Your cart is currently empty!
Tag: fraude
-
Rechtse regering voert gratisbeleid, maar dan enkel voor de rijken
Na de dood van Steve Stevaert haastten de rechtse politici zich om het gratisbeleid in vraag te stellen. De gratis bussen zijn ondertussen al verdwenen in Hasselt, zelfs indien de grote toename van het aantal reizigers goed was voor zowel de mobiliteit, het milieu als de handelaars in de stad. De rechtse politici zeggen ons dat gratis niet bestaat.Artikel door Alain (Namen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Maak dat eens een rijke diamantfraudeur of een grote multinational wijs. Zij genieten al jaren van een iets wat heel dicht bij een gratisbeleid komt. Ze betalen amper belastingen. De regering bevestigt dit onder leiding van N-VA’er Van Overtveldt met de zogenaamde karaattaks waarmee diamantairs belast worden volgens een vast percentage op de omzet in plaats van via een percentage op de winst. Het voorstel komt van de diamantlobby die op deze manier zelf beslist hoeveel, eerder hoe weinig, wordt bijgedragen aan de gemeenschap. Eerder startte de Europese Commissie een onderzoek naar fiscale gunstregimes, onder meer voor AB InBev in ons land.
Gratis dienstverlening op basis van onze bijdragen aan de gemeenschap is niet mogelijk volgens de rechtse politici. Gratis gebruik maken van de infrastructuur en middelen in ons land door grote bedrijven die miljarden winsten boeken en doorsluizen naar grote aandeelhouders en topmanagers, dat kan wel. Ook de regering van de rijken voert een gratisbeleid, maar dan enkel voor de rijken.
Democratie op zijn Grieks
Er wordt vaak gezegd dat het oude Griekenland de bakermat van onze democratie was. In de stadstaten van de regio rond Athene bestonden er “vrije” burgers met gelijke rechten. Maar dit was slechts een erg kleine minderheid van de bevolking. De helft van de bevolking – de vrouwen – viel sowieso al uit de boot. Daarnaast waren er evenmin rechten voor de grote groep van de bevolking die de productieve basis van de samenleving vormde, vooral slaven.
Vandaag wordt de productie niet meer verricht door slaven maar door werkenden die hun arbeidskracht verkopen in ruil voor een loon. Onze levensvoorwaarden zijn gewijzigd en er zijn onder druk van strijd democratische rechten toegekend aan de volledige bevolking. Maar dit betekent niet dat er geen verschillende categorieën burgers meer bestaan.
Iedereen is gelijk, maar de ene wat meer dan de andere
Voor de meerderheid van de bevolking is het beleid onverbiddelijk: indexsprong, loonbevriezing, opgedreven flexibiliteit, afbraak van de openbare diensten, … Iedereen moet een inspanning leveren, heet het dan.
Maar toch wordt een groep burgers gespaard als het op inspanningen voor de gemeenschap aankomt. Meer nog, deze groep krijgt zelfs bijkomende cadeaus! Het gaat onder meer om de grote aandeelhouders van de Bel 20, de grootste Belgische bedrijven op de Brusselse beurs. Zij verdeelden dit jaar 11 miljard euro onder elkaar zonder daarop een bijdrage aan de gemeenschap te moeten betalen. Wetten en regels worden zodanig opgesteld dat ze steeds meer kunnen verdienen.
Terwijl de rechtse partijen zich opmaken om het stakingsrecht voor werkenden aan banden te leggen en de gevestigde media moord en brand schreeuwen bij vakbondsacties, heerst een overdonderend stilzwijgen ten aanzien van de aanhoudende staking van het kapitaal. Maar liefst 240 miljard euro slaapt op rekeningen van de grote bedrijven in België. Dit geld zou kunnen gebruikt worden voor een plan van economisch herstel waarbij de vele tekorten onder de meerderheid van de bevolking aangepakt worden. Maar neen, het geld mag rustig blijven slapen. We leven nu eenmaal niet in een planeconomie, luidt het argument van rechts.
