Category: Nieuwe arbeiderspartij

Gisteravond vond in Antwerpen een debat plaats over een andere politiek. Er waren een 100-tal aanwezigen. Op het debat werd gesproken door Bruno Verlaeckt (Algemene Centrale), Ferre Wyckmans (LBC), Gert Wenselaers (BBTK, SP.a-Rood) en Jef Sleeckx. Een uitgebreid verslag van het debat volgt nog op deze site, maar we publiceren alvast enkele foto’s.

Vorige vrijdag vond in het Masereelhuis van Sint-Niklaas een debatavond plaats van het lokale comité van het initiatief “voor een andere politiek”. De avond was uitermate geslaagd, niet in het minst door de goede opkomst: zo’n 40 arbeiders, syndicalisten, jongeren, gepensioneerden… woonden het debat bij. Gelet op de beperkte middelen en krachten van het organiserende comité mogen we stellen dat de opkomst een uitdrukking is van het potentieel voor een alternatief op de traditionele politiek. De avond was enthousiasmerend, met soms emotionele tussenkomsten, maar vooral een opmerkelijk bewustzijn rond de noodzaak van een politiek verlengstuk voor de arbeidersbeweging.

Jan Vlegels

Het debat ging van start met 4 interessante toespraken door de uitgenodigde sprekers. Achtereenvolgens spraken Raf Verbeke (ex-delegee van Carnoy), Bruno Verlaeckt, Frans Wuytack en Jef Sleeckx (ex-parlementair van de SP.a). Elk panellid legde zijn eigen klemtonen, gezien de verschillende achtergronden, maar de rode draad bleef het ontbreken van een politiek wapen voor de arbeiders die het gevecht willen aangaan tegen het neoliberalisme van de regering en het patronaat. Men wees op de alsmaar groeiende discussies op de werkvloer, tussen delegees, binnen de structuren van de vakbonden, over de rol van de SP.a in recente bewegingen zoals de strijd tegen het Generatiepact, en de overtuiging bij vele arbeiders dat de SP.a definitief de rug gekeerd heeft naar hen. “Er moet iets nieuw komen!”, riep Jef Sleeckx met luide stem, en instemmende geluiden waren te horen vanuit het publiek en het panel.

Verschillende delegees en arbeiders uit het Waasland woonden het debat bij, anderen waren verontschuldigd maar ondersteunen het initiatief. Er was een opvallend sterke aanwezigheid van ex-delegees van de Boelwerf in Temse, sommigen zijn elders aan het werk, anderen zijn reeds op (brug) pensioen. Velen haalden voorbeelden aan van strijdbewegingen die op het scherpst van de snee gevoerd werden, maar het moesten stellen zonder politieke vertegenwoordiging, waardoor de patroons gemakkelijker in staat zijn hun slag thuis te halen.

“Geef ons pamfletten waarmee we naar de vloer kunnen” klonk het vanuit de zaal. Het zal nodig zijn dat het initiatief meer politieke inhoud krijgt, willen we in staat zijn om bredere lagen te overtuigen om mee te werken aan een nieuwe arbeiderspartij, maar we mogen niet te overhaast te werk gaan.

Vandaag tasten we de ruimte voor de opbouw van een nieuwe arbeiderspartij af onder de meest strijdbare lagen van de arbeidersklasse, onder andere de delegees die op 28 oktober de motor vormden van de succesvolle staking en betoging tegen het Generatiepact, en stelselmatig zullen de discussies over welk programma voor zo’n partij op gang komen.

Iedereen was het erover eens dat de sleutel ligt bij degenen die vandaag reeds in de bedrijven opkomen voor de belangen van de werkende mensen, over het algemeen zijn dat de vakbondsafgevaardigden en militanten. Op termijn zal het initiatief echter in staat moeten zijn om zich te richten naar alle lagen in de samenleving, wil het werkelijk de ambitie inlossen om uit te groeien tot hét politieke instrument van jongeren en arbeiders om voor hun belangen te vechten.

Ook LSP-militanten kwamen tussen om onze positie te verduidelijken. We benadrukten onze loyaliteit tegenover initiatieven als deze, we zullen niet twijfelen om onze beste krachten in te zetten in de uitbouw van een nieuwe arbeiderspartij dat bredere lagen binnen de arbeidersklasse herkennen als het politiek instrument waarmee ze zich kunnen wapen tegen de agressie van het patronaat.

Vandaag willen velen op één of andere manier strijd voeren tegen zaken die ons opgedrongen worden: langer werken, loonmatigingen, loonlastenverlagingen, privatiseringen, flexibilisering, interim-arbeid…, maar slechts een minderheid verbindt hieraan de conclusie voor een socialistische omvorming van de maatschappij.

