Category: Actief Linkse Studenten

De hogescholen kennen een forse toename van het aantal inschrijvingen voor het volgende academiejaar. Het feit dat er 18 jaar geleden minder kinderen werden geboren, heeft geen negatieve impact op het aantal jongeren dat wil verder studeren. Vorig jaar telden de hogescholen 25.339 inschrijvingen en dit jaar zou dat aantal nog hoger kunnen liggen. Conservatieve stemmen, zoals André Oosterlinck, zien er meteen een kans om te pleiten voor hoger inschrijvingsgeld.

Aan de Britse universiteiten werd als onderdeel van het besparingsbeleid al overgegaan tot een verhoging van het maximale inschrijvingsgeld tot 9.000 pond per jaar (ruim 10.000 euro). Tegen de achtergrond van een snelle toename van het aantal werklozen en een dalende levensstandaard, betekent dit in de praktijk dat een groeiende groep Britse jongeren niet langer toegang heeft tot hoger onderwijs.

Bij ons is het nog niet zo ver gekomen, maar als het van André Oosterlinck afhangt zullen we snel bijbenen. De voorzitter van de associatie rond de KULeuven en voormalig rector van de Leuvense universiteit staat al langer gekend voor zijn elitaire visie waarbij hoger onderwijs enkel toegankelijk zou mogen zijn voor wie het zich kan permitteren of wie er echt bovenuit steekt. Enkele jaren geleden pleitte hij voor een harde besparingsoperatie in het hoger onderwijs om slechts één of twee universiteiten over te houden. Die moeten bovendien nauwer aansluiten bij de noden van het bedrijfsleven.

Nu grijpt Oosterlinck het stijgende aantal inschrijvingen aan de hogescholen aan om te pleiten voor een drastische verhoging van het inschrijvingsgeld in een aantal richtingen. Hij verklaarde: “We hebben niet te veel studenten, we hebben er te weinig in de juiste richtingen: ingenieurs, chemici, geschoolden waar de arbeidsmarkt om schreeuwt. Ik stel voor het inschrijvingsgeld voor deze richtingen te halveren of zelfs op nul te brengen en dat van de andere te verdubbelen. En neen, dat is geen boutade. Het zou een sterk signaal zijn. Verdubbeld inschrijvingsgeld zal nog altijd lager zijn dan wat ze in het buitenland vragen.”

Feit is natuurlijk dat een verdubbeling van het inschrijvingsgeld in bepaalde richtingen meteen een sneeuwbaleffect zal hebben in de andere richtingen. De toegang tot hoger onderwijs moet volgens ons open staan voor iedereen. Dat kan enkel door schaffen en gratis en degelijk onderwijs aan te bieden, wat betekent dat het inschrijvingsgeld wordt afgeschaft. Studenten moeten bovendien de tijd en mogelijkheden hebben om te kunnen studeren, wat betekent dat het huidige stelsel van studiebeurzen drastisch moet worden uitgebreid in de richting van een studentenloon.

Artikel door Michiel (Gent)

In België blijven door het gebrek aan een volwaardige regering grote besparingsrondes in de onderwijssector voorlopig uit. Wanneer we over de grens kijken, zien we echter wat ook ons binnenkort te wachten staat. Overal in Europa wordt geprobeerd om studenten mee te laten betalen voor de crisis. In het Verenigd Koninkrijk werd eind vorig jaar bijvoorbeeld beslist om de inschrijvingsgelden voor het hoger onderwijs te verdrievoudigen.

Ook in Nederland blijven de aanvallen niet uit. Reeds onder Balkenende werden de eerste stappen naar een verdere elitarisering van het hoger onderwijs gezet: er werd een hervorming van het bestaande subsidiëringssysteem naar een leensysteem doorgevoerd, waardoor jongeren meer en meer met Angelsaksische toestanden te maken krijgen en bijgevolg jarenlang leningen moeten afbetalen.

