Your cart is currently empty!
Tag: Canada
-
Truckersprotest in Canada. Arbeidersbeweging moet zich organiseren rond eigen eisen

In Toronto protesteerden 1000 mensen om het zorgpersoneel te beschermen toen het konvooi de stad aandeed. Foto: Ontario Health Coalition Dossier door Brielle Smith en Martin LeBrun (Socialist Alternative – ISA in Canada)
Al meer dan tien dagen wordt het centrum van Ottawa geblokkeerd door het zogenaamde “Vrijheidskonvooi”, een nationaal protest dat oproept om een einde te maken aan alle federale en provinciale COVID-maatregelen. Sommigen zijn nog verder gegaan en hebben opgeroepen tot het afzetten van de gekozen regering. Het domineert het Canadese nieuws volledig, wat een groot verschil is met het gebrek aan dergelijke verslaggeving over de massale klimaatacties de afgelopen jaren.
Er kwamen veel betogers op straat met een grote variatie aan politieke zelfidentificatie. Een blokkade bij Coutts, aan de grens tussen de VS en China, heeft de belangrijke grensovergang tussen Alberta en de VS een tijdlang afgesloten. In het weekend van 5-6 februari waren er konvooien in vele steden over het hele land. Bij het ter perse gaan van dit artikel zijn er protesten aan de gang in Ottawa en bij Coutts, Alberta. Op 7 februari hield een protest het verkeer naar de VS tegen op de Ambassador-brug tussen Windsor en Detroit, de drukste oversteekplaats voor vrachtwagens tussen de twee landen waar dagelijks meer dan 10.000 commerciële voertuigen passeren – dit zal het leven van werkende truckers nog moeilijker maken!
Betrokkenheid van extreemrechts
De belangrijkste organisatoren van het protest zijn, zonder dat veel van de deelnemers het weten, openlijke white-supremacisten. Tamara Lich, die op GoFundMe meer dan tien miljoen dollar ophaalde voor het konvooi, is een voormalig lid van de nu ter ziele gegane Wexit-partij, bekend van de beweringen dat Trudeau’s regering hoopt op “het ontvolken van het blanke Angelsaksische ras.” Pat King, in de begindagen van het konvooi een belangrijke organisator van fondsenwerving, is welbekend in extreem racistische kringen. Christopher Pritchard, die sprak op de bijeenkomst in Ottawa, staat bekend om zijn antisemitische en racistische standpunten. Canada Unity, dat het konvooi heeft gelanceerd, is opgericht door James Bauder, een aanhanger van de QAnon-complottheorie. Romana Didulo, prominent in QAnon en zichzelf omschrijvend als de “Koningin van Canada”, verbrandde de Canadese vlag tijdens de protesten in Ottawa. In december drong zij er bij haar online volgelingen op aan om “iedereen die probeert kinderen onder de 19 jaar te injecteren (met COVID-vaccins), dood te schieten.” Extreemrechts in Québec is er ook bij betrokken, waaronder La Meute, een anti-islamgroepering.
Andere grote spelers zijn alt-right sociale media kolos Rebel Media en de leden van United We Roll, een groep extreemrechtse truckers die een eerder konvooi naar Ottawa organiseerden ter ondersteuning van pijpleidingen in 2019. Ze hebben eerder samengewerkt met bazen en de politie van Regina om stakende raffinaderijarbeiders te bedreigen. Tesla- en SpaceX-oprichter Elon Musk tweette op 28 januari ook zijn steun en zei: “Canadian truckers rule.”
De ontvangst in Ottawa was gemengd. Veel conservatieve parlementsleden hebben hun steun betuigd aan het konvooi. Conservatief parlementslid Michael Cooper deelde koffie uit aan betogers. Voormalig conservatief leider Erin O’Toole, die tegen verplicht vaccineren is en het recht van het konvooi om te protesteren steunt, riep premier Trudeau op om met de betogers te spreken om hun zorgen te horen. Het besluit van Trudeau om internationale vrachtwagenchauffeurs te verplichten een bewijs van vaccinatie te overleggen, was de eerste aanleiding voor het konvooi. Tot dusver heeft Trudeau geweigerd hen te ontmoeten, waarbij hij terecht kritiek uitte op het gebruik van nazi- en racistische symbolen door sommige betogers, het feit dat ze urineerden op het oorlogsmonument en dansten op het Graf van de Onbekende Soldaat, alsook op hun intimiderend gedrag. Hij heeft ook geweigerd de verplichting in te trekken. Er moet overigens opgemerkt worden dat er in de VS een soortgelijke maatregel geldt.
Intussen hebben verschillende verenigingen van vrachtwagenchauffeurs zich tegen de protesten uitgesproken, waaronder de Private Motor Truck Council of Canada, de Atlantic Provinces Trucking Association en de Canadian Trucking Alliance. Veel vrachtwagenchauffeurs in Alberta zijn gefrustreerd door de blokkade van Coutts omdat ze hun werk niet kunnen doen of lange omwegen moeten maken over smallere en minder veilige wegen.
Onder de Canadese truckers is 18% van Zuid-Aziatische afkomst, in Vancouver en Toronto loopt dat op tot de helft. Op de protesten zijn personen van Zuid-Aziatische afkomst echter zeer zeldzaam. Ze voelen zich niet vertegenwoordigd door wat volgens sommigen een beweging van truckers is. Jagroop Singh, de voorzitter van de Ontario Aggregate Trucking Association, zegt dat niemand de hand heeft uitgestoken naar de Zuid-Aziatische gemeenschap om hen te vragen of ze het eens zijn met de eisen van de acties. De vaccinatiegraad onder de Zuid-Aziatische gemeenschap in Zuid-Ontario ligt met 90% een stuk boven het nationale gemiddelde. Manan Gupta, de uitgever van het tijdschrift Road Today, waarvan het lezerspubliek de Zuid-Aziatische vrachtwagengemeenschap is, vertelde aan The Globe and Mail dat “migrantenfamilies in plaatsen als Brampton en Mississauga met meerdere generaties samenwonen. Een Zuid-Aziatische vrachtwagenchauffeur wil geen COVID oplopen, om vervolgens terug te komen en de grootouders te besmetten.”
Door de afzwakking van de regelgeving en de aanvallen op de vakbonden zijn veel truckers kwetsbaar geworden voor uitbuiting. De reële lonen zijn in de loop van de jaren verlaagd. De protesten verenigen de Canadese truckers niet. Integendeel, wat de truckers zou verenigen is een campagne voor veiligere wegen, met voldoende rustpauzes, bredere snelwegen in afgelegen gebieden, een einde aan loondiefstal en betere lonen. Voor vrachtwagenchauffeurs die strijden voor betere arbeidsomstandigheden, zoals Arshdeep Singh Kang uit Brampton, Ontario, “zijn dit de echte kwesties waarover we ons allemaal moeten verenigen, niet de vaccinatieverplichtingen.” Naast lage lonen en loondiefstal zou een echte beweging van truckers zich ook richten op slechte vorming en ontoereikende wetgeving om gewetenloze werkgevers te controleren.
