Category: Autosector

Naar aanleiding van de aankondiging van de sluiting van de Peugeot-vestiging in Ryton (Coventry), roept de Socialist Party in Coventry op tot een actieplan om de 2.000 jobs te redden. Ons lokale gemeenteraadslid Dave Nellist legde ons standpunt uit in verschillende media. We publiceren het persbericht dat hij verstuurde.

Dave Nellist

Ik hoop dat de vakbondsleden in Ryton inspiratie zullen opdoen van de Franse arbeiders die de afgelopen weken hebben duidelijk gemaakt dat een sterk antwoord op de aanvallen van de regering inzake de jongerencontracten, tot resultaat kan leiden.

12 maanden geleden werden bij Peugeot in Coventry zo’n 900 arbeiders afgedankt en we waarschuwden toen dat de gezamenlijke investering met Toyota voor 1 miljard pond in Tsjechië zou leiden tot het einde van de auto-industrie in onze stad.

Het is niet zo dat Coventry plots duurder is geworden. De aandeelhouders van Peugeot willen hun winsten maximaliseren door de kosten te beperken. Dat is hun zakenlogica, ook al houdt het op sociaal vlak geen steek.

Bovenop de 2.000 jobs die verloren gaan in Ryton, zullen honderden en misschien duizenden jobs verloren gaan bij onderaannemers of toeleveranciers. Er zal een groot gat geslagen worden in de lokale economie, wat enorme gevolgen zal hebben. Zowel winkels als scholen zullen de gevolgen zien van deze sluiting.

Ik denk dat het noodzakelijk is dat de arbeiders van Ryton acties ondernemen, maar het is niet enkel aan hen om de strijd tegen de sluiting te voeren. De vakbonden moeten snel een datum naar voor schuiven voor een betoging doorheen de stad om heel de gemeenschap te mobiliseren achter de families die getroffen worden in Ryton. We hebben een dergelijke actie in de komende dagen nodig, er moet geen maanden gewacht worden.

Naast de miljoen die verloren gaan door de sluiting, zullen de regering en de lokale overheden miljoenen nodig hebben om de sluiting op te vangen. Dat geld zou beter nu al geïnvesteerd worden in het openhouden van het autobedrijf.

Publieke investeringen moeten leiden tot een publiek bezit van de fabriek. Peugeot heeft zichzelf het recht ontzegd om te beslissen over de toekomst van Ryton. De regering moet tussenkomen om de sluiting te vermijden, niet op basis van steun of subsidies voor een multinational, maar door het bedrijf in publieke handen te nemen.

Dat is op zich geen moeilijke operatie. Zelfs een Tory-premier, Ted Heath, besloot in 1971 om Rolls-Royce te nationaliseren. Hij deed dat binnen de 24 uur na de aankondiging van de mogelijke sluiting van het bedrijf. Naast het publieke bezit van Ryton, is er volgens ons ook nood aan een debat over wat er geproduceerd wordt in Ryton waarbij ook rekening wordt gehouden met de transportbehoeften in de samenleving.

Onze stad en deze regio hebben duizenden jobs zien verloren gaan in de industrie. De beperkte bescherming van arbeiders maakt ontslagen gemakkelijker. De vakbonden moeten de regering dwingen om dit een halt toe te roepen en om komaf te maken met het industriële vandalisme.

Afgelopen maandag vond bij NedCar, een productiebedrijf voor auto’s in het Nederlandse Born, een werkonderbreking plaats. Deze werkonderbreking volgde op een week waarin uit onvrede al een keer het werk tijdelijk was neergelegd en een spontane manifestatie georganiseerd op zaterdag.

Bas De Ruiter

Op de betoging van afgelopen maandag waren er op het hoogtepunt zowat 3.500 arbeiders van Nedcar en toeleveranciers. De actie werd gesteund door alle vakbonden, ook de Unie die eerder tegen acties had gepleit.

Het jobverlies bij Nedcar (waar 1.000 jobs bedreigd zijn), zou ook leiden tot het verdwijnen van 500 jobs bij toeleveranciers. Een arbeider vertelde me dat er plannen zijn om van een tweeploegendienst naar een enkele ploegendienst te gaan. In totaal zouden dus 1.500 jobs verloren gaan.

Onder de arbeiders is er een sterk gevoel van solidariteit, en tegelijk ook een enorme strijdbaarheid. De arbeiders met wie ik sprak, stelden dat ze de macht hebben om de productie volledig stil te leggen en dus de macht uit te oefenen over het bedrijf en de productie.

De ontslagen komen volgens de directie van NedCar voort uit het feit dat Daimler Chrysler de productie bij Nedcar heeft stopgezet door tegenvallende verkoopsresultaten. Ook Mitsubishi, dat nog tot 2010 contracten met NedCar heeft lopen, zou met tegenvallende resultaten te kampen hebben. Dat argument kwam ook naar voor in de toespraak van de voorzitter van de vakbond FNV Bondgenoten, Henk van der Kolk. Nochtans kende Daimler Chrysler in 2005 een groei van haar omzet met 3,8%. In eerste vijf maanden van 2005 haalde Mitsubishi een omzetsstijging van 23,8%.

De ontslagen hebben bijgevolg meer te maken met de wens van de directies van beide bedrijven om de winstpercentages te verhogen door de productie te verplaatsen (Daimer Chrysler) of minder arbeiders evenveel werk te laten verrichten (Mitsubishi). Bij de werkonderbreking kwam de woede naar boven. Zo was er op het podium een in midden gezaagde Smart-wagen te zien met een begeleidende spandoek: “Gedeelde Smart, is halve Smart“.

De voorzitter van de Ondernemingsraad, Jean Wouters, zei dat er anderhalf jaar geleden reeds 1.600 ontslagen vielen. "Mitsubishi en Daimler Chrysler zeiden toen dat dit nodig was om NedCar te redden. We kunnen zien hoeveel daar van terecht is gekomen."

Op het einde van de manifestatie werd er gestemd over de mogelijkheid om te gaan staken als er geen bevredigende overeenkomst zou komen uit het overleg tussen bonden, NedCar en Mitsubishi dat die dag zou plaatsvinden. De waarschuwing van Henk van der Kolk om vooral het resultaat van het overleg af te wachten en niet wild te gaan staken, werd erg lauw ontvangen. Daarentegen was er een enorme steun onder de arbeiders voor stakingsacties: bij de stemming stemden slechts vier arbeiders (van de eerder genoemde 3500) tegen, er waren geen onthoudingen en de rest stemde voor stakingsacties.

Na afloop van de werkonderbreking sprak ik met Jean Wouters, voorzitter van de OR van NedCar.

