Category: Actief Linkse Studenten

De inschrijvingen aan de ULB verliepen bijzonder chaotisch. Na een zoveelste probleem ging het personeel van de dienst in ‘staking’. Het is te zeggen, ze proberen de achterstand in te halen maar hebben de loketten gesloten. De situatie is onhoudbaar, zowel voor personeel als studenten.

Artikel door Orville en Clément, ALS-ULB

De oorzaak hiervan moet gezocht worden bij een gebrekkig informaticasysteem: ‘Smiley’, een project dat maar liefst 9 miljoen euro heeft gekost. Net zoals vorig jaar is er opnieuw totale chaos waardoor studenten niet ingeschreven raken en het personeel onder een onhoudbare druk komt te staan. Omdat het nieuwe informaticasysteem amper werkt en een terugkeer naar het vroegere systeem niet kan, duurt het soms dagen vooraleer iemand ingeschreven raakt. Heel wat studenten raakten in paniek en reageerden gefrustreerd. Het kwam zelfs tot fysiek en verbaal geweld tegenover het personeel van de inschrijvignsdienst. Dat personeel is het beu, maar intussen zijn er nog honderden studenten wiens inschrijving niet volledig rond is.

De vakbonden (CNE en CGSP) verklaarden dat het personeel geen ‘echte staking’ houdt omdat er voorlopig geen alternatief is en de druk groot is om alle inschrijvingen zo snel mogelijk af te werken. Het personeel heeft steeds gewezen op de problemen, maar de directie had hier geen oren naar. Nu is er de vrees dat de directie de problemen zal aanwenden om technische diensten uit te besteden.

Het informaticasysteem Smiley dient overigens niet alleen voor de inschrijvingen, maar wordt ook gebruikt voor de financiën van de ULB. Het systeem werkt zo goed dat er nog geen volledig overzicht van de rekeningen van 2011 is, laat staan van 2012. Het is duidelijk dat het volledige Smiley-project een lachertje is qua efficiëntie, maar intussen is wel 9 miljoen euro aan middelen weg gegooid. De studenten en het personeel zullen daarvoor opdraaien, het geld had immers veel beter kunnen besteed worden (onder meer in de sociale dienst).

Zes jaar geleden waren er aan de VUB gelijkaardige problemen. Onder druk van de syndicale delegatie van ACOD werden de verantwoordelijken in de directie aangepakt, de rector moest zelfs opstappen. Vandaag heeft de VUB een eigen informaticasysteem dat beter functioneert. De ULB blijft intussen vasthouden aan een prestigieus extern aangekocht informaticasysteem dat niet werkt. Het probleem ligt duidelijk bij de managementlogica van de directie.

Na een actie van de vakbondsjongeren (ABVV Studenten) en de Actief Linkse Studenten besliste de Raad van Bestuur dat alle inschrijvingsbewijzen gratis zouden zijn en er geen hoger inschrijvingsgeld komt voor niet-EU-studenten die voor 2011 waren ingeschreven. Ook werd beloofd dat alle inschrijvingen zouden afgewerkt worden, ook na de uiterste inschrijvingsdatum. Dat is belangrijk voor de studenten om enige zekerheid te hebben.

Nu komt het erop aan om met het personeel een overwinning te behalen. Het is goed dat de vakbondsjongeren zich aan de kant van de vakbonden en het personeel hebben geschaard. Een gezamenlijke strijd is noodzakelijk om tot overwinningen te komen. Tijdelijke oplossingen, zoals een paritaire commissie om betwistingen te regelen, moeten gepaard gaan met de strijd voor een degelijk publiek informaticasysteem waarmee de inschrijvingen vlotter kunnen verlopen en het personeel niet aan de werkdruk ten onder gaat.

Het betekent dat we moeten opkomen voor meer publieke middelen voor het onderwijs, maar dan niet om dit aan de huidige managers van de ULB te geven. Zij hebben hun wanbeheer al voldoende gemanifesteerd. De controle en het beheer van de universiteit moeten in handen zijn van diegenen die dit terrein het beste kennen: het personeel en de studenten (en de gemeenschap in het algemeen).

Woensdagochtend ging het personeel van de Alma, de studentenrestaurants van de KULeuven, in staking. Met de Actief Linkse Studenten mobiliseerden we snel een aantal kameraden en gingen naar het pikket aan de toegangsweg van de centrale keuken. Daar stonden een 50-tal vakbondsmilitanten die onze steun en solidariteit apprecieerden. We deden een kort interview met een groene en een rode vakbondsafgevaardigde.

Interview door ALS-Leuven

Hoe is deze actie tot stand gekomen?

Maandag zijn we gestart met de besprekingen met de directeur omtrent problemen die al 3 jaar aanslepen, zowel bij COP (centrale opslag en productie) als de logistiek en de koude en warme keuken. Dinsdag hebben we een personeelsvergadering gehouden om alle mensen te laten vertellen wat er fout loopt. De verhalen waren zo frapant dat er onmiddelijk een staking is gevolgd. Deze mensen willen niet meer werken tot dat al deze problemen opgelost zijn. De mensen zitten hier zo diep… De emmer is vol, de laatste druppel is gevallen.

Het is eigenlijk al een aantal jaar bezig dat wij min of meer in de problemen zitten door wanbeleid. Spijtig voor de studenten dat ze niet tijdig verwittigd zijn en dat we daar niets meer voor kunnen doen.

Kunt u een aantal specifieke voorbeelden of concrete eisen geven?

