Category: Actief Linkse Studenten

“Geen bepaling in deze Verklaring zal zodanig worden uitgelegd, dat welke Staat, groep of persoon dan ook, daaraan enig recht kan ontlenen om iets te ondernemen of handelingen van welke aard ook te verrichten, die vernietiging van een van de rechten en vrijheden, in deze Verklaring genoemd, ten doel hebben”. (artikel 30 UVRM)

De Actief Linkse Studenten hebben hun anti-racistische en anti-fascistische campagnes en activiteiten altijd gebaseerd op een duidelijke politieke analyse van het Vlaams Blok. We karakteriseerden deze partij consequent als een neo-fascistische partij die als doelstelling heeft een solidaristisch maatschappijmodel op te leggen die komaf maakt met alle democratische rechten verworven door de arbeidersbeweging. De pure neo-fascistische leiding van het Vlaams Blok, vandaag Vlaams Belang, beseft maar al te goed dat ze na haar electorale successen meer dan ooit moet rekening houden met de concrete situatie, namenlijk dat er geen brede laag in de samenleving kan gewonnen worden voor haar fascistisch programma. Vandaar dat ze zich moeten beroepen op een populistische oppositieretoriek om hun positie te trachten versterken.

In de strijd tegen neo-fascistische partijen werden en worden er vele verschillende strategieën naar voor geschoven. De één heeft al beter dan de ander de test van de praktijk doorstaan. Wij altijd verwezen naar de sociaal-economische oorzaken die aan de oorsprong liggen van de groei van het VB. Daartegenover stelden we de noodzaak om linkse oppositie op te bouwen die de frustraties van de bevolking over het gevoerde beleid en de hedendaagse samenleving kon omzetten in een maatschappelijke kracht een ander soort samenleving zou kunnen installeren. Eén waar de maatschappelijk geproduceerde rijkdom ook ten dienste zou komen te staan van het bevredigen van de behoeften van de bevolking. De uitbouw van zo’n linkse oppositie blijft volgens ons dan ook cruciaal in de strijd tegen het VB.

Maar de vraag is natuurlijk hoe je je gaat verhouden tov die partij. Wij hebben altijd geageerd tegen die traditionele politieke partijen die het VB omschreven als een partij als alle andere en er dus ook geen probleem van maakten om met hen in debat te gaan. Zelfs het volledige PFK heeft tijdens de jaren ’90 een akkoord gesloten om geen VB-sprekers uit te nodigen op debatten. Enkele organisaties zijn daar blijkbaar sinds kort vanaf gestapt, zelfs na de veroordeling van de aan het VB gelinkte vzw’s.

We snappen dan ook totaal niet waarom het CDS en het LVSV zich genoodzaakt voelen om de verdediging op zich te nemen van het net veroordeelde VB. Wij hadden de uitspraak van het Hof van Cassatie op 09/11 niet nodig om vast te stellen dat het VB een organisatie was die “kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie bedrijft of verkondigt”. Maar voor degenen die zo graag met wetsartikels en loze invullingen van begrippen als democratie schermen willen we gerust gedetailleerd ingaan op de beschuldigingen die ons ten laste worden gelegd.

A) verhinderen activiteiten?

Betreft het verhinderen van activiteiten:

ALS geeft toe dat we ons zullen verzetten tegen die organisaties die woordvoerders van het Vlaams Belang, zelfs na hun veroordeling als woordvoerders van het Vlaams Blok, zullen uitnodigen als gesprekspartners in politieke debatten. Bij elke poging van een partij, of aanverwante organisatie, om inbreuk te doen op de antiracismewet of de UVRM niet respecteert, zullen wij reageren en de studentepopulatie oproepen om dit niet toe te laten aan de universiteit.

Deze acties zijn echter niet in strijd met de UVRM en dus ook niet met de pfk statuten. Wij verwijzen hiervoor graag naar artikel 30 van de UVRM :

“Geen bepaling in deze Verklaring zal zodanig worden uitgelegd, dat welke Staat, groep of persoon dan ook, daaraan enig recht kan ontlenen om iets te ondernemen of handelingen van welke aard ook te verrichten, die vernietiging van een van de rechten en vrijheden, in deze Verklaring genoemd, ten doel hebben”.

Het VB is in strijd met

Artikel 1. Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.

Artikel 2. Een ieder heeft aanspraak op alle rechten en vrijheden, in deze Verklaring opgesomd, zonder enig onderscheid van welke aard ook, zoals ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere overtuiging, nationale of maatschappelijke afkomst, eigendom, geboorte of andere status.

van deze UVRM. Dit is recent dan ook duidelijk bevestigd in de veroordeling van VB door het Hof van Cassatie op 9 november 2004.

“De feiten die werden ten laste gelegd vormen een inbreuk op artikel 3 van de Wet van 30 juli 1981 tot bestraffing van bepaalde door racisme en xenofobie ingegeven daden, te weten: te hebben behoord tot of medewerking te hebben verleend aan een groep of vereniging die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie bedrijft of verkondigt. Dit impliceert dat de feitenrechter onder meer moest nagaan of de politieke partij Het Vlaams blok, een groep of vereniging is die discriminatie of segregatie bedreef, wat dan ook is bevestigd. “

Bron: Persmededeling Hof van Cassatie m.b.t. het arrest van 09.11.2004 (Vlaams Blok)

Zoals bepaald in de Nurenbergprincipes hadden wij als ALS dan ook de plicht hier tegen op te treden.

De Neurenberg Principes, voortvloeiende uit de besluiten van het Neurenberg Tribunaal en het Tokio Tribunaal en in 1950 door de Verenigde Naties als principes van internationaal gewoonterecht erkend, leggen individuen de verplichting op om misdaden te voorkomen. Zo besloot het Tokio Tribunaal dat “iedereen die weet heeft van illegale activiteiten en de mogelijkheid heeft hiertegen op te komen, volgens de internationale rechtsregels een potentieel misdadiger is, tenzij die persoon maatregelen neemt om de misdaad te voorkomen.”