Dit neemt niet weg dat ervaringen in strijd openingen bieden voor linkse socialisten om te wijzen op de tijdelijkheid van elke verworvenheid onder het kapitalisme, en de enorme kracht waarover de arbeiders bezitten wanneer ze staken en de patroons raken in hun winsten. Echter, om te strijden heb je instrumenten nodig, syndicale en politieke, en het ontbreken van dat laatste vormt een enorme rem op strijdbewegingen vandaag. Een nieuwe arbeiderspartij zal de ruimte voor LSP vergroten om de ideeënstrijd binnen de arbeidersbeweging aan te gaan.

Het debat duurde lang, bijna 3 uur, maar leidde spontaan tot conclusies. Vele aanwezigen gaven hun gegevens op om mee te werken aan het initiatief. In het najaar zal waarschijnlijk een grote nationale meeting plaatsvinden, en het ziet er naar uit dat we op een mooie groep kunnen rekenen die de mobilisatie vanuit het Waasland kan organiseren. In de komende maanden zal de discussie verder gezet worden, eventueel met nog enkele lokale activiteiten. Tot slot willen we iedereen, zeker de Antwerpenaars, oproepen om op woensdag 24 mei naar het debat “voor een andere politiek” in Antwerpen te komen (meer info).

Op 24 mei vindt in Antwerpen een opvallend debat plaats over de nood aan een politiek alternatief. Er zal immers gesproken worden door verschillende belangrijke figuren uit de vakbonden. Naast voormalig SP-parlementslid Jef Sleeckx wordt er ook gesproken door Bruno Verlaeckt (ABVV, Algemene Centrale), Ferre Wyckmans (LBC) en Gert Wenselaers (BBTK en lid van SP.a Rood). Het debat over een andere politiek is alvast belangrijk omdat het komt vanuit syndicale middens.

Het initiatief voor het debat komt vanuit een groep delegees en militanten die actief betrokken zijn in het comité voor een andere politiek rond Jef Sleeckx. Er kwamen al militanten uit de Algemene Centrale, BBTK, ACOD en CMB samen om hierover te discussiëren. Op 1 mei werd het pamflet voor de meeting ook verspreid door syndicale militanten.

Om de discussie onder bredere lagen op gang te brengen is een publiek debat natuurlijk een nuttig instrument. Bovendien biedt het de mogelijkheid om ook een uitwisseling te hebben met verschillende syndicale verantwoordelijken uit beide vakbonden.

Voor syndicale activisten in Antwerpen en omstreken wordt dit debat dan ook zeker een aanrader. Het debat zal plaatsvinden in het HIVT (vlakbij het museum aan het zuid) en start om 19u30.

Nadat de ABVV-leiding op 1 mei er alles aan deed om de discussie over haar banden met de SP.a te vermijden, was het ook de bedoeling om deze discussie niet prominent aan bod te laten komen op het congres van het Vlaamse ABVV vorige vrijdag en zaterdag. Toch zag Vlaams ABVV-secretaris Caroline Copers zich verplicht om te stellen dat er nood is aan een "grondige evaluatie" van de banden tussen partij en vakbond.

Resolutie op het ABVV-congres over de band met SP.a "1. Vooral de afgelopen jaren waren er meerdere, scherpe conflicten tussen het ABVV en de sp.a waardoor het ABVV op dit ogenblik een grotendeels negatieve beoordeling heeft wat betreft de vraag of de sp.a nog voldoende slagkracht wil opbrengen om de doelstellingen van het ABVV mee te ondersteunen." "2. Het Vlaams ABVV wil daarom de relatie tot de sp.a (en tot de andere democratische politieke partijen) met al haar geledingen grondig evalueren en daartoe voldoende tijd uittrekken." "3. De conclusies van deze consultatieronde zullen worden voorgelegd aan een Uitgebreid Intergewestelijk Comité en zullen dienen als basis voor het bepalen van de toekomstige relaties van het Vlaams ABVV tot de politiek. Het Uitgebreid Intergewestelijk Comité zal hiertoe bijeengeroepen worden vóór 31.12.2006 "

De discussie die de leiding liever niet wou voeren, was wel de meest controversiële discussie. De banden tussen ABVV en SP.a liggen al enige tijd onder vuur. Vorig jaar op 1 mei was er de discussie over de algemene sociale bijdrage waarbij ABVV-leiding en SP.a tegen elkaar ingingen. Dat was echter klein bier vergeleken met het debat rond het Generatiepact. SP.a verdedigde het Generatiepact, een eerste versie vanop het kabinet van Freya Van Den Bossche ging overigens nog heel wat verder dan het uiteindelijke Generatiepact. In de beweging tegen het Generatiepact bleek duidelijk dat de SP.a niet bereid was een politiek verlengstuk te bieden voor deze beweging, integendeel!

