Tag: farmaceutische sector

  • Farma-multinationals cashen winsten, pandemie blijft levens kosten

    Na twee jaar pandemie en een jaar vaccinatie biedt het kapitalisme geen echte uitweg. We leven niet meer in de Middeleeuwen: technologie, kennis en communicatiemiddelen kunnen een einde maken aan de pandemie. Wat houdt ons tegen? De markteconomie gebaseerd op het privaat bezit van de productiemiddelen. Het kapitalisme dus.

    door Julien (Brussel)

    In plaats van de bestaande middelen in te zetten voor een zo snel en doeltreffend mogelijke vaccinatie over de hele wereld, verbergen de aandeelhouders hun kennis liever achter patenten. Het is gemakkelijk om de niet-gevaccineerden de schuld te geven, en zo kunnen ze voorbijgaan aan het feit dat het ontstaan van nieuwe varianten vooral een gevolg is van een tekort aan vaccins in neokoloniale landen, die niet in staat zijn evenveel geld op tafel te leggen als de EU of de VS. De Delta-variant ontstond in India en Omikron in Afrika. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie hadden de lage-inkomenslanden eind november 2021 slechts 0,6% van de wereldwijd geproduceerde vaccins ontvangen.

    “Verspil nooit een goede crisis”

    Volgens een studie van het AccessIBSA-project (dat de toegang tot geneesmiddelen in Zuid-Afrika, Brazilië en India wil verbeteren) beschikken meer dan 120 bedrijven in Afrika, Latijns-Amerika en Azië over de capaciteit om mRNA-vaccins te produceren. Daartoe zouden ze echter toegang moeten hebben tot de licenties van Pfizer en Moderna. Een paar maand geleden opende onder meer Joe Biden het debat over het vrijgeven van de patenten. Het bleef echter bij een debat. Ondertussen konden de aandeelhouders hun zakken vullen door de verkoop van vaccins. Dit voedt het wantrouwen tegenover de multinationals en via die weg ten onrechte ook tegenover het vaccin zelf. Tegelijk is dit een obstakel voor een offensieve vaccinatiecampagne aangezien het de productiemogelijkheden beperkt.

    Een andere geldmaker: coronatests. Eurofins, ‘s werelds grootste onderneming op het gebied van biologische analyse, is sinds september vorig jaar genoteerd op de CAC40, de belangrijkste index van de Parijse beurs. Het bedrijf voert 60.000 PCR-tests per dag uit in Frankrijk. In de eerste negen maanden van 2021 had het bedrijf een omzet van 5 miljard euro, waarvan 1 miljard euro enkel en alleen door Covid-19. Verspil nooit een goede crisis, merkte Winston Churchill destijds al op. De aandeelhouders van de farmabedrijven hebben dit goed begrepen.

    AccessIBSA merkt terecht op dat de ontwikkeling van de vaccins grotendeels met overheidsgeld gebeurde: 500 miljoen dollar van de Duitse regering voor BioNTech en meer dan 1 miljard dollar van de Amerikaanse regering voor Moderna, bijvoorbeeld.

    Het opheffen van de patenten en de inzet van de 120 bedrijven die mRNA-vaccins kunnen produceren, zou volgens AccessIBSA betekenen dat de wereldbevolking op zes maanden tijd kan gevaccineerd worden. Bij deze berekening wordt niet eens rekening gehouden met andere farmabedrijven die momenteel geen coronavaccins produceren. Anderzijds moet wel opgemerkt worden dat er in de farmaceutische sector tekorten zijn ontstaan als gevolg van de coronavaccins en dat dit, samen met de nodige logistieke operatie, een vaccinatie op zes maanden wellicht te optimistisch inschat. Maar dan nog.

    Je kan een tijger niet aanleren om vegetariër te worden

    Deze studie heeft als verdienste dat ze een beeld geeft van wat mogelijk is indien het winstoogmerk er niet is. Zelfs indien vandaag de patenten op Covid-19 onder druk van hevige strijd zouden afgeschaft worden, zouden de multinationals uit de sector deze verliezen compenseren op andere geneesmiddelen. Je kan een tijger nu eenmaal niet aanleren om vegetariër te worden.

    Materieel is de mensheid vandaag in staat om relatief snel uit een pandemie te geraken. Maar de aandeelhouders zijn als de personages in de film ‘Don’t Look Up’ die naar een asteroïde kijken die de op aarde afstevent en tegelijk enkel oog hebben voor hun bankrekening. Zoals Marx opmerkte: “Het is meestal de meest werkschuwe en meest miserabele soort geldkapitalisten, die door samenwerkende arbeid de grootste winst kan halen uit alle nieuwe ontwikkelingen van de algemene arbeid van de menselijke geest en diens maatschappelijke gebruik.” (Kapitaal III) De geschiedenis gaf hem nogmaals gelijk.

    Het opheffen van de patenten op coronavaccins zou een belangrijke stap vooruit zijn.  Er is echter meer nodig om de pandemie te stoppen, zoals massale investeringen in zorg en onderwijs. LSP pleit ervoor om de volledige farmaceutische sector, net als andere sleutelsectoren van de economie, onder publieke eigendom en democratische controle en beheer te brengen zodat de productie op democratisch geplande wijze kan georganiseerd worden.

     

  • Vaccins en zelftests: winstbejag farmasector staat efficiënte aanpak pandemie in weg

    We wezen eerder al op de fenomenale winsten van de grote farmabedrijven. Pfizer, BioNTech en Moderna maken samen 1.000 dollar winst per seconde op een ogenblik dat de bevolking van de armste landen geen of amper toegang heeft tot vaccins. De drie bedrijven konden voor de ontwikkeling van hun vaccins op minstens 8 miljard dollar publieke middelen rekenen. De verdubbeling van de omzet bij Pfizer bracht het bedrijf er al toe om de dividenden per aandeel met 3% op te trekken.

    Niet alleen de vaccins bieden enorme winsten voor de farmasector. Ook de zelftests zijn een bloeiende markt waar bedrijven miljardenwinsten maken. In december werden er in ons land 1,3 miljoen zelftests verkocht bij de Belgische apotheken, aldus de Algemene Pharmaceutische Bond (APB). Daarnaast zijn er nog honderdduizenden tests verkocht via supermarkten en andere winkels.

    Het is duidelijk dat een breed uitgerolde teststrategie nuttig is om de impact van de pandemie te beperken. Een probleem is echter dat de gemeenschap geen controle heeft over deze strategie. Het is volledig afhankelijk van wat de farmasector oplegt, zowel inzake voorraad als prijs. Bij de vaccins maskeren de overheden de winsthonger van de farmasector deels door de vaccins zelf aan te kopen en gratis aan de bevolking aan te bieden. In heel wat landen gebeurt hetzelfde met een aantal zelftests. Bij ons niet, ook niet op een ogenblik dat de minister van onderwijs als strategie tegen de pandemie in de scholen oproept om meer zelftests te doen.

    Het aankopen van zelftests door de overheid om deze beschikbaar te maken voor de bevolking zou een stap vooruit zijn, maar er is meer nodig. Zelftests, pcr-tests, labocapaciteit, vaccins … zijn essentieel om de pandemie aan te pakken. Aan de private winstbelangen overgelaten, ondermijnt het de efficiëntie van de strijd tegen de pandemie. Terwijl de overgrote meerderheid van de bevolking gebukt gaat onder de gevolgen van de pandemie, is er een kleine groep die er nog rijker van wordt.

    De Standaard wijst vandaag op de omzet van enkele bedrijven die tests maken. Het Zwitserse Roche verkocht in ons land 8 miljoen tests, waarvan 1,4 miljoen snelle zelftests. Wereldwijd verkocht het vorig jaar voor 12,7 miljard euro aan diagnostica, tegenover 9,3 miljard euro een jaar voordien. Siemens Healthineers realiseerde in het derde kwartaal van 2021 een omzet die dubbel zo hoog was als een jaar voordien en dit met een brutowinstmarge van 21%.

    Dit is slechts een fractie van de omzet die in de vaccinsector wordt gerealiseerd. Pfizer was vorig jaar goed voor een omzet van 36 miljard dollar aan covid-19-vaccins. Het bedrijf was afhankelijk van het Duitse BioNTech (en de bijhorende publieke financiering) voor de ontwikkeling van het vaccin. Bij de verkoop maakt Pfizer grote winsten, naar eigen zeggen een marge van 20 tot 30%. Dat cijfer wordt echter betwist: de vaccins worden verkocht aan 15 tot 20 dollar terwijl de productie ervan volgens Channel 4 maximaal 3 dollar per vaccin bedraagt. De vaccins verkopen aan de productieprijs was volgens Pfizer-topman Bourla (zelf goed voor een jaarloon van 20 miljoen dollar) “erg fanatiek en radicaal” en bijgevolg geen optie. De gemeenschap betaalt dus voor het onderzoek, de winsten bij de aankoop van het vaccin en vervolgens nog eens door de belastingontduiking die de grote farmabedrijven algemeen toepassen.

    De grote farmabedrijven worden niets in de weg gelegd door de regeringen en autoriteiten. Integendeel: ze krijgen alle lof toegezwaaid. Nochtans is het duidelijk dat hun ‘fanatieke’ winstbejag een obstakel is in een efficiënte en wereldwijde aanpak van de pandemie. Patenten zijn een belangrijk onderdeel om de winstmachine draaiende te houden. Het volstaat niet om één element uit die machine weg te nemen: de volledige sector moet in publieke handen komen zodat de gemeenschap zelf kan beslissen over hoe de gezondheidscrisis wordt aangepakt. De traditionele politici zullen dit niet doen, de arbeidersbeweging zal zelf haar eisen moeten stellen en een krachtsverhouding opbouwen om ze af te dwingen.

