Category: Actief Linkse Studenten

Onze regering vertelt ons steeds dat er geen geld meer is… noch voor de koopkracht, de gezondheidszorg, noch voor het onderwijs. Maar de realiteit is ernstiger, want de regering vermindert zelfs de toebedeelde middelen aan het onderwijs en dit al gedurende 30 jaar. Deze neoliberale politiek besteelt de gemeenschap door onze middelen als cadeaus aan het patronaat te geven.

Artikel door Pablo N (Brussel) uit de ALS-krant

De budgetten van de hogescholen en de universiteiten verminderen waardoor het het bestuur van zo’n instelling is die zich moet wenden tot ofwel de verkoop van resto’s, koten of gebouwen ofwel het ontslaan van personeel ofwel het verhogen van de prijs van de studentendiensten. Men kan al lang niet meer spreken van dé kwaliteit, dé toegankelijkheid en dé kosteloosheid van ons onderwijs. Ondertussen hebben de kapitalisten met fenomenale sommen geld gespeculeerd en miljarden winst geboekt.

Het beste wat hen kan overkomen bij het failliet gaan van hun banken, nadat ze met ons geld gespeeld hebben, is dat er in enkele dagen tijd miljarden vrijgemaakt worden door onze regering. Denk niet dat ze werden vrijgemaakt om de kleine spaarders te redden. Het doel was de winsten van de grote aandeelhouders en kapitalisten te redden.

De politici hebben hen meer dan 20 miljard euro gegeven, terwijl er ongeveer 6 miljard euro per jaar nodig is om het onderwijs op alle vlakken te herfinancieren! Maar daar wordt niets aan gegeven… Deze ontoelaatbare situatie vereist dat we ons deel opeisen door actie te voeren voor een stijging van de publieke financering van het onderwijs tot 7% van het BBP en 2% voor het hoger onderwijs.

Frederik

Inschrijvingsgeld, huur, transport, voeding, vrije tijd; het studentenleven is duur: een jaar op kot kost ongeveer tussen de 10.000 en 12.000 euro. Bovendien heeft de inflatie in augustus de grens van 5,4% overschreden. Dit jaar zijn vooral de meest elementaire huishoudelijke uitgaven door de stijgende energie- en voedingsprijzen de hoogte ingejaagd. Binnen die stijging van de levensduurte is de koopkracht van de arbeiders en studenten het sterkst afgenomen, zoals OIVO in een recente studie aantoont.

Baptiste (ALS-UCL, LLN) Dit artikel verscheen in de ALS-krant "Actief Links"

Het VBO ( Verbond van Belgische Ondernemingen) van zijn kant, roept op tot loonmatiging, met het argument dat de lonen van de Belgische werknemers te hoog zijn in vergelijking met die van werknemers uit de buurlanden. Intussen zegt de federale regering dat de schatkist leeg is om iets te doen aan de koopkracht.

Volgens hen zou de levenskwaliteit, ondanks de inflatie, alleen maar zijn toegenomen. Misschien is dit wel het geval voor hen, maar al diegenen die van een salaris of een uitkering leven (studenten, jongeren, werkenden, werklozen en gepensioneerden) weten wel beter: via strijd moeten we onze koopkracht verdedigen.

In de maand juli vonden al héél wat acties plaats, voornamelijk de syndicale actieweek voor meer koopkracht die plaatsvond van 9 tot 12 juni en meer dan 80 000 betogers op de been bracht! Deze acties tonen het enorme potentieel binnen de arbeidersbeweging, niet alleen wanneer hun sociale verworvenheden in het gedrang komen, maar ook in de strijd voor betere openbare diensten, voor betere werkomstandigheden en voor een verhoging van de koopkracht door een beter loon. Bij Ford Genk heeft de staking bijvoorbeeld een premie opgeleverd van 1000€ bruto voor 2008, in 2009 zullen veel tijdelijke werknemers een vast contract krijgen en zullen nieuwe jobs worden gecreëerd, ook de snelheid van de band werd verminderd.

Deze verworvenheden zijn maar een voorbeeld van de enorme rol die de arbeidersklasse speelt in het verdedigen van haar werkomstandigheden en koopkracht, en dat is geen toeval. Dit alles hangt samen met de rol van de arbeiders in het kapitalistische productieproces, waarin de winst van de patroons niets anders is dan de niet-betaalde arbeid van de werknemers. Deze werknemers moeten steeds flexibeler werken onder het mom de productiviteit hoog te houden, wat iedereen ten goede zou moeten komen. In werkelijkheid stijgen de winsten wel, maar daalt het aandeel van de lonen: vandaag maakt het aandeel van de lonen in het BNP minder dan 50% uit, een symbolische mijlpaal. Volgens een studie van het ABVV komt 20% van de werkenden niet langer rond met zijn loon, 51% heeft problemen om de maand door te komen en 80% van de bevolking heeft moeilijkheden om geld bijeen te sparen aangezien de lonen niet langer de stijgende prijzen volgen.