Verder willen we graag wijzen naar het feit dat de activiteit waarvan sprake door de universiteit werd verboden. Het K.V.H.V. werd verboden de universitaire infrastructuur voor hun activiteit te gebruiken wegens het feit dat de aard/inhoud van hun activiteit op het laatste ogenblik gewijzigd werd, en niet wegens het organiseren van een protestactie door ALS. ALS probeerde deze beslissing kracht bij te zetten door op te roepen tot protestactie in de universiteitstraat. Daarbij duidelijk ondersteund door de antidiscriminatieverklaring van de universiteit, waarin staat:

“Deze gedragscode zal meer bepaald de verplichtingen voorzien in de wet van 30 juli 1981 tot bestraffing van bepaalde door racisme of xenofobie ingegeven daden en de wetgeving ter bestrijding van discriminatie, binnen de universitaire context bevestigen.”

Laat ons dan maar eens de vraag stellen aan het CDS en het LVSV hoe zij deze antidiscriminatieverklaring interpreteren na de vrij duidelijke uitspraak door het Hof van Cassatie op 09/11/04. Onze conclusie is alvast dat ondanks de naamsverandering van het VB naar VB jullie geen enkele poot hebben om op te staan om op basis van de UVRM onze protestacties aan te klagen. Nog sterker, als jullie toch zo graag met de UVRM schermen dan lijkt ons de enige juiste conclusie die je kan trekken uit de UVRM en de uitspraak van het Hof van Cassatie op 09/11/04 dat je éénieder die het debat met een VB woordvoerder aangaat in strijd is met de UVRM. Zullen de CDS en LVSV nu een motie van wantrouwen indienen tegen zichzelf?

Wat betreft de aantijging van het LVSV en CDS omtrent de schending van de Belgische Grondwet door de ALS geldt dezelfde argumentatie als hierboven. Misschien ligt het aan ons slecht karakter maar als we bal toegespeeld krijgen, spelen we hem ook graag terug. Hebben de auteurs van de motie van wantrouwen de Belgische Grondwet wel gelezen. We verwijzen hier graag naar de schendingen van de Belgische Grondwet die door elke regeringspartij dagdagelijks wordt uitgeoefend op basis van artikel 23. Wij beschuldigen dan ook de het LVSV en CDS als studentenorganisaties van regerinspartijen van schending van de Belgische grondwet. Maar wij beseffen maar al te goed dat rechten in een wet gieten niets betekent als je niet in staat bent ze af te dwingen. Vandaar onze visie op democratie, die een recht is zolang het kan afgedwongen worden door de bevolking en in vele situaties helaas dode letter blijft, zoals dit artikel uit de Belgische Grondwet.

Art. 23. Ieder heeft het recht een menswaardig leven te leiden.

Daartoe waarborgen de wet, het decreet of de in artikel 134 bedoelde regel, rekening houdend met de overeenkomstige plichten, de economische, sociale en culturele rechten, waarvan ze de voorwaarden voor de uitoefening bepalen.

Die rechten omvatten inzonderheid :

1° het recht op arbeid en op de vrije keuze van beroepsarbeid in het raam van een algemeen werkgelegenheidsbeleid dat onder meer gericht is op het waarborgen van een zo hoog en stabiel mogelijk werkgelegenheidspeil, het recht op billijke arbeidsvoorwaarden en een billijke beloning, alsmede het recht op informatie, overleg en collectief onderhandelen;

2° het recht op sociale zekerheid, bescherming van de gezondheid en sociale, geneeskundige en juridische bijstand;

3° het recht op een behoorlijke huisvesting;

4° het recht op de bescherming van een gezond leefmilieu;

5° het recht op culturele en maatschappelijke ontplooiing.

B) Het beplakken van universitaire gebouwen :

Afgaande op het uitgebreide fotoverslag betreft het affiches van de jongerenmarscampagne. De CDS en LVSV hebben blijkbaar het totstandkomen van deze Jongerenmars goed bestudeerd. Van het CDS hadden we niets anders verwacht aangezien zelfs de CD&V jongeren de oproep voor de jongerenmars ondertekenden. En misschien is de LVSV ten rade gegaan bij de ACLVB-jongeren die ook campagne voeren voor de jongerenmars. Het is juist dat de ALS een fundamentele rol heeft gespeeld in het totstandkomen van deze campagne en de betoging van zaterdag 19/03/05. Maar zoals ze in hun zoektocht toch zeker zouden moeten te weten gekomen zijn, wordt deze campagne gevoerd door een brede coalitie, waaronder Blokbuster, ALS, ABVV, ACV, SAP, KAJ, die je allen heel duidelijk kan herkennen met hun logo op de affiche.

De ALS zijn niet de enigen die affiches plakken, wij kunnen dan ook onmogelijk verantwoordelijk gesteld worden voor het schenden van het eigendomsrecht. Wij kunnen geen controle uitoefenen op het doen en laten van andere organisaties waarmee we samenwerken. Indien leden van de ALS zouden betrokken zouden zijn geweest in deze plakactie dan zullen we hen wijzen op de fout die ze begingen.

ALS betekent gevaar ivm veiligheid in De Brug?

Wat betreft het dwarszetten van tafels tijdens het voeren van campagnes in de brug, geven we toe dat dit enkele malen gebeurd is. Wij zullen bij onze militanten nogmaals de aandacht op vestigen op het gevaar die dit veroorzaakt en onze militanten oproepen rekening te houden met de veiligheidsprincipes van studentenhuis de brug.

C) Niet aan ons proefstuk toe:

We zijn nog nooit door het PFK veroordeeld voor onze acties of praktijken. Wij geloven nog steeds in onze analyse tav de problematiek van extreem-rechts en zien dan ook geen enkele reden om onze vorm van protest te wijzigen. Integendeel, elke dag in het huidig economisch en politiek bestel overtuigt en bevestigt ons van de noodzaak om te strijden voor andere samenleving, gebaseerd op solidariteit en socialisme.