Een voorbeeld is dat drie bediendes op één laptop moeten werken. Ze zitten aan een bureel dus onderling te bepalen wie zijn werk kan doen en wie met zijn duimen moet staan draaien. Materiaal is er niet, er is geen geld voor. Er zijn ook bestelbusjes waarvan het dak lek is, het regenwater drupt binnen op het eten…

We zijn al twee jaar aan het klagen over het feit dat het gewoon te veel wordt. Alma blijft maar groeien en groeien, neemt uitbatingen bij aan in andere steden… Dat komt er hier ook allemaal bij maar we krijgen geen materiaal bij het is gewoon te veel het kan echt niet meer. Iedereen moet veel harder werken, langer werken, veel meer werken, iemand die op pensioen gaat wordt niet meer vervangen hetzij zeer dikwijls door een tijdelijke arbeidskracht.

Eén van de eisen is dat er iets gedaan wordt aan tekort aan materiaal, de te grote werkdruk… dat zou allemaal geminimaliseerd moeten worden. Eventueel met bijkomende aanwervingen. Kortom met een ander beleid dat het op een andere manier wil doen: het geld op een juiste manier uitbesteden. Waarom zou er geen geld zijn? Er zijn veel nieuwe postjes gecreëerd: veel dikke postjes. De gewone mens blijft in de kou staan en de studenten ook.

Wat staat er nu te gebeuren?

De voorzitter, de Vice-Rector en de syndicale delegatie zijn binnen met de directie aan het praten. Het probleem sleept toch al 3 jaar aan en de directie weigert er iets aan te veranderen. Vandaar dat we nu blijven praten tot er iets uit de bus komt. Gebeurt dat, dan zijn we morgen terug aan werk en kunnen we de studenten terug van maaltijden voorzien, indien niet dan blijven we doorgaan.

Bedankt voor de interviews en veel succes met jullie strijd!

In de gesprekken die we voerden met de militanten werd er vaak gesproken over het gebrek aan inspraak in het beleid van de KULeuven. Zo werd er gesteld dat het personeel van de Alma en de studenten vroeger in de raad van bestuur een sterke stem hadden. Dit verzekerde zowel een goede dienstverlening naar de studenten, als goede arbeidsvoorwaarden naar het personeel, toe.

Als Actief Linkse Studenten zijn we solidair met het personeel van onze universiteiten. Voor kwaliteitsvol onderwijs te bekomen mag er niet bespaard worden op de werkomstandigheden van het personeel of de dienstverlening naar studenten. Het is immers niet aan de studenten of het personeel van de universiteiten om de huidige economische crisis te betalen.

---

Update. De directie heeft zich akkoord verklaard om een aantal van de belangrijkste grieven op zeer korte termijn op te lossen, de staking is voorlopig van de baan.

Genoeg van de neoliberale leugens? Ben je het beu dat jongeren en werkenden moeten opdraaien voor de crisis van een handvol rijke speculanten en kapitalisten? Wil je je hiertegen organiseren met jongeren op jouw universiteit of school, met jongeren overal uit België over de taalgrens heen en zelfs met jongeren uit de ganse wereld? Sluit vandaag nog aan bij de Actief Linkse Studenten!

ALS-pamflet. PDF van Gentse ALS-pamflet

De Actief Linkse Studenten is een linkse marxistische studentenorganisatie, voor en door jongeren, en hoopt actief te zijn op jouw school, hogeschool of universiteit.

Wij organiseren jongeren tegen crisis, onderfinanciering van het onderwijs, onzekerheid, besparingen, racisme, seksisme, nucleair gevaar, oorlog,etc. Al deze problemen zijn het gevolg van een ziek systeem, dat slechts geïnteresseerd is in zoveel mogelijk winst voor een kleine elite, ten koste van de grote meerderheid

ALS is aanwezig op alle universiteiten en veel scholen en hogescholen in Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Over de taalgrens heen dus, want wij gaan niet akkoord met de verdeel-en-heerspolitiek en het communautaire opbod van de traditionele partijen!

ALS maakt deel uit van een internationale jongerenorganisatie, ISR (International Socialist Resistance) met groepen in meer dan 40 landen. We werken samen met jonge Tunesiërs, Chilenen, Grieken, Spanjaarden, etc via internationale bijeenkomsten, mobilisaties en solidariteitscampagnes.

ALS komt op voor een wereld waarin de productie en de gehele maatschappij onder democratisch beheer en controle van de jongeren en werknemers zelf staat. Een echte democratie die aan ieders behoeften kan voldoen, een democratische socialistische samenleving.

---

Zin om lid te worden van de ALS? Hier krijg je alvast een greep uit onze verschillende activiteiten!

Marx is back!

De ALS zijn niet alleen bekend voor hun activisme maar ook door hun sterk ideologisch profiel. Doorheen het jaar organiseren we debatten over allerlei thema’s gaande van de economische crisis en de ideeën van Marx, de opkomst van een nieuwe linkerzijde in Europa, internationale bewegingen zoals de indignados en #Occupy, vurige debatten met politieke tegenstanders en verdedigers van de neoliberale logica, etc. Daarnaast organiseren we doorheen het jaar talrijke vormingen over marxisme en socialisme vandaag.

> Kom naar onze openingsmeeting “Marx is back”

Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons! Campagnes tegen seksisme, homofobie, racisme en nationalisme

Al meer dan 20 jaar zijn de ALS de drijvende kracht achter de antiracistische beweging in België. Met Blokbuster organiseren we jaarlijks antiracistische acties en betogingen zoals de jaarlijkse anti-NSV betoging. We staan echter ook vooraan in de strijd tegen seksisme zoals in de Slutwalk en de pro-choice betoiging en nemen deel aan jaarlijkse evenementen zoals de Gay Pride. Het is de rijkdom die verdeelt moet worden, niet de bevolking!