Kan u nog even de precieze aanleiding van het conflict schetsen?

Jazeker, die aanleiding is dat er eerdere afspraken waren met Daimler Chrysler en Mitsubishi om bij NedCar 290.000 wagens te produceren. Door tegenvallende verkoopresultaten bij Smart (Daimler Chrysler) lijkt dat nu van de baan en dreigen er 1.000 arbeiders ontslagen te worden.

De voorzitter van FNV-Bondgenoten, Henk van der Kolk, riep in zijn speech op vooral niet wild te gaan staken: wat vindt u daarvan?

Ik heb daar met Henk over gesproken en hij heeft mij ervan weten te overtuigen dat we inderdaad die wettelijke termijn van 24 uur in acht moeten nemen. Ik kom persoonlijk uit België en daar breken wilde stakingen vaker uit, omdat die achteraf alsnog door de vakbond erkend worden. In Nederland schijnt dat niet mogelijk te zijn op basis van in het verleden gemaakte afspraken tussen vakbonden, werkgevers en regering. We komen hiermee ook tegemoet aan de wensen van de arbeiders.

Er is duidelijk een enorme strijdbaarheid onder de arbeiders merkbaar. Als in de onderhandelingen nu niet het gewenste resultaat zou worden bereikt, aan wat voor vervolgacties denkt u dan?

Dan is alles mogelijk van demonstraties, bijvoorbeeld in Den Haag, tot stakingen en bedrijfsbezettingen bij NedCar zelf.

Bij het bedrijf Delphi, dat onderdelen voor auto’s produceert, werd aangekondigd dat 24.000 jobs zouden verdwijnen in haar Noord-Amerikaanse vestigingen en de lonen zouden met 60% dalen. Delphi levert onderdelen voor General Motors. Er werd tegen de grootschalige besparingsoperatie van Delphi heel wat verzet van de vakbonden verwacht, maar de dag voor het begin van een staking werd de actie afgelast door vertegenwoordigers van de United Auto Workers (UAW). Een beperkte sneeuwstorm werd daartoe als excuus ingeroepen.

Ty Moore

Ondanks die oproep van de vakbondsleiding stond er toch een stakingspiket met zo’n 75 arbeiders, vooral aanhangers van de groepering Soldiers of Solidarity (SOS), een strijdbare oppositiebeweging binnen de UAW. Het was ook deze groep die de oorspronkelijke oproep voor protest had gelanceerd binnen de vakbond.

Het aflassen van het piket en de meeting had meer te maken met politiek dan met de sneeuw. Volgens verschillende basismilitanten op het piket van vorige donderdag, was de vakbondsleiding bang voor een groeiende invloed van de oppositiestroming SOS. De vakbondsleiding had zelf immers niets gedaan voor de mobilisatie, terwijl SOS wekenlang campagne voerde op de werkvloer in de stad Flint.

Op woensdag verdeelde de lokale vakbondsleiding pamfletten en werd gebeld naar de leden om aan te kondigen dat het piket en de meeting waren afgelast. Zelfs het blad Flint Journal publiceerde hierover in een artikel op haar voorpagina op donderdagochtend. Jammer dat de UAW-leiding nooit een zelfde energie aan de dag legde om het protest zelf te organiseren.

De sabotage vanuit de UAW-leiding is vrij consistent. Todd Jordan, een prominente activist van SOS kwam vanuit Kokomo, Indiana, naar Flint om de actie te ondersteunen. Hij stelde: “We hebben nood aan solidariteit, een strijdbaar syndicalisme vanuit de basis waarbij we van arbeider tot arbeider vakbondsleden vormen op de werkvloer.“

“Het is verschrikkelijk dat de bureaucratie ons vertelt om af te wachten. Ze organiseren meetings, maar vertellen ons niets… Ze zeggen ons voor de Democraten te moeten stemmen, maar dat is niet wat de mensen willen horen. De arbeiders willen naar buiten komen en terug vechten. De bureaucratie blokkeert iedere vorm van reële sociale beweging van de basis“, aldus Jordan.

Uitstel door Delphi om staking te vermijden

Het piket van donderdag vond plaats net voor de directie van Delphi aankondigde dat het de juridische betwisting voor de rechtbank van Koophandel wil beëindigen. De zaak voor die rechtbank was aangespannen om eenzijdig te kunnen overgaan tot massale loonsverlagingen en het ontslag van twee derden van haar Noordamerikaanse arbeidskrachten. Op vrijdag kondigde Delphi aan dat een dergelijk verzoek wordt uitgesteld met 6 weken in de hoop dat er intussen onderhandelingen met UAW kunnen worden aangeknoopt. Een staking zou hard aankomen voor zowel Delphi als General Motors. Dat laatste bedrijf is afhankelijk van de auto-onderdelen die worden geleverd door Delphi.

De UAW-leiding heeft niets gedaan om de arbeiders van Delphi voor te bereiden op stakingsacties, maar de druk van onderuit dwingt hen om die optie te overwegen. SOS hield massabijeenkomsten van Delphi-arbeiders in heel de regio waarbij van de UAW-leiding werd geëist dat het effectief iets zou doen tegen de besparingsoperatie. Er werd ook voorgesteld om stiptheidsacties te ondernemen op de werkvloer, waarbij de productie wordt beperkt tot de hoeveelheid productie die minimaal wordt vereist. Hierdoor kan worden vermeden dat Delphi een uitgebreide stock aanlegt zodat er reserve is bij een eventuele staking.

Het netwerk SOS is een belangrijke ontwikkeling voor de Amerikaanse arbeidersbeweging. Een laag van reeds langere tijd actieve vakbondsmilitanten komt er samen met een nieuwe frisse laag van arbeiders die voor het eerst deelnemen aan vakbondsactiviteiten. Deze arbeiders worden gegroepeerd rond een strijdbaar programma. Het aantal voortrekkers van SOS is nog vrij klein en hoofdzakelijk beperkt tot Delphi, maar het ontwikkelen van deze oppositiestroming geeft wel aan wat er mogelijk is onder de Amerikaanse automobielarbeiders.

De directie van het Duitse Volkswagen kondigde aan dat er herstructureringen aankomen. Er zouden 20.000 jobs moeten verdwijnen, waarvan zo’n 6.000 door ontslagen. Daarbij zou niet in Duitsland zelf worden overgegaan tot ontslagen of sluitingen. Bij VW-Vorst werken bijna 6.000 arbeiders en de dreiging van een hard besparingsplan of zelfs een sluiting is reëel.