Het nieuwe kabinet-Rutte lijkt vastbesloten om deze besparingspolitiek voort te zetten. Reeds in oktober 2010 werd een eerste voorstel gelanceerd voor de zogenaamde “langstudeerboete”: studenten die meer dan één jaar extra nodig hebben om hun studies te voltooien, moeten per extra jaar €6.000 betalen (€3.000 door de student zelf en €3.000 door de onderwijsinstelling). Op deze manier wordt het de gemiddelde student quasi onmogelijk gemaakt om zich naast zijn studies nog op andere vlakken te ontplooien, zoals binnen een studentenvereniging. Een dergelijke maatregel treft in de eerste plaats de zwaksten in de maatschappij: werkstudenten, jongeren met een taalachterstand,…

Niet alleen het Nederlandse onderwijssysteem komt onder deze neoliberale besparingslogica steeds meer onder druk te staan, ook voor het Vlaamse onderwijs heeft dit gevolgen. Steeds meer Nederlandse jongeren wijken door de stijgende studiekosten in eigen land uit naar Vlaanderen, waar studeren nog min of meer betaalbaar is. In België bedraagt het jaarlijkse inschrijvingsgeld voor het hoger onderwijs €570, in Nederland is dit al €1.500.

In tegenstelling tot de traditionele partijen, keert LSP zich niet tegen de Nederlandse studenten die hier willen studeren. Iedereen heeft het recht om te studeren waar hij of zij dat wil. Het probleem zit niet bij de Nederlandse studenten, maar bij het onderwijsbeleid doorheen Europa. We moeten gezamenlijk de strijd aangaan voor meer publieke middelen voor onderwijs. In ons land wordt daartoe de eis van 7% van het bbp voor onderwijs gebruikt (dat was het percentage dat begin jaren 1980 aan onderwijs werd besteed, intussen is het gedaald tot minder dan 5% van het bbp).

De besparingen in het buitenland tonen niet alleen het asociale karakter van de Europese regeringen aan, maar ook de enorme bereidwilligheid van jongeren om op straat te komen en hun ongenoegen te uiten over de huidige politiek. Op 21 januari kwamen in Den Haag 15.000 jongeren samen met de eis tot onmiddellijke terugschroeving van de hervormingen. In Londen trokken op 11 november meer dan 50.000 studenten door de straten. Bij beide manifestaties hebben de linkse socialisten van onze zusterorganisaties een actieve rol gespeeld, ook in België willen we voorbereid zijn op de strijd die onvermijdelijk zal komen.

• Meer publieke middelen voor onderwijs! 7% van het bbp voor onderwijs!
• Gratis en degelijk onderwijs voor iedereen!
• Neen aan het Bologna-proces: geen hervormingen waarbij lessen worden geschrapt, geen opmars van de private sector in het wetenschappelijk onderzoek op onze campussen!
• Stop de privatiseringen van sociale diensten, restaurants en huisvesting!
• Voor publieke investeringen in degelijke en goedkope maaltijden en in betaalbare studentenkoten!
• Gratis toegang tot cultuur en openbaar vervoer!

Woensdag 30 maart vond er op de buitencampus van de Universiteit van Antwerpen een studentenbetoging plaats tegen het asociale beleid dat gevoerd wordt. De directe aanleiding was de afbraak van de sociale koten op de buitencampus. De opkomst was goed, een 100 tal studenten waaronder ook vele bewoners van de studentenkoten en enkele werkenden. Zij betoogden mee voor meer investeringen in het onderwijs, voor het behoud en de uitbereiding van de sociale voorzieningen in het onderwijs en voor een alternatief op de studentenkoten die nu worden afgebroken. Op het einde van de betoging werden de 2500 handtekeningen waarvan 1800 van studenten aan de UA, overhandigd aan de rector, Alain Verschoren.

