, de steden Karachi en Islamabad. Bovendien waren er erg succesvolle publieke meetings in de steden Karachi, Tandojan (Sindh), Islamabad en Lahore. Hiervan verschenen ook verslagen in kranten in het Urdu. Het Kasjmirese blad Nawaiwaqat – het tweede grootste Urdu dagblad in Pakistan – haalde Peter Taaffe aan: "Het imperialisme heeft wereldwijd het leven van de arbeidersklasse moeilijker gemaakt… 530 mensen hebben meer rijkdom dan een bevolking van 3 miljard mensen… Gezondheidszorg, onderwijs en een job zijn voor velen een droom geworden. De samenleving kan enkel verder ontwikkelen op basis van een socialistische revolutie. Dat is de enige weg vooruit. Het kapitalisme heeft gefaald en we kunnen niet leven onder een falend systeem." Verder werd Peter Taaffe ook geïnterviewd door de Urdu-afdeling van de BBC waar zo’n 35 tot 40 miljoen mensen naar luisteren.

Het eerste nationale congres van de SMP bracht bezoekers en afgevaardigden samen uit alle hoeken van het land: uit Punjab, waaronder de stad Lahore, uit Sindh (vooral uit Karachi), Islamabad, Kasjmir en tal van andere regio’s en provincies in het land. Heel wat SMP-leden konden jammer genoeg niet aanwezig zijn omwille van de hoge reiskosten en de lange afstanden. De kameraden uit Karachi waren meer dan een dag onderweg naar Lahore. Vooral de kameraden uit Baluchistan en de NWFP kenden moeilijkheden door de hoge kosten van het transport.

Tijdens het congres was er een belangrijke heropleving van het conflict in Baluchistan tussen de lokale bevolking enerzijds en de politie en het Pakistaanse leger anderzijds. Het congres bediscussieerde deze ontwikkelingen en leidde eruit af dat er een verergering is van de nationale kwestie in Baluchistan. Geen enkele traditionele partij in het land komt op voor het recht op zelfbeschikking van de onderdrukte minderheden in het land. Zelfs sommigen die zichzelf marxist noemen, weigeren op te komen voor de nationale rechten van onderdrukte minderheden in regio’s als Baluchistan of Kasjmir. Enkel de SMP is bereid om duidelijke steun te geven aan de eisen van deze minderheden. Inzake Kasjmir werd door onze kameraden uit Kasjmir op het congres uitgelegd dat ze opkomen voor een onafhankelijk socialistisch Kasjmir als een stap naar een socialistische confederatie van de landen in de regio.

Op het congres waren er heel wat linkse en revolutionaire vakbondsleiders en arbeiders vanuit heel wat verschillende sectoren. Deze vakbondsleiders zorgden voor een belangrijke bijdrage aan de discussies. Slechts enkele dagen voor het congres moest een minister uit de regering-Musharraf toegeven dat 63% van de bevolking op of onder de armoedegrens leeft. De arbeidersklasse en de armen in het land lijden onder het gewicht van het zieke Pakistaanse kapitalisme en grootgrondbezit, de scherpe prijsstijgingen en de groeiende armoede, de ontslagen en de aanvallen op de arbeidersrechten en arbeidscondities.

Khalid Bhatti leidde in over de politieke situatie in Pakistan en bracht een analyse van de crisis van het kapitalisme en de positie van de arbeidersklasse en de taken van de SMP. De creatie van een belangrijke revolutionaire kracht kan de basis vormen voor een nieuwe massale arbeiderspartij. Er was een levendige en informatieve discussie op het congres. De tradities van de arbeidersklasse in het land kwamen sterk aan bod, net zoals de verschrikkelijke positie van de boeren, de meerderheid in het land. Zij liggen onder de ijzeren knoet van de feodale landheren en hun gewapende krachten, de politie en het Pakistaanse leger.

Op het congres was er een belangrijke bijdrage aan de discussie van werknemers uit de telecommunicatiesector. Die gingen in op de crisis waarmee de vakbonden geconfronteerd worden (slechts 2% van de arbeiders zijn lid van een vakbond) en de rol van SMP om daar iets aan te doen. Een leider van een boerenorganisatie ging in op de situatie van de boeren en de Saraikis bevolking, een andere ‘vergeten’ minderheid in het land. De discussie werd afgerond door Jamal Khan die in het bijzonder inging op de nationale kwestie en het belang van Kasjmir.

Rukshana Mansoor leidde de discussie over de opbouw van de SMP in en legde nadruk op de ontwikkeling van een kaderorganisatie en de opbouw van afdelingen. Ze moedigde de aanwezigen aan om de enorme kansen die zich stellen te grijpen en campagne te voeren voor socialistische en revolutionaire ideeën. Die kunnen een massale aanhang vinden in het land. Tenslotte besliste het congres om een Pakistaanse afdeling op te zetten van de jongerencampagne International Socialist Resistance (Internationaal Verzet bij ons).

Het congres werd afgesloten met een aantal radicale en socialistische gedichten en strijdliederen. We hopen binnenkort een meer uitgebreid verslag te publiceren en ook een aantal interviews met arbeiders.