  • Vaccins: schaf de patenten af en breng de sector in publieke handen

    De ideologie van de vrije markt kreeg zware klappen. Het was de marktwerking die de weg vrijmaakte voor de pandemie en er tegelijk niet in slaagde om snel een oplossing te vinden. Het privaat bezit van de productiemiddelen en de intellectuele eigendom zijn de belangrijkste obstakels voor de productie van vaccins op een niveau dat door de situatie vereist is.

    Artikel door een arbeider in een groot farmaceutisch bedrijf uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De heersende klasse weet het niet meer

    De productieachterstand verhoogt de kans op de verspreiding van varianten van het virus, waardoor de gezondheids- en economische crisis dreigt te verlengen. Er is een tegenstelling tussen de belangen van de gehele kapitalistische klasse bij de economische problemen door de crisis en die van de kapitalisten uit de farmaceutische sector. In een poging om deze tegenstrijdigheid op te lossen, kondigde Joe Biden aan dat hij de patenten op Covid-19-vaccins tijdelijk wil opschorten. Dat zou een belangrijk keerpunt vormen en een nieuwe aardbeving voor de neoliberale ideologie. Voor de kapitalistische klasse is er een bijkomende uitdaging: de woede van de bevolking over de gevolgen van het vaccinnationalisme sussen.

    Biden probeert zich te positioneren als de ultieme anti-Trump om zo een deel van het verloren gegane prestige van de VS te herstellen. De regering-Biden heeft, zoals ze zelf toegeeft, gewacht tot de aanvoer van de vaccins in de VS verzekerd was alvorens een standpunt over de patenten in te nemen. De rampzalige situatie in India zet bovendien druk op alle landen die reeds een gegarandeerde aanvoer hebben. De farmaceutische lobby’s doen hun uiterste best om hun winsten te beschermen, maar zelfs de liberale premier Alexander De Croo zag zich verplicht om te verklaren dat hij openstaat voor het debat.

    Volgens Ellen ’t Hoen, een Amerikaanse octrooi-expert, bedraagt de jaarlijkse productiecapaciteit momenteel 3,5 miljard doses, wat ver verwijderd is van de 11 miljard die nodig zijn om 70% van de wereldbevolking te vaccineren. Het kapitalisme is echter geen delende samenleving. Zoals Jean Stephen, voormalig topman van GSK België, verklaarde: “De technologieën die [patenten] beschermen, kunnen voor andere doeleinden worden gebruikt dan alleen voor de productie van vaccins […]. De industrie zal niet accepteren dat dit het geval is.”

    Een oplossing op nationale schaal is niet mogelijk. De kapitalistische klasse is zich hiervan terdege bewust, maar is verdeeld. Het vaccinnationalisme staat in contrast met het instinctief internationalisme van de jongeren en de arbeiders. In Nederland is 71% van de bevolking tegen vaccinnationalisme. 58% van de Britten is voorstander van het sturen van vaccins naar zorgpersoneel en bejaarden in andere landen, zelfs als niet de hele bevolking van het land wordt gevaccineerd. In de Verenigde Staten is de helft van de ondervraagden voorstander van het opheffen van patenten. Uit een groot internationaal onderzoek onder 15.000 mensen in 13 van de rijkste landen ter wereld blijkt dat 48 tot 56% van de ondervraagden voorstander is van het vrijgeven van vaccins aan andere landen, terwijl slechts een kwart of minder ertegen is.

    De afgelopen periode heeft de arbeidersbeweging zich onderscheiden door een essentiële rol te spelen in de strijd tegen Covid-19 in de bedrijven, de besmettingsplaatsen bij uitstek. Vanaf de eerste dagen van de pandemie braken hier en daar stakingen uit om individuele en collectieve beschermingsmiddelen te eisen (in de distributie, de industrie, enz.). Dit is ook hoe de strijd voor een volledig openbare farmaceutische sector kan worden georganiseerd.

    Winstzucht nefast voor onze gezondheid

    Er is nog geen akkoord in de Wereldhandelsorganisatie (WTO) over het opheffen van de patenten. Het feit dat zo’n akkoord een plausibel scenario is, was enkele jaren geleden nog ondenkbaar. De PVDA heeft zijn programma rond vaccinaties helemaal op deze kwestie toegespitst: “Als Pfizer zijn patent deelt, kunnen er snel veel meer vaccins geproduceerd worden.” Als revolutionaire socialisten zullen we voor deze maatregel strijden, maar tegelijk koppelen aan het besef dat de kapitalisten niet produceren om in de behoeften van de samenleving te voorzien. Hun enige doel is de bevrediging van de eigen winsthonger. Als die winsten niet op dezelfde manier gegarandeerd zijn, is het erg waarschijnlijk dat het geproduceerde volume meteen afneemt.

    Zonder het delen van de technologie zullen veel neokoloniale landen (afgezien van India en Zuid-Afrika) niet in staat zijn om de productie van vaccins op gang te brengen. Bovendien dreigt een nieuwe strijd om toegang tot de componenten die nodig zijn om het vaccin te maken. Voor dat van Pfizer zijn er 280 componenten nodig die door 86 bedrijven in 19 verschillende landen aangeleverd worden. De verschuiving van de productie naar Covid-vaccins leidt nu al tot tekorten aan verschillende farmaceutische bestanddelen. Het zorgt voor een groeiend aantal tekorten aan geneesmiddelen. In ‘normale’ tijden zijn er tekorten voor 500 tot 600 geneesmiddelen in ons land. In april liep dit al op tot meer dan 1.000. Een derde gevaar, naast de toegang tot technologie en componenten, is dat farmaceutische bedrijven de gemeenschap chanteren met de stelling dat ze zonder patenten niet meer in onderzoek willen investeren. Dat het meeste onderzoek gefinancierd wordt door publieke middelen wordt er uiteraard niet bij gezegd…

    Wij strijden voor de opheffing van de patenten als bijzonder noodzakelijke maatregel. We koppelen dit meteen aan socialistische maatregelen om een einde te maken aan het privaat bezit van de productiemiddelen.

    • Nationalisatie van de farmaceutische sector onder controle van de werknemers en de gemeenschap, van het onderzoek tot de productie en distributie van geneesmiddelen.
    • Voor de ontwikkeling en productie van vaccins en geneesmiddelen op basis van de behoeften.
    • Deel kennis, technologie en ervaring om een einde te maken aan pandemieën en ziektes.
    • Plan de productie om tekorten te voorkomen.
    • Voor een ambitieuze internationale vaccinatiecampagne die prioriteit geeft aan de bescherming van de meest kwetsbaren en de eerstelijnswerkers in alle landen.
    • Gebruik de enorme winsten van de farmaceutische sector om massaal te investeren in de zorgsector.

    Met een dergelijk programma hadden we de pandemie al kunnen stoppen en was het niet nodig geweest om hele delen van de samenleving op te offeren.

  • Gezondheidscrisis doorprikt liberale dogma’s… Het wordt teveel voor Gwendolyn Rutten

    Eind januari verscheen een opmerkelijk standpunt van Gwendolyn Rutten, de vorige voorzitter van de liberale partij Open Vld. Rutten stelde op Twitter: “Covid-19 vaccins zouden publiek goed moeten zijn. Geen patenten, geen monopolies. In plaats van samenlevingen te verdelen: deel de kennis, stel ze open, maak het beter. Openheid als antwoord op frustraties, lockdowns en de tol van mensenlevens.” Als zelfs de liberalen afstand moeten doen van neoliberale orthodoxie…

    Artikel door een farma-arbeider uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Maxime Prévot, voorzitter van het zinkende schip CDH, de Franstalige christendemocraten, stelde begin februari: “Zelfs op het hoogtepunt van een wereldwijde gezondheidscrisis blijven economische belangen voorrang krijgen, wat onaanvaardbaar is. Er is een reële capaciteit om productiemiddelen te mobiliseren. We hebben in 2008 miljarden kunnen mobiliseren voor de banken, en dat is legitiem. We moeten vandaag het farmaceutische netwerk mobiliseren.”

    Dit is een erkenning van de grenzen van het kapitalisme en het falen van de ‘vrije’ markt. Laten we echter niet van stapel lopen: de fundamentele doelstelling van deze liberale politici blijft het verzekeren van het voortbestaan van het kapitalisme en de winsthonger van het grootkapitaal. De angst dat de crisis de tegenstellingen van het systeem blootlegt en dat de politieke en sociale spanningen onhoudbaar worden, maakt dat zelfs overtuigde neoliberalen zich tot de staat wenden.

    De grote bedrijven gaan door de crisis als een cocaïneverslaafde die is uitgenodigd voor een feestje ten huize van Pablo Escobar. Pfizer, bijvoorbeeld, schat dat zijn vaccin tegen 2021 een omzet van 15 miljard dollar zal bereiken. Veel werkenden zijn daar verontwaardigd over en dat is heel normaal. Laten we duidelijk zijn: zolang de aandeelhouders aan de macht blijven, zal er niets fundamenteel worden opgelost.

    Het vaccin moet zeker een publiek goed zijn. Als er geen winst mee kan worden gemaakt, zal het voor de aandeelhouders van Big Pharma echter veel minder interessant zijn en zullen we geen stap verder komen. Laten we van het vaccin een publiek goed maken en ons de middelen geven om het te produceren door de farmaceutische sector te nationaliseren, van onderzoek tot productie. Zo zou een ambitieuze vaccinatiecampagne mogelijk zijn en zouden de enorme winsten van de farmaceutische sector gebruikt worden om de gezondheidszorg en de openbare diensten te financieren.