> Doe mee met de anti-NSV betoging in Antwerpen in maart

Jongeren in strijd voor werk

Eén op vijf jongeren is werkloos in België. Door de flexibilisering van de arbeidsmarkt waren jongeren de eerste slachtoffers van de crisis. Een vast werk en een goed inkomen zit er voor veel jongeren niet meer in. Terwijl wij amper nog degelijk werk vinden moeten onze ouders echter nog langer gaan werken. ALS doet daarom mee met de campagne jongeren in strijd voor werk. Het is niet onze generatie die de bankencrisis moet betalen!

Samen sterk!

Jongerenprotest alleen zal niet volstaan. Pas als jongeren actieve steun vinden bij de werkende bevolking kan echte verandering afgedwongen worden. Daarom organiseert ALS verschillende interventies op stakingspiketten, vakbondsacties en betogingen, etc zoals onder andere tijdens de algemene staking van 30 januari. ALS steunt ook de verkiezingsdeelname van ROOD! voor een linkse oppositie tegen de traditionele politiek. Enkel een links antwoord op de crisis kan een antwoord bieden op de verdeel -en heerstactiek van N-VA en extreemrechts.

> Doe mee met de verkiezingcampagne van ROOD!

Internationale activiteiten

De strijd tegen een kapitalistisch wereldsysteem kan zich niet beperken tot één enkel land. Afgelopen jaar zagen we hoe snel revoluties en protesten uit het ene land overwaaien naar de rest van de wereld: Tunesië & Egypte, Indignados, Occupy, Pussy Riot, etc. Via onze internationale organisatie ISR organiseren we daarom ook geregeld internationale mobilisaties, solidariteitsacties en bijeenkomsten. Afgelopen jaar ging ALS meehelpen op de nationale stakingen en betogingen in Engeland en Frankrijk, ervaringen opdoen uit de strijd in Griekenland, Spanje en Portugal en kregen we bezoek van zusterorganisaties uit Tunesië, VS, Sri Lanka, Griekeenland, Ierland, etc.

In september gaat het nieuwe academiejaar van start en betreden duizenden jongeren voor het eerst de auditoria van de universiteiten en hogescholen. Terwijl er een groeiend aantal studenten is, volgt de financiering van het hoger onderwijs niet. De afgelopen 15 jaar kwamen er in Vlaanderen 40% studenten bij, het personeelsbestand daarentegen nam met 0,2% af. Het resultaat: overvolle auditoria, geen ruimte voor persoonlijke begeleiding,… Ook in infrastructuur werd amper geïnvesteerd. Veel studenten zullen de eerste weken meermaals op de trappen van auditoria les volgen.

Artikel door Mathias (Gent)

De afgelopen decennia is het budget voor hoger onderwijs gedaald van 2% van het BBP tot 1,2%. De overheid geeft liever geld uit aan fiscale cadeaus voor het patronaat of voor het redden van de banken. Om te investeren in de toekomst van jongeren die willen studeren, blijven er hierna geen middelen over. Sinds het begin van de crisis nam het overheidsbudget per student met bijna 20% af. De tekorten aan personeel, infrastructuur en sociale voorzieningen stapelen zich steeds meer op. Midden juli moesten enkele studentensteden al aankondigen dat de beschikbare studentenkoten, zowel publiek als privaat, bijna volledig volzet waren. Het chronische tekort aan huisvesting leidt tot torenhoge huurprijzen voor een soms erbarmelijke kwaliteit.

Een jaar studeren kost gemiddeld ongeveer 8.000 euro voor een pendelende student en tot 15.000 euro voor een student die op kot gaat. Studiebeurzen zijn volstrekt ontoereikend om deze studiekosten op te vangen. Een gezin moet al een eind onder de armoedegrens zitten om recht te hebben op de maximumbeurs van 3.600 euro. Ook het patronaat merkte het tekort aan middelen in het onderwijs op. Maar de werkgevers stellen niet voor dat er meer publieke middelen komen. Integendeel eisen ze dat de studenten opdraaien voor de onderfinanciering en dit via hogere inschrijvingsgelden. De Leuvense oud-rector André Oosterlinck liet zelfs verstaan dat de inschrijvingsgelden moeten verdubbelen.

Deze discussie zal ongetwijfeld opnieuw op tafel komen te liggen. Ook in andere landen wordt de aanval ingezet op de toegankelijkheid van het hoger onderwijs. Met inschrijvingsgelden tot 10.000 euro in Groot-Brittannië of de duizenden euro die in Nederland moeten betaald worden voor een masteropleiding, staan de aanvallen daar al verder. Als Ides Nicaise van het Hoger Instituut voor de Arbeid vervolgens stelt dat de inschrijvingsgelden hier moeten stijgen om een toevloed van buitenlandse studenten te vermijden, dan verkondigt hij de logica van de Europese elites die met hun Bolognaproces een ‘onderwijsmarkt’ willen creëren. Zo’n markt zorgt voor een neerwaartse spiraal inzake toegankelijkheid en kwaliteitsvol onderwijs. Wat de dictatuur van de markten aanricht, zien we vandaag in Griekenland. Zullen we toelaten dat het met ons onderwijs dezelfde kant uitgaat?

De aanvallen op het hoger onderwijs hebben de afgelopen maanden in verschillende landen tot protestbewegingen geleid. Net zoals in Québec, Chili, Groot-Brittannië, Griekenland, Spanje,… zullen we ook in België op straat moeten komen voor kwaliteitsvol en toegankelijk onderwijs. Daarbij pleiten wij voor meer publieke middelen voor onderwijs, 7% van het BBP zoals begin jaren 1980 zou een goede start zijn. Dit zullen we natuurlijk niet cadeau krijgen. Eengemaakte strijd met de rest van de samenleving is noodzakelijk om de besparingen een halt toe te roepen en een eind te maken aan de kapitalistische winsthonger.