Stop het offensief van de bazen

Vandaag wordt er gezamenlijk betoogd tegen de asociale politiek van de Europese Unie, tegen de groeiende werkloosheid en onzekere jobs met de Belgische Jongerenmars voor Werk en tegen oorlog en imperialistische overheersing door het Europees Sociaal Forum. Tienduizenden betogers zullen hun stem laten horen tegen het offensief van de bazen en de regeringen om onze levensstandaard naar beneden te drijven. Met het Committee for a Workers’ International (CWI) willen we de vraag stellen hoe we dit het meest efficiënt kunnen doen. Hoe kunnen we het toenemende verzet van arbeiders en jongeren tegen de kapitalistische politiek organiseren op een internationale schaal? Het CWI is vandaag aanwezig met militanten uit België (LSP-MAS), Frankrijk (Gauche Révolutionnaire), Duitsland (SAV), Nederland (Offensief), Engeland (Socialist Party),…

Een "sociaal Europa" op kapitalistische basis?

Het is een goede zaak dat het Europees Vakverbond (EVV) vandaag op straat komt om tegen de richtlijn-Bolkestein te protesteren. Bedoeling is om zogenaamd de diensten te "liberaliseren" in Europa. Hierdoor zou het mogelijk worden dat een bedrijf dat in een lageloonland is gevestigd arbeiders in een ander EU-land tewerkstelt aan de slechtst mogelijke lonen en arbeidscondities. De richtlijn-Bolkestein is een regelrechte aanslag op de lonen en sociale zekerheid in de Europese landen, voor zover die al niet waren ontmanteld door de politiek van de opeenvolgende neoliberale regeringen.

Tegen elke poging tot verdeel-en-heers van de bazen, is er een gemeenschappelijke strijd van alle arbeiders in heel Europa nodig. Voor degelijke lonen en arbeidsrechten voor iedereen! In België, maar ook Duitsland en Engeland, vormen sociaal-democratische partijen (zoals de SP.a) die ooit werkende mensen vertegenwoordigden de voorhoede van aanvallen op onze levensstandaard. Daarom is het volgens ons nodig op te roepen voor de oprichting van nieuwe, brede arbeiderspartijen die alle strijdbewegingen kunnen bundelen. In Duitsland is de discussie daarover gestart met het bredere initiatief ASG (Arbeit und Soziale Gerechtigkeit). De sociaal-democratische partijen hebben immers hun actieve arbeidersbasis verloren en zijn verworden tot instrumenten van de burgerij. Ze discussiëren enkel nog over het tempo van de sociale afbraak, niet over het feit dat er besparingen moeten worden doorgevoerd.

De Europese vakbondsleiders koesteren jammer genoeg nog steeds de illusie dat een "sociaal Europa" op kapitalistische basis mogelijk is. Ze stellen zelfs dat ze de Lissabon-agenda – het neoliberale plan van de EU – ondersteunen! De politiek van de EU of de nationale regeringen is echter geen gevolg van een "toevallig" fout beleid. Ze is het resultaat van de kapitalistische overproductiecrisis en de verscherpende concurrentie. De huidige regeringen verdedigen de belangen van de bazen. Ze staan in dienst van een kapitalisme in crisis.

Onder de vlag van de agenda van Lissabon wil deze EU van de bazen Europa tegen 2010 "competitiever" maken. Concreet betekent dit: langer werken, lagere lonen, privatiseringen en ondermijning van de sociale zekerheid. Enkel een socialistisch programma dat breekt met het kapitalisme is in staat om hier een einde aan te stellen.

Weg met de neoliberale EU-Grondwet!

De belangrijke Franse vakbond CGT, met 700.000 leden, voerde recent de discussie over de EU-Grondwet. Deze Grondwet is de “democratische” façade voor de big business-politiek van de EU, die de kern van haar beleid uitmaakt. De nationale leiding van de CGT wilde zich eerst onthouden van een stemoproep rond de Grondwet. Ze werd echter teruggefloten door haar militanten op een nationale conferentie, waarbij er 81 tegen stemden, tegenover 18 voor met 17 onthoudingen. De revolte tegen dit kapitalistische Europa groeit aan de basis. Het CWI staat in verschillende landen in de voorste rangen van het verzet op de werkvloer. Vecht samen met ons voor een internationaal, socialistisch alternatief! Voor een vrijwillige federatie van socialistische staten, een socialistisch Europa, in de plaats van een EU van de bazen!

Jongerenmars voor Werk: volwaardig werk aan een fatsoenlijk loon

De EVV-betoging zal vooraf gegaan worden door de Jongerenmars voor Werk. Voor de zomer van 2004 riep de LSP, de Belgische sectie van het CWI, de jongerenorganisaties van de grote Belgische vakbonden op voor een nieuwe Jongerenmars (ABVV en ACV). We stelden een programma voor rond concrete eisen: geen onzekere klusjes, maar vaste jobs aan een degelijk loon; pak de werkloosheid aan, niet de werklozen; 32-urenweek zonder loonverlies, met evenredige aanwervingen.

Waar we konden riepen onze militanten tijdens de campagne op voor de oprichting van mobilisatiecomités in de bedrijven, onder werklozen, scholieren,… Dit naar het voorbeeld van de mobilisatie door de vakbonden voor de grote Jongerenmarsen van 1982 en 1984. Jammer genoeg was het materiaal voor de Jongerenmars vanuit de nationale vakbondsleiding nu pas 1,5 maand voor de betoging klaar. Daarbij werd nog voornamelijk geprobeerd om een radicaal karakter van de mars te vermijden. Uit het niets doken plots de jongerenorganisaties van de asociale regeringspartijen op de affiche op… In de plaats van een strijdbare mars rond conrete eisen, werd voorgesteld om er een dansfestijn/karnavalstoet van te maken. Loop mee in de delegatie van LSP-MAS als je wil dat de Jongerenmars een strijdbare mars wordt!