Ondanks de vele cadeaus aan de grote bedrijven wordt de omvang van de fiscale fraude in ons land op 20 miljard euro geschat. In de discipline fiscaal frauderen behoort ons land tot de wereldtop. Ondanks verschillende ‘eenmalige’ regularisatiecampagnes, bleek er voor meer dan 6 miljard euro vanuit ons land betrokken te zijn in het recente SwissLeaks-schandaal. En is er ook nog LuxLeaks. Wie dacht dat de regering dit zou aangrijpen om de strijd tegen fiscale fraude eindelijk ernstig te voeren, vergist zich. Er zijn dringender zaken, zoals de aanpak van werklozen bijvoorbeeld. Werkloosheidsuitkeringen zijn goed voor ongeveer 7 miljard euro per jaar (1). Dat is minder dan de helft van de fiscale fraude, maar wel goed voor een veel groter deel van de aandacht van politici en media die meteen al wie geen werk vindt stigmatiseren.
Op school leren we dat het rechtssysteem als waakhond moet optreden om de democratie te beschermen. Ook het gerecht kent twee snelheden. De Kazachs-Belgische zakenman Patokh Chodiev, de tweede rijkste man van België, kon als eerste een proces wegens corruptie afkopen. Onder zijn advocaten oud-senaatsvoorzitter Armand De Decker (MR) die de mogelijkheid om een proces af te kopen snel door het parlement zou gejaagd hebben. Grote fraudeurs kunnen hun vervolging afkopen, maar een werkloze moet het niet wagen om zich als alleenstaande voor te doen om een uitkering te krijgen.
Verschillende sociale klassen
De ongelijke behandeling van verschillende groepen burgers is verbonden met hun plaats in het productieproces. Het gaat om leden van verschillende sociale klassen. Diegenen die hun arbeidskracht moeten verkopen in ruil voor loon enerzijds en diegenen die de productiemiddelen bezitten en de vruchten van onze arbeid plukken anderzijds.
Na verschillende crises verdween het systeem van slavernij destijds. Vandaag kent de kapitalistische productiewijze een fundamentele crisis. Doorheen strijd kunnen we ook dit systeem naar de geschiedenisboeken verwijzen en bouwen aan een socialistische samenleving.
- Bron : ACIDE, Audit Citoyen de la Dette
-
Geen geld? SwissLeaks alleen legt 6,2 miljard euro fraude uit ons land bloot
Artikel door Tim (Brussel) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Het SwissLeaks-schandaal rond de Britse bank HSBC is een nieuw voorbeeld van hoe de allerrijksten in onze maatschappij telkens weer nieuwe manieren vinden om geen belastingen te moeten betalen op hun reusachtige kapitalen. Honderdduizend superrijken, bankiers, politici zakenmannen, artiesten en erfgenamen van grote fortuinen werden door HSBC geholpen om meer dan 180 miljard euro te verbergen voor de fiscus in hun land. Onder hen ook 3.000 Belgen, die voor meer dan 6,26 miljard euro fraudeerden.Dat België zo’n groot belang heeft in het schandaal komt vooral door het aantal diamantairs die via HSBC belastingen ontdoken. Met ongeveer duizend zijn ze, de Antwerpse diamanthandelaars die via HSBC hun winsten belastingvrij en illegaal in Zwitserland parkeerden. Diezelfde diamantsector kloeg begin februari 2015 nog steen en been over de lage winstmarges die ze haalde op de desondanks steeds groeiende omzet in de diamantverkoop. Als we de gelekte HSBC-rekeningen met soms tientallen of honderden miljoenen euro’s zwart geld van Belgische diamantairs mogen geloven, valt dat dus allemaal nog wel mee…
“Welk verschil is er tussen een bank overvallen, en er één op te richten?”, wist Berthold Brecht al. De dienstverlening die HSBC aan haar divers clienteel bood, liegt er inderdaad niet om. Handel in wapens of kindsoldaten? Bloeddiamanten of drugssmokkel? Geld versluizen voor Al Qaeda? Word je als zakenman gezocht voor fraude of belastingontduiking, of wil je je geld veilig parkeren terwijl je naar de gevangenis moet? HSBC zorgde telkens voor een dienstverlening op maat.