Op 1 mei viel daar amper iets over te horen. De meest succesvolle staking van één vakbond alleen, de ABVV-staking op 7 oktober, werd niet aangehaald door de ABVV-leiding. Waarom? De algemeen secretaris van ABVV-Antwerpen schreef hierover in De Nieuwe Werker: "We hopen te vieren in een grotere harmonie dan vorig jaar, toen het meningsverschil over de ‘algemene sociale bijdrage’ in al zijn scherpte in de 1 mei boodschappen weerklonk. We hopen dit, hoewel we weten dat de onaanvaardbare reactie van de sp.a tegenover het ABVV in het generatiepact-dossier nog niet verteerd is door onze militanten en kaders. Het is dan ook absoluut nodig dat een eensgezinder socialistisch geluid weerklinkt op de 1 mei manifestaties."

Naar aanleiding van het congres van het Vlaams ABVV moest Caroline Copers echter in de media verklaren dat de relatie tussen vakbond en partij grondig moet geëvalueerd worden. "Niet alleen de rellen over de algemene sociale bijdrage en het Generatiepact, maar ook de tegenstelde visies van de partij en het ABVV op de verdere regionalisering van het werkgelegenheidsbeleid in Vlaanderen geven toch aanleiding tot wat onrust en wrevel."

De relatie tussen ABVV en SP.a is steeds meer een rem geworden op de ontwikkeling van acties. De SP.a wil zich uitdrukkelijk niet meer profileren als arbeiderspartij, maar als een partij van "iedereen". Om de belangen van de arbeiders politiek naar voor te brengen, zal er nood zijn aan een nieuwe arbeiderspartij. De discussie over de relatie tussen ABVV en SP.a zou dan ook eerder in die richting moeten gaan.

Op 1 mei werd over het hele land een duidelijke oproep gelanceerd om te werken en te bouwen aan nieuwe partij, links van SP.a en Groen. De laatste maanden zijn er twee initiatieven tot stand gekomen die elkaar hebben gevonden en de wil hebben een nationaal politiek alternatief te lanceren.

Bart Vandersteene

Niet toevallig werd 1 mei uitgekozen om voor het eerst naar buiten te komen. Hoewel er in sommige steden al geen stoeten meer doorgaan en de opkomst de afgelopen 20 jaar enkel maar achteruit is gegaan, blijft het een belangrijke feestdag voor de arbeidersbeweging.

1 mei heeft ons de kans stil te staan bij de goede tradities van strijd en solidariteit. De problemen die de 1 mei manifestaties hebben, zijn natuurlijk een uitdrukking van de fundamentele veranderingen die de SP.a heeft meegemaakt en met haar een deel van de ABVV-leiding.

De SP.a was in een niet zo ver verleden een levendige partij. De volkshuizen waren politieke en sociale ontmoetingscentra en waren het kloppend hart van de socialistische beweging in de wijken en steden. Ledenbijeenkomsten werden druk bijgewoond en veel syndicale militanten hadden niet enkel een lidkaart op zak, maar kregen ook hun basis mee indien ze de SP.a naar voor schoven als hun partij. Verkiezingscampagnes waren enorm actieve periodes waarbij de leden zich volop inzetten.

Wat een verschil met vandaag. Niet enkel uiterlijk is de SP.a een partij als de anderen geworden, maar ook inhoudelijk. De afgelopen 18 jaar van regeringsdeelname en het bilan daarvan bewijzen dat meer dan ooit. Welke syndicalist heeft nog het lef om zijn werkmakkers te vragen om voor die partij te stemmen.

Een figuur als Jef Sleeckx, samen met onder meer de linkse socialisten, beseft dit maar al te goed. Vandaar onze oproep voor de vorming van een nieuwe arbeiderspartij. Velen kijken vol spanning uit naar het initiatief. Het komt er nu op aan om op lokaal vlak die mensen bijeen te brengen die de eerste stappen kunnen zetten om het initiatief gestalte te geven.

De vele lokale vergaderingen die de komende weken zullen doorgaan zullen daar een rol in spelen. Eens dit achter de rug is, kunnen we beginnen bouwen aan een nationale bijeenkomst in het najaar waar de beweging voor een politiek alternatief definitief gelanceerd wordt.