De meeste van de voertuigen op de protesten zijn geen vrachtwagens, maar auto’s en bestelwagens. De meeste truckers in het konvooi en de protesten moeten wel eigenaars zijn, als ze al truckers zijn, in plaats van werknemers in loondienst. De blokkades bij Coutts en de Ambassador-brug hebben de werkende truckers pijn gedaan en de acties in Ottawa hebben veel arbeiders hard getroffen. Dit is geen beweging vanuit de werkende klasse. Kan je je voorstellen dat je de baas van een vrachtwagenbedrijf vraagt: “Kan ik een paar weken betaald verlof krijgen om naar Ottawa te gaan, en, oh ja, kan ik ook de vrachtwagen meenemen?” En de baas stemt vrolijk toe?
Geen einde in zicht?
De organisatoren deden ongeloofwaardige uitspraken, zoals Tamara Lich die beweerde dat er 50.000 zware vrachtwagens naar Ottawa zouden komen, een konvooi dat zich 1.150 kilometer zou uitstrekken, van Edmonton tot Vancouver! Realistischer is dat er een paar honderd vrachtwagens plus pick-ups en auto’s kwamen opdagen en dat er in het eerste weekend zo’n 10.000 betogers waren, maar hun aantal slonk tot honderden gedurende de week. In het tweede weekend was er echter een opleving en het protest gaat ondertussen door.
In het nieuws zijn veel berichten verschenen over bewoners en werkenden van Ottawa die zich storen aan de onophoudelijke dieseldampen, de claxons die de hele nacht loeien, de geblokkeerde straten en de over het algemeen vijandige houding van de betogers, die geen rekening willen houden met de maatregelen inzake mondmaskers en vaccinatiepaspoort, en met de pesterijen tegen zichtbare minderheden en vrouwen. Veel bewoners van de binnenstad voelen zich gegijzeld in de buurt. Sommige bewoners hebben de politie van Ottawa opgeroepen om “hun werk te doen” en het protest te beëindigen. Peter Sloly, hoofd van de politie van Ottawa, verklaarde dat hij “steeds meer bezorgd is dat er geen politie-oplossing voor dit probleem is”, waarbij hij voorstelt om het leger in te schakelen als optie. Trudeau en het Canadese leger hebben beide gereageerd en gezegd dat er geen plannen zijn voor een militaire interventie. Ottawa heeft de noodtoestand afgekondigd, maar het blijft onduidelijk wat de autoriteiten zullen doen.
Bij de protesten in Ottawa zijn racistische vlaggen getoond. Alarmerend zijn ook de acties van sommige voorstanders van het konvooi om ambulances te blokkeren en gezondheidswerkers te bedreigen. Het recente konvooi door Vancouver zou langs verschillende ziekenhuizen rijden en gezondheidswerkers werd geadviseerd niet naar buiten te gaan, en als ze dat toch deden, niets te dragen dat hen als gezondheidswerkers zou identificeren. Gezondheidswerkers in Toronto kregen soortgelijke waarschuwingen. Gezondheidswerkers zijn de uitputting voorbij, werken lange uren om levens te redden; het zijn helden, geen schurken.
Tot dusver is de reactie van de politie op het protest zeer mild geweest. Er waren tal van parkeer- en verkeersovertredingen en de gezondheidsregels inzake COVID werden niet nagekomen. Een winkelcentrum is al meer dan een week dicht nadat grote aantal betogers zonder mondmasker het overspoeld hadden. Toch is er amper opgetreden. Veel critici van het konvooi wezen op de zachte aanpak van de politie in tegenstelling tot de behandeling van Land Defenders. De politie aarzelt nooit om hardhandig op te treden tegen de Wet’suwet’en, met invallen gewapend met honden, geweren, helikopters en zwaar materieel. Ze hebben inheemse ouderen en vrouwen brutaal mishandeld.
Socialisten, inheemse activisten en milieuactivisten moeten voorzichtig zijn met oproepen tot politieoptreden, omdat dergelijke acties nog harder zullen worden gebruikt tegen stakers, milieuactivisten, BLM-protesten, enz. In het algemeen trad de politie niet hard op tegen het konvooi, omdat het geen bedreiging vormt voor het kapitaal, in tegenstelling tot de blokkade van de Wet’suwet’en en de bedreiging van de winsten van TC Energy. Protest moet gericht zijn tegen het kapitaal en de grote bedrijven, niet tegen gewone mensen.
GoFundMe stopte op 4 februari met het inzamelen van geld voor konvooien op zijn site, vanwege “de bevordering van geweld en intimidatie” in Ottawa. Het zegt nu dat het iedereen die gedoneerd heeft, zal terugbetalen. De organisatoren zijn overgestapt op een zogenaamde christelijke fondsenwervingssite, die eerder geld inzamelde voor de Proud Boys. Er zijn ernstige zorgen geuit over de herkomst van de financiering van het konvooi.
De campagne heeft ook gevolgen in de VS. Het was geen verrassing dat Donald Trump het konvooi steunde en Trudeau omschreef als “een extreemlinkse gek die Canada kapot maakt.” Trump steunt een poging om een gelijkaardig konvooi naar Washington DC op te zetten om te protesteren tegen het COVID-beleid van Biden.
Er is een groeiende oppositie tegen deze beweging die anti-vaccin en tegen gezondheidsmaatregelen is. In Vancouver werd het konvooi enkele uren geblokkeerd door een tegenbetoging en werd het gedwongen om weg te rijden van enkele van de ziekenhuizen die de organisatoren hoopten te treffen. In Toronto kwamen meer dan 1.000 mensen bijeen op een bijeenkomst ter ondersteuning van gezondheidswerkers, georganiseerd door de Ontario Health Coalition. In Ottawa echter verzetten leiders van de Public Service Alliance of Canada zich tegen een manifestatie. In het hele land moeten gezondheidswerkers en de vakbonden in actie komen om het zorgpersoneel te beschermen en een alternatief te bieden voor de angst voor het konvooi.