Ook dictators als Mubarak in Egypte, ‘Baby Doc’ Duvalier in Haïti of Bashar al-Assad in Syrië maakten gebruik van de diensten van de Britse bankier om de rijkdommen in hun land te versluizen naar hun persoonlijke bankrekening. Corrupte politici in Senegal, Ivoorkust en Tanzania lieten miljarden verdwijnen uit hun straatarme landen, terwijl ze tegelijk met uitgespreken gelaat verkondigden dat er geen geld is voor gezondheidszorg of onderwijs. “Geld stinkt niet”, vonden de HSBC-bankiers, terwijl ze vrolijk de commissies opstreken uit het misdaad- en fraudegeld. Inkomsten die uiteraard belastingvrij naar Zwitserland werden overgebracht: HSBC-topman Stuart Gulliver had op twee jaar tijd een spaarpotje van 6,7 miljoen euro bijeengespaard op een geheime Zwitserse rekening.
Het HSBC-schandaal toonde op een paar dagen tijd hoe grondig het kapitalisme verkeerd zit. Niet alleen door de gigantische omvang van de fraude: de honderdduizend betrokkenen hadden samen illegale tegoeden staan die hoger zijn dan het BBP van 141 landen in de wereld, de bank wist ook heel goed dat dit geld vaak uit strafbare feiten of illegale praktijken voortkwam. Interne documenten toonden aan dat HSBC precies wist wanneer geld van criminele oorsprong kwam, en dat de bank zelf zelf naar creatieve uitwegen zocht om die misdadige klanten verder te helpen. Ook gebruikte de bank al haar politieke en mediatieke invloed om een schandaal verborgen te houden. Toen de Britse krant The Guardian het nieuws van de fraude aan het licht bracht, stopte HSBC met het plaatsen van advertenties in die krant. Eerder had ook The Daily Telegraph druk gevoeld om het schandaal niet uit te brengen, om verlies aan inkomsten vanuit de bank te vermijden. Tot zover de vrije pers in tijden van privébezit van de grote mediakanalen.
Het schandaal toont opnieuw dat de 1% rijksten telkens weer nieuwe manieren vinden om belastingen te ontduiken. Banken staan aan te schuiven om hen daar actief bij te helpen. Als socialisten spreken over vermogensbelasting, of andere manieren om te zorgen dat ook de allerrijksten hun bijdrage leveren aan de gemeenschap, moeten we meteen ook de vraag stellen hoe we echt controle kunnen hebben over wat er met die rijkdommen gebeurt. Meteen stelt dit de noodzaak van een direct beheer van de banken en de multinationals door de gemeenschap zelf. Schandalen als bij HSBC, Luxleaks, de kaaimaneilanden, … tonen aan dat er op deze wereld meer dan voldoende rijkdommen zijn om iedereen een menswaardig leven te kunnen bieden. Maar om ervoor te zorgen dat die rijkdommen ook ingezet worden naar de behoeften van de meerderheid van de bevolking is een directe democratische controle over de productie en distributie van de rijkdommen nodig. Dat is voor ons het democratisch socialisme waarvoor we elke dag opkomen in de strijd!
-
LuxLeaks versus sans-papiers. Klassensysteem in actie
De gevangenis van Steenokkerzeel waar mensen-zonder-papieren worden opgesloten in afwachting van hun deportatie. Mensen die vluchten op zoek naar een betere toekomst worden in een gevangenis gestopt. Grote fraudeurs gaan vrijuit, met hen wil de regering ‘respectvol’ omgaan. (Foto: MediActivista) Het voorstel van de Dienst Vreemdelingenzaken om de politie op vraag van de dienst en zonder toestemming van een rechter een woning te laten betreden om mensen-zonder-papieren op te pakken, vond voorzichtige weerklank bij staatssecretaris Theo Francken (N-VA) en afkeuring bij andere regeringspartijen. Dat een dergelijk voorstel ernstig wordt genomen, is er eigenlijk al ver over.