Foto’s door Jente

Dit academiejaar besliste de raad van bestuur van de Universiteit Antwerpen (UA) om een derde van haar sociale koten af te breken zonder een volwaardig alternatief te voorzien. De huidige huurders zouden in de komende jaren een kot moeten zoeken op de privémarkt, waar volgens de Antwerpse schepen van onderwijs, Robert Voorhamme, al een 1000-tal koten tekort zijn. Bij de bewoners sloeg het nieuws in als een bom. Vorig jaar nog werd de huurprijs met 50% verhoogd, de UA zou dit geld gebruiken om nieuwe investeringen te doen in het gebouw. Een antwoord op deze brutale aanval op de sociale voorzieningen voor studenten kon niet uitblijven.

Door Mathias (Antwerpen)

Aanvankelijk bleef het verzet beperkt tot een online petitie en het plakken van posters met de titel “Niet te huur!”, deze campagne werd gedragen door een klein groepje studenten en een personeelslid van de UA . Eind februari kwam echter alles in een stroomversnelling. Na een vergadering met dit groepje, waar o.a. de Actief Linkse Studenten en de vakbonden aanwezig waren, werd beslist om een algemene huurdersvergadering te houden. De grote opkomst op deze huurdersvergadering toonde aan dat er een draagvlak was onder de bewoners om een serieuze campagne te voeren. Er werd beslist om een actiegroep op te richten die opkomt voor sociale koten aan de UA en om een betoging te houden op 30 maart.

Momenteel wordt een enthousiaste campagne gevoerd onder de studenten. Dankzij verschillende campagnemomenten zoals spreken in de lessen, rondgaan in de refters,… enz werden er al enkele duizenden handtekeningen opgehaald. Op deze actiemomenten werd ook duidelijk dat er een grote steun is voor de campagne en de eisen van het actiecomité, niet alleen bij studenten maar ook bij de ouders, zo werd er op de opendeurdag van de UA met gemak meer dan 300 handtekeningen opgehaald.

De betoging op 30 maart zal een krachtig signaal geven aan de huidige beleidsvoerders en duidelijk maken dat studenten hun asociaal beleid van besparingen niet zomaar slikken. In heel Europa zagen we al dat grote besparingen werden aangekondigd in het onderwijs, maar we zien ook dat het studentenprotest hiertegen al verschillende overwinningen behaalde en er maatregelen werden ingetrokken. Deze betoging mag geen eindpunt zijn van het studentenprotest in België tegen huidige en toekomstige besparingen, maar juist een beginpunt voor een campagne om op te komen voor degelijk en gratis onderwijs voor iedereen.

Bezoek de studenten tot woensdag aan de campus Middelheim waar ze tenten hebben opgezet. Breng hen een solidariteitsbezoek en neem woensdag deel aan de betoging!

Door Mathias, voorzitter ALS-Antwerpen

De raad van bestuur van de Universiteit Antwerpen heeft beslist om haar studentenresidentie op de campus-Middelheim in Wilrijk te slopen. Er werd tevens besloten om geen investeringen te doen in een nieuwe studentenhome, waardoor de huidige koten permanent verloren gaan. Hierdoor zou ongeveer 1/3 van de slechts 389 studentenkoten van de UA verdwijnen.

De raad van bestuur argumenteerde dat het gebouw niet meer voldeed aan de eisen van een moderne studentenhome, dat het bij een recente hygiënecontrole een negatieve beoordeling kreeg en dat bovendien de isolatie van het gebouw te wensen overlaat, met als gevolg een hoog oplopende energierekening. Natuurlijk ontkennen we deze problemen niet, dit is het logische resultaat van een jarenlange weigering om noodzakelijke investeringen te doen.

Toekomstige studenten zullen dus hun toevlucht moeten zoeken tot privékoten. Maar ook daar is er een nijpend tekort, er wordt geschat dat er een 1000-tal koten te weinig zijn in de stad Antwerpen en omgeving. De unief scoort zelf bijzonder slecht op het vlak van sociale huisvesting. Van de 13.500 studenten kunnen er slechts 389 terecht in een residentie van de universiteit, dat is minder dan 3%.