  • Vaccineer onze gezondheid tegen winstbejag: breng farmasector in publieke handen

    Is er licht aan het einde van de coronatunnel? De hoop hierop is bijzonder groot, zeker nu de vaccinatiecampagne met horten en stoten begint. Toch is er wantrouwen, onder meer omwille van de rol van multinationals uit de farmasector die de afgelopen jaren aantoonden dat onze gezondheid niet hun zorg is. Er is ook wantrouwen tegenover een regering die stuntelde met alle vorige maatregelen, vooral door het falen van de markt en het beleid waarin de winstbelangen van de bedrijven centraal stonden. LSP komt op voor een stevige vaccinatie van onze gezondheid als bescherming tegen het virus van het kapitalistische winstbejag. We eisen dat de volledige farmasector in publieke handen komt. We spraken hierover met een personeelslid uit één van de grote farmaceutische bedrijven die ons land telt.

    Wat is je reactie op de ontwikkeling van het vaccin?

    “Deze vaccins tonen een formidabele technologische ontwikkeling. Beeld je in dat alle bestaande mogelijkheden verder collectief ontwikkeld worden en dat deze planmatig aangewend worden om tal van ziektes en virussen te bestrijden. Helaas staan vandaag enkel de winsten van de grote bedrijven centraal, waardoor het potentieel niet volledig benut wordt of waardoor soms wel erg snel wordt gegaan bij het produceren van vaccins.

    “Midden januari waren er 63 kandidaat-vaccins die op mensen getest werden, waarvan 19 op grote schaal. Daarnaast waren er 173 kandidaat-vaccins die nog in de fase van laboratoriumonderzoek zaten. Het doel van de race om de vaccins te ontwikkelen, is niet zozeer om de ziekte te stoppen maar wel om als eerste op de markt te komen en zo een jackpot te winnen. Ze maken er bovendien gebruik van om hun imago bij het bredere publiek op te poetsen. Toen Pfizer de eerste resultaten van het vaccin bekend maakte, waren de tests nog bezig. Het doel was vooral om als eerste in de media te komen.”

    Volgens sommige commentatoren is het de race om als eerste te komen en de concurrentie tussen de bedrijven die tot snelle resultaten leidt. Wat denk je daarvan?

    “Het neoliberale argument dat private concurrentie de motor van vooruitgang is, klopt niet. De ontwikkeling van de coronavaccins gebeurde op basis van een stroom van publieke middelen. Alleen al het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid gaf 10,6 miljard dollar uit voor de ontwikkeling van vaccins. Algemeen wordt geschat dat drie op de vier nieuwe geneesmiddelen worden ontwikkeld door fundamenteel onderzoek dat door de gemeenschap gefinancierd werd. De dringendheid voor het coronavaccin maakte dat een aantal bedrijven samenwerkte, vanuit het besef dat samenwerking sneller resultaat oplevert. Wereldwijde samenwerking in plaats van onderlinge concurrentie had ongetwijfeld snellere en betere resultaten opgeleverd met meer onderzoek naar bijvoorbeeld alle mogelijke bijwerkingen.

    “Het feit dat elk bedrijf weigert de beschikbare kennis te delen, vormt een obstakel voor de productie. Er zullen hierdoor niet genoeg dosissen zijn om de hele wereldbevolking in 2021 te vaccineren. Deze tekorten zorgen voor ongelijkheden, onder meer tussen ontwikkelde kapitalistische landen en die van de neokoloniale wereld. In november, nog voor er gevaccineerd kon worden, waren er al miljarden dosissen besteld, vooral door ontwikkelde kapitalistische landen zoals de VS, Europese landen, Canada, Japan en Israël. Deze deals waren er vooral op gericht om als eerste bevoorraad te worden om het prestige van de eigen regering te versterken. Na de onderlinge strijd tussen verschillende landen voor toegang tot de mondmaskers, zien we nu hetzelfde met de vaccins. Er wordt zelfs gesproken over ‘vaccin-nationalisme’. Volgens Oxfam en verschillende NGO’s zullen de armste landen niet voor 2024 aan de beurt komen.

    “Het voornaamste doel van de bedrijven in de sector is niet de gezondheid van iedereen, maar de winsten van de eigen aandeelhouders. In 2014 was de CEO van Bayer, Marijn Dekkers, daar erg open over. Hij verklaarde dat een nieuw medicijn tegen kanker “bedoeld was voor mensen die het zich kunnen veroorloven.” Dat zei hij nadat een goedkope variant van het medicijn Nexavar in India door een plaatselijke producent op de markt was gebracht. Artsen Zonder Grenzen merkte toen op: “Ziektes waar ze geen winst uit kunnen halen negeren ze, en met patiënten die niet kunnen betalen wordt geen rekening gehouden.” Vandaag geldt dit ook voor het coronavaccin. Het voorstel van India en Zuid-Afrika bij de Wereldhandelsorganisatie om de patenten op coronavaccins op te schorten om er goedkope replica’s van te kunnen maken, werd afgeblokt door onder meer de Europese Unie.

    “De Wereldgezondheidsorganisatie nam het initiatief voor een internationaal samenwerkingsproject COVAX met als doel om 20% van de wereldbevolking te vaccineren en een gelijke verdeling van de vaccins te organiseren. Eind december had COVAX de belofte van toegang tot 1,3 miljard dosissen voor de 92 armste landen ter wereld in 2021. Van de twee grootste producenten, Pfizer en Moderna, was het grootste deel van de productie echter al opgekocht door ontwikkelde kapitalistische landen. Van die producenten kan COVAX bovendien niet kopen omdat deze vaccins te duur zijn… Het geeft aan hoe de anarchie van de markt een obstakel is voor een ernstig geplande wereldwijde vaccinatiecampagne.

    “Eigenlijk zou het onderzoek en de ontwikkeling gecoördineerd moeten gebeuren, waarbij kennis gedeeld wordt en een wereldwijde productie op basis van de aanwezige kennis mogelijk is. Dat is noodzakelijk voor onze gezondheid, maar het botst op het privaat bezit van de productiemiddelen en de bijhorende winstlogica.

    “Terwijl er enerzijds enorme technologische mogelijkheden zijn om ziektes en virussen te bestrijden, is het kapitalisme anderzijds een rem op de vooruitgang en erger nog, het leidt tot achteruitgang van onze gezondheid. Zo zorgde het gebrek aan middelen voor zorg, waaronder vaccinaties, en het besparingsbeleid ervoor dat mazelen in Italië en Groot-Brittannië een nieuwe opgang kenden.”

    Eind december begon de vaccinatiecampagne in België. Hoe zie jij dat als werknemer in een groot farmabedrijf?

    “De vaccinatiecampagne volgt de wensen van de multinationals. Het zorgpersoneel organiseert zich al zo goed mogelijk tegen de achtergrond van een gebrek aan middelen. Daar komt nu nog de willekeur van de markt bij. Pfizer besliste bijvoorbeeld in januari dat het om de productiecapaciteit te verhogen één tot enkele weken de productie sterk zou reduceren. Dit komt bovenop de productieproblemen in december. Voor het medisch personeel wordt het op deze manier wel erg moeilijk om de vaccinatie een beetje te organiseren. Zij hoopten zo snel mogelijk gevaccineerd te worden, gezien de gevolgen van het virus voor zowel de gezondheid als de moreel van het personeel in een context van een sector die gebukt gaat onder tekorten.

    “De fabrikanten zeggen dat ze weinig of geen winst zullen maken op het vaccin, om de gemeenschap te steunen. Zodra de pandemie voorbij is, kan de prijs dus verder stijgen. Dat is zeker voor de neokoloniale landen problematisch, daar zal de vaccinatie immers pas later echt van start gaan. De prijzen die in Europa betaald zijn, waren niet officieel bekend. Het is pas na een blunder van de Belgische staatssecretaris De Bleeker (Open VLD) dat er een indicatie was. De twee duurste vaccins, die van Moderna (18 dollar) en Pfizer (12 euro), worden nu al verspreid in België. Het gaat om vaccins gebaseerd op de nieuwe technologie van mRNA, waarbij een stuk gen wordt overschreven. Deze techniek bestaat al 12 jaar, maar wordt nu voor het eerst toegepast voor een vaccin dat op de markt komt. De hoge prijs wordt gerechtvaardigd door het onderzoek naar deze technologie, wat reëel is. Dankzij de coronacrisis kunnen de farmabedrijven deze investeringen echter meteen rentabiliseren.

    “In België is de vaccinatie ‘gratis’. We weten dat dit uiteraard door iemand betaald wordt, in het geval van de vaccinatie onder meer door de sociale zekerheid. De gemeenschap betaalt, maar heeft geen controle op de productie en distributie van de vaccins.

    “De vaccinatiecampagne zou met een gecoördineerde aanpak, waarbij alle onderdelen van de zorg en farma in publieke handen zijn, veel sneller kunnen gebeuren. In 1947 werden in New York op een maand tijd zes miljoen mensen gevaccineerd tegen pokken. Je kan een lokale pokkenvaccinatie natuurlijk niet vergelijken met een wereldwijde pandemie als Covid-19. Maar een planmatige aanwending van de technologische kennis, productie en logistiek zou het toch mogelijk moeten maken om minstens even efficiënt te zijn als New York meer dan 70 jaar geleden?”