Doorheen de campagne zijn we erin geslaagd om een begin te maken met het verzet tegen regering en patronaat. Het komt er nu op aan om stap voor stap een krachtsverhouding uit te bouwen op de werkplaatsen en onder de jongeren.

Op 10 maart namen er een miljoen mensen deel aan stakingen en protesten in Frankrijk tegen het regeringsbeleid. Het Franse voorbeeld zou moeten worden gevolgd, bijvoorbeeld door een eengemaakte Europese actiedag van de vakbonden. Dit zou een reële stap vooruit zijn na de betoging van vandaag in het eenmaken van alle arbeiders in strijd in Europa.

Ook in België staan bredere bewegingen van de arbeidersklasse op de agenda. De acties van de gezondheidswerkers bij de non-profit zijn daarvan slechts een voorproefje. Bouw mee aan een stevig alternatief voor arbeiders en jongeren in België. Sluit aan bij de linkse socialisten, de LSP!

Tegen oorlog en imperialistische slavernij

Met het Europees Sociaal Forum wordt tevens betoogd tegen de oorlog in Irak. Het CWI heeft steeds de interventie en bezetting door het VS-imperialisme veroordeeld. We roepen op voor een terugtrekking van de bezettingstroepen uit het land. Het is de werkende bevolking in het Midden-Oosten zelf die komaf moet maken met de corrupte en bloedige dictators, ook diegenen waar de Bush-regering nu nog mee samenwerkt. De recente verkiezingen in Irak kunnen moeilijk "democratisch" worden genoemd. Ze gebeurden onder een imperialistische bezetting, kandidaten durfden zich omwille van het geweld nauwelijks bekendmaken, internationale waarnemers waren niet aanwezig, velen durfden niet te stemmen uit schrik voor aanslagen of represailles,… Bovenal was er geen democratische kracht aanwezig die de belangen van de werkende bevolking verdedigde over de etnische en religieuze grenzen heen.

Illusies bij de sjiietische en Koerdische bevolking in een door hun leiders gevormd regime zullen snel worden ondermijnd. Op basis van de imperialistische plundering en onderwerping zal de levensstandaard van de bevolking niet kunnen worden opgetrokken. Een kleine elite zal zich verrijken, ten koste van de arbeiders, arme boeren en jongeren van het land. Zolang er geen alternatief op klassebasis wordt gevormd, dreigt er een etnische en religieuze strijd van burgerlijke formaties die vechten voor hun eigen belangen. Wij denken dat de arbeidersbeweging in Irak moet worden heropgebouwd om het imperialisme te verslaan, sectaire aanslagen te stoppen, we verdedigen het recht op zelfbeschikking van de Koerden, net zoals we de democratische rechten van alle minderheden in Irak verdedigen, in het kader van de strijd voor een echte regering van de arbeiders en de arme boeren, wat een voorbeeld zou stellen voor de rest van het Midden-Oosten.

Een alternatief op het kapitalisme

Het kapitalisme, een systeem van chaos en terugkerende crisissen, kan de mensheid geen fatsoenlijke toekomst bieden. De zucht naar winst dreigt de planeet te verwoesten. De arbeidersbeweging moet opnieuw de doelstelling om controle te verwerven over de sleutelsectoren van de economie naar voor brengen. Om zo te beginnen met het democratisch plannen van de ontwikkeling van de maatschappij. Democratische controle – een noodzakelijke verdediging tegen voorrechten en bureaucratie – moet gebaseerd zijn op de mogelijkheid om vertegenwoordigers op elk moment terug te roepen. Politieke vertegenwoordigers zouden ook niet meer mogen verdienen dan het gemiddelde loon van een geschoolde arbeider.

In vele landen zowel in Europa als de rest van de wereld zijn CWI-leden actief betrokken in de strijd rond thema’s die werkende mensen direct aanbelangen, in het kader van de strijd voor een socialistische toekomst. Werk hieraan mee en sluit aan bij het CWI!

De verkiezing van een nieuwe algemeen secretaris in Britse vakbonden gebeurt door een stemming onder de leden. In de grootste vakbond bij de openbare sector, UNISON, was er ook een socialistische kandidaat. Roger Bannister van de Socialist Party was één van de drie kandidaten en behaalde 17% (41.406 stemmen). De huidige algemeen secretaris, Dave Prentis, won de verkiezingen met 76%. Een derde kandidaat, Jon Rogers (een lid van de Labour Party die gesteund werd door zowat alle andere linkse organisaties) behaalde 7,5%. We spraken met Roger Bannister.

Interview verschenen op socialistparty.org.uk

Wat denk je van het resultaat bij de verkiezingen voor de algemeen secretaris?

Het resultaat toont het effect van het feit dat Dave Prentis de uitgaande algemeen secretaris was. Hij slaagde erin zijn stemmenaantal te verhogen, ook omdat de linkse stemmenaantallen lager waren dan de gecombineerde anti-establishment stemmen bij de vorige verkiezingen. (In 2000 haalde Prentis 55,9% en Roger Bannister 31,6%).