Doe mee met de Actief Linkse Studenten

In september trekken scholieren en studenten terug naar school. Op de middelbare scholen komen we terecht in overbevolkte klassen waarbij er dit jaar opnieuw een groot aantal extra containerklassen geplaatst zijn. Studenten kunnen pas hun studies aanvatten als ze de hoge inschrijvingsgelden konden betalen. Maar ook voor jonge werkenden is de situatie niet rooskleurig. Met nepjobs aan bijhorende ‘lonen’ zijn ze er niet veel beter aan toe dan met een werkloosheids- of wachtuitkering.

Artikel door Julien, verantwoordelijke ALS-Brussel

Wereldwijd komen jongeren en werkenden op straat omdat zij de crisis niet willen betalen. In heel wat landen (zoals Québec, Griekenland, Spanje, Israël,…) staan jongeren mee vooraan in de strijd. Met de Actief Linkse Studenten en Scholieren (ALS) willen wij jongeren organiseren op hun school of unief om zo sterker te staan in de strijd voor onze toekomst.

Premier Di Rupo beweerde dat we moeten besparen voor de toekomst van de jongeren. Over welke jongeren had hij het? Nadat eerst de pensioenen werden aangepakt, wordt nu ook de hakbijl gezet in alles wat jongeren aanbelangt. Daarenboven is er nog steeds het gevaar van extreemrechts dat op de crisis inspeelt, de toename van homofoob en seksistisch geweld, de milieucatastrofe,… We mogen ons daar niet bij neerleggen. Met ALS willen we ingaan tegen wat fout loopt door ons te richten tegen de bron van de problemen: het kapitalisme.

Tegen extreemrechts

Net zoals in de jaren 1930 gebruikt extreemrechts de crisis om haatcampagnes tegen migranten op te drijven. Daarmee dient extreemrechts de belangen van de superrijken die niet liever hebben dan verdeeldheid onder de 99% die de rest van de bevolking uitmaakt.

Het Griekse besparingsbeleid dat door de sociaaldemocratie, de conservatieven, de banken en de internationale instellingen werd opgelegd, heeft geleid tot de afbraak van de openbare diensten en de arbeidsvoorwaarden in het algemeen. Het neofascistische Gouden Dageraad maakt hiervan gebruik om de verantwoordelijkheid voor de crisis bij de migranten en het Europese politieke establishment te leggen, maar tegen de Griekse patroons keert de partij zich niet. Als de linkerzijde hier niet op antwoordt, met inbegrip van verdedigingscomités om fascistisch geweld in de wijken tegen te gaan, kan zo’n discours een zekere ingang vinden. Het zelfvertrouwen van Gouden Dageraad werd versterkt door de verkiezingsresultaten en leidt meteen tot geweld tegen migranten, holebi’s, linkse militanten en syndicalisten.

Ook in België probeert extreemrechts zich uit te bouwen. De tijdelijke electorale neergang van het Vlaams Belang betekent niet dat het gevaar voorbij is. Militanten van de partij gaan integendeel over tot acties om te shockeren, denk maar aan de wijze waarop de nationale jongerenvoorzitter van de partij scholieren in Schoten wilde dwingen om varkensworsten te eten uit protest tegen de aanwezigheid van halal-eten op een schoolse barbecue.

Langs Franstalige kant werd een betoging van de populistische Parti Populaire gebruikt door de neofascisten van Nation om zichzelf op het voorplan te plaatsen.

Terwijl de reactionaire groupuscule Sharia4Belgium amper leden telt en geen steun geniet binnen de moslimgemeenschap, komen de media en de politici steeds opnieuw met deze groep naar buiten. De verklaringen van de gevestigde politici over de bevolking van de grote steden versterken racistische vooroordelen. Dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor 30 jaar neoliberaal beleid waardoor werkloosheid en armoede de norm zijn in gemeenten zoals Molenbeek (met 40% jongerenwerkloosheid!), wordt uiteraard gauw vergeten. De verdieping van de crisis zal leiden tot meer racistische vooroordelen en mediaberichten die dit versterken.

Wij gaan daar actief tegen in. Zo organiseren we ieder jaar een grote betoging tegen de optocht van de studenten van het Vlaams Belang, de Nationalistische Studentenvereniging, in een studentenstad. Met een vreedzame anti-NSV betoging verdedigen we de nood aan een politiek antwoord dat op de sociale basis voor racisme antwoordt: “Jobs, geen racisme”. Tegelijk zorgen we ervoor dat extreemrechts niet zomaar de straten kan innemen. Afspraak begin maart in Antwerpen!

Internationale solidariteit!

Het afgelopen jaar waren er tal van solidariteitsacties met internationale strijdbewegingen. Zo wordt in Québec al maandenlang geprotesteerd tegen een verhoging van het inschrijvingsgeld en tegen de pogingen van de regering Charest om het protest met repressie de kop in te drukken. In het zuiden van Europa hebben de jonge verontwaardigden het idee gevestigd dat we zelf de touwtjes in handen kunnen nemen door ons te organiseren en te protesteren.

De Occupybeweging in de VS kende een grote aanhang. Er was in Frankrijk de campagne van Mélenchon die aangaf hoe radicale linkse ideeën een brede steun kunnen krijgen, ook de sterke electorale posities van Syriza (Griekenland) en de SP (Nederland) bevestigen dit.