De Linkse Socialisten zijn akkoord dat er nood is aan een linkse oppositie. Wij zullen meewerken met al diegenen die willen bouwen aan een alternatief op het neoliberalisme.

Maar daarmee hebben we nog geen oplossing op het neoliberale offensief. Die discussie zal op de agenda komen van die nieuwe formatie, o.a. om ervoor te zorgen dat niet dezelfde fouten als de SP.a gemaakt worden. De Linkse Socialisten hebben daar een uitgesproken mening over, een democratisch socialistische opvatting, die je terugvindt in ons programma, in ons blad,…

Voor een nieuwe arbeiderspartij!

Een andere politiek is nodig is de slagzin waar Jef Sleeckx, 21 jaar lang parlemenstlid voor SP.a, sinds de herfst mee uitpakt. “Gij moet iets doen Jef” is de titel van het interview in Knack op 9 november 05 waar Jef voor het eerst spreekt over de noodzaak van een nieuw politiek initiatief.

De Europese Grondwet, maar vooral de strijd tegen de afbouw van onze pensioenrechten heeft mensen tot conclusies gebracht. “Ik geef de partij 2 à 3 maanden om een fout recht te zetten” stelde Jef in november, wat correct was. Maar hij kende de uitslag op voorhand.

Diegenen die een beleid willen in het belang van de meerderheid van de bevolking, voelen zich steeds minder thuis bij de SP.a. Om in juni 2007 bij de volgende parlementsverkiezingen een nieuwe pikzwarte zondag te vermijden, moet vandaag gestart worden aan de opbouw van een linkse oppositie.

Jef Sleeckx, Lode Van Outrive en Georges Debunne vormen een initiatiefcomité voor een ander politiek die mensen in heel Vlaanderen bijeenbrengt rond de noodzaak aan een politiek alternatief. In Franstalig België is er “Une autre gauche est nécessaire” die een gelijkaardige rol speelt.

In mei zullen er verschillende publieke bijeenkomsten plaatsvinden om een gezamenlijke oproep van beide groepen te promoten.

Een duidelijke oproep gesteund door tientallen nationale en lokale figuren kan vertrouwen geven aan vele honderden militanten van ABVV en ACV om mee in het initiatief te stappen.

Het is meer dan duidelijk dat de strijd tegen het Generatiepact voor een breuk heeft gezorgd in de relatie tussen ABVV en SP.a, en in mindere mate tussen ACV en CD&V. Deze relaties zullen nooit meer worden wat ze voorheen waren. Daarvoor zijn de wonden te diep geslagen.

Op 1 mei zullen een aantal gewesten van het ABVV ervoor opteren om symbolisch uitdrukking te geven aan deze breuk. In Gent zal er geen erepodium zijn voor de SP.a kopstukken aan het einde van de stoet. Maar er is natuurlijk meer dan symbolisch protest nodig.

Een nieuwe arbeiderspartij die zich met een duidelijk programma verzet tegen het neoliberalisme van besparingen, privatiseringen en megawinsten, is de ergste nachtmerrie voor de patroons en het VB en dus dringend noodzakelijk voor de meerderheid van de bevolking. De Linkse Socialistische Partij (LSP) engageert zich volop in dit proces.

Aan de vooravond van 1 mei was er in Gent een strijdbaar feest georganiseerd door het initiatiefcomité voor een andere politiek. Er was een optreden met strijdliederen, naast verschillende toespraken. Zo spraken onder meer Jef Sleeckx, de Nederlandse vakbondsleider Niek Stam, Bart Vandersteene namens LSP,… We publiceren enkele foto’s van de geslaagde avond waarop ruim 100 aanwezigen waren.

Laurent Grandgaignage

Interview met Alain Van Praet

Langs Franstalige kant werd het initiatief “Une autre gauche“ opgezet, een bundeling van linkse militanten die overtuigd zijn van de nood aan een nieuwe linkse formatie. Onze organisatie neemt actief deel aan dit initiatief en wil meebouwen aan een politieke formatie die een rol kan spelen in het verzet tegen het neoliberaal beleid. We spraken met Alain Van Praet, een initiatiefnemer van het comité.

Vincent Devaux

Kan je jezelf even voorstellen?

Ik ben Alain Van Praet en werk in een overheidsbedrijf, waar ik delegee ben voor ACV-Transcom.

Op 22 februari verscheen in La Libre Belgique een opiniestuk onder de titel “Een andere linkerzijde“. Waarom nam je dat initiatief?