Bij de vorige verkiezingen was Prentis niet de uitgaande algemeen secretaris, hij was slechts de favoriete kandidaat van de bureaucratie. Het gewicht van de controle over de bureaucratie is duidelijk tot uiting gekomen in het huidige resultaat.

De verkiezingen hebben ook aangetoond dat er een wijziging is in het beleid van de vakbondsleiding. Er was met name een andere toon van discussiëren. Dave Prentis viel mij en de andere kandidaat, van de ‘United Left’ (Verenigd Links), aan omdat we gevaarlijke extremisten zouden zijn. Desalniettemin moest hij bij deze verkiezingen echter een linkse retoriek aannemen. Hij stelde dat hij voorstander is van acties in de gemeenten tegenover het beleid van New Labour.

De voorbije maanden en zeker in de campagne heeft Prentis een reeks uitspraken gedaan die ingaan tegen New Labour. Dat geeft aan dat hij aanvoelt dat er een ongenoegen leeft onder de leden tegenover de huidige regering. Daar heeft hij op ingespeeld en de huidige campagne was daar een goede gelegenheid toe. Moest hij dit niet gedaan hebben, zou hij minder steun gekregen hebben.

Moest Prentis gewoon openlijk de regering gesteund hebben en opgeroepen hebben om geen vakbondsacties te ondernemen, zou zijn uitslag lager geweest zijn. Het zou hem immers vervreemd hebben van een brede laag van activisten in de vakbond.

De kwestie van de Labour Party is ook van belang voor het resultaat van Jon Rogers van ‘Verenigd Links’. Die linkse alliantie heeft een dubbelzinnig standpunt over Labour en roept bijvoorbeeld niet op om de banden tussen de vakbond en de partij te verbreken. Op tal van campagnemeetings stelde Jon Rogers dat hij een lid is van Labour en riep hij op om een soort hervorming van die partij door te voeren. Dat punt is wellicht het belangrijkste waarom Rogers een relatief lage score behaalde: 18.306 stemmen of 7,5%.

Prentis moest zich een links imago aanmeten voor deze verkiezingen. Denk je dat hij echt bereid is om acties te ondernemen, ook tegen een Labour-regering? Zal hij bij een eventuele nieuwe Labour-regering die nieuwe aanvallen doorvoert, overgaan tot acties?

Ik kan daar moeilijk voorspellingen rond doen. Het zou logisch zijn dat hij minder hard wordt in zijn oppositie tegen de regering. Anderzijds wordt er in vakbondskringen veel gesteld dat een derde regeerperiode voor Blair problematisch zal worden, zeker voor vakbondsmilitanten en in het bijzonder in de openbare sector.

Een aanzienlijk deel van de vakbondsbureaucratie realiseert zich dat er tegenover de volgende regering meer acties zullen komen dan voorheen. Voor hen is het echter een kwestie van overleven. Het zal interessant worden om te zien hoe Prentis na de verkiezingen reageert op verschillende thema’s. Dat geldt natuurlijk ook voor de algemene secretarissen van andere vakbonden en andere vakbondsleiders.

Op dit ogenblik wachten we nog op de resultaten van een referendum over het organiseren van acties rond de pensioenen. Indien er een meerderheid in UNISON voor stakingsacties is en deze staking op 23 maart effectief plaatsvindt, dan stelt zich de vraag wat de oproep zal zijn na de staking indien de regering verder aanvallen doorvoert tegenover de pensioenen.

Hoe moet de vakbond reageren als de regering geen toegevingen doet?

De sleutel tot succes in de strijd voor onze pensioenen is het bereiken van eenheid tussen de arbeiders van alle openbare diensten en alle vakbonden in de openbare diensten. Ik denk dat er een meerderheid van de leden voor de acties zal gestemd hebben. Er is onder de leden een grote bezorgdheid omtrent de pensioenen en velen willen niet dat hun pensioenen het voorwerp zijn van een politiek spelletje van de regering.

Ik ben er dus vrij gerust in dat er een meerderheid voor stakingsacties zal zijn. De acties op 23 maart zullen ondersteund worden door UNISON in de sector van de lokale autoriteiten en door de PCS onder de ambtenaren. De belangrijkste vraag zal zijn wat er gebeurt na 23 maart want ik denk niet dat de regering zomaar zal toegeven.

Andere vakbonden beginnen ook de discussie over de pensioenen te voeren. In andere delen van UNISON is er discussie, in de lerarenvakbond NUT is er momenteel een raadpleging van de leden. Er zou midden april een nieuwe actiedag komen waarin ook andere vakbonden betrokken zijn. Zo’n nieuwe actiedag zou dus wel eens een grotere betrokkenheid kunnen zien dan bij de acties op 23 maart.

Blair denkt dat hij rond deze kwestie eens kan tonen hoe hard hij is tegenover de vakbonden. Hij ziet de vakbonden echter slechts als een drukkingsgroep zoals er zoveel zijn. Er is echter een groot verschil tussen drukkingsgroepen en grote delen van de arbeidersklasse die zich op het politieke terrein begeven. Blair zal de komende maanden misschien wel tot dat inzicht gedwongen worden…

Wat was de rol van de leden van de Socialist Party en andere aanhangers in je campagne?