De directie van VW wil de productiviteit opvoeren. In Duitsland hebben opeenvolgende besparingsplannen ertoe geleid dat de gemiddelde arbeidsduur bijzonder laag is: 28,8 uur per week. Dat kwam onder meer door het doorvoeren van besparingen door arbeidsduurvermindering met loonsvermindering. Die tendens wil VW omkeren door de arbeidsduur op te drijven tot 35 uur per week. Hierdoor moeten 20.000 jobs verdwijnen. De productiviteit opdrijven zou immers niet leiden tot een opdrijven van de totale productie, gezien de oververzadiging van de automarkt.

De besparingen bij Volkswagen zijn niet direct een gevolg van de slechte situatie waarin het bedrijf zich bevindt. Vorig jaar maakte VW internationaal een winst van 1,12 miljard euro, wat zowat dubbel zoveel was als het jaar voordien (693 miljoen). Ook in 2006 wordt een stijging van de winst verwacht. In Duitsland zelf zou er echter geen winst worden gemaakt. Blijkbaar wegen de snoepreisjes van de directie en de vrij openlijke omkoping van de vakbondsleiding daar door in het budget. Maar als het bedrijf wil besparen, kijkt het opnieuw in de eerste plaats naar de arbeiders. Door langer te werken (voor eenzelfde loon), kan de winst worden opgedreven.

De aankondiging van VW dat zou worden bespaard op de kap van de werknemers zorgde ervoor dat de aandelen van het bedrijf stegen. De dag na de aankondiging stegen de aandelen met 7,43%. Een groot aantal jobs zou op een natuurlijke wijze verdwijnen met werknemers die op pensioen gaan of wiens tijdelijk contract niet wordt verlengd. Voor zo’n 6.000 werknemers dreigt een direct ontslag.

In Duitsland zelf sloot VW een akkoord met de vakbonden waarin werkzekerheid wordt gegarandeerd. Bovendien is het sociaal klimaat in het land niet gunstig voor het patronaat met een nieuwe beweging van stakingen en arbeidersprotest dat op gang komt. Hierdoor wordt uitgekeken naar andere vestigingen en dan komt VW-Vorst in beeld. De vakbonden daar reageerden slechts beperkt. Vanuit het ABVV werd erop gewezen dat een topman eerder verklaarde dat er geen fabrieken zouden worden gesloten. De Brusselse directie zou ontkennen dat een sluiting dreigt. Een makke reactie versterkt natuurlijk de mogelijkheden voor de directie om over te gaan tot besparingen zonder al te veel sociale onrust. Dat kan ongetwijfeld een rol spelen bij de beslissing van de directie.

Iedere besparing op de kap van de arbeiders of een dreiging met sluiting, moet worden beantwoord met verzet. Daarbij zal het belangrijk zijn dat er een eengemaakt verzet is van alle arbeiders. Dat onderstreept overigens de waanzin van een mogelijke splitsing van ABVV-Metaal. In VW-Vorst werken zowel Franstaligen als Nederlandstaligen. Die zijn lid van dezelfde vakbonden op dit ogenblik. Een splitsing van de metaalcentrale CMB zou zeker bij VW-Vorst rampzalige gevolgen hebben.

Sedert enkele weken verschijnen er regelmatig berichten dat Volkswagen Vorst bedreigd wordt met sluiting. Moeten we dat ernstig nemen of wil de directie alleen maar druk zetten op de CAO-onderhandelingen? Topman Bernard beweert dat er geen sprake is van sluiting. De vakbonden drukken hun vertrouwen in de directie uit. Het is mogelijk dat de directie alleen maar druk wil zetten. De overproductie in de automobielsector is echter een feit. Wereldwijd wordt maar 75% van de totale productiecapaciteit gebruikt. Als de directie een ballonnetje oplaat, dan is dat meteen een test. Als ze de indruk krijgt dat de vakbonden mak zijn en een sluiting niet teveel moeite zal kosten, zou ze wel eens snel van gedacht kunnen veranderen.

Renault Vilvoorde behoorde tot de meest productieve vestigingen, de vakbonden hadden er al jaren geleden een 9-urendag aanvaard. Dat heeft de vestiging echter niet gered, integendeel, toen er ergens gesloten moest worden, kwam Vilvoorde meteen op tafel. De directie wist immers dat het verzet daar beperkt zou blijven. De vakbonden zouden hieruit lessen moeten trekken: wie zijn tanden laat zien, daar blijft men af, maar diegene die al op zijn buik gaat liggen voor het gevecht begonnen is, daar rolt men over.

Dat er tevens extra druk wordt gezet op de vakbonden om toegevingen te doen tijdens de onderhandelingen is uiteraard meegenomen voor de directie. In Duitsland gingen de vakbonden al akkoord met een loonsstop tot 2007 en de invoering van een jaarconto, waarbij de arbeiders 400 uur per jaar mogen afwijken van het normale arbeidsritme . In de Audi Neckarsulm vestiging (deel van de VW groep) aanvaardden de vakbonden een loonsvermindering van 2.7% in ruil voor werkzekerheid tot 2011. Bij VW Wolfsburg werd de nachtploeg afgeschaft en werken de arbeiders 3 dagen van 10 uur. De Belgische loonkosten in de autosector lagen in 2002 nog 7.3% lager dan in Duitsland. Deels door de zware toegevingen van de Duitse vakbonden, zullen in 2006 de loonkosten in België 0.4% hoger liggen.

Als er bespaard moet worden, dan klagen de patroons altijd over te hoge loonskosten. De loonkosten maken echter slechts 4 à 5% uit van de totale assemblagekosten in de autosector. Ook bij Ford-Genk werden de te hoge loonkosten aangehaald toen 3000 jobs moesten sneuvelen, de loonkost bedroeg er 7% van de totale productiekost.

Bij Volkswagen Vorst wil men vooral de flexibiliteit opdrijven. Er werd eerst voorgesteld om de weekendploeg af te schaffen, daarbij zouden 550 jobs verloren gaan. Dit is echter geen goede optie, want in het weekend vangen ze juist de pieken en de dalen in de productie op. De vakbonden kwamen met een voorstel tot arbeidsduurvermindering en bijkomende compensaties om de gevolgen van de besparingen over alle arbeiders te verdelen en ontslagen te vermijden. De weekendploeg zou dan ongevoegd worden in de week. Een ander discussiepunt is de uitwerking van de sectoriële CAO.

De CAO in de metaalsector, waaronder de autosector valt, voorziet in een “loonsverhoging” van 4.3%. De 4 grootste autoproducenten kondigden onmiddellijk aan dat dit niet haalbaar is, ze stellen dat de lonen integendeel met 10 à 12% moeten dalen tegen 2010. Terwijl een loonsverhoging van 4.3% over 2 jaar, – na aftrek van de inflatie en de productiviteitstoename eigenlijk minder loon per éénheid productie betekent. Bij volkswagen willen ze die loonsverhoging neutraliseren door te snijden in de premies, in de ancieniteitsverlofdagen, door de pauzes niet meer te betalen,…

Nochtans worden er in de sector enorme winsten geboekt. De Volkswagengroep maakte een operationele winst van 2.01 miljard euro in 2004, Renault 3.55 miljard euro.