Het gevolg hiervan zijn lange wachtlijsten voor een kot in een studentenhome en hoge huurprijzen voor privékoten, de huurprijs in Wilrijk loopt zelfs op tot 300 Euro. Bovendien zal de UA op de campus Middelheim een nieuwe faculteit voor ingenieurswetenschappen onderbrengen die goed zou zijn voor een duizendtal studenten, een verdubbeling van het aantal studenten op deze campus. Dit zal de prijzen nog meer doen stijgen.

Bij de huidige bewoners van de studentenhome sloeg het nieuws in als een bom. Vorig jaar nog werd de huurprijs met bijna 50% verhoogd, de UA stelde dat met dit geld in de toekomst nieuwe investeringen konden worden gedaan. Blijkbaar zijn investeren en afbreken synoniemen voor de UA.

Het afbreken van de studentenhome is een direct gevolg van het neoliberale beleid dat de overheid de afgelopen decennia voerde. Al jarenlang wordt er op verschillende manieren in het onderwijs bespaard, met als gevolg een nijpend tekort aan middelen bij alle onderwijsinstellingen. Hierdoor zien de universiteiten zich steeds meer genoodzaakt om op ‘alternatieve’ wijze aan deze middelen te komen. In veel gevallen betekent dit niets anders dan de middelen gaan zoeken bij zowel de studenten als het personeel. Zo werd de afgelopen jaren stelselmatig het bedrag van de inschrijvingsgelden verhoogd, stegen de prijzen in de restos van de UA met ongeveer 25% voor studenten en zelfs 50% voor het personeel, steeg de werkdruk in het hoger onderwijs door een gebrek aan extra personeel,… Bovendien moeten de zwaarste besparingen als gevolg van de crisis nog komen.

Het is duidelijk dat studenten en personeel zullen moeten strijden voor toegankelijk en betaalbaar hoger onderwijs met degelijke werkomstandigheden. De Actief Linkse Studenten en de Linkse Socialistische Partij eisen een herwaardering van het publieke budget voor onderwijs tot 7% van het BBP. We ondersteunen tevens de oproep voor de betoging van 30 maart.

30 maart: betoging! Verzamelen om 12u30 aan de Groenenborger

Verslag door Philippe, ALS-Gent

Afgelopen woensdag organiseerden de Actief Linkse Studenten een succesvolle meeting aan de UGent over de revolutie in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. 50 aanwezigen luisterden naar Brecht De Smet (Egyptekenner, onderzoeker van de vakgroep Studie van de Derde wereld) en Bart Vandersteene (woordvoerder van LSP).

De beweging die we nu zien in Noord-Afrika en het Midden-Oosten werd aanvankelijk in gang gezet door een wanhopige zelfverbranding van een jonge fruithandelaar in Tunesië. Al gauw is dit protest uitgegroeid tot een massaprotest tegen het dictatoriale Tunesische regime. Decennia van dictatuur, repressie en armoede als gevolg van corruptie en een hard neoliberaal beleid, zijn de voedingsbodem voor de massaprotesten. Na slechts enkele dagen van massabetogingen is het Tunesische regime van Ben Ali als een kaartenhuisje in elkaar gestort. De eerste successen van de Jasmijnrevolutie hebben ervoor gezorgd dat het protest zich verder heeft verspreid naar andere landen in de regio. Het protest nam de vorm aan van sociaal protest tegen regeringen, hoge voedselprijzen, erbarmelijke loon-en arbeidsomstandigheden, armoede,… Het lijstje met landen in de regio waar er protesten op gang zijn gekomen blijft ook vandaag nog steeds aangroeien. In Libië waar Khaddafi en zijn regime de plak zwaait, zijn er deze week tientallen doden gevallen door repressie tijdens betogingen. In Jemen, het armste land van de regio, wordt er al langer dan een week gedemonstreerd. In de burgerlijke media werd gesproken over een totaal onverwachte golf van protest, die vooral door de nieuwe internetmedia zou gevoed worden.