Ik wil eerst en vooral de leden van de partij en aanhangers bedanken voor hun enorme inzet bij deze verkiezingen. Het is de eerste keer dat ik deelnam aan zo’n verkiezing zonder de steun van een breder links eenheidsorgaan.

Het feit dat we vanuit zo’n positie erin geslaagd zijn om een hoger stemmenaantal te behalen dan de kandidaat van de ‘brede linkse eenheid’ (United Left), toont aan dat we toch heel wat bereikt hebben. Veel kameraden hebben een enorme inspanning geleverd om pamfletten te verspreiden en met UNISON-leden te discussiëren.

Het resultaat is goed, zeker gezien het feit dat Prentis als uitgaande algemeen secretaris deelnam aan deze verkiezingen. In april komt een volgende belangrijke verkiezing, ditmaal voor de samenstelling van het Nationaal Uitvoerend Bestuur. De leden van de Socialist Party die momenteel in dat nationaal leidinggevend orgaan zitten, stellen zich opnieuw kandidaat en we willen ook proberen om een aantal andere kameraden, waaronder Glenn Kelly en Nancy Taaffe vanuit Londen, verkozen te krijgen.

Ik hoop dat het werk en de steun die er voor deze verkiezingscampagne was, ook herhaald wordt bij de campagne voor de kameraden die opkomen bij de verkiezingen voor het Nationaal Uitvoerend Bestuur. Vanuit die positie kunnen we onze steun in de vakbond verder ontwikkelen en die ook aanwenden doorheen onze vertegenwoordiging in de leiding van de vakbond.

Hoe moet de linkerzijde zich nu organiseren in de vakbond?

Het zal belangrijk zijn dat we nadenken hoe we de linkerzijde in de vakbond kunnen organiseren. In juni vorig jaar trokken wij ons terug uit de ‘United Left’ na een langdurig intern debat binnen dat orgaan. Dat was geen gemakkelijke stap. Ik zal nu niet terugkomen op de redenen voor die stap, maar de huidige verkiezingen hebben wel aangetoond dat we gelijk hadden. Er is aangetoond dat de United Left geen blijvende basis heeft opgebouwd onder de leden of zelfs onder de militanten van de vakbond.

De onafhankelijken in de ‘United Left’ zullen nu hun strategie moeten herzien. Het volstaat niet om die strategie te beperken tot het achterna hollen van een andere linkse organisatie, de SWP. De zwakke uitslag voor Jon Rogers maakt dat er een ernstige discussie nodig is.

Wij zijn steeds voorstander geweest van een echt brede en niet-sectaire linkse eenheid in de vakbond om een maximale oppositie te kunnen voeren tegen de rechterzijde en te kunnen opkomen voor linkse socialistische standpunten in de vakbond. Daartoe moeten we georganiseerd zijn. United Left is niet het orgaan waarlangs dit zal gebeuren. We moeten dan ook een discussie aangaan met welmenende linkse activisten over verdere stappen.

Sri Lanka: USP na de tsunami

De United Socialist Party in Sri Lanka is bijzonder snel tussengekomen nadat het land getroffen werd door de tsunami. In het oosten kwamen de kameraden in Pottuvil tussen om afgelegen gebieden te bereiken, waarbij tientallen families werden gered. Een groep kameraden trok ook naar het Tamilgebied om daar hulp te verlenen en een beter zicht te krijgen op de situatie. Zo bereikte onze delegatie als eerste het vissersdorp Mullathivu dat volledig weggeveegd was, er waren geen tekenen van leven overgebleven. Onder de sympathisanten van de USP zijn er tal van slachtoffers en vermisten. In totaal weten we reeds dat 86 sympathisanten vermist zijn. De USP is zowel actief op het vlak van het organiseren van directe steun en eerste hulp, als het opzetten van politieke campagnes om een weg vooruit aan te bieden.

Solidariteitscampagne op volle toeren

Onmiddellijk na de ramp in Zuidoost-Azië werd snel gereageerd door leden van het CWI om solidariteit te organiseren. Zo vertrok er binnen de paar dagen een pakket met waterzuiverende tabletten naar Sri Lanka, betaald door Joe Higgins, het parlementslid van de Socialist Party in Ierland. Op scholen, bedrijven,… werd geld opgehaald om steun te verlenen aan de kameraden in Sri Lanka. In Oostenrijk maakten de kameraden gebruik van hun banden met luchtvaartpersoneel (die vorig jaar stakingsacties hadden ondernomen) om op korte termijn een aantal vitale goederen naar Sri Lanka op te sturen. Een scholier in Hamburg haalde op zijn school meer dan 400 euro op en op het congres van Elevkampanjen in Zweden werd 2.500 euro opgehaald. In België haalden we met LSP/MAS reeds meer dan 1.000 euro op, wat volledig overgemaakt wordt aan de USP.

Het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat over afdelingen in 36 landen beschikt en waarvan LSP/MAS de afdeling in België is, heeft in de derde week van november een vergadering van het Internationaal Uitvoerend Comité gehouden. De afgevaardigden, afkomstig uit alle continenten, discussieerden over de politieke en economische wereldsituatie en werkten perspectieven voor de meest waarschijnlijke ontwikkelingen uit.