De regering Verhofstadt, die 200.000 jobs beloofde, maar sindsdien alleen maar toekeek terwijl duizenden jobs verloren gingen bij Ford Genk, de Post, NMBS, Cockerill… kwam de automobielsector te hulp. De last op ploegenarbeid werd al met 2.5% verlaagd (i.p.v de eerst voorgestelde 1%) sinds 1 Juli 2005. Nu wil ze de belastingsvermindering nogmaals verhogen met 8.5%. Die extra maatregel zou de regering 250 à 300 miljoen euro kosten. Bij de onderhandelingen voor het interprofessioneel akkoord kregen de patroons ook al een cadeau van 250 miljoen euro. De werknemers van de Non-profit daarentegen kregen na maandenlange strijd slechts 471 miljoen euro gespreid over 5 jaar.

Terwijl de ene besparing na de andere wordt aangekondigd, blijven de winsten stijgen. Arbeiders mogen zich niet laten opzetten tegen elkaar onder het mom van concurrentie met andere vestigingen of door de dreiging met delocalisatie. We moeten ons verzetten tegen elke dreiging met ontslagen of sluiting. We moeten de strijd organiseren aan de basis en zo de vakbondsleiding onder druk zetten om de strijd effectief te organiseren. Om een antwoord te bieden aan de verdeel- en heersstrategie van de patroons, moeten we de strijd niet alleen sectorieel, maar ook intersectorieel voeren. We moeten ons Europees, en zelfs internationaal organiseren.

Fraude en omkoperij aan de top

10 miljard moet er bespaard worden bij Volkswagen, omdat men tegen 2008 de winst wil verhogen tot vier miljard euro! Winst die verdwijnt in de zakken van de aandeelhouders. En in de zakken van de directie, want er wordt gesjoemeld aan de top van de Volkswagengroep. Er werden fictieve ondernemingen opgezet om geld door te sluizen.

Hartz, personeelschef bij Volkswagen en goede vriend van Schroder is al opgestapt. Schroder heeft al zijn volledige steun betuigt aan zijn trouwe vriend Hartz die de bedenker is van het fameuze sociale hervormingsplan. Een plan dat honderduizenden werklozen in de armoede duwt en dat werkloze vrouwen verplicht om een “job” als prostituee aan te nemen.

Een andere fraudeur is de secretaris van de ondernemingsraad Volkert, die op de loonlijst staat van IG-Metall. Ook de voorzitter van IG-Metall, Peters zou op de hoogte geweest zijn van de wanpraktijken. Bronnen binnen VW zeggen dat de ondernemingsraad en dus ook de vakbondsafgevaardigden al ruim tien jaar afgekocht worden met snoepreisjes en luxeprostituées en in ruil daarvoor bereid waren om ‘moeilijke maatregelen te doen slikken en de sociale vrede te bewaren’.

Dat politici (ook sociaaldemocraten, christendemocraten en groenen) hun zakken vullen ten koste van ons, verbaast ons al lang niet meer. De vakbondsleiding die bij deze politci op schoot kruipt, doet daar aan mee. Dit is schandalig omdat zij betaald worden met ons lidgeld om voor onze belangen op te komen ! Dergelijke schandalen mogen er echter niet toe leiden dat we de vakbonden de rug toe keren. De vakbonden zijn van ons! Maar dit brengt wel opnieuw de noodzaak aan democratische vakbonden naar voor. Algemene ledenvergaderingen moeten georganiseerd worden op de werkvloer tijdens de werkuren zodat vakbondsleden controle kunnen uitoefenen op hun verkozenen en ze kunnen afzetten wanneer nodig. Vakbondsvrijgestelden mogen niet meer verdienen dan de arbeiders die hen verkozen hebben om te vermijden dat ze voeling verliezen met de werkelijke levensomstandigheden van de arbeiders en hun gezinnen.

Niet alleen bij Volkswagen en de volledige automobielsector, maar ook in talloze andere sectoren wordt er geherstructureerd en afgedankt om de winstcijfers te maximaliseren. Enkel met democratische vakbonden, zullen de leden, militanten en delegees een effectief strijdmiddel hebben om te vechten tegen de neoliberale aanvallen op onze verworvenheden. Een strijd die samen met de arbeiders uit alle andere vestigingen en andere sectoren moet gevoerd worden. In plaats van medebeheer met het patronaat is het nodig om op internationaal vlak samen in verzet te gaan voor strijdbare en democratische vakbonden.

Wij eisen:

– Geen jobverlies, vechten voor iedere arbeidsplaats!

– Tegen de massale werkloosheid: arbeidsduurvermindering met loonbehoud en bijkomende aanwervingen

– Open de boeken! De werknemers moeten weten hoe de boekhouding er echt uitziet en waar de winsten van de voorbije jaren naartoe zijn.

– Nationalisatie onder arbeiderscontrole en zelfbeheer van ieder bedrijf dat dreigt met afdankingen en sluitingen. De werkzaamheden werden ontwikkeld door de arbeiders van het bedrijf, hele regio’s zijn afhankelijk van een paar bedrijven. De beslissingen over het aanwenden van deze middelen mogen niet afhankelijk zijn van de dictatuur van de winst, maar moeten op democratische wijze beslist worden in het belang van de arbeiders en de gemeenschap.

Volkswagen had aangekondigd dat het 4 miljard euro wou besparen en 5.000 arbeidsplaatsen zou schrappen in Europa. Bij Volkswagen in Duitsland leek het er op dat er na weken van onderhandelen en dagelijkse werkonderbrekingen van enkele uren een algemene staking zou komen van alle werknemers in het bedrijf.

Dat gebeurde evenwel niet. De leiding van de vakbond IG Metall sloot immers een akkoord dat de werkgelegenheid tot 2011 “garandeert” voor 103.000 werknemers (op een totaal van 176.000) in de 6 vestigingen van Volkwagen in het westen van Duitsland. In ruil daarvoor is IG Metall akkoord gegaan met een blokkering van de lonen gedurende 2 jaar en verdere flexibilisering. Volkswagen zal meer mogelijkheden krijgen om arbeid te verschuiven tijdens het jaar naargelang de vraag naar auto’s. Men schat dat Volkswagen op die manier jaarlijks meer dan 1 miljard euro zal besparen o.a omdat het minder overuren moet betalen.