    Heel wat mensen stellen zich vragen bij de vaccinaties, niet noodzakelijk op basis van complottheorieën maar op basis van wantrouwen. Heb je daar begrip voor?

    “Zeker en vast. De stroming van anti-vaxxers is eigenlijk redelijk klein in België. We mogen elk wantrouwen echter niet zomaar daarmee gelijk stellen. Velen hebben niet zozeer wantrouwen in het vaccin op zich, maar wel in de rol van multinationals en regeringen. De geloofwaardigheid van kapitalistische instellingen en grote bedrijven is terecht klein!

    “De vele voorbeelden van bedrijven die niet aarzelden om hun winsten te vergroten op de kap van onze gezondheid ondermijnden hun geloofwaardigheid. Denk aan Dieselgate waarbij de uitstoot van auto’s werd vervalst. Of aan het Japanse energiebedrijf dat onvoldoende investeerde in de veiligheid van de kerncentrale van Fukushima. Chemiebedrijf Monsanto wist al jarenlang dat haar product Round-Up kankerverwekkend was, maar deed er niets aan. Oliebedrijven weten al langer dat fossiele brandstoffen nefast zijn voor de opwarming van de aarde, maar investeerden in lobbycampagnes en pseudowetenschap die klimaatverandering moest ontkennen. Grote bedrijven liegen en bedriegen als het hun portemonnee uitkomt.

    “Daarop reageren we best met een benadering die gericht is op de belangen van de meerderheid van de bevolking. LSP zegt dat de farmaceutische sector in publieke handen moet komen om democratische controle van de werkenden en de gemeenschap mogelijk te maken. Dat is zeker in België belangrijk omdat de farmasector hier zo groot is. Zo is GSK in Waver het grootste vaccinproductiecentrum ter wereld. Per dag worden er twee miljoen dosissen van allerhande vaccins gemaakt. Het is het grootste private biochemische analysecentrum ter wereld. Pfizer zal zijn volledige Europese productie van coronavaccins in Puurs doen. Pfizer, Janssens Pharmaceutica, UCB en GSK zijn samen goed voor bijna de helft van de 50.000 farmajobs (in termen van voltijdse equivalenten) in ons land. Met de indirecte jobs erbij zijn 120.000 mensen afhankelijk van deze sector. Beeld je in dat al deze middelen zouden ingezet worden voor een gecoördineerde en door de gemeenschap gecontroleerde aanpak van de pandemie!”

    Hoe kunnen we afdwingen dat de sector in publieke handen komt?

    “De betoging van de ‘Zorg in Actie’ in Brussel op 13 september had een correcte benadering. De slogan ‘Zij tellen hun winsten, wij onze doden’, is een kritiek op de regering maar ook op heel het systeem. De grote farmaceutische bedrijven maken enorme winsten, ook dankzij de pandemie. Tegelijk kreunen de ziekenhuizen en de rest van de zorgsector onder de tekorten. Door strijd te organiseren, kunnen we de brede solidariteit onder de bevolking omzetten in actie. We mogen dat niet overlaten aan het establishment.

    “Er is verder het Europees burgerinitiatief ‘Geen winst op de pandemie’, gesteund door onder meer de PVDA in ons land, dat handtekeningen ophaalt rond vier eisen: gezondheid voor iedereen door de afschaffing van patenten, transparantie over onder meer productiekosten en efficiëntie,  publieke controle over vaccins en behandelingen waarvoor het onderzoek met publiek geld gefinancierd werd, geen winst op de pandemie zodat de producten betaalbaar en beschikbaar zijn. Deze eisen zullen we niet zomaar bekomen, er zal een actieve campagne en een krachtsverhouding voor nodig zijn. Zelfs erg logische voorstellen botsen immers meteen met de marktwerking onder het kapitalisme.

    “We mogen ons niet beperken tot de eis dat er geen winsten gemaakt worden op het coronavaccin. De volledige sector moet onder controle van de gemeenschap staan. Volgens de PVDA zullen de fabrikanten massaler dosissen produceren als er geen patent is. Het is echter enigszins naïef om te denken dat multinationals gemotiveerd zullen zijn om een vaccin te produceren als er geen winst wordt gemaakt. Het is waar dat vaccins soms tegen kostprijs worden verkocht in neokoloniale landen, maar dit is meer een diplomatiek gebaar om het imago te verbeteren en toegang te krijgen tot een markt waarbij de winst via andere vaccin terug wordt verdiend. Dit zien we met GSK, dat samenwerkt met NGO’s en de WHO in een programma om tropische ziekten uit te roeien.

    “Patenten zijn een obstakel voor onze gezondheid, maar wel een hoeksteen van het kapitalistische winstsysteem. Deze afschaffen zonder de sector te nationaliseren, zou betekenen dat de investeringen elders worden gerecupereerd: via de prijzen van andere medicamenten of op de kap van het personeel. We koppelen dit dus best meteen aan de noodzaak om de sector in publieke handen te brengen.”

    Wat zouden de voordelen van een genationaliseerde farmaceutische sector zijn?

    “Vaak wordt de eis van nationalisatie beperkt tot bedrijven die afdanken of dreigen te sluiten. Het is echter een eis die niet alleen belangrijk is voor de werkgelegenheid, maar ook om met de gemeenschap controle te verkrijgen over wat er geproduceerd wordt en hoe dit gebeurt. De bankensector en belangrijke sectoren zijn daar essentieel voor.

    “De farmaceutische sector in ons land is goed voor een toegevoegde waarde van 14,7 miljard euro per jaar (cijfer vooraleer de lonen betaald zijn). Zelfs nadat de lonen betaald zijn, gaat het nog  om ongeveer 10 miljard euro. Nu vloeien die middelen uit de zakken van wie ziek is naar die van de grote aandeelhouders. De sociale zekerheid betaalt jaarlijks 7 miljard euro terug voor geneesmiddelen en daarnaast worden er jaarlijks voor 5 miljard euro geneesmiddelen zonder terugbetaling verkocht. Nu is het meest winstgevende deel van de hele zorgketen in private handen, terwijl een groot deel van de kosten voor de gemeenschap zijn. Dat is niet logisch en bovendien zorgt de winstlogica voor tekorten. Tot de helft van de kinderen in armoede heeft geen toegang tot medicijnen wegens te duur. Voor ongeveer 500 medicamenten zijn er permanent tekorten omdat de sector zich richt op de winsten en niet de medische noden. Door de sector te nationaliseren kan de gemeenschap democratisch beslissen wat er geproduceerd wordt op basis van de noden en niet de winsten.

    “Vandaag leidt de winstlogica ertoe dat vooruitgang van de technologie een gevaar op afdankingen met zich meebrengt. MNRA, de techniek die door Pfizer en Moderna wordt gebruikt voor het coronavaccin, biedt enorm veel mogelijkheden. Dat betekent dat op kortere tijd met minder personeel meer kan geproduceerd worden. Technologische vooruitgang dreigt zo synoniem te worden voor sociale achteruitgang. Ook dat is een tegenstrijdigheid van het kapitalisme.

    “Onderzoek, productie, distributie en logistiek moeten allemaal onder beheer en controle van de werkenden in de sector en de gemeenschap staan zodat gezondheid centraal op de eerste plaats komt. Dat betekent goedkope en toegankelijke medicijnen, degelijke arbeidsvoorwaarden voor het personeel in zowel de farmaceutische sector als de rest van de zorg, coördinatie van alles wat met gezondheid te maken heeft in een nationale gezondheidsdienst die meer nadruk op preventieve geneeskunde kan leggen. Het zou grootschalige ingrepen zoals massale vaccinatiecampagnes ook gemakkelijker maken.

    “Tenslotte zou een farmaceutische sector in publieke handen ook maken dat er een einde komt aan het feit dat er vandaag meer wordt geïnvesteerd in marketing dan in onderzoek. Niet dat marketing moet verdwijnen: er zouden preventiecampagnes kunnen opgezet worden rond vaccinaties, gezond leven, maar ook bijvoorbeeld in de strijd tegen geweld op vrouwen en andere kwesties.

    “Kortom er zijn heel veel argumenten om de sector in publieke handen te nemen. Om dit te bekomen, zal strijd nodig zijn. Van bij het begin van de pandemie stelde de werkende klasse eisen rond veiligheid op het werk, beschermingsmateriaal en middelen voor zorg. Het bewustzijn dat het de werkenden zijn die alles doen draaien, is toegenomen. Dit zal een belangrijke rol spelen in toekomstige strijd. We kunnen winnen door de kracht van ons aantal in organisatie om te zetten. Massale betrokkenheid is essentieel en kan de basis leggen om met de meerderheid van de bevolking het lot van de mensheid en de planeet eindelijk zelf in handen te nemen. Het kapitalisme is rampzalig voor de werkenden en het klimaat. Dit systeem zal ons meer pandemieën brengen en is een rem om daarop te antwoorden. Een socialistisch alternatief dringt zich op: een samenleving die vertrekt van de behoeften en noden van de werkenden en hun gezinnen.”

  • Stop de farma-maffia. Winstbejag kost levens

    Foto: Pixnio

    Pfizer besliste om minder te leveren nadat bleek dat er uit één flacon geen vijf maar zes dosissen kunnen gehaald worden. De vaccinatie van het zorgpersoneel wordt hierdoor in de war gestuurd. Het zorgpersoneel dat al bijna een jaar door de Covid-hel gaat, kan op geen respijt rekenen. De winsten van Pfizer gaan voor. Elke overheid die dit tolereert, is medeplichtig en verzuimt het om de belangen van de gemeenschap centraal te plaatsen.