Vincent Devaux

Tweede ambtstermijn voor Bush

De actualiteit wordt vooral gedomineerd door de Amerikaanse verkiezingen. Bush werd herverkozen, ondanks het feit dat hij ongetwijfeld de meest gehate VS-president sinds lang is. Maar hoewel hij de verkiezingen heeft gewonnen, is zijn steun afgebrokkeld en staat hij mijlenver van de 90% steun die hij in peilingen kreeg na de aanslagen van 11 september.

Kerry stelde geen enkel alternatief voor op de politiek van Bush. De “allesbehalve Bush”- campagne is er enkel in geslaagd de steun voor Ralph Nader (- 1%) in te perken, de enige kandidaat die een programma voorstelde dat de belangen van de onderdrukte en uitgebuite lagen verdedigde.

Een groot deel van de stemmen zijn niet uitgebracht op basis van de buitenlandse politiek (Irak) en zelfs niet de binnenlandse politiek, maar veeleer op basis van traditionele morele waarden, door Bush naar voor gebracht met de hulp van de evangelisten. De onzekerheid over de politieke lijn in het tweede mandaat van Bush is nu verleden tijd. We stellen vast dat hij zijn agressieve politiek zal verderzetten. Hij heeft reeds verklaard dat hij een defensiebudget van 2.200 miljard $ wil tot in 2008, evenals een verdere belastingsverlaging op de winsten.

Wereldeconomie aangevoerd door de VS en China op losse schroeven

Bush zal rekening moeten houden met een begrotingstekort en een kolossaal handelstekort. De financiering van die schuld gebeurt via de uitgifte van kasbons. Drie kwart van de investeringen in kasbons door buitenlandse banken komt uit Azië, vooral China en Japan. Als de groei in de VS in 2004 4,4% bedroeg, is dat deels te wijten aan de voortdurende verlaging van de rentevoeten (van 6,25 naar 1,25% in enkele jaren), wat aanzette tot overconsumptie en leidde tot het ontstaan van een immobiliën-zeepbel. De belastingsverlaging – voor de rijksten – in het begin van zijn eerste legislatuur en de oorlog in Irak, waardoor de zakken van de wapenproducenten gevuld werden, ondersteunde eveneens de groei.

De daling van de waarde van de dollar stelde Bush in staat de V S – schuld kunstmatig te verminderen en tegelijkertijd gemakkelijker naar het buitenland te exporteren – en dus met andere woorden de crisis te exporteren. Maar deze ontwaarding van de dollar ondermijnt het vertrouwen van de investeerders die beginnen mikken op andere deviezen, zoals de euro.

De belangrijke economische groei in China gedurende de laatste jaren (met een jaarlijkse groei rond de 9%) kan haar karakter van groeiende ongelijkheid tussen de verschillende Chinese provincies niet verbergen. Het binnenland, vooral plattelandsgebied, blijft zeer arm.

De centrale macht probeert de opening van de Chinese economie naar het kapitalisme te controleren om de implosie te vermijden die toesloeg in Rusland na de transitie. Maar de Chinese economie, door zijn politiek van export van goederen en import van energie en grondstoffen, is zeer gevoelig voor de Amerikaanse economie en voor veranderingen in de rentevoeten: een verhoging van de rentevoet zal impact hebben op de Chinese groei. Anderzijds vertraagt China de investeringen in de VS-schuld, ondanks het feit dat de massale aankoop van Amerikaanse staatsbons de groei in de VS toelaat en dus ook de Chinese export naar de VS, omdat ze ook haar investeringen in de energiesector wil diversifiëren om haar bevoorrading te verzekeren.

Deze twee economieën zijn sterk verbonden en gelden vandaag als de motor van de wereldeconomie, maar ze houden zichzelf kunstmatig recht en kunnen elk moment als een kaartenhuisje ineenstorten. We waren de laatste maanden getuige van een stijging van de petroleumprijs tot boven de 45$ per vat. Dit was te wijten aan een combinatie van enerzijds een stijgende consumptie en anderzijds aan de instabiliteit van de meeste producerende landen: Irak dat zijn oude productie niet kan herstellen, politieke instabiliteit in Venezuela, herhaalde stakingen in Nigeria, de Joekos-affaire,…

Bovendien werden de laatste jaren zeer weinig nieuwe oliebronnen gevonden en de huidige installaties zijn niet voldoende ontwikkeld – experten denken dat 15 jaar nodig zal zijn om de situatie te herstellen.

Ook de staalproductie op wereldvlak staat onder druk van de Chinese vraag. Die stijging van de grondstoffenprijzen heeft onmiddellijke gevolgen voor de prijs van consumptiegoederen en beperkt de koopkracht van de bevolking, zelfs in producerende landen als Irak en Nigeria, die ruwe olie exporteren, maar geraffineerde producten moeten importeren.

Het kapitalisme draagt de oorlog in zich zoals een wolk de storm in zich draagt. (Jaurès)

De Amerikanen beschikken niet over de middelen om hun ambitie als politieman van de wereld waar te maken. Als ze zeggen dat de verovering van Falluja een overwinning is, weliswaar ten koste van 200.000 mensen die door het geweld de stad zijn ontvlucht, dan is het duidelijk dat het eerder een nederlaang is en dat het verzet steeds beter georganiseerd is. Het risico op een burgeroorlog is ook niet uitgesloten als de Soennieten niet vertegenwoordigd zijn in het parlement. De oorlogspolitiek van de regering Bush is verantwoordelijk voor de hervatting van de wapenwedloop. Noord-Korea en Iran, die bezig zijn met het ontwikkelen van kernwapens, staan onder druk van het westen.