Bij Volkswagen Vorst werd recent het werk onderbroken als protest tegen de hoge werkdruk. Nu wil de directie nog eens 600 jobs schrappen: 200 bij VW en 400 bij toeleveranciers. Ondanks de bestaande hoge werkdruk en de vermindering van het personeel wil men per ploeg nog 20 wagens meer gaan produceren: 360 auto’s per ploeg in plaats van 340. Daarnaast is het afwachten wat de gevolgen van het Duitse akkoord zullen zijn bij VW-Vorst.

De enorme woede en het vastberaden antwoord van de arbeiders bij Opel in Bochum in het Duitse Ruhrgebied tegenover de aangekondigde 12.000 ontslagen in Europa haalde alle krantenkoppen in Duitsland. De arbeiders gingen onmiddellijk in staking tegen de dreiging van ontslagen. De plannen van General Motors (GM) zouden er toe leiden dat 4.000 van de 9.600 arbeiders in Bochum hun job verliezen. De vastberaden spontane staking in Bochum is een symbool van verzet tegen de Duitse heersende klasse die de bevolking een lagere levensstandaard probeert op te leggen. Gisteren betoogden meer dan 20.000 mensen door het stadscentrum van Bochum in solidariteit met de arbeiders. Die betoging vormde een onderdeel van de Europese actiedag tegen de plannen van GM.

Robert Bechert

De strijd van de arbeiders in Bochum doet denken aan de strijd van de staalarbeiders van het nabije Rheinhausen in 1987/88 toen ingegaan werd tegen het offensief van de regering en het patronaat. In de regio rond Bochum is er een gemiddelde werkloosheidsgraad van 14% en gingen de voorbije periode tal van jobs verloren, waardoor de arbeiders beseffen dat er geen ander alternatief dan strijd is.

Maar de strijd die vandaag plaats vindt bij Opel/General Motors is geen strijd tegen een geïsoleerde aanval in één bedrijf. De voorbije maanden waren er in Duitsland verschillende pogingen om de levensstandaard aan te pakken door lagere lonen en een aanval op de sociale zekerheid.

De regering van sociaal-democraten en groenen willen overal de discussie voeren over langere arbeidsweken, waarbij ook in de publieke sector een arbeidsduurverlenging zonder loonsverhoging wordt opgelegd en waarbij geprobeerd wordt om overal de lonen aan te pakken door die afhankelijk te maken van de geleverde prestaties. Vanaf 1 januari 2005 komt daar nog een offensief bij tegen de langdurige werklozen waarbij de uitkeringen voor 500.000 werklozen op de helling komen te staan. De regionale en lokale overheden volgen een gelijkaardig beleid. Iedere partij, van de conservatieve CSU tot de zogenaamd "linkse" PDS, in het Duitse parlement heeft op de verschillende beleidniveau’s waar ze deel van uitmaken deelgenomen aan de besparingsplannen.

De voorbije maanden volgde de privé-sector de overheid met ontslagen en een arbeidsduurverlenging zonder loonsverhogingen. In een aantal gevallen, zoals bij het chemisch bedrijf Schering, werd daarbij openlijk gesteld dat het gaat om het verhogen van de winsten. In het geval van Schering wil de directie de komende drie jaren de winstvoet verhogen van 14% tot 18%. Andere bedrijven zoals de winkelketen Karstadt Quelle komen onder druk te staan door de stagnatie van de Duitse economie en de toegenomen concurrentie. In al die gevallen moeten de arbeiders ervoor opdraaien.

Totnutoe beperkte de reactie van de vakbondsleiding zich in veel gevallen tot protest met woorden. In een aantal gevallen, zoals in april 2004, organiseerden de vakbonden protestbijeenkomsten, maar eerder met het oog op het aflaten van stoom in plaats van het mobiliseren in een bredere militante campagne. Zelfs nu stellen de leiders van de metaalbond IG Metall dat ze zich verzetten tegen verplichte ontslagen en bedrijfssluitingen, maar wordt dus eigenlijk toegegeven op het vlak van "vrijwillige" afvloeiingen.

Toen General Motors aankondigde dat in Europa 12.000 jobs zouden verloren gaan in de verschillende vestigingen van Opel, stelde de voorzitter van de overkoepelende vakbondsdelegatie van Opel in Duitsland dat hij het woord staking niet zou laten vallen. Maar de arbeiders in Bochum dachten er anders over, dezelfde dag nog ging de nachtshift in staking. Deze staking werd niet geleid door de vakbondsafgevaardigden, maar werd opgezet door een comité van linkse arbeiders dat actief is in het bedrijf.

Bochum is een belangrijk bedrijf voor het volledige productiesysteem van Opel/GM in Europa dat volgens een Duitse krant "afhankelijk is van de arbeiders van Bochum". De staking in Bochum leidde er reeds toe dat de productie in andere vestigingen tot stilstand kwam. Een vastberaden oproep van de arbeiders van Bochum aan de andere arbeiders van Opel/GM in Duitsland en Europa zou tot Europese acties kunnen leiden.

Vastberaden acties kunnen de aanval stoppen en leiden tot toegevingen. Op wereldvlak is GM een winstgevend bedrijf. In het derde kwartaal van dit jaar was er in de automobielafdeling een verlies van 130 miljoen dollar, maar dit kwam voornamelijk door de krappe markt. Intussen steeg de winst van de financiële operaties van GM van 630 tot 656 miljoen dollar.

Als GM doorzet met haar plannen om arbeiders af te danken, moet overgegaan worden tot bedrijfsbezettingen. Stakingen waarbij de arbeiders het werk neerleggen zijn van symbolisch belang in de geschiedenis van GM. Het waren de massale bedrijfsbezettingen in Detroit in 1936/1937 die er voor het eerst toe leidden dat de directie van GM verplicht was om te onderhandelen met de vakbonden.

Een serieuze strijd kan deze aanval afwenden, maar de algemene crisis van de kapitalistische economie leidt ertoe dat het patronaat steeds opnieuw in het offensief zal gaan. Daarom zullen socialisten binnen deze strijd opkomen voor de nationalisatie onder arbeiderscontrole en arbeidersbeheer, en de noodzaak naar voor brengen van een democratische planning om de middelen en de talenten van de arbeiders en de vestigingen in te zetten voor de belangen van de arbeiders en de gemeenschap in plaats van voor de winsten van de heersende klasse.

Met een luidruchtige en strijdbare betoging trokken de arbeiders van Opel Bochum door de stad als onderdeel van een internationale actiedag. Daarmee werd de druk van de staking verder opgedreven. Sinds donderdag ligt de productie stil. Het centrale discussiepunt waartegen betoogd werd in Bochum was de dreiging van de directie om 4.000 jobs op een directe wijze te schrappen waarbij mogelijks nog eens meer dan 20.000 jobs bij toeleveranciers zouden verdwijnen. Hierdoor zou de regio verder de dieperik in belanden.