Tijdens de meeting werd duidelijk dat er reeds sinds jaren een groeiende sociale onvrede aanwezig is in de regio. Vooral dit gegeven is de aanzet tot de massaprotesten, samen met de internationale crisis van het kapitalisme. De rol van de sociale media beperkt zich eerder tot een mobilisatiemethode, die vaak overschat wordt aangezien slechts 5% van de Egyptenaren effectief gebruik maken van de sociale media.

In Egypte is Moebarak na 18 dagen van onophoudelijk massaprotest omver geblazen door de beweging. Ondanks het vertrek van Moebarak kunnen we echter nog niet spreken van een succesvolle revolutie. In Egypte zijn de sociale problemen die aan de basis lagen van de revolutie nog niet opgelost. De hogere legerleiding heeft een ‘zachte staatsgreep’ gepleegd na het vertrek van Moebarak. Hierdoor is de fundamentele basis van het regime nog steeds intact gebleven. Tijdens de meeting kwam het regelmatig naar voor dat de Egyptische massa’s geen vertrouwen mogen stellen in het staatsapparaat van de militaire generaals, de grote bedrijven en de grootgrondbezitters. De hogere legerleiding heeft alle belang bij het behoud van het huidige regime. Ze zijn volledig gebonden aan het Egyptische regime dat zich baseert op grootgrondbezit en kapitalisme, de legerleiders bezitten grote delen van de overheidsindustrie die onder het bewind van Moebarak werden geprivatiseerd.

De massabeweging in Egypte moet worden verdegezet en de druk moet verder worden opgevoerd. De opbouw van de nieuw opgerichte onafhankelijke vakbonden zou hierin een belangrijke rol moeten spelen. Op de werkvloer moeten er democratische actiecomités worden uitgebouwd, die nu alreeds in een embryonale vorm aanwezig zijn in een aantal fabrieken. Deze comités moeten een verbinding vormen met de buurtcomités in de arbeiderswijken van de Egyptische steden.

Tijdens de meeting stelden een aantal aanwezigen de vraag naar de rol van de Moslimbroeders. We kunnen stellen dat religie geen rol heeft gespeeld in de revolutie in Egypte. Er was een brede solidariteit en samenwerking tussen zowel moslims als christenen en andere religieuze gemeenschappen. De leden van de Moslimbroeders hebben een belangrijke rol gespeeld in de mobilisatie naar de massabetogingen, maar de leiding heeft er geen belangrijke rol gespeeld. Het programma van de Moslimbroeders is reformistisch van aard en stelt het kapitalisme en het grootgrondbezit niet in vraag. Verder mag er ook geen vertrouwen zijn in figuren zoals El Baradei, die voorstander zijn van meer ‘democratie’, maar in feite voorstander zijn van de voortzetting van het neoliberaal beleid.

De beweging in Noord-Afrika en het Midden-Oosten heeft het begrip revolutie na 20 jaar opnieuw op de orde van de dag gezet. Na de val van de Berlijnse Muur en de implosie van de Sovjet-Unie, leek het alsof het kapitalisme eeuwig zou blijven bestaan. Elk alternatief op dit systeem werd afgeschreven als onrealistisch, de arbeidersklasse in Europa zou verburgerlijkt zijn en niet meer te vinden zijn voor massaal verzet. Met de massabeweging die we nu zien in de Maghreb en het Midden-Oosten is er een mentaliteitsshift gekomen. In Egypte en Tunesië heeft de bevolking aangetoond dat ondanks brutale repressie verandering op korte termijn kan afgedwongen worden door middel van aanhoudende massabetogingen. Het is ook duidelijk dat de beweging in de regio allesbehalve voorbij haar momentum is. In Egypte nemen de massabetogingen in aantal af, maar wanneer de massa’s zullen inzien dat het nieuwe regime de sociale problemen niet kan oplossen, zal de strijd terug oplaaien.