Een militaire interventie in Iran is niet uitgesloten maar er zijn veel obstakels. Iran heeft verschillende contracten voor de levering van aardgas aan landen zoals China en nauwe economische banden met o.a Rusland. Iran is in volle economische groei, wat niet het geval is met Irak na een oorlog en meer dan 10 jaar embargo. Iran heeft ook een bevolking die 3 keer groter is en qua oppervlakte is het zelfs 4 keer groter dan Irak. Een militaire interventie is dus moeilijker dan in Irak. De regering Bush moet ook rekening houden met het groeiend ongenoegen binnen het Amerikaanse leger en de bevolking. Een interventie in Noord-Korea kan uitmonden in een regionale oorlog door de nabijheid van Zuid-Korea en China.

Een verhoging van de klassenstrijd

In Nigeria zijn er al 7 algemene stakingen tegen de verhoging van de olieprijzen geweest sinds het einde van de militaire dicatuur. Sinds Obasanjo in 1999 aan de macht is gekomen, voert hij een harde politiek van privatisering en liberalisering van openbare diensten.

In China is er een toename van de sociale strijd. In Wanzhou is er een betoging geweest van 40 à 50.000 mensen nadat een arbeider was neergeknuppeld door een overheidsfunctionaris. In een textielbedrijf dat werd geprivatiseerd, is er een staking geweest van 7 weken. 7.000 mensen protesteerden tegen de ontslagen en de nieuwe arbeidsomstandigheden, iets wat sinds 1949 niet meer is gebeurd. Er was ook een bezetting van een dam door 40 à 100.000 boeren nadat een betoger was gedood. De politie had geen andere keuze dan zich terug te trekken.

In Latijns-Amerika gebruiken de meeste regeringen een anti-liberale retoriek. In Colombia was er de verkiezingsoverwinning van een sociaal-democraat na meer dan 100 jaar van conservatieve presidenten. Dat is een teken dat het bewustzijn in Latijns-Amerika is gestegen. Op hetzelfde moment zien we echter de beperkingen van al die regeringen die niet willen breken met het kapitalisme.

De aanvallen op de levenscondities van de arbeiders zorgen ervoor dat de arbeiders op straat komen, soms met honderdduizenden zoals in Italië. In Groot-Brittanië heeft de vakbond van de brandweermannen gebroken met de Labour Party, omdat die partij een asociaal beleid voert. Duitsland, dat zonder twijfel de ergste aanvallen heeft gezien, kende de zogenaamde Maandagbetogingen (tegen de plannen Hartz IV). Er wordt ook gewerkt aan een nieuw electoraal initiatief, wat de start kan zijn van een nieuwe arbeiderspartij. In Nederland heeft het Poldermodel, gebaseerd op een goede verstandhouding tussen de sociale partners, haar limieten getoond. De manifestatie van 9 oktober bracht tussen de 200.000 en 300.000 mensen op de been. In Polen – met een werkloosheid tussen de 20 en de 30% – heeft de bevolking niet veel illusies meer in de verbeteringen die de toetreding tot de Europese Unie zou brengen.

Overal in de wereld zien we een stijging van de politieke instabiliteit en een toename van de spanningen tussen de verschillende economische blokken, een verrotting van de samenleving op alle plaatsen waar het imperialisme actief is en een militaire escalatie. Alleen een verandering van de samenleving, gedragen door een toename van de klassenstrijd, kan een einde maken aan de barbarij.

We kunnen opgelucht melden dat de United Socialist Party (USP) na een enorme inspanning om alle getroffen kameraden terug te vinden, alle kameraden levend terug gevonden heeft. Ook kregen we bericht vanuit India dat geen kameraden van Dudiyora Horaata zijn omgekomen. Ook de kameraden in de Parti Socialis Malaysia waarmee onze organisatie contact heeft, hebben gemeld dat er geen dodelijke slachtoffers zijn onder haar leden. De Linkse Socialistische Partij en het Committee for a Workers’ International zijn bijzonder opgelucht, maar de nood aan hulp blijft en we organiseren concrete solidariteit voor de kameraden die dakloos of gewond zijn.

Het antwoord op de oproepen tot solidariteit vormen wereldwijd een uitdrukking van een enorme menselijkheid en internationale solidariteit onder de miljoenen mensen die onmiddellijk reageren met bijdragen. Dat staat in een schril contrast met de trage en beperkte reacties van een aantal van de regeringen van rijke landen zoals de VS of Groot-Brittannië.

Het gevoel van getroffenheid maakt plaats voor woede, zeker nu duidelijk wordt dat er een gebrek aan waarschuwingssystemen was waardoor heel wat minder slachtoffers zouden gevallen zijn. Er is ook woede tegenover het falen van de regionale regeringen die tekort schieten bij de reddingoperaties. Nochtans is er jarenlang genoeg geld geweest voor het leger.