Freddy Dewille, eveneens een delegee van ACV-Transcom, en ikzelf waren nog eens gefrustreerd. We zagen de mobilisaties tegen het Generatiepact, maar geen enkel politiek verlengstuk. De kwestie van een politiek instrument voor de vakbeweging en voor sociale bewegingen in het algemeen, is natuurlijk niet nieuw. Maar in de beweging tegen het Generatiepact bleek dit een enorme rem te vormen op de beweging: de leiding kon de beweging stilleggen en de regering hield geen rekening met het massale verzet tegen het Generatiepact.

Daartegenover wilden we reageren met de oproep voor een nieuwe politieke formatie links van PS en Ecolo. We legden die oproep voor aan enkele personaliteiten en publiceerden het als opiniestuk in La Libre Belgique.

Wat zijn volgens jou de volgende stappen voor deze formatie en hoe zie je het samenkomen van dit initiatief met de groep rond Jef Sleeckx?

We staan nog aan het begin. Er waren verschillende algemene vergaderingen. Op 1 mei wordt een pamflet verspreid. Er zijn verschillende thematische en regionale werkgroepen die worden opgezet. We zitten nu in een fase van debat die enkele maanden kan duren. Er zijn discussies over hoe we ons organiseren, het programma, onze strategische doelstellingen op termijn.

We moeten ook discussiëren over de vorm die het initiatief zal aannemen: wordt het een partij of een beweging? We hebben ook nauwe contacten met de groep rond Sleeckx. Een aantal mensen uit die groep namen deel aan de eerste vergaderingen in Brussel en het 1-mei pamflet is gezamenlijk. Nog belangrijker is het feit dat de nood aan een politiek alternatief zich nationaal stelt, want de eenheid van de arbeiders over de taalgrens heen is essentieel.

Welke rol kunnen LSP/MAS-leden volgens u spelen in het initiatief?

Verschillende leden van de MAS namen actief deel aan de eerste discussies en hebben een constructieve houding. Ik hoop dat de MAS, en andere radicaal-linkse formaties (POS, PC, PTB,…), het initiatief zullen steunen. Niemand moet afstand doen van zijn specifieke standpunten, maar we moeten vandaag vooral kijken naar wat ons verenigt. Het succes of het falen van het initiatief zal in grote mate afhangen van de houding van de radicaal-linkse groepen.

Interview met Jef Sleeckx

Op donderdag 13 april sprak ik met Jef Sleeckx in zijn thuisbasis Mol. Tussen de vele verhalen, anekdotes en plannen door, legde ik hem volgende vragen voor. 15.000 handtekeningen voor een debat over de Europese Grondwet

Bart Vandersteene

Jef, in ’99 verliet je het parlement. Vandaag, 7 jaar later, kom je opnieuw op het politieke toneel. Welke gebeurtenissen hebben je zover gebracht?

Er zijn twee gebeurtenissen die mij ertoe dwongen om mijn stem te verheffen. Enerzijds was er de Europese Grondwet, die in Frankrijk en Nederland werd afgekeurd. Op zich vind ik wel dat de EU een grondwet nodig heeft om 25 landen en 450 miljoen mensen te laten samenwerken. Maar deze Grondwet gaat niet daarover. Het bevat niet de spelregels, maar het spel zelf. In deel 3 van de Grondwet staat dat de EU neoliberaal moet zijn. Er wordt geen ruimte gelaten voor politiek debat.

Initiatief met Georges Debunne en Lode Van Outrive

Georges Debunne heeft mij vorig jaar aangesproken om samen met hem en Lode Van Outrive een verzoekschrift in te dienen bij het Vlaams parlement en op die manier het debat over de Grondwet ook in België op gang te trekken.

We hebben daarvoor 15.000 handtekeningen moeten ophalen op manifestaties, wijkfeesten, aan bedrijven, noem maar op. Ik heb tegelijkertijd ook die Grondwet bestudeerd. Nog nooit heb ik zo hard gestudeerd als toen. Na het ophalen van de handtekeningen konden we een uiteenzetting geven in het Vlaams parlement. Mijn verbazing was groot toen bleek dat de parlementsleden bitter weinig van de Grondwet afwisten. Dat werd duidelijk in de vragen die ze me stelden. Toch hebben ze nadien allemaal zonder te verpinken voor de Grondwet gestemd…

Een tweede zaak die me enorm heeft getroffen, is de strijd tegen het Generatiepact. Op een bepaald ogenblik zijn enkele delegees mij komen opzoeken met de vraag om een actie te voeren en een oproep te verspreiden aan het beruchte SP.a congres in Hasselt. Ik was direct akkoord en heb mee de oproep “Wij keren jullie de rug toe” verdeeld.