Als het van de DVZ afhangt, is geen huiszoekingsbevel meer nodig om mensen op te pakken om te deporteren. Rechten die voor iedereen gelden en zelfs door de grondwet bepaald zijn, hoeven toch niet toegepast te worden voor mensen-zonder-papieren, lijkt de redenering te zijn. Voor Theo Francken is dat geen probleem, maar zelfs voor zijn liberale regeringspartners gaat het te ver. Het gaat overigens niet alleen om het betreden van een woning om iemand op te pakken, maar ook om een echte huiszoeking te verrichten. In de media stelde een woordvoerder van DVZ: “Soms vermoeden we dat iemand een geldig paspoort heeft, maar laat hij dat thuis liggen en wil hij er niemand om sturen, zodat hij zijn repatriëring voor zich uit kan schuiven.”
Er zijn heel wat wantoestanden waarbij mensen-zonder-papieren in de val gelokt worden om toch maar het land uitgezet te worden. De nieuwe regering wil meer mensen uitwijzen en dit met minder middelen. Er wordt bespaard door bijvoorbeeld chartervluchten in te zetten via het Europees agentschap dat de buitengrenzen van Europa bewaakt. En er worden ook extra inkomsten gezocht door bijvoorbeeld bij gezinshereniging een taks te vragen.
Een huiszoeking zonder gerechtelijk bevel, een hard deportatiebeleid. Die mensen-zonder-papieren hebben de pech dat ze geen grote fraudeurs zijn die via Luxemburg en andere belastingparadijzen allerhande constructies hebben opgezet om de gemeenschap op te lichten. Dan kunnen ze in het ergste geval nog steeds hun vervolging afkopen, zoals in de diamantzaak Omega Diamonds gebeurde. Terwijl N-VA-staatssecretaris voor fraudebestrijding Elke Sleurs benadrukt dat ze respectvol wil omgaan met fraudeurs, is er bij mensen-zonder-papieren van respect geen sprake. En dan hebben ze vaak nog niets fout gedaan ook. Tenzij vluchten op zoek naar een toekomst tegenwoordig een misdrijf is.
Voor de miljarden van grote bedrijven geldt een systeem van open grenzen, dat geld kan overal naartoe reizen zonder enige beperking. Voor wie geen miljarden heeft, sluit Fort Europa de grenzen en dreigt deportatie. Via Luxemburg worden al jarenlang belastingcadeaus uitgedeeld aan grote bedrijven. Allerhande constructies zorgen ervoor dat de grote bedrijven amper nog belastingen betalen, zo verhuisde Colruyt enkele miljarden naar Luxemburg om op een winst van 87 miljoen euro uiteindelijk amper 5.000 euro belastingen te betalen. De prioriteiten van dit systeem worden helemaal duidelijk als je weet dat het gerecht na de onthullingen van LuxLeaks effectief in actie is geschoten. Maar dan wel om de klokkenluider op te sporen en te vervolgen.
Dit beleid rijdt voor de allerrijksten, de grote bedrijven en de topkapitalisten. Zij krijgen een rode loper uitgerold om hun vrijheid van uitbuiting en winstmaximalisatie optimaal te kunnen benutten. En al wie daarbij in de weg loopt, wordt hard aangepakt. De slachtoffers van het asociale beleid, zowel hier als in de neokoloniale wereld, worden steeds repressiever aangepakt. Tegen dit systeem is verzet noodzakelijk. Uitbuiting en ongelijkheid zijn eigen aan het kapitalisme, de bijhorende repressie om de ongelijkheid in stand te houden en te kunnen vergroten eveneens. Regels en rechten worden aangepast naargelang het de allerrijksten uitkomt. Dit kunnen we veranderen door consequent te strijden tegen het kapitalisme en voor een socialistisch alternatief, een systeem dat vertrekt van de behoeften en noden van de overgrote meerderheid van de bevolking.