Een socialistische benadering
Hoewel de niet-gevaccineerden slechts 16% van de totale bevolking uitmaken (12% van degenen ouder dan 4 jaar) en 10% van de vrachtwagenchauffeurs, wijzen opiniepeilingen op een gematigde nationale steun voor de protesten. Uit een opiniepeiling van Maru Voice Canada, die werd gehouden toen de betogers op weg waren naar Ottawa, bleek dat 28% van de Canadezen voorstander was van de oorspronkelijke eis om ongevaccineerde vrachtwagenchauffeurs toe te staan de grens tussen de VS en Canada te laten oversteken. Uit een peiling van Abacus Data, die werd uitgevoerd toen de bezetting van Parliament Hill begon, bleek dat 68% van de ondervraagden vond dat ze “heel weinig gemeen hebben met hoe de demonstranten in Ottawa de dingen zien”, terwijl 32% zei dat ze “veel gemeen hebben.” Voorstanders van het konvooi waren de kiezers van de Volkspartij (82%), de Groenen (57%) en de Conservatieven (46%), terwijl de Liberalen (75%), de Nieuwe Democraten (77%) en het Bloc Québécois (81%) in meerderheid geen voorstander waren. Kiezers van de Volkspartij zagen het protest meestal als respectvol en gepast (93%), terwijl de Conservatieven verdeeld waren over deze vraag.
De meeste Canadezen hebben genoeg van COVID en het voortdurende aan-uit-beleid van de regeringen. Werkende mensen zijn in toenemende mate ontgoocheld over gevestigde politici en gefrustreerd over de schijnbaar eindeloze pandemie en de bijbehorende gezondheidsmaatregelen.
Hoewel socialisten duidelijk alle bewegingen moeten veroordelen die als vehikel fungeren voor racistische en samenzweringspropaganda van extreemrechts, moet links een brede, systemische analyse aannemen door te erkennen dat het wantrouwen in Canada’s staatsinstellingen, dat wordt weerspiegeld door de aanzienlijke steun voor het konvooi, diep geworteld is in sociale oorzaken. Vertrouwen op de kapitalistische staat en het grootkapitaal om de problemen van COVID op te lossen, naast klimaatverandering en economische tegenspoed, zal extreemrechts alleen maar aanwakkeren.
De ongelijkheid is sinds het begin van de pandemie enorm toegenomen, zowel in eigen land als daarbuiten (de tien rijkste mannen hebben hun rijkdom verdubbeld van 700 miljard dollar tot 1,4 biljoen dollar sinds het eerste COVID-geval). Miljoenen mensen, waaronder mensen die met chronische ziekten worstelen, zijn gedwongen weer aan het werk gegaan met het risico hun middelen van bestaan te verliezen. Veel provincies kennen geen betaalde ziektedagen of, in het beste geval, een ontoereikende regeling van vijf dagen. Wijdverspreide verwarring bestaat over hoe om te gaan met COVID, aangezien regeringen hun beleid blijven wijzigen ten gunste van bedrijfswinsten en vaak de aanbevelingen van artsen en wetenschappers negeren, waardoor de volksgezondheid en het welzijn worden opgeofferd. Dit biedt een dankbare voedingsbodem voor complottheorieën en extreemrechtse ideeën.
Twee jaar lang kregen werkende mensen van alle leeftijden te horen dat zij de gaten moesten opvullen die waren ontstaan omdat enkel de belangen van de bedrijven van tel waren. Personeel in alle sectoren werd gedwongen om zelfs bij symptomen van ziekte te blijven werken om hun gezinnen te onderhouden. Personeel moest op onveilige werkplekken actief zijn zonder voldoende veiligheidsmateriaal. Nu geven regeringen in het hele land het testen en traceren op en gaan ze steeds meer over tot het afschaffen van alle gezondheidsbeperkingen. Alberta heeft verklaard dat werkgevers een werknemer “onmisbaar” kunnen verklaren en dat deze dan zelfs met COVID-symptomen aan het werk moet! Twee jaar lang hebben regeringen in Canada de winsten van grote bedrijven boven de volksgezondheid gesteld.
British Columbia (BC) heeft een lager sterftecijfer door COVID dan alle andere grote provincies, maar doet het veel slechter dan de Territories en Atlantisch Canada. Toch staat de NDP-regering van BC aan het hoofd van een provincie waar duizenden gezinnen door COVID-gerelateerde oorzaken in armoede zijn vervallen (20% van de kinderen in BC leefde al in armoede voordat de pandemie uitbrak). Het gebrek aan bereidheid van de provincie om voldoende steun te verlenen aan werknemers heeft de meesten gedwongen hun verspreiding en blootstelling te riskeren om de winst van de bedrijven niet in gevaar te brengen. De huren rijzen de pan uit en het aantal huisuitzettingen neemt toe. “Kalm, vriendelijk en veilig zijn,” in de woorden van Dr. Bonnie Henry, kan maar tot op zekere hoogte helpen als je een gezin te voeden hebt, en de provincie weigert die last te verlichten op een manier die de rijken ongemak bezorgt.
Extreemrechts heeft twee jaar lang geprobeerd steun te krijgen door regelmatig anti-mondmasker bijeenkomsten te houden. Gedurende het grootste deel van die tijd hebben zij weinig steun gekregen. Maar nu zijn miljoenen mensen uitgeput, het zat en willen ze dat COVID stopt.
Socialist Alternative steunt het streven naar een zo hoog mogelijk vaccinatiepercentage; dit houdt in dat er veel gerichter wordt gewerkt dan tot nu toe op elk gebied is gebeurd. Wat ontbreekt, is een breder beleid van gezondheidsmaatregelen en veel uitgebreidere sociale bescherming. We waarschuwden voor een te groot vertrouwen in vaccins, omdat dit een averechts effect zou hebben op de twijfelaars en sommigen zelfs in de armen van de anti-vaccinbeweging zou duwen. Helaas is dit effectief gebeurt.
Dit is onderdeel van een grotere, wereldwijde trend waarbij centrumpartijen, zowel rechts als links, steun verliezen. De centrumpartijen zijn het eens over het dienen van het grootkapitaal, over winst boven mensen, over het voeren van een beleid dat de ongelijkheid vergroot en de belastingen voor werkende mensen verhoogt, terwijl ze die voor de rijken en grote bedrijven verlaagt. Bij verkiezingen doen ze mooie beloftes en als ze aan de macht zijn verraden ze de kiezers. Toen in 2020 een voorstel werd ingediend voor een vermogenswinstbelasting van 1% op de rijkste burgers van het land, stemde geen enkel conservatief of liberaal parlementslid voor. Ondertussen steunden Canadezen van alle partijen en in elke provincie dat voorstel met een overweldigende meerderheid (ongeveer 80%).
Helaas hebben de NDP en de meeste vakbondsleiders geen radicaal programma inzake COVID en de samenleving naar voren gebracht. Zij zouden moeten aandringen op veilige arbeidsomstandigheden, effectieve maatregelen om COVID onder controle te krijgen, zoals persoonlijke beschermingsmiddelen, testen en traceren, een farmaceutische industrie die in handen is van de overheid, 10 dagen betaald ziekteverlof, hogere lonen en een drastische uitbreiding van de zorgsector. Er bestaat een reëel risico van toekomstige varianten tenzij de wereld wordt gevaccineerd. Canada moet helpen door te eisen dat alle patenten worden vrijgegeven. In plaats daarvan hebben de NDP en de vakbondsleiders het beleid van de liberale regering grotendeels gesteund, met milde kritiek, en zijn ze meegegaan in het compromis met het kapitalistische establishment. Dit heeft extreemrechts in staat gesteld terrein te winnen bij gebrek aan een alternatief.