De gemeenschap betaalt, de patroons krijgen cadeaus

Ik was helemaal niet akkoord met het Generatiepact. De regering en de SP.a joegen de mensen schrik aan, terwijl dit niet nodig was. De commissie voor de vergrijzing berekende dat we tegen 2030 3,4% van het BNP meer nodig hebben om de pensioenen te kunnen betalen. Dat komt overeen met 9 à 10 miljard euro (iets meer volgens sommigen).

Als de huidige Belgische economie, die een goeie 250 miljard euro waard is, tot 2030 elk jaar met 1,5% groeit, dan is ze 112 miljard euro meer waard. Laat ons dan 1/10e van deze groei gebruiken voor de pensioenen. Dat is toch niet overdreven?

In een interview in Knack stelde ik op dat moment dat er iets nieuws nodig was buiten de SP.a, een nieuwe arbeiderspartij. Ik had niet verwacht dat mijn woorden binnen en buiten de SP.a zo’n gevolgen zouden hebben.

Vande Lanotte beweerde dat hij met zijn militanten naar de bedrijven zou trekken. We hebben ze niet gezien. Ze hebben wel provinciale vergaderingen georganiseerd. Ik was er bij in Antwerpen en heb daar de micro genomen en mijn standpunt duidelijk gemaakt. Ik heb gevraagd waarom er nooit meer gesproken wordt over een vermogensbelasting, waarom de fraude niet harder wordt aangepakt, de belastingen niet beter worden geïnd. Kortom, ik heb daar duidelijk gesteld dat de middelen voor een beleid aanwezig zijn, maar dat een andere politiek nodig is.

Johan probeerde er zich nog uit te praten, maar het lukte niet. Er was ook een discussie over wat volgens het Generatiepact zware beroepen zouden zijn. Na mij nam iemand uit de zaal de micro en hij nodigde Johan uit om eens 14 dagen bij hem te komen werken. Hij zou direct weten wat zwaar werk is.

Doorheen de discussie keerde de stemming in de zaal en kreeg ik veel applaus en steun. Op het einde heb ik gezegd dat Vande Lanotte de bevolking iets wijsmaakt. Het is altijd de gemeenschap die moet betalen terwijl de patroons cadeaus krijgen.

Als er een andere politiek zou gevoerd worden, zou er geen enkel probleem zijn voor de bevolking en voor bijvoorbeeld de 1,5 miljoen Belgen die vandaag in bittere armoede leven.

Maar Stevaert zei dat de SP.a zich niet meer in de eerste plaats zou bezighouden met miserabilisme. Wat moet een socialistische partij dan wel doen, vraag ik me af. En vandaag zijn het niet enkel de uitkeringstrekkers die het moeilijk hebben hoor. Probeer maar eens een gezin te onderhouden met nettolonen van 1200 euro, zeker met de huidige prijzen voor huisvesting.

Vandaar ook mijn stelling dat zij mee het VB groot gemaakt hebben. De socialistische mandatarissen zijn niet meer lijfelijk aanwezig in de probleemwijken. Ze hebben als het ware schrik gekregen van hun natuurlijke publiek. Maar om bijvoorbeeld in de probleemwijken met werklozen te kunnen discussiëren over werk, mag je zelf natuurlijk geen 2 of meerdere jobs doen. Wat Patrick Janssens doet, is een schande: én parlementslid én burgemeester van Antwerpen, toch geen gemakkelijke stad. Dat is toch niet serieus. Eén van beide jobs wordt dan een bijjob, niemand is in staat om meerdere jobs ernstig uit te oefenen. Hetzelfde met huisvesting, ga maar eens discussiëren met een dakloze als je zelf in een riante villa woont, je zal onmiddellijk merken hoe geloofwaardig je wordt genomen..

In 1982 kon ik burgemeester van Mol worden, maar ik heb het niet gedaan. Ik heb de basis laten beslissen welk mandaat ik zou verderzetten en er werd gekozen voor mijn parlementair mandaat. Uit principe wenste ik niet te cumuleren, als je zegt “werk voor iedereen”, doe je zelf maar één job. Als parlementair heb je een voorbeeldfunctie. Het woord is zo ontkracht dat niemand het nog gelooft, men moet het gewoon doen.

Hoe zie jij de ontwikkelingen van de afgelopen 10 jaar binnen de SP.a?

Het is me heel hard opgevallen dat de SP.a steeds meer naar het centrum opschoof, wat me zwaar ambeteerde. Ik heb 17 jaar lang in het partijbureau opgeroepen om een andere politiek te voeren. Als socialist moet je recht in je schoenen staan en heb je een duidelijk profiel nodig. Het gebrek daaraan heeft ervoor gezorgd dat vandaag velen voor het VB stemmen.