-
Solden bij justitie (enkel voor rijken)
Voormalige VBO-voorzitter koopt proces af
Luc Vansteenkiste stond als VBO-voorzitter vooraan in het aanklagen van de hoge lasten die de bedrijven zouden betalen en de hoge lonen en uitkeringen die wij niet zouden verdienen. Er werd voor hem, zoals nu nog steeds het geval is met zijn collega-werkgeversvertegenwoordigers, een rood tapijt in alle media uitgerold. Nu de man een proces wegens handel met voorkennis in Fortis-aandelen heeft afgekocht, wordt het bijna als een win-win situatie voorgesteld.
De holding Bois Sauvage en een reeks topfiguren verkocht een groot aantal aandelen van Fortis vlak voor de faling van deze bank werd bekend gemaakt. Topman Luc Vansteenkiste wist dat het slechte nieuws zou aangekondigd worden en had telefonisch contact met andere verantwoordelijken van Bois Sauvage. Die verkochten meteen hun persoonlijke Fortis-aandelen en ook die van de holding. Vansteenkiste ontkende dat er handel met voorkennis was, hij rekende op de moeilijke bewijslast.
Bois Sauvage riskeerde een boete van 30 miljoen euro, maar koopt het proces nu af voor een bedrag van 8,8 miljoen euro. Zo gaat dat in de rijkere kringen. Boetes moeten daar niet volledig betaald worden, om een lang proces te vermijden kan een proces afgekocht worden. Wij zouden het niet moeten proberen met pakweg een GAS-boete of een boete om te snel te rijden. Daarvoor zijn de procedures niet ingewikkeld genoeg en zijn de bedragen blijkbaar niet hoog genoeg om meteen een forse korting te krijgen. Waar wij steeds de volle 100% moeten betalen, genieten de rijken solden tot -70%. De korting werd op initiatief van het Brusselse parket gegeven, niet op vraag van Bois Sauvage.
François Blondel van Bois Sauvage verklaarde over de deal met justitie: “Negen miljoen euro is het einde van de wereld niet. Bois Sauvage is een half miljard waard. Dit zal ons helpen de pagina om te slaan.” Waar is de ‘moordende concurrentiedruk’ waar werkgevers als Vansteenkiste steeds over klagen?
Voor Bois Sauvage is dit inderdaad een interessante optie, de lange rechtsgang zou mogelijk tot een veel hogere boete geleid hebben en bovendien de nodige kosten met zich meegebracht hebben. Het wordt voorgesteld dat het ook voor justitie beter is, de uitkomst van het proces was onzeker en nu wordt een lange procedure vermeden. Zijn er alleen maar winnaars? Niet bepaald. De gemeenschap loopt hier eens te meer een forse bijdrage mis. Er is een cadeau gegeven van ruim 20 miljoen. Het cadeau is niet gegeven omdat Bois Sauvage een nuttige bijdrage aan de samenleving heeft geleverd, maar omdat een duistere financiële transactie werd gedaan waar nadien de gemeenschap voor moest opdraaien.
Deze zaak is uiteraard ook een zoveelste voorbeeld van klassenjustitie. Voor de rijken gelden andere regels. Zij raken met veel weg en als het toch niet lijkt te lukken, kan het proces nog altijd voor een prikje afgekocht worden. Dat dit gebeurt rond de voormalige voorzitter van werkgeversfederatie VBO wordt vreemd genoeg niet aangegrepen om de kritiekloze tribunes die alle woordvoerders van werkgeversfederaties krijgen in vraag te stellen. Op kosten van de gemeenschap kreeg Bois Sauvage een cadeau dat meteen door de aandeelhouders werd gedeeld, de waarde van het aandeel ging meteen met 5% omhoog.
Na de soldenpolitiek voor de rijken op fiscaal vlak – met grote bedrijven die amper nog vennootschapsbelasting moeten betalen – volgt nu een zelfde politiek op juridisch vlak. Wie rijk is, krijgt forse kortingen en cadeaus. Wie daartegen durft te protesteren, riskeert een GAS-boete. Maar wie bezorgt de samenleving hier eigenlijk overlast?