De strijd voor meer koopkracht is onlosmakelijk gekoppeld met de strijd voor een hoger loon, betere tewerkstelling, kwaliteitsvolle huisvestiging en openbare diensten die voor iedereen toegankelijk zijn. De arbeidersbeweging staat in deze strijd centraal. Ook jongeren zijn doorheen de geschiedenis altijd zeer strijdbaar geweest en vandaag is dat weinig anders: het aantal jonge vakbondsvertegenwoordigers stijgt en het aantal aanwezige jongeren tijdens de actieweek voor meer koopkracht was enorm. Studenten zijn meestal onrechtstreeks afhankelijk van een loon (dat van hun ouders) om te kunnen studeren, maar steeds vaker zijn ze ook rechtstreeks afhankelijk van een loon: volgens Randstad is het aantal studenten dat doorheen het jaar werkt (bovenop een vakantiejob) verdubbeld, en de meerderheid daarvan werkt doorheen het jaar meer dan een maand voltijdse arbeid. In totaal werkt 84% van de studenten, waarvan een vijfde in het zwart.

Jongeren die willen studeren hebben dus alle baat bij de syndicale strijd, om hun koopkracht te verdedigen en de mogelijkheid te hebben op een degelijke manier te kunnen studeren.

ALS schuift dan ook eisen naar voor voor zowel jongeren, studenten als arbeiders, die allen in hetzelfde schuitje zitten en hun levensmstandigheden moeten verdedigen:

• Voor betaalbare studentenresto’s. De steeds verdere privatisering van deze sector door de Universiteiten gaat hier duidelijk tegen in, een herfinanciering is noodzakelijk. Daarmee gelijklopend zou een afschaffing van de BTW op primaire benodigdheden ervoor zorgen dat voedsel voor iedereen betaalbaar blijft.
• Er is een schrijnend tekort aan degelijke studentenkoten. Er is dan ook nood aan betere publieke financiering voor de bouw van studentenkoten, waardoor ook de prijzen zouden dalen. Voor de bouw van sociale woningen telt dezelfde logica.
• Niet alle studenten zitten op kot, en zij die pendelen worden meer en meer slachtoffer van de stijgende energieprijzen. Wij eisen dan ook gratis en kwaliteitsvol openbaar vervoer dat voor iedereen toegankelijk is.
• ALS pleit voor een studentenloon en de afschaffing van het inschrijvingsgeld. Dit zou tot gevolg hebben dat kinderen van arbeiders die niet genoeg konden sparen, de kans krijgen in goede omstandigheden te studeren. Studentenjobs zijn vaak onzeker en de werkgevers profiteren vaak van deze flexibele arbeiders door niet onder de beroepsbevolking arbeidskrachten te moeten aanwerven. Een studentenloon gaat hand in hand met het creëren van nieuwe jobs. De index is reeds sterk ondermijnd, dat is de reden waarom wij vragen naar een volledig herstel van de index en een stijging van alle lonen met 1 euro en een consequente stijging van toelagen.

De regeringen, ongeacht welke traditionele partijen er zich in bevinden, voeren allen een neoliberale politiek en gebruiken de lege staatskas als voorwendsel voor verdere privatiseringen. Nochtans zijn de middelen er voor een herfinanciering van het hoger onderwijs en een herstel van de koopkracht. Men moet de middelen enkel maar op de juiste plaats gaan zoeken: de 30.000 grootste bedrijven van België hebben in 2007 een winst van 77.4 miljard euro geboekt, de fiscale fraude voor datzelfde jaar bedraagt 30 miljard euro, met daarbovenop nog eens de notionele interestaftrek, die de patroons minstens 3.5 miljard euro per jaar oplevert. Dit alles komt neer op ongeveer €10.000 per jaar, per Belg. Ziedaar, onze koopkracht en onze mogelijkheid om te studeren zonder tot over onze oren in de schulden te zitten.

Op basis hiervan steunt ALS de actie ‘ResPACT’, georganiseerd door FEF en VVS, die pleit voor een vermindering van zowel de directe als indirecte kosten van het hoger onderwijs. Wij willen dan ook deelnemen aan de discussie binnen deze campagne en meewerken aan het opstellen van een eisenpakket. Wij denken dat de studenten moeten mee participeren bij syndicale acties met het oog op de Interprofessionele akkoorden met hun eigen standpunten, en op die manier kunnen wij een kracht bieden tegen de anti-sociale wil van het patronaat.

Meer koopkracht door een studentenloon en…

Het begin van het nieuwe academiejaar is voor veel studenten en/of hun ouders financieel een zware dobber. Naast de inschrijvingsgelden volgen de studieboeken, huur (en waarborg) voor een kot,… De ondermijning van de koopkracht zet ook de mogelijkheid om te studeren onder druk. De Actief Linkse Studenten gaan daartegen in verzet. Zo nemen we deel aan ‘Respact’, een brede campagne tegen de hoge studiekosten.

Respact plant onder meer een nieuw onderzoek naar de reële studiekosten voor studenten. Uit een eerdere studie van het FEF (Federatie van Franstalige studenten) bleek dat een kotstudent makkelijk 10.000 tot 12.000 euro per jaar moet betalen, wie nog thuis woont 7.000 tot 9.000. Terwijl de kosten om te studeren sterk zijn toegenomen, bleven de studiebeurzen achter.

We verzetten ons tegen de sterk stijgende inschrijvingsgelden. Sinds de Bologna-hervormingen is er een doorgedreven vermarkting van het hoger onderwijs waarbij een kleine groep elitaire instellingen centraal staat. Dit heeft reeds gevolgen voor de inschrijvingsgelden bij een aantal master-na-master opleidingen waarvoor tot 9.000 euro inschrijvingsgeld moet worden betaald. Dat is slechts een voorbereiding op meer algemene verhogingen. De Actief Linkse Studenten pleiten voor gratis en degelijk onderwijs.