    Artikel uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De blinde winsthonger van de farmaceutische sector zal het wantrouwen verder versterken. Als mensen twijfelen om zich te laten vaccineren, heeft dit doorgaans niet zozeer te maken met de complottheorieën die hardline anti-vaxxers verkondigen, maar met een terecht wantrouwen in Big Pharma. Je zou voor minder wantrouwig zijn. De contracten tussen de Europese Commissie en de producenten zijn zelfs voor de Europese parlementsleden grotendeels geheim. Multinationals die hun winsten voor onze gezondheid stellen, zijn geen uitzondering maar eerder de regel.

    De greep van Big Pharma maakt dat de gemeenschap niet in alle openheid kan nadenken en overleggen over alle voor- en nadelen, procedures en middelen die nodig zijn voor een snelle en efficiënte vaccinatiecampagne. De middelen zijn er, maar het systeem laat het ons niet toe. Wetenschappelijke bevindingen worden gepatenteerd in plaats van gedeeld. Symptoombestrijding haalt het op het vinden van oplossingen voor de oorzaken van de problemen.

    De vingerafdrukken van het kapitalisme zijn op elk onderdeel van de misdadige aanpak van deze crisis te vinden. Je hoeft geen Sherlock Holmes te zijn om de oorsprong, het verloop en de dramatische impact van de crisis terug te brengen tot het kapitalisme en de winstlogica die er eigen aan is.

    • Het virus kwam in de menselijke leefomgeving terecht door de brutale vernietiging en destabilisatie van de natuur, waar bepaalde diersoorten als drager van virussen leven.
    • Door een gebrek aan middelen voor preventief onderzoek was er geen virusremmer aanwezig. Deze had er volgens viroloog Van Gucht nochtans voor kunnen zorgen dat mensen “nooit in het ziekenhuis waren beland.”
    • De kwaliteit van ons gezondheidssysteem werd zwaar aangetast door jarenlange besparingen. De afwezigheid van beschermingsmateriaal op de meest essentiële plaatsen was een vorm van nalatigheid met dodelijke gevolgen.
    • De eerstelijnszorg, waar het preventieve deel van de gezondheidszorg zich bevindt, werd ondergefinancierd.
    • De gezondheid en het immuunsysteem van ons allen is zwaar aangetast door de ziekmakende winsthonger van de voedingsindustrie en stress op het werk.
    • Big Pharma is nooit geïnteresseerd in echte oplossingen voor onze gezondheid. Het wil symptomen bestrijden, dan rinkelt hun kassa.
    • In de huidige crisis heeft het openhouden van de economie en dus de motor van de private winsten altijd geprimeerd op de sociale aspecten van het leven.

    Het maakt dat alle opofferingen naar ons werden doorgeschoven en er enkel een focus was op individueel gedrag. Was dit enige manier om met deze crisis om te gaan? Twee professoren van de UGent merkten op dat er al voor de zomer aangetoond werd dat een speekseltest op grote schaal had kunnen toegepast worden om besmettingen in kaart te brengen. Dit had volgens deze professoren “een sleutelrol kunnen spelen in de beheersing van de pandemie. In zo’n scenario verkleint de nood aan een strenge lockdown en kan er meer aandacht gaan naar welzijn, onderwijs en economie.” (De Standaard, 21 januari).

    Dit gebeurde niet. We kregen in de plaats een strenge beperking van ons persoonlijk, sociaal en cultureel leven. Veel mensen zien af. Velen zullen blijvende littekens overhouden aan deze helse periode van isolement, angst en inkomensverlies. Terecht kijken velen uit naar het einde van de tunnel en wordt hoop gevestigd op vaccins die perspectief moeten geven op een normaal sociaal leven. Laten we de winsthonger van Big Pharma bepalen waar de tunnel eindigt?

    We mogen niet langer tolereren dat onze gezondheid en onze levens worden geofferd op het altaar van de winsten en de private eigendom. We moeten de sleutels van de economie en de samenleving in eigen handen nemen. Dat kan wanneer we komaf maken met het kapitalisme en bouwen aan een socialistische wereld.

  • “Om de pandemie te verslaan, moet gezondheid een publiek goed zijn”

    Interview met een vakbondsafgevaardigde uit de farmasector

    We spraken met Alain, een LSP-lid die in de farmaceutische sector werkt. Hij was kandidaat voor het ABVV in de sociale verkiezingen van november.

    Interview door Julien uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Pieter Timmermans van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) verklaarde dat de werkplaats “misschien wel de veiligste plaats is om niet besmet te worden.” Wat denk jij hiervan?

    “Dit komt niet overeen met de vaststellingen van de autoriteiten tijdens controles: de helft van de bedrijven houdt zich niet aan de Covid-maatregelen. Wat mijn bedrijf betreft, hebben we op dit moment enkele honderden bevestigde Covid-gevallen. Het was noodzakelijk om onze krachtsverhouding te gebruiken om maatregelen af te dwingen om in veilige omstandigheden te werken. Er moet bovendien voortdurend druk gezet worden op de interne bedrijfsgeneeskundige dienst om ervoor te zorgen dat er zoveel mogelijk voorzorgsmaatregelen genomen worden ten aanzien van personeelsleden die in quarantaine worden geplaatst en risicovolle contacten hadden.”

    In veel bedrijven zijn er Comités voor Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW). Volstaan die niet?

    “Het is binnen dit orgaan dat alle vragen over het gezondheidsaspect van de crisis in het algemeen worden besproken. Het bestaat uit vertegenwoordigers van de bazen en van het personeel. De verklaring van Timmermans maakt duidelijk dat er strijd nodig is rond veiligheidsmaatregelen. In bedrijven zoals de MIVB of ABInBev waren er acties nodig om maatregelen te bekomen. Daar volstond een CPBW duidelijk niet, de maatregelen kwamen er pas na een staking. Als de bazen oprecht transparant willen zijn over het gezondheidsbeleid in de bedrijven, dan zouden ze overigens geen minimumdrempel van 50 werknemers opleggen vooraleer een CPBW verplicht is.”

    Om een einde te maken aan de pandemie is vaccinatie het meest doeltreffend. Het lijkt erop dat de farmaceutische sector de komende maanden op volle toeren zal draaien.

    “De concurrentie en de wedloop om als eerste op de markt te komen, leidt tot een zeker wantrouwen onder de bevolking. De enige manier om de pandemie te verslaan is door van gezondheid een publiek goed te maken. Alle instrumenten voor de volksgezondheid, zoals vaccins en geneesmiddelen, maar ook medische apparatuur en de noodzakelijke infrastructuur moeten niet worden geproduceerd om een minderheid te verrijken, maar om in de sociale behoeften te voorzien.”

    Wat zijn die behoeften vandaag? 

    “Er zijn heel veel noden in de zorginstellingen zoals ziekenhuizen en woonzorgcentra. Maar ook meer algemeen is het hele maatschappelijke leven door de pandemie overhoop gegooid. Als er een veilig vaccin is, moeten we ervoor zorgen dat het voor iedereen beschikbaar is en daarom de productie voor dit doel organiseren. De regering kondigde aan dat het vaccin gratis zal zijn. Dit betekent in de praktijk dat de kosten ten laste van de sociale zekerheid zullen zijn. De contracten met de fabrikanten zijn niet publiek gemaakt. Als we een ‘gratis’ vaccin krijgen, is het geen cadeau van de bazen maar iets wat we zelf betalen via de sociale zekerheid. De gemeenschap moet dringend controle krijgen op de volledige farmaceutische sector zodat we de grootschalige vaccinatiecampagne kunnen plannen. De sector moet in publieke handen komen!”

  • Kapitalisme: een obstakel in het stoppen van de pandemie

    Sinds het begin van de gezondheidscrisis hebben we in verschillende artikelen de nadruk gelegd op de mate waarin pandemieën worden bevorderd door tegenstrijdigheden in het productiesysteem. De Covid-19 pandemie zelf komt voort uit deze tegenstrijdigheden, maar het is ook een factor die de tegenstellingen van het kapitalistische systeem aanscherpt. De instrumenten die nodig zijn om de gezondheidscrisis op te lossen, botsen op een concurrentielogica die de doeltreffendheid ervan ernstig aantast.

    Artikel door een delegee uit de farmaceutische sector

    De gezagscrisis in de wetenschap

    We hebben een niveau van wetenschappelijke en technische kennis bereikt dat ongeëvenaard is in de geschiedenis van de mensheid. Dit stelt ons in staat om de wereld om ons heen nauwkeuriger te beschrijven, maar ook om voorspellingen te doen op een hele reeks natuurwetenschappelijke gebieden. Verschillende wetenschappers waarschuwden ten tijde van het ontstaan van SARS dat er andere virussen van de coronaviridae-familie zouden opduiken. Ondanks deze waarschuwingen heeft de logica van besparingen geleid tot een vermindering van de onderzoeksbudgetten voor deze kwesties. In België was er zelfs de vernietiging van de strategische voorraden van maskers die bij het begin van de crisis nochtans hard nodig waren.

    In zijn opgaande fase steunde het kapitalisme op de ontwikkeling van wetenschap en technologie in zijn strijd tegen het oude regime, het feodalisme. De burgerlijke klasse wilde alles onderwerpen aan de heerschappij van de rede. Filosofieën zoals het positivisme in de 19e eeuw waren gebaseerd op een totale en idealistische afhankelijkheid van de wetenschap en haar ontwikkeling om alle problemen van de mensheid op te lossen. Vandaag zijn we ver verwijderd van die periode. De wetenschappelijke waarheid wordt door een deel van de burgerij beschouwd als een obstakel voor de accumulatie van kapitaal. Dat is hoe we het klimaatnegationisme en sommige andere standpunten van populisten als Trump moeten begrijpen.