De organisatoren van het konvooi proberen in te spelen op deze echte onvrede met het establishment om steun te verwerven voor rechtse ideeën die geen oplossing bieden voor de werkende mensen. De omvang van de steun die zij hebben gekregen, is een waarschuwing dat de polarisatie en het rechtse populisme zoals dat in de VS en sommige Europese landen bestaat, naar Canada is gekomen. Hoewel een groot deel van de kapitalistische elite de extremere slogans, vlaggen en acties van de protesten zal bekritiseren, weten zij dat rechts-populisme het kapitalisme niet zal aanvechten en arbeiders ervan zal weerhouden dit te doen.
Hoewel het nodig is te wijzen op de extreemrechtse standpunten van de organisatoren van de protesten, zal het niet helpen om alle aanhangers racistisch, fascistisch, enz. te noemen, om hen ervan te weerhouden de protesten te steunen.
Dit is een dringende oproep aan de vakbonden en de volledige linkerzijde om wakker te worden. De enige uitweg – het enige echte antwoord op de pandemie, de snelle vernietiging van het klimaat en de toenemende ongelijkheid – is een massale politieke beweging die ondubbelzinnig oppositie voert tegen de heersende klasse. Een radicaal socialistisch programma, van onderuit opgebouwd, is in staat om materiële vrijheid en concrete verworvenheden voor de arbeidersklasse te bereiken. Dit is van vitaal belang.
-
Canada: klimaatverandering richt ravage aan in British Columbia

Het zuiden van de Canadese provincie British Columbia is in een paar maanden tijd getroffen door twee catastrofale omstandigheden van extreem weer. Eerst was er hitte en brand, nu regen en overstromingen. Op 13 en 14 november gingen de hemelsluizen open toen een “atmosferische rivier” over een groot deel van het zuiden van British Columbia stroomde, met als gevolg rivieren die buiten hun oevers traden, aardverschuivingen, modderlawines, en vernielde spoorwegen en snelwegen.
Door Leslie Kemp (Socialist Alternative, ISA in Canada)
Dit was na een verwoestende zomer, te beginnen met de hittegolf van juni die 570 doden veroorzaakte in BC en de stad Lytton die tot de grond toe afbrandde. Velen in BC en daarbuiten beleefden een zomer van branden en met rook gevulde lucht. Er waren meer dan duizend bosbranden in het binnenland van BC. Daarna volgde vanaf september een periode van twee maanden vol regen.
Wegen weg
Alle snelwegen vanuit Lower Mainland (Greater Vancouver en het omliggende kustgebied) zijn doorsneden door overstromingen, modderlawines of weggespoelde bruggen of hele stukken van de weg die verdwenen zijn. Honderden mensen zaten urenlang vast op snelweg 7, door modderstromen voor en achter hen, met de dreiging van meer lawines van de berg naast hen, terwijl ze de hele nacht en de volgende dag nog vele uren wachtten op redding door een helikopter van de Canadese strijdkrachten.
Automobilisten die vanuit Lillooet over de snelweg 99 naar het noorden reden, werden geconfronteerd met een aardverschuiving en zagen hoe auto’s en hun inzittenden door de modder en brokstukken van de weg werden geveegd, waardoor auto’s deels werden bedolven. De getuigen haastten zich om mensen te redden, maar ten minste één van de auto’s was nergens meer te vinden. Tot nu toe is er één dode bevestigd.
De Trans Canada Highway (snelweg 1) is op verschillende stukken weggevaagd. Highway 3, die langs de zuidgrens (naar de VS) slingert, is in beide richtingen gesloten vanwege een modderstroom. De Coquihalla Highway (snelweg 5), één van BC’s belangrijkste snelwegen die Lower Mainland met het binnenland verbindt, heeft rampzalige schade opgelopen. De zuidelijke rijbanen van een deel van de snelweg zijn in de rivier weg gespoeld. De snelweg kan maandenlang gesloten blijven. Reddingswerkers zijn nog steeds op zoek naar vermiste voertuigen en gestrande mensen.
Overstroomde steden
De hele stad Merritt, in het droge, woestijnachtige binnenland van BC, waarvoor in de zomer een evacuatiealarm voor brand gold, werd op 15 november gedwongen te evacueren. Door het hoge water was de afvalwaterzuiveringsinstallatie van de stad “voor onbepaalde tijd” onbruikbaar. Twee van de drie bruggen van de stad over de Coldwater River waren door het overstromingswater onherstelbaar beschadigd en het overstromingswater verhinderde de toegang tot de derde brug.
Het grootste deel van Princeton stond onder water toen de Similkameen-rivier door de dijk brak. 295 huizen werden geëvacueerd en nog eens 300 staan onder alarm. Nu zit de stad zonder gas (door de schade van de overstroming) en met een temperatuur tot -6° C zoeken mensen elders een warme plek te vinden om te slapen.
Meer dan 1.100 woningen in Abbotsford werden geëvacueerd. Bij de overstromingen in Abbotsford, Chilliwack en andere delen van de Fraser Valley moesten bewoners die het geluk hadden over kano’s en andere boten te beschikken, de straten bevaren. Meer dan 20.000 mensen zijn ontheemd. Mensen keken toe hoe hun huizen door de stortregens werden weggevaagd.
De zomerbranden en de houtkap hebben de hellingen onstabieler gemaakt, omdat er geen boomwortels meer zijn die de grond vasthouden. Bomen houden doorgaans het water tegen. Een gebrek aan bomen maakt de overstromingen erger.
Transportcrisis
Truckers die van en naar Lower Mainland naar andere delen van BC en Canada rijden, kunnen geen voorraden meenemen. Niet alleen zijn alle wegen gesloten, ook de spoorwegen liepen schade op. Dit zijn de belangrijkste routes voor vracht in en uit de haven van Vancouver. De chaos in de haven, als gevolg van de wereldwijde verstoring van de toeleveringsketens, is nu nog groter. De invoer kan vanuit Vancouver niet naar de rest van Canada en de uitvoer, vooral van de gewassen van dit jaar, is geblokkeerd.
Er wordt nu al gevreesd voor tekorten in de winkels, in sommige gebieden is er een tekort aan gas. Sommige gemeenschappen op Vancouver Island hadden slechts drie dagen voedselvoorraad en er zijn al twee dagen voorbij sinds de overstroming. De reparatie van sommige wegen zal waarschijnlijk weken, zo niet maanden in beslag nemen. Hoe lang het zal duren om de spoorlijnen te herstellen, is ook onbekend.