BESLUIT:

Wij kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat deze aanval op de ALS reeds lang werd voorbereid en weinig te maken heeft met de vraag om het debat op een inhoudelijke manier te voeren. Nee, blijkbaar wil men van een lastpost af in het PFK en hoopt men dit via bureaucratische, repressieve weg te bekomen. Helaas voor de indieners van de motie van wantrouwen hangt hun argumentatie met haken en ogen aanéén. Daarnaast is het volgens ons hoofdzakelijk aan de studentenpopulatie om te oordelen over onze methodes van strijd. Blijkbaar doorstaan we daar de test van de praktijk, gezien het succes van de anti-NSV campagne van november – december ’04, die jullie allen wellicht niet ontgaan is. We verzoeken de indieners van deze motie van wantrouwen dan ook hun motie in te trekken.

De anti-NSV-betoging in december toonde het al: de Actief Linkse Studenten in Gent staan sterk! Blijkbaar is dat niet naar de zin van het rectoraat. Sinds de dag dat we 1500 studenten wisten te mobiliseren in de strijd tegen racisme en het asociale beleid van de regering en haar verdedigers aan de unief, is de repressie tegen de ALS opgevoerd.

Boris Van Acker, ALS-Gent

De strijd met de ALS wordt aangegaan binnen het PFK (Politiek Filosofisch Konvent), een lamme praatbarak, waarbinnen elke politieke studentenorganisatie erkend moet zijn, wil ze over de rechten van een universitaire studentenorganisatie genieten. Dit betekent concreet de mogelijkheid om in de universiteitsgebouwen activiteiten organiseren en campagne voeren, gebruik maken van subsidies,…

Het PFK is in feite niets meer dan een springplank voor rechtse buraucraten die na hun studies een postje binnen één van de regeringspartijen ambieren. Dat een danig politiek actieve studentenvereniging als ALS hier ook in zetelt en erin slaagt brede lagen van de studenten te bereiken met haar ideeën, wekt enigsins frustraties op bij deze pseudo intellectuele neoliberaaltjes.

Ze lanceerden een eerste aanval dit academiejaar zo’n twee maand geleden, vlak na de anti-NSV-betoging. Toen deed het KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond) een voortel tot statutenwijziging waarbij ‘een vereniging onder het PFK activiteiten van een andere vereniging onder het PFK niet mocht verhinderen’ Ze wezen toen met een beschuldigende vinger naar de ALS, omdat die hun ‘pluralistisch’ debat, dat enkele weken voordien had moeten plaatsvinden, fysiek zou hebben verhinderd.

Dit zogenaamde pluralistisch debat, betrof eigenlijk niets meer dan een meeting met Vlaams Blok kopstuk Van Hecke. Van een debat was immers geen sprake, daar het enige overige pannellid vriendelijk had bedankt. Die was namelijk door het KVHV helemaal niet ingelicht over de aanwezigheid van Van Hecke.

De ALS heeft steeds de positie ingenomen dat Vlaams Blokkers geen forum mogen krijgen op de unief. Het spreekt dus vanzelf dat we een oproep tot tegenactie deden. We mobiliseerden op één dag een honderdtal antiracisten en konden zo de meeting met Van Hecke verhinderen.

Dat tegen dit “links terrorisme” toch iets moest gedaan worden resulteerde in het voorstel tot statutenwijziging, dat eigelijk niets meer zou betekenen dan het regelrecht beknotten van de democratische vrijheden van de studentenorganisaties. Het voorstel werd bij stemming nipt afgewezen, doch de volgende vergadering weer op de agende gebracht. Dit keer had de rechterzijde binnnen de universiteitsstructuren gemobiliseerd naar de vergadering, om hun woorden kracht bij te zetten. Doiminique Van Acken het afdelingshoofd directie gebouwen en facilitair beheer en Nicolas Courant, dienst studentenactiviteiten, kwamen de ALS op de vingers tikken. Opnieuw echter werd het voorstel afgewezen. De strijd niet opgeven is blijkbaar ook het motto van de rechterzijde, als het hem erom gaat de linkerzijde aan te vallen, dus haalden ze zwaarder geschut boven.

Eergisteren (woensdag 09/03/05) ontving de ALS een vriendelijke uitnodiging naar de PFK vergadering van volgende dinsdag, met daarin een een wel zeer opmerkelijk agendapunt. De CDS (christen democratische studenten) en het LVSV (liberaal vlaams studenten verbond) dienen een motie van wantrouwen in tegen de ALS. Wanneer die goedgekeurd wordt betekent dit dat de ALS haar erkenning aan de unief verliest. CDS en LVSV hebben hun uiterste best gedaan een lijvig dossier samen te stellen waarin het onomstotelijke bewijs vervat ligt dat de ALS niet aan de universtiteit thuishoort. De ALS maakt zich zogezegd schuldig aan allerhande misdrijven, pleegt inbreuk op de universele verklaring van de rechten van de mens, de Belgische grondwet, de raad van Europa en België, de VN en besmeurt tenslotte de goede naam van de UGent.

Naast het gebruik van vele dure woorden, citaten en wetteksten blijkt het dossier eigelijk niets meer te zijn dan een zielig hoopje aantijgingen die helemaal nergens op slaan.

Nogmaals wordt de kwestie van het verhinderen van een meeting met een Blokker aangehaald (schending UVRM), daarnaast worden we beschuldigd van de onoverkomelijk misdaad affiches te plakken waar het niet mag (schending eigendomsrecht) en tenslotte lappen we de veiligheidreglementering aan ons laars omdat we weleens een stand opzetten tijdens het campagne voeren. Weinig overtuigend allemaal, maar we mogen echter niet toelaten dat dit soort pogingen om de linkerzijde op de unief te verzwakken ongehinderd kunnnen plaatsvinden!