Naast het inschrijvingsgeld zijn er nog grote kosten voor transport, huisvesting, voeding,… De neoliberale onderwijshervormers hebben het vaak over de “mobiliteit” van studenten en personeel in hun pleidooien voor schaalvergrotingen. Er staat echter nooit iets tegenover om het vervoer van studenten toegankelijker te maken. Er zijn beperkte maatregelen inzake goedkoper openbaar vervoer, maar dit moet worden uitgebreid tot volledig gratis en degelijk openbaar vervoer voor iedereen. Op het vlak van huisvesting komen de Actief Linkse Studenten op voor meer sociale koten (en woningen). We eisen meer investeringen in openbare sociale dienstverlening op het vlak van koten maar ook bijvoorbeeld resto’s of gezondheidszorg (wat kan via een publieke, gratis en kwaliteitsvolle nationale gezondheidsdienst). Dergelijke eisen kunnen niet los gezien worden van een bredere strijd van de arbeidersbeweging tegen de logica van het kapitalisme. In het belang van de studenten moet de studentenbeweging zich dan ook aansluiten bij de syndicale acties voor meer koopkracht en daarin hun specifieke eisen naar voor te brengen.

Om de jongeren een financiële onafhankelijkheid te bieden, is er nood aan een studentenloon waardoor iedereen toegang heeft tot hogere studies en ook de nodige tijd kan besteden aan deze studies. Een jongere wiens familie zware inspanningen moet doen omdat hij/zij zou kunnen studeren, staat vaak onder zware druk om effectief te slagen en een beter leven uit te bouwen. Hierdoor wordt soms gekozen voor studies die economisch interessanter zijn in plaats van studies die de jongere echt interesseren.

Als we studeren toegankelijk willen maken voor iedereen, moeten we breken met de neoliberale marktlogica die van de universiteiten en hogescholen onderaannemers van de grote multinationals maakt. Om daartegen in te gaan, zijn er meer publieke middelen voor onderwijs nodig, het onderwijsbudget optrekken tot 7% van het BBP zou een mooi begin zijn. De Actief Linkse Studenten staan vooraan in de strijd voor gratis en degelijk onderwijs. Aarzel niet om aan te sluiten!

De recente daling van de koopkracht is ook voor vele studenten een dagdagelijks probleem. Ook zij worden, direct en indirect, getroffen door de onstabiele economie en de bijhorende koopkrachtdaling. De prijzen van bijna alle voedingsmiddelen zijn de voorbije periode fenomenaal gestegen (bijvoorbeeld: brood + 17%, melk + 24%, koffie +20%).

Artikel uit de ALS-krant door Irina (ALS-Leuven) en Jeroen (ALS-Gent)

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Waarom een studentenloon?

1. Op die manier worden minder begoede studenten niet meer verplicht om te gaan bijklussen om hun studies te betalen en krijgt iedereen een echte kans op hoger onderwijs. Alle speciale studentencontracten, leercontracten,… moeten worden afgeschaft. Vandaag worden jongeren door hun zwakkere positie op de arbeidsmarkt voortdurend in de uitverkoop geplaatst. Patroons betalen lagere lonen, minder of geen sociale lasten, nemen studenten aan “in het zwart”,… Dit zet ook een neerwaartse druk op de andere lonen. Door een studieloon in te stellen, waarop iedere student recht heeft, vervalt de nood aan dit soort “speciale” arbeidsstatuten.
2. De stijgende kosten om te studeren, maken het onderwijs vandaag steeds minder toegankelijk voor wie het niet breed heeft.

[/box]

De resto’s vormen hierop al lang geen alternatief meer. Ook daar primeert immers het ‘marktprincipe’ en gaan de prijzen omhoog. Het wordt dan ook voor veel studenten steeds moeilijker om het eind van de week te halen. Daarbij komen dan nog de kosten voor een kot, voor studiemateriaal en voor vervoer. Als gevolg hiervan zien meer en meer studenten zich genoodzaakt hun studies (deels) zelf te financieren. Een deeltijdse, vaak onderbetaalde, job combineren met studies wordt voor een steeds groter deel van de studenten een absolute noodzaak. Nochtans is bijklussen zeer nefast voor de slaagkansen van studenten. Het meest frappant zijn de cijfers van een Frans onderzoek dat vaststelde dat circa 40.000, voornamelijk vrouwelijke, studenten in Frankrijk hun studies betalen met een job in de seksindustrie.

Het huidige neoliberale beleid verergert deze ontwikkelingen alleen maar. Het vormt ons onderwijssysteem om naar Angelsaksisch model. In de feiten komt dit neer op een geprivatiseerd, ontoegankelijk hoger onderwijssysteem. Maar ook op doeltreffende (en berekende) maatregelen tegen de dalende koopkracht moeten we volgens het regeerakkoord niet hopen.

Er is meer dan ooit actie nodig, voor en door studenten en arbeiders, tegen de uitwassen van het kapitalisme in het onderwijs. Met ALS eisen wij daarom o.a. gratis en kwaliteitsvol onderwijs en diensten door een verhoging van de publieke middelen voor hoger onderwijs, en een studentenloon om extra bijklussen overbodig te maken.