Stephan Kimmerle vanuit Bochum

De actie werd ondersteund door duizenden arbeiders uit de staalindustrie en de mijnbouw. Er waren vertegenwoordigers van zowat alle bedrijven in de regio waar er de afgelopen maanden acties waren: stakende busarbeiders uit Leverkusen toonden hun solidariteit, arbeiders van Daimler uit Bremen waren aanwezig. Een aantal arbeiders van Mettinger droegen spandoeken tegen de “jobkillers” en de aanval op de lonen. Een vakbondsdelegatie van Mettinger droeg een spandoek met de slogan “wij zijn specialisten in het blokkeren van de straten”. Karstadt was ook goed vertegenwoordigd met spandoeken waarbij het verband gemaakt werd met de besparingsplannen Hartz IV (aanval op de werklozen) waarmee de arbeiders van Opel ook zouden geconfronteerd worden als het van de directie afhangt. Heel wat slogans vanop de maandagbetogingen werden overgenomen op deze betoging.

Er was ook een stevige delegatie van de vakbond in de bouw, die een spandoek meedroegen tegen de aanval op de levensstandaard. Arbeiders van Hella droegen de volgende slogan mee: “We vechten samen. Wij arbeiders moeten in het offensief gaan.” Vanuit Stuttgart waren er een delegatie van Porsche-arbeiders en andere delegees.

Marc Treude, gemeenteraadslid en SAV-lid in Aken, die recent werd als delegee ontslagen op zijn bedrijf (Cinram) was aanwezig en stelde dat hij de strijd ook zal voeren in de gemeenteraad van Aken om zo de solidariteit mee te organiseren. SAV-leden uit Berlijn, Keulen, Aken, Kassel en Saarbrücken verdeelden een solidariteitsbericht en een pamflet, en verkochten ook ons blad ‘Solidarität’ waarbij de nadruk lag op onze oproep om de staking uit te breiden en stakings- en actiecomité’s op te zetten.

De betoging eindigde aan het vakbondslokaal in Bochum. In de officiële toespraken werd de nadruk gelegd op het feit dat de arbeiders van Opel zo snel mogelijk terug aan het werk moeten. Er werd veel gesproken over solidariteit en de arbeiders werden geprezen voor hun acties, maar over volgende stappen in de strijd werd niets gezegd. De vakbondsleiding en de burgemeester van Bochum spraken over de noodzaak van "onderhandelingen op gelijke voet" waarbij we "elkaar moeten vinden". Toen een katholieke bisschop in een toespraak stelde dat het werk moest hervat worden en dat een "compromis moet gevonden worden", werd hij uitgejouwd. De meeste bijval was er voor een Spaanse vakbondsmilitant die stelde dat het kapitalisme de achtergrond is van de huidige plannen.

Stakingen kunnen tot resultaat leiden

De staking in Bochum heeft gevolgen op internationaal vlak bij Opel. “De wilde staking bij Opel in Bochum brengt het bedrijf in grote moeilijkheden: wegens een gebrek aan onderdelen moet de vestiging in Antwerpen haar productie stoppen. In Rüsselsheim staan de montagebanden stil sinds 10 uur”, aldus Spiegel Online (19 oktober).

De druk op de stakers neemt toe. Er is overeenstemming van IG-Metall voorzitter Peters tot de politici dat de huidige situatie moet beëindigd worden. De werkgeversvertegenwoordiger Hundt werd geciteerd op Deutschlandradio waarbij hij stelde: “wilde stakingen zijn ontoelaatbaar en onwettig. Zij brengen de positie van het land in gevaar en berokkenen schade aan de sociale vrede.” Op de radio werd ook gesteld: “Volgens een bericht in de krant ‘Die Welt’ zal Opel openlijk optreden tegen bewuste oproerstokers met harde maatregelen. Zij zullen zich voor de arbeidsgerechten moeten verantwoorden."

Hoe verder?

Deze bedreigingen hebben tot dusver weinig effect. Maar in Bochum is het duidelijk dat de strijd niet kan gewonnen worden als het beperkt blijft tot Bochum. Daarom moet een strategie uitgewerkt worden om de acties ook in andere vestigingen te gaan voeren. Zoniet zal de frustratie van een aantal arbeiders die denken dat de anderen “toch niet meestaken” terrein kunnen winnen.

De gezamenlijke kracht van de vakbonden, van IG Metall over de bouwvakbond tot de openbare dienstenvakbond Ver.di, is zichtbaar. De arbeiders van Opel droegen de vlaggen van hun vakbond (IG Metall) mee, maar hebben weinig hoop op de vakbondsleiding. “Wat doen zij voor ons?”, vroegen ze zich af. Beide elementen zijn belangrijk: zowel het feit dat de arbeiders de strijd duidelijker in eigen handen nemen en zelf stakings- en actiecomités opzetten. En anderzijds het opvoeren van de druk in de vakbonden om de strijd uit te breiden. Dat kan eerst in de andere vestigingen van Opel, maar ook een grootschaliger beweging is mogelijk. Bij Volkswagen wordt donderdag gestart met onderhandelingen waarbij de werkgever een daling van de loonkost met 30% eist. Bij Daimler in Bremen wordt gesproken over “personeelsoverschot”. Een gezamenlijke strijd tegen loonsinleveringen en het verdwijnen van jobs is noodzakelijk!

Daarnaast moet gewaarschuwd worden voor “garanties” van werkbehoud door Opel. Met het “Olympia”-programma wil Opel zich inschakelen in het internationale proces van loonsverlagingen. Arbeidsduurverlening leidt op een directe wijze tot het feit dat er minder werknemers nodig zijn voor hetzelfde werk. Daarbij verdwijnen er dus banen. Maar met zogenaamde beloftes hoopt men dat de nachtshift of ten laatste de vroege shift terug aan het werk gaat op woensdag.

Zo’n beslissing kan echter enkel genomen worden door een bijeenkomst van alle arbeiders waarbij de voorstellen besproken worden.

General Motors – Opel, Saab, Vauxhall:

“We voeren de druk op en zullen aan het langste eind trekken“, stelt een stakende arbeider van Opel in Bochum op 15 oktober. Duizenden namen deel aan een spontane staking en gaven daarmee het juiste antwoord op de besparingsplannen van General Motors (GM). De poorten van de fabriek werden afgesloten met vorkliften en vrachtwagens. De ingangen werden gecontroleerd door stakende arbeiders.