De argumentatie dat het verhinderen van een meeting waarbij een fascist komt spreken inbreuk doet op het recht op vrijemeningsuiting valt makkelijk te weerleggen. In de UVRM wordt zelf gesteld dat het recht op vrije meningsuiting niet absoluut is. Wanneer dit recht ontleend wordt met als doel één van de rechten opgenomen in de UVRM te vernietigen is die niet langer van toepassing. De meeting betrof zoals bovengenoemd een propagandastunt van een partij die wegens racisme en systematische oproep tot haat en onverdraagzaamheid reeds veroordeeld is door het hof van cassatie. De ALS was met haar protestactie dus niet in strijd met de UVRM, integendeel. Volgens de Neurenbergprincipes is het zelfs de taak van elk mens om de mogelijkheid van de schending van de mensenrechten tegen te gaan. Zo’n protestactie was dus niet meer dan onze plicht.

De overige beschuldigingen kunnen we niet anders beschouwen als ronduit grappig. Een uitvoerige tegenargumentatie is dan ook niet van toepassing. Misschien enkel dit: De werking van de ALS reikt verder dan haar eigen ledenaantal. Wij werken samen met andere organisaties (zoals nu in de campagne rond de jongerenmars) en met een grote groep sympathisanten. Dit is dan ook de kracht van onze campagnes, ze wordt gedragen door velen. Dat we hierdoor weinig controle kunnen uitoefenen op wat gebeurt met het materiaal, zoals de affiches, spreekt voor zich. Het is dan ook absurd ons hiervoor aansprakelijk te stellen.

Het is duidelijk dat deze aanval op de ALS in principe niet draait om de bovengenoemde ‘misdrijven’ maar een aanval betekent op onze ideeën. De kritiek die ALS uit op het asociale beleid van het rectoraat en de regering vindt ingang bij de studenten. De idee dat dit wel eens een zeker bewustzijn zou kunnen doen ontwikkelen bij studenten omtrent het neoliberalisme, afbraak van democratisch onderwijs en de daaraan gelinkte groei van extreem-rechts is blijkbaar niet naar de smaak van velen. Deze poging om de verspreiding van onze ideeën onder studenten tegen te gaan zal ons niet verhinderen onze werking verder te zetten. We zullen de strijd opvoeren tegen de afbraak van onze democratische verworvenheden. Onderwijs moet een opleiding en een universiteitsleven garanderen waarin eenieder het recht en de mogelijkheid heeft zich kritisch te vormen en op te komen voor een democratisering van de onderwijsinstellingen en de maatschappij. Elke oppositie uit de weg ruimen levert hier niet echt een bijdrage toe.

We willen duidelijk maken dat de ALS niet het soort studentenclubje is dat zich makkelijk onder de voet laat lopen. We spelen een voortrekkersrol in de strijd voor een democratisch onderwijs en de strijd tegen racisme en worden door vele studenten gezien als een instrument om hun eisen kracht bij te zetten. Muilkorven van de ALS zou een verdere afbraak van de democratie aan de unief betekenen.

De overkoepelende studentenorganisatie UNIFAC organiseerde gisteravond aan de UFSIA in Antwerpen een debat over hoofddoeken met onder meer Filip Dewinter. Een groep migranten werd de toegang tot de zaal ontzegd waarop plots een massale groep politie-agenten de campus binnenviel. Studenten die hiertegen protesteerden, konden niet bepaald op begrip rekenen. ALS-verantwoordelijke Jan Vlegels werd zelfs administratief opgepakt omdat hij zijn verontwaardiging uitte tegenover politie-aanwezigheid in de gebouwen van de universiteit.

Geert Cool

De Actief Linkse Studenten hadden op hetzelfde ogenblik als het hoofddoekendebat van UNIFAC een eigen activiteit in dezelfde gebouwen van de stadscampus aan de Rodestraat. We hoorden dat er problemen waren en gingen een kijkje nemen. We stelden vast dat een groep migranten de toegang tot de zaal ontzegd was en dat een grote groep politie-agenten de campus had betreden.

Wij vinden het problematisch dat de politie zomaar op de campus zelf in de gebouwen van de universiteit kan tussenkomen. Blijkbaar moet het rectoraat daar toestemming toe gegeven hebben. Het machtsvertoon was buiten alle proportie en had opnieuw als effect dat de migranten die niet binnen mochten gecriminaliseerd werden.

De Actief Linkse Studenten hebben een probleem met politie-aanwezigheid in de gebouwen van de universiteit en met de wijze waarop migranten er werden uitgepikt. Toen ALS-verantwoordelijke Jan Vlegels dat standpunt luid naar voor bracht, werd hij opgepakt wegens ‘ordeverstoring’. Pas om 1u ‘s nachts werd hij vrijgelaten, de politie weigerde om een Proces-Verbaal op te stellen van de feiten.

We willen benadrukken dat het niet wij waren die ervoor zorgden dat de gemoederen verhit raakten. Een artikel in de Gazet van Antwerpen vandaag lijkt dat te suggereren: "De Actief Linkse Studenten organiseerden in een andere aula een filmavond en kwamen af op het geroep. De nervositeit was compleet en de gemoederen raakten verhit. Het kwam tot wat duw- en trekwerk." Dit is een wel erg bizarre weergave van de feiten. Als er enige nervositeit was, kwam dit omdat een groep studenten de toegang tot de zaal werd geweigerd en omdat er vanuit het niets plots 12 combi’s voor de deur stonden en een 30-tal politie-agenten de universiteit binnen stormde.

Wij verzetten ons tegen het opdrijven van deze repressieve houding. De autoriteiten van verschillende universiteiten en hogescholen hebben blijkbaar geen probleem met repressie en censuur. Eerder deze week was er aan de Hogeschool Antwerpen nog een incident omdat een verbod opgelegd is om politieke affiches en pamfletten te verspreiden. Onze affiches worden er systematisch verwijderd.

Tegenover zo’n beleid van censuur en openlijke repressie aan de universiteit, zullen wij een campagne opzetten. We komen op voor het verspreiden van onze mening en ons recht om een echte oppositie te organiseren tegenover het asociaal beleid van de huidige regering. Het is dat asociaal beleid dat de universiteiten en hogescholen onder druk zet om zelf besparingen door te voeren wat een harder klimaat schept. Het is in dat kader dat wij de censuur en repressie zien. Maar uiteraard leggen we er ons zeker niet bij neer en zullen we ons organiseren om ook daar tegen in te gaan.