Wij namen kennis van de campagne ‘respecteer het pact van New York’, ‘Respact’ en treden zonder aarzelen toe tot dit initiatief. We zijn ervan overtuigd de rijke ervaring van onze organisatie te kunnen inzetten voor dit initiatief. We hopen mee te kunnen bouwen aan een zo groot mogelijke eenheid in actie tegen de constante verhoging van de studiekosten in het hoger onderwijs, zonder daarbij het recht op onze eigen identiteit te moeten verwerpen. ALS heeft zich altijd ingeschakeld in elke strijd, met de eis voor een studentenloon en een publiek gefinancierd, gratis en kwaliteitsvol onderwijs op alle niveaus (hoger – middelbaar – lager).

Standpunt van de ALS verschenen in de ALS-krant ‘Actief Links’

Dit engagement binnen Respact past volgens ons in de lijn van de campagnes en acties tegen de afbraak van studentenvoorzieningen en de verhoging van de studiekosten, die wij reeds lang aan de universiteiten en hoge scholen hebben gevoerd. Dit zowel toen we nog de studentenorganisatie van de SP.a waren, als sinds we alle banden met die partij gebroken hebben (begin jaren 1990) door haar uitgesproken bocht naar rechts en hun bijhorende inschakeling in het neoliberale beleid.

Los van de SP.a hebben we in de jaren ’90 (o.a. in Gent) campagne gevoerd tegen de verhoging van de prijzen in de studentenresto’s. We evolueerden naar de nationale organisatie die we nu zijn, mét een inplanting aan alle universiteiten. We hebben o.a. aan de ULB een sleutelrol gespeeld aan de zijde van Bea-Interfac (de officiële studentenorganisatie aan de ULB) en de vakbonden tegen de privatisering van het studentenresto ‘campus’ (en de bijhorende prijsverhoging en kwaliteitsverlies ten gevolge van de winstlogica). Of ook nog de bezetting van het rectoraat aan de universiteit van Luik tegen de afschaffing van het bijna-beursstelsel.

Ter gelegenheid van de internationale vrouwendag op 8 maart hebben wij de voorbije jaren aan alle universiteiten en hoge scholen gewerkt rond het thema van de verhoging van de inschrijvingskosten die duizenden meisjes tot extreme oplossingen dwingt, zoals prostitutie. Op dit moment voeren we campagne tegen de dalende koopkracht, waarbij we de studenten oriënteren op de stakingsgolf in de bedrijven.

De studenten worden hard getroffen door de bliksemsnelle verhogingen van de prijzen van voedingswaren, energie en huisvesting. Steeds meer studenten zijn verplicht bij te klussen, wat nefaste gevolgen heeft voor hun studies.

In 2004 voerden we campagne tegen de stijging van de maaltijdprijzen aan de VUB, een campagne waaraan ook enkele afgevaardigden van het ACOD deelnamen. Sindsdien hebben we elk jaar een verkozen studentenvertegenwoordiger aan de VUB . Naast de nauwe vertrouwensbanden die ontstonden met de syndicale vertegenwoordiging aan de universiteit, hebben we deze positie systematisch gebruikt om eengemaakt verzet van studenten en personeel, ter verdediging van de verworvenheden, op te bouwen. Het is op deze basis dat wij in het spoor van het ACOD-VUB getreden zijn om een brede mobilisatie te lanceren tegen het herfinancieringsplan VDB. We waren een drijvende kracht achter de beweging van de studenten en het personeel in 2006. We hebben altijd de eis van ACOD, om de publieke onderwijsuitgaven op te trekken tot 7% van het BBP, naar voor geschoven, een eis die is overgenomen door de gehele beweging. Sinds het begin van de jaren ’80 zijn de publieke investeringen in het onderwijs sterk teruggeschroefd. Deze eis, vandaag de dag offensief, heeft het voordeel een eis te zijn die het Vlaamse én het Franstalige onderwijs dekt, die geldig is op alle niveaus en die zo door studenten, personeel, scholieren en hun families kan gesteund worden.

Het ontbreken van bekostiging en de concurrentie die bestaat tussen de verschillende instellingen van het hoger onderwijs dwingt de directies te besparen: d.w.z. jobs schrappen, snijden in de uitgaven voor studenten- en personeelsvoorzieningen of deze privatiseren (resto’s, koten,…), elders de middelen gaan zoeken door de kosten op de studenten en hun familie af te schuiven (via het benodigde materiaal, bijkomende inschrijvingsrechten, inschrijvingsgelden van verschillende duizenden euro’s voor master na master-opleidingen,…). De privébedrijven zijn slechts geïnteresseerd in het winstgevende onderzoek en de winstgevende richtingen. De rest wordt terzijde geschoven ten nadele van de kwaliteit van het onderwijs en het onderzoek.

Deze ontwikkeling is overal aan de gang. In de pers wordt het plafond voor inschrijvingsgelden openlijk in vraag gesteld door directie en bedrijven. In de toekomst zullen we geconfronteerd worden met de wil ons elite-instellingen op te dringen met inschrijvingsrechten van vele duizenden euro’s -zoals in Engeland of in Nederland – en een minder kwaliteitsvol onderwijs – maar nog steeds te duur – voor de meerderheid van de studenten. Wij denken dat we daarop een antwoord moeten bieden door te wijzen op de noodzaak van het publieke karakter van het onderwijs: de enige manier om voor de studenten de kosten te drukken en een toegankelijk en kwaliteitsvol onderwijs te verzekeren. Wij stellen aan het platform Respact voor de eis om de publieke onderwijsuitgaven op te trekken tot 7% van het BBP (waarvan 2% voor het hoger onderwijs) op te nemen als centrale eis voor de campagne, naast de twee andere eisen neergeschreven in het charter ( het artikel 13 van het Pact van New York effectief te respecteren en zo de directe en indirecte studiekosten te drukken). Wij willen deze discussie met iedereen binnen Respact op een open manier voeren.