De balans opmaken
Op 16 november scheen de zon op een verwoest landschap, maar er is meer regen op komst. De autoriteiten van British Columbia maken de balans op van de omvang van de verwoesting van steden, dorpen, wegen, bruggen, spoorwegen en andere infrastructuur. Mensen zijn hun huis kwijtgeraakt door de overstromingsschade. In de zomer zijn naar schatting een miljard zeedieren gestorven als gevolg van de hittegolf. Nu zijn duizenden boerderijdieren omgekomen door de zware overstromingen in de Fraser Valley en veel dieren die het wel overleefd hebben of gered zijn, hebben voedsel en water nodig.
Net als de extreme hittegolf in juni, omschrijven meteorologen deze storm als “ongekend”. “We hebben nu onze vijfde atmosferische rivier van het seizoen gezien. Vaak krijgen we de eerste pas in november,” zei Armel Castellan, een meteoroloog van Environment Canada die voorbereid is op waarschuwingen. Ze beweerde dat de laatste atmosferische rivier “verbijsterende gegevens” heeft opgeleverd en voorspelde dat Milieu Canada deze cijfers nog dagen en weken zal analyseren omdat ze zo uitzonderlijk zijn. Net als in juni werden veel records verbroken. Deze keer voor regenval, in plaats van hitte. Het District of Hope en de stad Chilliwack braken alle records voor regenval.
Er is geen ontkomen aan de realiteit van de klimaatverandering. In minder dan vijf maanden tijd heeft BC te maken gehad met verschillende “ongekende” weersomstandigheden. Deze hebben en zullen gevolgen hebben voor het dagelijks leven van miljoenen mensen en voor de bestaansmiddelen van duizenden werknemers.
COP26-politici ver verwijderd van de realiteit
Politieke leiders sloten de 26e VN-bijeenkomst over klimaatverandering af op zondag 14 november, terwijl het regende in het zuiden van BC. Veel waarnemers waren vanaf het begin sceptisch over de vooruitzichten op een akkoord over zinvolle doelstellingen. Ze verwachtten er niet veel van en waren teleurgesteld, maar haalden hun schouders op. Meer “blah, blah, blah”, waarbij veel van de doelstellingen naar een verre toekomst werden verschoven. Wie hoop had en de retoriek van de regering nog maar half geloofde voor COP26, kreeg een nieuwe ontgoocheling te verwerken. Zoals iemand in de media opmerkte, gaan deze mensen door een ‘rouwproces’.
De politici die bijeenkwamen op COP26 lijken ver verwijderd van deze realiteit. Een vertegenwoordiger van de Marshalleilanden werd geïnterviewd over haar bittere teleurstelling over de wel erg afgezwakte doelstellingen. Klimaatverandering bedreigt het voortbestaan van de Marshalleilanden.
Auimatagi Joe Moeono-Kolio, een politieke adviseur voor de Stille Oceaan bij het Fossil Fuels Non-Proliferation Treaty Initiative merkte op dat “het eerste ontwerp van een verder zeer weinig ambitieuze tekst één opvallend lichtpuntje bevatte – de geleidelijke afschaffing van steenkool. Dit werd verder afgezwakt. Voor een planeet in crisis betekent dit een monumentale mislukking in het erkennen van het duidelijke en imminente gevaar waarin hele landen zich nu bevinden, inclusief mijn eigen land. Ondanks alle ophef en greenwashing, blijft het fundamentele feit dat we nog steeds afstevenen op een wereld die twee graden warmer is,” zei hij.
Climate Action Tracker stelt dat met de toezeggingen van COP26 de wereld tegen 2200 2,7°C warmer zal zijn. BC was getuige van de gevolgen van 1,1 graad opwarming (geschatte opwarming tot nu toe). Wat zal er gebeuren bij een opwarming van 1,5 graden of zelfs 2,7 graden? De gevolgen van de klimaatverandering zijn overal om ons heen.
Wat is er nodig voordat politici wakker worden?
Als marxisten begrijpen wij dat de geschiedenis, net als een rivier, niet in een rechte lijn stroomt. Politici zijn schatplichtig aan de sociale klasse die zij vertegenwoordigen: de rijke investeerders, de zakenelite, de oligarchen in de olie- en grondstoffensector. Sommigen, zoals de premier van Canada, zeggen één ding en handelen volledig in strijd met hun woorden; de federale liberalen gaan door met de aanleg van de Trans Mountain pijpleiding en subsidiëren fossiele brandstoffen. Seth Klein beschrijft hen als de “nieuwe klimaatontkenners”. Ze zien wat er aan de hand is, hun weigering om te handelen is te wijten aan hun trouw aan hun klasse.
Het is misschien niet duidelijk wat de aanleiding zal zijn, maar de opgebouwde woede over dit gebrek aan actie zal op een bepaald ogenblik uitbarsten. Het is de taak van de socialisten om zich voor te bereiden door het bewustzijn te vergroten, onszelf en anderen om ons heen voor te lichten, en verzetsbewegingen op te bouwen. Dit is wat er nodig is. Ondanks heldhaftige mobilisatie op COP26 werden de stemmen van de activisten genegeerd, overstemd door het lawaai van de “blah, blah, blah”-beloften die nergens toe leiden.
In tegenstelling tot velen binnen de brede progressieve linkerzijde, hebben wij wel antwoorden op de vraag wat er gedaan moet worden. Om de mensheid te redden van de klimaatramp en andere problemen van het kapitalisme, moeten we breken met het systeem waarin de belangen van de rijken centraal staan. De mensheid heeft een systeem nodig dat mensen belangrijker vindt dan winst, dat collectief en democratisch plannen maakt in het belang van de meerderheid van de bevolking, niet een kleine elite van superrijken. We moeten de rijkdommen van de superrijken in beslag nemen en deze middelen gebruiken voor het algemeen welzijn. Dat is de enige verstandige weg vooruit. Het wordt socialisme genoemd.
-
Canada: genocide tegen inheemse bevolking

Een nieuwe ontdekking van een massagraf van inheemse kinderen zorgt voor ophef en protest. 215. Dit is een verlies dat niet in cijfers kan worden gevat. De diepe pijn die door het geheugen van inheemse volkeren stroomt, is opnieuw aangewakkerd.
Door Allie Pev, Michif Nēhiyaw, Treaty 6, momenteel woonachtig in het gebied van de xʷməθkʷəy̓əm, sel̓íl̓witulh and sḵwx̱wú7mesh Coast Salish peoples.