De Actief Linkse Studenten hebben opnieuw een kandidaat voor de studentenverkiezingen aan de VUB. Onze kandidaten voor de studentenraad, afdeling studentenvoorzieningen, zijn Tim Joosen als effectieve kandidaat en Stefanie Lagae als opvolger. Tim werd vorig jaar reeds verkozen als studentenvertegenwoordiger.

Pamflet van ALS-VUB

Als strijdbare linkse studentenorganisatie willen we aan alle universiteiten en hogescholen in België een oppositie uitbouwen tegen de afbouw van de sociale voorzieningen en tegen de elitarisering van het hoger onderwijs.

Een concreet gevolg van de besparingspolitiek zagen we al met de prijsstijgingen in het VUB-restaurant en de stijging van de huurprijzen, waar we twee jaar geleden actief campagne tegen hebben gevoerd. In november 2003, en later in mei 2004, hebben we op basis van deze campagne voor het eerst deelgenomen aan de studentenverkiezingen. We komen opnieuw op met een programma dat de neoliberale besparingen radicaal verwerpt en op de noodzaak wijst van een volgehouden strijd tegen het asociaal beleid. Hiermee gaan we lijnrecht in tegen die studentenvertegenwoordigers die de besparingen van de regering kritiekloos doorvoeren.

Omdat de regering niet graag op verschillende fronten vecht heeft ze tot nu toe steeds een verdeel en- heerstactiek gebruikt: oa. universiteiten tegen hogescholen opzetten. In de protestbewegingen vorig jaar van de hogescholen tegen de onderfinanciering, is ALS dan ook consequent tussengekomen met de eis dat de universiteiten naast de hogescholen moeten strijden tegen de besparingen. In de toekomst dreigt een spectaculaire stijging van de inschrijvingsgelden – dit kan een sterke reactie provoceren.

De uitbouw van een brede studentenbeweging is volgens ons absoluut noodzakelijk. Daarbij zullen we er naar moeten streven om ons protest te verbreden naar andere lagen in de bevolking: de werkenden, werklozen, scholieren,….

Uiteindelijk heeft enkel de werkende bevolking de mogelijkheid de regering, en het patronaat tot toegevingen te dwingen, door haar te raken daar waar het echt pijn doet, in de winsten. Een eerste stap in de verbreding van onze strijd zal 19 maart zijn: de nieuwe jongerenmars voor werk, gelijkheid en gratis onderwijs!

GRATIS ONDERWIJS!

Voor een volledige herfinanciering van het onderwijs op alle niveau’s!

De voorbije jaren is het overheidsbudget voor het onderwijs voortdurend afgenomen. In 1980 werd nog 7% van het BNP besteed aan onderwijs, nu is dit minder dan 5%. De gevolgen zijn er naar: overbevolkte klassen, één op vijf scholen in Vlaanderen werkt met containerklassen, volgens de inspectie voldoet slechts één op drie Vlaamse schoolgebouwen aan de normen, afbraak van sociale voorzieningen aan de universiteiten, de studiekost die tussen 1986 en 1999 in het hoger onderwijs steeg tussen de 35% en de 62%.

Wij eisen dan ook een volledige herfi nanciering van het hele onderwijssysteem, om gratis en kwaliteitsvol onderwijs te voorzien voor iedereen!

Waar is de Sociale Raad?

De SoR is verdwenen ten voordele van de Studentenraad ‘afdeling studenten voorzieningen’. We verzetten ons er tegen dat in deze structuur het personeel niet langer is vertegenwoordigd. Aan de universiteit zijn personeel en studenten objectieve bondgenoten tegen de besparingen: ALS wil daarom het contact met het personeel blijven onderhouden!

Hieronder publiceren we een vrije tribune door ALS-lid Karel Mortier. Dit verscheen in ‘Veto’, het Leuvense studentenblad. In de aanloop naar de Jongerenmars voor Werk wordt in Leuven actief campagne gevoerd. Deze avond is er een actie in de stad.

Karel Mortier

Eind december 2004 telde Vlaanderen officieel 237.217 niet werkende werkzoekenden. Dit is een stijging van 11,3% ten opzichte van december 2003. De economische groei in ons land lag met 2,7% in 2004 een pak hoger dan het gemiddelde in de Eurozone (1,8%) maar dit was nog niet voldoende om bestaande banen te behouden, laat staan om veel extra banen te scheppen. Er is immers een economische groei van 2,25% nodig om de bestaande werkgelegenheid te behouden. (De Standaard 10/2/05) Ook hoger geschoolden zijn niet immuun voor werkloosheid. Wat de reden ook is. Het is nu wel duidelijk dat er van de belofte van Verhofstadt om 200.000 nieuwe banen te scheppen op 4 jaar tijd tot nu toe nog niet veel in huis is gekomen. Integendeel, daar waar de regering Verhofstadt er niet in slaagt nieuwe banen te scheppen zijn ze er wel in geslaagd om opnieuw duizenden banen te schrappen in openbare diensten zoals De Post en de NMBS. Dit allemaal om de diensten klaar te maken voor de liberalisering, omdat het nu eenmaal ‘moet’ van Europa. Tel daar nog eens de vele duizenden banen bij die verloren zullen gaan bij DHL door de ‘ongelukkige’ aanpak van het dossier door de regering Verhofstadt en je komt tot een dikke buis. Voor de tweede zit in 2005 verwacht de regering een economische groei van 2,4%. Het VBO houdt het echter op een bescheiden, maar meer realistische 1,7%, wat niet voldoende is om de bestaande werkgelegenheid te behouden. (De Morgen 23/12/04)