> www.respact.be

In Het Laatste Nieuws van 1 maart 2008 stond een artikel over het boek “Brussel Eurabia” van de Nederlandse journalist Van Amerongen. In het artikel stelt de man met veel verve zijn boek voor en beweert dat in Brussel een groot aantal moslims er fundamentalistische gedachten op nahoudt. ”In de ogen van echte moslims is België een land van wulpse vrouwen, zatlappen en biggenvreters”, aldus Van Amerongen.

Jan Van Olmen

Niet enkel het interview is behoorlijk racistisch, vooral de foto’s spreken boekdelen. Ten eerste de foto waar een groep jonge mannen de salat (het islamitische gebed) verricht. De ondertitel bij de foto zegt: “Volgens van Amerongen zijn de gevaarlijkste moskeeën niet de officiële moskeeën maar de achterafmoskeeën.” Foto en bijschrift zijn duidelijk: dit zijn mensen die via hun extremistisch geloof zichzelf afkeren van onze samenleving en haar waarschijnlijk in woord en daad zullen aanvallen. Niets is minder waar want … ik ken deze jongens persoonlijk. Ze zijn net als ik studenten lerarenopleiding aan de Erasmushogeschool Brussel. Ze streven ernaar leerkracht Islam te worden. Ikzelf studeer Niet Confessionele Zedenleer. Voor bepaalde andere vakken zoals geschiedenis en pedagogie zit ik met hen samen in de klas. Ze waren, net als ik, geschokt door het feit dat ze als “extremisten” werden afgebeeld in Vlaanderen’s grootste krant zonder dan ook maar van iets te weten, laat staan toestemming te hebben gegeven dat men hen fotografeerde. Deze jongens zijn gewone studenten, het zijn geen extremisten die zich in “achterafmoskeeën” ophouden. Trouwens, de gebedsruimte die op de foto is te zien, is speciaal in overeenstemming met het bestuur van ons studentenhome ingericht. Er is niks geheimzinnigs of illegaal aan.

Een andere, grotere foto toont moslims die betogen tegen de oorlog in Libanon anno 2006. Dit was een toegelaten betoging die zonder incidenten is verlopen en waar er naast moslims ook vele anderen aanwezig waren. Is betogen tegen oorlog en het afslachten van burgers ook al een “broeinest van extremisme”? Vreemd genoeg is dezelfde krant (samen met de andere burgerlijke kranten) wel de eerste om geweld van eigen bodem (extreemrechts, knokploegen van Voorpost enz.) te minimaliseren. Het is nog altijd wachten op een paginagroot artikel waarin men zich bijvoorbeeld vragen stelt bij de geweldsverheerlijking van Bruno Valkeniers of de VMO-tradities van VB-kamerleden.

In dit artikel zien we duidelijk hoe de heersende klasse de media misbruikt om via racistische boodschappen verdeeldheid te zaaien. Op school slagen ze hier echter niet in: vele studenten, en vooral de mensen die ook in het studentenhome op kot zitten en de mensen op de foto persoonlijk kennen waren geschokt door dit incident. Zowel moslims als niet-moslims vinden dat de journalist en de fotograaf van het artikel zich moeten verantwoorden. In het verleden hadden we hier ook succes met onze antifa-campagne. Verschillende studenten kopen Socialistisch Links of kochten chocola om onze campagnes te steunen. Op de campus en in het studentenhome hangen affiches voor de anti-nsv betoging. Dit toont aan dat studenten zich vragen stellen bij het huidig beleid en daar ook wat aan willen doen.

Er is ook besloten om namens de school klacht in te dienen. Want volgens Van Amerongen zijn de studenten Islam aan de Erasmushogeschool Brussel “humorloze extremisten” die ongeschoolde moslims aanzetten tot haat tegen het westen. Van Amerongen beweert lessen Islam te hebben gevolgd aan onze hogeschool: welnu, vorig jaar (academiejaar 2006-2007) organiseerden we met de groepen islam en NCZ een dialoog over onze levensbeschouwingen, dit jaar namen nog verschillende mensen op de foto deel aan een conferentie i.v.m. islam en integratie in Oostenrijk. Vreemd dat hij daar niets van verteld, maar ja, hij zal het te druk hebben gehad met leugens te verzinnen.

Als er inderdaad zo een grote dreiging bestaat als men in het artikel beweert: waarom doet justitie er dan niks aan? Of zijn er eerst “speciale maatregelen nodig”? Van Amerongen stelt: “Er moet werk gemaakt worden van nieuwe opsporingsmethodes om gevaarlijke moslims op te sporen” Dit is een andere oude truck van het repressief-burgerlijk apparaat: nieuwe dreigingen uitvinden om het beleid nog rechtser en asocialer te maken.