Meetings over de revoluties:

• Zaterdag 26 februari. Brugge. 18u, Hollandse Vismijn
• Woensdag 2 maart. Antwerpen. 19u30, UA (Rodestraat)

Oproep "niet te huur"

De UA heeft beslist het home op campus Middelheim af te breken. Daarmee verdwijnen 129 van de 389 kamers die de UA aanbiedt aan haar studenten. 70 studenten daarvan worden ondergebracht in kamers in het Theologisch Pastoraal Centrum in de buurt van campus Groenenborger. Over de beschikbaarheidstermijn van deze kamers, de voorzieningen in die gebouwen of de prijs is tot op heden geen enkele garantie. Deze beslissing betekent dat er vanaf volgend academiejaar minstens 50 nieuwe studenten extra op zoek zullen moeten naar een privékot op de al o zo schaarse Wilrijkse kotenmarkt.

Tot overmaat van ramp zal het aantal studenten op campus Middelheim binnenkort aangevuld worden met 1000 studenten van de gloednieuwe faculteit Ingenieurswetenschappen, waardoor het kotentekort -en bijgevolg uiteraard ook de huurprijzen- tot een ongeziene hoogte zullen stijgen. De UA scoort nu al erg slecht op vlak van huisvesting: minder dan 3% van haar 13.500 studenten worden op dit moment ondergebracht in universiteitsresidenties. Ter vergelijking: de UGent brengt 6% van haar studenten in eigen koten onder, bij de K.U. Leuven is dat zelfs 12%. De beslissing van de Universiteit Antwerpen gaat bovendien in tegen de trend bij andere Vlaamse universiteiten: de Rector van de UGent maakte vorig jaar bekend te investeren in twee nieuwe studentenhomes en 250 extra "containerkoten", voor een totaal van 1.130 nieuwe plaatsen.

Daarom verzoeken wij u vriendelijk om mee een stem te vormen tegen deze asociale huisvestigingspolitiek van de UA, en onderstaande eisen te steunen:

• De UA kan niet nog meer besparen in haar sociale voorzieningen. Het moet een sociale en open universiteit zijn die voor iedereen toegankelijk is.
• De UA moet garanties bieden op een uitbreiding van het kotenbestand in eigen beheer, niet in een inkrimping. Zodoende voorziet de UA ook in voldoende faciliteiten om de toekomstige ingenieursstudenten gastvrij te kunnen ontvangen.
• De UA kan het studentenhome op campus Middelheim pas afbreken als het een volwaardig alternatief met minstens 130 kamers en met garanties op de lange termijn in de plaats stelt.
• De UA moet duidelijk en transparant communiceren over haar sociale voorzieningen aangaande koten, inclusief de procedures en voorwaarden om huursubsidies te ontvangen.

Teken de petitie: > www.niettehuur.be

Op woensdag 9 februari voerden een 30-tal scholieren actie na een oproep van de Brusselse Actief Linkse Scholieren. We trokken naar de gebouwen van de Franstalige Gemeenschap. Minister Simonet had ons gewaarschuwd dat ze ons niet wenste te ontvangen. We hebben onze boodschap dan maar luidkeels laten horen. Nadien volgde een korte vergadering om verdere plannen te maken.

Het zogenaamde Robin Hood-decreet van minister Simonet wil de subsidies voor de 60% rijkste scholen met 8 miljoen verminderen om dit geld aan de 25% armste scholen te geven. De olijfboomregering (PS-cdH-Ecolo) wil zo laten uitschijnen dat inspanningen worden geleverd. Maar in de werkelijkheid is dit beperkt tot het laten circuleren van geld van de ene school naar de andere, zonder iets te doen aan het algemene gebrek aan middelen. Er is een tekort aan scholen, de klassen zitten soms overvol, er is een gebrek aan personeel en de gebouwen zijn soms in wel erg slechte staat. ALS is het eens met de vakbonden dat er geen “rijke” en “arme” scholen zijn, er zijn enkel arme scholen met een aantal scholen die erg arm zijn. Wij gaan in tegen Sheriff Simonet en verdedigen de noodzaak van een echt Robin Hood-beleid dat de middelen zoekt bij de superrijken, de grote aandeelhouders, om de publieke middelen voor onderwijs op te trekken tot 7% van het bbp.

Het Robin Hood-decreet werd op 30 november goedgekeurd door de commissie financiën van de Franstalige Gemeenschap. Dat was net voor de examens. De ALS-actie kwam er op de vooravond van een vergadering tussen vakbonden en regering om te discussiëren over een sectorieel akkoord voor 2011-2012. De vakbonden verzetten zich tegen het voorstel van de regering om de leeftijd voor brugpensioen te verhogen naar 58 jaar en ze gaan ook in tegen het Robin Hood-decreet. Op 30 november werd het werk al neergelegd. Woensdagavond vernamen we dat minister Simonet de vergadering met de vakbonden had afgezegd omdat de regeringsvoorstellen nog niet klaar waren. Daarmee wil de minister wellicht vermijden dat olie op het vuur wordt gegoten en een confrontatie met het personeel wordt aangegaan op een ogenblik dat er een sociaal conflict ontwikkelt rond het IPA.

Afgelopen zaterdag hield ALS een nationale conferentie. Diezelfde dag publiceerde de krant Le Soir een artikel waarin het stelde dat de werkloosheid in het eerste kwartaal van 2010 met 10,6% was toegenomen en onder jongeren met 12,8%. In Brussel is de werkloosheid onder jongeren van minder dan 25 jaar intussen al opgelopen tot 44,2%. Deze nationale conferentie van ALS komt op een uitgelezen ogenblik om de campagnes voor werk op te drijven.

In de hoofdstad staat de jongerenwerkloosheid op haar hoogste niveau sinds 12 jaar. De officiële cijfers houden dan bovendien nog geen rekening met in totaal 406.000 werklozen. De econoom Philippe Defeyt voegt die werklozen wel bij de werkloosheidscijfers. Het gaat onder meer om oudere werklozen. Hiermee loopt het totaal aantal werklozen dit jaar op tot meer dan 750.000. Het Federaal Planbureau voorziet bovendien dat de kaap van 800.000 werklozen in 2010 zal worden gerond. Dat komt neer op meer dan 15% werklozen.

De kapitalistische crisis slaat bijzonder hard toe onder jongeren. Naast de massale werkloosheid zijn er de onzekere jobs, tijdelijke contracten, interimwerk,… De toekomstperspectieven voor jongeren zijn onder het huidige systeem niet bepaald rooskleurig.

Naast werkgelegenheid, zet de crisis en het bijhorende besparingsbeleid ook het onderwijs in ons land op de helling. We zagen de afgelopen weken al hoe de Britse regering de inschrijvingsgelden wil opdrijven tot 9.000 pond, dat is 10.500 euro! Scholen, hogescholen, universiteiten, gezondheidszorg, sociale diensten,… Alles komt onder vuur te liggen als we de politici van de traditionele partijen laten doen. Zij willen ons nog een keer voor de crisis laten betalen.

We moeten ons organiseren en in verzet gaan tegen de besparingsplannen. Overal in Europa is er een toename van het verzet. De afgelopen dagen was er in Portugal de grootste betoging uit de recente geschiedenis van het land. Er waren meer dan 100.000 betogers in Dublin. De Britse studentenprotesten zijn de grootste in meer dan 25 jaar. Deze golf van verzet zal ook bij ons ontwikkelen.

Op de nationale conferentie van ALS kwamen al deze onderwerpen aan bod. Er waren werkgroepen over onderwijs, anti-racisme en de strijd van jongeren voor werk. Er was vervolgens een plenaire sessie over de noodzaak om ons te organiseren en tenslotte een meeting over milieu en de wijze waarop we de strijd tegen klimaatverandering koppelen aan een strijd tegen het kapitalisme en voor een socialistische samenleving. Het volstaat immers niet om je anti-kapitalistisch te noemen, er moet ook duidelijkheid zijn over de richting waarin we wel willen gaan en over de wijze waarop we daartoe kunnen geraken. Daarbij moeten we ons oriënteren op de arbeidersbeweging en haar traditionele strijdmethoden van algemene stakingen, bedrijfsbezettingen,…

Het afgelopen jaar hebben we de Actief Linkse Scholieren opgezet in de scholen. Dat heeft geleid tot een scholierenwerking in verschillende steden. In het hoger onderwijs waren er eveneens verschillende campagnes: rond milieu, voor werk, tegen racisme,… Zo waren er de mobilisaties tegen de NSV (de studenten van het VB) en werd langs Franstalige kant meegebouwd aan de JAF (Jeunes Anti-Fascistes). Er werd deelgenomen aan studentenverkiezingen in Gent en Brussel. Al deze ervaringen werden gebundeld op de nationale conferentie waaraan een 50-tal jongeren deelnamen.

Er werd in Luik al meer betoogd tegen het gebrek aan lokalen, materieel, personeel,… kortom tegen het gebrek aan middelen voor het onderwijs. Gisteren werd opnieuw betoogd na een oproep die vertrok van het ISET (Hoger instituut voor technisch onderwijs). Zowat 300 studenten van de hogescholen en de universiteit kwamen op straat.

Er werden slogans geroepen voor meer middelen voor onderwijs. De betoging trok door de binnenstad en stopte aan verschillende scholen. We hadden heel wat discussies met betogende studenten. Daaruit bleek een grote interesse in de acties van de Franse jongeren of de Britse studentenbetoging van vorige week. Er waren ook heel wat vragen over volgende stappen voor de beweging. Gisteren waren er slechts enkele personeelsleden aanwezig, het waren vooral studenten. Het zal absoluut nodig zijn om contact op te nemen met de syndicale delegaties en het personeel om samen in actie te komen.

Bij andere mobilisaties, zoals aan de ULB, werd gewerkt met algemene vergaderingen om de discussie te voeren over volgende acties en eisen. We denken dat zo’n algemene vergadering ook in Luik een stap vooruit zou betekenen. De strijdbaarheid is aanwezig, dit was al de derde mobilisatie op enkele weken tijd. Maar het zal er op aankomen om de strijdbaarheid ook te organiseren.

We denken verder dat het nodig is om de eis van meer publieke middelen voor onderwijs naar voor te brengen. De publieke middelen moeten terug worden verhoogd tot 7% van het Bruto Binnenlands Product, zoals het was voor de neoliberale besparingspolitiek van de afgelopen 30 jaar.

Overal in Europa zijn er zware besparingsoperaties en dit leidt tot heel wat protest. In Londen kwamen er vorige week nog 52.000 studenten op straat, eerder waren er 30.000 betogers in Dublin en in Frankrijk namen de jongeren mee het voortouw in de acties tegen de pensioenhervormingen van Sarkozy. De besparingen zullen ook in België ingang beginnen vinden. Het zal daarbij belangrijk zijn om niet enkel tegen de bestaande tekorten te protesteren, maar om ook op te komen voor degelijk en gratis onderwijs dat voor iedereen toegankelijk is. De Luikse acties kunnen een eerste stap zijn in de opbouw van een actieplan waarin alle studenten, scholieren en personeelsleden worden betrokken.