De SP.a heeft haar socialistische ideeën achtergelaten en is veel te weinig arbeiderspartij. Ze roepen nooit meer op tot strijd. Terwijl het juist meer dan ooit nodig is. We mogen niet vergeten dat de sociale zekerheid niet zomaar uit de lucht is komen vallen. Ze is het resultaat van strijd. En laat ons eerlijk zijn, vooral van strijd door de Waalse arbeiders. Vandaar ook mijn verzet tegen diegenen die de sociale zekerheid willen splitsen. Vlaamse, Brusselse en Waalse arbeiders hebben dezelfde belangen. Soms vergeten we dat we veel te danken hebben aan de Walen.

Iets wat me ook lang op de maag is blijven liggen, is de houding van de SP.a tegenover vluchtelingen. Toen ik nog in het Vlaams parlement zat, heb ik de zaak van Koerdische hongerstakers opgenomen. Ik ben zelf in Koerdistan geweest en weet dat Koerdische vluchtelingen terugsturen niet kan. Die mensen belanden in de gevangenis of verdwijnen gewoon. In het partijbureau heb ik duidelijk gesteld dat ik ging stemmen “naar mijn geweten”. Door de druk die ik toen heb gezet, zijn die mensen in België kunnen blijven. De hongerstaking was in Hasselt, toen Stevaert daar nog burgemeester was. Maar ik heb er hem nooit gezien en hij is nooit tussengekomen voor die hongerstakers.

Heb je op 1 mei een boodschap voor militanten van SP.a en ABVV?

Aan de SP.a-militanten zou ik vragen dat ze binnen de partij aandringen om terug veel meer bezig te zijn met de arbeiders. Ik ben tevreden dat SP.a Rood bestaat. Ik heb veel respect voor deze kameraden, maar ik geloof er niet in. De partijtop zal hen niet ernstig nemen, ze zal hen versmachten. SP.a Rood mag een rol spelen om aan te tonen dat er zogezegd een linkerzijde is, maar tegelijk heeft SP.a Rood niets te zeggen en zal het ook nooit iets te zeggen hebben in de partij.

Aan de ABVV-militanten vraag ik om solidariteit hoog in het vaandel te voeren. Er zal veel strijd komen en in die strijd zal de eenheid tussen Waalse, Brusselse en Vlaamse arbeiders noodzakelijk zijn. Politici willen de solidariteit breken door te zeggen dat er andere belangen zijn. Maar we mogen niet vergeten dat het dankzij de Waalse strijdbaarheid is dat onze sociale zekerheid gestalte heeft gekregen.

Aan beide wil ik ook zeggen dat een politiek alternatief noodzakelijk is. Een politiek alternatief waar de belangen van de werkende bevolking en de sociaal uitkeringsgerechtigden hoog op de agenda staan.

Overal waar je spreekt, leg je nadruk op de noodzaak van een betere bescherming van delegees. Vanwaar dit punt?

Omdat delegees de motor zijn van de vakbonden. Ze hebben voeling met wat er leeft, voeling met de basis. Helaas doen de patroons er vandaag alles aan om goede delegees die hun basis verdedigen buiten te zetten. Ze sparen geen moeite en het mag hen zelfs veel kosten, zoals bijvoorbeeld bij Stora in Zelzate (Gent), om van de delegees af te raken. We moeten daar een antwoord op formuleren.

Jongeren zullen belangrijk zijn in een nieuw initiatief, welke boodschap heb je voor de jeugd?

Jongeren moeten hun politiek bewustzijn meer uitspelen. Velen zijn op zoek naar waarden die meer voorstellen dan de louter materiële waarden. Want die garanderen het geluk niet. Geluk vind je pas in de ander. Solidariteit is daarom belangrijk, ook tussen jongeren en ouderen.

Ik was enerzijds verrast maar anderszijds ook niet toen ik las dat het VB nu ook onder jongeren scoort. Het voordeel van het VB is dat het een duidelijke stem laat horen. Ook al zijn we helemaal niet akkoord met hun verachterlijke demagogie. De klassieke partijen creëren verwachtingen en maken ze niet waar.Vandaar dat de partijen ongeloofwaardig overkomen. Met alle gevolgen vandien! Het ontbreekt de partijen ook aan een duidelijk profiel. De mensen moeten duidelijk weten wie wat verdedigt en op wie ze echt kunnen rekenen .

Het “Initiatief voor een andere politiek” zal op 1 mei nationaal een pamflet uitdelen. Wat is de eerstvolgende afspraak?