Het is jammer genoeg een feit dat dit soort desinformatie gretig wordt gebruikt door de kapitalisten om allerlei groepen in een negatief daglicht te plaatsen. Bepaalde studenten die gefotografeerd zijn, stellen zich terecht vragen over de gevolgen voor hun werk, stages, persoonlijk leven … Niet enkel moslims maar ook bijvoorbeeld strijdbare arbeiders en delegees worden op deze manier aangevallen. Het is belangrijk dat we deze aanvallen met gelijke wapens beantwoorden: door de creatie van een onafhankelijke linkse pers en door het op poten zetten van een politieke beweging die uiting kan geven aan onze woede en er ook voor kan zorgen dat de oorzaken van de problemen worden aangepakt. Blokbuster en LSP gaan alvast die uitdaging aan!

Op 22 februari organiseerde het KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond) in Gent een VB-meeting met Bruno Valkeniers. Dat gebeurde in een zaal van de universiteit. De rector verbood aanvankelijk de meeting, maar zwichtte uiteindelijk onder juridische druk. Tegen de meeting was er een kleine tegenactie.

Marc Puyol

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

In oktober 2007 nam een (kleine) delegatie van KVHV-Gent deel aan de neo-nazi optocht van de Vlaamse Jongeren Westland in Brugge. Ze werden daar vervoegd door onder meer Nation en andere "nationaal-solidaristen" (een poging tot het aanpassen van het woord "nazi" dat een negatieve bijklank heeft…).
[/box]

Het KVHV in Gent werpt zich al enige tijd op als een satelliet van het Vlaams Belang, op sommige momenten zelfs meer dan de Gentse NSV. Racisme en extreem-rechtse standpunten zijn schering in inslag bij het KVHV dat ook goede banden probeert te onderhouden met radicalere groepen, zoals de zogenaamde “nationaal-solidaristen”.

Met een reeks juridische argumenten en dreigementen slaagde het KVHV er in om een meeting van het Vlaams Belang te organiseren waarop de toekomstige voorzitter van de partij zichzelf kwam voorstellen aan zijn leden en sympathisanten.

In het kader van het verzet tegen extreem-rechts aan de universiteit zijn er sinds kort een aantal bijeenkomsten geweest van linkse studentenverenigingen die zich samen willen verzetten tegen de aanwezigheid van extreem-rechtse groepen. Twee dagen voor de meeting met Valkeniers werd beslist om een gezamenlijk pamflet op te maken waarin onze bezwaren duidelijk werden gemaakt en tegelijk ingingen tegen Valkeniers zelf (die onder meer mede-oprichter van de NSV was). Er was weinig tijd tussen de toelating voor de meeting en de bijeenkomst zelf. Hierdoor moest het protest beperkt worden tot een pamflet, maar we vonden het alvast positief dat dit gesteund werd door verschillende linkse organisaties.

Het was niet evident om tot consensus te komen over de inhoud van het pamflet en organisatorisch verliep het niet allemaal even vlot, maar toch was het belangrijk om met een pamflet te protesteren tegen de VB-meeting.

Die meeting was niet bepaald spectaculair, de opkomst was beperkt. Bovendien heeft het ertoe bijgedragen dat er beter werd samengewerkt tussen verschillende linkse studentengroepen. Dat maakt protestacties bij eventuele volgende VB-sprekers of meetings makkelijker te organiseren. Dan zullen we sneller en strijdbaarder uit de hoek kunnen komen. Dat zal nodig zijn tegen de NSV, die nu probeert erkend te raken aan de unief, maar ook tegen het KVHV dat in Gent een bijzonder rechtse afdeling heeft waar vaak een fascistisch discours is te horen.

De Actief Linkse Studenten proberen een actieve rol te spelen bij dergelijke interventies, en als er kan samengewerkt worden met andere linkse verenigingen, zoals AK en Comac, kan dat ook leiden tot productieve resultaten. Rond punten waarover we het eens zijn, zoals verzet tegen extreem-rechts of tegen het plan-Vandenbroucke, is samenwerking mogelijk. Daarnaast behouden we natuurlijk onze eigenheid en onze eigen visie op hoe we strijd moeten voeren en welk soort alternatief we nodig hebben.

Op donderdag 4 oktober organiseerden de Actief Linkse Studenten in Leuven hun openingsmeeting. De titel van deze meeting was "Is een alternatief op kapitalisme mogelijk/nodig?". Het is dan ook meteen duidelijk dat we met deze meeting vooral studenten wilden aantrekken die het kapitalisme in vraag durven stellen. Er waren 19 mensen aanwezig waarvan 12 die nooit eerder op een activiteit van ALS waren.

Sven De Deken

Waarom kapitalisme niet werkt

In de inleiding werd er in de eerste plaats ingegaan wat het kapitalisme eigenlijk is. De essentie is dat de productiemiddelen in handen zijn van een kleine bovenlaag, de kapitalisten, en dat de overgrote meerderheid van de bevolking zijn arbeid verkoopt aan deze kapitalisten. Deze laatste groep noemt men dan ook de arbeiders. De rol van de kapitalisten bestaat enkel uit het bezit van de productiemiddelen (machines, fabrieken, transportmiddelen) te hebben. Zij creëren dus geen meerwaarde, die ontstaat pas door de arbeid die de arbeider levert, en die zo grondstoffen tot afgewerkte producten maakt. De kapitalisten betalen deze door de arbeider gecreëerde meerwaarde echter niet volledig uit. Ze pikken een deel van deze meerwaarde in, onder de vorm van winsten. Dit is niet alleen uitbuiting of diefstal te noemen, het zorgt ook voor enkele fundamentele problemen in de kapitalistische economie.