De Actief Linkse Studenten organiseerden vorig jaar onder meer meetings met Griekse, Spaanse en andere jonge activisten. We namen ook deel aan tal van solidariteitsacties, onder meer met de ‘indignado’s’ en Occupy.

Arbeiders, studenten: solidariteit!

Op 30 januari namen leden van ALS deel aan de stakingsdag van de vakbonden tegen de aanvallen op de pensioenen. Volgens de media waren de acties gericht tegen de jongeren, maar aan de stakersposten waren er opvallend veel jongeren. Met ALS maakten we ook duidelijk dat de verhoging van de pensioenleeftijd ook betekent dat er minder werk is voor jongeren en dat we ook langer zullen moeten werken.

Met ALS organiseerden we op de stakingsdag onder meer een solidariteitspiket van scholieren aan de Brusselse school ACJ (Atheneum Charles Jansens). Met een 30-tal scholieren verzamelden we rond een spandoek: “We willen scholen, werk, een toekomst”. Dat was meteen een goede weerlegging van het argument van een “generatieconflict”. Het was het eerste scholierenpiket in Brussel sinds de stakingsacties midden jaren 1990. Het toont het potentieel van strijd onder de jongeren in ons land.

Kort nadien organiseerden we in Gent een debat met voor- en tegenstanders van de stakingsacties. Er waren ongeveer 150 aanwezigen die zagen hoe de tegenstanders van weerwoord werden gediend. Een van de liberale sprekers, professor Marc De Vos, twitterde de volgende dag: ‘Karl Marx was in het auditorium’.

Aan de ULB voerden we samen met de ABVV-studenten actie tegen een jobdag van ArcelorMittal dat net tot massale afdankingen was overgegaan. We protesteerden tegen de hypocrisie van het bedrijf maar ook om onze solidariteit te betuigen met de getroffen arbeiders.

Doe mee met ALS!

Met ALS willen we tegen het kapitalisme ingaan. We denken dat de economische crisis, de verdeeldheden (racisme, seksisme,…), milieurampen (Fukushima, voedselcrisis,…) een zelfde economische basis hebben. Als linkse jongerenorganisatie nemen we de tijd om de actualiteit te analyseren en te bediscussiëren. Als we het systeem niet begrijpen, is het moeilijker om het te bestrijden. Maar uiteraard beperken wij ons niet tot beschouwingen en analyses, we zijn bijzonder actief met tal van campagnes. Enkele acties van vorig jaar: Occupy University in Gent, Antwerpen, Leuven en Brussel (oktober), scholierenpiket in Brussel bij de algemene staking (30 januari), solidariteit met de Spaanse studenten, actie tegen de vervolging van Muffinman in Gent, jongerenacties voor werk, deelname aan de betogingen voor het recht op abortus, tegen politierepressie, tegen kernenergie,…

We staan vooraan in de acties tegen besparingen in het onderwijs, jongerenacties voor werk, antifascistische acties, solidariteit met arbeidersstrijd in eigen land en internationaal. We nemen ook deel aan protest tegen seksisme, homofobie, milieuvernietiging,…

Voor onze toekomst zullen we moeten vechten. Dat kunnen we het beste door beroep te doen op onze collectieve krachten en ervaringen, georganiseerd staan we sterker. Met de ALS willen we overal in het land groepen daartoe opzetten. Alleen kunnen we niets beginnen tegen het systeem. Maar georganiseerd worden we een kracht waarmee we effectief tot verandering kunnen komen. Doe mee, sluit je aan bij ALS!

Ondanks de regen kwamen afgelopen zondag enkele tientallen betogers samen in Brussel om hun solidariteit te betuigen met de beweging in Québec. Het ging vooral om mensen die uit Québec afkomstig zijn. Op 22 mei was er een grote actiedag in Québec, op de nationale feestdag van het land, uit steun voor de studentenstaking die al sinds februari bezig is. De solidariteitsbetoging in Brussel richtte zich tegen de verhoging van de inschrijvingsgelden en tegen de repressieve ‘wet 78’. Er werd meer algemeen ingegaan tegen het besparingsbeleid van de conservatieve regering Charest. De Actief Linkse Studenten en LSP waren op de actie aanwezig, naast onder meer de Franstalige studentenfederatie FEF, de JOC (Franstalige KAJ), Anonymous en anderen.

Foto’s door Boris

De actie van de Actief Linkse Studenten op 17 november onder de noemer ‘Occupy University’ leidde tot discussie. De rechterzijde en de liberalen hielden tegenacties op de dag zelf. Het studentenblad Schamper stelde in haar editoriaal dat het om doelloos protest ging. De ALS reageerde met een open brief, eerdere reacties aan het studentenblad werden niet gepubliceerd onder het mom dat Schamper “politiek neutraal” is. Het zou nochtans veel “neutraler” zijn indien op het politieke standpunt van de hoofdredacteur ook mag gereageerd worden.

De actie “Occupy University” van de Actief Linkse Studenten deed nogal wat stof opwaaien aan de Ugent bij studentenvertegenwoordigers, studentenverenigingen en ook bij Schamper. Met de actie wilde ALS op de Internationale Dag van de Student de algemene problemen in het Belgisch onderwijs aankaarten. Er werd de link gemaakt met de wereldwijde Occupy beweging omdat ook in België de dictaten van de 1% hun tol eisen.