Als ‘antwoord’ op de werkloosheid wil de regering enerzijds doorgaan met het verminderen van de loonkosten, hoewel absoluut niet duidelijk is of dit zorgt voor extra werkgelegenheid. Niet in het minst omdat al onze omringende buurlanden hetzelfde doen. Anderzijds wil men ook de arbeidsmarkt hervormen naar Amerikaans model…om de Europese welvaartsstaten te kunnen behouden! Om van Europa tegen 2010 de meest ‘concurrentiële kenniseconomie’ ter wereld te maken zijn harde maatregelen en ingrijpende hervormigen van de arbeidsmarkt en sociale zekerheid noodzakelijk, stelt men. Werkgeversorganisaties schreeuwen als sinds de zomer van 2004 dat de loonkosten (verder) omlaag moeten, flexibiliteit (verder) omhoog, dat we langer en meer moeten werken, dat de activiteitsgraad omhoog moet om de vergrijzing te kunnen financieren, een loonstop om de concurrentiepositie te behouden,…. en daarbij konden ze rekenen op steun van de media, regering en een flink aantal academici als kers op de taart. Uiteraard is het de werkgevers alleen maar te doen om het algemeen belang en niet zozeer het particulier belang van de kleine groep mensen die ze uiteindelijk maar vertegenwoordigen en die op het einde van het jaar een rendement van 10% willen op hun investering. O wee de conservatieve en onverantwoordelijke vakbondsmilitanten, journalisten, studenten,…. die vinden dat er andere noden en prioriteiten in de samenleving zijn dan het rendement van het groepje (grote) aandeelhouders!

Wat die harde maatregelen o.a inhouden werd al duidelijk toen een aantal interne kabinetsnota’s lekten naar de krant De Tijd (10/01/04) waarin stond dat de regering tegen 2007 30.000 mensen hun werkloosheidsuitkering wil schrappen. Op 3 jaar tijd zou men op die manier 209 miljoen € besparen. Nog voor de eerste lichting is ‘gecontroleerd’, weet de regering al hoeveel werklozen ze wil schrappen! Jan Vandeputte, hoofdafgevaardigde van het ACOD, stelde in De Morgen (29/11/04) naar aanleiding van een staking bij de RVA: “Het RVA-personeel heeft zo zijn bedenkingen bij de activeringspolitiek, een project dat volgens hen geen enkele kans van slagen heeft en puur demagogisch is. De medewerkers weten dat er geen werk is voor deze groep en dat de hele operatie is bedoeld om de druk op de werklozen op te voeren zodat ze om het even welke job aannemen. Vaak gaat het dan om banen in het kader van de dienstenchequesregeling. De werkloze wil liever volwaardig werk met een toekomstperspectief. Maar de RVA-medewerker moet hem in de richting van dat nepstatuut dwingen en anders dreigen dat de werkloze zijn uitkering verliest.’’

Een ‘progressieve’ partij als de SP-a met boegbeelden als Vandenbroucke en Vande Lanotte in de regering(en) wil vermijden dat er een publieke discussie ontstaat over de uiteindelijke doelstellingen van de activering van werklozen en het bijhorend schorsingsbeleid. Dat ze alom geprezen worden in patronale kringen voor hun ‘visie’ en ‘moed’ toont aan dat de agenda van de regering en van het patronaat vrij gelijklopend is op dit punt. Alleen gaat het voor de patroons, die zien welk sociale bloedbaden de Balken(ell)endes en Schröders in onze buurlanden aanrichten allemaal niet snel genoeg. Dat in ‘Sozialstaat’ Duitsland werkloze vrouwen hun uitkering kunnen verliezen als ze weigeren om een job als prostituee te aanvaarden en dat bordeelhouders toegang krijgen tot de databanken van de lokale Arbeitsamt om personeel te zoeken voor hun ‘zaak’ toont al aan dat het progressief sausje dat over heel de arbeidsmarkthervorming wordt gegoten aan een groot deel van de bevolking zuur zal opgediend worden. (Telegraph 30/01/2005) Het is niet zozeer het falend overheidsbeleid en het huidig economisch systeem die verantwoordelijk zijn voor de hoge (structurele) werkloosheid maar de individuele werkloze die niet over de nodige ‘competenties’ beschikt om zelf een plaats te verwerven op de arbeidsmarkt. Dat er voor elke vacature 6 werkzoekenden zijn en de VDAB zelf zich liever bezig houdt met mensen die relatief makkelijk aan een baan te helpen te zijn om hun streefdoelen te halen doet blijkbaar niets ter zake. De werkloze wordt afgeschilderd als een parasiet die teert op een werkloosheidsuitkering en te lui is om werk te zoeken. Dat de regering op die manier de ‘verzuring’ en verharding van de samenleving in de kaart spelen is iets dat niet hardop gezegd mag worden. In ’82 en ’84 kwamen telkens 10.000-en jongeren op straat tegen de groeiende werkloosheid. Die marsen werden voorbereid in talloze lokale jongerenmarscomités en mobilisatiecomités in scholen en bedrijven. In ’93 organiseerden Blokbuster en de ABVV-jongeren een kleinere jongerenmars met 7.000 deelnemers. In de zomer van 2004 lanceerde Blokbuster een oproep aan de vakbondsjongeren voor een nieuwe jongerenmars als antwoord op de patronale arrogantie en de ‘jacht op de werklozen’. Uiteindelijk werd er beslist om 19 maart een jongerenmars te houden in Brussel. Naar aanloop van de nationale jongerenmars vinden er ook in een aantal steden lokale betogingen en acties plaats. In Leuven, met 15.000 werklozen in de regio, is er nu donderdag 3 maart een ‘dop-tour’ die start om 19 u aan het Ladeuzeplein georganiseerd door het Leuvense Jongerenmarscomité. Als student(e) en toekomstig werkzoekende is het ook in jouw belang om daar aanwezig te zijn!

In september 2004 verhoogde de universiteit van Luik haar inschrijvingsgeld (het tussenliggende niveau) met 55%. Tegen die achtergrond werd het CECAM (Collectif Etudiant Contre l’augmentation du Minerval – Studentencollectief tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld) opgericht, waarin EGA-ALS een stuwende rol speelde.