De kapitalisten zorgen er op deze wijze voor dat de arbeidersklasse niet voldoende geld heeft om alle geproduceerde producten op te kopen, en de kapitalisten gaan deze overschotten natuurlijk ook niet opkopen (zij kunnen misschien wel 2 of 3 auto’s hebben maar gaan er ook geen honderden per dag kopen). Hierdoor ontstaat er een crisis van overproductie, die er voor zorgt dat er bedrijven sluiten, er nog minder mensen een vast loon hebben en er dus nog minder gekochte kan worden, en zo komen we in een negatieve spiraal terecht.

Dit probleem kan enkel overwonnen worden indien de kapitalisten niet langer een deel van de meerwaarde zouden afromen, en daar zit net het probleem; kapitalisten investeren natuurlijk alleen maar om winst te maken. Het kapitalisme kan dan ook niet anders dan tot crisis leiden.

Democratisch socialisme

Er werd natuurlijk ook ingegaan op het alternatief dat we met de ALS bieden op het kapitalisme. Dit is democratisch socialisme, een maatschappij waarin de productiemiddelen niet langer in het bezit van enkelingen zijn maar in die van de gemeenschap in het algemeen. Met andere woorden de productiemiddelen zijn genationaliseerd. Op deze manier komt de volledige meerwaarde in handen van de arbeidersklasse. Verder zal dit ook tot het gevolg hebben dat de bevolking zelf kan beslissen wat en hoe er geproduceerd wordt, zonder zich enkel te moeten fixeren op de winsten van de aandeelhouders. Op deze manier komt er ruimte om rekening te houden met het milieu, arbeidsvoorwaarden,…

Opvallend was het hoge niveau van de discussie die volgde op de inleiding. Iedereen was er van overtuigd dat een alternatief op het kapitalisme nodig is en de discussie ging dan ook vooral over welk alternatief nodig is en hoe we dat moeten realiseren. De belangrijkste kwestie was dan ook hoe we ervoor kunnen zorgen dat we niet vervallen in stalinisme of maoïsme, en hoe we zo’n socialistische maatschappij kunnen bereiken. Weinigen hadden er moeite mee om te aanvaarden dat men een socialistische maatschappij niet kan bereiken door langzame hervormingen maar dat er een revolutie nodig zal zijn om definitief komaf te kunnen maken met het kapitalisme.

Deze meeting werd afgesloten met een oproep om mee te werken aan de campagnes van ALS het komende semester, waarin het recht op onderwijs en de ecologisch problemen van vandaag centraal zullen staan. Tenslotte werd opgeroepen aan diegenen die bereid waren mee te bouwen aan deze campagnes om hun gegevens op te geven, iets wat 9 mensen dan ook deden.

Een alternatief op het kapitalisme is mogelijk/nodig!

Pamflet dat werd verspreid bij de opening van het academiejaar

Waarom? Omdat het kapitalisme verantwoordelijk is voor:

• Armoede. Nooit was de kloof tussen rijk en arm zo groot als vandaag. De 0,01% rijksten ter wereld hebben 24% van alle rijkdom, terwijl de helft van de wereldbevolking moet overleven met minder dan 1,5 euro per dag. Elke dag sterven 30.000 kinderen van honger. En de kloof blijft groeien: de voorbije 20 jaar verloren de armste 5% ter wereld 25% van hun reëel inkomen. Ook in België neemt de armoede toe: vandaag leeft 15% van de Belgen in armoede. Arbeidsvoorwaarden verslechterden terwijl de koopkracht daalde: een rechtstreeks gevolg van de neoliberale winstlogica.
• Vermarkting van het onderwijs. Ook het onderwijs wordt bedreigd door de dominante winstlogica. Onderwijs wordt niet meer gezien als een recht, waarbij een algemene en kritische vorming wordt aangeboden, afgestemd op de noden van jongeren en personeel. In tegendeel, onderwijs wordt meer en meer een marktproduct, afgestemd op het bedrijfsleven. Sinds vorig jaar betalen niet-EHOR (Europese Hoger Onderwijs Ruimte) studenten 5000€ inschrijvingsgeld aan de KULeuven. Het inschrijvingsgeld van de hervormde lerarenopleiding bedraagt voortaan de volle pot (533,10€). En dat zijn nog maar de eerste stappen. In haar rapport over België dringt de OESO aan op een forse verhoging van alle inschrijvingsgelden. Dat ligt volledig in de lijn van de “Bologna-akkoorden”, die het hoger onderwijs voor velen ontoegankelijk zullen maken. Toch komt geen enkele gevestigde partij daartegen in verzet. Alle traditionele partijen hebben een neoliberale agenda – inclusief de “socialistische” minister van onderwijs Vandenbroucke.
• De groei van extreemrechts. De traditionele partijen hebben gedurende jaren een neoliberale politiek gevoerd, met alle sociale problemen van dien. Op die mesthoop is extreemrechts als een schimmel kunnen groeien. Extreemrechts profiteert van de zoektocht naar een alternatief bij veel kiezers, op basis van populisme en het inspelen op racistische vooroordelen. Bij gebrek aan een (zichtbaar) alternatief zullen ze blijven groeien.
• (Jongeren)werkloosheid. Voor veel jongeren ziet de toekomst er niet al te rooskleurig uit. Het wordt steeds moeilijker om een degelijke job te vinden. Voor de “verliezers” wacht in het beste geval een uitkering waar je nauwelijks mee rond kan komen. Als je al aan een job raakt, gaat het vaak om een interimjob of een tijdelijk contract dat geen enkele zekerheid biedt. Een vaste job met een degelijk loon wordt steeds zeldzamer. Ook in hun dagelijkse omgeving merken jongeren de effecten van het neoliberalisme. Zo wordt er bespaard op ontmoetingsplaatsen en ontspanning: onderfinanciering van jeugdhuizen, te weinig goedkope fuifzalen en openbare sportvoorzieningen, dure festivals,…
• Oorlog Zoals we vijf jaar geleden al stelden en ondertussen algemeen erkend wordt, was de directe aanleiding voor de oorlog (en bezetting) in Irak de aanwezigheid van olie. Deze oorlog van het VS-imperialisme wordt afgekeurd door de meerderheid van de wereldbevolking. In de VS blijft de steun voor Bush dalen. Elke maand komen meer dan 4.000 Irakezen om bij sectair geweld en aanslagen. De interne tegenstellingen zijn versterkt door de oorlog, wat tot een escalatie van geweld en burgeroorlog leidt. Daartegenover zal ééngemaakt verzet nodig zijn, over de religieuze grenzen heen.
• Milieurampen. Zelfs ons milieu wordt opgeofferd aan de winsthonger. Denk maar aan de ramp met de olietanker Erika in 1999. Toen kwam zo’n 15.000 ton ruwe olie voor de Franse kust terecht. Het oliebedrijf Total zal nu wellicht een half miljard euro aan schadevergoedingen moeten betalen, maar het bedrijf maakte in 2006 alleen al 12,5 miljard euro winst. Zo veel winst kon enkel gemaakt worden door te besparen op de veiligheid en het milieu. Van de Erika was geweten dat het een onveilig schip was, maar het was goedkoper.