    De gezagscrisis die alle burgerlijke instellingen treft – partijen, media, gerecht, parlementaire democratie … – heeft ook impact op de wetenschap en al wie haar vertegenwoordigt. Zo waren er in verschillende landen betogingen tegen mondmaskers. Op sociale media hebben reeds bestaande anti-vaccinatiegroepen een tweede adem gevonden rond het idee dat een toekomstig vaccin tegen Covid-19 een chip zou bevatten die met 5G zou reageren om mensen op te sporen. Dit soort irrationeel discours is uiteraard een probleem in een ernstige gezondheidscrisis. Het is een resultaat van het feit dat de burgerij niet geloofwaardig is en zichzelf bovendien ondermijnt, onder meer door bepaalde lagen binnen de burgerij die naar het voorbeeld van alt-right in de VS zaken als ‘post-waarheid’ of ‘alternatieve feiten’ verdedigen.

    Vaccin: concurrentiestrijd in plaats van samenwerking

    Op 31 juli 2020 volgde de Wereldgezondheidsorganisatie 165 onderzoeksprojecten voor een mogelijk vaccin tegen het coronavirus op. Daarvan waren er 26 in een klinische fase, dat betekent dat ze op mensen getest worden. Vijf waren in de laatste fase van de testen voor een aanvraag tot vergunning voor het verhandelen ervan wordt ingediend (Le Soir 7 augustus). Deze wedloop naar een vaccin is duidelijk een bron van speculatie.

    Eén van de bedrijven die voorop loopt, is het biotechbedrijf Moderna. Dat bedrijf heeft nu een waarde van 30 miljard dollar, terwijl het in 2019 een omzet had van nog geen 60 miljoen dollar. Voor sommige kapitalisten is de crisis een kans om hun investering te laten renderen. Het maakt dat vaccins louter gezien worden als handelswaar en niet als een noodzakelijk instrument voor de volksgezondheid. Dit wekt wantrouwen op bij de patiënten en het zorgt tegelijk voor een verspilling van middelen en tijd die beter benut kunnen worden door samenwerking. De wetenschap gaat immers vooral vooruit door transparante, collectieve en open discussie over inzichten en resultaten.

    Parallel aan en afhankelijk van de economische concurrentie tussen bedrijven in de farmaceutische sector is er concurrentie tussen economische blokken. Sinds het begin van de crisis heeft elke staat geprobeerd zichzelf naar voren te schuiven als degene die de crisis het beste heeft weten te beheersen. Discussies over telmethoden en toegestane vakantiezones zijn hieraan gekoppeld.

    Aan het begin van de pandemie probeerden sommige staten de volledige verantwoordelijkheid op China af te schuiven, dat van zijn kant probeerde het aantal gevallen te minimaliseren om niet nog meer gezag onder de bevolking te verliezen. Trump trok de Amerikaanse subsidies aan de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in met het argument dat de Ethiopische voorzitter van de instelling te dicht bij het Chinese regime stond.

    De handelsspanningen in de wereldeconomie hebben ook gewogen op het antwoord op de crisis. In de zoektocht naar een vaccin doet elk economisch blok een poging. Rusland kondigde aan dat het dit najaar een vaccin zal verspreiden: Spoetnik V. Elk economisch blok stimuleert zijn eigen farmaceutische industrie om zo snel mogelijk met een vaccin te komen, maar ook om de bevoorrading van de eigen bevolking veilig te stellen.

    In deze wedloop zijn de enigen die zullen winnen de aandeelhouders die juist gegokt hebben. Het is ironisch dat zij winnen, want zij hoeven geen meter te lopen. De werkdruk in de onderzoeksteams is intens en zodra er een vaccin is, zal de werklast in de productiefaciliteiten fors opgevoerd worden om tegen zo laag mogelijke kosten te produceren. Het personeel in de sector moet zich nu al organiseren om niet geconfronteerd te worden met crisiswetgeving, die de arbeidsvoorwaarden drastisch slechter maakt. Om de productie te maximaliseren is er het gevaar van een forse toename van de flexibiliteit en het inzetten van tijdelijke collega’s.

    Het antwoord zal alleen effectief zijn als het democratisch gepland is…

    We hebben alle middelen om deze pandemie aan te pakken. Het komt erop aan om alles af te stemmen op de sociale noden. De hele dag horen of lezen we op televisie, sociale netwerken of in kranten hoe deze crisis ons leven beïnvloedt. Op school, op het werk, in onze vrije tijd, in ons gezins- en privéleven is alles op zijn kop gezet door de crisis. Daarom hadden we de nodige maatregelen moeten nemen. Een dergelijke pandemie vereist de mobilisatie van alle middelen die nodig zijn voor de bestrijding ervan. Het was mogelijk om een drastische lockdown te vermijden of te beperken. Met massale tests op risicogroepen en in publieke ruimtes had dit gewaarborgd kunnen worden.

    We weten niet wanneer er een doeltreffend vaccin komt, maar we kunnen nu wel bepaalde dingen plannen. Hoe kunnen we vaccins in voldoende hoeveelheden produceren? Hebben we de nodige infrastructuur? Moeten we die bouwen? In de wetenschap dat een pandemie wordt bestreden op wereldschaal, moeten we nadenken over hoe we voldoende vaccins op wereldschaal kunnen produceren. Vandaag kan alleen de nationalisatie van de multinationale farmaceutische bedrijven ons in staat stellen om in deze behoefte te voorzien.

    Deze bedrijven beschikken al over wereldwijde toeleverings- en distributieketens en opgeleid personeel. Met de extra werkdruk zal het nodig zijn om mensen in dienst te nemen maar dan wel op basis van stabiele contracten en onder goede voorwaarden. De invoering van productieautomatisering kan zorgen voor een duurzaam menselijk werkritme.

    Dergelijke noodzakelijke maatregelen kunnen natuurlijk alleen gerealiseerd worden op basis van een sociale beweging die de controle op de productie en de verdeling van de rijkdom opeist voor de meerderheid van de bevolking. Een beweging waarin de meerderheid van de bevolking betrokken is, vormt meteen ook het beste wapen tegen diegenen die allerhande irrationele theorieën verspreiden voor hun eigen persoonlijke glorie.

    Dit is waar LSP-leden die in de farmaceutische sector werken voor opkomen. Sluit je bij ons aan!

  • Tekorten en dure prijzen. Geneesmiddelen en vaccins: de markt maakt ons ziek!

    De voorbije weken werden enkele tegenstrijdigheden in de farmaceutische sector aangetoond. De behandeling van de kleine Pia illustreerde de torenhoge behandelingskosten. (1) De apothekers trokken aan de alarmbel over het tekort aan geneesmiddelen en spraken zelfs over een tekort dat aan oorlogstijden doet denken! (2) In een algemene context van gebrek aan middelen voor de gezondheidszorg en van strijd in die sector, wordt ook de kostprijs van machines en behandelingen in vraag gesteld. De terugbetaling van geneesmiddelen kostte de gemeenschap 4,5 miljard euro in 2018. (3) Voeg daar nog enkele schandalen aan toe, zoals het schandaal van verslavende pijnstillers die op 20 jaar tijd honderdduizenden doden veroorzaakten in de VS (4), en het is klaar als een klontje dat op winst gerichte productie in de farmaceutische sector dodelijk problematisch is.

    door een ABVV-delegee in een groot farmaceutisch bedrijf

    Tekort aan geneesmiddelen in België

    Het probleem van tekorten aan geneesmiddelen is een wereldwijd fenomeen. De WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) stelde op een vergadering in januari 2018 een stappenplan op om het probleem aan te pakken, tot hiertoe zonder resultaat. (5)

    In België waren er in de maand november alleen al 602 kennisgevingen van geneesmiddelen die onbeschikbaar waren. De lijst ligt niet vast, maar het FAGG (Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten) schat dat er van alle geneesmiddelen die in België verpakt worden, gemiddeld 5% een tekort kennen. (6)

    De gevolgen kunnen dramatisch zijn voor patiënten die wachten op hun behandeling. Het recente voorbeeld van het tekort aan het antibioticum Clamoxil bracht zorgwerkers ertoe om in een persbericht het verschijnsel van tekorten aan de kaak te stellen. (7)

    Volgens het FAGG zijn er drie hoofdoorzaken van deze onbeschikbaarheid:

    1/ De echte onbeschikbaarheid: als gevolg van een productie-incident, een probleem tijdens het transport, …
    2/ Een marketingstop: het bedrijf dat het product niet langer in België distribueert of de marketing van het product heeft stopgezet.
    3/ Een distributieprobleem wanneer het product in België beschikbaar is, maar niet in alle apotheken geraakt of omdat de bedrijven het door het land voorziene quotum niet respecteren.

    Dit zijn oorzaken die door de overheid zelf aangevoerd worden. Om ze aan te pakken, moeten we heel de organisatie van het productiesysteem in vraag stellen.

    Productie wordt steeds socialer, de opbrengst niet

    Wanneer een privaat bedrijf geneesmiddelen produceert, doet het dit niet voor het gebruik dat de gemeenschap ervan zal maken, d.w.z. om patiënten te behandelen. Het doet dit om winst te genereren. Gezondheidsproducten zijn een handelswaar zoals alle andere producten die onder het kapitalisme worden gemaakt. Door van alles handelswaar te maken, wordt ook de volledige zorgsector aan de winstlogica onderworpen en wordt gezondheidszorg een bron van winsten.