Pamflet dat vandaag verspreid werd aan GM-vestigingen in Duitsland, Zweden, Engeland en België

GM, het wereldwijde autobedrijf, kondigde recent nog kwartaalresultaten aan met een winst van 440 miljoen dollar. Tegelijk wil het bedrijf 12.000 van de 62.000 arbeidsplaatsen in Europa laten verdwijnen om daardoor jaarlijks 500 miljoen euro extra winst te kunnen maken. 90% van de jobs die moeten verdwijnen zouden volgens GM tegen 2005 reeds verdwijnen. Het doel is een verlaging van de kosten op vlak van lonen met 30% tegen 2010.

De regering in Duitsland beklaagt zich over GM, maar aanvaardt de logica die erachter zit. De regering verlaagt de belastingen voor de rijken, geeft cadeau’s aan het patronaat en de banken en voert tegelijk aan aanval uit op alle sociale verworvenheden. Zo’n regering mag beweren wat ze wil, ze staat niet aan onze kant.

Wij eisen:

> Geen jobverlies, vechten voor iedere arbeidsplaats!

> Tegen de massale werkloosheid: arbeidsduurvermindering met loonbehoud en bijkomende aanwervingen

> Open de boeken! De werknemers moeten weten hoe de boekhouding er echt uitziet en waar de winsten van de voorbije jaren naartoe zijn.

> Nationalisatie onder arbeiderscontrole en zelfbeheer van ieder bedrijf dat dreigt met afdankingen en sluitingen. De werkzaamheden werden ontwikkeld door de arbeiders van het bedrijf, hele regio’s zijn afhankelijk van een paar bedrijven. De beslissingen over het aanwenden van deze middelen mogen niet afhankelijk zijn van de dictatuur van de winst, maar moeten op democratische wijze beslist worden in het belang van de arbeiders en de gemeenschap.

De pogingen om de arbeiders in Trollhätan (bij Göteborg in Zweden) en in Rüsselsheim bij Frankfurt tegen elkaar uit te spelen, moeten beantwoord worden met een gezamenlijke strijd van alle werknemers bij GM.

De arbeiders van GM in Antwerpen reageerden al met solidariteitsacties. Ook de arbeiders van de vestigingen in Ellesmere Port en Luton (Engeland), Zaragosa (Spanje), Azambuja (Portugal) en Gleiwitz (Polen) moeten bij de protestacties betrokken worden.

Het verzet van de arbeiders in Bochum mag niet alleen staan. Het verzet is daar georganiseerd door de basismilitanten, zonder oproep van IG Metall en tegen de wil van de ondernemingsraad is. De werknemersafgevaardigden in de ondernemingsraad probeerden zelfs om spontane acties van onderuit te vermijden. Jammer genoeg volgt de vakbondsleiding de logica van het patronaat en wordt toegegeven aan de besparingslogica van het kapitalistische systeem. Met hun hoge lonen kunnen ze het zich natuurlijk comfortabel maken in het huidig systeem en zich neerleggen bij de logica van concurrentie en besparingen.

Er is nood aan een andere strategie:

> Staken tegen loonsverminderingen en arbeidsduurverlenging. De plannen van GM moeten van tafel geveegd worden.

> Het samenbrengen van stakings- en actiecomité’s op alle niveau’s (groepen, afdelingen en ook voor heel het bedrijf), om het verzet van onderuit te kunnen organiseren en zoveel mogelijk arbeiders te betrekken in de strijd. Hierdoor blijft de controle over de acties ook bij de arbeiders zelf.

> Regionale stakings- en actiedagen, de hele regio is betrokken bij een aanval op de werkgelegenheid.

> Het organiseren van een gezamenlijk verzet op Europees vlak door het opzetten van een Europese conferentie van delegees uit alle vestigingen. Op zo’n conferentie kan een actieprogramma opgemaakt worden waarrond gezamenlijk actie gevoerd wordt. Hiervoor moet ook contact opgenomen worden met andere vestigingen en dat met delegaties van actie- en stakingscomités of vakbondsinstanties.

> Het ondersteunen van kritische en strijdbare vakbondsdelegees. Door op die manier de druk op te voeren, zal de vakbondsleiding de acties moeten ondersteunen, bvb. met een oproep voor een algemene 24-urenstaking in de volledige automobielsector in Europa als waarschuwing aan het patronaat dat de arbeiders zich niet laten vangen aan de "verdeel-en-heers" taktieken waarmee de patroons het verzet willen breken.

> In iedere vestiging waar ontslagen vallen, zal het nodig zijn om dit te verhinderen door de productie verder te zetten onder controle van de arbeiders.

> In plaats van medebeheer met het patronaat is het nodig om op internationaal vlak samen in verzet te gaan voor strijdbare en democratische vakbonden.

Linkse Socialistische Partij

De Linkse Socialistische Partij en haar zusterorganisaties in het Comité voor een Arbeidersinternationale, komen op voor internationale arbeiderseenheid en organiseren grensoverschrijdend verzet en solidariteit. Onze doelstelling is het afschaffen van het kapitalistisch winstsysteem en de opbouw van een democratisch socialistisch alternatief.

Het Comité voor een Arbeidersinternationale is actief in meer dan 35 landen op alle continenten. Onze organisaties in Zweden, België, Engeland en Duitsland verdelen vandaag dit pamflet aan vestigingen van GM om zo de strijd internationaal te versterken.

In Antwerpen beweert de directie dat er geen collectief ontslag komt, maar wat is het stopzetten van het contract van 300 tijdelijke werknemers anders dan een collectief ontslag? We mogen ons niet laten verdelen tussen ‘tijdelijke’ en ‘vaste’ werknemers!

Om de plannen van de directie te stoppen, zou een gezamenlijke reactie van alle arbeiders van General Motors in Europa een bijzonder krachtig wapen zijn. De Linkse Socialistische Partij heeft beperkte krachten, maar wil meebouwen aan een sterke beweging tegen alle ontslagen.

Kapitalisme werkt niet

Volgens de burgerlijke media liggen fouten van het management aan de basis van de besparingsoperatie bij GM. De resultaten van het management van GM hangen natuurlijk ook af van de concurrentie, maar het management deed er alles aan om de winsten te verhogen en zichzelf te verrijken. De huidige crisis is echter niet iets van General Motors alleen, het is een uitdrukking van een systeem in crisis.

Ondanks alle technische mogelijkheden van productie, worden de arbeiders in de meeste landen verteld dat ze langer moeten werken voor minder geld en pas later op pensioen kunnen gaan. Productie betekent in het kapitalisme productie voor de winsten. Als er goederen of diensten geproduceerd worden, speelt geen rol. Het enige wat telt, is de winst. Zelfs op een ogenblik dat er in de autosector reeds een enorme overcapaciteit aanwezig is, worden nieuwe vestigingen geopend om de onderlinge concurrentie te versterken. Bij een dalende vraag komt het dan tot sluitingen en afdankingen.