Welk alternatief op het kapitalisme?

Tegenover steeds inhaligere kapitalisten moeten we ons organiseren en verenigen, collectief onze rechten en verworvenheden verdedigen, en samen opkomen voor een betere en rechtvaardigere wereld. ALS wil vechten voor een ander systeem: een socialistische samenleving, die kan voorzien in de behoeften van iedereen, o.a. door multinationals onder democratische controle te brengen en tot publiek eigendom te maken. Met de techniek en kennis die vandaag aanwezig is en met een democratisch opgesteld productieplan, kan het socialisme een eind maken aan elke vorm van armoede, racisme, uitbuiting en onderdrukking.

Bij de verkiezingen van 10 juni behaalde het VB 19% (en niet de vooropgestelde 20%) van de stemmen. Dit is 5% minder dan bij de verkiezingen van 2004 maar 1% meer dan bij de laatste federale verkiezingen van 2003. Bij het FN zien we een soortgelijk scenario. Het FN behaalde 5.6% van de (Franstalige) stemmen zonder dat ze enige werking hebben. Dat is ongeveer 2.5% minder dan in 2004 maar evenveel als in 2003.

Jeroen, ALS-Gent. Artikel overgenomen uit de ALS-krant (Actief Linkse Studenten)

Betekent dit het einde van extreem rechts? Een deel van de anti-fascistische linkerzijde denkt in elk geval van wel. Zo schrijft Manuel Abramovic van de Franstalige antifa-site résistances.be: “Le 10 juin annonce sans doute le début de la fin du rôle qu’il (het VB, red.) a joué depuis les élections législatives de 1991. Son échec est certain, et meme historique.”

Wij gaan niet akkoord met de analyse dat het VB, of extreem-rechts in het algemeen, ‘verslagen’ is. Het is zeker een feit dat de score van extreem rechts ondermaats is gebleven (vooral naar hun eigen verwachtingen). Maar deze analyse getuigt van weinig inzicht in het waarom van hun electorale groei. Wij hebben steeds gesteld dat extreem rechts groeit op basis van het terechte ongenoegen over het beleid van de gevestigde partijen. Als er één constante is in het beleid van de laatste decennia is dat het neoliberale, asociale karakter ervan. Een beleid dat in het nadeel was voor gewone mensen en dat gevoerd werd door alle traditionele partijen. Hierdoor zijn grote groepen mensen op zoek gegaan naar een alternatief. Iets wat ook duidelijk tot uiting komt in de grote schommelingen in de resultaten van nagenoeg elke partij.

Het is op deze situatie dat extreem rechts heeft kunnen inspelen door zich op te stellen als ‘de partij van de kleine man’ of ‘het énige alternatief’. En de situatie zal niet veranderen. Want het mag duidelijk zijn dat ongeacht de precieze samenstelling van de regering het een verregaande neoliberale agenda zal doorvoeren. De eisen van het patronaat zijn immers niet min: een beknotting van het stakingsrecht, een verhoging van de BTW, een nieuwe pensioenshervorming…

Extreem rechts kan dus nieuwe overwinningen boeken áls het manieren vindt om in te spelen op het aanwezige ongenoegen in de samenleving. De enige manier om extreem rechts dan ook écht te stoppen is door te werken aan een brede organisatie van arbeiders en jongeren die wel een alternatief biedt op het neoliberalisme.