    De volledige productie wordt afgestemd op de winsten. Om die te maximaliseren wordt zo goedkoop mogelijk geproduceerd en zo duur mogelijk verkocht. Het leidt tot het verplaatsen van de productie of onder meer het opsplitsen van de productieketen om in elke fase zo goedkoop mogelijk te werken. Zo wordt onderzoek overgebracht naar landen waar er een belastingaftrek voor octrooien bestaat (zoals België), klinische tests gebeuren waar de wetgeving daar het meest soepel voor is, extractie van grondstoffen in landen die daarin gespecialiseerd zijn, de productie wordt soms in verschillende landen gedaan om de werkenden tegen elkaar op te zetten inzake lonen en arbeidsvoorwaarden. Dit alles om uiteindelijk zoveel mogelijk winst te maken.

    Tijdens het hele productieproces wordt de modernste wetenschappelijke werkorganisatie toegepast om opslag en bijhorende kosten te vermijden. Als staten een strategische voorraad willen, moet de gemeenschap daar de prijs voor betalen. Onbeschikbaarheden door problemen in het productieproces zijn toe te schrijven aan winstbejag.

    Wat het stoppen van marketing betreft, de tweede oorzaak van tekorten volgens het FAGG, is het bijzonder duidelijk waar het probleem zit. Bedrijfsleiders bekommeren zich niet om de behoeften op vlak van gezondheid. Ze kijken enkel naar de aandeelhouders. De distributieproblemen tenslotte zijn doorgaans toe te schrijven aan een kunstmatig laag aanbod met als doel om de prijzen op te voeren. Bij tekorten stijgen de prijzen of worden duurdere varianten verkocht. Dit vermindert de toegankelijkheid tot gezondheidszorg voor wie het niet breed heeft.

    Marktoplossingen en hun tegenstrijdigheden

    Sommigen zoeken oplossingen binnen het systeem om toch tegemoet te komen aan de behoeften van patiënten. Dit botst echter steeds weer op het private eigendom van de productiemiddelen.

    Bij de meeste geneesmiddelen is er een deel terugbetaling aan patiënten via de sociale zekerheid. Het maakt dat de prijs van geneesmiddelen doorgaans onderhandeld wordt tussen de producent en de overheid. De discussie hierover gebeurt achter gesloten deuren. De onderhandelingspositie van de verschillende regeringen hangt af van de omvang van hun potentiële markten. Sommigen denken aan een systeem om in heel Europa onderhandelingen te voeren over één enkele prijs. De sociaal-economische verschillen en bijgevolg ook de onderhandelingsmacht zijn echter bijzonder uiteenlopend in Europa. Daarnaast veronderstelt dit een Europese eenmaking op vlak van tussenkomst van de sociale zekerheid in de terugbetaling, of toch minstens een gecoördineerde financiering van de sociale zekerheid op Europees niveau. Dat staat niet op de agenda.

    Een ander idee is om de Europese farmaceutische industrie te beschermen om een onafhankelijk aanbod van gezondheidsproducten te hebben. Dit idee van “sociaal protectionisme” klinkt aanlokkelijk, maar we zien vandaag in de wereldeconomie hoe de trend naar deglobalisering leidt tot een vertraging. Net als voor andere sectoren zijn ook voor de farmaceutische sector de Amerikaanse en Aziatische (China en Japan) markten essentieel. Het risico lopen dat deze markten afgesloten worden in een handelsoorlog bedreigt niet alleen de farmaceutische sector maar de hele Europese en wereldwijde economie.

    Het gebrek aan antwoorden op Europees vlak maakt dat er gezocht wordt naar andere oplossingen om de eindfactuur voor de patiënt en de gemeenschap te drukken. Een vaak aangehaald voorbeeld hiervan is het ‘Kiwi-model’. Dit is een model waarbij de overheid een aanbesteding uitschrijft voor het verkrijgen van het goedkoopste geneesmiddel. Het Planbureau berekende dat dit een besparingen van 500 miljoen euro op de ziektezorgverzekering kan opbrengen. (8) Dat geld zou bijzonder welkom zijn in de zorgsector. Maar er is een gevaar dat het risico op tekorten toeneemt. Als een bedrijf een probleem in de productie kent, is er geen vervangend product. Bovendien heeft de farmaceutische sector zich al lang georganiseerd om zoveel mogelijk productie te verkopen waar dit het meest interessant is. Groothandelaars en distributeurs verkopen hun voorraden daar waar ze de beste prijzen hebben, wat leidt tot bevoorradingsproblemen en tekorten in andere landen. Dit model heeft evenmin een antwoord op het gebrek aan behandeling met producten waarvoor de vraag erg gering is. Het gaat om wat ‘weesziekten’ wordt genoemd: indien er geen kritische massa bereikt wordt die groot genoeg is, wordt niet geïnvesteerd in de productie van behandelingen.

    Kapitalisten versus gezondheid

    Het Amerikaanse schandaal rond dodelijke pijnstillers, gaf aan dat voor kapitalisten de winsthonger belangrijker is dan voorzien in menselijke behoeften. De VS voerden een oorlog tegen drugs en kartels met als argument dat dit de volksgezondheid ten goede komt. Op hetzelfde ogenblik blijkt dat het land een vreselijke zorgcrisis kent. De rol van private zorgverzekeraars beperkt de toegang tot betaalbare zorg. De commercialisering van geneesmiddelen heeft eveneens schadelijke gevolgen. Op 20 jaar tijd zijn meer dan 300.000 mensen omgekomen door opioïde verslaving ontstaan door het gebruik van pijnstillers. Vooral Oxycontin wordt daarbij genoemd. Dit geneesmiddel wordt sinds 1996 door Purdue verkocht en is nog steeds verkrijgbaar. Het werd gelanceerd met een enorme publiciteitscampagne en artsen die het voorschreven kregen voordelen. Het is duidelijk: voor kapitalisten tellen enkel de winsten. (9)

    Een ander punt van ongerustheid is de algemene kwaliteit van de producten die op de markt komen. Om de rentabiliteit van onderzoek en ontwikkeling te verhogen, willen bedrijven de tijd die nodig is alvorens een product op de markt komt inkorten. Er bestaat een verkorte procedure om iets op de markt te brengen: de zogenaamde ‘fast-track’. Deze procedure kan gevolgd worden bij weesziekten of wanneer er nog geen behandeling beschikbaar is. Steeds meer bedrijven willen de procedure uitbreiden naar behandelingen die niet voldoen aan de huidige criteria. Ze willen dat om de kosten van onderzoek en ontwikkeling te verlagen. De wens om producten sneller op de markt te brengen, zet druk op onderzoeksteams wat ten koste kan gaan van de kwaliteit van de op de markt gebrachte producten.

    In oktober verschenen mediaberichten over een schandaal. Farmareuzen Roche en Novartis maakten onderlinge afspraken om de prijs van een geneesmiddel voor spierziekten kunstmatig hoog te houden en zo enkele miljoenen euro van de gemeenschap te stelen. (10) Minister De Block minimaliseerde dit fenomeen, maar de PVDA klaagde het terecht aan. Kamerlid Sofie Merckx merkte op: “We moeten dringend het maatschappelijk debat voeren over de macht die big farma vandaag in onze samenleving uitoefent. Je geld of je leven, het klinkt als een zin uit een verre gangsterfilm, maar het wordt steeds meer realiteit. Dit moet stoppen. Voor ons is het duidelijk: onderzoek en ontwikkeling van geneesmiddelen moeten in publieke handen gehouden worden, zodat patiënten en niet de winst van farma-aandeelhouders op de eerste plaats komen.” Wij zijn het daarmee eens: de farmaceutische sector moet in publieke handen komen!

    Produceren volgens sociale behoefte? Nationaliseer de farmaceutische sector!

    De farmaceutische industrie is een zeer winstgevende sector. De “Pharma Papers” onthulden de omvang van deze bergen geld. Tussen 1999 en 2017 hebben 11 van de grootste farmaceutische bedrijven €1019 miljard winst gemaakt! Van al die rijkdom die gecreëerd is door sociale arbeid, werd maar liefst 925 miljard euro doorgestort naar de aandeelhouders. Dat is 90,8%! (11) Niet al dit geld is opnieuw geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling van innovatieve behandelingen die effectief en toegankelijk zijn voor iedereen. Binnen een genationaliseerde industrie onder de controle en het beheer van werkenden en patiënten kunnen de kosten van geneesmiddelen worden verlaagd en kan worden geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling en in een geïntegreerde industriële infrastructuur met goede werkomstandigheden om aan de sociale behoeften te voldoen.

    We zijn het met Sofie eens: we moeten een fundamenteel debat voeren over de macht van de farmaceutische industrie over onze samenleving. In plaats van alleen maar rekening te houden met de meningen en belangen van de bedrijfsleiders en aandeelhouders van deze sector, zijn wij van mening dat we dit debat moeten voeren met de militanten die in deze sector werkzaam zijn, maar ook met het personeel uit de zorgsector, de mutualiteiten, de ziekteverzekering, de zieken, kortom met alle betrokkenen. Door onszelf te organiseren en door de strijd te voeren kunnen we een krachtsverhouding tot stand brengen om deze sector uit de klauwen van de superrijken te halen en te bespreken hoe we het beste aan de sociale behoeften kunnen voldoen.