Aude Tornabene

Na de invoering van de verhoging mobiliseerde het CECAM 400 studenten voor een vergadering waarmee uiteindelijk het rectoraat werd bezet. De rector had, geconfronteerd met deze revolte, niet veel andere keuze dan het inschrijvingsgeld opnieuw te verlagen tot het oorspronkelijk niveau.

De officiële Federatie van Studenten -de Fédé – had aanvankelijk een afwijzende houding tegenover de actie. Hun positie werd in toenemende mate leugenachtig, toen ze de overwinning van het CECAM voor zichzelf probeerden op te eisen. Daarop vormde het CECAM zich om tot SAE’L (Syndicat Autonome des Etudiants Liègeois – Onafhankelijke Vakbond van Luikse Studenten).

Met dit initiatief stellen we een alternatieve lijst voor voor de officiële studentenvertegenwoordiging, de Fédé. EGA-ALS is hierin vertegenwoordigd met 8 leden, die actief militeren met een programma en een methode die duidelijk revolutionair-socialistisch zijn.

Deze uitspraak van Tacitus gaat over het Romeinse rijk, maar is in feite van alle tijden en toepasbaar op de imperialistiche politiek in heel de wereld. Deze maand begint Bush, verkozen voor een tweede mandaat, een reis door Europa om de relatie met trans-atlantische bondgenoten weer aan te halen.

Maryse, EGA-Luik

De stijl van Bush’ eedaflegging in januari laat geen twijfel over de internationale politiek die de VS-regering zal blijven voeren: als morele leider heeft de Verenigde Staten een missie en moet ze vechten tegen de tirannie overal in de wereld.

De president gebruikt meer dan 20 keer het woord «vrijheid» in z’n speech. Nochtans hebben de VS een lange traditie van steun aan dictatoriale regimes (zoals Saoedi-Arabië) en werden ook de burgerlijke vrijheden van de Amerikaanse arbeiders aanzienlijk ingeperkt na 11 september.

Op maandag 21 februari vertrekt om 16u15 een betoging aan het station van Etterbeek die eindigt met een manifestatie voor de Amerikaanse ambassade (Regentlaan 27) tussen 17u30 en 19u. Op dinsdag 22 februari vertrekt om 15u een optocht aan het Jubelpark richting het Schumannplein waar Bush ontvangen wordt door de Europese instellingen.

Met deze twee acties verzetten we ons tegen de oorlogspolitiek van Bush en tegen de besparingen van de regering-Bush. We tonen ons solidair met de strijd tegen de sociale afbraak in de VS, zoals de aangekondigde volledige uitverkoop van de staatspensioenen, om de uit de pan swingende oorlogsuitgaven te bekostigen. Daarom zullen de Actief Linkse Studenten en Internationaal Verzet massaal aanwezig zijn op deze twee dagen. Kom mee op de 21ste en de 22ste om nee te zeggen tegen het imperialisme!

Een van de laatste beslissingen van de vorige Minister voor het Hoger Onderwijs van de Franse Gemeenschap, Françoise Dupuis (PS), was de verstrenging van de criteria voor het krijgen van een studiebeurs. Misschien heeft deze maatregel het voor haar collega Arena mogelijk gemaakt om haar ministeriële douche te betalen?

Simon Hupkens

De burgerlijke pers laat graag uitschijnen dat zij deze specifieke maatregel bekendmaakte, maar EGA/ALS voerde er reeds campagne tegen sinds het begin van het academiejaar. Want inderdaad, vanaf dit jaar is er een nieuw criterium om te bepalen wie recht heeft op een studiebeurs: het kadastraal inkomen van de ouders van de student(e).

Als de ouders huurinkomsten hebben van een ander gebouw dan hun woning, wordt de kandidaat beursstudent(e) zonder verder onderzoek geschrapt. Deze maatregel wordt bovendien als “progressief” voorgesteld: iedereen die onroerende huurinkomsten heeft, wordt voorgesteld als een rijke bourgeois. De PS, die reeds lange tijd alle realiteitszin heeft verloren, beseft niet dat deze huur-inkomsten ook een bescheiden aanvulling kunnen zijn voor het loon van veel arbeiders.

De FEF (Federatie van Franstalige studenten) merkt terecht op dat het eenvoudig verhuren van een garage het recht op een studiebeurs uitsluit. Deze maatregel treft een groot aantal studenten voor wie een studiebeurs zonder meer een noodzaak is om te kunnen verder studeren. De huidige minister van onderwijs, Marie-Dominique Simonet (CDH) belooft naar een oplossing te zoeken, een refreintje dat reeds gehoord werd in oktober toen de hogescholen op straat kwamen om te protesteren tegen het slechte onderwijsbeleid.

Het zwakke engagement van de minister rond dit onderwerp toont aan dat het studentenprotest tegen de antisociale maatregelen van de burgerlijke partijen opnieuw moet opgestart worden, om zo te verhinderen dat studeren voortaan wordt voorbehouden voor de kinderen van de rijken.

Sinds oktober wordt door een handvol studenten aan de ULB de foyer van de unief bezet als protest tegen de privatisering ervan. Gedurende verschillende weken wordt de cafetaria zelf beheerd door dezelfde studenten. Daarbij is er echter geen enkele betrokkenheid bij andere bewegingen, zoals de betogingen van de hogescholen waarop duizenden studenten aanwezig waren om de herfinanciering van het onderwijs te eisen. Ook is geen werking ontwikkeld naar arbeiders die in strijd komen (MIVB, de Post, de non-profit,…). Nochtans vinden die bewegingen plaats tegenover een zelfde algemeen politiek kader van aanvallen op de sociale verworvenheden. De studenten die de foyer bezetten blijven geïsoleerd in hun kleine zelfbeheerde kring en vinden weinig bredere steun die nochtans noodzakelijk is in de strijd tegen het besparingsbeleid. Hierdoor kan de directie repressief optreden.