Het is een belangrijke stap die we nu zetten om in heel het land een gemeenschappelijk pamflet uit te delen. Mensen van verschillende achtergronden, syndicale militanten, politieke activisten, werken samen aan een politiek alternatief. In het najaar komt er een nationale bijeenkomst om te beslissen wat we zullen doen.

Welke gevolgen we zullen geven aan onze oproep voor een politiek alternatief. Ik kan nu nog niet vooruitlopen op deze stap, maar het volgende vind ik wel belangrijk. Als er een nieuwe partij komt, dan zullen de arbeiders het programma ervan bepalen. Laat ons hopen dat we klaar zijn voor de parlementsverkiezingen van 2007.

Welke rol kunnen LSP-militanten volgens jou spelen in dit nieuwe initiatief?

De LSP-militanten zetten zich enorm in binnen de arbeidersbeweging. Het is goed en heel belangrijk dat de LSP stelling heeft ingenomen over de noodzaak van nieuwe arbeiderspartij. Ik heb heel veel respect voor jullie militanten, zoals voor alle linkse militanten.trouwens. Een nieuw initiatief zal moeten kunnen rekenen op vele goede militanten om bepaalde programmapunten te kunnen uitdiepen en te helpen uitdragen en verspreiden .In mijn ogen zullen alle linkse militanten zonder één uitzondering een belangrijke rol spelen.

Nog een afsluitend woord?

Ik hoop dat 1 mei dit jaar een nieuwe lente en een nieuw geluid voortbrengt. Een nieuw geluid dat de solidariteit uitdrukt onder alle arbeiders waar ze ook wonen. Een andere politiek waarover ik het voortdurend heb, betekent ook dat alle linksen, zonder verloochening van de eigen identiteit, het grote gelijk van de eigen groep zullen moeten opzij zetten, om samen met dezen die een andere politiek willen, solidair rond een gemeenschappelijk programma een andere politiek helpen gestalte geven om zo extreem rechts efficiënt te bekampen.

1 MEI 2006

Als jij, zoals wij, je ook thuis voelt bij kritische burgers, vakbonders, mensen zonder papieren, politieke militanten, werklozen, jongeren op zoek naar werk en werkenden, loontrekkend of zelfstandig, …

Pamflet dat verspreid wordt door de initiatiefgroep voor een andere politiek

Als jij ook vindt:

dat het “generatiepact”, met afbraak van brugpensioen, ons werd opgedrongen, ondanks verzet van vakbonden en werkers.

dat een nieuw competitiviteitspact een aanval betekent op lonen en koopkracht.

dat openbaar vervoer, post en gezondheidszorg worden bedreigd door privatiseringen.

dat de EU-grondwet zonder debat of goedkeuring van de bevolking werd aangenomen.

Als jij ook denkt:

dat winsten stijgen terwijl de sociale ongelijkheid groeit.

dat enorme rijkdom van enkelen de armoede van velen betekent.

dat meer concurrentie tot “elk voor zich” leidt en minachting voor mens en natuur.

Als jij ook ziet:

dat de partijen in de verschillende Parlementen je niet echt meer vertegenwoordigen en verdedigen.

dat geen enkele parlementair tegen het generatiepact en de EU-grondwet stemde.

dat geen enkel van deze partijen een echte oplossing biedt voor de dagelijkse problemen van de mensen: werkloosheid, huisvesting, werkgelegenheid, levensduurte, enz. …

neem dan contact op met ons om een andere politiek uit te werken, democratisch en solidair.

Sinds enkele maanden komen we bijeen, Franstaligen, Nederlandstaligen en Duitstaligen, Vlamingen, Walen en Brusselaars, Belgen en niet-Belgen, vrouwen en mannen, jong en oud, in een beweging voor een andere politiek, democratisch en solidair.

Op deze Eerste Mei 2006, waar we speciaal de mensen zonder papieren begroeten, nodigen we je uit om met ons contact op te nemen.

Dit pamflet is beschikbaar in het Frans, het Nederlands en het Duits. Het wordt tegelijk verspreid in Aalst, Aarlen, Antwerpen, Bergen, Brugge, Brussel, Charleroi, Dendermonde, Doornik, Eupen, Geel, Genk, Gent, Geraardsbergen, Harelbeke, Hasselt, Herentals, Herzele, Huy, Kortrijk, La Louvière, Leuven, Luik, Mechelen, Mol, Namen, Ninove, Oostende, Sint-Niklaas, Sint-Truiden, Turnhout, Verviers en Waver.

IK WENS CONTACT MET HET INITIATIEF "EEN ANDERE POLITIEK IS NODIG EN MOGELIJK"

Neem contact op via sleeckx.jef@skynet.be