United Socialist Party in Sri Lanka

Het CWI is opgelucht door het nieuws dat na enorme inspanningen van kameraden van de United Socialist Party om haar leden te localiseren, gebleken is dat geen dodelijke slachtoffers gevallen zijn onder USP-leden. De tsunami heeft een regio van Sri Lanka getroffen waar heel wat van onze leden wonen en werken. Een leiddinggevende kameraad in Galle, kameraad Piyatilake, was dagenlang vermist en we vreesden het ergste. Zijn werkplaats vlakbij een busstation, was compleet vernield en twee mensen die samen werkten met Piyatilake zijn omgekomen. De kameraad zelf werd zwaar gewond terug gevonden in bevond zich in een ziekenhuis. Op dit ogenblik is hij naar huis teruggekeerd om te herstellen.

Meer dan 25 leden van de USP en hun families in het zuiden en oosten van het eiland zijn dakloos, waarbij de meesten tijdelijk verblijven in opvangkampen waar er dringend nood is aan water, voeding, kleding en geneesmiddelen. Heel wat partijleden hebben dichte familieleden verloren. Zowat alle kameraden hebben een tekort aan drinkbaar water en er is een dreiging van diarree en andere ziektes in de getroffen regio’s.

We roepen al onze leden en sympathisanten op om hulp te verlenen aan de kameraden van de USP. De partij zelf organiseert de bescherming van haar leden en sympathisanten op het eiland. Er kunnen online financiële giften overgemaakt worden aan het CWI (zie onderaan). Daarmee sturen we waterzuiveringsmiddelen en geneesmiddelen naar Sri Lanka. We zijn ook aan het zien hoe we het snelst kleding kunnen bezorgen en andere middelen om te voorzien in onderdak en voeding voor de kameraden.

Politiek antwoord

Terwijl de USP vooral bezig is om het overleven van haar leden te organiseren, zal de partij ook zo snel mogelijk een politiek antwoord naar voor brengen met posters, pamfletten en ander materiaal. De kameraden willen daarbij duidelijk maken waar de verantwoordelijkheid ligt voor de enorme gevolgen van de ramp en het gebrekkige antwoord van de regering. Er zal een eisenplatform opgesteld worden om aan te geven hoe moet geantwoord worden.

Een aantal van de elementen van ons politiek antwoord zijn reeds aan bod gekomen op deze site. Andere elementen zullen verder ontwikkeld worden naarmate de partij in staat is om een vollediger zicht te krijgen op de situatie. Daarbij zal het belangrijk zijn om de eenheid tussen de arbeiders en armen op het eiland te versterken en ieder conflict op etnische basis te vermijden. Zeker op een ogenblik dat de middelen schaars zijn, vormt dat immers een reëel risico.

Sri Lanka was nog niet hersteld van een 20-jaar durende burgeroorlog waarbij enorme vernielingen werden aangericht in het noorden van het eiland en waarbij heel wat slachtoffers vielen. Er was een vooruitzicht op heropbouw, zelfs indien dit beperkt was onder het huidig systeem. Vandaag is de economie van het land en de bevolking teruggeworpen naar extreme armoede, tekorten en een grote onzekerheid.

Blijvende oplossing kan enkel door strijd voor een socialistische regering

Voor een volledig en snel herstel, zijn dringend middelen nodig. De Wereldbank en het IMF hebben jarenlang de lokale bevolking op droog brood gezet met haar neo-liberale dictaten. Het kapitalisme is niet in staat gebleken om te investeren in middelen om de bevolking te beschermen. Alle buitenlandse schulden van het land moeten onmiddellijk afgeschaft worden en niet louter uitgesteld.

De heropbouw moet gebeuren onder controle van verkozen comités van arbeiders en armen om te garanderen dat er een maximale bescherming is van diegenen die dit het meest nodig hebben, los van hun nationaliteit, godsdienst of politieke voorkeur. Voor een blijvende oplossing voor de problemen van de arbeiders en armen in Sri Lanka is de socialistische omvorming van de samenleving noodzakelijk door het vestigen van een regering op socialistische basis.

De United Socialist Party in Sri Lanka zal haar inspanningen versterken om een stevige arbeiderspartij op te bouwen gebaseerd op een socialistisch programma. Wij willen de kameraden van de USP steunen op een ogenblik dat ze dit enorm nodig hebben.

Jouw hulp

We roepen op om in de eerste volle week van januari zoveel mogelijk financiële steun op te halen. Op 10 januari vertrekt een team van USP-kameraden opnieuw vanuit Colombo om naar de hardst getroffen regio’s te gaan en daar mee te helpen aan de meest dringende hulp die nodig is.

Er is reeds een pakket met water-zuiverende tabletten vertrokken naar Sri Lanka. Dit werd betaald door ons Ierse parlementslid Joe Higgins en kostte zo’n 400 euro. Met dat soort relatief kleine bedragen kunnen we enorm belangrijke bijdrage leveren om te voorzien in de meest dringende behoeften van de kameraden in Sri Lanka.

Financiële bijdragen kunnen overgemaakt worden op de volgende wijzen:

> Online op de website van het CWI (voor wie beschikt over Visa of andere middelen om online geld te geven). Schrijf als vermelding ‘Campaign Sri Lanka’.

> Door over te schrijven op het rekeningnummer 001-2260393-78 van LSP met vermelding ‘Sri Lanka’.

Alle bijdragen worden integraal aangewend voor concrete en directe hulp in Sri Lanka. Aarzel dus niet en toon je solidariteit.