Pieter Van Nuffel, hoofdredacteur van Schamper, schrijft in zijn edito echter dat er helemaal “geen probleem is” en dit protest doelloos en belachelijk is. Hij deelt hiermee de mening van enkele even sociaal begane studentenverenigingen, het LVSV en KVHV. Laatsten stelden dan ook tegenover de Occupy beweging dat zij “de handschoen opnemen om de vrije markt en het kapitalisme wel te verdedigen”. Volgens het LVSV zijn jongeren uit armere gezinnen helemaal niet geïnteresseerd in hoger onderwijs en moet niet iedere belastingsbetaler er daarom voor opdraaien. Waarschijnlijk zijn ze volgens de liberalen veel meer geïnteresseerd in lastenverlagingen en fiscale cadeaus voor het patronaat, notionele interestaftrekken en zware saneringen in de overheidsdiensten?

Is er dan helemaal geen probleem in het Belgisch onderwijs? Vergeleken met andere landen staat ons onderwijs gelukkig nog niet zo hoog op de ladder van onderfinanciering en commercialisering. Betekent dit echter dat ons onderwijs daarom zo toegankelijk, democratisch en kwaliteitsvol is? Helemaal niet. ALS gaat er vanuit dat men slechts spreken kan van democratisch onderwijs wanneer de sociale afkomst van de student op geen enkele manier doorslaggevend is en iedere student vanuit dezelfde startpositie kan beginnen.

Een onderzoek aan de Katholieke Hogeschool Kempen toonde aan dat het volledige prijskaartje voor een jaar studeren gemiddeld 7.752 euro bedraagt voor een pendelende student en maar liefst 11.925 euro voor een kotstudent. Studiebeurzen zijn hiertoe ontoereikend. Een gezin moet al onder de armoedegrens leven om beroep te kunnen doen op een maximumbeurs van slechts 3600 euro. Deze enorme financiële kost samen met nieuwe selectiemechanismen zoals het creditsysteem, maken het onderwijs jaar na jaar ontoegankelijker en ondemocratischer voor de armere lagen uit de samenleving.

Is dit misschien gewoon een noodzakelijk kwaad? Dat was alleszins het politieke mantra dat we de afgelopen 30 jaar moesten aanhoren. Er was geen geld voor onderwijs, en de financiering werd dan ook afgebouwd van 7% van het BBP naar 4,5% van het BRP vandaag in Vlaanderen. Het aantal studenten nam de laatste 15 jaar toe met 40%, daarentegen daalde het personeel met 0,2%. Is het dan niet hallucinant dat er blijkbaar wel 30 miljard op 3 jaar tijd kan gevonden worden om aan de banken te schenken, dat er ieder jaar 5,5 miljard verdwijnt door de notionele interestaftrek, en dat bedrijven ieder jaar voor tientallen miljarden mogen frauderen?

Voor Schamper is dit blijkbaar allemaal zo erg nog niet. Men stelt wel terecht dat de Ugent beter zou moeten communiceren over de invoering van de 2-jarige masters. Maar er wordt met geen woord gerept over de impact op de werkdruk van het personeel, de toegankelijkheid voor studenten en de kwaliteit van een opleiding wanneer dit niet samengaat met extra financiering. Enkele weken terug verklaarde dezelfde hoofdredacteur in een even genuanceerd edito dat de ondervertegenwoordiging van vrouwen bij docenten (7%) en hoogleraren (25%) te maken had met “het wetenschappelijk feit dat vrouwen en mannen biologisch verschillende wezens zijn.” Dat het echter vooral de stijgende werkdruk voor het personeel is dat deze job amper combineerbaar maakt met een gezin en huishouden, dat vat men helemaal niet.

Het is dit debat dat de ALS wil aansnijden. Er staat een ongeziene besparingsgolf op ons af te komen die zeker ook het onderwijs zwaar zal treffen. Enkele dagen na de actie “Occupy University” stelde Marc Vandewalle van de Vlaamse Hogescholenraad dat een verhoging van de inschrijvingsgelden voor de hogescholen in de huidige situatie van onderfinanciering onvermijdelijk zal worden. Als er een verhoging van de inschrijvingsgelden zou komen, zou dit er één zijn van geen tientallen euro’s, maar één van honderden euro’s …

Wij willen ons niet bekommeren over hoe we de kruimels die overschieten voor onderwijs kunnen verdelen en mee de tekorten helpen organiseren. Wij wensen net zoals in tientallen andere landen de discussie te voeren over welk type van toekomst een kapitalistisch model nog biedt aan jongeren en welke alternatieven wij daar tegenover kunnen zetten.

• Mathias Vander Hoogerstraete namens Actief Linkse Studenten en
• Simon van Damme, studentenvertegenwoordiger in de Sociale Raad

Bij de studentenverkiezingen van 5 december is er een linkse eenheidslijst: “Liste Unitaire de Gauche Etudiante” (LUGE). Die lijst wordt gedragen door FGTB Etudiants, Attac en de Actief Linkse Studenten. Met deze verkiezingen worden de studentenvertegenwoordigers in de raad van bestuur aangesteld.

Door Clément (ULB)

In die raad van bestuur zitten de technocraten van de unief. Wat is dan het nut om deel te nemen aan verkiezingen die onze vertegenwoordigers naast die niet-verkozen bureaucraten in een raad van bestuur doen zetelen? Ons doel is uiteraard om van de verkiezingen gebruik te maken om een aantal eisen onder de studenten te versterken en om een alternatief op het huidige beleid aan te bieden. De studenten moeten geen vertegenwoordigers hebben die het beleid mee ondersteunen, maar wel vertegenwoordigers die zich strijdbaar opstellen en de belangen van de studenten niet overboord gooien in naam van het compromis en onderhandelingen. Voorheen was dat wel het geval.

Een ander doel is om ook in de raad van bestuur van de ULB eisen te kunnen verdedigen vanuit de belangen van de studenten. We verzetten ons tegen iedere discriminatie die nu wordt geïnstitutionaliseerd aan de ULB, we verzetten ons ook tegen de oprukkende marktwerking aan de unief waarbij enkele grote kapitalistische groepen met de winsten gaan lopen, we protesteren tegen iedere aanval op het sociale beleid. We weigeren om hun crisis te betalen. Die crisis heeft een invloed op de kwaliteit van het onderzoek en het onderwijs alsook op de studiekosten voor studenten. De linkse eenheidslijst komt op voor meer publieke middelen voor onderwijs om een echte sociale politiek mogelijk te maken met degelijke en goedkope studentenhuisvesting, meer personeel,… We willen de kwaliteit van het onderwijs verbeteren.

De eisen van de studenten lopen samen met die van het bredere gevoel van verzet in de samenleving. Er is immers een algemeen tekort aan middelen om te voorzien in de reële behoeften van de bevolking. De linkse eenheidslijst aan de ULB verdedigt de eis van meer publieke middelen voor onderwijs, waarbij deze middelen kunnen komen van de nationalisatie van de banken en de winsten van een kleine minderheid, de 1%. Deze middelen moeten dienen om in de behoeften van de 99% te voorzien en dat door te investeren in onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting,..

De Actief Linkse Studenten nemen niet aan deze lijst deel omdat we de universiteit mee willen beheren, zoals andere lijsten dat wel willen doen, maar om een stem te geven aan de studentenbeweging. In de plaats van het tekort aan huisvesting op te vangen met criteria van afkomst, woonplaats of sociale achtergrond moet er worden geïnvesteerd in meer sociale huisvesting. Het is ook onaanvaardbaar dat het wetenschappelijk onderzoek steeds meer ten dienste van het kapitaal staat. Dat zijn elementen waartegen de linkse eenheidslijst zich resoluut verzet.

We weten echter ook dat we onze strijd niet mogen beperken tot de leefwereld van de studenten. We moeten ons de vraag stellen in welke context het onderwijs in haar huidige staat is terecht gekomen? De opmars van de markt in het onderwijs is een logisch onderdeel van het kapitalisme waarbij alles ten dienste van de grote bedrijven staat. Zij willen van het hoger onderwijs een efficiënte diplomafabriek maken waarbij het juiste aantal studenten kant en klaar voor de arbeidsmarkt wordt afgeleverd.

Strijdbare studentenvertegenwoordigers kunnen hun strijd voor gratis en degelijk onderwijs niet los zien van een strijd tegen het kapitalisme. Met de Actief Linkse Studenten willen we meteen ook een alternatief op het kapitalisme naar voor schuiven: een democratische socialistische samenleving waarbij de productie en de rijkdom worden gericht op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet op de winsthonger van de aandeelhouders en patroons.

In de campagne naar de startmeeting van de Actief Linkse Studenten in Antwerpen merkten onze jonge militanten al op dat er een grote openheid is voor discussie over een alternatief op het kapitalisme. Er werd dan ook verwacht dat onze startmeeting meer aanwezigen zou tellen dan voorgaande jaren, maar niet dat het er bijna drie keer zoveel zouden zijn. Vorig jaar hadden we een 25-tal aanwezigen, nu waren het er 71.

De meeting werd geopend door Donna Litzou van onze Griekse zusterorganisatie. Zij bracht een levendig verslag van de strijd tegen de besparingen in Griekenland. Ze ging in op de omvang van het ongenoegen tegenover de enorme besparingen, maar ook op de problemen waarop het verzet botst. Na 11 algemene stakingen en na massale betogingen en bezettingsacties op pleinen en aan universiteiten, stelt de vraag hoe de beweging tot een overwinning kan komen. Daartoe zal het noodzakelijk zijn om de bevolking te organiseren en richting te geven met een programma dat beantwoordt aan de huidige situatie: niet betaling van de schulden, nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder arbeiderscontrole,… Er is een socialistisch antwoord op de kapitalistische crisis nodig.

Jonas van ALS-Antwerpen schetste de achtergrond van de huidige crisis en legde uit hoe de overproductiecrisis van het kapitalisme zich de afgelopen decennia heeft ontwikkeld. Het kapitalisme komt niet in de problemen omdat het niet in staat is om voldoende te produceren, integendeel zijn er overschotten en moeten de kapitalisten creatief zoeken naar methoden om enerzijds de werkenden minder te betalen en anderzijds hun producten wel verkocht te krijgen. Dat heeft de afgelopen decennia geleid tot een nooit geziene opmars van de financiële sector. In de plaats van winsten te boeken met productie, werd alles gezet op speculatie en het kopen en duurder verkopen van lucht. Nu is de zeepbel gebarsten en hebben de kapitalisten geen antwoord op de crisis van hun systeem. Ze willen ons laten opdraaien voor de crisis, denk maar aan de overheidsgarantie voor Dexia en de ‘nationalisatie’ van de Belgische tak ervan.

Een echt antwoord hebben socialisten wel, stelde de laatste spreker. Dat was Mathias, de voorzitter van ALS-Antwerpen. Marxisten analyseren niet alleen de crisis van het kapitalisme, ze hebben er ook een antwoord op: socialisme. Een socialistisch alternatief gaat uit van de aanwezige talenten en mogelijkheden, maar wil die niet richten op de winsten van een kleine minderheid. Dat stompt de werkende bevolking af en het leidt bovendien tot de waanzinnige situatie dat werkenden pillen moeten nemen om het werkritme aan te kunnen, terwijl in Spanje bijna de helft van de jongeren zonder werk zit. Socialisten gaan uit van een systeem waarin de productie op democratische wijze wordt gepland door verkozen vertegenwoordigers die de controle en het beheer in handen nemen. Dat is de enige manier om toe te laten dat de het bestaande potentieel wordt gebruikt met het oog op de behoeften en de noden van de meerderheid van de bevolking.