Overlevenden, families en naties herbeleven het intergenerationele trauma. Op de trappen van overheidsgebouwen, kerken en openbare ruimten in het zogenoemde Canada zijn schoentjes gezet sinds het nieuws bekend werd gemaakt. De inheemse bevolking wist al van deze massagraven af, degenen die het wel gered hebben, hebben ons hun verhalen verteld. Schok is dus voorbehouden aan iedereen die niet heeft opgelet. Verhalen over het onuitsprekelijke kwaad dat in deze scholen heeft plaatsgevonden zijn opgetekend door de Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC). Het is iets dat elke Canadees zou moeten lezen, samen met alle andere rapporten die betrekking hebben op inheemse volken, zoals het Nationale Onderzoek naar Vermiste en Vermoorde Inheemse Vrouwen en Meisjes en de Verklaring van de Verenigde Naties over de Rechten van Inheemse Volken. Voor het TRC-rapport deelden stamoudsten moedig zoveel mogelijk details van de gruweldaden, waarbij ze hun soms decennialange stilzwijgen over de kwestie verbraken. De hoop was dat wanneer de ware geschiedenis van Canada eenmaal in de openbaarheid was gebracht, de volgende generaties, inheems en niet-inheems, een weg van verzoening zouden inslaan door de 94 oproepen tot actie uit het rapport effectief uit te voeren. Tot op heden zijn er slechts 10 uitgevoerd. Verzoening is dood.
De Canadese regering heeft niet de wil om gevolg te geven aan de oproepen tot actie. Het ontbreekt haar duidelijk niet aan informatie. De federale regering heeft geen strategieën en procedures ontwikkeld of ingevoerd voor de voortdurende bescherming van begraafplaatsen van residentiële scholen of andere plaatsen waar residentiële schoolkinderen begraven liggen (Oproep tot Actie #75). Er zijn eisen voor het onmiddellijk doorzoeken van alle terreinen van residentiële scholen naar stoffelijke overschotten. Er waren 139 residentiële scholen geïdentificeerd in de Indiaanse Residentiële School Afwikkelingsovereenkomst, exclusief de scholen die werden bestuurd door provinciale overheden en de scholen die uitsluitend werden bestuurd door religieuze ordes.
Residentiële scholen waren een van de belangrijkste middelen tot assimilatie die werden gebruikt door de regering en de politie, die kinderen met geweld en onder bedreiging van geweren wegvoerden. Hoewel de laatste school in 1996 sloot, is dit geen geschiedenis. Dit is nu. Trudeau wil iedereen doen geloven dat dit een onfortuinlijk “donker hoofdstuk” was, maar het hele boek over het bestaan van Canada staat vol bloed. Kolonisatie ziet er vandaag uit als de oververtegenwoordiging van inheemse kinderen in tehuizen, volwassenen die opgesloten zitten en het hoge percentage geweld tegen en moord op inheemse vrouwen. Dit alles komt neer op een voortdurende genocide. Kerk en staat, olie en gas, visserij, houtkap en hydro-elektrische bedrijven hebben zich zo stevig verstrengeld rond inheemse volken, hun land en rechten, dat ze culturen verstikken, mensen en het land doden uit winstbejag. Het halfstok hangen van de vlag betekent niets anders dan een onoprecht gebaar van een regering die geen verdere actie wil ondernemen.
Dit is een verlies dat niet kan worden gekwantificeerd. We kunnen het verlies van zovelen niet kwantificeren, velen die nu ouderen zouden zijn met generaties onder hen die floreren, die hun eigen kinderen grootbrengen. Die hun talen spreken en die gedijen op hun grond. Verandering zal niet van parlementsgebouwen komen. Verandering zal van onderaf komen; het gerommel van generaties zal de kop opsteken, en het zal niet langer de regering zijn die beslist: het zal het volk zijn dat de eisen stelt en ze doorzet. Er zal een einde komen aan dit systeem, elke tak van de koloniale staat zal worden ontmanteld om plaats te maken voor inheems bestuur en andere systemen. We gaan door, gewapend met onze voorouderlijke kennis en de onsterfelijke volharding op weg naar bevrijding.
-
Canada: solidariteit met de Wet’suwet tegen het overheidsgeweld

Op donderdag 6 februari ging de Canadese politie (RCMP) over tot een militaire aanval op het traditionele grondgebied van de Wet’suwet’en in het noordwesten van de provincie Brits-Columbia (BC).
Door Leslie Kemp, Socialist Alternative Canada
De Wet’suwet’en hebben onder leiding van hun traditionele opperhoofden kampen opgezet om op vreedzame wijze hun controle over dit gebied op te eisen, land dat nooit door een verdrag is opgegeven. De erfelijke stamhoofden zijn een traditionele regering die op een matrilineaire basis is gestructureerd en die dateert van vóór het bandraadsysteem dat onder de Indiase wet is opgezet. Zij maken bezwaar tegen een gaspijpleiding die Coastal GasLink door hun thuislanden wil aanleggen om fracked gas naar een exportterminal te verplaatsen.
De Wet’suwet’s en de inheemse en niet-inheemse aanhangers worden belegerd. Het RCMP heeft het gebied afgesloten en weigert de toegang tot de Wet’suwet’en chiefs, activisten en media. Ze gebruikten helikopters en bulldozers om een gerechtelijk bevel op te leggen dat de toegang voor Coastal GasLink mogelijk maakt. De situatie op de grond verandert per uur. In de ochtend van 8 februari landden RCMP-officieren per helikopter voor de poorten van Unist’ot’en Village. Vanaf 8 februari heeft de politie minstens 20 mensen gearresteerd en droeg ze openlijk wapens, waaronder aanvalsgeweren. Sommigen droegen maskers en hadden hun identificatienummers verborgen.
Freda Huson, directeur van het Unist’ot’en Healing Centre sprak op zaterdag 8 februari in reactie op de RCMP, “Shame on you Canada. Schaam je Justin Trudeau [de Canadese premier]. Schaam je John Horgan [BC’s Premier], toen je sprak over verzoening in onze feestzaal. Je spuugt in feite in het gezicht van mijn leiders door te weigeren met hen te praten.”
Unist’ot’en matriarchen en inheemse supporters waren in ceremonie, weigerden te praten met de politie. Ze verbrandden het bevel en richtten een traditionele brandstapel op met een zelfgemaakte vlag waarop stond: “Verzoening is dood”.
Alle bestuursniveaus in Canada hebben gesproken over het belang van “verzoening” tussen inheemse en niet-inheemse mensen, over het opbouwen van een nieuwe verhouding van respect.
Ondanks alle retoriek over verzoening is er niet veel veranderd in de relatie van Canada met de inheemse volkeren. Het gaat nog steeds over het land. De staat zal zich tot het uiterste inspannen om de toegang tot grondstoffen en land voor de kapitalistische industrie veilig te stellen.
“Geweld tegen inheemse volkeren, persoonlijk, institutioneel en door de staat gesteund, is verweven in de structuur zelf van het Canadese leven, zowel de geschiedenis als het heden”, zegt Bruce McIvor, een advocaat die in het hele land werkt met First Nations. “Met de inval op de Wet’suwet’en, is geweld ook het kenmerk van verzoening geworden.”
Veel Canadezen waren geschokt over de plannen van het leger in januari 2019 om een gerechtelijk bevel af te dwingen en de blokkade van de Wet’suwet’en op te heffen. Marxisten begrijpen echter dat het leger een instrument van staatsonderdrukking is en de briefings die het leger heeft opgesteld maken dit duidelijk. Officieren werden aangemoedigd om “zoveel geweld te gebruiken als je wilt” en hielden vol dat arrestaties nodig zouden zijn voor het “vrijmaken van [de] plaats”.
Volgens Shiri Pasternak, onderzoeksdirecteur van het Yellowhead Institute van de Ryerson University, “heeft de Canadese regering de interne controle over het toezicht op inheemse volkeren verscherpt en de veiligheidseisen nauwer geïntegreerd, wat onder meer inhoudt dat geheime informatie wordt gedeeld tussen wetshandhavingsinstanties en met actoren uit de sector”.
Een illustratie van de hypocrisie van de regering ten opzichte van inheemse volken was de introductie, met grote fanfare, door de partij NDP in Brits-Columbia van wetsvoorstel 41, Verklaring van de Rechten van Inheemse Volken, dat in november 2019 werd aangenomen. Het artikel 27 luidt: “De staten dienen, in samenwerking met de betrokken inheemse volkeren, een eerlijk, onafhankelijk, onpartijdig, open en transparant proces op te zetten en te implementeren, waarbij de wetten, tradities, gewoonten en systemen voor grondbezit van inheemse volkeren naar behoren worden erkend, om de rechten van inheemse volkeren met betrekking tot hun land, gebieden en hulpbronnen te erkennen en toe te kennen, met inbegrip van de rechten die van oudsher eigendom waren van of anderszins werden bezet of gebruikt. Inheemse volkeren hebben het recht aan dit proces deel te nemen.”
Maar slechts twee maanden later, op 31 december, gaf de Hoge Raad van BC nog een bevel om CoastGasLink toegang te verlenen tot Wet’suwet’en grondgebied, los van de bezwaren van de Wet’suwet’en chiefs. De 670-kilometer pijpleiding, die door de NDP werd goedgekeurd, zal zich van noordoostelijk BC tot Kitimat uitstrekken, waar een gasinstallatie wordt gebouwd om voor 18 miljard dollar vloeibaar gemaakt gas te exploiteren.
Er is sterke steun in in heel Canada en internationaal voor de We’suwet’en. In Canada zijn overheidskantoren bezet, een terminal van BC Ferries en VIA-spoorlijnen geblokkeerd en in Vancouver is de haven van Vancouver drie dagen op rij geblokkeerd. Er zijn in het hele land bijeenkomsten gehouden en op 9 februari was er een Internationale Dag van Actie #AllEyesOnWetsuweten die door Idle No More en andere organisaties is uitgeroepen. Tot de bondgenoten van de Wet’suwet’s behoren zowel degenen die zich verzetten tegen meer pijpleidingen als degenen die de rechten van inheemse volkeren op zelfbeschikking ondersteunen.
Er bestaat een fundamentele tegenstelling tussen de inheemse opvattingen over land en die van de kapitalistische industrie. Voor de industrie gaat het om privé-eigendom en het onttrekken van zoveel mogelijk waarde aan het land om winst te maken. Overheden, als bondgenoten van de industrie, maken de wetten en gebruiken de politie en de rechtbanken om winst voor de industrie te garanderen. Inheemse volkeren gebruiken het land al duizenden jaren op een duurzame manier, zodat het op zijn beurt toekomstige generaties in stand kan houden. Een socialistische wereld zou het land en de grondstoffen duurzaam gebruiken, zodat toekomstige generaties in hun behoeften kunnen voorzien zonder de planeet te vernietigen. Wij zijn solidair met de Wet’suwet’en en andere inheemse volkeren die strijden voor hun toekomst en de toekomst van de komende generaties.
-
Klimaatverandering: het kwetsbare evenwicht van het Noordpoolgebied
Sinds enkele jaren, waaronder de afgelopen maanden, hebben zich verschillende atypische gebeurtenissen voorgedaan, of het nu gaat om de intensiteit of de frequentie ervan. Er waren de tornado’s en overstromingen in het voorjaar, hittegolven of snelle cycli van bevriezing en ontdooiing. Iedereen wordt op de een of andere manier getroffen. En dat is alleen wat er in Québec, of in ieder geval in de zuidelijke delen van Québec, is gebeurd.
Artikel op basis van een dossier door Alternative Socialiste (onze zusterorganisatie in Québec)
Het kwetsbare ecosysteem van het Canadese Noorden bepaalt echter het leven van heel de regio. De Inuit Nunangat is een deel van het Canadese Noordpoolgebied dat 51 gemeenschappen omvat, verspreid over vier gebieden: de Inuvialuit, Nunavut, Nunavut, Nunavik en de Nunatsiavut. Het woord Nunangat wordt gebruikt om de aarde, het water en het ijs aan te duiden. De Inuits geloven dat het land waarop ze leven integraal deel uitmaakt van hun cultuur en manier van leven.
Een kwetsbaar evenwicht
Verwacht wordt dat over iets meer dan 10 jaar de gemiddelde jaartemperatuur in Nunangat zal oplopen tot 2°C. De huidige gemiddelde temperatuur is -4,4°C in Kuujjuarapik. De opwarming van de aarde betekent het smelten van het ijs, waardoor de zeespiegel stijgt. Vandaag is al bijna 40% van het ijs in Nunangat voorgoed verdwenen.
In een regio waar de voedselonzekerheid ongebreideld is, zijn jacht en visserij de twee meest voorkomende manieren om te overleven. Oudere inheemse mensen hebben veranderingen in de wind en de wolken waargenomen, waardoor het moeilijk is om met traditionele middelen weersvoorspellingen te doen. Bepaalde traditionele paden zijn nu ontoegankelijk. Nu meren en rivieren sneller smelten, zijn de wegen in het voorjaar gevaarlijker. Het ontdooien van de permafrost maakt het gevaarlijk om in de zomer met een quad te rijden.
Voedselonzekerheid
Op dit moment kampt 7% van de Canadezen met voedselonzekerheid, terwijl dit percentage voor de Inuit-bevolkingen oploopt tot 25%. In bepaalde gemeenschappen loopt het op tot 70%. Basisvoedsel is vaak twee tot drie keer duurder dan in stedelijke centra. Traditionele methoden van levensonderhoud zijn dus cruciaal voor de Inuit om te overleven. Helaas heeft de klimaatverandering ook gevolgen voor planten en dieren. Veranderingen in zeestromingen brengen vervuilende stoffen met zich mee. Veranderingen in de vegetatie hebben een impact op het overleven van het wild waarop gejaagd wordt.
De Noordwestelijke Passage
Sinds het begin van de Canadese kolonisatie is de noordwestelijke doorgang een droom geweest, die de Europese handelaars in staat zou hebben gesteld Azië sneller te bereiken. Voor de imperialistische landen Canada, de VS en Rusland is het van essentieel belang om de Arctische gebieden en wateren te controleren. Of ze nu grondstoffen willen ontginnen of militaire dominantie willen veiligstellen: de regio is van strategisch belang. De gedwongen verhuizing van Inukjuak-families naar Grise Fiord en Resolute in de jaren vijftig van de vorige eeuw toont aan hoe ver de Canadese regering bereid is te gaan om deze noordelijke gebieden te bezetten.
De exploitatie van natuurlijke grondstoffen in deze regio’s is potentieel een bedreiging voor de gemeenschappen die er wonen. Deze exploitatie heeft ook gevolgen voor het milieu. De exploitatie van de Milne Inlet op Baffineiland zou bijvoorbeeld een negatief effect kunnen hebben op de narwallen die in deze wateren voorkomen. De toename van het verkeer op handelsroutes door de noordelijke wateren zal ook gevolgen hebben voor het Arctische ecosysteem.
Bovendien zal de komst van grote kapitalistische bedrijven negatieve gevolgen hebben voor de Inuit-gemeenschappen. Hun levensstijl is gebaseerd op voorouderlijke middelen, zoals jacht en visserij. Traditionele voedselbronnen zijn schaarser en de kosten van geïmporteerd voedsel verhogen de voedselonzekerheid.
Respect voor de gemeenschap
We mogen niet zomaar alle veranderingen in de Nunangat en andere noordelijke regio’s weigeren. Het scheppen van werkgelegenheid en een ecologisch verantwoorde economische ontwikkeling kan alle gemeenschappen ten goede komen, als die onder democratische controle van de gemeenschap en niet volgens de regels van de vrije markt plaatsvinden. Bij alles wat wordt gedaan, moet het recht op zelfbestuur van de betrokken mensen worden gerespecteerd. Niemand is zich beter bewust van de problemen op zijn eigen grondgebied en niemand is beter in staat om ze te beheren.
Kapitalistische staten zoals Canada weigeren het recht op zelfbeschikking van inheemse volkeren te erkennen; zij zouden liever de grondstoffen in alle straffeloosheid controleren en exploiteren. Hier hangt hun winst van af. In deze context is de strijd voor de politieke en economische onafhankelijkheid van Nunangat een strijd tegen de kapitalistische belangen van Canada en Québec.
-
Aanslag in Toronto: extreemrechts terrorisme tegen vrouwen

Herdenking van de slachtoffers in Toronto. Foto: Wikipedia Na de verschrikkelijke aanslag met een bestelwagen in Toronto werd vreemd genoeg niet over terrorisme gesproken. De dader was een blanke man die bewust op voetgangers inreed en tien doden en vijftien gewonden maakte. Dader Minassian maakt deel uit van een online community die zich ‘incels’ noemt (‘onvrijwillig celibaat’) en houdt er bijzonder reactionaire ideeën op na. Zal deze terreurdaad afgedaan worden als het resultaat van mentale problemen of zal erkend worden dat extreemrechts een reëel gevaar vormt?
Door Sander (Dendermonde)
Binnen alt-right wordt vaak gesteld dat de jonge generatie blanke mannen het ‘ultieme slachtoffer’ zou zijn van de zogezegd ‘politiek correcte samenleving’. Racisme en seksisme zitten ingebakken in het kapitalisme en worden door het establishment gebruikt om verdeeldheid te zaaien. Verzet tegen racisme en seksisme is dus allesbehalve ‘politiek correct’ in een systeem waar de heersende ideeën nog altijd die van de heersende klasse zijn. De verdeeldheid waar ook alt-right zich van bedient, is een vat vol vergif dat enkel een rijke minderheid dient door het establishment buiten schot te houden.
‘Incels’ zijn voornamelijk blanke mannen uit de middenklasse die zich vervreemd voelen van de samenleving en hun haat daarover vooral, maar niet uitsluitend, tegen vrouwen richten. De seksuele revolutie heeft er volgens hen toe geleid dat mannen niet meer de voornaamste kostwinner zijn en dus niet langer de ‘eigenaar’ van vrouwen. Het is geen toeval dat dit soort ideeën opduikt in middens waar ook extreemrechtse standpunten aanwezig zijn.
De ‘incels’ doken voor het eerst op Reddit op. Door hun misogynie, racisme en de verheerlijking van Elliot Rodger (dader van een school shooting waarbij zes mensen omkwamen) werd deze community verbannen en doken ze op andere fora en zelfs een eigen website op. Het seksisme van deze groep gaat van schelden, goedpraten van en aanzetten tot verkrachting, pedofilie als ultieme vorm van dominantie tot het eisen van het vervullen van seksuele behoeften in staatsbordelen waar vrouwen tot seksslaven gedegradeerd worden. Dan zou de man ‘terug’ op zijn ‘rechtmatige’ plaats komen door de vrouw vast te ketenen aan haard, keuken en bed.
Dit is slechts één uitdrukking van de groeiende ‘manosphere’ op het internet. MGTOW (Men Going Their Own Way) zijn het andere uiteinde van het haatveld: zij leggen alle schuld van economische en sociale problemen bij vrouwen, en “kiezen” ervoor om een misogyne levensstijl te volgen die vrouwen enkel als seksobjecten ziet. Er is een stroming die de individuele verantwoordelijkheid als speerpunt ziet. Daarbij wordt de verantwoordelijkheid voor wat fout loopt niet bij het systeem gelegd maar bij de slachtoffers ervan (leefloners, alleenstaande moeders, …). Wat deze stromingen gemeen hebben, is de roep naar een terugkeer naar een samenleving waar vrouwen geen rechten hebben.
De steeds hardere race tot he bottom die gevoerd wordt door de heersende klasse heeft gevolgen in een grotere competitiviteit tussen mensen die daar niets bij te winnen hebben. We worden tegen elkaar uitgespeeld om het establishment te verrijken. Als de arbeidersbeweging er onvoldoende in slaagt om een inclusieve strijd tegen het kapitalisme te voeren, is er een grotere ruimte voor reactionaire strekkingen die de slachtoffers van het systeem tegen elkaar opzetten. Deze strekkingen beweren in te gaan tegen het establishment, maar zijn met hun extreme verdeeldheid onderdeel van de heersende verdeel-en-heerspolitiek.
Tegen deze verdeeldheid moeten we opkomen voor een economie beheerd door de meerderheid van de bevolking om iedereen een plaats te laten vinden in deze samenleving ongeacht afkomst, geslacht of geaardheid.