De interne overcapaciteit van GM wordt geschat op 350.000 auto’s per jaar – wat slechts een beperkt onderdeel is van de totale overcapaciteit in de automobielsector. Wereldwijd wordt slechts 75% van de totale capaciteit gebruikt. En dat ondanks het feit dat er al grote delen van de productiemogelijkheden verdwenen zijn.

Daimler-Chrysler kondigde al aan dat er enkel in Duitsland besparingen zullen komen ter waarde van zo’n 500 miljoen euro, Volkswagen wil de personeelskosten laten dalen met 30%, in Coventry (Engeland) wordt gedreigd met het ontslag van 2.000 arbeiders bij Jaguar (Ford) en nog eens 10.000 jobs bij onderaannemers. Hele steden of regio’s hangen af van zo’n bedrijven. In Trollhätan (Zweden) worden 6.000 jobs op directe wijze bedreigd en nog eens 25.000 op indirecte wijze (bij onderaannemers) indien de directie van GM/Saab er haar plannen kan doorvoeren.

In Bochum, een stad waar nu reeds 13,6% van de bevolking werkloos is, speelt GM/Opel een belangrijke rol na het verdwijnen van de steenkoolmijnen. Er is overal verzet, bij Daimler-Chrysler staakten eerder dit jaar 60.000 arbeiders in Duitsland. Die protestacties moeten gebundeld worden om een groter effect te hebben.

Het is mogelijk om overwinningen te boeken als de strijd gekaderd wordt in een verwerping van het winstsysteem dat moet verplaatst worden door een socialistisch alternatief. De enorme middelen van grote bedrijven kunnen en moeten gebruikt worden om de belangen van de mensen en hun omgeving te dienen, om wereldwijd de behoefte aan openbaar vervoer in te vullen, ervoor te zorgen dat auto’s en vrachtwagens voldoen aan de behoeften van de bevolking en om een democratisch geplande productie mogelijk te maken.

Vanaf zondag 17 oktober om 16u45 is een 72-urenstaking bezig bij Opel in Bochum (Duitsland). De werknemers verzetten zich daarmee tegen de aankondiging van de directie om alleen al in Bochum 4.000 jobs te schrappen. Er waren reeds solidariteitsboodschappen van de arbeiders van Daimler Chrysler in Mannheim, waar net gemeld werd dat de managers de afgelopen jaren een stijging van hun inkomen kenden met 130%. Ook mijnwerkers uit de omgeving brachten solidariteitsboodschappen en herinnerden eraan dat duizenden arbeiders in hun sector de voorbije jaren hun werk in de mijnen verloren en daarop bij Opel zijn gaan werken. Daarnaast kwamen er onder meer solidariteitsberichten vanuit Ford in Keulen en vanuit verschillende toeleveringsbedrijven. Onze Duitse zusterorganisatie had een gesprek met een delegee bij Opel-Bochum.

Wat verwacht jij van de aangekondigde onderhandelingen tussen de vakbonden en de directie van Opel/GM?

Wij verwachten niets zolang de aangekondigde 12.000 ontslagen van tafel geveegd zijn. Dat geldt niet enkel voor ons in Bochum, maar voor alle vestigingen van Opel. Er kunnen slechts echte onderhandelingen zijn, als het verschrikkelijke besparingsplan wordt ingetrokken. Een meerderheid van 90% van de arbeiders staat achter de acties. Morgen (vandaag, red.) zullen we er alles aandoen opdat het werk niet hervat wordt.

Hoe verlopen de contacten met het personeel van andere vestigingen van Opel en/of Karstadt waar de arbeiders een massale loonsverlaging en herstructurering over zich heen krijgen?

De voorbije drie dagen zijn we er nog niet in geslaagd om contacten te leggen met de andere vestigingen van Opel. Hetzelfde geldt voor de collega’s van Karstadt, Spar,… In het verleden hebben wij de ervaring opgedaan in Bochum dat de andere vestigingen van Opel, in Kaiserslautern, Rüsselsheim, Eisenach,…, ons in de steek lieten en pas tot staking overgingen als de productie er stil viel omdat er geen toevoer van onderdelen meer was. Daarnaast is door de directie besloten om een extra vakantiedag in te lassen op dinsdag, uiteraard met de bedoeling om de solidariteit in andere vestigingen te ondermijnen. Wellicht hopen de managers dat de collega’s op een vrije dag niet zullen betogen of zelfs een lang weekend nemen door op maandag de brug te maken, alles is goed voor de directie zolang er maar geen strijd gevoerd wordt.

Hoe is de staking georganiseerd?

We vernamen de geplande besparingen bij General Motors en in het bijzonder bij Opel via de media. Daarop werd onder de arbeiders onmiddellijk beslist om het werk neer te leggen. Op dat ogenblik en tot voorbije zaterdag was er niemand van de vakbondsleiding betrokken bij deze oproep. Drie dagen na de eerste spontane acties was er een bijeenkomst van de delegees, maar die vergadering was nutteloos. Vrijdag was er zelfs een aankondiging van de ondernemingsraad dat we op maandag beter terug aan het werk zouden gaan.

De Europese baas van GM, Forster, stelt nu dat de aangekondigde 12.000 ontslagen “geen dogma” zijn en dat jobverliezen enkel kunnen vermeden worden als het personeel 30% van haar loon inlevert. Wat is jouw reactie hierop?

De uiteindelijke beslissingen worden genomen in Zürich en Detroit. Forster voert enkel uit wat daar beslist is. We zijn tussen 2000 en 2004 al meer gaan werken en hebben met ons overwerk de productie laten toenemen. Opel heeft in Duitsland alleen al op die basis 1,2 miljard euro winst gemaakt. De maatregelen die nu aangekondigd worden zijn hypocriet.

Welk resultaat verwacht je van de staking deze week?

Een aantal vestigingen, zoals in Antwerpen, zullen in de problemen komen en hun productie moeten vertragen of onderbreken omdat ze afhankelijk zijn van de levering van onderdelen vanuit Bochum. Wij leveren aan zowat alle vestigingen van Opel in Europa een aantal belangrijke onderdelen zoals assen. Toen we in 2000 gedurende twee dagen in staking gingen, moesten zowat alle vestigingen van Opel in Europa hun productie onderbreken. Daarop is de directie begonnen met een poging om een deel van onze productie naar andere vestigingen over te brengen. Ze willen op die manier onze slagkracht beperken.