Opvallend was dat er in de discussie niemand tussenkwam om het systeem te verdedigen. Dat het kapitalisme niet werkt en dat er een alternatief nodig is, wordt breed gedeeld. Wel waren er vragen over hoe misbruik onder het socialisme kan worden vermeden, of de mens niet sowieso egoïstisch is of nog waarom het openbaar vervoer niet meteen gratis wordt gemaakt voor iedereen. De discussie smaakte naar meer. Volgende week organiseren de Antwerpse Actief Linkse Studenten een ALS-café met ruimte voor discussie en mogelijkheid om elkaar beter te leren kennen. Ook opvallend was het internationale karakter van de bijeenkomst met naast de Griekse spreekster ook jongeren met Afghaanse, Duitse of Marokkaanse roots alsook twee LSP-militanten van Tamilafkomst.

Op 3 november is er een nieuwe ALS-meeting over Chili, zowel de massale studentenbeweging vandaag als wat er in 1973 gebeurde met de coup van Pinochet. Daarbij wordt gesproken door een ALS’er van Chileense afkomst en een activist van Colectivo Zudako, een collectief van Latijns-Amerikanen in Antwerpen.

Hieronder enkele foto’s door Laurent.

De Actief Linkse Studenten en Scholieren zijn rond diverse thema’s en campagnes actief. We verzetten ons tegen racisme, seksisme en verdeeldheid. We vechten voor gratis en degelijk onderwijs en komen op voor een toekomst voor jongeren. De problemen waarmee we geconfronteerd worden, zijn het resultaat van een ziek systeem waarin enkel de winsten van een kleine elite van tel zijn.

Marx is back!

Om de crisis van hun systeem te begrijpen, moeten zelfs burgerlijke economen naar Marx teruggrijpen. Nadat Roubini naar Marx verwees, volgde ook George Magnus, senior economic adviser van UBS: “De geest van Marx (…) is uit het graf opgestaan midden een financiële crisis en bijhorende economische slump. De analyse van het kapitalisme door de filosoof had heel wat gebreken, maar de huidige wereldeconomie vertoont akelig veel gelijkenissen met de omstandigheden die hij voorzag”.

Magnus wijst erop dat het kapitalisme aan de ene kant een accumulatie van rijkdom bij een kleine minderheid kent, terwijl er anderzijds een “accumulatie van miserie” voor de meerderheid is. Hij wijst erop dat de Amerikaanse ongelijkheid op het hoogste niveau sinds de jaren 1920 staat, “voor 2008 werd de inkomensongelijkheid verborgen door factoren zoals gemakkelijk krediet, waardoor arme gezinnen een hogere levensstijl konden aannemen. Maar nu komen de problemen aan de oppervlakte”.

Organiseren en mobiliseren

Economen zoals Magnus en Roubini beseffen dat de situatie bijzonder ernstig is. Ze beperken hun verwijzingen naar Marx tot analyses van de crisis zonder in te gaan op wat Marx als ‘oplossingen’ naar voor bracht. Daarmee willen ze het marxisme ontdoen van haar actieve component: de uitbouw van een alternatief. De marxistische analyse van het kapitalisme kan daar nochtans niet los van worden gezien.

Met ALS organiseren we jongeren om te discussiëren maar ook om te mobiliseren. We nemen deel aan acties en campagnes. Uit de bewegingen in Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Europa blijkt hoe jongeren een dynamische rol kunnen spelen en het voortouw nemen in verzet. Uit deze revolutionaire golf blijkt ook de noodzaak om ons protest te organiseren en richting te geven.

ALS komt op voor een wereld waarin de productie en de gehele maatschappij onder democratisch beheer en controle van de jongeren en werknemers zelf staat. Een echte democratie die aan ieders behoeften kan voldoen, een democratische socialistische samenleving.

Doe mee, kom naar onze activiteiten of sluit je ineens aan!

---

Actief Linkse Studenten: meetings en actie

In de aanloop naar de betoging van de Indignados in Brussel op zaterdag 15 oktober, organiseren de Actief Linkse Studenten deze week meetings over het verzet in Europa. Daarbij hebben we twee sprekers: Clara Aguila die als Spaanse actief was in de pleinbezetting van Barcelona en Donna Litzou, een Griekse studente die actief is in het protest in Griekenland. Op dinsdag worden ze aan de ULB vervoegd door Europees parlementslid Paul Murphy.

• ma. 10 oktober. Luik. 19u, Fédération des Etudiants, 24 place du 20 Août. Met Donna Litzou en Clara Aguila
• di. 11 oktober. ULB. 19u lokaal h1309. Met Donna Litzou, Clara Aguila en Paul Murphy
• woe. 12 oktober. Antwerpen. 19u30, stadscampus, Universiteit Antwerpen, Rodestraat 9. ‘Het kapitalisme werkt niet, welk alternatief?’ Met o.a. Donna Litzou
• wo. 12 oktober. Hasselt. 19u lokaal C1, Gebouw D, Universiteit Hasselt, Campus Diepenbeek. ALS-meeting: Het kapitalisme werkt niet, welk alternatief?
• do. 13 oktober. Leuven. 20u MTC 0012 Hogeschoolplein Leuven. Met Donna Litzou en Clara Aguila
• do. 13 oktober. Gent. 19u30 aud A Blandijn. Met sprekers van ALS
• vr. 14 oktober. Namen. 19u Rue de Bruxelles 23. Met Donna Litzou en Clara Aguila
• Zaterdag 15 oktober : Internationale betoging van de indignados. Noordstation – Brussel. Wellicht om 14u