    [divider]

    De farmaceutische sector in België

    De farmaceutische sector is een belangrijke economische sector. Wereldwijd was de productie in 2014 maar liefst 997 miljard dollar waard en werd een toegevoegde waarde van 442,6 miljard dollar gerealiseerd. In België telt de sector 980 bedrijven en meer dan 50.000 voltijdse equivalenten. De sector genereerde een toegevoegde waarde van 14,7 miljard euro in 2016, of gemiddeld meer dan 290.000 euro per voltijdse equivalente werknemer. België is goed voor 9,5% van de Europese productiewaarde in 2016. (12)

    Dankzij het gewicht ervan in de Belgische economie, beschikt de sector over een grote invloed bij verschillende politici die wetten maken op maat van de sector. Het fiscale mechanisme voor octrooiaftrek is daar een voorbeeld van. De wijze waarop het contract over de voorraad vaccins H1N1 (tegen de zogenaamde varkensgriep) tien jaar geleden werd onderhandeld door minister Laurette Onkelinx is er een ander voorbeeld van. Toen werd een exclusief contract met GSK gesloten om voor 110,2 miljoen euro vaccins te kopen, terwijl GSK contractueel liet vastleggen dat het de effectiviteit van het vaccin niet kon garanderen. (13)

    Meer algemeen profiteert de sector van de loonwet van 1996 en van verschillende wijzigingen die, onder het mom van bescherming van het concurrentievermogen, loonstijgingen in België blokkeren. Dit zorgt ervoor dat werkenden in deze sector en de gemeenschap niet in staat zijn om hun deel van de door hen gecreëerde rijkdom collectief toe te eigenen.

    We moeten met militanten uit de sector en de werkenden en hun gezinnen in het algemeen de discussie aangaan over hoe we de productie en de gecreëerde rijkdom kunnen afstemmen op de sociale behoeften en op betere arbeidsvoorwaarden. Dat vereist een strijd tegen het volledige systeem.

    [divider]

    Een ziek systeem ondergraaft zichzelf

    Toen de Berlijnse Muur en de Sovjet-Unie dertig jaar geleden ineenstortten, schreven enkele oppervlakkige commentatoren het falen van het Sovjet-model toe aan de aantrekkingskracht van rockmuziek en jeans op jongeren in het Oosten. Er waren echter veel diepere oorzaken die hebben geleid tot het massaprotest en uiteindelijk de val van de bureaucratische regimes. Helaas leidde dit protest tot een kapitalistische contrarevolutie in plaats van een politieke revolutie die de weg kon vrijmaken voor democratisch socialisme. Eén van de tegenstrijdigheden van de Sovjet-Unie was dat de bureaucratische ijzeren greep op de planeconomie deze verhinderde om haar potentieel te benutten en adequaat in te spelen op sociale behoeften.

    Als een productiesysteem niet in staat is om aan de sociale behoeften te voldoen en de samenleving vooruit te helpen, dan is de basis gelegd voor de ondergraving van dat systeem. Het kapitalistische productiesysteem heeft nooit beweerd dat het gericht is op sociale behoeften. Onder het kapitalisme is er een overvloed aan grondstoffen en mogelijkheden, maar enkel diegene die kunnen verkocht worden door kapitalisten worden benut. Wie te arm is om bijvoorbeeld toegang tot gezondheidszorg te betalen, wordt gewoon achterwege gelaten. Het systeem ontwikkelt een ideologisch arsenaal om uitgelegd te krijgen dat mensen sterven terwijl er oplossingen bestaan om dat te voorkomen.

    De tekorten in de farmaceutische sector zijn een illustratie van de crisis in het systeem. Zelfs diegenen die in staat zijn om producten te kopen, kunnen dit soms niet omwille van tegenstrijdigheden in de wijze waarop de kapitalisten het onderzoek, de productie en de distributie organiseren.

    [divider]

    Noten

    1. https://plus.lesoir.be/248632/article/2019-09-20/mobilisation-pour-sauver-la-petite-pia-un-medicament-19-million-cest-du-hold en https://nl.socialisme.be/80045/breek-de-hebzucht-van-big-farma-nationaliseer-de-sector uit onze oktobereditie.
    2. https://www.rtbf.be/info/societe/detail_penurie-de-medicaments-j-ai-l-impression-d-etre-en-temps-de-guerre-dit-un-pharmacien?id=10330859
    3. https://www.rtbf.be/info/societe/detail_la-mutualite-chretienne-liste-les-dix-medicaments-qui-coutent-le-plus-cher-a-la-securite-sociale?id=10349741
    4. https://www.lemonde.fr/culture/article/2019/02/21/antidouleurs-l-amerique-devastee-un-scandale-sanitaire-hors-du-commun_5426103_3246.html
    5. https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/273813/B142%283%29-fr.pdf?sequence=1&isAllowed=y
    6. https://www.afmps.be/fr/items-HOME/indisponibilites_de_medicaments
    7. https://plus.lesoir.be/236531/article/2019-07-15/la-penurie-de-medicaments-atteint-des-sommets
    8. https://www.lecho.be/entreprises/pharma-biotechnologie/le-modele-kiwi-au-secours-du-budget-des-soins-de-sante/10120160.html
    9. https://www.lemonde.fr/sciences/article/2018/10/15/l-inquietant-succes-de-l-oxycontin-puissant-antalgique-opiace_5369758_1650684.html
    10. https://www.ptb.be/nouveau_scandale_pharmaceutique_le_ptb_exige_une_audition_de_la_ministre_de_block_et_qu_on_r_clame_les_millions_vol_s
    11. https://www.bastamag.net/webdocs/pharmapapers/le-megabusiness-des-labos/1000-milliards-d-euros-de-profits-en-vingt-ans-comment-les-labos-sont-devenus-des-monstres-financiers/
    12. Cijfers uit de wekelijkse nieuwsbrief van CRISP n°2366-2367
    13. https://www.rtbf.be/info/belgique/detail_grippe-h1n1-l-etat-belge-lie-a-gsk-le-contrat-revele?id=4989613
  • Breek de hebzucht van big farma: nationaliseer de sector!

    Foto: Flickr/cookiem

    Experts merken op dat de prijs voor het levensreddend medicijn voor baby Pia onverklaarbaar hoog is. Jan Rosiers, hoogleraar farmaceutische wetenschappen aan de KULeuven, zegt vandaag in De Standaard: “Eigenlijk kun je nauwelijks van een verband spreken. De prijzen van nieuwe geneesmiddelen stijgen al jaren sneller dan de kosten van het onderzoek en de ontwikkeling erachter.” Farmabedrijf Novartis stelde dat het bereid is om “constructief samen te werken”, maar ondertussen was enkel de breed gedragen solidariteit van de bevolking concreet.

    Op enkele dagen tijd werd de vereiste 1,9 miljoen euro opgehaald. Wie dacht dat de Vlamingen allemaal gevallen waren voor de neoliberale ‘trek uw plan’-ideologie of de kortzichtige extreemrechtse variant ervan, werd hiermee van antwoord gediend. Honderdduizenden mensen stuurden een sms om 2 euro bij te dragen. Tegelijk stellen veel mensen zich vragen: wat met de volgende baby? Hoe de macht van de grote farmaceutische bedrijven breken?

    Medisch filosoof Ignaas Devisch merkte op Radio 1 terecht op: “Het is vooral schokkend dat een geneesmiddel dat levensreddend kan zijn tot die orde van prijzen kan behoren. Dat heeft alles te maken met de ontwikkeling ervan, die is overgelaten aan een aantal spelers die in eerste instantie redeneren in een bepaald winstmodel.” Dat er winsten geboekt worden in de farmaceutische sector is een understatement. Vorig jaar was Novartis goed voor 12,6 miljard dollar nettowinst. De reden voor de hoge prijs voor het medicijn dat baby Pia kan redden, is dus helemaal niet zo onverklaarbaar: het is de kapitalistische inhaligheid die hiervoor zorgt.

    Waarom deze sector die zoveel levens kan redden overlaten aan de private winsthonger? Dat betekent dat er vooral onderzoek wordt gedaan naar geneesmiddelen die veel winst opleveren. In onderzoek naar medicijnen voor zeldzame aandoeningen wordt minder geïnvesteerd. Het opleggen van regels of tegen elkaar uitspelen van de verschillende farmaceutische bedrijven, kan de prijzen een beetje drukken. Maar het blijft beperkt tot de marge: wat de gemeenschap niet bezit, kan ze ook niet controleren. De farma-sector heeft een reusachtige marketing- en lobbymachine die alles gedaan krijgt van bereidwillige politici. Er wordt meer uitgegeven aan reclame dan aan onderzoek. De ‘farmamaffia’ overtuigen met goede argumenten en schrijnende situaties zal niet lukken. Voor dit ziek systeem zijn radicale medicijnen nodig!

    Om een antwoord te bieden is er nood aan een nationalisatie onder controle en beheer van de gemeenschap als onderdeel van een nationale gezondheidsdienst. Gezondheid is te belangrijk om het aan de winsten van de private sector over te laten: hoog tijd om alles wat met zorg te maken heeft in publieke handen te nemen zodat er voldoende middelen zijn voor personeel en patiënten. Dat betekent ook publieke middelen voor onderzoek en ontwikkeling gericht op de belangen van de gemeenschap en niet de miljardenwinsten van de grote bedrijven. Waarop wachten de vakbonden en linkse partijen om een actieve mobilisatiecampagne op te zetten om voor de poorten van Novartis te protesteren, syndicalisten uit de sector in het publieke debat te brengen en het draagvlak voor de nationalisatie van de farmasector op te bouwen?

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop