Category: Actief Linkse Studenten

Terwijl het nieuwe academiejaar verder zijn gang gaat, hinkt de omkadering voor de studenten van het departement onderwijs van de Artesis-Plantijnhogeschool ver achterop. Wie dacht dat de verantwoordelijke beleidsmakers na succesvol protest ineens de klepel zouden weten hangen, vergist zich. Het Antwerps Studenten Comité (ASC) is niet enkel ontgoocheld maar terecht beschaamd en woedend omdat de directie doet alsof haar neus bloedt. Desondanks gaat het ASC door met haar geplande acties, steeds meer studenten sluiten zich aan.

Artikel door Andrej, student op AP

Algemene chaos zonder uitzicht op verbetering

Met de eerste stages in het vooruitzicht, na anderhalve maand lesactiviteiten, neemt de chaos weer toe. Eén week voor de stages kent de helft van de studenten van het 2de en 3de jaar lerarenopleiding voor het secundair onderwijs zijn stageschool of stageopdracht niet. Nochtans had de directie een maand geleden uitdrukkelijk beloofd dit hardnekkig probleem te zullen oplossen. Nieuwe structuren en verantwoordelijke opleiders zouden soelaas brengen.

Ondertussen offeren de “anciens” onder de lectoren zich op, zonder vergoeding, om alles in goede banen te leiden en de stages reglementair te laten verlopen. Toch zijn er richtingen, zoals muzikale opvoeding en lager onderwijs, waar de studenten vriendelijk verzocht worden hun eigen stageschool te regelen. Wie gaat het anders doen? Dat vroeg het ASC zich ook af en dus trok het naar de bevoegde instantie voor de coördinatie van de stages. Het antwoord was duidelijk:” Iedereen die hier nog overblijft is bezig met het zoeken naar een andere job en zal binnen dit en een paar maand vertrokken zijn.” Veelbelovende vooruitzichten voor het tweede semester dus…

Alsof dat niet volstond zijn er nog altijd de dagdagelijkse misverstanden en tekortkomingen. De lesroosters zijn er telkens pas vlak voor de aanvang van de lessen. De directie noemt het een ‘grote’ verwezenlijking dat die roosters er zijn, terwijl de meerderheid van de studenten kreunt onder de steeds veranderende structuur van de lessenroosters met overlappingen als gevolg. Hoe kunnen werkende studenten en studenten met kinderen of familie waar ze voor moeten zorgen, hun leven en studiemomenten inplannen als ze van niets op de hoogte zijn? Het ASC eist dan ook semesteriële lessenroosters, een goede studieloopbaanbegeleiding en het opnieuw aanwerven van de ontslagen studieloopbaanbegeleiders!

Het ASC eist ook dat er eindelijk duidelijkheid komt in het aantal ontslagenen en de opgelegde structuur aan het personeel. Deze week vernam het ASC dat één van de twee vaste werknemers van de studentenadministratie in de Verschansingsstraat na 15 jaar dienst werd ontslagen. Ook in de bib zijn de personeelsleden met de langste staat van dienst en met een A-loon ontslagen. Hun werk valt nu op de schouders van C-loonpersoneelsleden die nu harder én voor minder loon moeten werken. Iedereen moet inleveren en een tandje bijsteken. Enkel de directie blijft netjes buiten schot met een dienstwagen en chauffeur, maar ook een extern consultancybureau dat stukken van mensen kost om het werk te doen dat de directie zelf blijkbaar niet aankan. En dat terwijl mensen die een meerwaarde betekenen op professioneel vlak voor de hogeschool behandeld worden als het vuil van de straat. Het ASC eist dat onmiddellijk alle beslissingen die ontslagen als gevolg hebben in het opleidend, administratief of onderhoudspersoneel ongedaan worden gemaakt.

Studenten in de kou

De lijst met problemen op de hogeschool AP, specifiek het departement onderwijs, is eindeloos. Veel studenten hebben de afgelopen weken e-mails gestuurd en telefoontjes gepleegd om antwoorden of hulp te vinden. De directie beweerde immers in haar communicatie dat inspraak en melding van problemen op haar prioriteitenlijstje stonden. Toch kregen de meeste studenten te horen dat ze met eventuele klachten (de probleemfase is al voorbij gestreefd) bij de ombudsdienst terecht konden. Na twee weken werd echter duidelijk dat het telefoonnummer op de webstek van de hogeschool niet klopte en de ombudsdienst dus niet bereikt kon worden.

Daarnaast zijn er nog altijd lessen zonder lectoren, zonder klaslokaal en zonder enig perspectief dat hier verandering in zou komen. Wie dit aan de kaak durft stellen wordt door de directie afgeschilderd als pessimist of onrustzaaier. Als het ASC na onophoudelijk aandringen via telefoon en mail een onderhoud verkrijgt met het departementshoofd, zijn enkel twee studenten welkom. De andere 20 die samen met het ASC post vatten aan het vergaderlokaal van de directie waren niet welkom met hun problemen. Tenslotte bleek na eigen onderzoek van het ASC dat de prijzen in de studentenresto voor sommige maaltijden verdrievoudigd waren! Bovendien konden enkel studenten van de UA gebruik maken van het studententarief omdat het voorziene studentenrestaurant gelegen is in een gebouw van de UA.

Vermarkting van het onderwijs leidt tot verschraling

Op dinsdag 8 oktober poseerde Inga Verhaert (SP.a), provinciaal gedupeerde voor onderwijs, als een fiere gieter op de bouwwerf van de nieuwe campus Noord die binnen anderhalf jaar in gebruik zal worden genomen door de 5000 studenten van de AP Hogeschool. Ze stelde: ”Nagenoeg alle Antwerpse havenbedrijven, die hier dichtbij gelegen zijn, hebben nood aan goed opgeleide onderhoudstechnici,” en “studenten kunnen oefenen in de gloednieuwe laboratoria en de ultramoderne industriële pompinstallatie.” (1)

Met de ALS zijn we uiteraard niet tegen de bouw van nieuwe campussen met goed materiaal. Maar het is wel opvallend dat de haven die jaarlijks miljoenen euro’s winst maakt noch financieel noch vormend betrokken is bij het onderwijs waar het zo afhankelijk van is. Studenten zouden naast theoretische lessen betaalde en begeleide stages moeten kunnen volgen in Antwerpse havenbedrijven. Arbeiders zouden hun know-how en ervaring in praktijk moeten kunnen overbrengen op studenten in opleiding. Het havenpatronaat zou, in de plaats van enkel te profiteren van stagiairs als goedkope of onbetaalde arbeidskrachten, moeten worden verplicht haar winsten te herinvesteren in het onderwijs. Op dit moment zijn studenten producten en hogescholen of universiteiten bedrijven aan het worden met CEO’s in plaats van pedagogische team’s. De vermarkting van het onderwijs zal de toekomstige generaties voor grote tekortkomingen plaatsen als daar niet tegen gestreden wordt. Nu al wijst de OESO er Vlaanderen op dat de algemene kwaliteit van haar onderwijs met rasse schreden afneemt. De leesvaardigheid onder Vlaamse jongeren neemt volgens PISA-onderzoeken ook af, en is het hoogst in gezinnen met laag opgeleide ouders.

Welk antwoord op besparingen?

Niet enkel de Actief Linkse Studenten en het ASC stellen zich vragen bij de toekomst van het hoger onderwijs en eisen meer inspraak voor studenten. Ook het Antwerps Studenten Overleg stuurde een boze brief aan Bart De Wever om het gebrek aan studenteninspraak en het repressieve beleid ten opzichte van studentenprotest zoals bij de TegenGAS- en Monsantoprotesten aan te klagen. (2) De Antwerpse burgemeester heeft voorlopig nog niet inhoudelijk gereageerd volgens het ASO, hij heeft wel bevestigd dat de studentenbuurt zal voorzien worden van CCTV (bewakingscamera’s). Met de ALS strijden we voor meer middelen en personeel voor het onderwijs. 7% van het BBP zou een goede start zijn. Daarnaast komen we ook op voor de bouw van meer studentenvoorzieningen die de sociale, sportieve, educatieve,.. noden van de studenten op een degelijke en toegankelijke manier kunnen garanderen. En dat op democratische wijze, met inspraak en inplanting in alle lagen van de bevolking. Studenten zouden ook een studentenloon moeten krijgen dat voorkomt dat hun studies in het gedrang zouden komen omdat studenten moeten gaan bijklussen om hun studies te betalen. Samen met het ASC zullen de ALS de strijd op de AP-hogeschool verder blijven voeren!

---

1. PARK SPOOR NOORD wordt studentensite, DS, pag 28, 08/10/2013
2. Studenten Misnoegd, 16/10/2013, de Streekkrant

Sinds maart 2012 bereiden de autoriteiten van de ULB in de wandelgangen een hervorming van het bestuur voor. Ze stellen dat het doel is om efficiënter te kunnen inspelen op de nieuwe uitdagingen voor de universiteit. Tegelijk wordt het door dezelfde directie voorgesteld als een ‘structurele hervorming’, een term die doorgaans gebruikt wordt bij privatiseringen van openbare diensten, loonbevriezingen,… Het geheel kadert in het beleid dat overal in Europa wordt opgelegd door de trojka van Europese Commissie, Europese Centrale Bank en IMF.

Pamflet van ALS aan de ULB

De hervorming aan de ULB maakt deel uit van een breder project dat werd opgestart met de hervormingen van Bologna waarbij de publieke elementen van de universiteit steeds meer geprivatiseerd werden en het onderwijs aan een beheer door managers werd onderworpen. Nu wordt voorgesteld om de raad van bestuur op te splitsen waarbij het aantal vertegenwoordigers van personeel en studenten wordt verminderd. Het management wordt versterkt, onder meer met een nieuwe Algemeen Directeur die van buiten de ULB komt. Er wordt ook meer ruimte gemaakt voor ‘experten’, de technocraten komen er aan!

Het pakket van ‘structurele hervormingen’ is een aanval op de interne democratie aan de universiteit, en het was al pover gesteld met die democratie.

Wat te doen?

De Actief Linkse Studenten staan mee vooraan in het verzet tegen het nieuwe beheer. De directie van de ULB aarzelt niet om het studentenprotest te beantwoorden door de politie in te zetten. De politie werd ingeroepen om de blokkade van de raad van bestuur te onderdrukken.

Dat is onaanvaardbaar. Het enige antwoord op die oorlogsverklaring is de organisatie van een studentenbeweging met een duidelijk politiek perspectief om de raad van bestuur te blokkeren en de stemming uit te stellen. Zo kan een bredere campagne gestart worden om een referendum te bekomen en een democratisch debat binnen de universitaire gemeenschap op te zetten om de interne democratie te verdedigen.

We hebben geen illusie in een referendum, het is slechts een middel om een beweging van verzet uit te bouwen. Het bestuur mag niet in handen van een midnerheid blijven. De Actief Linkse Studenten pleiten voor echte democratie aan de universiteit. Dat betekent democratie waarbij het personeel en de studenten het voor het zeggen hebben. We hebben nood aan een collectief actieplan om de studenten te informeren en te mobiliseren tegen deze neoliberale aanval op onze belangen. De universiteit is geen bedrijf, maar een openbare dienst voor de gemeenschap. Het is niet aan de technocraten en kapitalisten om er de plak te zwaaien, maar aan ons, het personeel en de studenten.

We roepen dan ook op om deel te nemen aan de algemene vergadering die komende donderdag om 12u op de campus Solbosch is gepland.

Wij zeggen:

• Neen aan deze rotte hervorming!
• Bouwen aan een massale mobilisatie om de strijd te winnen!
• Eenheid van studenten en personeel!
• Voor een democratische controle en beheer door personeel en studenten met vertegenwoordigers die permanent afzetbaar zijn door de vergadering die hen verkozen heeft, om zo tot echte democratie aan de universiteit te komen!
• Voor een publieke herfinanciering van het onderwijs en dit tot een niveau van minstens 7% van het bruto binnelands product!
• Voor een samenleving waar de rijkdom op democratische wijze wordt beheerd en verdeeld onder de bevolking!

---

Video van het politiegeweld afgelopen maandag

PDF van dit pamflet

Na vijf jaar crisis boeken sommige banken en beurzen weer hoge winsten. Onze generatie belooft men daarentegen decennia van werkloosheid, besparingen, armoede en ellende. Wij beloven hen echter een generatie van opstand en revolutie. Afgelopen jaren werden dan ook getekend door massabewegingen van jongeren en werkenden in Turkije, Brazilië, Noord-Afrika, Zuid-Europa, etc.

De toplui die de afgelopen jaren gezwind speculeerden op de beurzen en hun winsten aanwendden om torenhoge rekeningen in belastingparadijzen te spijzen, leggen vandaag de verantwoordelijkheid voor de crisis bij de slachtoffers ervan: de werklozen, migranten, jongeren, gepensioneerden,… Volgens een recent onderzoek van Adecco voeren Belgische jongeren echter gemiddeld 13 solliciaties per maand maar duurt het 8,9 maanden vooraleer ze effectief werk vinden.

We zitten inmiddels vijf jaar in een periode van crisis en het einde is nog helemaal niet in zicht. De jongerenwerkloosheid is opgelopen tot meer dan 22% en zelfs bij een beperkte economische groei in 2014 zou dat percentage verder toenemen. Wie wel werk heeft, moet het vaak doen met tijdelijke en onzekere jobs. Dit systeem maakt van jongeren een ‘generatie zonder toekomst’.

Om de uitzichtloosheid te verstoppen, halen de kapitalisten alle mogelijke middelen boven. De verantwoordelijkheid van het falende systeem op de slachtoffers ervan afschuiven, is populair. En ook verdeeldheid zaaien, doet het steeds goed. Racisme, seksisme en homofobie kennen een opmars. Het geeft extreemrechtse militanten het nodige zelfvertrouwen om een stap verder te gaan met hun geweld. De gevolgen hiervan zien we in Griekenland of recent nog met het dodende geweld in Parijs.

Wie zich durft te verzetten tegen de gevolgen van de crisis, botst steeds meer op repressie. Hier krijgen we nog niet te maken met traangas zoals in Turkije, maar met de willekeur van de GAS-boetes wordt het arsenaal aan repressieve instrumenten drastisch uitgebreid. Alles wordt overlast en zeker iedere vorm van protest valt onder die noemer.

Wij willen het verzet hiertegen organiseren. Het volstaat niet om wat fout loopt aan te klagen, we moeten ons ook organiseren in een strijd voor een alternatief. Er is nood aan gezamenlijk verzet tegen de gevolgen, maar ook tegen de oorzaken van de crisis. Het kapitalisme leidt tot honger, miserie, racisme en repressie. De crisis maakt duidelijk dat dit systeem ons geen toekomst te bieden heeft.

Laat ons bouwen aan een kracht waarmee we opkomen voor een andere samenleving waarin de belangen van de meerderheid van de bevolking centraal staan in plaats van de winsten van een kleine minderheid. Dat is wat wij onder socialisme verstaan. Doe hieraan mee, sluit je aan bij ALS!

---

Syrië: tegen het imperialisme, Assad, de politieke islam en alle reactionaire krachten

2,5 jaar geleden deed een massabeweging, onder invloed van de Egyptische en Tunesische revoluties, de Syrische samenleving op haar grondvesten daveren. De interventies van Qatar, Saoedi-Arabië en andere imperialistische machten deden de massabeweging afglijden naar een sektarische burgeroorlog die de spanningen tussen Sjiieten en Soennieten in de ganse regio op de spits drijft.

De gruwelijke beelden van honderden doden en duizenden gewonden na een chemische aanval schokten de hele wereld. Obama en andere westerse politici grepen deze kans met beide handen om dat gevoel van woede in hun voordeel te gebruiken.

De drang om een halt toe te roepen aan de Syrische horror is terecht, maar hopen een buitenlandse imperialistische interventie een oplossing brengt, is fout. Dat konden we al zien in Irak, Afghanistan en Libië. Er zijn geen kant-en-klare oplossingen.

Een militaire interventie biedt geen enkele weg vooruit en heeft niets te maken met de bescherming van burgers. Het enige doel is het versterken van de dominantie van het imperialisme in deze belangrijke regio. Bombardementen zouden de miserie van de Syrische bevolking alleen meer doen toenemen. Het Syrische regime staat relatief sterk en zal niet in enkele dagen worden omvergeworpen. Het zou, net zoals in andere landen, resulteren in een etnisch conflict dat jaren aanhoudt.

Zich gewoon verzetten tegen de interventie is niet genoeg, dit laat immers de deur open voor steun aan de dictatuur van Assad. Erger nog, sommigen verdedigen het foute idee dat “de vijanden van onze vijanden onze vrienden zijn”. Het is correct om niet de kant van de rebellen te kiezen omwille van hun banden met de reactionaire politieke islam en figuren van het oude regime. Ook zij verdedigen diegene die belang hebben bij het onderdrukken en uitbuiten van de massa’s. De enige zijde die wij steunen, is die van de onderdrukte klasse: de Syrische werkende bevolking en jongeren. Het is die benadering die we verdedigen met de Actief Linkse Studenten.

Dit uitdagingen zijn enorm, maar Syrië is niet geïsoleerd van de rest van de wereld. De strijd van de massa’s in Tunesië en Egypte richt zich tegen het kapitalistisch systeem zelf en wil niet enkel de ene dictator door de andere vervangen. Het uitbouwen van een krachtsverhouding voor een systeem dat de noden van de bevolking vervult, een socialistisch systeem, zou een enorme invloed hebben op Syrië en elders. Strijdorganen als vakbonden, comités en een arbeiderspartij zijn cruciaal in het verenigen en verdedigen van de werkenden en armen, ongeacht hun religie of nationaliteit.

---

Alle wat ons verdeelt, verzwakt ons

Stop seksisme, homofobie en racisme!

De crisis slaat hard toe en ondergraaft de levensstandaard van de overgrote meerderheid van de bevolking met een enorme woede en frustratie tot gevolg. Extreemrechtse krachten proberen deze woede te kanaliseren door bepaalde lagen in de maatschappij tot zondebok te maken. Op die manier verhullen zij de echte verantwoordelijke van deze crisis: het kapitalisme zelf.

De Griekse neonazi’s van de Gouden Dageraad deinzen er niet voor terug om geweld te gebruiken tegen immigranten en hun politieke tegenstanders. In Parijs werd in juni een jonge antifascist vermoord door neonazi’s. Zo’n gewelddadige organisaties mogen we geen duimbreed geven. Telkens wanneer extreemrechts de straten probeert te domineren, moeten we antwoorden met vreedzame maar massale tegenacties.

Van agressie en pesterijen tot wetten die het holebi’s verbiedt om in het openbaar hun geaardheid te uiten, in Rusland is dit dagelijkse kost. In Frankrijk ontstonden de afgelopen periode bewegingen tegen het homohuwelijk. Bij ons voeren dergelijke organisaties campagne tegen het recht op abortus met intimiderende acties aan verschillende arbortuscentra. Het is noodzakelijk om het recht op abortus te verdedigen maar we moeten ook opkomen voor het recht op kinderen zonder armoede. Daarom strijden we ook voor degelijke en gratis crèches en scholen. Voor een kwaliteitsvolle publieke dienstverlening, teen de besparingen.

Alles wat ons verdeelt verzwakt ons! De Actief Linkse Studenten strijden voor een samenleving zonder seksisme, homofobie, racisme en alle andere vormen van discriminatie. Een socialistische maatschappij.

---

Geef TegenGAS!

De verGASsing van de samenleving neemt steeds meer toe. Stilaan wordt alles tot overlast uitgeroepen. Van jongeren die een broodje eten op de trappen van een kerk tot wie zijn vuilzak op een verkeerde dag buitenzet, maar ook wie het aandurft om te protesteren tegen wat fout loopt in deze samenleving. In Antwerpen werden zo betogers tegen Monsanto opgepakt en werd met GAS-boetes gedreigd.

De besparingspolitiek maakt dat steden en gemeenten onder meer via de GAS-boetes extra inkomsten willen ophalen. In Antwerpen is het budget van dergelijke inkomsten alvast opgetrokken van 1 tot 1,25 miljoen euro. Wij nemen dit niet en roepen op om TegenGAS te geven. Op 26 oktober is er een nieuwe nationale betoging nadat op 29 juni zowat 1500 betogers in Brussel op straat kwamen. Die weerlegden al de stelling van minister Milquet – madame GAS – dat het verzet tegen de GAS-boetes zich beperkt tot wat ‘internetkabaal’.

Doe mee met TegenGAS!

---

Kalender

• donderdag 26 september. Startmeeting ALS-Gent. Vijf jaar kapitalistische crisis. Marx had gelijk. 19u30, Blandijn aud. B
• woensdag 16 oktober. Startmeeting ALS-Antwerpen: vijf jaar kapitalistische crisis, voor een socialistisch alternatief! 19u30 Stadscampus UA
• woensdag 16 oktober. Gent. ALS-debat over de GAS-boetes. 19u30 Blandijn aud. A
• zondag 20 oktober. Brussel: Betoging tegen kernwapens: ‘Time to go’
• zaterdag 26 oktober. Brussel: Nationale betoging tegen GAS-boetes

Gesprek met Eliott, Chloé en Mateo van de Actief Linkse Scholieren

Jongeren worden wel eens verweten van onverschillig te zijn. Ze zouden enkel bezig zijn met chatten en berichtjes sturen naar vrienden. Dat is natuurlijk een cliché dat vooral wordt gebruikt om iedere vorm van engagement onder jongeren meteen in de kiem te smoren. Om een ander geluid te laten horen, spraken we met drie voortrekkers van een nieuwe groep van de Actief Linkse Scholieren. Het gaat om een scholierengroep op het atheneum Jean Absil in Brussel.

Waarom hebben jullie de stap gezet om jullie te engageren en waarom hebben jullie een ALS-groep opgezet?

“We worden geconfronteerd met een systeem in crisis. Er zijn gevestigde partijen die officieel links zijn, maar niet in staat zijn om een antwoord te bieden op wat wij willen en op de problemen van de samenleving. Dat leidt tot een radicalisering onder jongeren, waaronder wijzelf, en de zoektocht naar organisaties waarmee we de strijd kunnen voeren en onze belangen kunnen verdedigen. Dat is waarom we actief geworden zijn en bij de Actief Linkse Scholieren vonden we de organisatie die in staat was om strijdbewegingen bijeen te brengen.”

Welke ervaringen hebben jullie opgedaan en welke lessen trekken jullie er uit voor campagnes en acties in de komende periode?

“Onze eerste ervaring was de betoging tegen politiegeweld in maart. Daar vernamen we hoe de GAS-boetes en de repressie in het algemeen worden gebruikt om sociale bewegingen de kop in te drukken. We zagen er ook dat we niet alleen zijn, dat er een dynamiek is onder jongeren. Dat heeft ons gemotiveerd om nog meer vastberaden te bouwen aan onze ALS-groep.

“We beseften ook dat alle verworvenheden uit het verleden terug in vraag worden gesteld en dat het nodig is om de strijd te voeren om onze verworvenheden te verdedigen en uit te breiden. Ons engagement is ook verbonden met de hernieuwde terugkeer van neofascisten en de verantwoordelijkheid van de gevestigde partijen daarvoor.

“We denken dat we antwoorden moeten bieden door de discussie aan te gaan en ons te mobiliseren in onze scholen en wijken. Dat kan het politieke bewustzijn onder jongeren versterken. We maken gebruik van sociale netwerken maar benadrukken ook een meer ‘reële’ aanwezigheid op straat met campagnes die ons aanbelangen – zoals tegen de GAS-boetes, de anti-NSV betoging,… We willen organiseren, politiseren en sensibiliseren om het aantal echt actieve linkse scholieren te vergroten.

“Met de Actief Linkse Scholieren brengen we jongeren bij elkaar om te discussiëren over thema’s die ons raken en om samen te strijden voor een betere toekomst, waarbij jongeren en werkenden samen opkomen voor een alternatief op het kapitalisme. Wij willen er alvast voor gaan!”

Wil jij ook niet bij de pakken blijven zitten? Wil je je engageren in de strijd voor een socialistisch alternatief op het kapitalisme? Doe dan mee met de Actief Linkse Studenten en Scholieren!

Op donderdag 28 maart zijn er in acht verschillende steden acties voor meer middelen voor het onderwijs. De Actief Linkse Studenten (ALS) steunen deze acties, de besparingslogica heeft immers grote gevolgen voor het onderwijsbudget.

In 1989 werd het onderwijsbudget vastgelegd via de zogenaamde “gesloten enveloppen”. Onderwijsinstellingen werden niet langer naar hun noden gefinancierd en kregen in de plaats een vast bedrag dat ze naar eigen goeddunken besteden. Dit model houdt echter geen rekening met de reële kosten of het stijgend aantal scholieren. Het resultaat is er dan ook naar: plaats tekorten in kleuter-, basis- en middelbaar onderwijs, te grote klassen, verouderde gebouwen,… enz.

Het hoger onderwijs werkt sinds 2007 met de “outputfinanciering”. Het bedrag dat de onderwijsinstellingen ontvangen is niet gebaseerd op het aantal studenten dat ze onderrichten, maar het aantal dat afstudeert. Het zal leiden tot een hoger onderwijs op twee snelheden zoals in de VS: het merendeel van de studenten krijgt slechte opleidingen in ondergefinancierde instellingen terwijl en kleine (vaak beter bedeelde) elite een hoog kwalitatieve opleiding kan genieten.

Deze outputfinanciering zorgt ervoor dat de nadruk gaat liggen op economisch interessante wetenschapsdomeinen. Gaan we wachten totdat richtingen als taal-en letterkunde, filosofie, drama en andere (voor de markt) minder interessante vakken opgedoekt worden? Tot de private sector het openbare onderwijs overneemt en enkel voor haar eigen belangen gebruikt? De tekorten in het onderwijs zijn nu al dramatisch en zullen in de toekomst enkel groter worden. Door crisis zal er, net zoals in de rest van Europa, bespaard worden op alle publieke diensten. De gevolgen zullen duidelijk voelbaar zijn: hogere inschrijvingsgelden, (nog) minder sociale voorzieningen, een dalende kwaliteit,… enz. De Actief Linkse Studenten aanvaarden dit niet. Wij eisen dat het onderwijsbudget van de gemeenschappen wordt opgetrokken naar 7% van het BBP, in plaats van de huidige 4,6%

Hoewel het crisis is, maakten de grote bedrijven en multinationals de afgelopen jaren recordwinsten waarop ze amper belastingen betalen. Sociale fraude wordt hard en genadeloos aangepakt, maar wie aan miljardenfraude doet komt er goedkoop vanaf. Er is genoeg rijkdom aanwezig om een sociaal beleid te voeren. Maar om hier gebruik van te maken zullen we naar een andere maatschappelijk systeem moeten overstappen. We hebben nood aan samenleving waar de economie niet in handen is van een kleine minderheid, maar democratisch bestuurd wordt in het belang van de meerderheid van de bevolking; m.a.w. democratisch socialisme!

Donderdag 28 maart. Antwerpen: 16u Ossenmarkt. Gent: 14u campus Schoonmeersen, 14u15 St Pietersstation, 14u45 Ledeganck, 15u Kattenberg, 15u15 Blandijn. Brussel: 14u place Stéphanie

Na het schandaal aan de HUB betreffende het verbod of advies tegen het dragen van vrouwelijke kleding door mannelijke studenten, verbiedt de HUB nu ook haar studenten actie te voeren op school tegen de GAS-boetes. Verscheidene militanten van de Actief Linkse Studenten werden geïntimideerd door stewards van de HUB wegens het verspreiden van informatie over de GAS-boetes in Brussel naar aanleiding van de nationale betoging op woensdag 28 november. Van één student werd de studentenkaart in beslag genomen met de dreiging dat hij zich aan sancties mocht verwachten.

Mathias Vander Hoogerstaete, verantwoordelijke voor ALS, stelt “Na de succesvolle betoging in Gent maandag wilden we ook in Brussel van de betoging tegen GAS een succes maken. Jongeren zijn het namelijk beu dat hun bewegingsruimte alsmaar meer ingeperkt wordt. Vorige maand kregen verscheidene jongeren in Brussel nog GAS-boetes wegens het deelnemen aan een protestactie tegen het banket der rijken.”

“We betreuren het dan ook dat de HUB meedoet aan de groeiende repressie tegenover jongeren. Gisteren was er nog het voorval met hun advies over vrouwenkleding, vandaag is er dit incident. Volgens ALS moeten onderwijsinstellingen net de mondigheid en zelfstandigheid van hun studenten bevorderen. Het voorschrijven van allerhande beperkende regels of het verbieden van politiek activisme zal dit niet bevorderen.”

“Het is cynisch dat de directe eist dat net voor een campagne tegen repressie een toelating moet worden gevraagd. Moeten we binnenkort ook een toelating vragen indien we over politiek willen spreken in de kantine? Daar mag Sodexo, een commercieel bedrijf, overigens wel massaal reclame maken.”

“Wij zullen ons niet neerleggen bij eventuele sancties tegenover onze leden of toekomstige verboden. Indien de directie eventuele sancties niet laat vallen, zullen we de studenten oproepen tot actie voor een democratische campus.”

Er daagden op donderdag 22 november 110 toeschouwers op in Gent op het debat van de Actief Linkse Studenten over “Het einde van het neoliberalisme?”. Sprekers voor de linkerzijde waren Eric Byl van de Linkse Socialistische Partij, Bleri Lleshi, politiek filosoof en Ronny Mouton, ABVV delegee bij Ford. De sprekers met een liberale achtergrond waren Dirk Verhofstadt, lid van de denktank Liberales en Bart Haeck, redacteur en opiniemaker bij De Tijd. Moderator was Ferdi De Ville.

Kim

Het werd een geanimeerd debat met een sterke ideologische inhoud. In tegenstelling tot wat we gebruikelijk in de media horen, was de liberale stem aanwezig maar niet alles dominerend. Er werd maar één keertje gepleit voor loonlastenverlagingen terwijl dit in de media doorgaans eeuwig herkauwd wordt door de werkgeversorganisaties, politici en krantencommentatoren. Hier kwam er ook kritiek op het neoliberalisme aan bod en dit maakte het debat erg verfrissend.

Dirk Verhofstadt stelde zich op als een ‘gematigde liberaal’. Hij maakte het onderscheid tussen ‘liberalisme’ en ‘neoliberalisme’ waarbij hij stelde dat neoliberalen alleen een zo klein mogelijke overheid willen. Liberalen daarentegen willen, net zoals Adam Smith, een sterke overheid die de goede werking van de vrije markt garandeert door bvb. monopolievorming tegen te gaan. Verhofstadt pleitte voor de invoering van eurobonds om de Europese crisis te bestrijden en bekritiseerde dat sommige vakbonden zich tegen eurobonds kanten en dus niet solidair zouden zijn. De vraag van de moderator om welke vakbonden het ging, liet Verhofstadt onbeantwoord. Hij hield het op een pleidooi voor een federaal Europa en stelde dat dit de basis kan zijn om ook de minimumlonen in Europa te harmoniseren.

Bart Haeck nam socio-economisch gezien het meest rechtse standpunt in van het panel. Hij ontkende dat het neoliberalisme de afgelopen 30 jaar dominant was. Hij beargumenteerde dat door te wijzen op de 27% van het BBP die de sociale zekerheid kost en op het totale overheidsbeslag van meer dan 50%. We leven volgens hem in een gecorrigeerde markteconomie. Haeck pleitte voor een sociaal Europa door meer jobs te creëren. Dat kunnen we door de loonlasten te verlagen. Zo kwamen we uit bij het klassieke verhaal dat we in de media kennen.

Bleri Lleshi benadrukte de cultureel-ideologische kant van het neoliberalisme. Zo staan neoliberale waarden als succes en competitie in de huidige samenleving hoog aangeschreven, terwijl sociale waarden op de achtergrond verdwijnen. Tegelijkertijd wordt het vrije markt denken ook op andere domeinen dan louter in de economie toegepast. Zo werd de competitie tussen professoren opgedreven terwijl er nauwelijks professoren hier voorstander van zijn. Bleri verdedigde de huidige loonlasten als een middel om de sociale zekerheid te blijven financieren en wees op de kloof tussen arm en rijk die de afgelopen 30 jaar enorm gegroeid is. Zo is er nu naar schatting minimum 17.000 miljard € in belastingparadijzen weggestoken. In 2011 bezaten de 100 rijkste mensen ter wereld samen 4.500 miljard $, terwijl 3,2 miljard mensen op aarde met minder dan 2 $ per dag moeten overleven. Bedrijven worden steeds meer gezien als wingebieden waar zoveel mogelijk winst uit gemolken moet worden. Daardoor krijg je gevallen als Ford die net op het moment dat ze een recordwinst boeken fabrieken sluiten. In zijn slotwoord stelde Bleri dat we botsen op de grenzen van het systeem en dat er daardoor nood is aan sociale revolutie, niet sociale hervorming.

Ronny Mouton sprak over de sociale afbraak die in Europa plaatsvindt. Alles wat telt is winst, winst, winst en daardoor zitten we nu in een Europa van achteruitgang met steeds bijkomend jobverlies. Iedere keer dat er een begroting komt, blijkt het een oplossing voor nu te zijn, terwijl men twee maand later opnieuw moet samenkomen. Europa heeft blijkbaar geen oplossingen klaarstaan. Als gevolg van de crisis dreigt de middenklasse ertussenuit te vallen terwijl het net voornamelijk die middenklasse is die de sociale zekerheid en de overheid financiert.

Eric Byl begon met uit te leggen hoe het neoliberalisme onder Reagan en Thatcher in de jaren ’80 begon en een beleid vormt dat leidt tot dalende lonen, toenemende flexibiliteit en toenemende werkdruk. Het huidige neoliberalisme staat door de crisis onder steeds grotere druk, en net zoals ieder maatschappelijk systeem dat op haar laatste loodjes loopt, wordt het steeds brutaler. Eric bekritiseerde het idee van eurobonds als onvoldoende om de crisis tegen te houden en stelde dat er nood is aan het in eigen handen nemen van de banken. Uit peilingen pleit dat 85% van de Franstaligen in België en 70% van de Vlamingen gewonnen is voor een vermogensbelasting. Toch gaan de media hier nauwelijks op in. Het probleem met een vermogensbelasting is dat het grootkapitaal steeds weet te ontsnappen. Daarentegen moeten we banken en bedrijven als Ford die alles in België achterlaten in beslag nemen. De beheerraad van genationaliseerde banken mag dan wel niet volgepropt worden met politici die doordrongen zijn van het neoliberale gedachtegoed. Op het einde stelde Eric dat het noodzakelijk is om naar een meer collectivistisch systeem te gaan, niet op de stalinistische manier van het verleden maar met democratische rechten.