Laure Miège en Aisha Paulis

De universitaire overheden aan de ULB voeren reeds enkele jaren een systematisch privatiseringsbeleid waarbij een aanval wordt uitgevoerd tegen alle diensten en de arbeidsvoorwaarden op de campus. De cafetaria is daar een onderdeel van, er wordt overgegaan tot het privatiseren van de universitaire restaurants, de studentenkoten en andere diensten op de campus. Een deel van het schoonmaakpersoneel en de groendienst worden niet langer door de ULB tewerkgesteld, maar door een privé-bedrijf, waarbij de arbeidsvoorwaarden sterk achteruit gegaan zijn. Het veiligheidspersoneel aan de ULB wordt ook bedreigd door een privatisering die reeds gedeeltelijk is doorgevoerd en waarbij er ongetwijfeld een reeks ontslagen zullen volgen en een aantasting van de arbeidsvoorwaarden.

De Bologna-akkoorden vormen een bedreiging voor de studie- en werkomstandigheden in het onderwijs. Voor ons is het duidelijk dat die maatregelen kaderen in een doelstelling om het hoger onderwijs te privatiseren. Begin dit jaar was er een verhoging van het inschrijvingsgeld voor bijna-beursstudenten, een afschaffing van de regeling om het inschrijvingsgeld in delen te betalen,… Dat is een uitdrukking van de politiek die op verschillende niveaus van de campus wordt gevoerd. We kunnen ons inbeelden dat dit pas een begin is, aangezien in Engeland en Nederland het inschrijvingsgeld reeds rond de 4.000 euro ligt en in Nederland zelfs tot 7.000 euro.

De directie van de ULB wil van onze unief een "elite-unief" maken waarbij de bedrijven rechtstreekse toegang hebben tot de campus. Voor dat beleid zullen de studenten en het personeel moeten betalen. Om hun plannen door te voeren, aarzelt de directie niet om repressief op te treden tegenover iedere vorm van verzet (zo werd onze organisatie ook repressief aangepakt naar aanleiding van pamfletten die verdeeld werden tegen Bologna). Ook werd de politie reeds op de campus toegelaten tegen de beweging voor asiel van de Iraanse vluchtelingen en tegen andere acties.

Wij willen bouwen aan een echte krachtsverhouding van studenten en personeel tegenover de directie om het huidige beleid te stoppen. Zo’n beweging moet zich baseren op een duidelijk politiek standpunt, het verband maken tussen de aanvallen in het onderwijs en de algemene besparingspolitiek van de regering: de privatiseringen van de openbare diensten, de jacht op de werklozen, de 40-urenweek, flexibilisering van de arbeidstijd, de loonstop, de aanval op de brugpensioenen,…

Om een stevige strijdbeweging op te bouwen, hebben we nood aan strijdorganen die de studenten en arbeiders aan de basis organiseren met verkozen vertegenwoordigers die elk ogenblik kunnen afgezet worden. Maar het is vooral door het verbreden van de bewegingen naar alle strijdbewegingen die vandaag plaatsvinden, dat we de krachtsverhouding kunnen wijzigen.

Het is in die optiek dat EGA (de franstalige Actief Linkse Studenten) samen met LSP en met het akkoord van de jongerenorganisaties van de vakbonden de noodzaak naar voor brengen van een jongerenmars voor werk en tegen racisme. In aansluiting om de strijdbare traditie van jongerenmarsen in de jaren ’80, richten we mobilisatiecomités op in verschillende plaatsen en onder verschillende lagen van de bevolking (werklozen, bedrijven, scholieren, studenten,…). Zo willen we van de jongerenmars een katalysator maken van de verschillende strijdbewegingen die vandaag plaatsvinden.

NEEN AAN DE POLITIE-AANWEZIGHEID OP DE CAMPUS

NEEN AAN DE PRIVATISERING VAN HET ONDERWIJS

NEEN AAN DE AFBRAAK VAN DE SOCIALE VERWORVENHEDEN

EENHEID VAN ARBEIDERS EN STUDENTEN TEGEN DE ASOCIALE AANVALLEN VAN DE REGERING

Mobiliseer samen met ons voor de Jongerenmars voor werk. Bouw mee aan een anti-kapitalistische oppositie en vervoeg onze rangen!

Gisteravond kwamen zo’n 250 studenten in Leuven naar een documentaire over extreem-rechts kijken. Er is in Leuven altijd wel een voornamelijk passief verzet geweest tegen extreem-rechts, maar de vraag naar een strategie blijkt vandaag sterk aanwezig te zijn. Dit bleek onder meer door de opkomst gisteravond.

Sven De Deken

Vele jongeren zijn bereid het verzet tegen extreem rechts mee te organiseren en te ondersteunen, maar vragen zich af welke de juiste weg vooruit is aangezien veel initiatieven gedurende de jaren ’90 duidelijk gefaald hebben. Dat het moralistische vingertje om te zeggen dat het Vlaams Blok “slecht” is niet werkt, is dan ook overduidelijk geworden. Na de documentaire gisteren zijn we de discussie aangegaan over hoe we de strijd dan wel zouden moeten aangaan.

Het Vlaams Blok (Belang) is zowat de enige grote partij die erkent dat er problemen zijn in de maatschappij. Die problemen komen er vooral door de enorme sociale problemen, denk maar aan de besparingen, de massale werkloosheid, afbouw van de sociale zekerheid,… Dat zo’n beleid ook tot spanningen onder de bevolking leidt, is evident. Natuurlijk gaat extreem rechts deze problemen nooit kunnen oplossen, vermits zij binnen een kapitalistische maatschappij blijven denken maar ze komen anders over dan de traditionele partijen die doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is.

De Actief Linkse Studenten en de Linkse Socialistische Partij willen vermijden dat extreem-rechts nog meer kan teren op deze vorm van populisme en denken dat de enige manier om het Blok wind uit de zeilen te halen, het bouwen aan een linkse oppositie is. Daarom hebben we een oproep gedaan om het niet te laten bij het eenmalig komen naar deze documentaire, maar om bij ons aan te sluiten en mee te bouwen aan een links alternatief.

Hieronder publiceren we tenslotte enkele foto’s (genomen door Karel Mortier).